-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(https://www.picz.in.th/images/2017/12/06/24989708_1647681118588106_50228512_n.jpg)
-
♥ Describe me in one word ♥
(https://www.picz.in.th/images/2017/12/06/24989708_1647681118588106_50228512_n.jpg)
In Inninn : Describe me in one word
เพื่อน 1 : Cute!
เพื่อน 2 : Cool!
เพื่อน 3 : Rabbit
เพื่อน 4 : น่ารัก
เพื่อน 5 : รู้ว่าซ้ำแต่ก็อยากตอบว่า น่ารัก
ใครก็ไม่รู้ 1 : ใช่ค่ะ อยากตอบแค่ว่าน่ารักซ้ำไปซ้ำมา
ใครก็ไม่รู้ 2 : พี่ต้องเลือกคำไหนที่มันใช่กว่าคำว่าน่ารักอีกล่ะลูกกกกกก
ใครก็ไม่รู้ 3 : นอกจากน่ารักก็นึกคำอื่นไม่ออกอีกเลยยยย
ใครก็ไม่รู้ 4 : จริงๆ นอกจากน่ารักก็น่าฟัดแหละจ้า
.
.
.
Parama Pai : แรด =_=
แรด..
แรด!
แรด!!!
มือที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์กำแน่นแล้วทุบโต๊ะอย่างแรง ใบหน้าที่คนค่อนมหาลัยลงความเห็นว่าน่ารักกำลังบูดเบี้ยวเพราะคอมเมนท์ล่าสุดบนสเตตัสของแอพพลิเคชั่นยอดฮิตอย่างเฟสบุ๊กที่เขาเพิ่งตั้งจากเพื่อนข้างบ้าน
...ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าศัตรูข้างบ้านมากกว่า
ก็กล้าดียังไงมานิยามตัวเขาด้วยคำว่าแรดกัน
“โถ น้องอิน ใจเย็นๆ น่า ไอ้ปายมันก็แกล้งกวนตีนมึงแบบนี้ทุกครั้ง” เพื่อนที่เป็นเจ้าของคอมเมนท์แรกพูดปลอบ พลางยกมือลูบหลังคนกำลังโมโหไปด้วย
“บอกว่าไม่ให้เรียกน้องไง กูพี่มึงนะ” คนกำลังหัวฟัดหัวเหวี่ยงพาลไปทั่ว ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่คนโมโหง่ายแบบนี้ แต่อะไรก็เป็นข้อยกเว้นได้ถ้าอารมณ์ถูกกวนด้วยคนที่ชื่อปายคนนั้น
“เอาน่า ไม่น้องก็ไม่น้อง ไอ้อิน มึงก็อย่าโมโหมาก ดูซิ ข้าวก็กินยังไม่หมด เดี๋ยวมันมาเห็นมึงก็โดนด่าอีก แล้วทีนี้ล่ะได้ทะเลาะกันยาวแน่ๆ”
“ทะเลาะก็ทะเลาะ วันนี้กูจะสู้!”
“กูก็เห็นมึงสู้ทุกวัน” ...แล้วก็แพ้ทุกวัน ประโยคหลังนั้นเพื่อนไม่ได้ต่อ เพราะรู้ดีว่าถ้าพูดออกมา จานข้าวที่ข้าวยังเหลือเกินครึ่งนั่นได้ร่อนลงมาบนหัวเขาแน่ๆ
ไอ้อิน คุณหนูอิน น้องอิน หรืออินอินที่ทุกคนรู้จักเป็นผู้ชายตัวเล็กที่สุดในกลุ่มหนุ่มโฉดที่มีกันห้าคน แต่ห้ามเรียกว่าเตี้ยให้ได้ยินเด็ดขาดเพราะเจ้าตัวมั่นใจในความสูง 175 เซนติเมตรของตัวเองมากๆ ว่านี่คือสูงเกินมาตรฐานชายไทยเเล้ว ในขณะที่เพื่อนคนอื่นร้อยแปดสิบอัพกันทั้งนั้น ผู้ชายผิวขาวโอโม่ ผมเพิ่งย้อมสีน้ำตาลเกือบส้ม ตาสองชั้นกลมโต แก้มยุ้ย แถมฟันกระต่าย ที่ยิ้มทีไรใครๆ ก็ลงความเห็นว่าน่ารัก น่าฟัด แต่อย่าให้กระต่ายเตี้ยตัวนี้โมโหเชียว เพราะถ้าเห็นใครขวางหูขวางตามวยไทยที่พี่ชายคุณเขาสอนมาตั้งแต่เด็กๆ จะถูกเอาออกมาใช้แบบไม่สนใครหน้าไหนทั้งสิ้น
แต่ว่า ตั้งแต่คบเป็นเพื่อนกันมา น้องอินของเพื่อนๆ ก็ไม่เคยโมโหใครให้เห็นเลยยกเว้นผู้ชายที่ชื่อ ปาย
“กินให้หมด อย่าเขี่ยคะน้า” เพื่อนอีกคนที่นั่งข้างกันพูดขึ้น วันนี้พวกเขามากินข้าวกันเพียงแค่สี่คน เนื่องจากเพื่อนหนึ่งคนในกลุ่มติดธุระ เพราะเป็นนักกีฬามหาลัยเลยต้องไปยื่นเรื่องกับอาจารย์เพื่อขอสอบล่วงหน้า
“วันเดียวน่า” กระต่ายที่ไม่ใช่สัตว์กินพืชยู่ปาก มือก็พยายามเขี่ยผักใบเขียวออก แต่ไม่มีใครยอม
“กูถ่ายรูปอัพลงไอจีละแท็กพ่อมึงนะ”
“มึงนี่!!”คนที่เพื่อนไม่ยอมตามใจแถมยังทำท่าจะถ่ายรูปจริงๆ รีบจ้วงคะน้าเข้าปาก หลับตาปี๋พลางรีบเคี้ยวรีบกลืนก่อนจะดื่มน้ำตามจนเกือบหมดแก้ว ...ทั้งที่ก็แอบบอกแม่ค้าละนะว่าไม่เอาผักๆ ก็เผลอใส่มาให้อยู่ได้
ท่าทางไม่เต็มใจแต่ก็ยอมกินข้าวจนหมดจานนั้นทำให้เพื่อนอีกสามคนยิ้มกริ่ม ก่อนคนที่ถือโทรศัพท์แต่แรกจะเอื้อมมือมาดึงจานข้าวเขาไปถ่ายรูป แล้วส่งรูปนั้นเข้าไลน์กลุ่มเพื่อนก่อนจะพิมพ์สำทับไปว่า
บังคับนิดหน่อย แต่กินหมดจาน
“ทำไมต้องรายงานด้วย”
“มันสั่งมา”
“แล้วพวกมึงก็เชื่อ?”
“คนที่กล้าเถียงมันกูก็เห็นมีแค่มึงอ่ะ พวกกูทำตามคำสั่งมันได้ ไม่เดือดร้อนอะไร”
“หึย.. จำไว้เลย”
คนที่ถูกเพื่อนรุมแกล้งเบะปากแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะถือจานข้าวไปเก็บ แต่แม้จะโมโหก็ไม่ลืมรวบจานของเพื่อนๆ ที่กินหมดก่อนเขานานแล้วไปเก็บให้ด้วย ก่อนจะกลับมาแวะซื้อชาเย็นไม่ใส่น้ำตาลแต่เอานมเยอะๆ ที่ร้านขายน้ำเจ้าประจำร้านริมสุด แจกยิ้มสดใสอวดแม่ค้าไปหลายๆ ครั้ง แม่ค้าก็แทบจะเทนมสดหอมมันให้จนล้นแก้วชา
“ขอบคุณครับ” รับแก้วน้ำมาไว้ในมือและกำลังจะยื่นแบงค์ร้อยให้เพราะไม่มีแบงค์ย่อยแล้ว ก็มีมือของใครคนหนึ่งยื่นแบงค์ยี่สิบตัดหน้าแทน
“จ่ายให้ทำไม”
“รวย” เสียงทุ้มตอบเรียบๆ พลางใช้มือดันหลังคนที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่ให้ออกเดินเพื่อไม่ให้ขวางทางลูกค้ารายอื่น คนที่ถูกเลี้ยงน้ำแก้วใหญ่อดไม่ได้ที่จะทำหน้าหมั่นไส้คำพูดนั้น แล้วก็ไม่ขอบคุณหรอกนะ ตบหัวว่าเขาแล้วจะมาลูบหลังแบบนี้ได้ไง
สองคนดังของมหาลัยเดินคู่กันไปช้าๆ โดยคนตัวเล็กกว่าก้มหน้าดูดชานมเย็นอึกใหญ่ ตาไม่มองทางแต่ก็มีคนคอยระวังทางให้โดยการโอบเอวไว้หลวมๆ อยู่แล้ว อีกมือก็หยิบมือถือมาเช็คคอมเมนท์ของสเตตัสที่เพิ่งตั้งไป ซึ่งส่วนมากก็วนๆ อยู่แค่คำว่าน่ารัก น่าฟัดอะไรทำนองนั้นเท่านั้น แต่พอเลื่อนสายตาเจอคำว่า “แรด” ที่มีคนกดไลค์ให้เยอะที่สุดเพราะคนคอมเมนท์เป็นนักกีฬาสุดฮอตของมหาลัยก็อดไม่ได้ที่จะเบะปากใส่เจ้าของคอมเมนท์ที่เดินอยู่ข้างๆ อีกครั้ง
"ทำไมชอบเบะปาก"
“ว่าเราทำไม” แม้กับเพื่อนคนอื่นจะพูดจามึงมาพาโวยหรือหยาบแค่ไหน แต่กับคุณปรมะ ผู้ชายที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ เขาไม่เคยได้รับอนุญาตให้ใช้ถ้อยคำเหล่านั้น เคยเผลอแล้วโดนดีดปากจนแสบไปหมด ตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าจะทะเลาะด้วยเรื่องเล็กหรือใหญ่แค่ไหนก็ไม่เคยขึ้นมึงกูอีกเลย โมโหมากๆ ก็จะเรียกอีกฝ่ายว่าคุณแทนชื่อเล่น และนั่นแปลว่าไม่ว่าใครจะผิดหรือถูก แต่คนง้อไม่ใช่น้องอินที่รักของเพื่อนๆ แน่ๆ
“เราว่าเหรอ เราพิมพ์ตามจริง”
“ปาย!!”
“อย่าเสียงดังน่า”
“จะโมโหแล้วนะ”
“ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนะน้องอิน”
“บอกว่าไม่ให้เรียกน้องไง ทำไมพูดไม่รู้ฟัง! เราเป็นพี่นะ เป็นพี่ใหญ่ของกลุ่ม เกิดก่อนทุกคน เราไม่ใช่น้อง!!”
“อื้อหือ นิสัยนี่เหมาะกับการเป็นพี่ใหญ่มากๆ”
“ปาย!! นี่ว่าเราอีกแล้วนะ ว่าเราตลอดเลย”
“ก็แรดจริงๆ ตั้งแต่เดินเข้าโรงอาหารมายิ้มเรี่ยราดให้กี่คนแล้ว หืม?”
“เปล่ายิ้มให้ใครสักหน่อย” ในขณะที่ปฏิเสธแบบนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเรียกอินอินตามชื่อที่เจ้าตัวตั้งบนเฟสบุ๊ก และเจ้าของชื่อก็หันไปยิ้มตอบให้ร่างสูงข้างๆ ส่ายหัว... พูดยังไม่ทันขาดคำแท้ๆ
“อ้าว ปาย มาเร็วจังวะ อาจารย์ยอมให้สอบก่อนไหม?”
“ยอม” พยักหน้าตอบเพื่อนในกลุ่มก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง ไม่ลืมที่จะดึงคนที่มัวสนใจแต่แก้วชานมให้นั่งลงข้างกันด้วย
“กินน้ำหวานมากๆ ไงถึงอ้วนขนาดนี้”
“นี่แก้วที่สอง”
“เอ๊ะ!!” คนที่โดนเพื่อนหักหลังเพราะตอนแรกก็ย้ำแล้วย้ำอีกแท้ๆ ว่าไม่ให้บอกปายอุทานขึ้นมาเสียงดัง และไม่ต้องเดาเลยว่าหลังจากคำพูดนั้น แก้วน้ำในมือก็ถูกแย่งและเอาไปวางไว้ห่างตัวทันที
“ยังกินไม่หมดเลย”
“พอแล้ว จริงๆ ควรพอตั้งแต่แก้วแรกด้วยซ้ำ”
“ก็มันอร่อยนี่...” เถียงเสียงอ่อยลงเรื่อยๆ เพราะรู้ว่าตัวเองผิด แต่ก็ไม่วายแอบเหลือบมองแก้วชานมที่อยู่ห่างออกไป
ฮืออออ อดเลย TT
ดวงตากลมโตที่ดูละห้อยคล้ายสูญเสียของสำคัญในชีวิตทำให้สี่คนที่เหลืออดไม่ได้ที่จะยิ้มขำ และพอเผลอหลุดหัวเราะออกมาเท่านั้นก็ถูกดวงตาคู่นั้นแจกค้อนให้ทันที
“ถ้าอยากกิน เย็นนี้ก็ไปวิ่งกับเรา” คนที่แย่งแก้วน้ำไปยื่นข้อเสนอใหม่ซึ่งคนฟังก็ส่ายหน้าทันที
“ไม่เอา ไม่ชอบ”
“เพราะแบบนี้ไงถึง...”
“เราไม่ได้อ้วนสักหน่อย ต่อยมวยก็ออกกำลังกาย แล้วต่อยปายก็ได้ด้วยตอนนี้”
“เราเอามือดันหน้าผากไว้ก็เอื้อมแขนไม่ถึงตัวเราแล้ว”
“แขนยาวขนาดนี้ เป็นเปรตรึไง”
“แล้วแขนสั้นขนาดนี้ เป็นตัวอะไร? แมวน้ำเหรอ อุ๋งๆ อ่ะที่ขาวๆ ป้อมๆ”
“ปาย!!!”
“พอๆๆ พวกมึงนี่ก็ทะเลาะกันจัง โตมาด้วยกันได้ไงจนถึงตอนนี้แบบไม่ฆ่ากันไปก่อนอ่ะ ไอ้อินนี่ปกติก็ใจเย็นอยู่หรอก แต่ปายว่านิดว่าหน่อยนี่ขึ้นจนน่าแกล้งกว่าเดิมไปอีก”
“เออจริง เมื่อกี๊ก็แทบระเบิดโรงอาหารเพราะคอมเมนท์ว่าแรดของมึงอ่ะ”
“ก็โกรธอ่ะ ปายลบเลย” เจ้าของโพสที่นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้อีกครั้งก็เขย่าแขนอีกคนเพื่อให้ยอมทำตาม
“ไม่เอาหรอก เสียดายยอดไลค์”
เหอะ..คนอย่างปายเนี่ยนะสนใจยอดไลค์ นายปรมะหนุ่มนักกีฬาสุดฮอตของมหาลัยไม่มีทางตื่นเต้นกับยอดไลค์ในเฟสบุ๊กแบบที่กำลังพูดนี้แน่ๆ
ก็แค่อยากแกล้งเขาเท่านั้นแหละ
“โธ่ ลบเถอะ เดี๋ยวเราเดินไปซื้อข้าวให้ ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่เหรอ?”
“ตอนบ่ายไม่มีเรียน เดี๋ยวค่อยกลับไปกินที่บ้าน”
“แปลว่าจะไม่ลบจริงๆ ใช่ไหม”
“ครับ”
“จำไว้เลย!!” ขู่ได้แค่นั้น ก็ลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินลิ่วๆ ไปโดยไม่รอ แต่ไม่ว่าคนตัวเล็กนั่นจะเดินเร็วแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องรอขึ้นรถกลับบ้านพร้อมกันเหมือนทุกวันอยู่ดี
บ้านสีขาวสองหลังที่กั้นกลางด้วยรั้วที่สูงแค่เอวทำให้ลูกชายของบ้านทั้งสองสามารถปีนไปมาหากันได้ โดยเฉพาะตัวซุกซนที่ไม่ชอบการเดินอ้อมเข้าทางประตูด้านหน้าเพราะเจ้าตัวอ้างว่าเสียเวลา แต่ก็นับครั้งไม่ถ้วนที่คนไม่ระวังได้แผลมาอวดเพราะตกรั้วทั้งที่ตัวเองก็เป็นคนปีนบ่อยที่สุดแล้ว
หลังจากกลับมาถึงบ้านและแวะไปเก็บกระเป๋าแล้ว อินก็วิ่งย้อนกลับมาที่บ้านข้างๆ ทันเห็นว่าเพื่อนตัวสูงกำลังจะเดินขึ้นห้องนอนก็รีบวิ่งตามและไม่ต้องเสียเวลาสวัสดีใครเพราะตอนนี้บ้านทั้งสองหลังไม่มีคนอยู่
เสียงเอะอะตึงตังที่ดังไล่หลังมาพร้อมแรงโถมเข้าใส่จากคนที่ก่อนหน้านี้ยังทำปากเบะให้เพราะเจ้าตัวบอกว่าโกรธ สองแขนเรียวกอดรอบคอคนตัวสูงกว่า พร้อมกับสองขากระชับเข้าข้างเอวสอบที่เจ้าของก็รับไว้ได้อย่างทุกที
“เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก”
“ปายไม่ปล่อยเราตกหรอก เรารู้”
“หมั่นไส้นักจะปล่อยสักทีนะเนี่ย”
“ดีๆ ดิ ปายทำผิดกับเราอยู่ปายต้องรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบ?”
“ให้เราขี่หลังไปห้องปายเร็ว เราง่วง เราเหนื่อย เราอยากนอน”
“แล้วทำไมไม่นอนบ้านตัวเอง”
“บ้านเราไม่มีใครอยู่เลย เรากลัว”
“ตอแหล”
ป๊าบ!!
“ว่าเราอีกแล้ว”
“ก็กลางวันแสกๆ กลัวอะไร อยากนอนกับเราก็บอก”
“ไม่บอก”
“.....”
“แต่ก็อยากนอนด้วยจริงๆ นั่นแหละ”
นี่ไง...เพราะเป็นคนแบบนี้ไง
เดินต่อไปไม่ถึงสิบก้าว ก็มาถึงห้องนอนที่หน้าห้องยังมีป้ายเล็กๆ แขวนชื่อเด็กชายปรมะไว้ เจ้าของห้องย่อตัวลงเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไป และรีบวางลูกลิงบนหลังไว้บนเตียงกว้าง
“เหนื่อยยยยยยยย.. เหนื่อยจังเลยยยย”
“บ่นๆ บ่นใหญ่เลย”
“ก็เราเหนื่อย เราตื่นเช้า แล้วตอนนี้เราก็ง่วงด้วย”
“.....”
“เราเหนื่อยจริงๆ นะ”
“แล้วจะให้เราทำไง”
“กอดเรา”
คำพูดซื่อๆ นั้นทำให้ร่างสูงอดหัวเราะไม่ได้ แต่ก็ยอมย่อตัวลงนั่งบนเตียงและช้อนคนขี้อ้อนขึ้นมากอด
“วิ่งตามผู้ชายเข้าห้อง แถมมานอนอ่อยคนอื่นเค้าถึงบนเตียง แล้วยังชวนให้กอดอีก ..ไม่เรียกแรดจะให้เรียกอะไร หือ?”
“เรียกที่รัก...”
“.....”
"เรียกสิ"
“.....”
ดวงตาสองคู่จ้องกันในความเงียบ คู่หนึ่งมีแววท้าทายปนเชิญชวน อีกคู่นิ่งสงบ หากแต่เสียงทุ้มนุ่มก็เอ่ยออกมา
“ครับ ที่รัก”
“ฮื่ออออออ เราเขิน” คนตัวเล็กบนเตียงดิ้นพล่านแม้จะเป็นคนเริ่มก่อน สองมือยกปิดหน้าแต่ไม่อาจปิดใบหูที่แดงแจ๋ฟ้องว่าเจ้าตัวเขินอย่างที่พูดจริงๆ
“ไอ้อ้วน เลิกเขินแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มานอนกลางวัน”
“แล้วปายจะทำอะไรอ่ะ”
“อ่านหนังสือไง เราต้องสอบเร็วกว่าคนอื่นตั้งเป็นอาทิตย์”
“ปายเก่งจะตายไป ไม่อ่านวันเดียวไม่ทำให้คะแนนแย่หรอก”
“แล้วจะให้เราทำอะไร”
คำถามเดิมดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง และคำตอบก็ยังคงเป็นแบบเดิม
“มานอนกอดเรา”
กระต่ายตัวสีขาวบนเตียงนอนหลับซุกผ้าห่มไปแล้ว หลังจากอาบน้ำจนสบายตัวและมานอนให้เขาลูบผมลูบหลัง ร่างสูงของคนเป็นเจ้าของห้องหยิบชีทเรียนที่แยกไว้ใช้อ่านสำหรับสอบมานั่งอ่านพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ ด้วยกลัวคนที่หลับไปจะสะดุ้งตื่นไม่เจอใครแล้วจะงอแง มือเรียวสวยที่กำลังจะพลิกกระดาษแผ่นแรกชะงักเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ก่อนจะเอื้อมหยิบโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้คู่กันที่หัวเตียง กดเข้าแอพพลิเคชั่นสีน้ำเงินเลื่อนหาโพสล่าสุดของเจ้าของชื่อ In Inninn ก่อนจะพิมพ์คำตอบใหม่ลงไป
In Inninn : Describe me in one word
.
.
.
Parama Pai : mine เมีย
..E N D..
ฟิคสั้นคั่นเวลาเพราะแต่งเรื่องนู้นเเล้วเครียดเหลือเกิน TT
พอดีเลื่อนๆ ไทม์ไลน์ทวิตเตอร์แล้วเจอข้อความนี้เข้าพอดีเลยนึกฟิคนี้ขึ้นมาได้
ฝากด้วยนะคะ
ละก็แอบฝากเรื่องยาวเรื่องนู้นด้วยเหมือนกันค่ะ ^^ แหะ
▲▲As an escort #เพื่อนนอน▼▼
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64001.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64001.0)
-
น่ารักกกก น่ารักทั้งคู่อ่าาา //น้วย
:-[ :mc4:
-
หืมมมมมมมมมมม ทะเลาะกันบ่อยๆไอ่เราก็นึกว่าเกลียดขี้หน้ากัน ก็อยากจะแหมมมมมมท :katai5:
-
สั้น ง่าย ได้ใจความ...เมีย 5555 มีความอยากอ่านต่อ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
คุณปายมันร้าย :m12: :hao6: :z1:
-
น่ารักหวานมาก เขินๆๆๆ :-[
-
ว่าแล้ววววววว ตั้งแต่โอบเอวแล้ว o18
น่ารักมากๆเลยค่าาาา :-[
-
น่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ ชอบมมกๆ อยากอ่านเป็นเรื้องยาวเลย คือชอบที่สองคนนี้แทนตัวว่าเราอย่างนั้น อย่างนี้ ชอบความเกรี้ยกราดแต่แพ้ลูกแมวขี้อ้อน งื้ออออ
-
น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แวะมาต่อบ่อย ๆ นะค้าาาา ดีต่อใจ
-
โอ๊ยยยยทำไมน่ารักอย่างนี้ถึงกับอ่านรอบสองทันที
-
น่าร้ากกกกก :-[
-
คำเดียวสั้นๆเลยจ้าา เมีย ฮื่อออออ จิกหมอนนน เขินนนนนน บิดตัว
-
ดีเหลือเกิน
เรา เรา เรา
-
พี่ปายยย ฮือออ :katai4: :katai4: เมียยย คำเดียวจบเลยค่าา
เขินแทนจัง น้องอินก็น่ารัก อยากอ่านอีกเลยย :katai1: :katai1:
-
เมียจ้า เมียเนอะปายยยย :-[
-
น่ารักกกกก ขออีกๆๆๆ
-
สภาพตอนอ่านก็จะประมาณนี้อะนะ :m3: :m3: :m3: :jul1:
-
น่ารักโคตรรรรรร อินอินไม่อ่อยเลยแต่น่ารักให้อภัย
-
งือออ มันดีต่อใจจจ ว้อนเรื่องยาวได้มั้ยคะ มันดีจริงๆๆ
-
น่ารักกกกก ความอ้อนของอินนี้ หลงนางเลย :กอด1:
-
คำเดียวรู้เรื่อง55555555 อยากอ่านเรื่องยาวจังเลยค่ะ
-
ฮื่ออออออออ น่ารักจังเลยอินอิน น่าฟัดมากกก
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก .. มาเป็นเรื่องยาวเลยได้มั๊ย :hao5:
-
น่ารัก ใจบางไปหมด ยิ่งเวลาเขาคุยกันสองคนยิ่งใจบาง น่ารักไม่ไหวแล้วว ><
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักกกกกกกก
-
ฮรือออยากได้เรื่องยาว อินน่ารัก
-
:กอด1: โอ๊ย !! น้องอิน น่ารักจัง
ทำให้นึกถึงกระต่ายขนฟู ขี้โมโห แต่ก็ขี้อ้อน :mew3:
-
คำเดียวรู้เรื่อง "เมีย"จบค่ะ o13
-
♥ ตอนพิเศษ ♥
(https://www.picz.in.th/images/2017/12/16/25437392_1657013397654878_384688061_n.jpg)
“ชาเย็นใส่นมเยอะๆ แก้วหนึ่งครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยบอกป้าคนขายคนเดิมร้านเดิมในโรงอาหาร ก่อนจะจ่ายเงินแล้วรับแก้วมาให้คนที่วันนี้ไม่แม้แต่จะยิ้ม ไม่ว่าใครจะเรียกว่าอินอินหรือน้องอินก็ตาม
ปายยื่นแก้วใสที่มีสีน้ำตาลส้มเพราะเครื่องดื่มข้างในให้คนที่ยังคงทำหน้าบึ้ง ก่อนจะกึ่งจูงกึ่งบังคับให้คนตัวเล็กกว่าข้างๆ ออกเดิน
“อินอยากกินไรวันนี้” น้ำเสียงอ่อนโยนถามคนที่เงียบสนิทมาตั้งแต่เช้า ..หรือนับจริงๆ ก็คือเมื่อคืน
“.....”
“จะเลือกเองหรือให้เราเลือกให้” ความอ่อนโยนเริ่มลดระดับเมื่อได้รับความเงียบเป็นคำตอบ
“เราไม่กิน”
“ผัดผักรวมร้านนั้นก็น่าอร่อยนะ”
“เอาหมูกระเทียม” คำตอบมาพร้อมเสียงจิ๊ปากขัดใจ ก็ไม่อยากคุยด้วยไง ถึงหิวก็ไม่อยากกิน แต่ถ้าเรื่องเยอะกว่านี้หมอนั่นยัดผัดผักเข้าปากเขาจริงๆ แน่นอน
“ไข่ดาวไม่สุกด้วยเนอะ”
ไม่ต้องมาทำเป็นเนอะเลย นี่โกรธอยู่ไง
“อือ...”
แต่ก็ต้องตอบรับ ถึงจะโมโหแต่ของกินก็ต้องมาก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ท้องอิ่มแล้วอาจจะคิดแผนดีๆ ออกก็ได้
รอสักพักข้าวหมูกระเทียมหนึ่งจาน กระเพราไข่เยี่ยวม้าอีกหนึ่งจานก็อยู่ในมือคนตัวสูงกว่าที่วันนี้อยู่ในชุดวอร์มของมหาวิทยาลัยเพราะอีกไม่กี่วันก็ถึงวันแข่งจริงแล้ว ช่วงนี้เลยต้องซ้อมหนักกว่าที่ผ่านมา
“เราถือให้ อินเดินไปเถอะ พวกนั้นไลน์มาบอกว่าโต๊ะอยู่แถวๆ หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวไก่”
แม้จะเงียบและไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ยอมเดินไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก เมื่อถึงโต๊ะก็เลือกนั่งฝั่งที่มีเพื่อนนั่งกันแล้วสองคน แม้จะเบียดเพื่อนไปบ้างแต่พอเห็นสีหน้าบูดบึ้งพร้อมปากคว่ำก็ไม่มีใครทักอะไร ได้แต่ส่งสายตาถามคนที่มาด้วยกันซึ่งฝ่ายนั้นก็ได้แค่ส่ายหน้ายิ้มๆ ขยับปากบอกเพื่อนแบบไม่มีเสียงว่า
“งอน”
“เป็นอะไรอ่ะอิน ดูไม่เจริญอาหาร” หน่วยกล้าตายคนแรกถามขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนสนิทเขี่ยข้าวในจานไปมา ทั้งๆ ที่นี่ก็เป็นหนึ่งในเมนูไร้ผักที่เจ้าตัวชอบ
“ไม่อยากกิน”
ตอบเพื่อนพลางวางช้อนส้อมลง ทำท่าจะรวบเก็บแต่ก็ถูกเสียงนิ่งๆ ขัดขึ้นก่อน
“กินหมูให้หมด”
“.....”
“อิน”
เพียงเรียกชื่อซ้ำอีกครั้งเท่านั้น มือซ้ายของเจ้าของชื่อที่ถือส้อมอยู่ก็จิ้มหมูสี่ห้าชิ้นรวดเดียวก่อนจะยัดเข้าปากทั้งหมด รีบเคี้ยวรีบกลืนก่อนจะลุกขึ้นคว้าจานข้าวตัวเองแล้วบอกเพื่อนที่เหลือ ก่อนจะรีบเดินออกไป
“กูกลับบ้านละนะ”
พอพ้นร่างของคนที่วันนี้ทำตัวแปลกๆ เพื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่รู้สาเหตุก็หันมามองคนที่น่าจะให้คำตอบได้เป็นตาเดียว
“มึงไม่ตามไปรึไง?”
“ไม่อ่ะ วันนี้อินเอารถมาเอง”
“ต่างคนต่างมาว่างั้น”
“อือ”
“ทะเลาะกันเหรอ ทำไมน้องอินของมึงหน้าบูดเป็นตูดเลย”
“อือ...” เจ้าของน้องอินตอบเนือยๆ อีกครั้ง สายตายังคงมองตามคนที่เพิ่งลุกออกจากโต๊ะ
“จริงจัง?”
“ก็มั้ง กูแค่ขัดใจ”
“ปกติเห็นตามใจตลอด นี่ไปขัดมันเรื่องอะไรอ่ะ”
“อินบอกว่าจะไปสัก”
หลังคำตอบนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นเกือบๆ นาที ถึงได้มีใครสักคนโวยวายออกมา
“เฮ้ย มึงอย่าไปยอม อินแม่งคิดอะไรของมัน”
“เออ นั่นสิ ไม่ใช่ว่าสักแล้วไม่ดีนะ แต่อินอ่ะมึง คุณหนูอินอินของมหาลัยนี้ ผิวขาวๆ นั่นไม่ควรเป็นรอยแม้แต่รอยยุงกัดด้วยซ้ำ”
“ของกู”
“หืออ? อะไรนะปาย”
“อินไง ของกู ไม่ใช่ของมหาลัยนี้”
“โอ๊ยยยยยย ไอ้คนขี้หวง นี่ที่ทะเลาะกันเพราะมึงไม่ยอมให้สักสินะ”
“เออสิ ใครจะยอม”
“แล้วที่บ้านไอ้อินไม่ว่าเหรอวะ”
“แม่มันบอกว่าให้คิดดีๆ จะได้ไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลัง ส่วนพ่อมันบอกว่าให้เลือกลายสวยๆ แล้วสักในร่มผ้า เพราะเรียนอยู่”
“โห โคตรตามใจ”
“แล้วมันอยากสักลายอะไร?”
“ตัวอินฟินิตี้อ่ะ”
“ก็เล็กๆ นี่นา มันอยากสักตรงไหนมันบอกมึงป่ะ”
“ท้ายทอย”
“มิน่า พ่อแม่มันถึงยอม”
“แต่กูไม่ยอมไง”
“กูถามเหตุผลได้ไหมวะ”
“มึงจะถามทำไม คนขี้หวงเบอร์ใหญ่แบบไอ้ปาย มันไม่ยอมให้ใครทำอะไรให้ไอ้อินเจ็บอยู่แล้ว อีกอย่างกูก็บอกแล้วไงว่าผิวขาวๆ แบบนั้น...”
“หยุดพูดถึงผิวอินสักทีก่อนกูจะลุกไปเตะมึงเนี่ย”
“โว๊ะ! มีความเกรี้ยวกราดแม้กระทั่งกับเพื่อนฝูง”
“มึงนี่แม่ง...”
“เอาน่าๆ พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน ไอ้ปายก็ตามไปง้ออินได้แล้ว คุยกันดีๆ บอกเหตุผลมันไป เดี๋ยวมันก็ฟังมึงเองแหละ”
“เออ ถ้าไม่มัวทะเลาะกับพวกมึงกูง้อเสร็จแล้วเนี่ย”
“โทษเพื่อน!!”
เสียงประสานดังๆ นั้นทำให้คนที่ต้องไปง้อถึงกับหลุดหัวเราะออกมาแม้จะยังอารมณ์เสียอยู่นิดๆ เพราะมีเรื่องไม่ค่อยสบอารมณ์ก็ตาม
In Inninn : ทำไม?
**แนบรูปรอยสักรูปสัญลักษณ์อินฟีนิตี้แบบที่อยากไปทำ**
สเตตัสล่าสุดที่ปรากฎขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนบนแอพพลิชั่นยอดฮิตทำให้ร่างสูงหุ่นนักกีฬาที่เปิดมาเจอส่ายหน้าช้าๆ สายตาเลื่อนอ่านคอมเมนท์ที่เพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆ ทั้งจากคนรู้จักและไม่รู้จัก
*ทำไมคืออะไรคะ*
*รูปสวย คนโพสน่ารัก*
*ชื่ออินมาจากอินฟีนิตี้เหรอ?* นี่ก็โยงเก่ง
*นี่คือลายที่อยากได้เหรอ* อันนี้จากเพื่อนที่รู้เรื่องเพราะเขาเล่าให้ฟัง และอินก็มาตอบสั้นๆ แค่อืม
.
.
.
Parama Pai : ทำไมดื้อเก่ง?
ปรมะพิมพ์คอมเมนท์สั้นๆ และคนที่ตามอ่านอยู่ก็พากันเข้ามาถามว่าอะไร ยังไงต่อท้ายเต็มไปหมด แต่เจ้าของข้อความก็แค่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินตามทางไปยังลานจอดรถ
...แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อไปก็สนุกแล้ว
รถสีดำจอดเข้าช่องจอดประจำ วันนี้ที่บ้านเขาไม่มีใครอยู่เพราะทุกคนออกไปทำงานกันหมด และบ้านสีเดียวกันหลังข้างๆ ก็น่าจะเหมือนกัน คราวนี้เป็นทีของคนตัวสูงที่ต้องปีนข้ามรั้วบ้าง เพราะเขาเห็นแล้วว่ารั้วบ้านถูกล็อกและคนล็อกคงไม่ลงมาเปิดประตูให้เขาแน่นอน แต่ปายมีกุญแจบ้านทั้งหลังเพราะฉะนั้นถ้าปีนข้ามรั้วได้การเข้าบ้านก็ไม่ใช่ปัญหา และเพราะบ้านทั้งสองมาจากแปลนคล้ายๆ กันที่แค่สลับซ้ายขวา ประกอบกับเขาเดินเข้าออกบ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นไม่ต้องเสียเวลานานคนที่แอบเข้าบ้านคนอื่นก็มาอยู่หน้าห้องนอนที่ป้ายบนประตูเขียนไว้ว่า "น้องอินอิน" เรียบร้อย
กุญแจในมือถูกไขเข้าไปในห้องนอนที่เป็นเพียงห้องเดียวของบ้านที่เพิ่งทำใหม่เมื่อไม่ถึงสองปีที่ผ่านมา เตียงหลังใหญ่อันเดิมถูกยกออก แทนที่ด้วยยกพื้นสูงที่มีฟูกนอนนุ่มๆ ปูอยู่ข้างพรมสีเทา มีหน้าต่างบานใหญ่ที่ปกติเปิดออกไปก็จะเห็นหน้าต่างห้องนอนเขาที่อยู่ฝั่งติดกัน แต่วันนี้ถูกปิดด้วยผ้าม่านคงเพราะเจ้าตัวไม่อยากมองเห็นนั่นแหละ
“อิน”
“.....”
“อินอิน”
ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของห้องที่นอนขดตัวใต้ผ้านวมผืนใหญ่ แต่คนเรียกก็ไม่ยอมแพ้ ปายนั่งลงบนฟูกนอนข้างๆ ดึงผ้าห่มลงจนสำเร็จแม้จะต้องออกแรงยื้อกันมากกว่าปกติก็ตาม
“ยังไม่หายโกรธเราอีกเหรอ”
ตากลมโตตวัดมองอย่างไม่พอใจ แล้วริมฝีปากอิ่มก็เริ่มเบะออกแบบที่ชอบทำบ่อยๆ
“นี่เราแวะซื้อชานมไข่มุกมาให้ด้วย ร้านที่อินชอบไง ให้กินสองแก้วด้วยวันนี้”
“ไม่กิน” เสียงนี่ห้วนจัด แถมยังทำท่าจะดึงผ้าห่มไปคลุมโปงเหมือนเดิมอีก
“ให้เวลาคิดใหม่อีกสิบนาที”
“.....”
“อร่อยนะ เรารู้ว่าอินชอบ”
“.....”
“โกรธเราจริงดิ?”
“.....”
“อินครับ...”
“.....”
“มานั่งนี่มา” เสียงนุ่มบอกพลางออกแรงยกคนที่ยังทำปากเชิดจมูกเชิดให้มานั่งลงบนตัก แม้อีกคนจะดิ้นแต่แขนสองข้างก็รัดรอบเอวไว้ได้ทัน
“พุงนิ่มแล้ว” ไม่เพียงแค่คำพูดแต่มือข้างหนึ่งก็บีบลงที่เนื้อรอบเอวนั้นจริงๆ
“นี่!!”
“โอ๋ๆ ไม่ว่าละ ไหนมาคุยกันดีๆ ก่อน ทำไมอินถึงอยากสักล่ะครับ”
จริงๆ ตอนเด็กๆ เราเคยตั้งกฎระหว่างกันว่าเราจะพูดเพราะๆ กันแม้จะทะเลาะกันแรงแค่ไหนก็ตาม นั่นเป็นเพราะปรมะไม่ชอบให้ “น้องอินของเขา” พูดคำหยาบ แต่ปรมะก็ไม่เคยรู้ความลับหนึ่งอย่างของคนบนตักเลยว่าฝ่ายนั้นไม่ชอบให้เขาพูดลงท้ายว่า ครับ
...เพราะมันเขินไง
แต่หรือว่าจะรู้ ถึงชอบใช้มันบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ เวลาที่อยากให้อีกคนทำตามความต้องการของเจ้าตัว
“เราดูหนังไง ที่ดูกันวันนั้นแล้วตัวเอกสักอ่ะ ที่สักลายพระจันทร์ไว้หลังใบหู เราว่าเท่ห์ดี”
“แค่เท่ห์เหรอครับ”
บอกว่าอย่าครับไง!!
“อือ แล้วเราก็เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วด้วย”
“อินรู้ใช่ไหมว่าถ้าสักมันจะติดตัวอินไปตลอดชีวิตเลยนะ”
“เดี๋ยวนี้เขามีลบรอยสักแล้ว”
“ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม”
“แต่เรา...”
“อินรู้ใช่ไหม ว่าอะไรที่อินคิดมาแล้วและอินอยากทำมันจริงๆ เราไม่เคยห้ามเลย แต่เรื่องสัก...” ไม่เพียงค่อยๆ อธิบาย แต่มือข้างหนึ่งที่เคยรัดเอวไว้ก็เลื่อนมาทางคอเสื้อด้านหลัง ออกแรงรั้งเสื้อลงมาก่อนจะกดริมฝีปากลงไปบนตำแหน่งที่มีคนบอกว่าอยากไปสักให้เจ้าของผิวขาวขนลุกซู่ “เรื่องที่อินจะทำร้ายผิวสวยๆ ของตัวเองแบบนี้ เราไม่เห็นด้วยเลย” กดจูบลงไปอีกครั้งหลังจบคำอธิบาย ปล่อยคอเสื้อที่รั้งลงมาเมื่อสักครู่แล้วพลิกตัวคนบนตักที่หน้าแดงหูแดงไปหมดให้หันกลับมามองหน้ากัน
“ว่าไงครับ แค่เรื่องนี้ได้ไหมที่เราขอ”
“เรา...”
จะเรียกว่าขี้โกงก็ได้ เพราะเพียงริมฝีปากอิ่มเปล่งเสียงออกมาแค่คำแรก คนตัวโตกว่าก็กดริมฝีปากตัวเองลงไปปิดกลั้นเสียงนั้น แล้วกดลงไปซ้ำๆ อีกสี่ห้าครั้งก่อนจะเอ่ยชิดริมฝีปาก
“นะครับอิน เราขอเนอะ”
“ข..ขี้โกง...”
“นะ”
“อือ ก็...ก็ได้”
“ก็ได้อะไรครับ”
“ไม่สักก็ได้”
…Mission complete…
จุ๊บ...
“เด็กดี”
ฮือออออ!!! ปายขี้โกง นี่เขินจนจะระเบิดตัวเองตายแล้ว!!!!
.
.
.
หลังจากเหตุการณ์นั้น 2-3 วัน
“จริงๆ ปายมีเหตุผลที่ไม่อยากให้เราสักใช่ป่ะ แบบที่ไม่ใช่เหตุผลดีๆ แบบที่คุยกันวันนั้นอ่ะ”
“ก็...มีนิดหนึ่ง”
“นิดหนึ่งนี่ต้องเป็นเหตุผลสำคัญแน่ๆ บอกเรามาเลย”
“คือ...”
“บอกเร็วๆ”
“สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”
“ทำไมต้องโกรธ”
“ไม่ด่าเราด้วย”
“อือๆ สัญญา”
“เราไม่อยากให้อินโดนเข็มอื่นแทง”
“.....”
“ก่อนโดนเข็มเราแทงอ่ะ”
“ป...ปาย”
“เราต้องได้เป็นคนแรกของอินดิ”
“.....”
“นี่เราจริงจังนะเว้ย”
“ทำไมถึงลามกได้ขนาดนี้เนี่ย!!!”
..E N D..
ฮืออออ เราดีใจมากเลยที่ชอบคู่นี้กัน
ขอบคุณมากนะคะ :)
เราเลยมีตอนพิเศษสั้นๆ มาแทนคำขอบคุณค่ะ ^^
ฝาก #ปายอินอิน ด้วยนะคะ
อาจจะมีตอนพิเศษ สั้นๆ ไปเรื่อยๆ ออกมาอีก
หรือไม่ก็ตอนสั้นๆ (กว่านี้) ในแท็กทวิตเตอร์อะไรแบบนี้
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
ชอบบบบบบ อยากให้เป็นเรื่องยาวเลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ปาย อิน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารัก พูดกันเพราะๆ ปายคิดดีที่ไม่ให้กระต่ายพูดคำหยาบ
ขอตอนพิเศษอีกนะ :ling1:
ตอนเริ่มรักกันก็อยากอ่าน :z3: :z3: :z3:
ตอนอย่างนั้น เอ่อ.....อย่างนั้นแหละ ขอนะ :o8: :-[ :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมน่ารักขนาดเน้....แต่เหตุผลของพี่ปายนี่ หื่นเบอร์แรงจริงๆ555 :m4: :m4: :m4:
-
น่ารักจริงคู่นี้ งือออ
-
โอยยยยน่ารักก
-
แงงงงง้ น่ารักมากเลยค่ะ :-[
-
เย้ๆ ขอบคุณมากนะคะสำหรีบตอนพิเศษ เหตุผลปายนี้นะทำเอาอึ้งไปเลยค่ะ 5555
-
ว่าแล้ววว คิดไว้ไม่ผิดเลยยยย :hao7:
-
โอ๊ยยยยยย ปายคนขี้หวง
-
พี่ปายมันร้าย :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4:
-
น่าร้ากกกกกกก :-[
-
งื้ออออ~ น่ารักกกกกกกกก ><
-
น้องอินอินยังอยากสักอยู่อีกไหมลูก...ถ้าอยากหนูต้องโดนเข็มของปายเป็นคนแรกก่อนนะ :hao7: :z2: ฟหกดเาาสสว่เสสววงงฟหด้า :hao7:
-
ปายขี้โกงงงง
-
5555 นอกจากปายจะขี้โกงแล้ว เหตุผลจริงๆยังน่าหมั่นไส้ด้วยเนี่ย
แหมๆๆๆๆๆ
-
น่ารักมากเลยค่า
เอาอีกๆๆๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยน่าร๊ากกกกกกกกก
-
งั้นปายก็แทงซะทีสิ!!!!
โอ๊ยยยย น่ารักมาก
คนเขียนแต่งแบบนี้อีกหลายๆเรื่องนะคะ สนุกจริงๆ ฟินมากกกกก
:pig4: :L1: :o8:
-
อินอินน่ารักจังหวานมากๆชอบๆๆๆ
-
ชอบคู่นี้จัง มันน่าย๊าก :mew1:
-
โอยยยน่ารักทั้งคู่เลยค่ะ อ่านไปแล้วก็เขินแล้วดูเหตุผลอีกอย่างของปาย คนพว้าาาาา :o8:
-
คู่นี้น่ารักชอบ...พูดจาเพราะๆให้กันมันดีมากเลย งื้อ :man1:
-
น่ารักกก
-
น่ารักมากกกกกกก ,, อยากอ่านแบบยาวๆๆ
ความการพูดคุยกันของปายกันอินอ่ะ ชอบมากจริงๆ
-
อืออหื้ออออออออออ
เขินนนนนนนนนนนน
ความ 'เมีย' นี้มันดีจ่อใจมากจริงๆ
-
อุต๊ะ. ทำไมน่ารักเบอร์นี้ :mew1:
-
เขินตัวบิดด ฮื้ออออ :-[
-
เขิน น่ารักก
น้องอินอิน น่ารักมากก
ปายก็นะ คิดได้
-
:pig4: :pig4:
-
โอ้วววโห้วววว...เหตุผลช่างล้ำลึกมาก ๆ คุณปายยยยยยยยย!!! :really2:
-
:-[ งุ้ยยยย นุ้งอินอินน่าร๊ากกก
-
ว๊าย ว๊าย ยังไม่ได้แทง
รอปลอบตอนอินอินโดนเข็มพี่ปายแทงอยู่นะคะ
-
น่ารักกกชอบมากๆเลยยย
-
โอ้ยเขิลลล น่ารักๆๆๆๆๆ อยากอ่านอีกค่ะ ไม่พอต่อใจ อยากได้มากกว่านี้555555
-
เขินน น่ารักกก :o8:
-
น่ารัก :กอด1:
-
ปายมีเหตุผลของเขา น้องอินต้องเข้าใจนะ ^^
-
ดูเหตุผล ...
:m25:
-
น่ารักมากเรื่องนี้ อยากได้อีกๆๆๆ
-
น่ารัก น่ารัก น่ารัก กระต่ายอินอินน่าฟัดสุดๆ
แต่คนเลี้ยงกระต่ายนี่แอบคิดว่า เจ้าเล่ห์ 555
ขอบคุณค่ะ นิยายน่ารักมาก :pig4:
-
น่ารักกกกกกกก น่ารักกกมากกกก ชอบความพูดเพาพของเค้าเด้ น่ารักกกกก
-
:3123: :mew3:
♥ ตอนพิเศษ ♥
(https://www.picz.in.th/images/2017/12/16/25437392_1657013397654878_384688061_n.jpg)
“ชาเย็นใส่นมเยอะๆ แก้วหนึ่งครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยบอกป้าคนขายคนเดิมร้านเดิมในโรงอาหาร ก่อนจะจ่ายเงินแล้วรับแก้วมาให้คนที่วันนี้ไม่แม้แต่จะยิ้ม ไม่ว่าใครจะเรียกว่าอินอินหรือน้องอินก็ตาม
ปายยื่นแก้วใสที่มีสีน้ำตาลส้มเพราะเครื่องดื่มข้างในให้คนที่ยังคงทำหน้าบึ้ง ก่อนจะกึ่งจูงกึ่งบังคับให้คนตัวเล็กกว่าข้างๆ ออกเดิน
“อินอยากกินไรวันนี้” น้ำเสียงอ่อนโยนถามคนที่เงียบสนิทมาตั้งแต่เช้า ..หรือนับจริงๆ ก็คือเมื่อคืน
“.....”
“จะเลือกเองหรือให้เราเลือกให้” ความอ่อนโยนเริ่มลดระดับเมื่อได้รับความเงียบเป็นคำตอบ
“เราไม่กิน”
“ผัดผักรวมร้านนั้นก็น่าอร่อยนะ”
“เอาหมูกระเทียม” คำตอบมาพร้อมเสียงจิ๊ปากขัดใจ ก็ไม่อยากคุยด้วยไง ถึงหิวก็ไม่อยากกิน แต่ถ้าเรื่องเยอะกว่านี้หมอนั่นยัดผัดผักเข้าปากเขาจริงๆ แน่นอน
“ไข่ดาวไม่สุกด้วยเนอะ”
ไม่ต้องมาทำเป็นเนอะเลย นี่โกรธอยู่ไง
“อือ...”
แต่ก็ต้องตอบรับ ถึงจะโมโหแต่ของกินก็ต้องมาก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ท้องอิ่มแล้วอาจจะคิดแผนดีๆ ออกก็ได้
รอสักพักข้าวหมูกระเทียมหนึ่งจาน กระเพราไข่เยี่ยวม้าอีกหนึ่งจานก็อยู่ในมือคนตัวสูงกว่าที่วันนี้อยู่ในชุดวอร์มของมหาวิทยาลัยเพราะอีกไม่กี่วันก็ถึงวันแข่งจริงแล้ว ช่วงนี้เลยต้องซ้อมหนักกว่าที่ผ่านมา
“เราถือให้ อินเดินไปเถอะ พวกนั้นไลน์มาบอกว่าโต๊ะอยู่แถวๆ หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวไก่”
แม้จะเงียบและไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ยอมเดินไปตามทางที่อีกฝ่ายบอก เมื่อถึงโต๊ะก็เลือกนั่งฝั่งที่มีเพื่อนนั่งกันแล้วสองคน แม้จะเบียดเพื่อนไปบ้างแต่พอเห็นสีหน้าบูดบึ้งพร้อมปากคว่ำก็ไม่มีใครทักอะไร ได้แต่ส่งสายตาถามคนที่มาด้วยกันซึ่งฝ่ายนั้นก็ได้แค่ส่ายหน้ายิ้มๆ ขยับปากบอกเพื่อนแบบไม่มีเสียงว่า
“งอน”
“เป็นอะไรอ่ะอิน ดูไม่เจริญอาหาร” หน่วยกล้าตายคนแรกถามขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนสนิทเขี่ยข้าวในจานไปมา ทั้งๆ ที่นี่ก็เป็นหนึ่งในเมนูไร้ผักที่เจ้าตัวชอบ
“ไม่อยากกิน”
ตอบเพื่อนพลางวางช้อนส้อมลง ทำท่าจะรวบเก็บแต่ก็ถูกเสียงนิ่งๆ ขัดขึ้นก่อน
“กินหมูให้หมด”
“.....”
“อิน”
เพียงเรียกชื่อซ้ำอีกครั้งเท่านั้น มือซ้ายของเจ้าของชื่อที่ถือส้อมอยู่ก็จิ้มหมูสี่ห้าชิ้นรวดเดียวก่อนจะยัดเข้าปากทั้งหมด รีบเคี้ยวรีบกลืนก่อนจะลุกขึ้นคว้าจานข้าวตัวเองแล้วบอกเพื่อนที่เหลือ ก่อนจะรีบเดินออกไป
“กูกลับบ้านละนะ”
พอพ้นร่างของคนที่วันนี้ทำตัวแปลกๆ เพื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่รู้สาเหตุก็หันมามองคนที่น่าจะให้คำตอบได้เป็นตาเดียว
“มึงไม่ตามไปรึไง?”
“ไม่อ่ะ วันนี้อินเอารถมาเอง”
“ต่างคนต่างมาว่างั้น”
“อือ”
“ทะเลาะกันเหรอ ทำไมน้องอินของมึงหน้าบูดเป็นตูดเลย”
“อือ...” เจ้าของน้องอินตอบเนือยๆ อีกครั้ง สายตายังคงมองตามคนที่เพิ่งลุกออกจากโต๊ะ
“จริงจัง?”
“ก็มั้ง กูแค่ขัดใจ”
“ปกติเห็นตามใจตลอด นี่ไปขัดมันเรื่องอะไรอ่ะ”
“อินบอกว่าจะไปสัก”
หลังคำตอบนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นเกือบๆ นาที ถึงได้มีใครสักคนโวยวายออกมา
“เฮ้ย มึงอย่าไปยอม อินแม่งคิดอะไรของมัน”
“เออ นั่นสิ ไม่ใช่ว่าสักแล้วไม่ดีนะ แต่อินอ่ะมึง คุณหนูอินอินของมหาลัยนี้ ผิวขาวๆ นั่นไม่ควรเป็นรอยแม้แต่รอยยุงกัดด้วยซ้ำ”
“ของกู”
“หืออ? อะไรนะปาย”
“อินไง ของกู ไม่ใช่ของมหาลัยนี้”
“โอ๊ยยยยยย ไอ้คนขี้หวง นี่ที่ทะเลาะกันเพราะมึงไม่ยอมให้สักสินะ”
“เออสิ ใครจะยอม”
“แล้วที่บ้านไอ้อินไม่ว่าเหรอวะ”
“แม่มันบอกว่าให้คิดดีๆ จะได้ไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลัง ส่วนพ่อมันบอกว่าให้เลือกลายสวยๆ แล้วสักในร่มผ้า เพราะเรียนอยู่”
“โห โคตรตามใจ”
“แล้วมันอยากสักลายอะไร?”
“ตัวอินฟินิตี้อ่ะ”
“ก็เล็กๆ นี่นา มันอยากสักตรงไหนมันบอกมึงป่ะ”
“ท้ายทอย”
“มิน่า พ่อแม่มันถึงยอม”
“แต่กูไม่ยอมไง”
“กูถามเหตุผลได้ไหมวะ”
“มึงจะถามทำไม คนขี้หวงเบอร์ใหญ่แบบไอ้ปาย มันไม่ยอมให้ใครทำอะไรให้ไอ้อินเจ็บอยู่แล้ว อีกอย่างกูก็บอกแล้วไงว่าผิวขาวๆ แบบนั้น...”
“หยุดพูดถึงผิวอินสักทีก่อนกูจะลุกไปเตะมึงเนี่ย”
“โว๊ะ! มีความเกรี้ยวกราดแม้กระทั่งกับเพื่อนฝูง”
“มึงนี่แม่ง...”
“เอาน่าๆ พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน ไอ้ปายก็ตามไปง้ออินได้แล้ว คุยกันดีๆ บอกเหตุผลมันไป เดี๋ยวมันก็ฟังมึงเองแหละ”
“เออ ถ้าไม่มัวทะเลาะกับพวกมึงกูง้อเสร็จแล้วเนี่ย”
“โทษเพื่อน!!”
เสียงประสานดังๆ นั้นทำให้คนที่ต้องไปง้อถึงกับหลุดหัวเราะออกมาแม้จะยังอารมณ์เสียอยู่นิดๆ เพราะมีเรื่องไม่ค่อยสบอารมณ์ก็ตาม
In Inninn : ทำไม?
**แนบรูปรอยสักรูปสัญลักษณ์อินฟีนิตี้แบบที่อยากไปทำ**
สเตตัสล่าสุดที่ปรากฎขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อนบนแอพพลิชั่นยอดฮิตทำให้ร่างสูงหุ่นนักกีฬาที่เปิดมาเจอส่ายหน้าช้าๆ สายตาเลื่อนอ่านคอมเมนท์ที่เพิ่มเติมขึ้นเรื่อยๆ ทั้งจากคนรู้จักและไม่รู้จัก
*ทำไมคืออะไรคะ*
*รูปสวย คนโพสน่ารัก*
*ชื่ออินมาจากอินฟีนิตี้เหรอ?* นี่ก็โยงเก่ง
*นี่คือลายที่อยากได้เหรอ* อันนี้จากเพื่อนที่รู้เรื่องเพราะเขาเล่าให้ฟัง และอินก็มาตอบสั้นๆ แค่อืม
.
.
.
Parama Pai : ทำไมดื้อเก่ง?
ปรมะพิมพ์คอมเมนท์สั้นๆ และคนที่ตามอ่านอยู่ก็พากันเข้ามาถามว่าอะไร ยังไงต่อท้ายเต็มไปหมด แต่เจ้าของข้อความก็แค่ยิ้มมุมปาก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินตามทางไปยังลานจอดรถ
...แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อไปก็สนุกแล้ว
รถสีดำจอดเข้าช่องจอดประจำ วันนี้ที่บ้านเขาไม่มีใครอยู่เพราะทุกคนออกไปทำงานกันหมด และบ้านสีเดียวกันหลังข้างๆ ก็น่าจะเหมือนกัน คราวนี้เป็นทีของคนตัวสูงที่ต้องปีนข้ามรั้วบ้าง เพราะเขาเห็นแล้วว่ารั้วบ้านถูกล็อกและคนล็อกคงไม่ลงมาเปิดประตูให้เขาแน่นอน แต่ปายมีกุญแจบ้านทั้งหลังเพราะฉะนั้นถ้าปีนข้ามรั้วได้การเข้าบ้านก็ไม่ใช่ปัญหา และเพราะบ้านทั้งสองมาจากแปลนคล้ายๆ กันที่แค่สลับซ้ายขวา ประกอบกับเขาเดินเข้าออกบ้านหลังนี้ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นไม่ต้องเสียเวลานานคนที่แอบเข้าบ้านคนอื่นก็มาอยู่หน้าห้องนอนที่ป้ายบนประตูเขียนไว้ว่า "น้องอินอิน" เรียบร้อย
กุญแจในมือถูกไขเข้าไปในห้องนอนที่เป็นเพียงห้องเดียวของบ้านที่เพิ่งทำใหม่เมื่อไม่ถึงสองปีที่ผ่านมา เตียงหลังใหญ่อันเดิมถูกยกออก แทนที่ด้วยยกพื้นสูงที่มีฟูกนอนนุ่มๆ ปูอยู่ข้างพรมสีเทา มีหน้าต่างบานใหญ่ที่ปกติเปิดออกไปก็จะเห็นหน้าต่างห้องนอนเขาที่อยู่ฝั่งติดกัน แต่วันนี้ถูกปิดด้วยผ้าม่านคงเพราะเจ้าตัวไม่อยากมองเห็นนั่นแหละ
“อิน”
“.....”
“อินอิน”
ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าของห้องที่นอนขดตัวใต้ผ้านวมผืนใหญ่ แต่คนเรียกก็ไม่ยอมแพ้ ปายนั่งลงบนฟูกนอนข้างๆ ดึงผ้าห่มลงจนสำเร็จแม้จะต้องออกแรงยื้อกันมากกว่าปกติก็ตาม
“ยังไม่หายโกรธเราอีกเหรอ”
ตากลมโตตวัดมองอย่างไม่พอใจ แล้วริมฝีปากอิ่มก็เริ่มเบะออกแบบที่ชอบทำบ่อยๆ
“นี่เราแวะซื้อชานมไข่มุกมาให้ด้วย ร้านที่อินชอบไง ให้กินสองแก้วด้วยวันนี้”
“ไม่กิน” เสียงนี่ห้วนจัด แถมยังทำท่าจะดึงผ้าห่มไปคลุมโปงเหมือนเดิมอีก
“ให้เวลาคิดใหม่อีกสิบนาที”
“.....”
“อร่อยนะ เรารู้ว่าอินชอบ”
“.....”
“โกรธเราจริงดิ?”
“.....”
“อินครับ...”
“.....”
“มานั่งนี่มา” เสียงนุ่มบอกพลางออกแรงยกคนที่ยังทำปากเชิดจมูกเชิดให้มานั่งลงบนตัก แม้อีกคนจะดิ้นแต่แขนสองข้างก็รัดรอบเอวไว้ได้ทัน
“พุงนิ่มแล้ว” ไม่เพียงแค่คำพูดแต่มือข้างหนึ่งก็บีบลงที่เนื้อรอบเอวนั้นจริงๆ
“นี่!!”
“โอ๋ๆ ไม่ว่าละ ไหนมาคุยกันดีๆ ก่อน ทำไมอินถึงอยากสักล่ะครับ”
จริงๆ ตอนเด็กๆ เราเคยตั้งกฎระหว่างกันว่าเราจะพูดเพราะๆ กันแม้จะทะเลาะกันแรงแค่ไหนก็ตาม นั่นเป็นเพราะปรมะไม่ชอบให้ “น้องอินของเขา” พูดคำหยาบ แต่ปรมะก็ไม่เคยรู้ความลับหนึ่งอย่างของคนบนตักเลยว่าฝ่ายนั้นไม่ชอบให้เขาพูดลงท้ายว่า ครับ
...เพราะมันเขินไง
แต่หรือว่าจะรู้ ถึงชอบใช้มันบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาแบบนี้ เวลาที่อยากให้อีกคนทำตามความต้องการของเจ้าตัว
“เราดูหนังไง ที่ดูกันวันนั้นแล้วตัวเอกสักอ่ะ ที่สักลายพระจันทร์ไว้หลังใบหู เราว่าเท่ห์ดี”
“แค่เท่ห์เหรอครับ”
บอกว่าอย่าครับไง!!
“อือ แล้วเราก็เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วด้วย”
“อินรู้ใช่ไหมว่าถ้าสักมันจะติดตัวอินไปตลอดชีวิตเลยนะ”
“เดี๋ยวนี้เขามีลบรอยสักแล้ว”
“ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม”
“แต่เรา...”
“อินรู้ใช่ไหม ว่าอะไรที่อินคิดมาแล้วและอินอยากทำมันจริงๆ เราไม่เคยห้ามเลย แต่เรื่องสัก...” ไม่เพียงค่อยๆ อธิบาย แต่มือข้างหนึ่งที่เคยรัดเอวไว้ก็เลื่อนมาทางคอเสื้อด้านหลัง ออกแรงรั้งเสื้อลงมาก่อนจะกดริมฝีปากลงไปบนตำแหน่งที่มีคนบอกว่าอยากไปสักให้เจ้าของผิวขาวขนลุกซู่ “เรื่องที่อินจะทำร้ายผิวสวยๆ ของตัวเองแบบนี้ เราไม่เห็นด้วยเลย” กดจูบลงไปอีกครั้งหลังจบคำอธิบาย ปล่อยคอเสื้อที่รั้งลงมาเมื่อสักครู่แล้วพลิกตัวคนบนตักที่หน้าแดงหูแดงไปหมดให้หันกลับมามองหน้ากัน
“ว่าไงครับ แค่เรื่องนี้ได้ไหมที่เราขอ”
“เรา...”
จะเรียกว่าขี้โกงก็ได้ เพราะเพียงริมฝีปากอิ่มเปล่งเสียงออกมาแค่คำแรก คนตัวโตกว่าก็กดริมฝีปากตัวเองลงไปปิดกลั้นเสียงนั้น แล้วกดลงไปซ้ำๆ อีกสี่ห้าครั้งก่อนจะเอ่ยชิดริมฝีปาก
“นะครับอิน เราขอเนอะ”
“ข..ขี้โกง...”
“นะ”
“อือ ก็...ก็ได้”
“ก็ได้อะไรครับ”
“ไม่สักก็ได้”
…Mission complete…
จุ๊บ...
“เด็กดี”
ฮือออออ!!! ปายขี้โกง นี่เขินจนจะระเบิดตัวเองตายแล้ว!!!!
.
.
.
หลังจากเหตุการณ์นั้น 2-3 วัน
“จริงๆ ปายมีเหตุผลที่ไม่อยากให้เราสักใช่ป่ะ แบบที่ไม่ใช่เหตุผลดีๆ แบบที่คุยกันวันนั้นอ่ะ”
“ก็...มีนิดหนึ่ง”
“นิดหนึ่งนี่ต้องเป็นเหตุผลสำคัญแน่ๆ บอกเรามาเลย”
“คือ...”
“บอกเร็วๆ”
“สัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”
“ทำไมต้องโกรธ”
“ไม่ด่าเราด้วย”
“อือๆ สัญญา”
“เราไม่อยากให้อินโดนเข็มอื่นแทง”
“.....”
“ก่อนโดนเข็มเราแทงอ่ะ”
“ป...ปาย”
“เราต้องได้เป็นคนแรกของอินดิ”
“.....”
“นี่เราจริงจังนะเว้ย”
“ทำไมถึงลามกได้ขนาดนี้เนี่ย!!!”
..E N D..
ฮืออออ เราดีใจมากเลยที่ชอบคู่นี้กัน
ขอบคุณมากนะคะ :)
เราเลยมีตอนพิเศษสั้นๆ มาแทนคำขอบคุณค่ะ ^^
ฝาก #ปายอินอิน ด้วยนะคะ
อาจจะมีตอนพิเศษ สั้นๆ ไปเรื่อยๆ ออกมาอีก
หรือไม่ก็ตอนสั้นๆ (กว่านี้) ในแท็กทวิตเตอร์อะไรแบบนี้
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
โอ๊ยยยน่ารักไม่ไหวแล้ว เขินไปหมด พี่อินเหมือนแมวตะแง่วๆน้องปายผู้ตะขบแมวดื้อ 5555