01
“โคตรขาว”
“หูย…มึงดู ๆ! เสื้อเปิด”
“กูจะตายแล้ว แพ้ความขาวของน้อง”
“น้องมิลค์คือความน่ารักของโลกใบนี้”
“น่ารัก น่ารัก ฮือ…อยากได้” เสียงพูดคุยข้างสนามของเหล่าบุรุษทั้งหลายดังเซ็งแซ่เป็นระยะ ๆ หลังช่วงบ่ายของวัน น้องมิลค์ คนน่ารักแห่งคณะวิทยาศาสตร์ มหาลัยสีชมพูกำลังลงล่นบาสกับกลุ่มเพื่อน
ความดังที่มาแบบไม่ได้ตั้งตัวทำเอามิลค์รู้สึกรำคาญอยู่ไม่น้อย มิลค์ไม่ใช่คนดังหรือดารา เขาเป็นแค่เด็กวิดยาธรรมดาที่เผอิญถูกแอบถ่ายรูปลงเพจดังแล้วเป็นกระแสภายในข้ามคืน มิลค์ไม่อยากเป็นที่รู้จักของใคร เขาชอบอยู่เงียบ ๆ แต่ไม่มีใครเห็นด้วย
……ในที่สุดมิลค์ก็เป็นคนดังของมหาลัยแบบงง ๆ
“น้องมิลค์น่ารักจังค้าบบบบ” เสียงตะโกนจากข้างสนาม ทำเอาคนตัวเล็กถึงหันขวับเพื่อพบสายตากระลิ้มกระเหลี่ยงของรุ่นพี่ มิลค์จึงยื้มตอบตามมารยาท
“ขอบคุณครับ” จริง ๆ เขาชอบถูกชมว่าหล่อมากกว่าคำว่าน่ารัก ผู้ชายก็อยากถูกชมว่าหล่อกันทั้งนั้น แต่ในเมื่อรุ่นพี่ยัดเยียดคำว่าน่ารักมาให้ มิลค์จะไม่ปฏิเสธก็ได้
“มึ้งงงงง น้องยิ้มให้กู กูจะตายแล้ว”
“ไอ้ห่า! อย่าเพิ่งตายดิ อยู่ดูความน่ารักของเขาก่อน” ทำเฉยเดี๋ยวจะหาว่าหยิ่ง พอส่งยิ้มตอบก็กลายเป็นความวุ่นวาย ความดังของมิลค์ทำเอาเจ้าตัวรู้สึกปวดหัวจริง ๆ
หลังเล่นบาสกับเพื่อนจนสะใจแล้ว มิลค์ก็ขอตัวออกไปก่อน หลังจากที่เป็นคนรู้จักมากมายคนก็เริ่มจ้างงาน บ่อยครั้งที่มิลค์ได้ถ่ายแบบ เขาไม่ปฏิเสธหรอกเพราะมันได้ค่าขนม
“มีงานต่อเหรอ” ก้องเพื่อนสนิทของมิลค์ถาม หลังเห็นคนตัวเล็กขอตัวกลับก่อน
“อือ มีงาน” มิลค์ว่าด้วยน้ำเสียงสุดอึน ถ้าให้ทำงานเขาไม่เกี่ยงหรอก แต่พอรู้ว่าต้องไปเจอกับใคร เขาก็อยากเบี้ยวงานซะงั้น
“คราวนี้กับใครล่ะ ไอ้แทนอีกเหรอ” ก้องแสร้งถาม ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่ากระแส #พี่แทนน้องมิลค์ มาแรงแค่ไหน ปกติทั้งแทนไทและมิลค์ก็ดังพลุแตกกันทั้งคู่แล้ว แต่พอมีครั้งหนึ่งที่ทั้งสองได้ร่วมงานกัน แล้วเจ้าบ้านั่นดันแกล้งมิลค์กลางเวที แฟนคลับจับภาพได้จึงเกิดเป็นกระแสคู่จิ้นเพียงข้ามคืน
“เออ ตอนนี้เราเบื่อหน้าแทนมาก” มิลค์พูดอย่างสุดเซ็ง คนตัวเล็กได้แต่ทำสีหน้าอย่างเบื่อหน่าย เมื่อไรเขาจะหลุดพ้นจากเจ้าแทนไท คนดังแห่งมหา’ลัยสีเหลือง-แดงเสียที
เราเรียนอยู่คนละมหา'ลัยกัน เราไม่ควรจะรู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เพราะเรากำลังที่เป็นสนใจในโลกอินเทอร์เน็ต ทำให้หลายครั้งมิลค์ได้รับการติดต่อให้ร่วมงานกับแทนไท เขาจึงต้องเจอและร่วมงานกับคนนิสัยขี้แกล้งอย่างเลี่ยงไม่ได้
ตอนแรกมิลค์ไม่ได้อคติใส่อีกฝ่าย เขายินดีที่ได้ร่วมงานกับเพื่อนต่างสถาบัน แต่ทว่าพอได้รู้จักกันจริง ๆ มิลค์ก็รู้ได้เลยว่าเขากับแทนไท เราเป็นเพื่อนกันได้ยาก
แค่ร่วมงานยังพอทน งานจบก็ไม่อยากสุงสิง จากที่คุยไม่ถูกคอเฉย ๆ ก็กลายเป็นไม่ชอบหน้ากัน ต่อหน้ากล้องเรายิ้ม เรายืนข้างกัน แต่หลังกล้องขออย่าได้พบเจอกันอีกเลย
เพราะรถติดทำให้มิลค์ไปถึงสตูดิโอสาย คนตัวเล็กรีบขอโทษขอโพยพี่ ๆ ทีมงานยกใหญ่ ข้อหาไม่เผื่อเวลาให้ดีจนทำให้ทุกคนรอ พี่ ๆ ที่น่ารักก็ไม่ได้อะไร แต่ให้มิลค์รีบแต่งตัวน่าจะดีกว่า คนตัวเล็กจึงไม่อิดออดรีบรับเสื้อผ้าแล้วเข้าไปเปลี่ยนชุดทันที
ทันทีที่เข้ามาในห้องแต่งตัว มิลค์ก็เจอแทนไทกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ คนตัวเล็กชะงักกึก พอ ๆ กับคนตัวสูงที่หันมามองพอดี แทนไทที่กำลังเปลือยท่อนบน เตรียมจะใส่เสื้อส่งยิ้มกวนประสาทให้มิลค์ เพียงเท่านั้นดวงตาเรียวฉายความไม่เป็นมิตรทันที หน้ากล้องเราอาจจะยิ้ม บีบแก้มกัน แต่หลังกล้องเรากัดกันสุดฤทธิ์
คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนีไปอยู่อีกมุม รีบจัดการธุระของตนเองแล้วรีบออกไปอีกกว่า อยู่ด้วยกันนาน ๆ ชักจะเหม็นหน้าตงิด
“ไม่มีมารยาท” จู่ ๆ เจ้าแทนไทก็พูดลอย ๆ ทำท่าทางจัดปกเสื้อ เช็กความเรียบร้อยของตนเอง แต่ชำเลืองมองมิลค์ผ่านกระจกเงา ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหันขวับ
“นี่ว่าเราเหรอ”
“ก็เปล๊า....” แทนไทพูดเสียงสูง
“มีกันในห้องแค่สองคน ถ้าไม่ได้ว่าเราแล้วใคร” มิลค์ว่าด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะหาเรื่องโดยแทบไม่เช็กขนาดตัวของตนเองกลับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ มิลค์ก็ว่ามิลค์สูงนะ เขาชอบกินนม เล่นบาส แต่ก็ยังสูงไม่เท่าแทนไทอยู่ดี อีกฝ่ายสูงกว่าเขาตั้งสิบเซนฯ
“ว่าลูกหมามั้ง....” แทนไทชอบว่ามิลค์เหมือนลูกหมาคอร์กี้ เพราะตัวสั้น ๆ ป้อม ๆเหมือนกัน ส่วนมิลค์ก็ชอบว่าแทนไทว่าปากหมา เพราะเห่าไม่หยุดเสียที
“จะบอกให้นะ ถ้ารู้ว่ามีคนในนี้ เราไม่เข้ามาหรอก แล้วไม่อยากเห็นอะไรด้วย เสียลูกตา”
“อยากดูคนอื่นแก้ผ้าก็บอก”
“จะอยากดูทำไม เราก็มี” มิลค์เถียง กลีบปากบางเริ่มงองุ้มเข้า เมื่อทำท่าจะเถียงเขาไม่ได้ ตั้งแต่รู้จักกับแทนไท มิลค์รู้สึกว่าตัวเองปากจัดมากขึ้น ทุกครั้งที่รู้ว่าได้ร่วมงานกับแทนไท มิลค์มักจะแอบลับฝีปากมาก่อน เพราะเดี๋ยวจะเถียงอีกฝ่ายไม่ทัน
“มีจริงเหรอ ไหน...ขอดูหน่อย” ตอนแรกมิลค์เข้าใจว่าอีกฝ่ายแค่หยอกเล่น แต่พอเห็นแทนไทเดินอาด ๆ เข้ามาหาคนตัวเล็กก็ถึงกับถอยกรู ติดกำแพง จ้องหน้าแทนไทด้วยความหวาดระแวง
“จะทำอะไร ออกไป!”
“ก็อยากพิสูจน์ว่ามีจริงเหรอเปล่า” แทนว่าอย่างไม่ทุกข์ร้อน ก่อนมือหนาจะถือวิสาสะบีบหน้าท้องมิลค์เบา ๆ แบบอาศัยทีเผลอ แล้วพูดประโยคที่ทำให้คนฟังรู้สึกหน้าร้อนผ่าว “หึ มีแต่พุง”
“ไอ้บ้า เราออกกำลังกายอยู่นะ” จู่ ๆ มิลค์ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา อีกฝ่ายจะบอกว่าเขามีพุงได้ไง ในเมื่อมิลค์ออกกำลังกาย กินของมีประโยชน์แทบทุกวัน
“งั้นแสดงว่าเป็นหมูแข็งแรง”
“ฮึ่ย! ตัวเองมีดีมากงั้นสิ” มิลค์ว่า หวังจะให้แทนไทรู้สึกเจ็บช้ำบ้าง ทว่าอีกฝ่ายกลับรือเสื้อขึ้น โชว์ซิกแพ็กให้มิลค์ได้เห็นเป็นขวัญตา
“พิสูจน์ได้ตลอดเวลา อยากลองจับดูไหมล่ะ” แทนไทไม่พูดเปล่า แต่ดึงมือมิลค์หมายจะให้ไปจับหน้าท้องตัวเองด้วย แต่คนตัวเล็กยั้งมือสุดฤทธิ์
“ไอ้โรคจิต!!” มิลค์เกลียด มิลค์เกลียดแทนไทมาก ๆ ฮึ่ย! มิลค์ไม่อยากร่วมงานกับไอ้บ้าแทนไทแล้ว มิลค์อยากกลับบ้าน
เพราะมิลค์ต้องทำงาน เขาเลยกลับบ้านไม่ได้ อุตส่าห์เตรียมรับมือมาจากบ้าน แต่ก็ยังแพ้แทนไทอย่างราบคาบอยู่ดี คนตัวเล็กได้แต่แอบส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้แทนไท ระหว่างที่เรากำลังให้พี่ ๆ แต่งหน้าให้ แม้มิลค์จะทำหน้าไม่เป็นมิตร แต่รายนั้นก็ยังคงยิ้มระรื่นเพราแกล้งมิลค์ได้
“สองคนนี้อย่าหยอกกันซีคะ” เสียงของพี่ทีมงานเอ่ยขึ้น เมื่อมิลค์ยังขยุกขยักไม่หยุด ตัวการที่ทำให้มิลค์เป็นแบบนี้ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแทนไท
“มิลค์ไม่ได้หยอกนะครับ” มิลค์แย้ง เขาไม่อยากจะยุ่งกับแทนไทนักหรอก คนนิสัยไม่ดีอย่างอีกฝ่ายใครจะอยากหยอกด้วยกัน
“ไม่ได้หยอกงั้นก็นั่งดี ๆ ค่ะ เดี๋ยวกลับบ้านช้านะ” พี่ทีมงานขู่พร้อมกับจับหน้าให้คนตัวเล็กเชิดขึ้น เพื่อจะได้ลงลิปมันได้อย่างสะดวก ทำไมกลายเป็นว่ามิลค์ดื้อ ทั้ง ๆ มิลค์ไม่ได้เริ่มก่อน เขาไม่ได้ดื้อแต่แทนไทนั่นแหละที่แอบลูบมือมิลค์ไม่ยอมหยุด!
“ใกล้กันอีกนิดครับ”
แชะ!
“ยิ้มแบบนั้นแหละครับ กอดคอกันด้วย”
แชะ!
“คราวนี้แทนบีบแก้มมิลค์หน่อยครับ ขอแบบน่ารัก ๆนะ” พอสิ้นเสียงของพี่ช่างกล้อง แทนไทก็หันมายิ้มให้มิลค์อย่างตัววายร้าย ต่างจากคนตัวเล็กที่ถึงกับสะดุ้งโหยงราวกับเห็นผี
ตอนแรกโหยหาอยากกลับบ้านยังไง ตอนนี้มิลค์ก็ยังรู้สึกเช่นนั้น คำสั่งของพี่ช่างกล้องไม่ต่างจากใบเปิดทางให้เจ้าแทนไทแกล้งมิลค์ด้วยซ้ำ
“มันเป็นงานนะ ไม่ได้แกล้ง” แทนไทพูดเสียงแผ่ว ให้เราได้ยินกันสองคน ก่อนจะควับหมับที่แก้มมิลค์แล้วบีบตามคำสั่งของพี่ช่างภาพ คนตัวเล็กได้แต่ฝืนยิ้ม ถ้าเป็นปกติมิลค์คงปัดมืออีกฝ่ายโดยไม่ต้องคิด แต่นี่มันคืองาน เขาเลยเลี่ยงไม่ได้
“บีบแก้มเรานานเกินไปแล้ว” หลังจากพี่ช่างกล้องหันหน้าไป มิลค์ปัดมือแทนไทออกอย่างไม่ใยดี แม้มิลค์จะยังชักสีหน้าด้วยความไม่ชอบใจ แต่แทนไทก็ยังคงยิ้มระรื่น
“โรคจิต”
“ก็มันนิ่ม”
“แล้วมันใช่เรื่องไหม”
“เหอะ ไม่ได้อยากบีบหรอก คนอะไรแก้มนิ่มเหมือนโมจิ”
“นี่ว่าแล้วเหรอ?” มิลค์ถึงกับเลิกคิ้ว ถ้าแทนว่าเขาอ้วน เป็นหมูแข็งแรงอย่างที่เจ้าตัวเคยบอกตั้งแต่ในตอนแรก ๆ เขาจะไม่แปลกใจเลย แต่การที่บอกว่าแก้มนิ่มเหมือนโมจิ ทำไมมิลค์รู้สึกว่านั่นคือคำชม
“ใช่”
“งั้นเราไม่ว่ากลับหรอก เพราะไม่เจ็บ” มิลค์ว่าพร้อมกับส่งรอยยิ้มยียวนเหมือนที่แทนไทเคยทำ แต่ทว่าคนมองกลับไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนแต่อย่างใด มิหนำซ้ำแทนไทยังเผลอยิ้มตามมิลค์อีกด้วย
“นี่เรากำลังกวนประสาทแทนอยู่นะ เพราะฉะนั้นห้ามยิ้ม!” มิลค์ว่าอย่างเผด็จการ ก่อนจะเดินไปหาพี่ ๆ ทีมงาน ทิ้งให้แทนไทยืนอยู่หน้ากล้องเพียงลำพัง
“แบบนั้นเขาไม่เรียกกวนประสาทหรอก ไอ้ขาสั้น”
ในที่สุดงานถ่ายแบบของเราก็ผ่านพ้นไปด้วยดี มิลค์ดีใจจนอดยิ้มไม่ได้ เพราะเขาจะได้แยกกับแทนไทเสียที จริง ๆ เขาก็ไม่ได้เกลียดแทนไท เราไม่ได้เกลียดกัน แต่มิลค์ไม่ชอบนิสัยอีกฝ่าย เพราะแทนไทชอบแกล้งมิลค์ คนอื่นแทนไทไม่แกล้ง แกล้งแค่เขาคนเดียว มิหนำซ้ำยังแผลงฤทธิ์ใส่กัน ตั้งแต่ตอนเราร่วมงานกันครั้งแรกด้วยซ้ำ
นั่นจึงทำให้มิลค์เข็ดขยาดกับอีกฝ่าย แต่ถึงแม้ว่าเราไม่ถูกกันแต่ยังร่วมงานกันได้ ถึงแทนไทจะคอยแกล้งแมิลค์อยู่เสมอ แต่มิลค์ก็พยายามอย่างไม่ย่อท้อ เขาลับฝีปากมาตั้งแต่บ้าน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่จะสู้แทนไทได้สักที พูดแล้วก็เจ็บใจไม่หาย พาลจนนึกสงสัยว่าอีกฝ่ายคงมีหมาเป็นคอกอยู่ในปาก
นอกจากกระแสคู่จิ้นที่ทำให้เราได้ร่วมงานกันบ่อยครั้งแล้ว ความโลกกลมยังส่งผลให้เรามีเพื่อนกลุ่มเดียวกันด้วย แม้แทนไทจะอยู่คนละมหา’ลัย แต่เพื่อนส่วนใหญ่ของเจ้าตัวกลับอยู่มหา’ลัยเดียวกับมิลค์ กลุ่มเดียวกับเขา
บ่อยครั้งที่เราต้องเจอกันเพราะกลุ่มเพื่อน ตอนแรกเราก็รู้จักกันเพียงห่าง ๆ แทนไทก็มีเพื่อนในมหา’ลัยตัวเองเช่นกันจึงไม่ค่อยมาสุงสิงเท่าไรนัก แต่พอเราประกาศศึกกันอย่างเป็นทางการ แทนไทก็เริ่มไปมาหาสู่กับกลุ่มมิลค์มากขึ้น จนเขารู้สึกว่าหมอนี่จงใจกวนประสาท
“กลับยังไง ให้พี่ไปส่งไหมจ๊ะ” น้ำเสียงจีบปากจีบคอของแทนไท ทำเอาถึงมิลค์ถึงกับกรอกตา รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่ถูกกัน ยิ่งชอบมายุแหย่ให้โมโหอีก
“เหอะ อยากกลับด้วยมากมั้ง”
“งั้นไปรอที่รถเลย” คนตัวสูงว่าอย่างกระตือรือร้น
“เราประชดเถอะ”
“เราก็ประชดเหมือนกัน” แทนไทว่า ยิ่งเห็นมิลค์ทำท่าทาง ย่นจมูกใส่เขา คนตัวสูงก็นึกอยากบีบจมูกเล็ก ๆ อีกฝ่ายขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ทุกคนได้รับชมความน่ารักของมิลค์กันทั้งนั้น แต่เขากลับได้ละเว้นเป็นกรณีพิเศษ เจอหน้ากันที่ไหน ถ้าไม่มีต่อล้อต่อเถียงวันนั้นคงได้พายุเข้า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแบบนี้มันไม่ดี แทนไทว่ามันไม่ได้แย่ เพราะเขาได้รับในสิ่งที่มิลค์ไม่เคยทำให้ใคร....
พูดแล้วก็นึกว่าตัวเองเป็นโรคจิต เหมือนที่ไอ้ลูกหมาบอก...
“งั้นกลับบ้านดี ๆ นะ ไอ้ลูกหมา” เมื่อมิลค์ว่าเช่นนั้นแทนก็เอ่ยลา
“เช่นกันไอ้ปากหมา” แต่ดูเหมือนมิลค์จะไม่เต็มใจรับคำเอ่ยลานั้นเท่าไร
“เดี๋ยวโดน” แทนไทพูดแบบไม่ออกเสียง พร้อมกับยกยิ้มอันตรายให้กับมิลค์ มิหนำซ้ำยังท่าทางส่งจูบผ่านอากาศให้อีก ทำเอาคนมองได้แต่หลุบตาลงด้วยใจเต้นแปลก ๆ “ไอ้บ้า”
อารมณ์ขุ่นเคืองของมิลค์ทลายหายไปเมื่อถึงบ้าน คนตัวเล็กถึงกับคลี่ยิ้มกว้างเมื่อแม่เตรียมของโปรดไว้ให้เขา ปลาแซลมอนเป็นอาหารที่มิลค์ชอบที่สุด!
ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบ แต่มิลค์รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากที่ได้กินมัน จริง ๆ มิลค์ก็มีของโปรดหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นไก่ทอด ทับทิมกรอบ นมกล้วย อาหารเทียบทุกอย่างมิลค์ชอบกินหมด แต่เขารู้สึกชอบแซลมอนเป็นพิเศษ หลังจากทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ พอได้เห็นมื้ออาหาร ความเหนื่อยของเขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง
จังหวะที่มิลค์ตรียมจัดการอาหารตรงหน้า มือเรียวก็ชะงักไปก่อน เมื่อนึกถึงแทนไทที่ชอบอะไร คล้าย ๆ กัน...
จริง ๆ มิลค์ก็ไม่อยากจะยุ่งกับแทนไทเท่าไร แต่เขาจำได้ว่าอีกฝ่ายก็ชอบกินแซลมอนเหมือนกัน จึงตั้งใจจะถ่ายรูปส่งไปยั่วน้ำลายสอเสียหน่อย ถึงต่อหน้ามิลค์จะแกล้งไม่ได้ เถียงก็ไม่ค่อยทัน แต่เรื่องเย้าแหย่เขาไม่เป็นสองรองใคร และเมื่อคิดได้เช่นนั้นคนตัวเล็กก็ไม่รอช้า เขารีบคว้าโทรศัพท์มาเตรียมมื้ออาหารของตนเองให้แทนไทได้ดูทันที
‘มีอะไรจะอวด’
*ส่งรูปแซลมอน*
พอมิลค์กดส่งปุ๊บเพียงไม่ถึงนาที อีกฝ่ายก็กดอ่านในทันที คนตัวเล็กถึงกับยิ้มกริ่ม เมื่อเห็นแทนไทเงียบไปอยู่นานสองนาน แสดงว่าการส่งรูปแซลมอนไปยั่วน้ำลายอีกคน มันได้ผลเพราะอีกฝ่ายไม่ตอบกลับเลย ทว่าพอมิลค์ดีใจได้ไม่ถึงห้านาที แทนไทก็ส่งรูปตอบกลับมา คำพูดคำจาของอีกฝ่าย ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับคิ้วขมวด
*ส่งรูปซิกแพ็คตัวเอง*
‘อยากกินไหม?’
“ฮึ่ย! โรคจิต” ถ้าเรายังต้องโคจรเจอกันเกือบทุกวันเช่นนี้ สาบานได้เลยว่าคำว่าโรคจิตจะหลุดออกมาจากปากมิลค์หลายพันครั้ง “โอ้ย! เจ็บใจทำไมแกล้งกลับไม่ได้สักที”
________________
สกรีมแท็ก #พี่แทนน้องมิลค์
พี่แทนนี่ชอบแกล้งน้อง สงสารน้องสู้ไม่ได้สักที
สู้เขาไม่ได้ อยากกลับบ้านอย่างเดียวเลย
ยัยหมูแข็งแรง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
