<< วิญญาณเสน่หา >>[สนพ.Sensebook]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: << วิญญาณเสน่หา >>[สนพ.Sensebook]  (อ่าน 87455 ครั้ง)

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<< วิญญาณเสน่หา >>[สนพ.Sensebook]
« เมื่อ05-11-2017 21:35:19 »


ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลงหรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ดการกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับนิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



                                :z12: :z12: :z12: :z12: :z12: :z12: :z12: :z12: :z12: :z12:


                     นิยายเรื่องนี้เคยเป็นหนึ่งในเรื่องสั้นจาก X-Theme the series Season 2

                     และผู้แต่งนำมาแต่งใหม่ให้เป็นเรื่องยาวโดยใช้เพียงโครงเรื่องดั้งเดิมมาเป็นพื้น


                          ดังนั้น บทบรรยายและบทสนทนาจะเปลี้ยนไปจากเดิมเสียส่วนใหญ่

                                               เมื่อรับทราบแล้ว เรียนเชิญทัศนา




สารบัญ


บทนำ
บทที่ 1
บทที่ 2
บทที่ 3
บทที่ 4
บทที่ 5
บทที่ 6
บทที่ 7
บทที่ 8
บทที่ 9
บทที่ 10
บทที่ 11
บทที่ 12
บทที่ 13
บทที่ 14
บทที่ 15
บทที่ 16
บทที่ 17
บทที่ 18
บทส่งท้าย






                                                 

                                               ขอบพระคุณที่ติดตามจนจบค่ะ


                                           :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:















Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-11-2020 23:34:35 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
<< วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #1 เมื่อ05-11-2017 21:50:59 »



                                                                              วิญญาณเสน่หา

                                                                                     บทนำ

              “ฮัก ฮัก โอ ดิน ดินของฉัน”



               เนื้อตัวขาวผ่องเป็นยองใยประหนึ่งมิเคยถูกแสงแดดมาแผดเผากำลังบิดกายอย่างปวดร้าว แผ่นหลังนุ่มเนียนถูกประคองไว้

ด้วยมือหยาบกร้านเพื่อไม่ให้แตะต้องแปดเปื้อนไปกับผืนดินกระด้างเบื้องล่างที่ใช้ต่างที่นอนนุ่มเมื่อร่างกำยำคล้ำไอแดดกำลังชำแรก

แทรกกายพาให้เคลื่อนคล้อยไปยังสวรรค์ที่เห็นอยู่รำไร



             “คุณพุ่ม คุณพุ่มของไอ้ดิน ช่างหวานเหลือเกิน”



              สลับเสียงคร่ำครวญไม่ยิ่งหย่อนเมื่อร่างกายที่เฝ้าทะนุถนอมยิ่งกว่าชีวิตกำลังตอดรัดบีบบังคับรัดรึงให้เสียวซ่านไปทั้งแก่น

กายที่สอดแทรกคับแน่น ปวดหนึบไปหมดจนต้องเลื่อนมือไปยึดจับที่สะโพกหนั่นแน่นแล้วสวนเอวตัวเองเข้าออกอยู่ในช่องทางเบื้อง

ล่างของคนที่โอบรัดท่อนขาอยู่รอบลำตัวพลางแอ่นอกให้ปลายลิ้นร้อนเชยชมไม่เว้นว่าง



              “ดิน ดิน ฉัน อา ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว ดินจ๋า”



               หอบหายใจถี่จนแทบขาดใจไปกับกายสั่นสะท้านเมื่อแท่งร้อนสวนกระแทกเน้นย้ำอยู่ตรงจุดกระสัน มือนุ่มคว้าท่อนเนื้อของ

ตนไว้ในอุ้งมือพลางสาวเร่งเร้าจังหวะแต่กลับถูกดึงออกและแทนที่ด้วยมือสากหนาเข้ามากอบกุมกลับยิ่งทำให้กระเจิดกระเจิงจนแทบ

ขาดใจ และยิ่งต้องเบียดกายไปกับลอนกล้ามแข็งแกร่ง



              “รักเหลือเกิน กระผมรักคุณพุ่มเหลือที่จะกล่าว”



              ประโยคบอกรักด้วยเสียงกระเส่าปะปนกับเสียงหอบลึก มือหนาชักขึ้นลงพาให้อีกฝ่ายยิ่งกระโจนใกล้สวรรค์อยู่รอมร่อ



              “ฉันก็รักดิน รักตลอดไป”



               ลิ้นร้อนในปากหยักบนใบหน้าคมเข้มสอดลึกเข้าไปในโพรงปากหวานเป็นรางวัล บดจูบเค้นคลึงจนแทบหายใจไม่ทัน เอว

สอบกระแทกกระทั้นหนำใจจนเอวลอยไม่ติดพื้น ไม่นานนักกล้ามเนื้อก็บีบรัดไปทุกสัดส่วน


            “คุณพุ่มของไอ้ดิน ขึ้นสวรรค์พร้อมกันเถิดขอรับ”



             กัดฟันงัดเอวนุ่มขึ้นสูง ไอ้ดินทะลวงสะโพกไม่ยั้งจนใบหน้างดงามบิดเบี้ยวพลางสวนเอวโต้กลับ ไอ้ดินสาวมือรูดท่อนเนื้อ

เหมาะมือจนกระทั่งน้ำแตกเปรอะเปื้อนมันจึงซอยสะโพกถี่ยิบให้แตกอัดอยู่ภายในก่อนที่มันจะแช่ค้างให้สวรรค์ของมันบีบรัดจนตาแทบ

ค้าง



              ไอ้ดินปรนจูบไปทั่วใบหน้า พุ่มได้แต่แหงนคอตอบรับกับเสียงพึมพำจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง



            “ไอ้ดินขอสาบานกับเจ้าพ่อต้นไทรริมคุ้งน้ำแห่งนี้ ไอ้ดินจะรักคุณพุ่มจนวันตาย และถึงตายก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”



           ฟ้าคำรามลั่นทั้งที่ไม่มีเค้าแห่งฝนสักนิด ราวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะรับรู้คำแห่งสาบานรักคำนั้น
 


                                                                       TBC


 


วันนี้ฤกษ์ดี แวะมาจองที่เป็นสิริมงคล


"วิญญาณเสน่หา" ในเรื่องยาวนี้ จะแต่งใหม่โดยใช้เพียงโครงเรื่องเดิมนะคะ

ด้วยเวลาที่ผ่านมาบทบรรยายอาจจะต่างไปจากเดิมบ้าง

และอาจไม่มีบทเลิฟซีนถี่เท่าในเรื่องสั้น (ขออภัยสายหื่น)

หวังว่าจะถูกใจมิตรรักแฟนคลับกันบ้างก็อย่าลืมคอมเมนท์ให้บ้างนะคะ
    :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-11-2017 21:54:52 โดย Belove »

ออฟไลน์ yymomo

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-3
Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #2 เมื่อ05-11-2017 23:23:30 »

 :pig2:

เข้ามารอ เรื่องเต็มของคุณพุ่มกับดินจร้า

 :3123:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #3 เมื่อ06-11-2017 06:05:11 »

ติดตามเช่นเคยค่ะ  น้องดินชาติปัจจุบันจะได้เป็นคนไหมนะ

ออฟไลน์ mizuamechang

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #4 เมื่อ06-11-2017 14:20:07 »

รอค่ารอ /ปูเสื่อ

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #5 เมื่อ06-11-2017 23:50:02 »

รอเรื่องนี้มานานมาก สมหวังแล้ว เย้

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทนำ
«ตอบ #6 เมื่อ07-11-2017 18:51:45 »

ปูเสื่อรอเลย

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove


                                                                            วิญญาณเสน่หา

                                                                                 บทที่ 1



                  ไตรภูมิขับรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ของเขาแล่นไปตามถนนของจังหวัดปริมณฑลอย่างไม่รีบร้อน เขามักจะทำเช่นนี้ใน

วันหยุดของเขาที่ไม่มีงานค้าง ไตรภูมิชอบที่จะขับรถไปในสถานที่ต่าง ๆ แล้วแวะเที่ยวชมโบราณสถานหรือบ้านเรือนที่มีสถาปัตยกรรม

สมัยเก่าผิดกับวัยของเขาที่มีอายุแค่ยี่สิบปี จนแม้แต่มารดาที่ย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับสามีใหม่ยังอดเย้าไม่ได้

                “ลูกแม่นี่เหมือนคนโบราณกลับชาติมาเกิด มีอย่างที่ไหนอายุแค่นี้กลับชอบเข้าวัดไปดูจิตรกรรมฝาผนัง บางทีก็ไปยืนส่อง

บ้านโบราณจนแม่กลัวเขาจะหาว่าลูกเป็นโจร”



                 จำได้ว่าไตรภูมิหัวเราะชอบใจเมื่อได้ฟังคำเย้าของมารดาที่นาน ๆ จะมาเยี่ยมสักที



                “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชอบนะแม่ แต่ไตรว่ามันสวยดีและคนวาดคงตั้งใจมากกว่าจะทำได้แบบนั้น”



               ไตรภูมิชอบวาดรูป เขาวาดรูปเก่งและล่ารางวัลจากการประกวดตั้งแต่เด็ก พอถึงช่วงมัธยมเขาก็เริ่มใช้ฝีมือวาดรูปที่เป็น

งานอดิเรกหาเงินเข้ากระเป๋าได้เงินเก็บเป็นกอบเป็นกำและในที่สุดเมื่อจะต้องเรียนต่อมหาวิทยาลัยไตรภูมิก็เลือกเข้าเรียนต่อด้านศิลปะ

ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเพราะมารดามีความรักครั้งใหม่หลังจากที่เลี้ยงไตรภูมิคนเดียวมาตั้งแต่บิดาเสียชีวิตตั้งแต่เด็ก


มารดาซื้อคอนโดมิเนียมใกล้มหาวิทยาลัยให้และยกรถยนต์ที่ใช้อยู่ไว้ในไตรภูมิ เมื่อไปอยู่ต่างประเทศแล้วก็ยังโอนเงินค่าใช้จ่ายมาให้

ทุกเดือน เขาเป็นคนไม่ฟุ้งเฟ้อเหมือนวัยรุ่นคนอื่น ๆ เงินที่แม่ให้รวมกับเงินจากภาพวาดของไตรภูมิทำให้เขามีเงินเก็บในธนาคารมาก

พอดู ไตรภูมิอยู่คนเดียวอย่างไม่เดือดร้อนเพราะเขาชอบความเงียบและสันโดษอยู่แล้ว

                    เขาขับรถบนถนนเลียบลำคลองเส้นใหญ่ไปเรื่อย ๆ บ้านเรือนยังหนาตาเพราะอยู่ในเขตชุมชน จนกระทั่งถึงบริเวณที่

ลำคลองเปลี่ยนทางเลี้ยวจนเกิดเป็นคุ้งน้ำ ตรงนั้นบ้านเรือนบางตาไปบ้าง นั่นเองที่เรียกความสนใจจากไตรภูมิได้ ชายหนุ่มจ้องบ้าน

หลังหนึ่งที่เห็นอยู่ไกล ๆ จนตาไม่กะพริบ เขาเหลียวมองหาเส้นทางจนพบถนนเส้นเล็กนำเขาไปสู่หน้าประตูรั้วของบ้านหลังนั้น


ไตรภูมิก้าวลงจากรถและเดินไปที่ประตูรั้วราวกับมีแรงดึงดูด ดวงตาเรียวจ้องมองไปที่ตัวบ้านอย่างไม่อาจละสายตา บ้านเก่าสองชั้น

สร้างสไตล์โคโรเนียล มีมุขหกเหลี่ยมยื่นออกมาทางฝั่งหนึ่ง ชายขอบสลักลวดลายขนมปังขิงเป็นแนวยาวตลอดทางที่เป็นระเบียง

ไตรภูมิมองออกทันทีว่าบ้านหลังนี้สร้างในสมัยรัชกาลที่หก

                  สนามหน้าบ้านรกครึ้มไปด้วยพงหญ้าและต้นไม้สูงใหญ่ไร้ระเบียบอย่างขาดการดูแล ตัวบ้านมองเห็นความเก่าแก่จนนึก

เสียดาย ตรงที่เขายืนอยู่เป็นประตูรั้วเหล็กต่อเนื่องกับกำแพงอิฐมอญฉาบปูนที่เพิ่งจะสร้างใหม่ไม่นานมานี้ ทั้งหมดเรียกร้องความสนใจ

จากไตรภูมิให้เหม่อมองจนลืมตัว


                   อยู่ ๆ ขอบตาของไตรภูมิก็ร้อนผ่าว ความอาลัยอาวรณ์แปลกประหลาดพุ่งเข้าจู่โจมจนหัวใจบีบตัวหนักหน่วง ไตรภูมิ

ก้าวเดินไปยังประตูรั้วเหล็กพร้อมกับใช้มือทั้งสองเกาะมันไว้และแนบหน้าไปจนชิดเพื่อจะมองบ้านโบราณให้ใกล้ชิดที่สุด เขายกหลังมือ

ป้ายหยดน้ำตาที่ไหลลงมาและบอกตัวเองว่าบ้านหลังนี้มีความสำคัญยิ่งยวดที่ไตรภูมิจะปล่อยไปไม่ได้


                  ทันใดนั้นเองที่มือข้างที่ยังเกาะรั้วอยู่ของเขาสัมผัสกับกระดาษแข็งแผ่นหนึ่งที่แขวนอยู่ตรงประตูรั้วเหล็ก ไตรภูมิรีบพลิก

กระดาษแข็งแผ่นนั้นกลับ เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นข้อความประกาศขายพร้อมกับเบอร์โทรศัพท์ ชายหนุ่มไม่รอช้าเขาดึงโทรศัพท์มือถือ

ขึ้นมากดเบอร์ที่ปรากฏอยู่ทันที ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงตอบกลับ เจ้าของเบอร์เป็นนายหน้าขายบ้านและเมื่อรู้ว่าไตรภูมิสนใจบ้านหลังนี้

เสียงพูดคุยก็เต็มไปด้วยความยินดี



                    “บ้านหลังนี้เปลี่ยนเจ้าของมาหลายรุ่นแล้วครับคุณ”



                    นายหน้าขายบ้านชี้แจงเสียงใส



                    “แต่เดิมเป็นบ้านขุนนางเก่าตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ห้าที่หกนู้นแน่ะ ก็ตกทอดมากับทายาทและขายเปลี่ยนมือมาหลาย

ทอด เห็นด้านนอกตัวบ้านโบราณแบบนั้นแต่ข้างในรีโนเวทเป็นสมัยใหม่แล้วนะครับ มีห้องน้ำอยู่ในห้องนอนห้องใหญ่ มีห้องน้ำด้าน

นอกมีไฟฟ้าใช้ครบถ้วน เจ้าของคนล่าสุดเป็นนักธุรกิจคนหนึ่งที่เสียหายจากพิษเศรษฐกิจฟองสบู่ เขาตั้งราคาขายไม่แพงเลย”



                  “ไม่มีคนสนใจซื้อเลยหรือครับ”



                  ไตรภูมิตั้งข้อสังเกต บ้านเก่าโบราณที่ยังสมบูรณ์ขนาดนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะรอดสายตาจากบรรดานักนิยมบ้านเก่ามาจนถึง

ตอนนี้ นายหน้าขายบ้านอ้ำอึ้งพักหนึ่งก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงชวนเชื่อ



                  “ก็มีพวกไม่หวังดีเอาไปพูดกันน่ะครับว่าบ้านหลังเก่ามันเฮี้ยน แต่คุณอย่าไปสนใจเลยพวกนั้นมันก็พูดไปเรื่อย บ้านเมือง

เจริญกันขนาดนี้แล้วมัวแต่ไปเชื่อเรื่องเหลวใหลก็ไม่ต้องทำอะไรกัน คุณสนใจไหมล่ะครับ บ้านโบราณพื้นที่กว้างขวางอยู่ไม่ไกลจาก

ลำคลอง ทำความสะอาดเสียหน่อยก็ใหม่เรี่ยมเร้ ผมลดราคาให้สุด ๆ เลยเอ้า”



               ไม่ต้องถามว่าไตรภูมิตอบอย่างไร เขาตัดสินใจตั้งแต่ได้ยินราคาขายแล้ว มันไม่แพงเลยเทียบกับราคาบ้านเก่าในตลาดคน

นิยมบ้านโบราณที่ไตรภูมิรู้ และเงินเก็บของเขามีพอที่จะจ่ายเพื่อให้เขาได้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้



                “ตกลงครับ ผมซื้อบ้านหลังนี้ ทำสัญญาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะครับ”
 






                   ใช้เวลาเพียงสัปดาห์เดียวการซื้อขายก็เสร็จสมบูรณ์ ในที่สุดบ้านโบราณทรงโคโรเนียลก็ตกเป็นของไตรภูมิ ในวันหยุด

สุดสัปดาห์นั่นเองเขาจึงเกณฑ์เพื่อนฝูงที่เรียนคณะเดียวกันไปช่วยซ่อมแซมบูรณะบ้านที่เขาเป็นเจ้าของ หญ้ารกถูกตัดจนเตียนโล่ง ตัว

บ้านได้รับการทำความสะอาดและทาสีขาวทับลงไปใช้เวลาทั้งเสาร์และอาทิตย์จึงเสร็จเรียบร้อย บ้านโบราณหลังเก่าอวดรูปโฉมใหม่

อย่างสง่าผ่าเผย ไตรภูมิยืนมองอย่างภูมิใจ



                 “มึงจะมาอยู่ที่นี่เหรอ”



                 อาวุธ เพื่อนของไตรภูมิเอ่ยถาม เขาเรียนคณะเดียวกับไตรภูมิแต่คนละสาขา ไตรภูมิพยักหน้ารับอาวุธมองอย่างเป็นห่วง



                “กูว่านะ มึงคิดอีกทีดีกว่า ที่นี่ไกลมหาวิทยาลัยของเรามาก และมันใหญ่โตเกินไปที่มึงจะอยู่คนเดียว หากไอ้พวกโจรมันรู้

มันอาจจะทำร้ายมึงก็ได้”



                 อาวุธเป็นเพื่อนที่ห่วงใยเขาเสมอ ไตรภูมิรู้ดี แต่ครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ไตรภูมิมั่นใจมากที่สุด เขาแทบจะขนของมาอยู่

ที่นี่คืนนี้ด้วยซ้ำ



                  “คิดมากน่าไอ้วุธ ไม่ใช่ว่าบ้านอยู่ไกลตั้งอยู่หลังเดียวเสียเมื่อไหร่ บ้านคนอื่นเขาก็อยู่ไม่ไกลมีอะไรกูก็พอช่วยเหลือตัว

เองได้มึงอย่ากังวลสิวะ ไป ซ่อมบ้านเสร็จแล้วไปเดินเล่นกันดีกว่าพวกเรา”



                    ไตรภูมิตะโกนเรียกเพื่อน ทั้งกลุ่มพากันเดินไปยังคุ้งน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก เดินคุยกันแซวกันยังไม่ทันจบเรื่องก็

ถึงแล้ว พวกเขาที่เรียนทางด้านศิลปะมองภาพตรงหน้าอย่างพึงใจ



                    สายน้ำทอดยาวไหลโค้ง น้ำในคลองยังใสสะอาดน่าแหวกว่าย ตรงผืนดินริมคุ้งน้ำยังปรากฏต้นไทรใหญ่ต้นหนึ่งที่มี

รากอากาศแผ่ขยายลงมาปกคลุมจนถึงพื้นดินและผิวน้ำ ไตรภูมิถึงกับชะงักงันและขนลุกเกรียวขึ้นมา


                  เขาต้องเคยเห็นต้นไทรต้นนี้แน่ ๆ ทั้งที่ไตรภูมิมั่นใจว่าเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรกในชีวิต ความรู้สึกในตอนนี้ปะปนไปด้วย

ความอบอุ่นและความเจ็บช้ำจนแยกไม่ถูก เขาสะดุ้งเมื่อเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา



                  “มีต้นไทรด้วยโว้ย แม่ง จินตนาการถึงฉากพลอดรักสาบานหน้าต้นไทรในเรื่องไอ้ขวัญกับอีเรียมขึ้นมาเชียว เฮ้ย ไอ้ไตร

ถ้ากูจะถ่ายหนังส่งอาจารย์กูจะมาใช้วิวแถวบ้านใหม่มึงนี่แหละ”



                 สาบานรัก


                 ทำไมไตรภูมิจึงเจ็บแปลบราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงเช่นนี้ เขาเหม่อมองภาพตรงหน้าในขณะที่เพื่อน ๆ ของเขาจับกลุ่ม

ชื่นชมภาพตรงหน้า มีเพียงอาวุธที่ผิดสังเกต



                 “มึงเป็นอะไรหรือเปล่าไอ้ไตร ยืนเหม่ออยู่ได้”



                ไตรภูมิสะดุ้งสุดตัว เขาสะบัดหน้าเรียกสติก่อนจะหันไปฝืนยิ้มให้อาวุธ



                  “เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่เห็นว่าแถวนี้สวยดีน่าวาดรูปแค่นั้นเอง เฮ้ย พวกเรากลับกันได้แล้ว ขอบใจที่มาช่วยนะ เดี๋ยวกู

เลี้ยงข้าวเย็นตอบแทน”



                 ไตรภูมิกัดฟันหันหลังให้ลำคลองและเดินนำกลับไปยังบ้านของเขา ชายหนุ่มปิดประตูรั้วเมื่อขับรถที่มีเพื่อนของเขานั่ง

เบียดกันอยู่ออกมาแล้ว สายตาของเขาทอดมองพร้อมกับหัวใจที่เต้นด้วยความตื่นเต้น



                 “รออีกไม่นานแล้ว ผมจะมาอยู่กับคุณ”



                     ไม่รู้ว่าไตรภูมิพึมพำกับใคร เขารู้แต่ว่าบ้านหลังนี้รอให้เขามาอยู่ ไตรภูมิตัดใจหันหลังเดินไปยังรถยนต์เพื่อกลับไปยัง

เมืองหลวงที่มีแต่ความวุ่นวาย แต่ทันใดนั้นไตรภูมิก็ขนลุกชัน



                   คล้ายกับมีกระแสลมบางเบามาอาบไล้อยู่บนท่อนแขนของเขา บางเบาแต่ก็รู้สึกได้ ราวกับอะไรบางอย่างรับรู้ในความ

ปรารถนาของไตรภูมิ


                  ไตรภูมิบอกตัวเองว่าเขาคิดมากเกินไป เขาสะบัดหน้าขับไล่ความรู้สึกเหล่านั้นและขับรถพาเพื่อน ๆ กลับโดยไม่ได้หัน

มองกระจกหลังเพราะมัวแต่สนใจเพื่อนที่ชวนคุย


                    เงาบาง ๆ ทอดยาวอยู่ตรงทางเดินเข้าบ้าน โดยที่ไม่มีใครมองเห็นแม้แต่คนเดียว



มีต่ออีกนิด...



 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-11-2017 23:45:55 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove


ต่อกันตรงนี้...




                   อีกไม่กี่วันหลังจากนั้นไตรภูมิก็อาศัยฤกษ์สะดวกขนข้าวของจำเป็นจากคอนโดมิเนียมมายังบ้านเก่าที่เป็นบ้านหลังใหม่

สำหรับเขาในบ่ายวันหนึ่งหลังจากเรียนเสร็จแล้ว เขาเลือกห้องนอนใหญ่ที่อยู่ชั้นสองเป็นห้องพัก ภายในจัดแต่งด้วยเตียงไม้อย่างดี

พร้อมกับที่นอนยัดนุ่น ในห้องกว้างขวางกินพื้นที่รวมมุขหกเหลี่ยมอยู่ด้วย ไตรภูมิสั่งซื้อตู้เสื้อผ้าหลังใหม่ให้เข้ากับเตียง กว่าจะลงตัว

เวลาก็ผ่านไปจนมืดค่ำ ชายหนุ่มเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ยกขาตั้งเฟรมวาดรูปมาจากรถ

                      ไตรภูมิไปที่รถ เขายกขาตั้งไม้สำหรับวางเฟรมวาดรูปจากในรถเข้ามาในบ้าน ชายหนุ่มสบถเบา ๆ เมื่อขาตั้งกระแทกกับ

ด้านบนของกรอบประตูจนต้องลดระดับมันลง ไตรภูมิไม่ทันมองว่าเศษผ้าสีแดงเก่าคร่ำคร่าผืนหนึ่งที่ติดอยู่กับขอบด้านบนของวงกบ

ประตูถูกขาตั้งเฟรมเกี่ยวจนขาดหลุดลอยไปตามลม

                     สายลมพัดกรูวูบหนึ่งพัดผ่านกายจนขนลุกชัน ไตรภูมิสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว เขารีบสะบัดหน้าเรียกสติกลับคืนมา


                    “จะบ้าไปแล้วไอ้เหี้ยไตร”


                       บ่นกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะวางขาตั้งเฟรมไว้บนพื้น ไตรภูมิทิ้งกายลงนั่งบนเก้าอี้โซฟาตัวยาวที่เขาสั่งซื้อมาวางอยู่ตรง

มุขหกเหลี่ยมชั้นล่างไว้สำหรับรับแขกและนั่งพักผ่อน ชายหนุ่มกวาดสายตามองอย่างพอใจเมื่อรู้สึกถึงความเป็นบ้าน เขาจัดโซนหนึ่ง

เป็นครัวง่าย ๆ มีตู้เย็นกับเตาไมโครเวฟก็เพียงพอสำหรับหนุ่มโสดอย่างเขา

                      ความเหนื่อยล้าทำให้ไตรภูมิเอนกายลงไปบนโซฟานั่นเอง เปลือกตาค่อย ๆ ปิดลง เขาคล้อยหลับไปอย่างง่ายดายด้วย

ความอ่อนเพลียกับภารกิจที่มีตลอดทั้งวัน




                สายลมหวีดหวิวยามดึกพัดหอบเศษใบไม้แห้งให้ลอยวนอยู่เบื้องนอก ไตรภูมินอนขดตัวด้วยความเหน็บหนาวอยู่บนเก้าอี้

โซฟาราวกับสายลมนั้นกรูเข้ามาอาบไล้อยู่ตามร่างกายในความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น



                  “อื้อ”



                  ไตรภูมิครางแผ่วเบาเหมือนกับมีใครบางคนวางมือเย็นเยียบลูบไล้ไปตามท่อนแขน เปลือกตาหนาหนักเต้นระริกอยากจะ

ลืมตาก็ลืมไม่ขึ้น



                      “คุณพุ่ม”



                       ใคร?



                      เสียงเบาจนแทบจับใจความไม่ได้ลอยวนอยู่ในโสตประสาท ไตรภูมิกระสับกระส่ายอย่างอึดอัด เขาอยากจะสะบัดความ

รู้สึกเหล่านั้นออกไปก็ทำไม่ได้ ราวกับมีแรงบางอย่างพันธนาการเขาไว้จนไม่อาจขยับตัว



                    “ใครน่ะ”



                     ไตรภูมิตะโกนถามอยู่ในความมืดมิด เขาอดนึกกลัวไม่ได้กับสิ่งที่ยังไม่รู้ว่าคืออะไร



                      “ในที่สุด คุณพุ่มก็กลับมาหาไอ้ดินแล้วนะขอรับ”
 
 



                                                                         TBC

                                                    :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:






« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-11-2017 23:50:52 โดย Belove »

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
ตอนที่ 1 มาแล้ว จริงๆก็ลืมๆไปแล้วนะว่าเนื้อเรื่องตอนเรื่องสั้นเป็นไงแต่ไม่เป็นไรนับหนึ่งจากเรื่องยาวเลยก็ได้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: << วิญญาณเสน่หา >> บทที่ 1 [๑๒/๑๑/๖๐]
« ตอบ #9 เมื่อ: 13-11-2017 00:02:34 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1405
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
      เป็นแนวที่ชอบอ่านมาก แนวกลับชาติมาเกิด แนวย้อนอดีต แนวคนนึมาเกิดแล้วอีกคนยังรอคอยเป็นวิญญาณ
แต่ม่เเค่ตอนเเรกก็น่าจะมีแววมาม่าหนักแน่ ไม่เอาเศร้านะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
รอออออ

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0
 :hao7:

 :L2: :pig4: :L2:

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
มาแล้วววววว
ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ใน เอ็กซ์ธีม
รอเค้าเจอกันอยุ่นะคะ

ออฟไลน์ Violasheep

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 194
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-0
นึกถึงวันเก่าๆ 5555 อยากอ่านตอนต่อไปล้าว

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
คุณพุ่มมาแล้ว รอออออออ

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove

                                                                          วิญญาณเสน่หา

                                                                                  บทที่ 2

                    ความอึดอัดทวีมากขึ้น แปลกที่ไตรภูมิกลับรู้สึกโหยหาแรงบีบรัดนั้น มันอุ่นร้อนสลับหนาวเหน็บชวนให้หัวใจเต้นรัวด้วย
ความบีบคั้น
                 
                   “คุณพุ่ม ลืมไอ้ดินแล้วหรือขอรับ”


                เสียงนั้นแผ่วเบาเหมือนอยู่ไกลคนละฟากฟ้า แต่ไตรภูมิรู้ว่ามันดังแว่วอยู่แถวข้างหูนี่เอง


                “ดิน ดินไหน”


                 ไตรภูมิดิ้นรนเพราะความอึดอัด เขาอยากจะลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียงเรียกนั้นให้ถนัดแต่ก็ทำไม่ได้ ชื่อที่ได้ยินทำให้


ไตรภูมิใจหาย เขาต้องเคยรู้จักใครสักคนที่ใช้ชื่อนี้แน่ ๆ


                    “อีกไม่นาน คุณพุ่มจะต้องจำได้ อีกไม่นาน”


                     “เดี๋ยวสิ เดี๋ยว”


                     RRRRR


                    เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์ที่ตั้งปลุกไว้ดังลั่นจนไตรภูมิผวา เขาลุกพรวดขึ้นมาจากท่านอนแล้วยกมือกุมหน้าอกด้านซ้าย


เอาไว้ เหงื่อเหนียวหนับไปทั่วทั้งตัวผิดกับอากาศเย็นชื้นในยามเช้าตรู่ ไตรภูมิสะบัดหน้าขับไล่ความมึนงงอย่างยากเย็น


                  “เกิดอะไรขึ้นวะ ผีอำเหรอ”


                    เคยได้ยินเรื่องผีอำมาบ้างว่าแขนขาจะขยับไม่ได้ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ไตรภูมิไม่เคยพบด้วยตนเองจนกระทั่งวันนี้


เขาลุกขึ้นจากโซฟาไปยังห้องน้ำอย่างสะลึมสะลือ แต่เมื่อได้เห็นตนเองยามถอดเสื้อผ้ายืนหน้ากระจกดวงตาของไตรภูมิกลับกระจ่างใน

ทันที


                     เขาเพ่งสายตามองผิวกายบนหน้าอกจากกระจกที่สะท้อนมาก่อนจะก้มหน้ามองตัวเอง คิ้วโก่งเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อ

เห็นรอยสีแดงจางปรากฏอยู่บนเนื้อกายสีขาวเป็นรอยจ้ำ ไตรภูมิยิ่งงงงันหนักว่ารอยสีกุหลาบเหล่านั้นมีที่มาจากไหน จะว่าผื่นแดงจาก


แพ้ผงซักฟอกก็ไม่ใช่เพราะเขาก็ใช้ยี่ห้อเดิมมานานมากแล้ว ไตรภูมิได้แต่เก็บความสงสัยไว้ก่อนที่เขาจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดิน


ออกไปนอกตัวบ้าน




                     “นิมนต์ครับหลวงพ่อ”


                    ไตรภูมิกล่าวอย่างนอบน้อม รอจนกระทั่งพระภิกษุวัยชราก้าวเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่มจึงได้วางถุงบรรจุข้าวและ


กับข้าวใส่ลงไปในบาตร หลวงพ่อที่เปิดบาตรรับมองชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีที่ไม่คุ้นตาอย่างแปลกใจและเอ่ยถามเมื่อเห็นไตรภูมิใส่


บาตรเรียบร้อยแล้ว


                  “พ่อหนุ่มซื้อบ้านหลังนี้หรือ”


                       “ครับ ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เมื่อวานนี้เอง”


                  ไตรภูมิขานรับด้วยรอยยิ้มละมุน ใบหน้าของเขายิ่งดูสว่างไสวชวนมอง หลวงพ่อเพ่งสายตาพักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจ


ออกมา


                    “ในที่สุดก็มาพบกันจนได้สินะ ทั้งบุญและกรรมส่งผลจริง ๆ”


                   “อะไรนะครับหลวงพ่อ” ไตรภูมิเอ่ยถามอย่างสงสัย “ใครพบกับใคร ผมมีบุญกับกรรมอย่างไรหรือครับ”


                   หลวงพ่อทำท่าเหมือนจะกล่าวอะไรบางอย่างแต่กลับทำเพียงถอนหายใจออกมาอีกครั้ง


                  “เอาเถอะ เขาก็ไม่ได้มาร้ายหรอกเป็นเพราะเคยผูกพันกันมาก่อนนั่นแหละ มีขวดน้ำเปล่าอยู่ไม่ใช่หรือ แผ่เมตตาส่งบุญ


กุศลให้เขาสักหน่อย กล่าวตามหลวงพ่อนะ”

                      ไตรภูมิไม่ทันได้คิดอะไรเมื่อเขาคว้าขวดน้ำออกมาค่อย ๆ รินลงไปใต้พุ่มไม้ใหญ่พลางกล่าวตามคำสวดแผ่เมตตาที่


พระภิกษุวัยชรากล่าวนำ จนกระทั่งจบลงหลวงพ่อจึงได้ควานหาอะไรบางอย่างจากย่ามที่สะพายอยู่ส่งมาให้เขา ไตรภูมิรับมาถือในมือ


จึงเห็นว่าเป็นเหรียญพระเล็ก ๆ คล้องอยู่กับเชือกร่มสีมอ


                      “ใส่ไว้เพื่อนำจิตใจให้สงบ นึกถึงพระพุทธคุณให้มากนะพ่อหนุ่ม”


                      พระภิกษุชราเดินจากไปแล้วทิ้งไว้แต่ความสงสัยใคร่รู้ ไตรภูมิยักไหล่เมื่อหาคำตอบอะไรไม่ได้สักอย่าง เขาคล้องพระ


ไว้ที่คอก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านและเตรียมตัวไปเรียนที่มหาวิทยาลัยตามปกติจนกระทั่งลืมเลือนเรื่องนี้ไปในที่สุด




                      “เป็นไงวะไอ้ไตร นอนบ้านเก่าคืนแรกผีเจ้าบ้านหลอกมึงหรือเปล่า”



                      ไตรภูมิเพิ่งจะมีเวลาคุยกับเพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกันก็ตอนเย็นหลังจากที่กิจกรรมการเรียนทั้งหมดเสร็จสิ้นลงแล้ว เขา


เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อรุ่งเช้าที่ผ่านมานั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง


                      “ไม่รู้สิวะ มันครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่กูว่าเขาคงไม่ทำอะไรร้าย ๆ กับกูหรอก”


                   “มึงก็กล้าเนอะ บ้านเก่าหลังใหญ่ขนาดนั้นยังกล้าอยู่คนเดียวอีก เป็นกูนะสยองสัส”


                  เพื่อนอีกคนทำท่าขนลุกจนไตรภูมินึกขำ


                  “มึงไม่เอาไอ้วุธไปอยู่เป็นเพื่อนวะ มันคงเต็มใจน่าดู”


                    ไตรภูมิหันไปมองเพื่อนด้วยความสงสัย


                   “ทำไมกูต้องให้ไอ้วุธมันไปอยู่ด้วยล่ะ”


                  “เหี้ย มีมึงคนเดียวมั้งที่โง่ดูไม่ออกว่าไอ้อาวุธคิดกับมึงเกินเพื่อน ถ้ามึงเอ่ยปากนะ มันคงแทบจะขนของไปอยู่กับมึงไม่ทัน”


                     เสียงหัวเราะดังขึ้นในหมู่เพื่อน ไตรภูมิได้แต่ส่ายหน้า เขาเองก็ตะขิดตะขวงใจอยู่ไม่น้อยที่อาวุธคอยเอาอกเอาใจเขา


เกินกว่าความเป็นเพื่อนเช่นคนอื่น แต่ไตรภูมิก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่ออาวุธเองยังไม่ได้เอ่ยปากจริงจัง


                 จบบทสนทนาแล้วไตรภูมิจึงได้รีบขับรถกลับมาที่บ้านโบราณของเขา อะไรบางอย่างรบกวนจิตใจให้ชายหนุ่มเฝ้าคิดถึงและ


อยากจะกลับบ้านตลอดทั้งวันจนเขาต้องเฝ้าแต่ตั้งสติให้อยู่กับการเรียนอย่างยากลำบาก จนกระทั่งไตรภูมิเลี้ยวรถเข้ามาในเขตรั้วบ้าน


                        “ผมกลับมาแล้วนะครับ คิดถึงคุณจังเลย”


                     เผลอรำพึงออกมาราวกับบ้านหลังนี้มีชีวิต นึกแปลกใจกับความปวดหน่วงแปลบ ๆ ที่พุ่งขึ้นมาจนขอบตาล้นเอ่อ ไตรภูมิ


สลัดความรู้สึกเหล่านั้นทิ้งไปและพยายามทำจิตใจให้สดใสขึ้น


                    “เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย”


                      ก่นด่าตัวเองก่อนจะเบนความสนใจด้วยการจัดแต่งห้องนอนให้เข้าที่ ไตรภูมิยกขาตั้งเฟรมวาดรูปมาวางไว้ตรงส่วนของ


หน้ามุขหกเหลี่ยมในห้องนอนเป็นสิ่งสุดท้าย เขากวาดสายตามองรอบห้องด้วยความพึงพอใจ


                    ไตรภูมิเลือกเฟอร์นิเจอร์ไม้มาใช้ตั้งแต่เตียงนอนกว้างและตู้เสื้อผ้า เขาได้ชั้นวางของไม้ลายเก่ามาจากตลาดมือสอง

ห้องนอนในตอนนี้เหมือนย้อนเวลากลับไปสมัยเกือบร้อยปีที่แล้วอย่างที่ไตรภูมิต้องการ

                      ชายหนุ่มทิ้งกายลงไปบนเตียงกว้าง ความเหน็ดเหนื่อยทำให้เขาคล้อยหลับไปจนกระทั่งแสงจันทร์นวลคล้อยต่ำลง

เรื่อย ๆ เมื่อล่วงเข้าสู่ยามดึกสงัดในราตรีกาล


                      “คุณพุ่มของไอ้ดิน”


                     แว่วเสียงนั้นอีกแล้ว เสียงแห่งความรันทดและน้อยเนื้อต่ำใจเจียมตัวเจียมตนจนไตรภูมิสงสาร


                   “คิดถึงเหลือเกิน คุณพุ่มจะคิดถึงและเฝ้ารอเหมือนที่ไอ้ดินรอคุณพุ่มหรือไม่ขอรับ”


                    คิดถึงสิ คิดถึงเหมือนกัน


                    “รังเกียจไอ้ดินนักรึขอรับ แม้แต่เนื้อตัวยังมิให้แตะต้อง”


                     น่าแปลกที่ไตรภูมิได้ยินปลายเสียงระทดท้อนั้นราวกับกระซิบอยู่ข้างหูนี่เอง ผิวกายของเขาหนาวยะเยือกเมื่อรู้สึกคล้าย


กับความเย็นกำลังพยายามแตะไล้ไปทั่วทั้งตัว


                     “ทั้งที่ไอ้ดินเฝ้ารักเฝ้าคิดถึง รอให้คุณพุ่มมาหาและบอกกับไอ้ดินบ่าวผู้ต่ำต้อยว่าคุณพุ่มทอดทิ้งไอ้ดินเพราะเหตุใด”





มีต่ออีกนิด...





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-11-2017 22:01:25 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
ต่อกันตรงนี้




                   ไตรภูมิร้อนรนกระสับกระส่าย เขาอยากจะลืมตามองเหลือเกินว่าเจ้าของเสียงที่ตัดพ้ออยู่นี้เป็นใคร แต่ก็เหมือนกับมีอะไร

บางอย่างเป็นกำแพงขวางกั้นไว้


                 “เดี๋ยวสิ เดี๋ยว คุณเป็นใครกัน”


                 พยายามจะส่งเสียงออกไป ไตรภูมิดิ้นรนทุรนทุราย เขาจับได้ถึงกระแสความอาวรณ์จนสะดุ้งตื่นกลางดึก เหงื่อไหลจน

เปียกชื้นทั้งที่อากาศก็ไม่ได้ร้อนมากมายนัก


                  “อะไรกันอีกวะ”


                   ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือเช็ดเหงื่อ เนื้อตัวเหนียวหนับจนนอนไม่เป็นสุข ไตรภูมิจึงลุกไปยังห้องน้ำถอดเสื้อผ้าออกแล้วอาบน้ำ

ราดตัวให้เย็นสบายขึ้น


                   “อ้าว เชือกคล้องพระเปียกเลย ลืมถอดก่อนอาบน้ำ”


                   ไตรภูมิส่ายหน้ากับความหลงลืมของตัวเอง เขาถอดพระออกจากคอวางไว้ที่ชั้นวางของก่อนจะกลับมานอนแผ่อยู่บนเตียง
ความเงียบสงัดของค่ำคืนทำให้ไตรภูมิหนังตาหนักอึ้ง แพขนตาหนาค่อย ๆ ปิดลง

                   แค่ปิดเปลือกตาไตรภูมิก็หลับ เขาหลับสนิทจนกระทั่งดวงจันทร์วันเพ็ญฉายแสงนวลเป็นเงินยวงเข้ามาทางหน้าต่างห้อง

ในยามใกล้รุ่ง ลมพัดกลิ่นชื้นของสายน้ำแตะต้องตามเนื้อตัวก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงแรงยวบลงของที่นอน


                     “ใคร”


                   ได้ยินเสียงตนเองถามออกไปทั้งที่ยังอยู่ในนิทรา แขนสองข้างถูกดึงออกกว้างเพื่อให้มวลหนาหนักแล่นมาโถมทับชวน

อึดอัด


                “ออกไป”


                 “รังเกียจไอ้ดินมากหรือขอรับ”


                  เสียงนั้นแว่วมาอีกแล้ว คราวนี้ตัดพ้อจนไตรภูมิใจหาย เขารีบปฏิเสธทั้งที่ดวงตายังปิดสนิท


                 “ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น”


                 “ไม่รังเกียจแต่ก็ไม่ยอมให้เข้าใกล้”


                   สายลมเย็นพัดผ่านเนื้อตัวแต่กลับทำให้ไตรภูมิร้อนวูบไปทุกจุดที่สายลมแตะไล้ ราวกับมีมือร้อนกำลังลูบไล้ไปตาม

ร่างกายปลุกเร้าให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ


                 “คิดถึงไอ้ดิน รอไอ้ดินเหมือนที่ไอ้ดินเฝ้ารอบ้างไหมขอรับ”


                 “อื้อ”


                 คราวนี้ราวกับสายลมนั้นจะรวมตัวกันเป็นมวลธาตุ มันหนาแน่นจนก่อเกิดเป็นเงาที่ชัดขึ้นทีละน้อย หากไตรภูมิจะลืมตาขึ้น

มองร่างโปร่งใสของชายฉกรรจ์ร่างกำยำหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่กำลังเอนกายลงเคียงข้างและใช้มือโปร่งแสงลูบไล้ไปบนกรอบ

หน้าของคนที่ยังนอนหลับ ดวงตาบนใบหน้าคร้ามทอดมองอย่างอาวรณ์พลางเลื่อนหน้าลงไปแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มของ

ไตรภูมิ


                “ดิน ดิน”


                  ปากหยักเผยอร้องเรียกอย่างเผลอไผลจากจิตใต้สำนึกทำให้ดวงตาของร่างโปร่งแสงเบิกขึ้นอย่างยินดี แขนใหญ่โอบรัด

ร่างที่บอบบางกว่าเข้ามาในอ้อมกอดพลางบดปากลงไปอย่างโหยหา ปลายลิ้นเย็นค่อย ๆ สอดลึกลงไปจนไตรภูมิผวาอยู่ในความฝันเมื่อ

รู้สึกถึงร่างกำยำที่แสนคุ้นเคยกำลังบรรจงจูบหนักและตวัดลิ้นเกี่ยวรัดจนต้องเงยหน้ารับและโต้ตอบให้อีกฝ่ายดีใจ

                 ในฝันไตรภูมิแอ่นอกให้อีกฝ่ายค่อย ๆ ปลดกระดุมชุดนอนที่ทำจากผ้าฝ้ายนุ่มมือ กางเกงแพรถูกดึงจนหลุดออกไปจาก

ท่อนขา เขาเบียดตัวเข้าหาร่างร้อนรุมแน่นเนื้อให้ปากร้อนก้มลงฟอนเฟ้นดูดดึงทิ้งรอยสีแดงเรื่อไปทั่วร่าง


                “ดิน ดิน ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว ต้องการเอ็งเหลือเกิน”


                     ได้ยินเสียงของเขาเองกับบทสนทนาที่ไตรภูมิไม่เคยใช้ ได้ยินเสียงลมหายใจกระเส่าดังแว่วเข้าหูก่อนที่ท่อนขาจะถูกจับ

แยกออกจากกัน


                     “ไอ้ดินก็ต้องการคุณพุ่มเหมือนกันขอรับ ให้ไอ้ดินได้มอบความสุขแก่คุณพุ่มเถิดนะขอรับ”


                      “อื้อ ดิน อา”


                      ท่อนเนื้อร้อนจ่ออยู่ที่ปากทางค่อย ๆ ดันลึกเข้ามาแทรกกล้ามเนื้อจนวาบหวาม ไตรภูมิบิดกายดิ้นพล่านไปด้วยความ

กระสัน เอวยกลอยรอรับให้มันยิ่งสอดลึกเข้ามาจนเต็มลำ รู้สึกถึงความคับแน่นแทบระเบิด


               “ขยับสิดิน ข้าอยากให้เอ็งขยับ”


                 เสียงกระเส่าของไตรภูมิในความฝันออกคำสั่ง ร่างกายกำยำครางตอบรับแล้วกระแทกสวนเข้าคราวเดียว


                “อ๊า แรงอีกดิน แรงอีก”


                 “ขอรับ คุณพุ่ม โอ คุณพุ่มตอดกระผมเหลือเกิน”


                   เอวแกร่งขยับเร็วรี่ ไตรภูมิรัญจวนจนต้องห่อปากหายใจ เขาเอื้อมมือไปโอบรัดแผ่นหลังชื้นเหงื่อแล้วเบียดกายจนผสาน

รวมเป็นหนึ่งเดียว


                  “ดิน อีกนิด อ๊า อีก ฮัก ฮัก ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว”


                 ไตรภูมิชะงักเกร็งค้างกล้ามเนื้อบีบตัวแน่นจนต้องบีบขาเข้าหากัน เขาเงยหน้าร้องลั่นเมื่อตัวเองปลดปล่อยออกมาในที่สุด


                    ชายหนุ่มลืมตาอยู่ในความมืดเพื่อพบว่าตนเองนอนหายใจกระเส่าอยู่บนเตียงพร้อมกับน้ำเมือกที่เปียกชื้นอยู่เต็มกางเกง

ชุดนอนที่ไตรภูมิสวมใส่อยู่




                                                                            TBC

                            ขออภัย อาจจะจัดหน้าไม่สวย วันนี้เล้าเป็ดจัดหน้ายากมากเลยจ้า ทนอ่านกันหน่อยน้า


                                                  o1 o1 o1 o1 o1



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-11-2017 21:58:18 โดย Belove »

ออฟไลน์ fahsai

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 815
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-2
คืนที่2 ก็จัดการคุณพุ่มเลยนะ ไอดินนนน

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
อื้อหือน้องดินงานนี้ได้รื้อฟื้นความหลังอย่างไวว่อง ไม่น่าจะใช่ฝันนะคะเนี่ย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 784
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
 :hao6:อิอิชอบ

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
โดนซะแล้วคุณพุ่ม

 :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
อื้อหืออออแค่ฉากสองก็จัดแล้ว แซ่บพอๆกับเรื่องสั้นจริงๆ

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0
 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1405
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
ชอบมากเลยค่ะแนวนี้แต่เวลาอ่านมันให้ความรู้สึกหน่วงๆคิดถึงอ่าเเล้วยิ่งอินค่ะ
 :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
คนอ่าน เสน่หาทั้งคนทั้งวิญญาณเลยอ่า   :o8: :-[ :impress2:

อยากรู้ทำไมคุณพุ่มถึงทิ้งดินไป
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Kei

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
รอตอนต่อไปน้า

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
คืนที่สองก็ฉ่ำรัก ซะแล้ว

ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3593
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ฝันเปียกมั้งน้องไตร อิอิ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด