บทที่39
ดูเหมือนว่าหลังจากกำจัดเอลล่าไปได้แม่ของดีทริชก็หายจากอาการป่วยในทันที ลอร่าเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่านอกจากลูกชายแล้วยังมีชายแปลกหน้ารอคอยให้เธอตื่นเช่นกัน
“แม่ฮะ” ดีทริชสวมกอดแม่แนบแน่น
“ที่แม่สบายเนื้อสบายตัวอย่างนี้ คงหมายความว่ากำจัดราชินีตัวปลอมได้แล้วสิ” ดีทริชพยักหน้า
“แล้วคนข้างหลังลูกคือใครกัน”
“โนเอล อลองโซ ครับ ผมเป็นคู่หมั้นของดีทริชลูกชายของคุณ”
โนเอลแนะนำตัวอย่างสุภาพ ลิลี่มองดูอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า อลองโซไม่ใช่พวกมาเฟียหรอกรึ การหมั้นครั้งนี้เห็นทีท่านรอยซีฟัสจะเป็นคนจัดการ
“ลูกถูกบังคับให้หมั้นกับเขาอย่างนั้นหรือดีทริช” ดีทริชส่ายหน้า
“งั้นก็เต็มใจ” เมื่อรู้ว่าลูกชายไม่ได้เสียใจกับการหมั้นหมาย ลอร่าแย้มยิ้มให้ว่าที่ลูกเขยของตน
“ฝากดูแลลูกชายแม่ด้วยนะ”
“จะดูแลอย่างดีครับ” โนเอลตอบรับ ตอนนี้เองที่ลอร่านึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้
“แล้วท่านรอยซีฟัสล่ะ หลังจากกำจัดราชินีได้แล้วเป็นยังไง”
ดีทริชจึงเริ่มต้นเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลอร่าฟัง หลังจากฟังจบคนเป็นแม่ก็ถอนหายใจ
“น่าสงสารท่านเดียร์น่านัก แล้วที่นี้จะเอายังไงต่อไป”
ดีทริชนิ่งเงียบพักหนึ่ง “ท่านพ่อบุญธรรมไปคอยดูแลราชินีนานถึงหนึ่งอาทิตย์แล้วฮะแม่ ผมไม่รู้เลยว่าภายในเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่รู้ว่าพ่อบุญธรรมกับราชินีเดียร์น่าคิดยังไง”
“ดีทริช อีกหน่อยลูกต้องเรียกฝ่าบาทว่าท่านพ่อแล้วนะ ส่วนแม่เรียกว่าแม่บุญธรรมจะดีกว่า”
ดีทริชส่ายหน้าไปมา “ผมก็จะยังเรียกแม่ว่าแม่อยู่ดี”
ถึงดีทริชจะไม่พูด แต่ลอร่าเข้าใจดีว่าลูกชายไม่รู้สึกผูกพันธ์กับผู้ให้กำเนิด
“มาอยู๋กันที่นี่เอง” เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้รู้ว่ารอยซีฟัสมาเยือน คนทั้งหมดหันไปจดจ้อง
“ดีทริช ลอร่า แล้วก็โนเอล ท่านเดียร์น่าอยากจะพบพวกเธอทั้งหมด”
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงเดินทางเข้าสู่พระราชวัง โนเอลเยือกเย็นกว่าทุกครั้ง เพราะรู้ดีว่าต้องผ่านด่านราชินีเขาถึงจะสามารถอยู่ร่วมกันกับดีทริชได้
แต่คงไม่ใช่เรื่องง่าย จากการกระทำของท่านพ่อที่ผ่านมา ราชินีคงชิงชังท่านพ่อรวมถึงตัวเขาจับใจ
“เป็นอะไรไป” ดีทริชจับมือของโนเอลเอาไว้ รู้สึกว่าคนรักไม่ปกติ สีหน้าเครียดขึงที่ไม่ค่อยได้เห็นทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย
“ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ร่วมกับนายไปตลอดกาล”
โนเอลกับดีทริชสบตากัน แววตาหวานซึ้งของคนรุ่นลูกชวนให้รอยซีฟัสเกิดความรู้สึกหลากหลาย
มันทำให้นึกถึงช่วงเวลาเก่าๆ ระหว่างเขากับคาร์ม่า ยิ่งได้มองดีทริชซบศีรษะลงบนต้นแขนของโนเอล ก็ให้เกิดความคิดสงสาร
เดียร์น่าเวลานี้ไม่สดในไร้เดียงสาเหมือนเก่าก่อน ความนิ่งขรึมเยือกเย็นทำให้แม้แต่เพื่อนสนิทวัยเยาว์อย่างเขายังคาดเดาความคิดและการกระทำไม่ได้เลยซักอย่าง
หากว่าต้องการล้างแค้นคาร์ม่า สงครามกลางเมืองต้องเกิดขึ้น แม้เดียร์น่าจะกลับมาแต่อำนาจบริหารยังอยู่ในมือคาร์ม่า ตระกูลครอสเองก็ยังไม่สามารถเทียบเคียงหรือต่อกรได้
สิบกว่าปีมานี้ อำนาจราชินีเป็นเพียงเรื่องลวงตาเท่านั้น เพื่อดีทริชที่จะสืบราชวงศ์ต่อไปภายภาคหน้าจำเป็นจะต้องจัดการกับคาร์ม่าให้ได้เสียก่อน
เรื่องนี้เดียร์น่าไม่ได้ปริปากออกมาแต่รอยซีฟัสคิดว่าเพื่อนวัยเยาว์คงเห็นด้วยทุกประการ แต่หากเป็นอย่างอื่นล่ะ ราชินีกับดีทริชไม่มีความผูกพันธ์กันแม้แต่นิดเดียว หากไม่ดูดำดูดีลูกคนนี้รอยก็ไม่แปลกใจ
หลังจากเดินทางไปถึงรอยนำคณะของตนเข้าพบราชินี วินาทีที่เดียร์น่าเห็นดีทริชพระองค์มองดูราชบุตรโดยไม่ปริปากเป็นระยะเวลายาวนาน
“เจ้าคล้ายลีฟา แต่ถ้าจะพูดตรงๆ คล้ายท่านแม่ของเรามากกว่า”
ในที่สุดดียร์น่าก็เปิดปากพูดเสียที
“ขอบใจเจ้ามากนะลิลี่ที่ดูแลบุตรของเรามาโดยตลอด เจ้าสมกับเป็นทั้งเพื่อนทั้งข้ารับใช้ที่ดี”
“เป็นพระมหากรุณาแล้วค่ะฝ่าบาท” ลิลี่ถอนสายบัว
“ดีทริชเข้ามาใกล้ๆ เราที” ดีทริชหันไปสบตากับลิลี่ แวบหนึ่งก่อนจะเดินไปหาเดียร์น่า
“นั่งลงข้างๆ เรา” เมื่อมหาดเล็กได้ยินจึงรีบนำเก้าอี้มาให้ดีทริช คนถูกสั่งนั่งลง
“ได้ข่าวว่าลูกเองก็ลำบากเหมือนกัน ชีวิตในสลัมคงไม่สุขสบายนัก จากนี้ไปพ่อจะทดแทนทุกสิ่งให้ลูกทั้งหมด”
รอยยิ้มอ่อนโยนทำให้ดีทริชคลายกังวล ที่แรกคิดว่าผู้ให้กำเนิดเป็นคนแบบไหน หยิ่งยะโส ชอบออกคำสั่ง คือภาพลักษณ์ที่ดีทริชคาดการณ์ไว้ แต่เห็นจะไม่ใช่
“ได้ข่าวว่าลูกหมั้นกับคนโนเอล อลองโซ เพราะอย่างนี้พ่อถึงเรียกเขามาพบด้วย”
เดียร์น่าปลายมองไปยังโนเอล จากข้อมูลที่เธอได้มาจากรอยซีฟัสเด็กหนุ่มผู้นี้ไม่มีข้อด้อยใดให้ขัดเคือง เว้นแต่เป็นหมากทางการเมืองลูกที่คาร์ม่าใช้เพื่อรักษาอำนาจ
“เราไม่พอใจที่เจ้าเป็นบุตรชายของคาร์ม่า คงรู้สินะว่าเพราะอะไร”
“กระหม่อมพอทราบอยู่บ้างฝ่าบาท”
“ดี...ที่นี้เราพอรู้มาบ้างว่าเจ้าหมั้นกับบุตรเราด้วยความรัก แต่เลือดเนื้อของคนตระกูลฟีโอเร่เชื่อถือไม่ได้ เจ้ากล้าทำพันธะทาสกับบุตรของเราหรือเปล่า”
พันธะทาสเป็นอาคมโบราณที่เชื้อพระวงศ์และชนชั้นสูงใช้ ผลของอาคมจะทำให้คนที่ผูกพันธะกับผู้เป็นนายมีชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกัน หากนายตายทาสก็ต้องตาย แต่ถึงแม้ว่าทาสตายจากไปผู้เป็นนายยังคงอยู่ดีทุกประการ
“เจ้ากล้าทำพันธะทาสกับบุตรเราหรือเปล่า”
ดีทริชเม้มปากเข้าหากันและปลายมองไปยังโนเอล แทบจะในทันทีคนรักตอบโดยไม่ต้องคิด
ดีทริชบรรยายความรู้สึกไม่ถูก มันทั้งตื้นตันที่อีกฝ่ายยอมเสียเปรียบเพื่อเขาขนาดนี้ ขณะเดียวกันก็สงสารโนเอลมากเหลือเกิน แต่ไม่สามารถขัดใจราชินีได้
“งั้นก็ผูกพันธะกันเลยแล้วกัน เราจะเป็นคนประกอบพิธีเอง”
ดีทริชกับโนเอลเดินไปยังเบื้องหน้าราชินี พิธีกรรมผ่านไปอย่างรวดเร็ว บนหน้าผากของโนเอลมีสัญลักษณ์บางอย่างผุดขึ้นมาบ่งบอกถึงความเป็นทาส
“จะไม่มีใครแก้พันธะนี้ได้ นอกจากเราและดีทริช” ราชินีพูดกับโนเอล
“เท่านี้เราก็รู้สึกโล่งใจขึ้นนิดหน่อย ลูกรักนี่เป็นสิ่งแรกที่พ่อจะทำเพื่อลูกนะ”
เดียร์น่าลูบศีรษะดีทริชเบาๆ แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูมา แต่ลูกก็ยังคงเป็นลูก เป็นเด็กเพียงคนเดียวที่จะปลดเปลื้องภาระรับผิดชอบของเธอ หลังจากนี้เธออยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เบื่อหน่ายกับการเมืองอันโสมมเหลือเกินแล้ว
“แต่ไม่ใช่ว่าเราจะยอมรับให้เจ้าอภิเษกกับลูกเราง่ายๆ เรามีคำฝากของเราไปบอกกล่าวกับคาร์ม่า ซึ่งจะให้รอยเป็นคนแจ้ง เจ้ามีหน้าที่เกลี่ยกล่อมให้พ่อของเจ้าทำตามข้อเสนอของเรา ไม่อย่างนั้นคนอย่างเจ้าก็เป็นได้แค่นางบำเรอของลูกเราเท่านั้น” กล่าวจบราชินีก็หันไปพูดกับดีทริช
“ลูกเราแม้ว่าตามกฎมนเทียรบาลว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์จะไม่ยอมรับโอเมก้าขึ้นเป็นกษัตริย์ แต่มีบัญญัติพิเศษต่อท้ายด้วยเช่นกัน หากไม่มีผู้สืบสายเลือดคนอื่นอีกก็อะลุ่มอล่วยให้โอเมก้าอย่างลูกครองบัลลังค์ได้ หกร้อยปีก่อนก็มีกษัตริย์ที่เป็นโอเมก้าเช่นกัน” จากนั้นราชินีใช่แววตาวาววับจ้องมองโนเอล
“ที่เราต้องการจากคาร์ม่า คือให้วางมือจากการเมืองซะ แล้วยกอำนาจควบคุมทั้งหมดให้เจ้า เมื่อเจ้ามีฐานะเป็นผู้นำตระกูลฟีโอเร่รวมถึงเผ่าพันธ์อสูรกลายร่างเมื่อไหร่ เราจะจัดงานอภิเษกสมรสให้เจ้าในทันที”
โนเอลสูดลมหายใจเข้าลึก ท่านพ่อจะยอมอย่างนั้นหรือ เขาไม่สามารถเดาใจท่านพ่อได้
“แล้วก็แม็กซิม ฟีโอเร่ เราจะประหารซะ นี่เป็นเงื่อนไขอีกอย่าง เราเห็นแก่เจ้านะจึงกำจัดเสี้ยนหนามให้กับมือ”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท” โนเอลแสดงความเคารพ
“เจ้าสองคนไปยื่นข้อเสนอให้คาร์ม่าโดยเร็ว เราอยากจะพูดคุยกับลูกของเรา”
ดีทริชกับโนเอลประสายสายตากันก่อนจาก ต่อมาเขากับรอยซีฟัสก็โดยสารรถเดียวกันมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของตระกูลฟีโอเร่
“คุณจ้องหน้าผมนานแล้วนะรอย”
“แค่คิดว่า นายเป็นลูกของคาร์ม่าจริงๆ นะหรือเท่านั้นเอง”
จากนั้นต่างคนต่างก็นิ่งเงียบ รอยตระหนักดีว่าโนเอลไม่เหมือนคาร์ม่า การที่ยอมสละเพื่อคนรักก็แตกต่างกันมากแล้ว หากเป็นคาร์ม่าคงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ทั้งคนรักและอำนาจมาอยู่ในมือ ดีทริชช่างเป็นเด็กที่โชคดี
ไม่นานนักพวกเขาก็เดินทางมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฟีโอเร่ รอยไม่ต้องเสียเวลารอ คาร์ม่าอนุญาตให้เขาเข้าพบทันที
“เจ้าออกไปก่อนโนเอล ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน”
โนเอลถูกไล่ออกมารอด้านนอก ท่านพ่อกางอาณาเขตครอบคลุมเอาไว้แม้หูเขาจะดีแค่ไหนก็ไม่ได้ยินที่ทั้งสองคนข้างในพูดกัน
เป็นเวลานานพอสมควรในที่สุดทั้งคู่ก็ออกมา รอยซีฟัสขอตัวกลับทันที ส่วนท่านพ่อเรียกเขาเข้าไปคุย
“บางทีก็คิดว่าเจ้านี่มันไม่ได้ความฉลาดของพ่อไปซักนิด หากมาขอร้องพ่อแต่แรก นอกจากจะได้ดีทริชเป็นเมียบัลลังค์ก็จะเป็นของเจ้าด้วย”
คาร์ม่าเดินมาหาแล้วสำรวจตรวจตราสัญลักษณ์ความเป็นทาสบนหน้าผาก
“เจ้าลูกโง่เอ๊ย อาจเป็นเพราะพ่อเองก็อายุมากเช่นกัน ถึงได้โง่เขลาตามเจ้าไปด้วย”
“ท่านพ่อยอมรับข้อเสนอ” โนเอลแปลกใจมากทีเดียวไม่คิดว่าท่านพ่อจะยอมถอยง่ายๆ
“ก็คิดมานานแล้วว่าอยากจะใช้ชีวิตเรียบง่ายกับคนรัก เริ่มจะเบื่อกับเกมส์การเมืองแล้วเหมือนกัน เท่านั้นเอง” คาร์ม่าตบบ่าลูกชาย
“เรื่องของตระกูลและเผ่าฝากเจ้าดูแลแทนพ่อก็แล้วกัน”
โนเอลเดินทางกลับคฤหาสน์ของตนเมื่อไปถึงก็พบว่าดีทริชรออยู่ทีนั่นแล้ว
“นึกว่าวันนี้คงไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” โนเอลยิ้มอ่อนหวาน เขาสวมกอดดีทริชไว้แนบอก
“จริงๆ คือร้อนใจจนท่านพ่อรู้สึกได้ เลยถูกปล่อยตัวมาน่ะ”
“อย่างนี้เอง” โนเอลพึมพำคลอเคลียริมฝีปากที่แก้มของดีทริชสูดดมกลิ่นหอมซึ่งชื่นชอบมาแต่แรก
“ท่านพ่อของนายยอมทำตามเงื่อนไขไหม ฉัน...ไม่อยากให้นายเป็นแค่นางบำเรอของฉันหรอก”
“จริงๆ ก่อนหน้านั้นก็เตรียมใจอยู่เหมือนกัน แต่เหมือนฝัน ท่านพ่อยอมรับข้อเสนอทุกอย่าง ไม่รู้เหมือนกันว่ารอยไปพูดอะไร”
ดีทริชแค่นยิ้ม เรื่องของผู้ใหญ่เขาไม่อยากเดา แต่คิดว่าอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์แนบแน่นเกินงามของทั้งสองคน
“ต้องอีกกี่ปีกันนะ” โนเอลพึมพำ ดีทริชเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย
“หมายถึงอะไร”
“ฉันหมายถึง” โนเอลกระซิบข้างหูดีทริช คนฟังเมื่อรู้ชัดก็มองอีกฝ่ายด้วยสายตาแฝงความรักใคร่
“นายสัญญาแล้วว่าจะรอ รอไม่ไหวแล้วอย่างนั้นหรือ”
โนเอลมองดีทริชด้วยสายตารักใคร่ไม่ต่างกัน
“มากกว่านั้นฉันยังทำได้ แค่รออีกไม่กี่ปี ทำไมจะทำไม่ได้ รักนายนะดีทริช”
“ฉันก็เหมือนกัน รักนายนะ”
หลังจากกล่าวคำรัก ทั้งสองคนก็แลกจูบหวานซึ้งดูดดื่ม
เพราะว่ารักและตัดสินใจจะอยู๋ร่วมกันไปชั่วชีวิต แค่เวลาไม่กี่ปีสำหรับโนเอลแล้วมันสั้นมาก เหมือนเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น
คุยท้ายเรื่อง
จบแล้วนะ5555 งงไหม5555 มีตอนพิเศษ แต่จะมีบางส่วนที่จะสงวนไว้ในเล่ม และบางส่วนเอามาลงให้อ่าน
ต้องขออภัยที่ต้องสงวนไว้ให้คนเสียเงินบ้าง อย่าโกรธเรานะ
ตอนพิเศษที่จะลงต่อไปเป็นอย่างแรกคือเรื่องคาร์ม่ากับรอย หวังว่าคงไม่ผิดหวังหรือเบื่อกันนะ
ขอบคุณที่ติดตามกันเสมอมา รบกวนตามอ่านตอนพิเศษกันต่อนะคะ
แสดงความคิดเห็นกันบ้าง และขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ชี้แนะขอเสียนิยายให้
ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ
อาจจะดูจบห้วนไปขออภัยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
