◈ธาราส่งท้าย◈
“สาม!” เสียงตะโกนดังขึ้นพร้อมกับลูก้าที่วิ่งตามผมที่เดินนำหน้าอยู่ไกลพอสมควร
หลังจากพักอยู่หลายวันในที่สุดก็สามารถขยับตัวได้เหมือนปกติ ระหว่างที่พักเซโครเองก็เข้ามาหาและดูเหมือนสภาพผมจะเป็นที่พอใจเพื่อนสนิทซะเหลือเกิน ดวงตาที่มองมาแกมขบขันนั่นทำเอาผมซุกหน้าลงหมอนทันที
ไม่อยากเห็นแววตาเยาะเย้ยนั่นหรอกนะ!
เซโครก็เหมือนจะรู้ว่าแหย่ผมมากไปหน่อยเลยนั่งลงพร้อมกับคำพูดปรอบใจที่ถึงกับทำให้ผมเหวี่ยงหมัดใส่อีกฝ่ายทั้งที่ร่างกายไม่อำอวย ถ้าถามว่าเซครพูดอะไร ก็ง่ายๆแค่...
‘บ่อยๆเดี๋ยวก็ชิน’
ชินบ้าอะไรเล่า!
“ไปเดินห่างๆ เลยลูก้า” ผมหันไปบอกตาขวาง
“ทำไมล่ะ”
“ไม่ต้องมาทำตาเศร้า ได้กลิ่นผมแล้วจะเกิดอารมณ์ไม่ใช่ อย่ามาอยู่ใกล้กันจะดีกว่า” ผมต้องรักษาร่างกายตัวเองเอาไว้สำหรับทำภารกิจ
“ไม่เอา จะอยู่ใกล้สาม จะอยู่ใกล้ๆ เลย” ไม่พูดเปล่าลูก้าก็คว้าตัวผมไปกอดแน่นจากด้านหลัง
“ใกล้ไปแล้ว” ผมบ่นพลางดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขน แต่มีเหรอกำลังของมนุษย์จะสู้ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ได้
“งอนที่ผมทำหลายรอบเหรอ”
“ถ้าพูดเรื่องนี้อีกจะเลิกคบจริงๆ ด้วย” พอนึกถึวแล้วก็อดไม่ได้ที่จะโมโห
“สาม...”
“ผมไม่รักคนผิดสัญญา” ผมพูดพลางสะบัดหน้าหนี
“สัญญา?...ผมทำผิดสัญญาอะไรเหรอ”
“ยังถามอีกเหรอ ไหนบอกว่าขออีกรอบแล้วจะพอไง” ผมสวนกลับ
“...ผมไม่ได้พูดสักหน่อย”
“ว่าไงนะ”
“ผมบอกว่าขออีกรอบก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าขออีกรอบแล้วจะพอนี่นา”
“เล่นแบบนี้เลยเหรอลูก้า” ก็จริงที่เขาไม่ดีบอกว่าจะพอแต่ไม่ว่าใครที่ได้ยินก็คงคิดเหมือนผมใช่ไหมล่ะว่าทำจบแล้วก็หมายถึงพอ ฉลาดแกมโกงจริงๆ ใช้ช่องว่างของภาษาที่ดิ้นได้มาสวนผมกลับ
“ก็อยากทำกับสามเยอะๆ นี่”
“ผมรับอารมณ์ขนาดนั้นไม่ไหวหรอกนะ หาคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอ” ผมลองถามกลับ ยังไงผมก็อายุมากแล้วจะให้มาทำติดๆ กันไม่ไหวหรอกแต่ถ้าลูก้ากล้าบอกว่าจะไปหาคนอื่นได้เจอดีแน่!
“ไม่...แค่สามก็พอแล้ว” คำตอบนั่นทำให้ผมยิ้มออก
“งั้นงดสักสองเดือนเนอะ” ผมลองต่อลอง
“อันนั้นไม่เอา แค่เดือนเดียวผมก็ไม่ไหว”
“หมดช่วงฤดูติดสัดแล้วไม่ใช่”
“ถึงจะแบบนั้นแต่ยังไงความรู้สึกที่มีต่อสามมันไม่ใช่เพราะฤดูติดสัดนี่ ผมอยากกอดสามทุกวัน”
“ลามก!” ผมได้แต่หัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน
ตอบได้ดี ไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบของสัตว์แต่เป็นเพราะความรู้สึกที่มีต่อผม แบบนี้สิลูก้า
“แค่กับสามแหละ”
“ก็ลองไปลามกกับคนอื่นสิ ผมจะจัดการให้เละเลย” ผมพูดพลางชูกำปั้นไปตรงหน้าลูก้า
“จัดการคนที่ผมยุง?”
“เปล่า ทั้งคู่ต่างหาก” รอยยิ้มเย็นๆ ของผมถูกส่งไปให้ลูก้า
“...สามน่ากลัว” ลูก้าพึมพำ
“อย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะ”
“ผมก็เหมือนกัน” อยู่ๆ ลูก้าก็พูดขึ้นพร้อมกับเดินมาเชิดหน้าผมขึ้นไปประสานกับดวงตาสีเงินที่ทอประกายเอาจริง
“อะไร?”
“ถ้าสามไปทำลามกกับใครผมจะกินมันและจะลงโทษสามด้วย” คำขู่นั่นไม่ได้ทำให้ผมกลัวสักนิด
“ลงโทษผม? ยังไงล่ะ...จับขังไว้หรือนอนแยกห้อง” ผมไม่คิดว่าลูก้าจะขู่ได้เก่งกว่าผมหรอกนะ
“ผมจะกอดสามทั้งเดือนโดยไม่หยุดพัก”
“...” ดวงตาสีน้ำตาลของผมเบิกกว้างขึ้นทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงนิ่งๆ ที่ถูกส่งมา คำว่ากอดคงไม่ใช่กอดธรรมดาเป็นแน่แถมยังจะทั้งเดือน ผมคงตายตั้งแต่สามวันแรกแล้วมั้ง
“หึ...หน้าสามตลก”
“หน้าแบบนี้ไม่ตลกแล้ว กำลังละทึกขวัญต่างหาก คิดได้ยังไงเนี่ยไอ้บทลงโทษบ้านั่นน่ะ” ผมถามกลับด้วยใบหน้าที่แดงขึ้นเล็กน้อย
“ไม่ได้คิดมากหรอก ก็แค่สิ่งที่ผมอยากทำเท่านั้นเอง”
“อึก...” ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก
สิ่งที่ลูก้าอยากทำเหรอ
นี่แปลว่าผมโชคดีสุดๆ ที่ลูก้ายอมไม่ทำตามความต้องการสินะ ไม่ไหวแล้ว...ไดโนเสาร์กลายพันธุ์ลามกแบบนี้ทุกคนรึเปล่าเนี่ย ต้องไปถามเซโครซะแล้ว ไม่สิ ต้องไปบอกด็อกเตอร์ฟรานซิสให้ลดดรีกรีอารมณ์ทางเพศลงไม่ก็ทำให้เป็นหมันไปเลย มันน่ากลัวต่อคู่ครองมากเกินไปแล้วแบบนี้!
“ผมยังจำที่สามไปนั่งตักคุณเซโครได้นะ”
เฮือก!
ความหวานเย็นแล่นผ่านกระดูกสันหลังจนผมต้องก้าวถอยหลังไปหลายก้าว
“เรื่องนั้น แค่ล้อเล่น...” อีกอย่างมันก็นานมาแล้วจะเอามาคิดให้ได้อะไรล่ะ
“สามล้อเล่นแต่ผมไม่ชอบให้สามไปนั่งตักใครนี่” ลูก้าบอกพร้อมกับก้าวขาตามมาติดๆ บรรยากาศอันตรายนั่นทำให้ผมตัดสินใจหันหลังแล้ววิ่งหนีลูก้าสุดแรงทว่ากลับถูกคว้าข้อมือพร้อมดึงจนร่างผมมาอยู่ในอ้อมกอดนั้นได้ภายในพริบตาเดียว
สมรรถภาพร่างกายต่างกันเกินไปแล้ว!
ขี้โกงชัดๆ
“ขอโทษ...จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว” ผมรีบเอ่ยขอโทษ
“แน่ใจนะ” ลูก้ากระซิบถามข้างหู
“อืมๆ แน่นอน” ส่วนหัวพยักขึ้นลงรัวๆ จนแทบจะหักหลุด ถึงร่างกายจะดีขึ้นแต่สภาพยังไม่เต็มร้อย ยังไงก็ต้านแรงลูก้าไม่ไหว
“จะปล่อยไปสักครั้ก็ได้ถ้าสามยอมหอมแก้มผม...”
“จุ๊บ! ทำแล้วนะ” ผมรีบดึงหน้าอีกฝ่ายลงมาประจับริมฝีปากลงบนแก้มเร็วๆ
“จูบด้วย...”
“...อื้อ” เป็นอีกครั้งที่ผมดึงกน้าอีกฝ่ายลงมาแล้วประกบจูบอย่างแนบแน่น
“อย่างเห็นสามช่วยตัว...”
ผั๊วะ!
“จะมากไปแล้ว!” ผมใช้ศอกกระทุ้งเข้ายังหน้าท้องอันไร้การป้องกัน ถึงจะยังฟังไม่จบประโยคแต่ผมก็รู้ว่ามันไม่ปลอดภัยกับตัวเองแน่ๆ
“...ผมเจ็บนะ จุกด้วย ซัดเต็มแรงเลยนี่”
“แน่นอน” แรงขนาดนั้นถ้าเป็นคงปกติคงทรุดลงกับพื้นแล้วแต่ลูก้ากลับยกมือสองข้างมาลูบบริเวณโดนชกไปมาเท่านั้น
“สามทำผมเจ็บ งั้นทำคืนบ้างก็ได้ใช่ไหม” เหมือนคำถามนั่นไม่ต้องการคำตอบเพราะทันทีที่พูดจบลูก้าก็เอื้อมมือมาเตรียมจะคว้าแขนผมทว่าผมกลับรู้ทันกระโดดถอยหลังทิ้งระยะห่างมากขึ้น
“ถ้าคิดว่าวิธีเดิมใช้ได้ผลก็ผิดแล้ว” ผมไม่ยอมถูกจับง่ายๆ เป็นครั้งที่สองหรอกนะ ต่อให้ร่างกายไม่พร้อมก็ขอสู้สุดใจล่ะ
ท่าทางของผมทำให้ลูก้าหลุดขำออกมา แววตายามหัวเราะนั้นราวกับเด็กที่กำลังรู้สึกมีความสุขและสนุกสนาน ผมเองก็ยิ้มกว้างออกมาเช่นกัน
พวกเราต่างวิ่งไล่จับกันด้วยทุกอย่างที่มีเหมือนเด็กๆ ที่วิ่งเล่นกันในสนาม เมื่อมาจนถึงขอบชายทะเลซึ่งเป็นทางตันก็ดูเหมือนลูก้าจะเลิกสนใจเรื่องก่อนหน้านี้เพราะดวงตาสีเงินมองทะเลด้วยแววตาทอประกาย ลูก้าหันมามองหน้าผมเพื่อสื่อบางอย่าง และผมก็ตอบรับด้วยการพยักหน้า เพียงแค่นั้นลูก้าก็วิ่งตรงไปยังทะเลโดยคว้ามือผมดึงให้ลงไปยังทะเลตาม
ภายใต้น้ำไม่จำเป็นต้องพูดหรือใช้ท่าทางสื่อสาร
เพียงแค่ดวงตาเราประสานความรู้สึกทุกอย่างก็เชื่อมต่อกันราวกับปาฏิหาริย์
.............................................
มาอัพส่งท้ายน่ารักๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ
คิดถึงเรื่องนี้มากเลย
ที่คิดมากกว่าคือภาคต่อไป 555
ยังไม่มีแพลนว่าจะแต่งเร็วๆ นี้แต่มีแน่นอนค่ะ
สำหรับเรื่อง Jurassic Foster กลายพันธุ์รัก ใต้ธารา มีการออกเล่มแล้วนะคะ
+ Jurassic Foster กลายพันธุ์รัก ใต้ธารา
+ story Nicedog
+ illust Sa-Dui
+ นิยายพร้อมพินอัพสีสวยๆ
+ ราคา 430 บาท จากราคาเต็ม 440 บาท
*ภายในเล่มมีตอนพิเศษ6ตอน*
+ พิเศษ ซื้อนิยายที่บูธวันเดอร์วาย O07 โซน C1 รับมินิโนเวลขนาด A6
**ใครตามหาทั้งภาคแรกและภาค2อยู่ที่บูธมานำมาวางขายด้วยนะคะ**
สามารถติดตามความคืบหน้าและโปรโมชั่นต่างๆ ได้ทางเพจของทางสนพ.Onederwhy หรือทางเพจ nicedog นะคะ
ขอฝากผลงานด้วยน้าาา
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หัวข้อ: ◈Jurassic Foster◈ กลายพันธุ์รัก ใต้ธารา <♦◈ธาราส่งท้าย◈♦> 25/03/62 P.17 -จบ- (อ่าน 112329 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก