Chapter 9
กิจ‘s Part“ เอาเบคอนเยอะๆ กูชอบกิน “
ผมสั่งน้องมันไปครับ แล้วมันก็หันกลับมามองผมด้วยสีหน้าเหวอๆ ก่อนจะหลบสายตาผม แล้วก้นหน้าก้มตาตักเบคอนไปซะจนพูนจาน
นี่มึงประชดกูใช่มั้ยเนี่ย.... เดี๋ยวมึงจะโดนมิใช่น้อย....
ว่าแต่เห็นท่าทีมันแบบนี้แล้ว ผมไม่สบอารมณ์เอาเสียเลยครับ พูดด้วยคุยด้วยแม่งก็หลบตาผมตลอด นี่ผมมันไม่น่ามองขนาดนี้เลยเหรอ....
หรือมึงเป็นไรมากป่ะเนี่ย....ห๊ะ!
คือไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทีแบบนี้ของมันอะครับ กับคนอื่นก็ไม่เป็นนะ ก็มีแต่มันเนี่ยแหละที่กวนใจผมอยู่ตลอด
“ แปะ!!! “
ผมตีหัวมันไปเบาๆ ครับ
“ นี่มึงจะแดกแต่เบคอนอย่างเดียวเลยรึไง “
“ อ่าว... ก็พี่บอกให้เอาไปเยอะๆนี่ “
แม่งทำตาใสซื่อตอบมา ทำเอาผมไปไม่ถูกเลยครับ
“ เยอะก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะกินแค่อย่างเดียวนะ “
“ แล้วพี่จะเอาอะไรอีกล่ะ “
“ เดินตามกูมา “
จากนั้นผมก็ให้มันถือจานเดินตามผมมาครับ ส่วนผมก็ตักนั่นตักนี่ เอาแต่ที่ตัวเองชอบ และไม่ถามมันสักคำว่ามันอยากกินอะไร
แกล้งมันก็สนุกดีนะครับ ไม่รู้ผมยิ้มออกมาได้ตอนไหน แต่มันที่เดินตามหลังผมอยู่คงมองไม่เห็นหรอก..
พอของเต็มจานพลาสติกเล็ก 3 ใบที่มันพยายามถืออยู่ ผมก็หันมาถามหน้าบูดๆ ของมันบ้าง
“ ว่าแต่... มึงอยากกินอะไร “
“ ถ้าพี่จะตักเยอะซะขนาดนี้นะ ไม่ต้องถามผมหรอก... ไม่มีที่จะใส่แล้วเนี่ย “
แม่งทำเป็นน้อยใจครับ เห็นแล้วอดยิ้มขำเล็กๆในลำคอขึ้นมาไม่ได้
“ เออ.... ก็บอกมาดิ เดี๋ยวกูตักให้ “
ผมเดินไปหยิบจานเปล่ามาอีก 1 ใบถือไว้รอมันว่ามา แล้วคราวนี้มันก็เดินนำผมบ้าง ผมตักอีก 2-3 อย่างก็พากันกลับโต๊ะไป
ตอนนี้ที่โต๊ะกำลังสนุกเลยครับ แถมอาหารบนเตาก็กำลังสุกพอดี ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายมากเลย ยิ่งตอนนี้ผมกำลังหิวๆ อยู่ด้วย เพราะจบจากเชียร์มาก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยครับ
ไม่นานนักบรรดาอาหารที่ผมกับกันต์มันตักมาก็เริ่มสุก ผมเห็นมันท่าทางหิวและก็กำลังเล็งหมูชิ้นโตที่ย่างเกรียมกำลังดีอยู่ในตอนนี้ และทันทีที่มันขยับตะเกียบเพื่อจะเข้าไปคีบ ผมก็...
“ เห้ย! พี่กิจ แย่งผมทำไมอะ “
มองหน้าหาเรื่องเลยครับ สงสัยหิว ฮ่าๆๆ
“ แย่งอะไร... ก็กูเห็นมันสุกพอดี ก็คีบกินดิวะ อีกอย่างมึงก็ไม่ได้ติดป้ายจองไว้นี่ว่าเป็นเจ้าของ “
โกรธเหรอคร้าบน้องกันต์ ฮ่าๆๆ
“ เห้ย!! พี่กิจ “ ผมแย่งต่อครับ ยิ่งมันทำท่าทางฟึดฟัดหน้าแดงแล้วยิ่งน่ารัก ทำเอาผมอารมณ์ดีสุดๆ
“ เอาแบบนี้ใช่มั้ย “ ผมเลิกคิ้วตอบรับคำท้ามัน กลัวซะที่ไหนละ ตัวก็แค่นี้ จะทำอะไรผมได้
“ พี่โอครับ พี่กิจแกล้งผมอะพี่ “
แสรด!!! เล่นแบบนี้เลยนะไอ้เปี๊ยก
“ อะไรมึง แค่นี้ฟ้องพี่เหรอ “ ผมทำเสียงเข้มบอกมันไปครับ แต่ก็ทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านั้นเพราะสถานการณ์ตอนนี้เหมือนมันกำลังเป็นต่อผมอยู่เลย
“ กิจก็อย่าไปแกล้งน้องมันดิ ออกห้องเชียร์มาแล้วนะ “ พี่โอว่ามาครับ ผมหันไปยิ้มให้ ก่อนจะหันกลับมามองยังไอ้ตัวดีที่ตอนนี้มันกล้าเลิกคิ้วท้าทายผมด้วย
ช่างกล้านะมึงอะ พอมีพวกละทำเก่ง...
“ เออเฮีย น้องเขาประกวดเดือนคณะด้วยนะ เฮียช่วยน้องมันด้วยดิ “ น้องรหัสผมจู่ๆ ก็หันมาบอกผมครับ
ใช่ครับ ผมในฐานะเดือนปี 3 ผมเลยมีส่วนในการให้คะแนนมัน แต่เรื่องอะไรละครับผมจะไปช่วยมัน
“ กูว่านะ.. Sec นี้แม่งแปลก น้องเจมส์สายเราหล่อกว่าไอ้นี่ตั้งเยอะ ทำไมเขาไม่เลือกกันวะ “ ผมบอกไปพร้อมทั้งหันไปมองน้องเจมส์ที่เป็นคนไม่ค่อยพูด ก่อนจะชำเลืองมองไปยังคนตรงหน้าที่ทำหน้าบูดกับสิ่งที่ผมพูดมา
สนุกดีครับแกล้งมันแบบนี้ แต่ผมก็พูดความจริงนะครับ ไอ้น้องเจมส์มันหล่อกว่าไอ้นี่ตั้งเยอะ ตัวแทนวิศวะเรามันต้องหล่อเท่ห์ ไม่ใช่มาแบ๊วๆน่ารักๆ แบบนี้
“ อะไรพี่กิจ น้องผมมันไม่หล่อตรงไหน น่ารักจะตายไป ใช่มั้ยเอ็กซ์ “ คราวนี้น้องซีแฟนน้องรหัสผมพูดตำหนิผมมาบ้างครับ น้องซีมันเป็นคนน่ารักครับ ผมเลยค่อนข้างจะพูดเพราะกับเขา ไม่เหมือนกับไอ้น้องรหัสผม ไม่รู้พวกมันไปคบกันได้ยังไงสองคนนี้
“ ใช่ๆ น่ารักๆ เหมือนซีปี 1 เลยอะ “ ไอ้เอ็กซ์ครับ พูดจบก็โดนน้องซีกระทุ้งสีข้างไปแรงๆหนึ่งที
“ อย่างนี้ไม่เรียกว่าน่ารักหรอก เขาเรียกว่าหน้าตากวนตีน “ ผมบอกไป แล้วมันก็ยู่หน้าใส่ผม
“ กิจนี่ก็ชอบแกล้งน้องนะ พี่เห็นเรากวนแต่น้องมันตั้งแต่เข้ามาแล้วเนี่ย “ อีกรอบที่พี่โอตำหนิ ผมเลยได้แต่ยิ้มๆ ส่งให้ไป
“ เปล่าพี่โอ ผมไปแกล้งมันที่ไหน “
“ เหรอ..... “
มันทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ ออกจะกวนๆ ด้วยซ้ำ แต่ผมก็ทำอะไรไปไม่ได้มากกว่านี้แล้ว เกรงใจพวกพี่ๆเขา เลยได้แต่ทำหน้าคาดโทษมันไว้ก่อน
รอกลับถึงห้องก่อนมึง.... โดนกูแน่...
..........................................
มื้อนี้ผ่านไปด้วยความอิ่มหนำครับ ผมเดินไปล้างมือที่ห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาหน้าร้าน เห็นไอ้ตัวแสบ น้องเจมส์และน้องซี ยืนอยู่กันแค่ 3 คน
พอเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินเสียงน้องเจมส์มันบอกว่าเดี่ยวมันจะไปส่งไอ้กันต์เอง ซึ่งไอ้นี่ก็เออออห่อหมกไปกับเขาง่ายจังนะ
“ ไม่ต้องครับคุณ เดี๋ยวผมไปส่งมันเอง “
ราวกับสมองผมยังไม่ทันจะได้คิด ปากผมก็พูดไปแล้ว....
ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกเหมือนผมเป็นเจ้าของมันยังไงก็ไม่รู้ เลยไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของๆ ผม...
ส่วนสรรพนามที่ใช้กับพวกปี 1 ผมก็ยังคงต้องใช้ คุณกับผม อยู่เหมือนเดิม เพราะมันยังไม่จบช่วงเชียร์ แม้น้องเขาจะเป็นน้องรหัสสายผมก็ตาม จะมีแต่ก็ไอ้แสบนี่แหละครับที่ผมเผลอใช้สรรพนามอื่นอยู่ตลอดเวลา
พูดจบมันก็มองหน้าผมย่างแปลกใจกึ่งไม่พอใจอีกต่างหาก แต่ผมสนใจซะที่ไหน กอดไหล่มันพาเดินออกมาเลยครับ ถ้าคิดจะดื้อก็ต้องบังคับกันหน่อยล่ะ
ผมเดินมาถึงบิ๊กไบต์คันโปรด ซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลมากนัก ก่อนจะขึ้นคร่อมและบอกให้มันซ้อน กันต์มันดูทำท่าทางอิดออดเล็กน้อย แต่พอผมเร่งมันด้วยสายตา มันก็เลยยอมแต่โดยดี
เมื่อมันขึ้นมา เหมือนมันจะเริ่มรู้แล้วว่าต้องกอดเอวผมเอาไว้เหมือนเช่นทุกที มือเล็กจึงเข้ามาสวมกอดผมพร้อมกับร่างอุ่นที่เลื่อนเข้ามาชิดผมมากขึ้น
ไม่รู้ทำไม แต่ผมชอบที่จะให้มันทำแบบนี้นะครับ...
“ แหม... อะไรอะเฮีย... มีไปส่งน้องเขาด้วยเหรอ นี่ถ้าไม่บอก ผมก็นึกว่าเป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย มีกอดเอวกันด้วย “ ไอ้เอ็กซ์ที่ขับรถเข้ามาจอดเทียบ เลื่อนกระจกลงมาแซวครับ
“ แฟนพ่องมึงดิ กูกลับทางเดียวกัน แล้วรถกูถ้าไม่กอดเอวแม่งก็ตกรถกันพอดี “
“ เหรอ... “
ดูมันครับ ทำเสียงเหมือนไม่เชื่อแน่ะ
“ แล้วนี่ไปรู้หอน้องเขาได้ไงเนี่ย เมื่อกี้ก็เห็นกัดกันจะตาย น่าสงสัยนะเฮีย “
ดูน้ำเสียงและสายตามันสิครับ
นี่กูเป็นพี่รหัสมึงนะเว้ย!! ไอ้น้องเลว!!!
“ เออน่า.. เรื่องของกู มึงอะกลับไปได้แล้ว... ซีดูแลแฟนด้วยนะ ท่าทางแม่งจะบ้า “
พูดจบผมเห็นน้องซีหัวเราะคิกคักในรถ ก่อนที่ไอ้น้องรหัสตัวกวนผมมันจะหันไปพูดอะไรสักอย่างกับคนข้างๆ แต่ผมไม่สนใจแล้วครับ ขับรถออกไปจากตรงนี้เลยดีกว่า เดี่ยวแม่งหยิบเอาอะไรไม่รู้มาแซวผมอีก...
.........................................
ขับรถมาถึงคอนโด ไอ้คนตัวเล็กกว่าก็ลงรถและเดินเลยไปไม่สนใจผมเลยสักนิด
แม่งเป็นไรอีกวะเนี่ย ผมก็ไม่ได้แกล้งอะไรมันแล้วนะ....
ผมเร่งฝีเท้าเดินตามมันที่กำลังเข้าลิฟท์ไปจนตามทัน ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิด
ตอนนี้ภายในลิฟต์มีเพียงแค่ผมกับมันแค่สองคนเท่านั้น และผมก็กำลังมองหน้าด้านข้างมันที่กำลังสนใจแค่เพียงไฟลูกศรที่กำลังเลื่อนขึ้นไปยังชั้นต่างๆ
มันไม่มองหน้าผมเลย และทำเหมือนผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้เสียด้วยซ้ำ...
ผมเริ่มหงุดหงิดกับท่าทีที่มันไม่สนใจผมอย่างนี้ ก่อนจะเอ่ยถามมันขึ้นมา
“ มึงเป็นอะไร “
“ เปล่า... “
มันตอบมาแค่นั้น แต่ก็ยังไม่มองหน้าผมอยู่ดี
“ เปล่าแล้วทำไมไม่มองหน้ากู “
มันไม่ตอบครับ และประจวบเหมาะกับที่ประตูลิฟต์เปิดออก
มันเลยรีบเดินออกไปเลยครับ ผมที่เริ่มหัวเสียกับท่าทีที่ไม่แยแสของมัน ก็เร่งฝีเท้าเดินตามหลังมันไปติดๆ
มันที่เปิดประตูได้ก็ทำท่าว่าจะรีบปิด ผมเลยดันไว้ก่อนจะแทรกตัวเข้าไป และปิดประตูลง
จากนั้นมันก็ทำท่าจะรีบเดินหนีเข้าไปในห้อง ผมเลยรีบคว้าแขนมันไว้ ก่อนจะดันมันไปติดกำแพง แล้วใช้แขนอีกข้างพิง
กำแพงคร่อมตัวมันไว้ เพื่อที่มันจะได้มาเผชิญหน้ากับผมสักที
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้มันมากขึ้น จนมันต้องเบี่ยงหน้าออกไปด้านข้าง
นี่ผมมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอครับ มันถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้กับผม
“ มึงเป็นเหี้ยไร โกรธไรกูวะ ทำไมถึงไม่อยากมองหน้ากู หรือว่ากูมันน่ารังเกียจมากรึไง “
ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดันตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ผมรู้สึกได้ถึงอาการสั่นเทาเล็กๆ ของมันอยู่บ้าง จากข้อมือที่ผมกำมันไว้แน่น กระนั้นมันก็ยังคงไม่หันหน้ามามองผมอยู่ดี
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ และมันเองก็ไม่พูดอะไรด้วยเช่นกัน...
แต่แล้ว...
“ ก็พี่ชอบดุผม ว่าผม... ผมทำอะไรพี่ก็ไม่เคยพอใจ ทำแต่หน้าดุใส่ทุกครั้งที่ผมมอง พี่เกลียดอะไรผมนักหนาวะ ทีกับคนอื่นผมไม่เห็นพี่จะทำแบบนี้เลย “
จู่ๆ มันก็หันหน้ามาเผชิญหน้าและจ้องตาผมเขม็ง พร้อมทั้งพูดสิ่งที่น่าจะอัดอั้นอยู่ในใจมาโดยตลอด
แล้วน้ำตามันก็เริ่มไหลออกมาครับ ผมนี่ใจแป้วไปเลย ก่อนจะค่อยๆคลายมือที่บีบข้อมือมันไว้แน่น แต่ก็ยังคงไม่ปล่อยให้มันเป็นอิสระไปนะครับ
นี่ผมทำให้มันรู้สึกแย่ขนาดนี้เลยเหรอ... ผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นนะครับ... ไม่ใช่ทุกคนที่ผมอยากจะแกล้ง อยากจะเล่นด้วยแบบนี้...
เพราะมันแตกต่างจากคนอื่นไง....
ผมรู้สึกดีเวลาที่อยู่กับมัน ได้แกล้งได้แหย่ ได้เห็นมันทำสีหน้าต่างๆ มันทำให้ผมยิ้มได้...
ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ผมทำมันจะทำให้มันรู้สึกแย่ขนาดนี้ ที่สำคัญ... ผมไม่อยากให้มันรู้สึกเกลียดผม...
ไม่นานผมก็คลายมือที่จับข้อมือมันไว้ออก ก่อนจะมองมันด้วยสายตาที่รู้สึกผิดเอามากๆ ที่ทำให้มันร้องไห้แบบนี้
ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ผมก็เอามือไปปาดน้ำตาที่แก้มมันออกเสียอย่างนั้น... มันเองก็ยืนนิ่งให้ผมทำ ก่อนจะมองผมด้วยสายตาที่ต่างไปจากเมื่อกี้ ราวกับว่าคาดไม่ถึงว่าผมจะสามารถอ่อนโยนกับมันได้แบบนี้
จากนั้นมันก็เบี่ยงตัวออกไปจากร่างผม และเปิดประตูหายเข้าไปในห้อง
ผมได้แต่ยืนทื่อทำอะไรไม่ถูกไปเสียอย่างนั้น...
ผม... รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำเอามากๆ เลยนะครับตอนนี้...
TBC.---------------------------------------------------------------------
ตอนที่แล้วลงเลทไป ตามกำหนดการวันเว้นวันแล้ว วันนี้ก็เลยลงตอนต่อไปอะครับ
จริงๆแล้ว ตอนที่ผมเขียน X - C ผมจะเกริ่นเรื่อง กิจไว้ด้วยนะครับ คือปูทางไว้ก่อน ถ้าจบแล้วจะได้เขียนเรื่องนี้ต่อเลย (แต่ตอนนั้นเข้า รพ. ไปซะก่อนเลยไม่ทันเขียนจบ)
ตัวอย่างที่ผมเคยเกริ่นตัวละครกิจไว้ก็อย่างเช่น....
ตอนที่กิจมาขอให้ซีช่วยเป็นลีดให้ในงานสปอร์ตเดย์...
-------------
หลังจากที่สั่งเครื่องดื่มและขนมเรียบร้อยแล้ว ผมเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้งก็เห็นพี่กิจพี่หัสผมกับพี่ผู้หญิงอีกคนกำลังยืนคุยอะไรสักอย่างกับไอ้ซีมันอยู่ที่โต๊ะครับ
“ เฮียหวัดดี “ ผมทักขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ
“ เฮ้ยเอ็กซ์ มึงมาก็ดีแล้ว ช่วยบอกเพื่อนมึงมาเป็นลีดให้พี่หน่อยดิ “
“ ลีดไรอะพี่ “ ผมถามกลับอย่างแปลกใจครับ แล้วพี่กิจก็เริ่มอธิบายให้ผมฟังต่อทันที
“ ก็พอดีน้องปี 1 ที่เป็นลีดเมื่อเทอมก่อนซิ่วไปตอนจบเทอมหนึ่งน่ะ ทีนี้ลีดปี 1 ก็เลยขาดคน แล้วนี่ก็ใกล้สปอร์ตเดย์แล้วด้วย พวกพี่ๆ ก็เลยต้องหาคนมาแทน ซึ่งก็ดูกันแล้วว่าซีน่าจะทำได้และก็เหมาะสมที่สุดแล้ว “ พี่กิจอธิบายมาผมก็พยักหน้าเข้าใจตามถึงความจำเป็นนี้ครับ
“ ผมจะไหวเหรอพี่ พี่ไม่ให้ไอ้เอ็กซ์หรือคนอื่นแทนละครับ “ ไอ้ซีมันทำหน้าไม่มั่นใจถามพี่กิจไป
“ คนที่พอจะเป็นได้ออย่างเอ็กซ์หรือเอสก็เป็นตัวนักกีฬา แถมยังต้องซ้อมกันเกือบจะทุกวันช่วงนี้ คงไม่มีเวลามาซ้อมให้พวกพี่แน่ ก็มีแต่ซีเท่านั้นแหละที่พอจะช่วยพวกพี่ได้ตอนนี้ นะซี.. ช่วยพวกพี่หน่อยนะครับ “ พี่กิจอธิบายพร้อมกับเริ่มตื้อไอ้ซีต่อครับ ซึ่งมันก็ได้แต่ทำหน้าลำบากใจ และผมก็รู้นะครับว่ามันไม่ได้ติดที่จะช่วยหรอก แต่มันคงกลัวว่าตัวเองจะทำได้ไม่ดีเสียมากกว่าครับ
“ แต่ผมไม่เป็นเลยนะพี่ จะไหวเหรอครับ “
“ สบายมากซี เดี๋ยวพี่เทรนให้เป็นพิเศษเลย แต่ว่าช่วงนี้อาจจะต้องอยู่ซ้อมดึกหน่อยนะ เพราะใกล้วันงานแล้ว “ พี่กิจพูดต่อเมื่อเห็นท่าทีไอ้ซีมันเริ่มใจอ่อนขึ้นมาบ้างแล้ว
ว่าแต่.. ต้องซ้อมดึกแบบนี้ก็ดีสิครับ เพราะผมจะได้ใช้เป็นข้ออ้างให้มันมานอนกับผมได้นี่นา ว่าแล้วก็ไม่ควรจะปล่อยให้เสียโอกาสแล้วละครับ หึๆ
“ กูว่ามึงช่วยพี่เขาหน่อยก็ดีนะ เพราะนี่ก็ใกล้จะสปอร์ตเดย์แล้วด้วย อย่างน้อยไปลองดูก่อน ได้ไม่ได้ยังไงค่อยว่ากันทีหลัง “ ผมบอกไป ทุกคนก็หันมามองผมในทันที ยิ่งพี่กิจนี่ยิ้มหน้าบานทันทีที่ผมช่วยเกลี้ยกล่อมให้อีกแรง ไอ้ซีดูครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย แต่สุดท้ายมันก็ยอมตกลงช่วยพี่เขาแต่โดยดีครับ
ที่เหลือแค่ผมรอให้ยื่นข้อเสนอให้มันมานอนค้างที่ห้องผมในช่วงนี้ก็แค่นั้น หึๆ
กว่าที่พวกเราจะทำการบ้านกันเสร็จก็ปาไปกว่า 2 ทุ่มครึ่งแล้ว และตอนนี้พวกเราก็กำลังจะพากันออกมาจากร้านพี่ทาม ไอ้เนทและไอ้วินมันขอแยกตัวกลับคอนโด ส่วนผมขันอาสาไปส่งไอ้ซีมันที่บ้านเอง ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงปล่อยมันขึ้นรถกลับเองไปแล้วละครับ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วล่ะ...
พวกเราแวะกินผัดไทกันที่ร้านอร่อยของผม ซึ่งเป็นร้านธรรมดาริมถนนเนี่ยแหละครับ แต่ลูกค้าเยอะมาก ซึ่งตอนพวกเรามานี่ก็เหลือโต๊ะสุดท้ายเพียงโต๊ะเดียวเท่านั้น
“ เออซี ศุกร์เสาร์อาทิตย์หน้ามันเป็นวันหยุดยาว มึงว่างเปล่าวะ “ ผมถามขึ้นขณะรอผัดไทกุ้งสดที่สั่งมาเสิร์ฟ
“ อืม ก็ว่างนะ ทำไมวะ “
“ ดีเลย กูว่าจะชวนมึงไปค่ายชมรมถ่ายภาพกับกูน่ะ “ ผมบอกไปตามจริงครับ
“ แต่กูไม่ได้อยู่ชมรมนะ ไปได้เหรอวะ อีกอย่างกูก็ถ่ายภาพไม่เก่งด้วย กล้องอะไรก็ไม่มีกับเค้า “
“ เออได้ดิ คือปีนี้เขาให้พาคนไปด้วยได้หนึ่งคนน่ะ กูก็ไม่รู้จะชวนใครดี มึงไปกับกูหน่อยนะ ฟรีด้วยนะงานนี้ เหมือนไปเที่ยวอะมึง “ ผมบอกไปและเหมือนมันจะคิดอยู่เล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาครับ
“ ไม่อะ อาทิตย์หน้าเดี๋ยวมีซ้อมลีดอีก อาจจะไม่ได้หยุดเหมือนคนอื่นก็ได้ ยิ่งพี่กิจจะซ้อมให้กูเป็นพิเศษอีกด้วย “
“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง กูคุยกับพี่เขาเอง หยุดสักวันสองวันไม่เป็นไรหรอก แค่มึงตอบตกลง เรื่องอื่นเดี๋ยวกูเคลียร์ให้ นะมึง... ไปกับกูนะ “ ผมยื่นข้อเสนอพลางตื้อมันต่อครับ
“ แล้วทำไมมึงไม่ชวนเจนไปละวะ แฟนกันไม่ใช่เหรอ “ ได้ยินมันพูดแบบนี้ผมนี่ละเซ็งเลยครับ
“ ไม่อะ เจนเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้หรอก อีกอย่าง... กูอยากไปกับมึงมากกว่า.. “
“ แล้วทำไมต้อง.. “
“ นะมึง นะคร้าบ ไปกับกูน้า “ เมื่อท่าทีมันเริ่มจะใจอ่อน ผมก็เลยต้องรีบอ้อนเรื่อยๆ เดี๋ยวไม่นานมันก็ใจอ่อนครับ
“ เออ... “ นั่นไงล่ะ ไอ้ซีน่ะผมรู้จักนิสัยมันดีครับ
“ น่ารักที่สุดเลยมึงอะ “ ผมบอกไปพลางจ้องตามันและยิ้มกริ่มส่งให้ไป มันจ้องตอบกลับมาอยู่ครู่หนึ่งด้วยสายตาที่ผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น แต่แล้วมันก็ผลุบตาต่ำลง เพื่อหลบสายตาผมพร้อมกับเผยยิ้มเล็กๆ ออกมา..
ผมพึ่งรู้นะครับเนี่ย... ว่าเวลาผู้ชายอาย... มันก็น่ารักดีไปอีกแบบหนึ่งนะครับ....
--------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคนนะครับสำหรับการติดตาม ส่วนกันต์จะได้เดือนรึเปล่านี่น่าจะรู้ผลในอีก(นับแปบ) 3 chapters มั้งครับถ้าจำไม่ผิด
ส่วนตอนนี้เดี๋ยวจะปั่น chapter 33 ต่ออีกหน่อยก่อนนอนครับผม
ส่วนตอนหน้าจะลงในวันมะรืนนะครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับผม
^_____________________________________________^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
