ม่อนคะ เพลง แรงได้อีกอ้ะ!
โดน!!!!!!!!!
ตลอดเวลาที่ผ่านมาอิชั้นก็พยายามหาผู้ชายมาดามอกแฟบๆ ของอิชั้น ปัญหาคือผู้ชายสมัยนี้หาดีๆ ย๊ากยาก อิชั้นก็แรดตะแลดแต๊ดแต๋ ไปเรื่อย คือพยายามตามหาคนคนนั้นของตัวเองไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งมันก็เหนื่อยนะค่ะ ึความรักนี่มันเหมือนที่เค้าว่ากันจริงๆนะคะ คือเรายิ่งวิ่งตามหามันเท่าไหร่ เราก็จะไม่ได้เจอมันซักที ช่วงนั้นด้วยความที่อยากลืมพี่นัท อยากลบความรู้สึกที่เกิดขึ้นออกไปเพื่อจะได้เป็น้องสาวพี่นัทได้เหมือนเคย แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ความรู้สึกที่มีให้มันก็มากขึ้นทุกที อิชั้นกับพี่นัทคุยเอ็มกันทุกวัน บางทีก็คุยโทรศัพท์กันบ่อยๆ พี่นัทก็ยังไม่ยอมมีใคร ถึงแม้จะมีคนมาจีบแกเยอะก็เหอะ คนที่จีบแกบางทีอิชั้นก็ได้คุยด้วยนะคะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญของพี่นัท มันยิ่งตัดใจไม่ได้
หลังจากใช้ชีวิตแบบนี้ไปซักพัก อิชั้นก็เหนื่อยค่ะ เหนื่อยจนแบบว่าต้องถามตัวเองว่า กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ เลยลองมานั่งคิดกับตัวเองว่าสุดท้ายแล้วชั้นอยากได้เอะไร พอดีเสือกคิดผิดที่ค่ะ! คือกะลังนั่งดูหนังยิงกันเลือดสาด สมองกระจาย ระเบิดภูเขาเผากระท่อม อินี่นังปี่แตก! พออิบ่างมันทักปุ๊บ
"เฮ้ยเป็นอะไรวะ ชะนี" บ่อน้ำตาแตกของแท้และแน่นอน อิชะนีรีบบอกค่ะ
"ไม่มีอะไร ขอกูอยู่คนเดียวสักพักนะ" แล้วก็วิ่งขึ้นไปนั่งร้องไห้กระซิกๆ กับตัวเอง อารมณ์นางเอกมากมายก่ายกอง โอ้ ก๊อด ชีวิตดาวพระศุกร์ ทำไมถึงได้โหดร้ายเช่นนี้ กระซิก ๆ ขณะที่กำลังทำอารมณ์นางเอกมิวสิค อยู่ เสียงเคาะประตูโป๊กๆ ก็ดังขึ้น อิชะนีนึกเคืองในใจ สาดดด กูขอเป็นนางเอกสัก5นาทีก็ไม่ได้ สาดดดดดดดดด แต่ด้วยความที่ยังไม่อยากหลุดโหมด อิชะนีรีบตะโกนบอก
"กูไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูลงไป"
"เออ กุรู้แล้วว่ามึงไม่เป็นไร เปิดให้กูก่อนกูจะเอาของ" -*- อ้าว ไม่ได้ห่วงกูนี่หว่า สาดดด กูก็หลงคิดว่าเพื่อนเป็นห่วง แม่ม อิชั้นเลยเดินไปเปิดประตูด้วยอารมณ์เสียมากมาย พอเปิดปั๊กกะตูปั๊บ อิเลวนั่นก็เดินเข้ามาพร้อมกับกะละมังใส่น้ำ อิชั้นที่สมองยังประมวลผลไม่ครบ เบลอๆ เนื่องจากเสียน้ำมากเกินไป (น้ำตาย่ะ ...อย่ามาคิดเยอะ)
"ลืมอะไรอ้ะมึง" พออิชั้นถามอินั่นก็ชี้มาที่อิชั้น
"ลืมเพื่อนไว้คนนึง จะมาเอาลงไปเนี่ย" หูยยยเพื่อนเป็นห่วงๆ อร๊ายยยความจริงกูก็มีคนรักนะเนี่ย กร๊ากกกก ก็เลยยิ้มให้มัน
"เออ เดี๋ยวลงไป"อยู่ดีๆ อิบ้านั่นก็ดึงไปกอดเฉยเลย
"อยากร้องก็ร้อง ร้องออกมาเลย เดี๋ยวกูจะอยู่เป็นเพื่อน" เสือกมาพูดไรแบบนี้เล่า กูยิ่งไม่อยากให้เป็นห่วงอยู่ไอ้เชี่ยนี่ สาดดดดดดดดดดดดด ซัดโฮเต็มเหนี่ยวค่ะ ร้องๆๆๆ จนสะใจ อินั่นก็ไม่พูดไรนะคะ ลูบหัวอิชั้นไปเรื่อยๆ กูไม่ใช่หมานะมึงลูบอยู่นั่นแหละ แม้ในใจจะด่าแต่ก็นั่งให้มันลูบนะคะ เออ แล้วมึงด่ามันเพื่อ? แปลกพอมีคนมาลูบหัวให้ทีไรจะรู้สึกดีทุกที อิชั้นช๊อบชอบ ก็นั่งร้องจนสะใจสักพัก จนเริ่มดีขึ้น อิบ่างมันก็เอาผ้ามาเช็ดหน้าเช้ดตาให้ แหม เตรียมมาพร้อมเลยนะมึง น่ารักเชียวเพื่อนกู ก็นั่งให้มันเช็ดหน้าไปเรื่อยๆ เป้นคุณนายไป สักพักมันก็ถามอิชั้น
"อยากบอกอะไรกูไม๊" อืมอะไรล่ะ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ว่ากูจะบอกอะไรมึง กูบอกไปมึงจะเข้าใจไม๊เนี่ย อิชั้นก็นิ่งคิดนะคะ เออๆ ตกลงแล้วกูเป็นเชี่ยอะไรเนี่ย
"กูเหนื่อย...เหนื่อยจังเลยว่ะบ่าง" พออิชั้นพูดแบบนั้น อิบ่างมันก็เอาหัวอิชั้นไปซุกไหล่มัน
"เหนื่อยเรื่องอะไร"
"ไม่รู้ดิ กูไม่รู้ กูไม่รู้ว่ากูต้องการอะไร แล้วกูจะอยู่ไปเพื่ออะไร กูเหนื่อยไปหมด"
"เหนื่อยมึงก็พักดิ พักซักหน่อย นอนหลับ พอตื่นขึ้นมามึงอาจจะรู้ว่าทำไมมึงถึงเหนื่อยก็ได้"
"จริงหรอ" อิชั้นรีบหันไปถามมัน สาดดถ้ากูนอนแล้วตื่นมากูไม่หายนอยด์นะ กูจะถีบยอดหน้ามึง
"อืม" พอมันรับคำอิชั้นเลยตะกายขึ้นไปนอนบนเตียง รีบจับมือมันไว้ ตอนแรกอยากอยู่คนเดียว แต่พอมีเพื่อนเสือกกลัวว่ามันจะทิ้งไปรีบบอกมัน
"อย่าทิ้งกูนะมึง" อิเลวนั่นมันก็ยิ้มค่ะ
"เชื่อกูเหอะ กูจะเป็นคนสุดท้ายที่คิดจะทิ้งมึง"ในตอนนั้นอิชั้นก็ไม่รู้หรอกค่ะ ว่าคำคำนี้มันหมายความลึกซึ้งกว่านั้น อิชั้นก็นอนจับมือ ปล่อยให้มันลูบหัวไปเรื่อยๆ สักพักก็หลับไป....
++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
