11
“ บ่าฮู้เหมือนกั๋น ผมควรรอมันก่อ ( ไม่รู้เหมือนกัน ผมควรรอมันมั้ย ) ” ผมตอบ
“ ขึ้นอยู่กับคิง คิงกึ้ดดี ๆ ว่าควรรอมันก่อ ? ( ขึ้นอยู่กับเมิง เมิงคิดดี ๆ ว่าควรรอมันมั้ย ) ”
.
.
“ เมิงเก่งอยู่แล้ว ” ไอ้พี่แหกเห่า
“ เก่งอะไรวะ ”
“ เมิงทำอะไรได้ด้วยตัวคนเดียว เมิงเก่งทุกอย่างนะ เรื่องแค่นี้เมิงต้องทำได้ดิ กรูรู้ว่าเมิงรู้ว่าควรทำไง ”
.......คนเราคงไม่ได้เก่งไปทุกอย่างหรอก.....
******
เค้าว่าฉันเป็นคนที่แข็งแรง
เค้าว่าฉันไม่เคยอ่อนไหว
เค้าว่าฉันไม่เจ็บและไม่เคยร้องไห้ ใครจะรู้บ้างไหม....ไม่จริง
เค้าว่าฉันเป็นคนไม่เหมือนใคร เค้าว่าฉันไม่เคยอ่อนล้า
ยิ่งว่าฉันเก่ง ยิ่งว่าฉันแกร่ง แค่ไม่แสดงว่าเสียใจ.......
ยิ่งใครเค้ามองว่าเก่งแค่ไหนที่แท้ข้างในอ่อนแอเหลือเกิน
ที่แท้...มนุษย์คนหนึ่งเท่านั้นเอง เขาข่มเหงก็ทนไม่ไหว
เห็นทำเหมือนไม่เจ็บ...แท้ที่จริงร้องไห้........เท่านั้นเองแค่อยากจะบอก
******
คนในงานเริ่มทยอยกลับกันเกือบหมด คงเหลือแต่นักกีฬาบางส่วนที่มีการพูดคุยกัน
ผมตัดสินใจที่จะ “ รอ ” ครับ ....หวังว่าผมคงตัดสินใจไม่ผิด ตอนนี้เจ้าหน้าที่มาเก็บกวาด
เก็บเวที.....ตอนนี้กลุ่มผมก็ทยอยกันกลับครับ ไอ้พวกนี้มันจะรอเป็นเพื่อนผมแต่ผมก็ไล่กลับให้หมด
ไม่อยากให้มารออะไรก็ไม่รู้........ตอนนี้เวลา 23.30 .....ผมนั่งบนบันไดหน้าทางเข้าหอประชุม...เพื่อ....
เพื่อ.....รอ.....อะไรสักอย่าง.......มีแสงไฟ แสงดาว ท้องฟ้า เป็นเพื่อน แมร่งเหงาได้โล่
จะรู้สึกอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่วะ.....1 นาทีเหมือน 1 ชั่วโมงเลยครับ ....ใครไม่เคยรอก็คงไม่รู้.....
ไม่รู้จะทำอะไรเลยออกกำลังกายดีกว่า 555+ ความคิดแจ่มจรัสเลิศโคตร ๆ เดินขึ้นลงบันไดนี่แหละหวะ
เดินขึ้นลง ๆ เผื่อจะทำให้เวลามันเร็วขึ้น ......เผื่อทำให้ไม่ต้องคิดอะไรมากไปกว่านี้......
แต่มันก็ไม่ได้เป็นไปตามนั้น ผมยังคงคิดอยู่ คิดเรื่องราวบ้าคอคอแตก คิดเรื่องที่ทำให้ตัวเองคิดมาก
แล้วมันก็พาลทำให้ผมลื่นล้ม อาจเพราะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว....เลยเป็นแผลนิดหน่อยที่เข่า เลือดไหลซิบ ๆ
แต่มันไม่ทำให้ผมรู้สึกไรเลย ....ไม่เจ็บ.....ไม่แสบ.....ไม่ปวด.....แต่น้ำที่ในตามันดันจะไหลลงมาให้ได้
เฮ้อออ กัดฟันข่มไว้ ....ไม่อยากให้มันไหลไปมากกว่านี้ ไม่อยากใช้น้ำตาเปลือง....มันไหลไปกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน
กับความรู้สึกที่สับสน....มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย ผมลองดูแผลสักพัก กรูควรทำยังไงกับมันดีวะ.....
“ ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะเมิง ” .................ใครวะ ??..................
“ ไรเมิงจำสามีตัวเองไม่ได้เหรอไงวะ ”...............-*- ไอ้สัดเดี่ยวนี่เอง...................
“ ไม่มาพรุ่งนี้เลยวะ ” ผมบอก
“ ไปล้างแผลก่อนปะ ”
“ ไม่หวะ ไม่ได้เจ็บอะไร ......นั่งคุยกับกรูก่อนได้มั้ย ”
“ ไปคุยต่อที่บ้านเถอะ ”
“ กรูอยากคุยตอนนี้หวะ ตรงนี้ด้วย ไม่นานหรอก เรื่องมันอาจจบเร็วก็ได้ ”
“ เรื่องวันนี้ใช่ปะ ”
“.......................” ผมพยักหน้ารับ
“ ตอนใกล้จะเย็น ๆ คุณพ่อพี่แพมโทรฯมาหากรู ให้กรูไปรับพี่แพมไปงานเลี้ยงวันนี้ พ่อพี่แพมเค้าเป็นเพื่อนกับรองอธิการบดี แล้วพ่อพี่แพมก็เป็นสปอนเซอร์ของงานครั้งนี้ด้วย ประมาณนี้แหละหวะ กรูจะขัดผู้ใหญ่ได้ไงวะ”
หมาบ้าเห่า
“ แล้วทำไมต้องเป็นเมิง ” ผมถาม
“ ก็แม่กรูรู้จักพี่แพมไง ก็นะตามนั้น ”
“ แล้วทำไมไม่โทรฯบอกกรูวะ ”
“ กรูลืมโทรศัพท์ไว้ในล็อคเกอร์หวะ ”
“ ตอนที่เมิงไม่อยู่อะ กรูคิดอะไรมากมาย เมิงว่าเมิงพร้อมจะมีแฟนปะ ”
“ …………………” ไอ้หมาเดี่ยวมันเงียบ
“ แล้ว........นี่เมิงกำลังทำอะไรอยู่วะ ”
“..........................” มันเงียบอีกเช่นเคย
“ วันนี้กรูรอเมิงมาทั้งวัน.....นี่กรูรออะไรวะ กรูกำลังทำห่าอะไรอยู่ .......”
“..........................” เงียบอีกแล้ว
“ ตอบไม่ได้หรือไม่อยากตอบวะ ”
“..........................” คราวนี้มันหันมามองผมแล้วครับ .....เฮ้ย !!! ผมก็อึ้งเลยอะดิ ก็มัน...ร้องไห้อะ
ไม่เคยเห็นมันน้ำตาไหลมาก่อน ถึงคราววิบัติแล้วกรู o_O”
“ เฮ้ยเป็นไรวะ ” ผมถาม
“ กรูโมโหตัวเองหวะ กรูทำให้เมิงรู้สึกไม่ดีอีกแล้วเหรอวะ ” ไอ้หมาบ้าเห่า
“ ....................” แล้วมันก็เข้ามากอดผมครับ.......ผมจะทำไงได้หละครับนอกจากกอดรับ
“ กรูขอโทษนะ กรูทนไม่ได้หวะ กรูได้ยินแล้วเมิงเหมือนจะขอเลิก......แล้วกรูจะอยู่ยังไงวะ ”
“ กรูไม่อยากให้เมิงเป็นงี้อะ .... เมิงอาจจะอยากอยู่คนเดี......” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ มันก็ต่อยลงที่ฟุตบาท
กระหน่ำต่อยไม่ยั้ง......จนผมทนดูไม่ได้....อีกแล้วที่เป็นอย่างนี้........ทำร้ายตัวเอง....จะทำยังไงมันก็ไม่หยุด
......ใจเต้นไม่เป็นจังหวะครับ มันเจ็บอย่างนี้ผมก็เจ็บไปด้วย เฮ้อออ..........
“ ถ้าไม่หยุด เราเลิกกัน ” ผมใช้ไม้ตาย
“................................” ตอนนี้มันหยุดแล้วครับ.......
“ อยากเลิกกับกรูจริงเหรอวะ ? ” ไอ้หมาบ้าเห่า.
.
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : กางจ้อง = กางร่ม <<<
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
