บูมวัน 5 ตอนแล้วนะ ยังไม่ไปถึงไหนเลยอ่ะ
เราต้องการบท NC เร็วอ่ะ 
คือเราโรคจิตรนิดๆอ่ะ ชอบอ่านบทผู้ชายเสียตัว 
>>>ยากให้ถึงตอนนั้นเร็วเหมือนกันครับพี่แอน ฮ่าๆๆๆ
---------------------------------------------------------------------------------------ตอนที่ 6 เหอะๆ...กูผิด
ฉึบๆ........
“กรรไกรบ้านต่ายคมจัง”
ไอ้บูมกำลังสนุกกับของเล่นที่อยู่ในมือมัน
และผมก็กำลังจะเป็นของเล่นชิ้นต่อไป ที่นอนนิ่งโดยไม่ขัดขืน
ก็จะให้ผมทำไงได้ เมื่อให้เลือกระหว่างเจอหน้าไอ้บูมแล้วเป็นลม
กับนอนนิ่งๆให้มันแกล้งแต่ยังหายใจอยู่
แบบนี้ผมขอเลือกอันหลังดีกว่า
พ่อคร้าบบบบ.....รับสายด้วยคร้าบบบ.................
เสียงเด็กที่ไหนไม่รู้ดังอยู่ในบ้านผม
ผมเองจะหันไปดู แต่กลัวไอ้บูมมันจะรู้ว่าผมแกล้ง
เลยต้องฝืนตัวนอนแบบนั้นต่อไป
แล้วเสียงที่ไอ้เด็กนั้นมันร้อง มันก็บอกว่าให้รับสาย
ผมเองก็ยิ่งงงไปใหญ่ ไม่รู้รับสายอะไรของมัน
“โหล...มีไรว่ะ”
เสียงเด็กนั้นเงียบไปแล้ว
และไอ้บูมก็เหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
หรือว่าเสียงนั้นจะเป็น.........เสียงเรียกเข้า
ความโง่ของผมก็หลุดพ้น
เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าเสียงนั้นคือเสียงเรียกเข้า
ทำไมสมัยนี้เขาตั้งเสียงเรียดเข้ากันแปลกๆก็ไม่รู้
ผมเองยังตามไม่ทันเลย...(ตกลงกูเกิดยุคไหนเนี่ย)
“ฮืมๆ...ได้เดี่ยวออกไป”
ผมได้ยินไอ้บูมบอกสายที่โทรหาว่าจะออกไป
ความหวังก็เริ่มเกิดขึ้นนิดๆ
เพราะยังไงซะสวรรค์คงไม่ใจร้ายกับผมนัก
“ต่ายครับ...”
ขนแขนลุกแทบจะทันทีที่ไอ้บูมพูด
ก็มันเล่นมากระซิบที่ข้างหู
แล้วเป่าลมเบาๆ แบบนี้จะให้ผมทนไหวได้ไง
“บูมออกไปข้างนอนก่อนน่ะครับ เดี๋ยวมาสนุกกันต่อ”
ไอ้บูม....เมิงจะไปก็รีบไปเหอะ
ตอนนี้ขนกูลุกไปหมดแล้ว
เดี๋ยวทนไม่ไหว จับปล้ำเมิงขึ้นมาแล้วจะซวย เหอๆ
แกร็อก...........
ผมลุกขึ้นแทบจะทันทีพอประตูปิดลง
ก็ความอดทนมันใกล้จะถึงขีดสุดเต็มที
แล้วทั้งตัวก็เต็มไปด้วยเหงื่อ คิดแล้วก็แค้นไอ้บูมจริงๆ
อย่าให้ถึงทีผมน่ะ จะทบต้น ทบดอก ให้มันเจ็บ........เฮ้ยยยย
“อ่าว ตื่นแล้วเหรอ”
ไอ้บูมมันจะเปิดประตูเข้ามาอีกทำไมเนี่ย
ตอนแรกนึกว่าแผนจะสำเร็จแล้วซะอีก
นี้โดนมันเห็นเข้าเต็มๆแบบนี้
สงสัยแผนไหนๆก็ช่วยไม่ได้แล้วล่ะ
“อะ...อ่อ....อืม พอดีพึ่งตื่นอ่ะ
แล้วนี้บูมลืมอะไรเหรอ เห็นพึ่งออกไปนิ”
ผมตอบแบบไม่เนียนนัก แต่คงพอช่วยได้
“ต่ายรู้ได้ไงว่าเราเพิ่งออกไป”
อ่าวซวยกูแล้วดิ ดันไปเปิดทางให้มันจับผิด
“อ่อ..ก็ได้ยินเสียงประตูปิด ก่อนจะ...จะ..ตื่นอ่ะ
เลยเดาเอาว่าเป็นบูม....เหอะๆ”
ที่สุดก็ไหลไปได้ เก่งจริงๆกู
“เหรอ.............พอดีเราเอาผ้าไปชุบน้ำมาให้
นึกว่าไม่สบาย กะจะเช็ดตัวให้ซะหน่อย”
ทำไมไอ้บูมต้องลากเสียงยาวด้วย แบบนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจ
“เราไม่เป็นไรแล้วล่ะ ขอบใจน่ะ”
“แต่ให้เราดูหน่อย ว่าตัวร้อนเปล่า”
เฮ้ย....มันจะจับตัวผมอีกแล้วเหรอ
ไม่เอาๆ แบบนี้ตายอีกแน่ๆ
“ไม่เป็นไร ตัวเราสกปรก เดี๋ยวเราก็ไปอาบน้ำแล้วแหละ”
ผมรีบดันไหล่มันออก
เพราะไม่อยากนั้น ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแน่ๆ
แล้วสายตาแปลกๆเมื่อกี่มันอะไรกัน
ไอ้บูมมันคิดอะไรอยู่....
“แล้วงบูมไม่ออกไปข้างนอกเหรอ”
ผมถามมันเพราะยากจะเปลี่ยนเรื่องคุยมากกว่า
แต่ใครจะรู้ ว่าผมเอาความซวยเข้าตัวชัดๆ
“ออกไปดิ แต่......ต่ายรู้ได้ไง”
ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆกู
“กอ...ก็...เดาเอาน่ะ เห็นแต่งตัวหล่อเชี่ยว”
“เราหล่อจริงๆนั้นแหละ เหอะๆ”
ไอ้บูมมันพูดประโยคนี้ทีไร
ผมยากอ้วกทุกที ไม่ใช่เพราะมันไม่หล่อ
แต่เพราะไอ้นิสัยหลงตัวเองของมันนี้แหละ
ผมไม่เคยชินสักที
“อืม....งั้นรีบไปเหอะเดี๋ยวจะดึก”
“ดึกที่ไหน นี้เช้าแล้ว”
อะไรขอมัน บอกว่าเช้า จะมามุขไหนอีกว่ะ
ก็ตอนที่ผมเป็นลม ผมก็นอนไปไม่นาน
แล้วทำไมไอ้บูมมันบอกว่าเช้า
“ก็ต่ายเป็นลมแล้วนอนไปทั้งคืน เราเลยให้ต่ายนอนตรงนี้
แล้วพอเช้านี้ เราก็อาบน้ำแต่งตัว แล้วมาดูต่ายเนี่ยแหละ”
ผมยังงงๆอยู่ และไอ้บูมเหมือนจะรู้ มันเลยเดินไปเปิดม่าน
และทุกอย่างก็กระจ่างแจ้ง พอผมเห็นแดดเท่านั้นแหละ
“เหอะๆ เราหลับไปนานเลยเนอะบูม”
ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าตัวเองเล่นหลับเป็นตาย
ผมเลยยิ้มให้มัน แล้วเกาเบาๆแก้เขินไปตามภาษา
แล้วตอนนี้ไอ้บูมมันก็เริ่มยิ้มให้ผมเหมือนกัน
[...ยิ้มอะไรแบบนั้นของมัน...]
ผมนึกในใจ
เพราะเห็นไอ้บูมมันยิ้มให้ผมแบบแปลกๆอีกแล้ว
อะไรว่ะ ยิ้มไรของมัน
ตอนนี้ผมก็เลิกยิ้มแล้ว ทำไมไอ้บูมยังยิ้มอยู่
“ยิ้มอะไรเหรอบูม”
นี้ขนาดผมบอกมันขนาดนี้น่ะ
แทนที่มันจะเลิกยิ้ม มันกลับยิ้มเข้าไปอีก
ผมบอกว่าให้เลิกยิ้ม แต่มันยังยิ้มอะไรของมัน
ผมเริ่มแล้วน่ะ เริ่มทนไม่ไหวแล้วจริงๆน่ะ
ผมจะไม่ทนแล้วน่ะ ดูดิยังยิ้มอะไรของมันอีก
เออ...กูไม่ทนแล้วน่ะ กูเขินน่ะโว้ย
ไม่เล่นกับมันแล้ว กูไม่เล่นแล้วโว้ย
ผมคิดได้เท่านั้นก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำ
ก็จะให้ผมทำไงล่ะ
ไอ้บูมมันยิ้มอย่างคนบ้า
เป็นใครๆก็ต้องหลบใช่เปล่า
แล้วจะให้ผมทนได้ไง ผมไม่ทนหรอก
ฮ่าๆๆๆ.....ไอ้บ้าบูม ยิ้มไปคนเดียวเหอะ
----------------------------------------------------------------------------วันนี้เอาตอนใหม่มาลงให้....แล้วก็ยาวที่สุดเท่าที่แต่งมาฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณน่ะครับ...ทุกคนที่เป็นกำลังใจให้
ทั้งที่กดบวกและลบให้
ผมเองเมื่อวานพอเห็นว่าคะแนนโดนลบ
ก็รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย สงสัยภูมิใจมั้งครับ
ที่มีคนไม่ชอบเราด้วย
เพราะปกติแล้ว ผมจะได้แต่บวก
แต่ลบก็พึ่งเจอเป็นครั้งแรกอ่ะครับ
สำหรับคนที่กดลบก็เป็นอีกหนึ่งบันดานใจ
ที่ทำให้ผมรู้ว่า...ผมต้องเขียนให้ดีขึ้นไงก็มาฉลองคะแนนสำหรับคะแนนที่โดนลบหน่อย
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปน่ะครับ....ผมว่าผมจะเขียนให้ดีขึ้น
สักวันหนึ่ง.................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
