หัวข้อ: [กันต์/แหลม] สเปวันเด็ก▲คบวันนี้เลิกกันปีใหม่▲#ชอกะเชร์คู่กันต์ (12/01/62)

[JokerGirl]

อ้อน นัวเนีย หวานๆกันน่าดู

[shoi_toei]

Goddd พี่กันย์ ทั้งเปย์ ทั้งดูแลดีย์

อิหนู ทำไมเอ็งมีวาสนา มีหลัวดีงี้แว้

[singalone]

โหหหหหหห หวานกว่านี้ก็มดขึ้นละป๊ะ

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ

[หน่วยกล้าวาย]

#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 18
ผู้สนับสนุนหลัก (PART 2/2)

พอเป็นเรื่องฟรี ๆ พี่แจ็คก็เสนอหน้าตอบตกลงเป็นคนแรก ส่วนจู๊กมาสเตอร์มันยังไงก็ได้ตามใจคนในทีม และแน่นอนว่าคนลีลาเรื่องเยอะอย่างพี่ธีร์คงไม่ยอมตกลงง่าย ๆ เพราะถ้าวันไหนมันพยักหน้าโดยไม่จุกจิกวันนั้นน้ำคงท่วมโลก จนไอ้โซ่บอกว่า ‘ถ้าพี่ธีร์ไม่ไปก็อยู่เฝ้าช่องนะครับ โซ่จะไปกับพี่ ๆ’ แค่นั้นแหละ ไอ้คนลีลาเก่งก็รีบทำเสียงงุงิ ๆๆ แล้วตอบตกลงทันที

 

ส่วนพี่ตั้บอยู่ในโหมดเกรงใจเมียจนไอ้แหลมต้องออกโรงเอง เขาไปคุยกับซ้อเรื่องวันหยุดพักร้อนที่ไม่มีค่าใช้จ่ายเพราะสปอนเซอร์รายใหม่ออกให้ทั้งหมด ซึ่งก่อนหน้านี้พวกพี่ ๆ ก็อ้าปากหวอกับสปอนเซอร์ใหม่ที่ชื่อว่า ‘STARLIGHT HOTEL’ พี่ตั้บก็เอาแต่พึมพำไม่หยุดว่าไอ้แหลมวาสนาดีมีแฟนรวย ส่วนพี่แจ็คบอกให้อาศัยจังหวะนี้กอบโกยไว้เยอะ ๆ เพราะถ้าถูกทิ้งแล้วคงเอามาขิงไม่ได้อีก

 

พวกกาก ทำเป็นห่วงน้องนุ่ง ที่แท้ก็อิจฉาสินะ

 

พอเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาซ้อเจนก็ตอบตกลงทันที ด้วยความเป็นแม่ลูกอ่อนที่ต้องประหยัดอดออมไว้เพื่อการศึกษาลูกน้อยในอนาคต การออกไปไหนมาไหนจึงต้องคำนวณค่าใช้จ่ายให้ดี แน่นอนคุณแม่ยังสาวคงอยากออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาเหมือนวัยรุ่นคนอื่น ๆ อยู่แล้ว แต่เพราะภาระที่ต้องเลี้ยงดูเด็กจึงทำให้ทิ้งลูกไว้กับสามีที่ต้องดูแลร้านเกมเพื่อออกไปกอบโกยความสุขไม่ได้

 

ซ้อเป็นผู้หญิงเก่ง จิตใจดี และมักจะนึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ เขาอยากให้คนบ้านนี้ได้ไปผ่อนคลายด้วยกันมากกว่าจะนั่งคุมร้านเกมตอนที่น้อง ๆ สนุกอยู่ในรีสอร์ทสวย ๆ

 

“นี่พี่แจ็ค มึงว่าพี่ธีร์จะรอดไหมวะ?”

 

แหลมเปิดประเด็นขึ้นมาระหว่างรุ่นพี่คนสนิทกำลังถูบ้านฆ่าเวลาระหว่างรอเพื่อนร่วมทีมมาที่นี่ซึ่งเป็นจุดรวมตัวเพราะฝากจอดรถได้ไม่มีค่าใช้จ่าย พี่ธีร์ไปรับไอ้โซ่ พี่ตั้บกับซ้อพร้อมลูกน้อยก็กำลังจะออกมา ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนรถตู้บอสจะมารับไปต่างจังหวัดด้วยกัน

 

“ทำไม กลัวพี่มึงแอบเอาคอมไปต่อเล่นในวัดเหรอ?”

 

“ว่าไม่ได้ เดี๋ยวนี้ในวัดมีไวไฟ กูไม่อยากให้คนตั้งคำถามว่าทำไมพี่ธีร์ถึงล่องลอยวนเวียนบนโซเชียลได้ทั้งที่อยู่ในศีลในธรรม” พูดถึงเรื่องงานบวชที่ใกล้จะมาถึงแล้วก็กุมขมับ แค่คิดว่าจะให้คนอยู่กับเน็ตมาครึ่งค่อนชีวิตตัดขาดจากทุกอย่างก็เครียดละ พี่มันจะอยู่ได้เหรอ สวดนะโมสามจบครบยังถามก่อน

 

“มันทำได้ เชื่อกูสิ”

 

“แหม่ มีความมั่นใจในตัวเพื่อนน้า”

 

“หรือมึงไม่?”

 

“สาธุบุญนะพี่นะ กูกลัวมันลุกขึ้นมาคุ้ยมาม่ากับปลากระป๋องแดกตอนกลางคืน มึงเคยดูหนังผีปะพี่แจ็ค แม่งหลอนสัด! พี่ธีร์อาจจะโดนหลอกจนหัวโกร๋นก่อนสึก” พูดจบก็ลูบแขนป้อย ๆ “แต่พอคิดดูแล้ว บางทีพี่มันอาจจะเกรียนใส่ผีจนในวัดไม่หลงเหลือสัมภเวสีให้เร่ร่อนอีกก็ได้”

 

สองพี่น้องมองหน้ากันก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย ก็เข้าใจว่าเป็นลูกชายควรบวชแทนคุณพ่อแม่เพราะผู้ใหญ่อินเรื่องนี้ แต่พี่ธีร์คิดว่าบวชแล้วพ่อแม่จะยอมเปิดทางให้คบกับไอ้โซ่จริง ๆ เหรอวะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก

 

“พี่เชร์ไม่บวชบ้างเหรอ?”

 

“ไม่อะ ทำไมต้องบวช” เขาหันไปทางเด็กสาวมอปลายมัดผมหางม้าที่นั่งพิมพ์งานอยู่ตรงโต๊ะคอมฝั่งขวามือ

 

“ให้พ่อแม่เกาะชายผ้าเหลืองไง ได้บุญได้กุศล แม่ก็อยากให้พี่แจ็คบวชเหมือนกันนะ แต่ถ้าขาดพี่ไปคนนึงค่าใช้จ่ายรายเดือนอาจจะไม่พอเลยเอาไว้ก่อน”

 

“แหม่ม บุญกุศลมันไม่ได้มาเพราะนุ่งเหลืองห่มเหลืองหรอกนะอีหนู พระพาสีกาไปนอนด้วยก็เป็นข่าวให้เห็นกันอยู่โครม ๆ จะบุญจะบาปมันอยู่ที่ใจเว้ย” แหลมตบอกปั่ก ๆ โชว์เด็ก

 

“ใช่ เพราะคนอย่างมันนอกจากจะนั่งสมาธิทำใจให้สงบไม่ได้แล้วก็คงขโมยตู้บริจาคกลับหอด้วย”

 

“5555555555555555555555”

 

“นี่น้องไงพี่แจ็ค น้องเอง” แหลมชี้หน้าตัวเอง คนบ้านนี้รุมขยี้เก่งเหลือเกิน แหม่ แท็กทีมสุด “ทำไรวะแหม่ม รายงานเหรอ?”

 

เห็นเด็กมันนั่งจิ้มคีย์บอร์ดแต่ก ๆ ตั้งแต่เขามาถึงจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่ย้ายดากไปไหน แต่ก็ว่าไม่ได้ เด็กมอหกต้องขยันเข้าไว้เดี๋ยวก็ย้ายจากชุดนักเรียนเป็นชุดนักศึกษาแล้ว เห็นน้องมีความตั้งใจแบบนี้ก็ดีใจแทนพี่แจ็คว่ะ

 

“เปล่าอะ หนูเขียนฟิค”

 

“อ้าว กูก็นึกว่าเป็นงานเป็นการ”

 

“มีคนคนชอบฟิคหนูด้วยนะพี่เชร์ ตอนล่าสุดที่อัพไปเมื่อวานก่อนมีคนมาเมนต์ให้ตั้งยี่สิบแน่ะ”

 

“อ่าเหรอออ” ชำเลืองมองพี่ชายมันที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาถูบ้าน ก่อนจะหันไปสนใจโปรแกรมไมโครซอฟต์เวิร์ดที่ถูกพิมพ์เต็มหน้ากระดาษจนอดทึ่งไม่ได้ว่ามันสรรหาอะไรมาเขียน “เรื่องแนวไหนวะ”

 

คุยกะเด็กฆ่าเวลาแล้วกัน อีกสักพักพวกพี่ธีร์ก็คงมาถึงแล้ว “พระเอกเป็นนักธุรกิจที่รวยแล้วก็หล่อมาก ๆ ส่วนนายเอกเป็นเด็กฝึกงาน เปิดเรื่องมาสองคนนี้ก็ทะเลาะ ๆ กันอะ”

 

 

เดี๋ยว...

 

 

“นายเอกนางก็กวนตีนไง พระเอกผู้เย็นชาก็เลยถูกเขย่าหัวใจด้วยความซนไรเงี้ย”

 

 

‘ซนจริง ๆ’

 

 

เดี๋ยว ๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

“นายเอกนางเป็นผู้ชายแท้แต่พระเอกเป็นเกย์ ก็เลยต้องตะล่อม ๆ อยู่พักใหญ่ แกล้งทำให้นายเอกตายใจคิดว่าตัวเองเป็นรุก พอเห็นเขายอมหน่อยก็ห้าวไง ซ่าไม่หยุด สุดท้ายก็ NC กัน โอ๊ย พูดแล้วเขินอะ”

 

“NC คือไร?” แหลมหน้าตึง ขมวดคิ้วถามเด็กสาวที่หมุนเก้าอี้ล้อเลื่อนหันมาสบตากัน อีแหม่มยิ้มเขิน ๆ แล้วก็ยกมือปิดหน้าแดง ๆ ของมัน

 

“NC ไง ฉากมีอะไรกันง่ะ”

 

อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

“อีแหม่ม!!!!!!!!!!!!!!! อีเด็กผี!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมถึงเป็นเด็กแก่แดดแก่ลมแบบนี้ห๊า?!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

เจ้าของชื่อผงะหลังติดเบาะพลางยกมือขึ้นทาบอกกับเสียงตะโกนของรุ่นน้องคนสนิทของพี่ชายที่อยู่ ๆ ก็พีคขึ้นมาเหมือนคนดีดยาอย่างไรอย่างนั้น

 

“พี่เชร์ถามถึงพล็อตหนูก็เล่าให้ฟังไง งงไรเนี่ย หนูแค่เขียนให้ศิลปินได้กันเฉย ๆ ปะ ไม่ได้ลองทำเองสักหน่อย”

 

“แล้วไปรู้ได้ไงว่าเขาทำกันยังไง?!!!!!!!!!!”

 

“โอ๊ย เดี๋ยวนี้ยุคสมัยไปถึงไหนแล้วพี่ หนูก็อ่านจากที่คนอื่นเขียนมาบ้าง แล้วก็เปิดหนังโป๊ดูเป็นไกด์ – อะ มองแบบนี้คงกำลังด่าว่าหนูลามกสินะ พี่เชร์ หนูแค่ดูไว้เป็นกรณีศึกษา พี่เชร์ก็ดูเหมือนกันใช่ไหมล่ะ ถ้าใช่ก็ห้ามด่าหนู”

 

อีเด็กเว๊รรรรรรรรรรรรรรร เล่นย้อนแบบนี้ถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยเพราะดูจริง แถมพักหลังยังเน้นไปทางหนังโป๊เกย์เพราะไม่อยากกากตอนอีโรติกกับบอส

 

“พี่แจ็ค!!!!!!!!!! ดูน้องมึงสิ!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

“อะไร?”

 

“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าอะไร น้องสาวมึงร้ายนะ อายุก็แค่นี้!!!!”

 

“มันเด็กกว่ามึงแค่สองสามปีเองนะรู้สึก” เออจริง แต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลุงแก่ ๆ ที่เห็นลูกหลานใจแตกไงก็ไม่รู้ “ปล่อยมันเถอะ ความสุขของมัน ตราบใดที่ไม่เอาไปเลียนแบบจนทำให้เสียคนกูก็ไม่ห้ามหรอก”

 

“เห็นปะ พี่แจ็คซัพพอร์ทหนูเสมอแหละ อิอิ” อิอิพ่อ! อีแหม่มยิ้มเยาะเย้ยอย่างผู้ชนะแล้วหันกลับไปเขียนฟิคอะไรของมันต่อ

 

“เอะอะโวยวายไรกันวะ ดังไปจนถึงข้างนอก” ไม่ได้การละ ผีหมายเลขหนึ่งมาถึงแล้ว เขาจะปริปากพูดเบาะแสให้พี่ธีร์แซะไม่ได้เด็ดขาด ดังนั้นเรื่องฟิคอะไรนั่นให้จบแค่สงครามอีแหม่มก็พอ

 

“กูสั่งสอนเด็กอยู่”

 

“พี่เชร์ไม่ได้สอนหนูเลย อยู่ดี ๆ ก็ด่าหนูเฉย ทำตัวเหมือนคนหมดเมนส์แล้ว”

 

“แล้วกูเคยเป็นเมนส์ไหม หืมหืมหืม?”

 

“หนูแค่เปรียบเทียบ”

 

“เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำเก่งน้า หัดเงียบ ๆ เหมือนพี่มึงหน่อยสิ” เขาหรี่ตามอง ซึ่งอีแหม่มก็ส่ายหัวดุ๊กดิ๊กกวนตีนไม่หยุด

 

“อรุณสวัสดิ์ครับพี่แหลม แหม่มเป็นไงบ้าง พี่แวะซื้อขนมมาฝากด้วยล่ะ เอาไปแบ่งแม่กับคิงด้วยนะ” พอได้ยินอย่างนั้นเด็กสาวที่เคยง่วนอยู่กับฟิคก็ดีดตัวดิ้นแท่ด ๆ ไปหาจู๊กมาสเตอร์พร้อมยกมือไหว้ย่ออย่างมีมารยาท เดี๋ยวนะ ไอ้โซ่เด็กกว่ากูเปล่าเอ่ย เด็กนี่มันสองมาตรฐานจริง ๆ ว่ะ

 

“เจ้านายมึงจะมากี่โมงนะแจ็ค?”

 

“เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง มึงหิวเปล่า แม่กูทำโจ๊กไว้ในครัวน่ะ”

 

บ้านพี่ก็เหมือนบ้านทีม พี่ธีร์อ้าปากหาวหวอด ๆ กับการต้องแหกตาตื่นแต่เช้า คนง่วงหันมาส่งสัญญาณถามแฟนมันว่าจะไปคุ้ยถังขยะในครัวด้วยกันไหม เพราะไอ้โซ่ส่ายหน้าว่าไม่มันก็เดินหายเข้าไปในครัวพร้อมส่งเสียงโหยหวนอ้อนตีนแม่พี่แจ็ค

 

“แหม่ม ล็อกบ้านดี ๆ นะ จะออกไปไหนก็ช่วยแม่เก็บของก่อน”

 

“วันนี้หนูไม่ได้ไปไหน พี่แจ็คไปเที่ยวเลยไม่ต้องห่วง เดี๋ยวหนูดูแลทุกอย่างเอง”

 

“อย่าให้แม่ยกของหนักคนเดียวนะ หลังแกไม่ค่อยดี ถ้าไม่อยากเห็นแม่ไปโรงพยาบาลอีกก็ต้องช่วยกันเข้าใจไหม?”

 

“อือ วันนี้หนูกับคิงจะอยู่ช่วยแม่ทั้งวันเลย”

 

พอเป็นเรื่องครอบครัวบ้านนี้ก็แผ่ออร่าความอบอุ่นออกมาแบบเต็มแม็กซ์ เป็นเพราะผ่านเรื่องแย่ ๆ มาด้วยกันมากมาย ทุกคนจึงให้ความรักความใส่ใจกันเป็นพิเศษ เอาจริงเขาแทบไม่เคยเห็นพี่แจ็คด่าน้อง ๆ ของมันเลย อย่างมากแค่ดุเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่บรรยากาศมันอึมครึมจนเด็กรู้สึกผิดไปเอง

 

 

RRRRRrrrrr!!!

โทรเข้า...

‘พี่ค้าบ’

 

 

( ใกล้ถึงแล้วนะ เชร์เดินออกมารับพี่หน่อยสิครับ )

 

เด็กลูกครึ่งอมยิ้มแล้วขานตอบรับในลำคอก่อนจะปล่อยให้จู๊กมาสเตอร์นั่งเล่นรูบิกอยู่คนเดียว  แหลมเดินออกไปหยุดยืนอยู่หน้าร้านซักรีด มองรถตู้คันใหญ่ที่ขับเข้ามาใกล้ทุกทีกระทั่งเจ้าของใบหน้าหล่อกับหุ่นดี ๆ จะเปิดประตูลงมาพร้อมรอยยิ้มและน้ำถุงกระดาษซึ่งเขาคิดว่าน่าจะซื้อมาเกินจำนวนคนด้วยซ้ำ

 

“ช่วย” แหลมตรงเข้าไปรับถุงน้ำมาครึ่งหนึ่ง พอหันไปทางคนขับรถตู้ก็พบว่ารายนั้นก็ได้ดื่มความหวานราคาถูกแต่ทำให้สดชื่นเหมือนกัน วันนี้บอสเอาเรื่องว่ะ รู้จักวิธีเอาอกเอาใจคนอื่นไปทั่วแล้วนะ น่ารักจังโว้ย

 

“วันนี้แต่งตัวน่ารักไปหรือเปล่าครับ พี่ละสายตาจากเราไม่ได้เลย” มีความขมวดคิ้วเล่นหูเล่นตาทำท่ากระซิบ มาถึงก็จีบเลยนะคนเรา

 

“แล้วทุกวันผมไม่น่ารักไง?” ยังไม่ชินกับคำว่า ‘น่ารัก’ เพราะเด็กผีแบบเขาอยู่ห่างกับคำนี้มากมายนัก คงมีแต่บอสที่มองเห็นไอ้แหลมในฟิลเตอร์นั้น แต่ก็ดูพิเศษไปอีกแบบ

 

“ไม่ใส่อะไรเลยยิ่งน่ารักครับ...”

 

“งั้นถอดตรงนี้เลยดีปะ ผมใจนะเว้ย”

 

“จะดีเหรอครับ... งั้นรีบถอดรีบใส่กลับเลยเดี๋ยวพี่ดูลาดเลาให้”

 

ทั้งคู่สบตากันก่อนจะหลุดขำออกมากับมุกลามกต้อนรับยามเช้า เกลียดตรงที่เข้ากันได้ดีโดยไม่มีใครห้ามใคร เด็กลูกครึ่งเอาศีรษะโขกแผงอกแกร่งและคนเอาใจเก่งก็ก้มลงมาหอมกลุ่มผมสีอ่อนฟอดใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างในด้วยกันเพื่อรอพี่ตั้บกับครอบครัว

 

ใครจะรู้ว่าฟิคที่อีแหม่มเขียนมันจะสมจริงจนเหมือนทะลุออกมาจากหน้าเวิร์ดอย่างนี้

 

 

 

*

 

 

เพื่อนบอสจัดการที่พักไว้ให้สองหลังแล้วแต่ใครจะเลือกนอนกับใคร แหลมรู้สึกว่าที่นี่ดูดีเกินไป อะไรคือบ้านพักติดทะเลแถมมีสระว่ายน้ำในตัว องค์ประกอบรอบด้านดูรวยมาก เขาจึงเซลฟี่สักหน่อยพร้อมใส่แคปชั่นไอจีว่า ‘แต่งตัวโก้แต่โนมันนี่’

 

บอสบอกว่าทั้งสองหลังมีห้องใหญ่พิเศษอยู่หนึ่งห้องซึ่งพี่ตั้บกับลูกเมียสามารถเลือกได้เลยว่าจะเอาหลังไหน คนถูกดูแลใส่ใจก็ยืนเกร็งดากไปดิ ไม่เคยสัมผัสมิติใหม่แห่งการนอนห้องหรูแบบนี้มาก่อน พี่ตั้บยกมือไหว้อย่างไม่แคร์คนเกิดปีเดียวกัน ซึ่งบอสก็ไหว้กลับแบบว่าถ้าใครจะอายุสั้นก็ต้องเป็นพี่กูแล้ว

 

ตอนเห็นผัวเมียหันไปกอดฟัดหอมกันอย่างมีความสุขคนมองก็ยิ้มตาม จากที่เคยคิดว่าเงินบอสซื้อไม่ได้ทุกอย่างวันนี้แหลมคงต้องคิดใหม่ เพราะอย่างน้อยมันก็ซื้อความสุขให้คนกลุ่มหนึ่งได้จริง ๆ

 

ห้องมีเยอะมากพอจะแยกนอนเดี่ยวได้ ดังนั้นมันคงชวนโดนล้อไปหน่อยถ้าไอ้แหลมจะหอบกระเป๋าเป้เข้าไปนอนห้องเดียวกับบอส ดังนั้นทำเป็นแสดงละครว่าแยกกันนอนไปก่อน ตกดึกค่อยเนียนไปเคาะประตู

 

กว่าจะจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เที่ยงครึ่งโดยประมาณ พอเดินออกมาก็พบว่ามีของกินมากมายจัดเรียงบนโต๊ะยาวไว้ให้แล้ว พี่ ๆ และตัวเขาจึงอ้าปากค้าง ไม่มีใครพูดถึงเรื่องน่าปวดหัวในวันพักผ่อน พอกินข้าวเสร็จจนเริ่มย่อย แหลม พี่ธีร์ ไอ้โซ่ก็เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำแล้วกระโดดลงสระจนน้ำกระเซ็น ซึ่งคนที่นั่งอยู่บนเตียงริมสระก็ยกมือขึ้นบังท่ามกลางเสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากของทายาทอสูรตัวน้อย

 

“ขอบคุณที่พาพวกเรามาเที่ยวนะครับ เด็กพวกนี้เอาแต่เล่นเกมเพราะคิดว่ามันสนุก เลยไม่ทันนึกถึงว่าการออกมาเที่ยวข้างนอกมันก็ผ่อนคลายได้เหมือนกัน”

 

“ยินดีครับ ผมเองก็ต้องขอบคุณตุ้บตั้บเหมือนกันที่ดูแลเด็ก ๆ เป็นอย่างดี”

 

ก่อนหน้านี้ชายร่างท้วมเคยมีกำแพงกับเพศที่สาม เพราะเขาไม่คิดว่าทุกคนจะให้ความรู้สึกเหมือนไอ้ธีร์กับไอ้โซ่ แต่ตอนนี้ตุ้บตั้บเริ่มคิดใหม่แล้ว ไม่ใช่เพราะเจ้านายไอ้แจ็คเป็นคนรวยถึงเปลี่ยนใจเขาได้ แต่เพราะความเป็นกันเองที่ทำให้รู้สึกว่าเกย์ก็เหมือนคนทั่วไป เพียงแต่ชอบผู้ชายด้วยกันก็เท่านั้น

 

“เอ่อ คุณกันต์”

 

“ครับ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วพลางละริมฝีปากจากขวดเบียร์ขนาดเหมาะมือ เขาเห็นว่าตุ้บตั้บทำหน้าเครียดอยู่ไม่น้อย คาดว่าคงมีคำถามบางอย่างที่ควรคิดก่อนพูด

 

“ผมเปิดใจคุยกับคุณได้ใช่ไหม จะถือหรือเปล่าครับ?”

 

“ได้สิครับ” เขายิ้มบาง ๆ พลางวางขวดเบียร์ลง ขณะที่คนเป็นภรรยาสะกิดแขนสามีเบา ๆ เป็นเชิงห้าม

 

“ที่ชวนพวกเรามาเที่ยวแพง ๆ แบบนี้คงไม่ใช่เพราะอยากเอาใจไอ้แหลม -- เอ่อ ไอ้เชร์หรอกใช่ไหมครับ?”

 

“ขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้รู้สึกไม่ดี” เจนยิ้มแหย รีบขอโทษขอโพยก่อนจะทำให้ใครไม่พอใจ เธอเกาะแขนสามีไว้พลางชะเง้อหน้ามองท่าทีชายหนุ่ม

 

“ผมไม่ได้รู้สึกแย่ครับ อย่าคิดมากไปเลยนะ” กันต์ยิ้มขำ อาจเป็นเพราะสิ่งที่เขาเป็นหรือภาพลักษณ์ภายนอก คนรอบข้างจะคิดแบบนี้ก็คงไม่แปลก “ตอบอย่างไม่โกหกว่าจริงส่วนหนึ่งครับ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะ น้องชายคุณซื้อด้วยเงินไม่ได้ครับ”

 

“อ่า...”

 

“ผมเรียนรู้จากเชร์มาหลายอย่าง เขาเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมใช้ชีวิตง่ายขึ้นกว่าที่เคย ผมก็เลยอยากตอบแทนเขาบ้าง อย่างน้อยก็อยากพาคนที่เขารักมาเที่ยวน่ะ” กันต์ชอบความสบายใจตอนนี้ เพราะแววตาและรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่เริ่มแต่งแต้มลงบนใบหน้าพี่ใหญ่ทั้งสองของทีม หลังจากรับรู้ถึงเจตนาของเขา

 

“แล้วเรื่องสปอนเซอร์ล่ะครับ เอ่อ ผมถามลงลึกได้หรือเปล่า?” พอเห็นว่าอีกฝ่ายคุยได้ตุ้บตั้บจึงยิงคำถามต่อไป ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าเป็นคำตอบ “ผมดีใจที่สปอนฯ เข้าทีมนะครับ แต่เราก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ผมเลยอยากรู้ว่าคุณจะถอดสปอนฯ ไหมถ้าเกิดวันหนึ่งอยากเลิกกับมัน”

 

“ผมฟังเรื่องทีมจากปากเชร์มาเยอะ แต่การที่ผมตัดสินใจสปอนฯ ให้ไม่ใช่เพราะเขาหรอกนะครับ... รู้แล้วช่วยเหยียบไว้ด้วยนะ” กันต์ป้องปากกระซิบ

 

“นินทาไรอะ?!!!!”

 

“นั่นไง ตายยาก” เจนพึมพำมองลูกหมาหูตั้งที่โพล่งออกมาจากกลางสระซะเสียงดัง

 

“กูกำลังเล่าเรื่องเชี่ยธีร์เคยดูหนังโป๊ในห้องเรียนแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะเพราะมันลืมใส่หูฟัง!!!”

 

“เออ งั้นนินทาต่อได้!!!”

 

“อ้าว หวยลงกูเฉย?!!! ตอนนั้นกูก็ดูกับมึงปะแจ็ค?!!!!” พี่ธีร์หันไปขอตัวช่วย แต่ซึมเศร้าแมนก็หลับเหมือนซ้อมตาย นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงริมสระแถมยังเอาหนังสือการ์ตูนปิดหน้าอีกต่างหาก ถ้าแถวนี้มีวัดคือพร้อมเดินขบวนส่งเผา

 

“งั้นหมายความว่าต่อให้เลิกกันแล้วก็จะสปอนฯ ต่อใช่ไหมครับ...?”

 

“เรื่องอะไรจะเลิกล่ะครับ” ตุ้บตั้บกับเจนยกมือขึ้นทาบอกกับคำตอบที่มาพร้อมรอยยิ้มหล่อ ๆ นั่น เวรเน้ย เชี่ยแหลมคาบเงินดอลลาร์มาเกิดไงวะ หรือว่าแม่มันไปคลอดลูกในโรงสีถึงได้เหมือนหนูตกถังข้าวสารอย่างนี้

 

“ถ้าผมทำโลโก้สปอนฯ ให้พวกไอ้แหลมโชว์ใน Twitch คงมีคนลุกฮืออยู่ประมาณนึงเลยนะครับ แบบว่าเจ้าอื่นมีแต่อุปกรณ์ไอที แต่ของคุณกันต์เป็นโรงแรม”

 

“ถ้าพวกคุณอยากหากิจกรรมทำเล่น ๆ โดยไม่ต้องรองานแข่งผมก็มีรางวัลให้ไปแจกผู้ร่วมสนุกนะครับ จะเป็นห้องสวีทสามวันสองคืน สามรางวัลหรือห้ารางวัลดีล่ะ ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้ซะด้วยสิ”

 

“จริง ๆ สองรางวัลก็ยังได้เลยครับ โรงแรมคุณกันต์ไม่ใช่ไก่กาเลยนะ”

 

“เอาเป็นว่าจะจัดกิจกรรมตอนไหนก็โทรหาผมนะ เผื่อตอนนั้นนึกอะไรออกจะได้สปอนฯ อย่างอื่นไปด้วย ส่วนคนได้รางวัลห้องสวีท ก็ให้เลือกได้เลยว่าจะพัก STARLIGHT จังหวัดไหน”

 

“เช้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...” ตุ้บตั้บกับเจนหันมาตาเหลือกใส่กัน “ขอบคุณมากครับคุณกันต์”

 

“เราควรเรียกชื่อเล่นกันไหมครับ ไหน ๆ ก็เกิดปีเดียวกันแล้ว” กันต์ป้องปากกระซิบอย่างขลาดอาย ถึงแม้แจ็คจะหลับอยู่ข้าง ๆ แต่ก็กลัวอีกฝ่ายได้ยินอยู่ดี

 

“เอางั้นเหรอครับ ผมรู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ำกว่ามาก ให้เรียกคุณกันต์ก็ดีอยู่แล้ว” ตุ้บตั้บพูดเสียงเบาเพราะกลัวเมียได้ยินความหงอของตัวเอง

 

“ลองดูไหมครับ ตุ้บตั้บ”

 

“กันต์?”

 

“...”

 

“...”

 

“ก็โอเคดีนะครับ”

 

“เออ แล้วเราก็จะผมกับกันต์งี้น่ะนะ ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในสังคมโรงเรียนอินเตอร์แพง ๆ”

 

“อาจจะฝืด ๆ ในช่วงแรกนะครับ แต่ผ่านไปสักพักผมอาจจะกูมึงกับตุ้บตั้บก็ได้”

 

“โห แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วครับ รอเลย ตุ้บตั้บอยากเห็นกันต์พูดกูมึง” ชายร่างท้วมแทนตัวอย่างน่ารัก คนที่เนียนหลับมานานจึงหลุดขำจนหนังสือสั่น “อ้าวแจ็ค มึงไม่ได้หลับอยู่หรอกเรอะ?!!!!”

 

“จริง ๆ หลับอยู่แต่ตื่นเพราะพี่แทนตัวด้วยชื่อน่ะ...”

 

“ที่รัก เค้าอายอะ อย่าแทนตัวแบบนี้อีกได้ไหม?” คุณกันต์กำมือป้องปากขำจนไหล่สั่น เจนมองสามีอย่างเหนื่อยใจ เสียหมดดีกรีนักเลงใหญ่ที่เคยมีเรื่องมาแล้วร้อยครั้ง

 

“ไว้พวกไอ้ธีร์ขึ้นมาแล้วก็แทนตัวแบบนี้อีกนะ”

 

“ก็แย่ละ มึงนอนไปยาว ๆ เลยก็ได้นะแจ็ค ไอ้ห่า”

 

เด็กสามคนนั้นกำลังดำน้ำแข่งกันจนไม่รู้ว่าบรรยากาศริมสระเริ่มดีขึ้นเพราะเสียงหัวเราะ ธีร์กับแหลมค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาจากน้ำพลางยิ้มร้ายอย่างคนขี้โกงก่อนจะแท็กมืออย่างรู้กัน สองพี่น้องนรกไม่เคยเล่นใสสะอาด พวกเขาปล่อยให้โซ่หลับตาดำน้ำอยู่อย่างนั้น พอเห็นว่าน้องใกล้ทนไม่ไหวพวกเขาถึงปิดจมูกดำลงไปใหม่ และคนถูกโกงที่เพิ่งโผล่พ้นผิวน้ำก็หันซ้ายขวา คงงงตาแตกว่าทำไมพี่ ๆ ถึงดำน้ำเก่งจัง

 

“คืนนี้เราจะกินอะไรกันครับบอส?”

 

“บาร์บีคิวกับของเหล้าเบียร์รสชาติดี ๆ คุณคิดว่าไงครับแจ็ค?”

 

“เปรี้ยวปากครับ อยากให้ถึงตอนนั้นแล้วสิ”

 

 

TBC

 



คืนนี้กินเหล้าก็อย่าเมากันนะคะ แหะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

*ลอยอยู่ในน้ำด้วยอินเนอร์ผีพรายที่พร้อมดึงพี่ธีร์กับบักแหลมให้ไปอยู่ด้วยกัน*

 



 

 

 

 

[killua1a]

 

[alternative]

โว้ยยยยยยยยย อิพี่ธี อินุ้งแหลม แกล้งน้องโซ่ได้เลวมาก!

ห่อพี่กันต์กลับบ้าน 1 ที่ค่ะ 

[no.fourth]

 

[B52]

 

[Supparang-k]

โลกของคุณกันต์ดูสดใสไปพร้อมการแหลม

[ursleepingxd]

น้อนโซ่ เมื่อไรจะตามพี่เขาทันลูกกกกกก แงงงง อย่าแกล้งน้อออนนนนนนน

พี่ตั้บสู้ๆน้าา 5555555555 เขินแทนอะ

[malula]

ความรวยมันช่วยอำนวยความสะดวกให้เราและคนรอบตัวได้เนาะ แล้วคุณกันต์ก็วางตัวได้ดี มีแต่คนเต็มใจรับ ดีใจกะน้องแหลม พี่กันต์รักน้องจริงและดูแลเผื่อแผ่ไปถึงทุกคนรอบตัวน้อง

[ommanymontra]

 


 


 

[maplub_oyaya]

น่ารักกกก

[JokerGirl]

พี่กันต์สายเปย์ที่แท้ทรู

[yasperjer]

นังแหลมวาสนาดีจ้น​ ได้ผัวสายเปย์​เปย์เก่งงงงง
ละทุกตอนก็จะรับส่งมุกใต้สะดือกันตลอดศีลเสมอกันจริ๊งงงง55555555555555
เอ็นดูพี่ตั้บตอนแทนชื่อกับพี่กันต์​ ตะล้ากกกกก

[kawisara]

อิพี่ธี โกงน้องโซ่อีกแล้ว

ซึมเศร้าแมนไปเที่ยวนะไม่ใช่ไปนอน

[panpang]

ชอบจังผู้ชายสายเปย์

[may27]

    อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาา​....... อยากเกิดเป็น.... แหลม......... อยากมีแฟนเป็น... บอส.......

[PsychePie]

โคตป๋า บอกเลย

[shoi_toei]

อิจ ๆๆๆๆ ทำไมนางโชคดีย์

[เนเน่]

ชอบเรื่องนี้มากๆขอบคุณมากๆค่ะไรท์

[Noname_memi]

//หน้าแหลมตอน “แล้วจะใหญ่พร่ำเพรื่อไปเพื่อใครอะ...”

โอ้ยมันได้อะ เราจัดโหวตให้ไปเลย 5555

[Noname_memi]

  โหยยย ดริฟแหกโค้งมาก แหกแล้วแหกอีกอะ พีคเว่อร์

[Noname_memi]

โอยย ดีไปหม้ดดด ทั้งคนแต่งทั้งนิยาย ขอบคุณนะคะ

อ่านแล้วมีความสุขมากเลย ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ 

[Noname_memi]

โอ้ย อิจสาาาา บอสสายเปย์เว่อออออร์ 

[หน่วยกล้าวาย]

#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 19
เรื้อน (PART 1/2)

 

 



( ขอยืมหมื่นนึงดิพี่เชร์ ผมต้องไปค่ายแต่ยังไม่มีเงินจ่ายเลย )

 

“ค่ายไรมึงตั้งหมื่นนึงวะ?” เจ้าของชื่อปลีกตัวออกไปคุยโทรศัพท์ระหว่างคนอื่น ๆ กำลังจัดเตรียมบาร์บีคิวและเครื่องดื่มมันเมาริมสระว่ายน้ำ

 

พักหลังไอ้ธูปขอยืมบ่อย แต่ถามว่าคืนสักบาทไหมก็ให้นอนยาว ๆ แล้วฝันเอาน่าจะเข้าท่ากว่า แต่ก็แค่บ่นไปงั้น แหลมไม่ได้จะทวงเงินแต่แค่สงสัยเฉย ๆ ว่าไอ้ธูปเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะ ซึ่งถ้าบอกว่าจะเอาไปสนับสนุนการเรียนมันก็ขัดกับคนเกรดตกเรื่อย ๆ เกินไป

 

( มันมีเงินค้างของงานก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ได้จ่ายด้วยอะ ผมดันเอาเงินไปซื้อการ์ดจอตัวใหม่ก่อนก็เลยออกมาอีท่านี้ )

 

โกหก... เด็กอย่างมันน่ะเหรอจะเทเงินเกือบหมื่นไปซื้อการ์ดจอคอมที่แทบไม่ได้ใช้เลย

 

( ผมจำเป็นต้องใช้จริง ๆ นะ พี่ก็รู้ว่าถ้าผมหาเองได้คงไม่บากหน้ามาหาหรอก )

 

“ธูป กูถามจริง ๆ นะ มึงไม่ได้เอาเงินไปทำเรื่องไม่ดีใช่ไหม?”

 

( ไม่ดีอะไรล่ะ โธ่พี่ ผมใช้เงินหมดก่อนนั่นแหละเรื่องไม่ดี )

 

“...”

 

( ได้ไหมอะ นะ ๆ พี่เชร์ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายเดี๋ยวคราวหน้าทบต้นทบดอกเลย – โอเค พี่อาจคิดว่าเด็กอย่างผมจะหาเงินจากไหนมาคืน แต่ผมมีทางแน่ ๆ )

 

ไอ้ธูปจำเป็นต้องใช้เงินทุกทีนั่นแหละ แต่มันไม่เคยหงอแล้วอ้อนวอนอย่างหมาจนตรอกแบบนี้ แหลมขมวดคิ้วเพราะไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จะปากหมาเหมือนทุกครั้งก็เกรงว่าจะจบด้วยการถูกตัดสาย หลังจากนั้นไอ้ธูปอาจจะเลือกพึ่งพาใครสักคนที่ให้ยืมได้แต่ต้องคืนพร้อมดอกเบี้ย

 

“โอเค เดี๋ยวกูโอนให้”

 

( ขอบคุณมากพี่ ขอบคุณจริง ๆ โอนตอนนี้เลยนะ )

 

“ทำไมต้องตอนนี้วะ ดึกดื่นแล้วเพื่อนมึงยังจะเก็บเงินกันอยู่เหรอ?”

 

( ใช่ พอดีผมจะไปหามันที่หออะ ให้เลยจะได้จบ ๆ ผมจ่ายช้าสุด เกรงใจมัน )

 

แหลมเออออขอไปที หลังจากวางสายก็กดเข้าแอปโอนเงินแล้วเข้าบันทึกโปรด ทำทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วส่งข้อความบอกพร้อมแนบสลิป แต่อีกฝ่ายกลับกดอ่านเฉย ๆ โดยไม่ตอบอะไรกลับมาสักอย่าง เงาสติ๊กเกอร์ยังไม่เห็น

 

เด็กหนุ่มกลับไปหาปาร์ตี้ริมสระแล้วยกเหล้ากระดกไปครึ่งแก้ว หญิงสาวที่นั่งกินบาร์บีคิวอยู่ข้าง ๆ น้องเล็กถึงกับชะงักไป ก่อนจะจ้องไอ้เด็กหน้าลูกครึ่งเพื่อสังเกตท่าที

 

“เป็นอะไรล่ะ?” เจนละจากมื้อค่ำ เธอต้องกินก่อนทุกคนเพราะต้องพาลูกเข้านอนตั้งแต่หัววัน ส่วนตอนนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผัวไปก่อน

 

“จริงด้วยครับ หน้าตึงมากเลย” แหลมจับแก้มตัวเองทั้งสองข้างแล้วหันไปทางมนุษย์แม่กับจู๊กมาสเตอร์ที่มองมาระหว่างรอคำตอบ

 

“ไอ้ธูปโทรมาขอเงินอีกละ”

 

“เดี๋ยว เหมือนอาทิตย์ก่อนแกก็เพิ่งให้ไปไม่ใช่เหรอ ฉันจำได้” เห็นกับตาว่าคุยโทรศัพท์เสร็จก็กดโอนเงินให้เลย วันนั้นเจนยังชมอยู่ว่าเด็กกะโหลกมันโคตรป๋า

 

“ก็ใช่ แต่มันมาขออีกไง” พูดไปก็กวาดสายตามองสถานการณ์ ดีนะบอสอยู่หน้าเตาบาร์บีคิวกับพวกพี่ธีร์ ไม่งั้นคงบอกให้เขาหยุดขมวดคิ้วแล้วเป็นคนโอนให้เอง

 

“เพราะเห็นว่าขอได้มันขอเรื่อย ๆ น่ะสิ เคยตัวแล้ว”

 

“ผมเป็นคนทำให้มันเสียเด็กใช่ปะวะซ้อ?” แหลมขมวดคิ้วถามอย่างจริงจัง ซึ่งซ้อเจนก็ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ไม่อยากให้ไอ้แหลมคิดอย่างนั้นแต่ก็เป็นเรื่องที่ละเลยไม่ได้เหมือนกัน เพราะบางครั้งเราอาจจะเป็นคนชี้นำให้คน ๆ หนึ่งเดินทางผิดโดยไม่รู้ตัว

 

“แต่ถ้าห้ามแล้วธูปก็จะประชดใช่ไหมล่ะครับ?” ไอ้โซ่ไม่ได้รู้จักเด็กนั่นเป็นการส่วนตัว แต่พอฟังจากปากเขาบ่อย ๆ ก็คงซึมซับพฤติกรรมไปบ้าง ซึ่งก็ใช่ ไอ้ธูปเคยฟังดี ๆ ที่ไหน เด็กวัยกำลังต่อต้าน เปรี้ยวตีนสุด

 

“ดี ๆ นะแก เด็กสมัยนี้ตกหลุมดำง่ายเพราะสังคมกับสิ่งแวดล้อมมีแต่สิ่งเร้า”

 

“จริงซ้อ ผมกลัวมันเอาไปเปย์สาวหมดไม่ก็ตีหรี่นี่แหละ”

 

“อ้าว โซ่นึกว่าพี่แหลมกลัวเรื่องติดเหล้ากับเสพยาซะอีกครับ” พอเห็นน้องเล็กทำหน้าเหวอ แหลมก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนพวกที่อยู่หน้าเตาบาร์บีคิวหันมามองเป็นตาเดียวกัน

 

เป็นคนเก็บสีหน้าไม่เก่งดังนั้นการตลกแดกจึงเป็นทางออกที่ดี แหลมไม่อยากทำให้บรรยากาศกร่อยเพราะกังวลกับเรื่องที่ยังไม่รู้ความจริง ซึ่งไอ้เชี่ยธูปแม่งก็สุดเกิน ถ้าจะถามเอาความจริงมันคงตึงใส่แน่ไม่ต้องสืบ แล้วก็กดดันจนเหมือนว่าเขาคือคนที่ทำให้บทสนทนาครั้งนั้น ๆ แย่ลง แต่จะให้สะกดรอยตามก็ไม่ใช่เรื่อง

 

ใจหนึ่งคิดว่าน้องมันโตแล้ว แต่อีกใจก็กลัวความไม่ประสีประสาของเด็กที่อยู่ท่ามกลางแสงสี

 

“นี่ เจ้านายไอ้แจ็ค”

 

“ชื่อผมมันออกเสียงยากเหรอครับ?” คนถูกถามเม้มปากกลั้นหัวเราะ ธีร์ชำเลืองมองเพื่อนสนิทที่ส่งสายตาเหมือนอยากบอกว่า ‘เลิกกวนตีนเจ้านายกูได้แล้ว’ แต่เราจะคุยดีกันไปเพื่อใครในเมื่อพี่ตั้บให้ไฟเขียวแล้วว่าผู้ชายคนนี้โอเค และใช่ นี่คือการรับน้องจากหัวหน้าแคลนขี้ซุยฯ

 

“พี่กันต์”

 

“ครับ น้องธีร์?”

 

“อย่าเท้ออออออออออ เล่นมุกนี้ขนตูดลุกเลย ไม่เชื่อพี่ล้วงดูได้ ยอมให้จับสองที” ไม่พูดอย่างเดียว พี่ชายแสนทะลึ่งของแฟนเด็กหันหลังให้เขาพร้อมดึงหัวกางเกงยางยืดเป็นท่าประกอบ จนแจ็คต้องเข้าไปห้ามถึงยอมหยุด

 

“แถบนี้ไหม้แล้ว มึงจะพลิกได้ยัง?” เพื่อนรักผลักหัวจนหน้าแทบทิ่ม ธีร์หันไปหรี่ตายิ้มใส่ไอ้แจ็คกับเจ้านายมันเพื่อบอกให้รู้ว่าทุกอย่างเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น เดี๋ยวเข้าวงเหล้าเมื่อไหร่มึงเจ๊บบบบ

 

“หาเวลามาละลายพฤติกรรมแบบนี้ก็ดีนะ พวกผมกับพี่จะได้คุยกันเยอะขึ้น” ธีร์เริ่มวางยาเจ้านายเพื่อนสนิทด้วยการเทเหล้าเยอะ ๆ ตามด้วยโซดา คืนนี้ต้องมีคนตาย และแน่นอนว่าต้องไม่ใช่เขาคนนี้

 

“ผมถนัดนั่งฟังมากกว่า -- ขอบคุณครับ”

 

“ให้กับมิตรภาพของเรา”

 

“...”

 

แจ็คเห็นแล้วว่าแก้วบอสสีเหล้าเข้มยิ่งกว่าเยี่ยว และอีกฝ่ายก็คงรู้ชะตาตัวเองเหมือนกันแต่ก็ยอมถือไว้เพราะคำว่ามิตรภาพกาก ๆ ของไอ้ธีร์ เขากลอกตามองเพื่อนรักที่ชนแก้วกับเจ้านายตน หลังจากนั้นก็ยกซดไปคนละครึ่ง

 

“บอสไปนั่งเล่นเกมตึกถล่มกับสามคนนั้นดีไหมครับ ตรงนี้ใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง”

 

“เอางั้นเหรอ?”

 

“แต่กูยังชนแก้วกับพี่กันต์ไม่หมดเลยนะ”

 

“ชนเหี้ยไรเยอะแยะล่ะเพื่อน ชนกับกูนี่มา ใครเมาหัวโขกโต๊ะก่อนต้องไว้ผมยาวครึ่งปี”

 

“อ้าววววววววว จัดไปเลยค่ะพี่ขาาาาาาาาา”

 

กันต์ยิ้มขำกับสองเพื่อนสนิทที่เล่นกันเป็นเด็ก ๆ เขาเดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมแก้วเหล้าซึ่งชงเข้มขนิดว่าถ้าเจอติดกันบ่อย ๆ ก็คงน็อกไปก่อนใครแน่

 

“คุณกันต์มาพอดีเลย เล่นแทนเจนหน่อยนะคะ ต้องไปดูลูกแทนพี่ตั้บแล้ว”

 

“ได้เลยครับ งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้านะ”

 

“เช่นกันค่ะ ถ้าเด็ก ๆ ทำตัวบ้า ๆ ก็อย่าถือสาเลยนะคะ ขอให้คืนนี้มีแต่เรื่องสนุกเกิดขึ้นนะ” หญิงสาวว่าพลางยีผมน้องเล็กปิดท้ายก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพัก

 

“เมายัง จัดไปกี่แก้วแล้วล่ะเราอะ?” เชร์ชะเง้อมองของมึนเมาในมือจึงยื่นให้ลอง ซึ่งซิมบ้าน้อยที่ไม่เคยกลัวอะไรใด ๆ ก็ยกดื่มจนหมดแก้วพร้อมหลับตาซี๊ดปาก “อาาาาาา”

 

“พี่แหลมเล่นใหญ่จังครับ แต่พี่กันต์คงไม่อินด้วยหรอก”

 

“พวกกินนมผงจะไปเข้าใจอะไรวะ เฮ้อ” ขิงเด็กโชว์แฟนซะหน่อยว่ะ ไอ้โซ่คือเหยื่ออารมณ์ของค่ำคืนนี้

 

“นมผงอะไรกันครับ นี่โค้กผสมเหล้าเลยนะ”

 

“เหล้ายุงไข่ใครจะไปนับ อนุบาลจัด”

 

“โห นี่เพิ่งทุ่มนึงเอง โซ่จะค่อย ๆ ดื่มครับ ถ้ารีบเหมือนพี่แหลมเดี๋ยวเมาเละเทะกันพอดี”

 

“มีแต่คนกระจอกเท่านั้นแหละที่จะเมา ใช่ปะจ๊ะ?” กันต์เท้าคางมองคนขี้เล่นที่หันมาถามความเห็น และเขาก็พยักหน้าเออออไปด้วย เด็กสองคนยังคงงุ้งงิ้งกัน ระหว่างที่แก้วของเขาที่ถูกเติมด้วยน้ำอัดลมแทนที่จะเป็นเหล้าเข้ม ๆ อย่างเช่นก่อนหน้านี้

 

“ไม่ใส่เหล้าให้พี่เหรอครับ?”

 

“ไว้ก่อน” เด็กแสบชำเลืองมองหัวหน้าทีมกับแจ็คที่ยังอยู่หน้าเตา “พี่ไม่ควรกึ่มตั้งแต่ตอนนี้เพราะมีคนวางแผนมอมพี่อยู่”

 

“จริงครับพี่กันต์ ถ้าโดนท้าให้ดื่มก็รีบหาเรื่องหนีทหารเลยนะ ไม่งั้นพี่ธีร์มอมแน่เลย” จู๊กมาสเตอร์เข้าถึงแก่นแท้ความชั่วของแฟนมันเป็นอย่างดีแล้ว และเขาเห็นด้วย

 

“แฟนเราน่ากลัวจัง พี่ชักจะกังวลซะแล้วสิ” โซ่หัวเราะแหะกับรอยยิ้มคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พี่กันต์ดูสบาย ๆ เหมือนไม่กลัว มีแผนรับมืออยู่แล้วหรือแค่คีพลุคกันแน่นะ

 

“ถ้าวันนี้โดนถามอะไรที่ไม่อยากตอบก็ให้สะกิดเลยนะเคปะ?” เป็นห่วงนิดนึง กลัวมาตายตอนจบเพราะความผีในวงเหล้า

 

“จะปกป้องพี่เหรอครับ?” น้องเล็กที่กำลังเอาชิ้นส่วนไม้ออกจากเกมตึกถล่มถึงกับชะงักเพราะออร่าสีชมพูที่พวยพุ่งออกมาจากพี่ทั้งสองคน โห ดูสายตาพี่กันต์สิ หวานหยาดเยิ้มเหมือนพร้อมจะกินพี่แหลมเข้าไปเลยอะ

 

“ก็เออดิ แฟนทั้งคน”

 

โอ๊ย เหมือนไม่ควรนั่งอยู่ตรงนี้เลย แม่ครับ โซ่อยากกลับบ้าน

 

“ยังไงครับ ถ้าพี่โดนมอม เราจะ...?” พอเห็นว่าจู๊กมาสเตอร์นั่งอ้าปากมองตาปริบ ๆ แหลมจึงเอามือดันหน้าบอสไว้แล้วหันมาใส่ใจเกมตึกถล่มต่อ

 

“เดี๋ยวก็รู้”

 

หนังรักถูกตัดจบตอนกลางคัน คนที่นั่งดูอยู่สักพักจึงพึมพำว่า ‘อ้าว’ เบา ๆ แหลมจับขนมยัดปากจู๊กมาสเตอร์ที่ไม่ยอมทำตัวให้เป็นธรรมชาติ ซึ่งพอเป็นของกินน้องมันก็เคี้ยวงั่บ ๆ ปิดปากอย่างว่าง่าย

 

 

 

*

 

 

 

“เหล้าเหลือเยอะว่ะ หาอะไรเล่นกันหน่อยไหม?”

 

หลังจากอิ่มท้องและคุยเรื่องบ้าบอคอแตกสมัยยังเป็นเด็กไปจนเบื่อแล้วพี่ธีร์ก็เริ่มหาเรื่องทำแก้เบื่อซึ่งแหลมก็โคตรรักอะไรแบบนี้เลย ยกเว้นวันนี้นะ เพราะบอสนั่งอยู่ด้วย

 

“เอาสิ เล่นไรดีล่ะ”

 

“เล่นนี่ดิ ที่ใครเคยทำต้องยกแก้ว กูเคยเห็นในหนัง” ชายร่างท้วมผู้ติดเน็ตฟลิกซ์เสนอการตายทางด่วนให้ แหลมไม่ได้กลัวอะไรเพราะอยู่ในจุดที่คอแข็งกว่าใครหลายคนในนี้ แต่ที่น่ากังวลก็คงเป็นบอสกับไอ้โซ่เนี่ย

 

“สู้ไหมพี่?” ธีร์หันไปถามหนุ่มแว่นที่นั่งกอดอกพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบตกลงอย่างไม่อิดออด

 

“แพ้ต้องยกหมดแก้วนะเว้ย งั้นเริ่มที่กู ใครเคยช่วยตัวเองในห้องน้ำโรงเรียนบ้าง?” แหลมกลอกตามองทีละคน และพี่ตั้บก็เป็นคนเดียวที่ดูเลิ่กลั่กกว่าใคร ก่อนมันจะค่อย ๆ ยกแก้วขึ้นดื่มอย่างขลาดอายท่ามกลางความตกใจของน้อง ๆ

 

“เชี่ยไรมึงเนี่ยพี่ตั้บ เรียนช่างกลยังจะมีอารมณ์อีกเหรอไอ้แม่ย้อย!!!” <- ธีร์

 

“อดีตพ่อมันเป็นแบบนี้ ถ้าหลานโตขึ้นกูจะตอบมันว่ายังไง?!!!” <- แหลม

 

“เจอเพื่อนเลยของขึ้นงี้เหรอ แต่คนกำลังหน้ามืดตามัวคงทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วสินะ” <- แจ็ค

 

“ยุคนั้นกูแค่อินหนังสือโป๊ปะห่า ทำไมพวกมึงถึงรุมกูล่ะ” <- ตุ้บตั้บ

 

“คำถามแรกก็น่าตกใจแล้ว นึกสภาพคำถามต่อไปไม่ออกเลยครับ” <- โซ่

 

กันต์กำมือป้องปากขำ ระหว่างนั้นทุกคนก็ยังแท็กทีมกันแกล้งพี่ใหญ่ของทีม ซึ่งคนชงแก้วใหม่ให้คือน้องเล็กที่เตรียมทุกอย่างให้อย่างรู้งาน

 

“ต่อไปตามึง พี่แจ็ค”

 

“เผลอกรี๊ดเพราะเจอแมลงสาป?”

 

เสียงคลื่นสาดเข้าหาฝั่งอย่างชัด แหลมนั่งนิ่งเป็นรูปปั้นพลางกลอกตามองรอบข้าง และทุกคนก็ยกดื่มในเวลาไล่เลี่ยกันอย่างเงียบ ๆ ถ้าพูดถึงปีเตอร์แล้วใคร ๆ ก็ต้องกลัวทั้งนั้นปะวะ ไม่แบ่งแยกเพศชายหญิง

 

“มึงเล่นตัวเองทำไมวะเพื่อน?”

 

“ตอนถามก็คิดว่าคงพ้นตัวเองแล้ว แต่เมื่อกี้เพิ่งนึกได้ว่าเคยหลุดไปเหมือนกัน” ซึมเศร้าแมนยังคงคีพลุค ยกดื่มหมดจนแทบจะเคี้ยวน้ำแข็งด้วย พี่แกคงเขินจัดอ่า

 

“ไหนลองสักกรี๊ดซิ” พอเห็นเพื่อนเซิ้งคนเขินหน้านิ่งก็เพ่งมองอย่างเอาเรื่อง พี่ธีร์ระเบิดหัวเราะอย่างไม่กลัวว่าใครจะตะโกนด่า เพราะแถวนี้มีแต่ขี้ซุยบราเทอร์เท่านั้นโว้ย!!!

 

“ต่อไปมึง ไอ้ธีร์”

 

“ใครไม่เคยเอาผู้หญิง ยกเลยครับ” พี่มันพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าแฟนมันก็ต้องแดกกับคำถามนี้ไปพร้อม ๆ บอสเหมือนกัน

 

“ต่อไปโซ่”

 

“คนที่ไม่เคยยิง Shroud ตาย...” เด็กเด๋อพูดอ้อมแอ้มเหมือนไม่มั่นใจ ก่อนมันจะอมยิ้มเหมือนชนะคนทั้งโลกแล้ว

 

“แหม๊ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

 

“งี้ก็ต้องแดกหมดยกเว้นมันคนเดียวสินะ แผนสูงว่ะโซ่”

 

“เกมก็คือเกม คนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเองนะครับ”

 

“ปากเก่งงงงงงงงงงงงงงงงง”

 

พวกพี่ ๆ ส่งเสียงโห่ความมั่นหน้าซึ่งแหวกความขี้อายออกมาจนพี่ธีร์ยังต้องอุทาน Shroud ก็คือเกมเมอร์ฝีมือระดับโลก รายนั้นยิงแม่นเล็งหวังผลที่หัวตลอด แหลมจำได้ว่าเคยโดนสอยร่วงไปครั้งหนึ่งพอเป็นบุญหัว แต่ไอ้โซ่มันก็เอาเรื่องอยู่ว่ะ

 

“ต่อไปกันต์ครับ” ทุกคนหันไปทางพี่ตั้บด้วยแววตาว่างเปล่า แหลมยื่นแขนออกไปกลางโต๊ะและพี่ธีร์ก็รับมุกด้วยการลูบให้ พี่ตั้บจะหน่อมแน้มไปเพื่อใคร ไอ้โซ่ยังอายแล้วไหมจุดนี้

 

“ไม่เคยมีเซ็กส์ตรงบันไดทางหนีไฟ ดื่มครับ”

 

“...” แม้ไม่ได้ซดเหล้า แต่ก็รู้สึกเหมือนน้ำจะพุ่งจากปาก แหลมชำเลืองมองคนข้าง ๆ ที่นั่งอมยิ้มเหมือนอ่านเกมขาด โลดโผนเก่งที่หนึ่ง หลังจากนี้โดนแซวหนักแน่ฉิบห๊าย

 

และทุกคนก็ยกดื่มยกเว้นบอสกับพี่ธีร์

 

“มึงเคยเหรอวะ?” พี่ตั้บขมวดคิ้วมองน้องรัก ซึ่งพี่ธีร์ก็นั่งเอนหลังพิงกับเก้าอี้ สบตากับบอสเหมือนอยากขิงว่าไม่ใช่คนเดียวที่กล้าทำ แต่ประเด็นตอนนี้ทุกคนกำลังค่อย ๆ หันไปทางจู๊กมาสเตอร์

 

“ไม่ใช่กับโซ่นะครับ!!! อย่าเข้าใจผิด!!!” น้องเล็กรีบปฏิเสธ หน้าแดงจัดซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะดื่มเหล้าผสมน้ำอัดลมติดกันหลายแก้วหรือเขินจนตัวจะแตกกันแน่

 

“ตาเราอีกรอบแล้ว ขอเด็ด ๆ นะครับ...”

 

บอสกระซิบพร้อมลูบขาเขาไปด้วย ตอนแรกคิดว่าคงอีกสักพักเลยกว่าทุกคนจะเริ่มเมา จนกระทั่งมือแกร่งเริ่มล้วงเข้าไปในกางเกงเขา เล่นกับแหนมน้อยจนมันตื่น ตอนนั้นไอ้แหลมถึงนึกขึ้นได้ว่าตอนจูบกันครั้งแรกก็ยังไม่เมาแต่แค่กึ่ม ๆ

 


 

*

 

 

 

 ถ้าเป็นเหล้าแพงอาจจะกังวลมากกว่านี้ แต่เพราะพี่ตั้บบอกอยากกินอะไรง่าย ๆ บอสจึงสั่งของถูกมาให้ และนั่นเป็นต้นเหตุของการสิ้นสภาพของแต่ละคน

 

ไอ้โซ่นั่งเหม่อกอดขวดเหล้าเหมือนว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ประคองชีวิตเด๋อ ๆ ของมันไว้ได้ ส่วนพี่แจ็คฟุบไปเกินสิบนาที พอตื่นก็ส่ายศีรษะไล่ความมึนงง พี่ตั้บนั่งคุ้ยกับแกล้มกิน แต่จากสภาพก็ปางตายไม่แพ้น้องเล็ก แต่ยัง... ยังมีคนสองคนที่ไม่ยอมแพ้

 

แหลมดูจะปกติสุดเพราะคอแข็งกว่าเล็กน้อยแล้วก็ชนะเกมบ่อย แต่ถ้าให้ลุกขึ้นก็คงมีเซเหมือนกัน เขามองบอสกับพี่ธีร์ที่อยู่ ๆ วาร์ปไปยืนประจันหน้ากันอยู่ข้างสระ จากสภาพแล้วน่าจะดีเบตอะไรอยู่สักอย่าง และสองมือนั้นมีเหล้าเพียว ๆ อยู่เกินครึ่ง

 

“พี่แจ็ค ไปดูเพื่อนมึงดิ๊”

 

“ไกลอะ ไม่ไป”

 

“ไกลเชี่ยไรไรล่ะ เดินห้าก้าวก็ถึงแล้ว ลุก!” ดึงร่างปวกเปียกของซึมเศร้าแมนให้ลุกขึ้น รายนี้ก็โดนตำไปเยอะจะเมาบ้างก็ไม่แปลก แต่เห็นสภาพพี่แจ็คตอนพยายามยืนให้ตรงแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาเพื่อยึดสายตาตัวเองแล้วก็เวทนามาก

 

“พี่ ผมอะ ถ้าให้ใจใครแล้วผมไปสุดนะจริง ๆ แล้วพี่แบบ โคตรใจเลยว่ะ ผมชอบคนแบบนี้” เอาละ คนเมาเริ่มพรรณนา พี่ธีร์พูดพร้อมสบตากับบอส ซึ่งอีกฝ่ายก็ยกแก้วเหล้าเพียวขึ้นมาเป็นเชิงบอกว่าตอบรับการให้ใจแล้ว

 

“พี่ก็เหมือนกัน”

 

“เป็นพี่เป็นน้องกันแล้วห้ามหักหลัง โอเคปะ?! ห้ามเป็นแบบไอ้เชี่ยเท็น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

 

“เท็น... เท็นไหนครับ?” หมดแล้วบอสคนขรึมในวันนั้น ตอนนี้เหลือเพียงบอลลูนลมหน้าโชว์รูมรถที่ขมวดคิ้วตอนพูด

 

“ไอ้เหี้ยสักตัวอะ”

 

“โอเค พี่จะไม่เป็นแบบไอ้เหี้ยนั่น ธีร์วางใจได้เลย”

 

“เอ้อ!!!!!!!! 5555555555555555555” ทั้งคู่ชนแก้วจนเหล้ากระฉอก ก่อนจะยกดื่มจนหมดแล้วซี๊ดปากกับความขมที่กระจายอยู่ในปาก

 

แหลมกับพี่แจ็คยืนมองภาพเบื้องหน้าแล้วก็อยากลบความจำตัวเอง ไม่ชินกับคำหยาบจากปากบอสแต่ก็แสบกกหูดีใช่ย่อย สองคนนั้นยังคงพูดภาษาต่างด้าวกัน เพียงครู่เดียวพี่ตั้บก็พาสารร่างแน่น ๆ มาสมทบกับเขา

 

“แสบตาจังว่ะ ใครเปิดไฟวะ”

 

“นั่นไฟในสระปะ มึงตื่นดียังพี่?”

 

“อ้าวเหรอ แล้วนั่นใครวะ เงาดำ ๆ กูคงไม่ได้เห็นอยู่คนเดียวหรอกใช่ไหม?” บักแหลมอยากบ้า ตอนนี้ใครอาการหนักสุดอะถามก่อน สองคนที่ยืนแลกใจกันอยู่ตรงนั้นหรือนักเลงเก่าที่ฆ่าตัวตายด้วยการดื่มเหล้าเพียว ๆ ไปสามแก้วเพียงเพราะบอสบอกว่า ‘ถ้าทำได้ ผมให้ตั้บหมื่นนึง’

 

“ไปนอนไหมพี่เดี๋ยวกูไปส่ง”

 

“เกิดเมื่อวานคลานเมื่อเช้า... กล้าดียังไงมาบอกว่ากูเมาวะ?!!!” พี่ตั้บกับพี่แจ็คจะกลายเป็นผีอีกคู่หนึ่งไหม เริ่มอยากให้ไอ้โซ่ฟื้นมาช่วยควบคุมสถานการณ์แล้ว

 

“ชักจะเครื่องร้อน” พวกเขาหันไปสนใจสองคนนั้นที่ยังยืนลองใจกันอยู่ริมสระ แต่คราวนี้พี่ธีร์มันถอดเสื้อก่อนว่ะ เช้ดแม่!!!!

 

“เดี๋ยว” แจ็คหรี่ตามองเจ้านายตนเองที่บ้าจี้ถอดเสื้อตามไปด้วย แถมทั้งคู่ยังเหวี่ยงทิ้งราวกับเป็นเศษผ้าราคาถูกที่ไม่จำเป็นต้องสนใจจำนวนเงินที่ซื้อมา

 

“เราควรเข้าไปห้าม... อึ่ก!” มึงควรดูสภาพตัวเองก่อนเลยพี่ตั้บจะอ้วกแหล่มิอ้วกแหล่อยู่แล้ว วิญญาณพี่ใหญ่จะเข้าสิงอะไรตอนนี้?!!!

 

โครม!!!

 

“โธ่... ทำไมต้องมาขวางทางกันด้วยล่ะเนี่ย?”

 

ยังไม่ทันจัดระเบียบสังคมให้สองคนนั้นก็ต้องหันไปด้านหลังเพื่อพบว่าจู๊กมาสเตอร์มีเรื่องกับเก้าอี้จนแทบล้มไปจูบพื้น

 

“คนยิ่งปวดฉี่อยู่ -- โอ๊ะ! ทุกคนก็จะไปฉี่เหมือนกันเหรอครับ ไว้เจอกันหน้าห้องน้ำนะ แต่ตอนนี้โซ่ขอนำไปก่อน เพราะอยู่ ๆ ก็ปวดเหมือนจะราดเลย”

 

“ไปละ สตงสติ” แหลมมองน้องเล็กที่เดินหน้าสองถอยหลังแปด เซซ้ายเซขวาจนเกือบเทกระจาดแต่ก็ยังมีสติหยุดยืนอยู่กับที่เพื่อตั้งหลักใหม่ ไอ้โซ่พึมพำว่า ‘เราต้องเอาชนะภาพลวงตาให้ได้ ห้องน้ำอยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง ต้องสู้’

 

“เราอยู่ในสถานการณ์แบบไหนวะพี่แจ็ค?”

 

“สถานการณ์ที่ควรแยกย้ายไปนอนไง”

 

“ใช่ เพราะงั้นเราต้องเข้าไปแยกสองคนนั้นออกก่อนที่พวกมันจะต่อยกัน” แจ็คกับแหลมเหล่มองพี่ใหญ่ที่ยืนคุยกันมาตั้งนานแต่เสือกเข้าใจไปคนละทิศ

 

“พอนับสามแล้วโดดพร้อมกัน เคปะ?”

 

“ก่อนนับสามก็ต้องมีหนึ่ง-สองด้วยถูกไหม?”

 

“ก็เออดิ! เรียนจบจากลอนดอนทั้งทีแค่นี้ก็นับไม่ได้เหรอวะพี่ ผิดหวัง!” เชี่ยพี่ธีร์หลุดพูดไม่รื่นหูละ แหลมเริ่มเข้าใจหัวอกพี่แจ็คตอนตบหัวเขาเวลาเห็นทำตัวปีนเกลียวใส่คนอายุมากกว่า

 

“โอเค งั้นพี่นับหนึ่ง สอง แล้วเราก็กระโดดตอนนับสาม”

 

“ไม่ได้ดิวะพี่ ต้องกระโดดหลังจากสาม”

 

“ทำไมธีร์เข้าใจอะไรยากแบบนี้ พี่ชักจะหงุดหงิดแล้วนะครับ”

 

“งั้นเอาใหม่ เราจะโดดตอนนับสามกัน”

 

“ไหนบอกว่าโดดหลังจากสามไงครับ พี่ขอเคลียร์ ๆ จากธีร์ได้ไหม?”

 

โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย เล่นเหี้ยอะไรก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 

แหลมหันไปส่งซิกบอกคนข้างตัว ซึ่งซึมเศร้าแมนก็ขมวดคิ้วพยักหน้าอย่างจริงจัง หลังจากนั้นทั้งคู่จึงย่างสามขุมเข้าไปหวังจะหยุดความเรื้อนไว้เพียงเท่านี้ สองคนนั้นควรไปนอนแล้วตื่นมาเป็นคนปกติสักที

 

แต่ช้าเกินไป... เด็กลูกครึ่งรู้สึกเหมือนเห็นเดอะแฟลชอยู่ไหว ๆ และซุปเปอร์ฮีโร่ที่ว่านั้นกำลังพุ่งไปข้างหน้าพร้อมร่างอ้วน ๆ ของมัน

 

“สเปียร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

ไอ้เจ้ทแม่ พี่ตั้บ

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากแต่ภาพเมื่อกี้อย่างตราตรึง แหลมแทบผงะตอนเห็นว่าพี่ใหญ่พุ่งเข้าไปรวบตัวสองคนนั้นตกลงไปในสระด้วยกันจนน้ำกระฉอกขึ้นมาบนบก ไอ้ฟักแม้ว!!! เมากันทั้งสามคนแบบนั้นแล้วจะขึ้นจากสระยังไงให้คุกกี้เสี่ยงหายไหม?

 

ใช่ ขึ้นไม่ได้!!! คิดยังไม่ถึงไหนแหลมกับพี่แจ็คก็ต้องอ้าปากหวอกับภาพหมาใหญ่สามตัวพยายามตะกุยตะกายสารร่างขึ้นมากอบโกยอากาศเพื่อหายใจ

 

“เมื่อกี้ใครนับสามวะไอ้แม่เช็ด!!!”

 

พี่ธีร์แม่งไม่จบ แหลมกับพี่แจ็คจึงต้องกระโดดตามไปในน้ำแล้วลากคนที่ดูเหมือนจะตายขึ้นมาก่อนซึ่งนั่นก็คือพี่ตั้บ พอเกาะขอบสระได้ก็รีบมุดไปลากบอสขึ้นมาซึ่งหน้าที่แบกเพื่อนก็ส่งต่อให้พี่แจ็คไป

 

“แค่ก ๆ”

 

“เล่นไรเนี่ย!” เด็กลูกครึ่งช้อนศีรษะแฟนหนุ่มให้นอนตักพลางตบแก้มเรียกสติ เห็นสำลักแล้วก็เอ็นดูปนอยากด่า ไม่รู้ว่าเมาหนักแล้วจะเรื้อนขนาดนี้

 

“ผายปอดให้หน่อยครับ...”

 

“มะเหงกดิ อยากอ้วกเปล่า?” จากขึ้นเสียงก็ลดระดับให้เบาลง แหลมดึงแก้มคนเมาที่คลอเคลียกับมือเขาก่อนจะปรือตามองมา

 

“ขอโทษที่ทำตัวตลกนะครับ แต่อยู่กับครอบครัวเราแล้วสนุกมากจนลืมไปเลยว่าต้องวางฟอร์มบ้าง” บอสพูดกลั้วหัวเราะ มีสำลักอีกเล็กน้อย เขาจึงช้อนศีรษะขึ้นเพื่อให้อยู่ในท่าที่สะดวก

 

“เดี๋ยวพอสร่างก็จะเปลี่ยนจากสนุกเป็นอายเองอะ”

 

“งั้นเราลืม ๆ ไปได้ไหม คิดซะว่าที่เมาคืนนี้คือแฝดพี่อีกคน”

 

“พูดมาก” มันเขี้ยวจึงบีบจมูกไปทีนึง แหลมหันไปทางพี่ธีร์ที่นอนคว่ำเหมือนตายไปแล้ว ส่วนซึมเศร้าแมนนั่งยอง ๆ ตบหน้าเรียกสติพี่ตั้บอยู่

 

“พี่แจ็ค เดี๋ยวกูพาบอสไปนอนก่อนเดี๋ยวกลับมาช่วย”

 

“โอเครีบมา”

 

พอตกลงกันเสร็จแหลมก็หิ้วปีกบอสให้ลุกขึ้น แหม่... ตอนถอดเสื้อนี่มั่นหน้าจัดเลยน้า ไม่มีใครยอมใครจริง ๆ แต่พอนึกย้อนแล้วก็ขำว่ะ เรียงไทม์ไลน์ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ บอสดูละลายพฤติกรรมกับพวกพี่ ๆ ไปได้เยอะเลย

 

“เชร์จะออกไปหาแจ็คอีกเหรอ จะกลับมานอนกอดพี่กันต์ไหมครับ?” นอกจากจะเรื้อนแล้วยังอ้อนเก่ง แหลมเงยหน้ามองอีกคนที่เอาจมูกคลอเคลียผมเขาแล้วยิ้มแบบคนเมา

 

“อาบน้ำก่อนเลยเราอะ”

 

“อาบให้หน่อยสิครับ พี่กลัวล้มหัวฟาดพื้นในห้องน้ำแล้วไม่ได้ตื่นมาเจอเราอีก ...นะครับ อาบน้ำให้พี่นะ”

 

“ไม่โว้ย เมาเองก็ต้องอาบเอง” พอมาถึงก็ส่งเข้าห้องน้ำก่อนเป็นอันดับแรก แหลมเปิดฝักบัวปรับอุณหภูมิความอุ่นให้ก่อนจะตรงไปถอดกางเกงขาสั้นคนตัวโตกว่าจนความเป็นชายดีดผึงออกมา

 

“ขอโทษครับ มันฟาดหน้าเราหรือเปล่า?”

 

“...ตัดทิ้งแม่ง” ด่าแก้เขินไปก่อน คนยิ่งเมา ๆ อยู่อย่ามาล้อเล่นไม่เข้าเรื่อง ถ้าไม่ได้กลับไปช่วยพี่อีกสองคนจะโทษว่าเป็นความผิดบอสนะ

 

“ที่รักครับ”

 

“อือ”

 

“รีบพาพี่ ๆ ไปนอนเร็ว จะได้กลับมาอาบน้ำกับพี่”

 

แหลมพยายามทำเฉยด้วยการไม่มองร่างเปลือยเปล่า แกล้งหูทวนลมราวกับคำเชิญชวนนั้นมันช่างแสนธรรมดาและไม่มีอะไรแอบแฝงอยู่ เขาก้มลงเก็บเสื้อผ้าเปียกน้ำของอีกคนวางไว้บนซิงก์ ก่อนจะถูกคนเมารวบกอดจากข้างหลังพร้อมไซ้คอหอบหายใจหื่นใส่

 

“แค่ห้านาทีนะครับ... ถ้านานกว่านั้นพี่จะทบทั้งต้นทั้งดอกแบบที่เราคาดไม่ถึงเลยล่ะ”

 

เออ คาดว่าทริปนี้ไม่ได้มาเพื่อพักหรอก... แต่มาเพื่อเพลีย

 

 

 

(จบพาร์ท 1 จ้า)
 

 


#โบกรถอ้อยไปรีสอร์ทนั้นพร้อมก้านมะยมมัดติดกันสิบอัน

 

[goosongta]

บอสได้ครอบครัวเพิ่มมาหลายคนเลย อยากมีเพื่อนดีๆฮาๆแบบแหลมบ้างจัง

[killua1a]

ฮามาก​ 55555555555​ 

[rodoubles]

น้องเชร์!!!!! ออกไปก็รีบหาถุงพลาสติกติดไม้ติดมือมาด้วยนะลูกกกกกกก
เผื่อนุหัวสั่นหัวคลอนแล้วเวียนหัวอยากอ้วกขึ้นมา....
พนมมือแรงวอนบอสอย่ารักน้องแรง เอ็นดูน้องมั๊นนนนนนนนนนนนน