กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
♥ ตอนพิเศษ ♥“ชาเย็นใส่นมเยอะๆ แก้วหนึ่งครับ”เสียงทุ้มเอ่ยบอกป้าคนขายคนเดิมร้านเดิมในโรงอาหาร ก่อนจะจ่ายเงินแล้วรับแก้วมาให้คนที่วันนี้ไม่แม้แต่จะยิ้ม ไม่ว่าใครจะเรียกว่าอินอินหรือน้องอินก็ตามปายยื่นแก้วใสที่มีสีน้ำตาลส้มเพราะเครื่องดื่มข้างในให้คนที่ยังคงทำหน้าบึ้ง ก่อนจะกึ่งจูงกึ่งบังคับให้คนตัวเล็กกว่าข้างๆ ออกเดิน“อินอยากกินไรวันนี้” น้ำเสียงอ่อนโยนถามคนที่เงียบสนิทมาตั้งแต่เช้า ..หรือนับจริงๆ ก็คือเมื่อคืน“.....”“จะเลือกเองหรือให้เราเลือกให้” ความอ่อนโยนเริ่มลดระดับเมื่อได้รับความเงียบเป็นคำตอบ“เราไม่กิน” “ผัดผักรวมร้านนั้นก็น่าอร่อยนะ”“เอาหมูกระเทียม” คำตอบมาพร้อมเสียงจิ๊ปากขัดใจ ก็ไม่อยากคุยด้วยไง ถึงหิวก็ไม่อยากกิน แต่ถ้าเรื่องเยอะกว่านี้หมอนั่นยัดผัดผักเข้าปากเขาจริงๆ แน่นอน“ไข่ดาวไม่สุกด้วยเนอะ”ไม่ต้องมาทำเป็นเนอะเลย นี่โกรธอยู่ไง“อือ...”แต่ก็ต้องตอบรับ ถึงจะโมโหแต่ของกินก็ต้องมาก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ท้องอิ่มแล้วอาจจะคิดแผนดีๆ ออกก็ได้ รอสักพักข้าวหมูกระเทียมหนึ่งจาน กระเพราไข่เยี่ยวม้าอีกหนึ่งจานก็อยู่ในมือคนตัวสูงกว่าที่วันนี้อยู่ในชุดวอร์มของมหาวิทยาลัยเพราะอีกไม่กี่วันก็ถึงวันแข่งจริงแล้ว ช่วงนี้เลยต้องซ้อมหนักกว่าที่ผ่านมา “เราถือให้ อินเดินไปเถอะ พวกนั้นไลน์มาบอกว่าโต๊ะอยู่แถวๆ หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวไก่” แม้จะเงียบและไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ยอมเดินไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก เมื่อถึงโต๊ะก็เลือกนั่งฝั่งที่มีเพื่อนนั่งกันแล้วสองคน แม้จะเบียดเพื่อนไปบ้างแต่พอเห็นสีหน้าบูดบึ้งพร้อมปากคว่ำก็ไม่มีใครทักอะไร ได้แต่ส่งสายตาถามคนที่มาด้วยกันซึ่งฝ่ายนั้นก็ได้แค่ส่ายหน้ายิ้มๆ ขยับปากบอกเพื่อนแบบไม่มีเสียงว่า“งอน”“เป็นอะไรอ่ะอิน ดูไม่เจริญอาหาร” หน่วยกล้าตายคนแรกถามขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนสนิทเขี่ยข้าวในจานไปมา ทั้งๆ ที่นี่ก็เป็นหนึ่งในเมนูไร้ผักที่เจ้าตัวชอบ“ไม่อยากกิน” ตอบเพื่อนพลางวางช้อนส้อมลง ทำท่าจะรวบเก็บแต่ก็ถูกเสียงนิ่งๆ ขัดขึ้นก่อน“กินหมูให้หมด”“.....”“อิน”เพียงเรียกชื่อซ้ำอีกครั้งเท่านั้น มือซ้ายของเจ้าของชื่อที่ถือส้อมอยู่ก็จิ้มหมูสี่ห้าชิ้นรวดเดียวก่อนจะยัดเข้าปากทั้งหมด รีบเคี้ยวรีบกลืนก่อนจะลุกขึ้นคว้าจานข้าวตัวเองแล้วบอกเพื่อนที่เหลือ ก่อนจะรีบเดินออกไป“กูกลับบ้านละนะ”พอพ้นร่างของคนที่วันนี้ทำตัวแปลกๆ เพื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่รู้สาเหตุก็หันมามองคนที่น่าจะให้คำตอบได้เป็นตาเดียว“มึงไม่ตามไปรึไง?”“ไม่อ่ะ วันนี้อินเอารถมาเอง”“ต่างคนต่างมาว่างั้น”“อือ”“ทะเลาะกันเหรอ ทำไมน้องอินของมึงหน้าบูดเป็นตูดเลย”“อือ...” เจ้าของน้องอินตอบเนือยๆ อีกครั้ง สายตายังคงมองตามคนที่เพิ่งลุกออกจากโต๊ะ“จริงจัง?”“ก็มั้ง กูแค่ขัดใจ”“ปกติเห็นตามใจตลอด นี่ไปขัดมันเรื่องอะไรอ่ะ”“อินบอกว่าจะไปสัก”หลังคำตอบนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นเกือบๆ นาที ถึงได้มีใครสักคนโวยวายออกมา“เฮ้ย มึงอย่าไปยอม อินแม่งคิดอะไรของมัน”“เออ นั่นสิ ไม่ใช่ว่าสักแล้วไม่ดีนะ แต่อินอ่ะมึง คุณหนูอินอินของมหาลัยนี้ ผิวขาวๆ นั่นไม่ควรเป็นรอยแม้แต่รอยยุงกัดด้วยซ้ำ”“ของกู”“หืออ? อะไรนะปาย”“อินไง ของกู ไม่ใช่ของมหาลัยนี้”“โอ๊ยยยยยย ไอ้คนขี้หวง นี่ที่ทะเลาะกันเพราะมึงไม่ยอมให้สักสินะ”“เออสิ ใครจะยอม”“แล้วที่บ้านไอ้อินไม่ว่าเหรอวะ”“แม่มันบอกว่าให้คิดดีๆ จะได้ไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลัง ส่วนพ่อมันบอกว่าให้เลือกลายสวยๆ แล้วสักในร่มผ้า เพราะเรียนอยู่”“โห โคตรตามใจ”“แล้วมันอยากสักลายอะไร?”“ตัวอินฟินิตี้อ่ะ”“ก็เล็กๆ นี่นา มันอยากสักตรงไหนมันบอกมึงป่ะ”“ท้ายทอย”“มิน่า พ่อแม่มันถึงยอม”“แต่กูไม่ยอมไง”“กูถามเหตุผลได้ไหมวะ”“มึงจะถามทำไม คนขี้หวงเบอร์ใหญ่แบบไอ้ปาย มันไม่ยอมให้ใครทำอะไรให้ไอ้อินเจ็บอยู่แล้ว อีกอย่างกูก็บอกแล้วไงว่าผิวขาวๆ แบบนั้น...”“หยุดพูดถึงผิวอินสักทีก่อนกูจะลุกไปเตะมึงเนี่ย”“โว๊ะ! มีความเกรี้ยวกราดแม้กระทั่งกับเพื่อนฝูง”“มึงนี่แม่ง...”“เอาน่าๆ พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน ไอ้ปายก็ตามไปง้ออินได้แล้ว คุยกันดีๆ บอกเหตุผลมันไป เดี๋ยวมันก็ฟังมึงเองแหละ”“เออ ถ้าไม่มัวทะเลาะกับพวกมึงกูง้อเสร็จแล้วเนี่ย”“โทษเพื่อน!!”เสียงประสานดังๆ นั้นทำให้คนที่ต้องไปง้อถึงกับหลุดหัวเราะออกมาแม้จะยังอารมณ์เสียอยู่นิดๆ เพราะมีเรื่องไม่ค่อยสบอารมณ์ก็ตามIn Inninn : ทำไม?**แนบรูปรอยสักรูปสัญลักษณ์อินฟีนิตี้แบบที่อยากไปทำ**สเตตัสล่าสุดที่ปรากฎขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนบนแอพพลิชั่นยอดฮิตทำให้ร่างสูงหุ่นนักกีฬาที่เปิดมาเจอส่ายหน้าช้าๆ สายตาเลื่อนอ่านคอมเมนท์ที่เพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆ ทั้งจากคนรู้จักและไม่รู้จัก*ทำไมคืออะไรคะ**รูปสวย คนโพสน่ารัก**ชื่ออินมาจากอินฟีนิตี้เหรอ?* นี่ก็โยงเก่ง*นี่คือลายที่อยากได้เหรอ* อันนี้จากเพื่อนที่รู้เรื่องเพราะเขาเล่าให้ฟัง และอินก็มาตอบสั้นๆ แค่อืม... Parama Pai : ทำไมดื้อเก่ง?ปรมะพิมพ์คอมเมนท์สั้นๆ และคนที่ตามอ่านอยู่ก็พากันเข้ามาถามว่าอะไร ยังไงต่อท้ายเต็มไปหมด แต่เจ้าของข้อความก็แค่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินตามทางไปยังลานจอดรถ...แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อไปก็สนุกแล้วรถสีดำจอดเข้าช่องจอดประจำ วันนี้ที่บ้านเขาไม่มีใครอยู่เพราะทุกคนออกไปทำงานกันหมด และบ้านสีเดียวกันหลังข้างๆ ก็น่าจะเหมือนกัน คราวนี้เป็นทีของคนตัวสูงที่ต้องปีนข้ามรั้วบ้าง เพราะเขาเห็นแล้วว่ารั้วบ้านถูกล็อกและคนล็อกคงไม่ลงมาเปิดประตูให้เขาแน่นอน แต่ปายมีกุญแจบ้านทั้งหลังเพราะฉะนั้นถ้าปีนข้ามรั้วได้การเข้าบ้านก็ไม่ใช่ปัญหา และเพราะบ้านทั้งสองมาจากแปลนคล้ายๆ กันที่แค่สลับซ้ายขวา ประกอบกับเขาเดินเข้าออกบ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นไม่ต้องเสียเวลานานคนที่แอบเข้าบ้านคนอื่นก็มาอยู่หน้าห้องนอนที่ป้ายบนประตูเขียนไว้ว่า "น้องอินอิน" เรียบร้อยกุญแจในมือถูกไขเข้าไปในห้องนอนที่เป็นเพียงห้องเดียวของบ้านที่เพิ่งทำใหม่เมื่อไม่ถึงสองปีที่ผ่านมา เตียงหลังใหญ่อันเดิมถูกยกออก แทนที่ด้วยยกพื้นสูงที่มีฟูกนอนนุ่มๆ ปูอยู่ข้างพรมสีเทา มีหน้าต่างบานใหญ่ที่ปกติเปิดออกไปก็จะเห็นหน้าต่างห้องนอนเขาที่อยู่ฝั่งติดกัน แต่วันนี้ถูกปิดด้วยผ้าม่านคงเพราะเจ้าตัวไม่อยากมองเห็นนั่นแหละ“อิน”“.....”“อินอิน”ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของห้องที่นอนขดตัวใต้ผ้านวมผืนใหญ่ แต่คนเรียกก็ไม่ยอมแพ้ ปายนั่งลงบนฟูกนอนข้างๆ ดึงผ้าห่มลงจนสำเร็จแม้จะต้องออกแรงยื้อกันมากกว่าปกติก็ตาม“ยังไม่หายโกรธเราอีกเหรอ”ตากลมโตตวัดมองอย่างไม่พอใจ แล้วริมฝีปากอิ่มก็เริ่มเบะออกแบบที่ชอบทำบ่อยๆ “นี่เราแวะซื้อชานมไข่มุกมาให้ด้วย ร้านที่อินชอบไง ให้กินสองแก้วด้วยวันนี้”“ไม่กิน” เสียงนี่ห้วนจัด แถมยังทำท่าจะดึงผ้าห่มไปคลุมโปงเหมือนเดิมอีก“ให้เวลาคิดใหม่อีกสิบนาที”“.....”“อร่อยนะ เรารู้ว่าอินชอบ”“.....”“โกรธเราจริงดิ?”“.....”“อินครับ...”“.....”“มานั่งนี่มา” เสียงนุ่มบอกพลางออกแรงยกคนที่ยังทำปากเชิดจมูกเชิดให้มานั่งลงบนตัก แม้อีกคนจะดิ้นแต่แขนสองข้างก็รัดรอบเอวไว้ได้ทัน“พุงนิ่มแล้ว” ไม่เพียงแค่คำพูดแต่มือข้างหนึ่งก็บีบลงที่เนื้อรอบเอวนั้นจริงๆ“นี่!!”“โอ๋ๆ ไม่ว่าละ ไหนมาคุยกันดีๆ ก่อน ทำไมอินถึงอยากสักล่ะครับ”จริงๆ ตอนเด็กๆ เราเคยตั้งกฎระหว่างกันว่าเราจะพูดเพราะๆ กันแม้จะทะเลาะกันแรงแค่ไหนก็ตาม นั่นเป็นเพราะปรมะไม่ชอบให้ “น้องอินของเขา” พูดคำหยาบ แต่ปรมะก็ไม่เคยรู้ความลับหนึ่งอย่างของคนบนตักเลยว่าฝ่ายนั้นไม่ชอบให้เขาพูดลงท้ายว่า ครับ...เพราะมันเขินไงแต่หรือว่าจะรู้ ถึงชอบใช้มันบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ เวลาที่อยากให้อีกคนทำตามความต้องการของเจ้าตัว“เราดูหนังไง ที่ดูกันวันนั้นแล้วตัวเอกสักอ่ะ ที่สักลายพระจันทร์ไว้หลังใบหู เราว่าเท่ห์ดี”“แค่เท่ห์เหรอครับ”บอกว่าอย่าครับไง!!“อือ แล้วเราก็เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วด้วย”“อินรู้ใช่ไหมว่าถ้าสักมันจะติดตัวอินไปตลอดชีวิตเลยนะ”“เดี๋ยวนี้เขามีลบรอยสักแล้ว”“ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม”“แต่เรา...”“อินรู้ใช่ไหม ว่าอะไรที่อินคิดมาแล้วและอินอยากทำมันจริงๆ เราไม่เคยห้ามเลย แต่เรื่องสัก...” ไม่เพียงค่อยๆ อธิบาย แต่มือข้างหนึ่งที่เคยรัดเอวไว้ก็เลื่อนมาทางคอเสื้อด้านหลัง ออกแรงรั้งเสื้อลงมาก่อนจะกดริมฝีปากลงไปบนตำแหน่งที่มีคนบอกว่าอยากไปสักให้เจ้าของผิวขาวขนลุกซู่ “เรื่องที่อินจะทำร้ายผิวสวยๆ ของตัวเองแบบนี้ เราไม่เห็นด้วยเลย” กดจูบลงไปอีกครั้งหลังจบคำอธิบาย ปล่อยคอเสื้อที่รั้งลงมาเมื่อสักครู่แล้วพลิกตัวคนบนตักที่หน้าแดงหูแดงไปหมดให้หันกลับมามองหน้ากัน“ว่าไงครับ แค่เรื่องนี้ได้ไหมที่เราขอ”“เรา...”จะเรียกว่าขี้โกงก็ได้ เพราะเพียงริมฝีปากอิ่มเปล่งเสียงออกมาแค่คำแรก คนตัวโตกว่าก็กดริมฝีปากตัวเองลงไปปิดกลั้นเสียงนั้น แล้วกดลงไปซ้ำๆ อีกสี่ห้าครั้งก่อนจะเอ่ยชิดริมฝีปาก“นะครับอิน เราขอเนอะ”“ข..ขี้โกง...”“นะ”“อือ ก็...ก็ได้”“ก็ได้อะไรครับ”“ไม่สักก็ได้”…Mission complete…จุ๊บ...“เด็กดี”ฮือออออ!!! ปายขี้โกง นี่เขินจนจะระเบิดตัวเองตายแล้ว!!!!...หลังจากเหตุการณ์นั้น 2-3 วัน“จริงๆ ปายมีเหตุผลที่ไม่อยากให้เราสักใช่ป่ะ แบบที่ไม่ใช่เหตุผลดีๆ แบบที่คุยกันวันนั้นอ่ะ”“ก็...มีนิดหนึ่ง”“นิดหนึ่งนี่ต้องเป็นเหตุผลสำคัญแน่ๆ บอกเรามาเลย”“คือ...”“บอกเร็วๆ”“สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”“ทำไมต้องโกรธ”“ไม่ด่าเราด้วย”“อือๆ สัญญา”“เราไม่อยากให้อินโดนเข็มอื่นแทง”“.....”“ก่อนโดนเข็มเราแทงอ่ะ”“ป...ปาย”“เราต้องได้เป็นคนแรกของอินดิ”“.....”“นี่เราจริงจังนะเว้ย”“ทำไมถึงลามกได้ขนาดนี้เนี่ย!!!”..E N D..ฮืออออ เราดีใจมากเลยที่ชอบคู่นี้กัน ขอบคุณมากนะคะ เราเลยมีตอนพิเศษสั้นๆ มาแทนคำขอบคุณค่ะ ^^ฝาก #ปายอินอิน ด้วยนะคะอาจจะมีตอนพิเศษ สั้นๆ ไปเรื่อยๆ ออกมาอีก หรือไม่ก็ตอนสั้นๆ (กว่านี้) ในแท็กทวิตเตอร์อะไรแบบนี้ขอบคุณอีกครั้งค่ะ