หัวข้อ: � รักนี้มีเคลียร์ � By ' Puzzle>>> Special Episode _P.3_16Jul2019

[broke-back]

ดีต่อใจเค้าเป็นแฟนกันแล้ว
จะรออ่าน..เป็นโดยสมบูรณ์

เร็วๆนะ
อิอิ

[Billie]

 
กะเคลมน้อง
คิดการใหญ่เลยนะ

[river]

ก็ว่าแล้ว จะปล่อยไอซ์ง่ายๆก็แปลกไปล่ะ

[Billie]

หนักเลย
ความรักที่มาในรูปแบบบังคับ
ให้ความรู้สึกความเป็นเจ้าชีวิตจริงๆ

[warin]

งื้อ สู้ๆ นะเค้ก

[kokoro]

น้องไอซ์ต้องกลับไปอยู่ในกรงทองอีกรอบ
สงสาร น้องเพิ่งจะได้รู้จักสีสันของชีวิต รู้จักอิสระ
ขอให้พี่เค้กหาวิธีเจอน้องได้ไวๆนะ

[Cakewhans]

ฝนที่ตกผิดฤดูในเช้าวันจันทร์แบบนี้ยิ่งทำให้บรรยากาศโดยรอบดูหม่นหมองลงอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าสภาพอากาศที่เป็นอยู่มันกำลังบ่งบอกถึงอารมณ์ของผมได้เป็นอย่างดี ปกติวันจันทร์รถก็ติดอยู่แล้วแต่ยิ่งฝนตกก็ยิ่งทำให้ติดมากกว่าเดิมไปกันใหญ่แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาของผมซะทีเดียวเพราะวันนี้ผม(คิดว่า)จะได้เจอไอซ์แล้ว สองวันที่ห่างกันมันดูนานเหมือนเป็นเดือน ตอนนี้เริ่มกังวลแล้วว่าผมคิดผิดหรือเปล่าที่เลือกไปฝึกงานที่สิงคโปร์ แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้ผมคิดถึงไอซ์มาก
    
 ขับรถไปจอดที่ตึกคณะตัวเองแต่หาที่จอดแทบไม่ได้ คงเป็นเพราะฝนตกด้วยแหละนิสิตเลยแห่กันขับรถมาเรียน ตอนนี้ฝนหยุดแล้วตอนขับผ่านหน้าคณะมาเมื่อกี้เห็นพวกไอ้เกอร์นั่งเล่นกันอยู่
    
 “คุณชายมาแล้ววววว” ไอ้เกอร์ร้องทัก พวกไอ้หญิงยกมือไหว้แต่ไม่เห็นไอ้นิว แถมยังมีใครคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆนั่งอยู่ตรงข้ามไอ้เบนซ์
    
 “นี่น้องพอลลี่” ไอ้เบนซ์แนะนำพลางยักคิ้ว   

 “ว๊ายยยย พี่เค้ก” เจ้าของชื่อพอลลี่หันมาทำหน้าเคลิ้มใส่ผม “ได้ข่าวว่าอยากเจอพอลลี่”
    
 “ไอซ์มารึยัง?”
    
 “อะไรกันพี่เบนซ์ไหนว่าพี่เค้กอยากเจอพอลลี่ไงทำไมมาถึงก็ถามหาสามีหนูแบบนี้เลยล่ะ? ยังไงเนี่ยนังชะนีหญิง?” พอลลี่หันไปแหวใส่ไอ้เบนซ์พร้อมกับค้อนใส่ไอ้หญิง
    
 “เฮียเขาถามก็ตอบๆไปเถอะ”
    
 “นี่เห็นว่าเป็นพี่เค้กหรอกนะ” พอลลี่หันกลับมายิ้มให้ผมอีกครั้งหนึ่ง “ยังไม่มาเลยค่ะ วันนี้มีเรียนเช้านะปกติไอซ์ก็ไม่เคยมาสาย นี่อ้อเพื่อนในกลุ่มก็บอกว่าติดต่อไอซ์ไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า”
    
 “แล้วตอนเช้านี่เลิกเรียนกี่โมง?” ได้ยินสิ่งที่เพื่อนเจ้าตัวบอกก็ชักจะเป็นห่วงมากไปกว่าเดิมอีก
    
 “เดี๋ยวน้องมันก็มา” ไอ้เกอร์ตบบ่าให้กำลังใจ
    
 “เที่ยงค่ะ วันนี้เลิกเที่ยงแต่ว่าวิชาบ่ายแคนเซิลอาจารย์แกบรรยายแทนไปแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน”
    
 “อืม..” ผมพยักหน้าให้ ไม่รู้ว่าวันนี้อาจารย์จะปล่อยเลทอีกหรือเปล่าเพราะวิชาวันนี้เป็นวิชาแกนทั้งนั้น ส่วนตอนบ่ายผมมีควิซด้วยจะโดดเรียนไปหาไอซ์ก็ยังไงอยู่ แต่ผมจะพยายามแว๊บไปก็แล้วกันถ้ามีโอกาส ไอซ์สำคัญสำหรับผมมากแต่เรื่องเรียนของผมก็สำคัญเช่นกันเพราะทุกอย่างมันคืออนาคต ถ้าผมไม่มีอนาคตแล้วผมจะดูแลไอซ์ได้อย่างไร
    
 “งั้นฝากนี่ให้ไอซ์หน่อย” ผมหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวานส่งให้พอลลี่
    
 “ของใหม่เลยเหรอเฮีย?” ไอ้หญิงตาโต
    
 “ป๋าโว้ยๆๆ”
    
 “แค่ไม่กี่หมื่นขนหน้าแข้งเฮียเค้าไม่ร่วงหรอกครับเบนซ์” ไอ้เกอร์ยิ้มล้อ
    
 “บอกว่ารอรับโทรศัพท์ด้วย” ผมสั่งพอลลี่
    
 “ไม่รู้ว่าที่บ้านน้องไอซ์เข้มงวดแค่ไหน แต่ยังไงก็ช่วยแอบๆหน่อยก็ดีนะครับน้องพอลลี่” ไอ้เกอร์เสริมเสียงนุ่มทำเอาคนฟังเคลิ้ม จนผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าน้องมันได้ฟังที่ผมสั่งหรือเปล่า
    
 “ได้เลยค่ะ พอลลี่จะจัดการทุกอย่างให้”
    
 “อีกสิบห้านาทีก็เข้าแล้ว ขึ้นห้องเลยมั้ย?” ไอ้เกอร์ถาม พวกไอ้หญิงเตรียมเก็บของ
    
 “ใช่ๆเดี๋ยวพอลลี่ก็ต้องเข้าแล้วเหมือนกัน”
    
 “เดี๋ยวไปส่ง” ผมบอกพร้อมกับลุกยืนขึ้น ตั้งใจจะไปหาไอซ์นั่นแหละไม่ได้คุยก็ขอให้ได้เห็นหน้าก็ยังดี หรือไม่เห็นก็ขอให้ได้ไปรอที่คณะ แม้ว่าเช้านี้จะเรียนวิชาแกนอย่างที่บอกแต่เข้าสายนิดๆหน่อยๆคงไม่เป็นไร เพราะผมไม่ได้โดดหรือมาสายบ่อยๆ จะว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกก็ได้ อาจารย์คงแค่เช็คเลทซึ่งแค่ครั้งเดียวมันไม่ได้มีผลกับเกรดของผมหรอก
    
 “รีบตามมาก็แล้วกันถ้าทำได้กูจะเช็คชื่อให้” ไอ้เบนซ์บอก ผมพยักหน้าให้ก่อนเดินไปกับพอลลี่
    
 ไม่นานก็ถึงคณะนิเทศศาสตร์ เพราะคณะของเราไม่ได้อยู่ไกลกันเลย จะมีก็แต่โรงอาหารกลางของทั้งสองคณะเท่านั้นที่กั้นเอาไว้ จำได้ว่าครั้งแรกที่เจอไอซ์ก็เจอกันที่โรงกลางนี่แหละ ใครจะคิดว่าผู้ชายหน้าตาดีแต่ดูหยิ่งๆคนนั้นจะมีน้ำใจเอาน้ำมาให้ผมที่นั่งอยู่คนเดียวเหมือนไม่มีเพื่อนคบแบบนั้น สภาพผมตอนนั้นผมก็แทบจะดูไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ผมเผ้าก็ยาวปรกหน้าปรกตา แถมสวมแว่นอีก หนวดเคราก็ขึ้นมาซะเขียวราวกับโจร ใครจะคิดว่าคนอย่างไอซ์จะเข้ามาหา
    
 และใครจะคิดว่าผมจะได้รักกันกับคนๆนั้น แถมรักมากเสียด้วย..
    
 “นั่นรถที่บ้านไอซ์นี่” พอลลี่ที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นทำลายความคิดของผม ผมมองตามไปยังที่น้องมันชี้ รถตู้สีดำยี่ห้อ Mercedes benz จอดสนิทตรงหน้าตึกคณะเพื่อส่งคนในรถให้ลงพร้อมด้วยใครก็ไม่รู้อีกสองคนเดินตามลงมาด้วย ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นพวกเดียวกันกับเมื่อวันเสาร์ ก่อนที่รถคันดังกล่าวจะขับไปจอดเยื้องๆกับคณะ นี่ถึงกับต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอ?
    
 ไอซ์หันมองมาทางผมและพอลลี่พอดี แว๊บหนึ่งเราสบตากันไอซ์มีแววตาวูบไหวแต่เหมือนจะทำอะไรไม่ได้เพราะมีคนคอยเดินตามอยู่ เจ้าตัวจึงต้องเดินต่อไปแต่สายตาของไอซ์นั้นทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่อย่างน้อยเขาเองก็โหยหาผมเช่นเดียวกัน ผมอยากจะเข้าไปหาแล้วดึงไอซ์มากอดแรงๆแต่ก็ทำได้แค่เพียงมองและยืนส่งไอซ์จากตรงนี้เท่านั้น ขืนใจร้อนและทำอะไรไม่คิดขึ้นมาตอนนี้คนที่ลำบากที่สุดก็จะคือไอซ์
    
 “ปกติที่บ้านไอซ์ไม่มีมาเฝ้าแบบนี้นะ” พอลลี่เกาหัวงงๆก่อนจะหันมาหาผม “พี่เค้กไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวพอลลี่จะช่วยพี่เอง กะเทยคนนี้จะไม่ทำให้พี่ผิดหวังแน่นอนค่ะ”
    
 “ขอบใจนะน้อง” ผมบอกน้องมันก่อนจะแยกตัวเดินกลับคณะเพื่อขึ้นเรียนเพราะไอ้เกอร์ไลน์ตามแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าขึ้นไปเรียนแล้วจะมีสมาธิมากพอมาโฟกัสกับสิ่งที่เรียนหรือเปล่า เพราะตอนนี้ทั้งจิตและใจของผมมันไปกองรวมกันอยู่ที่คณะนิเทศฯหมดแล้ว
    
 เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ละเรื่องที่อาจารย์บรรยายเข้าหัวผมบ้างไม่เข้าหัวผมบ้าง แต่ก็พอจะสรุปได้นิดหน่อยว่าต้องคำนวณแรงดันก่อนถึงค่อยคำนวณความหนาแน่น ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกรึเปล่านะ ผมเฝ้ารอเวลาให้ถึงพักเที่ยงเร็วๆ จนตอนนี้ก็เที่ยงสิบห้านาทีแล้วแต่อาจารย์ก็ยังไม่ปล่อยสักที ไม่รู้ว่าป่านนี้ไอซ์เลิกเรียนหรือกลับไปแล้วหรือยัง ทันทีที่อาจารย์ปล่อยผมก็กดเบอร์โทรหาไอซ์ทันที ข้าวของก็ยังไม่ได้เก็บหรอกเพราะตอนนี้ไอซ์สำคัญกว่า
    
 “ใจเย็นดิ” ไอ้เกอร์บอกพร้อมกับมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง
    
 “มึงอาการหนักมากนะเค้กรู้ตัวปะ ตั้งแต่คบกันมากูยังไม่เคยเห็นมึงเป็นขนาดนี้เลย” ถึงมันจะพูดแบบนั้นแต่มันก็ช่วยเก็บของให้ ไอ้เบนซ์เป็นเพื่อนที่ปากร้ายแต่ใจดี
    
 “...” ผมไม่ได้พูดหรือตอบอะไรเพื่อนหากแต่รอเสียงสัญญาณจากปลายสาย แต่ก็ไม่มีเลย เหมือนว่าเครื่องยังไม่ได้เปิด ผมกดโทรออกซ้ำๆพร้อมกับวิ่งออกจากห้องเพื่อลงไปยังคณะนิเทศฯไปให้เห็นกับตาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
    
 ผมเลือกลงบันไดแทนการลงลิฟต์เพราะตอนนี้นิสิตต่างยืนรอใช้กันเป็นจำนวนมาก คิดว่าลิฟต์คงจะจอดทุกชั้นกว่าจะถึงก็หลายนาทีอยู่ เพราะฉะนั้นวิ่งไปน่าจะไวกว่าแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เลิกที่จะพยายามโทรหาไอซ์ จนในที่สุดวิ่งลงมาจนถึงชั้นหนึ่งจากชั้นที่เจ็ดเหนื่อยพอสมควรแต่ผมอดทนได้ กำลังจะวิ่งไปที่ตึกคณะนิเทศฯแต่เห็นว่าพอลลี่ก็วิ่งมาทางคณะวิศวะฯเช่นกัน ชายร่างใหญ่ดูเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทัน มองรอบๆไม่เห็นรถเบนซ์คันเดิมแล้ว อย่าบอกนะว่าไอซ์กลับไปแล้ว
    
 “นะ..หนู..แฮ่กๆๆ หนูพยายามแล้วพี่” พอลลี่พยายามพูดบอก “แต่ว่า..ไอซ์ไม่เอา”
    
 “ไม่เอา?” ผมค่อนข้างช็อคกับคำตอบที่ได้ยินพอสมควร ทำไมถึงไม่เอาหรือไอซ์กลัวที่บ้านจับได้ หรือคนของที่บ้านคอยเฝ้าตลอดหรือยังไงกันแน่ งงไปหมดแล้ว ผมพยายามที่จะไม่คิดว่าไอซ์ไม่เอาเพราะไอซ์ไม่อยากคุยกับผม ไอซ์ไม่ต้องการผมอะไรทำนองนั้นเพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผมคงต้องบ้าแน่ๆ
    
 “ไอ้เหี้ยเค้กกกกก” ไอ้เบนซ์ร้องเรียกพร้อมกับวิ่งเข้ามาหา

 “น้องไอซ์ล่ะ?” ไอ้เกอร์ที่มาด้วยก็ถามหา
    
 “หนูขอโทษค่ะ” พอลลี่ยกมือไหว้ก่อนจะส่งมือถือคืนให้ผมแล้ววิ่งออกไป ผมเข่าแทบทรุดอยู่ๆขาก็เหมือนจะไร้เรี่ยวแรงแปลกๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับไอซ์กันแน่? พวกไอ้เกอร์พาผมกลับไปนั่งที่โต๊ะประจำที่หน้าคณะก่อน นิสิตที่เดินไปเดินมาแถวนั้นก็มองมาอย่างอยากรู้ ไม่รู้ว่าเพราะผมหรือเพราะไอ้เกอร์กันแน่ที่ทำให้คนอื่นๆสนใจมากขนาดนี้
    
 ผมเช็คอีเมลแล้วแต่ยังไม่ได้รับการตอบกลับมาของเลขาพี่ครีม เพราะฉะนั้นผมเลยโทรไปดีกว่าติดหรือไม่ติด หรือจะให้เข้าพบหรือไม่หรืออะไรยังไงก็จะได้รู้กันไปเลย ผมไม่อยากรอแล้วยิ่งรอคอยอะไรก็ไม่รู้ไม่มีจุดหมายแบบนี้ยิ่งเสียเวลา อาจจะเอาแต่ใจและดูเห็นแก่ตัวไปบ้างแต่ผมก็เลือกที่จะเป็นแบบนั้น..เพื่อคนที่ผมรัก
    
 โชคดีที่ควิซบ่ายนี้อาจารย์อนุญาตให้คนที่ทำเสร็จแล้วกลับก่อนได้ มันเป็นการทำแบบทดสอบที่ผมใช้เวลาเร็วที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ไม่รู้ว่าทำถูกไหมแต่ผมก็ทำเต็มที่ของผมแล้ว ทีแรกผมตั้งใจว่าถ้านัดกับพี่สาวไอซ์ไม่ได้ผมจะบุกไปที่บ้านไอซ์แล้ว แต่บังเอิญว่าเขาให้ผมเข้าพบเสียก่อน พอเลิกเรียนผมเลยตรงไปยังสถานที่ที่ทางนั้นนัดมาเลย ผมต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องจะให้ผมรับผิดชอบหรือต้องสู่ขอหรืออะไรยังไงขอแค่บอกผมมาเท่านั้น ผมพร้อมยอมทำทุกอย่างเพื่อไอซ์ ขอแค่ให้เราได้รักกันก็พอ
    
 “ขอโทษทีค่ะพอดีเพิ่งประชุมเสร็จ” ผู้หญิงร่างเล็กมาหยุดยืนตรงหน้า ผมยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้คนอาวุโสกว่าแม้เธอจะตัวเล็กกว่าผมมากก็ตาม พี่ครีมมีหน้าตาเหมือนกันกับไอซ์ไม่มีผิด ถ้าไอซ์ผมยาวก็คงคิดว่าเป็นฝาแฝดกัน
    
 “ไม่เป็นไรครับ” ผมบอกพร้อมกับนั่งลงหลังจากที่อีกฝ่ายนั่งลงแล้ว พี่ครีมนัดให้ผมมาคุยที่โรงแรมดังย่านสุขุมวิท เพราะเธอบอกว่าวันนี้มีนัดประชุมที่นี่
    
 “ชื่อเค้กสินะ” พี่ครีมมองหน้าผมแล้วยิ้มบางๆส่งมาให้ ตอนนี้เราต่างมีสีหน้าอิดโรยไม่ต่างกัน ผมเองก็มีเรื่องให้คิดมากส่วนคนทำงานแล้วแบบพี่ครีมก็คงจะมีเรื่องให้เครียดอยู่ไม่น้อยแล้วไหนจะเรื่องของไอซ์อีก
    
 “ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ” ผมหยุดพูดก่อนเมื่อบริกรเอาน้ำมาเสิร์ฟให้พี่ครีม “ผมรักไอซ์”
    
 “...”
    
 “อนุญาตให้ผมได้ดูแลไอซ์เถอะนะครับ ผมสัญญาว่าน้องจะไม่เสียการเรียนและผมก็จะดูแลไอซ์ให้ดีเหมือนกับที่ที่บ้านเขาดูแลมา” ผมพูดต่อเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ได้พูดอะไร
    
 “...”
    
 “ยังไม่ต้องอนุญาตให้คบกันก็ได้ครับ แต่ผมขอแค่ให้โอกาสผมได้ดูแลไอซ์ให้พวกคุณเห็นก่อน”
   
 “ที่บ้านเรารักไอซ์มาก” พี่ครีมยิ้มอีกครั้ง “รักมากซะจนเลี้ยงน้องมาด้วยวิธีผิดๆเพื่อปกป้องเขาจากบางอย่าง”
    
 “...” คราวนี้เป็นผมที่เป็นฝ่ายเงียบ
    
 “ชนกันต์ คือชื่อจริงของไอซ์แปลว่า ผู้ที่เป็นที่รักของทุกคน ซึ่งน้องไอซ์ก็เป็นที่รักของทุกคนเหมือนกับชื่อของเขานั่นแหละ น้องถูกเลี้ยงมาด้วยความรักของพ่อกับแม่ที่เหมือนว่าต่อให้พยายามส่งมาแค่ไหนก็มาไม่ถึงสักที พี่เองที่เป็นพี่สาวก็พยายามที่จะทำทุกอย่างให้มันออกมาดีที่สุด..”
    
 “...”
    
 “แต่พี่ก็ทำได้แค่นี้...” พี่ครีมยิ้มให้ผมอีกครั้ง เธอเล่าทุกๆอย่างให้ผมฟังอย่างไม่ปิดบัง คนเล่าน้ำตาคลอเบ้าจนในที่สุดเธอก็ร้องไห้ออกมา ผมไม่คิดว่าผมจะเป็นคนที่ได้รับโอกาสในการรับรู้เรื่องราวทั้งหมดของบ้านนี้  ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้านี้ คนที่ดูเหมือนจะอ่อนแอแต่แท้จริงแล้วเธอเข้มแข็งมากๆ เธอทำหน้าที่ของเธอได้ดีที่สุดแล้ว
    
 ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่างและผมก็คิดว่าไอซ์เองก็ควรที่จะเข้าใจบ้างแล้วเหมือนกัน มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องโต
ขึ้นและยอมรับกับความเป็นจริง ยอมรับกับสัจธรรมของโลกใบนี้ให้ได้ มันอาจจะยากสำหรับน้ำแข็งที่เปราะบางแบบไอซ์ แต่ผมคนนี้จะเป็นป้องกันให้น้องเอง
    
 “พี่เป็นพี่สาวที่ดีที่สุดแล้วครับ” ผมให้กำลังใจ
    
 “ไม่ต้องดูแลไอซ์ให้เหมือนกับที่บ้านพี่หรอกนะ แต่ดูแลให้ดีกว่าก็พอ” เธอพูดติดตลกแต่ตาแดงมาก
    
 “ครับ” คำเดียวที่ผมใช้ตอบรับมันกระชับแต่ทว่าหนักแน่น
    
 “แล้วน้องเค้กจะทำยังไงต่อคะ?”
    
 “คงต้องทำอะไรให้ชัดเจนครับ” ผมบอกหลังจากที่ตัดสินใจบางอย่างได้ แต่ว่าตอนนี้ผมต้องคุยกับไอซ์ก่อนเพราะคิดถึงมากเหลือเกิน “แล้วไอซ์จะไม่ได้กลับมาอยู่ที่คอนโดแล้วเหรอครับ?”
    
 “เรื่องนี้พี่ว่ารอให้น้องเค้กเคลียร์ให้ชัดเจนก่อนดีกว่า”
    
 “แล้วผมจะเจอไอซ์ได้ไหมครับ?”
    
 “...” พี่ครีมเงียบไปและมองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาให้ “ได้สิคะแต่ว่าถ้าพาไปไหนก็ต้องพากลับมาส่งที่เดิมนะ แล้วก็ขอบใจน้องเค้กด้วยเหมือนกัน ที่กล้าตัดสินใจทำในสิ่งที่พี่ไม่เคยแม้แต่จะกล้าทำ..”
    
 “ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้ เท่านี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับ
    
 พี่ครีมขอตัวกลับไปประชุมอีกงานหนึ่งต่อ ผมเลยจะไปหาไอซ์ก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนเรื่องที่ต้องทำนั้นเอาไว้หลังจากที่ผมเจอคนรักก่อนก็แล้วกันเพราะตอนนี้ผมต้องการกำลังใจมาก หัวใจของผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมาเมื่อได้รับอนุญาตให้ไปเจอไอซ์ได้ มันเหมือนต้นไม้ที่รู้ว่าฝนกำลังจะตกลงมา แต่มันตกลงมาและทำให้ต้นไม้ต้นนี้ชุ่มฉ่ำได้ก็ต่อเมื่อผมได้เจอหน้าไอซ์อีกครั้งหนึ่งต่างหาก
    
 ผมขับรถจากสุขุมวิทไปปิ่นเกล้าที่อยู่กันคนละฝั่งกันของกรุงเทพตามที่อยู่ที่พี่ครีมให้มา โคตรไกลเลย แต่เพื่อไอซ์แล้วไกลแค่ไหนผมก็จะไป ตื่นเต้นมากครับที่จะได้เข้าบ้านเขาแม้ว่าจะไม่ได้มาเจอครอบครัวของไอซ์ก็ตาม แต่การที่ได้คุยกับพี่ครีมแล้วก็นับว่าผมผ่านไปแล้วหนึ่งด่าน แม้ว่าพี่ครีมจะบอกว่าที่บ้านรับได้เรื่องเพศที่สามแต่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าทางพ่อเขาจะว่ายังไงแต่ตอนนี้พี่เขาอยากให้ผมทำอย่างที่พูดให้เห็นก่อน แต่จากการที่เขาเล่าอะไรให้ฟังก็เท่ากับว่าเขาให้โอกาสผมแล้วล่ะ ผมจะไม่ทำให้โอกาสของผมที่ได้รับมาในครั้งนี้สูญเปล่า
    
 ทันทีที่จอดรถ คนในบ้านไอซ์ก็มองผมด้วยสายตาแปลกใจ คิดว่าคงไม่บ่อยนักที่บ้านนี้จะมีแขก แม้ว่าบ้านจะหลังใหญ่มากและเหมาะแก่การมีคนมาเยี่ยมเยียนอยู่เสมอๆก็ตาม คุณพ่อบ้านของไอซ์เป็นคนออกมารับผมด้วยตัวเองคาดว่าพี่ครีมน่าจะคุยกันกับเขาแล้ว ผมยกมือไหว้คนอาวุโสกว่าซึ่งเขาเองก็รับไหว้แต่ไม่ได้พูดอะไร ท่าทางของเขาดูน่าเกรงขาม ไม่แปลกสักนิดที่เวลาเขาบอกอะไรแล้วไอซ์มักจะเชื่อและทำตาม(หมายถึงบางเรื่อง)
    
 เด็กที่บ้านไอซ์เอาน้ำมาเสิร์ฟให้ผมระหว่างที่ผมนั่งรอคุณพ่อบ้านไปตามไอซ์ลงมาผม อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าชายน้อยของผมจะมีสีหน้ายังไงที่เห็นผมมานั่งอยู่ตรงนี้
    
 “เค้ก..” ไอซ์ที่ลงบันไดมาร้องเรียกผมเสียงแผ่ว สีหน้าดูตกใจระคนดีใจแต่แค่แว๊บเดียวสายตาของไอซ์ที่ใช้มองมายังผมก็พลันเปลี่ยนไป มันต่างจากในตอนแรกมาก ต่างจากเมื่อเช้าที่เราสบตากันด้วย
    
 “ไอซ์” ผมยิ้มให้ ไอซ์เดินลงมานั่งลงตรงโซฟาตัวตรงข้ามกันกับผม ส่วนพ่อบ้านเดินแยกออกไป
    
 “..มะ..มาทำไม?” ไอซ์ถามผมเสียงสั่น แต่คำถามของไอซ์หมายความว่ายังไง?
    
 “...” ผมเงียบไม่ได้ตอบคำถาม
    
 “มีอะไรก็รีบพูดมา” แม้ไอซ์จะบอกแบบนั้นแต่สายตาเขาไม่ได้มองผมเลยสักนิด เจ้าตัวเอาแต่ก้มหน้าและจิกมือตัวเอง
    
 “ไอซ์..” ผมเอื้อมมือจะไปจับแต่เขากลับขยับหนี นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ผมทำอะไรผิด? หรือไอซ์กำลังมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจอยู่? เขาปิดบังอะไรผมไว้? “เป็นอะไร?”
    
 “...”
    
 “ถ้าไอซ์ไม่พูดพี่ก็ไม่รู้” ผมปวดใจมากกับท่าทางเย็นชาแบบนี้ของไอซ์
    
 “..มุกคือใคร?” คราวนี้ไอซ์หันมามองหน้าผมตรงๆน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มเป็นทาง “แล้วใคร..คือ...นนท์?”
    
 ระ..รู้เรื่องนี้ได้ยังไง?



TBC
Talk : นิยามของคำว่า "ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก" ที่แท้ทรู

อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว ฝากให้กำลังใจกันด้วยนะครับ

ปล.เรื่องนี้จบแฮปปี้นะครับ ไม่ต้องกลัว มีดราม่านิดหน่อยเล็กน้อยถึงปานกลางครับผม

[warin]

เป็นกำลังให้จ้า

[Billie]

Cake มีอะไรซ่อนเยอะเกิ้นนะ

 

[winndy]

เค้กเล่าด่วนค่ะ

[Billie]

 

ดีใจที่เรื่องคลี่คลาย

ขอบคุณมาก

[warin]

ขอบคุณค่ะ

[Billie]

Ice ต้อง update คำศัพท์นะ 55 เอ็นดู มีแต่คนแกล้ง

 

[Billie]

 

[andaseen]

เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียว ชอบมากกกกกกก รอบทส่งท้ายน๊า

[it.the.world]

ไอซ์น่ารักกก พี่เค้กก็ใจดี คอยดูแลน้อง ฉากอีโรติกนุ่มนวลล ไม่ต้องมีเสียงร้องเลย แต่อ่านแล้วเขิน รอตอนพิเศษอยู่น้าา   

[Meen2495]

  เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ
แม้จะเป็นพล็อตเดิม ๆ ตามประสานิยายวาย
แต่เรื่องนี้ ..... ก็มีความน่ารักน่าอ่านในแบบของตน
ชื่นชมค่ะ
โดยเฉพาะคำผิด.. ผิดน้อยมาก .. เลยอ่านแล้วลื่นไหลจนรื่นรมย์

ขอบคุณนะคะ ทั้งพี่เค้กและน้องน้ำแข็ง ... ออกมางดงามทั้งคู่เลย

ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่สละเวลามาเขียนและอัพจนจบ
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ

[benceii]

สนุกดีค่ะ อ่านเพลิน ๆ ช่วงดราม่าก็ไม่ยืดเยื้อ

[มนุษย์บิน]

น่ารักทั้งเรื่องความน้องน้ำแข็งพี่เค้กกกก

[yunnutjae]

แงงง สนุก น้องไอซ์น่ารักกกกกกกกกกก ไม่อยากให้จบเลย 

[wingblack]

เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยคะ สนุกๆ 

[titansyui]

 

[Charmy]

 

[$VAN$]

สนุกดีค่ะ ^^

[aoihimeko]

 

[บีเวอร์]

น้องพายยยยยย

[pamhicc]

น่ารักดีค่ะ น้องไอซ์โตขึ้นเยอะเลยมีพี่เค้กคอยดูแล ขอบคุณมากค่ะ 

[twinmonkey0311]

 

[cutelady]

พี่เค็กน่ารัก  เป็นคนดีและเข้าใจ ไอซ์มาก
ไอซ์ก็น่ารัก  ใสๆ ไร้เดียงสา  ขวัญใจ
เหมาะสมและลงตัวค่ะ  ชอบบบบบ
 
 
อ่านยาวๆ ครั้งเดียวเลย
รอตอนพิเศษ กลับมาจากฝึกงาน เอามาให้อ่านด้วยนะค้าาาา

[Billie]

  ]

คิดถึงจัง