#ซอโซ่ล่ามธีร์
ด่านที่ 7
น้อง
แม้จะได้อยู่ทีมเดียวกันแต่โซ่ไม่เคยคิดว่าจะได้เข้าห้องพี่ธีร์ เด็กหนุ่มกวาดสายตาไปรอบห้องสูทที่ทำให้รู้ว่ารุ่นพี่ดูแลแต่หน้าตาตัวเอง ส่วนห้องนั่งเล่นนั้นค่อนข้างเรียกได้ว่าไม่เป็นท่า ไม่ว่าจะเสื้อผ้าใส่แล้ว จานที่ยังไม่ล้าง ไปจนถึงจอยเกมเพลย์สเตชั่นที่วางระเกะระกะอยู่บนพื้น
“ไปอาบน้ำสิ” เขากับพี่ธีร์เหนื่อยมาทั้งวัน และโซ่คงไม่คิดจะนอนทั้งที่ตัวเหนียวแบบนี้แน่ ๆ แต่ทำไมคำพูดของพี่ธีร์ชวนให้รู้สึกแปลก ๆ ก็ไม่รู้
“งั้นก็รบกวนด้วยนะครับ...” เด็กหนุ่มตัวผอมก้มศีรษะเล็กน้อยพร้อมรับผ้าขนหนูมากอดแนบอก โซ่มองตามแผ่นหลังกว้างของผู้ชายตัวสูงที่กำลังบิดขี้เกียจจนได้ยินเสียงกระดูกลั่น ก่อนจะเปิดเกมเพลย์แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา
“จะอาบนานเปล่า?”
“ไม่ครับไม่ โซ่อาบแค่แป๊บเดียว”
“ดี อย่าให้พี่รอนาน” โอ๊ย... แล้วดูพูด เหมือนหนังโป๊ญี่ปุ่นที่เจมส์เคยเปิดให้ดูเลย แต่ติดที่ว่าโซ่ไม่ใช่นางเอกก็เท่านั้น
เอาไงดีนะ... ผ่านมาขนาดนี้แล้วพี่ธีร์จะสร่างเมาหรือยัง บางทีคำพูดกับสายตาเยิ้ม ๆ ที่มองมานั่นแค่แหย่เล่นเฉย ๆ หรือเพราะพิษเหล้ากันนะ แย่แล้วสิ คำบอกเล่าของเพื่อนที่มีต่อคนเมาไหลพรวดพราดเข้ามาให้ได้คิดไม่หยุดเลย ‘คนเมากล้าทำทุกอย่างแหละมึง’ โห อาร์มอะ ไม่ได้หรอก ขืนพี่ธีร์หน้ามืดจับเขากดกับโซฟาคงหนังชีวิตแน่ ๆ โซ่ไม่อยากเป็นเหยื่ออารมณ์
“น้องเด๋อ”
“...!!!” แค่ได้ยินเสียงก็สะดุ้งจนสุดตัว เด็กหนุ่มถอดเสื้อยังไม่พ้นจากศีรษะก็ต้องค้างอยู่ท่านั้นแล้วปล่อยให้เสียงเคาะประตูห้องน้ำกดดันอยู่ครู่หนึ่ง ระหว่างนั้นก็กังวลไปต่าง ๆ นานาว่าคนขี้แกล้งจะวางแผนอะไรอยู่หรือไม่ โซ่กอดเสื้อยืดที่เพิ่งถอดออกไว้แนบอก คิดทบทวนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหมุนลูกบิดเข้าหาตัวเล็กน้อยพอให้มองเห็นสถานการณ์ด้านนอก “ครับพี่ธีร์”
“ชุดนอน”
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มมองหน้าอึน ๆ ที่โผล่ออกมาให้เห็นแค่นั้น ก่อนจะมองมือขาว ๆ ที่ค่อย ๆ ยื่นออกมารับเสื้อกับกางเกงเหมือนหนังผีสักเรื่องที่กำลังจะลากตัวประกอบเข้าไปแดกในช่องแคบ
“เป็นไร กลัวเห็นปิก๊ะจูเหรอ”
“ครับ...?” เห็นไหม น้องเด๋อแม่งก็เป็นอย่างนี้ ชอบทำตัวมึน ๆ ชวนให้แกล้งอยู่เรื่อย ดูทำหน้าทำตาเข้า “โซ่จะอาบน้ำ”
เขาดันประตูไว้พร้อมทำหน้าอ้อร้อ ดันประตูแข่งกันอยู่ครู่หนึ่งท่ามกลางเสียงอู้อี้ของน้อง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายยอมถอยออกมาเสียเอง
“กลัวไรวะ มีเหมือนกัน”
“มีเหมือนกันก็ใช่ว่าจะต้องเอาให้ดูนี่ครับ” น้องเด๋อมองอย่างต่อต้าน แล้วปิดประตูใส่หน้าเขา
“ก็แค่อยากรู้ว่าใครใหญ่กว่าเฉย ๆ ขอดูหน่อยดิ” ธีร์เอาหน้าแนบประตู แอบเคาะไปสองทีแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ คาดว่าเด็กมันคงเขินหรือไม่ก็รำคาญอย่างสุดหัวใจ ถึงได้หันไปเปิดฝักบัวแทนที่จะต่อปากต่อคำกัน
*
Bella V.: ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ เบลจะปิดเครื่องนอน
Translate : โทรมาง้อเดี๋ยวนี้ ยังไม่ได้ปิดเครื่อง โทรมาแล้วก็ทำตัวหงอย ๆ ยอมรับผิดแล้วพาไปชอปปิงด้วยหลังจากอ่านข้อความในไลน์รอยยิ้มที่เกิดขึ้นเพราะได้แกล้งคนก็จางหายไป ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนกับปัญหาเดิม ๆ ซึ่งไม่เคยหาตรงกลางได้ ธีร์ผิดเองที่ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนทั้งวันทั้งคืนจนทำให้แฟนเหงา แต่ก็ใช่ว่าตอนที่เขานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่คอนโดแล้วเบลจะสนใจ ก็เห็นใช้ชีวิตในโซเชียลได้อย่างปกติ เหมือนร่างกายและหัวใจต้องการเขาแค่เฉพาะตอนออกไปหาเพื่อน
THREE: ธีร์ว่าธีร์บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะว่าวันนี้จะไม่ว่างทั้งวันเพราะต้องทาสีร้านพี่ตั้บ
THREE: ถ้ามันไม่มีเรื่องให้ทะเลาะก็อย่าทำให้มันมีได้ไหมเบล ธีร์เหนื่อยอะ
ปิดมือถือบ้าง เขาไม่พร้อมจะแบกรับความกดดันจากแฟนสาวที่อาจจะเป็นฝ่ายโทรกลับมาเสียเอง ธีร์เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มพร้อมมองทีวีจอแบน กดเข้าเกมหวังจะหาความบันเทิงช่วยทุเลาความหัวเสีย ก่อนจะชำเลืองไปทางห้องน้ำที่ยังคงเงียบกริบ น้องเด๋อก็ช้าเหลือเกิน
“เสร็จแล้วครับ” เหมือนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรน้องถึงเปิดประตูออกมา ธีร์เบนสายตาจากจอสี่เหลี่ยมไปทางเด็กเด๋อที่กำลังยืนเช็ดผมตัวเองอยู่ตรงนั้น ก่อนจะผายมือไปทางห้องน้ำอย่างมีมารยาท
“ทำไมอาบนาน ขี้เหรอ”
“เปล่าครับ โซ่กลัวพื้นมันลื่นเลยขัดห้องน้ำให้น่ะ”
“ขัดเพื่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่บ้านก็มาจัดการแล้ว” ธีร์เลิกคิ้วมอง มันก็ไม่ได้สกปรกโสโครกขนาดทนมองไม่ได้เปล่าวะ “พี่ชวนมานอนด้วยเพราะรถไฟฟ้าหมดนะเว้ย ไม่ได้หวังให้มาเก็บของให้”
“โซ่รู้ แต่ถ้าเป็นเรื่องรถไฟฟ้าหมดโซ่ก็ยังนั่งแท็กซี่กลับได้ครับ”
“แท็กซี่มันอันตราย ไม่เคยเห็นข่าวลงโครม ๆ เหรอ โดนพาขับเข้าซอยเปลี่ยวแล้วปล้นเอาไอฟงไอโฟน กระเป๋าเงิน ของมีค่างี้ เกิดโดนเองกับตัวจะทำไง สภาพแบบนี้คงโดนฆ่าแล้วไม่ข่มขืน”
“เรื่องโดนฆ่าอาจเป็นไปได้ครับ แต่โซ่ว่าแท็กซี่คงไม่อยากข่มขืนเด็กผู้ชายแบบโซ่หรอก คงปล้นแล้วก็อัดโซ่จนน่วม แล้วก็ขับหนีไปเลย” ดูมัน คนอุตส่าห์เป็นห่วงยังจะหาเหตุผลทุ่งหญ้าโพนี่มาเถียงตาใส
“ยิ่งไม่สู้คนแบบนี้โจรยิ่งชอบ ไม่ใช่ไอ้เชี่ยพี่ตั้บนะเว้ยที่จะโดนโจรปล้นแล้วแม่งปล้นโจรคืนอะ”
“โห เรื่องจริงเหรอครับ?”
“เออดิ สมัยมันเป็นเด็กช่าง” โซ่ปิดปากขำจนตาหยี กับเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน และเขาก็บ้าจี้เล่าต่อเพราะอยากให้เด็กมันหัวเราะมากกว่านี้ “สรุปโจรมีอยู่สี่สิบบาท แต่พี่มันเป็นคนดีไงเลยยอมแบ่งให้คนละยี่สิบ นี่แหละ คนจริงย่อมมีตำนานเสมอ” ธีร์มองน้องเด๋อที่เอาแต่หัวเราะจนไหล่สั่น หน้าเน่อนี่แดงไปหมด เส้นตื้นอะไรขนาดนั้น “ไม่ต้องเก็บแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่บ้านมา”
“ตกลงครับ งั้นพี่ธีร์เข้าไปอาบน้ำนะ โซ่รับรองว่าปลอดภัยแน่นอน ไม่มีทางลื่น” น้องเด๋อยิ้ม เขาจึงยันตัวลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ แกล้งพุ่งหน้าเข้าหาให้สะดุ้งเล่น
“เป็นห่วงหรือไง?” ก้มลงสบตาพร้อมขยับเข้าไปใกล้ ๆ ไล่ต้อนเอาจนอีกฝ่ายตั้งท่าจะเดินหนี แต่เขาเอามือทาบกับผนังกันไว้ได้เสียก่อน “ตอบ”
“กลัวแม่บ้านเหม็นคาวเลือดถ้ามีคนล้มหัวฟาด -- อ๊า!!!” โซ่หลับตาปี๋เพราะโดนล็อกคอเข้าไปในอ้อมกอดคนตัวโตกว่า เด็กหนุ่มหัวเราะกับมุกที่ไม่รู้ว่าตลกหรือไม่ แต่การตอบว่าเป็นห่วงอาจทำให้บรรยากาศชวนเงียบยิ่งกว่านี้ ดังนั้นโซ่จึงยอมให้พี่ธีร์แกล้งดีกว่า
“ไดร์อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เป่าผมให้แห้งแล้วไปนั่งเล่นเกมซะ”
“Roger that.” (รับทราบ)
“มีเล่นคงเล่นคำ เดี๊ยะ ๆ” ธีร์เบ้ปากมองหน้าใส ๆ ของคนอายุน้อยกว่า ก่อนจะเอาผ้าขนหนูที่พาดอยู่กับคอน้องขึ้นปิดแววตาซื่อ ๆ ที่กำลังช้อนมองมา
“โซ่อยากเป็นคนตลกให้ได้สักเสี้ยวนึงของพี่แหลมครับ ต่อไปนี้จะหัดเล่นมุก เผื่อได้ห้าบาทจากพี่ธีร์บ้าง”
“พูดมากจริง”
เขาพึมพำพร้อมยีกลุ่มผมเปียกชุ่มแรง ๆ อย่างมันเขี้ยว ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ชายหนุ่มตัวสูงพรูลมหายใจทางริมฝีปากกับความรู้สึกดีที่ปะปนไปด้วยความรู้สึกผิด ขณะที่เบลกำลังงอนและรอให้ง้อ แต่เขากลับใช้เวลาอย่างมีความสุขกับเด็กใหม่ในทีมที่เริ่มสนิทใจกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
ความสบายใจในแบบที่ไม่ได้รับมานาน เขาจึงอยากเก็บเกี่ยวมันไว้มากกว่าการเอาตัวเองไปจมอยู่กับความอึดอัดใจ ให้ตาย... ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเคยมีความสุขกับการมีแฟนมากกว่านี้
ธีร์มองขวดแชมพู สบู่ และสเปรย์เซตผมที่เคยวางระเกะระกะจนหยิบจับไม่ถูก แต่ตอนนี้มันถูกจัดอย่างเป็นระเบียบพร้อมพื้นที่เงาสะอาดไม่ต่างจากฝีมือแม่บ้าน
ชายหนุ่มยิ้มขำกับความธรรมดาที่ดูพิเศษขึ้นมาเมื่อมีคำว่าใส่ใจอยู่ในนั้น ธีร์เชื่อแล้วว่าการเลี้ยงดูลูกแม่งโคตรสำคัญ ดังนั้นเขาจึงอยากเห็นหน้าผู้ให้กำเนิดจริง ๆ ว่าเป็นแบบไหน นิสัยลูกถอดมาจากพ่อหรือแม่ และเลี้ยงอย่างไรน้องเด๋อถึงได้เป็นคนน่าเอ็นดูอย่างนี้
*
“เอาปะละ มาดิมา”
“ถ้าโซ่อัดอัลติ*ใส่พี่ธีร์ต้องร้องแน่ ๆ นี่ไม่ได้ขู่นะครับ พูดจริง”
*อัลติ คือ ท่าสุดยอด“กลัวแล้วจะบอก สำหรับน้องพี่แค่ใช้นิ้วก้อยดีดทีเดียวก็ชนะแล้ว หรือจะให้ทำท่าสะพานโค้งหลับตาเล่นก็ยังได้”
“หยามกันแบบนี้ งั้นเอาท่าผัดมาม่าไปกินก่อนเลยคำแรก”
“เข้ เล่นทีเผลอเหรอวะ!!”
ธีร์สบถคำหยาบพลางชำเลืองมองคนที่นั่งกดจอยเกมอยู่ข้าง ๆ หัวเราะคิกคักอย่างนึกสนุก มันให้ความรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เล่นด้วยกันแล้วเขาแพ้ ซึ่งถ้าน้องเด๋อหันมาทำหน้าหงิมพร้อมบอกบอกว่า ‘ขอโทษนะครับ โซ่ขี้โกงเอง’ ก็จะยอมเฉย ๆ หรอก
“อีกไม่กี่ทีก็จะได้ไปเฝ้ารากมะม่วงแล้วนะครับ”
ยังเพลินอยู่“ยืนให้ตีฟรี ๆ ด้วย ใจดีจัง”
ฮึ่ยยยยยยยยย!!!!ธีร์เอนตัวเบียดเข้าหาแล้วพยายามแย่งจอยมาอย่างหมาขี้แพ้ “โอ๊ะ! พี่ธีร์จะโกงเหรอ ไม่ได้นะครับ!”
น้องเด๋อเบี่ยงหลบเต็มองศาจนเขาต้องทิ้งจอยของตัวเอง ยันเข่ากับโซฟาตั้งท่าเตรียมฆ่าเด็กที่บังอาจเหยียบจมูกเสืออย่างเขา
“พี่ธีร์อย่าขี้โกงสิครับ อะ... อย่า... อย่าจิ้มเอว! อ๊า!” ธีร์เริ่มจัดการเด็กอย่างไม่ปราณี แต่เสียงน้องร้องดันเหมือนหนัง GV ที่เคยเข้าไปเปิดดูเล่น ๆ เลยว่ะ ประเด็นคือเสือกจำได้ทั้งที่ดูแค่ไม่กี่ครั้ง
เขาจับอีกฝ่ายกดลงกับโซฟา ใช้มือข้างเดียวรวบข้อมือทั้งสองของน้องเด๋อไว้พร้อมจี้เอวเอาให้น้ำหูน้ำตาไหล คนที่นอนงอตัวหันข้างทั้งหัวเราะและโอดครวญอย่างทรมาน อ้อนวอนขอชีวิตจากฆาตกรในชีวิตจริงที่กำลังสนุกไปกับการแกล้ง
แต่จุดจบในเกมคือการถูกแขวนกับตะขอ ส่วนน้องเด๋อ... หน้าแดง กระดุมเสื้อเม็ดบนหลุดจนเห็นไหปลาร้า และน้ำตาที่เหมือนจะไหลออกมาเพราะหัวเราะมากเกินไป
เชี่ยละ แบบนี้มันไม่ใช่“มองไร ลุกมาเล่นต่อ” ถ้าจะถูกมองว่าเป็นไบโพล่าร์ก็คงไม่ผิด เมื่อคนที่เคยสนุกกับการจี้เอวผละตัวออกไปคว้าจอยเกม ทำหน้าเข้มเหมือนก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“หัวเราะจนน้ำตาไหลเลยครับ”
“ไปฟ้องแม่ดิ” งงตัวเอง อยู่ดี ๆ ก็วิ๊บใส่เด็กเฉย แล้วนั่นอะไร ทำไมไม่รู้จักดึงคอเสื้อขึ้น สภาพเหมือนเพิ่งโดนย่ำยีมาไม่มีผิด “คอเสื้อ”
“ครับ?”
“กระดุมหลุดจนจะเห็นนมแล้ว นั่นน่ะเห็นไหม ก้มหน้าลง” เขาถลึงตาคาดโทษ อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นมนุษย์เมนส์เพราะความเด๋อไม่ทันโลกของคนข้าง ๆ
“ทำไมเหรอครับ?” กูอยากบ้า ยังจะถามอีก “ปกติโซ่กับเพื่อนก็ถอดเสื้อว่ายน้ำกัน ไม่เห็นมีใครตื่นเต้นกับนมผู้ชายเลย”
“แล้วเมื่อกี้ปิดประตูทำไม หะ ปิดทำไม?” ก็ตอนว่ายน้ำไม่ได้อยู่สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย หน้าแดง น้ำตาคลอแบบนั้นปะ
“ก็พี่ธีร์จะดูน้องของโซ่นี่ครับ มันไม่เหมือนกัน”
“อู้ว... น้องงง น้องของโซ่” พอเห็นพี่ธีร์ทำหน้าอ้อร้อเหมือนไม่อยากเอาเหตุผลมาคุยกันแล้วว่าการเห็นนมผู้ชายด้วยกันมันต่างจากการเห็นน้องชายมากแค่ไหน โซ่จึงมองไปอีกทางพร้อมเอามือปิดหูไม่รับฟังใด ๆ อีก
“ข้างล่างไม่ใช่จุดจะเอามาโชว์กันได้อย่างหน้าตาเฉยนี่ครับ ถ้าเกิดตอนนั้นโซ่เปิดประตูออกแล้วบอกว่า ‘ดูเลยครับพี่ธีร์ เอาให้เต็มตาเลย’ แบบนั้นมันคงแปลกมาก ๆ เลยล่ะ”
“ก็ใช่ แต่ถามว่าถ้าให้ดูเอาไหม ก็คงตอบว่าดู” เขาจับปลายคางตัวเองพลางหรี่ตามองน้องหัวจรด – เค ไม่เกรียนก็ได้
“โซ่ไม่ให้ดูหรอกครับ พี่ธีร์ชอบแข่งกับคนอื่นแม้แต่เรื่องขนาดเหรอ”
“ใช่ แล้วมั่นหน้ามั่นโหนกด้วยว่าใหญ่กว่าแน่นอน”
“ลามกที่หนึ่งเลยอะ...” น้องเด๋อมองด้วยแววตาผิดหวัง ขณะที่เขาเก๊กหน้าหล่อพร้อมวาดแขนลงกับพนักโซฟา
ทั้งคู่กลับไปเล่นเกมต่อ การต่อสู้ของตัวละครในจอทีวีเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง และน้องเด๋อก็เลือกตัวหมาน้อยกล้ามโตมาสู้กับเขา ไม่มีใครพูดอะไรอีก เด็กที่เคยขี้เขินกำลังเพลิดเพลินไปกับการลองท่าสุดยอดแบบใหม่จนเหมือนเรื่องถูกคร่อมจี้เอวเมื่อครู่ไม่เคยเกิดขึ้น หรือไม่ใช่เรื่องที่ควรเก็บมาใส่ใจ
ใช่... มันก็ควรเป็นอย่างนั้นแหละถูกแล้ว มีแต่ไอ้ธีร์คนเดียวนี่แหละที่จมอยู่กับภาพไหปลาร้าขาว ๆ และหน้าแดง ๆ เชี่ย เหล้าที่แดกไปกับพวกพี่ตั้บก็น่าจะออกไปตอนฉี่แล้วไม่ใช่เหรอวะ
ทำไม... เขาถึงได้รู้สึกแปลก ๆ
*
ธีร์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเพราะรู้สึกปวดคอ ก่อนจะค่อย ๆ ระลึกชาติว่าอะไรที่ทำให้เขานั่งหลับคอพับอยู่บนโซฟาแทนที่จะเป็นเตียงหกฟุตนุ่ม ๆ ชายหนุ่มอ้าปากหาวหวอด ๆ มองนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังเพื่อให้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสามแล้ว และหนังสงครามปี 1988 ที่เปิดดูหลังเล่นเกมก็กำลังขึ้นเอ็นด์เครดิต
จำได้ว่าพอดวลเกมต่อสู้กันอย่างถึงพริกถึงขิงไปสักพัก ธีร์ก็ชวนน้องเด๋อเปิดเบียร์ดื่ม ซึ่งเขาก็ประหลาดใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมเด็กมันยอมยกซดเป็นเพื่อนทั้งที่ตอนอยู่กับพวกพี่ตั้บก็ดื่มแต่น้ำอัดลม และน้องเด๋อก็ให้เหตุผลมาว่า
‘ถ้าเมาข้างนอกก็กลัวจะแปลงร่างต่อหน้าคนอื่นน่ะครับ โซ่กลัวเป็นภัยสังคม แต่ถ้าเมาในห้องพี่ธีร์ อย่างน้อยโซ่ก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำแล้วกลับมานั่งได้’สุดท้ายเหตุผลของชีวิตก็ยังเป็นความกลัวอาย แต่ก็สมเป็นน้องเด๋อดี
เขาปิดทีวีพลางเอนหลังพิงกับพนักโซฟา แล้วก็หันไปเห็นว่าอีกคนก็มีสภาพไม่ต่างกันนัก ธีร์ยิ้มขำกับก้อนกลม ๆ ที่นอนขดอยู่บนโซฟา ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าน้องเด๋อเป็นพวกเมาแล้วหลับ มากกว่าจะตะโกนโหวกเหวกโวยวายปล่อยด้านมืดออกมา
คงเหนื่อยจากการทาสีร้านมาทั้งวันสินะ ไหนจะตื่นเช้าแล้วนอนดึกเพราะทนเล่นเกมกับเขาอีก เด็กคนนี้ใส่ถ่านกี่ก้อนกัน?
“เฮ้ย”
“...”
หลับลึกเอาเรื่องว่ะ“น้องเด๋อ”
ไม่ตื่น?“นี่”
เอาจริงดิ?“โซ่”
“...อือ”
เสียงขานตอบในลำคอทำให้ชั่งใจว่าจะแกล้งจนสะดุ้งตื่นหรือปล่อยให้หลับไปจนเช้าดี? ชายหนุ่มเคาะปลายนิ้วลงบนหลังมืออีกคนเบา ๆ ระหว่างใช้ความคิด ซึ่งคนอายุน้อยกว่าก็ยังคงหลับไม่รู้เรื่องเหมือนในทีแรก
“โซ่...” ธีร์ก้มลงกระซิบจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นของแชมพู ทั้งที่ใช้ขวดเดียวกัน... แต่เขาไม่เคยรู้ว่ามันหอมมากขนาดนี้กระทั่งได้ดมใกล้ ๆ “ลุกไปนอนบนเตียงเร็ว นอนตรงนี้เดี๋ยวปวดคอ”
ธีร์เขย่าแขนเบา ๆ และคนเมาง่วงปนเมาเบียร์ก็ยอมตื่นในที่สุด หน้ามึน ๆ กับผมเผ้าที่ชี้โด่เด่นั้นน่าเอ็นดูน้อยเสียที่ไหน เขานึกถึงไอ้โฟร์ น้องชายที่อายุมากกว่าน้องเด๋อหนึ่งปี แต่ต่างกันตรงที่มันทำให้เขามองนานแบบนี้ไม่ได้
“เตียงเหรอครับ...” ธีร์พยักหน้าพร้อมชี้ไปด้านหลัง ซึ่งอีกฝ่ายก็พยายามชะโงกมองโดยไม่ให้แรงโน้มถ่วงของโลกพาล้มจนตกโซฟาไป น้องคงง่วงแล้วก็เมามากจริง ๆ ถึงต้องขยี้ตาหลาย ๆ ครั้งเพื่อปรับให้ภาพในห้องของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น
“โซ่ว่าโซ่นอนตรงนี้ดีกว่าครับ พี่ธีร์ไปนอนเถอะ”
“มีเตียงแล้วจะนอนตรงนี้ทำไมวะ ลุก” เขายืนขึ้นแล้วตรงเข้าไปในห้องนอน แต่พอรู้ว่าอีกคนไม่ได้ตามมาจึงหันกลับไปส่งสายตาเป็นเชิงเร่ง
“โซ่เกรงใจครับ... ขอนอนตรงนี้ดีกว่า”
“เตียงพี่เคยนอนเบียดกันสามคน หรือถ้ากลัวว่าจะนอนน้ำลายไหลก็ให้คิดซะว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้สาย ๆ จะมีแม่บ้านเข้ามาเปลี่ยนผ้าปูให้ ทีนี้สบายใจยัง?”
“...” สมองคงยังประมวลผลไม่เสร็จถึงได้นั่งโงนเงนปรือตาอย่างคนเมาอยู่ตรงนั้น น้องเด๋อพยักหน้าแล้วเดินมาหาเขา แต่ก็นั่นแหละ คนเด๋อก็ยังเป็นคนเด๋อ ที่เดินชนเหลี่ยมตรงมุมทางเดินเข้าอย่างแรงจนต้องกุมหน้าผากตัวเอง
“เจ็บจัง...”
“ซื่อบื้อ” ธีร์พึมพำพลางส่ายหน้าหน่าย ๆ มองเด็กน้อยที่ลงไปนั่งยอง ๆ ลูบเหม่งตัวเองพร้อมเสียงอึกอักเหมือนคนจะร้องไห้ เหลี่ยมมันคงด่าอยู่ในใจ กูอยู่ของกูดี ๆ ก็เดินเอาหน้าผากมาโขกเอง
“เตียงไปทางไหนนะครับ... ทางนี้ใช่ไหม...” คนง่วงงึมงำย้ำคิดย้ำทำกับตัวเองแล้วค่อย ๆ คลานไปกับพื้น พอเห็นอย่างนั้นธีร์จึงหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“จะไปไหน โซ่ ทางขวา บอกว่าขวาไง นั่นซ้าย”
“พี่ธีร์น่าจะเปิดไฟหน่อยนะครับตรงนี้มันมืดมากเลย... ไม่สิ... พี่ธีร์รู้อยู่แล้วว่าต้องเดินไปทางไหนเพราะนี่คือห้องพี่ธีร์นี่นา... เพราะฉะนั้นพี่ธีร์ต้องเดินในที่มืดได้อยู่แล้ว... ส่วนโซ่ก็ต้องใช้ความพยายาม...”
ยัง ยังไม่หยุดพูดกับตัวเอง ชายหนุ่มมองก้นคนเมาที่กำลังคลำพื้นอย่างระมัดระวังเหมือนคนพร้อมจะหลับกลางอากาศได้ทุกเมื่อ และพอไม่เห็นจุดหมายสักทีน้องเด๋อคงท้อ ถึงได้นอนลงบนพื้นและบอกว่าจะไม่นอนเตียงแล้ว เขาจึงตัดสินใจตรงเข้าไปรวบตัวอีกฝ่ายขึ้นในท่าเจ้าสาว
“ดื้อว่ะ”
คนเมาไม่ได้ลืมตามองเขาด้วยซ้ำ ช่างเป็นคนเมาแล้วเอาแต่นอนอย่างเดียวจริง ๆ ธีร์มองคนในอ้อมกอดที่ศีรษะโงนเงนแบบที่หาความมั่นคงให้ตัวเองไม่ได้ ก่อนจะหงายเงิบหมดสภาพเกมเมอร์ม้ามืดที่ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชมในความเก่ง
ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ก็กลัวเลือดจะไหลลงหัวจะตาย ธีร์วางอีกฝ่ายลงบนเตียง และช้อนศีรษะทุยขึ้นเพื่อจัดหมอนให้พอดีก่อนจะห่มผ้าให้เด็กเด๋อ ขายาวก้าวไปอีกฝั่ง ถอดสลิปเปอร์ออกแล้วขึ้นเตียงพลางมองคนหลับ ซึ่งไม่รู้อะไรดลใจถึงได้เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นให้ราวกับว่าที่จัดแจงไปเมื่อครู่มันยังไม่ดีพอ
“ถ้าตื่นแล้วจะล้อให้อายเลย” เขาพลิกตัวหันหน้าเข้าหาพลางยันศอกกับหมอน จ้องมองจมูกรั้นกับการหายใจที่ผ่อนเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ
ท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงความคิดเท่านั้นที่ยังคงทำงานอยู่ และธีร์ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเอื้อมมือออกไปหวังจะสัมผัสแก้มเด็กคนนี้ มันไม่มีเหตุผลสักนิด แม้แต่ตอนที่ไอ้แหลมเมาเรื้อนเป็นหมาเขาก็ยังใช้เท้าเขี่ยให้มันกลิ้งไปชิดขอบเตียง มากกว่าจะเป็นการดูแลอย่างทะนุ –
เดี๋ยว... ทะนุอะไร ไม่ใช่ มันต้องมีความหมายน้อยกว่าคำ ๆ นี้สิคนที่กำลังชกต่อยกับความคิดตัวเองเริ่มขมวดคิ้วเพราะรู้สึกได้ถึงการขยับตัวของอีกคน ธีร์ค้างมือไว้กลางอากาศ รีบกำเข้าหาตัวก่อนจะมีคำถามให้คิดมากกว่านี้ แต่สุดท้ายเจ้าเด็กเด๋อก็ขยับเข้ามาบดเบียดกับแผงอกเขาราวกับว่ามันเป็นหมอนข้างใบใหญ่ที่ให้ความอบอุ่นได้ดีไม่แพ้ผ้านวม
“...”
เหมือนถูกหยุดเวลาเพียงเพราะรู้สึกได้ถึงความอุ่นจากร่างกายอีกคน มันไม่ตลกเกินไปหน่อยเหรอวะที่เขาจะทำตัวไม่ถูกทั้งที่เป็นฝ่ายเริ่มสกินชิพน้องเด๋อก่อนตลอด และทุกครั้งมันคือความเคยชินกับการแตะเนื้อต้องตัวคนอื่น แต่คราวนี้น้องเป็นฝ่ายเริ่ม ถึงจะไม่รู้ตัวก็เถอะ แต่นั่นก็ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน และมันส่งไปในทางที่เขาก็ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเด็กผู้ชายคนนี้
บ้าไปแล้วใช่ไหม ธีร์ได้แต่ถามตัวเองTo be continuedกินโค้กก็ดีอยู่ละรู้ก
---------------------------------------------
/// เกมที่พี่ธีร์กับน้องเด๋อเล่น คือ DBDL อย่างที่ถามกันมาเลยงับ เราไม่ได้ใส่ชื่อเกมเข้าไปเพราะรู้ว่าเกมนี้มันซบเซาไปสักพักใหญ่แล้ว แต่ที่เลือกเอาเกมนี้มาเพราะต้องการใช้มันเชื่อมกับตัวละครหลักเข้าหากันงับ เพราะมันมีผลกับพล็อตนี้ไปจนจบเรื่องเลย
อันที่จริงเคยคิดว่าจะใช้ DotA2 แต่มันยังไม่เข้ากับตอนจบนิยายในแบบที่เราคิดไว้ฮับ TvT พอเป็นเรื่องนักกีฬา E-Sport เหมือนอย่างที่หลาย ๆ คอมเมนต์บอกเลยงับว่าตัวละครในเรื่องจะยืนกับอาชีพนี้ไม่ได้ด้วยเกมนี้แน่ ๆ เพราะการแข่งทัวร์นางน้อยจริง ๆ อะเนอะ และถ้าทีมนี้จะไปถึงฝั่งฝันได้อย่างจริงจัง มันก็ต้องเป็นเกมที่มั่นคงสักหน่อยเช่นพวก DotA2
พี่ธีร์จะพาทีมไปไกลได้แค่ไหน เดี๋ยวรออ่านกันเลยนะงับ :3
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ที่ให้กำลังใจ แล้วก็คอมเมนต์ที่แนะนำเรานะงับ ดีใจมาก ๆ เลยที่มีคนสนใจเรื่องเดียวกัน TvT
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
