Partner of life คู่ชีวิต
ตอนที่11
“ชา พูดกับพี่ก่อน!” เสียงชัชตวาดเสียงดังกลางบ้านทำเอาคนในบ้านทุกคนสนใจ มล.นภาที่กำลังจะเดินมาหาลูกคนเล็กที่กลับบ้านดึกถึงกับชะงัก
“ชาไม่มีอะไรจะพูดกับพี่ชัช” ชายอมเปิดปากพูดเป็นครั้งแรกตั้งแต่ขึ้นรถจนถึงบ้าน
“แต่พี่มีเรื่องจะคุยกับชา” ชัชพูดเสียงแข็งมองหน้าน้องชายคนเล็ก
“พี่ชัชจะพูดอะไรอีก ในเมื่อชาเลือกอะไรไม่ได้ ชาต้องอยู่ภายใต้คววามต้องการของพี่ชัช!” ชาพูดเสียงแข็งบ้าง
“ทะเลาะอะไรกันสองคนพี่น้อง” มล.นภาทนไม่ไหวเดินลงมาดูลูกชายสองคนที่กำลังเถียงกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ” ชัชพยายามนิ่ง ใจเย็น
“บอกแม่มา!” มล.นภาเสียงแข็งบ้าง “เกี่ยวกับที่วันนี้ชากลับบ้านดึกใช่มั้ย”
ชาเม้มปากแน่นเขาไม่พูดอะไร พูดไปก็มีแต่ผิด
“ทำไมชาถึงกลับบ้านช้า วันนี้สอบวันสุดท้ายไม่ใช่เหรอ” เธอหันไปคาดคั้นลูกชายคนเล็กแทนเมื่อเห็นว่าลูกชายคนโตไม่ยอมพูด
“ชาไปกินฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนมา” ชาตอบนิ่งๆก่อนจะพยายามจะเดินหนีขึ้นห้อง แต่กลับโดนผู้เป็นแม่ดักไว้
“แค่ไปหาเพื่อนมาใช่มั้ย” มล.นภาคาดคั้น เธอรู้จักลูกชายคนเล็กดี ชาเป็นคนฉลาด ทำอะไรระวังตัว เธอพยายามมองข้ามเวลาเห็นลูกชายคุยแชทหรือแอบโทรคุยกับใคร แต่ถ้ามากไป เธอก็ต้องจัดการ
“ใช่ครับ แม่จะให้ชาไปหาใครด้วยเหรอ” ชาตอบอย่างยียวน พร้อมรีบเดินขึ้นห้องอย่างไม่สนใจพี่ชายและแม่ที่กำลังเรียกตามหลังมา
ปัง!!
ชาปิดประตูเสียงดังไปด้วยอารมณ์ไม่พอใจ ถ้าแม่รู้ว่าเขาไปเจอพีทมา รู้ว่าพี่ชัชไปเจอเขาและพีทที่หน้าโรงแรม ชาจะต้องโดนแม่กักตัวหนักแน่ๆ
แอ๊ด!
เสียงประตูห้องเปิดขึ้นมา เขาหันไปมองเจอพี่ชัชที่ยังตามมาไม่เลิกซะที
“พี่ชัชมีอะไรอีก” ชากระแทกเสียงใส่
“พี่ขอห้ามหลังจากนี้ชาห้ามไปเจอมันอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ใจร้าย” ชัชพูดเข้าประเด็นทันที
“พี่ชัชไม่มีสิทธิมาห้ามชา”
“ทำไมพี่จะไม่มีสิทธิ สิทธิของพี่ชายที่เป็นห่วงน้องไง ไม่ได้รึไง”
“นี่เรียกว่าเป็นห่วงเหรอ หรือกักขังกันแน่ ถ้าพี่ชัชเป็นห่วงชาจริง พี่ชัชต้องเข้าใจชาสิ” ชาพูดเสียงสั่น เขารู้สึกน้อยใจพี่ชายคนโต เมื่อก่อนพี่ชัชตามใจเขาเสมอ แต่ทำไมตอนนี้ไม่เป็นอย่างนั้น
“ชาจะพูดอะไรก็พูดเถอะ สักวันชาจะเข้าใจพี่ เรื่องวันนี้พี่จะลืมๆไปแล้วกันว่าชาทำอะไรไว้” ชัชมองหน้าน้องชายแล้วเริ่มใจอ่อน ยังไงเขาก็ทำร้ายน้องชายไม่ลง
“แค่ชาไปนอนกับแฟนชามา มันผิดมากรึไง!” ชาพูดเสียงดังอย่างไม่พอใจ เขาผิดขนาดนั้นเลยเหรอ
“ชาพูดว่าไงนะ!!” มล.นภาเปิดประตูเข้ามาทันที เธอแอบฟังอยู่นานแล้ว เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วตอนนี้เธอก็ได้รู้
“มีอะไรครับคุณแม่” เชนได้ยินเสียงทะเลาะกันเสียงดังจึงเปิดมาดู เจอแม่กำลังยืนอึ้งอยู่หน้าห้องน้องชายคนเล็ก
“ชาพูดว่าไงนะ บอกแม่สิ!” มล.นภาไม่สนใจอะไรนอกจากคำพูดที่ได้ยินเมื่อกี้
“เอ่อ คุณแม่ครับ คือ...” ชัชพยายามช่วยน้อง
“หุบปากชัช! แม่ถามชา” มล.นภาเดินเช้าไปใกล้ลูกชายคนเล็กพร้อมจ้องหน้าลูกชายคนเล็กที่ไม่กล้าสบตาเธอ
“ชาไปเจอพีทมาครับ” ชาตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
เชนกัดฟันตัวเองแน่น ชิบหายแล้ว!!
“ไปเจอหรือไปนอนกับมันมา!!” มล.นภาตวาดเสียงดังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่เคยโกรธลูกชายคนเล็กขนาดนี้มาก่อน
“ใช่ ชาไปนอนกับพีทมา” ชาจ้องหน้าแม่กลับอย่างไม่ยอมแพ้ เขาไม่อยากโกหกอีกต่อไปแล้ว
เพี๊ยะ!! เสียงตบหน้าดังลั่น ชัชและเชนเบิกจากว้าง เชนรีบเข้าไปกอดน้องชายคนเล็กไว้ทันที
ชาจับซีกหน้าที่โดนตบไว้พร้อมเม้มปากน้ำตาคลอ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่ใจ
“แม่ตบชา..” ชาพูดเสียงสั่น
“ชาเป็นไงบ้าง” เชนถามน้องชายเสียงอ่อนโยนแต่เหมือนชาจะไม่ได้ยินสักนิด
“แม่ตบชา...” ชายังพูดไม่หยุด เขาปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาทั้งๆที่ตากลับจ้องกับผู้เป็นแม่ไม่วางตา
มล.นภามือสั่นไปหมด เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะทำร้ายลูกชายได้ลงคอ แต่ชาดูถูกตัวเองเกินไป ทำตัวเหมือนเด็กใจแตก!
“ชาเลิกกิริยาต่ำๆแบบนั้น เลิกทำตัวเป็นเด็กใจแตกซะที!”
“มันต่ำมากเลยเหรอ ก็แค่เซ็กซ์ ชามีอะไรกับคนที่ชารัก มันผิดเหรอ!” ชาเถียงทั้งน้ำตา
“เลิกพูดเรื่องแบบนั้นซะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่าหวังว่าจะได้เจอกันอีก!”
“แม่ห้ามชาไม่ได้หรอก!”
“แม่ห้ามชาไม่ได้ แต่แม่ขังชาได้!!” คำพูดของมล.นภาทำเอาทุกคนตกใจ
“คุณแม่ครับใจเย็นๆก่อน” ชัชพยายามห้าม
“พอทีชัช เราตามใจน้องจนเป็นไงล่ะ แม่อุส่าห์ไว้ใจให้ดูน้อง สุดท้ายก็แอบดอดไปนอนกับไอ้นั้นอีกจนได้ หึ” มล.นภาหันไปเอ็ดลูกชายคนโต
“คนรักกันจะเจอกันมันไม่ผิด เดี๋ยวนี้เรื่องเซ็กซ์ใครๆก็มีกัน เรามีเพราะเรารักกัน!!”
“ใครๆก็มีกัน แล้วชาต้องไปทำตัวแบบนั้นเหมือนคนอื่นเหรอ หึ ถ้าพลาดขึ้นมาล่ะชา รู้แล้วนิว่าตัวเองท้องได้ ลืมไปแล้วรึไง!!”
ชานิ่งไปทันทีมองแม่น้ำตาคลอก็จะยิ้มเหยียดพร้อมพูดประชด “ท้องก็ดีสิ ชาจะได้หอบลูกไปอยู่กับพีท”
“ฃา!!” มล.นภาจะเข้ามาหาชาอีกแต่โดนชัชห้ามไว้ และเชนกอดบังน้องไว้
“ชาหยุดความคิดแบบนั้นซะ ก่อนที่แม่จะทนไม่ไหวไปมากกว่านี้” มล.นภามองลูกชายคนเล็กอย่างผิดหวัง ไม่คิดเลยว่าชาจะเป็นไปได้ขนาดนี้ “ชัชไปเอาโทรศัพท์น้องมา!” เธอสั่ง
“ไม่ ชาไม่ให้!!” ชาพยายามดิ้น แต่เชนก็ช่วยอะไรไม่ได้ ชัชแย่งโทรศัพท์มาจนได้
“หลังจากนี้อย่าหวังจะได้ติดต่อกันอีก ลืมไอ้นั้นไปซะ!”
“ไม่!!!!!!!!!!!!!!! ปล่อยชา!!!!!”
ชากรีดร้องออกมาเสียงดังดิ้นแรงไม่สนใจพี่ชายที่กอดเขาเอาไว้ ชาน้ำตาไหลพรากมองแม่ที่เดินออกไป เขาเม้มปากแน่นพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของพี่ชาย
“ปล่อยชา!!!!!! ”
ระหว่างนั้นเองอยู่ดีดีก็เขารู้สึกหายใจไม่ทัน หอบตัวโยนและตาพร่ามัว
“แม่!! น้องสลบ!!” เชนตะโกนเสียงดังทำให้ผู้เป็นแม่เข้ามาดูพร้อมกับพี่ชายคนโต
เธอมองลูกชายคนเล็กที่สลบไปอย่างตกใจ มือไม้สั่นไปหมด
“เชนอุ้มน้องลงไป เดี๋ยวพี่เตรียมรถ ไปโรงพยาบาล” ชัชที่ดูเหมือนจะมีสติสุดสั่งทันที
ระหว่างที่ทุกคนตกใจ เชนอุ้มชาลงมาข้างล่างเดินสวนกับผู้เป็นพ่อ
“เกิดอะไรขึ้นเชน” มล.องอาจตกใจทันทีที่เห็นลูกชายคนเล็ก
“น้องสลบครับ” เชนหน้าตาตื่นรีบวิ่งอุ้มน้องไปขึ้นรถพี่ชายทันที
“คุณ” ผู้เป็นภรรยาเรียกเขา ทำให้ผู้เป็นสามีรีบเดินเข้าไปหาร่างที่ดูอ่อนแรงจะเป็นลมไปอีกคน
“ใจเย็นๆนะคุณ เกิดอะไรขึ้น”
“ไปโรงพยาบาลกันเถอะ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง” มล.นภาตอบอย่างอ่อนแรง
เชนและชัชที่มาถึงก่อนยืนรอหมอหน้าห้องฉุกเฉิน โดยมีแม่และพ่อกำลังเดินตามมา ทั้งสี่คนนั่งนิ่งไม่ได้เดินไปมาอย่างกับหนูติดจั่น
“ทำไมช้า” มล.นภาพูดออกมา
“นั้นสิ ถ้าเป็นลมธรรมดาน่าจะออกมาได้แล้ว” มล.องอาจพูดขึ้นอีกคน
ทั้งสี่คนรอไปอีกสักพักประตูก็เปิดขึ้น
“เป็นไงบ้างครับหมอ” เชนพุ่งไปคนแรก
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ ความดันขึ้นสูงเนื่องจากเครียดเลยสลบไป”
ทั้งสี่คนถอนหายใจออกมาพร้อมกัน หมอจึงพูดต่อ “แต่พยายามอย่าให้คนไข้เครียดอีกนะครับ เพราะอาจจะส่งผลกระทบต่อเด็กในครรภ์ได้”
คำพูดของหมอเหมือนฟ้าผ่ากลางใจทั้งสี่คน โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่ถึงกับล้มทั้งยืน
สิ่งที่เธอกลัวที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว!!
“เอ่อ นี่ยังไม่รู้เหรอครับ คนไข้ท้องได้เกือบสี่เดือนแล้วนะครับ 15สัปดาห์แล้ว”
ชัชกำหมัดแน่นพร้อมตอบคุณหมอแทนคนอื่นที่กำลังอึ้ง
“ครับ แล้วต้องนอนโรงพยาบาลมั้ย”
“หมอยากให้นอน อยากดูอาการต่อ และรอให้คนไข้ตื่น หมออยากตรวจครรภ์อย่างละเอียดอีกครั้ง”
“ได้ครับ”
ชัชเดินตามพยาบาลไปเพื่อจัดการเรื่องเอกสาร
“แม่ไหวมั้ยครับ” เชนถามแม่ที่นั่งบนเก้าอี้โดยมีพ่อกำลังปลอบ
“สุดท้ายชาก็ทำให้แม่ผิดหวังจริงๆ ชาท้องกับไอ้นัน้ได้ไง”
เชนผละออกมาปล่อยให้พ่อปลอบแม่ไป เขาคิดอะไรไม่ออกว่าควรทำไงต่อดี จะบอกไอ้พีทดีมั้ย
“แกห้ามโทรบอกไอ้นั้นเด็ดขาดนะเชน ไม่งั้นแกกับแม่ขาดกัน!!”
มล.นภาพูดเสียงเด็ดขาดมองลูกชายคนกลางที่ลังเล
เชนเม้มปากแน่นได้แต่พยักหน้าไม่ตอบอะไร
ชาลืมตาขึ้นมาเขาปวดหัวไปหมด มองไปรอบๆนี่ไม่ใช่ห้องเขา นึกถึงภาพเมื่อคืน เขากำลังทะเลาะกับแม่นี่
“ชาตื่นแล้วเหรอลูก” มล.นภาเดินเข้ามาหาลูกชายคนเล็ก ถึงเธอจะโกรธ ผิดหวังแค่ไหน แต่ความรัก ความเป็นห่วงยังมีมากกว่า
“ชาอยู่โรงพยาบาลเหรอครับ”
“ใช่ เมื่อคืนชาเป็นลม”
“ชาเป็นไงบ้าง เดี๋ยวพี่เรียกหมอให้” เชนรีบกดเรียกหมอทันที
ชาได้แต่จับหัวไม่พูดอะไร รู้สึกปวดตุบๆไปหมด
ชานอนให้คุณหมอตรวจไปจนเสร็จคุณหมอจึงถามขึ้น
“คนไข้ท้องได้จะสี่เดือนแล้ว รู้แล้วใช่มั้ยครับ”
คำพูดของหมอทำเอาชาตาเบิกกว้าง
“หมอว่าไงนะ!! ท้องเหรอ!!” ชามือสั่นไปหมด เขาลูบหน้าท้อตัวเองทันที
“ใช่ครับ คุณกำลังท้อง”
“ชาไม่รุ้มาก่อนเหรอ” ผู้เป็นแม่ถามขึ้น
“ชาไม่รู้..” ชาพูดเสียงแผ่วเบา
“ตอนนี้ก็รู้แล้วสินะว่าทำอะไรลงไป” มล.นภาอดที่จะประชดออกมาไม่ได้
ชามองแม่ที่มองเขาด้วยสายตาผิดหวัง ชาน้ำตาคลอ เขากำลังท้อง กำลังเป็นแม่คน และตอนนี้ทำให้แม่ตัวเองผิดหวังสุดๆ
ท้องก่อนแต่ง ท้องทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบดีด้วยซ้ำ!!
*************************************************
มาต่อแล้งครับ กำลังเข้มข้น มกล้เข้าสู่ช่วงโค้งสำคัญแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้กันครับ
หัวข้อ: Partner of life คู่ชีวิต (Mpreg) ตอนที่11 24.07.61 หน้า3 (อ่าน 13191 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก