วันเปี่ยมรัก.27
เมื่อเราได้สบตากันนิ่ง ๆ ความรู้สึกที่มีให้กันมากมายและถูกเก็บกดเอาไว้เพราะรู้ว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะสมก็ถูกพังทลายลง ใบหน้าของเราใกล้กันจนรับรู้ถึงลมหายใจที่เป่ารดอยู่ที่ข้างแก้มและซอกคอ ปล่อยใจให้ล่องลอยไป และนอนฟังเสียงฝนที่ยังตกหนักไม่หยุด อยากรักกันให้มากกว่านี้ อยากให้รู้ความรู้สึกกันมากกว่านี้และเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูก็ทำให้หัวใจที่เต้นระทึกสงบลงได้ไม่ยาก
“เรารักวันมากนะ”
รับรู้แล้วในเวลานี้ รับรู้ทุกอย่างดีแล้ว และศิวัฒน์ก็กำมือแน่นเมื่อริมฝีปากร้อนประทับลงที่ข้างแก้ม จูบซับเบา ๆ คลึงเคล้าคลอเคลียให้เกิดความรู้สึกหวั่นไหวและทำให้หัวใจล่องลอย และเมื่อริมฝีปากคู่นั้นจูบซ้ำและค่อย ๆ แนบลงที่ริมฝีปากของคนที่นอนหอบหายใจหนักอย่างช้า ๆ ยิ่งทำให้ความรู้สึกเตลิดไปไกลจนไม่สามารถหยุดได้ เรียวแขนโอบรัดที่รอบคอของคนที่ยังประทับริมฝีปากลงมาหาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อเหนี่ยวรั้งให้เข้าใกล้และแนบชิดกว่าที่เป็นอยู่ และเมื่อริมฝีปากของเราค่อย ๆ ผละออกห่างจากกัน ความรู้สึกที่อยู่ภายในใจก็ส่งผ่านมาพร้อมกับดวงตาที่จ้องนิ่งมองกันอย่างไม่อาจละสายตาได้
“วัน”
เสียงเรียกชื่อและรอยยิ้มหวาน ๆ ของคนที่มองมาทำให้ศิวัฒน์ต้องเบี่ยงหน้าหลบเพราะไม่อาจต้านทานกับความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้ได้ และแม้จะไม่ได้พูดกันหลังจากนั้นอีกเลย แต่ต่างฝ่ายต่างก็รับรู้ได้ไม่ยากว่ารู้สึกดีมากไม่ต่างกัน และแค่เพียงได้เห็นสีหน้าและแววตาของคนที่ไม่ยอมมองหน้ากันก็ทำให้ผู้ใหญ่เปี่ยมยิ่งอดใจไม่ไหว ไม่มีเสียงร้องห้ามและไม่แม้แต่จะดิ้นรนขัดขืนเมื่อจูบซ้ำเบา ๆ ลงที่ข้างแก้มและซอกคออีกครั้ง ฝ่ามือร้อนลากไล้เรื่อยเข้าไปจนถึงในเสื้อและลูบไล้แผ่วเบาที่ผิวเนื้อแน่น แบบนี้ยิ่งทำให้รู้สึก แบบนี้ยิ่งทำให้หลงใหล และเมื่อช่วยถอดเสื้อของคนที่นอนนิ่งอยู่ออกจนหมด ยิ่งทำให้ไม่สามารถละสายตาได้
น่ามอง น่ารัก น่าใคร่ ตอนที่คนที่อยู่ตรงหน้าหันมามองและขบริมฝีปากแน่น ริมฝีปากร้อนแนบลงที่แผ่นอกเนียนขาว จูบประทับและไล้เลียปลายลิ้นไปที่ยอดอกแข็งขืนที่ตื่นตัวขึ้นเมื่อถูกสัมผัส
“อึก อือ”
ไม่อยากยอมรับว่ารู้สึกดีมากมายตอนที่ถูกสัมผัสแบบนั้นและศิวัฒน์ก็สอดฝ่ามือเข้าไปที่เส้นผมของคนที่ยังไล้เลียปลายลิ้นและดูดดุนที่ยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปมาไม่หยุด ตอนนี้ร่างกายกำลังจะทนไม่ไหว อยากจะเรียกร้องให้ถึงที่สุดแต่ไม่รู้จะทำยังไง ในหัวว่างเปล่าและความรู้สึกต้องการที่อยู่ในใจก็เปิดเผยออกมาทั้งหมดเมื่อฝ่ามือร้อนลูบไล้เรื่อยลงมาจากเอวจนถึงหน้าท้องและเมื่อซิปกางเกงถูกรูดลงส่วนที่แข็งขืนและตื่นตัวอยู่ในนั้นก็ดุนดันตื่นตัวขึ้นมาได้ไม่ยาก ฝ่ามือที่สอดเข้าหาเหนี่ยวรั้งส่วนนั้นให้ออกมาพ้นกางเกงและศิวัฒน์ก็แทบลืมหายใจเมื่อถูกกระตุ้นให้ยิ่งตื่นตัวจนทนไม่ไหว หยดน้ำใส ๆ หลั่งรินออกมาจากส่วนปลายเมื่ออารมณ์ความรู้สึกถูกปลุกเร้าให้ร่างกายตอบสนอง และเมื่อริมฝีปากร้อนไล้เลียลงไปที่ส่วนที่แข็งขืนตื่นตัวขึ้นก็ทำให้คนที่ถูกทำบางอย่างให้ ความรู้สึกก็ยิ่งเตลิดไปไกลจนต้องยกหลังมือขึ้นปิดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางออกมา ไม่อยากยอมรับว่ารู้สึกดีมาก ไม่อยากยอมรับว่าจะรู้สึกได้ถึงขนาดนี้ และเมื่อส่วนนั้นหายเข้าไปในโพรงปากร้อนที่ครอบครองความแข็งขืนตื่นตัวเข้าไปทั้งหมด ก็ยิ่งทำให้ไม่สามารถหยุดเสียงร้องครางของตัวเองได้
“ผู้ใหญ่ อย่าทำ อึก อือ”
ร้องห้ามทั้งที่ร่างกายตอบสนองจนถึงที่สุด และหน้าท้องเนียนก็แอ่นขึ้นเมื่อถูกปลุกเร้าอารมณ์มากขึ้นตอนที่ส่วนนั้นอยู่ในปากของคนที่ทำบางอย่างให้
“อ่ะ อื้อ”
รู้สึกดีมากและแม้จะพยายามไม่ให้เสียงครางของตัวเองเล็ดรอดออกมาแต่ก็ทำไม่ได้ ส่วนนั้นผลุบหายเข้าออกในโพรงปากร้อนของคนที่ดูดกลืนความต้องการทั้งหมดของศิวัฒน์เข้าไป ทำทุกอย่างที่จะทำให้คนที่ไม่เคยเรียกร้องมีความสุขและเมื่อโพรงปากร้อนผละออกห่างศิวัฒน์ก็ได้แต่ร้องออกมาเมื่ออารมณ์ถูกปลุกเร้าไปไกลและยังอยากให้สานต่อกันมากกว่านี้
“ไม่ไหว เราไม่ไหวแล้ว อือ”
บอกให้รู้ และใบหน้าที่เคยนิ่งสงบเสมอก็แสดงความต้องการของตัวเองออกมาทั้งหมดให้รับรู้ ผิวแก้มเนียนขาวแดงก่ำ น้ำเสียงเว้าวอนที่บ่งบอกความต้องการในตัวตนของกันและกันที่ได้ยินยิ่งทำให้ผู้ใหญ่เปี่ยมที่ผละออกห่างไม่สามารถหยุดความต้องการของตัวเองเอาไว้ได้อีกแล้ว
เสื้อผ้าที่สวมอยู่ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว และร่างกายเปลือยเปล่าของคนที่อยู่ตรงหน้าที่ปรากฏให้เห็นชัดก็ทำให้ศิวัฒน์ต้องหันหน้าหนี ไม่อยากยอมรับว่าทุกอย่างที่ได้เห็นมันกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกขนาดไหน
“วัน พร้อมแล้วนะ”
ไม่รู้ว่าแบบไหนเรียกว่าพร้อมแต่ตอนนี้ใกล้จะทนไม่ไหวแล้วและเมื่อปลายนิ้วร้อนถูกสอดแทรกเข้ามาภายในร่างกายก็ทำให้ร้องออกมาด้วยความเจ็บและจิกทึ้งปลายเล็บไปที่หน้าขาของคนที่กำลังช่วยเปิดทางให้ช่องทางคับแน่นสามารถยอมรับบางอย่างที่ใหญ่โตกว่านิ้วได้
“ไหวมั้ย”
หันมามองเมื่อถูกถามและเมื่อเห็นบางอย่างที่ใหญ่โตกว่าปลายนิ้วกำลังขยับเคลื่อนไหวไปมาและตื่นตัวถึงขีดสุดก็ทำให้แทบอยากร้องไห้
“ใหญ่ขนาดนั้น มันเข้าไม่ได้หรอก”
แน่ใจว่าไม่มีทางเข้าไปในร่างกายของตัวเองได้ แต่เมื่อเรียวขาถูกแยกออกกว้างและคนที่กำลังทำบางอย่างให้ค่อย ๆ กดแทรกส่วนปลายของท่อนเอ็นร้อนเข้าไปทีละนิดก็ทำให้คนที่ปฏิเสธไม่ยอมรับดิ้นรนถอยห่างเพราะความใหญ่โตของท่อนเอ็นร้อนที่พยายามจะสอดแทรกเข้าไป
“อึก อื้อ ไม่ได้”
ก็คงจะไม่ได้จริง ๆ เพราะมันทั้งคับและฝืด แค่ส่วนปลายก็ยังแทบจะเข้าไปไม่ได้ ยอมตัดใจและผละออกห่างทิ้งกายลงและรั้งร่างของคนที่ยังไม่สามารถตอบสนองทุกความรู้สึกของผู้ใหญ่เปี่ยมได้มากอดเอาไว้ แตะฝ่ามือไปที่ความแข็งขืนของคนที่ยังปฏิเสธและรูดรั้งให้อย่างต่อเนื่องและศิวัฒน์ก็หลงลืมไปสนิทว่าก่อนหน้านี้เคยรู้สึกยังไง
“อื้อ ไม่เอา ผู้ใหญ่ มันจะออก อ่ะ”
แค่เพียงถูกกระตุ้น แค่เพียงถูกปลุกเร้าไม่นานแล้วความต้องการที่อยู่ภายในร่างกายก็พุ่งทะยานขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว ปลายลิ้นร้องยังดูดกลืนและขบเบา ๆ ที่ยอดอกที่แข็งขืนและฝ่ามือก็ยังกระตุ้นและปลุกเร้าให้ไม่หยุด จนสุดท้ายคนที่หอบหายใจหนักก็ไม่สามารถจะทนเก็บกดความรู้สึกของตัวเองได้ หน้าท้องเนียนแอ่นขึ้นและบางอย่างที่อยู่ในร่างกายก็หลั่งทะลักออกมาในไม่ช้า
“อึก อ่ะ อ๊า”
ไม่สามารถอดทนต่อไปได้อีกและอารมณ์ความต้องการที่ถูกกระตุ้นก็พุ่งทะยานไปไกลจนสุดท้ายน้ำรักร้อน ๆ ที่หลั่งออกมาจากส่วนปลายของความแข็งขืนที่อยู่ในฝ่ามือของคนที่ช่วยรูดรั้งความต้องการให้ก็ถูกปลดปล่อยออกมา ยังไม่ทันได้ปรับลมหายใจ ยังไม่ได้ทันได้หยุดพักแล้วคนที่ช่วยทำบางอย่างให้ก็ลุกขึ้น และแยกเรียวขาขาวให้ออกกว้าง เกลี่ยไล้ทุกหยาดหยดที่คนที่นอนหอบหายใจหนักปลดปล่อยออกมาให้เข้าไปในช่องทางคับแน่นและกดแทรกท่อนเอ็นร้อนที่ตื่นตัวอย่างถึงที่สุดแล้วเข้าไปภายใน
“ ผู้ใหญ่ เดี๋ยวก่อน อ่ะ อึก อาส์”
ร้องบอกให้รับรู้แต่ก็ช้าเกินไปแล้ว เพราะเมื่อส่วนนั้นถูกแทรกเข้าไปได้แค่ส่วนปลายก็ไม่รอให้เสียเวลา ดุนดันเข้าไปทีละน้อยและผู้ใหญ่เปี่ยมก็ทิ้งกายลงมาหาคนที่ตอนนี้หยดน้ำคลอรินที่ดวงตาและขบริมฝีปากแน่นเมื่อส่วนนั้นกำลังแทรกลึกและจมดิ่งหายเข้าไปในร่างกายจนเกือบหมด
“วัน”
“อือ มัน...เจ็บ”
ภายในนั้นคับแน่นและบีบรัดจนแทบจะปลดปล่อยออกมาให้ได้และคนที่กดแทรกร่างกายเข้าไปก็นิ่วหน้าเมื่อท่อนเอ็นร้อนถูกบีบรัดแน่นจนแทบจะปลดปล่อยอกมา
“งั้นเราเอาออกก่อนนะ”
แม้จะทนไม่ไหวแต่ก็คงทำได้แค่นี้ และศิวัฒน์ก็รั้งใบหน้าของคนที่แทบจะเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ไม่ไหวให้เข้ามาหา เรียกร้องทุกอย่างผ่านสายตาและผู้ใหญ่เปี่ยมก็จูบซับเบา ๆ ที่ริมฝีปากที่ขบเม้มแน่น
“ไหว เราไหว แค่อย่าเพิ่งขยับได้มั้ย”
สงสารแต่ตัวเองก็ทนแทบไม่ไหวและทำได้แค่ปล่อยให้ร่างกายของคนที่โอบรัดรอบแผ่นหลังของผู้ใหญ่เปี่ยมเอาไว้ ปรับตัวได้มากกว่านี้ อยากมีความสุขด้วยกัน อยากแสดงความรักระหว่างกัน และเมื่อลมหายใจที่หอบหนักของคนที่อยู่ใต้ร่างเริ่มเป็นปกติ คนที่อดทนมานานก็เริ่มขยับสะโพกเนิบนาบเชื่องช้า
“อื้อ อ่ะ”
เสียงร้องครางที่ได้ยิน ใบหน้าที่แดงก่ำตอนที่ถูกบดเบียดร่างกายเข้าหามันทำให้คนที่เริ่มขยับกายเชื่องช้ามีอารมณ์มากขึ้น
“แรงกว่านี้ ไหวมั้ย”
เพราะรู้ว่าตัวเองกำลังจะทนไม่ไหวถึงได้ถามและศิวัฒน์ก็ค่อย ๆ พยักหน้ารับทั้งที่รู้สึกคับแน่นไปหมดที่ช่องทางด้านหลังและแทบจะหายใจไม่ได้ ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่เมื่อร่างกายแนบชิดเข้าหากันทุกส่วน และเมื่อได้สบตากันความเจ็บปวดที่ได้รับก็เหมือนจะจางหายไปอย่างช้า ๆ แค่เพียงพยักหน้ารับและลูบไล้ฝ่ามือไปที่สะโพกแน่นที่ขยับขึ้นลงเพื่อบอกให้รู้ว่ากำลังรู้สึกไม่ต่างกันและผู้ใหญ่เปี่ยมก็ผละออกห่าง สองมือจับแน่นที่เอวของคนที่นอนอยู่และดึงเข้าหาตัวเพื่อให้ร่างกายแนบชิดกันมากขึ้น ทุกครั้งที่ส่วนนั้นขยับเข้าออกภายในช่องทางที่บีบรัดแน่นยิ่งทำให้ใกล้จะทนไม่ไหว
“เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าวันน่าเอาขนาดนี้”
รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ และก็ทำให้คนที่ถูกหยอกเย้าต้องขบริมฝีปากแน่นและกำมือทุบไปที่หน้าขาของคนที่ยังขยับสะโพกเคลื่อนไหวให้ร่างกายของเราแนบชิดกันจนไม่เหลือที่ว่างอีก
“แม่งเอ๊ย ให้เอาแล้ว ยังจะ...อ่ะ”
ร้องไม่ออก เมื่อเรียวขาถูกยกขึ้นพาดไว้บนบ่าของคนที่แกล้งหยอกเย้าให้โมโหและศิวัฒน์ก็ร้องออกมาเพราะร่างกายถูกสอดแทรกลึกล้ำมากขึ้นจนหายใจแทบไม่ทัน
“วัน อ่ะ อือ แตกอีกรอบมั้ย”
ไม่ใช่แค่พูดแต่ส่วนที่เคยอ่อนแรงที่เคยไหวไปมาเมื่อถูกสอดแทรกค่อย ๆ แข็งขืนชูชันขึ้นหลังจากปลดปล่อยไปได้ไม่นาน แค่นี้ก็บอกได้แล้วว่ารู้สึกดีมากแค่ไหนที่ได้ทำเรื่องแบบนี้ด้วยกัน มองหน้าของคนที่รู้สึกไม่ต่างกันและฝ่ามือร้อน ๆ ก็ช่วยรูดรั้งความต้องการให้คนที่ถูกกระแทกกระทั้นร่างกายเข้าออกเพราะอยากให้ถึงจุดหมายพร้อมกัน
“อ่ะ เสียวมั้ย หายเจ็บหรือยัง”
ความเจ็บปวดไม่ได้หายไปทั้งหมด แต่ก็ยอมรับว่ารู้สึกอย่างอื่นด้วยจนทำให้ร่างกายตอบสนองอีกครั้ง พยักหน้ารับทั้งที่ริมฝีปากยังขบแน่นและคนที่ขยับสะโพกเคลื่อนไหวเชื่องช้าก็หมดความอดทนทันที
“เสียวแล้วดีมั้ย”
อยากจะบอกว่าดีมากแต่แบบนี้มันก็เกินไป ถึงขนาดนี้แล้วก็ยังถูกแกล้งให้บอกความต้องการของตัวเองอีก และศิวัฒน์ก็ยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ไม่อยากพูดอะไรแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะทำมากแค่ไหนก็ทำไปจนกว่าจะพอใจ เพราะตอนนี้ทนไม่ไหวอีกแล้ว
“อือ อึก อ่ะ”
ไม่อยากร้องก็ต้องร้อง ไม่อยากครางก็ต้องครางและสิ่งที่เห็นมันทำให้ผู้ใหญ่เปี่ยมทนไม่ไหวจนต้องทิ้งกายลงไปหาและแนบปลายจมูกเข้ากับซอกคอขาวของคนที่ไม่อยากให้รู้ว่าตอนนี้กำลังรู้สึกมากมายขนาดนั้น
“วัน อึก อ่ะ เรา”
หมดแล้วความอดทน และเสียงกระซิบจากน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่หอบกระเส่าอยู่ข้างหูเพราะใกล้จะถึงจุดหมายยิ่งเร่งเร้าและกระตุ้นอารมณ์ มือที่ปิดหน้าตัวเองถูกดึงออกเพราะคนที่กำลังสอดแทรกร่างกายเข้าหาไม่หยุดอยากจะเห็นสีหน้าและแววตาของคนที่ไม่ยอมให้เห็น
“ไม่เอา ผู้ใหญ่ ปล่อย”
ไม่รู้ว่าจะให้ปล่อยที่ไหน แต่ก็อยากทำตามใจและผู้ใหญ่เปี่ยมก็บอกให้คนที่ร่างกายขยับเคลื่อนไหวไปพร้อมกันในทุกจังหวะที่สะโพกแกร่งขยับขึ้นลงได้รับรู้
“ได้ เราตามใจวัน งั้นเราปล่อยในนี้เลยแล้วกัน”
ไม่ได้บอกให้ตามใจกันแบบนี้ และผู้ใหญ่เปี่ยมก็ยกเอวของคนที่ถูกทำบางอย่างให้ขึ้นมาเกยอยู่บนตักจนหน้าท้องเนียนแอ่นขึ้นและถูกสอดแทรกลึกล้ำจนไม่มีที่ว่างหลงเหลือ
“วัน เราไม่ไหวแล้ว อ่ะ ข้างในนี้มันรัดเรามาก”
บอกให้รู้และขยับสะโพกเคลื่อนไหวรุนแรงขึ้นจนร่างกายของคนที่บิดกายไปมาสั่นสะท้าน
“วัน อึก อาส์ ไม่ไหวแล้ว แตกแล้ว”
ร้องครางออกมาเมื่อถึงที่สุดของอารมณ์และความแข็งขืนที่เคลื่อนไหวสะบัดไปมาตามการสอดแทรกก็หลั่งความต้องการออกมาไม่ต่างกัน ร่างกายเกร็งกระตุกตอนที่ปลดปล่อยความต้องการออกมาทั้งหมดและผู้ใหญ่เปี่ยมก็แหงนเงยใบหน้าขึ้นเมื่อความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในร่างกายหลั่งเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดแน่น ขยับสะโพกอีกเพียงเล็กน้อยเพื่อให้ทุกหยาดหยดฝังลึกเข้าไปในร่างกายของคนที่ทำให้หลงรักและศิวัฒน์ก็หอบหายใจหนักเมื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดที่หลงเหลือเพียงเล็กน้อยออกมาไม่ต่างกัน ริมฝีปากที่เคยขบเม้มแน่นคลายออกแล้ว และลมหายใจของคนที่ถูกทำบางอย่างจนไม่เหลือเรี่ยวแรงก็ยังหอบหนัก
“อ่ะ อือ”
ร้องออกมาเบา ๆ เมื่อท่อนเอ็นร้อนที่อยู่ในร่างกายถูกถอนออกและคนที่ร่างกายเคยเป็นหนึ่งเดียวกันก็ทรุดกายลงมาหาและจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากของศิวัฒน์ที่เริ่มปรับลมหายใจให้เป็นปกติแล้ว ทุกความต้องการที่ปลดปล่อยออกมาค่อย ๆ ไหลซึมออกมาจากช่องทางที่ถูกถอนออกและต่างฝ่ายต่างก็นิ่งเงียบไป ทั้งที่ร่างกายยังกอดก่ายเข้าหากันและนอนฟังเสียงฝนที่ยังไม่หยุดตกจด้วยกัน ไม่มีคำพูดระหว่างเรา แต่ทุกความรู้สึกที่มีให้กันถูกสื่อสารผ่านความเงียบ ศิวัฒน์เบียดกายเข้าหาคนที่นอนอยู่ด้วยกันและผู้ใหญ่เปี่ยมก็กอดคนที่เข้ามาอ้อนและยิ้มออกมา ใบหน้าของคนที่ยอมให้ทำทุกอย่างได้ตามต้องการแนบอยู่ที่แผ่นอกกว้างและฟังเสียงหัวใจของผู้ใหญ่เปี่ยมที่เต้นดังไปพร้อมกับเสียงฝนที่ตกอยู่ภายนอก
ต่างฝ่ายต่างหลับตาลงและฝ่ามืออุ่น ๆ ก็ลูบไล้แผ่วเบาที่เส้นผมนิ่มของคนที่ซุกหน้าแนบชิดอยู่แนบอก
“วัน”
“อือ”
ขานรับเสียงเบาและผู้ใหญ่เปี่ยมก็ยิ้มอย่างมีความสุขที่เราได้เป็นของกันและกันแล้ว
“ถึงขนาดนี้แล้ว ถ้ายังผลักไสเราให้คนอื่นอีก เราไม่ยอมแล้วนะ”
ถึงขนาดนี้แล้ว ก็ไม่คิดจะผลักไสให้ใครอีกแล้ว และศิวัฒน์ก็เกลี่ยไล้ปลายนิ้วเล่นที่แผ่นอกกว้างและผู้ใหญ่เปี่ยมก็จับมือของศิวัฒน์เอาไว้
“ถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าผู้ใหญ่ไปยุ่งกับคนอื่นเราเอาตาย”
ยังไม่ทันไรก็โดนขู่กันซะแล้ว และผู้ใหญ่เปี่ยมก็หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น กอดรัดร่างกายเปลือยเปล่าของคนที่อยู่ในอ้อมแขนแน่นขึ้นและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“กลัวแล้วจ้ะเมียจ๋า ใหญ่กว่าผู้ใหญ่ก็เมียผู้ใหญ่นี่แหละนะ เราก็เพิ่งจะเข้าใจวันนี้"
แกล้งพูดหยอกล้อคนที่ข่มขู่กันและศิวัฒน์ก็หัวเราะออกมาเสียงเบา
“ยอมรับสภาพตั้งแต่แรกแบบนี้ก็ดี”
จะไม่ให้ยอมรับสภาพได้ยังไง ทั้งรักทั้งหลงไปขนาดนี้แล้ว จะให้ทำอะไรก็ยอมทั้งหมดแล้ว
“ก็รักไปขนาดนี้แล้ว ใครเขาจะกล้าขัดใจวัน”
+++
ตอนที่ร่างกายได้แนบชิดกัน ตอนที่ได้ร่างกายเปลือยเปล่าได้กอดก่ายกันแนบแน่นโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น ตอนที่ลมหายใจหอบหนักถี่กระชั้นและทั้งร่างกายและหัวใจก็ได้มีความสุขร่วมกันจนถึงที่สุดมันทำให้รู้สึกอบอุ่นมีความสุขและอิ่มเอมหัวใจ
“วัน”
เรียกคนที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและกำลังก้าวขาลงจากกระท่อมและศิวัฒน์ก็มองผู้ใหญ่เปี่ยมที่ยืนรอและขานรับ
“อือ”
แค่เสียงที่พูด แค่ใบหน้าที่ได้เห็น แค่ดวงตาที่มองมาและไม่ได้มีอะไรมากกว่านี้ แต่ก็ทำให้ผู้ใหญ่เปี่ยมทนไม่ไหวจนต้องยื่นแขนออกไปหาเพื่อขอกอดและศิวัฒน์ก็มองคนที่ทำตัวออดอ้อนเหมือนเด็ก ๆ
“อะไรล่ะผู้ใหญ่”
ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องงอแงใส่กันขนาดนี้ แต่ก็ยอมยืนนิ่งให้กอดและผู้ใหญ่เปี่ยมก็บ่นให้ได้ยินตอนที่กอดคนในอ้อมแขนเอาไว้แนบแน่น
“วันยังไม่กลับได้มั้ย”
เสียงพูดที่ดังอยู่ข้างหู น้ำเสียงออดอ้อนออเซาะและเรียกร้องเอาแต่ใจที่ได้ยินทำให้คนฟังยิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ เพราะไม่นึกว่าจะได้ฟังอะไรแบบนี้
“ผู้ใหญ่ ทำไมเป็นคนแบบนี้ล่ะ”
แกล้งเอ็ด แกล้งทำเสียงดุใส่ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเลยสักนิดเพราะผู้ใหญ่เปี่ยมเริ่มสอดฝ่ามือเข้าไปในเสื้อจนศิวัฒน์ต้องผละออกห่างและจับมือของคนที่เริ่มลวนลามกันอย่างไม่รู้จักพอเอาไว้
“ทำแบบนี้ไม่ได้นะผู้ใหญ่”
ทำไมจะทำไม่ได้ อยากทำแบบนี้อีกซ้ำ ๆ นับครั้งไม่ถ้วน อยากให้โลกนี้มีแค่เราสองคนและไม่อยากข้องเกี่ยวกับใครอีก
“เรากลัววันกลับไปแล้วจะไม่ยอมรับโทรศัพท์ ไม่ยอมอ่านข้อความ ไม่ยอมมาเจอและทำเป็นเย็นชาใส่กันอีก”
ที่จริงบอกไปหลายครั้งแล้ว ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแน่ ๆ แต่ดูเหมือนว่ายังไม่ทำให้ผู้ใหญ่เปี่ยมสบายใจจนต้องงอแงและถามแต่เรื่องนี้อยู่ซ้ำ ๆ
“คิดว่าเราจะยอมให้ผู้ใหญ่ได้เราฟรี ๆ โดยไม่เรียกร้องอะไรเลยเหรอ”
ก็แค่แกล้งพูดใส่ ทั้งที่แค่คิดถึงเรื่องที่ทำด้วยกันเมื่อคืนแล้วก็ทำให้หน้าแดงแต่ก็ยังพูดเพื่อให้คนฟังรับรู้และคลายความกังวลใจลงบ้าง
“เรียกร้องให้มันจริงนะ แล้วไม่ต้องผลักไสให้เราไปไหนกับใครอีกแล้วล่ะ ไม่เอาเด็ดขาด เรามีแค่วันคนเดียวก็พอแล้ว”
เพิ่งรู้ว่าหลังจากได้กันแล้วผู้ใหญ่เปี่ยมจะเป็นแบบนี้ ความกวนประสาทลดลงหลายเท่า ความน่ารักช่างอ้อนเพิ่มขึ้นมากมาย และความร้อนแรงที่ได้รับก็ทำให้แทบหมดแรงยืน
“พูดแล้วอย่ากลับคำล่ะ อย่าให้เรารู้นะว่าผู้ใหญ่ไปติดแม่ค้าขายบัวลอย”
เรื่องนี้อีกแล้ว เรื่องนี้ที่โดนแกล้งหยอกล้อซ้ำซาก และไม่ว่าจะปฏิเสธไปกี่ครั้งศิวัฒน์ก็ยังจะเอามาล้อเล่นอยู่ได้
“ดีใจจังที่วันหึงเราบ้างแล้ว”
“เรายังไม่ได้บอกว่าเราหึงผู้ใหญ่เลยนะ ผู้ใหญ่พูดเองเออเองแบบนี้ไม่ได้”
จะหึงหรือไม่หึงก็ช่างเพราะตอนนี้ต้องการให้คนฟังได้รับรู้แบบจริงจังไปเลยว่าคิดยังไงด้วย
“ก็ได้ ถ้าวันไม่หึง งั้นเราจะได้เป็นฝ่ายหึงวันให้เต็มที่เลยเป็นไง”
“หึงเราเนี่ยนะ ผู้ใหญ่บ้าไปแล้วหรือไง”
ผู้ใหญ่เปี่ยมทำหน้ายุ่งและมองหน้าของศิวัฒน์ที่ไม่อยากใส่ใจกับสิ่งที่ผู้ใหญ่เปี่ยมพูดมากนักและเริ่มแกะมือที่เริ่มลูบไล้เล่นไปเรื่อยไม่หยุดและถ้ายังไม่ห้ามคงไม่ได้กลับบ้าน
“จะไม่ให้เราหึงวันได้ยังไง ก็ตอนที่ประกาศว่าจะให้วันเป็นวิทยากรก็มีแต่ชาวบ้านผู้หญิงมาลงชื่อสมัครกันจนเต็ม บอกว่าผู้ช่วยหล่อ อยากให้ผู้ช่วยสอน ให้ลงชื่อได้ 20 คนก็มาลงกันจนเกินโควต้า วันไม่ใช่เราวันไม่เข้าใจหรอกว่ามันรู้สึกยังไง”
แค่ได้ยินก็ทำให้หัวเราะออกมาด้วยความขำและศิวัฒน์ก็เหลือบสายตามองคนที่ทำหน้ามุ่ยและยังพูดคำว่าหึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อย่ามาทำเป็นหัวเราะไปหน่อยเลย ลองเป็นคนที่หึงดูบ้างมั้ยจะได้รู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง”
TBC.
หัวข้อ: ► วันเปี่ยมรัก･*:.✿.:*･ by aoikyosuke 【หน้า 12 ตอนที่ 28】up 15/02/2019 (อ่าน 57271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก