- เรื่องสั้น ll รู้สึกว่าตัวเองเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ควรทำยังไงดีครับ? l ตอนพิเศษ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: - เรื่องสั้น ll รู้สึกว่าตัวเองเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ควรทำยังไงดีครับ? l ตอนพิเศษ  (อ่าน 20418 ครั้ง)

ออฟไลน์ แ ฝ ง.

  • แด่....แ ฝ ง.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

รู้สึกว่าตัวเองเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ควรทำยังไงดีครับ?

INTRO


‘รู้สึกว่าตัวเองเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ควรทำยังไงดีครับ?’


ตามหัวข้อเลยครับ ตอนนี้ผมอายุ 21 แต่รู้สึกว่าตัวเองเสื่อมสมรรถภาพทางเพศครับ

-  ผมไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงเลย เป็นแบบนี้มาเกือบ 2 ปีแล้วครับ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย มีอารมณ์ตามปกติของผู้ชาย ตอนนี้ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ปั่นผมไม่ขึ้นเลยครับ
-  ผมลองสำรวจตัวเองดูแล้วพบว่าผมไม่ได้มีความเครียดอะไรมากมาย สภาพจิตใจปกติดี ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และไม่ได้พักผ่อนน้อย ทานอาหารก็ตรงเวลาดีนะครับ
-  เรื่องเหล้า บุหรี่ผมเลิกได้ปีกว่าแล้วครับ แต่ก็ยังไม่มีอารมณ์อยู่ดี

ก็ตามนี้แหละครับจากที่ผมหาสาเหตุด้วยตัวเองแล้วยังหาคำตอบไม่ได้ เลยอยากมาขอคำแนะนำครับว่าผมควรทำยังไงดี
___________________________________________________________________________________________
สมาชิกหมายเลข 1212312121
32 พฤศจิกายน 256x เวลา15:30 น.  [IP: xxx.xx.xx.xx]






มือผมคลิกตั้งกระทู้ในเว็บบอร์ดชื่อดังหลังจากที่อ่านทวนดีแล้ว ผมมีชื่อว่าชาบูหรือไอ้ชาที่เพื่อนๆเรียกกันและใช่ครับ ผมคือไอ้คนที่มันเสื่อมสรรถภาพทางเพศและหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้จนต้องมาตั้งกระทู้เพื่อขอคำแนะนำจากชาวบ้านเขาไปทั่ว


เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเกือบสองปีก่อนครับ เมื่อก่อนตัวผมเองก็เหมือนผู้ชายวัยกลัดมันทั่วๆ ไปแหละครับ ออกจากเจ้าชู้นิดๆด้วยซ้ำ เที่ยวกลางคืนพอเจอคนถูกใจก็หิ้วผู้หญิงคนนั้นกลับมาด้วย ไม่จริงจังกับใครซักคน แต่แล้วอยู่ๆ ความรู้สึกซู่ซ่าแบบนั้นมันก็ค่อยหายไป จนไม่มีผู้หญิงคนไหนปั่นน้องชายของผมได้อีกและผมก็ชัก... เอ่อ นั่นและครับ ผมช่วยตัวเองน้อยลง  ซึ่งมันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ สำหรับผู้ชายเลยนะครับที่อยู่ๆ ไอ้น้องชายที่เคยคึกคักพร้อมรบทุกคืนกลับเหี่ยวเฉาใช้งานไม่ได้อีก ไอ้ครั้นจะปรึกษาเพื่อนผมก็กลัวแม่งจะล้อจนหลานบวช เลยอาศัยการหันหน้าพึ่งโซเชียลแบบนี้แหละครับ


ผมกด F5 เพื่อรีเฟรชหน้ากระทู้เพื่อเช็คดูว่ามีใครคอมเม้นอะไรบ้าง


ความคิดเห็นที่ 1
ไปฟันเค้าแล้วทิ้งไปทั่วจนเค้าสาปแช่งให้เสื่อมหรือป่าวคะ


เอ่อ ความเห็นนี้ถึงจะมีมูลแต่ก็ไสยศาสตร์เกินไปมั้งครับ


ความคิดเห็นที่ 2
อาจจะมีอารมณ์กับผู้ชายก็ได้นะคะ ลองสำรวจตัวเองดู



.....บอกตรงๆ ว่าความเห็นนี้ทำให้ผมฉุกคิด มือผมเลื่อนเมาส์ไปกดเปิดแท็บใหม่และพิมพ์ข้อความลงไปในช่องค้นหาทันที


‘หนังโป้เกย์’


ผมกวาดสายตามองวีดีโอมากมายและลองกดสุ่มดูมั่วๆ หลังจากที่หาอยู่นานแล้วยังไม่มีอะไรที่น่าดูเลยซักอัน


ภาพชายหุ่นล่ำบึกสองคนกำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาชอบกล แต่ก็ยังทำใจดูต่อไปเพราะความอยากพิสูจน์ตัวเองมีมากกว่า และเมื่อวีดีโอดำเนินมาถึงช่วงที่ชายหุ่นล่ำที่กำลังคล่อมอยู่ด้านบนเอื้อมมาลงไปถอนกางเกงคนที่อยู่ใต้ร่างออก กล้องค่อยๆ เพลนไปจนมาหยุดที่....น้องชายของคนใต้ร่าง...


โอ้ ไม่ ไม่แน่นอน กูไม่มีทางชอบอะไรแบบนี้แน่ๆ


ผมรีบกดปิดวีดีโอนั่นทันทีก่อนที่จะได้อ้วกออกมาจริงๆ  ผมไม่ใช่คนที่รังเกียจเกย์นะ แต่จากที่ที่ได้ดูวีดีโอนั่นและก็ค้นพบได้ว่ามันไม่ใช่ทางของผมจริงๆ


ความคิดเห็นที่ 3
แนะนำให้ไปตรวจฮอร์โมนที่โรงพยาบาลดูนะครับ บางทีอาจจะเป็นเรื่องผิดปกติทางร่างกาย แนะนำให้ไปขอคำปรึกษาจากคุณหมอเลยครับ
   ความคิดเห็นที่ 3-1
   +1 ค่ะ ลองไปปรึกษาคุณหมอดีที่สุดค่ะ
   ความคิดเห็นที่ 3-2
   นั่นสิครับ ดูจากที่สำรวจตัวเองแล้วไม่น่าจะเสื่อมได้นะครับ ลองไปหาหมอดูครับ


ดูเหมือนจะมีคนสนับสนุนความเห็นนี้เยอะที่สุดและดูจะเป็นความเห็นที่เข้าท่าที่สุดนะครับ ตัวผมเองไม่ใช่ว่าไม่เคยมีความคิดนี้นะครับ ผมเคยคิดจะไปหาหมอแล้ว แต่มันติดอยู่เรื่องเดียวคือ


ผมกลัวบรรยากาศโรงพยาบาล


ไอ้ถามว่าอายไหมก็คงอาย แต่ก็ไม่เท่าความกลัวโรงพยาบาลของผม ด้วยตอนเด็กๆ ผมค่อนข้างอ่อนแอทำให้ต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ ทำให้กลัวบรรยากาศโรงพยาบาลไปเลย ทั้งกลัวกลิ่นยาฆ่าเชื้อฉุนๆ กลัวเลือด กลัวเข็มฉีดยา และที่สำคัญกลัวคนที่ใส่ชุดขาวที่ทำงานในนั้น ทั้งหมอ ทั้งพยาบาล เพราะคนเหล่านั้นและครับเป็นคนสร้างความเจ็บปวดให้ผมตอนเด็กๆ ดังนั้นถ้าเลี่ยงได้ผมจะเลี่ยงเลยครับ


แต่หลังจากที่ทั้งสำรวจตัวเองก็แล้ว ทั้งขอคำแนะนำจากโซเชียลก็แล้ว โรงพยาบาลอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดของผมก็ได้



- TO BE CONTINUED-


Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-02-2018 23:50:57 โดย แ ฝ ง. »

ออฟไลน์ แ ฝ ง.

  • แด่....แ ฝ ง.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Ch. 01



ตึกสูงสง่าสีขาวดูทันสมัย ป้ายอันใหญ่หน้าตึกย้ำเตือนได้ดีว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน สถานที่ที่ผมจะไม่มีวันย่างกายเข้ามาแน่ ถ้าไม่จำเป็น กลิ่นฉุนๆ ของน้ำยาฆ่าเชื้อและร่างเพรียวของนางพยาบาลชุดขาวทำให้ผมขนลุกชัน ผมพยายามห่อตัวให้เล็กที่สุดและเริ่มหายใจให้เบาลงเพราะไม่อยากสูดไอ้กลิ่นฉุนๆ นั้นเข้าไปมากนัก


ตอนนี้ผมนั้งรอเรียกชื่อเพื่อรอเข้าไปตรวจกับคุณหมอ ผมก้มหน้าก้มตาเพราะไม่ค่อยอยากมองคนชุดขาวที่เดินขวักไหว่ตรงหน้าเท่าไหร่นัก กลิ่นฉุนของน้ำยาฆ่าเชื่อเริ่มทำให้ผมรู้สึกอึดอัดจนอยากจะหนีไปสูดอากาศของนอกให้รู้แล้วรู้รอด ในขณะที่ผมตัดสินใจว่าจะลุกออกไปสูดอากาศข้างนอก เสียงของคุณพยาบาลก็ดังขึ้นซะก่อน


“คุณสุรวีย์ เชิญที่ห้องตรวจ 1 ค่ะ”



คุณพยาบาลเดินนำผมไปที่หน้าห้องตรวจ เธอเปิดประตูให้ผมและผายมือเชิญผมอย่างสุภาพ ผมที่ยังก้มหน้าก้มตาผงกหัวเพื่อขอบคุณเธอนิดหน่อยและก้าวเข้าไปในห้องตรวจด้วยใจที่เต้นรัวด้วยความกลัว


ประตูปิดลง พร้อมกับเสียงทุ้มดังขึ้น


“สวัสดีครับ เป็นอะไรมาครับ”


.....เหมือนอยู่ๆ ก็มีอะไรมาสะกิดใจ ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นราวกับโดนมนต์สะกด ใจที่เคยเต้นรัวกลับหยุดนิ่ง


ตรงหน้าผมคือชายร่างใหญ่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวสะอาด ไหลกว้างๆ ตั้งตรงดูสง่าผ่าเผย และสิ่งที่ทำให้ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะคือเครื่องหน้าที่หล่อเหลา ใบหน้าที่มีโครงหน้าชัดเจน จมูกโด่งได้รูป ผมสีดำเข้ม ตาสีน้ำตาลอ่อนคล้ายๆ สีของอำพัน และริมฝีปากสีซีดที่โค้งขึ้นนิดหน่อย


.......ผมลืมว่าที่นี่ที่ไหนและผมทำอะไรอยู่เหมือนกับเวลาหยุดเคลื่อนไหว
และอยู่ๆผมก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมา....



“คุณครับ” เสียงทุ้มเรียกอีกครั้งทำให้ผมได้สติ ผมกระพริบตาถี่เพื่อตั้งสติ สายตาเริ่มสำรวจสิ่งต่างๆ รอบตัว กลิ่นของยาฆ่าเชื้อและเครื่องมือแพทย์สีเงินเงาวับทำให้ใจผมเริ่มเต้นรัวด้วยความกลัวอีกครั้ง ผมเริ่มก้มหน้าหลับตาเพราะไม่อยากมองบรรยากาศรอบตัว และผมเริ่มรู้สึกว่าตัวผมสั่นขึ้นเรื่อยๆ


ร่างตรงหน้าลุกจากเก้าอี้เดินมาอยู่ตรงหน้าโดยที่ผมไม่รู้ตัว การได้เห็นชุดกาวน์สีขาวในระยาประชิดทำให้สติผมเริ่มหลุดไปเรื่อยๆ แรงกดที่ไหล่ทำให้ผมสดุ้งและเริ่มดิ้นรนเพื่อจะหนีจากสัมผัสนั้น ผมวิ่งไปหยุดที่มุมห้องพร้อมกับตัวสั่นห่อตัวหลับตานิ่งไม่กล้ามองไปที่ไหนอีก


“คุณโอเคไหมครับ รู้สึกยังไงบ้าง บอกผมนะ” เสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ๆ


“ขะ...ขอโทษ...นะครับ...ผะ...ผมกลัวหมอ...รบกวน...อยู่..ห่างๆผม..ดะ..ได้ไหมครับ” ผมยังก้มหน้าก้มตาตอบเสียงเบาและสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าจะได้ยินผมหรือไม่


“คุณกลัวหมอ? งั้นถ้าผมถอดเสื้อกาวน์ออกจะโอเคขึ้นไหมครับ” เสื้อกุกกักดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ แต่ผมก็ยังไม่วางใจได้แต่ก้มหน้าก้มตาอยู่ที่มุมห้องต่อไป

“ผมถอดเสื้อกาวน์ออกแล้ว ลองเงยหน้าขึ้นมาดูก่อนสิครับ” น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนเหมือนมนต์สะกดให้ผมทำตามคำสั่ง ร่างสูงใหญ่ตรงหน้าใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน แขนเสื้อทั้งสองข้างถูกพับขึ้นมาถึงข้อศอก เผยให้เป็นผิวสีแทนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง กางเกงแสลคสีดำพอดีตัวและรองเท้าหนังสีดำเงาวับ ทุกๆอย่างในตัวทำให้คนตรงหน้าดูทั้งน่าเกรงขามและน่าเข้าหาในเวลาเดียวกัน พอถอดเสื้อกาวน์สีขาวออกไปหัวใจที่เคยเต้นรัวของผมก็เริ่มเต้นเต้นเป็นจังหวะปกติมากขึ้น ผมสามารถควบคุมสติได้มากขึ้น ถึงจะยังรู้สึกอึดอัดกับกลิ่นของยาฆ่าเชื้อและขนลุกกับเครื่องมือแพทย์อยู่


“อะ..โอเคขึ้นแล้วครับ”


“ถ้างั้นเชิญนั้งก่อนนะครับ” คนเป็นหมอส่งยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร และเลื่อนเก้าอี้สำหรับตรวจคนไข้ให้ผมนั้ง เขาดูใจเย็นและควบคุมสถานการณ์ต่างๆ ได้ดี ถึงแม้ผมจะแสดงอาการวาดกลัวออกมาตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง


คุณหมออ้อมไปนั้งฝั่งตรงข้ามและเริ่มพูดคุยกับผม


“จากที่พยาบาลเขียนมาว่าคุณจะตรวจฮอร์โมนใช่มั้ยครับ”


“ครับ ผม....เอ่อ...ผมรู้สึกว่าผมจะเสื่อมสรรมถภาพทางเพศหน่ะครับ” ผมรู้สึกหน้าร้อนนิดๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต้องมาพูดเรื่องอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นหรือเพราะดวงตาสีอำพันที่ฉายแววอ่อนโยนมาให้


“ถ้าอย่างนั้นผมคงจะต้องตรวจร่างการคุณก่อนนะครับ รบกวนช่วยถอดเสื้อผ้าออกด้วยครับ”


ผมลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆ ถอดเสื้อและกางเกงออก แต่ผมยังเหลือกางเกงในสีขาวเอาไว้


เอาจริงๆ ผมโคตรเขินที่จะต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก ผมเตรียมใจมากแล้วล่ะว่าถ้าต้องตรวจเรื่องนี้ก็จะต้องแก้ผ้าต่อหน้าหมอแน่ๆแต่ผมไม่ใช่คนที่เคยชินกับการแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นเท่าไหร่ นอกจากค่ายลูกเสือตอนป.6 แล้วผมก็ไม่เคยได้ถอดเสื้อผ้าให้ใครเห็นอีกเลย


ดวงตาสีอำพันจ้องมองร่างกายผมนิ่ง ก่อนร่างสูงจะค่อยๆ เดินเข้ามาหาผมช้าๆ ดวงตาที่จ้องผมโดยไม่ละไปไหนทำให้ผมรู้สึกร้อนรุ่งขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลอีกครั้ง


จนกระทั่งร่างสูงใหญ่มาหยุดตรงหน้าผม ก่อนจะกล่าวขออนุญาตเบาๆ


“หมอขออนุญาตจับตัวคุณนะครับ หมอต้องตรวจขนาดของหน้าอก”


“….ครับ”


สิ้นเสียงอนุญาตของผม มือของหมอก็ค่อยๆแตะลงที่หน้าอกของผมเบาๆ สัมผัสแผ่วเบานั่นทำให้ขนในกายผมตั้งชัน มือของหมอค่อยๆ ลากไปรอบๆ บริเวณหน้าอกของผม และทุกครั้งที่มือใหญ่ๆ ลากผ่านยอดอกมันแทบจะทำให้ผมหลุดเสียงครางออกมาจนต้องกัดริมฝีปากล่างตัวเองเอาไว้แน่น มือใหญ่ออกแรงบีบเค้นหน้าอกของผมหนักขึ้นทำให้ไฟในกายของผมลุกโชนมากขึ้น ส่วนล่างของผมค่อยๆตั้งชันขึ้นมาทั้งๆ ที่มันไม่มีปฏิกิริยามานานแล้ว เหมือนร่างกายควบคุมไม่ได้ ยิ่งคุณหมออกแรงกดคลึงหน้าอกผมมากเท่าไหร่ ส่วนล่างของผมยิ่งมีปฏิกิริยามากขึ้นเท่านั้น


“ถอดกางเกงในออก ขอหมอตรวจตรงนั้นหน่อยนะ”


เสียงทุ้มแหบพล่าดังขึ้นใกล้หูทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง ร่างสูงใหญ่โน้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ ทั้งๆที่มองยังคลึงหน้าอกของผมอยู่ ก่อนที่มีนั้นจะลากลงไปเกี่ยวขอบกางเกงในผมเบาๆ เป็นเชิงว่าให้ถอดได้เลย ผมจึงใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงในออกจากขาและโยนมันไว้อยู่ใกล้ๆกับกองเสื้อผ้า ใบหน้าของผมร้อนขึ้นเมื่อเงยหน้ามาเห็นสายตาของหมอ รู้สึกว่ามือแกะกะไปหมดจนกับกำมือแน่นแนบไว้ข้างลำตัว


คุณหมอค่อยๆคุกเข่าลงกับพื้นช้าๆ ก่อนมือใหญ่จะมาแตะที่ส่วนนั้นของผมแผ่วเบา แค่สัมผัสเบาๆของคุณหมอทำให้ส่วนนั้นของผมแข็งชันขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เหมือนทุกอย่างไม่อยู่ในความควบคุม ร่างกายผมร้อนรุมและมีความต้องการที่ชัดเจนหลังจากที่ไม่ได้มีปฏิกิริยาแบบนี้มานานเป็นปีๆ แต่แค่สัมผัสเดียวของคนๆ นี้เหมือนทำให้ทุกอย่างถูกปลดล็อค ผมต้องหลับตาและกันฟันแน่นเพื่อไม่ให้หลุดเสียงครวญครางหน้าอายออกมา


“....อึก...อ...อะ…”


มือใหญ่ค่อยๆลูบไปตามความยาวของมันอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะกุมมันไว้รูดรั้งขึ้นลงเบาๆจนผมทนไม่ไหวต้องหลุดเสียงครางหน้าอับอายออกไป ขาของผมสั่นระริกเมื่อคุณหมอเริ่มรูดรั้งหนักมือขึ้นเรื่อย มือของผมเริ่มปัดป่ายไปทั่วจนสุดท้ายไปหยุดที่กลุ่มผมสีดำนุ่ม ก่อนจะขย้ำมันเอาไว้แน่น ริมฝีปากล่างของผมถูกกัดจนชาไปหมดเพราะไม่อยากหลุดเสียงน่าอายนั่นออกไปอีก มือใหญ่เริ่มรูดรั้งรัวเร็วขึ้นจนผมแทบทนไม่ไหวและก็เหมือนความฝันถูกทำลายเมื่อยู่ๆ คุณหมอก็หยุดการกระทำทุกอย่างลงค่อยๆยืนขึ้นก่อนจะโน้มหน้ามากระซิบข้างหูของผมเบาๆ


“ปลุกง่ายแบบนี้หรอ เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ เข้าใจผิดแล้วมั้ง”


ร่างของผมถูกดันให้พิงกับผนัง ก่อนร่างสูงใหญ่ของคุณหมอจะตามมาทาบทัดผมเอาไว้ มือของคุณหมอค่อยๆเลื่อนลงไปยังส่วนนั้นของผมอีกครั้ง ก่อนที่ลงน้ำหนักมือรูดรั้งขึ้นลง ผมที่ถูกสัมผัสอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ผวาโอบกอดร่างตรงหน้าเอาไว้ มือกำเสื้อเชิ้ตเนื้อดีเอาไว้แน่น ผมกัดริมฝีปากหลังตานิ่งซบไหลกว่าเอาไหวอย่างทนไม่ไหว ก่อนมือใหญ่อีกข้างจะเสยคางของผมให้มองดวงตาสีอำพันที่จ้องมา นิ้วโป้งเขี่ยริมฝีปากล่างที่ถูกกัดอยู่เบาๆ


“อย่ากัดปากสิครับ เดี๋ยวเป็นแผลนะ”


ผมหอบหายใจหนักขึ้นเมื่อส่วนล่างถูกรูดรั้งอย่างรวดเร็ว มือจิกแน่น ขาสั่นระริกจนแทบยืนไม่อยู่จนมือใหญ่ต้องละจากคางไปประคองเอวของผมไว้ ผมหลุดเสียงครางแผ่วเบาอย่างห้ามไม่อยู่ เหมือนทุกอย่างขาวโพล่น เหมือนลอยขึ้นไปอยู่บนสวรรค์ มันคือความสุขที่ผมไม่คอยพบเจอมาก่อนในชีวิต


ผมได้แต่หอบหายใจนิ่งซบไหล่คนตรงหน้าเอาไว้ ขาสั่นระริกจวนจะล้มจนมือที่เคยประคองเอวจะต้องโอบเอวของผมเอาไว้ ผมนิ่งอยู่นานจนเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบาๆ


“เดี๋ยวหมอจะต้องเอาอสุจิของคุณไปตรวจ อีกสองวันหมอจะนัดมาดูผลนะครับ”



- TO BE CONTINUED-


ออฟไลน์ แ ฝ ง.

  • แด่....แ ฝ ง.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Ch. 02



และแล้วผมก็ต้องมาอยู่ในสถานที่ที่ผมเกลียดแสนเกลียดอีกครั้งหนึ่ง วันนี้เป็นวันที่ผมจะต้องมารับผลตรวจว่าผมเสื่อมสมรรถภาพจริงหรือป่าว บอกตรงๆ ตอนนี้ผลตรวจมันไม่สำคัญกับผมเท่าไหร่นักเพราะตั้งแต่ที่ผมไปพบคุณหมอวันนั้นมันก็ทำให้น้องชายผมคึกคักทุกเช้า และทุกครั้งที่ผมปลดปล่อยก็จะมีหน้าหล่อๆของคุณหมอกับดวงตาสีอำพันปรากฏในมโนภาพของผมทุกครั้ง แค่สายตาคู่นั้นมองมาก็ทำให้ผมรู้สึกร้อนขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ บอกตรงๆว่าการที่ถูกทำอย่างนั้นในวันตรวจทำให้ผมอายแสนอายจนแทบจะต้องมุดแผ่นดินหนี แต่ก็เหมือนได้รับการปลดปล่อยจากอะไรสักอย่าง ทำให้รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองและไม่สามารถความคุมความใคร่ของตัวเองได้อีกต่อไป


สองวันที่ผ่านมาผมลองกลับไปเที่ยวเพื่อหาใครซักคนมาพิสูจน์ว่าน้องชายของผมกลับมาใช้งานได้แล้วหรือยัง แต่ก็ต้องพบกับความจริงที่ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนปลุกน้องชายของผมขึ้นเลยหรือแม้แต่ผู้ชายที่ผมหามาพิสูจน์ก็ยังทำไม่ได้


หรือจริงๆผมจะมีอารมณ์กับแค่คุณหมอคนนั้นแค่คนเดียว


ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันก็ต้องแย่แน่ๆเพราะนั่นหมายความว่าผมต้องเอาความใคร่ของตัวเองไปผูกไว้กับคนๆ เดียวซึ่งมีทางเลือกอยู่ 2 ทางคือ ผมต้องเหี่ยวเฉาตายทั้งชีวิตเพราะมีอารมณ์กับใครไม่ได้อีกหรือบากหน้าไปขอให้คุณหมอคนนั้นช่วยระบายความใคร่ให้เพราะผมมีอารมณ์กับมันแค่คนเดียว ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่น่าอับอายที่สุดในชีวิต

 
ตอนนี้ถึงเวลานัดของผมแล้ว คุณพยาบาลเดินนำผมมาที่ห้องตรวจห้องเดิมและเคาะประตูเบาๆ


“หมอโรมคะ คนไข้ที่นัดเอาไว้มาถึงแล้วค่ะ”


“เชิญเข้ามาได้เลยครับ”


พยาบาลเปิดประตูให้ผมพร้อมกับผายมือเชิญผมอย่างสุภาพ ผมที่เดินตัวหลีบก้มหน้าก้มตามาตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลได้แต่ผงกหัวให้เธอเบาๆ พร้อมกับก้าวเข้าไปในห้องที่ผมทิ้งความอับอายเอาไว้เมื่อสองวันก่อน


“ก้มหน้าก้มตาอีกแล้ว เงยหน้าสิครับ หมอถอดเสื้อกาวน์แล้ว”


เสียงทุ้มดังขึ้นจากไกลๆ ผมเงยหน้าขึ้นช้าๆเห็นคุณหมอคนเดิมส่งยิ้มอย่างใจดีมาให้พร้อมกับผายมือเชิญผมนั้งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พร้อมกับยื่นเอกสารบางอย่างที่ผมอ่านไม่รู้เรื่องซักตัวมาให้จนคุณหมอเริ่มอธิบาย


“ผลตรวจของคุณออกมาแล้วนะครับว่าคุณไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ฮอร์โมนของคุณปกติรวมไปถึงต่อมใต้สมองของคุณก็ปกติดีไม่มีอะไรน่ากังวลครับ”


“แต่....ทำไมผมยังไม่มีอารมณ์อยู่ละครับ”


“....จากที่หมอพิสูจน์ดูด้วยตัวเองแล้ว คุณมีอารมณ์ปกติและค่อนข้างที่จะไวต่อการสัมผัสด้วยครับ” ดวงตาสีอำพันจ้องมองมา ความรุ่มร้อนในร่างกายเริ่มแผ่ซ่านอีกครั้ง อาการแบบนี้จะเกิดกับคนๆนี้คนเดียว


”ตะ….แต่เมื่อวานนี้ผมยังไม่มีอารมณ์อยู่เลยนะครับ ไม่มีใครปลุกผมได้เลย”


“ยกเว้นหมอใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยขัดจังหวะผม ผมเลือกที่จะเงียบไม่ตอบคำถามใดๆ ความร้อนในร่างกายเป็นคำตอบได้ดี


ไม่ต้องทำอะไร แค่มองมา....ก็ทำให้ตรงนั้นมีปฏิกิริยาขึ้นมาได้



หลังจากนั้นผมก็เงียบอยู่นานจนคุณหมอเริ่มพูดถึงอาการของผมต่อ หมอพูดถึงวิธีรักษาตัวเองและแจ้งว่าไม่ได้สั่งยาให้ผมเพราะร่างกายของผมปกติดีไม่จำเป็นต้องใช้ยาใดๆ หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยผมออกมา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งมันก็ดีแล้วเพราะผมเองก็ไม่อยากให้มีใครมาย้ำเตือนเรื่องหน้าอับอายเมื่อสองวันก่อน






 ผมกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เรียน เที่ยว กลับมานอนเหมือนที่เคยเป็น ส่วนเรื่องอาการเสื่อมสมรรถภาพของผมแค่นกเขาของผมมันขันทุกๆเช้ารวมไปถึงผลตรวจว่าร่างกายว่าผมปกติดีแค่นี้ผมก็สบายใจ อาจจะระวังตัวหน่อยเวลามีสาวๆ มาเสนอตัวตอนไปเที่ยวในบางครั้งเพราะคงจะไม่มีใครปั่นน้องชายผมได้   ผมยังไม่อยากให้อาการไก่อ่อนของผมแพร่พรายออกไปหรอกนะครับ


“ไงไอ้ชา เดี๋ยวนี้เจอมึงทุกวันเลยนะ มาหลอกแดกเหล้าฟรีร้านกูอีกแล้วสิ”  พี่วีร์ ปู่รหัสหน้าหล่อของผมทักขึ้น แกเป็นเจ้าของร้านเหล้าหลังม.ที่ผมชอบมานั้งบ่อยๆ เพราะพี่วีร์จะเลี้ยงผมเกือบทุกครั้งถ้าผมมาคนเดียว พี่วีร์ย้ายร่างยักษ์ๆของแกมานั้งลงข้างๆผม พี่วีร์เป็นคนหน้าตาดีครับ หล่อแบบแบดๆ รูปร่างสูงใหญ่ มีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาลัยในตอนนั้น รอยสักเท่ๆ ตั้งแต่ต้นแขนยาวลงมาถึงข้อมือยิ่งทำให้ดูอันตรายเข้าไปใหญ่ แต่จากที่ผมรู้จักพี่แกมา แกกลับเป็นคนใจดีอย่างไม่น่าเชื่อ ถึงคำพูดคำจาแกจะเกรี้ยวกราดไปซักหน่อยก็เถอะ


“หวัดดีครับพี่ ช่วงนี้เบื่อๆ ไม่มีที่ไป อยู่ให้พี่เลี้ยงดีกว่า เดี๋ยวพี่เหงา”


“ไอ้สัด” พี่วีร์พูดแค่นั้นก่อนจะยื่นมือยักษ์ๆมาผลักหัวผมจนหน้าหงาย พร้อมกับเสียงโทรศัพท์ของพี่วีร์ที่ดังขึ้นพอดี


“ครับเฮีย....ครับ....อยู่ครับเฮีย...ครับ....ถึงแล้วเฮียโทรหาผมนะ...ครับ”


“ไหนๆ มึงก็มาแดกเหล้าฟรีร้านกูแล้วก็ช่วยกูทำงานหน่อย เดี๋ยวเฮียกูจะมา ฝากมึงนั้งคุยกับเฮียกูหน่อยแล้วกัน แกมาคนเดียวมึงก็มาคนเดียว แกเป็นคนคุยง่ายใจดี วันนี้กูยุ่ง ไม่ว่างอยู่คุยกับแก” พี่วีร์วางโทรศัพท์แล้วหันมาพูดกับผมก่อนจะลุกเดินหนีไปตรวจความเคลี่อนไหวของร้านโดยไม่รอคำตอบจากผมเลย พี่วีร์ก็แบบนี้แล้วน้า พูดเองเออเองทุกอย่าง จริงๆ ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรหรอก ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งฟุ้งซ่าน ได้เจอคนใหม่ๆบ้างก็ดี


พอคิดมาถึงตรงนี้ภาพดวงตามีอำพันกับรอยยิ้มละมุนของใครบางคนก็ปรากฏขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ทั้งๆที่ผ่านมาเกือบเดือนแล้วนับจากครั้งสุดท้ายที่พบกัน แต่สมองกลับจำรายละเอียดของคนๆนั้นได้ดีและรู้สึกประหม่า หายใจติดขัดและรุ่มร้อนทุกครั้งที่นึกถึง ผมพยายามเที่ยวบ่อยๆ เพื่อหาใครซักคนมาแทนที่คนในความทรงจำคนนั้น แต่เหมือนยิ่งนานภาพนั้นยิ่งชัดขึ้น ยิ่งโหยหา ยิ่งอยากเจอ อยากสัมผัส มีหลายครั้งที่คนเกลียดโรงพยาบาลอย่างผมคิดหาเรื่องจะเข้าโรงพยาบาลเพื่อแค่ได้เห็นใครบางคนอีกครั้ง แต่ก็นั่นแหละครับ มันบ้าบอ ทำไมต้องเป็นผมคนเดียวที่บ้าบออยู่กับเรื่องแบบนี้ด้วยนะ


เวลาผ่านไปซักพัก แก้วเหล้าที่ผมสั่งมาตอนแรกลดลงไปกว่าครึ่งแล้ว บรรยากาศของร้านเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ เพลงจังหวะหนักๆ บรรเลงพร้อมกับมีหลายคนลุกขึ้นมาเต้นโยกย้ายกัน แต่ผมกลับรู้สึกเบื่อ เบื่อหน่ายบรรยากาศ เบื่อหน่ายผู้คนมากมาย เบื่อสายตาที่มองมา เหมือนอะไรๆ ก็ขัดหูขัดตาไปซะหมด


“เอ้า ไอ้ชา ฝากเฮียกูด้วย คุยกับเฮียกูดีๆ อย่ากวนตีนล่ะ ถ้าเฮียกูมาฟ้องกูจะมาเก็บค่าเหล้ามึง”


พี่วีร์เดินนำใครบางคนเข้ามายืนข้างโต๊ะผม ร่างผู้มาใหม่ถูกพี่วีร์บังเอาไว้เห็นแค่กลุ่มผมสีดำโผล่ออกมาเท่านั้น ทำให้รู้ว่าร่างนั้นสูงกว่าพี่วีร์อยู่นิดหน่อย ผมได้แต่พยักหน้าหงึกหงักให้แกก่อนที่พีวีร์จะเดินออกไปตรวจความเรียบร้อยของร้านอีกครั้ง


ร่างของพี่วีร์เดินออกไปเผยให้เห็นใครบ้างคนที่ทำให้ผมชะงักค้าง เหมือนสิ่งรอบข้างหยุดเคลื่อนไหว สายตาคู่นั้นที่มองมาทำให้ภาพในความทรงจำที่หลอกหลอนผมมาหลายวันชัดเจน ร่างกายมีปฏิกิริยาบางอย่างอย่างควบคุมไม่ได้ มันร้อนรุ่มและโหยหา อาการหายใจติดขัดเกิดขึ้นอีกครั้ง


การเคลื่อนไหวของร่างตรงหน้าทำให้ผมได้สติ ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ข้างๆผม ก่อนจะหันหน้าไปสั่งเครื่องดื่มจากพนักงานที่เดินผ่าน  สายตาที่หันกลับมามองนิ่งๆ ทำให้ผมต้องก้มหน้าหลบทันที ผมไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป


“ก้มหน้าก้มตาอีกแล้วนะ ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลแล้ว เงยหน้าขึ้นมาคุยกันก่อนสิครับ” เสียงกระซิบข้างหูทำให้ผมได้ยินเสียงทุ้มนั้นชัดเจนทั้งๆ ที่เสียงเพลงรอบตัวดังสนั่น สัมผัสเบาๆ ที่บั้นเอวทำให้ผมขนลุกซู่ ร่างกายสั่นระริก ความประหม่าก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ


ไม่ ผมต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด


“ผ...ผม..ขอตัว...กะ..ก่อนนะครับ” ผมลุกขึ้นยืนอย่างลุกลี้ลุกลน  แต่ในจังหวะที่ผมก้าวเท้าออกเดินนั่น เท้าที่ก้าวอย่างไม่ทันระวังทำให้ผมเสียหลัก ผมหลับตาแน่นเตรียมรับความเจ็บปวด แต่แล้วผมก็สัมผัสได้ถึงวงแขนแกร่งที่โอบรอบตัวผมไว้ ใบหน้าของผมซบกับแผ่นอกกว้างๆของใครบางคนที่โอบผมไว้จากด้านหลัง สัมผัสที่เกิดขึ้นทำให้ร่างกายส่วนนั้นของผมมีปฏิกิริยาทันที ผมหายใจหอบถี่ หลับตาแน่น ร่างกายรุ่มร้อนไปหมด เหงื่อมากมายปรากฏตามไรผม อยู่ๆร่างกายผมก็มีความต้องการอย่างรุนแรง ขาของผมสั่นระริกจนร่างที่ซ้อนอยู่ข้างหลังต้องเกี่ยวเอวผมไว้และออกแรงประคองให้ผมเดิน


“ไปกับผม ก้มหน้าเอาไว้” ผมก้มหน้านิ่ง ร่างกายสั่นระริกก้าวตามแรงประคองจากด้านหลังไปจนถึงลานจอดรถ ก่อนจะถูกดันตัวเข้าไปนั้งอยู่ในรถอย่างไม่ค่อยมีสตินัก ผมพยายามทำตัวให้เล็กที่สุด หลับตาและพยายามควบคุมความต้องการของตัวเองเอาไว้ ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวนั้งลงที่เบะข้าง มือใหญ่เลื่อนมาจับคางของผมให้เงยหน้าขึ้น


“ลืมตาขึ้น” เหมือนเสียงทุ้มนั้นต้องมนต์ผมค่อยๆ ลืมตามองดวงตาสีอำพันคู่นั้นที่ค่อยๆเลื่อนมาใกล้เรื่อยๆ จนริมฝีปากเกือบจะแตะกัน เสียงทุ้มส่งเสียงเบาๆใกล้ริมฝีปากอีกครั้ง


“ปฏิเสธผมสิ ไม่อย่างนั้นผมคงจะหยุดไม่ได้แล้ว”


ใช่ ผมควรจะปฏิเสธ ผลักไสเขาไปซะ แต่เหมือนผมควบคุมร่างกายไม่ได้ ความต้องการมันมากมายจนเอ่อล้น ตาของผมค่อยๆ ปิดลง พร้อมกับเป็นฝ่ายยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากแตะกัน แขนทั้งสองข้างโอบกอดรอบลำคอของอีกคนพร้อมกับออกแรงกดให้ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้น เหมือนเส้นความอดทนขาดลง มือใหญ่ทั้งสองข้างประคองใบหน้าให้ผมเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากทั้งสองบดเบียดกันอย่างเร่าร้อน ผมค่อยๆเปิดปากออกให้ลิ้นของอีกคนแทรกเข้ามา ลิ้นที่รุกไล่เกี่ยวกระหวัดกันทำให้ผมเริ่มหายใจไม่ทัน ก่อนที่คนๆนั้นจะผละอีกและกดจูบลงมาใหม่อีกครั้ง ลิ้นที่เกี่ยวพันกันอย่างไม่ยอมแพ้ทำให้ผมหายใจหอบแรงขึ้น


“ฟัค!”


 สุดท้ายคนๆนั้นก็ผละออกมาพร้อมกับสบถเสียงดัง รถซุปเปอร์คาร์ถูกกระชากออกตัวไปอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่หอบหายใจอย่างแรงอยู่ที่เบาะข้างๆ พยายามหลับตาแน่นเพื่อควบคุมความต้องการเอาไว้จนไม่รู้ตัวเลยว่ารถที่ตัวเองนั้งอยู่นั้นเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงขนาดไหน


- TO BE CONTINUED-

ออฟไลน์ Pittabird

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 796
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1

ออฟไลน์ แ ฝ ง.

  • แด่....แ ฝ ง.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Ch. 03



แผ่นหลังเปลือยของผมกระทบลงบนเตียงนุ่มไม่เบานัก ตามด้วยแรงทาบทับจากอีกคน ลมหายใจฟืดฟาดดังขึ้นแถวๆแผ่นอกของผม ผมได้แต่หลับตาแน่น ส่งเสียงครวญครางออกมาแผ่วเบาอย่างกั้นไม่อยู่ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนผมไม่ทันตั้งตัว เสื้อผ้าถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว เหลือแค่ปราการชิ้นสุดท้ายปกปิดร่างกายที่น่าอับอายของผมเอาไว้


สัมผัสชื้นแฉะบริเวณยอดอกทำให้ผมหลุดเสียงครวญครางหน้าอาย แรงขบเม้มบริเวณยอดอกเริ่มหนักขึ้น ย้ายจากข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งสลับกันอยู่อย่างนั้น ริมฝีปากร้อนเลื่อนขึ้นมาซุกไซร้บริเวณลำคอ รอยกุหลาบสีแดงซ้ำปรากฏขึ้นประปรายตามบริเวณที่ริมฝีปากนั้นลากผ่าน ผมเงยหน้าขึ้นรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ สองมือได้แต่ขย้ำกลุ่มผมสีดำสนิทแน่นเพื่อระบายความวาบหวามในกาย


ปราการชิ้นสุดท้ายถูกถอดออกไปแล้ว ริมฝีปากถูกบดเบียดแน่นอีกครั้งพร้อมกับมืออุ่นร้อนที่ทาบทับบนส่วนที่อ่อนไหวที่กำลังตื่นตัวเต็มที่ แรงรูดรั้งหนักหน่วงทำให้ผมผวาเฮือกจนเผลอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างของอีกคนเพื่อระบายความเสียวซ่าน ส่วนล่างถูกปรนเปรอหนักขึ้นเรื่อยๆ ความวาบหวามโหมกระหน่ำจนร่างกายทนแทบไม่ไหว ผมกดใบหน้าซบไหล่กว้างของคนที่ทาบทับอยู่ด้านบนและออกแรงกัดไม่เบานักจนผมได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่ในปากพร้อมกับสติที่หลุดลอยไป สมองขาวโพล่เหมือนถูกกระชากลงมาจากที่สูง น้ำสีขาวถูกปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง ผมได้แต่หอบหายใจหนักๆซบบ่ากว้างเอาไว้นิ่ง มือใหญ่ที่คอยปรนเปรอให้บัดนี้ย้ายมาลูบแผ่นหลังของผมเบาๆ ราวกับกำลังปลอบใจ


ร่างที่ทาบผละออกไปแล้ว เสียงขยับของเนื้อผ้าทำให้ผมรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกินขึ้น มันคงไม่จบลงแค่นี้เหมือนครั้งก่อนแน่ ดวงตาผมค่อยๆเปิดขึ้นสบกับดวงตาสีอำพันที่จ้องมองมาอยู่ก่อนแล้ว แรงปรารถนาในดวงตาคู่นั้นชัดเจนจนกายทั้งกายสะท้าน ดวงตาของผมไล่มองตามลำคอแกร่ง แผ่นอกกว้างหนักแน่น กล้ามหน้าท้องเป็นลอนชัดเจนและส่วนนั้น...ที่แค่เห็นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา


ร่างแกร่งเข้ามาทาบทับอีกครั้งพร้อมกับโน้มตัวกดริมฝีปากลงมาไวๆจนเกินเสียงดังจุ๊บขึ้นเบาๆ ก่อนที่ขาทั้งสองข้างของผมถูกแยกออก กายแกร่งเลื่อนมาทาบทับแนบชิด ของเหลวที่ผมพึ่งปลดปล่อยออกไปถูกนำมาใช้เป็นสิ่งเบิกทาง นิ้วเรียวที่กดแทรกเข้ามาในร่างกายช้าๆทำให้ผมสะท้านเฮือก ความเจ็บปวดแล่นไปตามแนวกระดูกสันหลัง เสียงปลอบโยนถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากของคนด้านบน แต่นิ้วเรียวกลับเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ นิ้วทั้งสามผลุบเข้าออก ความรู้สึกวาบหวามที่พึ่งมอดดับลุกโชนอีกครั้ง เสียงครางที่พึ่งเงียบไปไม่นานดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนนิ้วทั้งสามจะถูกถอดออกไปแทนที่ด้วยบางสิ่งที่ใหญ่กว่าหลายเท่า


“อะ.....คุณ....เจ็บ”


ถ้อยคำปลอบโยนต่างๆ ดังขึ้นข้างใบหูพร้อมกับร่างกายที่ถูกโอบกอดเอาไว้แน่น แรงขยับเนินนาบข้างล่างมาให้ต้องเอื้อมมือไปจิกเล็บลงกับแผ่นหลังกว้างนั่นอีกครั้ง เสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายที่ขยับรับแรงสอดประสานอย่างไม่รู้ตัวทำให้เสียงคำรามในลำคอของอีกคนดังขึ้น เรียวขาของผมถูกดันขึ้นชิดกับหน้าอก แรงสอดประสานที่ลึกขึ้นทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะร้องห้ามแผ่วเบา


“เบา....บะ...เบา”


แต่เหมือนคนด้านบนจะไม่สนใจเสียงห้ามนั้น แรงหนักหน่วงโหมกระหน่ำจนร่างทั้งร่างสั่นคลอน เหมือนที่อย่างกำลังจะแตกดับ ร่างกายเหมือลอยขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง ก่อนเสียงครางหวานจะดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับเสียงครางต่ำสะท้อนใกล้ใบหู ผมหลับตาแน่นซึมซับความหวานซึ้งที่ถูกปลดปล่อยออกมา เสียงหอบหายใจดังสะท้านห้องนอนใหญ่จนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ร่างกายของผมยังถูกกกกอดแน่น ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ตื่นตัวขึ้นมาในร่างกายอีกครั้ง


“อีกรอบนะ”


เสียงกระซิบอ่อนโยนดังขึ้นใกล้ใบหูอีกครั้ง ซึ่งผมไม่ได้ปฏิเสธ เหมือนสติหลุดลอยไปไกล รู้ตัวอีกทีคือกว่าคนด้านบนจะปล่อยให้นอนก็เห็นแสงสว่างลอดผ้าม่านออกมาแล้ว









เสียงกระพวนดังอยู่ใกล้ๆ พร้อมกับสัมผัสหนักๆ บริเวณแผ่นหลังทำให้ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้น ใบหน้าที่ซุกอยู่กับหมอนในท่านอนคว่ำค่อยๆ เงยขึ้นพร้อมกับพยายามพลิกตัวกลับมา แต่อาการปวดหัวบวกกกับอาการเจ็บแปลบบริเวณแผ่นหลังและสะโพกทำให้ต้องกัดฟันแน่นและทิ้งตัวลงนอนในท่าเดิมอีกครั้ง เสียงกระพวนดังขึ้นใกล้ๆอีกครั้งพร้อมกับรับรู้ถึงสัมผัสหนักเบาสลับกันบริเวณแผ่นหลัง


แม้จะไม่เห็นตัว แต่สัมผัสที่เกิดขึ้นก็พอจะทำให้เดาได้ว่าคงจะเป็นแมวที่กำลังใช้อุ้งเท้าเล็กๆ นวดตามแผ่นหลังให้อย่างน่าเอ็นดู


ใจอยากจะหันไปมองจะแย่....แต่สังขารไม่อำนวย
.....เพราะใครกันนะ


“คุณคนดี แด็ดดี้บอกให้รออยู่ข้างนอกไงคะ”


เมี้ยว


เสียงประตูที่ปิดลงแผ่วเบาพร้อมกับเสียงทุ้มต่ำที่จำได้ดีว่าเป็นเสียงใครดังขึ้น ผมที่ไม่อยากยอมรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเท่าไหร่นักจึงทำได้แค่ปิดเปลือกตาลงและแกล้งหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเบาๆ ให้แนบเนียบที่สุด สัมผัสหนักๆ ที่หลังหายไปแล้ว เขาคงจะอุ้มแมวตัวนั้นออกไป เสียงกระพวนดังห่างออกไปเรื่อยๆ แต่ผมกลับสัมผัสได้ถึงที่ว่างข้างๆ เตียงยุบลง


แรงกดนวดที่ขมับเบาทำให้ผมรู้สึกดีจนต้องถอนหายใจออกมา ผมข้างหน้าที่ปกปิดใบหน้าอยู่ถูกปัดออกไปพร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาที่แก้ม


“ตื่นแล้วก็ลุกมากินข้าวเถอะครับ เดี๋ยวจะปวดท้องนะ”


เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นข้างหูทำให้ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพราะแกล้งหลับต่อไปคงไม่มีประโยชน์เพราะอีกคนเหมือนจะรู้ทันอยู่แล้ว ใบหน้าคม ดวงตาสีอ่อนที่ฉายแววอ่อนโยนมาให้กับมุมปากที่ยกยิ้มอยู่เสมอทำให้รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ผมยังนอนนิ่งอยู่ท่าเดิมเพราะไม่แน่ใจในสังขารของตัวเองเท่าไหร่ และเหมือนอีกคนจะรู้ดี มือใหญ่ค่อยๆ ประคองให้ผมพลิกตัวอย่างไม่ทุลักทุเลนัก


ทันทีที่พลิกกลับมาอยู่ในท่ากึ่งนั้งกึ่งนอนผมก็ค่อยๆ ขยับไปยังเตียงอีกฝั่งที่ไม่ได้ถูกอีกคนจับจอง เท้าเรียวค่อยๆ แตะพื้นเย็นชืด


“จะไปไหนครับ”


“ผม....ผมจะกลับแล้ว”


ผมส่งเสียงตอบแผ่วเบาด้วยเสียงแหบพล่า อุณหภูมิของร่างกายที่แม้แต่ตัวผมเองยังสัมผัสได้ถึงความร้อนทำให้ผมเหมือนจะหน้ามืดล้มฟุบลงไปแต่ก็ต้องประคองสติของตัวเองก้าวไปยังเสื้อผ้าที่ถูกกองไว้อย่างระเกะระกะ


เอวของผมถูกประคองด้วยมือใหญ่จากด้านหลัง แขนแกร่งโอบกอดผมไว้แนบชิด ใบหน้าคมก้มลงมาวางหน้าผากไว้กับไหล่ของผมพร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่ว


“อยู่ต่อเถอะนะ อย่าพึ่งกลับเลย ผมจะไม่ยอมให้คุณหนีไปไหนอีกแล้ว”


ผมควรจะคว้าเขาไว้ไหมนะ กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย แต่ความรู้สึกที่คุ้นเคยจนน่าประหลาดนี่มันอะไรกัน


- END -



- เอารูปคุณคนดีมาฝากค่ะ -



- มาให้ศีลให้porn กันในวันคริสต์มาสค่ะ
Merry Christmas นะคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2017 01:31:18 โดย แ ฝ ง. »

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1006
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1

ออฟไลน์ larynx

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 822
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลยค่ะ  :hao6: คุณหมอไม่ได้ป้ายยาใส่เขาไว้ใช่ไหมคะ แตะเนื้อต้องตัวกันทีนี้ อื้มม 555555

ออฟไลน์ Dreameekitanai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แหม๋ๆๆ o18 คุณหมอ "ไม่ให้หนีไปไหน"
พูดเหมือนกับว่าตามหาเขาเหมือนกันเลยนะ
จะมีตอนพิเศษไหมนะ อยากฟังพาร์ทของหมอ
 :impress2: :impress2:   o13

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
อยากอ่านต่อ...ขออี๊ก..กกกกกกก
ปล. คุณคนดีน่ารักจริงเชียว  :catrun:

ออฟไลน์ minyjae

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ pwmd

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
กริ๊สสสสสส สุดยอด แซ่บมั่กกกกกก อยากอ่านอีกจังเลยค่ะ ^^

ออฟไลน์ singalone

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-2

ออฟไลน์ carehaha

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
โอ๊ยยย คุณหมอ ฟิน~ ยังไม่อยากให้จบเลย

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
โอ้คุณพระ   ทำไมจบแล้ว แง้
ขอบคุณค่ะ ฟินสุดๆ

ออฟไลน์ MacaroonCookie

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ tuuili

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
รู้สึกว่าต้องการตอนพิเศษค่ะ 555555 /กะพริบตาปริบๆ

ออฟไลน์ yasperjer

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
กดเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยนะคะเนี่ย แล้วก็ไม่ผิดหวัง
มันจาต้องมีตอนพิเศษเพิ่ม จาเอาาาาาาาา  :ling1:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
หือออออ อันนี้จบจริงหรือคะ?

นี่คือเคยเจอกันก่อนหน้านี้อีกหรือคะ?

ปล. คุณคนดีน่าฟัดมากกกกก

ออฟไลน์ ImInDragon

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
หมอป้ายยาอะไรไว้อะเป๊าาา อิอิ สงสัยเป็นเนื้อคู่กันแน่นอนน

ชอบชื่อเรื่องมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ BlueWizard

  • Friendly & optimistic
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 87
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
โดนของชัวร์ 555 :hao6:

รอตอนต่อไปนะคร้าบบบบ ดูท่าเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำ  :z1:

ขอบคุณนะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ เป็ดเกรด

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ HZtaoFan

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ 2pmui

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1510
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-6
แบบนี้มันต้องมีตอนพิเศษหน่อยแล้วค่ะ

ออฟไลน์ nittanid33333

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ เจ้าอ้วงงง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 94
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
งื้อออออออออออออออออออออออออออออออ  :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9

ออฟไลน์ Apinnoolek

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ ดาวลูกไก่

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
แงงง คุณหมอแซ่บมาก นี่แอบป้ายยาไว้รึเปล่าคะเนี่ยย งืออออ ชอบตอนคุณหมอแทนตัวเองว่าแด๊ดดี้ ละมุนมั่กก  :katai1:

ออฟไลน์ Jirat17b

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ แม่น้องเปา

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :pighaun: ขอตอนพิเศษซักตอนจะไม่ลืมเลย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด