#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 19
เรื้อน (PART 2/2)
ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพึ่งพาได้จนกระทั่งวันนี้ แหลมพาสติเจ็ดสิบสามสิบออกไปด้านนอกเพื่อช่วยคนอื่นที่เมาเยี่ยงหมาข้างถนน คาดว่าตอนนี้ซึมเศร้าแมนคงพาพี่ธีร์ไปเก็บเสร็จเรียบร้อยแล้ว และหนังชีวิตของค่ำคืนนี้คงไม่พ้นร่างอันอวบอั๋นของพี่ตั้บซึ่งน่าจะต้องใช้รถแม็กโครมาตักถึงง่ายขึ้น
แต่ชีวิตก็สอนให้แหลมได้รู้จักคำว่าอย่าคาดหวังกับคนอื่นซี้ซั้วโดยเฉพาะพี่ที่เมาหนัก เมื่อทันทีที่ไปถึงขอบสระ จากที่คาดหวังว่าจะเจอแค่พี่ตั้บกลับเป็นภาพซากศพคนตายทั้งสามที่นอนแน่นิ่งเหมือนชาตินี้คงไม่ตื่นมารับรู้อะไรอีกแล้ว พี่ธีร์กับพี่ตั้บละไว้ในฐานที่เข้าใจได้ แต่ซึมเศร้าแมนคือเชี่ยไรเหรอ ดับอนาถนักศึกษาชายมอดังไม่ทราบนามสกุล จากที่ดูเหมือนจะฝากฝังได้ตอนนี้ก็คือไปไม่กลับหลับไม่ตื่นฟื้นไม่มีหนีไม่พ้น
“พี่แจ็ค!”
จะเรียกว่าเอาคืนจากที่โดนตบหัวบ่อย ๆ ได้ไหม เพราะตอนนี้ไอ้แหลมโบกเรียงตัวแบบไม่กลัวโดนด่าย้อนหลังด้วย พี่ธีร์นี่น้ำลายไหลหยดแหมะลงพื้นเป็นดวง งึมงำในลำคอฟังไม่รู้เรื่อง หมดสภาพตัวท็อปเบ้าดีแห่งวงการสตรีมเมอร์ พี่ตั้บก็ละเมอเกาไข่ไม่หยุด ไม่รู้คันคลอรีนหรือแน่นสังคังกันแน่
“ตื่น!” ทั้งเรียกทั้งตบหน้าเรียกสติ เป็นนาทีเลยกว่าซึมเศร้าแมนจะยอมลืมตา
“...เช้าแล้วเหรอวะ?”
“เพิ่งเที่ยงคืน! แหมกูก็นึกว่าจะหิ้วพี่ธีร์ไปส่งห้องเสร็จแล้ว ละนี่ไร?”
“...อ้าวเหรอ?” พี่แจ็คปรือตากวาดมองไปรอบตัวก่อนจะพบศพเพื่อนสนิทและพี่ใหญ่ ซึมเศร้าแมนนิ่งค้างอยู่ท่านั้นเหมือนกำลังให้สมองประมวลผลก่อนจะพยักหน้ากับตัวเอง มึงเข้าใจอะไรอยู่เหรอพี่เล่าให้ฟังบ้าง “...ธีร์”
มีความรวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่ปลายนิ้วชี้แล้วเอื้อมไปสะกิดข้อศอกเพื่อนเบา ๆ แหลมกุมขมับพลางถอนหายใจกับประสบการณ์รอดชีวิตเป็นครั้งแรก ปกติคอยให้คนอื่นเก็บศพตลอดไง พอมาเจองี้กับตัวก็เริ่มรู้สึกสงสารชาวบ้านขึ้นมาแล้ว
“มึงลุกก่อน” เขาก้มลงแล้วเอาแขนอันปวกเปียกของซึมเศร้าแมนพาดกับต้นคอตนเอง พอเห็นว่าพี่ชายพอจะนั่งเองได้จึงเอาขวดน้ำมาหมุนฝาพร้อมยื่นให้ แดก ๆ ลงไปเผื่อจะสร่าง “มึงห้ามทิ้งกูนะพี่แจ็ค กูคนเดียวพาพี่ธีร์กับพี่ตั้บกลับห้องไม่ไหวแน่”
“เค ขอสองนาที” เริ่มพูดจารู้เรื่องขึ้นมาบ้าง แม้จะเหมือนจะหงายหลังอยู่ทุกขณะแต่เขาก็ดึงแขนมันไว้ได้ทัน
“กูไปตามซ้อนะ” มันคงดีถ้าหากจะได้ตัวช่วยเพิ่ม เพราะแหลมเองก็สภาพห้าสิบห้าสิบแถมยังขนาดตัวก็ไม่เก่งกล้าขนาดจะแบกใครขึ้นหลังได้ด้วย ถ้าให้เอาแบบสู้ตายสุดก็คงลากตีนพี่ธีร์แล้วไถไปตามพื้นอะ ส่วนพี่ตั้บนี่จุดไฟเผาพร้อมกงเต้กเลยน่าจะสะดวกกว่า
“อย่าเสียงดังจนหลานตื่นล่ะ”
เขาพยักหน้ารับแล้วลุกไปจากตรงนั้น ดูดิ ยังไม่ทันทำอะไรห่านไรก็ผ่านไปแล้วห้านาที ตอนนี้บอสจะอาบน้ำอยู่เปล่าวะ หรือว่าหลับกลางอากาศไปแล้ว เป็นห่วงนะนั่นกลัวหน้าทิ่มหัวฟาดผนังกระจกจนสลบเหมือด ส่วนเรื่องรอจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะคงไม่น่าจะเป็นไปได้ว่ะ เมาแล้วมีอารมณ์อะเข้าใจ แต่เมาขนาดนั้นแถมยังรอนาน ยังไงก็หลับ ลงร้อยนึงเลย
เด็กลูกครึ่งถอดรองเท้าเข้าบ้านหลังแรก เป้าหมายคือห้องใหญ่ซึ่งซ้อคงไม่ได้ล็อกประตูตราบใดที่ผัวยังอยู่ข้างนอก แต่เข้าไปถึงตรงทางแยกก็ต้องผงะถอยหลังสองก้าวเมื่อเห็นจู๊กมาสเตอร์นอนขดตัวกอดรองเท้าสลิปเปอร์อยู่แถว ๆ หน้าประตูห้องน้ำรวม
“โซ่”
“อือ...” เขาเขย่าไหล่ก้อนกลม ๆ ที่ส่งเสียงงุ้งงิ้งในลำคอแต่ก็ยังไม่ยอมลืมตามาดูสถานการณ์โลกตอนนี้ ไอ้โซ่ยังคงหลับเหมือนปักหลักสร้างแลนด์มาร์คตรงนี้แล้วว่าจะยิงยาวยันเช้า แต่อากาศมันเย็น ครั้นจะปล่อยให้นอนต่อก็ใช่เรื่องจึงเขย่าแรงกว่าเดิม และแทนที่จะตื่นแต่แม่งเสือกกระชับกอดรองเท้าแน่นกว่าเดิมอี๊กกกกกกกกก
“ลุกไปนอนในห้องดี ๆ ดิห่า มานอนไรตรงนี้”
“ก็ในห้องแล้วไงครับ... พี่แหลมนั่นแหละ... เข้าผิดห้องเองหรือเปล่า...” เด็กลูกครึ่งตบหน้าผากตัวเองเสียงดังแป๊ะ ก่อนจะพูดอะไรช่วยลืมตามาดูหน้าพี่มึงหน่อยได้ไหมเดอะฟร้าคคคคคคคคคคคคคค
“มึงเข้าห้องผิด... นี่มันห้องพี่ตั้บ!”
“หะ!” จิตใต้สำนึกความเป็นคนดียังไม่แพ้พิษเหล้าว่ะ ทันทีที่ได้ยินเขาพูดจู๊กมาสเตอร์ก็ดีดตัวลุกขึ้น สะบัดหน้าไล่อาการมึนงงพร้อมกวาดสายตาพร่า ๆ ไปโดยรอบ “แย่แล้ว... โซ่มานอนกับพี่เจนเหรอครับเนี่ย...?!”
ไอ้ฉิบหาย ก็แค่โกหกเพราะอยากปลุกแต่ไม่ได้ตั้งใจแกล้งปะวะ แต่หน้าไอ้โซ่ที่พยายามสู้กับตัวเองตอนนี้ก็คือเอาไปล้อได้ยันชาติหน้า น้องเล็กพยายามพูดเสียงเบาพร้อมตบแก้มตัวเองซ้ำ ๆ หวังเรียกสติแล้วโทษตัวเองที่ไม่รู้จักดูให้ดีก่อน
“โอ๊ย ๆๆ ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ย...”
“มึงหันไปขอโทษซ้อเลย เค้ายืนอยู่ข้างหลังมึงอะ”
“...”
โต๊ะไม้รูปทรงสวยสูงถึงเอวกับแจกันดอกไม้ในเงามืดคงเป็นร่างอวตานซ้อได้ ไอ้โซ่หรี่ตาเพ่งมองเหมือนจะรู้ว่าโดนหลอก แต่สุดท้ายก็เบะปากส่งเสียง ‘โอ๊ย...’ เบา ๆ 55555555555555555555555
“โซ่ขอโทษนะครับพี่เจน... โซ่เมามากก็เลยไม่รู้ว่าเข้าผิดห้อง... พี่เจนคงผิดหวังในตัวโซ่แล้วก็โกรธมาก ๆ เลยใช่ไหมครับ... โอ๊ย... ทำไงดีเนี่ย... โซ่ขอโทษจริง ๆ นะครับ โซ่นิสัยไม่ดีเอง... ละเมอเสียงดังด้วยหรือเปล่านะ... โซ่ควรจะออกไปตั้งแต่ตอนนี้ก่อนที่พี่เจนจะหมดความอดทน... ใช่... ต้องรีบไปเลยล่ะ... แล้วโซ่ก็จะย่องไปเบา ๆ โดยไม่ทำให้น้องแตงอ่อนตื่นด้วย... โอเค... โซ่ไปแล้วนะครับ... พี่เจนนอนต่อเถอะนะ เดี๋ยวโซ่จะกลับไปทำโทษตัวเองเดี๋ยวนี้เลย...” คำขอโทษงุ้งงิ้งเบาหวิวจนเหมือนกระซิบ แหลมกลั้นขำแล้วประคองน้องเล็กให้ลุกขึ้นก่อนจะหิ้วปีกไปส่งหน้าประตู
“ทีหลังหัดตอแหลบ้างดิวะ นี่อะไร ใครยื่นให้ก็ยกหมด”
“โซ่ไม่อยากหลอกนี่ครับ... ทุกคนเป็นพี่โซ่นะ... พี่แหลมนั่นแหละหนีทหารหลายรอบเลยโซ่เห็น” ไอ้เด็กสู่รู้ ทีงี้ล่ะเก่งนัก
“ถ้าไม่ตอแหลกูก็เมาหัวทิ่มอะดิ” วันนี้พี่ธีร์มันอยากโชว์เหนือด้วย เป็นไงล่ะ สภาพยิ่งกว่าหมา
“ว่าแต่ทำไมพี่แหลมตัวเปียกครับเนี่ย... ข้างนอกฝนตกเหรอ... หรือว่าโดนโซ่ฉี่ราด... ไม่น่าจะใช่... เท่าที่จำได้ก็ฉี่ไปแล้วนะ... แต่ก็รู้สึกปวด ๆ อีกแล้ว สงสัยเพราะดื่มเยอะเกินไปแน่เลย...”
“ก็แย่ละ มึงจัดการตัวเองก่อนขึ้นเตียงด้วยนะ ถ้าเยี่ยวราดที่นอนพรุ่งนี้กูเอาไปล้อบนรถตู้แน่”
“หูย... เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแค่ตอนอนุบาลเท่านั้นแหละครับ...”
“เออ แล้วอยากอ้วกเปล่า เดี๋ยวกูอยู่ลูบหลังให้ก่อน” แทบยืนไม่ตรงเพราะคนน้องโยกเก่งประหนึ่งบอลลูนลม เขาจึงเอาแขนไอ้โซ่ลงจนคนเรื้อนเกาะแหมะกับวงกบประตู
“จะฉี่อย่างเดียวครับ... แต่พี่แหลมไม่ต้องตามเข้ามาช่วยถอดกางเกงให้หรอกนะ... โซ่ไม่อยากให้พี่แหลมเห็นน้อง”
“มีแต่แฟนมึงคนเดียวไหมที่อยากเห็นอะไรแบบนั้น ให้ดูจู๋มึงสู้กูไปนั่งมองปลากัดว่ายฟรีสไตล์ดีกว่า”
“ปลากัดว่ายฟรีสไตล์ได้ด้วย” เอาละ หัวเราะเหมือนคนพี้กัญชา “ว่าแต่พวกพี่ ๆ หลับกันหมดแล้วเหรอครับ...”
“เออ” คงไม่ดีถ้าจะบอกความจริงกับคนขี้กังวล ขืนรู้ว่าพี่ธีร์นอนสิ้นสภาพอยู่ข้างสระคงมีคนเมาง่วงพาสารร่างเดินออกไปเพื่อพยายามหาทางช่วยแต่สุดท้ายก็กลายเป็นภาระอีกคน “นอนได้ละ”
แหลมลูบศีรษะจู๊กมาสเตอร์ที่ยืนปรือตาเกาะขอบประตู ไอ้โซ่พยักหน้าอย่างว่าง่ายพร้อมโบกมือบ๊ายบายจนเขาต้องปัดมือมันทิ้ง ปัญญาอ่อน!!!
เหมือนกำลังเล่นเกมผ่านด่านเพราะกว่าจะถึงห้องซ้อก็เล่นผลาญไปหลายนาที เด็กลูกครึ่งหมุนลูกบิดเบา ๆ ซึ่งก็เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ซ้อไม่ได้ล็อกประตู และโคมไฟสีอ่อนตรงหัวเตียงก็ทำให้มองเห็นทางได้ง่ายขึ้นจนไม่ต้องเปิดไฟ
“ซ้อ...” สะกิดเบา ๆ พี่สาวก็ตื่น ซ้อขมวดคิ้วปรือตามองเป็นเชิงถาม และน้องชายที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดีก็คงไม่ต้องอ้อมแอ้มกับเรื่องพี่ชายตายจากโลกนี้ไปแล้ว “พี่ตั้บเมา... ไปช่วยกันลากมันกลับมานอนหน่อย”
ถึงจะเพิ่งตื่นแต่จิตวิญญาณความเป็นเมียยังทำงานอยู่ตลอดเวลา ซ้อพยักหน้าก่อนจะลุกจากเตียง และไม่ลืมหันไปดูลูกน้อยที่หลับอยู่
การแบกพี่ตั้บกลับห้องใช้เวลาไปพอสมควร แม้จะมีสามคนช่วยประคองแต่หนังชีวิตก็บังเกิดตอนยัดพี่มันเข้าห้องน้ำ เนื่องจากซ้อกลัวผัวป่วยเลยจะเช็ดหน้าเช็ดตัวเปลี่ยนชุดให้ ซึ่งแน่นอนว่าผู้หญิงคนเดียวคงทำไม่ไหว ไอ้แหลมกับพี่แจ็คจึงจำเป็นต้องเข้าไปช่วยอีกสองแรง
“พวกมึงนี่นะ กินไม่ดูสภาพตัวเองเลย เกิดเมากันหมดแล้วไม่มีใครเห็นตอนตกน้ำแล้วจะทำยังไง?” พอล้างซากพี่ตั้บเสร็จจนพาขึ้นไปนอนบนเตียงได้ซ้อก็เริ่มโซโล่เลยน้า แหลมกับพี่แจ็คยืนหน้าแห้งเป็นวิญญาณหมาเพราะไม่กล้าเถียงกับความจริง
เล่นพากันแดกเหล้าตั้งแต่หัวค่ำ แถมยังชงหนักขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนสามล้อถูกหวยจะตายเรียบกันตอนเที่ยงคืนก็คงไม่แปลก
“โธ่ซ้อ แต่ผมกับพี่แจ็คก็ไม่ได้เมาขนาดนั้นนะเว้ย” ขึงขังสู้พร้อมตบหลังซึมเศร้าแมนให้ยืนตรง ๆ ซึ่งพี่มันก็ถลึงตาฝืนยิ้มพร้อมพยักหน้ารัวเห็นด้วย
“ครั้งนี้รอดตัวไปนะ แต่ถ้ามีคราวหน้าพวกมึงเจอเรียงตัวแน่ ไอ้ผัวตัวดีด้วย” ฉิบหายละมึงพี่ตั้บ เจอเมียTrack กลางหัวแล้ว GGWP น้า “ปะ ไปช่วยไอ้ธีร์กัน”
“เดี๋ยวพวกผมจัดการเอง ซ้อนอนแลย เผื่อพี่ตั้บอ้วกแตกจะได้มีคนคอยเก็บซาก”
“ใช่ ๆ ซ้อนอนเลย” พี่แจ็คอย่างหงอ รีบเสริมใหญ่เพราะกลัวโดนบ่นระหว่างทางอีก
แม่ลูกหนึ่งมองหน้าเขาสองคนอย่างไม่เต็มใจ แต่พอนึกถึงสภาพพี่ธีร์ที่คงหิ้วไปทิ้งขยะได้ง่าย ๆ ซ้อก็เลยไม่ค่อยห่วงอะไรมาก นางแค่ถอนหายใจหน่าย ๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ พร้อมพึมพำว่า ‘พวกมึงนี่จริง ๆ เล้ย’
*
สองพี่น้องกลับไปริมสระเพื่อจัดการธีร์เกมเมอร์ซึ่งระหว่างทางพี่มันก็เอาแต่พล่ามไร้สาระไม่หยุด เขากับพี่แจ็คจึงปรึกษากันว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วแยกย้ายไปนอนเลยหรือจะช่วยกันอาบน้ำให้พี่มันก่อนดี ซึ่งคนง่วงหนักก็เลือกทางแรกแบบรักเพื่อนสุด ๆ แล้ว ทั้งคู่จึงไปรื้อกระเป๋าเอาชุดนอนมาเปลี่ยนให้แล้วเหวี่ยงลงเตียงจนร่างไร้วิญญาณเด้งไปกับความนุ่มอยู่สองสามที
แม้จะเรื้อนขนาดนั้นแต่ก็ยังมีความโหยหวนหาจู๊กมาสเตอร์ พอพี่แจ็คบอกว่า ‘มันก็นอนอยู่ข้าง ๆ นั่นไง’ คนควาย ๆ อย่างพี่ธีร์ก็ปรือตามองพร้อมควานหาท่ามกลางแสงโคมไฟอ่อน ๆ ที่สว่างไม่มากพอสำหรับคนเมา ทั้งคู่ปล่อยให้หัวหน้าทีมลอยอยู่ในอวกาศอย่างนั้นแล้วปิดประตูห้อง ก่อนภารกิจจะเป็นอันเสร็จสิ้น
“กูไปนอนแล้วนะ ไม่ไหวละ” ซึมเศร้าแมนแบตแดงแล้ว อยู่มาได้จนถึงตอนนี้ก็ถือว่าเป็นบุญคุณเหลือหลาย
“กูด้วย”
สองพี่น้องพยักหน้าให้กันแล้วแยกย้าย แหลมกลับไปแถวขอบสระอีกครั้งเพื่อหาแว่นบอสซึ่งคาดว่าคงตกอยู่แถว ๆ นี้ มันคงไม่ดีแน่ถ้าจะปล่อยหายไปเฉย ๆ แล้วคิดว่าไว้ค่อยไปซื้ออันใหม่ เพราะกว่าจะถึงกรุงเทพก็ตั้งอีกสิบกว่าชั่วโมง แค่คิดว่าบอสจะอยู่กับโลกมัว ๆ ทั้งวันก็เห็นใจแล้ว
แหลมเดินวนหาอยู่สักพัก ใต้โต๊ะบ้าง เก้าอี้บ้าง แต่หาเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่เจอ จนต้องลงไปในสระเพราะมีความเป็นไปได้สูงว่ามันอาจหล่นหายตอนโดนพี่ตั้บพุ่งใส่ ร่างที่ยังเปียกหมาด ๆ ก็หนาวจนขนลุกซู่เพียงเพราะจินตนาการออกว่าน้ำในสระตอนเที่ยงคืนมันเย็นยะเยือกไม่ล้อเล่น แม้จะมีไฟส่องสว่างด้านล่าง แต่แว่นอันแค่นั้นก็ใช่ว่าจะหาง่าย ๆ
เด็กหนุ่มค่อย ๆ หย่อนขาขวาลงไปในสระพร้อมอ้าปากหวอทำหน้าประหลาด หนาวจนอยากซุกอยู่ใต้ผ้าห่มแต่มาถึงขั้นนี้แล้วคงเลิกล้มความตั้งใจไม่ได้ เขาเริ่มดำลงไปตรงที่คิดว่าน่าจะตก ซึ่งก็เป็นไปอย่างที่คาดไว้เมื่อพบว่าแว่นนอนแอ้งแม้งอยู่ใต้ก้นสระจริง ๆ
แหลมโผล่พ้นขึ้นมาเหนือน้ำพร้อมพลิกดูสภาพแว่น มันยังคงอยู่ดีทั้งเลนส์และขาทั้งสองข้างไม่มีอะไรชำรุดอย่างที่กังวล เดี๋ยวเอาไปล้างด้วยแชมพูหน่อยบอสก็คงมองเห็นชัดแจ๋วแล้ว
บิดเสื้อกับกางเกงขาสั้นพอหมาด ๆ เพื่อไม่ให้พื้นบ้านเฉอะแฉะ แหลมพาตัวเองกลับเข้าไปด้านในและกะว่าจะตามไปดูบอสสักหน่อย เขาคงข่มตาหลับไม่ได้ตราบใดที่ยังไม่เห็นกับตาว่าอีกฝ่ายนอนอยู่บนเตียงในสภาพครบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
เด็กหนุ่มรูดซิปกระเป๋าพร้อมคว้าเอาชุดนอนกับกางเกงใน ครั้นจะอาบน้ำก่อนก็เสียเวลาเกินไป แหลมอยากเห็นกับตาก่อนว่าบอสยังโอเค จึงตัดสินใจเอาเสื้อผ้าไปอาบน้ำในห้องอีกฝ่ายแทน
ใจตอนนี้คิดไปแล้วว่าแปดสิบ/ยี่สิบ ส่วนมากกว่าคือบอสเมาหลับไปแล้ว ส่วนน้อยคือความเชื่อในพลังรักของพี่แกว่าคงอยู่รอนอนพร้อมกันหรือไม่ก็รอจ้ำจี้ อ้าวว่าไม่ได้ รายนั้นเหมือนคนปกติที่ไหน เหมือนมีสวิตซ์ติดอยู่ทั่วร่างกาย แตะต้องตรงไหนเป็นมีอารมณ์ไปหมด
พอเปิดประตูเข้าไปก็พบกับความมืดซึ่งเป็นคำตอบได้แล้วว่าอีกฝ่ายคงหลับเพราะเมามากกว่าจะรออาบน้ำด้วยกัน ก็การแบกผีสองตัวนั้นกลับห้องมันใช่เรื่องง่ายที่ไหน ถ้ารอได้ก่อนหน้านี้ก็ต้องแกล้งเมาอะ
ก็ยังดีที่ยังมีสติปิดไฟนอนเพราะเป็นคนหลับยากตื่นง่าย แต่เรื่องเหล่านั้นก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลในค่ำคืนที่เมาเสียหลักแบบนี้ไหม แหลมจึงเอาเสื้อผ้าไปวางในซิงก์ห้องน้ำแล้วค่อยตามไปดูที่เตียง แต่ก็ดันสะดุดกับผ้าขนหนูบนพื้นจนหัวโขกกับผนัง
เวรเน้ยยยยยยยยยยยยยย
“...”
พยายามกลั้นเสียงไว้ในคอแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าผนังกับหน้าผากเขาจะตะโกนฟ้องใครอีกคนว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาในห้อง แสงโคมไฟจึงสว่างขึ้นจนเห็นร่างเปลือยเปล่านอนคว่ำอยู่กับเตียง
“’โทษ ไม่ได้ตั้งใจทำให้ตื่น”
“ช้า...”
เสียงแบบงอแงขั้นสุด คนได้ยินนี่ใจอ่อนปวกเปียกไปดิ แล้วดูสรีระแสนเพอร์เฟ็คของบอสอย่างกะรูปปั้นเดวิด เห็นแล้วถึงกับตั้งคำถามเลยว่าก้นงอนแล้วต้องง้อไหม
“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า ง่วงไรเบอร์นั้นอะ” อยากเข้าไปฟาดดากแรง ๆ สักทีแต่สภาพตัวเองตอนนี้ก็ไม่ควรเดินพ้นห้องน้ำ เปียกเหมือนคนเยี่ยวแตก
“ยังไม่ได้อาบน้ำก็เลยยังไม่ได้แต่งตัวครับ...”
“อ้าว ยังไง ส่งตรงถึงห้องน้ำขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้อาบเหรอ?” แหลมหรี่ตาใส่คนหุ่นดีที่ยันตัวลุกขึ้นนั่งปรือตามองเขา
“อาบไม่ไหวครับ จะหลับ ก็เลยเดินมางีบรอเราดีกว่า...” คนพูดเอาหน้าคลอเคลียกับหมอน พลางปรือตามองมาอย่างพอร์น ๆ ถ้ามีกล้องสักตัวคงคิดว่ากำลังถ่ายหนังโพล้อยู่
“แหม่ แล้วก็ทำเป็นพูดดี ไหนใครบอกจะจัดทบต้นทบดอก?” ถอดเสื้อผ้าเปียก ๆ ออกแล้วบิดใส่ห้องน้ำ ไม่ต้องแคร์แล้วว่าตรงนั้นเป็นพื้นส่วนแห้งและไม่ควรทำให้มันเปียก เพราะแค่ซากบอสก่อนหน้านี้ก็เละเทะไม่เหลือ
“ตอนนั้นคิดจริงนะครับ... ถ้าเชร์ไม่ไปช่วยพี่ ๆ ป่านนี้เราคงทำกันอยู่”
“หมกมุ่นสุด ไว้ค่อยทำตอนสร่างก็ได้ปะ ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วสะกิดเลยงี้อะ” อดไม่ได้จะประชด แต่อีกคนก็เอาแต่ยิ้มขำเหมือนมีความสุขกับความคิดลามกเหล่านั้น “ลุก เดี๋ยวผมอาบน้ำให้ แค่ไปนั่งเฉย ๆ ก็พอ”
“อุ้มหน่อยครับ”
หื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม? ตานี่เหลือกเลย วงแขนที่อ้าออกกว้างนั่นคิดว่าคงไม่ล้อเล่น ยังไง ๆๆ อย่าบอกว่าเมาเลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
แหลมมองอีกฝ่ายอย่างหยั่งเชิงก่อนจะยิ้มหรี่ตา โอกาสมาถึงขนาดนี้แล้วก็ย่างสามขุมเข้าไปเลยดิวะ ต่อให้ชาตินี้คงอุ้มบอสท่าเจ้าสาวไม่ไหว แต่ถ้ามีโอกาสได้ลิ้มลองการสอดผู้ชายด้วยกันสักครั้งในชีวิตก็น่าสนใจอยู่
แต่พังว่ะ เพราะอะไรรู้ปะ ก็ทันทีที่เดินไปถึงบอสก็ลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มเขาขึ้นแทนไงไอ้ฉิบห๊าย!!!
“คิดอะไรอยู่เด็กน้อย หน้าตาผิดหวังเชียว?” บอสยิ้มขำแล้วก้มมาจุ๊บ เขาจึงตีปากนั่นเบา ๆ อย่างคนแพ้ ฟ้าค ก็นึกว่าจะให้อุ้ม!!!
“กวนตีนใหญ่เลยน้า”
“เรียกว่าแกล้งก็พอไหมครับ ไหน ปากที่พูดหยาบคายกับพี่” กันต์ก้มลงไปงับปากนุ่มนิ่มแล้วดึงเบา ๆ และแน่นอนว่าเด็กตัวแสบไม่ยอมให้เขาปล่อยออกไปดี ๆ แน่ “โอ๊ย... เจ็บนะครับ”
“เลือดออกยัง ถ้ายังแสดงว่าไม่เจ็บ”
“จะใช้ทฤษฏีนี้จริง ๆ เหรอครับ เลือดไม่ออกเท่ากับไม่เจ็บ?” ทั้งคู่สบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร และแหลมเข้าใจดีว่าอีกฝ่ายกำลังสื่อไปในทางไหน “ต่อไปนี้ถ้าบอกว่าเจ็บพี่ก็จะไม่หยุดแล้วนะ”
“พูดเหมือนเคยหยุด ก็ทำแรง ๆ อยู่ดีปะ?” ซิมบ้าน้อยพูดอย่างรู้ทัน
“แต่ก็ชอบตอนที่พี่ใส่เข้าไปลึก ๆ ไม่ใช่เหรอครับ เราเคยโยกสะโพกหาด้วยนะ... จำได้หรือเปล่า?”
จะเมาหรือไม่เมาก็เท่ากับ X คู่รักลามกยังคงพูดเรื่องใต้สะดือและแหลมเพิ่งนึกได้ว่าควรพาร่างเหม็นกลิ่นคลอรีนไปอาบน้ำสักที
“วางก่อน เดี๋ยวบอสพาผมหัวทิ่ม”
“หัวไม่ทิ่มหรอกครับ แต่ถ้าโดนอย่างอื่นทิ่มก็อีกเรื่อง”
“แหม ตื่นมาก็คึกคักเลยน้า ไปนอนเอาแรงมาแล้วถูกปะ?” เหมือนเตรียมมาเพื่อการนี้ หรือบอสรู้ว่าการเก็บซากพวกพี่ ๆ ต้องใช้เวลาก็เลยไปนอนฟื้นสติรอ แผนสูงจัด
“นอนจริงครับ แต่ยังไม่รู้ว่าเอาแรงไหม?”
“ขนาดนี้แล้วก็ทำเลยปะ”
แหลมมองอีกคนที่ยิ้มขำกับมุกทะลึ่งตึงตังของตัวเอง เมาขั้น Dirty Talk แบบนี้จะอาบน้ำเสร็จตอนไหนวะเนี่ย
*
สุดท้ายก็ไม่ได้เดินเพราะคนเมามีสติมากพอที่จะพาเขาเข้าไปในห้องน้ำ ด้วยความรีสอร์ทแพง ด้านในจึงมีทั้งฝักบัวห้องกระจกและอ่างอาบน้ำที่สามารถลงไปแช่ด้วยกันได้ บอสเปิดน้ำรอระหว่างที่เขาเข้าไปสระผมข้างใน เพียงครู่เดียวก็รู้สึกได้ถึงวงแขนแกร่งที่สวมกอดจากด้านหลัง
เด็กหนุ่มพลิกตัวหันเข้าหาแล้วบีบแชมพูใส่มือตนเองก่อนจะยีกับผมสีเข้มของคนตรงหน้า “ก้มลงนิดนึง”
บอสทำตามอย่างว่าง่าย กี่ครั้งแล้วที่อยู่ด้วยกันใต้ฝักบัวอย่างนี้ สบตากันเหมือนอยากพูดอะไร ท่ามกลางเสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงมาชโลมร่างการอยู่ทุกขณะ แหลมเอาแต่จ้องหน้าอีกฝ่ายเพื่อถามตัวเองว่าวันนี้มันเกิดขึ้นจริงแล้วใช่ไหม ถึงจะเกิดเรื่องบ้าบอชวนให้กุมขมับ แต่การเห็นแฟนเข้ากับพี่น้องได้เขาก็อุ่นใจเหลือเกิน
“เหนื่อยไหมครับวันนี้?” สองมือที่เคยวางบนเอวค่อย ๆ ขยับลูบไล้ไปตามสัดส่วนของร่างกาย ซึ่งคนถูกถามก็ส่ายศีรษะพร้อมเกลี่ยฟองสบู่ออกจากหัวคิ้วเพื่อไม่ให้มันไหลเข้าตาอีกฝ่าย
“แล้วพี่ล่ะ ปวดหัวไรงี้ไหม?”
“ตอนนี้ยังครับ แต่ตอนเช้าก็ไม่แน่” บอสพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนบรรยากาศอุ่น ๆ จะถูกแทนที่ด้วยแววตาซึ่งมีให้คนตรงหน้าคนเดียว
แหลมเป็นฝ่ายรั้งท้ายทอยคนรักลงมาจูบพร้อมกระชับกอด และบอสก็ตอบสนองกลับมาโดยไม่ตั้งคำถามกับการแสดงความรักอย่างไร้เหตุผล เด็กหนุ่มเริ่มหายใจติดขัดเมื่อส่วนนั้นแข็งตัวขึ้นจนมันเสียดสีกัน บอสขยับสะโพกเบา ๆ ให้แกนกายถูกับหน้าท้องแบนราบ สร้างความวาบหวามจนมือที่เต็มไปด้วยฟองแชมพูเผลอขยำกลุ่มผมสีเข้ม
“จะเสร็จหรือยังครับ...?”
“อีกนิดเดียว... ขยับเข้ามาอีกสิ... มาเอาออก...” เสียงตอบติดขัดเพียงเพราะมือที่เคยลูบไล้ไปตามเรือนร่างได้เปลี่ยนมากอบกำชักรูดส่วนนั้นจนส่วนหัวปริ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่น “ผมหมายถึงแชมพู...”
เด็กขี้แกล้งยกยิ้มกับคำตอบกำกวม เชร์คงรู้ว่าเขาชอบความตื่นเต้น ถึงได้เดี๋ยวกระซิบเดี๋ยวเลียหู อีกทั้งยังใช้คำลามกจนส่วนนั้นของเขาแข็งจนปวดไปหมด
“วันนี้ร้อนแรงผิดปกตินะครับ ไม่ได้เมาจริง ๆ เหรอ?” กันต์ฟัดแก้มคนรักแล้วฟาดมือลงบนก้นกลม ๆ พร้อมขยำอย่างมันมือ
“ไม่เมา แต่ไม่เหมือนเดิม...”
“อยากรู้เลยครับว่าเป็นยังไง...”
“ก็รีบใส่เข้ามาดิเดี๋ยวทำให้ดู...”
(ต่อด้านล่างนะคะ)
หัวข้อ: [กันต์/แหลม] สเปวันเด็ก▲คบวันนี้เลิกกันปีใหม่▲#ชอกะเชร์คู่กันต์ (12/01/62) (อ่าน 170031 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก