■❤พี่ครับ ผมอ่อยอยู่นะ❤■ //ตอนพิเศษ Love at first sight// 06.11.2018 THE END
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ■❤พี่ครับ ผมอ่อยอยู่นะ❤■ //ตอนพิเศษ Love at first sight// 06.11.2018 THE END  (อ่าน 34971 ครั้ง)

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
 o18ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

***********************************************









                       พี่ครับ ผมอ่อยอยู่นะ

'เสือ'

ถ้ายังอ่อยไม่เลิกระวังโดนจับกินนะ'น้องเกว'หึหึ



'เกว'

ที่อ่อยอยู่ก็เพราะอยากโดน'พี่เสือ'กินไงครับ

   
                                                  By Pang RY



                *เป็นนิยายเรื่องแรกฝากติดตามด้วยจ้า**



https://www.facebook.com/By-Pang-RY-212258342702450/
  ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ

นิยายเรื่องอื่นๆที่แต่ง
- https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68278.0 (LOKASUNDER โคตรหล่อตัวพ่อ)
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-11-2018 22:25:33 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
ยังไม่ได้อ่อย



ตี้ดๆ ๆ ๆ!



“อะ อือ”



ตี้ดๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!



เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกรอบเป็นการเตือนว่าเวลาที่ผมตั้งไว้หกโมงเช้ามาถึงอย่างรวดเร็วอีกเหมือนเคย



ผมเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงทันทีที่ผมลุกนั่งบนเตียงนอน



ผมเป็นพวกชอบตื่นเช้าๆ แบบนี้ครับมันรู้สึกสดชื่นดี มีเวลาทำอะไรได้หลายอย่างไม่เร่งรีบจนเกินไป ชิวๆ อ่ะครับ



เมี้ยววว



ผมขยับตัวปรับท่านั่งนิดหน่อยเมื่อพี่กระโดดขึ้นมาบนเตียงที่ผมนั่งอยู่อย่างนิ่มนวลตามสไตล์ของเขา



“ว่าไง หื้ม” ผมถามพร้อมกับมือที่กำลังเกาคางของพี่เบาๆ อย่างที่ทำเป็นประจำ



“เมี้ยว” พอผมถามพี่ก็ร้องเมี้ยวตอบผมเหมือนทุกทีที่ผมหยอกล้อ



ผมนั่งลูบหัวเกาคางพี่ที่เป็นแมวเปอร์เซียร์ตัวอ้วนสีเทาที่อยู่กับผมมาได้ปีกว่าๆ อย่างเอาใจ เพราะวันนี้ผมมีเรียนตอนบ่ายรวดเดียวยาวไปถึงสี่โมงเย็น ผมเลยมีเวลาทำนู้นทำนี่ได้สะดวกกว่าวันที่ผมมีเรียนเช้าหน่อย



ตืดดดดด ตืดดดดด



“ว่าไงจ้ะโบ” ผมเอ่ยทักคนในสายไปก่อนเจ้าตัวที่โทรเข้ามา



“โบบ้าอะไรว่ะ นัทโว้ยยยย” เสียงโวยวายแบบขัดใจของโบนัทดังมาตามสาย จนผมต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู



“ฮ่าๆ ว่าไงล่ะ มีเรื่องอะไรถึงโทรมารบกวนชาวบ้านเขาแต่เช้า” ผมถามแบบหยอกล้อกลับไปตามนิสัยคนร่าเริงของตัวเอง



“คุณเกวพอดีว่าวันนี้ไม่เข้าเรียนนะ รบกวนเลคเชอร์ให้กระผมด้วยนะขอรับ” เพื่อนผมก็มีนิสัยคล้ายๆ ผมแหละครับ ถึงเป็นเพื่อนกันได้ ดูจากการพูดจาแบบกวนตีนชาวบ้านเขาแบบนี้



“จะไปไหนอีกละ ช่วงนี้บ่อยไปแล้วนะ รู้สึก”



“ก็นิดหน่อยอ่ะ เมื่อคืนหนักไปหน่อยหัวแตกเลย” เสียงพูดเบาๆ ที่ผ่านลำโพงโทรศัพท์ออกมาติดจะหง่อยๆ แต่ประโยคที่ติดหูผมคือหัวแตกนี้แหละ ซ่าส์จนได้เรื่องจริงๆ เพื่อนคนนี้



“ตีนใครเขาอีกล่ะทีนี้”



“ก็ แหมมม นิดหน่อยเองตัวเธอ ตีนพี่กล้วยวิศวะอ่ะ” ตอบมาได้นะตีนรุ่นพี่วิศวะนี่มึงไม่ตายก็บุญแล้ว



“ยังดีที่ไม่ตายนะมึง” ผมประชดกลับไปอีก



“ก็แฟนพี่เขามาอ่อยอ่ะมึง กูไม่รู้ด้วยว่าเป็นแฟนพี่กล้วยเลยได้อิ่มตีนเลยไง” ผู้หญิงคนนี้ก็อีกคนนะ ผมว่าพี่กล้วยควรจะพิจารณาแฟนตัวเองด้วยนะ แต่ก็อย่างว่าเพื่อนผมมันก็น่าจะดูดีๆ ก่อนไปมั่วเขา



“เออๆ ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วมึงอ่ะ หายแล้วค่อยมาเรียน เดี๋ยวจดงานไว้ให้ละกัน” ผมใจอ่อนอีกตามเคยสินะ



“รักเธอนะคุณเกวของโบ” ดูปากมันนะครับ วอนตีนเป็นที่สุด



“ไม่ให้เกวตามใจโบแล้วจะให้เกวตามใจใครละจ้ะ” เอาคืนมันครับ ไม่มีใครยอมใครหรอกคู่ผม นี่ถ้าไอ้วิชมาได้ยินพวกผมต่อปากต่อคำกันไม่จบไม่สิ้นอย่างนี้มันคงได้เดินไปซื้อน้ำมาให้ดื่มแก้กระหายอ่ะผมว่า



“แหวะเลี่ยนสัสๆ แค่นี้แหละๆ กูเมื่อยปากจะเถียงกับคนดื้อด้านอย่างมึง” ว่ากูซะงั้นทั้งๆ ที่ตัวเองมาชวนคุยให้เมื่อยปาก



“วางไปเลยมึงอ่ะ เปลืองค่าโทรกู” ยังไม่จบครับผมยังกวนตีนมันได้อีก



“ไอ้เหี้ยยยยยย”



ตี้ด



มึงไม่วางกูวางเองครับ



วางสายจากไอ้โบไปก็ลุกจากเตียงอาบน้ำครับ แล้วจะได้หาข้าวกินเพราะผมหิวจนจะกินแมวตัวเองได้แล้วครับ ล้อเล่นนะทุกคนอย่าเพิ่งกลัวน้องเกวกันนะ



ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยด้วยกางเกงขายาวทรงกระบอกเสื้อยืดอยู่บ้านสบายๆ มือก็ถือกระเป๋าตังค์ ใส่รองเท้าปิดบ้านเดินไปหาข้าวกินหน้าปากซอยเสร็จง่ายมากครับชีวิตไม่มีไรยุ่งอยากแค่อยู่ที่คุณจะทำมันให้เป็นแบบไหนแค่นั้นครับ



กลับบ้านมาก็นอนดูหนังแบบยาวๆ ไปเลยครับจนสิบเอ็ดโมง ผมแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเตรียมของที่จะเอาไปเรียนใส่กระเป๋าสะพายข้างใบเดิมที่ใช้อยู่ทุกวันจนกระเป๋ามันเหนื่อย ให้อาหารแมวเสร็จล็อกบ้านเสร็จ ขึ้นรถบีเอ็มของตัวเองที่พ่อเป็นคนถอยมาให้เพื่อขับไปเรียนและขับกลับบ้านที่อยู่แถวนอกเมือง ซึ่งไกลจากมหาลัยที่ผมสอบติดมาก แม่กับพ่อเลยเช่าบ้านหลังนี้ให้อยู่เพราะใกล้มหาลัยและปลอดภัยสำหรับผู้ชายตัวเล็กอย่างผมครับ



พูดถึงผู้ชายตัวเล็กก็ผมนี่แหละครับที่บ้านผมสูงกันทุกคนเลยนะพ่อสูงเกือบ180 พี่ชายคนโต 183 คนกลาง 187 แล้วดูผมสิครับทุกคนสูงแค่ 167 น่ารักเสียจริงนะชีวิตสูงกว่าแม่แค่เซนต์เดียว



เผลอแป๊บเดียวผมก็ขับรถถึงมหาลัยแล้วครับ เลี้ยวรถเข้าจอดที่ประจำเดินข้ามถนนไปก็เป็นตึกคณะอักษรฯ ที่ผมเรียนอยู่ แต่ก่อนอื่นตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเข้าเรียนต้องไปกินข้าวเที่ยงก่อนเดินไปอีกนิดเดียวจะเป็นโรงอาหารคณะแพทย์ที่เชื่อมกับโรงอาหารคณะวิศวะ ที่ซึ่งสาวๆ อักษรไปกินข้าวที่นี่กันเป็นประจำเพราะอะไรคุณก็น่าจะรู้...ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่หมายตาหนุ่มวิศวะปี4 พี่เสือ เพื่อนพี่กล้วย...









------------------------------------TBC.

■ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยจ้า คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะ ติชมกันได้ค่าา จะนำไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นไปเรื่อยนะคะ■♡♡♡♡♡♡♡



https://www.facebook.com/By-Pang-RY-212258342702450/



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 20:49:23 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
กำลังจะอ่อย


พอเดินมาถึงโรงอาหาร ผมกวาดสายตาสาดส่องทันทีครับ เผื่อโชคเข้าข้างผมให้เจอพี่เสือ



นั่นไง!



เต็มตาครับความหล่อความเท่เต็มตากูเลย บังเอิญแบบนี้โชคเข้าข้างผมหรือพรหมลิขิตก็ไม่รู้นะครับ



พี่เสือนั่งอยู่กับเพื่อนอีกสองคนครับชื่อพี่ลมกับพี่เต กลุ่มเพื่อนสนิทเขานั่นแหละครับ พี่กล้วยนี่หายครับสงสัยไปตามเมียอยู่



ละสายตาจากพี่เสือผมเดินไปซื้อข้าวก่อนเลยครับ ใกล้เที่ยงคนกำลังเยอะ ต่อแถวร้านข้าวราดแกงเจ้าเดิม ซื้อเสร็จผมไปซื้อน้ำต่อได้น้ำใบเตยหอมชื่น (ใจ) ไตมาสองแก้ว ให้ทายมีคนเดียวทำไมผมซื้อสองแก้ว…



ให้พี่เสือสุดที่รัก (?) ของผมไงครับทุกคน (?) ไม่ใช่กินคนเดียวสองแก้วนะเออ



ก่อนอื่นผมต้องมองไปรอบๆ สำรวจพื้นที่ก่อน อืม โต๊ะเกือบเต็มหมดทุกโต๊ะแล้วด้วย



งั้นกูไปขอนั่งโต๊ะพี่เขาเลยดีไหมว่ะ?



ถ้าทำงั้นเขาหาว่าผมอ่อยดิ เออก็กูจะอ่อยพี่มันนี้หว่า เนียนๆ หน่อยไม่เป็นไรมั้งนะ



จากที่คิดเองเออเองคนเดียวเสร็จเป็นอันสรุปครับว่าไปขอนั่งโต๊ะพี่มันเลยแบบ เฉยๆ ลุยคนเดียวแม่งเลย โอเคม่ะ



เรื่องที่ผมชอบพี่เสือมันเริ่มมาจากที่แต่ก่อนผมเข้าปี 1 พี่เสืออยู่ปี 3 เจอพี่เสือครั้งแรกตอนเดินผ่านตึกคณะพี่แก พอดีกับช่วงนั้นรับน้องคณะพี่เสือด้วยผมเลยได้มีโอกาสเห็นความโหด แบบดุเดือดของพี่เสือในฐานะพี่ว้ากสุดโหด แต่แทนที่จะกลัวผมกับหลงพี่มันซะงั้น จากที่เมื่อก่อนผมแมนๆ มองผู้หญิงสวยๆ น่ารักมาตลอด ตอนนี้กลับมองได้แค่พี่เสือคนเดียวทั้งใจ ตั้งแต่ผมอยู่ปี 1 จนตอนนี้ขึ้นปี 2 มาได้เดือนกว่าแล้วยังมองแค่พี่เสือคนเดียว



แล้วจะให้น้องเกวคนนี้ทำยังไงละครับ นอกจากจีบพี่เสือมาทำแฟนให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไปเลย



เรื่องจีบพี่เสือเนี้ย งานหินยิ่งกว่าสอบมิดเทอมอีกนะครับ!



“พี่ครับ” เสียงอ่อยเสียงหวานเข้าไว้ตัวกู



“ครับ” พี่เตเงยหน้าขานรับผมคนเดียว ส่วนพี่เสือกับพี่ลมก้มหน้ากินข้าว ไม่สนใจกูเลย ฮืออออ



“คือว่าโต๊ะมันเต็มแล้วผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” ผมบอกพี่แกเสียงเบาพร้อมทำหน้าหมาหงอยให้พี่แกเห็นใจผม



“เห้ย พี่ไม่กัดๆ มานั่งเลย ทำหน้าตาน่าสงสารเชียว” พี่เตตอบผมอย่างอารมณ์ดี พี่เตแกก็แบบนี้แหละครับ เท่าที่ผมสังเกตดูก็ เกรียนๆ เฮฮาต่างจากอีกสองคนที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาตั้งแต่ผมเดินมา



“ขอบคุณครับ” ผมหันไปยิ้มหวานให้พี่เตและพี่ลมที่เงยหน้าขึ้นมาพอดี พี่ลมแกพยักหน้าให้ผมหน่อยตามนิสัยนิ่งเงียบของเขา



“น้ำครับ” เสียงอ่อยไปอีกกู ผมบอกพี่เสือที่นั่งตรงข้ามกับผมพร้อมมือเลื่อนแก้วน้ำใบเตยที่ผมซื้อมาไปให้พี่เสือด้วย พี่เสือเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมนิ่งไม่แสดงอารมณ์ จนผมเริ่มกลัวว่าพี่เสือเขาจะจับผมกิน



ผมยิ้มหวานให้พี่เสือไปอีกหนึ่งดอกครับ ใจดีสู้เสือไงครับ เคยได้ยินกันไหม



นิ่ง



เงียบ



ครับ กูกลัวแล้ว ถึงพี่จะหล่อแต่น้องก็กลัวนะเออ



“ไอ้เสือมึงจะมองหน้าน้องเขาอีกนานไหมครับ น้องเขามีใจให้ เอ้ย มีน้ำใจให้มึงก็กินๆ ไปเหอะน่า” พี่เตครับ พี่รู้อะไรอยู่ถึงพูดแบบนี้ถึงจะแก้คำแต่ผมก็เขินนะ แทบจะบิดไปบิดมาเหมือนเป็นโรคคันตามร่มผ้าอยู่แล้วเนี้ย



“อืม ขอบใจ” ง่ะ ตอบแค่เนี้ยะ กฎของคนหล่อเขาห้ามพูดเยอะไงว่ะครับ งงใจ



พูดยาวๆ ให้น้องเกวชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้พี่เสือนะพี่เสือ



“เต็มใจครับ” ผมไม่ได้พูดเอาใจอะไรเลยนะ เป็นความจริงล้วนๆ ที่เต็มใจซื้อให้พี่เสือกินอ่ะ



คนมันชอบไงครับมากกว่านี้ก็ให้ได้ถ้าพี่เสือต้องการครับ เรียกร้องจากน้องเลยนะพี่เสือน้องพร้อมเปย์ (ตัว) ใจ



“ว่าแต่มึงชื่ออะไรล่ะ พี่ชื่อเต” เสียงคนแรกของกลุ่ม



“เกวครับ อักษรฯ ปี 2 ครับพี่” ผมตอบพี่เต พร้อมกับยิ้มหวานแจกจ่ายพี่เสือไปด้วย



“หูยยยย สาวอักษรฯ ว่ะ ไอ้เสือมึงสนใจไหมว่ะ” พี่เตถามพี่เสือที่นั่งฝั่งเฉียงจากเขาเนื่องจากผมนั่งข้างพี่เต และพี่เตนั่งตรงข้ามพี่ลมผมตรงข้ามพี่เสือ งงไหมไม่งงกันนะ



พี่เตครับผมหนุ่มอักษรฯ นะครับไม่ใช่สาวพี่ท่านโปรดรับรู้ด้วย



“หึ” คำเดียวจอดกลัวอะไรร่วงออกจากปากครับพี่เสือ พูดเยอะๆ นานๆ ให้น้องชื่นใจหน่อย ตอบคำเดียวใครจะไปตรัสรู้



แต่เดี๋ยวนะแล้วทำไมพี่เตถึงถามพี่เสือแบบนั้นละ ในทำนองเหมือนพี่เสือชอบหรือมีความสนใจคนที่เรียนอักษรฯ อ่ะ



มันเป็นใคร!!



“ร้ายนะมึง ระวังเขาจะรู้ตัวหนีหายไปซะก่อนล่ะ” ประโยคที่กระตุ้นต่อมเสือกของผมเพิ่มมา 1



“ไม่หรอก โง่ขนาดนี้ไม่มีทางรู้หรอก หึหึ” ประโยคกระตุ้นต่อมเสือก 2



“ระวังตกหลุมตัวเองนะมึงน่ะ” พี่ลมเสริม และกูจะไม่ทน!



“มีอะไรกันเหรอครับ” ผมถามขึ้นกลางวงทันที แล้วสีหน้าทุกคนหลังจากที่ผมถามคือไร!



พี่เตขำแบบสุดขีด



พี่ลมหน้านิ่ง ดูดน้ำไม่สนใจ



พี่เสือสบตากับผม ในแววตาสั่นๆ เหมือนคนกั้นขำไว้เต็มที่



สถานการณ์นี้มันอะไร ขอคำอธิบายด่วน ผมงงไปหมดแล้ว ทำไม่พวกพี่ๆ เขาต้องขำกันละ แล้วคุยเรื่องเด็กอักษรฯ อีก พูดเหมือนพี่เสือชอบใครคนนึงที่เรียนอยู่อักษรฯ



ฮือออออออ



ผมอยากร้องไห้ พี่เสือนอกใจ (?) ไม่นะตัวกู แค่คิดก็เจ็บปวดไปทั้งกระดองใจ



“ทำหน้าบ้าอะไรของมึง” พะ พี่เสือ ที่ถามเนี้ยปลอบใจน้องเกวใช่ไหม ไม่ได้เป็นห่วงกันจากใจจริงใช่ป่ะ



“ปะ ป่าวครับ แค่คิดอะไรเพลิน” ยิ่งมองหน้ายิ่งอยากจะร้องไห้



พี่เอาหน้าหล่อๆ ของพี่มาหลอกล่อให้ใจน้องติดกับแล้วจะระเบิดใจน้องทิ้งแบบนี้ เหรอ



พี่เสือเลวววววว



“บอกป่าว แต่หน้ามึงไปถึงหน้ามอแล้วมั้ง หึหึ” พี่ครับอย่ามาหลอกล่อเป่าสวาทความรักมาใส่น้องนะ น้องจะตายเพราะรักพี่นะ



“พี่ พี่เสือมีคนที่ชอบอยู่แล้วหรือครับ” ปากไวกว่าความคิดอีกนะกูนิ ถามไปแบบนั้นพี่เสือก็สงสัยดิเห้ยยยย



แต่ก็รอฟังคำตอบนะครับ ตอบไม่ดีกูจะวิ่งหนีเลยนะบอกเลย



“แล้วมึงคิดว่าไง” ยิ้ม ยิ้มอีกนะพ่อคนหล่อ อ่อยเก่งกว่ากูอีกอ่ะรู้สึก



แล้วจะให้ผมตอบว่าไงอ่ะ ตอบความจริงตามใจคิดว่ามีแล้วแน่ๆ ก็เจ็บปวดตัวเองแบบอนาถ ถ้าตอบแบบโกหกว่าไม่หรอกครับพี่เสือแถมยิ้มบานไปสามโลกก็คงหลอกตัวเองแบบโง่ๆ เจ็บๆ คันๆ หัวใจไป



“ผมไม่รู้ พี่จะมาถามผมได้ไงผมยังไม่รู้จักพี่ดีพอเลยด้วยซ้ำ” ปากกูนี่วอนตีนไปไหมว่ะ ไม่หรอกมั้งจะกระทืบกูก็มองหน้าตาน่ารักตาวิ้งค์ๆ ของกูด้วยนะพี่เสือนะ เผื่อเห็นแล้วใจอ่อนยำตีนไม่ลง



“หึ เก่งแต่ปากไหมมึงอ่ะ แน่จริงไม่มาตีสนิทกูเลยล่ะ จะได้รู้” ท้าน้องเหรอ พี่เสือได้เจอน้องแน่ เอาจนเบื่อกันไปข้าง เปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้วผมไม่กระโจนใส่ก็บ้าแล้วววว



“ต่อจากนี้พี่เสือได้เจอน้องเกวแน่ครับ เกวรับรอง” ทีแรกเดินมาโต๊ะเขาทำอายทำกลัว แล้วดูตอนนี้ครับ นั่งต่อปากต่อคำกับพี่เสือฉอดๆ ไม่สนใจเพื่อนพี่มันสักนิด จนพี่เตที่เหมือนจะทนไม่ไหวพูดห้ามสงครามการอ่อย (?) ไว้



“ใจเย็นๆ ไอ้เสือ น้องเกว อย่าเพิ่งเกรี้ยว” ผมกับพี่เสือหันหน้าไปคนละทางเลยครับ



บอกเลยผมงอนไม่ยอมบอกว่ามีคนที่ชอบไหมแล้วยังพูดจายียวนทำซะผมเครื่องรวนอีก เชื่อพี่เขาเลย



กูรักมากนะเนี้ยถึงยอมขนาดนี้อ่ะ บอกเลย



“น้องเกวงอนเหรอครับเนี้ย อย่าเพิ่งงอนไอ้เสือเลยนะไปเรียนก่อนเร็วบ่ายแล้วนะ เรียนเสร็จแล้วค่อยงอนมันใหม่มาๆ เก็บจานให้พวกพี่ด้วย ไปละๆ” ไอ้พี่เต ไอ้บ้า กูต้องเก็บจานให้พวกพี่หรอครับ



“ไปละ” เสียงทุ้มๆ พร้อมกับมืออุ่นวางบนหัวผมโยกไปมาเบาแล้วเดินหนีไป



ไอ้บ้าาาา



พี่เสือ มาทำให้เขินอีก เกิดช็อคตายตรงนี้ทำไงอ่ะ ไม่ได้เป็นแฟนพี่พอดีดิ














  TBC.
จะมาอ่อยหรือมากวน(ตีน)พี่เสือเนี้ยน้องเกวววว
 :เฮ้อ:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 20:54:15 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งแรก



16:13น.

ผมดูเวลาในโทรศัพท์มือถือหลังจากที่เดินออกมาจากห้องเรียนแล้ว

ตอนนี้ผมกำลังเดินลงบันไดอย่างช้าๆ ครับ ลิฟท์ก็มีนะครับแต่คนเยอะเกิน ผมเลยเลือกที่จะเดินบันไดดีกว่า อีกอย่างมันแค่ห้าชั้นครับ เดินลงผมสบายมาก

ตืดดดด ตืดดด

สายเข้าจากคุณวิชครับ เพื่อนสนิทผมเองเราสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมต้นรวมถึงโบนัทด้วย ทั้งๆ ที่เพิ่งแยกกันเมื่อกี้มันก็โทรมาซะละ

“ว่าไงวิช” ผมถามเมื่อกดรับสาย

“เกวมึงอยู่ไหน!” วิชถามเสียงลั่นโทรศัพท์

อะไรของมันว่ะ

“อยู่บนตึก กำลังเดินลง” ผมตอบพลางเดินลงให้เร็วขึ้นอีก

“รีบวิ่งลงมาเลย เดี๋ยวมึงจะไม่ทันช๊อตเด็ดนะเว้ย!” อะไรของมันว่ะที่เด็ด

“อะไรของมึงเนี้ยวิช”

“พี่เสือไงควาย” พี่เสือทำไมว่ะ

“เออๆ กูจะวิ่งล่ะวางสายเลยมึงอ่ะ” ผมบอกมันอย่างรีบๆ เร่งเท้าลงบันไดอย่างรวดเร็ว

ลงบันไดเรียบร้อยครับจนตอนนี้ผมยืนอยู่ใต้ถุนอาคาร เหนื่อยครับกูขอพักก่อน

“เกว! ทางนี้โว้ย!” วิชเรียกผมเสียงดัง มันยืนอยู่หน้าอาคารโบกมือหยอยๆ ให้ผมวิ่งเข้าไปหามัน ทั้งเหนื่อยทั้งตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่เสือครับ

“ไหนพี่เสืออ่ะ” ถึงตัวมันปุ้บผมก็ถามหาพี่เสือทันทีครับ แหมมม ก็อย่างว่านะเพิ่งเจอตอนเที่ยงก็คิดถึงอีกล่ะ เห้ออออ

“มึงแหกตาดูพี่เสือของมึงตรงโต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ตรงนู้นครับ” มันบอกผม มือก็ชี้ไปฝั่งตรงข้ามที่เป็นโต๊ะหินอ่อนให้นักศึกษานั่ง

กริบ เงียบกริบครับตัวกู

ผมมองไปตามมือมันที่ชี้ไปก็เห็นภาพบาดตาบาดใจขั้นสุดเลยละครับ

พี่เสือนั่งอยู่กับผู้หญิงที่โคตรสวย นั่งกันสองต่อสอง ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมยิ้มหวานให้พี่เสือหัวเราะไปพลางๆ ป้าแกอ่อยพี่เสือหรอว่ะ

“เห้ย โอเคป่ะเนี้ย เงียบเลย” วิชแตะไหล่ผมเบาๆ ให้ผมรู้สึกตัว เมื่อมันเห็นผมนิ่งไป

“อืม ดี”

“ดีอะไรของมึงเกว เอาดีๆ กูเป็นห่วง” น้ำเสียงร้อนรนของวิชคืออะไร ถ้าเป็นปรกติผมคงจะขำมัน แต่ตอนนี้ผมกลับขำไม่ออกเลยครับ

“ดีที่ไม่ทรุดลงไปนั่งที่พื้น” เจ็บปวดกระดองใจครับ เจ็บหน่วงกลางหน้าอกไปหมด นี่ไม่ใช่ผมกำลังจะตายหรอกใช่ไหม

รู้สึกถึงคำว่าอกหักเลยครับ แค่เห็นพี่เสือคุยกับคนอื่นผมต้องเจ็บขนาดนี้เลยเหรอ

หัวใจผม ฮือออออ

“คิดไปถึงไหนแล้วมึง ค่อยถามพี่เขาไงว่าผู้หญิงคนนั้นใคร มึงอย่าเพิ่งมโนไปเองดิ” ไม่ต้องมาปลอบใจกูเลยนะวิช

“กูไม่ได้คิดอะไร” โกหกหน้าด้านๆ ไปอีกตัวกู

“เชื่อตายแหละสัส หน้ามึงตอนนี้กูว่าคิดไปรอบโลกละ” วิชอย่าตอกย้ำเพื่อน เพื่อนไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ

“กู…ต้องทำไงว่ะ” ผมถามวิชเสียงเบา

ผมควรทำยังไงอ่ะ เดินเข้าไปแทรกกลางเลยดีไหมหรือไว้ถามพี่เสือตอนมีโอกาสหรือถามจากเพื่อนพี่เสือเลย

เอาไงดี

เอาไงดีว่ะ

“ไว้มึงค่อยถามพี่มันตัวต่อตัวเลยดิ” วิชเสนอผม ผมละสายตาจากพี่เสือหันมามองหน้าหล่อๆ ของเพื่อนตัวเอง

“ได้ ไว้กูจะถามพี่เสือเอง” ผมสบตากับมัน มันก็พยักหน้าให้ผม มือบีบไหล่ผมเบาๆ

“คิดมากไปป่ะมึงอ่ะ ไปๆ หาไรแดกกัน คิดมากจนหิวแล้วมั้งมึงอ่ะ ฮ่าๆ ๆ” กวนตีนกูได้ต่อนะมึง วิชกอดคอผมเดินไปทางที่จอดรถที่ผมจอดรถไว้

ไว้พรุ่งนี้ผมจะไปหาพี่เสืออีกครั้งไปถามพี่เสือตรงๆ เลย พร้อมกับไปอ่อยพี่มันด้วย ไม่ว่าจะเสียใจแค่ไหนแต่ผมไม่ลืมความตั้งใจที่จะอ่อยพี่เสือนะครับ หึหึ

ไว้เจอกันนะครับพี่เสือของผม (?)

“ไปรถมึงนะ กูไม่ได้เอารถมา” วิชบอกผม ตอนนี้พวกเราเดินมาถึงรถผมแล้ว

“กินไรอ่ะ” ผมถามวิช ปลดล็อค ขึ้นรถฝั่งคนขับ วิชเดินไปนั่งอีกฝั่ง ปากมันก็พูดกับผมไปด้วย

“ร้านเจเอ็มอ่ะมึง กูว่าคราวก่อนที่เราไปมันโอเคดีว่ะ” ตามนั้นครับ



กลับจากไปส่งวิชที่หอมันเสร็จผมขับรถตรงกลับบ้านเลย เข้าบ้านมาผมเปิดไปให้สว่างทั่วบ้านก่อนเดินไปเทอาหารให้พี่เปลี่ยนน้ำเรียบร้อย เข้าห้องอาบน้ำอะไรเสร็จนอนเช็คแอพสีน้ำเงินบนเตียง เข้าไปส่องพี่เสือก่อนครับ

ชิบ!!!

ตาผมเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อมีคนแท็กพี่เสือพร้อมแนบรูปกอดพี่เสือแน่นเลยนะป้า!

ป้าเมื่อตอนเย็นไงครับ!

เกลียดดดดดด

อย่าให้ผมมีโอกาสอย่างนั้นบ้างนะ คอยดูเถอะ

แล้วดูแคปชั่นป้าแกครับ

GIVI GIGI อยู่กับ Sirakit S

สุดที่รัก

*แนบรูป

ปลาเล็กกินปลาใหญ่:เหมาะสมมากค่าาา คุณพี่

JJ JAJA:พี่เสือของน้องไม่น้าาาา

ฟ้าลั่นคือมะม่วง:รับไม่ได้พี่เสือออ

บลาๆ ๆ

ครับ

คอมเม้นท์ส่วนมากมีแต่แฟนคลับพี่เสือเขาน่ะครับ

ยิ่งดูยิ่งหงุดหงิด หึยยยย

เมี้ยววววว

ก้อนกลมๆ สีเทา กระโดดอย่างนิ่มนวลขึ้นมาบนเตียงแล้วครับ เดินอืดอาดมานอนบนอกผมที่นอนอยู่ด้วยครับ

เหมือนแมวมีจิตสัมผัสว่าผมอารมณ์ไม่ดีครับมาคลอเคลีย หึ

น่ารักจริงๆ

ผมกดเข้ากล้องถ่ายรูปของโทรศัพท์ถ่ายรูปด้านข้างของผมกับคุณพี่ที่ยื่นลิ้นเล็กๆ มาเลียจมูกผม น่าเอ็นดูจริงๆ

ผมหอมพี่ไปทีนึง และจัดการโพสต์รูปเมื่อกี้ลงไอจีส่วนตัวที่มีผู้ติดตามเกือบหนึ่งหมื่นคน เห็นแบบนี้ผมก็คนติดตามเยอะอยู่นะเออ

แต่ยังน้อยกว่าพี่เสือบุคคลที่ไม่ค่อยโพสต์แต่คนติดตามหลายหมื่น หมั่นไส้ความหล่อ หึยยยย

ผมกดโพสต์ยิ้มกริ่มบนใบหน้า เพราะอะไรนะเหรอครับก็ผมแท็กพี่เสือในคอมเม้นท์ด้วยไง พร้อมแคปชั่นรูป

GAVIRING:งอนอยู่นะ ง้อน้องด้วย

ตืดดดดด

พี่เสือตอบคอมเม้นท์ผมครับทุกคนนนนนนน

Sirakit.S:งอนอะไรไหนบอกพี่เสือซิ? น้องเกว

โอ๊ยยยยยยยยย!!

เก็บศพผมด้วยทุกคน พี่เสือออ

ตกลงใครอ่อยใครกันแน่ครับ

ไหนตอบน้องเกวที














   
      TBC.
  :hao7: :z3:

 ใครอ่อยใครไหนพูดดดดด


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 20:57:21 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
พี่เสือก็อ่อยใส่น้องเหมือนกันนะคะ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
ยังงัยๆ
มาต่อไวๆนะ

ออฟไลน์ tegomass

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่เสือร้ายนะเราอะ อ่อยไม่ต่างกันเลย

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่สอง

วันนี้ผมตื่นหกโมงเช้าเหมือนเดิม แต่ที่ต่างไปจากเดิมคือหัวใจครับ เพราะมันรักพี่เสือมากกว่าเดิม เห้ออออ

เนื่องจากเมื่อคืนที่ผมอ่อยพี่เสือหรือพี่เสืออ่อยผมก็ไม่รู้นะ ให้ทุกคนพิจารณาเอาเองเลย ผมก็ตระหนักได้ว่าถึงพี่เสือจะทำเป็นปากหวานอ่อยผมกลับ ผมไม่ได้ลืมเรื่องเมื่อวานตอนเย็นที่พี่เสือนั่งคุยแบบสนิทสนมกับป้าคนสวยนั่นนะ ยังไงซะวันนี้ผมต้องไปเสือกเรื่องพี่เสือให้สำเร็จให้ได้ครับ ตั้งเป้าหมายไว้แน่วแน่มากตัวกูเรื่องเสือกเนี้ย

วันนี้ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ขับรถไป เปลี่ยนเป็นการนั่งรถเมล์สบายๆ ไม่ต้องหัวร้อนกับรถติด

ซะเมื่อไหร่ล่ะครับ

ตอนนี้ติดเป็นกิโลแล้วครับผมพี่ท่าน ผมออกจากบ้านตอนเจ็ดโมงครึ่งจนตอนนี้จะแปดครึ่งอยู่แล้วนะ ยังไม่ถึงไหนเลย

เห้อออ ถอนหายใจยาวไปอีกครับ เริ่มต้นวันมาก็ซวยล่ะ

รู้ยังงี้ผมขับรถมาเองก็ยังดีกว่าการที่จะต้องมานั่งเบียดเสียดสีกันบนรถเมล์ ในที่สุดก็ถึงสักที ผมเดินขาลากเขาไปในโรงอาหารที่เดิมที่เมื่อวานก็มา สายตามองหาพี่เสือเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือไม่มีครับ

โชคร้ายกว่าผมก็คนไม่ถูกหวยแล้วล่ะครับ

กูไม่มีอารมณ์จะกินข้าว กูไปล่ะ

จิตใจห่อเหี่ยวมากครับจุดนี้ ผมหันหลังเดินออกมาจากโรงอาหาร ขากำลังก้าวข้ามถนนหยุดชะงักเมื่อออดี้คันสวยวิ่งมาหยุดตรงหน้า

เหยดเข้!

พี่เสือ!

“ขึ้นมาดิ” พี่ชวนผมขึ้นรถแบบนี้ก็ได้เหรอครับ

“ปะ…ไปไหนครับ” พูดติดอ่างนี่เพราะตื่นเต้นครับ เห็นหน้าพี่เสือทีไร ผมมีหลายอารมณ์มากทั้งเขินอาย ประหม่า ตื่นเต้น ทั้งกลัว ปนกันไปหมด สรุปท้ายที่สุดก็ชอบพี่เสืออยู่ดีนะครับ

“ขึ้นมาเถอะน่า เร็วๆ ดิ!” เสียงเหี้ยม หน้าหงุดหงิดมากครับ ผมทำอะไรให้คุณพี่โกรธครับเนี้ย

“ครับๆ ขึ้นก็ขึ้นครับ” พูดจบมือเปิดประตูรถเข้าไปนั่งทันที ขนลุกเลยครับแอร์ปะทะหน้าแทนที่จะเย็น หน้ากลับร้อนไปหมด อายครับเขินด้วยอ่ะ ทั้งๆ ที่พี่เสือก็ขับรถไปเงียบๆ ไม่พูดไม่จา

“ไปไหนเหรอครับ” ผมใจกล้าเสี่ยงถามพี่เสือเสียงเบา

“กินข้าว” อ้าว ที่มหาลัยก็กินได้ป่ะว่ะ

“…”

“มีเรียนกี่โมง” พี่เสือหันหน้ามาถามผม หลังจากที่จอดรถติดไฟแดง คือพี่ไม่รู้ว่าผมมีเรียนกี่โมง แต่บังคับขึ้นรถมาเลยเนี้ยนะ

“บ่ายโมงครับ” มีเรียนบ่าย แต่รีบมามหาลัยคงไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่ารีบมาเพื่อจะถามพี่เสือว่าป้าคนนั่นเป็นใคร

“หึ รีบจริงนะ” พูดเหมือนรู้ทันกูเลยนะพี่มึง

“คือว่า…” อ้ำอึ้งอยู่ครับ ไม่กล้าถามในใจก็อยากรู้ ได้แแต่ก้มหน้าบีบมือที่ตักตัวเอง

“ว่าไง คือไร” ย้ำจังเลยครับพี่ ผมขอทบทวนคำพูดก่อนนะไม่ต้องรีบ พี่ได้ตอบแน่นอน

“เมื่อวาน… ผู้หญิงคนนั่นใครเหรอครับ” ผมเงยหน้าสบตาพี่เสือ ถามเสียงสั่นๆ สายตาผมสั่นพอกันกับเสียงเลยด้วย



สีหน้าพี่เสือเหมือนตกใจไปครู่หนึ่งเมื่อสบตาผม ครู่นึงก็กลับมาราบเรียบตามเดิม

พี่เสือยังไม่ตอบ ตั้งใจขับรถต่อไป ทำไมต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่อยากตอบผมไม่อยากให้ผมรู้หรือผมก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวพี่เสือเกินไป เงียบแบบนี้ป้าคนนั่นคงเป็นแฟนพี่เสือสินะ ที่ไม่ตอบคงเพราะผมมันจุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวของพี่เสือเกินไป

ผมลืมไปได้ยังกันผมมันใครก็ไม่รู้ที่แอบชอบเขามาเป็นปี ไปทำความสนิทสนมกับเขาเมื่อวานวันต่อมาก็มาถามเรื่องส่วนตัวเขาซะแล้ว หวังสูงจริงๆ เลยนะเกว

“ขอโทษนะครับ” ผมพูดเสียงเบาก้มหน้าซ่อนตาแดงๆ เนื่องจากน้ำตาคลออยู่เต็มดวง ที่ผมกลั้นไว้ไม่ให้ไหลลงมา ผมนั่งนิ่งข่มอารมณ์ที่ใกล้ร้องไห้ไว้อย่างสุดความสามารถ ในขณะที่พี่เสือไม่หันกลับมาสนใจผมได้แต่ขับรถไปเรื่อยๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ผมไม่น่าถามอะไรแบบนั้นออกไปเลย ได้เจอพี่เสือทั้งที่แทนที่จะได้อ่อยพี่เขาได้คุยกันได้หัวเราะกัน กลับกลายเป็นผมจะจมน้ำตาตัวเองตายอยู่แล้ว

ผ่านไปครู่ใหญ่รถก็จอดสนิท ผมเงยหน้ามองไปรอบๆ อย่างแปลกใจ ที่นี่ที่ไหนครับเนี้ย ไม่พอใจถึงกับจะเอากูมาฆ่าเลยเหรอว่ะ

“ลงมา” พี่เสือที่ลงจากรถไปก่อนผมเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งผมออก มือก็ยื่นมาให้ผมจับ ผมมองมือพี่เสือด้วยจะร้องไห้ด้วยหน้าสั่น หน้าตาน่าเกลียดแล้วมั่งกู

พรึบ!

เมื่อผมเงียบพี่เสือยืนมือมากระชากแขนผมไปเองเลย ย้ำครับว่ากระชากแบบเจ็บๆ น้ำตาจากที่คลออยู่ตอนนี้ไหลเป็นสายแล้วครับ เนื่องจากเจ็บที่พี่มันกระชากส่วนนึงน้อยใจเสียใจส่วนนึง ทุกอย่างมันรวมกันไปหมดจนผมตั้งตัวไม่ถูก ผมเดินตามคนที่กำข้อมือผมแน่นเข้าไปในตัวตึกที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นคอนโดส่วนตัวที่หรูหราและเป็นส่วนตัวมาก เพราะดูจากตอนนี้ที่ลิฟต์เปิดออกก็เป็นห้องพักส่วนตัวที่ตกแต่งด้วยของหรูหรามากมาย เหมือนในทีวีที่ผมเคยเห็นคงเกือบร้อยล้านเลยล่ะ แต่ละห้อง…

พอเดินเข้ามาภายในห้องที่ผมเดาว่าคงเป็นห้องพี่เสือแน่นอน เขาให้ผมนั่งลงที่โซฟาตรงห้องรับแขก ส่วนพี่เสือก็เดินเร็วๆ เข้าไปในห้องที่ผมคิดว่าคงเป็นห้องนอน ผมมองดูรอบห้องไปพลางๆ เหมือนบ้านเลยเป็นคอนโดที่ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่บ้านน่ะครับ ดูอบอุ่นคงเป็นเพราะการตกแต่งห้องโทนอุ่น ระเบียงห้องกว้างขวางมีสวนขนาดพอดีที่เต็มไปด้วยต้นไม้และมีบ่อปลาทองที่ผมคิดว่าตั้งแต่เอาปลามาเลี้ยงพี่มันคง…ไม่เคยเปลี่ยนน้ำ

“หันหน้ามา” ผมเกือบสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงพี่เสือดังอยู่ข้างหู พี่มันถือกะละมังน้ำใบขนาดพอดีมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กมาด้วยวางไว้โต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาที่ผมนั่งอยู่ ผมหันหน้าไปหาพี่มันด้วยสีหน้ากล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้าสบตาได้แต่เงยหน้ามองไปข้างหนังพี่มันอยู่อย่างนั้น ก็ผมกลัวอ่ะครับ พี่เสือหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำบิดน้ำออกผมมองตามมือพี่มันด้วยสายตา แบบหวาดระแวงเต็มที่อ่ะครับ และผมก็อึ้งได้อีกเมื่อพี่มันคุกเข่านั่งลงตรงหน้าผมมือซ้ายยื่นมาประคองใบหน้าผมให้เงยขึ้นมือขวาที่ถือผ้าค่อยเช็ดหน้าผมอย่างเบามือไล่จากเช็ดคราบน้ำตามาที่แก้มหน้าผากจนทั่วหน้า ผมสบตากับพี่มันนิ่งๆ จนมือพี่เสือข้างที่ถือผ้าค่อยๆ เลื่อนลงไปเช็ดตามซอกคอ…ของผม

ผมยกมือสั่นของตัวเองไปกุมมือข้างที่ถือผ้าของพี่เสือเบาๆ

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจน้องเกวจะระเบิดครับ นี่ขนาดตอนที่อยู่ในรถผมร้องไห้เพราะพี่มันแท้ๆ ตอนนี้ใจกลับอ่อนระทวยให้กับความอ่อนโยนของพี่มันง่ายๆ …









     


      TBC.

โปรดเข้าใจน้องเกวด้วยนะพี่เสือและทุกคน

 :sad11:





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:49:04 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :hao4:

มันคืออะไรอ่าาาาา งง
แล้วถ้าเขามีแฟนแล้ว จะไปอ่อยเขาทำไมฮึ

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่สาม



จิตใจของคนเราก็นะครับ ไม่มีความเมตตาเสียเลย คิดจะใจดีก็ใจดีคิดจะใจร้ายก็ร้ายสุดๆ ช่างเป็นมนุษย์ที่ไม่มีเมตตาเสียจริง ที่ผมคร่ำครวญในใจคนเดียวเหมือนคนบ้าอยู่ตอนนี้เพราะอะไรน่ะหรอครับ เพราะพี่เสือไงครับ ที่ตอนนี้กำลังขับรถอย่างอารมณ์ดี เปิดเพลงฟังอย่างสบายใจ แหมมม ตอนนี้ละอารมณ์ดีที่เมื่อตอนเช้านะทำผมกลัวแทบจิตตก แถมยังมาทำดูแลผมอย่างดีอีก

คิดแล้วก็หมั่นไส้

ย้อนกลับไปตอนเช้าที่ผมร้องไห้แล้วพี่มันก็มาเช็ดหน้าดูแลเอาใจใส่ผมอย่างดีจนผมแอบช็อคๆ อยู่เหมือนกัน ผมนั่งเงียบ อยู่ๆ คนที่เงียบไม่พูดไม่จามาตลอดทางก็พูดขึ้นเบาๆ

‘กูยังโสด กับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไร อย่าคิดมาก’ พูดจบมืออีกข้างยกขึ้นลูบหัวผมเบาคล้ายปลอบโยน จนผมเกือบน้ำตาแตกอีกรอบเบ้หน้าจะร้องไห้อย่างน่าเกลียดให้พี่มันเห็นอีก หมดกันตัวกูต้องทำตัวน่าเกลียดต่อหน้าพี่เขาจนยอมเขาเป็นแฟนกูเลยไหม

‘ครับ ผมเชื่อ’ ผมพยักหน้าเบาพร้อมกับพูด ถ้าพี่เสือบอกว่าไม่มีอะไรผมก็สบายใจขึ้นมาได้นิดนึงถึงจะไม่มีคำอธิบายมากมายว่าเรื่องมันเป็นมายังไง แต่แค่พี่มันบอกว่าไม่มีผมก็ยอมเชื่อ เพื่อความสบายใจของตัวเองที่จะอ่อยพี่มันแบบไม่ผิดบาปที่คิดว่าพี่มันมีแฟนอยู่แล้วยังไปอ่อยอยู่ได้ มีกำลังใจขึ้นมาอีกนิดล่ะตัวกู

‘หึ เด็กดีไม่ร้องนะ’ ยิ้มอ่อยผมอีกแล้วเหรอครับพี่เสือ แต่เอ๊ะ เมื่อกี้พี่มันพูดว่าไงนะ เด็กดีใช่ป่ะ!

โหยยย น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ

“อยากกินอะไร” กลับมาปัจจุบันที่ตอนนี้ผมนั่งอยู่ข้างคนขับก็คือพี่เสือบนรถ พี่เสือหันมาถามผมหลังจากที่เขาจอดรถในที่จอดรถห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ มหาลัย

“แล้วแต่พี่เลยครับ” ผมคิดว่าให้เขาเลือกเองน่าจะดีกว่า เพราะผมยังเบลอๆ กับเหตุการณ์ต่างๆ นาๆ ที่ทำให้มีน้ำตามาปะปนเมื่อตอนเช้าอยู่

“กูให้มึงเลือก” ยังไงนิคุณพี่ จะมาตามใจน้องอะไรตอนนี้ครับ

“งั้น…ชาบูดีไหมครับ” ผมเว้นช่วงคิดก่อนจะบอกเมนูที่ผมกินบ่อยๆ ไป หวังว่าจะถูกใจพี่ท่านนะ

“อืม” ตอบสั้นได้อีก พี่มันยังไม่ลงจากรถแต่ก้มหน้าจิ้มโทรศัพท์ของตัวเองครู่นึงก่อนจะหันหน้าจอมาทางผม เพื่อให้ผมเห็นอะไรบ้างอย่างที่ทำให้ผมยิ้มกว้างคนเดียวอย่างช่วยไม่ได้

“เลิกคิดมากสักที กูเห็นน้ำตามึงแล้วใจสั่นว่ะ หึ” คำพูดที่ทำให้ใจผมสั่น (อีกแล้ว) มาพร้อมกับมืออุ่นๆ ที่วางลงบนหัวก่อนจะขยี้แรงจนผมหน้าม้าผมแตกกระจายจนต้องหยีตาหลบเส้นผมของตัวเอง พี่เสือควรได้รับฉายานะผมว่า

พี่เสือเกิดมาเพื่อฆ่า (หัวใจ) เกว...

“ผมดีใจ” ผมบอกพี่มันยิ้มๆ พี่มันก็เงียบเหมือนรอให้ผมพูดต่อ

“ที่พี่ไม่รังเกียจผมที่ผมเป็นผู้ชายและอธิบายเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ผมบ้าบอไปเองถึงพี่จะไม่พูดเยอะ แต่ผมก็ได้คำตอบที่ออกจากปากพี่และหลักฐานเมื่อกี้ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของพี่ชายพี่” ผมส่งสายตาซาบซึ้งไปให้พี่มัน เพื่อยืนยันว่าผมพูดออกมาจากใจจริงและผมดีใจจริงที่พี่มันไม่รังเกียจผม…

“กูจะไม่ยืนยันอะไรตอนนี้ แต่กูไม่เคยรังเกียจมึง” คำพูดและสายตาที่หนักแน่นมันสื่อให้ผมเชื่อใจและมั่นใจในคำพูดของเขา

“ขอบคุณนะครับ” พูดอะไรทำนองนี้ทีไรน้ำตาก็จะไหลลงมาให้ได้ ผมเป็นพวกอ่อนไหวง่ายบ่อน้ำตาตื้นเอะอะอะไรก็ร้องไห้ เหมือนตอนนี้ที่ผมจะร้องไห้อีกแล้ว แต่เมื่อได้ยินประโยคที่พี่เสือเอ่ยออกมาจากที่จะร้องไห้ก็กลายเป็นว่าเขินแทน

“อย่าร้อง กูบอกแล้วไงเห็นน้ำตามึงแล้วใจกูสั่น” พูดจบแล้วยิ้มอ่อย

“ผมหิว” ผมพูดขัดขึ้นเพราะความเขิน พี่เสือพูดอะไรแบบนี้ผมไม่เขินก็ด้านแล้วครับ

“กูก็หิว” ดูจากสายตาที่มองมาแล้วพี่หิวข้าว…ถูกไหม?

“อะ…เอ่อ ก็ลงสิรถสิครับพี่เลือกร้านเองนะ” ผพูดจบผมก็เปิดประตูลงจากรถแบบเร็วๆ เพื่อซ่อนใบหน้าแดงๆ ของตัวเองจากสายตาคู่คมที่มองมาให้ใจสั่น

พี่เสือล็อครถเสร็จก็เดินมาหาผมที่ยืนรออยู่ พี่มันนำเข้าไปในตัวห้าง ตอนนี้คนไม่เยอะเท่าไหร่เพราะคงยังไม่เที่ยงและไม่ใช่วันหยุดส่วนมากมีแต่นักศึกษามหาลัยผมและมหาลัยใกล้เคียง

ถึงร้านชาบูนั่งโต๊ะด้านในสุดของร้านสำหรับสองที่นั่งเรียบร้อย เราสองคนกินไปคุยกันบ้าง ส่วนมากผมพูดอยู่คนเดียวมีพี่เสือคอยเออออไปกับผม จนถึงเวลาเอาบิลไปจ่ายถึงเถียงกับพี่มันอยู่นานว่าให้หารกันคนละครึ่ง ให้เดาพี่มันยอมไหม…ไม่ครับ

“ป่ะ เที่ยงครึ่งแล้วนะ” จ่ายตังค์เสร็จพี่เสือหันมาชวนผมที่ยืนขัดใจที่ไม่ได้จ่ายเงินอยู่หน้าร้าน ได้แต่ทำหน้าบึ้งตึงใส่พี่มันครับ ไม่กล้าเล่นตัวกลัวเขาไม่ง้อ เห้อออออ

“ไปส่งผมถึงหน้าคณะเลยนะ” ไม่ได้อย่างนึงผมขออย่างนึงเถอะนะ หมั่นไส้คนหล่อแถมยังรวยอีกชีวิตจะดีไปไหมพี่ถามจริงแถมอนาคตผมคาดว่าพี่เสือน่าจะได้แฟนหน้าตาดีอีกด้วยนะ ฮิ้วววว

“ส่งถึงบ้านยังได้เลย” ใจเย็นนะเกว หายใจเข้าลึกๆ อย่าเพิ่งเป็นลมกับรอยยิ้มแบบกระตุกหัวใจผมแบบนั้น สมกับฉายาจริงๆ

พี่เสือเกิดมาเพื่อฆ่า (หัวใจ) เกว…





TBC.

ใครอ่อยเก่งกว่ากันค่ะ? ตอบ!!!















« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:51:43 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :L2: :pig4:

อ่อยมา อ่อยกลับ แฟร์ๆ

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครล่ะคะพี่เสือ
ทำไมไม่บอกน้องไปล่อ
อ่อยน้องแต่ก็แอบกั๊กนะแบบนี้

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ tegomass

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ไม่ได้เกลียดแต่ยังไม่มั่นใจในหัวใจตัวเองหรอคะพี่เสือ :mew2: :mew2:

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่สี่


หลังจากที่อ่อยผมเสร็จ พี่เสือก็รับหน้าที่เป็นสารถีขับรถมาส่งผมถึงหน้าคณะอย่างปลอดภัยซึ่งไม่มีการเกิดเหตุหัวใจวายเกิดขึ้นแต่อย่างใด เมื่อเรียนเสร็จในเวลาห้าโมงเย็นโดยประมาณ โบเพื่อนซี้คู่ใจที่มาเรียนได้แล้วในสภาพที่ไม่ค่อยจะโอเคเท่าไหร่ แต่ยังสามารถชวนผมกับวิชไปดื่มในคืนนี้ได้อีก เป็นอันว่าคืนวันศุกร์ของผมหมดไปกับโบที่บังคับขู่เข็ญผมให้ไปให้ได้ ถ้าไม่ได้มีเรื่องแน่อะไรประมาณนี้น่ะครับ ผมกลับถึงบ้านด้วยรถแท็กซี่ในเวลาเกือบหกโมงเย็น อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านั่งเล่นกับแมวแป๊บนึงให้อาหารให้น้ำไว้เสร็จผมเดินไปหน้าปากซอยเพื่อเรียกแท็กซี่ ผมไม่อยากขับรถไปเผื่อดื่มเยอะเลยไม่อยากเมาแล้วขับ

ผมลงจากแท็กซี่เดินเข้าไปในร้านที่ตอนนี้คนยังไม่เยอะเท่าไหร่

พรึบ!

“อะ” ผมร้องเบาๆ อย่างตกใจเมื่อมีมือปริศนามาจับที่ไหล่ผม ผมหันไปมองอย่างรวดเร็ว…

“พี่เสือ” ผมพูดคล้ายคนกำลังละเมอพูด ใครจะไปคิดล่ะครับว่าพี่มันจะอยู่ที่นี่ด้วย ยอมรับว่าตอนแรกตกใจครับแต่ตอนนี้ดีใจระริกระรี้แล้วครับที่ได้เจอพี่มันที่นี้

“แต่งตัวอะไรของมึง” เสียงแข็งๆ มาพร้อมกับสายตาดุๆ ที่มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ร้อนวูบวาบเลยกู

“ก็ปรกตินี่ครับ” ผมตอบ ใช่ครับผมแต่งอย่างนี้ประจำไม่เห็นแปลกตรงไหนเลยกางเกงยีนส์ขาสั้นเลยเข่ามานิดนึงใส่สบายๆ กับเสื้อยืดสีขาวตัวบางเบา ใส่แล้วไม่ร้อน มันก็ปกติไหมครับไปไหนมาไหนผมก็แต่งแบบนี้ยกเว้นตอนไปเรียนที่ใส่กางเกงขายาว

“ใส่มาอ่อยหรือไง กางเกงสั้นขนาดนี้เสื้อก็บางขนาดนี้” พี่ครับปากพูดมือถึงนะครับ มือใหญ่ของพี่เสือเอื้อมมากอดคอผมให้เดินตามพี่มันไปด้วย

“พี่เสือครับ พี่จะพาผมไปไหนเนี้ยเพื่อนผมรออยู่นะ” ถึงมันจะยังไม่บอกผมว่ามาถึงหรือยัง แต่ผมขอเอามันมาอ้างก่อนแล้วกันนะ ผมขืนตัวไว้นะแต่ดูขนาดตัวที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนสิครับผมสูงเลยไหล่พี่มันมานิดนึงอ่ะ มันเลยขัดขืนอะไรไม่ได้มากไง

“เพื่อนมึงไม่ตามมึงหรอกเชื่อกู” หมายความว่าไงอ่ะ ผมได้แต่สงสัยในใจไม่ได้ถามพี่มันออกไป เดินมาเรื่อยๆ เรามาหยุดที่หน้าโต๊ะโซนวีไอพีชั้นสองที่พี่เสือลากผมขึ้นมาด้วย โต๊ะที่มีแต่เพื่อนพี่เสือ…

“ไอ้เสือ ใครว่ะ!” คนนั่งโซฟาริมสุดถามพี่เสีอเสียงดัง พี่เสือไม่ตอบแต่ลากคอผมให้นั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับพี่คนนั้น ฝั่งที่ผมกับพี่เสือนั่งไม่มีใครนั่งเลยฝั่งตรงข้ามกลับนั่งกันเต็ม

“แนะนำเลยครับๆ” เสียงพี่คนเดิม

“เกว เป็นรุ่นน้องกู” ตอบนิ่งๆ จุกเลยกูความจริงกระแทกหน้า…รุ่นน้อง

“สวัสดีครับ” ผมไหว้พี่ๆ ยิ้มหวานแจกจ่ายทุกคน

“ครับ น้องเกว พี่ภูนะครับ” พี่คนเดิมครับ พี่ภูอีกคนนึงที่นั่งข้างพี่ภูยังเงียบจนพี่ภูต้องแนะนำให้ผมรู้จักเองเลย

“นี่ไอ้แทนนะ มันเงียบๆ หน่อย ไม่ต้องกลัวนะ ฮ่าๆ” พี่ภูพูดเสียงดัง เอกลักษณ์ประจำตัวพี่เขาเลย…เสียงดัง ส่วนอีกสองคนไม่ต้องบอกผมก็รู้จักพี่เตกับพี่ลม

“ใส่ไว้” พี่เสือยื่นเสื้อแจ็คเก็ตสีดำตัวใหญ่ให้ผม คาดว่าคงเป็นของพี่มัน แล้วจะให้ผมใส่ทำไมอ่ะแอร์กำลังดีไม่หนาวสักหน่อย ผมไม่ยอมยื่นมือไปรับเสื้อจนพี่มันเหมือนทนความดื้อของผมไม่ไหวจับผมใส่เองเลย

“อื้อ พี่เสือเกวไม่อยากใส่อ่า” ยอมรับว่าพูดเพราะเอาใจครับ ก็ไม่อยากใส่อ่ะ อยู่ดีๆ ก็จะมาจับใส่เสื้อมันใช่ที่ไหน คนไม่มีเหตุผล! พี่เสือชะงักไปชั่วครู่เมื่อได้ยินสรรพนามที่ผมใช้แทนตัวเองเหมือนคาดไม่ถึงว่าผมจะพูดอะไรแบบนี้เป็น

“อย่าดื้อ ถ้าไม่ใส่มึงจะโดน” ….อยากโดน ไม่ใช่ไหมล่ะ ยอมใส่ก็ได้

“ครับๆ” ผมยอมใส่เสื้อแบบดีๆ ตัวใหญ่ไปไหนว่ะมือผมอยู่ในแขนเสื้ออ่ะครับคิดดูนี่ถ้าผมยืนชายเสื้อคงยาวเท่ากางเกง…

“เห้ยๆ เกินไปไอ้เสือใจเย็นเว้ย ออกหน้าออกตานะมึง” พี่ภูพูดเหมือนแซวพี่เสือ ออกหน้าออกตาเรื่องอะไรอ่ะ? พี่เสือไม่ตอบ ต่างคนต่างดื่มกันไปพูดแซวหัวเราะกันบ้างเป็นระยะส่วนมากพี่ภูปล่อยมุกพี่เตกับผมสองคนขำ ส่วนสามคนที่เหลือเงียบครับ นั่งดื่มฟังพวกผมคุยกันไปหัวเราะกันไป ผมดื่มเหล้านะแต่ไม่เยอะส่วนมากกินกับแกล้มมากกว่าผมกลัวเมาแล้วกลับไม่ไหว ส่วนเพื่อนผมหายครับแบบจริงจังมากอ่ะ คือยังไงไม่มากันแล้วหรือว่ามาแล้วไม่เห็นผมเลยไม่โทรตาม จนดึกๆ พี่กล้วยก็มาร่วมวงด้วย

“มาซะดึกเลยนะมึง” พี่เตพูดกับพี่กล้วยที่นั่งข้างพี่เสือเพราะพี่เสือให้ผมนั่งริม

“จัดการอะไรเพิ่งเสร็จน่ะ” พี่กล้วยพูดพร้อมกระตุกยิ้มแบบ…เจ้าเล่ห์

“เป็นไงเด็ดไหมว่ะ” พี่เตถามต่อ คนอื่นนั่งฟังเงียบๆ

“พยศไปหน่อย แต่กูโอเคว่ะ” ตกลงจัดการที่พี่กล้วยหมายถึงนี่ แฟนพี่กล้วยใช่ไหม?

ตืดดดด ตืดดดด

โบโทรมา กว่าจะโทรมาตามกูได้นะมึง ผมรับสายพี่เสือหันมามองผมหันหน้าจอให้พี่มันดูว่าใครโทรมาพี่มันก็พยักหน้ารับหันไปดื่มกับเพื่อนต่อ

“ว่าไง มึงอยู่ไหน” ผมถามมัน

“กะ…เกว กูไปไม่ได้แล้วว่ะ มึงโอเคป่ะกูโทรบอกไอ้วิชแล้ว” เสียงสั่นๆ ของมันผ่านออกมาถึงได้ยินทางโทรศัพท์แต่ผมมั่นใจว่าเสียงมันสั่น

“มึงเป็นไรป่ะเนี้ย โอเคไหม” ผมถามกลับอย่างเป็นห่วงมัน

“เห้ย! โอเค แค่กูมีเรื่องนิดหน่อยว่ะ เลยไปไม่ได้ ขอโทษนะเว้ยไว้เดี๋ยวนัดใหม่” ปากบอกโอเคแต่เสียงตรงข้ามมาก

“เออๆ มีไรก็โทรมาล่ะกัน กูอยู่ได้เจอคนรู้จักพอดีด้วย” ผมบอกมัน พี่กล้วยหันมาสบตาผมพอดีกับตอนที่ผมวางสาย ผมยิ้มให้พี่กล้วยนิดๆ แล้วหันไปทางอื่น ผมกังวลใจแปลกๆ ทำไมเขามองหน้าผมแบบนั้นแล้วยังเรื่องไอ้โบอีกปรกติมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ตกลงมันมีอะไรที่ผมไม่รู้กันแน่

แต่ก็ต้องหยุดคิดเมื่อมีวงแขนมาโอบไหล่ผมไว้ ผมหันไปมองหน้าพี่เสือที่มองผมอยู่เช่นกัน... อ่อยผมเหรอหรือยังไงครับพี่เสือ







TBC.

นับวันพี่เสือยิ่งรุกหนัก น้องเกวโดนพี่เสืออ่อยจนตัวเองไม่มีโอกาสได้อ่อยเลย









« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:54:05 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
ไปปราบโบนัทมารึ

 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ tegomass

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
พี่กล้วยกะน้องโบรึป่าวนะ

ออฟไลน์ benzdekba

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 503
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
กล้วยโบแน่เลย

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่ห้า



“ไปกับกู” พี่เสือบอกผม เมื่อพวกเพื่อนๆ เขาแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ตอนนี้เรายืนอยู่หน้าร้าน

“ครับ” ผมตอบตกลงง่ายๆ เพราะคิดว่าเขาคงจะไปส่งผมที่บ้าน อีกส่วนคืออยากอยู่กับพี่มันอีกสักหน่อย แต่ลืมคำนึงถึงสวัสดิภาพของตัวเองในเวลาต่อมา พี่มันไม่ได้ไปส่งผมที่บ้านแต่กลับพาผมมาคอนโดส่วนตัวที่ผมเคยมาแล้วครั้งนึง

“ทำไมพี่ไม่ไปส่งผมที่บ้านละครับ” ผมหันไปถามพี่เสือตอนที่รถเลี้ยวเข้ามาในที่จอดรถของทางคอนโด

“กูบอกเหรอ ว่าจะไปส่งมึงที่บ้าน” ก็จริงผมไม่ได้ถามพี่มันด้วยซ้ำตอนที่พี่มันชวนว่าจะพาไปไหนตัวผมก็นึกว่าจะพาไปส่งบ้านเสียอีก

“งั้นผมนั่งแท็กซี่กลับแล้วกัน” ผมแย้งขึ้น เพราะถึงผมจะอยากอ่อยแต่ใจไม่ได้คิดว่าพี่มันจะพามาถึงห้องขนาดนี้ เหมือนตอนนี้พี่เสืออ่อยผมจนแผ่นดินไหวแต่ใจน้องรับไม่ไหว ปล่อยให้ผมมีโอกาสอ่อยบ้างเถอะพี่อย่าแย่งหน้าที่น้องเลย

“ไม่อนุญาต” พี่เสือหันมามองหน้าผมนิ่งๆ

“ผมไม่ได้ขออนุญาต แต่ผมบอกให้พี่รู้” ผมเถียง

“ลงไป” เมื่อรถจอดสนิทพี่มันบอกผมลง ผมจึงลงจากรถ พี่เสือลงตามมาขาผมกำลังจะก้าวออกจากที่จอดรถไปหน้าคอนโดเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ทว่ามือใหญ่กระชากข้อมือผมให้เดินตามเข้าไปในคอนโดเสียก่อน

“พี่เสือครับ ผมจะกลับ ปล่อยเลยนะ” ปากผมบอก พยายามบิดข้อมือออกจากมือใหญ่ พี่เสือไม่สนใจอาการต่อต้านของผมแม้แต่น้อยขายาวๆ นั่นก้าวเร็วจนผมต้องวิ่งๆ เหยาะๆ เพื่อตามให้ทัน

“โอเคๆ ผมยอม แต่เดินช้าหน่อยครับผมเดินไม่ทัน” ผมยอมแพ้เลยอ่ะ หอบไปพูดไปจนขายาวเริ่มก้าวสั้นลง มือใหญ่ที่ตอนแรกกระชากข้อมือผมอยู่ก็เลื่อนมาประสานมือกับผม อบอุ่นคำนี้มันดังอยู่ในหัวใจผมจนเผลอยิ้มให้คนข้างกายที่ก้มลงมาสบตากับผมที่เงยหน้ายิ้มให้เขาอยู่ เราสบตากันนิ่ง หน้าผมร้อนวูบวาบไปหมดตายๆ พี่มันรู้หมดแล้วแน่ว่ากูผมเขินขนาดไหนผมยืนหน้าแดงจนกระทั่งลิฟท์เปิดออกเป็นชั้นที่พี่เสือพักอยู่

ผมเดินตามพี่มันเข้าไปภายในห้องที่หรูหราไฟระบบอัตโนมัติเปิดสว่างไปทั่วห้อง

“ไปอาบน้ำ” พี่เสือบอก พยักหน้าให้ผมเดินเข้าไปในห้องนอนพี่มัน

“ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” ผมบอกเสียงอ่อยๆ ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนี่นะ แค่พี่มันไปส่งผมที่บ้านก็คงไม่ยุ่งยากขนาดนี้

“ในตู้เสื้อผ้ากูมีหาเองเลย กางเกงมึงคงใส่ไซส์กูไม่ได้ก็ไม่ต้องใส่ ผ้าเช็ดตัวลิ้นชักล่างสุด” พี่เสือจัดแจงบอกผมเรียบร้อย แต่เอ่อ กางเกงในเนี้ยผมคงใส่ไม่ได้จริงๆ นะครับ พี่มันเลยบอกไว้เลย เล่นเอากูหน้าแดงเลยนะพี่มึง

“คะ…ครับ” พี่มันเดินไปทางครัว ส่วนผมเดินเข้ามาอาบน้ำในห้องนอน ผมกวาดสายตาสำรวจห้องพี่เสือที่ตกแต่งสไตล์เดียวกันกับข้างนอก เตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องมีตู้ปลาตั้งอยู่ปลายเตียง แปลกคนใครเขาตั้งตู้ปลาไว้ในห้องนอนกันว่ะ

ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำที่ก่อนจะถึงห้องน้ำมีห้องแต่งตัวตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ตั้งอยู่สองด้านหันหน้าเข้าหากันตรงกลางเป็นโต๊ะเครื่องแป้งที่มีกระจกบานใหญ่ ครีมบนโต๊ะมีสองสามกระปุก อืม ถือว่าพี่เสือยังดูเเลตัวเองในระดับผู้ชายปรกติทั่วไป

ผมเปิดลิ้นชักล่างสุดก็เจอผ้าเช็ดตัวอย่างที่พี่เสือบอกเข้าไปอาบน้ำเสร็จ พันผ้าเช็ดตัวรอบเอวเสื้อผ้าตัวเองผมใส่ไว้ตะกร้าในห้องน้ำ เปิดตู้เสื้อผ้าออกผ้าหยุดคิดอยู่นานว่าจะใส่ตัวไหนเพราะไม่ว่าตัวไหนก็มีขนาดแตกต่างกับตัวผมมาก จนในที่สุด ผมหยิบเสื้อยืดสีดำกับบ๊อกเซอร์ในลิ้นชักออกมาใส่ ชายเสื้อปิดบ๊อกเซอร์ที่ผมใส่อยู่จนมิดเหมือนไม่ได้ใส่เกงกาง อีกอย่างคือผมไม่ได้ใส่ชั้นในด้วย…

ผมเดินแบบโล่งส่วนล่างออกมาข้างนอกห้องนอนเห็นพี่เสือยืนอยู่เคาน์เตอร์ครัวเหมือนชงอะไรสักอย่างดื่ม

“อะ” ผมอุทานเบาเมื่อพี่มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมที่มองพี่มันอยู่พอดี ในแววตาคู่คมเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง ดวงตาเบิกกว้างชั่วครู่ก่อนจะมองสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาผมต้องหน้าร้อนด้วยความเขินอีกรอบ

“มานี้สิ จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม” พอละสายตาจากผมพี่มันก็บอกผมให้เดินไปหา

“ทำอะไรอยู่เหรอครับ” ผมถามเมื่อเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างๆ พี่มัน

“อะ ดื่มซะจะได้สร่างเมา” แก้วโอวัลตินถูกมือใหญ่ยืนมาตรงหน้าผม

“ขอบคุณครับ” ผมรับแก้วมาถือไว้ก่อนจะพึมพำขอบคุณเบาๆ ตายๆ ตายแน่ๆ จะทำให้ผมหลงไปถึงไหนฮึพี่เสือ อบอุ่นซะไม่มี

“กูจะไปอาบน้ำดื่มเสร็จแล้วก็เข้าไปนอน” พูดจบก็เดินไปเลย

ผมจ้องแก้วโอวัลตินนิ่งๆ พร้อมคิดว่าจะวันนี้ ผมไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนว่าผมจะมาถึงจุดนี้จุดที่ได้มายืนอยู่ในห้องพี่เสือได้ใกล้ชิดแทบจะเรียกว่าสนิทสนม และสุดท้ายผมไม่คิดว่าตัวเองจะมายืนยิ้มเขินให้แก้วโอวัลตินที่ดื่มจนเกลี้ยงแล้วในห้องผู้ชาย! พ่อครับแม่ครับเกวขอโทษษษษ

โครม! ตึง! เพล้ง!

“โอ๊ย!!” เสียงดังตึงจนผมตกใจที่ดังออกมาจากห้องนอนทำให้ผมรีบวางแก้ว ขาวิ่งไปทางห้องนอนอย่างรวดเร็ว ผมมองไปรอบๆ ห้องนอนก็ไม่มีอะไร ห้องน้ำ! ใช่ ผมวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำออก

“พี่เสือครับ!”





TBC.

ตัดฉับ! หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจคนเขียน…







« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:55:47 โดย Tariraspang »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ tegomass

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ค้างคัฟ ค้างเดิ่งเลลยคัฟ  :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
พี่เสือเป็นลมหร๊อออออออ

 :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่หก


ผมตกใจจนแข้งขาอ่อนไปหมด เมื่อเห็นพี่เสือนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้นหน้าอ่างล้างหน้า ของกระจัดกระจายแจกันที่ตกลงมาแตกโดนแขนพี่เสือแต่จากที่ผมมองแผลไม่ลึก แค่ถากๆ ผมรีบเดินเร็วๆ เข้าไปหาพี่เสือ เพื่อหวังที่จะพยุงเขาขึ้น

“อย่าเข้ามา! เดี๋ยวมึงจะเหยียบเศษแก้ว” ผมยังไม่ถึงตัวพี่มัน แต่พี่มันกลับห้ามผมเอาไว้ด้วยเหตุผลเล็กน้อย ผมไม่ฟังเดินเข้าไปพยุงพี่มันขึ้นเลย ผมหน้าแดงขึ้นมาเพราะพี่มันพันแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่เอวสอบ มันไม่ใช่เวลามาเขินไหมเกว! และเมื่อพยุงยืนขึ้นปมผ้าเช็ดตัวคลายออกจนเกือบหลุดผมรีบเอื้อมมือข้างที่ว่างไปจับปมผ้าเช็ดตัวไว้ โดยที่มือไปไวมากตัวกู ฮืออออ

“อะ…เอ่อ มันจะหลุดน่ะครับ” ผมหน้าร้อนไปหมดและมันคงจะแดงมากไม่ต้องบอกก็รู้พี่มันก้มมองหน้าผมนิ่งๆ จนผมเริ่มกลัวว่าพี่มันจะหาว่าผมโรคจิต มือใหญ่กุมมือผมที่จับปมผ้าเช็ดตัวอยู่ผมเลยเอามือออกให้พี่มันจัดการตัวเอง

“กูบอกว่าอย่าก็ไม่ฟัง ถ้ามึงเป็นแผลไปด้วยจะทำไง” คนเจ็บตัวหันมาดุผมเบาๆ ผมพยุงเขาอย่างทุลักทุเลเพราะขนาดตัวที่ต่างกันมากของเรา

“ผมก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ โอ๊ย!” เท้าผม ผมร้องลั่นห้องน้ำเมื่อขาที่ก้าวออกจากห้องน้ำพร้อมกับพยุงพี่เสือเหยียบเข้าเต็มๆ กับเศษแจกันที่แตกกระจายเกลื่อนบริเวณ

“เกว! กูบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าๆ” ทำไมต้องดุผมด้วยก็ผมห่วงพี่นิ เชอะ!

“อะ เห้ยยย! พี่เสือ” ผมที่ยังไม่ได้เถียงอะไร ก็ตัวลอยขึ้นเมื่อพี่เสือย่อตัวลงอุ้มผมแบบขาผมคาบเอวพี่มันเลย พี่ระวังเอวเคล็ดด!! กลายเป็นจากที่มาช่วยกลับกลายเป็นให้พี่มันช่วยผมแทน

พี่เสือเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องรับแขก ผมกระชับขาที่เกี่ยวเอวพี่มันที่ทั้งตัวมีผ้าเช็ดตัวพื้นเดียวไว้แน่นเพราะกลัวตก มือกอดคอพี่มันไว้ ตัวพี่เสือเองก็กระชับมือที่สะโพกผมแน่นขึ้นอีกสงสัยคงกลัวผมตก ฮี่ๆ อยู่ท่านี้แล้วฟินจุง

ผมมองไปด้านหลังเห็นหยดเลือดเป็นจุดๆ ตามทางที่เพิ่งเดินผ่าน สงสัยคงเป็นเลือดที่แผลผม เหมือนหนังสยองขวัญเลยง่ะ

“รออยู่ตรงนี้เดี๋ยวดูแผลให้” พอวางผมลงที่โซฟา พี่เสือสั่งผมเสียงดุหน้าตาโหด ผมได้แต่ก้มหน้าเพราะกลัวโดนดุเพิ่มอีก เจ็บก็เจ็บ ฟินกับท่าอุ้มเมื่อกี้ก็ฟิน แล้วยังจะกลัวโดนดุอีก เห้อออ ไม่น่าเลยตัวเกว

“ยกขาขึ้นมา” พี่เสือมานั่งข้างๆ ผมพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลกล่องใหญ่ มีอะไรบ้างว่ะนั้นเยอะขนาดนั้นอ่ะ ผมยกขาตัวเองขึ้นแต่สงสัยไม่ทันใจ พี่เสือเลยกระชากขาผมไปวางไว้ที่ตักตัวเองเลย…ท่านี้ดูเอ็กซ์สุดอ่ะ ด้วยความที่ผมใส่กางเกงขาสั้นพี่เสือเองก็มีแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวอะไรๆ เลยดูแบบว่าล่อแหลม?

“เจ็บครับ เบาๆ นะ” ผมบอกพี่เสือที่กำลังยกเท้าผมขึ้นไปดูอย่างพิจารณา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนเป็นปม คนอะไรทำหน้าเครียดยังหล่อ

“เรียกร้องเอาอะไร กูทีบอกเคยฟังไหม” ผมที่โดนดุก็คอหดอย่างรวดเร็ว กลัวสายตาดุกับเสียงเข้มๆ ของพี่เสือ ผมยอมรับว่าผมผิดที่พี่มันห้ามแล้วแต่ไม่ฟังดื้อดึงเข้าไปแบบนั้น เพราะอะไรละครับคิดดูสิ จะให้ผมปล่อยคนที่ผมชอบเจ็บโดยที่ไม่เข้าไปช่วยอะไรเลยเหรอ

“ผมห่วงพี่มากกว่า เจ็บไหมครับ” ถึงจะกลัวผมก็ใจดีสู้เสือไว้ก่อนเสมอครับ พี่มันก็เจ็บเหมือนกันไม่รู้เป็นอะไรมากหรือเปล่าถึงเลือดที่ซึมออกมาจากแผลพี่มันที่แขนจะไม่เยอะแต่ผมก็อดกังวลใจไม่ได้อยู่ดี

“มึงต้องไปหาหมอแผลลึกมาเศษแก้วอยู่ข้างใน คงทำได้แค่ห้ามเลือดไว้ก่อน” สีหน้าจริงจังหันมาบอกผม ผมส่ายหน้าทันทีจนผมกระจายเหมือนสีหน้าและท่าทางผมจะบอกพี่มันได้ว่าผมกลัว

“ต้องไป” พูดจบพี่มันก้มหน้าใช้สำลีเช็ดเลือดรอบๆ แผลผมก่อนจะเอาผ้าก๊อชพันรอบเท้าผมไว้

“เกวกลัว พี่เสือไม่เอานะเกวกลัว” ผมได้แต่บอกพี่มันเสียงอ่อนเพราะความกลัว

“รออยู่นี่ กูไปเอาของก่อน” แผ่นหลังเปลือยเปล่าหายเข้าไปในห้องนอนสักพักก็กลับออกมาพร้อมเสื้อยืดสีดำพอดีตัวเหมือนที่ผมใส่อยู่ แต่คงไม่ต้องอธิบายถึงความแตกต่างว่าใส่แล้วต่างกันยังไงนะ กางเกงขายาวสีเทาแบบสบายๆ มือใหญ่ถือกระเป๋าสตางค์พร้อมกุญแจรถ

ผมสบตาพี่เสืออย่างอ้อนวอนว่าไม่ไปได้ไหม ให้ทายว่าได้ผลไหม?

ผมถูกอุ้มในท่าเดิมที่พี่มันอุ้มออกมาจากห้องน้ำได้แต่กอดคอและซุกใบหน้าลงกับซอกคออุ่นๆ ของพี่มัน โชคดีที่เป็นลิฟท์ส่วนตัวและตอนนี้ดึกมาแล้วไม่คนที่ล๊อบบี้ข้างล่างมากนักกับท่าอุ้มลูกลิงแบบนี้ของผู้ชายกับผู้ชาย คงเพราะคงสูงเราห่างกันมากหรือเปล่าผมไม่แน่ใจพี่เสือถึงชอบอุ้มถึงท่านี้เหมือนพ่ออุ้มลูกอ่ะผมว่า (พ่อทูนหัว) แทนที่จะให้ขี่หลังก็จบ

ถึงโรงพยาบาลผมตัวสั่นเพราะความกลัวไปหมด ด้วยความที่ผมไม่ค่อยเจ็บป่วยเท่าไหร่ทำให้ไม่คุ้นชินกับโรงพยาบาลเท่าไหร่นักกว่าจะทำแผลเสร็จผมแทบเป็นลมแล้วเป็นลมอีก น้ำตาซึมตาแดงไปหมด คุณหมอกำชับอีกครั้งว่าอย่าเดินเยอะอย่าให้แผลโดนน้ำ ออกมาเจอพี่เสือนั่งรออยู่ที่โซฟาเดินเข้าไปนั่งรอรับยาข้างๆ พี่เสืออย่างทุลักทุเล

“อ้าว ไอ้เสือเป็นไรมาว่ะ” เสียงห้าวที่มาจากด้านข้างผมหันไปเห็นคนตัวสูงหน้ากวนแบบพวกแบดบอยใส่เสื้อกาวน์เดินไวๆ เข้ามาหาพี่เสือ คงเป็นหมอที่นี่

“กูไม่เป็นไรเฮีย” พี่เสือตอบคนที่เดินมานั่งลงโซฟาตรงข้ามที่เรานั่งอยู่

“มึงไม่เป็นไรแต่คนข้างๆ มึงเหรอว่ะที่เป็น” ไม่ได้กวนแค่หน้าคำพูดคำจาคุณหมอยังมาเต็มอีกครับ

“เออ”

“ไม่คิดจะแนะนำให้พี่ชายรู้จักหน่อยเหรอวะไอ้นี่” ผมตาโตด้วยความตกใจความสัมพันธ์ของคุณหมอหน้ากวนกับพี่เสือ พี่ชายพี่เสือตัวจริงเสียงจริง

“ไม่เกี่ยวกับเฮีย”

“เมียเหรอว่ะ” คุณพี่แฟนในอนาคตใจเย็นครับ นี่มันขั้นจีบอย่าเพิ่งรีบครับคุณพี่ แต่สัญญาอีกไม่นานเกินรอได้เป็นแน่นอนครับ คิดเองเขินเองพี่เสือหันมามองหน้าแดงๆ ของผมแล้วยกคิ้วขึ้น เหมือนถามผมว่ามีอะไรทำหน้าบ้าอะไรของมึง ผมส่ายหน้าหลบตาปล่อยให้สองพี่น้องคุยกันต่อ ใครจะไปบอกพี่มันกันว่าคิดจะเป็นเมียเขาในอนาคต…



TBC.

จับทำผัวเล๊ย เอ้ย! ไม่ใช่ไหมล่ะ แหะๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:57:44 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
เอาใจยากจริงพี่เสือนิ
ก็น้องเกวเค้าเป็นห่วง

ออฟไลน์ fullfinale

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 666
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0

ออฟไลน์ Tariraspang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
อ่อยครั้งที่เจ็ด


วันนี้วันเสาร์ผมตื่นมาก็ไม่เห็นคนที่นอนข้างๆ ผมเมื่อคืนแล้ว หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล ถึงห้องพี่เสือก็สั่งผมให้นอนไปก่อนเพราะดึกมาแล้วเดี๋ยวปวดแผลกว่าเดิม ส่วนตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำ เดาจากที่ได้ยินเสียงคงเก็บทำความสะอาดเศษแก้วที่แตกกระจายก่อนหน้านี้กับพวกรอยเลือด ผมนอนตาปรอยอยู่บนเตียงรอจนพี่มันขึ้นมานอนข้างๆ ถึงหลับตาลงได้ จนโดนดุอีกรอบเพราะบอกให้นอนก็ไม่นอนดื้อด้าน

ผมเดินเกาะกำแพงออกจากห้องนอนไปจนถึงข้างนอก เห็นพี่เสือกำลังปรุงข้าวต้มในหม้อที่ผมรู้จากการได้กลิ่นว่าต้องเป็นข้าวต้มแน่นอน พี่มันหันมามองผมที่ไปยืนตรงข้ามพี่มัน

“นั่งลงไป” ผมที่ได้ยินคำสั่งก็เลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง ผมมองตามพี่เสือที่หยิบจับอะไรคล่องแคล่วไปหมด สงสัยคงเข้าครัวบ่อย ดีเลิศไปหมดทุกด้านจริงๆ ผมมองคนไม่ผิดเลยเหมาะสมกับตำแหน่งสามี (?) จริงเชียว

“พี่เสือครับถ้ากินข้าวเสร็จแล้วผมกลับบ้านนะ” ผมบอกพี่มันที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วย

“กลับไปแล้วจะทำอะไรได้เหรอ เดี้ยงขนาดนี้” สีหน้าดุๆ ถูกส่งมาให้ผม คุณนี้ก็หน้าดุตลอด

“แมวผมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้” ผมห่วงพี่จริงๆนะ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผมไม่กลับคงได้กินแค่น้ำเปล่า

“รีบกินข้าวกินยาเดี๋ยวกูไปส่ง” พูดจบก็ตักข้าวต้มเข้าปาก ผมเริ่มลงมือกินบ้างจนอิ่มกินยาเรียบร้อย

“งั้นผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ผมบอกพี่เสือที่เดินไปหยิบกุญแจรถมาแล้ว

“ไม่ต้องไปชุดนี้แหละ เดี๋ยวก็ต้องกลับมา” ผมงงเป็นไก่ตาแตกกับประโยคหลังกลับมาทำไมอีกว่ะ

“ไม่ต้องทำหน้างง กูเป็นต้นเหตุทำให้มึงบาดเจ็บ เพราะฉะนั้นมาอยู่กับกูจนกว่าจะหายดี” นี่พี่เสืออ่อยผมป่ะ? บังคับให้มาอยู่กินด้วยอีก?

“จะดีเหรอครับ เรื่องแค่นี้เองผมดูแลตัวเองได้สบายมากนะ” ผมเกรงใจพี่มันด้วยแหละ ถึงจะอยากอ่อยพี่มันด้วยการที่อยู่บ้านเดียวกันจะได้มีโอกาสมากขึ้น แต่จิตใต้สำนึกยังเกรงใจพี่มันอยู่บ้างอะไรบ้างน่ะครับ

“ดูแลตัวเอง? สภาพเดี้ยงแบบนี้น่ะนะ เป็นแผลที่กลางฝ่าเท้ามึงขับรถได้? ขึ้นรถเมล์ทีคงได้โดนคนอื่นด่าเพราะชักช้า” แค่คำพูดก็ตอกย้ำผมมากอยู่แล้วครับ ไม่ต้องทำสีหน้าน่าสมเพชผมขนาดนั้นก็ได้นะ

"ก็ได้ครับ” ก้มหน้าตอบตกลงไปแต่โดยดีครับ เถียงไปคงไม่ชนะแถมยังจะโดนดุเพิ่มอีก

“มา กูจะพาลงไปขาเดี้ยงแบบนี้ปล่อยให้เดินเองคงได้แผลที่ปากเพิ่ม” …กัดเก่งเนาะ ผมเดินขาเดียวเข้าไปใกล้ๆ พี่มัน ตัวลอยขึ้นเพราะถูกอุ้มท่าเหมือนเมื่อคืนแปะๆ

เมื่อรถจอดที่หน้าบ้านหลังคุ้นเคย ผมเปิดประตูรถลงกระโดดขาเดียวไปเปิดประตูรั้วบ้าน พี่เสือเดินตามลงมาพยุงผมไว้ด้วย

“ขอบคุณครับ” ไม่มีเสียงตอบรับ เพียงแค่พยักหน้ารับรู้เท่านั้น

ผมมองไปที่รถผมที่จอดอยู่ที่เดิม ไขกุญแจเข้าบ้านพร้อมกับพี่เสือที่ยังไว้พยุงผมอยู่

เมี้ยวววว เมี้ยววว

พี่เดินเข้ามาคลอเคลียที่ขาผมไปมาเมื่อเข้ามาในตัวบ้าน ผมก้มลงไปอุ้มมาไว้แนบอกด้วยความโล่งใจที่ยังไม่เป็นอะไรไปก่อนเจ้าของที่ปล่อยให้พี่อยู่คนเดียวจะกลับมา พี่เสือมองสำรวจรอบๆ ห้องต่างๆ บ้านที่ผมอยู่มีชั้นเดียวครับ

“มาม่ะ เดี๋ยวเกวเทข้าวให้นะ” วางพี่ลงพื้น ก่อนจะกระโดดขาเดียวไปเทข้าวเปลี่ยนน้ำให้เรียบร้อย ผมมานั่งลงโซฟาข้างๆ พี่เสือที่นั่งมองผมทำนู่นทำนี้จนเสร็จ

“ไปเก็บเสื้อผ้าด้วย ของแมวมึงด้วย กูจะนั่งรอตรงนี้” คำส่งที่ทำให้ผมเลิกคิ้ว ของแมวด้วยนี้กะจะเอาผมไปเลี้ยงตลอดชีวิตก็ไม่บอก ถึงขั้นอนุญาตให้ผมเอาแมวไปอยู่ด้วยเลยกะจะไม่ปล่อยกลับบ้านเลยใช่ป่ะ จิตใจคนอ่อยเก่ง

“ให้ไว”

“ครับๆ ทำทันทีทันใจเดี๋ยวนี้ละครับ” ผมเข้าไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองสำหรับเสาร์อาทิตย์นี้ ผมคาดว่าแผลน่าจะดีขึ้นก่อนวันจันทร์ที่จะต้องไปเรียนนะ ของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อย สะพายเป้ออกมาวางที่โซฟาเดินไปเอากระบะทรายของพี่ จานข้าวถ้วยน้ำที่มีสำรองไว้เก็บใส่ตะกร้า

“เรียบร้อยแล้วครับ” ผมยิ้มนิดๆ ให้พี่มันด้วย ชีวิตเหมือนอยู่ในช่วงขาขึ้นครับ ยังไม่ค่อยอ่อยเขาก็อ่อยกลับแบบบังคับให้ไปอยู่บ้านเขา ช่วงเก็บเกี่ยวกำไรความสุขครับ หึหึ

กลับมาถึงคอนโดพี่เสือ ผมจัดหามุมให้แมวตัวเองเสร็จก็นอนยาวเหยียดที่โซฟา อาการง่วงเข้ามาแทรกซึมเพราะก่อนจะถึงคอนโดพี่เสือจัดการพาไปกินข้าวเที่ยงข้างนอกพร้อมจับยากรอกปากผมอีกสามเม็ด ผมนอนสะลึมสะลือบนโซฟารู้สึกเหมือนมีเงามาทับหน้า รู้สึกได้ถึงสัมผัสอุ่นที่บริเวณหน้าผากและแก้ม ผมคงผมฝันไปจนเผลออมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวว่ามีคนที่อยู่ร่วมห้องอีกคนยืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ …

ผมรู้สึกตัวอีกที่เกือบบ่ายสามผมหลับไปนอนเหมือนกันนะเนี้ย ผ้าห่มที่มาจากไหนไม่รู้หล่นไปกองที่ตักเมื่อผมลุกขึ้นนั่ง ผมมองรอบๆ ห้องทั้งพี่เสือใหญ่และแมวตัวน้อยหายไปไหนกันหมด

ผมย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องที่เหมือนฝันตอนเผลอหลับได้แต่สงสัยว่ามันสัมผัสอุ่นๆ นั้นเกิดจากอะไรกันแน่ หรือว่าผมแค่ฝันไปจริง แต่เป็นไปไม่ได้มันเหมือนมีอะไรมาสัมผัส ผมนั่งคิดอยู่นานอย่างสงสัยจนในที่สุดสิ่งที่ผมคิดออกก็ทำให้ผมตัวสั่นจนต้องมองซ้ายมองข้าวคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองไว้ ผมกลัว…กลัวว่ามันจะเป็นผีน่ะสิ…



TBC.

หมดคำจะอธิบายกับน้องเกวในความมโนแลนด์ไปถึงเรื่องผีต่างๆ นาๆ

ปล.นิยายอาจจะมาช้าหรือไม่ได้อัพบ่อย แต่คนเขียนจะพยายามมาให้ได้ทุกวันหรือสองวันถ้านานกว่านั้นจะแจ้งอีกทีนะจ้ะ โปรดเห็นใจและขอกำลังใจจากทุกคนที่เข้ามาอ่าน และขอขอบคุณคนที่คอมเม้นท์ที่มาเรื่อยๆ ค่าา รักคนอ่านจ้า♡

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2018 22:59:50 โดย Tariraspang »

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
น้องเกว มโนไปได้ไกลมาก
5555555

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ที่ห้องมีผีจ้ะ ไม่ใช่ผีธรรมดาด้วย
แต่เป็นผีทะเล~555

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
นัองเกวมโนเก่งมากกกกก เอ็นดู 5555

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด