หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค นก-เป้ by aoikyosuke

[HaLF333]

จะบอกอะไรหนอ คนอ่านอยากรู้แล้วอ่ะ 

[bebe]

สนุกมากเมือไหร่จะมาต่ออีก

[IZE]

อรายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มาทำเป็นนี้เค้าอายนะเนี่ย

[oaw_eang]

โอ้วววววววววววววววววววววววววววววส์

เผยความในใจ ด้วย ภาษากาย ชิส์มิคะ

คุณกิตขา  น้องแนนขา

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ 

[three]

  :m25:ขอฉากอ่านแบบเลือดกำเดาไหนได้ไหมครับผม(ผมไม่ได้หื่นนะ )

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หลับตาๆๆๆ



เร็วๆน็าาาา เค้ารออยู่

รอ.....นั่นแหละ

[kit]

• โอ้วววววววววววววววววววววววววววววส์

เผยความในใจ ด้วย ภาษากาย ชิส์มิคะ

คุณกิตขา  น้องแนนขา

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

ต๊าย คุณสองคะ รู้ทันกันแบบนี้ กิต.เขินนะคะ อิอิ

[nanalonely]

ตอน เพราะรักคำเดียว


 

ดวงตากลมโตค่อยหรี่ปรือลง และตั้งใจฟังคำพูดของคนที่บังคับให้หลับตา
จะพูดบ้าอะไรของมัน ไอ้ประสาทเป้

"อะไรวะ...พูด ๆ มาเด่ะ" คำถามถูกเอ่ยถาม พร้อมกับที่ไอ้เป้ตาหยีค่อยกระซิบบอกเสียงเบาที่ข้างหูของคนที่หลับตาลง
ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มเจือจาง จะบอกแล้วนะ....จะบอกคำที่เก็บเอาไว้ในใจมาตลอด อยากให้มึงรู้มานานแล้ว
ว่ากูคิดกับมึงยังไง

"เพราะตอนนี้กูคงกำลังหลงรักมึงอยู่ไงนก"

เสียงหัวเราะแผ่วเบา ตามมาหลังคำพูดนั้น

ต่างฝ่ายต่างเงียบงันไปชั่วขณะ

ปลาทองตาโตปรือตาขึ้น จ้องมองใบหน้าของคนที่เอ่ยบอก

ไอ้เป้กำลังยิ้ม ...............................................


................................................................


....................................................ใช่..ตอนนี้มันกำลังยิ้ม

มันคงสนุก...เวลาทำให้กูปวดใจ
ทุกข์ของกู...เป็นความสุขของมัน....

มันรู้นานแค่ไหนแล้ว...ว่าไม่กล้าแยกจากมัน
มันรู้นานแค่ไหนแล้ว ว่าไอ้คนโง่คนนี้ จะเป็นบ้าตายทุกวันก็เพราะมัน
แล้ว........มันรู้นานแค่ไหนแล้ว...ว่าไอ้นกคนนี้..ร้องไห้ทุกครั้ง ที่มันไปมีอะไรกับใคร ๆ

หนุ่มร่างสูงตาโตผุดลุกขึ้นยืน จ้องมองใบหน้าของคนที่นั่งยิ้มอยู่ด้วยสายตาที่ปวดร้าว

ใกล้กันแค่นี้....

แต่ไม่มีสักครั้ง ที่จะได้ใกล้ชิดกันจริง ๆ

รักงั้นเหรอ

คนรักกันเขาทำร้ายกันเหรอ....คนรักกันเขาทำให้อีกคนร้องไห้ซ้ำ ๆ ซาก ๆ งั้นเหรอ
คนรักกันเขา....เขา....เขาทำให้....ให้คนอีกคน...เจ็บปวดได้ขนาดนี้เลยใช่มั้ย

หยดน้ำคลอที่หน่วยตา ก่อนจะหยดลงช้า ๆ ที่ข้างแก้ม

ฝ่ามือเรียวยาว ยกขึ้นปิดปากของตัวเองเอาไว้แน่น....ไม่ให้ส่งเสียงสะอื้นออกไป....ให้อับอายขายหน้า

สนุกมากเลยนะ......บอกรักทำไม....บอกเพื่อจะได้หัวเราะเยาะใช่มั้ย
ที่ทำดีด้วย......แค่สนุกใช่มั้ย
แล้วก็คงสนุกมาก ที่เห็นว่า...กูสนุกมากแค่ไหน แล้วก็ดีใจมากแค่ไหนใช่มั้ย

ก่อนหน้านี้ ก็เคยบอกว่ารัก...รักมากกกกกกกกกกก

คำพูดประชดประชันกัน

ครั้งนั้น ก็สะใจเหมือนกันที่ได้พูดคำว่ารัก ตอบโต้กลับไป
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่.......รักงั้นเหรอ......ไปทำอะไรให้มากมาย ถึงได้ต้องประชดกันขนาดนี้

"ไอ้นก.....ร้องไห้ทำไมวะ......เฮ้ย......นก"

คนที่นั่งยิ้ม ลุกพรวดพราดขึ้น และคว้าแขนของคนที่กำลังจะเดินผละจาก ด้วยความไม่เข้าใจ

"กู......ชอบมึงนะ.....มึงไม่ชอบกูเหรอนก......มึงเกลียดกูเหรอ...มึงพูดกับกูสิวะ..นก.."

นกไม่ยอมหันกลับมาอีกเลย นอกจากยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง

นกมันร้องไห้.........ทำไมเป็นแบบนี้
มันไม่ได้นึกชอบกันสักนิดเลยหรือไง

แล้วทำไมมันยอมให้จูบ ให้กอดล่ะ
วันนั้นที่ไปหา......ก็นึกว่าได้รู้คำตอบล่วงหน้าก่อนแล้ว

แล้วทำไมมันถึงได้ร้องไห้ แล้วทำไมต้องทำเหมือนว่าโกรธกันขนาดนี้ด้วยล่ะ

"นก......มึงเป็นอะไร...ไอ้นก...คุยกันก่อนสิ...นก...."

ทำไมกัน ทั้งที่ก็อยู่ใกล้กันขนาดนี้.......ทำไมถึงไม่รู้เลยสักนิดว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร
รู้แต่ว่านกมันกำลังเจ็บปวด แล้วมันเพราะอะไรล่ะ เพราะอะไร ทำไมล่ะ....ทำไม

"มึงบอกรัก.......เพื่อหลอกฟันสาวเหรอ......กูไม่ใช่สาว ๆ ที่ให้มึงมาบอกรัก..เพื่อหวังจะหลอกฟันเล่นนะ...
เห็นกูเป็นตัวอะไร.....มึงรู้มานานแค่ไหนแล้ว......ว่ากูชอบมึง.....
แล้วมึงก็เอาความรู้สึกของกูมาเล่น..
เพราะเห็นว่ากูคงเหมือนผู้หญิงในสเป็คของมึงที่มึงหลอกเขาใช่มั้ย.....
มึงเกลียดกู..กูก็พอรู้............
แต่กูขออะไรอย่างหนึ่งเถอะเป้........มึงเกลียดกูไปตลอดก็ได้....มึงจะเที่ยวประชดใคร ๆ ในโลกก็ได้
แต่อย่าเอาคำว่ารักของมึง......มาหลอกให้กูดีใจ....เพื่อจะได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของกูเลย"

หยดน้ำตามากมายทะลักทลาย....เหมือนไม่มีอะไรจะหยุดได้อีก
ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นทีละเล็กละน้อย ถูกเปิดเผยออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้....

ไอ้เป้ยืนนิ่งอึ้งกับคำพูด...ของคนตรงหน้า....
รักจริง ๆ นะ

ชอบจริง ๆ

ไม่เคยต้องตามใคร ไม่เคยสนใจว่าใครจะเป็นยังไง ไม่เคยโมโหใคร ไม่เคยอยากอยู่ใกล้ใครมากขนาดนี้
ไม่เคยหวงใครมากเท่านี้ ไม่เคยรู้สึกว่าโมโหสุด ๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่าย ไปมีใคร ๆ

แล้วคำว่ารัก........ที่บอกออกไป

มันมีข้อผิดพลาดตรงไหน

"กูรักมึงนะนก....กูรักมึงจริง ๆ นะ....มึงไม่เชื่อกูเหรอ.....กูรักมึงนะ....รักมาก...กูรักมึง...ไอ้เป้รักไอ้นกที่ยืนตรงนี้
มันผิดเหรอวะ.....กูรักมึงไม่ได้เหรอ....กูรักมึง...เข้าใจมั้ย...กูรักมึงจนแทบจะเป็นบ้าตายก็เพราะมึง....
กูรักมึงมากแค่ไหนมึงรู้มั้ย........กู.......รัก........มึง......มาก....นะ..นก"

คำว่ารัก

หนึ่งคำ

สิบคำ

ร้อยคำ

พันคำ

หรือเป็นล้าน ๆ คำ...........ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยสักนิด

ในเมื่อคนที่ยืนร้องไห้ เสียใจกับคำว่ารักทุกคำ ที่อีกฝ่ายพูดออกมา

พูดได้สิ.......พูดว่ารักกี่คำก็ได้......ในเมื่อคำพูดมันก็ลอยไปตามสายลมหลังพูดจบ....

รักเหรอ......ที่ผ่านมา...การกระทำต่าง ๆ ของไอ้เป้ ไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นการกระทำของคนที่รักกันได้เลย

แล้วนี่เหรอ.....รักของมัน

พอแล้ว.......ต่อจากนี้ไปจะหนีมันไปให้ไกล ๆ ไม่ว่ายังไงก็จะหนีจากมันให้ได้ ไม่ทนอีกต่อไปแล้ว
ทนเจ็บอยู่คนเดียวทำไม.....ไม่มีอีกแล้ว.....จะไม่ยอมเจ็บปวดแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

ขอชีวิตกลับคืนเถอะ ขออิสระ ขอหัวใจคืนเถอะนะ......อย่ามาเหยียบย่ำให้เจ็บช้ำอีกต่อไปเลย
แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว

"มึงรักกูเหรอเป้......ถ้ามึงรักกูจริง ๆ ขอชีวิตของกูคืนเถอะนะ......ต่อไปนี้เราอย่าอยู่ใกล้กันอีกเลย..มึงรักกูจริง ๆ ใช่มั้ย
งั้นกูขอชีวิตของกูคืน.........มึงให้ได้มั้ย......มึงให้คนที่มึงบอกว่ารักได้มั้ย..."

แขนที่ถูกเกาะกุมแน่นถูกปล่อยให้เป็นอิสระอย่างช้า ๆ

ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของคนอีกคน ที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า

ตัดใจ.........ต้องตัดให้ขาด.........อย่าเหลือเยื่อใยต่อกันอีก ไม่งั้นจะยิ่งเจ็บไปอีกนานแสนนาน

"อยู่กับกู......มึง.....อึดอัดมากเลยสินะ......กูห้ามมึงทุกอย่างเลย....ห้ามมองใคร ๆ ห้ามยุ่งกับใคร ๆ
คิดแต่จะเก็บมึงไว้ใกล้ ๆ ตัวตลอดเวลา.....ไม่เคยมีสักวันที่จะทำให้มึงสบายใจเลย.....
อยากได้อิสระเหรอนก........เอาคืนไปสิ......กูให้คืน..........
กูขอโทษ...
ที่ผ่านมา..ไม่มีสักวัน
ที่กูทำอะไรให้มึงเลย....ทำแต่สิ่งที่ทำให้มึงทุกข์ใจ......ที่ผ่านมา.....
กูขอโทษ........
มึงไปเถอะ........อิสระเป็นของมึงแล้ว.....แต่กูอยากให้รู้...ว่าทุกก้าวที่มึงเดินจากกูไป.....มันก็เท่ากับมึงเหยีบย่ำหัวใจกูเหมือนกัน"


เป้......ยืนหันหลัง...และพูดทุกคำพูดออกมาโดยที่ไม่ได้ให้นก ได้เห็นใบหน้า

ทุกคำที่พูด.......มาพร้อมหยดน้ำตา....ที่ค่อยหลั่งรินลงอย่างช้า ๆ


"ขอบใจนะเป้.....ขอบใจที่ให้ชีวิตกูกลับคืน......มึงสอนกูหลายอย่าง....มึงทำให้กูรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง...
กูรักมึงนะเป้.....กูรักมึงมาก...แต่......."

คำพูดถูกกลืนหายเข้าลำคอไปแล้ว.....ปลายนิ้วยกขึ้นเกลี่ยหยดน้ำตา และเงยหน้าขึ้น เพื่อให้น้ำตาย้อนกลับคืน

ก่อนจะก้าวเดินอย่างช้า ๆ

ไม่แม้แต่จะคิดหันกลับไปมองคนที่ยืนนิ่งอยู่

จบแล้ว........ทุกอย่างจบลงแล้ว........

เป้ยืนนิ่งปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินรดจนอาบใบหน้า......

กำหมัดแน่น......เพื่อให้ความรู้สึกเจ็บปวดน้อยลง

นก.....มันเดินไปแล้ว......มันกำลังเดินจากไปแล้ว.........เพราะทำตัวเอง

เพราะกักขัง เพราะไม่เคยสนใจความรู้สึกของนกเลยว่ามันทุกข์ทรมานแค่ไหนกับการกระทำแย่ ๆ ที่เคยทำกับมันไว้

วันนี้.....ถึงจะสำนึกตัวได้ว่าทำอะไรลงไป

แต่มันก็สายไปแล้ว.....

นกมันจากไปแล้ว มันจากไปแล้ว ใช่มั้ย ตอนนี้มันจากไปแล้ว

ต่อจากนี้ไป.....

จะไม่เหมือนเดิมอีก........ทุกอย่างมันจบลง เพราะทำตัวเองแท้ ๆ
ร่างสูงสะอื้นไห้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ

ก่อนจะทรุดกายลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง.........
ไม่เคยรู้เลย.......ว่าการรักใครสักคนมันจะเหนื่อยขนาดนี้......เหนี่อยจนทำให้หมดแรง...จนไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะยืนอยู่ได้

ไม่เคยรู้เลย.....ว่าชีวิตนี้จะต้องร้องไห้เพราะความรัก.........ไม่เคยรู้ว่าตัวเองจะอ่อนแอได้มากขนาดนี้


"นก.....กูรักมึง.....กูรักมึงจริง ๆ .....ทำไมมึงถึงได้ทิ้งกูไว้คนเดียวแบบนี้....ทำไมวะ....ทำไมมึงถึงได้ทำกับกูแบบนี้
ทำไมมึงต้องทำแบบนี้กับกูด้วย ......ทำไม"

TBc...


    <Ju!_Ju!>    kit     เมฆาสีน้ำเงิน     TARO     wan    rain_xiah    jay_jay    mantdash   
 
moonlight   HaLF333   bebe   happy_icekung69   oaw_eang   three    Bg LoVe NT


ปอลอ kit คะ เมื่อกี๊แนนขอโทษนะคะที่ลบเรื่องออกไป เพราะคิดว่าตัวเองลงผิดตอนนะคะ เลยรีบลบออก พอย้อนกลับมาดูต้นฉบับ เลยรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดนะคะ แบบว่าตอนนี้กำลัง

[kit]

ต๊าย ตั้งหลายคำ อิอิ

ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[TARO]

 

[Jesse]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

+ให้เลยอ่ะ

[Bg LoVe NT]

ง่ะ

มัยเป็นงี้อ่ะ

เศร้า

ไม่เอาน๊าาาาาาาาา 

[mantdash]

เศร้าจังเลยตอนนี้

เป้เล่นมากไปหน่อยแหะ

 

[R@!nY~==~N!GhT]

พอรู้ใจตัวเอง 

สารภาพแล้วว่ารัก

แล้วทำไมยังไม่เข้าใจกันอีกง่ะ

 

[juuuno99]

  เป้หนอเป้ ทำไว้เยอะอ่ะดิ คราวนี้จะเอาไงกันหึ

[moonlight]

เมื่อไหร่จะเข้าใจตรงกันเนี่ย

[three]

ผิดคาดอ่ะ :sad2:ไมกลายเป็นแบบนี้อ่ะไม่ไหวแล้ว

[Junrai_Hyper™]

เป็นงั้นไป

[IZE]

อ่าทำไมออกมายังงี้ละ เศร้ามากมาย

[HaLF333]

 
อารายกานว๊า สารภาพรักกันแล้วแท้ๆ ...
แต่ดันไม่เข้าใจกันซะงั้น..
 

[nanalonely]

kit  รัก ล้าน คำของเป้ ทำเอานก... 

TARO   ทาโร มานอนหงอยอย่างนี้ เด๋วแนนบอกคนนั้นมาปลอบหั้ยเอามั๊ยจ๊ะ

Jesse    x 100 ตัว น้ำตาท่วมทู้แย้วววว +1 ให้กับน้องใหม่ของทู้นะจ๊ะ

Bg LoVe NT   มันเป็นบางช่วงเวลาของคู่นี้ อ่านแล้วคนโพสก้อ ::เหมือนกัน

mantdash  ป็อบอย่าร้องน๊า

rain_xiah   ก้อเป้มันสารภาพผิดจังหวะยังงัยหล่ะ

<Ju!_Ju!>   

moonlight  แล้วเมื่อไหร่ดีหล่ะ คงอีกไม่นานเกินรอมั๊ง

three  อันนี้ต้องถามนกแล้วอ่ะ แนนก้อไม่สามารถตอบได้

Junrai_Hyper   

happy_icekung69   

HaLF333   



ตอน เอาคืน



"เอ่อ....นั่ง....นั่ง..ด้วยคนได้มั้ยครับ" ไอ้เป้ตาหยี เอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ที่สนามหญ้าข้างสระบัว ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด
นกมันโกรธ โกรธมากด้วย ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ....จริงจริง ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยจริง ๆ
ก็แค่รัก.....มากไปหน่อย...แค่นั้นเอง....

"พ่อกูไม่ได้สร้าง...มึงอยากนั่งตรงไหนก็เรื่องของมึง" ปลาทองตาโต เงยหน้ามองคนที่มายืนถาม และร่างนั้นก็นั่งลงข้าง ๆ เหมือนเช่นทุกวัน

"แล้ว...นก....กินข้าวหรือยัง..."

ถามอะไรปัญญาอ่อน ก็น่าจะรู้ว่ากินหรือไม่กิน.....อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่รู้หรือไงวะ

"เสือก...จะกินไม่กินเรื่องของกู"

คำตอบยิ่งทำให้ไอ้เป้เสียความมั่นใจหนักขึ้นไปอีก เลยได้แต่นั่งนิ่ง ๆ หน้าจ๋อย อยู่อย่างนั้น ก่อนจะกลั้นใจพูดคำพูดที่เตรียมมาทั้งคืน
แค่คืนเดียว ที่รู้ว่าต้องแยกจากกันก็จะตายอยู่แล้ว ร้องไห้จนแทบบ้า ถ้าต้องห่างกันจริง ๆ ต้องตายจริง ๆ แน่เลย

"เอ่อ....เราจะ....จะเลิกกันจริง ๆ เหรอ......คือ...เป้...ปรับปรุงตัวเองก็ได้นะ..อันไหนที่นกไม่ชอบ เป้ไม่ทำแล้ว....เรา...ดีกันได้มั้ย...เราอย่าเลิกกันเลยนะ"

ชีวิตนี้ไม่เคยง้อใครเลย ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง กลั้นใจพูดไปแล้ว และรอลุ้นคำตอบ ด้วยใจจดจ่อ นกจะตอบยังไงนะ ด่าก็ได้ ถ้าด่าก็ยอม
แต่อย่าทำเป็นไม่สนใจ หรือทำเป็นไม่ได้ยินเลยนะ

เงียบ................ไม่มีเสียงตอบกลับมา

ยิ่งทำให้ไอ้เป้ใจเสีย หนักขึ้นไปอีก

"นก...เราจะเลิกกันจริง ๆ เหรอ..." น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม และกำหมัดแน่น เพื่อระงับความกลัว
กลัวคำตอบที่จะได้รับ กลัว ว่านกมันจะเลิกกันจริง ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น จะทำยังไงดี

"เราไม่เคยคบกัน.....เราจะเลิกคบกันได้ไง...พูดอะไรโง่ ๆ "

ปลาทองตาโตลุกพรวดพราดขึ้นยืน อยากเดินหนีไปให้ไกล ๆ
นี่เหรอให้อิสระของมัน.....ก็เหมือนทุกวันไม่ใช่เหรอ ก็ยังมาตามตอแยเหมือนทุกวันไม่ใช่เหรอ แล้วมันต่างจากเมื่อวานตรงไหนกัน
เป็นแบบนี้ทุกวัน ทะเลาะกันให้ตายไปข้างหนึ่ง พอถึงวันถัดไปก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ให้ตายสิ จะทำยังไงกับไอ้เป้ดีวะ
แล้วนี่เมื่อคืนกูจะนอนร้องไห้เพราะมันทำไม ในเมื่อตอนเช้ามันก็มาหาเหมือนทุกวันเนี่ย แม่ง เซ็งจริง ๆ เลย

"งั้น....งั้นทำยังไงจะได้คบกับนกล่ะ....บอกหน่อยสิ....จะให้ทำยังไงเหรอ"

ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง อย่างดีใจ ใบหน้าที่หมองเศร้าระบายไปด้วยรอยยิ้ม จริงด้วยสิ ยังไม่ได้คบกันเลยนี่นา
งั้น ก็ต้องเริ่มจากจีบก่อนใช่มั้ย แล้วก็รอให้นกตัดสินใจว่าชอบหรือไม่ชอบ ถึงจะได้คบกัน งั้นต้องทำยังไงนะนกมันถึงจะชอบ
จะต้องทำยังไงดี จีบไอ้นกเหรอ เออ ไม่เคยคิดเลย มันจะชอบหรือไม่ชอบอะไร ก็ยังไม่รู้ โชคดีจังเลย นึกว่าจะแย่ซะแล้วสิ

"มึงก็ใช่สมองคิดมั่งเหอะ....จะให้กูบอกไปหมดทุกอย่างเลยหรือยังไงวะ...น่าเบื่อหน่ายจริง ๆ แล้วอย่าคิดจะมาบังคับนั่นบังคับนี่กับกูนะ
กูไม่ชอบ...ถ้าคิดจะทำล่ะก็...มึงคงรู้ใช่มั้ย....ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

ปลาทองตาโตหันมาชี้หน้าคนที่เดินตามต้อย ๆ เหมือนหมาตามเจ้าของ และไอ้เป้ตาหยีก็ต้องรีบหลบตาทันที พยักหน้าอย่างเข้าใจในคำพูดของคนที่ตอนนี้ตัวเอง
ต้องตามจีบ แล้วก็ทำให้เชื่อว่ารักให้ได้

"อือ....ไม่ทำ...อะไรที่นกไม่ชอบ...ต่อไปเป้จะไม่ทำอีก......แล้ว....จะ...จะ...จับ...จับมือได้มั้ย....."

ร่างสูงใบหน้าคล้ายกับปลาทองตาโตไม่มีผิด เอ่ยถามด้วยเสียงตะกุกตะกัก กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ.....แต่ถ้าไม่ขออนุญาติ เดี๋ยวถูกโกรธเอาจะยิ่งแย่

"ไม่ได้....มีปัญหามั้ย...ไม่ต้องมาแตะตัวกันเลย...อยากบอกมานานแล้วว่ารำคาญ....ไม่ชอบ....ร้อนก็ร้อน ยังมาบอกว่าหอมอยู่ได้...น่าเบื่อจริง ๆ
อย่าทำตัวให้เบื่อนัก หรืออยากจะให้หนีไปไกล ๆ ก็ได้นะ...จะไปเดี๋ยวนี้แหละ....ไม่พอใจก็ไปเลย ไม่เคยง้อเลยสักนิด"

ปลาทองตาโต โหดมากกกกกกกกกกก โหดจนไอ้เป้ จ๋อยสนิท ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องพยักหน้าหงึก ๆ แล้วก็รีบเดินเข้าไปคว้าหนังสือสองสามเล่ม
ของคนที่เดินนำหน้ามาถือเอาไว้ อย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนในชีวิตนี้

"เดี๋ยวนกเหนื่อยนะ....ช่วยถือหนังสือให้นะ...เดี๋ยวเป้ถือให้ดีกว่า"

ปลาทองตาโต ยืนมองคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้า ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ตอนแรกคิดว่า ถ้าโวยวายใส่มันจะได้ไม่มายุ่งอีก แต่ยิ่งโวยวาย มันก็อ่อนข้อให้ ไม่น่าเชื่อ ไอ้เป้เนี่ยนะ จะยอมอ่อนให้ขนาดนี้
ตลกน่ะ แต่ดูสภาพ หางตก หูลีบของมันแล้วก็สะใจดีพิลึก ทำกูดีนัก....ทนได้ทนไป ทนไม่ได้ก็ไปเลย...กูเสียใจมาพอแล้ว
อย่านึกว่ากูจะยอมดีกับมึงง่าย ๆ ฝันไปเถอะ

ร่างสูง ตาโต หันหลังกลับและเดินนำหน้า โดยมีหมาเดินตามต้อย ๆ

สะใจจริง ๆ ไอ้เป้....ห้ามอะไรกูมั่งนะ เดี่ยวคิดก่อน..... ดีมาก....กูจะคิดทบต้นทบดอก ให้มึงแทบบ้า เหมือนที่มึงเคยทำกับกูเลย คอยดูสิเว้ย

แม่งสะใจจริง ๆ คอยดูต่อไปแล้วกัน ไอ้เป้........มึงจะทนไปได้สักแค่ไหนกัน ไหนกูขอพิสูจน์หน่อยซิ
คำว่ารักของมึงน่ะ....มันจะไปได้สักกี่น้ำกันวะ .... เจอแค่นี้มันยังน้อยไป.... เดี๋ยวมึงได้รู้สึกแน่ คอยดูกูมั่งก็แล้วกัน



TBC.....

[juuuno99]

นู๋นก อย่าเอาคืนให้มากนะ เดี๋ยวนู๋เป้เอาคืนที่หลังจะไม่ไหวนะเออ

[Bg LoVe NT]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

เป้ กลายเป็นลูกหมา เอ๊ยย....ลูกแมวไปซะแระ

[Jesse]

เค้ามาง้อแล้วนา สงสารเค้าเถอะ

[attachment deleted by admin]

[TARO]

เอาให้สาแก่ใจ 

เอิ๊ก ๆ

 

[premkoe]

ก้ออย่าเอาคืนจนเกินไปล่ะ

เค้ามาง้อแร้วก้อยอมคืนดีก้อได้นะจ๊ะ

เดียวจะกลับมาเสียใจเอาน้า

เอิ๊กๆ

[kit]

ต๊าย ยัยนก ช่างกล้านะจ๊ะ ทำเป็นเล่นไปเถอะ แล้วจะเสียใจ(ถ้าไม่ใช่ในนิยาย อิอิ)


165 + 1 = 166

ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[jay_jay]

อ่านแระ

มาอ่านตอนดึกๆ 

งงคู่นี้อ่ะ จะเอางัยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย 

แรกๆอ่านแล้วจุก หลังๆอ่านแล้วหงุดหงิดจิง ฮึ่มมมมมมมมมมมม 

แนนนี่จ๋า

เค้าร้ากกกกกกกกก ตะัเอง 

[HaLF333]

ได้เวลาแล้วนก หุหุ จัดไปเล้ยยย 
แต่พอประมาณพอน๊า เด๋วพี่เป้กลับโหมดโหดแล้วน้องนกจะแย่ 

[YO DEA]

 

ไม่ได้อ่านมา2วัน


จะลงแดงตาย


อิอิ