ตอนที่ 8 : เผยโฉมแอนแอน
โปรเจกต์บิวตี้เพอร์ฟูมตั้งเป้ามากกว่าการเป็นน้ำหอม
งานเปิดตัวถูกกำหนดล่วงหน้าในอีกหนึ่งเดือน มีจุดประสงค์ปลุกความเชื่อมั่นในตัวผู้หญิงผ่านนักแสดงนำโฆษณาอย่างนิฌาน ชาญชัย ผู้มีภาพลักษณ์เป็นสุภาพบุรุษ ทรงเสน่ห์กับทุกเพศทุกวัย หวังกล่อมเกลาให้ผู้ฟังมีความรักในตัวเองมากขึ้น
‘เพราะเธอสวยในแบบที่เป็นเธอ’
นี่ไม่ใช่บทพูด แต่คือบทเพลงที่นิฌานต้องฝึกร้อง
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าพระเอกชื่อดังไม่มีประสบการณ์ร้องเพลงมาก่อน และนั่นคือที่มาว่าทำไมพวกเราถึงนั่งกันสองต่อสองในห้องเก็บเสียงสำหรับฝึกการแสดงของบริษัทเอ็มเอชเอ็น เอนเตอร์เทนเมนต์
ตารางงานวันนี้ของนิฌานเป็นไปอย่างสบายๆ เหมือนจงใจพักหลังลุยงานเลี้ยงโต้รุ่งจนตาโหล เพราะหลังถ่ายรายการเกมโชว์จบ นิฌานก็มีคิวฝึกร้องเพลงกับครูที่จ้างเป็นพิเศษ พวกเรามาก่อนเวลา ในห้องซ้อมจึงยังไม่มีใคร นับเป็นโอกาสอันดีที่จะได้เปิดเผยชื่อของแอนตี้แฟน
“ห้าโมงเย็น เวลากำลังดี” ผมมองนาฬิกาข้อมือแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ “ขอโทรศัพท์พี่ฌานด้วยครับ”
“ขอหัวใจด้วยยังได้”
ผมเกือบจะมือกระตุกทำโทรศัพท์เขาหล่นแล้วเชียว
“เอาน่า พี่ใกล้จะไม่ได้หยอกน้องเจแล้ว ขอส่งท้ายหน่อยสิ”
“เอาที่พี่ฌานสบายใจเถอะ” ผมพูดประชดพลางหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดเบอร์ของแอนตี้แฟน ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่งพลางเหลือบมองนิฌานพร้อมพูดเสียงอ้อมแอ้ม “ห้ามล้อผมนะ”
“ทำไมพี่ต้องล้อด้วยล่ะ”
ผมทำตาประหลับปะเหลือกใส่เขา ไม่ยอมขยายความก่อนจะทำท่ารูดซิปปากเพื่อขอความเงียบสำหรับเรียกสมาธิและสติ เราสองคนเหมือนทำพิธีกรรมบางอย่าง และนิฌานก็ให้ความร่วมมือดีโดยการยกมือปิดปากทั้งสองข้างจนผมหลุดขำวูบหนึ่ง
“ห้ามล้อผมนะ”
เห็นนิฌานพยักหน้าหงึกๆ ก็คลายความระแวงลง ก่อนจะกดโทรหาแอนตี้แฟนพร้อมเปิดลำโพงให้ได้ยินโดยทั่วกัน
(( สวัสดีค่ะ ))
“สวัสดีครับ! ผมเป็นพนักงานจากบริษัทขนส่งเอกชน xxx โทรมาแจ้งว่ากำลังนำพัสดุมาส่งนะครับ ไม่ทราบว่าสะดวกรับตอนนี้เลยรึเปล่าครับ! ถ้าพร้อมผมจะเข้าไปส่งเลยนะครับ หรือถ้าไม่สะดวกก็บอกได้เลยนะครับ!” ผมพยายามมองเมินสายตาอึ้งตะลึงของนิฌานที่ไม่เคยเห็นผมยิ้มร่าเท่านี้มาก่อน น้ำเสียงสดใส บ่งบอกความเป็นวัยรุ่นไฟแรงพร้อมลุยงานด้วยความกระตือรือร้น
(( โทรผิดรึเปล่าคะ ฉันไม่ได้สั่งของอะไรเลยนะคะ ))
“เอ...แต่เบอร์ที่จ่าหน้ากล่องมาเป็นเบอร์นี้นะครับ นี่ไงครับ เบอร์ 089-824-xxxx” ผมทวนเบอร์เพื่อความมั่นใจ ไร้ทีท่ากรุ่นโกรธใดๆ แต่ออกไปทางสับสนงุนงงชวนให้ปลายสายนึกเอ็นดู
(( เบอร์ถูกต้องค่ะ แต่ฉันไม่ได้สั่งจริงๆ นะ ))
“งะ...งั้นไม่ทราบว่าที่นั่นคือที่ไหนหรือครับ”
ต้องขอบคุณโลกสมัยนี้ที่หันมาค้าขายทางออนไลน์มากขึ้น ทำให้มีไปรษณีย์เอกชนเปิดใหม่จำนวนมาก ผมเองก็เคยได้ยินข่าวพวกมิจฉาชีพโทรมาหลอกข้อมูลขอให้โอนเงินอยู่เหมือนกัน เลยได้ไอเดียล้วงชื่อและที่อยู่แทน
(( คอนโดสุขสวัสด์ค่ะ ))
“ที่เดียวกับที่แจ้งไว้เลยนะครับ คุณลองนึกดูดีๆ ไม่ได้สั่งของไว้จริงๆ เหรอ ไม่ต้องห่วง ผมไม่ใช่มิจฉาชีพนะ! คุณไม่ต้องโอนเงินใดๆ ทั้งนั้น ผมแค่อยากส่งของจริงๆ เพราะถ้าส่งของไม่ถึงมือลูกค้าผมต้องโดนเจ้านายด่าแน่เลย!” ผมพึมพำไปไม่เป็น ก่อนจะสอบถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกึ่งเว้าวอน “แย่แล้วสิเรา เบอร์ก็ถูก คอนโดก็ถูก ทำยังไงดี...”
(( หน้ากล่องมีจ่าข้อมูลอะไรบ้างคะ ))
ทางปลายสายคงนึกสงสาร ถึงได้พยายามหาทางช่วยผม
“มีเบอร์โทรศัพท์แล้วก็ที่อยู่ครับ นี่ไงครับคอนโดสุขสวัสดิ์ ชั้นสาม...”
(( เดี๋ยวก่อนค่ะน้อง พี่ไม่ได้อยู่ชั้นสามนะ พี่อยู่ชั้นแปดต่างหาก ))
“ขอโทษครับ ผมดูผิด เลขสามกับเลขแปดมันคล้ายกัน นี่ไง เขียนว่าชั้นแปดจริงๆ ด้วย แน่ใจเหรอครับว่าไม่ใช่ของพี่จริงๆ ให้ผมได้ส่งของเถอะนะ บางทีอาจจะเป็นเพื่อนร่วมห้องพี่สั่งไว้ก็ได้ เนี่ย เขียนอยู่ว่าห้องแปดหนึ่งสอง ใช่มั้ยครับพี่”
(( โธ่ น้องคะ พี่อยู่คนเดียว...แล้วพี่ก็อยู่ห้องแปดสามสี่ต่างหาก ไม่ได้ใกล้กันเลย ))
“อ้าว สรุปไม่ใช่จริงๆ เหรอครับ” ผมทำเสียงเหรอหรา
(( สงสัยจะจ่าหน้ากล่องผิดแล้วล่ะ ))
“งั้นพี่ไม่ใช่คุณพลอยเหรอครับ”
(( ไม่ใช่ค่ะ พี่ชื่อสมฤดีต่างหาก ))
“เหวอ ถ้าถามชื่อแต่แรกก็จบแล้ว ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้พี่เสียเวลา ผมเชื่อแล้วว่าจ่าหน้ากล่องผิดจริงๆ แล้วจะทำไงดีล่ะเนี่ย...”
(( ลองเอาของมาส่งที่เคาน์เตอร์คอนโดก่อนก็ได้ค่ะน้อง เดี๋ยวทางพนักงานคงพอจะติดต่อคุณพลอยห้องแปดหนึ่งสองได้เอง ))
“ขอบคุณพี่นะครับ รบกวนซะเยอะเลย ขอบคุณครับ”
(( จ้า ))
ผมตัดสายพร้อมนวดกรามตัวเอง ต้องขอบคุณเสียงแสนเยาว์วัยของของผมที่ทำให้ดูเหมือนเด็กวัยรุ่นไม่ประสีประสา ปลายสายถึงไม่ทันฉุกใจคิด แต่จะว่าไปแล้วแอนตี้แฟน แอนแอน หรือเรียกให้ถูกต้องคือคุณสมฤดีนี้ก็เป็นคนมีน้ำใจไม่เลว นอกจากจะอดทนคุยอย่างใจเย็นแล้วยังช่วยหาทางออกให้อีกต่างหาก
ขนาดผมยังคาดไม่ถึงว่าจะราบรื่นขนาดนี้!
“มองอะไรครับพี่ฌาน ผมบอกแล้วไงว่าห้ามล้อ” ผมหันไปหานิฌานที่ตาค้างไปแล้ว เพราะต้องแสดงต่อหน้าพระเอกชื่อดังของวงการถึงได้รู้สึกเขินอายขึ้นมาดื้อๆ ไอ้เราก็ไม่ใช่ดารา ทำได้เท่านี้ก็เต็มกลืน
“น้องเจครับ...” นิฌานคล้ายเพิ่งหาเสียงเจอ แถมยังมองผมแปลกๆ อีกต่างหาก “น้องเจใช้เบอร์ตัวเองโทรไป ถ้าเกิดแอนแอน...ไม่สิ สมฤดีคนนี้เป็นวงในขึ้นมาจริงๆ แล้วรู้ว่าน้องเจเป็นผู้จัดการพี่ ระวังจะจำเบอร์น้องเจได้นะ ก็เราเล่นแจกนามบัตรไปทั่วเลยนี่นา”
“โทรศัพท์เครื่องนี้มีสองซิมครับพี่ฌาน” ผมพูดพลางยิ้มหวานเพราะต่อให้เขาไม่ชม ก็นึกชมตัวเองกับความไม่ประมาท “เบอร์บนนามบัตรเป็นเบอร์ใหม่ที่ผมซื้อมาเพื่อทำงานโดยเฉพาะ ส่วนที่โทรเมื่อกี้น่ะเป็นเบอร์ส่วนตัวผม ขนาดพี่ฌานยังไม่รู้เลยแล้วใครจะรู้”
“อ้าว นี่น้องเจให้เบอร์ทำงานพี่หรอกเหรอ” นิฌานขยับตัวเข้าใกล้ ตาประกายแวววาวเหมือนวันที่เซ็นสัญญากันไม่มีผิด แถมออกจะระยิบระยับมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ!
“ใช่ครับ ครบสามเดือนเมื่อไหร่ค่อยหักซิมทิ้ง ตัดปัญหาตามมาภายหลัง” ผมมอง ‘ตัวปัญหา’ อย่างเขาเป็นการสื่อความหมาย “ว่าแต่สรุปแล้วพี่รู้จักคุณสมฤดีมั้ย ใช่คนใกล้ตัวพี่รึเปล่า”
“รู้จัก เป็นลูกพี่ลูกน้องห่างๆ ของพี่เอง”
“อ้าว”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับน้องเจ เรื่องนี้พอจะเดาได้ ไม่นับว่าตกใจมากหรอก แต่ที่ทำให้พี่ตกใจน่ะ...คือตัวน้องเจเองต่างหาก”
“ผมบอกแล้วไงว่าห้ามล้อ!” ผมฮึ่มทันที
“พี่ไม่ล้อ” นิฌานชูสองมือแบบยอมแพ้ทุกประตู “แต่พี่กำลังตกหลุมรัก”
“...ฮะ?”
“ตอนแรกก็ไม่มั่นใจหรอกนะ แต่อยู่กับน้องเจทีไรไม่รู้ทำไมถึงมีอะไรให้ประทับใจตลอด ในอกก็เต้นตุบๆ อาการแบบนี้พี่ว่าพี่กำลังตกหลุมรักน้องเจแน่ๆ!”
“เหอๆ ชีวิตนี้พี่ฌานตกหลุมรักมากี่รอบแล้วล่ะ” ผมว่าอย่างรู้ทันพลางเลิกคิ้วถาม ไม่สะทกสะท้านกับคำสารภาพใดๆ ทั้งสิ้น ไอ้เรารึอุตส่าห์หาทางช่วย แต่ตัวต้นเรื่องดันเอาแต่คิดเรื่องไร้สาระซะงั้น! “แล้วพี่ฌานตกมาลึกแค่ไหน คนอย่างพี่คงไม่จู่ๆ ก็กระโจนตกลงมาทั้งตัวหรอกใช่มั้ย”
“ก็ประมาณครึ่งขาได้...”
“งั้นก็ก้าวออกจากหลุมด้วยครับ เพราะผมไม่เอาพี่ฌานมาเป็นคนรักหรอก เสียเวลา” ตัดบทจบก็พยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะถามเข้าเรื่องอีกครั้ง “แล้วพี่จะทำยังไงกับคุณสมฤดี จะปล่อยเธอไปก่อนเหรอ รู้ที่อยู่ขนาดนี้ถ้าจะเข้าไปสืบถึงเบื้องลึกเบื้องหลังคนหาเบอร์โทรศัพท์ของพี่ให้เธอ หรือจัดการจนเธอเลิกโทรมาก็น่าจะทำได้เลยนะ”
“น้องเจดูสนุกเชียว”
“ก็ผมชอบดูซีรีส์เช็กเมทนี่! ผมชอบพวกสืบสวนสอบสวน พอได้ลงมือเองก็สนุกดี” ผมยิ้มเหมือนเด็กๆ “แล้ว...เอ่อ พี่จะกุมหัวใจทำไม”
“ตกหลุมรักอีกแล้ว ตอนนี้เลยเข่ามานิดนึง”
ผมกลอกตา หมดอารมณ์คุยเรื่องสมฤดีโดยสิ้นเชิง
“นี่พี่ฌานกำลังหาทางบ่ายเบี่ยงความสนใจกันรึเปล่า ถ้าไม่อยากให้ยุ่งก็พูดตรงๆ อย่าทำเล่นแบบนี้ ผมไม่ชอบ”
“ก็ไม่เชิงอยากให้น้องเจยุ่ง แต่พอดีเรื่องนี้มันซับซ้อน...ส่วนเรื่องตกหลุมรักเนี่ยพูดจริง พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ”
“ก็บอกให้ตัดใจไงครับ”
“ถ้าน้องเจไม่รับรัก งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน น้องเจครับ...”
“ครับ”
“ไอ้ที่ตกหลุมรักเมื่อกี้พี่ล้อเล่น”
“ไม่เชื่อครับ!”
ผมแนบตัวชิดผนังสร้างเกราะระวังภัยทันควัน ปฏิเสธแบบนี้น่ากลัวกว่ายอมรับโต้งๆ อีก
“ว้า เสียดายจัง” นิฌานเลิกคุกคามในที่สุด กลับไปนั่งสงบเสงี่ยมพลางก้มเก็บโทรศัพท์ที่โดนผมปาทิ้งตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทันรู้ตัวมากดโทรออก “ครูอยู่ไหนแล้ว ครับ ผมอยู่ในห้องซ้อมแล้ว รอครูมาสอนร้องเพลงตามที่เรานัดกันไง อ้อ ใกล้ถึงแล้วเหรอ โอเคครับ งั้นอีกสิบนาทีเจอกัน”
ผมหรี่ตามองนิฌานที่วางสาย หาที่นั่ง พลางหยิบเนื้อเพลงขึ้นมาท่องแล้วยังไม่กล้าแกะตัวเองออกจากกำแพง
“ไม่ต้องห่วงครับน้องเจ พี่จะทำตามสัญญา จะไม่แกล้งหยอกน้องเจเล่นแล้ว”
“แต่พี่...จะจริงจัง?” ผมถามตามลางสังหรณ์ ไม่รู้ทำไมถึงคิดคำชวนสยองขวัญแบบนี้ออกมา
ปรากฏว่าคำตอบของนิฌานคือรอยยิ้ม
ยิ้มทีเล่นเอาเสียววาบไปทั้งสันหลัง
“พี่ฌาน...”
“ขอความสงบด้วยครับน้องเจ พี่กำลังท่องเนื้อเพลง เดี๋ยวครูมาแล้วพี่ยังจำไม่ได้จะโดนดุเอา”
จู่ๆ ก็กลับสู่มาดทำงานอย่างไม่เข้าสถานการณ์เอาซะเลย ไม่สิ ไอ้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ต่างหากที่ไม่ควรเกิดขึ้น!
สรุปแล้วผมโทรสืบหาตัวจริงของแอนตี้แฟนไปเพื่ออะไร
นี่มันทำบุญได้บาปชัดๆ แทนที่จะสบายใจ แต่ทำไมมันแลลำบากจิตกว่าเดิมวะเนี่ย!!
------------------
อะแฮ่ม มาถึงตอนนี้ก็ได้เวลาเฉลยชื่อเรื่องค่ะ ทำไมเรื่องนี้ต้องชื่อ Just U, Not US
อะแฮ่ม อะแฮ่ม เพราะเราอยากให้คล้องกับ I’M NOT HIM กับ HE’S NOT ME ค่ะ แต่เพราะเป็นเรื่องแยกออกมาเลยจึงให้แนวการตั้งชื่อต่างออกไป โดยยืมตัว NOT มาใช้ และพอไล่เรียงจาก I -> HIM , HE -> ME แล้ว ก็เหลืออยู่แค่คำว่า You เท่านั้น และเมื่อคู่กับอยู่ ก็ต้องเป็นคำว่า US!
บังเอิญมากค่ะ เพราะดันตรงกับคาแรคเตอร์น้องเจพอดี เพราะเรื่องนี้....นิฌานเป็นฝ่ายตามจีบน้องทั้งเรื่อง อย่างที่เริ่มเห็นลางร้ายกันแล้ว แต่! เจไม่เล่นด้วยเลย จึงกึ่งๆ เป็นคำพูดของเจ Just U, Not US อยู่คนเดียวไปเลยไป อย่ามาคิดดองด้วยนะเฟ้ย! ประมาณนี้ค่ะ 5555555
แต่น้องเจเล่นปล่อยของขนาดนี้จะไม่ให้หวั่นไหวได้ยังไง ขนาดเรายังหวั่นไหวเลย น้องเจน่ารักกก
เพจนักเขียนที่มองนิฌานเป็นคู่แข่งความรัก! 
หัวข้อ: {{ Just U,Not US }} เมื่อผมเป็นผู้จัดการดารา -(ตัวอย่าง)ตอนพิเศษ:เกมเศรษฐี P.25 (อ่าน 142889 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก