☆○°●•[ ขัดดอกที่ 6 ]•●°○☆
เช้ารุ่งขึ้นของอีกวันทัพแทนมีอาการดีขึ้นจากเมื่อนวาน ไข้ลดลงทำให้ทั้งคู่และการ์ดเดินทางกลับกันในช่วงบ่ายของวัน ภากรใช้เวลาทั้งวันดูแลทัพแทนอย่างดีแม้จะดีขึ้นแล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะสามเหตุเกิดจากความหื่นของเขา
การที่รวมรักกันกลางทราย ริมหาดที่มีคลื่นซัดเบาๆ และไอทะเลทำให้ส่งผลตามมาอย่างที่เป็น
กลับมาจากทะเลครั้งนี้ทำให้ภากรรู้สึกว่าต้องหาคำตอบให้ตัวเองให้ได้ มันไม่ใช่แค่ติดใจอย่างแน่นอน แต่มันมีความรู้สึกบ้างอย่างติดกั้นไว้ด้านในใจ เขาไม่สามารถพูดคำนั้นออกมาได้เติมปากถ้ายังไม่แน่ใจ
และมันคงไม่ยากสำหรับคำตอบ
เพียงเขาต้องทบทวนอย่างถี่ถ้วน
"วันนี้ไปไหนรึเปล่า" ภากรเอ่ยถามคนที่นั่งถือโทรศัพท์ดูหุ้นอยู่ในห้องนั่งเล่น ทัพแทนมักจะมานั่งดูหุ้นทุกๆ เช้าหลังทานข้าวเสร็จ
วันนี้ทัพแทนอาการเป็นปกติจึงลงมาทำกิจวัตรประจำวันได้ตามเดิม
"ไม่" ทัพแทนตอบเสียงเรียบ ก่อนจะละสายตาจากโทรศัพท์ถามคนถามกลับ "มีอะไรอีก"
แน่นอนว่าเพราะภากรชอบถามจุกจิกทัพแทนทุกเช้า ทำให้ทัพแทนถามกลับเนือยๆ
"วันนี้ไปห้างกันมั้ย?" ภากรถือโอกาสชวน เขาคิดว่าที่ห้างมันมีอะไรให้ทำเยอะแยะมากมาย สำหรับหาคำตอบเขา
อาจจะเรียกว่า 'ลองเดต' ก็ได้ เพราะมันคงเรียกเป็นอย่างอื่นไม่ได้
"กี่โมง"
"เที่ยงๆ"
"อืม เอาสิ" ทัพแทนว่าแล้วก้มหน้าลงสนใจโทรศัพท์ต่อ ทว่าภากรยกยิ้มพอใจที่อีกฝ่ายไม่ติดขัด
ภากรยังคงไม่ไปไหนแม้จะได้ทำตอบแล้ว ทว่ากลับนั่งจ้องอีกฝ่ายไม่ละสายตา ใบหน้าขาว จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วหนา และตาคมมันช่างทำให้เพลินตานัก เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าจะต้องมานั่งจ้อง นั่งมองสำรวจใบหน้าผู้ชายแบบนี้ ดูตอนนี้สิอยากจะหัวเราะตัวเองเป็นภาษาฝรั่งเศส
สิ่งที่ไม่น่าเกิดมักเกิดขึ้นในชีวิตเขาเสมอ
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกจะไปในทางที่ดีด้วยซ้ำ
"นายน้อยครับ" หนึ่งเดินเข้ามาพร้อมเรียกทัพแทน
ทัพแทนเงยหน้ามอง "ว่า?"
"เอ่อ...." หนึ่งกระอ่อมกระแอ่มหันไปมองภากรอย่างช่างใจ ว่าควรจะพูดดีหรือไม่
"มีอะไรก็ว่ามา" ทัพแทนว่าเพราะคิดว่าไม่มีอะไรน่าห่วง ภากรสามารถรู้เรื่องเขาได้ทุกเรื่อง
"คุณราม....มาขอพบครับ" หนึ่งค้อมหัวให้นายน้อย
ราม?
ภากรมีสีหน้างุนงงเล็กน้อย แต่เมื่อหันไปมองเจ้าหนี้เขาก็พบว่าอีกฝ่ายนิ่งจนพูดไม่ออก ใครกันที่ชื่อ'ราม ทำไมพอพูดแล้วทัพแทนเป็นอย่างนี้
"ให้....เขาเข้ามา" ทัพแทนตอบก่อนจะทำท่าเป็นดูหุ้นต่อ หนึ่งรับทราบพลางเดินออกไปเชิญแขกที่ชื่อรามมา
ปกติทัพแทนไม่ใช่คนที่พูดชะงักได้ แต่นี่กลับพูดแล้วหยุดมันคืออะไร? ภากรคิ้วขมวดเล็กน้อย ก่อนจะขมวดเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นคนเข้ามาใหม่
"หวัดดีครับนายน้อย" ชายมาใหม่พูดจาติดตลกและเดินเข้ามาใกล้ "นั่งด้วยคน"
"เชิญ"
"ไม่เปลี่ยนเลยนะ" นิสัยยังไงก็ยังคงแบบนั้น เย็นชาเหมือนเดิมเป๊ะ!
"ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน" ทัพแทนว่าเสียงเรียบและถามต่อ "แล้วมีอะไร"
"คิดถึง อยากมาหา"
ภากรรู้สึกหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันไม่รู้ว่าอากาศร้อนหรือว่าอะไร แต่เขาหงุดหงิดแปลกๆ
ชายมาใหม่หน้าตาดีไม่ใช่เล่น สูง ขาว หุ่นดี ดูมีออร่า หน้าตาบ่งบอกถึงพวกไฮโซ เห็นเพียงท่านี้ก็ทำให้ภากรรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่าง ยิ่งมาพูดคำว่าคิดถึงเจ้าหนี้เขาแล้วด้วยยิ่งรู้สึกไม่เป็นมิตร
"เจอแล้ว งั้นก็กลับไปซะ" เจ้าหนี้เอ่ยไล่
"ใจร้ายยยย แฟนมาหาทั้งทีพูดงี้?" คนมาใหม่ทำเสียงออดอ้อน
"พูดให้ถูก" ทัพแทนจ้องตาจริงจัง
"ก็แฟน ทำไม?"
"แฟนเก่า"
"ก็นั่นแหละ" รามเบะปากใส่ ทำมาเป็นแฟนกงแฟนเก่า ก่อนจะเอะใจว่าเหมือนมีคนนั่งอยู่ด้วย "แล้วนั้นใครอ่ะ?"
โถ่ววว ชีวิต! นั่งอยู่ตั้งนานเพิ่งเห็นรึไงฟ๊ะ!? นี่มันกวนกันชัดๆ เห็นเขาเป็นอากาศรึไง คุยกันอยู่สองคน!!!
ภากรมองทัพแทนอย่างช่างใจ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบคนที่ชื่อรามนั่นว่าอะไร....
"แฟนใหม่"
"แฟนใหม่!!! ไม่จริงใช่มั้ยทัพ" รามถามตาตื่นเขาไม่คิดว่าทัพแทนจะมีแฟนแล้ว ทั้งๆ ทีครองโสดจากเขามานาน
ภากรยิ้มขึ้นแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ตอนนี้ฉีกยิ้มถึงรูหูรึยัง แต่มันดีต่อใจเหลือเกิน อย่างน้อยคำตอบที่ออกมาจากปากคนตรงหน้ามันก็ทำให้เขาใจชื่นขึ้น
"จริง" ทัพแทนตอบธรรมดาแต่ในตายิ้ม เขาไม่จำเป็นต้องตอบยาวๆ ให้มากเรื่อง
รามทำเสียงเหอะหึในลำคอก่อนจะมองสำรวจใบหน้าของภากรอย่างละเอียด คิ้วหนาค่อยๆ ขมวดติดกัน ทำท่าครุนคิดว่าเคยเจอภากรที่ไหน "จะว่าไปก็คุ้นๆ นะ เหมือนเคยเจอที่ไหน...."
"กลับไปได้แล้ว" ทัพแทนขัดเพราะกลัวรามจะนึกอะไรออกขึ้นมาจนหลุดปาก
"จำได้แล้ว!!!" รามตาโตยิ้มแป้นเมื่อนึกหน้าออก "เขาคือพะ...."
ปากของรามค่อยๆ หุบลงเมื่อทัพแทนส่งสายตาดุดันขู่
ไอ้หมอนี่มันเคยเจอเราด้วยเหรอ แล้วทัพแทนล่ะเคยเจอเขามั้ย? ภากรคิ้วขมวดเป็นปมเมื่อกำลังตั้งคำถามมากมายในหัวตัวเอง
"ทำเป็นดุ...." รามทำเสียงเง่างอนใส่ และหันไปหาภากรเพื่อทำความรู้จัก และยื่นมือไปทักทาย "ผมรามนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ภากรยืนมือไปจับทักทายกลับ "ภากร ยินดีที่ได้รู้จัก"
แม้ในใจจะไม่อยากรู้จักเท่าไหร่ ทว่ากลับก็ต้องปั้นหน้ายิ้มทักทาย เพื่อไม่ให้เสียมารยาท
"คุณภากรมาเป็นแฟนทัพมันได้ไงครับ" รามถามยิ้มๆ ไม่คิดอะไร แต่คนถูกถามนี่ไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียวเมื่อถามถึงเรื่องนี่ เขาควรตอบว่าอะไรดี?
"เอ่อ...."
"ไม่ใช่เรื่องของนาย" ทัพแทนพูดขัดขึ้นเพราะรู้แก่ใจว่าภากรคงตอบไม่ถูกแน่
"ไม่ใช่เรื่องของนายต่างหาก แฟนเก่ากับแฟนใหม่เขาจะคุยกัน" รามทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"ราม" ทัพแทนว่าเสียงเย็นตาเย็นมองราม
"เออรู้แล้วน่าาา รบกวนคุณภากรไปไหนก่อนได้มั้ยครับ?" รามหันมาถามภากรเหมือนการขอร้อง แต่มันเป็นการบีบบังคับทางอ้อม เพราะถามขนาดนี้คงตอบว่าไม่คงไม่ได้
นี่สรุปคือเขาต้องเป็นคนเดินออกไป?
ภากรคิ้วกระตุกหันไปมองเจ้าหนี้เพื่อถามทัพแทนทางสายตาว่าจะเอายังไง ให้เขาอยู่หรือไป ใจอยากให้ทัพแทนให้เขาอยู่ต่อ แต่เมื่ออีกฝ่ายพยักพเยิดหน้า เขาเลยยอมลุกเดินออกไปแต่โดยดี
"เล่ามาเลย" รามถามขึ้นเมื่อเห็นว่าภากรออกไปแล้วจริงๆ
"ไม่จำเป็น"
"ทัพแทน....จะตอบดีๆ หรือให้จับปล้ำตรงนี้ให้พี่กรเห็น" รามถามด้วยความอยากรู้ ที่เรียกภากรว่า 'พี่' เพราะภากรเป็นรุ่นพี่ต่างคณะของพวกเขา เช่นเดียวกับรามที่เป็นเพื่อนคนละคณะ แม้สนิทกันตั้งแต่ ม.ปลาย
"อย่ามาทะลึ่งให้มาก"
"ที่งี้บอกทะลึ่ง ที่เมื่อก่อนใครร้องให้เอาอีกๆ ก็ไม่รู้" รามทำปากยื่นปากยาวทั้งยังลอยหน้าลอยตา
ทัพแทนพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยใจกับคนที่ขึ้นชื่อว่า 'แฟนเก่า' รามเป็นแฟนคนแรกของเขา และยังเป็นคนแรกเรื่องบนเตียงอีกต่างหาก แต่ก็ต้องเลิกกันเพราะความรู้สึกที่มีให้กันต่างคนต่างหายไป ด้วยเวลาและอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้ตอนนี้มีเพียงคำว่า 'เพื่อนที่ดี' ให้กันเพียงเท่านั้น
ส่วนเรื่องที่ทัพแทนอึ้งเมื่อตอนหนึ่งเข้ามาบอกว่ารามจะมา คือเขาไม่คิดว่ารามจะมากะทันหันแบบไม่บอกร่วงหน้ากัน ทั้งที่ทุกครั้งเวลาจะมารามจะบอกร่วงหน้า นี่เล่นมาช่วงภากรอยู่กับเขาอีก
"สรุปจะบอกได้รึยัง" รามถามย้ำเซ้าซี่ทัพแทน ต่อม (เสือก) อยากรู้อยากเห็นของเขาทำงาน
"บอกไม่ได้" ทัพแทนยังคงไม่คิดเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภากรให้รามฟัง
"ทัพแทน!"
เฮ้อ ทัพแทนพรูลมหายใจเหนื่อยหน่าย จึงตัดรำคาญอีกฝ่ายตอบสั้นๆ "บังเอิญ...."
"ยังไง"
"ไม่ยุ่งน่า รู้เท่านี้แหละ เดี๋ยวถึงเวลาจะเล่าให้ฟังเอง" ทัพแทนยังไม่อยากพูดสาเหตุที่ภากรมาอยู่ที่บ้านเขาในตอนนี้ เอาไว้อะไรลงตัวกว่านี่จะบอกรามเอง แบบละเอียดก็ยังได้
รามรู้เรื่องที่เขาชอบภากรหลังจากเขากับรามเลิกกันได้ไม่นาน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาให้ความสนใจภากรเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะไปไหนก็มองหาแต่ภากร แล้วก็มีรามนี่แหละที่คอยจ้องแต่จะหัวเราะเขาที่ไม่กล้าเข้าไปทักภากร
การแอบชอบรุ่นพี่ที่ดูดีไปซะทุกอย่าง มีผู้หญิงล้อมรอบและยิ่งคนอย่างภากรแล้วไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งไม่มีท่าทีชอบผู้หญิงแบบนี้ด้วย นี่ถือเป็นโชคดีของเขาที่พ่อและแม่ภากรดันมากู้เงินกับพ่อเขาพอดิบพอดี ทำให้มีโอกาสให้ภากรมาขัดดอกและได้ใกล้ชิด (ชนิดที่ว่า'แนบเนื้อ' กันเลยเชียว)
"เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้แล้วสินะ" รามพูดหน้าตาและน้ำเสียงตัดพ้อ แต่รู้ว่าทัพแทนคงไม่ง้อและเอาแต่นิ่ง เขาจึงหายเองไม่วายกำชับทัพแทน "แล้วอย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยนะเว้ย"
"...."
เงียบทำไมล่ะ! "เข้าใจมั้ย?"
"อืมเดี๋ยวเล่า"
"ดีมาก" รามเอนหลังสอดมือใต้ศรีษะ ไขว่ห้างกระดิกเท้าชิวๆ
"กลับได้ยัง?" ทัพแทพถามเสียงเรียบแต่จริงจังในคำถาม
"ยัง....รีบรึไง มายังไม่ถึงชั่วโมง"
"ตามใจ จะไม่อยู่บ้านแล้ว"
"ไปไหน?"
"ห้าง"
"กับใคร?"
"นี่ราม จะถามอะไรมากห๊ะ รู้ว่าไม่ชอบพูดก็ถามอยู่นั่น" ทัพแทนเริ่มหงุดหงิดกับคนตรงหน้าที่นั่งสบายชิวๆ เหมือนบ้านตัวเอง
"ไม่ดีรึไง พูดมากๆ กลัวพิกุลจะร่วงว่างั้น?" รามรู้ดีว่าทัพแทนเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด เขาจึงชอบถามมากเรื่องเพื่อให้ทัพแทนพูดเยอะขึ้น
ทัพแทนถอนหายใจเหนื่อยใจเพราะรามดูไม่ฟังที่เขาพูดเลยสักนิด ทว่ายังถามกลับมาอีกเขาจึงเงียบไม่ตอบ
เขาลุกขึ้นทำท่าจะก้าวรามก็ถามว่าจะไปไหนเลยตอบสั้นๆ ว่าจะขึ้นห้องและยังบอกรามว่าจะอยู่ต่อก็อยู่ไป แต่อีกสักพักเขาจะออกไปข้างนอก รามจึงยอมกลับแต่โดยดีเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ถ้าเจ้าของบ้านไม่อยู่ ทัพแทนเดินออกจากห้องนั่งเล่นหลังจากส่งรามเสร็จก็ขึ้นบนห้อง เปิดประตูไปเจอภากรที่ยังนั่งหงุดหงิดอยู่
"จะไปรึยัง?" ทัพแทนถาม
"...."
"ถ้าไปจะได้ให้คนเตรียมรถ"
"ได้ยินที่ฉันถามมั้ย!"
"ได้ยิน...."
"แล้วทำไมไม่ตอบ!" ตอนนี้กลายเป็นภากรที่กำลังทำทัพแทนหงุดหงิดงุนง่านอย่างมาก
ภากรแค่รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าไปเอง เขากำลังสับสนกลับตัวเองอย่างมาก เพียงแต่ยังไม่มีคำตอบให้ การที่รามที่เป็นแฟนเก่าทัพแทนมานั้น ทำให้เขาหงุดหงิดไปหมด จากที่คิดว่าจะไปข้างนอกกับเจ้าหนี้ของเขา กลับรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่อยากไปไหน สู้นอนอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี่ดีกว่า
แผ่นที่คิดไว้คงต้องยกเลิก....
"ไม่ไป" ภากรตอบเสียงนิ่งเรียบราวกับเลียนแบบอีกฝ่าย
"ครับหายไปไหน? หรือว่าช่วงนี้ผมใจดีมากไปเลยลืมตัว" ทัพแทนถาม ช่วงนี้เขารู้ตัวดีว่าตัวเองรามใจภากรตลอด ขนาดอยากไปทะเลก็พาไป จนภากรคงลืมสถานะตัวเองในคฤหาสน์หลังนี้
"ไม่ไปครับ" ภากรจงใจเน้นคำว่า'ครับ ให้อีกฝ่ายฟัง
"อย่ามาประชด"
"ผมไม่ได้ประชดครับ และก็ไม่กล้าประชดคุณด้วย" ประโยคที่หลุดออกจากปากภากรมา ทำให้ทัพแทนสะอึกเล็กน้อย ภากรไม่เคยแทนตัวเองและแทนตัวเขาแบบนี้ มันรู้สึกไม่ดีแปลกๆ
ทัพแทนกลืนน้ำลายลงคอไปไม่ถูก ใจคอวูบโหวง "....ทำไม?"
ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้?
"ผมไม่อยากไปครับ คุณมีอะไรใครผมทำก็สั่งมาได้เลยครับ ผมไม่อยากอยู่เฉยๆ เดี๋ยวคุณจะไม่คุ้ม" ภากรตอบคำถามในใจตัวเองได้ทันที หลังจากได้ยินคำพูดของทัพแทน
ใช่ เขามาในฐานะลูกหนี้ที่มาขัดดอก ทุกอย่างมันคือการเผลอใจไป มันไม่ได้มีอะไรอยากที่คิดไว้ เพราะฉะนั้นควรหยุดเพียงเท่านี้....
ทัพแทนรู้สึกจุกในออกเมื่อภากรพูดอย่างไม่เคยเป็น เขาพูดอะไรผิดไปใช่มั้ย? ถึงทำให้ภากรเป็นแบบนี้ ตอนนี้ทัพแทนรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ
"ผมขอตัวลงไปช่วยงานนะครับ" ภากรรู้ดีว่าเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ไม่เคยต้องทำงานอะไร แต่เมื่อมันเป็นแบบนี้เขาก็ไม่มีทางเลือก ภากรเดินออกไปโดยไม่มองหน้าอีกฝ่ายสักนิด ทัพแทนทิ้งตัวลงบนที่นอนพลางกุมขมับหมดปัญญา
มันต้องเป็นแบบนี้จริงๆ ใช่มั้ย....
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBCมาแล้วค้าบบบบบ เอาแล้วไงละ ภากรจะเป็นยังไงบ้างละเนี่ยยยยย
ฝากติดตามด้วยนะค้าบ
Justinmymind PANPAGE
หัวข้อ: [Dedtor!!! ลูกผู้ชายขัดดอก✿] • [up : แจ้งข่าว] • [14/04/62] • [P.3] (อ่าน 16877 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก