Chapter 8
กันต์'s Part“ อ้าว! กันต์เป็นตัวแทน Sec 1 เหรอ “
เสียงพี่ซีพี่รหัสผมดังขึ้น เมื่อผมต้องแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆในห้องเชียร์ที่กำลังนั่งมาคุกันอยู่
คือเขาให้พวกที่เป็นตัวแทนแต่ละ Sec แยกตัวออกไปเพื่อแจ้งชื่อ และพี่เขาก็จะอธิบายถึงสิ่งที่พวกเราจะต้องทำในการประกวดให้ฟังอะครับ
“ โดนบังคับอะดิพี่ ผมอยากมาที่ไหนล่ะ “
ผมทำหน้ามู่บอกไป พี่ซีเห็นเข้าก็ได้แต่ยิ้มขำ ก่อนจะให้ผมเขียนชื่อ ภาควิชา และรหัสนักศึกษาลงบนกระดาษที่พี่เขาเตรียมไว้ให้ครับ
“ เอาน่า ก็เรามันน่ารักออกจะตาย ไม่แปลกหรอกที่จะถูกเพื่อนๆเขาส่งมา “
เอ๊า.. พี่ซีนี่ก็อีกคนละ ผมหล่อนะครับพี่ ไม่ใช่น่าร้ากกกกก
“ เออซี... เดี๋ยววันพรุ่งนี้หลังเลิกเชียร์ว่างมั้ย “ พี่ซีถามขึ้นครับ ผมทำท่าคิดเล็กน้อยว่าติดอะไรมั้ย ก่อนจะตอบออกไป
“ ว่างนะพี่ “
“ นั้นดีเลย เดี๋ยวพี่จะพาไปเลี้ยงสายรหัส ถ้าไงเลิกเชียร์แล้วเดี๋ยวพี่โทรหานะ “
พี่ซียิ้มบอกมาครับ ซึ่งผมอยากบอกว่า ไอ้ที่น่ารักเนี่ยน่าจะเป็นพี่ซีมากกว่า ยิ้มมาทีนี่ผู้ชายยังเคลิ้มได้เลยนะครับ
จากนั้นพี่ๆ ปี 2 ก็เข้ามาชี้แจงเรื่องการประกวดให้พวกเรากว่า 20 ชีวิตทราบถึงลำดับงาน การซ้อมในช่วงระยะเวลาอันสั้น เพราะนี่เป็นแค่การประกวดภายในคณะ เลยไม่มีอะไรเป็นทางการเหมือนการประกวดดาวเดือนมหาลัยครับ ซึ่งผู้ตัดสินก็จะเป็นคณะกรรมการจากพวกรุ่นพี่เรานี่แหละครับ
แต่สำคัญสุดที่ทำให้ผมยิ้มได้และรู้สึกดีกับการประกวดครั้งนี้ก็คือ ตลอดช่วงสัปดาห์นี้จนกว่าจะถึงวันประกวด พวกผมได้รับข้อยกเว้นให้ไม่ต้องเข้าเชียร์ แต่ต้องมาซ้อมและฝึกบล็อกกลิ้งกับพวกพี่ๆ เขาสำหรับการประกวดแค่นั้น
“ เอาล่ะค่ะน้องๆ อีกเรื่องที่พี่จะบอกก่อนที่พี่จะปล่อยพวกน้องๆ กลับบ้านกันก็คือ น้องๆอย่าลืมเตรียมการแสดงความสามารถพิเศษมาคนละ 1 อย่างด้วยนะคะ ซึ่งพี่มีเวลาให้แค่คนละไม่เกิน 5 นาทีนะจ้ะ “
เอาล่ะสิ เครียดเลยผม.. แล้วผมจะเอาอะไรมาแสดงล่ะทีนี้ ไม่เก่งอะไรสักอย่าง ดนตรีก็เล่นไม่เป็น ร้องเพลงก็โครตห่วย ชนิดที่เรียกว่าไอออกมายังผิดคีย์เลย แล้วผมจะเอาอะไรไปแสดงละครับงานนี้
พวกผมถูกปล่อยตัวออกมาพร้อมๆกับที่ห้องเชียร์กำลังเลิกพอดี ไอ้เรย์กับไอ้แน็ควิ่งเข้ามากอดคอผมคนละข้างจากทางด้านหลังครับ ผมตกใจอยู่เล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมาถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับเรื่องการแสดงความสามารถพิเศษที่กำลังครุ่นคิดอยู่
“ เป็นอะไรวะมึง “ ไอ้แน็คถามขึ้นเมื่อมันเห็นท่าทางเครียดๆ ของผม
“ เครียดดิวะ แม่งไม่น่าได้ไปประกวดเลย ไอ้เรย์..มึง!! “ ว่าแล้วผมก็หันไปมองยังคนข้างๆ ที่ได้แต่ยิ้มทะเล้นกึ่งสำนึกผิดมาให้ครับ
“ เอาน่า อย่าคิดมาก ปะๆไปกินข้าวหลังมอกัน เดี๋ยวกูเลี้ยงมึงเอง “
เออ... อันนี้ค่อยน่าฟังขึ้นหน่อย
“ รวมกูกับไอ้เจมส์ด้วยใช่ปะ “ ไอ้แน็ครีบถามขึ้นต่อทันที
“ พ่องมึงสิ มีตังค์ก็จ่ายเองสิคร้าบ “ ไอ้เรย์รีบปฏิเสธทันทีอย่างไร้เยื่อใย
...................................
ที่ร้านอาหารตามสั่งหลังมหาลัยฯ
ระหว่างรออาหารที่สั่ง ผมมองไปยังรอบๆร้าน คนค่อนข้างเยอะมากครับร้านนี้ เห็นไอ้เจมส์กับไอ้แน๊คการันตีว่าแจ่ม ซึ่งไอ้เจมส์มันหมายถึงรสชาติอาหารนะครับ ส่วนไอ้แน๊คนี่มันหมายถึงสาวๆ
แต่ก็คงจริงอย่างที่มันว่ามานั่นแหละครับ มีทุกคณะ ทุกชั้นปีเลยครับที่มานั่งกินกันร้านนี้ แถมพอผมมองไปเหมือนจะมีบางโต๊ะกำลังมองมาทางโต๊ะพวกผมด้วย โดยเฉพาะสาวๆ คงจะเพราะหน้าหล่อๆ ตี๋ๆ อย่างไอ้เจมส์ หรือ ไม่ก็ไอ้ควายเรย์ เพราะมันตัวสูงหุ่นดี เด่นซะขนาดนี้
แต่แล้ว.. ทุกสายตาก็ถูกดึงดูดไปยังแขกผู้มาเยือนกลุ่มใหม่ครับ
“ แก๊!!! แก๊งจตุรเทพนี่หว่า “
เสียงแอบกรี๊ดกร๊าดเล็กๆดังขึ้นมาพอให้ได้ยิน ก่อนที่ผมจะหันไปมองตามสายตาของคนอื่นๆ
เชี่ย!!!
พี่กิจกับเพื่อนๆ ของแกครับ....
คือพี่ๆ จะเลือกคบกันเฉพาะคนหน้าตาดีหรือไงเนี่ย.....
ผมมองไปยังกลุ่มรุ่นพี่ 4 คนที่เดินเข้ามาในร้านก่อนจะไปนั่งยังโต๊ะตัวมุมสุดที่ยังว่างอยู่ของร้าน
คนแรกที่หล่อขั้นทำลายล้างก็อย่างที่รู้ๆกันใช่มั้ยครับว่าคือ ไอ้พี่กิจนั่นเอง
คนที่สองนี่นั่งข้างๆพี่กิจ ดูเรียบร้อยหน่อย ผมยาวระดับต้นคอ ผิวขาว สวมแว่น แถมยังดูขรึมๆ กว่าพี่กิจ หล่อใสๆ สไตล์เกาหลีเลยครับ
คนที่สามนี่นั่งฝั่งตรงข้ามกับพี่กิจ ดูท่าทางจะเฮฮาที่สุดในกลุ่มละ ผมสั้น จมูกโด่ง หน้าคม และมีคิ้วเข้มพอๆกับพี่กิจเลย
ส่วนคนสุดท้ายสูงโครต ว่าพี่กิจสูงแล้วนี่ยังจะสูงกว่าพี่กิจอีก น่าจะถึง190ได้มั้ง หุ่นดี หล่อสไตล์ไทยๆอะครับ
“ คืออะไรวะมึง แก๊งจตุรเทพ “ คราวนี้ไอ้เจมส์ที่ได้ยิน พี่ผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ถามขึ้นมาบ้างอย่างอยากรู้
“ ปล่อยให้เป็นหน้าที่กูเอง เดี๋ยวกูไปสืบให้ ได้เรื่องยังไงแล้วเดี๋ยวกูจะมาบอก “
ไอ้แน๊คพูดขึ้น จากนั้นผมก็หันกลับไปมองยังกลุ่มพวกพี่เขาอีกครั้ง
เชี่ย!!!
พี่กิจมองมา... สายตาไม่สบอารมณ์เหมือนเคย นี่ผมทำอะไรผิดไปรึป่าวเนี่ย จากนั้นพี่เขาก็เมินหน้าหนีหันไปสนใจคนในกลุ่มต่อ
“ เท่ห์ชิบหายเลยว่ะพี่กิจ ไอดอลกูเลยนะเนี่ย “ ไอ้เรย์มันยังคงชื่นชมไอดอลของมันอยู่เหมือนเดิมครับ
“ มึงว่าอย่างกูจะเป็นได้แบบพี่เขาได้มั้ยวะ “
มันพูดจบ พวกผม 3 คนเลยได้แต่ถอนหายใจอย่างเอือมระอาให้มันไปเป็นคำตอบ
“ แดกข้าวกันเหอะมึง “
ผมพูดไปแค่นั้น
.........................................
ที่คอนโด
เมื่อผมกลับมาถึงห้อง หลังจากที่ปิดประตูลงและมองเข้าไปเห็นพี่กิจนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาตรงห้องรับแขก พร้อมทั้งหันมามองผมด้วยสายตาคาดโทษเหมือนตอนกินข้าวเด๊ะเลยครับ
นี่ต้องแปลว่าผมไปทำอะไรผิดจริงๆ แน่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีครับ
กลับก็ไม่ดึกนี่หว่า... แล้วอะไรอีกละครับคุณชาย
“ ทำไมวันนี้ไม่เข้าเชียร์ “
เอ๋... ผมเนี่ยนะไม่เข้าเชียร์ เห้ยไม่ใช่แล้ว
“ เข้าดิพี่ ผมไม่เคยโดดเชียร์เลยนะ “
“ แต่กูมองหาแล้วไม่เห็น... “
นี่แปลว่าตอนเชียร์พี่เขามองหาผมด้วยเหรอเนี่ย...
แล้วทำไมผมต้องรู้สึกดีใจด้วยว้า!!!
“ ว่าไง มึงโดดเชียร์ไปไหน “
เสียงดุมาแล้วครับ ใจเย็นๆดิพี่
“ อ๋อ.. คือพี่เขาให้ผมแยกออกไปอะครับ “
พี่กิจทำหน้างงๆ ถึงสิ่งที่ผมบอกมา ผมเลยอธิบายต่อ
“ พวกที่จะประกวด ดาว – เดือนคณะอะ “
“ มึงเนี่ยนะเป็นตัวแทน Sec เข้าประกวด “
แล้วพี่เขาก็หลุดขำออกมาเล็กๆ
ว่าแต่...มันน่าขำตรงไหนอะ
เห้ย... เห็นอย่างนี้ก็ใช่ว่าผมจะไม่หล่อนะพี่ ถึงผมจะสู้พี่ไม่ได้ก็เถอะ แต่ถ้าเป็นสามัญชนคนธรรมดา ผมก็ไม่น้อยหน้าใครเหมือนกันนะ
“ ขำไร... “
ผมทำหน้ายู่ถามไป เมื่อเห็นท่าทีหยามกันขนาดนี้ของพี่กิจ
“ ป๊าว.... “
แม่งใช้เสียงสูง... เห็นละหมันไส้โว้ยไอ้พี่กิจ
“ คอยดูเหอะพี่ ว่าแต่... ถ้าผมได้เดือนคณะขึ้นมาพี่จะให้อะไรผม “
“ อยากได้อะไรว่ามาเลยมึง “ พี่กิจมองผมอย่างท้าทายพลางเลิกคิ้วมีความสุขส่งมาให้
“ ถ้าผมชนะ พี่เลี้ยงข้าวผมมื้อนึง “
“ กูจัดชุดใหญ่ให้เลย “
ดูท่าทางไอ้พี่กิจมันดิครับ โครตมั่นใจเลยอะ ว่าผมจะไม่มีทางชนะ
“ แล้วคอยดูละกัน “
พูดจบผมก็เดินเข้าห้องไปเลยครับ ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจตามหลังเข้ามาด้วย
ชักรู้สึกอยากจะชนะขึ้นมาซะแล้วละครับตอนนี้ แม่งเอ้ย!!!
.....................................
วันต่อมา
ระหว่างที่นั่งรอให้ถึงเวลาเรียนในคาบเช้าบริเวณชั้นบนสุดของห้องสโลป จู่ๆไอ้แน๊คก็เร่งฝีเท้าเข้ามาหาพวกผมสามคน ก่อนจะวางกระเป๋าและเลื่อนเก้าอี้ขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อแจ้งข่าวสาร
“ กูไปสืบมาแล้วเว้ยจากพวกรุ่นพี่และพี่รหัสกู “
“ เรื่องไรวะ “ ไอ้เรย์ถามอย่างสงสัย
“ ก็เรื่องจตุรเทพนั่นไง “
มันพูดจบ จู่ๆความอยากรู้ของพวกเราก็เพิ่มขึ้นมาทันที
“ คืองี้.. จตุรเทพมันเป็นชื่อที่คนเขาตั้งให้กลุ่มพวกพี่เขาน่ะ เพราะอย่างที่พวกมึงเห็น แต่ละคนแม่งไม่หล่อก็เท่ห์เวอร์ “
“ สงสัยกลุ่มนี้เลือกคบจากหน้าตาละมั้ง “ ผมแอบแขวะไปครับ
“ ป่าวๆ คือมันเป็นความบังเอิญเว้ย คือว่าตอนปี 1 พวกพี่เขา 4 คนได้เป็นตัวแทน Sec เข้าประกวดดาวเดือนเหมือนอย่างกับมึงอะไอ้กันต์ ก็เลยได้สนิทกัน แถมยังเสือกอยู่ภาควิชาเดียวกันอีก ก็เลยจับกลุ่มสนิทกันไปโดยปริยาย “
“ ว่าแต่พวกพี่เขาอยู่ภาควิชาอะไรวะ “ อันนี้ไอ้เจมส์ถามขึ้นมาบ้างครับ ซึ่งจะว่าไปพวกผม 4 คนนี่ก็ดันอยู่ภาควิชาเดียวกันด้วยนะครับ โครตบังเอิญอะ
“ IE เหมือนพวกเราแหละ “
เชี่ย... ไหงเป็นงั้นเนี่ย แปลว่าพอแยกเข้าภาควิชาตอนปี 2 ผมก็ต้องเจอกับพี่กิจบ่อยๆ สิครับแบบนี้
“ จริงเหรอว้า สาดไอดอลกู “ ไอ้เรย์ดูจะตาเป็นประกายเมื่อรู้ว่าไอดอลมันอยู่ภาควิชาเดียวกัน
“ แต่ไม่จบแค่นั้นนะเว้ย ที่เรียกว่าเทพได้นั่นก็ไม่ใช่ไม่มีที่มานะ “
พวกผมพากันทำหน้างงกับข้อมูลต่อไปที่ไอ้แน๊คนักข่าวหัวเห็ดประจำกลุ่มเราจะนำเสนอต่อครับ
“ คนแรกเลย พี่บิว พี่คนที่ใส่แว่นนั่นน่ะ ข่าวมานะเว้ยว่าเรียนไม่เคยต่ำกว่า 3.8 แถมพี่แกเคยสอบตรงติดแพทย์แต่ก็สละสิทธ์ไปเพราะไม่ชอบ ทั้งๆที่พ่อกับแม่ก็เป็นหมอใหญ่ในโรงพยาบาลดังด้วยกันทั้งคู่ ตอนประกวดดาวเดือนคณะปีนั้นแกได้รองอันดับหนึ่งด้วยนะเว้ย “
โห... โปรไฟล์ดีสุดๆอะ ทั้งหล่อทั้งฉลาด ถ้าขนาดนี้ยังไม่ได้เดือนคณะแล้วอย่างผมละครับ ตายๆๆไอ้กัน ดีนะไม่เกิดเร็วไป 2 ปี แล้วต้องไปแข่งกับพวกเทพๆ แบบนี้
“ ส่วนคนที่สอง ชื่อพี่คิม พี่คนผมสั้นๆ ที่ท่าทางเฮฮาๆหน่อยอะ ได้ข่าวว่าพี่เขาเป็นคนที่ปากหมาและกวนตีนที่สุดในกลุ่มเลยนะ แต่เห็นแบบนี้นี่ ลูกท่านทูตนะคร้าบ “
“ คนที่สามนี่ ชื่อพี่พี คนที่สูงๆอะ คนนี้คือว่าที่กัปตันชมรมรักบี้คณะเราเลยนะ เพราะตั้งแต่ปี1 ที่พี่เขาเข้าทีมก็นำทีมได้แชมป์ตลอดทั้งในและนอกมหาลัยฯ เราเลย เป็นคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพฯ แต่เป็นลูกนายหัวใหญ่อยู่ทางใต้ ที่บ้านมีกิจการโรงแรมและรีสอร์ทหรู “
“ เชร็ดดดดด แต่ละคนแม่ง “ ไอ้เรย์ส่งเสียงบ้างครับคราวนี้
“ ส่วนคนสุดท้ายหัวหน้าแก๊ง พี่กิจ.. “
ไอ้แน๊คพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆ ผมก็แอบกลืนน้ำลายขึ้นมาเล็กๆ เหมือนกับอยากรู้ข้อมูลมากกว่าคนอื่นๆ อย่างนั้นแหละ ทั้งๆ ที่ผมเองก็อยู่ใกล้พี่เขาขนาดนี้แท้ๆ
“ แค่นามสกุล พานิชยไพศาล พวกมึงก็คงพอรู้มาบ้างแล้วใช่มั้ย “
หา... ผมไม่รู้นะเว้ย แต่ดูท่าทางไอ้เจมส์และไอ้เรย์มันจะรู้จักเป็นอย่างดี
“ มันทำไมเหรอวะ “ ผมถามไปซื่อๆครับ
“ เอ๊าไอ้นี่... มึงไม่รู้เหรอ นี่น่ะเจ้าของเครือ PPกรุ๊ป ทั้งผลิต นำเข้า ส่งออก ชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แถมยังไม่รวม กิจการพวกอสังหาริมทรัพย์อีกนะ เรียกว่าโครตพ่อโครตแม่รวยเลยมึง “ ไอ้เรย์มันขยายความให้ฟังครับ ผมนี่ถึงกับงงเลย ไม่คิดว่าคุณลุงคุณป้าเขาจะรวยขนาดนี้ เพราะดูท่านใช้ชีวิตในบ้านค่อนข้างติดดินและไม่ถือตัวเอามากๆ ผิดกับลูกชายคนโตที่แม่ง คุณชายชัดๆ
“ ยังไม่จบนะพวกมึง... ปีนั้นพี่เขาได้ตำแหน่งเดือนคณะ และยังได้เดือนมหาลัยอีก “
อันนี้ผมไม่แปลกใจนะ หล่อปานเทพซะขนาดนั้น
“ เป็นนักกีฬาบาสคณะเรา แถมเรื่องเรียนนี่พี่แกก็ว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรีญทองเลยนะเว้ย “
บ้าไปแล้ว... ไม่จริงน่า ไอ้พี่กิจเนี่ยนะ วันๆผมไม่เคยเห็นพี่เขาจะเอาหนังสือเรียนมาอ่านเลย กิจกรรมก็ทำเยอะซะขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ ข้อมูลมึงต้องผิดแล้วไอ้แน๊ค!!!!
“ สาดดดด ไอดอลกู แม่งอย่างนี้กูก็เทียบไม่ติดเลยดิว่ะ “ ไอ้เรย์รำพึงกับตัวเองขึ้นมาครับ
“ แต่อีกเรื่องที่รู้มาคือ พี่กิจแกเป็นเสือผู้หญิง เจ้าชู้ตัวพ่อเลยมึง ได้ข่าวว่า ปี1 ปี2 ที่ผ่านมา ดาวและสาวหน้าตาดีหลายคณะผ่านมือพี่แกมาเพียบ แถมไม่เคยคบใครนานเกิน 1 เดือนเลยด้วยซ้ำ “
ฟังมาถึงตรงนี้ จู่ๆผมก็รู้สึกใจแป้วขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ กูว่าบางคนแม่งคงมาเสนอตัวให้พี่เขาถึงที่เลยเหอะ “ ไอ้เรย์ออกความเห็น
“ กูก็ว่างั้นแหละ แม่งเพอร์เฟคซะขนาดนี้ เป็นใคร ใครก็อยากได้ทั้งนั้นแหละ “ ไอ้แน๊คสมทบต่อ
นั่นสิครับ... ที่แท้ก็เป็นพวกเจ้าชู้นี่เอง... ถึงว่าทำไมไม่อยากให้ผมมาพักด้วยตอนแรก คงคิดจะพาสาวๆ มาค้างบ่อยๆ แน่
ชิส์!!!
แล้วนี่ผมจะอารมณ์ขึ้นทำบ้าอะไรวะเนี่ย
..............................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
