04
ก่อนจะเคลิ้มหลับไปเราปิดท้ายด้วยการที่มิลค์โมโหจนร้องไห้ แต่พอตื่นเช้ามาร่างเล็กที่เป็นฝ่ายงอนกลับเป็นฝ่ายกอดก่ายแทนไทเอง เพราะนึกว่าอีกฝ่ายคือหมอนข้าง!
ทันทีที่คิวท์ตัวเล็กลืมตาขึ้นมา เขาก็รีบกระเด้งตัวออกทันทีพอ ๆ กับแทนไทที่งัวเงียตื่นขึ้นพร้อม ๆ กัน หน้าเนียนเริ่มขึ้นสีเพราะนอกจากจะเป็นฝ่ายนอนกอดก่ายแทนแล้ว เขายังทำน้ำลายเปื้อนใส่อีกคนด้วย ความน่าอายนี้ยังไม่สิ้นสุด เพราะบอยกับก้องก็กำลังนั่งดูโทรทัศน์ด้วยสีหน้าปกติ
“เอ่อ…”
“ตื่นแล้ว อาบน้ำแล้วก็รีบออกไปได้แล้ว” แม้มิลค์จะยังอายที่นอนน้ำลายไหลใส่อีกคน แต่อย่าคิดว่าเขาจะยอมยกโทษให้ แม้ความโมโหมันอาจมอดดับไปแล้ว แต่มิลค์ก็ยังงอนแทนมาก ๆ อยู่ดีและเรื่องน่าอายน่านี้จะไม่มีวันแพร่งพรายให้ใครรู้เด็ดขาด แม้แต่กับเพื่อนสนิท!
ฝั่งแทนไทจะก็ถึงกับหน้าเจื่อนไป หากรู้ว่ามิลค์จะเง้างอนขนาดนี้ ไหน ๆ อีกฝ่ายก็งอนแล้ว เขาคงจะจูบมากกว่าหนึ่งครั้ง เอาให้คุ้มไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลัง
“นิ่งทำไม เร็วสิเราให้เวลาอยู่ในห้องเราแค่ครึ่งชั่วโมง!”
“มิลค์ ไป….”
“ไม่ไป อย่ามาชวน” คนตัวเล็กพูดแทรกเสียงแข็ง ก่อนที่เจ้าเพื่อนตัวดีจะพูดจบประโยค ถ้าจะต้องไปเจอแทนไท บอกเลยว่าเขาไม่ไปเด็ดขาดและอย่าคิดว่ามิลค์จะใจอ่อนง่าย ๆ เพียงเพราะเพื่อนเป็นกาวใจให้
ฝั่งบอยก็ถึงกับหุบปากฉับ เขาได้แต่ส่งสายตาเลิ่กลั่กให้กับก้องว่าจะเอายังไงต่อ ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้ส่ายหน้าปฏิเสธเชิงบอกว่าตอนนี้อย่าตื้อมิลค์มากจะเป็นการดีที่สุด ใครจะคิดกันว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ ถึงแม้แทนจะไม่เคยยอมรับว่าชอบมิลค์ก็เถอะ แต่ใคร ๆ ก็ดูออกทั้งนั้น พวกเขาเลยปรึกษากันว่าอยากให้เพื่อนลงเอยกัน จากคู่จิ้นจะได้กลายเป็นคู่จริงเสียที
ตอนแรกพวกเขาไม่ตั้งใจจะชวนแทนไปห้องมิลค์ด้วยซ้ำ เพราะรู้ดีว่าเจ้าของห้องคงไม่อนุญาต แต่คืนนั้นอีกฝ่ายก็ดื่มหนักใช่ย่อย ด้วยความเป็นห่วงตามประสาเพื่อนเลยลากคอมาด้วยกัน ตกลงกันไว้แล้วว่าห้ามทำอะไรมากกว่านอนจับมือ แต่ไอ้แทนก็ปากว่ามือถึงเลยเกิดเรื่องขึ้น
ดูท่ามิลค์คงโกรธแทนไทจริง ๆ บอกให้อย่าใจร้อนก็ไม่เคยคิดจะฟัง สุดท้ายคงได้อดรับประทานระยะยาว ดีไม่ดีกระแสคู่จิ้น #พี่แทนน้องมิลค์ คงได้อวสานกันก็คราวนี้
“ทะเลาะกับแทนเหรอ” ก้องเอ่ยถาม ในตอนนี้พวกเขากำลังสวมบทเป็นคนไม่รู้ว่าเมื่อคืนก่อนเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ เพราะไม่เช่นนั้นมิลค์คงไม่ให้เข้าถึงตัวแน่ ดีไม่ดีอาจถูกเหมารวมเป็นผู้สวมรู้ร่วมคิดด้วยซ้ำ
“แล้วทำไมไม่ลองถามเพื่อนตัวดีล่ะ”
“ก็ยังไม่ได้คุยกับมันเลย เอ่อ...เราอยู่ข้างมิลค์นะ แต่มิลค์ก็อย่าไปใส่ใจมันเลย” ก้องพยายามพูดอ้อม ๆ เพราะความจริงพวกเขาก็มีส่วนผิดไม่น้อยสำหรับเรื่องนี้
“เราไม่ใส่ใจไม่ได้หรอก เพราะถ้าปล่อยไปให้แทนก็จะทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ แทนก็จะมองว่าการไม่ให้เกียรติเราไม่ใช่เรื่องผิด!” มิลค์ว่าอย่างมีน้ำโห ถึงแม้เขาจะเป็นคนง่าย ๆ ในหลาย ๆ เรื่อง แต่เรื่องนี้เขาปล่อยผ่านไม่ได้จริง ๆ
“เอางี้ไหม เดี๋ยวโทรตามให้มันมาง้อแกล้วขอโทษเลย” บอยเสนอแนะ
“ไม่ต้อง ถ้ามาเพราะเพื่อนโทรตามไม่ใช่เพราะความสำนึกก็ไม่ต้องมา” ถ้าตราบใดที่คำขอโทษไม่ได้มาจากความสำนึก มันก็ไม่มีความหมายสำหรับมิลค์ หลังพูดกับเพื่อนเสร็จ คนตัวเล็กก็ก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือต่อ ทิ้งให้เพื่อนสนิททั้งสองคนอยู่ในสีหน้าลำบากใจ
แทนไม่ได้เพิกเฉยกับเหตุการณ์เมื่อวันก่อน แต่เขากำลังคิดหาวิธีจะง้อมิลค์อยู่ต่างหาก คนตัวสูงมีท่าทีกลัดกลุ้มอย่างเห็นได้ชัด ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยง้อใครเลย มีผู้หญิงผ่านเข้ามาในชีวิตก็แค่สองสามคน แต่ก็ไม่เคยมีสักคนที่แทนไทจะเคยง้อ....
สำหรับกับมิลค์ ต่อให้เราเถียงกันสักกี่ครั้ง แต่เรารู้ดีว่าเราไม่ได้เกลียดกัน มันก็แค่การกัดกันอย่างที่เคยทำ แต่หลังเหตุการณ์นั้นแทนก็เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะเหมือนเดิมอีกไหม เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้ มันอาจจะแรงไปอย่างที่มิลค์เคยตัดพ้อก็ได้ แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาไม่ได้ตั้งใจ
แทนรู้แค่ว่าหากเขาปล่อยเหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านโดยไม่คิดจะง้อหรือเอ่ยคำขอโทษ มันไม่ได้แค่ทำให้เราห่างกันไป แต่อาจส่งผลมิลค์เกลียดหน้าเขาด้วยซ้ำ ซึ่งแทนไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
“เป็นไรวะ หน้าเครียดเชียว” จ็อบเพื่อนร่วมคณะและสถาบันเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ หลังเห็นหนุ่มคนดังนั่งคิ้วขมวดมาเป็นชั่วโมงแล้ว
“กูกำลังหาวิธีง้อคนอยู่วะ คิดไม่ออกเลยว่าจะง้อยังไง มึงมีวิธีปะ”
“ช่อดอกไม้ไหม? กูเคยเห็นในละคร เพื่อนกูก็ชอบทำเวลาง้อหญิงกัน มันโอเคเลยนะ”
“แต่เขาเป็นผู้ชายนะมึง”
“ใครวะ? มิลค์เหรอ? อ้าวมึงไปทำอะไรให้เขางอนวะ มึงนี่เทพจริงไปแหย่เขาจนได้เรื่อง” จ็อบว่าพลางกลั้วหัวเราะ
เขารู้จักมิลค์ คนดังแห่งมหา’ลัยสีชมพูอยู่ เราไม่ได้สนิทกันมากรู้จักกันผ่านเพื่อนเท่านั้น แต่จ็อบเคยได้พูดคุยและกินข้าวกับมิลค์อยู่สองสามครั้ง คนตัวเล็กก็ดูเป็นคนง่าย ๆ และอารมณ์ดี ติดอยู่แค่เวลาอยู่กับแทนไท คิวท์บอยตัวเล็กก็มักจะขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลาก็เท่านั้น
“ให้ช่อดอกไม้กับผู้ชาย ได้เหรอวะ” แทนไทถาม
“ลองดูเผื่อเขาชอบ.... ขนาดช่อก็เอาใหญ่พอ ๆ กับความรู้สึกผิดมึงเลยดีไหม เผื่อเขาจะได้รู้ว่ามึงรู้สึกผิดแค่ไหน” จ็อบเสนอความคิด
“แล้วถ้ามันไม่เวิร์คหละวะ”
“เขาชอบอะไรก็ซื้ออันนั้นให้เขาดีปะ เอาแบบ...ที่เขายังไม่มีเป็นของหายากไรงี้ เช่นพวกโมเดลแบบที่ผู้ชายชอบ ๆ กันอะ อาจจะไม่ยังไม่หายโกรธ แต่ก็ต้องใจอ่อนบ้างหละวะ” จ็อบพูด สมมติไปว่าตนเองเป็นมิลค์
“แล้วมึงไปทำอะไรให้เขาวะ ถึงได้งอนจนต้องง้อแบบนี้”
“เขาทุบกู กูเลยคว้าคอเขามาจูบประชด”
“ไอ้ซั๊ซ สมควรแล้ว สาธุบุญ!”
เพราะไม่รู้จะง้อยังไง แทนจึงเลือกทำตามวิธีที่จ็อบแนะนำ คาบบ่ายที่ไม่มีเรียนคนตัวสูงตัดสินใจขับรถไปร้านดอกไม้ เขาเลือกเป็นดอกลิลลี่สีขาว ช่อโตแทนคำขอโทษตามคำแนะนำของพนักงานขาย เพราะยังไม่มั่นใจว่าวิธีง้อนี้ได้ผล แทนไทจึงตัดสินใจโทรไปอีกร้านหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านของเล่นสำหรับผู้ชายเพื่อสั่งสินค้า
ราคาปกติมันก็แพงเอาเรื่องอยู่แล้วและตอนนี้มันสูงกว่าปกตินิดหน่อย เพราะแทนอยากได้ภายในเย็นนี้ แต่ถ้าต้องจ่ายมันเพื่อแลกกับความใจร้อนของตนเอง แทนก็ยินดี....
หลังได้ช่อดอกไม้เสร็จแทนไทก็จัดการบึ่งรถตรงมายังมอของอีกคน ไม่ว่าวันนี้จะเป็นยังไง แทนก็ต้องง้อมิลค์ให้สำเร็จให้ได้ คนตัวสูงอาจข้อความจากบอย หลังทักไปถามว่าอยู่ไหนกัน
ทันทีที่มาถึง เมื่อก้องและบอยเห็นเขา ทั้งคู่ส่งซิกให้แทนเข้ามาเลย ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าอย่างประหม่า เขาไม่เคยง้อใครเลยในชีวิตนี้ อีกทั้งตอนนี้ทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่เขาทำให้แทนรู้สึกกดดันอยู่ไม่น้อยและเมื่อตั้งหลักได้แล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า เขาสาวเท้าเดินไปหามิลค์ทันที
“มิลค์....” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก ก่อนที่คนตัวเล็กเหลือบมองดอกลิลลี่สีขาว ช่อโตที่ถูกยื่นมาให้ด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ ทำเอาแทนไทถึงกับใจเสีย
“เอาดอกไม้มาทำไม เราไม่อยากได้” มิลค์ว่าตาขวาง พลางรวบรวมข้าวของลงกระเป๋าเตรียมจะหนีแทนไท
“แล้วอยากได้อะไร”
“มันใช่เรื่องที่เราต้องคิดเหรอ ถ้าไม่คิดจะให้เกียรติกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องรู้จักกันดีกว่า” มิลค์ว่า เขาไม่เคยต่อว่าใครรุนแรงแบบนี้และแทนไทเป็นคนแรก คนฟังถึงกับหน้าสลดลง จากที่คิดว่าดอกไม้ช่อโตจะทำให้มิลค์หายโกรธเขากลับคิดผิดถนัด
“เดี๋ยวสิมิลค์!” คนตัวสูงรั้งไว้ด้วยเสียง ซึ่งนั่นก็ทำให้มิลค์ยอมหยุดเดินและฟัง
“....”
“งั้นเราขอเวลาหนึ่งวันได้ไหม.... ถ้ามิลค์ยังไม่หายโกรธ เราจะไม่มาเจออีกเลย” แทนยื่นข้อต่อรอง ไม่รู้เขาคิดอะไร แต่เขาได้พูดมันออกไปแล้ว
“ก็ได้...” คิวท์บอยตัวเล็กรับข้อเสนอ นั่นทำเอาคนฟังถึงกับใจชื้น “แต่ถ้าถึงเที่ยงคืนเราไม่หายโกรธ แทนกับเราไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยนะ”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
