-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ลูกผู้ชายขัดดอก
(https://www.picz.in.th/images/2018/03/04/SdATRv.png)
-
☆○°●•[ บทนำ ]•●°○☆
"กรค่ะ! หายไปนานเลยนะคะ แล้วนี่กรมากับใครหรอ?"
เสียงหญิงสาวดังขึ้นเมื่อเจอ 'ภากร' ชายหนุ่มร่างสูง หุ่นหนาราวกับนายแบบดังๆ สีผิวแทน และผู้ที่มีใบหน้าคมกริบเป็นเอกลักษณ์ มาดแบรดบอยที่สาวคนไหนเห็นก็อยากจับจอง เธอเป็นคนคุยคนล่าสุดก่อนที่ภากรมาขัดดอกเอ่ยทักก่อนจะถามขึ้น
"เอ่อ..."
"แฟนครับ ผมเป็นแฟนเขา"
ก่อนจะมีเสียงแทรกขึ้นเป็นเสียง 'ทัพแทน' หนุ่มร่างเล็กกว่าภากรนิดนึง เป็นผู้ชายเนี้ยบๆหน้านิ่งๆตอบแทน เขาเป็นลูกของเจ้าหนี้ที่บ้านครอบครัวภากรเป็นหนี้ ทำให้ขวัญมีสีหน้าตกตะลึงนิดหน่อย
"ไม่ใช่นะ! เพื่อนน่ะขวัญ เพื่อนกันๆ"
"ตบปาก"
"...."
"ตบ - ปาก"
ทัพแทนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและหน้าตาที่นิ่งเฉย แต่อีกฝ่ายไม่ทำตามเลยพูดเน้นคำอีกครั้ง จนภากรอ้าปากเหวอแต่ต้องยอมทำตามคำสั่งดีๆ เพราะเขาไม่มีสิทธิ์ค้านเมื่อตกอยู่สถานะลูกหนี้
เพี้ยะ!
"ตอบเพื่อนคุณใหม่"
คนหน้านิ่งเน้นไปที่คำว่า'เพื่อน'แล้วหันไปยิ้มให้ขวัญสาวสวย เธอยิ้มแห้งๆตอบ
"นี่....เมียเราเองขวัญ แหะๆ"
เขาฝืนยิ้มแห้งๆตอบ ใครจะไปเชื่อว่าเป็นแฟน เป็นผัวเมียกัน ในเมื่อเขาทั้งสองไม่มีความเหมือนเกย์เลยสักนิด ทั้งกิริยาท่าทางและการพูด
"กลัวแฟนดีนะคะกร ไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าพ่อเพลย์บอยอย่างกรจะทำอะไรแบบเมื่อกี้ตามที่แฟนสั่ง หึๆ"
เธอแค่นหัวเราะก่อนจะโบกไม้โบกมือลาทั้งภากรและแทนทัพอย่างง่ายดาย
จบกันชีวิตที่มีสาวๆตามตลอดเวลาไม่วาจะไปไหนตอนนี้กลายมาเป็นผู้ชายตามละ แถมมีอำนาจเหนือเขาอีกต่างหาก ได้เมียเหมือนจะได้พ่อแม่เพิ่ม (พ่อแม่ยังไม่เคยสั่งขนาดนี้)เฮ้ออออออ!
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
ฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ ยังไงอย่าลืมติดตามภากรและทัพแทนกันด้วยน้า :mew1:
-
น่าอ่าน. น่าติดตาม,,,
-
รอติดตามค่ะ :katai2-1:
-
รอตาม :z1:
-
โอ้โห มาไม่กี่บรรทัด แต่ราชินีมาเต็มจ้า 555
-
นาน ๆ จะได้อ่านนิยายที่พระเอกกลัวเมีย ดีเหมือนกันแฮะ :laugh:
-
☆○°●•[ เริ่มขัดดอก ]•●°○☆
ผู้คนมากในบ้านศักดิริยะ ที่ถือว่ารวยพอสมควรไม่ได้ติดลำดับเศรษฐีต้นๆของไทย แต่ด้วยในช่วงนึงที่ธุรกิจและเศรษฐกิจตกต่ำลง หน้าที่การงานที่ทำอยู่จึงมีปัญหาด้านการบริหารการเงิน ที่มีการชอกโกงแต่ไม่สามารถจับคนผิดทุจริตได้ อีกทั้งลูกชายคนเดียวที่ใช้เงินฟุ้มเฟือยเรื่อยเปลือยเพราะไม่รู้เรื่องการเงินของที่บ้าน จึงต้องไปกู้กับ 'เสี่ยใหญ่ ตระกลูวิเศษพิทักษ์' ที่ติดลำดับมหาเศรษฐีต้นๆของประเทศ อีกทั้งยังเป็นเจ้าพ่อเงินกู้ก็ว่าได้ กู้เป็นจำนวนเงินร้อยกว่าล้าน โดย! มีขอแม้อยู่ขอเดียวหลักๆถ้าไม่สามารถนำเงินมาคืนได้ตามกำหนด เงินที่กู้มาต้องใช้ภายในเวลาหนด ถ้าใช้คืนไม่ทันก็ต้องทำตามที่ตกลงกันไว้ คือนำลูกชายมาขัดดอก จับเส้นสัญญามัดมือชกเลยก็ว่าได้แต่ทำไงก็ต้องยอม เพราะจำเป็นจริงๆ หลังจากนั้น 'คุณวิทย์ ศักดิ์ริยะ' และ 'คุณราฐา ศักดิริยะ' ภรรยาท่านได้นำไปหนุนเวียนกับธุรกิจของทางบ้าน ทุกอย่างเหมือนจะดีแต่กลับไม่เป็นไปตามที่คิดแม้ว่าจะนำเงินที่กู้มาลงทุนไปทั้งหมด ก็ยังไม่เป็นผลที่ดีขึ้น จึงทำให้.....
"ห๊ะ!!! เงินมากมายขนาดนั้นแล้วพ่อจะใช้คืนยังไง!"
เสียงดังจากผู้ชายร่างสูงนั้นคือ... 'ภากร ศักดิริยะ' ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณวิทย์กับคุณรฐาดังขึ้นจากความตกใจเมื่อรู้ว่าธุรกิจที่บ้านมีปัญหา อีกทั้งยังต้องกู้เงินเขามา
"แล้วที่พ่อบอกว่ามีเรื่องให้ผมช่วยคือ?" ภากรถามด้วยน้ำเสียงเรียบธรรมดา
สีหน้าคนลูกที่จริงจัง ทำให้สีหน้าผู้เป็นพ่อและแม่ซี๊ดซานไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะตัดสิ่งใจอธิบาย
"เอ่อ...คือเขาถามพ่อว่ามีลูกชายใช่มั้ย พ่อเลยว่าใช่ จากนั้นเขาก็บอกว่าถ้าพ่อใช้หนี้ภายในหนึ่งปีไม่ได้....พ่อต้องส่งแกไปขัดดอกกับลูกเขา"
"ห๊ะ!!! นี่พ่อล้อผมเล่นรึเปล่าแ!?" น้ำเสียงและสีหน้าตกใจมากกว่าในตอนแรก แต่คำตอบจากพ่อคือใบหน้าที่ส่ายปฏิเสธสื่อว่าไม่ได้ล้อเล่น
"ไม่มีทาง! ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก ผมภากร ศักดิริยะ! ไม่มีความจำเป็นที่ผมต้องทำและผมก็เป็นผู้ชาย พวกมันโรคจิตรึเปล่าจะให้ผู้ชายไปขัดดอก" เขายังคงเลือกที่จะไม่ทำสิ่งที่พ่อเอ่ย แต่มันไม่เป็นตามที่เขาต้องการ
"แกต้องไป! เพราะแกก็มีส่วนเหมือนกัน ใช่แต่เงิน! ผู้หญิงๆแกก็เปย์เขาไม่จำกัดวงเงิน ไหนจะรถบ้าๆบอๆที่แกซื้อเป็นว่าเล่นอีกคิดบ้างสิ!" คนพ่อตวาดเสียงดัง
"หรือแกจะขายรถแกทิ้งให้หมด! แต่มันก็คงไม่พออยู่ดี"
"ไม่! ผมไม่ทำอะไรทั้งนั้นทั้งขายรถทั้งไปขัดดอกบ้าบอะไร ผมไม่ทำ!" เขายังคงย้ำคำเดิมซ้ำๆ
"เราไม่มีทางเลือกแล้วนะกร แม่กับพ่อว่าทางนี้ดีที่สุดแล้ว ลูกเองก็เป็นผู้ชาย มีอะไรที่มันเสียหายบ้าง? ถ้ากรเป็นผู้หญิงแม่คงไม่กล้าทำ...." คุณรฐาเอ่ยช่วยเมื่อเห็นว่าพ่อลูกคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว
"ผมผิดที่เกิดเป็นผู้ชายสินะ หึๆ" เขาแค่นหัวเราะมองแม่และพ่อสลับกัน
"ผมต้องไปวันไหนล่ะ"
"....วันนี้" คุณวิทย์ตอบเสียงอ่อยนึกสงสารลูกที่หน้าตาสลดลง
"ดีเนอะ หึๆ บอกให้รู้เรื่องวันนี้อีกทั้งยังต้องไปวันนี้ ไม่รู้เห็นผมเป็นตัวอะไรกัน"
เขาไม่พูดต่อเดินขึ้นไปบนห้องนอนอย่างหน่วงๆ จัดเตรียมกระเป๋าตามที่พ่อสั่งจัดเตรียมทุกอย่างที่คิดว่าควรใช่ในบ้านหลังนั้นเสร็จก็ลงมารอรถที่อีกฝ่ายจะส่งมารับ เขาได้ถอนหายใจแบบไม่มีทางเลือก พ่อแม่ทำกับเขาแบบนี้เลยหรอ? ไม่นานรถเบนซ์สุดหรูรุ่นล่าสุดก็เคลื่อนมาตามนัด นี่จะรับลูกหนี้ต้องส่งรถมาเบอร์นี้มั้ยเนี่ย เขาไม่รอฟังคำร่ำลาจากพ่อแม่ เพราะดูไม่มีประโยชน์เลยสักนิด
รถเคลื่อนเข้ามาในรั่วบ้านที่ใหญ่จนใช้คำว่าบ้านไม่ได้นอกจากคำว่าคฤหาสน์ ใหญ่จนไม่แปลกที่ติดลำดับ10เศรษฐีเมืองไทยและไม่แปลกใจเข้าไปใหญ่ที่มีเงินมากมายให้พ่อเขายืมได้ รถจอดที่ประบ้านบานให้ที่มีบันไดเดินขึ้นประมาณเจ็ดขั้น คนขับรถลงไปเปิดประตูเขาสะเหมือนคุณชายมากซะกว่าลูกหนี้ เขาลงด้วยท่าทางทีดูมีสง่าเหมือนดาราลงเดินพรมแดง จนคนใช้ที่ยืนรอว้าวกันใหญ่
"เชิญทางนี้คะ คุณท่านรออยู่" แม่บ้านคนนึงเดินมานำเขาไป
เขาเดินตามเข้าไปในห้องรับแขกที่มีผู้ชายสูงวัยและชายหนุ่มที่อายุคงน้อยกว่าเขาราวปีสองปี
"สวัสดีครับ" เขายกมือไหว้ตามมารยาท
"เชิญนั่งก่อนสิ"
"ขอบคุณครับ" เขานั่งลงตามที่เจ้าบ้านเชิญอย่างไม่ลีรอทำเพลง
"นี่ 'ทัพแทน' ลูกชายของฉันนะ" เขาแนะนำลูกชายให้ภากรได้ทำความรู้จัก เขาพยักหน้าเชิกสวัสดี แต่กลับไม่ได้รับการตอบรับนอกจากใบหน้าเรียบนิ่ง
ก่อนจะเลิกสนใจทั้งสองคนตรงหน้า...
แล้วมองไปรอบๆบ้านพลางคิดคนไหนที่ว่าจะให้ไปขัดดอกด้วย ยังไม่เห็นโผล่หัวมาสักที จะมาทำเป็นเดินบันไดมาช้าๆตอนท้ายเหมือนเจ้าหญิงล่ะสินะ ไม่ปลื้มด้วยหรกนะครับ
"แล้วไหนคนที่จะให้ผมมาขัดดอกด้วย ผมยังไม่เห็นเขา" คำถามทำให้พ่อทัพแทนหลุดขำออกมา นี่คือกูถามอะไรตลกไป?
"ไม่ต้องไปมองหาหรอก...." พูดไปกลั้วหัวเราะไป
"....."
ไม่ต้องไปมองหา เดี๋ยวนะ!!! นี่'ทัพแทน'ลูกชายฉัน เขาถลึงตาใส่ทัพแทนที่นั่งอยู่ หนุ่มหล่อหน้าใส สูงพอๆกับเขาอาจสั้นกว่าสองเซนสามเซน มีผิวที่ขาวเหมือนหยวกกล้วย(วันๆเคยโดนแดดมั้ย?)และหน้านิ่งเฉยเก็บความรู้สึก ดูภายนอกจะดูเนี๊ยบเป็นพิเศษ ทำให้หลายๆคนที่มองไม่อยากจะเชื่อหรือดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าชอบผู้ชาย
"อย่าบอกนะว่า....."
"ใช่คุณต้องมาขัดดอกกับผม" เป็นประโยคที่เข้ามาในบ้านแล้วทัพแทนเอ่ยปากกับเขาหลังจากที่นั่งเงียบมาตลอด
"ผมไม่ทำ! คุณจะบ้ารึไงขนาดผมคิดว่าลูกคุณเป็นผู้หญิงผมยังไม่อยากทำเลย! แล้วนี่ลูกคุณเป็นผู้ชาย! ยังไงผมก็ไม่ทำ"
เขาลุกขึ้นพูดเสียงดังทำให้คนข้างนอกได้ยิน การ์ดของบ้านวิเศิษพิทักษ์ที่ยืนอยู่ด้านนอกส่งสายตาจับจ้องมาที่เขา
"นายมีทางเลือกด้วยหรอ?" พ่อทัพแทนว่าด้วยเสียงนิ่งๆ
"...."
"นายมีหน้าที่คือทำให้ลูกฉันพอใจ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม และถ้านายไม่ทำตามรู้ใช่มั้ยว่าจะเจออะไร"
น้ำเสียงที่เรียบแต่ดูรู้ทุกคำถึงความจริงจัง เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าใจวูบโหวง คือคนที่เคยมีคนตามใจต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป มีแต่ใบหน้าชาๆที่มองตามร่างบางกว่าเล็กน้อยขึ้นไปด้านบน เมื่อคุยธุระและกฎที่ต้องทำในบ้านนี้ เขาเปิดประตูเข้าไปภายในห้องกว้างใหญ่ จู่ๆก็ตะหงิดขึ้นมาว่าทำไมอีกฝ่ายยังไม่ไป
"ออกไปได้ละ ห้องอยู่ไหนก็กลับไปได้เลย จะพักผ่อน" ภากรเอ่ยเสียงเรียบ
ทว่าอีกฝ่ายไม่ตอบกลับยกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปนั่งบนที่นอน
"อย่าบอกว่า...."
"ผมนอนห้องนี้และคุณก็ต้องนอนห้องนี้" อีกฝ่ายพูด
"อย่ามาตลก ใครจะไปนอนด้วยวะ!" เสียงของภากรเริ่มแข็งขึ้น ทำให้อีกฝ่ายมองมาด้วยสายตาเรียบนิ่ง
"ตอนแรกผมว่าจะให้คุณพัก แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจละ ผมอยาก.....และคุณต้องเป็นคนทำให้ผมหายอยาก"
"อยากเชี่ยไรมึง!!! ก็ไม่มีทางทำแน่นอน มึงฝันไปเถอะ!" ภากรตะคอกเสียงใส่หน้าแถมพูดจาไม่สุภาพใส่ ซึ่งเป็นการกระทำที่ทัพแทนไม่ชอบมากๆ
"ตบปาก"
"ตบปากเชี่ยไร! ปากมึงสิ"
"ตบ! ปาก!" เป็นครั้งแรกที่ทัพแทนเสียงแข็งและมีท่าทีว่าจริงจัง สีหน้านิ่งๆที่ไม่สื่อว่าแกล้ง
"กูไม่ทำ"
"ผมให้โอกาสคุณ ถ้าผมนับหนึ่งถึงสามคุณไม่ตบ....ผมจะเรียกการ์ดข้างนอกเข้ามา" สีหน้าก็ยังคงมองไม่ออกอยู่ดี ภากรสะบัดให้กับความบ้าบิ่นของอีกฝ่าย
"หนึ่ง" ทัพแทนเริ่มนับเลย
"มึงคิดว่าก็กลัวหรอ!"
"สอง"
"ไอ้โรคจิต!"
"สาม"
แปะๆ!! แปะ!
"เออๆกูตบก็ได้"
ทัพแทนตบมือเรียการ์ด ไม่นานการ์ดก็เปิดประตูเข้ามาแต่ทัพแทนบอกว่าไม่มีอะไรแล้ว แค่ตบมือเล่นๆ ให้ออกไปได้ คือที่บ้านทัพแทนเขาจะใช้การตบมือสามทีเป็นการเรียกใช้การ์ด
เพี๊ยะ!
ภากรกัดฟันกรอดยอมตบปากตัวเองไปทีนึง แต่เมื่อปลายตาดูสีหน้าคนบ้าเหิ่มกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไร
"ตบอีก" ประโยคนี่ผมให้ภากรเบิกตากว้างเลย เขาได้แต่คิดๆในใจว่า คนอย่างเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้แล้วหรอ นี่คือเวรกรรมใช่มั้ย แต่ก่อนเขาสั่งใครๆต้องทำตาม แต่ตอนนี้กลับเป็นเขาที่หงอเป็นหมาหงอย
เพี๊ยะ!
"...แรงอีก"
เพี๊ยะ!!!
"พูดใหม่"
"ฉะ...ฉันไม่ทำ" ภากรกัดฟันตอบ
"ดี...แล้วอย่าพูดกูมึงกับผมอีก ผมไม่ชอบเข้าใจนะ"
ภากรถูหน้าตัวเองไปมากับความเจ็บที่เกิดขึ้น เข้าตบหน้าตัวเองตามทำสั่งคือมันไม่ใช่ตัวเขาเลยจริงๆ
ทัพแทนแค้นยิ้มอย่างสื่อได้ชัดว่าการที่เขาพูดว่าอยากขึ้นมานั้นคืออยากจริงๆ
"หน้าที่ของคุณคือทำให้ผมพอใจ คุณคงไม่อินโนเซ้นท์ทำเป็นเป็นไม่รู้เรื่องเนอะ"
"ฉันทำไม่เป็น"
"ก็เหมือนกับผู้หญิง"
"เหมือนตรงไหน ไม่เห็นจะเหมือน" เขาพูดเสียงอุบอิบ
"หน้าที่คุณคือทำให้ผมพอใจ" ทัพแทพยังคงนำประโยคเดิมมาพูด เพียงแต่ครั้งนี้มีน้ำเสียงจริงจังขึ้น
ภากรกลืนน้ำลายมองคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด คือเขาก็มีผู้หญิงผ่านมือมาเยอะ แต่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันและไม่คิดจะลอง แต่อีกฝ่ายไม่ยอมจะให้เขาทำให้ได้ มันเหมือนกันที่ไหน อารมณ์มันได้ต่างกัน
นี่กูต้องทำเชี่ยไรแบบนี้จริงหรอวะ! เขาได้แต่สบถในใจไม่พูดให้คนบ้าอำนาจรู้ เขาว่าเขาบ้าอำนาจแล้วเจอคนแบบนี้ไปสู้ไม่ได้จริงๆก็ดันมาตกอยู่ในพันธะลูกหนี้
"อย่าให้ผมพูดเป็นครั้งที่สาม" อีกฝ่าดึงเขาออกจากภวังค์ความคิด
"...."
"งั้นผมจะสอนคุณเอง แต่อย่างคุณคงไม่ต้องสอนอะไรมาก คงมีประสบการณ์อยู่พอควรเพราะมั่วมาเยอะนิ"
ขึ้นเลยครับ! มาว่าเขาแบบนี้ เขาไม่ได้มั่วแค่ทั่วถึงทุกรูขุมขนใครเสนอก็สนองเท่านั้น ไม่มีเสียชื่อภากร ศักดิริยะแน่นอน แต่กลับผู้ชายเขาไม่แน่ใจและไม่คิดว่าตัวเองจะมีอารมณ์ด้วยได้ เพราะคนตรงหน้าไม่มีอะไรที่ดูบอบบางคล้ายผู้หญิงเลยสักนิด จะมีก็เพียงแต่ผิวขาวๆดั้งหยวกกล้วยเนี่ยแหละที่ทำให้เขานึกถึงสาวเหนือได้
ทัพแทพเดินเข้าไปใกล้ภากรเรื่อยๆก่อนจะดึงคอปกของชุดสูทที่ภากรใส่เข้ามาระยะห่างแค่ฝ่ามือ ใกล้จนทำให้ได้เสียงหายใจของกันได้
"เหวอออ...." ภากรร้องออกมาเมื่อคนร่างบางกว่าหมุนตัวผลักเขาลงไปที่เตียง ทำเอาอีกฝ่ายหัวหงออ้าปากเหวอ เขาคิดว่าเขาไม่กล้าจริงๆจะให้ทำคนที่เหมือนกันทุกตรงเนี่ยนะ ฝัน!!! แต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อร่างบางกว่าโน้มตัวลงมาหน้าใกล้เข้าเรื่อยๆ จับคอเสื้อแล้วปลดลงมาทีละเม็ด.....
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
ค้างคาล่ะซี้~~~~ ฮ่าๆ มาวันแรกก็โดนสั่งสอนซะเยอะ แถมกำลังจะโดนกระทำชำเราด้วย ใครอยากดูว่าคุณทัพแทพจะสอนภากรแซ่บยังไง รอตอนหน้านะคะ คริคริ
-
รอขัดดอก ไวไว อิอิ
-
:z1: :z1:
-
ค้างอย่างแรงๆๆ
-
เสร็จแน่ ๆ การขัดดอกครั้งนี้ :hao6:
-
ติดตามค้าาาา :mew2:
-
:z1:
-
รออออๆ :sad4:
-
ขัดดอกทั้งตัวเลยนะจ๊ะ
ติดตาม :oo1:
-
เรื่องน่าติดตาม
ปกติเจอแต่นายเอกไปขัดดอก
มาเรื่องนี้พระเอกไปขัดดอก
ชอบๆรออ่านนะคับ
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่ 1 ]•●°○☆
"เดี๋ยวๆๆ"
ภากรค้านขึ้นเมื่อชายหนุ่มปลดลงมาจนถึงเม็ดสุดท้าย ทำให้เสื้อแยกจากกันเห็นลอนซิกแพ็คเป็นคลื่นๆจนทำให้คนที่เห็นกลืนน้ำลายดังอึก
"มีอะไร" คนกำลังได้อารมณ์ถามเสียงเย็น
"กู เอ้ย! ฉัน....ขอไปศึกษก่อนได้มั้ย" ภากรถามด้วยน้ำสียงอ่อยและใบหน้าที่ไม่ค่อยกล้าถามเท่าไหร่
"ไม่!" ตอบทันควัน
"แต่...."
"ผมกำลังสอนคุณปฏิบัติ เพราะฉะนั้นหุบปากอยู่เฉยๆและเรียนรู้ไป" ทัพแทนกำลังจะก้มลงไปเลียที่ซิกแพ็คหนาแต่ยังไม่ทันไรก็ถูกขัดขึ้นอีก
"แต่ฉันไม่มีอารมณ์หรอกกะ กับ....ผู้ชาย" ภากรมองทัพแทนหัวจรดเท้า มันไม่ได้จริงๆอ่ะ!
"ผมให้คุณเลือกระหว่างนอนให้ผมทำดีๆหรือจะให้ผมเรียกการ์ดมาซ้อมคุณแล้วจับแขนจับขาคุณมัดให้ผมขย่มอย่างเดียว"
"เอ่อ...." ภากรส่ายหัวทันทีที่ได้ยินอย่างหลัง อยากจะตอบว่ากูไม่เลือกได้มั้ยแต่ยังเจ็บปากไม่หายเลย
ถ้าเป็นผู้หญิงทำกลับเขาแบบนี้จะเอาให้นอนซมไปเลย
"คุณรู้ใช่มั้ยว่าควรทำตัวยังไง" ทัพแทนว่าด้วยเสียงเย็นใบหน้าไม่สื่ออารมณ์
เขาไม่ชอบเล่นลิ้นต่อกลอนอะไรมากเพราะมันทำให้เสียเวลา
ภากรได้แต่กลืนน้ำลายอย่างทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ได้แต่โทษพ่อแม่เหลือเกินที่ส่งเขามาทำแบบนี้ทำในสิ่งที่ผู้ชายไม่ทำกัน
"....อ๊ะ!" คนถูกลงลิ้นแบบไม่ทันตั้งตัวเพราะบ่นนู่นนี่อยู่ถึงกับสะดุ้ง
เรียวลิ้นร้อนไล่ไปตามลูกคลื่นเป็นรูปสวยงามของคนที่ดูแลสุขภาพตัวเองอย่างดี ภากรรู้สึกร้อนวูบไปทั่วร่างทำอะไรไม่ได้นอกจากอยู่เฉยๆ ทัพแทนไล่ลิ้นขึ้นมาที่ยอดอกเลียๆชะโลมๆที่ส่วนหัวนมที่อมชมพูผิดกับผิวแทนและมีไรขนอ่อน ร่างหนากัดฟันเม้มปากด้วยความเสียวซ่าน
....ถ้าหลับตาก็ไม่รู้นี่หว่าว่าทำกับผู้ชาย
ภากรหลับตาลงแอ่นอกหงายศรีษะขึ้นเพดานรับความรู้สึกเสียวที่ทัพแทนส่งให้ แต่จินตนาการเป็นผู้หญิงที่เคยร่วมรักมาด้วยกันนาๆ ร่างบางกว่าเริ่มค่อยๆเลื้อยขึ้นไปซุกไซ้ตามใบหูชั่วครู่ตามด้วยซอกคอที่มีกลิ่นน้ำหอมปนเหงื่ออ่อนๆให้อารมณ์เซ็กซี่จนอดใจไม่ไหว อยากเขมือบไปทั้งตัว
"อื้อ...อ่าาส์" ภากรเริ่มครางเป็นเสียงออกมาเมื่อทัพแทนเริ่มใช้ปากเม้มเข้าที่เนื้อเขา
จ๊วบ จ๊าบ จ๊วบ เสียงดูดดังขึ้นเมื่อทัพแทนใช้ปากทำคิสมาร์กตามลำคอของร่างหน้า เขายังคงหลับตาปี๋เพื่อไม่ให้เห็นคนตรงหน้า พยายามโฟกัสไปที่จินตนาการสาวสวยๆนมโตๆกลีบรักฟิตๆ แต่ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อกางเกงของเขาถูกปลดเข็มขัด รูดซิบลง และถอดลงไปช้าๆเหลือแต่กางเกงในตัวเดี๋ยว จินตนาการหายไปทันทีเมื่อกางเกงไม่อยู่กับเขาแล้ว ผู้ชายๆๆๆ? มันผู้ชายชัดๆถ้าตาโตปากนิดจมูกหน่อยเอวคอดเขาอาจจะมีอารมณ์ทำได้ แต่นี่?
"คะ...." คุณไม่ทำได้มั้ย ภากรอยากจะพูดแต่ก็ต้องกลืนลงคอไปเมื่อนึกถึงหลายๆอย่างที่จะตามมา
ร่างหนาตัวเกร็งแข็งทื่อไปหมดเมื่อทัพแทนอ้าปากงับงูใหญ่เข้าผ่านกางเกงใน กลีบปากรูดขึ้นลงช้าๆตามรูปโครงสร้างที่มันเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ไอ้xวยไม่รักดี! มึงแข็งทำไมมม ฮื้ออ~
ทัพแทนแค่นยิ้มพอใจกับงูใหญ่ลูกหนี้คนนี้เพราะมันดีไปหมดเหมือนของเกรดพรีเมียม มันใหญ่กว่าที่เขาเคยเจอมาหลายๆเท่า อย่างนี่สิดี!
เขาได้แต่กัดฟันแน่นไม่ให้หลุดครางออกไปเพราะกางเกงในมันหลุดไปแล้ว มืออีกฝ่ายใช้มือรูดขึ้นรูดลงช้าๆจนมันแข็งตัวเต็มที ภากรอ้าปากพะงาบๆพูดไม่ออก เมื่อทัพแทนอ้าปากงับงูใหญ่เขาเข้าไปอมเต็มปาก
"อื้อ....อ่าา ฮึบ!" ร่างหนาหลุดครางออกมาเมื่อทัพแทนรั้งขึ้นลงจนฮอร์โมนความอยากมันหรั่งไปทั่วร่างเมื่อรู้ตัวจึงรีบฮึบเสียงกลับทันที
ทัพแทนผละปากออกจากส่วนแข็งตัวของเขาแล้วจัดการถอดเสื้อของตัวเองจนเปลือยเปล่า มีเพียงร่างที่ขาวดั้งหยวกกล้วยแค่นั้น ภากรเผลือกลืนน้ำลายให้กับผิวขาวสว่างของอีกซ้าย และแทบหลับตาเมื่อสายตาไปโซกัสเขาที่ส่วนนั้นของทัพแทน
ขนาดตรงนั้นยังขาวเลยหรอวะ!
ค่อยๆลงเข่ามาบนที่นอนที่ละข้างค่อมระหว่างขาร่างหนาไว้ ใช้แรงดึงมือเขามา จับที่ก้นแน่นๆไว้ ก่อนจะแอ่นก้นให้เรี้ยวนิ้วจ่อช่องทาง
"เฮ้ยๆ!!! มึง....เอ่อ คุณจะทำอะไรอะ!" เขาเสียงตกใจทันทีที่อีกฝ่ายเอานิ้วไปจ่อ
"เปิดทาง"
ทัพแทนว่าด้วยเสียงเรียบ แต่ภากรยังเกาหัวงุนงงอยู่
"คุณต้องเป็นคนเปิดทางให้ผม"
"แต่...ฉันทำไม่เป็น!"
"ทำ-เดี๋ยว-นี๋"
ภากรค้านอะไรไม่ได้แล้วนอกจากส่งนิ้วสอดเข้าไปตามที่ทัพแทนสั่ง เขาทำหน้าหยีๆแบบกล้าๆกลัวๆ สอดนิ้วเขาไปจากหนึ่ง มาสอง สามและสี่ตามขนาดของตัวเอง ค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆโดยมีทัพแทนจับมือเขาบังคับไว้ จนทัพแทนมั่นใจว่าสามารถรับงูใหญ่ภากรได้จึงค่อยๆถอดออก
"ต่อไปนายต้องทำแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันอยาก เข้าใจมั้ย?"
"....เข้าใจ" เขาตอบเสียงอ่อยแต่จะไม่เข้าใจก็ตาม
มันจะมีอีกหลายครั้งใช่มั้ย....
ทัพแทนยกยิ้มมุมปากพอใจจากนั้นก็ลงมือขึ้นไปนั่งย่อระหว่างกลางรับงูใหญ่ของภากรสอดใส่เข้าไปช้าๆ เขารู้สึกขนลุกขึ้นมาแต่ทำอะไรไม่ได้ อีกฝ่ายหมุนก้นไปมาเพื่อให้งูใหญ่เข้าที่ ทัพแทนบังคับสะโพกให้ค่อยๆขยับๆขึ้นลง
"อ่าา....ซี๊ดดด" เขาหลุดเสียงครางออกมาอย่างทนไม่ไหวเพราะอีกฝ่ายเริ่มขยับขึ้นลงแรงขึ้นๆทำให้เสียวตั้งแต่ส่วนกลางลงไปยันปลายนิ้วเท้า ทัพแทนโน้มหน้าลงไปใกล้หน้าเขาเรื่อยๆและประกบริมฝีปากลงไป
ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย!!!
ภากรกรเปิดปากสอดใส่ลิ้นเข้าไปในโพลงจากเจ้าหนี้เขาใช้เรียวลิ้นตอดชิมความหวานชื่นให้ทั่ว ด้วยความที่เขาเป็นเสือมาก่อนจะให้มานอนเฉยๆก็คงไม่ได้ ทำให้เสียวขนาดนี้แล้วจะไม่ทำอะไรเลยก็ใช่เรื่อง เสียงจ๊วบๆดังขึ้นจากริมฝีปากทั้งคู่ที่ดูดดื่มและเร่าร้อน
ภากรจับร่างบนพลิกตัวให้เป็นคนนอนอยู่ใต้ตัวเองแทน จากนั้นก็ขยับส่วนกลางเข้าออกแรงๆเป็นจังหวะ โดยที่ปากยังไม่หลุดออกจากกัน เมื่อดื่มดำความหวานที่ปากเสร็จก็ผละออกมาไล่ซุกไซที่ใบหูวนๆลงมาที่ลำคอขบเม้มตามซอกคอ มือก็ทำหน้าที่ขย่ำนมที่แทบไม่เป็นนมเพราะแบนราบก็ตาม แต่เขายังไม่สนใจเนื่องจากความเสียวครอบงำไว้ ภากรลงลิ้นที่ยอดอกเลี้ยๆวนๆรอบส่วนจุก
"อ๊ะ! อ่าา....อื้อออ ดี อย่างนะ....อ่าา นั้นแหละ" ทัพแทนครางออกมาเสียงกระเส่าเพราะภากรยกขาเขากระแทกๆด้วยความแรงเน้นๆ
มันก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนี้หว่าาา....
"อื้มม อ๊ะ....ดี แรงอีก!" ร่างบนเน้นจังหวะแรงขึ้นตามที่เรืองร่างของคนภายใต้สั่ง เริ่มถี่เน้นๆและไปเร็วกลับมาถี่สลับๆกัน
"ซี๊ดดด....แน่นดี อื้อ....จัง ตอดอีกนิด อ่าส์!" ภากรออกคำขอให้ทัพแทนตอดเขาแน่นๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็ขมิบก้นแน่นตามที่ภากรต้องการ ทำให้เขาทั้งสองครางออกมาแบบไม่เป็นภาษา
"จะแตก อ่าส์ แล้ว.....อื้ออออออออ" เสียงผ่อนคลายขึ้นเมื่อน้ำขุ่นรักพุ่งเข้าไปในช่องทางรักจนน้ำทะลักออกมา
เขาโน้มตัวลงไปทับทัพแทนอย่างคนหมดเรียวแรง แต่จู่ๆอีกฝ่ายก็ผลิกตัวขึ้นคล่อมจับส่วนกลางที่ยังคงสอดใส่อยู่ให้เข้าที่แล้วขย่มจนคนที่หมดแรงครางออกมาดังลั่น
วันแรกก็โดนไปหลายทีเหมือนกัน แรกๆก็ไม่มีอารมณ์พออีกฝ่ายเล่นจัดหนักจนเสียวก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเคลิ้มตาม หลังๆเริ่มหมดแรงแต่ดูเหมือนเจ้าหนี้ของเขาจะแรงเยอะผิดมนุษย์
มันไม่ได้แย่เลยสักนิดแค่ยังไม่คุ้นเคยกับร่างผู้ชายที่ใหญ่พอๆกับตัวเอง พลางมองหน้าอีกฝ่าย หน้าตาก็หล่อเหลาขนาดนี้มาเป็น เอ่อ....เกย์ได้ไงวะ? กล้ามก็พอมีหน่อยถึงจะไม่มาก ดูไม่มีอะไรที่สื่อได้ว่าเป็นชายรักชายได้
เขานอนเปลือยร่างอยู่บนที่นอนกับร่างขาวหยวกสองคน จะลุกไปอาบน้ำก็หมดแรงที่จะเดินละ
"ผมจะให้คุณนอนพักสามชั่วโมง" ทัพแทนเอ่ยเสียงเรียบเช่นเคยตามคาแรตเตอร์เขา
นี่ยังไม่พออีก?
"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นกับผม แค่มันจะทันทานมื้อเย็นพอดี"
....อ่อ ภากรทำหน้าเหรอหรอ ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ
"จะทำอะไร" คนหน้านิ่งถามเมื่อภากรเอี้ยวตัวเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์
"ปลุกนาฬิกาไง" ภากรเกาหัวเก้อว่าทำอะไรผิด
"เดี๋ยวผมมาปลุกเอง นอนไปได้แล้ว"
เจ้าอำนาจเอ้ย!!! สั่งได้สั่งดีต่อไปจะจับกดให้คาเตียงเลย
เขารู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่รอดจากบ่วงนี่แน่ สู้ไม่คิดอะไรที่รกใจแล้วทำให้มีความสุขดีกว่า ยังไงก็มีให้เสียบเหมือนๆกัน
ว่าแต่อีกฝ่ายบอกแค่ว่าเขาต้องเป็นคนทำให้เวลาอีกฝ่ายอยาก แล้วถ้าเขาอยากละใครจะช่วย!? จะถามออกไปก็ไม่กล้า
ไม่มีวันๆคนอย่าภากร ศักดิริยะไม่มีทางช่วยตัวเองแน่นอน มีคนมากมายคลานมาให้เขาแก้เครียดบำเรอรัก จู่ๆจะให้มาช่วยตัวเอง ไม่มีทาง!
"แล้วโทรศัพท์น่ะอย่าให้รู้ว่าคุยกับคนอื่นอยู่ ไม่งั้นผมไม่เอาไว้แน่รู้ใช่มั้ย" ใบหน้านิ่งว่าพร้อมเสียงเย็น
นี่ไม่คิดจะเปลี่ยนหน้ามั้งรึไง? ตั้งแต่มาเจอแต่นี่ เปลี่ยนก็ตอนครางเนี่ยแหละ
"ถาม"
ถามไรวะ? เขาขมวดคิ้วทำหน้างุนงง
"รู้ใช่มั้ย"
"อื้อๆ...รู้" เขาคงลืมฟังประโยคคำถามไป อะไรอีก? ทำไมยังไม่ไปแถมมองหน้าเขาขุ่นๆ
"ผมเป็นเพื่อนเล่นคุณหรอ ถึงได้อืมๆกับผม เหมือนว่าคุณจะลืมสถานะตัวเอง"
เกลียดใบหน้ามึงมาก! ไม่รู้จะนิ่งไปไหนโมโห ด่า ถาม อยากให้เอาก็หน้าเดียวกันหมดไม่เหนื่อยบ้างหรอวะ!?
"รู้ครับ" ภากรว่าด้วยเสียงเรียบตามคนถามกึ่งประชดก่อนอุบอิบพูดคนเดี๋ยว "เรื่องมาก"
"ว่าไงนะ"
"งะ...ง่วงมาก นายมาถามฉันไปมาแบบนี้เมื่อไหร่จะได้นอน" รีบหาข้อแก้ตัวอย่างเร็วเพราะยังไม่อยากโดนรุมในกองตีนการ์ดตั้งแต่วันแรก
"งั้นก็นอนไป คืนนี้คงต้องสอนกันอีกเยอะ เพราะมันยังห่วยอยู่" ว่าแล้วก็เดินออกไปหน้าตาเฉย ห่วย?
โว้ยยยยย พูดแบบนี้ด่ามาเถอะ! เอาตีนเหยียบหน้าก็ได้เอ้า! กระแทกแรงจนร้องดังขนาดนั้นยังบอกห่วยนี่ต้องงัดสเต็ปเทพมาเสิร์ฟแล้วมั้งเนี่ย แล้วเกลียดๆๆจริงๆไอ้หน้าเรียบนิ่งไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนเนี่ย นี่คนหรือหุ่นยนต์ก็ไม่รู้
ครืดดดดดด ครืดดดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์ในมือสั่นไม่หยุดขึ้นชื่อคนคุยของเขานั้นก็คือ....ขวัญ คนคุยคนสุดท้ายก่อนที่ภากรจะมาชดใช้หนี้กับทัพแทน เขาอดเสียดายไม่ได้ที่ไม่ได้กินเธอต่อเพราะเขาเคยมีอะไรกันเพียงแค่ครั้งเดียว ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้สวยก็พังหมด
เขาพรู่ลมหายใจออกมาอย่างกังวลและโลเลขณะที่โทรศัพท์ยังคงสั่นครืดในมือ จะทำยังไงดีวะ ถ้ารับแล้วคุยกูตายแน่ๆ ภากรรู้ชะตากรรมดีเมื่อก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้ แถมใบหน้าอันนิ่งของทัพแทนก็ผุดขึ้นมา ไม่ๆ ห้ามรับเด็ดขาด!
ภากรกดปิดเครื่องแล้วโยนไปข้างลำตัวทิ้งตัวนอนนาบแล้วค่อยๆหลับตาลงช้าๆ จนเคลิ้มรหลับไปนี่แหละคือการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดในตอนนี้
"อื้ออออ" เสียงงัวเงียพลางขยี้ตาพร้อมค่อยๆยันตัวลุกขึ้น "ครบสามชั่วโมงแล้วหรอ?...ครับ"
"เลยมาชั่วโมงกว่าละ" นี่เขาตื่นสายหรอเนี่ย "เอ้า! ทานข้าวซะ"
ภากรเอ่ยขอบคุณแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันออกมาทานข้าวที่ทัพแทนให้เด็กยกมาให้....หรือเขายกมาเองนะ?
คงไม่ใช่หรอกมั้งระดับเจ้าหนี้จะมายกข้าวปลาขึ้นมาเสิร์ฟให้ลูกหนี้ถึงที่คงไม่ใช่แน่นอน
"ทานยาด้วย" ทัพแทนส่งแก้วยาเม็ดเล็กมาให้เมื่อภากรทานข้าวจนหมดเกลี้ยง เขาปวดหัวหรอ? ก็ไม่นิ แต่ก็รับๆมาจับใส่ปากกระดกน้ำตามไปติดๆ
ทานไปได้ไม่ถึงห้านาทีก็รู้สึกร้อนวูบๆยังไงไม่รู้ แถมมันคอแหงกระหายน้ำแปลกๆ แล้วๆ....ไอ้งูใหญ่มันดันแข็งตัวทันที นี่เขาเอายาอะไรให้กินเนี่ย! มันกระสับกระเส่าไปทั้งตัวรู้สึกความต้องการทางเพศสูงมาก อยากจับคนตรงหน้าขย่ำเอามากๆ
"เดี๋ยวฉันช่วย หึๆ" ทัพแทนยกมุมปากขึ้นมองคนที่ทรมานจากยาปลุกเซ็กส์ที่เขาส่งให้ทานไปเมื่อครู่และมันออกฤทธิ์มาแล้ว ได้ยาช่วยคงจะเก่งขึ้นนะ หึๆ
ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
ต่อแล้วจ้าาาา เอาความแซ่บมาเสิร์ฟถึงที่คะ ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่าน้าา ใครชอบคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้เก๋าด้วยน้าา คริคริ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เป็นเจ้าหนี้ที่.......
-
เป็นลูกหนี้ที่ต่องอึดมากๆเลยนะครับ,,,
-
:z1: :z1:
-
omg!!!! กำดาวพุ่ง! :pighaun: เป็นเจ้าหนี้ที่แบบ...พูดไม่ออก55555 ภากรต้องอดทนหน่อยนะ :z1:
-
:m25: ความดันขึ้น เบาหวานกำเริบ ไขมันอุดตัน หลอดเลือดโป่งพอง ต่อมน้ำหมากแตกกระฉูด
-
แซ่บมากกกกก
-
แรกๆก็ไม่ยอม
แต่อีกหน่อยคงติดใจ
-
ชอบเคะแนวนี้จัง :laugh: :laugh: :laugh:
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่ 2 ]•●°○☆
"โอ้ยยยยย....เฮ้อ" เสียงงัวเงียเมื่อตื่นนอนและพบกับอาการเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวของภากร
ไม่ว่าจะเป็นผลของการใช้แรงและไอ้ตัวดีที่ขาดไม่ได้ก็คือ 'ยาปลุกเซ็กส์' ที่ทำให้ปวดระทมไปทั่วร่างแถมอาการวูบมันก็ยังคงอยู่ ซื้อจากไหนเนี่ยแรงดีดีดดีเหลือเกิน
"ไอ้เจ้าหนี้หื่นเอ้ย!" ภากรได้แต่ท้าวดันหลังที่ปวดๆพลางด่าทอเจ้าหนี้ที่หลับปุ้ยโดยไม่มีเสียงสักแอะ
ไม่ได้กลัวนะ แค่ปล่อยให้ก่อน!
นอกเวลาเขาคงเป็นได้แค่คนใช้แน่ๆจึงไม่สามารถขัดได้ แต่บนเตียงล่ะก็....หึๆ พ่อจะเล่นให้เดินไม่ได้เลยเชียว
แปลกที่เมื่อวานทัพแทนทำโดยง่ายดายเหมือนเคยชินกับการมีเพศสัมพันธ์ จนน่าแปลกใจมากๆ สอดใส่ได้แบบสบายๆแต่ก็ฟิดดีจริงๆ ทั้งตอดทั้งรัดจนเสียวไอ้จ้อนไปหมด
การมีอะไรกับผู้ชาย....
มันก็ไม่ได้แย่เลยจริงๆ มีทุกอย่างให้เสี่ยวได้เหมือนกัน หรืออาจจะตอดรัดได้ดีกว่าผู้หญิงซะอีก
นี่เราไม่ได้ติดใจใช่มั้ยวะ?
คงไม่หรอกมั้งแค่มันช่วยให้ระทวยความใคร่ก็เท่านั้น แค่นั้นจริงๆ ภากรได้แต่ย้ำนักย้ำหนาว่าเขาไม่ได้ติดใจผู้ชายด้วยกัน ครั้งแรกจะพลางติดใจเลยหรอ? ไม่มีวัน มันไม่ใช่ทางเขา แต่ในเมื่อมันเป็นงานหลักของเขาแล้วต่อไปก็จะจัดหนักให้เต็มๆคิดซะว่าเป็นผลพลอยได้ที่ถือคุ้มเหมือนกัน
ภากรไล่สายตามองไปทั่วใบหน้าคนเปลือยร่างที่นอนห่มผ้าปิดครึ่งลำตัว หน้าที่ใสเหมือนเด็กแรกเกิดขาวสว่างซะจนเขาอดอายไม่ได้ มองตอนหลับแล้วรู้สึกดีกว่าตอนตื่นซะอีกถึงจะนิ่งๆเหมือนกันก็เถอะ! คนแก่มักจะบอกว่าตอนเด็กเรานอนๆไม่พูดน่ารักกว่าอีก ไม่เคยเชื่อเลยว่ามันน่ารักจริงหรอ หลับไม่หลับก็เหมือนกัน เขาบอกว่าเวลาหลับไม่พูดไงเลลน่ารัก พอมาดูคนตรงหน้าแล้วท่าจะจริงนอนเหมือนเด็กเป๊ะ
คนถูกมองสะอึมสะลือตื่นมาขยี้ตาไปมา หันไปมองคนข้างๆที่ทำเป็นเลิกสนใจเขาในทันที
"ทำไมไม่ปลุก" น้ำเสียบเรียบนิ่งกลับมาทันทีที่ตื่น
ภากรได้แต่ครุนคิดว่าไม่น่าตื่นเลยจริงๆ ถึงว่าคนโบราณเขาว่ากันมันเป็นแบบนี้
"คิดว่านายคงอยากพักผ่อน" เขาตอบไปตามตรง ก็หนักขนาดนั้นจะให้ปลุกได้ยังไง
"อืม" ฉันเพื่อนเล่นนายหรอ?
ยิ่งกว่าเพื่อนเล่นนะสิ เอาตรงๆก็ยิ่งกว่าพ่อด้วยซ้ำ อารมณ์ก็แปรปวนได้เรื่อง ตื่นมาเหมือนไม่พอใจที่ไม่ปลุกพอบอกเหตุผมก็ 'อืม' สั่นๆ
เดาใจไม่ถูกจริงๆ....
"ไปเตรียมน้ำอุ่นให้แช่หน่อย"
เตรียม....เหอะ!!! ตลกกันไปใหญ่แล้วววว ปกติคนอย่างภากรต้องมีคนทำให้ตลอด แต่นี่เขานี่ต้องไปทำให้ทัพแทนงั้นเหรอ มันใช่มั้ยเนี่ยยยยย
"นั่งนิ่งทำไม" อยากจะตอบเหลือเกินว่าเรื่องของกู!
"ค้าบๆ เดี๋ยวฉันจะรีบบบวิ่งไปจัดการให้นายเดี๋ยวนี้" เขาพูดเสียงลากทะเล่นทำให้อีกฝ่ายค่อยๆคิ้วขมวด
"ผมเพื่อนเล่นคุณหรอ?" กอดอกหน้านิ่งมาอีกแล้ว
เอ้า! ยังไงกันแน่เนี่ยหน้าเนี่ยๆให้มันสื่อหน่อยกูได้ว่าต้องการยังไง อยู่กับคนแบบนี้ทั้งวันคลั่งตายพอดีช่วยหลับต่อได้มั้ย?
"เล่นเพื่อนไง" เขาพูดกลั้วหัวเราะแต่ปากจะต้องค่อยๆหุบลงเมื่อสีหน้าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย
"ผมเหนียวตัว"
"โอเคๆฉันจะไปทำให้เดี๋ยวนี้รอแป๊บ"
ว่าแล้วเขาก็เดินหายไปในห้องน้ำที่ใหญ่มากจนสามารถนอนได้เลย จัดเตรียมน้ำตามที่ตัวเองชอบ แต่อาจอุ่นขึ้นมาหน่อยเพราะเจ้าหนี้เขาคงต้องการอยู่ไฟ ฮ่าๆ
ไม่นานน้ำก็เต็มอ่างแต่ก็ไม่พบคนที่อยากแช่จะเดินมาในห้องน้ำสักที สงสัยต้องออกไปตาม
นั่งนิ่งอยู่บนที่นอนเพื่อ?
"ไม่ไปแช่หรอ" เขาชี้ไปด้านหลังที่เป็นห้องน้ำพลางมองทัพแทนงุนงง
"อุ้ม" บทจะพูดก็พูดคำเดียวเนี่ยนะ
แล้วอะไรคือ อุ้ม! นี่คิดว่าตัวเองเป็นใครมาให้เขาอุ้ม มีความจำเป็นอะไร หึ! มันมีแน่นอนและเขาก็ต้องทำตามด้วย
ภากรกรอกตาเอือมเดินไปหาคนที่นั่งอยู่บนที่นอน ช้อนสะโพกมือคล้องหลังร่างเปลือยอีกฝ่ายไว้เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ
คิดว่าตัวเล็กเอวบางมั้ง! หนักมากอ่ะคิดว่าอุ้มตัวเองเถอะ เดินมาห้องน้ำแค่นี้มันยากอะไร?
หรือว่า....อาจจะเดินเองไม่ไหว
หึๆ ท่ายากที่จัดให้ไปแสดงว่าได้ผล ยาปลุกเซ็กส์นี่ก็คึกดีจัดหนักจัดเต็มไปหลายดอกเลยก็ว่าได้ ไม่แปลกที่เดินไม่ได้ ทำได้ดีมากงูใหญ่ของพ่อ ริอาจมาว่าเขามั่ว ห่วยอีก เจอแบบนี้เป็นไงลืมผู้ชายที่ผ่านมาเลยล่ะสิ
"นวดให้ผมหน่อย" ใบหน้านิ่งเรียบช้อนตามองเขาแต่ใยตาอ่อนโยนเหลือเกิน
คนๆนี้มีดวงตาเป็นอาวุธจริงๆ
ภากรกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทันที่ได้ยินเสียงแบบนี้ตาแบบนี้ เขาอ่อนไหวไปหมด ผู้ชายตรงหน้าฆ่าเขาได้จริง
เขาไม่ปฏิเสธอะไรนอกจากนวดไปตามตัวคนในอ่างวนๆทั่วร่างกาย จนอีกฝ่ายหลับตาเคลิ้มตามกับวิธีการนวด เขาไปนวดตามสปาบ่อยๆก็เลยรู้ว่าควรทำยังไงถ้าเมื่อยตัว กรณีทัพแทนต้องนวดตามหลังและช่วงขา เพราะสองส่วนนี้ใช้แรงเยอะกว่าตรงอื่นไม่ว่าจะกระแทกและแรงดึงรั้ง
"ทำความสะอาดช่องหลังให้ผม"
"ยะ...ยังไง ต้องทำด้วยหรอ?"
"ทำสิ คุณต้องล้างตู้เย็นให้ผมทุกครั้งที่ทำเสร็จถือเป็นคำสั่ง"
อะไรคือตู้เย็นวะ เท่าที่ฟังคือรูช่องหลังหรอ? เขาเรียกว่าตู้เย็นกันหรอ?
"เอ่อ...."
"อย่าให้ผมพูดมากได้มั้ย" ใบหน้าเรียบเริ่มขมวดคิ้วหน่อยๆ
จะทำไงได้ก็ภากรเป็นผู้ชาย ไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ นี่ก็ถือว่าเรียนรู้เร็วแล้วพอควรนะ
ทัพแทนคอยๆพลิกหลังให้เขาเต็มๆตัว ภากรชั่งใจมองลงผ่านน้ำใสๆที่เต็มอ่าง เขาค่อยๆหย่อนแขนลงไปสัมผัสเบาๆที่สะโพกอีกฝ่าย แหวกก้นซาลเปาทั้งสองแยกสอดใส่นิ้วเข้าไปดึงเข้าออกช้าๆ
"อื้อ...อย่าดึงเข้าดึงออกสิมันเสียว!"
อ้าววววว ไม่ได้ต้องการให้เสียวหรอ?
"คือ....ล้างตู้มันแบบทำความสะอาดรูก่อนใช้งานและหลังใช้งานที่คนเป็นรับต้องทำ" ทัพแทนพยายามอธิบายแต่อีกฝ่ายก็ออกหน้างุนงงแต่นิ้วยังขยับเบาๆเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองกำลังชักเข้าออกอยู่
"อ๊ะ! นี่คุณเข้าใจมั้ยเนี่ย! วนนิ้วให้ทั่วๆรูใส่เข้าไปลึกๆมันจะได้สะอาด"
"อ๊ะ!!!" ทัพแทนร้องดังขึ้นเมื่อภากรกระแทกนิ้วเข้าไปตามคำอธิบายอย่างงุนงง เข้ากระแทกๆนิ้ววนรอบรูช่องรัก จนงูเล็กกว่าของทัพแทนเริ่มๆตั้งโด่ติดพื้นล่างอ่าง
"อย่างนี้ใช่มั้ย?" เขาถามหน้าซื่อ
"นี่คุณ! แกล้งผมใช่มั้ย" ทัพแทนกัดฟันกรอดพูดภากรส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆ
"เอาออกไปเลยนิ้วเนี่ย"
ภากรทำเสียงเอ่ออ่อแล้ววนนิ้วออกแทนออกแบบตรงๆธรรมดาไม่งั้นคงโดนโวยอีกแน่นอน แค่ที่เขาก็ทำเอาทัพแทนตัวบิดเป็นเกลียวเลยทีเดียว
"อยากออกกำลังรึเปล่า" คนถามละจากไอแพดขึ้นมองภากร
"มีด้วยหรอ?"
"ถ้าไม่มีจะถามมั้ย" โอ้ะ! หน้านี่แบ๊บนิ่งจริงๆ ถามอะไรไปเหมือนไอ้โง่ที่ไม่ควรถาม
"มีห้องฟิตเนสอยู่เผื่อคุณไม่รู้เดี๋ยวผมจะคนพาไป"
"อืม...เอ่อๆ...โอเคครับ" เขารีบเปลี่ยนท้วงคำอย่างรวดเร็วเพราะลืมตัวไปว่าพูดอยู่กับ...เจ้าหนี้!!!
"วันนี้ผมจะไปทำงานที่บริษัทกลับดึก เตรียมตัวไว้ให้ดี" ทัพแทนมองภากรด้วยสายตานิ่งๆ
"เตรียมตัวอะไร...ครับ"
"ผมไม่รู้ว่าวันนี้จะอยากมั้ย แต่คุณต้องเตรียมตัวไว้ให้พร้อม"
เตรียมตัวไว่ให้พร้อม นี่คือคืนนี้เขาต้องเสียน้ำอีกแล้วใช้มั้ย? เมื่อคืนยังเพลียไม่หาย ปวดทั่วส่วนกลางไปหมด เล่นขย่มๆอย่างนั้นไม่ปวดก็ให้มันรู้ไป
"ห้ามหลับเป็นอันขาด" ทัพแทนเอ่ยสั่ง
"แล้วถ้าฉันง่วงล่ะ" เขาถามเสียงอ่อย แต่อีกฝ่ายดันเงียบ พลางคิดในใจว่า กูไม่น่าถามจริงๆ
"โอเค...ฉันว่าฉันไม่ควรถาม" ไม่ควรจริงๆ
"คุณจะลองหลับก็ได้นะถ้าอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น" คนหน้านิ่งพูดจริงทุกคำไม่เคยขู่ ซึ่งภากรมั่นใจกับประโยคนี่ว่าไม่ควรนอนอย่างเด็ดขาด
ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีกถ้าบ้าคลั่งฉีดยาปลุกเซ็กส์ให้นี่ตายเลย
ไม่นานทัพแทนก็ให้คนขับรถมารอ แล้วออกไปข้างนอก เขาไม่รู้จะทำอะไรต่อแล้วนอกจากไปออกกำลังกาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชอบทำที่สุดรองจากมีเซ็กส์ แต่ทำบ่อยกว่าเซ็กส์เท่านั้นถึงได้มีรูปร่างดีเต็มไปด้วยซิกแพ็คแบบนี้
ห้องฟิตเนสของบ้านนี้ใหญ่มากจนหน้าทึ่ง ใครเป็นคนเล่นกัน?
"นายน้อยทำไว้ให้การ์ดและคนงานในบ้านเล่นครับ" การ์ดคนนึงพูด
เขาพยักหน้าเข้าใจ "ว่าแต่พวกนายชื่ออะไรกัน"
"ผมหนึ่งครับ ส่วนคนนี้สาม และส่วนนี่สี่" การ์ดแนะนำตัวเองรวมถึงเพื่อนการ์ดอีกสองคนที่ตามมาส่วนที่เหลือยังไม่รู้จัก
คนห่าอะไรชื่อเรียงกัน มันบังเอิญไปมั้ย?
"พอดีคุณท่านไม่ชอบเรียกให้ยุ่งยากเลยให้เรียกเป็นเลขใครเข้าคนที่เท่าไหร่ก็มีชื่อเป็นเลขนั้น" หนึ่งอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าภากรงุนงง ภากรทำเสียงเอ่ออ่อเข้าใจที่การ์ดว่า
"งั้นมาเล่นเป็นเพื่อนฉันกันหน่อย ไม่อยากเล่นคนเดียว" เขาว่าแล้วเดินเข้าไปในห้องจัดการเข้าห้องน้ำเปิดตูตามที่การ์ดบอกว่ามีเสื้อกีฬาที่ทัพแทนซื้อไว้รับแขกเอามาใส่
เริ่มจากท่าวอร์มร่างกายก่อน จากนั้นก็ค่อยๆเริ่มท่าเบสิคๆที่ละท่า จนยกเหวดเพิ่มกล้ามเนื้อกันหน่อย หนึ่ง สามและสี่ก็ต่างเล่นใครเล่นมันตามที่ภากรสั่งให้แค่เล่นเป็นเพื่อน
ภากรเข้ามานอนในห้องรอทัพแทนหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เขาไม่รู้ว่าควรทำอะไรรอเพราะมันไม่มีอะไรทำเลยไม่เหมือนกับบ้านตัวเอง ทำได้เพียงนอนเล่นโทรศัพท์พลางพาอะไรกินจุกจิกๆไป
หาววววว
เสียงงัวเงียจากการง่วงนอนดังขึ้น นี่ก็รอมาหลายชั่วโมงแล้วนะจะสี่ทุ่มอยู่แล้วก็ยังไม่มา เขาไม่สามารถรู้ไดเลยว่าอีกฝ่ายจะมาตอนไหน ถ้าไม่ติดว่าถูกขู่ไว้คงสลบไปอล้วเรียบร้อย แต่นี่ไม่ไว้ใจเจ้าหนี้ตัวเองเลยจริงๆว่าจะบ้าคลั่งทำอะไรแผลงๆอีก
นี่ทำไมเขาถึงต้องมายอมต้องกลัวอีกฝ่ายขนาดนี้ด้วยเนี่ย มันดูไม่ใช่เขาเลยสักนิด
สุดท้ายเขาก็เผลอหลับไปอย่างไม่เป็นท่าจนได้ โดยมือยังจับโทรศัพท์อยู่บนที่นอน ถึงจะอดทนรอได้นานแค่ไหนก็พ่ายแพ้ความง่วงอยู่ดี จริงๆเขานอนเลยก็ได้ไม่จำเป็นต้องรอเพราะเขาไม่เคยทำตามใครที่บังคับ แต่ไม่รู้ทำไมครั้งนี่คำพูดของคนหน้านิ่งถึงทำให้ร่างกายเขาสั่งให้รอ
"คุณภากรหลับไปแล้วนะครับ"
หนึ่งรีบเดินเข้าไปตรงหน้าเมื่อเห็นว่าทัพแทนมาถึงบ้านแล้ว เพื่อไม่ให้คิดว่าคนที่หลับไม่ทำตามที่สั่งไว้
"ไปเตรียมของที่สั่งไว้" ทัพแทนเอ่ยเสียงเย็น
"แต่คุณภากรนั่งรอนายน้อยอยู่นานเลยนะครับ แต่คงนานจนทนไม่ไหว" การ์ดยังคงช่วยแก้ต่างให้
แต่เจ้านายของเขายังคงฟังหูทะลุหูและมองกลับมาด้วยใบหน้านิ่งคมสายตาไม่สบอารมณ์ ให้รู้ได้เลยว่าต้องทำตามที่สั่งเดี๋ยวนี้
"ครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปจัดการให้เดี๋ยวนี้" หนึ่งโค้งศรีษะเข้าใจ
"ถ้าเอาเวลาไปทำเลยจะดีกว่านี้" หลังเสียงเรียบมไหนึ่งและการ์ดอีกสองคนก็รีบละตัวออกไปทำตามที่นายน้อยพวกเขาสั่ง
ทัพแทนเดินขึ้นไปชั้นบนเปิดประตูห้องเข้าไป เดินตรงมาที่ร่างชายหนาซึ่งดูแล้วคงรอเขาจริงๆเพราะในมือยังคงมือโทรศัพท์อยู่และท่านอนที่ไม่เหมือนจงใจนอนแต่แรก เหมือนนอนเล่นรอมากกว่าแต่ก็ไม่ได้มีผลก็สิ่งที่เขาคิดไว้
....เพราะเขากำลังต้องการอีกฝ่าย
"จัดการเลย" ทัพแทนหันไปบอกหนึ่งที่เดินมาพร้อมอุปกรณ์ที่เตรียมมาเรียบร้อย
หนึ่งเดินเข้าไปพร้อมเข็มฉีดยาจับหาเส้นเลือดตามลำคอชายหนุ่มที่นอนอยู่ กำลังจะเจาะแล้วแต่ก็มีเสียงแทรกขึ้นก่อน
"เดี๋ยว!" เขาว่าเสียงนิ่งแต่หน้าตึง "ให้เขาพักผ่อนไป"
หนึ่งนำเข็มที่จ่ออยู่ออกพลางถอนหายใจโล่งอกที่อย่างน้อยนายน้อยของเขาก็ยังมีความเมตตาให้ภากรอยู่บ้าง ไม่ถึงขั้นต้องฉีดยาในขณะที่อีกฝ่ายเพลีย
หลังจากนั้นทัพแทนก็สั่งให้การ์ดจับภากรนอนในท่าทีคนปกตินอนกันและให้ทุกคนที่เข้ามาออกไป แล้วเขาก็เข้าไปอาบน้ำแต่งชุดนอนมายืนปลายเตียงมองคนหลับแล้วเดินไปใกล้พร้อมย่อตัวลงมองภากร หน้านิ่งเย็นแต่ในตายิ้มแย้มเมื่อได้มอง
"....ฝันดีนะครับพี่ภากร"
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
เอาภากรกับทัพแทนมาฝากจ้าาาา เอ๊ะ! ทัพแทนเรียกภากรว่าอะไรน้าาา? พี่? งงเด้ๆฮ่าๆ :z1:
-
รู้จักกันมาก่อน หรือว่ารู้จักอยู่ฝ่ายเดียว น่าสงสัย ๆ :confuse:
-
:pig4: :pig4:
-
รู้จักแน่ๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสัยนายเอก
แอบรักภากรแน่เลย
-
อื้อหือ เรื่องนี้แหวกแนว จัดหนัก ตรงประเด็นมากครับ
นายเอกคงประมาณว่าเรื่องรักก็ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป แต่ตอนนี้ขอเอาก่อน ขี้เกียจรอ พอดีรีบ สินะครับ
-
แอบชอบพระเอกมานานแล้วสิเนี่ย อิอิ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
แอบชอบพระเอกแน่เลย :hao6: :hao6: :hao6:
-
ทัพแทนเนี่ยราชินีมากกกก
ภากรช่างเป็นทาสในเรือนเบี้ยจริงๆๆ
สนุกมากติดตามนะคะ o13
-
มายออออออออออออ :katai4:
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่3 ]•●°○☆
ภากรมองสำรวจรอบๆบ้านแต่ไม่ยักจะเห็นคุณท่านอยู่ วันแรกที่มายังเจอกันอยู่เลยแต่เมื่อวานกลับไม่เจอและวันนี้ก็เช่นกัน จึงอดอยากถามไม่ได้เพราะสงสัย
"พ่อนายไปไหนล่ะ ฉันไม่เห็นเลย" ภากรเอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งจิบกาแฟอยู่เมื่อเดินมาถึงทัพแทน
เมื่อคืนเขางงเล็กน้อยที่ตื่นมาแบบไม่รู้สึกปวดอะไร ทำไมเจ้าหนี้ไม่ได้จับเขาทำอะไรแผลงๆเหมือนที่คิดไว้ แต่ก็โล่งอกที่ได้หลับสบายๆสักวัน
"คุณพ่อไปบ้านใหญ่จะมาเฉพาะบางวัน" ทัพแทนลดแก้วชาลงตอบ
แค่นี้ก็ใหญ่จะตายชักอยู่ละยังมีบ้านใหญ่อีกหรอ? อะไรจะรวยขนาดนั้น
"ครับ" ถึงเขาจะสงสัยอยากรู้ต่อแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม
ทัพแทนใช้หางตาชายมองร่างใหญ่ที่ดูเหมือนไม่อยากถามอะไรต่อแต่ก็ใช่ว่าจะไม่อยากรู้ จึงเอ่ยปากบอก
"บ้านนี้คือบ้านของผมที่ซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง พอสร้างเสร็จก็แยกตัวออกมาจากบ้านคุณพ่อ แต่ท่านก็จะมาเยี่ยมบ้างหรือผมไปหาท่านบางเวลา"
"อ๋อ....แล้วนายทำงานอะไร?" เขาถามต่อ
"ใช่เรื่องของคุณหรอ" ทัพแทนว่าด้วยเสียงเรียบหน้านิ่ง
เอ้า! ผีเข้าผีออกจริง!
"ไม่อยากรู้ก็ได้วะ" ภากรบ่นพึมพำคนเดียว
"คิดว่าผมจะได้ยินมั้ย?"
"แล้วได้ยินไหมล่ะ" เขาอุบอิบถามกลับ
"ได้ยิน"
"ก็ไม่เห็นต้องถาม"
"ผมมีสิทธิ์ที่จะถาม แต่คุณ....ไม่" ครับพ่อคนเจ้าอำนาจ ไม่ค่อยจะเอาเปรียบกันเลยเนอะ!
ภากรเอือมที่จะพูดต่อได้แต่ก้มหน้าก้มตาลงหยิบของว่างที่วางไว้บนโต๊ะใส่ปาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าหนี้อีกรอบ
"แล้วนี่นายไม่ไปทำงานเหรอ?"
"วันนี้ไม่มีอะไรเร่งด่วนเลยไม่ต้องเข้า" ทัพแทนว่าเสียงเรียบหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาเปิดอ่าน
"อ๋อ...." เขาพยักหน้าเข้าใจ
"อยากไปไหนรึเปล่า" อีกฝ่ายไม่ได้มองมาเพียงส่งเสียงถาม
"ไปดะ....อยากครับ" เกือบหลุดถามกลับไปอีกจนได้ดีที่เปลี่ยนทัน ไม่งั่นคงโดนสายตาเย็นเฉียบส่งมาอีกเป็นแน่
"อยากไปเดินเล่นห้าง"
"ไม่เคยไปหรอ" เสียงเรียบถามกลับมา
นี่อุส่าห์พยายามไม่ถามกลับเพื่อให้โดนถามกลับมา แต่เปล่าเลยไม่พ้นเขาคนนี้จริงๆ
ภากรถอนหายใจเพราะไม่รู้จะตอบกลับไปยังไงเลยจริงๆ
"หนึ่งบอกให้สิบเตรียมรถผมจะไปห้าง" ทัพแทนหันไปสั่งการ์ดให้ไปบอกคนเตรียมรถ
"ครับ"
"ไปแต่งตัวสิเดี๋ยวผมพาไป" ว่าแล้วภากรก็รีบลุกขึ้นตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องทันที
ไม่นานก็ลงมาพร้อมความหล่อแบบสบายๆ เสื้อเชิ้ตแล้วยาวพับแขนนิดๆ ปลดกระดุมโชว์แผ่งอกเล็กน้อยให้สาวใจสั่นและกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังทำให้ดูแมตซ์กันมากๆ
หล่ออ่ะดิ๊ หึๆ
ภากรแซ็วทัพแทนในใจเพราะไม่สามารถพูดออกไปได้นอกจากส่งสายตายียวนไป
เขาเดินไปขึ้นรถตู้ส่วนตัวพร้อมทัพแทนโดยมีสิบขับรถ ส่วนหนึ่งและห้าคอยเดินตามเผื่อนายน้อยเขาซื้ออะไรติดไม้ติดมือ ยังดีที่อย่างน้อยเจ้าหนี้เขาก็ไม่ใจร้ายจนให้เขาอยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหน
รถเคลื่อนออกจากหน้าบ้านตรงไปที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางใจเมือง ปกติทัพแทนเป็นคนไม่ชอบเดินเล่นห้างแบบนี้ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยพูดคุยกับใครเท่าไหร่ และไม่ชอบอยู่ในที่ๆคนเยอะ ต่างกับภากรที่เข้าห้างจนเปรียบเสมือนเป็นบ้านอีกหลังของเขา เขามาเดินช็อปกับเพื่อนฝูงบ้าง มาคอยรูดบัตรให้สาวในสังกัดบ้าง
จนตอนนี้ก็อดกังวลไม่ได้ว่าจะเจอใครรึเปล่า
"เดี๋ยวผมซื้อกาแฟดื่มก่อน คุณเดินไปได้เรื่อยๆ" เขาบอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงธรรมดา
"...." แต่ทัพแทนยังเงียบมองเขาเหมือนคิดว่าจะหนี
"เดี๋ยวผมตามไปครับ" เขาพูดให้อีกฝ่ายมั่นใจว่าเขาไม่คิดหนี
ทัพแทนพยักหน้านิ่งๆเข้าใจแล้วเดินออกไปไม่ห้างมาก ส่วนภากรก็เดินเข้าไปให้ร้านกาแฟชื่อดังโดยมีห้าคอยดูแล พร้อมสั่งกาแฟที่ตัวเองต้องการรวมถึงฝากเจ้าหนี้ด้วย
เขากำลังหยิบเงินจ่ายค่ากาแฟแต่ถูกมืออีกมือนึงกั้นไว้ ทำให้หันไปมองนิ่งๆ
"คุณภากรไม่ต้องจ่ายครับ นายน้อยให้บัตรผมไว้จ่ายของที่คุณภากรซื้อครับ" ห้าพูดแล้วส่งบัตรให้กับพนักงาน
เขาพยักหน้าเข้าใจ จะว่าไปเจ้าหนี้เขาก็ใจดีใช่เล่นนะเนี่ย ภากรยิ้มล่าก้มดูดกาแฟเดินออกไปจากร้านไม่ห่างมากก็มีเสียงนึงเรียกทำให้สะดุดการเดินไว้แล้วหันกลับไปมอง พบกับขวัญสาวที่ทำให้เขาประทับใจมากแต่ประทับใจได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไม่นานทัพแทนก็เดินมาเหมือนรู้จังหวะ
ทำไมต้องเดินมาตอนนี้ด้วยเนี่ยยย!!!
(เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ที่'บนนำ'นะคะ) หลังจากขวัญขอตัวไปภากรก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ทัพแทนแต่กับได้ใบหน้านิ่งเย็นไม่มีอารมณ์บนใบหน้ากลับมา ทำให้เขารู้เลยว่าเขาทำให้อีกฝ่ายเสียความรู้สึกโดยคำพูดที่คิดว่าไม่ได้มีอะไร แต่ทัพแทนอาจคิด
เขาพยายามเดินเข้าไปใกล้ แต่ทัพแทนถอยออกหนึ่งก้าวแล้วพูดขึ้นโดยไปสบตา
"หนึ่งพาผมกลับก่อน แล้วค่อยให้สิบตามมารับเขาทีหลัง" ทัพแทนว่าแล้วเดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามองภากรเลยสักนิด
เฮ้อออออ....ภากรลอบถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ถูกและเอามือทาบอกซ้ายตัวเองที่มันชายังไงไม่รู้
ถึงเขาจะเห็นอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหรือแค่เจ้าหนี้ แต่กลับไม่รู้สึกดีกับความรู้สึกนี้เลยที่ทัพแทนมอบให้ มันเย็นชาเกินไปกว่าทุกที
"ห้า" เขาหันไปเรียกการ์ดที่ทัพแทนทิ้งไว้ดูแลหนึ่งคน
"ครับคุณภากร" ห้าโค้งหัวรับ
"ฉันอยากกลับบ้านตอนนี้เลย" ไม่รู้สิ ตอนนี้เขาอยากกลับให้ถึงบ้านเร็วๆ
"จะไม่อยู่เดินเล่นต่อก่อนเหรอครับ" ห้าถามขึ้น
"ไม่หละ" มันไม่มีอารมณ์เดินต่อจริงๆ
"แต่ว่า...."
"เดี๋ยว-นี๋" เขาเน้นคำ
"งั้นรอรถมารับสักครู่นะครับ"
"ฉันจะกลับแท็กซี่"
"เอ่อ....ผมว่าไม่ดีมั้งครับ"
"งั้นนายก็รอไปเพราะฉันจะกลับตอนนี้" ว่าแล้วคนไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรก็ส่งแก้วกาแฟทั้งสองให้การ์ดแล้วเดินไปโดยไม่สนใจอะไร
"รอด้วยครับคุณภากร" ห้ารีบวิ่งตามอย่างเร่งรีบเพราะภากรเดินเร็วซะจนคิดว่าถ้าเดินตามเฉยๆคงไม่ทันแน่ๆ
"ทำไมรีบกลับมาล่ะครับ" หนึ่งถามอย่างแปลกใจที่เห็นภากรนั่งแท็กซี่เข้ามาในบ้าน ทั้งๆที่เขาเพิ่งมาถึงบ้านกับนายน้อยหมาดๆ เพราะทัพแทนได้บอกแล้วว่าจะส่งสิบกลับไปรอรับเพื่อให้ภากรให้เดินเล่นตามสบาย แต่ไหนกลับมาเร็วราวกับตามหลังเขามา
ภากรไม่ตอบพลางมองหารอบๆไม่พบชายหนุ่มที่ทำให้ไม่อยากเที่ยวเล่นต่อ ห้ารีบเดินไปตอบคำถามกับหนึ่งแทนภากรว่าทำไมถึงกลับมาเร็ว
"นายน้อยขึ้นห้องไปแล้วครับ" หนึ่งบอกเพราะรู้ว่าภากรกำลังมองหานายน้อยอยู่ เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็เดินๆ กึ่งวิ่งขึ้นไปยังชั้นบน
ก๊อกๆ แกร่ก....
เขาเคาะประตูทีนึงก่อนจะเปิดเข้าไปให้ดูเป็นคนมีมารยาทหน่อย แต่ก็ไม่ถึงกลับยืนรอคำอนุญาตเพราะนี่ก็ห้องเขาเหมือนกัน เปิดไปปุ้บกับไม่เจอชายหนุ่มอยู่ หาในห้องน้ำ ในห้องแต่งตัวก็ไม่พบร่องรอย
หายไปไหนของเขาเนี่ย!
ภากรรีบเปิดประตูออกจากห้องไปโดยไม่ได้ปิดคืนเพราะความรีบ เดินลงไปข้างล่างอีกครั้งเพราะไม่อยากจะใช่เสียงเรียกการ์ดให้ดูไร้มารยาท เมื่อเจอหนึ่งก็รีบเดินเข้าไปหา
"ฉันไม่เห็นเจอเขา" เขาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย
"ถ้าไม่อยู่ในห้องนั้นก็....คงอยู่ในห้องนอนนายน้อยครับ" หนึ่งตอบ
ห้องนอนนายน้อย? นี่เจ้าหนี้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเขารึไง
"นายน้อยเพิ่งย้ายไปอยู่ห้องนั้นกับคุณภากรครับ แต่ก็ยังเก็บห้องเก่าไว้เหมือนเดิม" พอได้ยินแบบนี้ภากรก็หายงงหมุนตัวกลับเดินไปได้ไม่ไกลก็หันมาถามอีกรอบเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่รู้ว่าคือห้องไหน
"ห้องไหน?"
"ห้องติดกันเลยครับ"
อ๋อ....มันมีสองห้องที่อยู่ติดกันเหมือนห้องคู่ คือห้องที่เขานอนกับทัพแทนและอีกห้องนึงคงเป็นห้องเก่าทัพแทน เขาส่งไม้ส่งมือขอบใจการ์ดแล้วรีบเดินไปที่ห้อง เมื่อถึงหน้าประตูกลับไม่กล้าเปิดเข้าไปเหมือนที่ใจคิด
แปลกไปหมดที่เขากับไม่ชอบที่เห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ คือเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ชอบกับคำพูดนั้นของเขา ซึ่งถ้ามองจากใบหน้าก็ไม่มีอะไรดูเปลี่ยนไปจากเดิม แต่ด้วยความที่นัยต์ตามันเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเศร้าอยู่ทำให้สีหน้านั้นดูเศร้าตามไป
เขาควรรู้สึกดีด้วยซ้ำที่ทัพแทนเป็นแบบนี้จะได้ไม่ต้องมายุ่มย่ามกับเขาและไม่ต้องมาใช้ร่างกายเขา แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น
ก๊อกๆ
ภากรกั้นใจเคาะประตูแต่ไม่ได้เปิดพรวดพราดเข้าไปเหมือนห้องที่ตัวเองนอน ด้วยความที่เกรงใจอีกฝ่าย
"เข้ามา" เสียงเรียบดังขึ้น
ภากรเปิดเข้าไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เห็นแต่แผ่นหลังของอีกฝ่ายที่นั่งอยู่บนเตียง เขาเดินเขาไปใกล้ขึ้นจนห่างเพียงไม่ถึงศอก ใช้เรียวนิ้วแตะลงบนบ่า แต่กลับถูกสะบัดออก
เห็นอีกฝ่ายดูเป็นผู้ชายเหมือนเขาแบบนี้แต่ก็ดูมีมุมงอนอยู่บ้าง แล้วเขาก็ไม่เคยง้อผู้ชายหรือใครเลยก็ว่าได้จะหาวิธีอะไรล่ะ ซึ่งไม่รู้อะไรที่ทำให้เขาคิดว่าควรง้อผู้ชายตรงหน้านี้
"ออกไป" เสียงที่ดูเย็นชาทำให้คนฟังใจชาไปด้วยเช่นกัน
"ฉัน....ขอโทษ" แม้ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำจะผิดอะไร แต่ถ้ามองกลับกันคงเหมือนเขาหักหน้าอีกฝ่าย แม้เขาจะโดนให้ตบหน้าหักหน้าเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีอะไรที่ต้องเก็บคำว่าขอโทษเอาไว้
"ขอโทษที่ฉันพูดออกไปแบบนั้น"
"...."
"ก็เราไม่ใช่แฟนกันจริงๆ อย่างที่นายว่า ฉันแค่มาขัดดอก เรายังไม่เคยพูดเรื่องคบกันซะหน่อย" เขาพูดเสียงอ่อยและแผวเบาลงเรื่อยๆ
"...."
"นายเล่นบอกคนอื่นว่าเราเป็นแฟนกันฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไงหนิ"
"...." ทว่าอีกฝ่ายยังคงเงียบสนิทราวกลับเขาพูดเพียงคนเดียว
"นี่ฉันอุส่าห์พูดคำว่าเมียเลยนะ นายไม่เห็นความดีกันบ้างรึไง คิดดูแล้วกันฉันผู้ชายนะเว้ยเจอแบบนี้ก็เคว้ง ยิ่งอยู่ในสถานะลูกหนี้เจ้าหนี้ยิ่งไปไม่เป็น"
"...." พูดขนาดนี้ยังเงียบอีกเหรอ?
"ตบปากตัวเองก็เจ็บพอละมาเงียบใส่กันอีก"
มันเจ็บนะเว้ย!
"พูดมาบ้างดิ นี่พูดอยู่คนเดียวไม่สงสารกันบ้างรึไง ถ้าจะเงียบขนาดนี้สู้ยอมอยู่กับหน้านิ่งๆไม่มีวิญญาณแบบเดิมแต่พูดคำตอบคำดีกว่าเงียบเป็นก้อนหินโบกปูนทับแบบนี้อีก" ภากรพูดอย่างตัดท้อแต่เมื่อโชกหัวไปมองกับพบว่าอีกฝ่ายคลี่ยิ้มอยู่ถึงไม่ได้เห็นชัดแบบคนยิ้มทั่วไปก็เถอะ
"อ้าววววว....ทำไมนิสัยแบบนี้วะ ให้คนเขาพูดตั้งนานไม่พูดด้วยกันสักคำทีอย่างงี้มาแอบยิ้ม"
"ใครยิ้ม" หน้าตานิ่งเฉยหันถาม
"แหนะๆ เขินอ่ะดิ๊~" ภากรพูดจาติดตลกพลางใช้นิ้วชี้เคลี่ยๆปลายครางคนตรงหน้า
ทัพแทนมองด้วยสีหน้าธรรมดา "ผมเพื่อนเล่นคุณหรอ"
ภากรรีบชักนิ้วกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องพูดพร่ำเพื่อพร้อมยิ้มแห้งๆให้
"สรุปว่าหายงอนยัง?"
"ยัง"
"เอ้า! แล้วจะ....เหวออ" ให้ทำยังไง.... พูดไม่จบก็ถูกร่างบางกว่าดึงคอเสื้อลงไปอย่างแรง
ทัพแทนประกบริมฝีปากลงไปแรงๆโดยที่ภากรไม่ทันตั้งตัว เขาตาโตเป็นประกายไปหมดที่อยู่ไทัพแทนก็กระชากเข้ามาอย่างนี้ ภากรรับความร้อนแรงจากอีกฝ่ายโดยไม่ปฏิเสธ ปากนุ่มค่อยๆเผยอขึ้นรับลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพลงปากตวาดไล่ชิ้มรสความหวานชื่นจากปาก
"อื้มม...." ความเร่าร้อนที่อีกฝ่ายมอบให้มันความให้ใจเสียวซ่านภายในไปหมด เนื้อตัวเริ่มอ่อนระทวยไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
ถึงแม้จะเคยรับรสจากสาวๆมามากมาย แต่อดปฏิเสธไม่ได้จริงว่าอีกฝ่ายทำให้เขาแทบอดใจไม่อยู่ทั้งๆที่เป็นผู้ชาย
เขาใช้แขนเช็ดปากเมื่อทัพแทนผละริมฝีปากออก ก่อนถามเสียงอ่อย "คราวนี้หายงอนยัง"
ทัพแทนไม่ตอบยกมุมปากขึ้นสายตาเจ้าเล่ห์ออกลงมาที่อกเขา ทำให้รู้ทันทีว่า.....
"เอ่อ....เดี๋ยวมาง้อต่อพรุ่งนี้ละกัน แหะๆ"
แล้วคิดว่าเขาจะรอดไปได้ง่ายมั้ย? คำตอบคือ 'ไม่' อยากง้อดีนักก็ต้องทุ่มสุดตัว มาขนาดนี้ก็ถอนไม่ขึ้นแล้วจริงๆ หลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นก็สุดแล้วแต่คุณเจ้าหนี้นะครับ (เลียน้ำลายแป๊บ อิอิ)
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
โดนมนต์สะกดแล้วหรอเจ้าคะคุณลูกหนี้ ถึงกับร้อนใจเวลาเจ้าหนี้เงียบเฉย นี่มันยังไงเจ้าคะ
ฝากนิยายใหม่ด้วยนะเจ้าคะออเจ้าทั้งหลาย หลง(รัก♥)นายสกินเฮด (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66431.0) :z13:
-
ความหื่นไม่เคยปราณีใคร เจ้าหนี้กับลูกหนี้เลยพอๆกัน :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
มีงอนมีง้อกันแล้ว
-
:katai2-1:
-
มีงอนมีง้อ โอ้ยตายแล้วๆ :hao6: :hao6:
-
มีงอนมีง้อ โอ้ยตายแล้วๆ :hao6: :hao6:
-
โอ๊ะ ง้อแบบนี้ก็ตายสิครับ,,,
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รออยู่ๆ :katai1:
-
:call: :call: :call:
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่ 4 ]•●°○☆
ทัพแทนสะลึมสะลือยันตัวขึ้นในท่านั่งพลางขยี้ตาไปมาจากอาการหลับไม่เต็มที่ แต่ในเมื่อรู้สึกตัวแล้วก็ไม่อยากข่มตาหลับต่อ เมื่อคื่นภากรตามใจเขาจนรู้สึกดีเป็นบ้า อย่างน้อยก็ได้สัมผัสเรือนร่างกันโดยที่ไม่ต้องบังคับ
บทงอนก็ดีเหมือนกันแฮะ
เขาไม่ได้โกรธอะไรภากรมากมาย เพียงแต่รู้สึก....น้อยใจอีกฝ่ายเล็กน้อยที่กระอักกระอ่วงเรื่องแนะนำเขากับสาวสายคนนั้น ซึ่งเดาว่าคงไม่พ้นคู่นอนของภากรก่อนหน้านี้เป็นแน่
นึกแล้วยังอดน้อยใจไม่ได้จริงๆ พอคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเคยอย่างว่ากับลูกหนี้ตัวเองก็....
เฮ้อ....หึง
ใช่สิ! ทัพแทนจะไม่หึงลูกหนี้คนนี้ได้ยังไงก็ในเมื่อภากรไม่ใช่ลูกหนี้ธรรมดา แต่เป็นคนที่อยู่ในสายตาเขามาตลอด
"หายไปไหนของเขา" แทนทัพพึมพำคนเดียวเมื่อไม่เห็นร่างหนานอนอยู่ข้างๆ แปลกที่ภากรตื่นก่อนเขา เพราะปกติทัพแทนต่างหากที่เป็นฝ่ายตื่นก่อน
เขาพยายามจะลุกจากตื่นแต่ก็ไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่ อาจเพราะเมื่อคืนดื่มด่ำกับความสุขมากไปหน่อย ทำให้เสียพลังงานไปเยอะ
ถึงที่ผ่านมาเขาจะดูเหมือนว่าผ่านเรื่องอย่างว่ามาเยอะ คงชินกับการมีเซ็กส์ แต่จริงๆ แล้วภากรเป็นคนที่สองของเขาหลังจากที่เลิกกับแฟนคนแรกตั้งแต่เข้าปีหนึ่งใหม่ๆ ก็ว่าได้ ซึ่งนานมากแล้วก่อนจะมาหยุดที่คนคนนึงอีกครั้ง
แกร่ก....
ทัพแทนเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่เดินเขามาในชุดที่สุภาพเรียบร้อย ดูก็รู้ว่าคงตื่นมานานแล้ว
"ลุกไหวมั้ย?" ภากรเอ่ยและก้าวเท้ามาจนถึงเขา
"ไม่ไหว" ทัพแทนกล่าวนิ่งๆ เขาไม่ได้ทำเป็นเข้มทำเป็นขรึมเวลาอยู่กับภากร แต่เขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้วถึงได้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้
"มาเดี๋ยวพาไปห้องน้ำ" ร่างหนาพูดด้วยความเป็นห่วงพลางจับบ่าทั้งสองข้างของเขาค่อยๆ พยุงให้ลุกขึ้น
"มันหน้าที่คุณ" ภากรส่ายหัวให้เขา ทำดีไม่ได้ดีจริงๆ
"อยากให้ทำอีกหน้าที่มั้ยล่ะ...." ภากรว่าหรี่ตาลงต่ำจนไปหยุดที่ท่อนล่าง "สำคัญมากทีเดียว"
"เพื่อนเล่น?" เขาเลิกคิ้วถาม
หน้านี้อีกละอยากได้หน้าฟินๆ เมื่อคืนกลับมาจริงๆ ภากรได้แต่คิดในใจแต่มือประคองเขาไปที่ห้องน้ำ ค่อยๆ ให้ลงอ่างช้าๆ
ภากรเปิดน้ำใส่อ่างให้ทัพแทนจนพอดีและในอุณหภูมิที่เขาชอบ ทัพแทนอยู่ในร่างเปลือยเปล่าไม่มีอะไรปกปิด เขาไม่คิดอายที่อีกฝ่ายอยู่ตรงหน้าเพราะมากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว จะมานั่งอายเหมือนในนิยายก็คงไร้สาระเกินไป
"จะมองอีกนานมั้ย?" เขาถามภากรที่นั่งจ้องเขาไม่ออกไปสักที
"บรรยากาศดีเนอะว่ามั้ย" ภากรแค่นยิ้มทำเป็นมองไปรอบๆ ห้องน้ำ
ห้องน้ำมันบรรยากาศดีต้องไหน?
"เฉยๆ"
""แต่ฉันว่ามันเหมาะนะ...." ภากรมองเขายกยิ้มมุมปาก
"เหมาะ" ทัพแทนถามเสียงปนสงสัย "ยังไง?"
"ก็เหมาะแบบว่า...." อีกฝ่ายหลุบตามองไปยันท่อนล่างของเขาทำหน้าเจ้าเล่ห์
"เงี่ยน?"
ตรงไปมั้ยพระคุณ!
"ก็อืม ลองเปลี่ยนบรรยากาศกันบ้างมั้ย?" ได้ลองสักทีก็ดีเหมือนกัน
"ไม่....จะแช่ตัว" ทัพแทนตอบเสียงธรรมดาเล่นเอาอีกฝ่ายคิ้วขมวด
"แต่ว่าฉันอยาก" ภากรเริ่มรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่มันดันเป้ากางเกงเขาอยู่ "เวลานายอยากฉันยังทำให้เลย"
"ลูกหนี้กับเจ้าหนี้มันแตกต่างกันคุณว่ามั้ย?"
แล้วก็มาถึงจุดๆ นี้จนได้ ภากรเคยคิดเล่นๆ ไว้ว่าเขาอยากเรื่องอย่างว่าขึ้นมาทัพแทนจะยอมมั้ย แต่เพิ่งมาได้คำตอบก็วันนี้แหละ
"คิดว่าฉันหายโกรธรึยัง" ทัพแทนเลิกคิ้วข้างนึงถามเสียงเรียบ
ภากรเม้มปากแน่นทันทีเขาลืมไปว่าทำให้ทัพแทนคงยังโกรธอยู่ ถึงแม้เมื่อคืนจะถ่ายโทษไปบ้างแล้วแต่คงไม่หายดี
"งั้นก็เร็วๆ ฉันจะจัดการตัวเอง" ภากรยันตัวลุกขึ้นทำเสียงหงุดหงุดแล้วเดินไป แต่มีเสียงเรียบของคนในอ่างตามหลังมา
"ห้องน้ำข้างล่าง" จบคำทัพแทน ร่างหนาก็หันมาทำเสียงฮึดฮัดในลำคอแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกไป
ไม่ให้ทำแล้วยังมาแนะนำกันแบบนี้อีก!!!
"หึๆ" เสียงหัวเราะในลำคอของทัพแทนดังขึ้น
"วันนี้นายมีงานรึเปล่า" ภากรเอ่ยถามอีกฝ่ายที่นั่งทานข้าวต้มเป็นอาหารเช้าอยู่
"ไม่"
"แล้วพรุ่งนี้ล่ะ"
"ไม่"
"ดี งั้นวันนี้ไปหาอะไรทำกัน"
"ทำอะไร"
"ไปเที่ยว"
"ที่ไหน"
"ทะเล"
"มีเงินเหรอจะพาไป?" ทัพแทนเลิกคิ้วถาม
เออว่ะ....ภากรอยากจะตบหัวตัวเองแรงๆ เขาลืมไปว่าเป็นลูกหนี้อยู่และที่สำคัญคือแทบไม่มีเงินติดตัว ดันไปนึกถึงตอนพาสาวๆไปพักตากอากาศซะงั้น
"ก็นายไงจ่าย ฉันจะไปมีเงินได้ไงล่ะไม่งั้นจะมาเป็นลูกหนี้ทำไม"
"นึกว่าจะทำป๋า" ทัพแทนนึกอยากหัวเราะในใจ
ภากรถอนหายใจเนือยๆ "ไม่ป๋าละ สรุปไปนะนายออก"
"จะไปที่ไหน"
"หัวหิน"
"อืม ไปเตรียมตัวสิ" ทัพแทนว่าแล้วก้มหน้าหยิบช้อนทานข้าวต่อ
ภากรลุกขึ้นสุดตัวเดินขึ้นไปที่ห้องเก็บเสื้อผ้าสำหรับค้างคืนที่หัวหิน มีเมียรวยก็แบบนี้นี่เองไม่ต้องเสียอะไรเหมือนเวลาไปกับสาวๆ
ฮึ!? ภากรเปิกตากว้างชะงักมือที่เก็บของใส่กระเป๋าเมื่อนึกขึ้นได้
เมีย? นี่กูพูดได้เต็มปากเลยเหรอว่าเขาเป็นเมีย ภากรทึ่งตัวเองเล็กน้อย ที่ก่อนหน้ากีดกันและไม่คิดว่าจะพึงพอใจในเซ็กส์ระหว่างเขากับเจ้าหนี้ซึ่งเป็นผู้ชาย
ไม่หลอกน่า....ก็แค่ต่างฝ่ายต่างต้องการกัน เขาเองก็ไม่สามารถมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้ จึงจำใจต้องมีอะไรกับอีกฝ่าย
กำไรไงท่องไว้ภากรๆ
ภากรจัดกระเป๋าจนเสร็จ เจ้าหนี้เขาก็เดินขึ้นมาเช่นกันโดยมีแม่บ้านตามมาหนึ่งคนเพื่อจัดเก็บกระเป๋าให้สำหรับสองวันหนึ่งคืนที่จะได้ทะเล
"เรียบร้อยค่ะนายน้อย" แม่บ้านเอ่ยขึ้น
"ขอบใจมาก"
หลังจากทัแทพเอ่ยขอบใจ แม่บ้านลุกขึ้นขอตัวลงไปด้านล่างเพื่อเรียกการ์ดมายกกระเป๋าของทัพแทนและภากร
"ทำไมจู่ๆ อยากไปทะเล" ทัพแทนถามภากร
"พานายพักผ่อนไง ทำงานมากเส้นเลือดในสมองแตกนะ"
ทัพแทนมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ เพิ่งมาอยู่ด้วยกันจะเป็นห่วงเป็นใยใช่เหรอ? แต่อย่างว่าขนาดงอนภากรยังยอมง้อเขาได้ ครั้งนี้ก็คงเป็นห่วงจริงๆ นั่นแหละ แต่ก็คงอยากเที่ยวด้วย
รถเคลื่อนออกจากคฤหาสน์ตรงมายังหัวหิน ทัพแทนได้โทรสั่งเรขาที่บริษัทไว้แล้วเรียบร้อยว่าให้จัดการหาที่พักที่เหมาะสำหรับสองคนไม่มีผู้คนก่อกวนและให้ส่งตำแหน่งที่พักกับหนึ่งการ์ดที่มาด้วยและมีห้าขับรถให้
ทัพแทนมองไปรอบๆ เมื่อรถจอดที่หมาย เขาเสียดายที่ไม่ได้ซื้อที่แบบนี้ไว้เพราะไม่ค่อยได้มีเวลาเที่ยวนัก แต่หลังจากนี้คงต้องคิดซะหน่อยว่าจะหาซื้อที่ที่บรรยากาศดีๆ แบบนี่เก็บไว้
หนึ่งและห้านำกระเป๋าจากท้ายรถขึ้นไปเก็บที่ห้องให้ทัพแทน ภากรยิ้มล่ากับสวรรค์ของเขา นี่ก็นานแล้วที่ไม่ได้มาทะเล
บรรยากาศแบบนี้เหมาะแก่การพาคนมานั่งเทียนสุดๆ และไม่ต้องมองไปอื่นไกล
หึๆ ภากรมองร่างชายที่อยู่ข้างๆ เขา
"พักก่อนมั้ยหรือไปเดินเล่นที่ชายหาดดี?" เขาถามอีกฝ่ายที่ยังคงยืนมองไปรอบ
"อยากนอนพัก" ทัพแทนตอบเสียงเรียบใบหน้านิ่ง
ภากรพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะพึมพำเบาๆ "พักเยอะๆ ก็ดี"
"คุณว่าไงนะ?" อีกฝ่ายถามเพราะรู้สึกเหมือนได้ยินภากรพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่ชัดนัก
"เปล่าๆ ฉันบอกว่าก็ดี นั่งรถมาเพลียๆ" เขารีบหาข้อแก้ตัวทันที
ทัพแทนพยักหน้าเข้าใจและเดินขึ้นไปยังชั้นบนเข้าห้อง ทั้งสองคนนอนห้องเดียวกันเช่นเคย
เขาปล่อยให้ทัพแทนไปนอนจากนั้นก็นำตัวเองไปเดินเล่นแถวๆ ชายหาด รับลมบริสุทธิ์ที่พัดไปมาอย่างเชื่องช้า แล้วเสียงคลืนที่ทำให้ใจชื่น
จะว่าไปก็คิดถึงพ่อกับแม่เนอะ ป่านนี้จะหาเงินมาใช้หนี้ได้รึยัง ตั้งแต่ภากรย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์ก็ไม่ได้ติดต่อพ่อและแม่ตัวเองอีกเอง และท่านก็ไม่ติดต่อมาเช่นกัน ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเอง....
ไม่สำคัญยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก
แต่ช่างเถอะ อยู่กับทัพแทนก็ไม่ได้แย่อะไร อย่างน้อยก็ดีกว่าถ้าต้องไปเป็นลูกหนี้คนอื่นทำงานงกๆ เป็นทาส
สู้อยู่แบบนี้ดีกว่า
"คุณภากรครับ" เสียงหนึ่งเรียกเมื่อเข่เดินกลับมาที่บ้านพักหลังจากเสพสุขธรรมชาติเสร็จ
"ว่าไง?"
"คุณภากรจะทานอะไรเป็นพิเศษครับวันนี้"
"เอาง่ายๆ"
"อะไรที่ง่ายๆ ครับ?"
"ก็นายคิดว่าอะไรง่ายก็ทำมาแค่นั้น" หนึ่งก้มหัวเข้าใจและกำลังจะหันกลับแต่ดันถูกเรียกไว้
"เดี๋ยว!"
"ครับ?"
"เอาเป็นพวกซีฟู้ดสดๆ เอามาย่างแล้วกัน" ภากรบอก มาทะเลก็ต้องพวกซีฟู้ดนี่แหละ
"ครับ งั้นเดี๋ยวผมถามนายน้อยเพิ่ม"
"ไม่ต้อง เอาตามนี้แหละ"
"เอ่อ...."
"ฉันบอกตามนี้ก็คือตามนี้"
"ครับๆ"
"เออ! เดี๋ยว"
"เอาอะไรอีกครับ?"
"ซื้อวายมาหนึ่งขวด รู้ใช่มั้ยว่าระดับนายน้อยของพวกนายเขาดื่มยี่ห้อไหน?"
ภากรพาดพิงถึงทัพแทนเพราะว่าทุกอย่างจะฟรีเพราะการ์ดคงไม่กล้าขัด แต่จะว่าไปเจ้าหนี้เขาก็ให้บัตรกับการ์ดไว้เวลาเขาต้องการอะไรนี่นา
"รู้ครับ" หนึ่งตอบรับและแยกตัวไปจัดการตามที่ภากรสั่งส่วนหนึ่งก็อยู่ดูแลความสะดวกให้ที่บ้าน
"ดื่มสิ ฉันอุส่าห์สั่งให้เลยนะ" ภากรเอ่ยปากชวนให้ทัพแทนดื่มวายที่รินใส่แก้วไว้ให้
"....ยังไม่อยาก"
"ดื่มเถอะน่า สักแก้วนึง" เขาขยั้นขยอให้ดื่มเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธ
ทัพแทนเลิกคิ้วสงสัยเลิกน้อยแต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉย "ทำไม?"
"เอ่อ....ก็มาพักผ่อนทั้งทีมันต้องดื่มกันหน่อย ฉันคงไม่ได้ชวนนายมานอนอย่างเดียวหรอกนะ" ใช่ไม่ได้ให้มานอนอย่างเดียว หึๆ
มันต้องมีดิ้นกันบ้าง....
"เอาไว้ก่อน" ทัพแทนว่าแล้วตักหมึกที่หั่นไว้เป็นชิ้นๆ ในจานเข้าปาก
ภากรอยากจะจับวายกรอกปากอีกฝ่ายให้สิ้นเรื่อง ตอนนี้ที่โต๊ะมีเขาสองคน ส่วนการ์ดอีสองคนนั่งคนละโต๊ะแต่กินพร้อมกัน ซึ่งถ้าทัพแทนเรียกเมื่อไหร่ก็จะมาแต่อีกฝ่ายไม่เรียกหรอกเพราะเวลากินไม่ชอบรบกวนใคร
"แค่นี้?" ภากรทำเสียงเมื่ออีกฝ่ายจิบวายเพียงเล็กน้อย
"อืม"
"ได้ไงเล่า! ดื่มเยอะๆ สิ" นึกว่าดม!
"ดื่มวายเขาก็ต้องค่อยๆ จิบที่ละนิด บ้านคุณไม่สอนเหรอ?" ทัพแทนไม่ได้ทำเสียงหรือหน้ากวนบาทาเขาเพียงทำหน้าเรียบๆ เหมือนปกติ
ไอ้หน้าเดียว!
ภากรรู้สึกยอมแพ้และได้แต่นั่งรออีกฝ่ายดื่ม จนตัวเองหมดไปหลายแก้วจนเริ่มกริ่มๆ แต่ยังมีสติครบไม่ถึงกับเมา และในที่สุดทัพแทนก็ดื่มวายแก้วนั้นหมด
"ฉันว่าเราไปเดินเล่นแถวชายหาดกันเถอะ" ภากรลุกขึ้นยืนและชักชวนอีกฝ่าย
ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆ จนห่างจากบ้านพักมาสักระยะ บทสนทนาตอนนี้เงียบนิ่งไม่มีใครเอ่ยพูด และทัพแทนคงไม่มีทางเอ่นแน่เพราะเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย ทำให้บรรยากาศตอนนี้มีเพียงเสียงคลืนและลมพัดเย็น
"บรรยากาศดีเนอะ" ภากรเอ่ยโดยไม่หะนไปมองร่างข้างๆ
"อืม....ดี"
ภากรยกยุมและหยุดนิ่งรั้งมืออีกฝ่ายไว้
"นั่งตรงนี้กันดีกว่า" ทัพแทนพยักหน้าและนั่งตาม
ภากรไม่พูดอะไรเพียงแค่มองคลืนทะเลเพื่อรอเวลาสำคัญ
"เป็นไรรึเปล่า?" ภากรเอ่ยถามเมื่ออีกฝ่ายมีท่าทีแปลกๆ เกาไปทั้งตัวราวกับแพ้อาหารทะเล
"คันๆ แล้ว ซี๊ดดด มันร้อนๆ" ทัพแทรู้สึกร้อนซ่าไปทั่วร่างเขาพยายามรั้งตัวให้นิ่งแต่มันรั้งไม่อยู่มันร้อนจนอยากวิ่งลงน้ำดับร้อน
"แพ้อะไรรึเปล่า?" ภากรทำสีหน้าตกใจ
"อ๊ะ ร้อน ผมร้อนไม่หมด ซี๊ดดด" อีกฝ่ายพูดไปพลางครางกระสับกระส่ายแทบจะลงไปนอนดิ้น
"ให้ช่วยอะไรมั้ย" เขาถามหน้าซื่อ
"โอ้ยยยยย ร้อน อึกๆ ช่วย อ๊ะ ถอดเสื้อผ้าผมเร็วผม ซี๊ด ต้องการ" ทัพแทพว่าพลางลงไปนอนดิ้นแบบไม่กลัวเปื้อน
"หึๆ" ภากรหัวเราะในลำคอ อย่ายี่ห้อนี้มันดีจริงๆ ร้อนแรงแบบนี้คืนนี้คงไม่ได้รับไม่ได้นอนแน่ ฮ่าๆ
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
คิดถึงกันมั้ยค้าบบบบบบบ ทัพแทนจะเป็นไงน้าาา แหน่ะๆ ค้างกันละสิ อย่าโกรธคนเขินนะ ฮ่าๆใครอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปกับภากรรอตอนหน้านะ :hao6: :กอด1:
นิยายใหม่ๆ #กาวใจวิศวะฯ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66936.0) ฝากติดตามด้วยนะค้าบบปมม
-
ไวน์ผสมอะไรลงไปหรือเปล่า :hao4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ไหนบอกไม่ชอบมีเซ็กส์กับผู้ชายไง?
-
ค้างอย่าวแรง อิอิ
-
ติดใจทัพแทนใช้มั้ยภากรรรร อร้ายยยย มันค้างค่ะไรท์ ค้างสุดๆ :ling1:
-
ยานั้นคืนสนองใช่ไหมนี่
-
แหมๆๆๆๆ :hao3:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
-
หึหึ. ถึงขั้นวางยาเลย??
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่ 5 ]•●°○☆
"อื้ออ เร็วๆ สิภากร!!! ซี๊ดดด" เสียงคนร้องอวดครวญจากการโดนยาปลุกเซ็กที่ภากรนั้นได้ผสมลงในแก้วไวน์
ภากรยกยิ้มมุมปากพอใจมากในอก ก็ใครใช้ให้เจ้าหนี้ไม่ช่วยปลดปล่อยอารมณ์เขาในห้องน้ำล่ะ เลยบังคับให้เขาต้องทำแบบนี้ หึๆ
"จะมองอีก อื้ออ นานมั้ย!!!" ร่างที่ลงไปนอนดิ้นจากความเร่าร้อนในฤทธิ์ยาว่าย้ำเมื่อภากรยังคงไม่ช่วยเขาเสียที
ทัพแทนไม่รอช้ารีบปลดเสื้อปลดกางเกงที่ใส่อยู่ถอดออกเพื่อให้รู้สึกร้อนน้อยลง แต่มันไม่ได้เป็นอยากที่เขาคิดมันยังคงร้อนกระสับกระส่ายอยู่
ร่างหนากลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นร่างเซ็กซี่ของอีกฝ่าย มันไม่ใช่ร่างบางเรียวสวย แต่เป็นร่างที่เห็นแล้วนึกถึงช่วงอารมณ์ที่เคยได้สัมผัส มันช่างเย้ายวนชวนสัมผัสสิ้นดี
นี่เขาเป็นขนาดนี้แล้วเหรอ?
ภากรถอดเสื้อและกางเกงตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ทรุดลงไปคล่ชอมอีกฝ่ายไว้ กดริมฝีปากลงทับริมฝีปากแดงสดของเจ้าหนี้ ทัพแทนรับอารมณ์เร่าร้อนของเขาอย่างไม่รีรอ
เขาสำรวจสถานที่แล้วตอนลงมาเดินเล่นชายหาด ตอนนี้อยู่ในพื้นที่ที่ถือว่าปลอดภัยต่อสายตาคน ทำให้ไม่อายที่จะทำตรงนี้ อย่างมันเป็นบ้านพักที่มีเพียงหลังเดี่ยวๆ ไม่มีผู้คนมาก่อกวนหรือขัดอารมณได้
"จ๊วบบ อื้มมมม" เสียงครางในลำคอของคนใต้ร่างดังขึ้น ทั้งสองเปิดโพลงปากแลกลิ้นลิ้มลองความหวานกันอย่างเมามันส์
ภากรไล่เรียวลิ้นลงไปทั่วใบหน้า ใบหู เลื่อนลงมาไซ้ที่ซอกคอซ้ำๆ และไล่เลียมาหยุดที่ยอดอก เขาใช้ริมฝีปากดูดจนเกิดเสียงจ๊วบ ก่อนจะผละออกลงไปจุดแข็งตัวของทัพแทน
"อ่าาา ซี๊ดด อ๊ะ! ภากร" ทัพแทนครางเมื่อภากรใช้ปากครอบงำงูน้อยของเขา มันรู้สึกเสียวจนเผลอใช้มือกุมกลุ่มผมของภากรกดลงอมสุดลำ ภากรใช้มือคลึงแก่นกลางไว้แล้วใช้ปากรูดขึ้นรูดลง และไล่เลียที่ส่วนหัวทำให้ทัพแทนดิ้นเพราะความเสียว เมื่อภากรเห็นทัพแทนดิ้นเสียวก็ปล่อยมือจากแก่นกลางของอีกฝ่าย ใช้มือทั้งสองข้างจับมืออีกฝ่ายกดไว้จนไม่สามารถดิ้นได้ ขณะเดียวกันปากก็ยังคงอมอยู่
"อื้มมม แผล่บ~" ภากรใช้เรียวลิ้นตอดชิมปากทางเข้าข้างทัพแทน ก่อนจะใช้นิ้วสอดใส่ไปทีละนิ้ว ตามด้วยสอง สาม และสี่โดยที่ไม่มีเจลหรืออะไรทั้งนั้น มีเพียงน้ำลายของเขาที่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร ทัพแทนแอ่นอกขึ้นเพราะความเสียวซ่านพุงแรงไปทั่วเรือนร่าง
"อื้อออออ โอ้ย! เอาเข้า ซี๊ดด เข้ามาเร็วๆ! อ๊ะ!" ทัพแทนรู้สึกร้อนซ่านไปหมดจนอยากให้ภากรสอดใส่เข้ามาในตัวเขาอย่างรวดเร็ว
ภากรแค่นยิ้มพอใจก่อนจะยกขาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายขึ้นพาดบ่าไว้ จากนั้นก็ใช่มือขวาจับแก่นกลางตัวเองจ่อที่ช่องทางรัก ค่อยๆเขาไปอย่างเชื่องช้า ก่อนจะสบถคำไม่สุภาพดังลั่น
"เหี้ย! อ๊ะ ซี๊ดด!" เมื่อทัพแทนใช้มือทั้งสองข้างจับก้อนก้อนเขาแล้วกระชากจนแก่นกลางเขาถูกก้นทัพแทนกลืนกินไปมิดลำ
"รีบรึไง!? อ๊ะ!"
ทัพแทนไม่ตอบพลิกตัวเขาลงไปนอนราบกับพื้นทรายแล้วอยู่บนแทน จากนั้นก็เริ่มการออนท็อปโดยไม่มีทางเลือก ตอนนี้เลือดความอยากเขากำลังคลั่งหรือลงแดงก็ว่าได้
สวบ! สวบ! สวบสวบสวบ! สวบ!
เสียงแรงกระทบดังสะนั่น ทั้งสองครางออกมากันไม่เป็นคำ ไม่เป็นภาษา ทัพแทนเร่งจังหวะกระแทกลงไปแรงขึ้น เช่นเดียวกับภากรที่กรแทกแรงขึ้นจนเสียวไปทั่วเรือนร่าง
"อ๊ะ! อ๊ะ! จะแตก ซี๊ด จะแตกละ แล้ว" ทัพแทนแอ่นหน้าขึ้นฟ้ามือลูบไล้แผ่นอกของภากรไว้เมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด ภากรใช้มือขวาจับแก่นกลางของอีกฝ่ายชักขึ้นลง จนในที่สุดน้ำรักก็กระเด็นใส่ทั่วท้องและแผ่นอกกล้างของเขาเต็มไปหมด
ทัพแทนทิ้งตัวซบไหล่ภากรไว้ด้วยความหมดแรง ทว่าภากรยังไม่เสร็จจึงยังคงเน้นจังหวะถี่ขึ้นและซอกไซ้ตามลำคออีกฝ่าย
"อ่าา ตอดอีก อื้มม ดีอย่าง อ๊ะ นั้นแหละ" ภากรขย้ำแก้มก้นอีกฝ่าย และเสียงครางกระเส่าเมื่ออีกฝ่ายตอดรัดงูใหญ่เขาจนแน่น
"อื้มมม จะแตกแล้วครับ อ๊ะ!....อื้อออออ" ภากรปลดปล่อยน้ำรักใสขุ่นเข้าไปในช่องทางรักจนหมดลำ น้ำรักทะลักล้นออกมากะปริบๆ
ปากนั้นก็จรดริมฝีปากบดขยี้กันอีกครั้ง พลิกตัวทัพแทนให้ลงนอนราบพื้นทรายเหมือนอย่างเดิมและขยับแก่นกลางเข้าออกช้าๆ จนเริ่มถี่ขึ้นๆ ทัพแทนครางพอใจแค่นี้มันยังไม่พอสำหรับเขาหรอก
"ชอบมั้ย?" ภากรถามคนในวงแขนเมื่อเขาเสร็จกิจครั้งที่นับไม่ถ้วนกันไปแล้วนอน ร่างทั้งสองนอนราบลงกอดกันมองฟ้าโดยมีทัพแทนซบอกหนาอยู่
"เลวจริงๆ" คนในอ้อมแขนด่าเขาเสียงแหบ
"เลวยังไง?"
"ใครใช้ให้คุณว่างยาผม!"
"ทีนายยังเคยทำกับฉันเลย"
"มันไม่เหมือนกันหนิ! ผมเป็นเจ้าหนี้จะทำอะไรกับลูกหนี้ก็ได้"
"เอ้าเหรอ? เมื่อกี้ผมก็ทำให้คุณไปตั้งเยอะนะ"
"ไอ้หื่น!"
"ก็พอๆ กับนายนั่นแหละ" ภากรแค่นยิ้มก่อนจะลูบกลุ่มผมดำของอีกฝ่ายเบาๆ "หน้านายตอนเรามีอะไรกันดีมากเลยรู้มั้ย?"
ใบหน้าทัพแทนกำลังรุ่มร้อนจนเกิดสีแดงเรื่อขึ้น
"ยังไง" ทัพแทนถามเสียงเรียบ ทว่าไม่มองหน้าภากร
"ก็....ดีกว่าทำหน้านิ่งๆ ไม่มีอารมณ์ ไม่มีความรู้สึกกับใคร แต่พอขึ้นแท่งหน้าเซ็กซี่เป็นบ้า ยิ่งเวลาครางก็เสียวสุดๆ"
ไม่พ้นเรื่องหื่นสินะ!
"งั้นเหรอ" ทัพแทนปลายตาขึ้นมองใบหน้าภากรทำให้ทั้งคู่สบตากัน
"อืม....แต่เป็นนายแบบนี้ก็ดี ไม่เหมือนใครดี" เขาคิดแบบนั้นจริงๆ ถึงเขาจะไม่เคยรู้สึกพิศวาสผู้ชายด้วยกัน แต่มันแปลกที่เขากลับรู้สึกต้องการทัพแทนมากจนไม่อยากเชื่อตัวเอง จะบอกว่าติดใจมันก็ไม่ใช่ เพราะเวลาใกล้ชิดกันแบบแนบชิดมันมีเสียงเต้นแรงในหัวใจ ซึ่งก็บอกไม่ถูกมันเหมือน....
กำลังจะระเบิดออกมาให้ได้
เวลาได้เห็นร่างขาวดั่งหยวกกล้วยนี้ มันทำให้งูใหญ่เขาเกิดอารมณ์ทุกที
มันเกิดอะไรขึ้น?
หรือเขาจะชอบอีกฝ่ายเข้าแล้ว?
มันจะเร็วไปรึเปล่า ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ซึ่งในเวลาไม่กี่วันมันทำให้เขาต้องการทัพแทนมากเพียงนี้เชียวหรือ?
คงเป็นไปได้ยากเำราะเขาไม่เคยชอบใครจริงจัง
เอียดดด
"ผมก็ไม่คิดจะเปลี่ยนให้ใครอยู่แล้ว" เสียงเรียบธรรมดาจองทัพแทนเบรกความคิดเขาทันที
"....ดีแล้ว"
"...."
"ไม่เหมือนใครดี"
"หยุดพูดมากแล้วเอาไอ้นั้นคุณใส่มาเร็วๆ ผมยังไม่พอ" แม้จะมีเพียงเสียงเรียบแต่รู้เลยว่าอีกฝ่ายต้องการจริงๆ
"หึๆ" ภากรไม่รีรอดันตัวค้อมอีกฝ่ายแล้วสอดใส่แก่นกลางเข้าไปสุดลำ
ยานี่มันสุดยอดจริงๆ สงสัยต้องซื้อเพิ่มไว้เยอะๆ
"เป็นอะไรของพวกนาย" ทัพแทนเอ่ยถามการ์ดทั้งสองที่ยืนอยู่เมื่อเห็นสีหน้ากล้ำกลืน
เช้านี่ภากรช่วยเขาทำความสะอาดตัวจนสะอาด รวมถึงแต่งตัวให้ด้วย จากนั่นจึงลงมาทานข้าวเช้ากัน
หนึ่งและห้าหันมองหน้ากันก่อนจะส่ายหัวปฏิเสธว่าไม่มีอะไร
"ไม่มีอะไรครับนายน้อย"
ถึงในใจจะมีมากๆ ก็เถอะ เมื่อคืนหลังจากที่นายน้อยเขาออกไปเดินชายหาดกับภากรนานจนอดห่วงไม่ได้ หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว สองชั่วโมงก็แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววที่ทั้งสองจะกลับมา ทำให่หนึ่งและห้าออกไปตามทั่งคู่ เดินมองไปทั่วๆ ก็ไม่เจอ จนไม่หยุดกันอยู่ห่างเมื่อเห็นร่างชายทั้งสองกำลังร่วมรักกันอย่างเมามันส์ ดีที่มันมืดจึงทำให้เห็นเพียงเงาดำ
"นายไปพักกันก่อน"
"ไม่เป็นไรครับ" หนึ่งและห้าตอบพร้อมกัน
"ฉันบอกให้ไป"
"แต่ว่า...."
"ฉันสั่ง....ไม่มีใครมาทำอะไรฉัน" ทัพแทนว่าเย็นหน้านิ่งทำให้แกฝ่ายไม่กล้าขัด
เขาอยากให้ทั้งสองไปพักก่อนถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้ดูดีเหมือนเจ้านายคนอื่นแต่เขาก็พูดตามสิ่งที่คิด
ทัพแทนพูดกับการ์ดและคนงานทุกคนว่า 'ฉัน-นาย' แต่ภากรเป็นขอยกเว้น ด้วยเพราะรู้อยู่แล้วว่าอายุมากกว่าและไม่ได้คิดว่ามาเป็นลูกน้อง จึงใช่คำแทนว่า 'ผม-คุณ'
"ครับ" ทั้งคู่โค้งหัวก่อนจะแนกตัวไปพักผ่อนตามที่ทัพแทนสั่ง
"....ฉันนี่แหละจะทำ" ภากรพึมพำเบาๆ ทว่าอีกฝ่ายกลับได้ยินแม้ไม่ค่อยชัด
"ว่าไงนะ"
"เปล๊า"
"เสียงสูง?"
ภากรถอนใจหรี่ตามองทำสายตาหื่นใส่อีกฝ่าย "อยากรู้มั้ยล่ะ"
"เพื่อนเล่น?" นี่เป็นประโยคที่ภากรได้ยินบ่อยที่สุด หึๆ
และเขาก็จะคล้ายๆ ประโยคเดิม
"อยากเล่นเพื่อนมากกว่า" เจ้าตัวยังคงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เจ้าหนี้
ทัพแทนรู้สึกว่าทำไมเดี๋ยวนี่เขาเสียเปรียบลูกหนี้คนนี้นัก ถ้าเขาช่วยความอยากภากรก็เท่ากับภากรได้กำไร และถ้าเขาอยากซะเองมันดูเหมือนภากรก็ได้กำไรมากกว่า ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังทำเป็นไม่อยากมีเซ็กส์กับผู้ชาย ทว่าทีนี้กลับพูดจาเย้ายวนตลอด
จะบอกว่าติดใจเซ็กส์เขาว่างั้น?
มันเร็วไปมั้ย?
"อย่าพูดมาก กินเสร็จพาผมไปนอน"
ภากรยิ้มพอใจ หึๆ จะจัดให้หนักเลยยย
"กรุณาเข้าใจคำว่า 'นอน' ของผมในที่นี้"
"ครับๆ นอนครับ" ถึงจะไม่อยากให้นอนแต่ก็อดสงสารอีกฝ่ายไม่ได้เพราะเมื่อคืนมันหนักมากจริง หนักกว่าวันที่เขาง้อตามใจทัพแทนซะอีก ทว่ายังมีฤทธิ์ของว่าปลุกเซ็กส์เข้ามาอีก คงอาการแย่น่าดู นี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้วที่ลุกขึ้นลงมาทานข้าวไหว
"ไหวมั้ย?" ภากรเอ่ยถามคนที่นอนซมอยู่บนที่นอน
เขาเดินขึ้นมาปลุกอีกฝ่ายด้านบน เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาเดินทางกลับแล้ว หลังจากที่ปล่อยให้ทัพแทนนอนพักมาครึ่งวันแล้ว
"ไหว" เสียงดรัยนว่าขึ้นแต่จากท่าทางการดันตัวขึ้นจากที่นอนทำให้รู้ทันทีว่าไม่ไหว
"ฉันว่านอนต่ออีกสักคืนดีกว่า" ภากรห่วงทัพแทนจริงๆ ถ้าค้างคืนนี้จะไม่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บตัวแน่ๆ
"พักอีกคืน คุณจะจ่ายค่าที่พัก?"
"เปล่า จ่ายนั่นแหละจ่าย"
"เหอะ" ทัพแทนทำเสียงในลำคอ รู้อยู่แล้วภากรต้องพูดอย่างนี้ เขาไม่ได้เสียดายเงินอะไร กับอิแค่เงินคืนละสองหมื่นกว่าบาท จะนอนอีกสักสิบคืนยังได้ หรือจะซื้อเลยตอนนี้ก็ไม่ทำให้ขนหน้าแข้งร่วง
"เอาน่า คนอุส่าห์เป็นห่วง"
"อืม" ทัพแทนตอบในลำคอแล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ
"อย่าเพิ่งนอน"
"สั่ง?" เจ้าหนี้เลิกคิ้วถาม
"นายนี่มันจริงๆ เลย คิดซะว่าฉันขอร้องแล้วกัน เดี๋ยวจะเช็ดตัวให้แล้วให้คนเอาข้าวต้มมาให้กิน จะได้ทานยา"
ภากรว่าแล้วเดินไปให้ห้องน้ำหยิบกะละมังใส่น้ำและผ้าพื้นเล็กลงไป จากนั้นก็เดินออกมานำอ่างวางลงที่ชั้นหัวนอน จับอีกฝ่ายถอดเสื้อผ้าทั้งหมด บิดผ้าในกะละมังพอหมาดๆ ขึ้นมาซับที่หน้าผาก ข้างแก้ม และลงมาที่คอ
"ดีขึ้นมั้ย?" ภากรถามในขณะที่ค้างผ้าไว้ที่ลำคออีกฝ่าย
ทัพแทนไม่ตอบเพียงพยักหน้าให้แทน
เขานำผ้าไปชุบน้ำบิดอีกครั้ง เลื่อนลงมาแตะตามแผ่นอกและหน้าท้อง แล้วยกแขนแกฝ่ายขึ้นเช็ดวนที่รักแร้หยุดค้างที่รักแร้ขาว (กระทั่งรักแร้ยังขาวขนาดนี้) แล้วพับลงให้มาให้ผ้าดูดความร้อนจากรักแร้
"ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน" ภากรวางถาดข้าวต้มไว้ชั้นหัวเตียง ค่อยๆ สะกิดทัพแทนให้ลุก
"อื้ออออ" เสียงงวนเงียสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาดันตัวขึ้นช้าๆ โดยมีภากรคอยช่วย
"อ้าปาก" ภากรเอาช้อนมาจ่อปากอีกฝ่ายไว้
"เดี๋ยวผม แค่กๆ ทานเอง" คนป่วยปฏิเสธ
"อ้าปาก" ภากรพูดซ้ำด้วยเสียงหนักแน่น ตอนนี้เขาไม่สนหรอกว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าหนี้
ปากซี๊ดเม้มติดกัน ทัพแทนลังเลเล็กน้อยที่ภากรยังคงยืนยันคำเดิม จึงจำใจอ้าปากช้าๆ รับข้าวต้มในช้อน
"ไม่รู้จะดื้อทำไม" ภากรงึมงำ แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงได้ยิน เขาไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน ไม่เคยต้องมาดูแลคู่นอนแบบนี้ ไม่เคยต้องมาทำในสิ่งที่เขาทำให้ทัพแทนอยู่
คำว่า 'ติดใจ' คงไม่ใช่สำหรับเขาแน่ๆ
ทั้งที่อีกฝ่ายปฏิเสธจะทำเแงหลายอย่าง แต่เขาก็จะเองด้วยความเต็มใจ เวลาเพียงเท่านี้เขายังทำขนาดนี้
แต่เขายังไม่อยากใช่คำนั้นแบบเต็มปากเต็มคำเท่าไหร่....
ขอเขาทบทวนตัวเองดีๆ กว่านี้ก่อน
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
มันก็จะติดใจหน่อยๆ หรือว่าไม่ติดใจนะ ความรู้สึกมันห้ามกันได้ที่ไหนละเนอะ แต่ภากรยังคงสับสนตัวเองอยู่ไม่น้อย อิอิ
-
อ่านตอนเช้า มันดีแฮะ เลือดลมพุ่งพรวดๆ :m25:
-
หลงรักเจ้าหนี้แล้วสิเนี่ย :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สมกันดี หื่นและเซ็กส์จัดทั้งคู่
-
หลงรักเข้าให้นะสิๆๆๆๆๆ :hao7:
-
ว้าวววว
-
ติดใจเข้าแล้ว อิอิ
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่ 6 ]•●°○☆
เช้ารุ่งขึ้นของอีกวันทัพแทนมีอาการดีขึ้นจากเมื่อนวาน ไข้ลดลงทำให้ทั้งคู่และการ์ดเดินทางกลับกันในช่วงบ่ายของวัน ภากรใช้เวลาทั้งวันดูแลทัพแทนอย่างดีแม้จะดีขึ้นแล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้เพราะสามเหตุเกิดจากความหื่นของเขา
การที่รวมรักกันกลางทราย ริมหาดที่มีคลื่นซัดเบาๆ และไอทะเลทำให้ส่งผลตามมาอย่างที่เป็น
กลับมาจากทะเลครั้งนี้ทำให้ภากรรู้สึกว่าต้องหาคำตอบให้ตัวเองให้ได้ มันไม่ใช่แค่ติดใจอย่างแน่นอน แต่มันมีความรู้สึกบ้างอย่างติดกั้นไว้ด้านในใจ เขาไม่สามารถพูดคำนั้นออกมาได้เติมปากถ้ายังไม่แน่ใจ
และมันคงไม่ยากสำหรับคำตอบ
เพียงเขาต้องทบทวนอย่างถี่ถ้วน
"วันนี้ไปไหนรึเปล่า" ภากรเอ่ยถามคนที่นั่งถือโทรศัพท์ดูหุ้นอยู่ในห้องนั่งเล่น ทัพแทนมักจะมานั่งดูหุ้นทุกๆ เช้าหลังทานข้าวเสร็จ
วันนี้ทัพแทนอาการเป็นปกติจึงลงมาทำกิจวัตรประจำวันได้ตามเดิม
"ไม่" ทัพแทนตอบเสียงเรียบ ก่อนจะละสายตาจากโทรศัพท์ถามคนถามกลับ "มีอะไรอีก"
แน่นอนว่าเพราะภากรชอบถามจุกจิกทัพแทนทุกเช้า ทำให้ทัพแทนถามกลับเนือยๆ
"วันนี้ไปห้างกันมั้ย?" ภากรถือโอกาสชวน เขาคิดว่าที่ห้างมันมีอะไรให้ทำเยอะแยะมากมาย สำหรับหาคำตอบเขา
อาจจะเรียกว่า 'ลองเดต' ก็ได้ เพราะมันคงเรียกเป็นอย่างอื่นไม่ได้
"กี่โมง"
"เที่ยงๆ"
"อืม เอาสิ" ทัพแทนว่าแล้วก้มหน้าลงสนใจโทรศัพท์ต่อ ทว่าภากรยกยิ้มพอใจที่อีกฝ่ายไม่ติดขัด
ภากรยังคงไม่ไปไหนแม้จะได้ทำตอบแล้ว ทว่ากลับนั่งจ้องอีกฝ่ายไม่ละสายตา ใบหน้าขาว จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วหนา และตาคมมันช่างทำให้เพลินตานัก เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าจะต้องมานั่งจ้อง นั่งมองสำรวจใบหน้าผู้ชายแบบนี้ ดูตอนนี้สิอยากจะหัวเราะตัวเองเป็นภาษาฝรั่งเศส
สิ่งที่ไม่น่าเกิดมักเกิดขึ้นในชีวิตเขาเสมอ
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกจะไปในทางที่ดีด้วยซ้ำ
"นายน้อยครับ" หนึ่งเดินเข้ามาพร้อมเรียกทัพแทน
ทัพแทนเงยหน้ามอง "ว่า?"
"เอ่อ...." หนึ่งกระอ่อมกระแอ่มหันไปมองภากรอย่างช่างใจ ว่าควรจะพูดดีหรือไม่
"มีอะไรก็ว่ามา" ทัพแทนว่าเพราะคิดว่าไม่มีอะไรน่าห่วง ภากรสามารถรู้เรื่องเขาได้ทุกเรื่อง
"คุณราม....มาขอพบครับ" หนึ่งค้อมหัวให้นายน้อย
ราม?
ภากรมีสีหน้างุนงงเล็กน้อย แต่เมื่อหันไปมองเจ้าหนี้เขาก็พบว่าอีกฝ่ายนิ่งจนพูดไม่ออก ใครกันที่ชื่อ'ราม ทำไมพอพูดแล้วทัพแทนเป็นอย่างนี้
"ให้....เขาเข้ามา" ทัพแทนตอบก่อนจะทำท่าเป็นดูหุ้นต่อ หนึ่งรับทราบพลางเดินออกไปเชิญแขกที่ชื่อรามมา
ปกติทัพแทนไม่ใช่คนที่พูดชะงักได้ แต่นี่กลับพูดแล้วหยุดมันคืออะไร? ภากรคิ้วขมวดเล็กน้อย ก่อนจะขมวดเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นคนเข้ามาใหม่
"หวัดดีครับนายน้อย" ชายมาใหม่พูดจาติดตลกและเดินเข้ามาใกล้ "นั่งด้วยคน"
"เชิญ"
"ไม่เปลี่ยนเลยนะ" นิสัยยังไงก็ยังคงแบบนั้น เย็นชาเหมือนเดิมเป๊ะ!
"ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน" ทัพแทนว่าเสียงเรียบและถามต่อ "แล้วมีอะไร"
"คิดถึง อยากมาหา"
ภากรรู้สึกหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันไม่รู้ว่าอากาศร้อนหรือว่าอะไร แต่เขาหงุดหงิดแปลกๆ
ชายมาใหม่หน้าตาดีไม่ใช่เล่น สูง ขาว หุ่นดี ดูมีออร่า หน้าตาบ่งบอกถึงพวกไฮโซ เห็นเพียงท่านี้ก็ทำให้ภากรรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่าง ยิ่งมาพูดคำว่าคิดถึงเจ้าหนี้เขาแล้วด้วยยิ่งรู้สึกไม่เป็นมิตร
"เจอแล้ว งั้นก็กลับไปซะ" เจ้าหนี้เอ่ยไล่
"ใจร้ายยยย แฟนมาหาทั้งทีพูดงี้?" คนมาใหม่ทำเสียงออดอ้อน
"พูดให้ถูก" ทัพแทนจ้องตาจริงจัง
"ก็แฟน ทำไม?"
"แฟนเก่า"
"ก็นั่นแหละ" รามเบะปากใส่ ทำมาเป็นแฟนกงแฟนเก่า ก่อนจะเอะใจว่าเหมือนมีคนนั่งอยู่ด้วย "แล้วนั้นใครอ่ะ?"
โถ่ววว ชีวิต! นั่งอยู่ตั้งนานเพิ่งเห็นรึไงฟ๊ะ!? นี่มันกวนกันชัดๆ เห็นเขาเป็นอากาศรึไง คุยกันอยู่สองคน!!!
ภากรมองทัพแทนอย่างช่างใจ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบคนที่ชื่อรามนั่นว่าอะไร....
"แฟนใหม่"
"แฟนใหม่!!! ไม่จริงใช่มั้ยทัพ" รามถามตาตื่นเขาไม่คิดว่าทัพแทนจะมีแฟนแล้ว ทั้งๆ ทีครองโสดจากเขามานาน
ภากรยิ้มขึ้นแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ตอนนี้ฉีกยิ้มถึงรูหูรึยัง แต่มันดีต่อใจเหลือเกิน อย่างน้อยคำตอบที่ออกมาจากปากคนตรงหน้ามันก็ทำให้เขาใจชื่นขึ้น
"จริง" ทัพแทนตอบธรรมดาแต่ในตายิ้ม เขาไม่จำเป็นต้องตอบยาวๆ ให้มากเรื่อง
รามทำเสียงเหอะหึในลำคอก่อนจะมองสำรวจใบหน้าของภากรอย่างละเอียด คิ้วหนาค่อยๆ ขมวดติดกัน ทำท่าครุนคิดว่าเคยเจอภากรที่ไหน "จะว่าไปก็คุ้นๆ นะ เหมือนเคยเจอที่ไหน...."
"กลับไปได้แล้ว" ทัพแทนขัดเพราะกลัวรามจะนึกอะไรออกขึ้นมาจนหลุดปาก
"จำได้แล้ว!!!" รามตาโตยิ้มแป้นเมื่อนึกหน้าออก "เขาคือพะ...."
ปากของรามค่อยๆ หุบลงเมื่อทัพแทนส่งสายตาดุดันขู่
ไอ้หมอนี่มันเคยเจอเราด้วยเหรอ แล้วทัพแทนล่ะเคยเจอเขามั้ย? ภากรคิ้วขมวดเป็นปมเมื่อกำลังตั้งคำถามมากมายในหัวตัวเอง
"ทำเป็นดุ...." รามทำเสียงเง่างอนใส่ และหันไปหาภากรเพื่อทำความรู้จัก และยื่นมือไปทักทาย "ผมรามนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"
ภากรยืนมือไปจับทักทายกลับ "ภากร ยินดีที่ได้รู้จัก"
แม้ในใจจะไม่อยากรู้จักเท่าไหร่ ทว่ากลับก็ต้องปั้นหน้ายิ้มทักทาย เพื่อไม่ให้เสียมารยาท
"คุณภากรมาเป็นแฟนทัพมันได้ไงครับ" รามถามยิ้มๆ ไม่คิดอะไร แต่คนถูกถามนี่ไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียวเมื่อถามถึงเรื่องนี่ เขาควรตอบว่าอะไรดี?
"เอ่อ...."
"ไม่ใช่เรื่องของนาย" ทัพแทนพูดขัดขึ้นเพราะรู้แก่ใจว่าภากรคงตอบไม่ถูกแน่
"ไม่ใช่เรื่องของนายต่างหาก แฟนเก่ากับแฟนใหม่เขาจะคุยกัน" รามทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"ราม" ทัพแทนว่าเสียงเย็นตาเย็นมองราม
"เออรู้แล้วน่าาา รบกวนคุณภากรไปไหนก่อนได้มั้ยครับ?" รามหันมาถามภากรเหมือนการขอร้อง แต่มันเป็นการบีบบังคับทางอ้อม เพราะถามขนาดนี้คงตอบว่าไม่คงไม่ได้
นี่สรุปคือเขาต้องเป็นคนเดินออกไป?
ภากรคิ้วกระตุกหันไปมองเจ้าหนี้เพื่อถามทัพแทนทางสายตาว่าจะเอายังไง ให้เขาอยู่หรือไป ใจอยากให้ทัพแทนให้เขาอยู่ต่อ แต่เมื่ออีกฝ่ายพยักพเยิดหน้า เขาเลยยอมลุกเดินออกไปแต่โดยดี
"เล่ามาเลย" รามถามขึ้นเมื่อเห็นว่าภากรออกไปแล้วจริงๆ
"ไม่จำเป็น"
"ทัพแทน....จะตอบดีๆ หรือให้จับปล้ำตรงนี้ให้พี่กรเห็น" รามถามด้วยความอยากรู้ ที่เรียกภากรว่า 'พี่' เพราะภากรเป็นรุ่นพี่ต่างคณะของพวกเขา เช่นเดียวกับรามที่เป็นเพื่อนคนละคณะ แม้สนิทกันตั้งแต่ ม.ปลาย
"อย่ามาทะลึ่งให้มาก"
"ที่งี้บอกทะลึ่ง ที่เมื่อก่อนใครร้องให้เอาอีกๆ ก็ไม่รู้" รามทำปากยื่นปากยาวทั้งยังลอยหน้าลอยตา
ทัพแทนพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยใจกับคนที่ขึ้นชื่อว่า 'แฟนเก่า' รามเป็นแฟนคนแรกของเขา และยังเป็นคนแรกเรื่องบนเตียงอีกต่างหาก แต่ก็ต้องเลิกกันเพราะความรู้สึกที่มีให้กันต่างคนต่างหายไป ด้วยเวลาและอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้ตอนนี้มีเพียงคำว่า 'เพื่อนที่ดี' ให้กันเพียงเท่านั้น
ส่วนเรื่องที่ทัพแทนอึ้งเมื่อตอนหนึ่งเข้ามาบอกว่ารามจะมา คือเขาไม่คิดว่ารามจะมากะทันหันแบบไม่บอกร่วงหน้ากัน ทั้งที่ทุกครั้งเวลาจะมารามจะบอกร่วงหน้า นี่เล่นมาช่วงภากรอยู่กับเขาอีก
"สรุปจะบอกได้รึยัง" รามถามย้ำเซ้าซี่ทัพแทน ต่อม (เสือก) อยากรู้อยากเห็นของเขาทำงาน
"บอกไม่ได้" ทัพแทนยังคงไม่คิดเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภากรให้รามฟัง
"ทัพแทน!"
เฮ้อ ทัพแทนพรูลมหายใจเหนื่อยหน่าย จึงตัดรำคาญอีกฝ่ายตอบสั้นๆ "บังเอิญ...."
"ยังไง"
"ไม่ยุ่งน่า รู้เท่านี้แหละ เดี๋ยวถึงเวลาจะเล่าให้ฟังเอง" ทัพแทนยังไม่อยากพูดสาเหตุที่ภากรมาอยู่ที่บ้านเขาในตอนนี้ เอาไว้อะไรลงตัวกว่านี่จะบอกรามเอง แบบละเอียดก็ยังได้
รามรู้เรื่องที่เขาชอบภากรหลังจากเขากับรามเลิกกันได้ไม่นาน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เขาให้ความสนใจภากรเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะไปไหนก็มองหาแต่ภากร แล้วก็มีรามนี่แหละที่คอยจ้องแต่จะหัวเราะเขาที่ไม่กล้าเข้าไปทักภากร
การแอบชอบรุ่นพี่ที่ดูดีไปซะทุกอย่าง มีผู้หญิงล้อมรอบและยิ่งคนอย่างภากรแล้วไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งไม่มีท่าทีชอบผู้หญิงแบบนี้ด้วย นี่ถือเป็นโชคดีของเขาที่พ่อและแม่ภากรดันมากู้เงินกับพ่อเขาพอดิบพอดี ทำให้มีโอกาสให้ภากรมาขัดดอกและได้ใกล้ชิด (ชนิดที่ว่า'แนบเนื้อ' กันเลยเชียว)
"เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้แล้วสินะ" รามพูดหน้าตาและน้ำเสียงตัดพ้อ แต่รู้ว่าทัพแทนคงไม่ง้อและเอาแต่นิ่ง เขาจึงหายเองไม่วายกำชับทัพแทน "แล้วอย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยนะเว้ย"
"...."
เงียบทำไมล่ะ! "เข้าใจมั้ย?"
"อืมเดี๋ยวเล่า"
"ดีมาก" รามเอนหลังสอดมือใต้ศรีษะ ไขว่ห้างกระดิกเท้าชิวๆ
"กลับได้ยัง?" ทัพแทพถามเสียงเรียบแต่จริงจังในคำถาม
"ยัง....รีบรึไง มายังไม่ถึงชั่วโมง"
"ตามใจ จะไม่อยู่บ้านแล้ว"
"ไปไหน?"
"ห้าง"
"กับใคร?"
"นี่ราม จะถามอะไรมากห๊ะ รู้ว่าไม่ชอบพูดก็ถามอยู่นั่น" ทัพแทนเริ่มหงุดหงิดกับคนตรงหน้าที่นั่งสบายชิวๆ เหมือนบ้านตัวเอง
"ไม่ดีรึไง พูดมากๆ กลัวพิกุลจะร่วงว่างั้น?" รามรู้ดีว่าทัพแทนเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด เขาจึงชอบถามมากเรื่องเพื่อให้ทัพแทนพูดเยอะขึ้น
ทัพแทนถอนหายใจเหนื่อยใจเพราะรามดูไม่ฟังที่เขาพูดเลยสักนิด ทว่ายังถามกลับมาอีกเขาจึงเงียบไม่ตอบ
เขาลุกขึ้นทำท่าจะก้าวรามก็ถามว่าจะไปไหนเลยตอบสั้นๆ ว่าจะขึ้นห้องและยังบอกรามว่าจะอยู่ต่อก็อยู่ไป แต่อีกสักพักเขาจะออกไปข้างนอก รามจึงยอมกลับแต่โดยดีเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ถ้าเจ้าของบ้านไม่อยู่ ทัพแทนเดินออกจากห้องนั่งเล่นหลังจากส่งรามเสร็จก็ขึ้นบนห้อง เปิดประตูไปเจอภากรที่ยังนั่งหงุดหงิดอยู่
"จะไปรึยัง?" ทัพแทนถาม
"...."
"ถ้าไปจะได้ให้คนเตรียมรถ"
"ได้ยินที่ฉันถามมั้ย!"
"ได้ยิน...."
"แล้วทำไมไม่ตอบ!" ตอนนี้กลายเป็นภากรที่กำลังทำทัพแทนหงุดหงิดงุนง่านอย่างมาก
ภากรแค่รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าไปเอง เขากำลังสับสนกลับตัวเองอย่างมาก เพียงแต่ยังไม่มีคำตอบให้ การที่รามที่เป็นแฟนเก่าทัพแทนมานั้น ทำให้เขาหงุดหงิดไปหมด จากที่คิดว่าจะไปข้างนอกกับเจ้าหนี้ของเขา กลับรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่อยากไปไหน สู้นอนอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี่ดีกว่า
แผ่นที่คิดไว้คงต้องยกเลิก....
"ไม่ไป" ภากรตอบเสียงนิ่งเรียบราวกับเลียนแบบอีกฝ่าย
"ครับหายไปไหน? หรือว่าช่วงนี้ผมใจดีมากไปเลยลืมตัว" ทัพแทนถาม ช่วงนี้เขารู้ตัวดีว่าตัวเองรามใจภากรตลอด ขนาดอยากไปทะเลก็พาไป จนภากรคงลืมสถานะตัวเองในคฤหาสน์หลังนี้
"ไม่ไปครับ" ภากรจงใจเน้นคำว่า'ครับ ให้อีกฝ่ายฟัง
"อย่ามาประชด"
"ผมไม่ได้ประชดครับ และก็ไม่กล้าประชดคุณด้วย" ประโยคที่หลุดออกจากปากภากรมา ทำให้ทัพแทนสะอึกเล็กน้อย ภากรไม่เคยแทนตัวเองและแทนตัวเขาแบบนี้ มันรู้สึกไม่ดีแปลกๆ
ทัพแทนกลืนน้ำลายลงคอไปไม่ถูก ใจคอวูบโหวง "....ทำไม?"
ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้?
"ผมไม่อยากไปครับ คุณมีอะไรใครผมทำก็สั่งมาได้เลยครับ ผมไม่อยากอยู่เฉยๆ เดี๋ยวคุณจะไม่คุ้ม" ภากรตอบคำถามในใจตัวเองได้ทันที หลังจากได้ยินคำพูดของทัพแทน
ใช่ เขามาในฐานะลูกหนี้ที่มาขัดดอก ทุกอย่างมันคือการเผลอใจไป มันไม่ได้มีอะไรอยากที่คิดไว้ เพราะฉะนั้นควรหยุดเพียงเท่านี้....
ทัพแทนรู้สึกจุกในออกเมื่อภากรพูดอย่างไม่เคยเป็น เขาพูดอะไรผิดไปใช่มั้ย? ถึงทำให้ภากรเป็นแบบนี้ ตอนนี้ทัพแทนรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ
"ผมขอตัวลงไปช่วยงานนะครับ" ภากรรู้ดีว่าเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ไม่เคยต้องทำงานอะไร แต่เมื่อมันเป็นแบบนี้เขาก็ไม่มีทางเลือก ภากรเดินออกไปโดยไม่มองหน้าอีกฝ่ายสักนิด ทัพแทนทิ้งตัวลงบนที่นอนพลางกุมขมับหมดปัญญา
มันต้องเป็นแบบนี้จริงๆ ใช่มั้ย....
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
มาแล้วค้าบบบบบ เอาแล้วไงละ ภากรจะเป็นยังไงบ้างละเนี่ยยยยย
ฝากติดตามด้วยนะค้าบ Justinmymind PANPAGE (http://m.facebook.com/JustinmymindS-novel-634193043587971)
-
เอาแล้วไง~ :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ไงหล่ะ เจองอนเข้าให้ ไปไม่เป็นเลย
-
ง้อเลย เด๋วงอนยาว :katai3:
-
อ้าว. สงสัยต้องกล่ยเป็นฝ่ายง้อเอง,,
-
เอาแล้ว
-
ทัพแทนนะทัพแทพ ทำภากรงอนแล้วว :katai1: :hao4:
-
:katai1:
-
อ้าววว ค้างเลย !
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่7 ]•●°○☆
"คุณภากรอย่าดีกว่าครับ นั่นมันเป็นหน้าที่ของผมครับ" คนสวนบอกภากรที่ยืนรดน้ำต้นไม้ไม่สนใจโลกอยู่คนเดียว เอาแต่ยิ้มมีความสุขและร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
ภากรทำงานในบ้านมาตลอดหนึ่งอาทิตย์นับตั้งแต่วันนั้น ที่ทัพแทนพูดคำนั้นออกมา ไม่ว่าจะเป็นรดน้ำต้นไม้ ล้างจาน ล้างรถและยังมีอีกมากที่เขาทำ ภากรพยายามทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต แต่มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เขาต้องอยู่กับมันให้ได้ ไม่ว่าจะรู้สึกยังไงก็ตาม
"ผมทำได้" ภากรพูดยิ้มแม้จะไม่ได้ยิ้มแบบเต็มที่ แต่ก็ทำให้คนฟังวางใจได้ ว่าเจ้าตัวคงทำได้ ภากรเปลี่ยนศัพท์แทนตัวของตัวเองกับทุกคนในคฤหาสน์ จากที่ว่า 'ฉัน' ก็กลายเป็น 'ผม' มันทำให้คนในบ้านรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ค้านอะไร เพราะรู้สึกดีขึ้นและยังสนิทสนมกันมากขึ้น
"งั้นก็ได้ครับ" คนสวนว่าอย่างปฏิเสธไม่ได้ เพราะภากรไม่รอฟังคำตอบเอาแต่ก้มหน้าก้มตารดน้ำต่อ คนสวนคอยมองเขาอยู่ใกล้ๆ ทว่าอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเปลี่ยนไปจากเดิมขนาดนี้
"เอ่อ....คุณภากรคะ อย่าดีกว่าค่ะ" แม่บ้านเอ่ยห้ามเขาที่กำลังหยิบจับไม้ถูพื้นอยู่และกำลังจะลงมือถูพื้น หลังจากแม่บ้านกวาดเสร็จแล้ว
"ป้าไปทำอย่างอื่นเถอะ เดี๋ยวผมทำเอง" ภากรไม่ได้หันไปมองคู่สนทานา เพียงถูๆ ไถๆ ไปเรื่อย
"นายน้อยจะว่าเอานะคะ"
เหอะ! ภากรทำเสียงในลำคอหันไปมองใบหน้าแม่บ้านแล้วยิ้มแห้งให้
"ผมเป็นลูกหนี้ครับ เขาจะมาสนใจทำไม" น้ำเสียงเรียบๆ ทำให้ใจคอคนฟังไม่ดี
"ทำไมถึงคิดอย่างงั้นละคะ" แม่บ้านถามเสียงอ่อน แต่เจ้าตัวไม่ตอบพลางถูไถพื้นต่อ ดูรู้เลยว่าต้องมีเรื่องผิดใจกับนายน้อยอย่างแน่นอน ปกติเห็นทั่งคู่ตัวติดกันอย่างกับอะไร ทว่าตอนนี้กลับไม่มองหน้ากันซะงั้น
"คุณภากรคะ ไปทานข้างนอกดีกว่ามั้ยคะ?" แม่ครัวถามสีหน้าเจือนๆ หลังจากที่ภากรมาทานข้าวในครัวตลอดอาทิตย์ โดยปกติจะนั่งทานที่โต๊ะกับทัพแทน ทว่ามานั่งทานในครัวคนเดียวแบบนี้ตลอด บางทีก็รอแม่ครัวทานพร้อมกัน เหมือนวันนี้ที่เจ้าตัวเดินมารอแม่ครัวทานข้าวพร้อมกัน
"พี่บัวนั่งเถอะครับ ทานด้วยกันเยอะๆ อร่อยดี" ภากรเอ่ยเรียกแม่ครัวพลางพยักเพยิดให้แม่ครัวที่เหลือนั่งด้วย
"เฮ้อ...." เสียงหายใจอ่อนใจกับคนคนนี้ พูดอย่างไรก็ไม่มีฟัง "งั้นพี่นั่งเลยนะคะ"
ภากรมองยิ้มๆ "เชิญเลยครับ"
"พี่ถามอะไรได้มั้ยคะ?" พี่บัวถามหลังจากทานข้าวกันจนเสร็จแล้ว
"ว่ามาเลยครับ"
"คุณภากร....ทะเลาะอะไรกับนายน้อยรึเปล่าคะ" พี่บัวถามอย่างอึดอัดใจเกรงว่าจะถามมากไป และอาจไม่ควรถามแต่อดไม่ได้จริงๆ
"เปล่าหนิครับ" ภากรฝืนยิ้มตอบ ทว่าพี่บัวไม่เชื่อ
"แต่ช่วงนี้ไม่เห็นคุณภากรคุยกับนายน้อยเลย"
"ดีแล้วหนิครับ" มันควรเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว "ผมเป็นลูกหนี้จะไปทำตัวใกล้ชิดเจ้าหนี้ได้ยังไงละครับ"
พูดอย่างนี้แสดงว่าทะเลาะกันแน่นอน
"ไหงทำหน้าแบบนั้นละครับ ไม่มีอะไรจริงๆ หมดห่วงได้ ฮ่าๆ" เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของบัวและแม่ครัวคนอื่นๆ ทำให้ภากรรีบตอบทันที
หลังจากวันนั้นเขาก็เงียบนิ่งไม่คุยกับทัพแทนอีกเลย ถามคำตอบคำเหมือนไม่อยากคุยด้วยแต่ก็ต้องตอบๆ ไป
ทัพแทนไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นภากรคุยกับทุกคนในคฤหาสน์ปกติ ทว่าจะสนิทกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่กลับไม่พูดคุยกับเขาเหมือนก่อน
รวมถึงเรื่องอย่างว่า ที่ปกติทั้งคู่จะร่วมรักกันทุกวัน แต่หลังจากวันนั้นวันดีๆ แบบนั้นก็หายไป ภากรไม่เคนเอ่ยปากอยากมีอะไรหรือให้ช่วยอะไรทั้งสิ้น ทว่าเขาก็ไม่กล้าเอ่ยปากบอกอีกฝ่ายให้ช่วยตัวเอง จากที่นอนซบอกอุ่นๆ กลับแปรเปลี่ยนเป็นนอนหันหลังให้กัน ทานข้าวก็ไม่ได้ทานพร้อมกัน อีกทั้งยังทำงานในบ้านทุกอย่างจนไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างภากรจะทำมันได้
ทัพแทนไม่รู้หรอกว่าควรง้อยังไงให้ลูกหนี้อย่างภากรกลับมาเป็นเหมือนเดิม จากที่คิดว่าภากรติดใจในเซ็กส์ระหว่างผู้ชายหรือคิดว่าภากรชอบตัวเองนั้นมันสูญหายไปทันที เพียงเพราะประโยคๆ เดียวที่เขาพูดออกจากปากไปเท่านั้น มันไม่มีอะไรที่ดูเหมือนเดิมเลย
เขาพูดไม่เก่ง ง้อไม่เป็น มันทำให้ดูยากไปซะทุกอย่าง ทัพแทนรู้ว่าตัวเองผิดจริงๆ มันเป็นความผิดพลาดอย่างหนึ่งของเขา ถ้าวันนั้นพูดกับอีกฝ่ายดีกว่านั้นคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้
ทัพแทนเปิดประตูมาเจอภากรกำลังปูฟูกแนบกับพื้นข้างเตียง เขาคิ้วขมวดงุนงงเล็กน้อยก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไป
"ทำอะไร" ทัพแทนถามเสียงเรียบแววตาสงสัย คิ้วย่นติดกัน อีกฝ่ายคงไม่รู้เพราะไม่หันมามอง
"ปูฟูกครับ"
"ปูทำไม?"
"ลูกหนี้นอนเสมอเจ้าหนี้มันดูไม่เหมาะครับ" ภากรพูดพลางมือไม้ยังจัดที่นอนใหม่ของตน
ทัพแทนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที แม้เขาจะบอกให้ภากรรู้จักฐานะตัวเองในคฤหาสน์นี้ ก็ใช่ว่าจะชอบการพูดและการกระทำแบบใหม่ของภากร มันรู้สึกแย่แบบบอกไม่ถูก
"ขึ้นไปบนที่นอน" ทัพแทนเอ่ยคำสั่ง
"ผมนอนตรงนี้ดีแล้ว"
"ใครว่าผมจะให้คุณนอน" ทัพแทนเดินเข้าไปใกล้จนจมูกชิดกัน จากนั้นก็ผลักข้างหนาลงแนบที่นอน
"คุณจะทำอะไร"
"ก็ทำหน้าที่เจ้าหนี้ทวงดอกลูกหนี้ไง" ทัพแทนทิ้งตัวลงนั่งในท่าคร่อมภากร
"งั้นตามสบายเลยครับ" ภากรมองทัพแทนสายตาเย็น ทำให้ทัพแทนสะดุดเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มมุมปากก้มลงไปประกบจูบ
ทัพแทนแนบริมฝีปากติดกับปากหนา ทว่าต้องขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายไม่ให้ความร่วมมือ เอาแต่นอนนิ้งไม่ส่งอารมณ์ร่วมหรือต้องการเหมือนเคย ซึ่งมันไม่ได้ทำให้ทัพแทนหยุดมือ เขาผละออกจากปากภากรซุกไซร้ลงที่ลำคอจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ เพื่อทำคิสมาร์กให้ภากรไว้ที่คอ
เรียวมือค่อยๆ ปลดกระดุมของคนตัวหนาออกทีละเม็ดๆ จนหลุดพ้นจากกาย ทัพแทนโน้มหัวลงใช้เรียวลิ้นค่อยๆ ไล่เลียลงมาวนแถบยอดอกของภากรอย่างเร่าร้อนและถึงพลิกถึงขิง ทว่าภากรกลับไม่มีท่าทางซี๊ดซาดหรือเสียวอะไรเลย ยังคงนอนนิ่งในท่าเดิม แม้ทัพแทนจะบิ้วท์อารมณ์เพียงใดก็ตาม ร่างภากรก็ไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด
ทัพแทนไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ปลดกางเกงภากรโยนทิ้งปลายเตียง ดึงกางเกงชั้นในออกจนพ้นข้อเท้า ใช้มือรูดขลึงเพื่อให้มันแข็งตัว เมื่อมันเริ่มพอดีมือทัพแทนจึงครอบงำแก่นกายใหญ่นั้นด้วยปากชมพูของตัวเอง
จ๊วบ! เสียงแรงดูดดื่มดังขึ้นเรื่อยๆ ทัพแทนปลายตาขึ้นมองภากรที่ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่กัดฟันเม้มปากแน่น คงกลัวหลุดครางออกมา หึๆ
ทัพแทนผละออกจากงูใหญ่ภากรแล้วจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออก จนเปลือยร่าง เขามองอีกฝ่ายคิ้วย่นพลางหงุดหงิดที่ภากรไม่ให้ความรวมมือสักที ทั้งทีเขายั่วขนาดนี้
"จะเอายังไง" ทัพแทนถามเสียงหงุดหงิด
"แล้วแต่คุณครับ"
จะมากไปแล้วนะ!
"ดี" ทัพแทนแค่นหัวเราะ "ถ้าอย่างงั้นวันนี้ฉันจะเสียบนาย"
"เห้ย!!! อย่าเข้ามานะ!" คนงอนเด้งตัวขึ้นโดยเร็ว ยกมือห้ามเมื่อทัพแทนทำท่าจะโน้มตัวลง
"สรุป?"
"ฉันทำเอง!" ทัพแทนยิ้มออกมาเพราะภากรใช้คำแทนว่า ฉัน เช่นเคย ไม่รู้ภากรจะใส่ใจตอนที่เขายิ้มหรือไม่
"งั้นก็ทำเร็วๆ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ...." ทัพแทนหรี่ตาออกบั้นท้านภากร "เสียบนายแทน"
"หยุดคิดไปเลย!"
"แล้วจะรออะไร?"
"รู้แล้วน่า"
อย่างน้อยก็ดีขึ้นมาในระดับ คือภากรไม่ได้พูดลงท้ายด้วยครับ แสดงว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้งอนขนาดนั้น
"จะไปไหน" ทัพแทนถามภากรเมื่อเห็นทำท่าจะลุกออกจากที่นอน
"อาบน้ำ"
"นอนตรงนี้ก่อน"
"นายนอนไปเถอะ ฉันจะลงไปข้างล่าง"
"อยากกอด"
"ห๊ะ? เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?" ภากรถามเนื่องจากคิดว่าตัวเองหูฝาด
"บอกว่าอยากกอด" ทัพแทนสบตาเขา แววตาที่มองเต็มไปด้วยความอ่อนโยน "....ได้มั้ย?"
ภากรพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วทิ้งตัวลงนอนที่เดิม สอดแขนช้อนใต้คออีกฝ่ายไว้ ทัพแทนโอบกอดและซบอกภากร
เขามองเจ้าหนี้ตัวเองยิ้มๆ ปกติทัพแทนไม่เคยมาอ้อนกันแบบนี้ นี่คือครั้งแรก น้ำเสียงและแววตาก็เปลี่ยนไป จากที่เย็นชานิ่งๆ พอเป็นแบบนี้ก็....
น่ารักดี
"....ขอโทษ"
"ฮึ?"
"ขอโทษที่พูดแบบนั้น ไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่ได้ตั้งใจ?"
"ก็ตั้งใจ แต่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น"
"อื้ม"
"หายงอนยัง?"
"ไม่ได้งอน"
ทัพแทนพลิกตัวมองหน้าภากร "ไม่ได้งอนอะไรห๊ะ!"
"ก็ไม่ได้งอนจริงๆ" เขายังคงตอบย้ำ
"แล้วทำไมไม่เหมือนเดิม"
"ก็....แค่น้อยใจนิดหน่อย" เขาไม่ได้งอนหรอก แค่มันอดน้อยใจไม่ได้ที่ทัพแทนพูดกับเขาแบบนั้น
คนที่กำลังทำให้รู้สึกอะไรด้วย มาพูดแบบนั้นก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน ใจมันชาแปลกๆ พิกล
แต่ก็ดีใจที่ทัพแทนยังอุส่าห์มีกระจิตกระใจง้อเขาด้วยการเอาตัว (มาแลก) เอง แถมซ้ำยังขอโทษอีก ทั้งที่ทัพแทนไม่ควรมาขอโทษลูกหนี้คนนี้
"เหรอ? นั่นเรียกว่าน้อยใจ" ทัพแทนทำหน้าเหรอหรา นี่ขนาดแค่น้อยใจยังไม่คุยด้วยเป็นอาทิตย์
"ใช่ แค่น้อยใจไม่ได้โกรธ"
"โอเคจะจำไว้" ทัพแทนว่าพลิกตัวกลับมาซบออกเช่นเคย มีมืออุ่นๆ คอยลูบปอยผมไปมา มันอบอุ่นจริงๆ อกของภากรก็ทำให้เขาอยากซบทุกวัน
"....ภากร" ทัพแทนเรียกชื่อโดยที่ไมได้มองหน้าภากร
เจ้าของชื่อขานรับให้ลำคอ ทว่ามือยังคงลูบปอยผมเจ้าหนี้อยู่
"เอ่อ...." นี่เป็นครั้งแรกที่ทัพแทนพูดไม่ค่อยออกทั้งๆ ที่ประโยคนั้นอยู่ในใจแล้ว
"ว่าไงหึม?"
"เป็น...."
"...." ภากรตั้งใจฟังอีกฝ่ายพูด
"เป็นเอ่อ...."
"...."
"เป็นแฟนกันมั้ย....?" ทัพแทนพูดเสียงอ่อย เขาไม่เคยขอใครเป็นแฟนมาก่อน แต่ภากรเป็นคนที่ชอบจึงไม่มีอะไรที่ทำให้ไม่กล้าพูด กล้าขอตรงๆ
ทัพแทนรู้สึกอยู่น้อยๆ ว่าภากรก็ชอบเขาแล้วเช่นกัน ถึงจะไม่ได้มั่นใจว่าภากรต้องชอบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็มีประมาณห้าสิบเปอร์เซ็นต์แน่ๆ ที่เขามั่นใจ
เหลือเพียงคำตอบ
....
ภากรนึงไปขณะนึง เขารู้สึกทำตัวไม่ถูกที่ทัพแทนมาเอ่ยขอเป็นแฟนกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ หน้าเขาตอนนี้คือกระอักกระอ่วงใจ
ควรทำอย่างไรดี....
ภากรค่อยๆ ยันตัวขึ้นช้าๆ และให้อีกฝ่ายขยับออกจากอก
"เดี๋ยวฉัน เอ่อ....ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง" ภากรรีบพูดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที ไม่ให้ทัพแทนเรียกได้ทัน ปล่อยใจคนที่อยู่บนเตียงใจตกลงไปที่กระตุ่ม
หรือนี่จะคือการปฏิเสธกัน
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
ภากรทำไมไม่ตอบไปล้าาา ทิ้งให้ทัพแทนค้างแบบนี้ได้ยังไง ห๊ะ!
ฝากติดตามด้วยนะค้าบ Justinmymind PANPAGE (http://m.facebook.com/JustinmymindS-novel-634193043587971)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เขาปั๊ดตะนาความสัมพันธ์กันแล้ว
-
วิ่งไปเข้าห้องน้ำ เป็นอะไรหว่า เขิน, อาย หรือ ท้องเสีย :confuse:
-
หนีเข้าห้องน้ำเฉยเลย คนเรา,,,
-
ทำไมทำนิสัยอยางนี้ :hao4:
-
ภากรเขินแน่ๆเลย
-
เมิงวิ่งเข้าห้องน้ำทำม๊ายยยยยย
ขัดใจ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เขิลแรงนะคะ พี่ภากร
หึๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
:L2:
-
หะจะร้องไห้ตัดกันดื้อๆ
-
พี่ภากรตอบน้องไปเลยยยยยยยยยยยย น้องขอละนะ :z3:
หูยยยยยยยยย เพิ่งตามมาอ่าน ชอบมากกกกกกก :hao6:
แต่ไรทหายยยยยยยยยยยยย :sad4:
-
:call: :call: :call:
ผ่านไปครึ่งปีแล้วอ่ะ
-
:ling1:
-
☆○°●•[ ขัดดอกที่8 ]•●°○☆
ทัพแทนไม่มั่นใจว่าเขาควรทำตัวหรือสีหน้ายังไงกับลูกหนี้คนนี้ของเขา เมื่อคืนเขาเพิ่งบอกชอบภากรไป แต่ชายหนุ่มกลับไม่ตอบรับ ทว่ายังหาเรื่องมาอ้างเพื่อไม่ตอบคำถามเขา
หลังจากภากรอาบน้ำเสร็จ ทำธุระเสร็จ เขาก็ไม่ได้ถามอะไรอีกฝ่ายอีกเลย ทัพแทนรู้ว่าภากรลงมานอนแล้วแต่ไม่ได้คิดจะหันกลับไปสนทนาอะไรอีก เพราะสิ่งที่ได้รับจากการกระทำนั้นมันก็พอจะเห็นได้ว่านั่นเป็น...
คำปฏิเสธได้
’เดี๋ยวฉัน เอ่อ...ไปเข้าห้องน้ำแปปนึง’
สิ่งที่ภากรทำเมื่อคืนพอจะบอกได้ว่าเจ้าหนี้ไม่มีค่า
ซึ่งอย่างเขาคงจะไม่ทำให้ลูกหนี้อย่างภากรใจอ่อนหรือรับรักได้
จากนี่คงต้องเป็นเจ้าหนี้เหมือนคนทั่วไป...
“ภากร” เสียงเรียบเย็นใบหน้านิ่งเฉย ภากรรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงจากเมื่อคืน
“ครับ” เขาขานรับอย่างที่เคยทำ
“จากนี้ไป...ฉันจะกลับมานอนห้องตัวเอง”
ศัพนามที่ทัพแทนแทนตัวกับภากรเปลี่ยนไปอย่างที่เคยเป็น ‘ฉัน’ ‘นาย’ มันทำให้เห็นได้ชัดถึงความเปลี่ยนแปลงทางสถานะ หรือมันควรจะเป็นแบบนี้แต่แรกเดิม คงจะก้าวเข้าสู่คำว่า...
เจ้าหนี้กับลูกหนี้ขัดดอกอย่างแท้จริง
ดวงตาของภากรร้อนทันที มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
ทัพแทนพูดต่อ “และนาย...ไม่ต้องมาทำหน้าที่กับฉันอีก ต่อไปนี้หนึ่งจะเป็นคนสอนงานใหม่ที่นายควรทำ”
“ทำไม!” สีหน้าภากรไม่เข้าใจ นี่คนตรงหน้าเป็นอะไร! เมื่อคืนยังขอให้เขาเป็นแฟนอยู่เลย
“อย่ามาเสียงแข็งใส่ฉัน” ทัพแทนขบกรามแน่น มองภากรด้วยสายตาไม่เหลือเยื่อใย “ไปได้ละ!”
อยู่กันแบบเจ้านี้และลูกหนี้นี่แหละ!
“คุณเป็นอะไรทัพแทน?” ภากรสงสัยและสับสนไปหมด หรือเพราะเขาไม่ตอบรับอีกฝ่ายในทันที
แต่จะแก้ตัวตอนนี้เจ้าหนี้คนนี้คงไม่ยอมเย็นลงเป็นแน่
จะให้เขาบอกไปตรงๆ เลยรึไงว่าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าลูกหนี้เนี่ย ‘เขิน’ เจ้าหนี้ โว้ย! แบบนี้เหรอ? เขาว่ายังไงทัพแทนก็ไม่มีวันเชื่ออย่างแน่นอน
“ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องตอบ” สีหน้าเย็นชาทำให้ภากรรู้สึกหนักหน่วงในใจ เขารู้ว่าทัพแทนเป็นคนนิ่งๆ เรียบเย็น สุขุม ทว่าตอนนี้เย็นชาจนใจกลัว
นี่เขาทำบ้าอะไรผิดจริงๆ สินะ แล้วทัพแทนโกรธจนตัดขาดแบบนี้จะทำยังไง เขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น....
“แล้วเวลาคุณต้องการ...” ภากรยังพูดไม่จบก็ต้องรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่ทัพแทนพูดต่อ
“ถ้าต้องการ...ฉันก็แค่ไปซื้อมากิน ที่ นี่ แค่นั้น”
“ไม่ได้!” ภากรเผลอตะคอกไปโดยห้ามไม่ได้
ทัพแทนยิ้มแสยะ สีหน้าเหรอหรอ “มีสิทธิ์?”
‘เจ็บ’ ภากรรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของคำๆ นี้
เขาพ่ายแพ้คนตรงหน้าเพราะความเอ้อเขินจริงๆ ใช่มั้ย?
“อย่าลืมว่านายเป็นใคร และฉันเป็นใคร”
“ถ้าเป็นเพราะเรื่องเมื่อคะ...”
“จะไปไหนก็ไป!” ทัพแทนตัดบทในทันที “อย่าให้ฉันพูดเป็นครั้งสอง”
ภากรได้แต่กลืนน้ำลายซึ่งมันก็ไม่หมดไป แถมยังล้นจนพูดไม่ออก
การ์ดรอบๆ และคนงานในคฤหาสน์ตัวเกร็งจนจะเป็นเหน็บ ทุกคนรู้ว่านายน้อยของเขาจิตใจดีย้อนแยงกับใบหน้า ทว่ายังรู้อีกว่าเวลาโกรธสิ่งอื่นใดก็เอาไม่อยู่
ทุกคนต่างสงสัยว่านายน้อยไม่ดอใจอะไรภากร
“หนึ่ง!”
“...”
เพราะทุกคนคิดว่าทัพแทนนับจึงไม่เอะใจว่ากำลังเรียกการ์ดเบอร์หนึ่ง
“หนึ่ง!” ทัพแทนหันไปมองการ์ดคนสนิท ทำให้หนึ่งรู้ตัวว่านายน้อนเรียกตน
“คะ...ครับ! ครับนายน้อย”
“พาลูกหนี้ฉันไปทำงานใหม่” ทัพแทนเน้นชัดที่คำว่าใหม่ จนภากรหันมามองด้วยสายตาหมดหวังและหมดทาง
ทัพแทนจะไม่ให้โอกาสเขาได้แก้ตัวเชียวหรือ?
น้ำใสๆ ที่เรียกว่า ‘น้ำตา’ ไหลออกจากดวงตาผู้ชายที่ไม่เคยคิดจะมีน้ำตาออกให้ใครเห็น ซึ่งตอนนี้เขาก็ยังคงไม่อยากให้ใครได้เห็น จึงรีบเบือนหน้าหนีและเช็ดมัน
“ฝากด้วยหนึ่ง” ภากรหันไปพูดกับหนึ่ง ถ้าทัพแทนต้องการแบบนั้นลูกหนี้ที่เป็นหนี้มหาศาลอย่างเขาจะทำอะไรได้
นอกจากทำตามคำสั่งเจ้าหนี้
“ครับคุณภากร” หนึ่งน้อมตัวรับคำภากร
“เดี๋ยว” เสียงเรียบนิ่งทำให้ทุกคนหันมาตั้งหน้าตั้งตาฟังอีกครั้ง
“หนึ่ง”
“ครับนายน้อย”
“ตอนนี้เรามีการ์ดกี่คน”
“เอ่อ...” หนึ่งยกนิ้วขึ้นมานับ “สิบแปดครับ!”
ทัพแทนพยักหน้ารับรู้ “และอีกเรื่องที่ทุกคนต้องทำต่อไปนี้ คือ...ไม่ต้องเรียกภากรว่าคุณ เรียกว่า ’สิบเก้า’ แทน”
ภากรขบฟันบดกรามด้วยความเสียใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้
ไอ้คนใจร้าย!!!
คนเขาอุส่าห์รู้สึกดีด้วยแต่มาเหยียบย้ำแบบนี้เนี่ยนะ!
“นายน้อย...” หนึ่งรู้ดีว่าในใจคนพูดออกมาก็ไม่ได้รู้สึกดีเช่นกัน เห็นเข้มแข็งแบบนี้คงแอบไปนั่งเสียใจคนเดียว
“สามเตรียมรถ ฉันจะไปหาคุณพ่อ” ทัพแทนไม่มองสิ่งใดต่อลุกขึ้นยืนสุดตัวเดินออกไปจากห้องอาหารทันที
นี่เขาแพ้แล้วสินะ จะโทษใครได้นอกจากตัวเอง ถ้าเขาตอบรับทัพแทนในตอนนั้นคงไม่มานั่งรู้สึกแย่ในตอนนี้
ขอโอกาสได้มั้ย...
แม้มองไม่เห็นหนทางแล้วก็ตาม
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ภากรชัดเจนในความรู้สึกมากขึ้น...
ฉันรักนาย...ทัพแทน
แม้จะสายไปแล้วก็ตาม เขาไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้
“ฉันต้องทำอะไรบ้าง” ภากรเอ่ยถามหนึ่ง
“ไม่ต้องทำอะไรเลยครับ”
“?”
“รอนายน้อยใจเย็นกว่านี้ดีกว่าครับ แล้วค่อยว่ากัน”
ภากรไม่เข้าใจที่หนึ่งต้องการสื่อ “แต่เขาสั่งให้นายสอนงานฉัน”
หึ! ขื่นขัดใจอีกคงโกรธเจียนตาย
“นายน้อยคงแค่โกรธครับ ไม่ได้จะให้เป็นแบบนั้น” หนึ่งเป็นการ์ดคนแรกย่อมรู้ดีว่าเจ้านายตัวเองเป็นคนยังไง และตอนนี้รู้สึกยัง
“เมื่อคืนคุณภากรได้ทำอะไรหนักหนารึเปล่าครับ”
“ก็คงงั้น”
“บอกผมได้มั้ยครับ?”
ภากรพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องเมื่อคืนให้หนึ่งฟังทั้งหมด เพราะเขาเองก็อยากระบายออกมาเหมือนกัน
“เอ่อ...นายน้อยคงแค่น้อยใจครับ จากที่ฟังดูคุณภากรเล่า นายน้อยคงคิดว่าคุณปฏิเสธครับ”
“แต่ว่าฉันไม่ได้จะปฏิเสธ...”
“แล้ว...”
“ก็คนมันเขินนะเว้ย อยู่ๆ ผู้ชายตัวพอๆ กันมาขอเป็นแฟน” ภากรอดเขินตัวเองไม่ได้ที่พ่นความรู้สึกให้คนอื่นฟัง
“ฮ่าๆ”
“ขำอะไรวะ มีอะไรน่าขำ!”
หนึ่งเอามือขึ้นชิดปากเพื่อกลั้นขำ “โทษครับ”
ภากรค้อนสายตาเมื่อท่าทีของการ์ดคนนี้ยังไม่มีหยุด
“แล้วฉันควรทำยังไง” เข้าเรื่องเลยดีกว่า
“ก็จีบสิครับ”
จีบ?
“ไม่ต้องทำหน้างงครับ ก็ในเมื่อคุณภากรเองก็ชอบนายน้อย แล้วตอนนี้นายน้อยกำลังโกรธอยู่ ก็ต้องทำให้หายโกรธ ก็ต้องจีบเนี่ยละครับ”
ภากรพนักหน้าเข้าใจ “โอเค”
แค่จีบผู้ชายคนนึงมันจะไปอยากอะไรกัน ยิ่งอีกฝ่ายมีใจให้แล้วแบบนี้ก็ไม่ได้มีอะไรเกินกำลัง
“เดี๋ยว...” ภากรยัง งง อยู่เล็กน้อย
“ในเมื่อเขาเองชอบฉันแล้วทำไมฉันต้องจีบ?”
“ก็คุณภากรทำโกรธหนิครับก็ต้องง้อ” ภากรค่อยๆ เข้าใจ “เหมือนเต๊าะอ่ะครับ”
เต๊าะ? อืมมม เรื่องนี้พอถนัดอยู่แหะ
ภากรนั่งรอทัพแทพกลับมาจากด้านนอก รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีวี่แววคนที่เฝ้ารอมาตลอดทั้งวัน
“ไปไหนของเขาะะ” พ่นลมหายใจออกมาเบาๆ
นี่คงไม่ได้โกรธจนไม่ยอมกลับมาที่บ้านเพราะไม่อยากเจอหน้าเขาหรอกนะ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็อดหนวงในใจไม่ได้
เพราะเขาเป็นบ้าเองแท้ๆ ที่วิ่งเข้าห้องน้ำไปแบบไม่เหลี่ยวหลัง ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ ตอบกลับไปตามตรงคงไม่มานั่งผิดใจกันแบบนี้
จะว่าไปเมื่อวานทัพแทนยังเป็นคนง้อเขาอยู่เลย วันนี้กลับเป็นเขาเองที่รู้สึกผิดและอยากง้ออีกฝ่ายเอง
เสียงแตรรถดังขึ้นภากรจึงรีบลุกขึ้นเดินไปยังหน้าบ้าน แต่รถที่ขับมาไม่ใช่รถคนที่เขาเฝ้ารอทั้งวัน เมื่อเปิดประตูมาก็ทำให้ภากรหมดความสงสัย
...ราม
รามเดินไปฝั่งข้างคนขับเปิดประตูให้ทัพแทน คิ้วภากรกระตุกหงุดหงิด
เกลียดขี้หน้าแม่งจริงๆ เลยโว้ยยยยย!!!
มึงไม่ต้องมายิ้มให้เลยนะไอ้ราม! ดูนู้นนน ออกจากรถมาหน้าตาระรื่นเชียว มีความสุขมากมั้งอยู่กับแฟนเก่าเนี่ย!
“หวัดดีครับ คุณภากร” เออ!
เฮ้อออ “หวัดดี”
ถึงจะอยากตอบหวนๆ กลับไปแต่ก็ทำไม่ได้ ไม่งั้นโดนทัพแทนเขม็งแน่
“เข้าไปข้างในก่อนสิราม” รามเลิกคิ้วแปลกใจที่ทัพแทนเอ่ยปากชวน
ปกติเวลาอย่างนี้มาส่งเสร็จเจ้าตัวก็ชอบไล่กลับ เพราะจะเข้านอน นี่ก็เวลานอนทัพแทนแล้วด้วย
หึ กลับมาดึกดื่นผู้ชายมาส่งแถมยังชวนเข้าบ้านอีก หงุดหงิดโว้ย!
ภากรเซ็งคนรอทั้งวันไม่มีเสียงทักทายกันสักคำ แม้แต่มองหน้ายังไม่มองเลย
“นี่ทะเลาะอะไรกับพี่กร” รามได้จังหวะกระซิบถาม
“เปล่า”
“ไม่จริงอ่ะ บอกมาเลยนะเว้ย” ดูก็รู้ท่าทางแบบนี้มาโกหกกันอีก
“ทำไมรามชอบเสือกจัง” น้ำเสียงคนพูดที่ติดสงสัย
“ฮึ่ยย เดี๋ยวว่าเสือกกันแล้วนิ ใช่สิ้~”
จะกระซิบกระซาบอะไรกันนักวะ!
“อ่ะแฮ่ม!”
“มีอะไรรึเปล่าครับคุณภากร?”
“คอแห้ง”
“ก็ไปกินน้ำ” เสียงทัพแทนเรียบราบ จะไล่ก็บอกมาเถอะ หึ! ไม่ไปหรอกโว้ยย
มันน่าโมโหจริงๆ รอก็นานยังจะทำเป็นไม่สนใจอีก พาแฟนเก่ามายั่วแบบนี้เดี๋ยวก็จับปล้ำแม่งซะเลย จะเอาให้แหกจนกว่าจะหายโกรธเลยโว้ย! โว้ยยยย หงุดหงิดๆ ตีหัวลากขึ้นเตียงเลยดีมั้ง!
☆○°●•----------------- [ ♥ ] -----------------•●°○☆
*TBC
คิดถึงลูกหนี้เจ้าหนี้จอมหื่นกันมั้ยเอ่ยยยยย นี่ก็ครึ่งปีกว่าๆได้แล้วเนอะที่ไม่ได้อัพ จะมาอัพให้ต่อเนื่องที่สุดนะต่อไปนี้ ขอโทษทุกคนด้วยที่อาจจะทำให้ลืมเนื้อเรื่องไปบ้างแล้ว อิอิ ยังไงถ้าลืมกันอ่านใหม่แต่แรกดีกว่าเนอะ
ส่วนใครที่เพิ่งเคยอ่านฝากติดตามผัวเมียคู่นี้ด้วยนะค่ะะะะะ
ขอบคุณค้าาา :กอด1:
-
จะง้อสำเร็จไหมเนี่ย :hao4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
Finally.....Welcome back.
ในที่สุดก็กลับมา พร้อมกับความพ่อแง่แม่งอน อิอิ
-
ง้อจะสำเร็จป่าว สู้ๆครับ,,,
-
สมน้ำหน้า อยากเล่นตัวดีนัก หึหึ
ง้อไปละกัน
ไรทกลับมา oooooooooooooooo mmmmmmmmmmmmmmmm ggggggggggggggg
อย่าหายไปนานนะไรท ข้อยใจบ่ดี
-
เดาถูกว่าภากรเขิน สงสัยงวดนี้ข้าพเจ้าโชคดีแน่ๆเบย
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
:mew1:
-
รออย่างนาน
-
ขอแจ้งนักอ่านทุกคนนะคะสำหรับนิยาย
เรื่อง ‘ลูกผู้ชายขัดดอก’
นิยายเรื่องนี้ยังไงก็ต้องจบแน่นอนค่ะ
เดี๋ยวคนเขียนจะมาต่อเรื่อยๆ จนจบ ไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอน รอกันหน่อยน้าา
ระหว่างนี้อ่านทบทวนเจ้าหนี้กับลูกหนี้สุดหื่นทั้งสองไปก่อนนะคะ
มีใครยังจำได้และคิดถึงคู่นี้บ้างไหมเอ่ยยย:mew1:
-
รอครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เห็นอัพเดตวันที่ นึกว่าจะเป็นตอนใหม่
ดันกลายเป็นแจ้งข่าวซะงั้น
T-T
-
จะรอนะจ๊ะ
-
รอครับ,,,
-
:call: :call: :call: