-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
ღ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ღ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ได้รับอนุญาตให้นำมาโพสต์เรียบร้อยแล้ว
:oni1: :oni1: :oni1: :m25:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
ลุงมาปูเสื่อรอ...ครับหลานแนนคนดี
+1 เป็น 117 ให้แรงใจไว้ก่อน
-
:mc4:
ฮ่อ....
เทศกาลกินเจมาถึงแล้ว
ปรัชญาช่างกลนี่มีหลายตอนหลายภาคจนคนอ่านงงไปหมดแล้ว o2
แต่ก็ชอบครับ
รอติดตามนะครับ o13
สวัสดีรีพลายบน ลุงสิงห์ด้วยนะครับ :L2:
-
มารอคับป๋ม
บวก 1 ให้เป็นกำลังใจก่อน
-
รอด้วยคน :a12:
-
:m4:
-
มารายงานตัวล่ะคับ
-
:mc4: เจิมๆๆให้แนนนี่
-
:m1:
รอด้วยคนครับ
-
:m4: เรื่องใหม่มาอีกแว๊วววว
-
:a12:รอ
-
มารอด้วยคน :a4: :a4:
-
เมื่อไหร่จะมาลงสักที
:loveu: :loveu:
-
^
^
^
^
จิ้มรีกบนด้วย :t2:
:m15: มาไปทันคนอื่นเลยเว้ยตู มัวแต่นอนน็อนนอนอยู่นะ อิอิ
-
แหม...หลานแนนนี่เล่นตัว
พอๆ กับลุงเลยนะจ๊๋ะ
-
ตีตั๋วรอด้วยคนครับ :a11:ลุง :c5:
-
มาจุ๊บๆๆๆ เจ้าของทู้ที่ร้ากกกกกกกกก :กอด1:
-
รีบมาอัพเน้อ รออยู่นะ
-
.
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
และ สวัสดีนะคะ คุณลุง sing
.
-
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาลงช้า เพิ่งกลับมาถึงนะคะ
~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~
ตอน ข่มขวัญคู่ต่อสู้
“น้องกิ๊บเว้ย...โคตรพ่อโคตรแม่คงจะสวย...มึงดูก้นดิ...สุดยอด..นมแม่งอย่าให้พูดถึง...สเปคกูเลย”
นิตยสารถูกเปิดไปเปิดมา โดยมีเหล่าหมู่คณะช่างกลนั่งฮากัน เพราะมือชั้นเซียนอย่างไอ้นก กำลังวิจารณ์รูปร่างสาว ๆ อย่างเมามันส์
และวิจารณ์ได้ตรงที่สุดจริง ๆ เล่นเอาอีกหลายคน น้ำลายหกเมื่อมองภาพสาว ๆ นุ่งน้อยห่มน้อย และแต่ละคน ไม่ต้องพูดถึง เห็นแล้วบาดใจ
“ไอ้เป้....ของดีไม่ดูเหรอวะ....มึงมาดูเด่ะ ฝีมือการพรีเซนต์ของกูเลยนะเว้ย....บ้านกูมีอีกเป็นลังเว้ย”
เสียงไอ้นกทำให้เป้ ต้องถอนหายใจด้วยความเซ็ง
“เหี้ยนก...ไอ้ที่เป็นลังน่ะ มันของบ้านกูไม่ใช่เหรอ....เมื่อไหร่มึงจะคืนซะทีละเว้ย....ไอ้ที่มึงดูอยู่มันก็ของกู..เอ้าน้ำลายมึงอ่ะ....ไหลลงหนังสือกูแล้ว
ไอ้สัตว์เอ้ย”
ฝ่ามือถูกกระแทกลงที่กลางวง และหนังสือก็ถูกปิด พร้อมกับการแยกตัวของเหล่านักเรียนช่างกลที่กำลังครึ้มได้ที่
“มันงกเว้ย.....แหม้ของมึงก็เหมือนของกูนะเป้....เมียมึงก็เหมือนเมียกู...เมียกูก็เหมือนเมียกู....ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เออ เอาให้พอ ใครบ้าตามไอ้นกแม่งก็คงได้บ้าจริง ๆ เมียมันก็เมียมัน แต่เมียกูจะไปเหมือนเมียมันได้ไง ควายเถอะ แล้วเงินมึงก็เหมือนเงินกูเนี่ย ไปไกลตีนเลยเลย แม่ง.....
“ไอ้นก....500 นะมึง....ยืมแล้วเอามาใช้กูด้วย....ไม่งั้นมีทบต้นทบดอกแน่มึง”
เสียงตะโกนดังมาอีกฝั่งของโต๊ะ และไอ้นกก็ยกนิ้วกลางให้ด้วยความรัก....
“ควายเหอะ...ยกให้กูเลยดีกว่า....ของมึงก็เหมือนของกูไม่ใช่เหรอไอ้นก...ไอ้นั่นของมึง..ก็เหมือนของกู....ระวังให้ดีนะมึง....กูจะเอาไอ้นั่นของมึง..
ไปแทงกระเทยขายกล้วยแขกหน้าปากซอยโรงเรียน...ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
การข่มขวัญ กันเองทำให้อีกหลายคนต้องหัวเราะกันสนั่นห้อง
“แทงเหี้ยอะไร....กูจะแทงมึงแหละ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วมึงจะรู้ว่าลีลาพี่นกสยิวทรวง...เสียอย่างเดียวมึงไม่ใช่ผู้หญิงไม่งั้นมึงคงได้เจอลีลากู...ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงโวยวาย ข่มขวัญกันเองทำให้ เหล่าหมู่คณะหัวเราะกันสนั่น
“แหม้ กูล่ะก็เสียดายเหมือนกัน ไม่งั้นมึงเจอลีลากูมึงคงหนาวสะท้าน และร้อง ซี้ดแน่ไอ้สัตว์เอ้ย
อยากโดนเมื่อไหร่มาบอกพี่นะจ๊ะน้องนก...เดี๋ยวพี่เป้จัดห้ายยยยยยยยยย”
มันข่มกันทุกวัน ข่มกันจนเป็นนิสัย หลายคนต้องส่ายหัว ก่อนจะหัวเราะในความขำ
“แล้วถ้าพวกมึงเก่งกันขนาดนั้น ทำไมมึงไม่เอากันเองซะเลยวะ พวกกูจะได้นั่งดู ว่าใครมันลีลาดีกว่ากัน”
เสียงของเพื่อนทำให้ สองคนมองหน้ากัน ก่อนจะตาโตและหันไปเอ็ดด่าเพื่อน
“พูดเหี้ยอะไรของมึง.......ให้เอามันเนี่ยนะ.....กูยอมเอากระเทยดีกว่า” ไอ้นกชี้หน้าไอ้เป้และก็ส่ายหน้า ก่อนจะทำหน้าสยดสยอง
“ปากดี.....ควายเหอะ....ทำอย่างกะกูจะเอามึง...โห่...ไปทำนมให้โต ๆ เหมือนน้องกิ๊บ ทำหน้าให้สวย กูก็ไม่สนใจหรอกว่ะ
กูก็ยอมเอากระเทยหน้าปากซอยเหมือนกัน ดีกว่าเอามึง ห่าเอ้ย”
ใบหน้าที่บ่งบอกให้รู้ว่า ปากดีไปอย่างนั้น แต่พอเอาเข้าจริงกลับไม่กล้า ทำให้เพื่อน ๆ ต้องหัวเราะกันอย่างนึกขำ
“อ้าว...พวกกูก็นึกว่าพวกมึงจะเอากันจริง....ถ้าเอาจริงคงฮา....ใครจะอยู่บนอยู่ล่างวะนั่น....กูนึกสภาพไม่ออกแค่คิดก็อยากอ้วกแล้วว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เสียงหัวเราะสนั่น มาพร้อมกับที่ใบหน้าของทั้งคู่ที่มองกันแบบงง ๆ
“คิดได้ไง ให้เอากันเอง.....ขนหัวกูลุกจริง ๆ “ ไอ้เป้ทำหน้าสยองขวัญ และไอ้นกเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“เหี้ยเหอะ....กูไม่เอาด้วยคน....เรียนดีกว่า อาจารย์เข้าแล้วเว้ย.....” ต่างคนต่างแยกย้ายกลับไปนั่งที่ของตัวเอง
และเสียงเฮฮา ก็ค่อยเงียบลง
เมื่อถึงชั่วโมงเรียน
ไอ้เป้ หันหน้าไปมอง คนที่นั่งอยู่ข้างหลัง ก่อนจะยกนิ้วกลางส่งให้เป็นของขวัญ และก็โดนยกตีนกลับให้ดู
ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างก็หัวเราะ และหันมาตั้งใจเรียน
TBC….
-
ตามมาจิ้มแนนนี่ อิอิ :m14:
-
รอตอนต่อไป :oni3:
-
เอาอีกๆๆๆๆ :oni2: :oni2:
-
:o8:
อิอิอิ
-
มาติดตามอีกภาคหนึ่งของซีรีย์นี้นะครับ อิอิ
น่าสนุกอีกแล้วว :m1:
-
และแล้วหลานแนนมากมาจนได้
แท๊งคิ๊วนะหลานนะ
-
เดี๋ยวตอนดึกๆจะมาลงตอนที่ 2 ให้นะคะ
ลุงมาปูเสื่อรอ...ครับหลานแนนคนดี
+1 เป็น 117 ให้แรงใจไว้ก่อน
แนนกดบวกคืนให้ลุงสิงห์ด้วยจ้า
ที่มาปูเสื่อรอคนแรกเลยนะคะ :กอด1:
มารอคับป๋ม
บวก 1 ให้เป็นกำลังใจก่อน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ Ju!_Ju! แนนกดบวกคืนให้ค่ะ :L2:
มาจุ๊บๆๆๆ เจ้าของทู้ที่ร้ากกกกกกกกก :กอด1:
แหมที่ร้ากก มาเงียบๆเชียวนะ หนายมากอดหน่อย :กอด1:
:m15: มาไปทันคนอื่นเลยเว้ยตู มัวแต่นอนน็อนนอนอยู่นะ อิอิ
พี่แอนค๊า อย่านอนเพลินสิคะ เด๋วมาไม่ทันหรอก :m1:
ขอบคุณทุกรีนะคะ :pig4: :pig4:
แน๋ว,ติ, ทาโร่, โอ, christiyaturnm, Siri_nan, เมฆาสีน้ำเงิน, YO DEA, marchmenlo, rain_xiah, korn_kenphak ,aaron670826,
kit, mantdash
-
ตอนที่ 2 ลุงจะเอาตอนที่ 2
แงๆ ไม่ย๊อม ไม่ยอม ลุงจะเอาตอนที่ 2
-
ตอน เพื่อนมันแกล้ง
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้พวกเหี้ยนี่ปล่อยกูสิโว้ย” :angry2: เสียงดังโวยวายทำให้พวกที่อยู่หน้าห้อง หัวเราะกันเสียงดังสนั่น
มึงปากดีกันนัก มันต้องเจออย่างนี้
ทั้งไอ้เป้กับไอ้นกถูกมัดติดกัน ในสภาพที่กอดกันแน่น จนแทบหายใจไม่ออก
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย ไอ้พวกสัตว์เอ้ย ปล่อยกูนะโว้ยยยยยย “ เสียงที่แหกปากโวยวายยิ่งทำให้พวกที่ยืนหัวเราะกันนอกห้อง
สนุกสนานมากขึ้น
“พวกมึงกอดกันไปก่อนนะ......เดี๋ยวถ้ามึงอยากเอากันเองเมื่อไหร่บอก..เดี๋ยวพวกกูจะได้ช่วยจัดให้
ไอ้พวกลีลาเด็ดทั้งคู่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
หมู่คณะเพื่อนตัวแสบ เดินจากไปแล้ว ทิ้งให้อีกสองคนถูกมัดติดกันอยู่อย่างนั้น
“แม่งเหี้ยอะไรของมันวะ....พวกมันจะให้กูกะมึงเอากันจริง ๆ อ่ะ ไอ้เหี้ยเป้....แล้วจะทำยังไงดีวะเนี่ย”
ไอ้นกอยากจะเงยหน้าขึ้นถามแต่ก็ติดคางของอีกฝ่าย
“โอ้ย กูจะบ้ากับพวกมันจริง ๆ ไปมีความคิดห่า ๆ แบบนี้ได้ไงวะ” ไอ้เป้ก็อยากจะก้มหน้ามาถามเหมือนกัน
แต่ติดหัวของอีกฝ่าย ที่ถูกผูกติดกันแน่น
“สงสัยกูโดนมัดติดกับมึงอีกนานแน่ไอ้เป้.....เดี๋ยวแม่งมา ก็ทำตามที่พวกมันอยากให้ทำหน่อยแล้วกันยอม ๆ
พวกมันหน่อยแล้วกันแล้วค่อยเอาคืน...แต่ตอนนี้กูว่าหาทางแก้เชือกก่อนดีกว่าว่ะ”
คนที่ตัวเตี้ยกว่าเอ่ยบอก และพยามจะลดมือลงมาให้ได้ แต่ก็ไม่เป็นผล
“ไอ้เป้มึงแขม่วหน่อยดิ ตัวจะได้ลีบ ๆ มันจะได้แกะง่ายขึ้น” เสียงทุ้ม ๆ เอ่ยบอกด้วยความหงุดหงิด และไอ้เป้
ก็เริ่มพยายามทำตัวให้ลีบเล็กลง
“ได้มั้ยวะ....จะได้มั้ยวะชาตินี้อ่ะ” อีกคนเกร็งร่างกายเอาไว้ และพยายามจะเคลื่อนมือลงมาให้ได้
แต่ก็ยากยิ่งขึ้นอีก
“ไอ้เป้....ของมึงตุงแล้วเนี่ย.....แอ่นห่าอะไรนักหนาวะ.....” :m10:เสียงด่าจากร่างอีกร่างที่ซุกอยู่ที่อก
ทำให้ไอ้เป้ต้องพยายามเกร็งร่างกายเอาไว้
“มึงก็เหมือนกันแหละ ของกูพอสีหน่อยกูก็ขึ้นแล้ว....เพราะกูแข็งแรง..จะให้เหี่ยวไม่สู้เหมือนมึงหรือไงวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
แม้กระทั่งจะแกะเชือกมันยังมีการข่มขวัญกันได้อีก
“อะไรนะ....กูเหรอไม่สู้....เดี๋ยวมึงดูกูแล้วกัน....ไอ้ห่าเอ้ย….กูสู้ยิ่งกว่ามึงอีกเว้ย”
ไอ้คนที่ถูกมัดติดกัน พยายามเสียดสีร่างกายไปมา จนเริ่มรู้สึก
“เป็นไงล่ะมึง กูขึ้นแล้วเหมือนกัน.....” เสียงที่เอ่ยบอก ทำให้ไอ้เป้ต้องขมวดคิ้วด้วยความโมโห
“ขึ้นเหี้ยอะไร ทำมาคุยแล้วกูจะรู้ได้ไง ว่ามึงขึ้น โธ่เอ้ย”
ไอ้เป้เอ่ยบอกและก็ทำให้โดนกดร่างกายเข้ามาใกล้ชิดติดกับส่วนนั้นพอดี
“เป็นไงมึง....แบบนี้ไง....รู้ยัง..ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะมาพร้อมกับอารมณ์ที่สั่นไหว
“เฮ้ย....เป้...กู...กู..” น้ำเสียงที่แผ่วพริ้ว เมื่อสัมผัสกับบางสิ่งที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าของอีกฝ่าย และได้รับรู้ว่ารู้สึกไม่ต่างกันนัก
“เออ..กูรู้แล้ว....ทำไงล่ะทีนี้....ใครแม่งเล่นก่อนวะ.....อยากเลยกู”
ร่างอีกร่าง ก็อยู่ในความรู้สึกเดียวกัน
“แกะเชือกก่อนดิมึง...เดี๋ยวค่อยต่อ....เร็วเด่ะ...กูจะทนไม่ไหวนะเว้ย ไอ้สัตว์นี่”
มือพยายามที่จะแกะเชือก แต่เพราะการถูกมัดแบบเผชิญหน้าแบบนี้ ยิ่งทำให้ยากแก่การจะแกะเชือกยิ่งขึ้น
และยิ่งทำให้อารมณ์ครุกรุ่นไปกันใหญ่
“ไอ้เป้...ของมึงมันสีของกูอ่ะ.....กูอยากอ่ะเป้...” ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ในอารมณ์ไหน แต่ที่รู้คือยิ่งแกะ ยิ่งไปกันใหญ่
“ทำไงละเว้ย.....กูก็อยากเหมือนกันนะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มของอีกฝ่าย ยิ่งทำให้รู้สึกตื่นตัวมากขึ้น
“เอาไงล่ะ....เอาไงก็เอาตามกันอ่ะ.....” แค่เพียงคำพูดที่หลุดออกมาจากปากอย่างไม่ทันคิด ก็ทำให้อารมณ์หยุดไม่อยู่แล้ว
การสัมผัสของร่างกายบางส่วนที่แข็งขืนถูกเสียดสีกันอย่างรุนแรง
“อือ...กูทำไม่ถนัดอ่ะ...มึงช่วยหน่อยสิ....อือ”
ร่างกายที่เสียดสีกันไปมา :impress2: แม้ไม่ต้องถอดส่วนที่ห่อหุ้มร่างกายออกก็ทำให้รู้สึกได้มากขึ้น
ใบหน้าของอีกฝ่าย พยายามจะหันมาหา ร่างที่กำลังแอ่นร่างกายให้เสียดสีและแนบชิดกันมากขึ้น
เพราะรู้ว่ามันต้องใช้ความสามารถมาก เพราะอะไรบางอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่ควรจะเป็น
“แสบ....เว้ย...ไอ้พวกสัตว์เอ้ย...ทำให้กูทรมาน...หลุดไปได้นะมึง...ไอ้นก...มึงก็แอ่นเข้าดีวะ....เร็วเด่ะ
กูอยากเอาออกแล้ว...โอ้ย...”
คำด่ามาพร้อมกับเสียงขบฟัน....สองร่างที่กำลังทำบางสิ่งบางอย่างอยู่ อย่างร้อนรนรุนแรง
“มึงก็ช่วยกูมั่งสิวะ...อ๊า.....เสียวเว้ย....เร็วดิ...ให้กูทำคนเดียวหรือไงวะ”
ร่างกายต้องการ ลืมใช้สมองคิด.......เมื่อถึงตรงนี้ก็หยุดไม่ได้อีกต่อไป
“ไอ้....เป้....อ่ะ....อือ.....งือ...” เสียงที่ดังอยู่ในลำคอ...แทบไม่มีเสียงร้องออกมา ทำให้อีกคนต้องกัดฟันแน่นเหมือนกัน
ร้องไม่ได้.....ถ้าร้องคงตลกน่าดู
“เสร็จยังนก....กู...ใกล้แล้ว..อือ” เสียงกระเส่าอยู่ในลำคอ ทำให้ต่างฝ่ายต่างต้องเร่งการกระทำให้มากขึ้น
และสุดท้าย....
“อือ....ฮะ..ฮะ..ฮะ” ลมหายใจหอบเหนื่อย พร้อมกับรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นที่ค่อยซึมออกมา
“เสร็จยังวะ....ไอ้นก…”
“เออ....” เสียงที่ยังไม่หายหอบเหนื่อย เสียงกระเส่าในลำคอ......ใบหน้าคมหลับตาแน่น
เพื่อระบายความเหนื่อยหอบ.....และสมองเริ่มประมวลผล สองร่างที่ทำบางสิ่ง หยุดนิ่งลงชั่วขณะ ก่อนที่จะเริ่มได้คิด
“สัตว์นก....ตายห่าแล้ว....มึงกับกูทำเหี้ยอะไรวะเนี่ย”
เหมือนอีกคนจะได้สติ และก็เอ่ยคำด่าออกมา
“กูจะรู้มั้ยวะ....เหี้ยแม่งแล้ว...รีบแกะเชือกเลยสัตว์เอ้ย....แม่งเปียกออกมาข้างนอกกางเกงแล้วเนี่ย..ขืนพวกห่านั่นมาเจอ
กูกับมึงตายแน่ไอ้เป้”
เหมือนเชือกมันจะแกะง่ายขึ้น เพราะใช้เวลาไม่นานก็สามารถแก้เชือกออกได้ง่าย ๆ อาจจะเป็นเพราะความตกใจ
กระชากได้ก็กระชาก เลยทำให้เชือกที่เหมือนกับรัดแน่น คลายออกได้ง่าย ๆ
“เฮ้ย.....มึงดูดิ....เลอะอ่ะ...เอาไงดีวะไอ้นก....” ไอ้เป้เอ่ยถามและก็เห็นอีกฝ่ายกำลังทำบางอย่าง
“เอาเสื้อชอร์ปคลุมสิเว้ย.....มึงจะออกไปทั้งอย่างงี้หรือไงวะ....” เป็นความคิดที่ดีเยี่ยม....เสื้อชอปถูกปลดออก
พร้อมกับที่ไอ้เป้พยายามมองว่ามีตรงไหนเป็นจุดสังเกตบ้าง
“แสบว่ะไอ้ห่า.....แม่ง...” เสียงบ่นดังมาจากร่างอีกร่าง ที่พยายามดึงเป้ากางเกงและอยากจะทำให้หายเปียกชื้นโดยเร็ว....
“กูก็แสบเหมือนกัน....ไปเร็ว...เดี๋ยวพวกแม่งกลับมาละมึง.....กูกะมึงจะซวย” ไอ้เป้วิ่งออกจากห้องก่อน โดยมีไอ้นกวิ่งตามออกมา
ก่อนจะหันมามองหน้ากัน และยังมีหน้าพูดข่มกันอีก
“เอวกูดีล่ะสิ........กูบอกแล้วว่ากูเด็ด....อย่าติดใจกูแล้วกัน” :m12: ไอ้นก เป็นคนข่มขวัญก่อน
และก็ถูกอีกฝ่ายเบ้หน้าใส่
“เอวดีมาก.....แต่ร้องมาก ๆ ไม่ดีนะมึง.....ร้องอย่างกะผู้หญิงเลย...ฮ่า ฮ่า ฮ่า” :laugh3:และนั่นคือคำพูดของไอ้เป้
สองคนต่างแยกย้ายกันไป....พร้อมกับที่เพื่อนร่วมห้อง ต้องแอบคลืบคลานออกมาจากที่ซ่อน
“เวรแล้วพวกมึง......” :m29: หนึ่งในกลุ่มหันมาบอกอีกหลายคน ที่มองสองหนุ่มที่วิ่งจากไปแล้ว ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความกลุ้มใจ
“ใครแม่งตัวต้นคิดวะ....มึงดูแม่งดิ....มันเอากันจริง ๆ ....ขนาดโดนมัดนะนั่น”
หลายคนมีสีหน้าที่เหมือนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก.... :try2:ไม่นึกว่าเล่นกันสนุก ๆ แล้วผลมันจะออกมาเป็นแบบนี้
TBC….
-
อร๊ายยยสสส์์....ตอนที่ 2 มาแล้ว
ลุงขอไปอ่านก่อนเด้อหลาน
เด๋วกลับมาเม้นต์ให้อีกที
-
เอาแล้วไง :laugh: :laugh: ความสามารถจริงๆคู่นี้
รอตอนต่อไปนะคับ
-
เข้ามาโฉบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :oni1:
-
ขนาดโดนมัดนะนี่ :o8:
:L2:
-
ว้าววว....ถ้าแกเชือกล่ะเนี่ย
ขอบคุงที่มาลงน่ะคับบบบบ
-
:m31:
อ๊ากซ์ซซซซซซซซซ
แอบชอบตอนนี้
:o8:
-
ว้าววว ไม่เลือกเวลาจริงๆเรื่องแบบนี้ 555+
รอตอนต่อไปครับ
-
o2
งงอ่ะลุงสิงห์
ทำกันยังไงอ่ะ อธิบายด่วนลุง
เด็กงง :o8:
-
5555555ชอบๆๆๆตาลกมากกกกกกก
ขนาดโดนมันน่ะเนี่ยยังจะทำกานได้
-
:a5:
แค่ตอนที่สองก็เริ่มหื่นแล้ว :m25:
-
ขำไอ่ตรงที่เพื่อนแอบดูนี่หล่ะ :jul3:
มารอดูบทสรุปของ 2 คนนี้ด้วยค่ะ
-
:a1:สามารถมากสองคนนี้ หื่นทั้งคู่เลย
อิ อิ อิ
เพื่อนก็นะช่างคิดจิงแล้วจะเป็นไงกันต่อไปล่ะสองคนนี้
-
หุหุ ชอบมากมาย เพิ่งมาอ่านนะเนี่ย
รู้สึกว่า มานจามีหลายเวอร์ชั่นดีเนอะ อ่ะนะ
รีบมาลง ตอนสามสิ คับ จา+ ให้อีก 2 อิอิ
-
^
^
^
:กอด1:แนน
เริ่มต้นก็ :m25:
-
^
^
จิ้มซ้า ให้พรุนกันไปข้างนึงเลย :laugh:
อ่านแล้วก็อ่านอีกได้เรื่องนี้ :m1:
-
อ่านะๆๆ ขนาดมัดติดกัน ไม่ถนัดยังขนาดนี้นะ
ถ้าถนัดจะทำกันขนาดไหน
-
เห็นชื่อ เรื่องแล้วมาตามอ่านด้วยคน :jul3:
:n1:
-
หุหุหุ
ตาพี่แนนโพสเหรอ :กอด1:
นกเป้ปากดีทั้งคู่เดี๋ยวได้มีเรื่องฮา :laugh:
-
:m25: 55555 มันต้องมีตอนต่อไป
-
เด๋วจะมาลงตอนที่สามหั้ยน๊า ขอไปอ่านนิยายเรื่องนึงก่อน :oni1: :oni1:
ไม่ได้จิ้ม ไม่ได้เจาะแต่บวกให้เลย
+1 ให้rain_xiah :L2:
^
^
^
:กอด1:แนน
เริ่มต้นก็ :m25:
:กอด1:พากย์ แล้วแนนจะโดนกูลิโกะ :m16:มั๊ยเนี่ย
รอลุ้นต่อปายว่า :m25:แค่ไหน
ขอบคุณ o15
ลุงสิงห์ ที่มาหั้ยกำลังใจตลอด :กอด1:
พี่แอนคนสวย นี่เป็นแม่ยกอันดับหนึ่งเลย :จุ๊บๆ:
แน๋ว อย่าโฉบบบอย่างเดียวจิ อ่านด้วย :oni1:
ติและโอ
<Ju!_Ju!>, HaLF333, เมฆาสีน้ำเงิน, YO DEA(คนเนี้ยะชอบหงส์เหมือนกันเลย ยิ้มออกแน่ๆที่หงส์ไปชนะเอฟเวอร์ตันมา2-0),
mantdash, christiyaturnm, fannan, 19NT, rain_xiah, EZPADA™ KlKA ZE, Pa[R]K, krappom,
happy_icekung69, fellow, Yakuza, SataRu
-
ตอน นี่หรือคนปกติ
“กูมีความสามารถไง....ไอ้ห่านี่มันไม่มีปัญญาแก้เชือกหรอก ถ้าไม่ได้กูอ่ะ”
ไอ้นก เอ่ยบอกกับเพื่อน ๆ ที่เอ่ยถาม และก็เห็นว่าใครอีกคนเบ้หน้าใส่
“ฝีมือกูหรอก อย่างมึงถ้าไม่ได้กู คงไม่มีปัญญา” :m12:นักข่มขวัญอีกคน เอ่ยบอก และก็หันไปยักคิ้วให้คู่ต่อสู้
“พวกมึงเก่งเนอะ......” เสียงบอกกล่าวของเพื่อนก่อนจะแยกย้ายกันไม่อยากคิดมากเรื่องเมื่อหลายวันก่อนอีก
“เฮ้ย เป็นไรกันวะ....ไม่คุยเหรอ....อ้าวเหี้ยแม่งแยกกันเฉยเลยอะไรของพวกมันวะ”
สองคนยืนงง ไอ้เป้กระโดดลงจากโต๊ะ โดยที่มีไอ้นกเดินตามมากอดไหล่เอาไว้
“พวกแม่งเป็นอะไรกันวะ.....กูว่ามันแปลก ๆ “ :confuse: สองคนที่กระซิบกระซาบกัน ทำให้เพื่อนในห้องขวัญผวา และผงะหนี เกย์นี่หว่า
ดูมันคุยกันดิ กระซิบกระซาบกันขนาดนั้น ห้องทั้งห้องเงียบกริบ โดยที่ทั้งไอ้เป้และไอ้นกแปลกใจ
“กูขอเปลี่ยนโต๊ะนะ...กูว่ามึงกับไอ้เป้นั่งด้วยกันดีกว่านะ” ใครคนหนึ่งเอ่ยบอก และพร้อมกับเก็บหนังสือของไอ้นกไปวางบนโต๊ะของไอ้เป้
โดยที่คนที่นั่งข้างไอ้เป้ ต้องเดินหนี ออกมานั่งข้าง ๆ เพื่อนอีกคน
“พวกมึงให้กูสองคนนั่งด้วยกันเหรอ” เป้เอ่ยถามเพื่อนและก็เห็นพวกมันทั้งกลุ่มพยักหน้าจนหัวจะหลุด
เลยจำใจนั่งด้วยกันแบบงง ๆ
“มันมองเหี้ยอะไรกันวะ....กูหล่อขึ้นมากกว่ามึงเหรอไอ้นก....” น้ำเสียงที่เอ่ยถาม มีแววขบขันอยู่ในทีไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด
“กูว่ามันมองเพราะกูหล่อกว่ามึงมากกว่าว่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยบอกและยักคิ้วให้ แต่เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศแปลก ๆ
ที่ทางที่คุยกันเล่นเอาทั้งห้องถึงกับสยอง
ผัวเมียมันจีบกัน..........น่ากลัวว่ะ น่ากลัวจริง ๆ :sad3:
“เฮ้ย กูว่ามันแปลก ๆ มาหลายวันแล้วนะ ทำไมกูคุยกับใครก็ไม่มีใครคุยกับกูเลยวะ” ไอ้นกหันหน้ามาถามคนที่ถือถุงกุ้งแห้งอยู่ในมือ
และกำลังขยุ้มเข้าปาก เคี้ยวอย่างเมามันส์
“มึงก็แดกจริง กุ้งแห้งอ่ะ.....งวดก่อนก็น้ำตาลปึก...แดกให้มันเหมือนคนปกติเขาบ้างไม่ได้เหรอวะ” เสียงด่าทำให้เป้ละมือจากถุงกุ้งแห้งในมือ
ก่อนจะหยิบอีกถุงที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา
“อ๋อ...มึงอยากแดกน้ำตาลปึกเหรอ...กูพกมาด้วย...ไม่พอใจกูมีโปรโมชั่นเป็นมะนาวบีบกินกับเกลือได้ แบ่งไว้อีกถุงหนึ่งพอดีเลย”
ไอ้เป้ หยิบสารพัดถุงออกมา และก็เอามาวางไว้ตรงหน้าของเพื่อน
เล่นเอาอีกฝ่ายต้องกุมขมับ ไอ้ห่านี่ชอบแดกอะไรแปลก ๆ ไม่เหมือนคน......มันบ้าป่าววะ....กูจะบ้าตายอยู่แล้ว
มันเสือกนั่งกินกุ้งแห้งเฉยเลย อยากจะเปิ๊ดกะโหลกมันจริง ๆ :fcuk:ความรู้สึกช้าชิบหาย
ทีเรื่องอย่างว่า แม่งเร็วจริง ๆ
“กูบอกว่าไอ้พวกในห้องมันแปลก เนี่ยมันชอบจ้องมึงกะกู...แล้วพอกูจะลุกไปคุยด้วย มึงไม่เห็นเหรอว่าพวกแม่งเดินหนีกันหมดน่ะ......”
ไอ้นกเอ่ยบอกเพื่อนที่ตั้งหน้าตั้งตาเทกุ้งแห้งใส่ปาก และมันยังทำหล่นบนโต๊ะ แถมซ้ำมันยังหยิบกุ้งที่หล่นบนโต๊ะเข้าปากไปกินได้ต่อ
“คิดมาก....กูไม่เห็นรู้สึกเลยมันก็มองเหมือนทุกวันแหละ มึงอะช่างสังเกตเกินไป....โห่...พอ ๆ เสียเวลากิน...เอาป่ะ...น้ำตาลปึกก็มี”
ถุงถูกยื่นมาให้ตรงหน้า พร้อมกับที่ไอ้เป้ต้องหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความเซ็ง แดกเข้าไปสิมึง แดกเข้าไป
ความรู้สึกมันโคตรจะช้าเลย :เฮ้อ:
สามวันก่อน มันนั่งอยู่ดี ๆ แล้วตกลงมาจากเก้าอี้ เพื่อนตกใจกันใหญ่ แต่ไอ้เป้ บอกว่ามันเฉย ๆ
สามวันถัดมา มันถึงเพิ่งมาบอกว่ามันเจ็บ ถ้าไม่บ้าก็ประสาทเสื่อมแล้ว
ทีเรื่องอย่างนั้นล่ะมึงรู้สึกไวจริง ๆ
ไอ้เป้ไม่ได้สนใจเลย ว่าเพื่อนทำหน้าแบบไหน รู้แต่ว่า กุ้งแห้งในถุงอร่อยดี
เย็น ๆ จะไปซื้อมากินใหม่ เดือนนี้กินกุ้งแห้งทุกวัน ยังไม่เบื่อเลย สงสัยว่าต้องกินสักสองเดือน เดือนก่อนกินแต่น้ำตาลปึกทุกวัน.....
เริ่มเซ็งแล้ว งั้นเดือนนี้....กินกุ้งแห้งก็แล้วกัน ...... เพราะกุ้งแห้งมันอร่อยดี
TBC…
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เป้ ได้จายยยยยยยยย จริงๆเลยวุ้ย กร๊ากๆๆๆ กินไรแปลกดี นึกถึงเพื่อนป๋ม มันชอบกินเกลือแช่เย็นอ่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
อูยยยย...เสียดสีจนเป็นเรื่องนะหลานนะ
แต่เจ้าฝูงเืพื่อนแสนบ๊องก็ต๊องได้ใจจริงๆ
-
หุหุ เป็นพวกความรู้สึกช้า..
แต่จากตอนที่แล้ว..ความรู้สึก "ตรงนั้น" ไม่ช้านะ อิอิ :laugh:
-
ความรู้สึกเป้โคตรจะช้าเลย :เฮ้อ:
เหนื่อยใจแทนนก
-
:n1:555
ไอ้คู่นี้ ฮาได้อีก
-
นกก็ชอบกินติ เอ้ยไม่ช่าย นกชอบกินเป้ไง อิอิ :jul3: :jul3:
-
กินกุ้งแห้ง ๆๆ กินแล้วอร่อยก็กินเข้าปาย กินกุ้งแห้ง ๆๆๆๆ
-
ง่ะ ไปกี่ตอนแร้วฟระ
เผลอแผล่บเดียว
แลบลิ้นยังไม่ทันรอบปากเลย :laugh:
เวอร์แระตรู
มาให้กำลังใจเจ้าของทู้ :กอด1:
จุ๊บๆๆๆ เด๋วไปอ่านก่องงง :oni1:
-
^
^
^
จิ้มเจ
:a11: :a4: :a11: :a4:
จิ้มทาโร่
V
V
V
-
จิ้มพี่แนน
ให้มันทะลุ(หัวจวย เอ้ย หัวจาย)พี่เจ
:m13:
-
เหอๆๆ ซื่อดีกันจังเรยครับ อิอิ
-
มารอตอนต่อไป :a4: :a4:
-
:o8:
เริ่มเข้าด้ายเข้าเข็ม
:m1:
ณ เวลา 12.53 น. ของวันที่ 29 กันยายน 2551 โดยประมาณ
ขอแสดงความยินดีกับแฟนเป็ดแดง..ทุกท่าน
ที่ชนะ 2-0 อย่างสวยงาม
เคยเห็นไหมครับ
"เป็ดอมฮอลล์"
อิอิ
ขอบคุณครับที่เชียร์เป็ดเหมือนกัน
อ๊ากซซซซซซซซซซซซซซซซ์
รักแฟนเป็ดแดง........
แล้วพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ ในเล้าเป็ดทุกๆๆๆๆ คนคร้าบบบบ
อิอิ
:oni1: :oni1:
-
ขอบคุณคับสำหรับ+ :pig4: จะให้รับอย่างเดียวก็กระไรอยู่ o13
ไอ้เพื่อนก็นะรุมหัวกันแกล้ง แต่ดั้นมากลัวเอง :m20:
ตอนนี้เป้ฮาได้โล่มาก :jul3:
ว่างๆ นี่สสัยต้องให้นกพาไปเช็คระบบประสาทด้านปฏิกิริยาความรู้สึกตอบกลับซะมั้ง :a6:
ยิ่งกว่าเต่าคลานอีกพ่อคู้ณ :a4:
เอ๊ะหรือว่าด้านเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหว่า :laugh:
-
น่าร๊ากก + กวน + ฮา ดีจัง :m1:
มาอัพต่อไวๆทีนะคะ กำลังสนุกเลย
ขอบคุณคุณแนนที่เอามาโพสต์ให้อ่านด้วยค่ะ :m4:
-
แปลกกันดีแท้ เดือนที่แล้วกิน น้ำตาล เดือนนี้กินกุ้งแห้ง เดือนต่อไปละ เอาให้ครบเครื่องส้มตำเลยดีป่าว อิอิ แบบว่า มะละกอ ถั่วยาว มะเขื่อเทศ ถั่วลิสง ปู ปลาร้า อะไรประมาณนี้อะ อิอิ
-
:L2:
มาหา จขกท. เอิ้ก
-
:L2:
มาหา จขกท. เอิ้ก
^
^
^
^
ตามมาจิ้มฟ๊อก :t2:
-
อ๊ายยยยยยยยย ยังไม่รู้ตัว
กร๊ากกกกก
-
ตอน ศาลเตี้ย
“ไอ้นก....มึงกินกุ้งแห้งมั้ย.....เย็นนี้กูจะทำกุ้งแห้งยำ พวกแม่งจะไปแดกเหล้ากัน.....มึงไปป่าว”
เสียงของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ชักทำให้ไอ้นกเริ่มโมโห
อะไรวะ ทำไมกูต้องนั่งคุยกับมันได้ทุกวันเลยวะ พวกห่าแม่งก็เป็นอะไรไม่รู้ แดกเหล้ามันยังไม่ชวนเลยชักจะแปลก ๆ ขึ้นทุกที
มันเป็นอะไรกันไปหมดวะเนี่ย
“ใครชวนวะ พวกกลุ่มหน้าเหรอ....ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลย เมื่อก่อนแม่งขาดกูไม่ได้ เดี๋ยวนี้ทำไมมันไม่ชวนวะ”
เสียงที่เอ่ยถามอย่างไม่พอใจ เริ่มทำให้คนที่นั่งกินกุ้งแห้งเป็นอาหารหลักเดือนนี้ เริ่มคิดขึ้นมา
“ไม่มีใครชวนว่ะ แต่ว่าเดี๋ยวมันคงชวน แล้วกูก็กะจะทำยำกุ้งแห้งให้พวกแม่งกิน.....”
ไอ้เป้หันมายิ้มให้คนข้าง ๆ และก็หันไปมองอีกหลาย ๆ คนที่มองมา
มันแปลกจริง ๆ นั่นแหละ ทั้งที่ไม่อยากสนใจ แต่มันก็เริ่มแปลก
“มึงเครียดไปป่าววะไอ้นก....มึงทำมั่งป่าววะ..นั่นอ่ะ...สงสัยมึงเครียดมากนะสิวขึ้นสองเม็ดเลย”
ดวงตาที่จ้องมองที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ยิบหยี ก่อนจะทำตาโตใส่
“มึงมีไฝที่ใต้ตาด้วยเหรอ....กูไม่ทันสังเกต.....เออ ตามึงโตดีเว้ย......เหมือนตาปลาทองเลยว่ะ”
ไอ้เป้ผละจากไปแล้ว และนั่งสนใจกับการกินต่อ แต่คนที่นั่งแถวหลัง ๆ ถัดไป ชักจะเริ่มมองและเริ่มพูดคุยกันเอง
“อย่าชวนมันสองคนไปนะ......” คำบอกถูกพูดส่งต่อ ๆ กันมา แต่เว้นไว้ที่คนสองคน
“มันกระซิบอะไรกันวะ.....ทำไมมันไม่บอกเราวะไอ้เป้” นี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่แปลก หลายวันมานี้มีแต่อะไรแปลก ๆ
สองหนุ่มเริ่มมองหน้ากัน และเอ่ยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหน้า
แต่ก็ได้รับการตอบกลับเหมือนเป็นตัวประหลาด
“พวกแม่งเป็นอะไรวะ......” แม้จะพยายามคุยกัน แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
หนังสือรูปภาพสาว ๆ ถูกเอามากาง ปกติ ยกขึ้นมาเมื่อไหร่ จะมีแต่คนมามุง แต่คราวนี้ แปลก มีแต่คนเบือนหน้าหนี......
“เล่มใหม่เว้ย....นมสุดยอดเลย ใครสนใจมั่งวะ....เอาไปดูเล้ย เร่เข้ามาเร้วววววววววว”
หนังสือที่แอบขโมยไอ้เป้มาถูกยกขึ้นโบกแต่ก็ไม่มีใครสนใจ จนความอดทนถึงขีดสุด ถึงได้ตะโกนถาม
“เป็นเหี้ยอะไรกันไปหมดวะ....พวกมึงแปลก ๆ กันทุกคนนะเนี่ย......กูทำอะไรไม่ดีวะถึงได้ทำเหมือนไม่อยากคบกับกูอ่ะ”
เสียงตะโกนอย่างเหลืออด ทำให้หลายคนส่ายหน้า ไม่เว้นแม้กระทั่งเป้ ที่นั่งกินกุ้งแห้งอยู่ ก็ยังต้องมอง
ไม่มีเสียงตอบ มีแต่ท่าทีหมางเมิน
หลายคนลุกขึ้นยืนเดินหนี และหลายคน ทำทีเป็นไม่สนใจ
“เป็นเหี้ยอะไรกันหมดเละเว้ยยยยยยยยยยยยย กูทำห่าอะไรให้ไม่พอใจเนี่ย”
เสียงตะโกนก้อง แต่กลับ ไม่มีใครสนใจ
เหมือนกับว่าเป็นบ้าอยู่คนเดียว อึดอัดใจมาหลายวัน แต่พอระเบิดออกไปกลับไม่มีใครสนใจ
ได้แต่ยืนเป็นไอ้หน้าโง่อยู่คนเดียว ก้มลงมองคนที่นั่งข้าง ๆ ก็ไม่เห็นว่ามันจะสนใจอะไรเลยสักนิด
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอวะ......ไอ้เป้” การส่ายหน้าคือคำตอบ แล้วใครมันจะยืนเป็นไอ้บ้าคนเดียวได้ล่ะ
หน้าแตกยังไม่พอ
เหมือนตัวประหลาดยังไม่พอ
แล้วตอนนี้กูเป็นตัวอะไรวะ แม่งเอ้ย
ไอ้นก ถีบเก้าอี้ที่ว่าง จนกระเด็นไปคนละทาง ระบายความโมโห แต่กลับมีคนหันมามองหน้า
“ไอ้นก....พวกกูไม่ได้คิดอะไรหรอก...แต่มึงจะให้พวกกูคิดยังไง ที่เห็นมึงกับไอ้เป้ทำกันวันที่พวกกูแกล้งมึงอ่ะ”
เสียงที่เอ่ยบอก มีแต่ความเครียด แล้วอีกหลายคนก็ส่ายหน้า
“กูกับไอ้เป้อะนะ....กูกับมันก็แค่....ก็แค่” อยากจะแก้ตัวแต่พอหันไปเห็นสายตาใคร ๆ ที่สรุปผลไว้ก่อนแล้วก็เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ...
ทำให้พูดไม่ออก ทำได้แค่มองดูสายตาที่เหมือนกับว่ากำลังดูถูกกัน สายตาที่ทิ่มแทงให้เจ็บปวด
“กูกับไอ้นกไม่ได้มีอะไรกัน.....แค่ทำแบบนั้น....ไม่ได้หมายความว่าพวกกูจะเป็นผัวเมียกันนะ.....สรุปว่าที่พวกมึงทำเหมือนกูสองคนเป็นตัวประหลาด...ก็เพราะว่ากูสองคนทำแบบนั้นใช่ป่าว.....งั้นถ้าไม่เชื่อใจกันขนาดนั้น อย่าคบเป็นเพื่อนกันดีกว่าว่ะ”
คนที่ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้อง ก่อนออกยังมีการเทกุ้งแห้งใส่ปากเหมือนไม่สนใจใครอีกต่างหาก
ทิ้งให้ไอ้นกยืนงง และวิ่งตามออกมา
“มึงพูดแบบนั้นได้ไงไอ้เป้.....แล้วพวกมันจะมองกันยังไง....มึงหยุดคุยก่อนดิ....พูดอะไรของมึงวะไอ้เป้....มึงหยุดก่อน”
พยายามจะกระชากไหล่ของอีกฝ่ายให้มาคุยแต่กลับถูกฉุดแขนให้เดินตาม
“ไปไหนวะ.....”
เสียงที่เอ่ยถาม และพยายามแกะแขนออก เพราะรู้สึกว่าถูกบีบแขนจนเจ็บทำให้คนความรู้สึกช้าเหมือนไม่คิดอะไรต้องหันหน้ามาถาม
“มึงไม่รู้หรอกนก...ตอนนี้เราเป็นตัวประหลาดไปแล้ว.....คนเขามองแปลก ๆ แต่กูไม่อยากบอกมึง.....เลยทำเป็นเฉย ๆ
แต่ถ้าลองพูดกันมาแบบนี้แล้ว....กูคงต้องคุยกับมึง...ว่าจะเอายังไงต่อดี...”
ถูกลากมายืนอยู่ที่ข้างสระน้ำ แล้วก็ถูกกดให้นั่งลงที่พื้นสนามหญ้า
“ตอนนี้....มีคนที่คุยกับมึง....คือกูคนเดียว....กูรู้มึงไม่ได้คิดอะไร....แล้วกูก็ไม่ได้คิดอะไรกับมึงด้วย...
แต่ตอนนี้ข่าวลือมันแพร่ไปทั้งโรงเรียนแล้ว.....กูถามมึงก่อน..เพื่อนอะไรไม่เชื่อใจกัน...มึงจะคบต่อก็แล้วแต่มึง
แต่กูคงไม่.....ถ้ากูจะต้องอยู่ในโรงเรียนคนเดียว...กูก็ไม่กลัว....ส่วนมึง.....มึงจะเอายังไงต่อ...กูไม่มีความเห็น”
คนที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้าง ๆ หันหน้ามามอง อีกคนที่นั่งหน้าซีด
“แต่กู...ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ....ทำไมพวกมันถึงได้”
“พอ.....ตอนนี้แก้ตัวให้ตายก็ไม่มีใครเชื่อแล้ว.....เดินกับกูมึงกับกูโดนมองว่าเป็นผัวเมียกันแน่.....กูเฉย ๆ เพราะกูไม่ได้คิดอะไร
แล้วกูก็ไม่แคร์สายตาใครหรอก.....ส่วนมึงไอ้นก.....ถ้าจะเดินกับกู...คิดให้ดี ๆ ตอนนี้ในห้องก็อย่างที่บอก.....ไม่มีใครเชื่อแล้ว.....
เลือกเอาเองแล้วกัน”
ไอ้เป้ ที่เหมือนคนไม่มีความรู้สึก ลุกขึ้นเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้อีกคนจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
“เลือกเอาแล้วกันว่าจะเอายังไง....งั้นเหรอ....ไอ้เป้.......เดี๋ยวก่อน....มึงหมายความว่าไงวะ”
ไอ้นก รีบวิ่งมาหาคนที่เดินอยู่ข้างหน้า และก็เป็นอย่างที่ว่า.........สายตาคน.........กำลังมองอย่างแปลก ๆ กำลังมองอย่างทิ่มแทงจริง ๆ
TBC….
-
โฮ ไรว้าเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆ พวกแม่งสร้างแผนขึ้นมาเองแท้ยังจะมามองแบบนั้นอีก o12
สงสาร นก-เป้ จริงๆ บึ้มโรงเรียนแมร่ง - -*
ขอบคุณพี่แนน :กอด1:
-
นึกว่าวันนี้ลุงจะไม่ได้อ่านของแปลกซะแล้ว...
+1 จขกท. ก่อนครับ
-
<Ju!_Ju!> เพื่อนกินเกลือแช่เย็น อย่างนี้ไม่ทั้งเค็มแล้วเย็นแย่เลยเหรอเนี่ย :m29:
ลุงสิงห์ ยังมีเสียดและมีสีอีกเยอะลุง จัยเย็นๆรอกันต่อไป :laugh:
HaLF333 "ตรงนั้น" ของเป้รู้สึกเร็วน๊า ไม่ช้าซะหน่อย :m25:
i_o งั้นโอคงต้องเหนื่อยใจไปเรื่อยแล้วหล่ะ
christiyaturnm ฮาได้เรื่อยแหล่ะ รออ่านต่อไปแล้วจะรู้
ti_krab แล้วติชอบกินอะรัยอ่ะตะเอง >_<
ไต๋ เปลี่ยนเป็นแนนกินพี่แอนแทนดีกว่ามั๊ย :jul3:
เมฆาสีน้ำเงิน อย่างอื่นก้อน่ากินน๊า..เช่นผู้ชายน่ารักๆๆๆ
jay_jay เจจ๋ามัวแต่ๆไปเจเกี๊ยวเพลินนะจิ แต่ไอ่เจเกี๊ยวมันคืออะไรอ่ะ พูดกันจังแปลให้แนนรู้บ้างจิ o12
TARO ทาโร่จิ้มแนน แนนเจ็บน๊า ไปจิ้มเจจ๋าโน่น
mantdash แล้วคนรีซื่อด้วยป่าววว
YO DEA กรี๊ดดดด หั้ยกับเป็ดแดง "เป็ดอมฮอลล์" นานๆๆจะได้อมที ต้องอมนานๆๆๆ
rain_xiah เด๋วแนนไปติดตั้งสปีดให้ เป้จะได้หายเป็นเต่า :jul3:
watermoonj อัพแล้วจ้า
happy_icekung69 ว่าแล้วเราชวนกันไปกินส้มตำดีมั๊ย :laugh:
fcuk :กอด1:
19NT พวกความรู้สึกช้าก้ออย่างเนี้ยะแหละ :เฮ้อ:
-
หนุกอ่า :oni2:
-
เจ๊ย! มาต่อแล้วเหรอ ตะเอง มามะๆๆๆๆ
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ จิ :m23:
ว่าแต่ เจเกี๊ยว เหรอ :m25: ถามน้องๆในฮาเร็มดิ่
:m32: เด๋วโดนแบน :laugh:
-
สนาน จังเรยเนอะเรื่องนี้ หุหุ
คนอื่นจามองยังไงก้อม่ายต้องสนดิ มานอยู่ที่ตัวเองง่ะ
เอ่อ แล้วพี่เจค่ะ เจเกี๊ยว นี้แปล ว่าอารายหรอค่ะ หนูหนมเค้ก อยากรู้ๆ :oni2:
-
:L1: ชะแว๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ขอบคุณที่อัพทันใจดีจัง :m11:
แต่ตอนนี้อ่านแล้วก็ปวดใจ
เฮ่อ เพื่อนหนอเพื่อน ถ้าไม่อยากให้มีก็อย่าแกล้งดิ พอแกล้งแล้วมามีปฏิกริยาหยั่งงี้มันน่าเจ็บปวดเจรงๆ :pigangry2:
-
:เฮ้อ:
เพื่อนๆ นี่ก็เหลือเกิน
-
:m1:>>>คนโพสไม่มาทักทายกันเลย ฮื่อๆๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้สนุกคร้าบบบ...ชอบบบ
น้ำตา...เสียงหัวเราะ....รับรองครบรส
ปล.คนโพสสู้ๆ...รออ่านน่ะ
-
:angry2:เพื่อนแม่งเลวฟ่ะ
เพื่อนอย่างนี้ต้องเลิกคบ
:เตะ1: :เตะ1:
-
:o :o :o :o เซ็งเป็ด อย่าไปคบมัน คบกันเองดีกว่าเนอะ :m1: :m1:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2: :serius2:
-
มีแต่คำว่าขอบคุณเพื่อเป็นกำลังใจแด่คนโพสต์
.
.
.
ส่วนนิยายอ่ะก็มันกันตามประสาล่ะเนอะ กรั๊ก ๆๆ
-
ขอตามมาเม้น หนมเค้ก ค่ะ ^^
อ่านะ ถ้ามะมีคัยคบ มาคบหนม ปุยฝ้ายได้น้า หล่อๆ งี้เอาหมด เด็กเสื้อชอป
หนู ช๊อบบบ... ชอบบบ... คิคิ :laugh: :laugh:
-
^
^
^
เจาะไข่
+1 ให้น้องใหม่จ้า :L2:
-
^
^
^
^
ตามมาจิ้มเพื่อนรัก สิครับท่าน
-
^
^
^
^
ตามมาจิ้มเพื่อนรัก สิครับท่าน
^
^
^
เจาะไข่
+1 ให้น้องใหม่จ้า :L2:
มากันเป็นแก็งค์เลยนะ มีทั้งหนมเค้ก ปุ้ยฝ้าย และข้าวปั้น
ว่าแล้วน่ากินทั้งนั้นเลย :jul3:
-
พี่แนน ก้อนะคะ
มะไหร่จาลงค่ะ มานั่งรอตั้ง สามคนแล้วนะคะ
จองที่นั่งแก๊งค์ ขนม™ เพิ่มด้วยนะคะ หุหุ
-
แหมสมัยโน้นโลกไม่เปิดกว้างเลยนะครับ ถ้าเป็นสมัยนี้ละก้ อิอิ :m12:
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
:a11: :a11: :a11: :a11: :a11: :a11:
:a4: :a4: :a4: :a4: :a4: :a4:
-
^
^
^
^
^
จิ้มรีกบน ทำไรอ่ะโอ รู้สึกจะไม่หน้าม้าเลยเน้อ อิอิ :haun5:
เข้ามาทักทายแนนนี่สุดสวยด้วย :bye2:
-
เพื่อนกันคิดกันอย่างงี้ ไม่คบดีกว่า
-
เอาอีกๆๆๆๆ :n1: :man1:
-
แล้วค่ำนี้จะมีของแปลกให้ลุงสิงห์อ่านก่อนนอนมั้ยน๊า...
-
ตอน ตกลงกันไม่ได้
“แดกเข้าไปสิข้าวอ่ะ......นั่งมองแล้วข้าวมันจะลอยเข้าปากมั้ย.....” หลังคำพูดของฝ่ายตรงข้าม ใบหน้าของคนที่นั่งมองจานข้าวเริ่มหม่นหมอง
และค่อยละเลียดข้าวในจาน ใส่ปาก ก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นและเทใส่ปากทั้งอย่างนั้น
“กูอิ่มแล้ว....มึงกินกุ้งแห้งของมึงต่อไปเถอะ” ไอ้นกคว้ากระเป๋า และเดินออกจากโรงอาหาร โดยมีใครอีกคนต้องจำใจเดินตาม
และมานั่งอยู่ที่สนามหญ้าข้างสระบัว
“กินกุ้งแห้งมั้ย.....” ไม่รู้จะคุยอะไร ก็ไอ้นกไม่คุยแล้วจะให้คุยอะไรล่ะ....สองสามวันนี้ รู้เลยว่ามันซึม แกล้งหาเรื่องมาข่มก็ไม่เห็นสนใจ
บางทีก็ยิ้มแหย ๆ ขนาดเอาหนังสือเล่มล่าสุดให้ดูมันยังไม่อยากจะสนใจเลย
แล้วตอนนี้มันก็นั่งชันเข่าแล้วก็เอาคางเกยเข่าไว้ มองดอกบัวในสระน้ำ ด้วยความเซ็ง
“เบื่อเหรอ.....ยิ่งเขาเห็นกูกับมึงเดินด้วยกัน...พวกเหี้ยแม่งก็ยิ่งลือ.....มึงจะเลิกเดินกับกูก็ได้นะ....กูยังไงก็ได้
กูเฉย ๆ ว่ะ”
ไอ้เป้ยืดขาในท่าสบายและเอ่ยบอกคนที่นั่งหงอยไม่ร่าเริง คนนั้น
“มึงรำคาญกูเหรอ......ถ้ารำคาญก็แล้วแต่มึงเหอะ….กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน” เสียงเหงา ๆ เสียงที่หงอยเหงา
ทำให้ไอ้เป้ยกมือขึ้นตบไหล่เพื่อนเบา ๆ
“คิดมากเลยไอ้สัตว์.......เกิดมากูยังไม่เคยมีคู่เกย์......เป็นกับมึงก็ดีเหมือนกันว่ะ....ตื่นเต้นดี”
เสียงหัวเราะเบา ๆ และอีกคนก็หันหน้ากลับมายิ้มให้ และกลับไปนั่งซึมหนักกว่าเก่า
“แต่เลือกได้กูก็ไม่อยากเป็นคู่เกย์กับมึงว่ะ....เพราะมึงไม่มีนม......กูชอบแบบขาว ๆ หมวย ๆ นมใหญ่ ๆ
มึงไม่ใช่สเปคกูว่ะ”
ตีนถูกยันเข้าที่กลางหลัง ของไอ้นก โดยเจ้าของคือไอ้เป้ เล่นเอาไอ้นกต้องยึดต้นหญ้าไว้แน่นเพราะจะหล่นลงน้ำ
ก่อนจะหัวเราะเสียงเบาคลายความเครียดลงได้
“มึงก็ไม่ใช่สเปคกูเหมือนกัน.........ของกูชอบหน้าลูกครึ่งหน่อย.....นมก็ต้องใหญ่กว่ามึง...ไม่งั้นกูไม่เอา ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
และแล้วเสียงหัวเราะก็กลับมาดังขึ้นเหมือนเก่า เพราะสเป็คสาว มันก็ยังเอามาข่มกัน เป็นที่สนุกสนาน
และก็ไม่พ้นคนช่างซุบซิบนินทา
“คู่เกย์คนดังแห่งโรงเรียนเรา เขาหยอกกันน่ากลัวจริง ๆ เลยว่ะ....เหี้ยเหอะ...ทุเรศชิบหายเลย”
เสียงนินทาลอยเข้ามาในโสตประสาท พร้อมกับทีไอ้เป้ ยืนขึ้นตะโกนด่าไอ้คนพูด
“เหี้ยนี่........มึงนินทาอะไรเมียกู......ดูสิเมียกูเสียใจเลย” เสียงตะโกนด่าทำให้ไอ้คนนินทาต้องเดินหนี
พร้อมกับที่ไอ้นกทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นด่าบ้าง
“เหี้ยนี่..........ไอ้นี่มันเมียกู....กูเป็นผัวมัน...ไม่ใช่เมียมันเว้ย....แหกตาดูให้ดี ๆ “
ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย สักนิด แม้แต่เรื่องนี้มันยังต้องข่มกัน....ไอ้เป้หันไปมองหน้าของไอ้นก
และก็ยักคิ้วให้
“อย่างมึงเหรอจะเป็นผัวกู.....มึงต้องเป็นเมียเว้ย” ไอ้เป้เอ่ยบอก และไอ้นกก็คงจะยอมไม่ได้
“ใครเมียมึง.....มึงดูหน้าเลย....อย่างมึงเนี่ยต้องเป็นเมีย...เป็นผัวไม่ได้...แหม้ ไม่ได้ดูสารรูปตัวเองเลยนะ
โง่จริง ๆ เลย”
เสียงคุยกันไป ข่มกันไป ทำให้อีกหลายคนต้องลุกเดินหนี ด้วยความสยอง
ผัวเมียคู่เกย์ตีกัน.........ใครอยู่ใกล้มัน คงบรรลัย
TBC…..
เจอกันคืนพรุ่งนี้นะคะ :bye2:
-
^
^
^
เลข 4 เป็นความชอบส่วนตัวของแนน
รีของใครที่อยู่ในหน้า 4
แนน+1ให้เลยคะ :กอด1:
V
V
V
-
หยอกกันน่ารักดีจัง (หรอ 555+) น่าสงสารนะเนี่ยเป้นเกย์ไม่ผิดซะหน่อย เนอะๆ :m12:
-
:m16: ลากมาตั๊นหมัดใส่หน้าซะคนละหมัดสองหมัดเลย
พูดมากนัก
ยังหวานแบบเถื่อนๆได้อีก :m1: :L2:
-
หยอกล้อกันเข้าไป เดี๋ยวพวกนั้นก็เลิกพูดเอง อิอิ
-
อุ๊ยสสสส..ตาย
ว่าที่ผัวเมีัย..พันธุ์ใหม่
-
:m23: เข้ามาในเรื่องนี้สายไปหรือเปล่าครับ แต่ยังไงก็เข้ามาแล้ว +1 ให้แนนนะ
มารอตอนต่อไปว่าตกลง จริง ๆ แล้วใครจะเป็นผัว เป็นเมีย :m20:
-
:m4:ดีใจจังได้อยู่หน้า 4 กะแนนนี่แล้ว อิอิ
:m28: ว่าด้วยความหมายของคำว่าสี่หรือเปล่าแนนนี่จ๋า พี่เป็นคนคิดมากอ่ะ :jul1:
-
:laugh:
ขนาดนี้ยังข่มกันไม่เลิก
-
133 + 1 = 134
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
คิกๆ ขอมาอยู่หน้า 4 กับพี่แนน ด้วยนะค่ะ
หนูว่านะคะ สลับกานเป็นล่ะมั้งค่ะ เฮ้วๆ ช่างกล เด็กเสื้อชอป อย่างนี้อ่ะ
แหม่ น่าจะอัพวันล่ะ 2-3 ตอนนะคะ ตอนนึงมานน้อยอ่ะ
หนู หนมเค้ก อ่านไม่จุใจค่ะ :serius2: :serius2:
-
ใครจะเป็นผัว แล้วใครจะเป็นเมียเนี่ย
เกี่ยงกันอยู่นั่นแหละ
ยังไงก็เสร็จกันเองอยู่ดี :laugh:
แล้วเลขสี่นี่
มาจากเกิดเดือนสี่หรือเปล่าคับแนน :กอด1:
พี่แอนคับผมไม่ยากเป็นหน้าม้าคับ
เดี๋ยวไม่หล่อคับ :laugh:
-
^
^
^
^
จิ้มโอ ฉึกๆๆๆๆ ไม่รู้นะ ที่รู้ๆแน่ๆ คนญี่ปุ่น (ไม่รู้คนจีนด้วยรึเปล่า) คำว่า 4 ออกเสียงเหมือน กับ คำว่าตาย ซึ่งเป็นคันจิที่ออกเสียงแบบจีนน่ะ
คันจิคำว่า 4 ออกเสียงว่า "ซรื่อ" แต่ญี่ปุ่นมันออกเสียงว่า shi ไรประมาณเนี้ย วู้! จำไม่ได้เหมือนกันละ
เรียนมาชาติเศษ เอาเป็นว่าคร่าวๆๆๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกก :laugh: ไปเชคดูอีกทีละกัน
จุ๊บๆๆๆ ประจำวัน
อ่านละนะตะเอง มาอ่านดึกไปหน่อย เพิ่งตื่น
ตอน 5 อ่านแล้วฮาว่ะ ถ้าเราไปยืนตรงนั้นคงฮาแปลกๆ
ผัวเมียจีบกัน กร๊ากกกกกกกกกกกก :laugh: ฮาแรง
ปล. 1.กินเจไม่ได้อ่ะ ทนม่ายหวาย เปลี่ยนมาเป็นมังดีกว่า อย่างน้อยก็ทานนม ทานโยเกิร์ตได้ ไม่งั้นเลี่ยนตายเลย :o12:
2. ติคร้าบบบ ถ้าติยืนอยู่ตรงนั้น ติจะกระโดดเข้าไปร่วมวงเลยใช่ป่ะ :laugh:
3. พี่แอน เชื่อเรื่องเลข 4 ด้วย เหรอ ตะเองไปญี่ปุ่นบ่อยอ่ะดิ อิจฉาอ่ะ :serius2:
-
อยากรู้จัง
ใครสามี----ใครภรรยา
อิอิ
:laugh: :laugh:
-
กลับมาฮาอีกครั้ง :laugh: อยากให้ถึงฉากหวานๆบ้างจัง :call:
-
นึกว่าเป้ ความรู้สึกช้า หุหุ มั่นดีจริงๆ :m4:
ใครจะกดใครหนอ :m12:
เครียด แต่ฮา สามี-ภรรยา (ในอนาคต) คู่นี้ :m20:
รอตอนต่อปายย :a4:
:pig4:
-
:laugh:โหคิดมากว่ะเจอ่ะjay_jayตายเตยอะไรไม่มี๊ไม่มี
สี่ นี่คำแปลหน้าจะมาจากทางภาคอีสานนะ :haun5: ใช่ป่ะแนนนี่จ๋า :loveu:
โอไม่อยากเป็นหน้าม้าแล้วเป็นหน้าไรดีอ่ะ เป็นน่ารักแล้วกัน อิอิ :t2:
น่ารักของคนอื่นนะ 5555 :laugh3:
-
เลขสี่มีความหมายต่อแนนเพราะเป็นเดือนเกิดจ้าพี่แอน :n1:
แนน+1ให้ทุกคนที่อยู่ในหน้าสี่ทั้งเมื่อวานและวันนี้ทุกคนแล้วนะคะ
…
-
ลุงตามมาดื่มด่ำรสชาติ
ของความรักที่มันแตกต่าง
และ +1 ให้หลานแนนจ๊ะ
-
136 + 1 = 137
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
อิจฉากันจนตาลุกเป็นไฟเลย :fire: :fire:
สมน้ำหน้าไอ้พวกนี้นัก :jul3:
-
:m1:
กินกุ้งแห้งซะ....................หมดเค็มเลย หวานซะ :m1:
-
อิจฉากันเลยทีเดียว
อย่าประชดเลยค้าบ
ทำจากใจจิงให้มันเห็นกันไปเลย :m1:
เกลียดนักไอ่พวกที่ว่า ๆ มึงไม่ชอบก้อเงียบ ๆ ไว้ซิวะสาด :o :o :o :o
แฮะแฮะ สงสัยนจะอินเกินแหะ
:m13:
-
น่ารักดีออก :o8:
ไม่มีคนคบก็คบกันสองคนนั่นแหละ
"สองคนกำลังดี" เคยฟังม้ายยย
-
เข้ามาทิ้งคำถาม
ถามเพื่อนๆในเล้า
สมมุติว่าถ้าเพื่อนๆเจอเหตุการณ์อย่างนก กับ เป้
เพื่อนๆจะทำยังงัยกันคะ :m13: :m13:
มาถามแล้วจากไป :oni1: :oni1: :oni1:
+1จัดให้เลยคะ อย่าเพิ่งเซ็งเป็ดน๊า :m1:
V
V
V
-
ไม่ได้เข้าตั้งหลายวันเพราะไปทำภารกิจมา
อดได้ +1 เลย :seng2ped:
น่าสงสารอ่ะ อดทนไว้นะเดี๋ยวคู่อื่นมันก็ออกมาเปิดเผยอยู่เป็นเพื่อนกัน
ว่าแต่เป้ กะ นก จะหวานกันแบบเบื่อโลกไปถึงเมื่อไรนี่นะ
เค้าอยากได้ nc เดี๋ยวก็ไม่ได้เข้าอีกหลายวัน ต้องไปทำภารกิจต่อ
อือ อือ อือ
อีกอย่าง เป้กดนกใช่ปะ :o9: :haun5: :laugh3:
-
:เฮ้อ: อ่านแล้วรู้สึกขำในความเศร้า
ทำยังไง...ยังบอกอะไรไม่ค่อยได้ครับ เพราะยังไม่รู้สึกถึงความรู้สึกลึกๆ ของตัวละครสองตัวนี้เท่าไหร่
เอาเป็นว่าให้กำลังใจ ทั้งสองคนและคนแต่ง คนโพสต์ผู้น่ารัก สู้ๆ :a2:
-
:m4:ประชดไปประชดมา เกิดความผูกพัน และรักกันในที่สุด :m1:
แต่ใครจะเป็นผั.. เป็นเมี.. กันมารอลุ้นดีกว่า สงสัย ไอ้ตาโตเป็น เมี.. :jul3: :bye2:
-
• สมมุติว่าถ้าเพื่อนๆเจอเหตุการณ์อย่างนก กับ เป้
เพื่อนๆจะทำยังงัยกันคะ
ว้าย กิต.จะอิกน่อร์(ignor) เพื่อนใจแคบเหล่านั้นค่ะ
ป.ล. ขอเสนอให้เป็น "เพื่อนรัก" หรือ "คนรัก" นะคะ
ไม่ต้องดิสคริ่มหมิเหนท(discriminate) ฐานะทางเพศก็ดีค่ะ
-
นั่นซิืนะหลานกิต
ลุงเองก็อยากรู้ว่ารักครั้งนี้
มันจะสิ้นสุดที่ใด
-
:กอด1: :L2:
มาเป็นกำลังใจให้หัวใจทุกดวงที่มีรักครับ :n1:
-
ตอบคำถาม---ถ้าเจออย่างนกกับเป้บ้าง ก็อาจจะทำเหมือนที่เขาทำล่ะนะ แกล้งคบกันประชดเพื่อนซะเลย เพราะอธิบายไปแล้วก็ไม่เชื่อนิ คบกันสองคนดีกว่าไม่เหงาด้วย อิอิ
-
เหอะๆๆๆ..
ถ้าเป็นเรื่องจริงก็เครียดสุดๆ :sad2:
แต่ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้กะตัวเอง... :m29:
ก็คงทำตัวเหมือนปกติต่อไป..
ใครจะยังไงอะไรก็ปล่อยไป เพราะทำไรไม่ได้อยู่แล้ว..
แต่แกล้งเอาคืนแบบนกกะเป้ก็สะใจดีเหมือนกัน 5555+
ถึงยังไงก็อยากให้นกกะเป้รักกันนะ :m13:
เอาหวานๆ ปนฮาๆ ยิ่งดี อิอิ :m4:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ลุงเข้ามารอหลานเป้กะหลานนก....
รักนี้จะเป็นอย่างไรน๊า
-
:m1:
ขอมอบความรักให้ใจทุกดวงเช่นกันคร้าบ
-
ก่อนอื่น :m23:แนนมีเรื่องมาสารภาพนะคะ ตอนที่แนนลงไปเมื่อวาน คือแนนลงข้ามไปสองตอนนะคะ :o11: ตอนที่ผ่านต้องต่อจากสองตอนข้างล่างนี้ และจะขอลบตอนที่ลงผิด เพื่อไม่ให้คนที่เพิ่งอ่านเกิดการสับสน
:try2:เอิ๊กกก แนนไม่ได้ตั้งใจเนื่องจากช่วงนี้เบลอๆ แต่ไม่อยากโทษอะไร ข้าน้อยขอรับผิดนะเจ้าคะ o1 o1
แนนลงชดเชยให้สองตอนเลยจ้า + กับตอนเก่าที่ลงผิดด้วย :jul3:
~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ~ღ
ตอน มึน
“กินกุ้งแห้งมั้ย....”
เออเอาเข้าไป คิดได้ไง แล้วแม่งอยู่ได้ไง กินแต่กุ้งแห้ง
ไอ้นกรู้สึกสับสนในชีวิตเหลือเกินที่ต้องมาอยู่กับคนประหลาดแบบนี้ เดี๋ยวมันก็ดี เดี๋ยวมันก็บ้า คุ้มดีคุ้มบ้า ขนาดนั่งรถเมล์มันยังชวนกินกุ้งแห้ง
“ขอบใจนะ....แต่กูเกรงใจ...เดี๋ยวหมดแล้วมึงจะไม่มีกิน....” หล่อนะ แต่บ้า และดูนั่น มันพยายามมองสาว
แล้วก็น่าจะรู้นะว่าสายตาสั้น ยังไปเพ่งมองเขาอีก เดี๋ยวเขาก็หาว่ามันโรคจิตหรอก
“เป้.....มองอะไรให้มันรู้จักเวล่ำเวลาหน่อยดิ.....เดี๋ยวผัวเขาก็มาเหยียบยอดหน้ามึงหรอก” ไอ้นกกระซิบบอกเพื่อนแล้วก็ได้ผล
“เออกูลืม....พอดีวันนี้กูลืมใส่คอนแท็คมา....เฮ้ย...ง่วงนอนว่ะ...น้องนก น้องนก...พี่เป้ขอซบไหล่น้องนกหน่อยดิ”
เออดูมัน พอบทมันจะง่วงมันก็ง่วงได้น่าถีบดีจริง ๆ
“ซบตีนกูก่อนดีป่าว.....ท่าจะดี....” ปากก็ด่าไปงั้นแหละ แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ยอมให้ซบจนได้ และก็ตามมาด้วยเสียงซุบซิบนินทา อีกเช่นเคย
“เกย์แน่เลย....คู่เกย์แน่ ๆ “
เออ แม่งนินทากันเข้าไป....อยากให้เป็นนักเดี๋ยวกูจะทำให้ดู
มือของไอ้นก ยกขึ้นลูบผมของคนไอ้บ้ากุ้งแห้งฟีเวอร์...แล้วก็แกล้งทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่
“ตะเอง....อ่ะ...มาซบเค้าไม่อายสายตาชาวบ้านเขาเหรอ...เค้าอ่ะ อ๊าย อายแหละตัวเอง..เนี่ยดูสิ โดนผู้หญิงแถวถัดไปนินทาเอาเลย”
คำพูดติงต๊องปัญญาอ่อนตั้งใจประชด คนที่นินทา ทำให้เสียงนินทาเงียบกริบทันที พร้อมกับที่ไอ้เป้หรี่ตาขึ้นมอง
ก่อนจะเอาจมูกไปชนแก้มของคนที่ให้ซบไหล่
“แก้มตะเองก็หอมเหมือนกันเลย....อย่าไปสนใจผู้หญิงแถวถัดไปที่นินทาเลยนะตะเอง” แล้วไอ้เป้คนหล่อสายตาสั้นก็หลับตานอนต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ไอ้นกไม่ใช่อย่างนั้น.............
สภาพตอนนี้..........
อึ้ง.......
งง.......
คือแบบว่าตอนก่อนโน้นนนนนนนนนนนน ก็เพราะว่า มีอารมณ์อยากทำ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่.....
ตอนนี้ไม่ได้มีอารมณ์แต่ว่ามัน.....
คนที่ทำตาโต หันไปมองที่นอกหน้าต่าง แล้วหันกลับมามองคนที่ซบไหล่หลับไปแล้ว ด้วยความ มึนงง
ตอนนี้กำลังมึน........ว่าไอ้เป้มันจะหอมแก้มทำไม.......หรือว่ามันกะเล่นประชดให้เหมือนเป็นคู่เกย์กันจริง ๆ
ไอ้นก หันมามองใบหน้าคงคนที่ซบไหล่หลับไปไม่รู้เรื่องแล้ว แล้วยิ่งแปลกใจ
จะขยับตัวก็กลัวอีกฝ่ายจะตื่น แล้ว........
เอ่อ....ตอนนี้ทำไมกูยังไม่หายงงวะ ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังงงอยู่เลย
เป้ หนุ่มหล่อสายตาสั้น ขยับร่างกาย และปรือตาตื่นขึ้น เมื่อใกล้ถึงปลายทาง ก่อนจะยืดแขนยืดขาให้สบายขึ้น
และก็มองหน้าคนที่หันมาจ้องหน้าและทำตาแป๋วแหวว
“เป็นเหี้ยอะไรมึง......หน้ากูหล่อกว่ามึงอีกแล้วหรือไง” เสียงที่เอ่ยถาม แผ่วพลิ้วมาแต่ไกล และไอ้นกก็ยังทำหน้าเอ๋อ ไม่ยอมเปลี่ยน ก่อนที่จะทำตาลอยและตอบออกไป เหมือนกับยังมึนไม่หาย
“เปล่า.....กูแค่มองเพราะกูหลงรักมึง”
-
ตอน มนต์รักกุ้งแห้ง
“จริงเหรอ....พี่เป้ก็รักน้องนกจ่ะ” และทั้งไอ้เป้และไอ้นกก็จับมือกันแน่น ส่งสายตาหวานซึ้งให้กัน
จนคนที่อยู่ด้านหลังของรถแทบอ้วกแตก
และถัดมาจากนั้น
“อ้วกกกกกกกกก ถุย....รักบ้านพ่อมึงเถอะ.....แม่ง” เสียงของไอ้นก ที่เอ่ยบอกก่อนจะยกมือของตัวเองออกและทำท่าปัดด้วยความขยะแขยง
“คิดได้ไงมึง....กุ้งแห้งเกือบหลุดออกจากกระเพาะ เสียดายของตายห่า” ไอ้เป้หันไปมองหน้าของเพื่อนแล้วก็เบะหน้าใส่ ก่อนจะคว้ากุ้งแห้งที่ใส่ถุงไว้ในกระเป๋าเสื้อออกมากินต่อ และหันไปมองคนทั้งคันรถที่มองมา
เหมือนเห็นของประหลาด และเมื่อไอ้เป้ลุกขึ้นยืนและทำเสียงเอะอะโวยวายใส่ เหล่าไทยมุงก็ต้องเบือนหน้าหนี
“เอ้ามองกันเข้าไปสิคร้าบ ไม่เคยเห็นคู่เกย์เหรอครับ...มองกันจัง....อิจฉาคนรักกันเหรอคร้าบ... เก็บค่าเข้าชมนะคร้าบบบบบบบบ ไม่ใช่ให้ดูฟรี”
หลังจากด่าชาวบ้านเสร็จ หนุ่มร่างสูงใหญ่ตายิบหยีเพราะลืมใส่คอนแท็คเลนส์ ลงมานั่งเทกุ้งแห้งในถุงใส่ปาก แล้วก็เลยพาล เอาจมูกไปแตะแก้มของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
แล้วก็นั่งกินกุ้งแห้งต่อ ไม่สนใจสายตาใคร ๆ เลยสักนิด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่คนที่อยู่ในอาการงง
คือ ไอ้นก...........เอาอีกแล้ว....มันหอมแก้มกูเป็นว่าเล่นเลย ต๊าย ตาย เดี๋ยวแก้มหนูช้ำหมดจะทำยังไงล่ะฮ้า
หนุ่มร่างสูงตาโตแป๋วแหวว หันไปมองเพื่อนที่ไม่สนใจกับสิ่งรอบข้าง
แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
อยากจะขำในความบ้าของไอ้กุ้งแห้งฟีเวอร์ อยากจะบ้าก็อยากจะบ้า
สุดท้ายต้องยกมือขึ้นเกาหัว ใบหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี
ให้ตายเหอะ นี่กูอยู่กับคนบ้าหรือเปล่าวะเนี่ย.......เป็นเกย์ยังไม่พอ คู่เกย์เสือกเป็นบ้าอีก
ตาย ตาย
แบบนี้ตายอย่างเดียว
“มันหน้าเหมือนกันเป๊ะเลยนะไอ้เป้กับไอ้นกอ่ะ....คนไหนเป้คนไหนนกวะ....” เสียงวิจารณ์ดังขึ้นเมื่อคู่เกย์คนดังเดินผ่าน....
“ฝาแฝดป่าววะ....กูว่าแฝดมากกว่ามั้ง....คนห่าอะไรจะหน้าเหมือนกันขนาดนั้นถ้ามันไม่ใช่แฝดกัน.....
มึงดูหุ่นมันดิ..สูงก็ไล่ ๆ กันหน้าตาก็เหมือนกันเป๊ะ....ไม่ใช่ฝาแฝดได้ไง....เสียงมันก็คล้ายกันอีก.....กูว่าแฝดมากกว่าแฟนว่ะ...ฟันธง”
ทั้งไอ้นกและไอ้เป้ไม่เคยได้รู้ ว่าตัวเองคล้ายกันมากขนาดที่คนแยกไม่ออก แต่เพราะอยู่กันจนชิน เลยทำให้รู้สึกว่าหน้าตาไม่ได้เหมือนกันสักนิด
เพราะต่างฝ่ายมันก็ต่างแย่งกันบอกว่าตัวเองหล่อกว่าหน้าตาดีกว่าทั้งที่หน้ามันเหมือนกันจนบางคนแยกไม่ออกก็มี
“กูว่าคนซ้ายไอ้นก....คนขวาไอ้เป้....มึงเชื่อกู”
“ไม่ใช่..กูว่าไอ้นกคนซ้าย.....ชัวร์”
เหรียญถูกนำมาวาง พร้อมกับธนบัตรหลายใบ
“ซ้ายไอ้นก ขวาไอ้เป้...ใครแทงวางเงินมาเลย” การพนันเริ่มต้นขึ้น โดยมีเงินมาวางอีก 100 บาท
“กูว่ากูเป็นคนขวาว่ะ...กูแทงห้าร้อยเลย.....” ธนบัตรอีกใบถูกนำมาวาง เพิ่มจนคนที่กำลังแทงพนันต้องเงยหน้าขึ้นดูว่าใครมันช่างใจกล้าแทงทีเป็นร้อย
“แล้วกูก็คนซ้ายว่ะ....กูนี่แหละนก....ไม่ใช่เป้” คู่เกย์คนดัง วางเงินรวมกัน และยืนกำหมัดแน่น เตรียมจัดการกับพวกแทงพนัน......
“ไอ้เหี้ย...บ่อนล่มเว้ย.......ทางใครทางมันเว้ยยยยยยยยย”
เงินบนโต๊ะยังวางอยู่ พร้อมกับที่สองหนุ่มตาโตกับตาหยี นำมานับและแบ่งกัน
“เฮ้ย เป้....มึงมีเงินซื้อกุ้งแห้งแดกแล้ว....” แฝดคนละฝาแต่ตาโตกว่าเอ่ยบอกอีกคนที่นั่งอมยิ้ม
“รู้ว่าเป็นกิ๊กกับมึงแล้วได้เงินใช้ขนาดนี้....กูเป็นซะตั้งนานแล้ว” ไอ้เป้หัวเราะร่าตายิบหยี และชะโงกหน้ามาหอมแก้มคนที่ยืนหัวเราะอยู่ตรงหน้า
“หอมจังเลยนะพี่เป้......เดี๋ยวแก้มเค้าก็ช้ำหมดหรอกตะเอ๊ง.......”
หนุ่มร่างสูงตาโต ทำทีเป็นเขินอาย และยกตีนขึ้นถีบหลังคนที่หอมแก้ม.....จนไอ้เป้เซถลา.....และหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะนำเงินที่ได้ใส่ลงไปในกระเป๋าเสื้อด้วยความสะใจ
“ไปเว้ยที่รัก......วันนี้พี่เป้จะทำยำกุ้งแห้งให้แดก...ฮ่า ฮ่า ฮ่า” หนุ่มร่างสูงตาหยี เดินกอดคอเพื่อนและหัวเราะร่าไปตลอดทาง แต่คนตาโตกลับทำหน้าเบ้........
กุ้งแห้งทั้งปีทั้งชาติ.........ขืนแดกกุ้งแห้งเหมือนมันทุกวัน....
กูนี่แหละจะเป็นกุ้งแห้งซะเอง
TBC….
-
ตอน นี่หรือคู่รัก
“น้องนก น้องนก เหนื่อยมั้ย....มาวิ่งในหัวใจพี่ทั้งคืนเลย...นะจ๊ะน้องนกจ๊ะ”
“พี่เป้กินกุ้งแห้งมาก ๆ ไม่ดีนะจ๊ะ เดี๋ยวเป็นโรคไตหาหัวจาม อ๊ะ อ๊ะ ตามหาหัวใจน้องนกไงจ๊ะ”
แล้วหนุ่มตาโตก็นั่งกินข้าวในโรงอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย
ส่วนไอ้เป้ ก็เทกุ้งแห้งใส่ปากเคี้ยว ไม่แคร์สายตาใคร
บทสนทนาหวานชื่น แต่ใบหน้าของคนพูดกลับบอกให้รู้ว่าเซ็งสุด ๆ
เพราะพวกคนที่อยู่รายล้อม ยกจานชาม แก้วน้ำหนีไปแล้ว ด้วยความกลัว
“นกที่รักของเป้....แดกกุ้งแห้งป่าว” ถุงกุ้งแห้งถูกยื่นมาให้ตรงหน้า พร้อมกับที่ไอ้นกตาโตเหมือนตาปลาทอง
ก็ยื่นจานข้าวให้กับไอ้เป้เหมือนกัน
“เป้ที่รักของนก....แดกข้าวมั่งเหอะมึง....” จานข้าวถูกดึงกลับมาที่เดิม เพราะรู้ว่าไอ้เป้ตาหยีไม่มีทางกินข้าวแน่ๆ
แล้วมันก็น่าจะรู้ ว่ากูไม่แดกกุ้งแห้งเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามันจะยื่นถุงมาให้พ่อมันหรือไง
“เมื่อไหร่แม่งจะเลิกลือวะ ไม่มีใครคบกับกูแล้วเนี่ย” เสียงบ่นงึมงำ ทำให้ไอ้เป้ต้องเงยหน้ามอง
“มึงเลิกเดินกับกู เดี๋ยวเขาก็หาว่ามึงมีแฟนใหม่....แล้วก็ลือเหี้ยอะไรมาอีก...แต่ถ้าเซ็งกู มึงเลิกเดินกะกูก็ได้
พี่เป้จะไปตามทางของพี่เป้นะจ๊ะน้องนก.....ถึงยังไงพี่เป้ก็รักน้องนกคนเดียวอยู่ดี”
เป็นมาสองสามวันแล้วบทสนทนาแสนหวาน แต่คนพูดทำหน้าเบื่อโลก
“น้องนกก็ขาดพี่เป้ไม่ได้เหมือนกัน ถ้าน้องนกขาดพี่เป้ น้องนกคงจะขาดใจ”
ฝ่ามืออุ่น ๆ ถูกแตะเข้าที่ข้างแก้ม พร้อมกับที่ไอ้เป้วางถุงกุ้งแห้ง แล้วโน้มใบหน้าของแฝดคนละฝาเข้ามาหา
ก่อนจะแตะจมูกลงที่หน้าผาก
ภาพอันแสนจะหวานซึ้ง ของคู่รัก
ทำเอาอีกหลายคนสะดุ้งเฮือก มันสวีทหวานกันจนน่าตกใจกลัว
แล้วหลังจากนั้น
ไอ้เป้ก็ตั้งหน้าตั้งตาเทกุ้งแห้งใส่ปากเคี้ยวต่อ อย่างเมามันส์
และไอ้นกตาโต ก็จัดการยกช้อนตักกับข้าวในจานกินอย่างเอร็ดอร่อย
ก็กอดมันทุกวัน กอด ๆ หอม ๆ กันทุกวัน
ตอนแรกก็คิดนะ แคร์สายตาชาวบ้านด้วย แต่ตอนนี้ ทำบ่อย ๆ ชักชิน ผู้ชายเหมือนกันจะให้คิดอะไร
เห็นสายตาไอ้พวกนั้นแล้ว แม่งสะใจดีพิลึก เกลียดนัก ไม่ชอบกันนัก เลยทำให้ดูซะ เอาให้แม่งบ้ากันไปเลย
จานข้าวถูกจัดการจนไม่เหลือซากอาหาร
แล้วไอ้นกก็ลุกขึ้นคว้ากระเป๋า เดินออกจากโรงอาหาร โดยมีไอ้บ้ากุ้งแห้งฟีเวอร์ เดินมาจับมือเอาไว้
และเดินจูงมือกัน ด้วยใบหน้าเซ็ง ๆ ทั้งคู่
“ไอ้นก มือมึงอุ่นดี.....กูชอบ” หนุ่มร่างสูงตาหยี หันมาบอกเพื่อน และไอ้นกก็พยักหน้า
“เออ....มือมึงก็อุ่นดีเหมือนกัน...กูก็ชอบ...ไปเถอะพี่เป้ที่รักของนก” คนตาโตเหมือนตาปลาทองเอ่ยบอก
แล้วก็พากันเดินจูงมือ แลดูน่ารัก กันไปทั้งอย่างนั้น
“หนูคุด พี่พันซ์ก็อยากจูงมือหนูคุดเหมือนไอ้สองคนนั้นเหมือนกัน” เสียงบ่นของหนุ่มคลีโอคนหล่อเอ่ยบอกแฟนที่น่ารัก และทำตาหวานใส่
“บ้าเหรอ.....มึงนี่ท่าจะบ้า...ทำอย่างงั้นได้ไง....แต่ว่าก็อิจฉามันจริง ๆ นั่นแหละ”
จะมีใครรู้ว่าท่ามกลางความน่าสยดสยอง กลับมีความรู้สึกอิจฉาของคนอื่น ๆ เหมือนกัน
ถ้าไอ้สองคนนั้นรู้เข้าไม่รู้ว่า มันควรจะดีใจ หรือเสียใจดี
TBC…
-
:m4:จิ้มแนน มิน่าอ่านแล้ว ทำไมมันตกลงกันโดยไม่มีต้นสายปลายเหตุ
แต่ก็ให้อภัย ไม่เป็นไรผิดพลาดกันได้ เป็นกำลังใจให้นะครับ :L2: :bye2:
-
อร๊าย
ตังเอง
มาลงอีกตอนนึงนะ
เบ๋ย ถ้าจะเพี้ยนแหละตู
ปรับโหมด
พี่แนนค้าบอีกซักตอนนะค้าบ
:m13:
-
ตอน นี่หรือคู่รัก
โพสไปแล้วบ่
หรือเค้าเมา
แว่...
-
แนนเพิ่งหัดโพทเรื่องแรก
แต่จะไม่ลงผิดหรือลงข้ามอีกแล้ว
แนนสัญญาคะ :m13:
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ wan :กอด1:
ทาโร :m1:
แนนโพทให้สองตอนเลยนะวันนี้
ไม่รวมตอนที่แนนโพทผิดด้วย
ยังไม่จุใจอีกเหรอ
19NT
ต้องย้อนไปอ่านตอนที่ มึน และ มนต์รักกุ้งแห้ง
ใหม่นะคะ ถึงจะกลับมาอ่านตอน นี่หรือคู่รัก
แนนเรียงตอนให้ถูกต้องแล้วคะ
:m13:
-
วันนี้มาลงสองตอนเลย
อ่านเต็มอิ่ม :t2:
ไม่เป็นไรคับแนน
ใครๆก็มีเรื่องผิดพลาดกันได้
เป็นกำลังใจให้คับ :m1:
-
รู้สึกมันจะหวานขึ้นนิดๆไหม
อิอิอิ :กอด1:
-
:m1:
ขอบคุณครับ
-
ความรักกำลังก่อร่างสร้างตัว
-
เจ๊ย!!!! :a5:
อ่านแล้ว :m20: ฮาว่ะ
แนนจ๋า เค้ามาเม้นแล้วนะ
เมื่อวานเหนื่อยคอด แวบมาได้แปร๊บเดียวเอง
สู้ๆนะจ๊ะแนน เป็นกำลังใจให้
เรื่องนี้สนุกดี อ่านแล้วฮา
เกิดอารมณ์อยากกินกุ้งแห้งขึ้นมาเลย :m29:
บร้าไปละกรู ไปละน้า :กอด1:
-
เหอๆๆ มีคนอิจฉาด้วย อิอิ :m12:
น่ารักดีจังครับคู่นี้
-
มาอ่านเรื่องนี้ลุงต้องเปลี่ยนโหมดก่อน...
ไม่งั้นฟีลไม่ได้จริงๆ เลยละหลาน
-
:m20:
สะจายยยยย... :m4:
ฮาได้อีกจริงๆ คู่นี้..
กอดๆ หอมๆ เด๋วได้สปาร์คกันอีกรอบแน่ๆ อิอิ รอดู :m13:
-
:oni1: เข้ามาวิ้งเล่นก่อกวนแนนนี่แล้วจากไป :t2:
-
:a12: นอนรอแนน มาต่อ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:เมื่อไหร่จะมาลงต่อสักทีแนน
-
ตอน หรือว่าจะเป็นจริง
“นก...เบื่อมั้ย...อยู่กับกู....ทุกวัน” ฝ่ามือที่ลูบไล้เล่นที่ฝ่ามือของปลาทองตาโต ทำให้ปลาทองตาโตต้องหันมามองหน้าคนลูบแบบเซ็ง ๆ
“แล้วจะให้กูทำไง....ก็กูเป็นคู่เกย์กับมึงอ่ะ....” ไอ้นกตาโตทำหน้าเบื่อโลก เซ็งชีวิตสุดขีด
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่ที่มือ เริ่มเคลื่อนขึ้นมาจนถึงที่แขนและลูบไล้เข้าที่ข้างแก้ม ก่อนจะแตะสัมผัสเข้าที่แก้มเนียน ๆ นั้นอย่างเพลิดเพลิน แล้วก็ผละออกเมื่อสาวหน้าลูกครึ่งในสเปคกำลังเดินมาแต่ไกล
“เป้ เป้ สเปคมึงเว้ย......แม่เจ้าโว้ย นมเป็นนม ก้นเป็นก้น...สุดยอดเลยมึงเอ้ย”
คำพูดของหนุ่มตาโตเล่นเอาไอ้เป้ตาหยีต้องเบิ่งตาให้กว้างขึ้น และน้ำลายแทบหก.....
“สุดยอดเลยมึง......แม่ง...อยากได้สักคนว่ะ” ไอ้เป้หันมาบอกเพื่อน และชี้ชวนกันมองหญิงคนอื่น ที่น่ารักกว่า
“กูว่าคนสเปคมึงอ่ะ เสริมหน้าอกชัวร์......ส่วนสเปคกู...กูว่าของแท้” ปลาทองตาโตยิ้มกว้างและทำหน้าตาให้รู้ว่าชอบแบบนี้จริง ๆ
ไม่นานฝ่ามือของไอ้เป้ที่ผละจากไป ก็กลับมาลูบไล้เล่นที่มืออุ่น ๆ ของไอ้นกใหม่อีกครั้ง กลับสู่สภาวะปกติ
ทำหน้าซึมเศร้า และคุยกันเรื่อยเปื่อย ไม่สนใจสายตาชาวบ้านที่มองมา เพราะเริ่มชินชาซะแล้ว
แล้วไอ้เหี้ยเป้นี่ก็ลูบซะจริง หื่นมากหรือไงวะแม่ง
“มึงไม่ไซร้กูซะเลยล่ะไอ้เป้.......กำลังได้อารมณ์เลย.....มึงกะกูมาเอากันกลางแจ้งเลยดีมั้ย”
คำพูดประชดประชันของตาปลาทอง....ทำให้ไอ้เป้เริ่มแตะปลายจมูกเข้าที่ข้างแก้มเนียนนั้นซ้ำ ๆ แล้วก็ผละจาก
ทำอย่างนั้นอยู่เป็นนาน ที่จริง ก็ทำเป็นปกติ แต่พักนี้ มันเริ่มแปลก ๆ
“กำลังจะไซร้อยู่อยู่พอดี......เอาเลยป่าว”
ไอ้เป้แตะจมูกเล่นอยู่เป็นนาน ก่อนจะผละจากแล้วสนใจกับการกินกุ้งแห้งต่อ.......ก่อนจะหันไปมองสาวในสเปคคนนั้นคนนี้......ไม่สนใจคนที่กำลังนั่งมองใบหน้าด้านข้างของตัวเอง
“เป้....กินมาก ๆ ไม่ดี...มึงหัดกินข้าวมั่งเป็นป่าว.....กุ้งแห้งมันใส่สี...เค็มด้วย.....มึงจะกินทำไมมากมาย....”
เสียงบนงึมงำของตาปลาทอง ทำให้ไอ้เป้ต้องหันกลับมามองอีกครั้ง
“กูมีเหตุผลในการกินน่ะ......ไม่ใช่ว่ากูกินเพราะอยากกินหรอก......แล้วไปยัง.....ฝนจะตกว่ะ ชักเซ็ง”
หนุ่มร่างสูงตาหยีลุกขึ้นยืน ดึงแขนของอีกคนให้ลุกตาม....และก็จับมือเอาไว้แน่น
“มือมึงอุ่นดี.....กูชอบ....” ไอ้เป้ตาหยีเอ่ยบอกเพื่อน และปลาทองตาโตก็พยักหน้า
“มือมึงก็อุ่นเหมือนกัน........” คำพูดเรื่อยเปื่อย ทำให้ไอ้เป้ตาหยีหันกลับไปมองหน้าของปลาทองตาโตและขมวดคิ้วด้วยความงง ...... ก่อนจะก้มลงแตะจมูกเข้าที่แก้มของคนที่ให้จูงมือเล่น และถึงกับผงะเพราะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล
“เป็นเหี้ยอะไร.....เอาข้างไหน....แก้มซ้ายหรือแก้มขวา....อ่ะ...ขวาแล้วกัน....อีกข้างหนึ่งสิวมันขึ้นสองเม็ด...กูละเซ็ง....เอาข้างนี้......”
ใบหน้าของคนตรงหน้า.....ทำให้ไอ้เป้ชั่งใจอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจจรดปลายจมูกลงไปเหมือนปกติทุกวัน
แล้วก็ผละออก
“แก้มมึงหอมดีนะ...นก.....”
ไม่รู้ว่ามันชมจริงหรือเปล่า......ที่จริงก็เป็นแค่การหยอกล้อกันเล่น แต่แปลกที่ปลาทองตาโต กลับรู้สึกแปลก ๆ ....
ขึ้นมา ต่างจากทุกวัน
ไอ้เป้ตาหยี....เดินจูงมือของเพื่อนขึ้นมาบนรถเมล์และก็เห็นว่ามันมีที่ว่างที่เดียว......ก็เลยต้องจำใจนั่งลง
และคว้าเอวให้ไอ้นกลงมานั่งบนหน้าขา แขนก็เอื้อมไปกอดเอวของปลาทองตาโตเอาไว้แน่น
พร้อมกับที่สายตาชาวบ้าน ที่มองมา ด้วยความตกใจ และแน่นอนขาดไม่ได้ก็คือเสียงซุบซิบนินทา
“ไอ้เป้......ไอ้นั่นมึงอ่ะ...โด่เลย.....มึงอยากหรือไง” ไอ้นก ก้มลงไปถาม และก็เห็นว่าไอ้เป้ไม่ได้สนใจเลยสักนิด เพราะตอนนี้ เหมือนกำลังสนใจกับบางสิ่งบางอย่างอยู่ และเมื่อหันไปมอง ก็ถึงได้เห็น
“สเปคมึงนี่หว่า.....นมโคตรโตเลย....ชอบป่าวเดี๋ยวกูขอเบอร์ให้” ปลาทองตาโตเอ่ยบอก และก็เห็นว่าไอ้เป้ตาหยีหันกลับมามองหน้าของตัวเอง และซุกหน้าลงกับแผ่นหลัง และแตะปลายจมูกแนบชิดอยู่อย่างนั้น
“ไอ้นก...กูไม่เคยเห็นใครตัวหอมเท่ามึงเลยสักคน”........
TBC….
-
^
^
^
:m1:
อะจิ้มๆๆๆ
-
ตอน โกรธ
เออเอากะแม่งดิ นอนตักไปหอมมือกูไป
มันบ้าป่าววะไอ้ห่าเป้ มันจะหอมอะไรขนาดนั้นวะ อ้าวแล้วนั่นจะทำเหี้ยอะไรอีกวะนั่น
ปลาทองตาโตนั่งมองคนที่ใช้ขาของมันแทนหมอน และตอนนี้นอกจากหอมแล้วมันก็เอามือไปซุกที่คอเล่น
แล้วมันก็เอากลับมาหอมใหม่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง และเอาจมูกมาแตะที่แก้มเนียน ๆ ของปลาทองตาโตแล้วมันก็ลงไปนอน หอม มือนิ่ม ๆ นั้นต่อ
จนไอ้นกชักรำคาญ
“เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยย เป็นอะไรวะ หอมอยู่นั่น กูชักรำคาญแล้วนะ เป็นห่าอะไรนักหนาวะ” มือถูกดึงไว้ไม่ยอมให้แตะต้องอีก แต่สุดท้ายก็ถูกคว้าไปอีกจนได้ จนปลาทองตาโตเริ่มอ่อนใจ
“เป้....มึงจะหอมอะไรกูนักหนาวะ.....มีอะไรน่าสนวะ ไปกินกุ้งแห้งของมึงต่อเหอะไป๊” แม้จะพยายามไล่พยามยามผลักออกแต่ก็เป็นเหมือนเดิม และสุดท้าย ร่างสูงตาหยีก็ลุกขึ้นนั่งและจ้องหน้าของปลาทองเขม็งก่อนจะเอ่ยบอก
“เมื่อคืนกูไปเที่ยวมา ได้สาวมาหนึ่งคน นมใหญ่โคตร แล้วก็หน้าลูกครึ่งด้วย เขาให้กูไปส่งที่ห้อง แล้วก็ฟัดไปเรียบร้อย ว่าง ๆ เขาก็บอกให้กูไปหาเขาได้อีก....แต่ว่า....ตัวไม่หอมเลย....ทำไมไม่รู้...กูไม่ชอบเลย แล้ววันก่อนนั้นกูก็ได้มาอีกคน.....สเป็คกูอีก.....แล้วก็เหมือนเดิม....ทำไมตัวเขาไม่หอมเหมือนมึงเลยวะ.....กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน.....กูก็เลยต้องมาหอมมึง...ไม่งั้นเหมือนกลิ่นคนที่กูนอนด้วย...มันจะติดตัว....กูไม่ชอบ”
เรื่องเล่าปกติ......เรืองเล่าเรื่อยเปื่อย ตามประสาผู้ชาย....แต่กลับทำให้ปลาทองตาโตถึงกับดึงแขนกลับและสะบัดมือหนี.....
“ไปเอาผู้หญิงมาแล้วมาหอมกูทำไม....กูไม่ชอบนะ....มึงไปไกล ๆ กูเลยนะ......ลุกไปเดี๋ยวนี้เลย ออกไปเลยอย่ามาโดนตัวกูอีก.....” หน้าขาว ๆ กลายเป็นสีแดงก่ำ คิ้วขมวดมุ่น และสะบัดมือหนีไม่ยอมให้แตะต้องอีก
“เป็นอะไรวะ.....เฮ้ย เดี๋ยวก่อนดิ.....ไอ้นก....” เสียงที่เรียก ไม่ทำให้ปลาทองตาโตหันกลับมามองอีกเลย
“เป็นเหี้ยอะไรของมันวะ.....” กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังติดจมูก แล้วเมื่อยกมือขึ้นแตะกลิ่นหอม ๆ ก็ยังไม่จาง
เป็นอะไรวะ กำลังหอมมัน ๆ เลย ไอ้นกมันเป็นอะไรของมัน กินกุ้งแห้งต่อดีกว่า เซ็งจริง ๆ
นอนกับผู้หญิงเหี้ยอะไรวะ ทุกคืนเลยหรือไง มันนอนกับใครมั่งเนี่ย เลวมากเลยไอ้เป้ กินกุ้งแห้งทุกวัน
แล้วยังมีแรงเหลือไปนอนกับใครเขาอีก เลวมากเลยมึง
แถมยังมีหน้ามากอดมาหอมกูอีก ตัวหอมบ้าอะไรกันวะ
กูไม่ใช่น้ำยาดับกลิ่นนะ เห็นกูเป็นอะไรวะถึงมาทำเหี้ยแบบนี้อ่ะ
ถังขยะถูกเตะโครมใหญ่
พร้อมกับที่หลายคนหันมามอง ด้วยความแปลกใจ และเริ่มซุบซิบนินทา
ผัวที่เป็นฝาแฝดของมันหายไปไหนวะ ทำไมมันมาคนเดียววะ แล้วไอ้นี่มันไอ้เป้ หรือ ไอ้นก วะเนี่ย
แยกไม่ออกจริง ๆ ถึงจะพยายามคิดเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นถังขยะถูกเตะอีกครั้ง ก็เลยต้องเลิกเดาแล้วถอยหนี
เพราะไม่อยากเดาสถานการณ์อีก
ปลาทองตาโตหันไปทำตาขวางใส่คนที่มองหน้า และหักนิ้วมือ เสียงดังกร๊อบแกร๊บ ก่อนจะหันไปมองไอ้พวกที่จ้องจะนินทา แล้วก็เดินเข้าหา อยากมีเรื่องเต็มที
แต่ก็โดนกระชากแขนเอาไว้
“อย่าสร้างศัตรูได้มั้ยวะ.....โมโหอะไรก็มาคุยกับกูนี่” แขนถูกดึงเอาไว้ แล้วไอ้คนเตรียมนินทา ก็เดินหนีเหมือนไม่อยากมีเรื่องด้วย.....
“อย่ามายุ่งกับกูได้ป่าว....มึงก็แดกกุ้งแห้งของมึงไปสิ......บำรุงกำลังดีนี่.....มึงถึงได้เที่ยวไปมีอะไรกับคนนั้นคนนี้เขาอ่ะ แข็งแรง.......เก่ง......เรื่องอย่างว่ามึงอ่ะเก่งจริง ๆ แหละ....มึงก็ไปเลยสิ....คืนนี้มึงก็ไปอีก....ไปเลย..ไปตอนนี้เลยไป๊.......” เสียงเอะอะโวยวาย และแถมซ้ำปลาทองตาโตก็เอาแต่ผลักไหล่ของคนที่ยืนนิ่งนั้นออกห่าง
“มึงเป็นอะไรวะ...อารมณ์ไม่ดีเหรอวะ....ทำไมมึงไม่ทำมั่งล่ะ.....ไหนมึงบอกว่ามึงเก่งไง....กูก็นึกว่ามึงคงไม่เก็บกดหรอกมั้ง......แล้วมาโกรธกูทำไม.....” แม้ไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด แต่ไอ้เป้ตาหยีก็พยายามจะพูดกับอีกฝ่ายดี ๆ
ไม่อยากทะเลาะกันเลยสักนิด.....
“ไปไกล ๆ ตีนกูเลยไป.....เรื่องคู่เกย์ห่าเหวอะไรนี่ก็อีกอย่าง.......กูไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว.....กูไม่อยากเดินกับมึงด้วย...
ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก.....กูเบื่อ...มึงก็อยู่กับถุงกุ้งแห้งของมึงไปแล้วกัน....”
ไอ้เป้ตาหยี ยืนมองคนที่เอะอะโวยวาย ด้วยความงง ก่อนจะคว้ามือของอีกฝ่ายมาแตะปลายจมูก ทั้งที่ถูกสะบัดมือนี่
“อย่ามาถูกตัวกูนะ.....แม่ง....ไปเลย..ไอ้เป้ปล่อยมือกู”
ปลาทองตาโต อาละวาด โวยวาย แต่ก็ถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้ทั้งตัว
และปลายจมูกของไอ้เป้ตาหยี ก็ยิ่งมาแตะที่แก้มของอีกฝ่าย ก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ
“มึงทำไมตัวหอม......มึงใช้อะไร....ครีมอะไรวะ...กลิ่นอะไร....” แทนที่จะคุยเรื่องเดียวกัน กลับคุยกันไปคนละเรื่อง....
ปลาทองตาโต ใบหน้าแดงก่ำ ด้วยความโมโห เตรียมจะเดินหนี แต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้ไม่ยอมให้ไป
“มึงโกรธกูเรื่องอะไร....” เสียงเบา ๆ แผ่วพริ้ว ทำให้ปลาทองตาโตต้องหันกลับมาถลึงตาใส่
ตอบไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่โกรธ ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร แต่โกรธ
ความเงียบ เข้าปกคลุม แล้วดวงตาสองคู่ก็สบกันนิ่ง
“กูมีหนังสือใหม่....สเปคมึง....หมวย ๆ .....กูให้ยืม....” สมุดภาพสาวสวยถูกดึงออกมาจากกระเป๋า และเมื่อปลาทองตาโต เห็น ถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาได้
“เอามั้ย” ไอ้เป้ตาหยี เอ่ยถาม และก็เห็นอีกฝ่ายมันยิ้มกว้าง และทำท่าจะดึงสมุดไปจากมือ.....
“แล้วมึงโกรธเรื่องอะไร.....” คำถามถูกถาม และตาโต ๆ ก็มองที่สมุดภาพ และก็เงยหน้าขึ้นมองแฝดคนฝาที่หน้าเหมือนกัน ก่อนจะยิ้มออกมา....
“สงสัยกูคงโมโหที่มึงมีหญิง......เดี๋ยวกูจะหาให้เด็ดกว่ามึง....มึงคอยดูกู....ไอ้กุ้งแห้ง” ปลาทองตาโตยิ้มกว้าง
และก็ถูกจูงมือให้เดินตามกันออกมา
“มือมึงอุ่นดี...หอมด้วย...กูชอบ...” ไอ้เป้ตาหยีเอ่ยถาม และก็เดินจูงมือกันออกมา
โดยมีสายตาคนอีกหลายสิบคู่มองตาม ด้วยความสยอง
ไอ้พวกนี้ ทำอะไรไม่อายฟ้าดินเลยจริง ๆ
TBC…..
[/quote]
-
เป้เริ่มรู้ใจตัวเองแล้วละสิ อิอิ
เด่วคงจะมีเฮแน่นอน :m12:
-
ตอน กลิ่นแปลก ๆ
“สวยว่ะ....นมสุดยอด....แต่กูว่าทำจมูกว่ะ...” เสียงวิจารณ์ ของปลาทองตาโต หลังจากหนังสือถูกเปิดในหน้าแรก
และตอนนี้ไอ้เป้ก็นั่งกอดเอวปลาทองตาโตและเอาคางไปเกยไหล่ของอีกฝ่ายเอาไว้ ส่วนตาก็จับจ้องมองภาพในหนังสือ
“อีกคนอ่ะเด็ด....อยากได้ว่ะ.....มึงเอามาเทียบกับคนนี้ดิ ขาวกว่าเห็น ๆ แต่กูชอบคล้ำ ๆ หน่อยก็ดี ผิวสีน้ำผึ้งอ่ะ สุดยอดเลยมึง” ไอ้เป้ตาหยีมองภาพในหนังสือและฝ่ามืออีกข้างก็ลูบไล้ไปมาที่หัวไหล่ของคนที่นั่งมองภาพในหนังสือ และมีสีหน้าครุ่นคิด
“เฮ้ย กูว่าเนี่ยทำชัวร์เลย ไม่เชื่อนะมึงลองเอาภาพมาเทียบกันดิ.....มึงดูดิ หน้านี้กับหน้านี้อ่ะ...มันต่างกัน..สเปคมึงอ่ะ มันทำ...แต่สเปคกู ของแท้แน่เลยเนี่ย” เสียงวิจารณ์ดังมาเป็นพัก ๆ
และตอนนี้ปลายจมูกของไอ้เป้ตาหยีก็ไปแตะสัมผัสที่ลาดไหล่ของคนที่ให้กอดเล่น แต่ตาก็ยังมองหนังสือ และคิดตาม
“เฮ้ย...ไม่มั้ง...ฝรั่งมันน่าจะเป็นของแท้นะ....หมวยของมึงมากกว่า....ไม่น่าจะใหญ่ขนาดนั้นนะ”
ไอ้เป้ผละจากและหยิบถุงกุ้งแห้งออกมา ก่อนจะเทกุ้งเข้าปาก...เคี้ยวอย่างเมามันส์
“เมื่อไหร่จะเลิกกินวะ....ถามจริงเหอะ....กระเพาะมึงไม่พังเหรอ.กินแบบนี้ทุกวัน...มึงกินข้าวมั่งป่าว กูถามจริง ๆ “
ตามองหนังสือแต่ปลาทองตาโตก็เอ่ยถามทำให้ไอ้เป้ ขมวดคิ้ว แต่ก็ยังกินไปพูดไป
“กูก็กินไปงั้นแหละ กินไปเรื่อย.....กลับบ้านไปกูก็กินข้าว...ไม่มีอะไรเคี้ยวเล่นกูก็เหงาปาก แค่นั้นเอง แม่กูขายส้มตำ กูคว้าอะไรได้ กูก็เอาอันนั้นแหละ....แม่กูเขาไม่ชอบให้กินขนมกรอบ ๆ นี่เดี๋ยวว่าจะเอาถั่วมาเคี้ยวเล่นแก้เซ็งว่ะ”
กินไปตอบไป และตาของไอ้เป้ก็จับจ้องภาพในหนังสือ ก่อนจะเอนกายลงนอน บนหน้าขาของอีกฝ่าย ดึงมือปลาทองตาคม มาหอมเล่น.....แต่ต้องขมวดคิ้ว เพราะกลิ่นแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก
“เมื่อคืนกูก็ได้มาอีกคน.....แต่ไม่หอม....พอเข้าใกล้แล้วมีแต่กลิ่นน้ำหอม....กูปวดกบาลเลย...ไม่เห็นหอมเหมือนตัวมึงเลยว่ะ....”
คำพูดเอ่ยบอกพร้อมกับที่ปลาทองตาโตดึงมือกลับ และถือหนังสือ มองจนน้ำลายแทบหกไม่ได้สนใจฟังคำพูดของอีกฝ่ายเลยสักนิดเดียว
“นก....หอมจังเลยว่ะ.....กูอยากนอนกอดมึง....ไปนอนกับกูมั้ย....” คำพูดธรรมดาไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น แต่คนที่แอบได้ยิน ถึงกับสะดุ้งโหยง
“ไม่เอาว่ะ กูไม่ต้องนอนกันพอดี....ไม่รู้จะหอมห่าอะไรนักหนา...แม่ง...กูยังเหม็นเหงื่อตัวเองเลย เสือกพูดมาได้ว่าหอม” หนังสือถูกเปิดจนครบทุกหน้า ย้อนไปย้อนมา ก่อนจะถูกวางลง ไว้บนหน้าของคนที่นอนหนุนตักอยู่
“โอ้ย บังตาเว้ย....เอามือมาดีกว่า....เอามือมาปิดตาดีกว่า...เร็วดิ” มืออุ่น ๆ นุ่ม ๆ ของปลาทองตาโตถูกนำมาวางไว้บนใบหน้าของไอ้เป้ตาหยี.....และก็ถูกดึงไปหอมเล่นทีละนิ้ว.....
“ห้อมหอม......อุ่นด้วย......รู้ว่ามึงหอมขนาดนี้...เป็นคู่เกย์กะมึงตั้งแต่แรกก็ดี” เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ทำให้ไอ้นกยิ้มออกมาได้
“เหี้ย.....ดีห่าอะไร.....ไม่มีใครคบเลยมึง......เขาเข้าใจว่าเป็นจริง ๆ แล้วเนี่ย....แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยนินทาแล้วว่ะ...เอ้อออออออ เมื่อยชิบหายเลย.....เมื่อคืนกูได้สาวมาเหมือนกัน....ลีลาดีว่ะ....แต่ร้องดังไปหน่อย...ปวดแก้วหูชิบหาย...”
คำพูดเรื่อยเปื่อย พร้อมกับที่ปลาทองตาโตขยับร่างกายให้หายเมื่อยขบ แล้วไอ้เป้ตาหยีก็ลุกขึ้นนั่งมองนิ่ง
“อะไรนะ.......มึงได้หญิงเหรอเมื่อคืน......มิน่ากลิ่นติดตัว...ถุย.....กูก็ว่าทำไมวันนี้กลิ่นมันแปลก ๆ แม่ง.....เหม็นชิบหาย......น้ำหอมยี่ห้ออะไรวะ.....” ใบหน้าคมตาหยี งอหงิก และพยายามจะแตะปลายจมูกลงที่แก้มของอีกฝ่าย และก็ผละออก ทำหน้าเบ้
“จริงด้วย........กลิ่นติดตัวมึงมาแน่เลย....” หนังสือถูกดึงกลับ พร้อมกับที่ไอ้เป้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินลิ่ว ๆ จากไป
ทิ้งให้ปลาทองตาโตนั่งงง ก่อนจะลองก้มแตะจมูกที่ฝ่ามือของตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกถึงกลิ่นแปลก ๆ
“บ้าป่าววะ....หมาหรือไง...จมูกดีชิบหาย..ประสาทป่าววะ”
เสียงบ่นงึมงำ ก่อนที่ไอ้นกจะลุกขึ้นยืนและวิ่งไปจับมือของไอ้เป้ตาหยีเอาไว้ เดินจูงไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนด้วยกัน แต่ก็ถูกสะบัดมือหนี
“อย่าเพิ่งมาโดนตัวสิ...เดี๋ยวกลิ่นติดตัว...กูไม่ชอบ...” ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไง แต่ ไม่ชอบกลิ่นแปลก ๆ นี้เลยกลิ่นมันต่างจากทุกวัน เกลียด
ไม่ชอบ
ไม่ชอบแบบนี้เลยจริง ๆ
TBC
-
ตอน หมางใจกัน
“เป็นอะไร......ไอ้เป้....” เสียงที่เอ่ยถามเริ่มแสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด....ก็แค่บอกว่าได้หญิง
มันจะทำหน้าแบบนี้ทำไม
“มึงไปห่าง ๆ กูเลย....เหม็นกลิ่นน้ำหอม....” ไอ้เป้ตาหยีเอ่ยบอก และขยับร่างกายหนีจากคนที่นั่งข้าง ๆ
“เหม็นห่าอะไร......กูอาบน้ำมาอย่างดีแล้ว....ไม่เชื่อมึงดมดูสิ...ไม่มีกลิ่นผู้หญิงเลย....”
แม้ว่าปลาทองตาโต จะยื่นแขนเข้าไปหามากเท่าไหร่....แต่ไอ้เป้ก็ถอยหนีมากเท่านั้น....เหม็น...เกลียดกลิ่นแบบนี้
ไม่ชอบ....สะอิดสะเอียน
“ว่าแต่กู...มึงก็เหมือนกันแหละไอ้กุ้งแห้ง....ได้มาเหมือนกันไม่ใช่เหรอ.....ทำหน้าอย่างกับคนเก็บกด....เป็นอะไรวะเวลากูไปมีอะไรกับใครทีไร มึงไม่เคยเข้าใกล้กูเลย......มึงนิสัยแปลกจริง ๆ “
ปลาทองตาโตยื่นมือมาอีกครั้งเพื่อให้อีกฝ่ายลองสัมผัส แต่อีกฝ่ายกลับลุกขึ้นเดินหนี
“ไปไหนวะเป้......เอ้ย....แล้ววันนี้มึงไม่กินกุ้งแห้งเหรอวะ.....” หนุ่มร่างสูงตาโตวิ่งมาแตะไหล่ของอีกฝ่าย แต่ก็ถูกสะบัดหนี
“อย่ามายุ่งกับกู....มึงตัวเหม็น....มีแต่กลิ่นน้ำหอม....กูเกลียด...ไม่ชอบ....”
สองสามวันมานี้ ไอ้เป้เอาแต่หงุดหงิดใส่ ไม่เข้ามากอดมาหอมเหมือนทุกวัน.....แถมดูมันจะยิ่งขี้โมโหขึ้นเรื่อย ๆ อีก จนน่าแปลกใจ
“ลีลาเด็ดมากเลยนะมึง....มึงไม่อยากรู้เหรอ...เอ้ย เป้...เฮ้ย” ปลาทองตาโตวิ่งตามไปดึงแขนของไอ้เป้เอาไว้แต่คราวนี้กลับถูกสะบัดหนีอย่างรุนแรง....ถามตามมาด้วยการถูกผลักอกจนเสียหลัก แทบจะล้ม
“เอ้ย....ทำไมมึงทำงี้อ่ะ....หาเรื่องกูหรือไงวะ....เป็นเหี้ยอะไรวะ.....” โดนผลักแบบนี้แล้วใครจะทนไหว อารมณ์โมโหของไอ้นกเองก็เริ่มมีเหมือนกัน
“เรื่องของมึงสิ.......อย่ามาเสือกได้มั้ย ....กูจะเป็นห่าอะไรก็เรื่องของกู.....มึงมันตัวเหม็น....มีแต่กลิ่นน้ำหอมแม่งเหม็นชิบหาย....จนกูเวียนหัว......กูจะอ้วกอยู่แล้ว....อย่ามาเข้าใกล้กูอีกนะ...”
ไม่รู้ว่าอะไรมันบังตา แต่อารมณ์แปลก ๆ มันกำลังประทุขึ้นเรื่อย ๆ
“มึงพูดเหี้ยอะไรวะ.....จะหาเรื่องกูก็พูดมาตรง ๆ จะเอายังไง....มึงรำคาญก็บอกมา...กูจะได้เลิกเดินกับมึง
คิดว่ากูชอบหรือไงที่ถูกมึงกอดเล่น แบบนี้อ่ะ....ถ้ากูไม่โดนมัดติดกับมึงก็ไม่ซวยขนาดนี้หรอก
เพราะมึงแหละ.....กูถึงได้ซวย.....ไม่มีเพื่อนคนไหนคบกับกูก็เพราะมึงนั่นแหละ.....ไอ้เหี้ยเป้”
ความโกรธความโมโหทำให้หยุดอารมณ์ไว้ไม่อยู่ สิ่งที่เคยคิดถูกพูดออกมาจนหมดสิ้น พร้อมกับที่ปลาทองตาโตถูกกระชากคอเสื้อให้เข้าไปหา
“แล้วนึกเหรอว่ากูอยากอยู่ใกล้มึงอ่ะ.....เอาของ ของกูที่มึงยืมไปกลับมาให้หมดเลย......แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน..
ไอ้โง่นก......แล้วมึงอย่าสะเออะมาใกล้กูอีก”
เสื้อถูกปล่อยลง และใบหน้าของหนุ่มตาหยี ก็ถูกกระแทกจัง ๆ ด้วยหมัดของอีกฝ่าย จนต้องผละออกห่าง
“ไอ้เหี้ยเอ้ย....มึงเอาเหรอวะ...ไอ้นก....แม่งมาเลยมึง....” ไอ้เป้ปล่อยหมัดขวาตรงเข้าที่ปลายคางของอีกฝ่าย
อย่างไม่คิดจะเกรงใจ และก็ได้ผล เพราะมันกระแทกเข้าที่ใบหน้าของปลาทองตาโต จนแทบหงายหลัง
พร้อมกับที่เหล่าไทยมุงต้องพากันแยกสองคนออกห่างจากกัน
“เอ้ย...เป็นเหี้ยอะไรวะ...แยก ๆ เดี๋ยวอาจารย์มาพวกมึงก็โดนหรอก แยกเลย แยก ๆ “
ต่างฝ่ายต่างถูกดึงให้ออกห่างจากกัน แต่ก็ไม่วายที่จะด่ากันไปมา อีกหลายยก
“อย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกนะ...ไอ้สัตว์เป้.....ไม่งั้นกูชกคว่ำแน่” ปลาทองตาโต ตะโกนด่า ถ่มเลือดในปากออกจนหมด และยกมือขึ้นจับที่แก้ม เริ่มรู้สึกถึงความเจ็บ
“ก็มึงลองเข้ามาใกล้ ๆ ตีนกูสิ....ถ้ามึงไม่เละคาตีนกู....อย่ามาเรียกกูว่าไอ้เป้ก็แล้วกัน”
เสียงทุ้มห้าวคำรามลั่น....ก่อนจะชี้หน้าอีกฝ่าย และเดินผละจาก โมโห โมโหมาก ไม่คิดว่าไอ้นกมันจะกล้าต่อย
แล้วมันก็ต่อยมาไม่ยั้ง ทำเหมือนกับว่าไม่ใช่เพื่อนกัน ต่อยแบบ ไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
“สัตว์นก......หมัดหนักชิบหาย.....อย่าให้กูเจออีกแล้วกัน....เล่นให้อ้วกแน่มึง” ไอ้เป้ตาหยีสบถด่าด้วยความแค้นใจ......ไม่คิดเลยว่าคนที่กอดอยู่ทุกวัน จะทำแบบนี้ได้
ไม่ต่างจากไอ้นกที่ยังไม่หายโมโห
“มึงไอ้เป้......มึงต่อยกู.....ต่อไปนี้อย่าหวังว่าจะได้อยู่อย่างสงบเลยมึง”
ความอาฆาตแค้นเกิดขึ้น ไม่เคยมีใครที่เล่นงานไอ้นกแล้วมันจะได้ลอยนวล.......และไอ้เป้ก็คงไม่ต่างกัน
TBC…..
-
ตอน ทะเลาะกันทุกวันสานสัมพันธ์สองเรา
"เฮ้ยเธอ...เธออ่ะไม่ต้องงง แย่งเมียชาวบ้านเขาแบบนี้ไม่ดีนะ...ไอ้นั่นอ่ะ..มันเป็นเมียผม"
ไอ้เป้ตาหยี กระชากแขนของปลาทองตาโตออกห่างจากหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ที่กำลังควงแขนปลาทองตาโต
และกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
"ไอ้เป้ พูดเหี้ยอะไร...มึงจะหาเรื่องกับกูหรือไง" อาการมึนงง ยังคงอยู่ และเมื่อตั้งสติได้ ก็เห็นว่าสาวคนที่เพิ่งได้มาเบิ่งตากว้าง
ตอนที่เห็นไอ้เป้ตาหยี ยื่นจมูกไปหอมแก้มของปลาทองตาโต แถมยังกอดแน่น และทำหน้าตากวนประสาทใส่อีก....แบบไม่สนใจสายตาคนรอบข้างเลย
"ไอ้เป้...มึง...มึงทำเหี้ยอะไรอ่ะ...เหมียว..เดี๋ยวก่อนครับ..เข้าใจผิดครับ..ผมไม่รู้จักมันครับ..เหมียว"
แม้จะพยายามแก้ตัวและสะบัดหนีจากการถูกกอดจากไอ้เป้ตาหยี แต่ก็ถูกกดแขนไว้แน่น เหมือนกับว่ามันไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ ดึงดันที่จะหาเรื่องกันเห็น ๆ
ตาหยี ๆ เบิ่งกว้างขึ้น มองใบหน้าของปลาทองตาโตและกัดฟันแน่น เหมือนให้รู้ว่าถ้า ยังไม่ยอมรับง่าย ๆ จะทำอะไรที่มากกว่านี้
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี และเดินจากไป ก่อนจากธอยังด่า ให้อับอายชาวบ้านอีก
"อี๋..พวกเกย์..คิดจะหลอกผู้หญิงเล่น..ทุเรศจริง ๆ " เสียงไม่ใช่เบา ๆ เลย ดังขนาดที่ทำให้คนหันมามองกันได้
ปลาทองตาโต เดินหนี โมโหสุดขีด และเมื่อถูกกระชากแขน ก็เลยกำหมัดแน่น แต่ช้ากว่า ริมฝีปากของไอ้เป้ ที่ประทับลงที่ข้างแก้ม
ก่อนจะก้าวถอยออกไปสองก้าว และพับแขนเสื้อขึ้น เตรียมมีเรื่องด้วยเต็มที่ เพราะกำลังโมโหไม่ต่างกัน
"เหม็นชะมัด....มีแต่กลิ่นผู้หญิงติดตัว....เข้ามาเลยมึง...ซัดกันกลางห้างนี่แหละ...เอาให้แม่งระเบิดระเบ้อไปเลย ให้อายกันไปเลย
กูอ่ะเฉย ๆ ยังไงก็ได้ กูไม่สนใจอยู่แล้ว...แต่ถ้ามึงต่อยกู..นอกจากจะต่อย กูจะปล้ำจูบมึงด้วย เอาให้มึงมาเดินห้างนี้ไม่ได้เลย"
น้ำเสียงที่บอก แสดงให้เห็นชัดเจน ว่าทำจริง แน่ ๆ
ปลาทองตาโต ถึงจะโมโห แต่ก็จำใจต้องลดกำปั้นลง เพราะยังไม่หน้าด้านเท่า ก่อนจะตัดสินใจเดินผละหนี ด้วยความหงุดหงิดโมโห
และมีใครอีกคนวิ่งตามมา อย่างไม่ลดละ
"กูไม่ปล่อยมึงหรอก....อย่าหวัง...มึงกับกูเป็นคู่เกย์กัน....คราวก่อนมึงทำอะไรไว้มึงจำได้มั้ย...มึงก็ทำกับกูอย่างนี้เหมือนกัน..คิดว่ากูจะปล่อยไว้เฉย ๆ
หรือไง...ถ้ากูไม่ได้..มึงก็ไม่ได้เหมือนกันแหละไอ้นก...."
ขายาว ๆ ก้าว เข้ามาหาและคว้ามือของปลาทองตาโตเอาไว้
ถึงโดนสะบัดหนีก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมให้อีกต่างหาก
"มึงไม่รู้เหรอ น้องนกที่รัก....กูรักมึงมากกกกกกกกกกก...เพราะฉะนั้น..กูกับมึงต้องอยู่คู่กันอย่างนี้แหละ...อย่าคิดว่ากูจะปล่อยให้มึง
เล่นกูได้คนเดียว...ไป..กลับบ้านใช่มั้ย...กลับพร้อมกันนี่แหละ..ไป..ขึ้นรถด้วยกันเลยไอ้นก"
นอกจากความหงุดหงิดโมโหกันแล้ว....นับจากวันที่ทะเลาะกัน ซัดกันจะเลือดสาดวันนั้น
หลังจากนั้นมาก็เป็นแบบนี้ตลอด ต่างคนต่างไม่ยอมให้อีกฝ่ายอยู่อย่างสงบ
ตามกันเป็นเงาตามตัวยิ่งกว่าเก่า....และตอนนี้ก็ขึ้นมานั่งอยู่บนรถเมล์คันเดียวกันอีก
ไอ้นกทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ อยากจะกระชากมาต่อยให้หายแค้น แต่กลับทำอะไรไม่ได้
"จับทำเหี้ยอะไร...มึงปล่อยมือกูเลยไอ้สัตว์เป้....มึงจะไปตายห่าที่ไหนก็ไปเลยแม่งเอ้ย...กูตกได้แล้วแท้ ๆ "
คำด่าไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งสะเทือน ยิ่งสะบัดมือหนี ก็ยิ่งจับให้แน่นขึ้น และทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่
"ก็แล้วใครละที่ไปกระโดดจูบกู....เมื่อวันก่อนอ่ะ...มึงไม่ใช่หรือไง...เป็นไง..เจอมั่งเป็นไง..สะใจดีจะตาย..มึงชอบใช่มั้ยล่ะ
ก็มึงรักกูมากกกกกกกกกเหมือนกันนี่...เห็นไปประกาศกับผู้หญิงของกู...กูก็รักมึงเหมือนกันไอ้เหี้ยนก...เพราะฉะนั้นมึงอย่าหวัง
จะไปมีความสุขคนเดียวเลย...."
เสียงคำรามที่ลอดไรฟันออกมา ทำให้ไอ้นกยิ่งอยากจะถีบอีกคนให้ตกรถเมล์ลงไปซะเดี๋ยวนั้น
โมโหจนคลั่งก็เคยมาแล้ว อาละวาด จนถึงขนาดเตะโต๊ะในห้องเรียนใส่ไอ้คนที่จับมือเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
และก็ถูกเอาคืนด้วยการถูกทุ่มเก้าอี้ใส่....เจ็บตัวกันไปหลายรอบ...และตอนนี้กำลังเจ็บใจอย่างถึงที่สุด
แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะทำอะไรไป ก็ถูกเอาคืนไม่ต่างกัน วิธีการเดียวกัน
แขนข้างซ้ายยังเป็นรอยเพราะถูกชก..และก็เห็นที่หลังมือของไอ้เป้ ยังมีรอยถูกกระแทกเมื่อวันก่อน รอยยังไม่ทันจางยังเป็นรอยช้ำอยู่
ศรีษะของคนที่ทะเลาะด้วย เอนซบลงที่ไหล่ของปลาทองตาโตเหมือนทุกวัน...และก็เห็นมันหลับตาลง แต่มือยังคงไม่ยอมปล่อยยังคงจับแน่นไว้อย่างนั้น
แถมยังยกขึ้นมาแตะที่จมูก และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะอีก
เป็นแบบนี้ทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน แล้วก็โดนพาลากกลับบ้านทุกวัน
ดวงตากลมโต เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถ กุมหัวด้วยความเบื่อหน่าย
และกัดฟันกรอด อยากจะฆ่าให้ตาย...ตาย ๆ ไปซะให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย
โมโหจนแทบอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว แต่พอถึงเวลานี้ทีไร ไอ้คนที่ทะเลาะด้วย ก็มาซบไหล่แล้วก็หลับลงได้อย่างง่าย ๆ
เหมือนไม่สนใจสักนิด ว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย
แล้วดูไอ้เป้มันทำ...ตอนนี้หลับสบายไปเฉยเลย
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โมโหเว้ย โมโหจริง ๆ จะทำยังไงกับมันดีวะเนี่ย กลุ้มเว้ยยยยยยย
TBC....
-
ตอน ใกล้บ้า
แม่งเหี้ยเอ้ย...ไปไกล ๆ ตีนกูสักทีไม่ได้หรือไงวะ กูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว แม่งกูจะบ้าตายแล้วโว้ยยยยยยยย
ปลาทองตาโตด่าไอ้เป้อยู่ในใจ หน้างอหงิก เมื่อถูกหอมแก้มซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไม่ยอมหยุด กำหมัดแน่นจะต่อยหน้า
ก็ถูกกดมือเอาไว้
ซัดหน้าไอ้สัตว์เป้ไปได้หนึ่งครั้ง จนเป็นรอยเขียวช้ำที่ข้างแก้ม แต่ไอ้เป้ตาหยีมันก็ไม่ยอมหยุด คราวนี้มันกดมือเอาไว้
สะบัดมือมันก็จิกเล็บใส่แขน ชกมันไป มันก็ชกกลับ....
จนในที่สุดวันนี้ก็หมดแรงที่จะต่อกรด้วย มันล้า ๆ เบื่อหน่ายพิกล
ไม่รู้จะทำยังไงดี แขนขา มีแต่รอยช้ำ แขนไม่ต้องนับ ข้อมือนี่โดนบ่อย บิดมั่งล่ะ จิกเล็บใส่บ้างล่ะ
ขานี่ก็เหมือนกัน วันก่อนเพิ่งโดนไอ้เป้ ขัดขา จนล้มหัวคะมำ
เอาคืนกลับไปด้วยการต่อยเข้าให้ที่หน้าผากวันนี้ก็ยังเห็นว่าหน้าผากมันยังแปะพลาสเตอร์ยาอยู่ยังไม่ได้แกะออก
วัน ๆ มีแต่ตีกัน...เหนื่อยชิบหาย กลับบ้านไปก็หลับเป็นตาย และต้องเตรียมกลับมาแก้แค้นในวันรุ่งขึ้น
หมดปัญญาที่จะไปหาสาว ๆ มากอดเล่นแก้หนาว เพราะตีกับมันทุกวัน จนหมดแรง กลับบ้านทีไรน็อคทุกที
และก็คงไม่ต่างจากไอ้เป้นักหรอก เมื่อก่อนเห็นมันกินกุ้งแห้งอย่างเดียว สงสัยจะเอาไม่อยู่ พักหลังมา เห็นมันซัดข้าวจานใหญ่
และตามด้วยขนมแล้วก็น้ำอีกแก้วใหญ่ ก็ดีอย่าง ไม่ต้องคอยด่ามันเรื่องกินแต่กุ้งแห้ง เพราะมันใส่สี กินอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
เดี๋ยวก็ผอมตายกันพอดี
วันนี้เพิ่งซัดกันไปเมื่อเช้า จนไอ้เป้ปากแตกเลือดกลบปาก ตอนบ่ายชักเหนื่อย ๆ พิกล เลยนั่งเล่นอยู่ที่สนามข้างสระบัวเหมือนทุกวัน
ดูหนังสือรูปสาว ๆ ที่ไอ้เป้มันให้ยืมดู แล้วก็พลิกไปพลิกมา หลายหน้า ดูซ้ำไปซ้ำมา จนชักเซ็ง
"วันนี้ตัวมึงหอมว่ะ...ไม่เหมือนวันก่อนโน้น..มึงไม่ได้ล่ะสิเมื่อคืน...สะใจกูจริง ๆ อย่านึกว่ากูจะปล่อยมึงนะ..กูไม่ได้มึงก็อย่าหวังเหมือนกัน
ลองได้สิ กูจะกระทืบมึงให้จมตีนกูเลย"
เสียงของไอ้เป้ตาหยีที่เอ่ยบอกอย่างสะใจ.....ก็แบบนี้ทุกวัน นี่จะทะเลาะกันทำห่าอะไรก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เพราะพอตีกันเสร็จ ก็ต้องมานั่งให้มันหอมแก้มหอมมือเล่นเหมือนทุกวัน
ไม่เข้าใจเหมือนกัน และตอนนี้ เป็นไงล่ะ มันก็เลื้อยลงไปนอนและก็ขอหนุนตัก แล้วก็ดึงมือไปปิดตามันไว้อีก
นี่ตกลงมันมือใครกันแน่ มันถือวิสาสะ แบบนี้ได้ไงวะ
"สัตว์เป้....เมื่อไหร่มึงจะไปไกล ๆ ตีนกูซะที....กูอยากได้หญิงจนจะตายห่าอยู่แล้ว...ต้องทำเองทุกวัน...กูขาดไม่ได้...กูอยากทำจนจะตายห่าแล้วนะโว้ย
วันนี้มึงเลิกยุ่งกับกูได้มั้ย....แล้วกูจะปล่อยมึง...มึงจะไปทำห่าอะไรก็ไปเหอะ...กูเบื่อจะตายอยู่แล้ว..สงบศึกสักวันเถอะนะ...กูขอร้องแหละ"
เล่นไม้แข็งไม่ได้ก็ลองไม้อ่อนดู...ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ คงได้เป็นบ้าตายสักวัน
ปลาทองตาโตดึงมือออกและก็เห็นคนที่หนุนตักอยู่ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะดึงมือไปแตะที่จมูก
"กูได้...แต่มึงอย่าฝัน....มึงปล่อยกูได้...แต่กูไม่ปล่อยมึงหรอก....คิดหรือไงว่ากูจะปล่อยมึงไปมีความสุขคนเดียว"
นี่ไอ้เป้มันคงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ก็บอกอยู่ปาว ๆ ว่าขอคืนเดียว แล้วก็ต่างคนต่างไป ทางใครทางมัน มันยังจะเสือกมาพูดจาแบบนี้อีก
ปลาทองตาโตทำหน้าเอือมระอาเต็มทน....ดึงมือออกจากการเกาะกุม แล้วก็ถูกดึงกลับ ขยับตัวนิดเดียว ก็โดนกดขาเอาไว้
มาก ๆ เข้า ชักอยากร้องไห้ เบื่อ เซ็ง หงุดหงิด โมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ จะให้ทนเป็นบ้าอย่างนี้คนเดียวหรือยังไงกันวะ
"หูมึงบอดเหรอ...ฟังไม่ได้ยินเหรอ..กูบอกกูปล่อยมึง...แล้วมึงจะไปซัดกับใครก็แล้วแต่มึง...กูห่างผู้หญิงมานานแล้ว กูจะทนไม่ไหวแล้ว
มึงเข้าใจมั้ย...กูเบื่อออออออออ กูรำคาญมึง....รีบไปตายที่ไหนก็ไปซะทีสิวะ...."
คำพูดที่ถูกถ่ายทอดจากปากของไอ้นกตาโต ทำให้ไอ้เป้ตาหยีต้องลุกขึ้นนั่ง จ้องมองหน้าของคนที่กำลังทำหน้าตาเบื่อโลกเต็มทน
แล้วก็โน้มใบหน้าลงไปฝังจมูกลงที่ข้างแก้มเนียนใสนั้น เหมือนทุกวัน
"หอมจังเลย....."
แล้วก็เหมือนเดิม ที่มันไม่ได้ฟังคำถามเลยสักนิดหรือไงวะ แล้วหอมแก้มเสร็จมันก็ลงไปนอนต่อเหมือนเดิม
เล่นเอาปลาทองตาโตต้องยกมือขึ้นมากุมขมับ....อยากจะเป็นบ้าตาย
อยากจะชกหน้าไอ้บ้าที่หนุนตักอยู่ แต่ต่อยมันจนปากแตกแล้วตอนช่วงเช้า
เลยไม่รู้จะทำยังไงดี
ตอนนี้อยากจะร้องไห้........ร้องเพราะความโมโห ร้องเพราะถูกขัดใจ ร้องเพราะใกล้จะเป็นบ้าเต็มที
"ไปตายซะทีเถอะมึงไอ้เป้...กูจะบ้าตายแล้ว...แม่งเหี้ยเอ้ย..เบื่อโว้ยยยยยยยย กูเบื่อ...กูเบื่อจะตายห่าแล้วโว้ย"
คำสบถด่าออกมาจากปากของปลาทองตาโต แม้จะทำหน้าเบื่อโลกขนาดไหน แต่ก็เห็นว่ามืออีกข้างที่ถูกยกขึ้นไปปิดตาคนที่นอนหลับ
ถูกยกไปแตะที่ปลายจมูกของตัวเหี้ย ที่ทำให้ใกล้บ้า และก็เห็นมันนอนยิ้มมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
"ช่วยไม่ได้..กูรักมึงขนาดนี้...ทุกข์ของมึงคือความสุขของกู..กูจะมีความสุขมากถ้าเห็นมึงทุกข์มาก ๆ จำเอาไว้ให้ดีไอ้เหี้ยนก สุดที่รักของกู"
TBC...
-
ตอน สับสนชีวิต
"รอยอะไร นี่มันรอยอะไรไอ้เป้...กูถามว่านี่มันรอยอะไร โว้ยยยยยยยยย ปล่อยกูสักทีสิวะ มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้
ว่านี่มันรอยอะไรไอ้เป้....บอกมาสิโว้ยยยยยย สัตว์เอ้ยยยยยย"
ปลาทองตาโต กระชากคอเสื้อของคนที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
และตะคอกถามเสียงดัง กัดฟันแน่น
ดวงตาวาวโรจน์ กำลังจะฉีกอีกฝ่ายเป็นชิ้น ๆ ในอีกไม่กี่นาทีถัดมาได้ง่าย ๆ
"อ๋อ...แหม้..ว่าจะบอก..เมื่อคืนกูได้หญิงมาว่ะ...ลีลาแม่งเด็ดสุดยอด..สงสัยเขาเผลอทำรอยไว้
แต่มึงรู้ก็ดีแล้วนะ...จะได้รู้ไงว่าคนอย่างมึงอ่ะ ตามกูไม่ทันหรอก น้องนกสุดที่ร้ากกกกกกกกมากของกู ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เสียงหัวเราะอย่างสะใจ ตามมาด้วยใบหน้ากวน ๆ นั้นแสยะยิ้มอย่างมีความสุข ที่เห็นอีกฝ่าย แทบคลั่งและกำลังจะเป็น
จะตาย เพราะการกระทำของตัวเอง
"กูก็รักมึงเหมือนกันไอ้เป้...กูก็รักมึงมากกกกกกกกกกกก เหมือนกัน งั้นมึงอย่าอยู่เลยไอ้สัตว์เป้..." กำปั้นหนัก ๆ ประเคนเข้าที่ใบหน้าจนเซถลา ไปกระแทกกับเก้าอี้ และอีกฝ่ายก็ตามมาซ้ำ
จนไอ้เป้ตาหยี ยกแขนขึ้นป้องกันตัวและผลักให้อีกฝ่ายออกห่าง
"สะใจจริง ๆ ....โง่เอง....เป็นไงล่ะ...น้องนกสุดที่รัก...สะใจมึงมั้ย..กูมีได้..แต่มึงอย่าหวัง...มึงกับกูเป็นคู่เกย์กันไง
มึงจำไม่ได้เหรอ...อะไรที่เป็นความสุขของมึง นั่นแหละทุกข์ของกู..ส่วนอะไรที่เป็นความทุกข์ของมึง...นั่นแหละ
ความสุขของกู....แหม้แต่ลีลาเด็ดจริง ๆ นะนก....อยากให้มึงได้เหมือนกูมั่งจังเล้ย....น่าสงสารจริงจริ๊ง เก็บกดเหรอจ๊ะ
ที่รัก.....ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจเว้ย"
เสียงหัวเราะอย่างแสนจะมีความสุขของไอ้เป้ ยิ่งทำให้ไอ้นกแทบคลั่งตาย กระโดดเข้าใส่อีกฝ่าย และกำหมัดแน่น
เตรียมจะชกให้เละแต่กลับถูกกระแทกจากเก้าอี้ ที่อีกฝ่ายผลักใส่ เจ็บจนต้องลงไปนั่งกองกับพื้น
"ไอ้สัตว์เป้....โอ้ยยยยย แค่ก แค่ก แค่ก" เจ็บมาก...แต่อีกฝ่ายกลับยืนหัวเราะอย่างไม่สนใจกันเลยสักนิด
"กูรักมึงไงนก...กูร้ากกกกกกกกกกกก รัก...รักมาก...มึงเข้าใจป่าว..." เสียงหัวเราะและใบหน้าที่บ่งบอกว่ามีความสุข
ซะเต็มประดา ทำให้ปลาทองตาโต ยิ่งโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เงยหน้าขึ้นจ้องตาคนที่ทำเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"รู้อะไรมั้ยนก....กูไม่เคยรู้สึกรักใครจนอยากทำลายให้สิ้นซากอย่างมึงมาก่อนเลย....ยิ่งเห็นมึงทุรนทุรายจะเป็นจะตายไปตรงหน้า กูก็ยิ่งดีใจ.....มึงผิดเองที่ชกกูวันนั้น....มึงคิดว่ามึงเล่นกูได้ฝ่ายเดียวหรือไง...อย่าคิดอย่าหวัง...
เรามันเป็นคู่รักกันไง....จำไม่ได้เหรอ..."
คนที่มาลอยหน้าลอยตา หัวเราะร่า ยิ่งทำให้อารมณ์บ้าคลั่งที่ฝังแน่นอยู่ในร่างของปลาทองตาโต ระเบิดออกมา
ทำอะไรไม่ได้ ต่อยไม่ได้ เตะไม่ได้ เจ็บตัว.....เจ็บ...โมโห อยากจะเป็นบ้า อยากจะตะโกนให้หายบ้า
แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กัดฟันแน่น รับฟังคำพูดเลว ๆ ของอีกฝ่าย รักบ้านพ่อมันสิ
ไอ้เป้มันทำเหมือนที่ปลาทองตาโตทำเอาไว้ทุกอย่าง
บอกว่ารัก รักมากกกกกกกก
แต่คำว่ารัก เอาไว้ใช้ประชดแทนคำว่าเกลียด
ยิ่งบอกว่ารักมากเท่าไหร่ ก็เท่ากับว่ามันเกลียดมากเท่านั้น
ทำไมวะ ทำไมต้องมาเจอคนที่คิดอะไรทำอะไรเหมือนกันทุกอย่าง
แม้แต่หน้าตาก็ยังเหมือนกันอีก....วิธีการเอาคืน ก็เหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน
ยิ่งคิดจะทำอะไร ก็เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทันไปหมด ตอนนี้เหมือนกำลังสู้กับตัวเอง
อยากตาย อยากจะบ้าตาย แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี
ใบหน้าคม ก้มลงมองพื้น จะทำอะไรได้ จะทำอะไรต่อไปได้
ในเมื่อทำให้มันเจ็บไม่ได้ อยากคลั่ง อยากจะบ้า โมโหจนหยุดอะไรไม่ได้แล้ว
กำปั้นที่กำแน่น ยกขึ้นชู
ริมฝีปากขบเข้าหากันจนขึ้นห้อเลือด
จ้องมองใบหน้าของคนที่ยืนหัวเราะอย่างสะใจอย่างสุดแสนจะแค้น
"จะชกกูเหรอ...เอาสิวะ...ลุกไหวก็เอา....มึงลุกขึ้นมาเลยดีกว่า..."
คำท้าส่งผ่านเข้าสู่สมองแต่ปลาทองตาโตจะทำอะไรได้
กำปั้นที่กำแน่น กระแทกลงอย่างรุนแรง กับพื้น และกระแทกซ้ำ ๆ อย่างนั้นจนหยดเลือดเปรอะเปื้อนเต็มพื้น
"ไอ้นก...มึงทำอะไร..เฮ้ย มึงหยุดนะไอ้นก..ห้ามทำนะหยุดเดี๋ยวนี้สิวะ ไอ้นกหยุด กูบอกให้มึงหยุด"
ไอ้เป้ตาหยี ที่ยืนหัวเราะ ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า และถลาลงมากระชากมือของคนที่นั่งชกพื้นเป็นว่าเล่น
เหมือนไม่กลัวเจ็บ...ไม่กลัวว่าเลือดจะออก ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ขอให้ระบายความแค้นใจออกมาบ้างสักนิดก็พอ
"ปล่อยกูสิ..เออกูทำอะไรมึงไม่ได้...กูถึงต้องทำตัวเองไง..ไอ้สัตว์เอ้ย กูจะทำเหี้ยอะไรก็เรื่องของกูไง
มึงอยากเห็นกูทุกข์...ทุกข์ของกูมันคือสุขของมึง...แล้วมึงไม่เห็นเหรอ...เนี่ย มือกูใกล้จะหักแล้ว
กระดูกกูใกล้จะหักแล้ว..สนุกดีจะตายไอ้เป้...มึงสนุกใช่มั้ยล่ะ...สะใจมึงสิ...ไอ้สัตว์เอ้ย..."
ร่างที่ดิ้นรนหนี ยังคงพยายาม ที่จะแทกกำปั้นลงที่พื้นแต่ก็ถูกดึงเอาไว้ ทั้งดิ้นรน ทั้งขัดขืน
ต่างฝ่ายต่างแรง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน
ลมหายใจหอบหนัก
ร่างกายอ่อนล้า
เหนื่อย.....
มีแต่ความเหนื่อยล้า ... ทั้งร่างกาย ทั้งหัวใจ
วันนี้เหนื่อยมาก
ออกแรงจนเหนื่อย เหนื่อยจนอยากจะนั่งนิ่ง ๆ
และรับรู้ได้ถึงสัมผัสของร่างกายที่กำลังโอบรัดเอาไว้แนบแน่น
ไอ้เป้...อยากเห็นกูตายต่อหน้าไม่ใช่หรือไง....แล้วเสือกกอดกูทำไม..กลัวกูตายแล้วจะไม่ได้เล่นของเล่นจนสะใจใช่มั้ย
ร่างสองร่างที่สงบนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน
มีแต่ความไม่เข้าใจ....แต่เหนื่อยจนต้องหยุดพักเอาไว้ก่อน
วันนี้คงหมดแค่เพียงเท่านี้แล้วล่ะนะ....ตีกันจนเหนื่อยแล้ว...ทะเลาะกันจนเหนื่อย..ทะเลาะกันจนล้า
"หอมจังเลยนก...ตัวมึงห้อมหอม.....ไม่มีใครได้แตะตัวมึงเลยนอกจากกูใช่มั้ย"
คำพูดบ้า ๆ บอ ๆ ที่ได้ฟังทุกวัน...คำพูดที่ทำให้โมโหเหมือนทุกวัน
ไอ้เป้ตาหยีลุกขึ้นยืนและดึงข้อมือของอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นเดินตาม
"กลับบ้านกันเถอะ....เย็นแล้ว..."
นี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ...หมดแรงจนต้องเดินตามคนที่จูงแขนให้มาขึ้นรถเมล์ที่หน้าโรงเรียน
แล้วพอขึ้นรถ ทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม
พอนั่งลงได้ ไอ้สัตว์เป้มันก็ดึงมือมาแตะที่จมูก และก็เอนหัวมาซบลงที่ไหล่ แล้วมันก็หลับตา
หลับ....เหมือนทุกวัน
นอนหลับลงง่าย ๆ เหมือนทุกวัน...
ปลาทองตาโต ได้แต่มองเสี้ยวหน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะยกมือขึ้นกุมที่ศรีษะของตัวเองด้วยความเครียด
ทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างรถไกลแสนไกล
ในสมองเอาแต่ครุ่นคิด
ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง ถึงจะหยุดเรื่องบ้า ๆ ที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ซาก ๆ ทุกวันได้สักที
TBC....
ตอน ความเบื่อหน่าย
มันจะมองอะไร มองอะไร มองอะไร มองอะไร มองอะไร มองอะไร ห้ามมอง ห้ามมองนะ ห้ามมอง
ไอ้เป้ตาหยี รีบยึดปลายคางของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ให้หันมามองหน้ากัน
"มึงมองทำไม..สเป็คมึงใช่มั้ย...มึงห้ามมอง...กูไม่ให้มึงมอง..กูเป็นคู่เกย์กับมึง...มึงมองได้แต่หน้ากู"
เสียงคำรามลั่นอย่างไม่สบอารมณ์...... แล้วจะให้ปลาทองตาโตทำอะไรได้ ก็จำใจต้องหันกลับมา แล้วก็ก้มหน้านิ่ง ๆ
เบื่อ รำคาญ เกลียด ไม่ชอบ แต่ถูกตามเกาะติดแน่น ขนาดมองใคร ๆ ก็ไม่ได้ เพราะไอ้เป้มันจะยิ่งออกอาการบ้าขึ้นเรื่อย ๆ
"ไม่พอใจใช่มั้ย สะใจกูว่ะ....มึงต้องทุกข์ให้หนัก ๆ เข้าไว้ กูจะได้มีความสุขมาก ๆ "
ปากพูดแต่ตากลับจับจ้องมองใบหน้าคมของคนที่ก้มหน้านิ่งไม่วางตา
มือยังเกาะกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น และเริ่มจิกเล็บลงไป
"กูเจ็บมือ...จับดี ๆ ก็ได้ ไม่ต้องทำเหมือนกูเป็นตุ๊กตายัดนุ่นหรอก....มึงจะจิกเล็บลงไปทำไม....แค่นี้กูก็เจ็บจะตายแล้ว.....แค่นี้กูก็ทุกข์จนจะบ้า...
มึงยังจะเอาอะไรกับกูอีกล่ะไอ้สัตว์เป้"
น้ำเสียงที่บ่งบอกชัดเจนว่าเบื่อหน่ายเต็มทน ไม่ได้ทำให้ไอ้เป้ดีใจ...แต่กลับทำให้ นึกโมโหขึ้นมาดื้อ ๆ
"ดีสิ...มึงเจ็บเยอะ ๆ แหละดี.....สะใจกูดี"
เสียงที่เอ่ยบอก แสดงให้เห็นชัดว่าชอบแบบนี้จริง ๆ แต่พอก้มลงมองใบหน้าของปลาทองตาโตที่ไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรออกมาเลย
กลับทำให้รู้สึกหงุดหงิดโมโหขึ้นมา
"สะใจกูจริง ๆ ยิ่งเห็นมึงทำหน้าแบบนี้กูยิ่งสะใจ...เมื่อคืนกูได้หญิงมาอีกแล้วนะ...มึงตามไม่ทันกูหรอก...แต่ว่ารุนแรงเหมือนกัน..ดูสิรอยเต็มเลย
-
อยากให้มึงได้อย่างกูบ้างจัง...น่าสงสารมึงจริง ๆ ไอ้นกสุดที่รัก...เก็บกดใกล้จะตายหรือยังล่ะมึง ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
ไม่ว่าจะพูดอะไร จะข่มยังไง.....ปลาทองตาโต ก็ยังนั่งนิ่งๆ เฉย ๆ ไม่อาละวาด ไม่โวยวาย
ไม่รู้จะทำไปทำไม ในเมื่อทำไปก็มีแต่เจ็บตัว.....เจ็บใจ
ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลยสักนิด ช่างหัวแม่งดิ จะเป็นห่าอะไรก็เรื่องของมัน กูทำของกูเองคนเดียวได้ ไม่ตายหรอก
ของแค่นี้ มันคงไม่เกาะติดแน่นไปจนตายหรอกน่ะ.....ถ้าเกาะไปจนตายคงตลกน่าดู
ไอ้เป้นิ่งมองใบหน้าของคนที่ไม่มีอาการโมโห มีแต่ท่าทีเบื่อหน่าย แล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น ไม่พอใจ
"มึง...เป็นเหี้ยอะไร.....ทำไมมึงไม่โมโห....." เสียงที่เอ่ยถามทำให้ปลาทองตาโตต้องเงยหน้าขึ้นมองคนที่จับมือเอาไว้แน่น และตอนนี้กำลังยกขึ้นจรดที่ปลายจมูก
"เป้....ถ้ากูตายไปตรงหน้า....มึงจะยิ่งมีความสุขใช่ป่าว....." คำพูดหลุดออกมาจากริมฝีปากของปลาทองตาโต และจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง...นาน
"หอมจังเลยนก....ยิ่งไม่มีใครแตะตัวมึง....ตัวมึงก็ยิ่งหอม....มือมึงก็ห้อม หอม..กูชอบจังเลย"
คำตอบ เหมือนเดิม ไม่เคยฟัง ไม่เคยสนใจ ว่าจะรู้สึกยังไง ไม่เคยสำนึกตัว ไม่เคยคิดจะพูดในเรื่องเดียวกัน
เหนื่อย
วัน ๆ มีแต่ความเหนื่อยล้า
เหนื่อยกาย
เหนื่อยใจ
เบื่อ.....
มีแต่ความเบื่อ.....เบื่อกับเรื่องซ้ำซาก
"พรุ่งนี้มึงก็คงจะทำให้กูตัวติดกับมึงเหมือนทุกวันสินะ...แล้ววันถัด ๆ ไป ก็เป็นแบบนี้....กูห้ามมองใคร ๆ แต่มึงมองได้
กูห้ามมีอะไรกับใคร...แต่มึงอยากมีเท่าไหร่ก็มีได้....ความทุกข์ของกูคือความสุขของมึง.....ดีเนอะ...มึงคงจะสนุก...มากเลย
ที่ทำให้กูเป็นตุ๊กตายัดนุ่น....เอาไว้โยนเล่น...หรือว่าเห็นกูเป็นรถบังคับดี...กดรีโมทให้วิ่งไปทางไหนก็ได้...ถ้าไม่ไป...ก็จะทำให้กูอาย
เป็นมึงนี่ดีเนอะ...ไม่แคร์สายตาใคร ๆ กูสิ เกลียดที่คนมองกูแปลก ๆ แต่มึงไม่เคยสนใจอะไรอยู่แล้ว....."
คำพูดยืดยาว ที่ถูกถ่ายทอดออกมา พูดไปเรื่อย ๆ พูดไปเรื่อย ๆ เพราะพูดให้ตาย ไอ้เป้ก็ไม่เคยฟังอยู่แล้ว
ดี...พูดออกไปบ้าง
มันจะได้ระบายความเครียดที่สะสมจนแน่นอยู่ในอกออกไป
ปลายจมูกของไอ้เป้ตาหยียังแตะสัมผัสซ้ำ ๆ ที่หลังมือนิ่ม ๆ แต่ยังมีรอยแผลเป็นอันเกิดจากการที่ปลาทองตาโตใช้หลังมือกระแทกลงที่พื้น
ร่างสูงที่มีใบหน้าคล้ายกันกับปลาทองตาโตค่อยเอนศรีษะซบลงที่หัวไหล่ของคนที่นั่งนิ่ง ๆ
นั่นไง มันไม่เคยสนใจ ไม่เคยรับรู้ความเจ็บปวดของคนที่ให้มันซบ......
พูดไปสิ พูดไปเรื่อย ๆ พูดให้ตาย....ก็เหมือนเดิม
"นก...กูชักกลัวแล้วสิ....." คนที่เอนซบอยู่ที่ไหล่ เอ่ยบอกออกมาเสียงเบา..และกุมมือของปลาทองตาโตเอาไว้แน่น ก่อนจะยกขึ้นจรดที่ปลายจมูก
และระบายรอยยิ้มเจือจางออกมา มีความสุขจังเลยนะ......เวลานี้ มีความสุข ไม่เคยรู้สึกเป็นสุขขนาดนี้มาก่อนเลย
กลิ่นหอม....หอมจริง ๆ นั่นแหละ กลิ่นหอมจาง ๆ ที่ไม่มีอะไรเจือปน ชอบกลิ่นนี้จังเลย ชอบมาก ชอบจริง ๆ
"มึงจะกลัวอะไร...กลัวไม่มีของเล่นเหรอ...หรือกลัวกูมีความสุข.....หรือกลัวกูจะไม่คลั่งตาย หรือเป็นบ้าตายเพราะมึง"
ก็จะมีอะไร มีแค่นี้แหละ ไอ้เป้มันคงกลัวว่าจะไม่ได้นั่งดู เวลากูเป็นบ้าตายคาตีนของมันล่ะสิ จะมีอะไรมากกว่านี้อีกมั้ยล่ะ
"กูกลัวนะ...กูชักเริ่มกลัวแล้วเหมือนกัน....กูกลัวว่าสักวันกูจะขาดมึงไม่ได้.....แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก...มึงต่างหากที่จะขาดกูไม่ได้
ถ้าขาดกู....มึงก็มีความสุขล่ะสิ..ใช่มั้ยล่ะ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
เสียงหัวเราะเยาะ ของไอ้เป้ตาหยี ที่ยังหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
แล้วปลาทองตาโตจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่ยิ้ม ยิ้มเรื่อย ๆ
ยิ้มเหมือนไม่รู้จะทำยังไงดี
ก็แล้วจะให้ทำยังไง...........ถ้ารู้วิธีที่จะสลัดไอ้ตัวมารออกไปจากชีวิตได้ คงทำไปนานแล้ว
TBC....
ตอน ความคิดที่สวนทาง
ตาโตจังเลยนะ ตาโต ๆ แก้มเนียน ๆ นก..ไอ้นก...ตัวหอม ๆ ริมฝีปาก....น่าสัมผัส น่าจูบ น่ากอด
น่าหอม...อยากกอดแน่น ๆ
มืออุ่น ๆ นิ่ม ๆ ถูกยกขึ้นมาแตะที่ปลายจมูกซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น ตามมาด้วย อ้อมแขนที่ค่อยสอดเข้าที่รอบเอวและซบศรีษะลงที่ไหล่ของคนที่นั่งนิ่ง ๆ
ปลาทองตาโตเพียงแต่หันไปมองใบหน้าด้านข้างของคนที่กอด แล้วก็มองเมิน
ไม่รู้สิ……ไม่รู้จะทำท่ายังไงดี
มันก็กอดของมันทุกวัน
แล้วมันก็หอมแก้ม หอมมือทุกวัน
มองใครก็ไม่ได้
ห้ามมอง ห้ามยุ่งกับใคร....
มันทำได้ทุกอย่าง แต่กู...มันห้ามทุกอย่าง
“นก.....หอมจังเลย....”
เออ อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ.....กูเป็นตุ๊กตายัดนุ่น มึงจะทำยังไงกับกูก็ได้ แต่ถ้ากูทำอะไรมั่ง มึงจะออกอาการ
ไอ้ประสาทเอ้ย เมื่อก่อนมันไม่เป็นแบบนี้นี่หว่า
เมื่อก่อนมันก็เงียบ ๆ อยู่คนเดียว ดูหนังสือของมันคนเดียว
ตังค์ก็ให้ยืมใช้ ถึงมันจะดูเอ๋อ ๆ หน่อย แต่ก็ไม่ใช่แบบนี้
ไม่ใช่เหมือนคนบ้าแบบนี้ ไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องกันแบบนี้
แล้วที่สำคัญมันไม่ได้เป็นไอ้บ้าที่เอาแต่นัวเนีย ไม่ยอมปล่อยแบบนี้
แล้วนี่อะไร มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกูกันแน่ แค่ต่อยมันไปวันนั้นวันเดียว แค่ถูกหาว่าเป็นคู่เกย์
เลยต้องเกาะติดกัน
แค่นี้..................
แล้วทำไมตอนนี้....มันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
……….นก.....ถ้าไม่มีมึงกูจะเป็นยังไงวะ.....กูเหมือนจะขาดมึงไม่ได้จริง ๆ นะเนี่ย..............
ปลายจมูกยังคงแตะซ้ำที่ข้างแก้ม ความคิดของไอ้เป้ตาหยียังคงไหลไปเรื่อย ๆ
แต่ไม่ได้ถูกเอ่ยบอกออกมาเป็นคำพูด
.......ไม่เคยแคร์ใคร......
ไม่เคยสนใจใคร
ไม่เคยคิดว่าแค่ชกกันวันนั้น จะกลายมาเป็นแบบนี้
ไม่เคยคิดว่าจะทำให้อีกคนเจ็บปวด ไม่เคยหวงใครมากเท่านี้มาก่อน
ดวงตายิบหยี เบิกกว้างขึ้น เพื่อมองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่ง ๆ ให้ชัด ๆ
ใบหน้าของไอ้เป้ตาหยี ค่อยมีรอยยิ้มระบายอยู่ที่ใบหน้า
“เป้.....พรุ่งนี้ถ้ามึงไม่ปล่อยกู...กูจะฆ่าตัวตาย....คราวนี้แหละ...มึงไม่มีทางเกาะติดกูได้แน่....แล้วมึงก็จะมีความสุข
ดีมั้ยเป้.....คืนนี้มึงไปอีกนะ....ไปหาหญิงเด็ด ๆ ....ลีลาดี ๆ เอาแบบที่มึงชอบ...เอาแบบสเปคมึง....มึงคงมีความสุขที่สุดเลยเนอะ......แล้วมึงก็มานั่งหัวเราะเยาะกู....ที่กูทำอะไรไม่ได้.....สะใจมึงดี....ทุกข์ของกูคือสุขของมึง”
น้ำเสียงเรียบเรื่อย ไม่สนใจร่างที่เอนซบอยู่เลยสักนิด
พูดไปเถอะ
พูดให้ตาย ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น...
ไอ้เป้มันไม่ปล่อยหรอก......อย่าฝัน.....ถ้าไม่ตายซะ...มันก็คงไม่ปล่อย
“ตัวมึงหอม...ไม่มีใครแตะตัวมึงได้หรอกนอกจากกู”
คำตอบ.....ไปกันคนละเรื่อง.....ปลาทองตาโต ได้แต่เหม่อมองดอกบัวในสระบัวนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น
แต่คนที่เอนซบอยู่ที่ไหล่กลับขมวดคิ้วมุ่น
ไม่ยอมให้ตายหรอก.....ถ้ามึงฆ่าตัวตายนะนก....กูก็จะฆ่าตัวตายตามมึงไปเหมือนกัน
กูไม่ยอมให้มึงไปไหนเด็ดขาด
มึงต้องอยู่กับกูไปตลอด กูไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับมึงแน่.....คอยดูก็แล้วกัน
TBC….
-
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
อีกที
:laugh: :laugh:
ลงเยอะมั๊กๆ
อ่านซะจุใจเลย
-
ตอน คนใกล้บ้ากับหนุ่มโรคจิต
“สเปคมึงใช่มั้ย...กูเห็น...นั่นน่ะสเปคมึง....มึงอยากได้ล่ะสิ....อย่าหวังเลยไอ้นก....กูไม่ให้มึงมองใครหรอก”
น้ำเสียงแบบนี้ มีหรือจะเดาไม่ออกว่าไอ้เป้มันกำลังเป็นอะไร มันกำลังจะคลั่งน่ะสิ
สเปคแล้วไง ขนาดมองยังมองไม่ได้ ... เรื่องอื่นเหรอ อย่าหวังเลย แค่คิดก็ดูเหมือนมันยังตามไปรังควาญในความคิดเลยด้วยซ้ำไป
“นก....ความทุกข์ของมึงมันคือความสุขของกูนะ....มึงรู้มั้ย....”
ไอ้เป้เอนหัวซบอยู่ที่ไหล่ของปลาทองตาโตเหมือนทุกวัน
ซบกูทุกวัน กอดกูทุกวัน หอมแก้มกูทุกวัน......สนุกดีล่ะมั้ง....คนเขาจะได้มองมาก ๆ พอมองมาก ๆ ก็จะได้ไม่มีปัญญาไปยุ่งกับใครอีก แผนสูงดีนะ ให้กูบ้าตายไปเลยดีมั้ย ไอ้สัตว์เป้ แต่ตอนนี้กูก็เหมือนจะเป็นบ้าเพราะมึงแล้วแหละ กูไม่รู้จะทำยังไงหรอก....เอาให้พอเหอะ เล่นกับกูให้พอเลยแล้วกัน
ความนิ่งเงียบ คือคำตอบ....ปลาทองตาโต เอาแต่นั่งนิ่ง ๆ ก้มมองที่รองเท้าผ้าใบของตัวเอง
เวลาเดินกูก็จะมองแต่รองเท้า มองแต่พื้นถนนเลยดีมั้ย....กูจะได้เป็นบ้าเร็ว ๆ มึงจะได้มีความสุขมาก ๆ
ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มออกมา รอยยิ้มที่แค่นยิ้มสมเพชตัวเองที่ไม่มีปัญญาทำอะไรได้
ต่อยกับไอ้เป้ เหรอ
หึ เจ็บตัวเปล่า ๆ
ด่ามันงั้นเหรอ.....ด่าให้เมื่อยปาก ก็ไม่เคยมีอะไรอยู่แล้ว เพราะมันไม่เคยฟังเลย.....
จะทำอะไรได้ ก็รอให้บ้า....รอให้เป็นบ้าตายอย่างเดียวก็พอ ง่ายดี
“ยิ้มทำไมวะ.....มึงยิ้มให้ใคร....มองหน้ากูนี่..มึงยิ้มให้กูได้คนเดียวโว้ยยยยยยยยยย”
ใบหน้าของปลาทองตาโตถูกจับยึดปลายคางให้หันไปมองใบหน้าของไอ้เป้ตาหยี
“กูรักมึงจังเลยเป้.....ไม่เคยมีใครทำให้กูแทบเป็นบ้าตายเพราะมึงมาก่อนเลยนะ......ดูสิ...กูเป็นง่อยเลย
กูทำอะไรไม่ได้ด้วย......เห็นมั้ยว่ามึงเก่ง....มึงทำให้กูเป็นตุ๊กตายัดนุ่นได้ด้วยนะเป้....มึงนี่เก่งจริง ๆ เลย
กูรักมึงนะ....ร้ากกกกกกกกกกกก รัก....มึงจะไม่ปล่อยกูไปแน่ ๆ ใช่มั้ย.....ดีแล้วแหละ......งั้นถ้ากูตาย
มึงก็จะตายกับกูด้วย....ดีจังเลย...กูหาเพื่อนมาตายด้วยกันนานแล้ว......มึงรักกูนี่...มึงบอกว่ามึงรักกู
ตายด้วยกันเถอะเป้...ป่ะ..ลุกเร็วเป้..ไปตายด้วยกัน..เร็ว....ไปเร็ว...กูอยากตายแล้ว...ลุกขึ้นเถอะเป้...ไปตายกับกูเถอะ....กูขอร้องแหละ..นะเป้นะ....ไปเร็ว...ฮือ ฮือ...ปล่อยกูไปเถอะนะ....กูจะเป็นบ้าแล้วเป้....กูอยากตาย ฮือออออออออกูทนไม่ไหวแล้ว”
ความเก็บกด....ความทุกข์
ทำอะไรไม่ได้
กลายเป็นโรคซึมเศร้าโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้ปลาทองตาโตเหมือนจะเป็นบ้าให้ได้ ทนไม่ไหว....ตายเหรอ......
ตายแล้วมันจะได้เลิกรังควาญไง
ร่างที่ยกมือขึ้นปิดใบหน้า และสะอึกสะอื้นร่ำไห้.....นก....ไอ้นกเป็นอะไรเหรอ.....มันร้องไห้ทำไม......ทำไมต้องร้องไห้ด้วย ทนไม่ไหว แบกรับเอาไว้ไม่ไหว เหนื่อยจนแทบจะตายอยู่แล้ว แบกรับอะไร เหนื่อยอะไร มันเป็นอะไรไป........มันพูดเรื่องอะไรของมันกันนะ ไม่เข้าใจเลย
“นก......มึงเป็นอะไรเหรอ......นก...นก....มึงร้องไห้ทำไม.....โอ๋..นก..นกอย่าร้องไห้นะ...อย่าร้องไห้เลยนะ”
ไม่รู้ทำไม รู้แต่ว่าทนไม่ได้ที่เห็นไอ้นกร้องไห้ มันร้องไห้ทำไม พอมันร้องแล้วใจสั่น ทำอะไรไม่ถูกเลย
กลัว.......ไม่อยากเห็นมันร้องไห้...ทีต่อยกันมันยังไม่ร้องเลย...ทำให้โมโหแค่ไหนก็ไม่เคยร้อง
อย่าร้องนะ......ทำยังไงดี ไอ้นกมันร้องไห้ มันร้องไห้อยู่ ไม่เอา อย่าร้องนะ จะทำยังไงมันถึงจะหยุดร้อง
จะทำยังไงดี
ร่างที่เข้ามากอด.......สวมกอดเอาไว้แน่น.....แนบแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก ไม่ได้ทำให้ปลาทองตาโตหยุดร้องไห้ หรือรู้สึกดีขึ้น แต่..กลับยิ่งเพิ่มความกดดันมากขึ้น เพิ่มมากขึ้น มากขึ้น มากจนแบกรับเอาไว้ไม่ไหว
....ไอ้เป้.....มึงจะกอดกูทำไม.......ปล่อยมือเถอะ.....ปล่อยกูไปเถอะ...อย่ามากอดกูนะ...ปล่อยกูไปเถอะ......
ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ นั่งร้องไห้....โดยมีคนสวมกอดเอาไว้แน่น
ดีเหรอ
แบบนี้มันดีที่ไหนกัน......
ช่วยด้วย
ใครก็ได้ช่วยด้วย......จะเป็นบ้าอยู่แล้ว........
ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้สารเลวเป้ออกไปจากชีวิตกูที
TBC…...
-
ตอน เอาคืน
นก......อย่าร้องไห้นะ.....นก....อย่าร้องไห้ได้มั้ย...กูขอร้อง.....อย่าร้องไห้เลย
พอเห็นมึงร้องแล้วทนไม่ไหว.......ไม่รู้เป็นอะไร
อึดอัด....จนหายใจไม่ออก
อ้อมแขนอุ่น ๆ ยังคงกอดรัดร่างอีกร่างเอาไว้แน่น
“มึงหิวข้าวใช่มั้ย.....กินข้าวนิดเดียวเอง....ตอนกลางวันกูเห็นมึงกินข้าวนิดเดียวเองนะนก.....”
คนละเรื่องอีกแล้ว ไอ้เป้มันไม่เคยสนใจเลย พูดกันคนละเรื่องอีกแล้ว
มึงไม่เคยสนใจเลย ว่ากูจะเป็นยังไง ไม่เคยสนใจเลย ว่ากูกำลังจะเป็นบ้า เพราะมึง เพราะมึงคนเดียว
ในอกเหมือนมีก้อนหนัก ๆ ทับสูงขึ้น สูงขึ้น อึดอัด......
ฝ่ามือยังถูกจับยึดแน่นเอาไว้ไม่ยอมปล่อย..........
อยากหนีไปให้พ้น ๆ
เรียวนิ้วที่เกลี่ยหยดน้ำตาออกให้ ดวงตาที่จ้องตรงมา เกลียดสายตาคู่นี้
เกลียด....จนอยากจะอ้วก เกลียดมัน เกลียดไอ้เป้ เกลียด เกลียด เกลียด
“นก....เนี่ย.....รู้มั้ยวันก่อนนะกูเจอสเปคมึงด้วยแหละ.......กูลากไปฟันได้ด้วยนะ......ไปแทนมึงไง.....สะใจกูจังเลย
ดูสิ....รอยเต็มเลย.....เห็นมั้ยล่ะ”
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ถ้ายั่วให้ไอ้นกมันโมโหได้ มันจะได้หยุดร้องไห้ พอมันร้องแบบนี้...กลัว
กลัวจะทนไม่ไหว
เห็นมันร้องแล้วอยากจะร้องไห้ตามมัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ
“ปล่อยกูเถอะนะเป้นะ....มึงปล่อยกูไปเถอะ.....กูจะทนไม่ไหวแล้วฮือออออออ” เสียงสะอึกสะอื้น เสียงร้องไห้
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เจ็บ.....เจ็บไปหมดแล้ว อย่าร้องไห้นะ ไอ้นก.......กูเจ็บ.....กูเจ็บจะตายอยู่แล้ว
“นก....มึงอย่าร้องได้มั้ย.......นก..อือ...อืออออออ ทนไม่ไหว...เจ็บจังเลย”
เจ็บ ๆ เจ็บ มาก พอเห็นแบบนี้แล้วทนไม่ไหว
“นก....อย่าร้องไห้เลยนะ....พอมึงร้องแล้วกูเจ็บ.......กูจะทนไม่ไหว อย่าร้องเลยได้มั้ย นก...อย่าร้องเลย ฮือออออ”
ปลาทองตาโตถึงกับหยุดร้องทันที เมื่อเห็นคนตรงหน้า ยกแขนขึ้นปาดน้ำตาที่ไหล่บ่าออกมาจากดวงตาคูนั้น
ที่มองตรงมา
“เจ็บนะนก.....พอมึงร้องแล้วกูเจ็บ....หายใจไม่ออกด้วย....กูจะตายเอาให้ได้...เวลาเห็นมึงร้องไห้แบบนี้”
น้ำเสียงที่สั่นไหว พร้อมกับที่ร่างนั้นโผเข้ามากอดรัดเอาไว้แนบแน่นอีกครั้ง
“กูปล่อยมึงไม่ได้......กูไม่รู้....กูปล่อยมึงไม่ได้จริง ๆ ทำไมกูเป็นแบบนี้ล่ะนก.....กูจะขาดใจถ้าไม่มีมึงอยู่ข้าง ๆ
นก.....ทุกข์ของมึงเป็นความสุขของกูนะ.....มึงต้องทุกข์มาก ๆ กูจะได้มีความสุข”
พล่ามอะไรของมัน ไอ้เป้มันพล่ามอะไรของมัน พล่ามไปเรื่อย ๆ พล่ามไม่ยอมหยุด
ใบหน้าที่เคยอาบไปด้วยน้ำตา กลับสู่สภาวะปกติ....และค่อยยกแขนขึ้นโอบกอดร่างที่กำลังสั่นไหว ด้วยแรงสะอื้น รอยยิ้มค่อยระบายที่ใบหน้า เป็นครั้งแรกที่ยิ้มได้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองชนะ
“กูสะใจจริง ๆ ....... มึงกำลังร้องไห้เหรอ.....สะใจโว้ยยยยยยยยยยย ไอ้เป้.....มึงกำลังร้องไห้เพราะกูโว้ยยยยยยยยสะใจกูจริง ๆ เล้ย “
TBC…..
-
ตอน บ้ามาก็บ้ากลับ
“เป้....เมื่อคืนนะสุดยอดมากเลย ... สเปคกูเป็นสิบ.....โอ้โหเอ้ย ชีวิตกูไม่เคยสุขเท่านี้มาก่อนเลยมึงเอ้ย”
ปลาทองตาโตหัวเราะร่า เมื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับคนที่นั่งหน้างอหงิกอยู่ข้าง ๆ ฟัง และดูมันสิ เกาะแน่นเลยไม่ยอมปล่อยมือเลยสักนิด
“มิน่าล่ะตัวมึงอ่ะเหม็นมาก....มีแต่กลิ่นน้ำหอมผู้หญิง กูจะอ้วก”
เอาสิ อยากพูดเหี้ยอะไรก็พูดไปเลย มันจะมีกลิ่นน้ำหอมได้ยังไงในเมื่อไม่ได้ไปไหนกับใคร ไอ้เป้มันบ้า
“กูแค่ฝันเว้ย ไอ้โงเป้ แต่มันส์เร้าใจจริง ๆ เนี่ยกูฝันติดกันหลายวันแล้ว โอ้ย สุขจริง ๆ กูเป็นสุขจริง ๆ เว้ย”
คำพูดถูกพูดออกมาโดยไม่สนใจสักนิดว่าคนฟังจะเกิดอาการโมโหมากแค่ไหน
ปลายเล็บเริ่มจิกลงที่มือของปลาทองตาโต และไอ้เป้ตาหยีก็มองหน้าของอีกฝ่ายด้วยความโมโห
ก่อนจะโน้มหน้าลงไปหา
เตรียมจะแตะปลายจมูกลงที่ข้างแก้มของอีกฝ่าย แต่ก็โดนสวนกลับด้วยปลายจมูกของปลาทองตาโต ที่ประทับลงที่ข้างแก้มของของไอ้เป้ตาหยี ทันที
ร่างนั้นถึงกับผงะ ตาที่หยี ๆ ค่อยเบิ่งกว้างขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
“ทำอะไรวะ....ทำเหี้ยอะไรวะไอ้สัตว์นก...ขยะแขยงเว้ย”
ไอ้เป้ ยกมือขึ้นขัดที่แก้มของตัวเอง หนวดแม่งนิ่ม....ควายเอ้ย...ขยะแขยงชะมัด
“อ้าว.....ก็มึงก็หอมเหมือนกันไง....มึงจะไปมีเหี้ยอะไรกับใครก็ช่างมึงสิ....กูว่ามึงก็หอมเหมือนกัน
มานี่สิเป้...กูอยากหอมแก้มมึงมั่งอ่ะ....มือมึงด้วย...ขอหอมหน่อยเร้ว”
เพิ่งจะได้รู้ ปลาทองตาโตเพิ่งรู้ว่า ควรจะทำยังไงกับไอ้บ้าโรคจิตที่เกาะแน่นอยู่ทุกวันดี
โง่จริง ๆ เสือกเครียดมานาน
มันคิดอะไรก็คิดเหมือนกันใช่มั้ย......มันหอมแก้มกู กูก็หอมแก้มมัน มันหอมมือกู กูก็หอมมือมัน
เอาสิเว้ย ในเมื่อกูจะบ้าแล้ว ก็ให้มันบ้าไปให้พอเลย
“ไปไหนเป้....สุดที่รักของกู....มานี่สิ..กูรักมึงนะ...มาเลย มาให้กูหอมแก้มสิ....เนี่ยมึงยิ่งนัวเนียกู กูก็ยิ่งทุกข์ใจนะ
มาเลยไอ้เป้ มานี่”
เสียงที่เข้มขึ้นและกระชากแขนให้อีกฝ่ายเข้าหาตัวก่อนจะกอดรัดแนบแน่น ก้มลงหอมแก้มของอีกฝ่ายซ้ำ ๆ
จนไอ้เป้ต้องสะบัดหน้าหนี
“ทำเหี้ยอะไรวะ...สัตว์นก.....ปล่อยกูโว้ยยยยยยยยย”
เสียงโวยวายไม่ได้ทำให้ปลาทองตาโตหยุดการกระทำ แต่ยิ่งทำมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็จะบ้าแล้ว ใกล้แล้วใกล้บ้าแล้ว ก็ต้องทำอะไรบ้า ๆ กับไอ้เป้นี่แหละ
ฟัดกันไปฟัดกันมา โดยไม่แคร์สายตาชาวบ้าน
และไอ้นก กำลังจะกดแขนไอ้เป้ ลงนอนที่พื้นสนาม
จังหวะสุดท้าย กลับถูกถีบกระเด็น พร้อมกับเสียงด่าที่ตามมา
“ไอ้นกมึง....ไอ้นก...แม่งเอ้ยยยยยยยยย”
ปลาทองตาโตหัวเราะอย่างมีความสุข......ทำกูดีนัก....เกาะกูใช่มั้ย....ไม่ให้กูไปไหนใช่มั้ย
ดี......งั้นมึงก็ไม่ต้องไปไหนเหมือนกัน เข้าห้องน้ำกูก็จะตามมึงไป .... กูมองใครไม่ได้ใช่มั้ย
งั้นมึงก็ไม่ต้องมองใครเหมือนกัน
เอาสิวะ....จะได้รู้กันไป ว่าใครมันจะบ้ากว่ากัน
สะใจกูจริงโว้ย แม่งเอ้ยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
TBC…
-
ตอน ความห่วงใยในส่วนลึก
ไม่เอาโว้ย รำคาญ ...... แม่งอะไรวะเนี่ย...
ไอ้เป้ตาหยี จัดการดึงมือของคนที่มาพัวพันออก แล้วก็เหมือนเดิม มือยังมาเหมือนเดิม
“เป้ง่ะ...กูอยากอ่ะ.....กูไม่ได้เอาหญิงมานานแล้วนะ......อยากจะตายแล้วเป้...ให้กูเป็นผัวมึงเถอะน๊า...นะ นะ นะ”
ปลาทองตาโตลูบไล้ไปทั่วทั้งแผ่นหลังกว้าง และแกล้งทอดสายตาหวานฉ่ำส่งไปให้ แต่ไอ้เป้กลับถอยห่าง
“สัตว์เอ้ย...ไปเลยสิไปเล้ย โธ่ไอ้เหี้ยเอ้ย อย่ามายุ่งกะกูนะ.....มึงก็ไปเลยสิ....อย่างที่มึงชอบอ่ะ ไปเล้ย “
ไม่เข้าใจ ทำไมต้องไปด้วย ไม่ให้ไป ไม่อยากให้ไป โกรธ
แต่ไอ้เป้กลับทำหน้างอหงิกไม่ยอมให้อีกฝ่ายเข้าใกล้ ไม่ยอมให้แตะตัวด้วยซ้ำไป
แถมซ้ำยังตั้งแง่จะหาเรื่องหนีอีก
“เป้ง่ะ....เป้จ๋า.....เป้....” ปลาทองตาโตกำลังอารมณ์ดีสุด ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าตาท่าทางไม่พอใจแบบนี้ แล้วก็เลยยิ่งหัวเราะหนัก ๆ เมื่อเอื้อมมือไปดึงมาแล้วไอ้เป้สะบัดหนี
“กูก็จะไปหาหญิงเหมือนกัน.......เหี้ยนก...นิสัยเสีย” ไอ้เป้ตาหยี ลุกพรวดพราดเดินหนี
เป็นครั้งแรกที่ตัวไม่ติดกัน ปลาทองตาโตแสนจะมีความสุข สนุกสนานร่าเริง โอววววววว ชีวิตนี้
อะไรจะมีความสุขไปมากกว่าการเห็นความทุกข์ของไอ้เป้วะ
เกาะกูดีนัก เป็นไงล่ะมึง เจอกูมั่งแล้วเป็นไหงหนาวมั้ยล่ะ
แล้วมันหายไปไหนวะ....วิ่งเร็วดีจริง ๆ
ปล่อยไปได้ยังไงกัน คนออกจะรักกันขาดกันไม่ได้ขนาดนี้ มันไปไหนวะ หาหญิงเลยหรือไง
รวดเร็วทันใจขนาดนั้นเชียว โธ่เอ้ย ไอ้หื่นกามเอ้ย
อย่าหวังเลย มึงเกาะกูได้ กูก็เกาะมึงได้เหมือนกันเว้ยยยยยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กำปั้นที่กำแน่นกระแทกลงที่กำแพง และไอ้เป้ตาหยีก็ทรุดกายลงนั่ง ที่มุมกำแพง
เอาแต่ครุ่นคิดด้วยความหงุดหงิดโมโห
ไอ้นก ไอ้สัตว์นก มันจะไปหาผู้หญิง......เกลียดมัน....ไม่อยากให้มันไป....แต่จะห้ามยังไงดี
มันต้องไปแน่ ๆ เลย ยังไงก็คงไปแน่ ๆ
ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
ตอนแรก ไม่ให้มันไปไหนเพราะคิดว่า อยากแกล้งมันให้สะใจ
แต่พอมันจะไปขึ้นมาจริง ๆ กลับไม่มีปัญญารั้งมันเอาไว้
ไม่กล้าตามไปเกาะติดมันเหมือนที่แล้วๆ มา ไม่อยากเห็นภาพบาดตา
วันนี้ห้ามมันได้ แล้ววันอื่น ๆ จะทำยังไง ถ้าสักวันมันหลุดไปได้จริง ๆ จะทำยังไง
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ยิ่งแค้นยิ่งเริ่มโมโห
แล้วก็เริ่มเศร้า
ใจมันเจ็บแปลบ ๆ เมื่อคิดว่าไอ้นกมันจะไปมีคนอื่น....แล้วจะเจ็บทำไม
ไม่ได้เป็นอะไรกับมันสักหน่อย....ตอนนี้เป็นอะไรกับมันก็ยังไม่รู้เลย
ไอ้เป้ตาหยี ยกมือขึ้นกุมท้อง และรู้สึกอยากจะอาเจียน......ทำไมมันปวด กระเพาะขนาดนี้วะ
อยากอ้วกเว้ย ทนไม่ไหวแล้ว.....แม่งเอ้ย
คนที่ยืนโก่งคออ้วก อยู่......เหมือนคนแพ้ท้อง ทำให้ไอ้นกที่วิ่งตามมาต้องไปลูบหลังให้และรีบเอ่ยถามเสียงระรัว
“เอ้ย เป็นไรวะ.....เอ้ยไอ้เป้...เป็นไรมากป่าวมึง...เฮ้ย” เรียกก็แล้ว ถามก็แล้ว แต่กลับโดนปัดมือ
ไอ้สัตว์นี่คนเป็นห่วง เสือกมาปัดมือ เดี๋ยวกูกระทืบจมตีนเลย
“มึงไม่ต้องมายุ่งกะกูเลย......เนี่ยไปเล้ย ไปสิวะ กูให้มึงไปได้แล้ววันนี้อ่ะ.....อ่อก อ่อก แหวะ”
มีแต่น้ำ
กับเศษกุ้งแห้ง....
เห็นมันอ้วก แล้วอยากอ้วกเหมือนกัน แหวะ...
ไอ้นก หันหน้าหนีจากภาพตรงหน้า และทำท่าจะขย้อนของเสียออกจากร่างกายเหมือนกัน
“เป็นเหี้ยไรวะ...โรคกะเพาะดิมึง...บอกให้แดกข้าวไม่ยอมแดก”
ผ้าเช็ดหน้าถูกยื่นให้ พร้อมกับที่ไอ้เป้ตาหยีรับเอาไว้ ก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
โดยมีปลาทองตาโตเดินตาม
น้ำจากอ่างล้างหน้าถูกเปิด สำหรับล้างหน้า และบ้วนปาก
ทำให้ร่างกายสดชื่นขึ้นบ้าง
“ทำมาเป็นห่วง...ไม่ได้ห่วงสักนิดเดียว...ดีใจล่ะสิเห็นกูจะตายอ่ะ.....” ไอ้เป้กลายเป็นอันธพาลหาเรื่องไปทั่ว
จนปลาทองตาโตต้องส่ายหน้า และทำท่าจะผละจาก แต่กลับถูกดึงแขนเอาไว้
“ไม่ให้ไปนะ.....กูไม่ให้มึง.....ไปนะนก”
ต่างจากทุกวัน น้ำเสียงที่เคยคุกคาม...กลับกลายเป็นอ่อนแรง โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าทำหน้าแบบไหนอยู่ตอนนี้ ดวงตายิบหยี เบิกกว้างขึ้น.....และแสดงความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจส่งผ่านมาทางสายตา
เหมือนคนกำลังจะถูกทิ้ง เห็นแล้วสงสาร...อดสงสารไม่ได้
“กูก็ขี้เกียจอยู่เหมือนกัน........เบื่อ ๆ ด้วย....ฝันทุกคืนเลย ..... มึงแดกข้าวด้วยนะ....ถ้ากูไม่ไปมึงจะแดกข้าวป่าว”
ไม่รู้ว่าตอบแบบนั้นออกไปได้ยังไง แต่รู้ว่าเมื่อตอบออกไปแล้วไอ้เป้ มันยิ้มจนตาหยีเป็นเส้น สองเส้น
ไอ้เป้......เวลามันไม่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้.....มันก็น่ารักดีเหมือนกัน
“ถ้ากินแล้วมึงไม่ไปใช่มั้ย”
น้ำเสียงที่เอ่ยถามบ่งบอกให้รู้ว่าไม่ค่อยแน่ใจกับคำตอบที่ได้นัก แต่เมื่อปลาทองตาโตพยักหน้า ไอ้เป้จึงได้เดินไปจับมือของปลาทองตาโตเอาไว้ และกระชับแน่นกว่าทุกวัน
“งั้นไปกัน....กูไม่ได้ตามใจมึงนะ....กูแค่.....วันนี้กูแค่อยากกินข้าวแค่นั้นเอง”
ไอ้นก เหล่มองคนที่ยืนจูงมือเดินไปพร้อมกับ...เออ อยากจะพูดยังไงก็พูดเหอะ ขอให้มึงกินข้าวบ้าง แค่นั้นกูก็พอใจแล้วแหละ
ทั้งไอ้เป้ตาหยีและปลาทองตาโต ต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยรู้ตัวเลย ว่าแอบห่วงใยและใส่ใจกันอยู่เงียบ ๆ
และลึก ๆ ในใจแล้ว ก็เป็นห่วงกันอยู่ไม่น้อย
เพียงแต่ไม่รู้จักแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา เท่านั้นเอง
TBC….
-
ตอน ฟัง
“เป้....เป็นอะไรอ่ะ....ไม่ไปไหนกะใครเหรอวันนี้.....”
บ้า..ไอ้นกมันบ้า....อยู่ดี ๆ บอกให้ไป ไม่อยากไป จะไปทำไม ไม่ได้อยากไปนี่หว่า นั่งกอดมันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว
จะให้ไปไหนกันล่ะวะ
“แล้วมึงไม่ไปเหรอ.....ถ้ามึงอยากไปก็ได้นะนก.....นาน ๆ ทีกูปล่อยมึงมั่งก็ได้....”
ปลาทองตาโต หันหน้าไปมองคนที่เอนซบกับไหล่ และจับมือเอาไว้แน่น แล้วก็นึกขำ
ช่วงก่อนต้องจำใจอยู่ด้วยกันเพราะโดนล้อ
ถัดมา....ก็ตีกันจะตาย ไปไหนไม่ได้เพราะตัวติดกัน โมโหไอ้เป้มาก
แล้วตอนนี้.....ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปอีกวะ งง
“เลิกกินกุ้งแห้งอย่างเดียวหรือยังล่ะ......กินข้าวมันก็ดี....หัดเชื่อกูมั่งดิ....นะเป้นะ....กินอะไรให้เป็นประโยชน์มั่ง
กินแต่ของพิสดาร เดี๋ยวมึงก็ปวดกระเพาะอีก.....”
ปลาทองตาโตบอกกับคนที่นั่งหลับตานิ่ง ๆ และตอนนี้ก็ทำท่าจะเลื้อยลงมาหนุนตักอีกแล้ว
แถมยังเอามือของปลาทองไปปิดตาซะอีก
“หอมอ่ะ......ตัวมึงห้อมหอม....”
ดูมัน....พูดไปเหอะ....มันไม่เคยฟัง
โมโหจนเลิกโมโห โมโหจนกลายเป็นเฉย
หลัง ๆ นึกไปนึกมาก็เริ่มขำ
“สเป็คมึงอ่ะ.......เอามาแนะนำกูมั่งก็ได้นะเว้ย......กูไม่แกล้งมึงหรอกน่ะ” ปลาทองตาโตเอ่ยบอกและก็เห็นว่าไอ้เป้ตาหยีลุกพรวดพราดขึ้น ก่อนจะจรดปลายจมูกลงที่แก้มของปลาทองตาโตเหมือนทุกวัน
“หอมว่ะ.....”
พูดเสร็จก็ลงไปนอนต่อ....เออ เอากะแม่งดิวะ.....กูไม่พูดแล้วดีกว่า พูดไปก็ไม่เคยฟังเล้ย น่าเบื่อว่ะ
ปลาทองตาโตนิ่งเงียบไปแล้ว และมองดอกบัวในสระน้ำ ไม่ได้มีท่าทีใด ๆ อีก
ขี้เกียจพูด ไอ้เป้นะ พูดให้ตายมันก็ไม่เคยสนใจหรอก
“นก...เงียบทำไมวะ....แล้วยังไงต่อ....”
ปลาทองตาโตก้มหน้าลงไปมองคนที่ปรือตาขึ้นและจ้องมองใบหน้าของตัวเองด้วยความงง หูฝาดป่าววะ
แปลก ๆ อย่าบอกนะว่ามันฟัง
“อะไรนะ.....”
คำถามถูกเอ่ยถาม
ตามมาด้วยคำตอบ ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ฟัง
“กูฟังอยู่......พูดอะไรวะ...เงียบ ๆ หยุด ๆ กูจะฟังรู้เรื่องมั้ย”
ตลกแล้ว.....ไอ้เป้มันฟังหมดเลยเหรอที่พูดอ่ะ.....แล้วทำไมมันไม่เสือกตอบอะไรบ้างวะ ไอ้ห่านี่....
“แล้วไม่เสือกตอบมั่งล่ะ....กูพูดจนปากจะถึงรูหูอยู่แล้วไอ้สัตว์นี่....” ปลาทองตาโตบ่นงึมงำ อย่างนึกโมโห
แต่ไอ้สัตว์เป้เสือกลุกขึ้นนั่งและแตะจมูกลงที่แก้มของปลาทองตาโต ก่อนจะลงมานอนต่อ
“ตัวมึงหอมว่ะ”
โห่...........ดูมัน ดูมันทำดิ....ดูมันทำสิโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กูจาบร้า แทนที่จะตอบ มันดันหอมแก้ม.....ประสาทจะแดกกับมันจริงเว้ยยยยยยยยยยยยย
โมโห โมโหมากจนขำ ขำจนเก็บเอาไว้ไม่อยู่ ให้ทำยังไงกับมันล่ะ นอกจากนั่งขำ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ไอ้นกนั่งกุมหัว แล้วก็หัวเราะ ไม่รู้แล้ว จะให้ทำยังไง หัวเราะแม่งเลยดีกว่า
“มึงเป็นอะไรหัวเราะอยู่ได้....มีอะไรน่าขำนักหนาวะ”
เอ้อ มันตอบ...ไอ้เป้มันตอบ ขำเว้ย ที่แท้มันก็ฟัง แต่มันไม่เคยตอบแค่นั้นเอง
นึกว่าหลงบ้าพูดอยู่คนเดียว มันฟังเหรอเนี่ย ไอ้เป้มันฟัง ขำเว้ย ขำ ขำจริง ๆ
TBC
-
ตอน ทุกข์ใจ
นกมัน....มันตัวหอมนะ...เวลาอยู่ใกล้ ๆ กับมันแล้ว
ก็รู้สึกดี
ได้กอด
ได้หอมแก้ม ได้รู้สึกถึงไออุ่น แค่มันนั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย
แค่มันอยู่ข้าง ๆ กลับทำให้เคยชิน
เมื่อก่อนอะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ อยู่คนเดียวก็ได้
ไม่เคยคิดจะสนใจมันด้วยซ้ำ เพราะมันก็แค่ยืมตังค์ ยืมแล้วชิ่งไม่ค่อยคืน บ้า ๆ บอ ๆ
ยืมหนังสือสาว ๆ ไปแล้วก็เม้มเป็นของตัวเองก็บ่อยไป
พักหลัง ๆ ตัวติดกะมันจนแกะไม่ออก ไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงได้ติดมันมากขนาดนี้ ไม่อยากให้ใครแตะ
ไม่อยากให้ใครยุ่งด้วย อยากจะอยู่ใกล้มันไปนาน ๆ อยู่ด้วยกันเรื่อย ๆ
นั่งมองหน้าไอ้นกแล้วก็หลับตาลงเงียบ ๆ ใกล้ ๆ กัน แค่นั้น ก็รู้สึกเป็นสุขแล้ว
...แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เรื่องเรื่อยเปื่อยไปวัน ๆ แบบนี้ มันกลายเป็นความเคยชิน
ตอนที่ทะเลาะกัน ครั้งก่อนนั้น ชกมันไป ทำอะไรไม่ดีไปเยอะ ทำให้ไอ้นกร้องไห้
ทำให้มันเกลียด ทำให้มันโกรธ ทำไม่ดีไปตั้งเยอะ มันยังติดใจเรื่องนั้นอยู่หรือเปล่าวะ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ทำกับมันอย่างนั้นเลย จะไม่ทำให้มันเจ็บ
จะไม่ทำให้มันร้องไห้.....
เวลาไอ้นกร้องไห้แล้วเจ็บ....กลัวที่มันร้องไห้
เอาแต่คิดทบทวนไปมา ว่าทำไมถึงได้ทำกับมันแบบนั้น
ทำร้ายจิตใจ ไม่ให้มันไปไหนกับใคร เกลียดที่มันมองผู้หญิงที่มันชอบ
เกลียดทุกอย่าง ที่ทำให้มันมีความสุข แต่ก็ไม่อยากให้ไอ้นกทุกข์ใจ ไม่อยากให้มันอึดอัดใจ
อยากให้รู้สึกดี เวลาที่ได้อยู่ใกล้กัน แค่นั่งอยู่ข้าง ๆ ..นั่งเงียบ ๆ ก็มีความสุขแล้ว
แต่มันคงไม่คิดอย่างนั้น มันไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ กัน มันแค่.....แค่.....แค่....แค่เพราะคนนินทา
มันเลยจำใจต้องทำตัวติดกัน ประชดคนรอบข้าง
ประชด............ใคร ใคร
แค่เพราะว่า..........มันประชด....แค่นั้นเอง...........แต่มันจำใจ.....
ทุกวันนี้มันจำใจ....อยู่ข้าง ๆ กัน
แค่นั้นเองนี่นะ.....
ไอ้เป้ตาหยี กระชับฝ่ามือของคนที่นั่งเคียงข้าง ให้แน่นขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ แตะปลายจมูกเข้าที่ข้างแก้มของคนที่นั่งอยู่ใกล้กัน
ปลาทองตาโตเพียงแต่เหลือบสายตา มามองใบหน้าของคนที่....วันนี้มันแปลก ๆ เพี้ยน ๆ ต่างจากทุกวัน
เป็นเหี้ยอะไรของมัน..........นั่งจ้องหน้าอยู่ได้.......ประสาทแดแต่วันเลย ไอ้สัตว์เป้
"ตัวมึง..........หอมนะ.............มาก ๆ ด้วย.........จนกูกลัว.....ว่าใครจะรู้สึกเหมือนกับกู....เลยล่ะ"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยประโยคนี้ทุกวันซ้ำซาก ไม่ได้ทำให้ปลาทองตาโต ฉุกคิดอะไรเลยสักนิด
ศรีษะมนเอนซบที่ลาดไหล่เหมือนเช่นทุกวัน
แต่วันนี้........ความรู้สึกของคน ๆ เดิม กลับแตกต่างออกไป....
"ท้องอืดเหรอไอ้สัตว์.....ทำหน้าอย่างกะคนท้องอืด....กูล่ะหน่ายมึงจริง ๆ แล้วคืนนี้ไม่ไปกะใครเหรอ..."
ถามอะไร....ถามมาได้...จะให้ไปไหนกะใครกันวะ กูอยู่กับมึง มึงจะให้กูไปไหนกับใครหรือไง ไอ้เหี้ยนก
เพราะคำถาม ทำให้นึกโมโห ... ทั้งที่ปกติ น่าจะรู้สึกดีใจ ที่จะได้เยาะเย้ย แต่วันนี้กลับไม่ใช่ เป็นความรู้สึกอื่น ที่ต่างออกไป
"ถ้ากูไป...มึงจะรู้สึกยังไง...จะดีใจหรือเสียใจ..." ไอ้เป้ตาหยี จ้องตาของคนที่นั่งมองดอกบัวในสระบัว แล้วก็ดึงให้หันหน้ามาคุยกัน
"ไปก็ไปสิ....เรื่องของมึง...."
คำตอบ...เรียบเรื่อย ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา กลับทำให้ไอ้เป้นิ่วหน้า และลุกขึ้น ทันที
จ้องมองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่ง ๆ ด้วยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ ว่ากำลังรู้สึกยังไงกันแน่
รู้แต่ว่า..........โกรธไอ้นก...ทำไมวะ..จะไปไหนกับใคร ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงวะ ใบหน้าคม งอหงิก กัดฟันแน่น
ก่อนจะลุกขึ้นเดินลิ่ว ๆ จากไป ทิ้งให้ปลาทองตาโต นั่งเหม่อมองดอกบัวในสระบัวเพียงลำพัง...ด้วยความรู้สึกเหงา ๆ
"แล้วจะให้ทำยังไง...จะให้ห้ามหรือไง...ห้ามมึงก็ไปอยู่ดี...ทุกข์ของกู..คือสุขของมึง....ตอนนี้กูทุกข์เพราะมึงแล้ว....มึงคงมีความสุขมากเลยสินะ"
คำพูดเรียบเรื่อย...เอ่ยบอกตัวเอง........สมเพชตัวเอง....ที่โกรธจนแทบคลั่ง....
เมื่อรู้ว่าไอ้เป้ไปไหนกับใคร
แล้วจะทำอะไรได้......
ห้ามไป..มันก็ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว
ต่อให้ตายอยู่ตรงหน้ามัน มันก็คงไม่สนใจหรอกนะ
ฝ่ามือ....ที่ไอ้เป้เคยจับ...แก้มที่เคยหอม....
....แก้มหอมนะ...แก้มมึงหอม...
คำพูดของคนอีกคนที่ได้ฟังทุกวันจนจำได้ทุกประโยค
หอมเหรอ.......ไม่อยากให้ใครแตะเหรอ.....แต่มึงแตะใคร ๆ ก็ได้สินะ
เสียใจ.....เจ็บใจ....แค้น...แต่ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่ทำเป็นนิ่งเฉย เก็บความรู้สึกที่ก่อตัวเงียบ ๆ ภายในใจเอาไว้ ให้มันอยู่ลึกที่สุด
ปลาทองตาโต ก้มหน้าลง
และค่อย ๆ ยกขาขึ้น นั่งกอดเข่าเอาไว้แน่น
เหม่อมองดอกบัวในสระ ที่เคยมองทุกวัน
วันนี้........ไอ้เป้ก็ไปกับใคร ๆ อีกแล้ว....ไม่อยากให้ไป แต่จะให้ทำยังไง
ถ้ารู้วิธีห้ามมัน...ถ้ารู้วิธีที่จะให้มันอยู่ข้าง ๆ ถ้ารู้วิธีที่จะทำให้มันนั่งจับมือกันไว้ไปตลอด
ก็คงไม่ทุกข์ใจขนาดนี้
"ทุกข์ของกู....คือสุขของมึงใช่มั้ยเป้.......ตอนนี้กู..ทุกข์จะตายแล้ว.......มึงคงมีความสุขสุด ๆ เลยสินะ....มึงคงมีความสุขสุด ๆ เท่ากับความทุกข์ของกู"
ตาโต ๆ หลับลงอย่างช้า ๆ
กลืนเสียงสะอื้นลงคอ......
สะกดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ บอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้
แม้จะบอกตัวเองซ้ำ ๆ แต่....น้ำตา..กลับรินไหล....
"กูทุกข์ใจเพราะมึงจนจะตายอยู่แล้วเป้.........กูจะทำยังไงดี กูจะทำยังไงต่อไปดี"
TBC...
-
อ๊ากซ์ซซซซซซซซซซซซซซซซ
อ่านตามไม่ทัน
:m25:
-
ตอน น้ำตาของนก
"เมื่อคืนนี้....กู....กู...ได้สาวมาด้วยนะนก...สวย...มากเลยนะนก.....สวย..แล้วก็..ถูกใจกูมากเลยล่ะ....มึงว่า...ดีมั้ย"
น้ำเสียงแผ่ว ๆ มาพร้อมกับดวงตาที่ร้าวราญ เมื่อมองจ้องใบหน้าของคนด้านข้าง ที่นิ่งเฉย บอกตัวเองให้สะใจ บอกตัวเองว่าให้สนุกเวลา
ที่จะได้หัวเราะเยาะ บอกตัวเองให้สนุก ให้สะใจ แต่ทุกคำพูดที่พูดออกไป กลับทำให้รู้สึกปวดแปลบไปหมด ที่สุดท้ายแล้วกลับมีแต่ความเงียบ
เงียบ...ไม่มีคำตอบอะไรออกมาเลย....
เงียบ แล้วก็เงียบ แล้วก็เงียบ
"กูบอกว่า...กูได้ผู้หญิงมา.....มึงได้ยินมั้ย....ไอ้เหี้ยนก..ได้ยินกูมั้ยวะ......."
เสียงตะคอกของไอ้เป้ตาหยี ดังสนั่นเมื่อปลาทองตาโตยังคงเงียบ สุดท้ายจึงก้มลงกัดที่หลังมือของคนที่นั่งนิ่ง จนร่างนั้นถึงกับสะดุ้ง รีบดึงมือกลับ
นิ่วหน้าเพราะรู้สึกถึงความเจ็บ
"เจ็บหรือไง...มีความรู้สึกด้วยเหรอ...หูแตกหรือไง..กูบอกว่ากูได้ผู้หญิงมา..ไม่ได้ยินหรือไง...ฟังกูพูดสิโว้ย"
ไอ้เป้ตาหยี กระชากใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ให้หันมามองหน้ากันให้ชัด แต่ใบหน้าคมนั้นกลับพยายามจะสะบัดหนี ไม่ยอมให้แตะ
"หันมาสิวะ...มึงไม่ได้ยินหรือไง....หลบตาทำเหี้ยอะไร....สะใจจริง ๆ เป็นไงล่ะ...มึงไม่มีปัญญาหรอก..ไอ้โง่นก..."
พูดจาเยาะเย้ย พูดจาถากถาง พูดให้อีกคนแสดงความรู้สึก ออกมา แต่ได้รับแค่ความนิ่งเฉย
เงียบ ไม่พูด เงียบ เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ
"มึงรู้มั้ย สุดยอดเลย.....ดีใจมั้ยนก...มึงชอบหรือเปล่า...มึงคงแค้นกูล่ะสิ..ที่ทำแบบนี้ได้...แต่มึงไม่มีปัญญา"
คำพูด....สวนทางกับความคิด
ดวงตากลมโต ก้มมองต่ำลงไป ไม่สนใจจะฟัง ไม่อยากรับรู้ มันจะไปไหนกับใคร ทำอะไรที่ไหน ก็ไปเลย
จะบอกทำไม จะให้รับรู้ทำไม แค่นี้ก็เจ็บจนจะตายอยู่แล้ว
"ไอ้สัตว์นก....หูแตกหรือไงวะ...เป็นเหี้ยอะไร..วันนี้มึงเป็นอะไรวะ....เงียบทำไม...เป็นอะไร...ไม่สบายเหรอ ตัวร้อนเหรอ..เป็นอะไรวะ"
ฝ่ามืออุ่น ๆ เลื่อนขึ้นมาอังที่หน้าผากของคนที่นั่งนิ่ง ๆ ไม่แสดงท่าทางอะไรออกมา
"ตัวไม่ร้อนนี่หว่า....ปวดท้องเหรอ...หรือว่ามึงเป็นอะไร...ปวดฟันเหรอ..ไม่พูดแสดงว่าปวดฟันใช่มั้ย....หรือว่ามึงจะโกรธจนทำอะไรไม่ถูกจนเป็นบ้าไปแล้ว"
ไอ้เป้ตาหยี เดานั่นเดานี่ไปเรื่อย แต่ปลาทองตาโตกลับนิ่งเงียบ เหมือนตุ๊กตา ไม่แสดงสีหน้า ไม่แสดงความรู้สึก
จะให้พูดอะไร จะให้โวยวาย จะให้ดีใจ จะให้ร้องไห้ หรือจะให้ยิ้ม หรือจะให้หัวเราะ จะให้ทำยังไง
ปลาทองตาโตนิ่งคิดอยู่คนเดียวเงียบ ๆ
อยากพูด
อยากจะทำอะไรตามที่คิดทุก ๆ อย่าง แต่ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้ว่าจะทำยังไง
ปลายคางถูกบีบแน่น..ให้พูดบางสิ่งบางอย่าง ออกมา
แต่ปากกลับไม่ยอมขยับ
อยากพูด.....อยากบอกว่า .......อย่าไปอีกเลยได้มั้ย
อยากพูดว่า..........อยู่ด้วยกันอย่าไปกับใคร ๆ เลยได้มั้ย........
แต่ปากไม่ยอมขยับ พูดออกไปไม่ได้...ได้แต่ปล่อยให้ไอ้เป้มันบีบปลายคางเล่น
ได้แต่ปล่อยให้มันตวาด ได้แต่นั่งฟังเสียง
ได้แต่นั่งมองหน้า........อยู่ข้าง ๆ อยู่เงียบ ๆ อยู่ในเวลาที่มันอยากกอด อยากกักขังเอาไว้เล่นแก้เซ็ง
"ไอ้สัตว์นก........เป็นอะไร.....ทำไมทำหน้าอย่างนี้วะ....เป็นอะไร..เป็นอะไรมากหรือเปล่า"
ฝ่ามืออุ่น ๆ ค่อยลูบไล้ข้างแก้มที่เคยสัมผัส.....เอื้อมไปกุมมือคนที่นั่งนิ่งเงียบ และกดให้ศรีษะของปลาทองตาโต
ซบลงที่ไหล่ของตัวเอง ลูบไล้ฝ่ามืออุ่น ๆ นั้นเบา ๆ ลูบไล้เส้นผมนิ่มนั้นเบา ๆ
"ไม่เป็นไรนะนก....กูไม่รู้เลยว่าวันนี้มึงเป็นอะไร......แต่มึงต้องไม่เป็นอะไรนะ....กูอยู่ข้าง ๆ แล้วไม่เป็นไรนะนกนะ"
เสียงทุ้มนุ่ม น้ำเสียงอาทรแผ่วหวาน ยังได้ยินชัดทุกความรู้สึก
ดวงตากลมโตหรี่ปรือลง กัดริมฝีปากเอาไว้แน่น กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้.....
อย่าทำให้ไอ้เป้มันรู้....ว่ากำลังจะทนไม่ไหว
อย่าทำให้มันรู้....ว่ากำลังเป็นทุกข์อย่างถึงที่สุด....
ขออยู่เงียบ ๆ แบบนี้.....แค่เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน แค่เพียงได้สัมผัส แค่เพียงได้รับไออุ่น
แค่เพียง.........ให้อยู่ข้าง ๆ ........แค่เพียง.........แค่เพียง...........แค่เพียง...........
แค่เพียง...........
แค่เพียง..............
ความคิดหยุดนิ่ง....
ไม่คิดว่าน้ำตาจะค่อย ๆ หลั่งรินลงช้า ๆ
ไม่คิดว่าตัวเองจะร้องไห้
ไม่คิด..........ว่าจะเป็นทุกข์ได้มากขนาดนี้
ไม่เคยคิด
ไม่เคยคิดเลยจริง ๆ
TBC....
-
ลงอีกก็จิ้มอีก
เพราะนั่งรออ่านอะ
:laugh: :laugh:
-
ตอน ก็กูคิดถึงมึงอ่ะ
เมื่อเย็น เห็นไอ้นกมันทำหน้ามุ่ยแล้วยิ่งไม่เข้าใจว่าไอ้นกมันเป็นอะไรนักหนา เลยพาไปส่งที่บ้าน ตอนนั่งรถเมล์ด้วยกัน
ถามอะไร ตะคอกยังไงก็ไม่ยอมตอบ เลยกัดนิ้วมันเล่นซะเลย เห็นทำหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บ แต่ไม่ยอมร้อง
น่าโมโหมาก แต่ก็น่าสงสาร สองสามวันมานี้ ไอ้นกมันดูซึมลงไปเยอะ ดูซึม ๆ จนน่าตกใจ
ไม่โมโห ไม่โวยวาย ไม่ทำท่าทางหงุดหงิดอย่างที่อยากให้ทำ และที่สำคัญ มันไม่เคยยิ้มเลยสักวัน
เป็นอะไรมากมั้ยนะ บางครั้งเห็นมันแอบร้องไห้ แต่ว่า จะให้ทำยังไง ถึงรู้ มันก็คงไม่อยากให้รู้หรอก
ว่ามันกำลังร้องไห้อยู่ ก็ทำได้แค่ กดหัวมันให้ซบกับไหล่ แล้วก็ลูบผมไปบ้าง อยากปลอบใจ อยากรู้ว่าเป็นอะไร
แต่สองสามวันมานี้ มันก็มีแต่ความเงียบ เงียบ เหม่อ เงียบ เหม่อ มีอยู่แค่นี้ จนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้ว
ไม่เคยสนใจเคยสักนิด ไม่เคยแคร์ด้วยซ้ำว่าใครจะเป็นจะตายยังไง ใครอยากจะนินทา อยากจะคิดอะไรก็ไม่เคยสนใจ
แต่กับไอ้นก...ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับมัน ไม่อยากให้ใครแตะ ไม่อยากให้ใครมายุ่งเกี่ยวด้วย อยากเก็บเอาไว้คนเดียว
ไม่อยากให้ใครมอง ไม่อยากให้ใครมาเห็น เวลามันยิ้ม มันทำหน้าโกรธ มันง่วงนอน หรือว่า ท่าทางอะไรก็แล้วแต่
ไม่อยากให้ใครได้เห็นเลย ไม่อยากให้ใคร ๆ รู้ด้วย ว่าตัวมันหอม ทั้งเนื้อทั้งตัวนั่นแหละ แล้วแก้มมันก็นิ่ม
ไม่อยากให้ใครเห็นเลยจริง ๆ ให้ตายเถอะ
ไอ้เป้ตาหยี เบิกตากว้าง ๆ ในความมืด นอนครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น ที่รู้ว่า ไอ้คนที่กดหัวให้ซบกับไหล่มันร้องไห้
แต่ถามแล้วถามเล่า ว่าเป็นอะไร นอกจากความเงียบแล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลย
นก.........มันเป็นอะไรมากหรือเปล่านะ ใจคอไม่ดีเลย กลัวมันจะเป็นอะไรไป
โทรศัพท์ในมือถูกยกขึ้นเพ่งมองในความมืด นอนพลิกกายไปมาหลายครั้ง จนสุดท้าย ความอดทนก็สิ้นสุด
ร่างสูง ๆ ก้าวลงจากเตียงและเดินไปเปิดสวิทไฟ
ห้องที่มืดมิดกลับสว่างขึ้นในทันใด
ดวงตายิบหยีเพ่งมองที่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะกดหมายเลข ที่ต้องการติดต่อ
กดหลายครั้ง แล้วก็พบว่า เครือข่ายไม่ว่างสักที
กดจนโมโห กดจนหงุดหงิด
กดซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่อย่างนั้น ทั้งที่ ถ้าในเวลาปกติแล้ว กดโทรแค่สองครั้ง แล้วพบว่าโครงข่ายไม่ว่าง ก็กดวางแล้ว
ไม่คิดจะโทรต่อ แต่นี่มันกี่ครั้ง เข้าไปแล้ว
"แม่ง...โทรศัพท์ห่าอะไรวะ....กูล่ะหน่าย จริง ๆ เลยแม่งเอ้ย"
เสียงสบถมาพร้อมกับที่มือยังคงกดโทรศัพท์ไม่ยอมหยุด และสุดท้าย โดยไม่คาดฝัน......ปลายสายก็รับสาย
"โทรมาทำไมวะ....ไม่ไปหาสาวหรือไงมึง"
เสียงของไอ้นก....เสียงที่คุ้นเคย เสียง.....ที่อยากได้ยิน....
ไอ้เป้ตาหยี นิ่งอึ้ง ลืมคิดไปว่า กำลังจะพูดอะไรกันแน่ ได้แต่อึกอัก อึกอัก เพราะไม่รู้ว่ากำลังจะพูดอะไร
"ไอ้เหี้ยนก...คือว่าอย่างนี้นะ....กูกำลังจะฟังเพลง...เบื่อเหี้ย ๆ เลย....มึงต้องฟังเพลงที่กูเปิดนะ....ไม่งั้นกูจะเอาเพลงไปกรอกหูมึงถึงบ้านเลย
ให้มึงประสาทตายเลย...กูถึงจะมีความสุข"
ปากพูดไปแล้ว ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะพูดทำไม โทรศัพท์ยังถูกแนบกับหู
พร้อมกับที่ร่างนั้น รีบวิ่งไปค้นหาเพลงที่คิดได้ในตอนนั้น รื้อค้นจนกล่องซีดีกระจุยกระจาย เสียงของหล่นโครมคราม จนปลาทองตาโตตกใจ
"เหี้ยเอ้ย....กล่องหล่นอีก....เอ้ย แม่งร่วงแล้ว.......อ๊ะ...โธ่เว้ย"
เสียงเอะอะโวยวาย
โทรมาเอะอะโวยวาย โทรมาให้ฟังเสียงโครมคราม โทรมาให้ฟังเสียงของหล่น
เออดีนะ....โทรมารบกวนคนนอนตอนเที่ยงคืน......สมแล้วที่เห็นความทุกข์ของกูเป็นเรื่องของมึง
ไอ้เหี้ยเป้....เลวชิบหาย
ปลาทองตาโตนอนฟังเสียงของหล่น และเสียงสบถของคนที่โทรมาในความมืด อยากจะหลับตาลงนอนซะให้รู้แล้วรู้รอด
อยากจะกดวางไปเลย ให้ไอ้เป้มันบ้าของมันให้พอ
มืออีกข้างซุกลงที่ใต้หมอน และนอนตะแคงข้าง วางโทรศัพท์เอาไว้แนบหูอย่างนั้น โดยไม่คิดจะจับด้วยซ้ำ
เบื่อหน่าย เบื่อนิสัยแย่ ๆ ของคนที่โทรมา แต่ก็ตัดไม่ขาด
"เอ้ยยยยย กูเจอแล้ว.....แม่งหาตั้งนาน.....ฟังเลย ฟังเลย ไม่ฟังมึงเจอตีนกูแน่"
http://www.monrak.net/jukebox_play.php?m=294
เสียงเพลงที่ขับกล่อม เสียงเพลงที่คลอเบา ๆ เพลง อะไร เพลงบ้าอะไรของมัน
เปิดเพลงบ้าอะไรของมัน ไม่เข้าใจ จะเปิดทำไม ไม่อยากฟัง
ไม่อยากฟัง
แค่เพียงเสียงเพลงแผ่ว ๆ ดังขึ้น เสียงกุกกัก เสียงค้นหาของ กลับสงบนิ่ง มีเพียงเสียงเพลงที่ส่งผ่านมาทางโทรศัพท์เท่านั้น
ทุกสิ่ง ที่เธอเคยได้ทำ นั้นเปลี่ยนใจ ที่เคยบอบช้ำ
......................................................................
บ้าหรือไง มันยิ่งทำให้ใจบอบช้ำเข้าไปใหญ่ไม่ใช่เหรอทำแบบนี้
น้ำตาค่อยหยดลงอย่างช้า ๆ ที่ข้างแก้ม ปลาทองตาโต ขบริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงสะอื้น เอาไว้
"นก.....ได้ยินมั้ย....."
น้ำเสียงแผ่ว ๆ ที่ดังมาตามสาย
ยิ่งทำให้ปลาทองตาโต ต้องกัดฟันแน่นเข้า...เพื่อกลั้นเสียง
"อือ....."
"มึงทำอะไรอยู่ตอนนี้...นอนหรือเปล่า....เดี๋ยวอีก 15 นาทีกูไปหานะ"
รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ไอ้เป้ตาหยีรีบเอ่ยบอก ก่อนที่เพลงจะจบ
ทนไม่ไหว.........ทนคิดถึงไม่ไหว
ตอนนี้อยากเห็นหน้าจนทนไม่ไหว
อยากหอมแก้ม อยากกอด....อยากสัมผัส....ทนไม่ไหว
ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ร่างสูงนั้นรีบลุกขึ้นและเปลี่ยนเพียงเสื้อก่อนจะรีบคว้ากุญแจ และรีบวิ่งลงจากบันไดบ้านไม่สนใจว่าจะเป็นเวลากี่นาฬิกา
"มาทำไม...เหี้ยดึกป่านนี้แล้ว...จะมาหาพ่อมึงหรือไง"
เสียงด่าดังมาตามสาย แต่ไอ้เป้ตาหยี ไม่สนใจเลยสักนิด มือหนึ่งถือโทรศัพท์ แต่ขากำลังวิ่งออกมาจากบ้าน วิ่งให้เร็วที่สุด
เพื่อไปที่ป้ายรถเมล์
"อย่าเสือกได้มั้ย...กูจะไปหา...มีปัญหาหรือไง...ไอ้โง่นก"
ไม่รู้ว่าตอนนั้นอยู่ในอารมณ์ไหน รู้แต่ว่าคิดถึง ไม่ไปหาตอนนี้ ตายแน่ ๆ ทนไม่ไหวขอเห็นหน้า
ขอหอมแก้มหน่อย...แล้วค่อยกลับมานอน...ไม่งั้นคืนนี้คงนอนไม่หลับ
"กูกำลังจะขึ้นรถ....อีก 15 นาที มึงต้องมารับกูที่หน้าบ้านมึงด้วย....เข้าใจมั้ย"
โทรศัพท์ถูกกดวางไปแล้ว.....โดยที่ปลาทองตาโตต้องลุกพรวดพราดขึ้น และรีบวิ่งลงบันได ไปยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน
ชะเง้อคอคอยคนที่กำลังจะมาหา.....อีก 15 นาทีเหรอ...อีก 15 นาทีไอ้เป้มันจะมาหา....แล้ว...มันจะมาทำไมของมัน
มันจะมาทำไมวะดึกป่านนี้ รบกวนชิบหาย แม่งนิสัยเลว จะมาทำไมวะ นี่มันตีอะไรแล้ว
ไอ้เป้ ไอ้เหี้ยเป้ นิสัยไม่ดี แม่ง กูเบื่อมันจริง ๆ เลย
ภายในใจเอาแต่ด่าว่าคนที่กำลังจะมาหา แต่ใบหน้าที่เคยหม่นหมอง กลับแตกต่างจากความคิดโดยสิ้นเชิง
ตากลมโตเพ่งมองผ่านความมืดไป เฝ้าแต่ชะเง้อคอ มองหาว่าอีกฝ่ายจะมาเวลาไหน .... เวลา 15 นาที ผ่านไปอย่างช้า ๆ เหมือนกับว่านานแสนนาน
ทั้งที่ด่าไปตั้งมากมาย แต่ใบหน้ากลับยิ้ม....ยิ้มกว้าง ยิ้มอย่างดีใจ ยิ้มอย่างไม่น่าเชื่อ
"กูเบื่อจริง ๆ ต้องมาเปิดประตูต้องมายืนรอ....มาสิมึงไอ้เป้...รีบ ๆ มาซะที....ถ้าเห็นหน้ามึงนะ.......กูจะด่าให้หนำใจเลย"
TBC....
http://media.imeem.com/m/KcQZ8PNU0m
-
จิ้มด้วย จิ้มด้วย
ต้องมาอ่านพรุ่งนี้แล้วละ...
วันนี้ลุงถ่างตาจนแดงไปหมดแล้ว...
อ่ะจิ้มๆๆๆๆ
-
^
^
^
จิ้มลุงสิงห์
:laugh: :laugh:
-
โหวันนี้แนนฮึดดดดดดดดดด
อ่านตามแทบไม่ทันนนนนน
ให้กำลังใจแนนครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เป็นคู่ที่พิลึกจริงๆ :laugh:
ฮึดแล้วก็ฮึดให้สุด เอามาอีกกกกกกกกกกกกกก
-
+1 ให้เลยครับสนุกมากๆเลย
-
จุใจเชียว
อ่านแล้วกำลังจะบ้าตามนก
ฮา
-
เข้ามาอ่านอย่างจุใจ แก้เครียดได้มากทีเดียวคับ
-
:กอด1: แนน
เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ
:L1:
-
โอ้ ได้อ่านทีหลายตอนรวดเลย o7
ขอบคุณนะแนน :กอด1:
-
147 + 1 = 148
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ลุงว่าเรื่องนี้ใช้สำนวนแปลกดีนะ...
หรือว่ากำลังนิยมกัน หรือว่าเราแก่ไปแน่นะนี่
-
อ่านแล้วจาร้องไห้ :m15:
สนุกมาก
จิ้ม1 :mc4:
ขอตอนต่อไปเร็วนะคับ :oni2:
-
สุดยอดเลยค่ะ คุณแนน o13
ลงซะหน่ำใจเลย.. :m1:
แต่ยังอยากอ่านต่ออยู่นะคะ :m13:
หุหุหุหุ..
+1 ให้เป็นการขอบคุณค่ะ :pig4:
หุหุ สื่อสารกันไม่เข้าใจ คนอ่านลุ้นตัวโก่งหมดแย้ว :serius2:
-
:กอด1:>>>กอดคนโพส ไม่ค่อยได้เข้าเล้าอ่ะครับพี่แนน
ไงก็คิดถึงเน้อๆๆๆๆๆๆๆๆ....เรื่องนี้อ่านแล้วครับ
ดันเรื่องๆๆๆๆ
ดันคนโพส
-
สุดยอดเลย มาซะยาวเลย
-
สุดยอดอ่ะคับพี่แนน ร๊ากกก พี่แนนจังเรย :กอด1: :กอด1:
แล้วมาจบเอาค้างๆคา ตอนกำลังมันส์ๆๆเรยย พุ่งนี้มาต่อให้เหมือนวานนี้น้า
-
ตาแฉะเลยอะครับ 555+
ชอบจัง เลยเริ่มจะเข้าเรื่องเข้าราวแระ :m4:
-
เพื่อนๆคะ
แนนฝากทู้ก่อนนะคะ แล้วจะรีบมาต่อให้เร็วที่สุดนะคะ :m13:
ใครที่+1 มาแนนกดคืนให้แล้วนะคะ :L2:
:กอด1: แนน
เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ
:L1:
:กอด1:เจ
แนนรักเจจัง :L1:
ตอนนี้แนน :a2:
กำลังใจแนนดี ยิ้มออกแล้ว
ก่อนอื่นขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะคะ
YO DEA & mantdash สองคนนี้ชื่ออะไรค่ะ
ตามเป็นกำลังใจมาทุกตอนเลย
วันก่อนเห็มตามจิ้มแนน :laugh:
อย่าจิ้มกันแรงสิคะ แนนเจ็บ :m13:
ต้อนรับน้องใหม่ของเรื่องคะ torto & nbom_pkai :L2:
ขอบคุณทุกรีคะ :pig4: wan TARO 19NT Yakuza YO DEA mantdash เมฆาสีน้ำเงิน jay_jay singsayam HaLF333 ไต๋ Pa[R]K aaron670826 <Ju!_Ju!> watermoonj kit nbom_pkai เกียรติเกย์
happy_icekung69 kanom™khawpun torto
แล้วเพื่อนๆชื่ออะไรกันบ้างคะ
-
รับทราบคะคุณแนน...
เด๋วเฝ้าทู้ไว้ให้ ...
:a4:
-
สุดยอดเลยมาหลายตอน :mc4:
เดี๋ยวกลับไปอ่านก่อนนะ แต่ที่ดูคร่าวๆๆเค้าเริ่มขาดกันไม่ได้แล้วนะ 555555555 :laugh:
-
ตอน ความสุขของนก
"มาทำไม" ประโยคแรก ประโยคทักทายของปลาทองตาโต หลังจากเห็นหน้าคนบ้าที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาไม่รู้จักเกรงใจกันสักนิด
คนที่มายืนอยู่ตรงหน้าจ่ายเงินค่าแท็กซี่เรียบร้อย และประตูบ้านก็ถูกเปิดออก โดยมีไอ้เป้ตาหยีเดินตามเข้ามา
"มาหาพ่อกูไง....ก็มึงบอกว่าให้กูมาหาพ่อกู" เสียงตอบแสนจะกวนประสาท นั่นยิ่งทำให้ปลาทองตาโต ทำหน้าไม่ถูก จะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้ กลั้นยิ้มเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
"เอ้ย...." เสียงเรียก.....ไอ้ห่าเป้ ชื่อมีให้เรียก ไม่เสือกเรียก กูไม่ได้ชื่อเอ้ยนะ แม่งไอ้เหี้ยเป้นี่มัน...........
ปลาทองตาโตกำลังจะหันหน้าไปด่า แต่ถูกคว้าข้อมือเอาไว้ และดึงให้หันกลับมาคุยกัน ไม่ทันได้อ้าปาก ไม่ทันได้คุย กลับถูกโอบกอดเอาไว้
กอดรัดแน่น กอดจนแทบหายใจไม่ออก....ปลายจมูกโด่ง แตะลงที่หน้าผาก ระเรื่อยลงมาที่ข้างแก้ม
ฝ่ามืออุ่น ๆ ประคองใบหน้าของคนที่ยืนนิ่งด้วยความงงเอาไว้
ก่อนจะค่อยจรดริมฝีปากแตะลงที่ริมฝีปากเย็นชืด อย่างเชื่องช้า
อยากจูบ อยากกอด อยากจูบกอดให้หนำใจ ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่ที่รู้คือคิดถึงมาก
ปลายลิ้นสัมผัสแผ่ว ก่อนจะค่อยสอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปาก ที่ยินยอมตอบรับโดยง่าย
"อือ...." เสียงครางในลำคอ เสียงหวาน ๆ แผ่ว ๆ
ฝ่ามืออุ่น ประคองต้นคอของร่างนั้นเอาไว้ แนบริมฝีปากลงไปซ้ำ ๆ บดเบียดเข้าหา ไม่ยอมผละจากง่าย ๆ
หวาน หอม ตัวหอม แก้มหอม เนื้อตัว หอมหวานไปหมด
ยิ่งริมฝีปาก ยิ่งหวาน หวานซะจนไม่นึกว่าจะหอมหวานได้ขนาดนี้
"อือ..."
เป็นนาน กว่าจะค่อยผละริมฝปีปากออก และประคองร่างที่หลับตาพริ้มให้เข้ามาซุกอยู่ที่อก กอดรัดเอาไว้แนบแน่น
ก่อนจะค่อย ๆ ลูบไล้ที่เส้นผมนิ่มไปมา
จะกอด จะหอม จะไม่ปล่อยให้ใครแตะต้องได้ง่าย ๆ หรอก แบบนี้ไม่ยอม
ความเงียบ..........รอบตัวมีเพียงความเงียบ
เงียบจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ
ปลาทองตาโต ปรือตาขึ้น และแหงนหน้ามองใบหน้าของคนที่มาหาในยามดึก
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ.....ได้แต่เงียบ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่รู้สึกอบอุ่น.....ที่มีคนกอดเอาไว้ ไม่ได้รังเกียจ....ทำไม....เพราะอะไร
เรียวคิ้วขมวดมุ่น พร้อมกับความคิดที่กำลังตีกันในสมองไปมา
ไอ้เป้มาทำไม มาเพื่อมากอดเหรอ มาเพื่ออะไร ในเมื่อมาแล้วไม่พูดอะไรสักอย่าง
ไม่เข้าใจ.............ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น
"กี่โมงแล้ววะ....." ไอ้เป้ตาหยีเอ่ยถาม และก็ได้รับคำตอบกลับมา
"ประมาณตีสองแล้วมั้ง ตอนเดินลงจากบ้านมา ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว กว่าเป้จะมาอีก...ยืนรอตั้งนาน ไหนบอกว่า 15 นาที
ทำไมมาช้า"
ร่างสูง ๆ ที่กอดรัดปลาทองตาโตเอาไว้แน่น คลี่ยิ้มในความมืด ก่อนจะก้มลงมองใบหน้าของคนที่ซุกอยู่กับอก
มีตัดพ้อด้วยเว้ย ก็รถไม่มีนี่หว่า อยากมาให้เร็วอยู่หรอก แต่ไม่มีรถมานี่.....จะให้ทำยังไงวะ ว่าจะเดินมาแล้วเหมือนกันแหละ
แต่กว่าจะเดินมาถึง เช้าของอีกวันล่ะสิ ได้คิดถึงตายก่อนพอดี นี่ขนาดมาเร็วขนาดนี้แล้วนะ ยังมีการบ่นอีก
มันน่านักไอ้นก.........เดี๋ยวเหอะมึง
แล้วสุดท้าย ก็ต่างคนก็ต่างเงียบ ยืนกอดกันนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น เหมือนไม่รู้จักเบื่อหน่าย กอดกันนิ่ง ๆ ยืนอยู่อย่างนั้นเป็นนาน
ปลายจมูกโด่ง ๆ ค่อยกดลงที่เส้นผมนิ่มอย่างหยอกล้อ ก่อนจะผละออก และแตะจมูกซ้ำที่ข้างแก้มของคนที่ยืนนิ่งให้กอดให้หอมได้เหมือนทุกวัน
"หอมว่ะ....." ดวงตายิบหยีเบิกกว้างขึ้น และส่งยิ้มให้ในความมืด และก็ได้เห็นว่าร่างตรงหน้าก้มหน้านิ่ง ๆ จนต้องเชยคางให้อีกฝ่ายเงยหน้ามาสบตากัน
"กลับแล้วนะ.....ไปนอนเหอะ....จะกลับแล้ว" ร่างสูง ๆ ผละจาก แต่ถูกดึงแขนเอาไว้ ไม่ยอมให้จากไปไหน ก่อนที่ร่างตรงหน้าจะค่อยโผเข้ามากอดเอาไว้แนบแน่น
และกระซิบบอกเสียงแผ่ว
"กลับบ้านดี ๆ นะ"
แค่คำพูดเดียว แค่คำพูดเดียวที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน ปลาทองตาโตผละจากไปแล้ว โดยที่ไอ้เป้ตาหยีเดินออกจากประตูบ้านมา โดยมีใครคนหนึ่งมาปิดประตูหน้าบ้าน และมายืนส่ง
ตอนเดินออกมา
ไอ้เป้ตาเดินออกมาจากทางเดินแคบ ๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเอง เดินออกมาเรื่อย ๆ ด้วยความงง ก้าวขาเดินออกมาเรื่อย ๆ ด้วยความไม่เข้าใจ
มาทำไม มาหาไอ้นกทำไม ดึกดื่นขนาดนี้
นึกถึงริมฝีปาก
นึกถึงร่างอุ่น ๆ
นึกถึงแก้มนิ่ม ๆ หอม ๆ
ใบหน้าคมตาหยี ยิ้มกว้าง กว้างที่สุดอย่างไม่เข้าใจ ว่าจะยิ้มทำไม รู้แต่ว่ามีความสุข
ทำไมมันสุขได้ขนาดนี้วะวันนี้ แม่งบ้าแล้วกู.........มีความสุขอะไรนักหนาวะเนี่ย แค่นึกถึง แค่คิด.........โธ่เว้ย ไอ้ห่านก มึงกำลังจะทำกูเป็นบ้านะเนี่ย
ร่างสูง ๆ นั้นเดินยิ้มหน้าบานออกมาในซอยอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
พอ ๆ กับที่ปลาทองตาโต ที่กำลังเดินขึ้นบันไดบ้าน และเปิดประตูห้องนอน.....ล้มตัวลงนอน บนเตียง
คว้าหมอนข้างมากอดเอาไว้แน่น หลับตาลงอย่างช้า ๆ
ใบหน้าเครียดขรึม
ไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น
คิ้วที่ขมวดมุ่น ค่อยคลายออก เมื่อนึกถึงคนที่เพิ่งมาหาและกลับไปแล้ว พร้อมกับที่ใบหน้าเริ่มมีรอยยิ้มเจือจาง
"บ้า........อยู่ดี ๆ มาหา....ยังไม่ทันได้ด่าเสือกกลับไปแล้ว.....ไอ้บ้าเป้...ความทุกข์ของกูมันความสุขของมึงหรือไงกัน...แล้วเนี่ยกูกำลังมีความสุขแล้วมึงไม่ทุกข์ตายห่าแล้วหรือไง"
TBC...
-
:t2:จับแนนนี่ได้แล้ว อิอิ
-
:t2:จับแนนนี่ได้แล้ว อิอิ
ถ้าคนนี้ยอมให้จับเลยอ่า :m1:
รบกวนถามเพื่อนๆนิดนึงนะคะ แนนไปลงเพลงที่ใช้ประกอบในตอนที่ 24 ไว้แต่เครื่องแนนเพลงไม่ขึ้น
ไม่รู้ว่าเพื่อนๆเปิดแล้วเพลงขึ้นหรือเปล่าค่ะ รบกวนดูให้ด้วยได้ไหมค่ะ แนนจะได้ไปแก้ให้ :m13:
ใครรู้วิธีลงเพลงช่วยบอกแนนด้วยนะคะ :m13:
-
หวัดดีครับ ชื่อป็อปนะครับ อิอิ
ส่วนเรื่องเพลงผมเปิดมะได้อะครับ :a5:
ดูเหมือนจะเริ่มหวานซึ้งกันแร้วเนอะ :m1:
-
147 + 1 = 148
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
อ่านตอนนี้แล้วเขิลลลลลลลล :o8:
จะน่ารักกันไปไหน :m1:
ขอบคุณค่ะ คุณแนน :pig4:
ปล.ชื่อ มัส ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ (ขอเกาะกระทู้นี้ไปตลอดเลยน๊า :m13:)
เรื่องเพลงประกอบตอนที่ 24 ดังนะคะ..
เพราะเชียวค่ะ o13
-
รออ่านอยู่น้าครับ :bye2:
-
ขอหลาน ๆ มั่งเหอะ
อ่านแล้วเครียด
:m31: :m31:
-
:man1: ตามทันแล้วรอตอนต่อไปอยู่น่ะครับ
-
มาให้กำลังใจแฟนๆ เป็ดแดง เหมือนเดิมคร้าบ
อิอิ :m1:
-
:m4: ไม่ได้เข้าอ่าน 2 วัน แนนลงอุตลุดแบบตามอ่านกันไม่ทันเลย แต่ :pig4: มาก ๆ ครับ
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ ว่าเมื่อไหร่ 2 คนนี้ ถึงจะรู้ว่าไอ้ความรู้สึกแบบนี้ เค้าเรียกว่า ความรัก :m20:
+1 ให้แนน นะครับ :bye2:
-
^
^
^
สามรีบน ชื่ออะไรกันบ้างค่ะ
แล้วก้อยินดีที่ได้รู้จัก ป็อปกับมัสนะคะ :กอด1:
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะคะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m1:
-
ตอน ความทุกข์ใจของเป้
เอ่อ....เอาไงดี...จะ..จะ..จะ..จับมือเหมือน..เหมือน..เหมือนทุกวัน..จะแปลก..แปลก..มั้ยวะ
ไอ้เป้ตาหยี เดินอย่างเชื่องช้า เข้ามาภายในบริเวณโรงเรียน คือว่านะ ยังไงดี คืออย่างนี้แล้วกัน
ก็..แบบว่า...เอ้ยยยยยยยยย ห่าอะไรวะเนี่ย
ก็คือเมื่อคืนไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย แค่เบื่อ ๆ ก็เลยไปหาไอ้นก แค่ไม่มีสาวให้กก ก็เลยไปหาไอ้นกแค่นั้นแหละ
ไม่ได้ชอบมันนะ เฉย ๆ จะตาย แล้วก็เห็นว่ามันน่ากอด แล้วก็น่าหอม แล้วก็...........ก็....ก็....
แค่...ปาก...มัน..มัน..มันน่าจูบ...ก็แค่เผลอจูบไป..
แล้วก็.........เผลอยิ้ม.........แล้วก็เผลอ........มีความสุข
แล้วก็เผลอ...เห็นว่าไอ้นกมันน่ารักขึ้นทุกวัน ทุกวัน แล้วก็อยากอยู่ใกล้กับมันทุกวัน
แค่นั้นแหละ.........โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำหน้าไม่ถูกโว้ยยยยยยยยยยย
ร่างสูง ๆ มองซ้ายมองขวา ดวงตายิบหยี มองไปเรื่อย ๆ เดินไปหยุดที่เก่า เวลาเดิม
แล้วก็ได้เห็น........คนที่ทำให้ใจสั่น ถึงขั้นนอนไม่หลับทั้งคืน
กำลังนั่งเหม่อมองดอกบัวในสระบัวเหมือนทุกวัน
กูจะเป็นบ้าตายแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย
สุดยอดของความน่ารักเล้ยยยยยยยยยยย
เอาไงดีวะ.........เดินไปหา...แล้วก็นั่ง...แล้วก็หอมแก้ม
แล้วก็จับมือ.......แล้วก็หนุนตักเหมือนทุกวัน......ดีมั้ยวะ
การเรียงลำดับความคิดในสมอง ยิ่งปั่นป่วน เข้าไปใหญ่ เมื่อขาไม่ยอมก้าวเข้าไปหา
แต่กำลังก้าวหนี.......
กูจะเป็นบ้าตายแล้ว
ไอ้เหี้ยนก.......ใครจ้างมันวะ ใครจ้างมันให้มาทำหน้าน่ารักแบบนี้วะเนี่ย โว้ยยยยยยยยยยย
หัวใจของไอ้เป้ตาหยี สั่นระรัว เหงื่อเริ่มซึมที่ฝ่ามือ....หน้าเริ่มแดง แล้วก็ซีด แล้วก็แดง
สลับไปสลับมาอยู่อย่างนั้น อาการเริ่มหนักขึ้นทุกที ทุกที
จะเดินเข้าไปหา แต่ขาดันจะเดินถอยหลัง จนเมื่อคนที่นั่งมองดอกบัวในสระบัว หันหน้ามามอง
ก่อนจะเอียงคอน้อย ๆ และค่อย ๆ คลี่ยิ้ม ดวงตากลมโต พราวระยับ ภายใต้ แสงอาทิตย์อ่อน ๆ ยามเช้า
ริมฝีปาก สีแดงสด ค่อยขยับ พูดบางสิ่งบางอย่าง แต่ไอ้เป้ตอนนี้ ฟังอะไรไม่รู้เรื่อง
หูอื้อ ตาลาย คล้ายจะเป็นลม ไม่มียาหม่องถ้วยทองมาบำบัดความวิงเวียน
ขาที่เคยก้าวเดินถอยหลัง กลับก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ปานสายฟ้า
ก่อนจะกระชากแขนของคนที่นั่งนิ่งอยู่ ให้ลุกขึ้น และพาวิ่ง มายังข้างมุมตึก
ไม่ต้องรอให้เสียเวลา
ใบหน้าเนียนขาว ถูกประคองด้วยฝ่ามืออุ่น ๆ
ริมฝีปากที่กำลังจะอ้าปากพูด กลับถูกทาบประกบแนบแน่น
จากริมฝีปากบาง ร้อนรุ่ม ที่ทาบทับลงมาอย่างรุนแรง และเรียกร้อง
ปลายลิ้นร้อน สอดเข้าภายในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัด พัวพัน อย่างไม่ให้ตั้งตัว
ลมหายใจหอบหนัก จนปลาทองตาโตรู้สึก
ฝ่ามืออุ่น ๆ อีกข้าง ลากไล้ไปมา ที่แผ่นหลัง ก่อนจะค่อยสอดเข้าไปภายในเสื้อ
ลากไล้สัมผัสกับแผ่นหลังเนียนกว้าง
กระชากเอวบางให้แนบชิดอยู่กับตัว
"อือ....อือ" น้ำเสียงครางเครือสั่นไหว แผ่วหวิวในความรู้สึก
เป็นนาน นาน จนไม่รู้ว่านานแค่ไหน กว่าที่ริมฝีปาก ร้อนรุ่มนั้นจะผละจาก
และแตะหน้าผาก เข้ากับหน้าผากมน ของอีกคน ที่แทบยืนไม่อยู่
ต้องอาศัยจับยึดชายเสื้อของคนที่เป็นบ้า ตั้งแต่เช้า เอาไว้แน่น
ไม่มีคำพูด นอกจากเสียงหอบหายใจหนัก ๆ
ปลาทองตาโต เอนซบอยู่กับไหล่ของไอ้เป้ ตาหยี ที่กอดรัดร่างเอาไว้แนบแน่น
บ้า.........ตอนนี้....กำลังเป็นบ้า.......บ้าไอ้นก........คลั่งไอ้นก.......
นกมันน่ารัก...........ตอนนี้หน้ามันแดง........ตาโต ๆ ไหวระริก.....
ริมฝีปากแสนหวานขบเม้มเป็นเส้นตรง....และเอนซบอยู่ที่ไหล่
อุ่น หอม....น่ารัก....น่ารักจนอดใจไม่ไหว ต้องก้มลงแตะปลายจมูกที่แก้มเนียนใสนั้นซ้ำอีกครั้ง
และยิ่งได้รู้ว่าทั้งหอม ทั้งหวาน.........จนแทบจะทำให้คลั่งตาย
"เย็นนี้...ไปดูหนังกันนะ"
คำชวน.......เสียงแผ่ว ๆ นุ่ม ๆ ที่เอ่ยบอก ทำให้ปลาทองตาโต หลับตาลงอย่างช้า ๆ ใบหน้าเนียนขาว ระบายรอยยิ้มสดใส
ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ
"อือ"
ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาอีก นอกจากความรู้สึกแสนหวาน ที่ต่างถ่ายทอดให้กัน
ฝ่ามืออุ่น ๆ ค่อยเคลื่อนลงแตะที่ฝ่ามือเย็นชื้น ก่อนจะค่อย ๆ เกาะกุม และกระชับฝ่ามือเอาไว้แนบแน่น
ออกแรงเพียงนิด ก็จูงมือของปลาทองตาโตให้เดินตามได้ง่าย ๆ
ไม่มีการมองหน้ากันด้วยซ้ำ ว่าตอนนี้ อีกฝ่ายทำหน้ายังไง
รู้แต่ว่า ไม่กล้ามอง แล้วก็ไม่กล้าให้มอง เพราะว่า เขิน
เขินจนไม่กล้าสบตากัน........ได้แต่เดินจูงมือกันอย่างนั้น
"ความสุขของกู....เป็นความทุกข์ของมึงนะนก......ตอนนี้...กูกำลังทุกข์ใจเพราะมึงมากเลย....มึงจะทำให้กูบ้านะเนี่ย....มึงคงมีความสุขมากเลยล่ะสิ"
คำถามที่เอ่ยถาม เหมือนจงใจกลั่นแกล้ง แต่กลับเป็นการหยอกล้ออยู่ในที ทำให้ปลาทองตาโตถึงกับยิ้มกว้าง
และตอบออกไป
"กูไม่รู้หรอก....มึงคงทุกข์มากเลยล่ะสิ...แต่กู...มีความสุขจะตาย....มึงทุกข์บ้างก็ดี..สมน้ำหน้ามึง"
การตอบกลับ แทนที่จะทำให้โมโห กลับทำให้ไอ้เป้ตาหยียิ้มกว้าง ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง
ก่อนจะหันไปมองใบหน้าของคนที่ตัวเองกำลังจูงมือให้เดินตาม และก็ได้เห็นว่าไอ้นกมันทำหน้าตาได้น่ารักขนาดไหน
"ก็มีแค่มึง....ที่ทำให้กูมีความทุกข์ได้มากขนาดนี้ไงล่ะ...ไอ้นก....ตอนนี้กูไม่ได้คิดอะไรนี่...กูยอมทุกข์เพราะมึงมั่งก็ได้วะ"
TBC...
-
^
ตามมาจิ้มพี่แนน อ่ะ
พี่ แนน ค๊า ขอกอดหน่อยค่ะ รักพี่แนนมากมายเรยย :กอด1: :กอด1:
มานชักจะเริ่มหวาน ขึ้นเรื่อยๆแร้วอ่ะค่ะ
อุ๊ย รอบทแบบนี้มานานแสนนานเรยนะค่ะ
ลงเพิ่มซักตอน สองตอนหนู หนมเค้กก้อพร้อมอ่านค่ะ อิอิ
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
โอ้น่ารักมากเลยอ่าตอนนี้
ชวนไปดูหนังหรือเล่นหนังซะเองละเนี่ย :m12:
ชักสงสัยอยุ่น้าครับ อิอิ
-
อ่านแล้วรู้สึกน่ารัก ตื่นเต้นแบบรักสมัยแรกๆ แหะ
(พูดซะแก่ :laugh:)
อยากอ่านต่อออออ
แนนมาลงด่วนนนนนนนนนนนน
-
:m1:
ขอให้รักกันนานๆ นะครับ
-
เหอๆ
อ่านไปก็มีความสุขไป
มาลงต่อเร็วนร้า
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะ
ให้ +1 เลย
คู่นี้มันน่ารักเนอะ
บ้าดี
อ่านตอนแรกๆแทบบ้าตาม
ตอนหลังนี่เริ่มหวานแระ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
แอร๊ยยยยยยยย มีชวนดูหนัง...แล้วต่อด้วยรัยอ่ะ
-
ชอบปรัชญาช่างกลฯ ทุกคู่เลย
คู่นก เป้ ก้อฮาๆ บ้าๆดี :laugh:
ตอนหลังแอบหวาน :o8:
+1เป็นกำลังใจให้ nana lonely โพสด้วยค่ะ :L2:
-
:m23:แนะนำตัวกับแนน ก็ได้ ผมก็ชื่อวัน นั้นแหละครับ wan ใช่เลย ไม่ผิด :t2: :bye2:
-
:serius2: :serius2:
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานไปชิมิ
และแล้วเป้ก็เข้าใจตัวเองซะที
:jul3: :jul3:
-
โหยย กิสสสสสสสสส.. :m3: :m3: :m3: :m3:
หวานโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1: :m1: :m1: :m1:
นกน่ารักจังงิ น้องนกของพี่เป้ :m3::m3::m3:
ขอบคุณแนนค่ะ :pig4:
-
:n1:
ขอดิบๆเถื่อนๆ เคี้ยวกุ้งแห้งไป ทำหน้าโหดๆใส่กัน
อ่านไป :a5: อะไรวะ มันจะหวานกันขนาดนี้เชียว
หง่ะ :laugh:
:pig4:
:กอด1:
:L2:
-
:m4: อ่านแล้วแฮปปี้
-
เบาหวานขึ้นตาละ
-
อ่านไปยิ้มไป
หรือเราจะเป็นบ้า
ว่าแล้วก็ออกไปหาเด็กอาชีวะมากินบ้างดีกว่า
อิอิ
อิเจ้ :t2:
-
ตามหาคู่นี้มานาน
ได้อ่านซะที :m4:
+ ให้เลยค่ะนู๋แนน :กอด1:
-
พึ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกครับรวดเดียวจบเลย :m1: สนุกมากๆรีบมาต่อเร็วๆนะครับเป็นกำลังใจให้นะครับผม :L2:
-
รีบๆมาเลย
ชอบมากมายเรื่องนี้
เอิ๊กๆ
:oni2: :oni2:
-
kanom™cakeจ๊ะ จิ้มเบาๆน๊า แนนเจ็บ :m13:
mantdash ถ้านกกับเป้ไม่เล่นหนัง ป็อบจะเล่นเองก้อได้น๊า แนนจะเกาะขอบจอดู :laugh:
Pa[R]K กำลังจะลงจ้าพากย์ ใจร่มๆนิดส์นึง ว่าแต่รักสมัยแรกๆของพากย์เนี่ยใครเหรอ :m12:
Bg LoVe NT ดูหนังแล้วต่อด้วยอะรัยดีหล่ะ ต่อด้วย....ดีป่ะ o18
wan หวัดดีคะ วัน :a11:
menano ไม่นานเท่าไหร่เอง แค่เกือบจะจบแล้วค่ะ :laugh:
HaLF333 น้องนกของพี่เป้ แล้วมัสของใคร o3
christiyaturnm ตอนนี้ความหวานกำลังระบาดคะ ต้องทำใจ :เฮ้อ:
oaw_eang เจ้สองคะ กินเด็กอาชีวะคนเดียวไม่แบ่ง ระวังติดคอนะคะ :m10:
osaru ที่ไหนไม่มีลง ที่เล้าจัดให้ได้ค่ะ :laugh:
ขอบคุณทุกรีนะคะ :pig4:
kanom™cake kit mantdash Pa[R]K YO DEA G-NaF Bg LoVe NT moonlight wan
menano HaLF333 christiyaturnm watermoonj happy_icekung69 oaw_eang osaru
three premkoe
ใครที่ +1 มา แนนกดบวกคืนให้แล้วนะคะ :L2:
-
ตอน คนบ้ามันรำคาญกัน
มือยังจับกันอยู่ ยืนก็ใกล้กันแค่นี้
แต่ใจไปอยู่ที่ไหนกันแน่ มืออุ่น ความรู้สึกที่ได้คือความอบอุ่น
แต่ใจ....ทำไมรู้สึกว่ากำลังจะกลายเป็นน้ำแข็ง
หนาว
หนาว
หนาว
ถ้าไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดก็คงดี
ใบหน้าของปลาทองตาโตเรียบเฉย ไม่แสดงท่าทางอะไรออกมา ไม่พูดไม่ยิ้ม ไม่โวยวาย
ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ
ยืนเฉย ๆ
ยืนเพื่อทำหน้าไร้ความรู้สึก ในขณะที่คนที่กุมมือเอาไว้
กำลังยิ้มระรื่น พูดคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง
หน้าลูกครึ่ง สเป็คของไอ้เป้นี่
สวย
ถูกใจไปหมดทุกอย่าง
แล้วมาจับมือเอาไว้ทำไม จะฆ่ากันทั้งเป็นหรือไงกัน
"งั้น..เป้ไปก่อนนะ...พอดีน้องชายเป้..อยากดูหนัง เป้เลยพามา เดี๋ยวยังไงวันหลังเราไปเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ"
อยากดูหนังงั้นเหรอ ใครอยากดูหนังกัน
ไม่ได้อยากดูหนังสักนิด
แค่คิดว่าจะได้มาเที่ยวด้วยกัน ก็ดีใจ แล้วต้องกลายสภาพมาเป็นน้องชายงั้นเหรอ
ดีนะ
สนุกดี
เล่นพี่น้องกันสนุกดี
สนุกตายล่ะ
หญิงสาวผละจากไปแล้ว
และไอ้เป้ตาหยียังไม่หุบยิ้ม ก่อนจะค่อยหันมามองใบหน้าเรียบเฉยของคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
"เป็นอะไรวะ....เป็นอะไรขึ้นมาอีก .. เอาใจยากจริง ๆ เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวโกรธ แล้วนี่โกรธเรื่องอะไรอีก ทำหน้าแบบนี้ ไม่ต้องบอกหรอกนะ
ว่าไม่โกรธ แล้วเป็นอะไรโกรธอะไรก็ว่ามา..ทำหน้าแบบนี้มันอึดอัดใจนะรู้มั้ย"
อึดอัดใจ
อ๋อ...........ไม่โวยวาย ไม่โมโห
ทำให้อึดอัดใจ
ทำหน้าเฉย ๆ แบบนี้ ทำให้อึดอัดใจเหรอ
แล้วจะให้ทำยังไง ยิ้มเหรอ หัวเราะ ดีใจ เลยดีมั้ย
ใบหน้าเรียบเฉย ค่อยคลี่ยิ้ม ออก ยิ้มแบบฝืน ๆ
ยิ้มแล้วนี่ไง ยิ้มแล้ว จะเอายังไงอีก จะทำให้เดี๋ยวนี้แหละ
"อย่ามาประชดได้มั้ยวะไอ้นก.....มึงไม่พอใจยิ้มก็ไม่ต้องมาทำเป็นยิ้มหรอก..เสียอารมณ์ชิบหายเลยว่ะ"
อ๋อ......พอยิ้มแล้วเสียอารมณ์ใช่มั้ย
ตลกจังเลย
เวลายิ้มแล้วเสียอารมณ์ เวลาทำหน้าเฉย ก็หาว่าโกรธ แล้วจะให้ทำยังไง จะให้ทำหน้ายังไงก็บอกมาซะทีสิ จะได้ทำตัวถูก
ทุกอย่างที่คิด แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ กำลังจะอ้าปากพูด
แต่ไอ้เป้ตาหยีกลับยิ้มกว้าง และแตะฝ่ามือเข้าที่ศรีษะของคนที่กำลังโมโห แล้วก็ส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
"คงหิวล่ะสิ.......กินข้าวกันก่อนนะ....เดี๋ยวไปดูหนังกัน.....มึงอยากกินอะไรล่ะ...กินราเม็งมั้ย....แต่ไม่มีราเม็งกุ้งแห้ง
กูอยากกินกุ้งแห้ง.....มึงบอกให้เลิกกินกูเลยเซ็ง......เบื่อข้าวจะแย่แล้ว...งั้นกินราเม็งกันนะ"
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอก ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง
จูงมือ ..................น้องชายฝาแฝด........................อย่างที่คนอื่น ๆ เข้าใจกัน
เดินว่อนไปทั่ว
ไม่ได้ถามเลยสักนิด ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกยังไง
โมโห โกรธ กำลังจะด่า กำลังจะเดินหนี แต่คนที่เดินหัวเราะไปเรื่อยเปื่อย กลับทำให้หยุดความคิดลงฉับพลัน
เป็นแบบนี้
เป็นแบบนี้อีกแล้ว
พอทำท่าจะโมโหใส่ ไอ้เป้มันก็มาทำดีด้วยอีก แล้วจะให้ทำยังไง
จะโมโห ก็หายโมโหอีกแล้ว
ไอ้เป้..........ไอ้บ้าเป้.............นิสัยเสีย........จะทำยังไงกับมันดีนะ
"นก......กูเบื่อหน่ายมึงจังเล้ย.........ต้องมามีภาระไปไหนคนเดียวก็ไม่ได้ .......... เซ็งจริง ๆ ต้องเดินกับมึงเนี่ย
เออ..........ราเม็งอะไรดี....มึงคิดหรือยัง.....แล้วหนังล่ะมึงจะดูเรื่องอะไร......แล้ว......................................."
พูดคำด่าคำ
พูดคำก็หาเรื่องอีกหนึ่งคำ
พอเริ่มรู้สึกโมโหขึ้นมา กลับโดนกอดแน่น
พอเริ่มโมโห กลับโดนหอมแก้ม
พอเริ่มโมโห ไอ้คนที่จูงมือกลับหันหน้ามายิ้มให้
แล้วจะให้ทำยังไง..........แล้วแบบนี้จะให้ทำยังไงดี นอกจากปล่อยเลยตามเลยไป ก็เท่านั้น
"เบื่อเหมือนกัน.........รำคาญเหมือนกันแหละ......นึกว่าอยากเดินกับมึงนักหรือไง......กูมีบัตรลดตั๋วหนังสองที่นั่งด้วย...เอาบัตรกูไปเป็นส่วนลด
ก็ดีเหมือนกัน ประหยัดไปได้อีกหน่อย......เนอะ"
TBC....
-
มันน่าน้อยใจแทนนายนกจริงๆ
ปล. อยากอ่านต่อครับ ชอบเรื่องนี้ทุกภาคเลย :m1:
-
เหนื่อยแทน
:laugh:พ่อแง่พ่องอนกันจัง
-
ง่ะ
เป้ มัยทำงี้ กะลังหวานอยู่ดีๆ
แล้วยังงี้ หลังจากดูหนังแล้วจะได้....มั๊ยอ่ะ :o8:
-
:m1:
-
:t4:.............
-
เค้าขอโต๊ดนะตะเอง :m15:
เมื่อวานอาบน้ำเสดแล้วหลับตาบไปเลย
ตื่นมาอีกทีคอมเปิดค้าง :o12: ปล่อยให้แนนนี่ร๊อรอ
ไ่ม่โกดนะตะเอง :กอด1:
ปล.ๆๆๆ ได้ของละ เย้ๆๆๆ
จะบอกว่ามาถึงวันที่ 6 แต่ว่าหอไม่มีใครอยู่ เด๋วพรุ่งนี้ไปเอาของก่อน :c5:
จุ๊บๆๆๆ ฝันดีน้าาาาาาาาาา
-
งอนๆง้อๆ :n1:
:m1:
-
เหอๆ ขัดแย้งในอารมณ์มากเลยนะครับ บทนี้
ว่าแต่จะให้ผมเล่นหนังอะไรอะ ไม่เอานะผมอาย :o8:
5555+
-
154 + 1 = 155
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
น่ารักสุดสุดไปเลยครับ
-
มันจะได้รักกันอีตอนไหนเนี้ย :a5:
-
ไรว้า หวานกันยังไม่ข้ามวันเลย ไอ้เป้ก็กวน...ซะล่ะ :m16: น่าหมั่นไส้แทนนกจริงๆๆ อย่างนี้ต้องมีเอาคืนไม่ให้มันถูกตัวเลยนะ
-
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เมื่อไหร่จะได้กันซักที
o12 o12
-
ชักมีหึง มีงอน นะน้องนก :m12:
เอาคืนมั่งจิ ให้เป้หึงซะบ้าง คนอ่าจะได้มีเฮ :laugh:
ปล.แนนจ๋า มัสยังม่ายยมีเจ้าของง่ะ :sad2:
กะจะเกาะคานสิงเล้าตามกระทู้แนนอยู่งี้อ่ะ :jul3:
-
พี่ค้าบบบบบบบ :oni1:
ตอนหน้าช่วยแต่งให้ไอพี่เป้หึงพี่นกหน่อยจาได้มั้นค้าบบบบบบบบ :oni3:
ถ้าไม่ได้ก้อไม่เปงไร :sad2:
แต่ถ้าได้จะขอบคุนมากเลยค้าบบบบบบบบ(ช่วยตอบสนองผมหน่อยเหอะ) :oni2:
-
นกแกล้งเป้มั่งสิ
เอาให้โดนจังไปเลย
-
อ่ะนะ แหม่ มะได้เข้ามานาน ระ
เริ่มจา หึงหวงกานได้แล้วหรอค่ะ
แหม่ เอาคืนสิ นก เอาใจช่วยนะ
เมื่อไหร่ จา ลงรอย เข้าห้องกันซะที ล่ะค่ะ อิอิ
-
Mp_qM Happy Birthday na ka :HBD1: อวยพรล่วงหน้า ขอให้มีความสุขและมีแต่สิ่งดีๆก้าวเข้ามาในชีวิตนะคะ :L2:
aspirinkub ไม่ใช่แค่น่าน้อยใจอย่างเดียวหรอก น่าโมโห :m16:ด้วยว่าป่าว
christiyaturnm ท่าทางเราจะต้องลุ้นจนเหนื่อยกันไปอีกพักนึงแหละ :เฮ้อ:
Bg LoVe NT หลังจากดูหนังแล้วจะได้....มั๊ย ต้องรอดูกันต่อไป :t2:
jay_jay :จุ๊บๆ: :กอด1:
moonlight :n1:
mantdash ป็อบอายเจงงงเหรอ :m12:
three ต้องติดตามไปเรื่อยๆจ้า ว่าจะแฮปปี้ตอนหนายยย :m1:
torto รอเป้โดนนกเอาคืนอยู่เหมือนกัน งั้นมารอด้วยกันเอาป่ะ :a4:
TARO ทาโร่ รอดูฉาก :oo1: อยู่เหรอ งั้นรอต่อไป :laugh:
HaLF333 ได้เลยจ้ามัส งั้นมาอยู่เป็นเพื่อนกันเนอะ :jul3:
nbom_pkai แนนไม่ได้แต่งเองจ้า ส่วนเรื่องที่เป้จะหึงนกนั้น อันนี้ต้องรออ่านเองจ้า : 222222:
premkoe มีแต่คนอยากเห็นเป้โดนนกเอาคืน ท่าทางเป้จะงานเข้า :laugh3:
o15 aspirinkub christiyaturnm Bg LoVe NT YO DEA เมฆาสีน้ำเงิน jay_jay moonlight
mantdash kit Mp_qM three torto happy_icekung69 TARO HaLF333 nbom_pkai
premkoe kanom™puifai
ใครที่ +1 ให้แนนมา แนนบวกคืนแล้วนะคะ :L2:
-
ตอน คลุ้มคลั่ง
อะไรที่จะทำให้แยกจากกันได้นะ
ความหึงหวง เท่ากับศูนย์ ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น
ความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของงั้นเหรอ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิดทำไมจะต้องสนใจด้วย
แล้วอะไรล่ะ ที่จะตัดขาดคนสองคนออกจากกัน...........
ในเมื่อโกรธกันแล้ว ทะเลาะกันแล้ว แต่สุดท้าย ก็กลับมาตัวติดกันเหมือนเดิม ทั้งในเวลาที่ดีกัน และโกรธกัน
แล้วอะไร ที่เป็นเกลียวเชือกมัดคนสองคนที่ไม่ควรอยู่ใกล้ชิดกัน ให้อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาอย่างนี้
เพราะโดนล้อ เพราะประชด
หรือว่ามันเพราะอะไรกันแน่............เฝ้าหาคำตอบเท่าไหร่ก็ไม่ได้คำตอบสักที
ไอ้เป้มันมีคนอื่น ๆ นับไม่ถ้วน ทำให้เสียใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
มันไม่เคยสนใจ ไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำ ว่าจะทำให้เจ็บปวดมากแค่ไหน มันไม่เคยหันกลับมามองเลยสักนิด
เลว ไอ้เป้มันเลว เกลียดมัน โกรธมัน ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย อยากหนีจากมันให้ไกล ๆ
เกลียดไอ้เป้ เกลียด มันมาก
ความคิดไหลเรื่อย พร้อมกับความหงุดหงิดโมโหเริ่มปะทุ
............ความหึงหวงงั้นเหรอ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ทำไมต้องหึงต้องหวง ด้วย
บ้าน่ะ ตลกแล้วแบบนี้
แล้ว.............มันประหลาดนี่หว่า ผู้ชายกับผู้ชายกอดกัน มันก็ปกติ แค่กอด แค่หอมแก้มเล่น สนุก ๆ หยอกล้อกัน
แต่.........จูบ............ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ ทำไม........
ปลาทองตาโต ครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เฝ้าหาคำตอบให้กับตัวเอง แต่ความคิดที่น่าขยะแขยง กลับผุดวาบขึ้นในสมอง
ร่างที่เอนซบอยู่ที่ไหล่ ฝ่ามือที่ยังเกาะกุมกันแน่น
ถึงจะบอกว่าประชดใคร ๆ แต่แบบนี้........มันผิดปกตินี่นา
มันผิดปกติมานานแล้ว
แต่เพิ่งรู้ตัวว่ามันเป็นเรื่องผิด ก็วันนี้
ทำไม..........ถึงเพิ่งรู้ตัว
ทำไม........
ตอนนี้กำลังทำเรื่องวิปริตอยู่ไม่ใช่เหรอ เรื่องทุเรศ เรื่องที่ใคร ๆ เขาก็สมเพช ไม่ได้แล้ว
จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
"เป้...ปล่อยมือกูนะ.....มึงจับมือกูมาครึ่งปีแล้ว.........กูอยู่กับมึงมาครึ่งปีแล้ว.......กูขาดผู้หญิงมาครึ่งปีแล้ว
แล้วกูก็เป็นทุกข์เพราะมึงมามากพอแล้ว.......เมื่อไหร่....มึงจะปล่อยกูไปซะที"
ฝ่ามือที่เคยกุมแน่น กำลังถูกสะบัดหนี โดยไม่เปิดโอกาสให้ไอ้เป้ตาหยีที่กำลังมีความสุขได้ตั้งตัว
เกิดอะไรขึ้น....ไม่เข้าใจ กำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"นก.....มึงเป็นอะไรวะ...อยู่ดี ๆ ก็โวยวาย มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย"
ไม่มีคำตอบ นอกจากมือที่ถูกแกะออก และร่างที่เคยได้กอดรัดแน่น กำลังพยายามผละหนี
"มึงหวงกูมั้ย" คำถามมาพร้อมกับที่ปลาทองตาโต พยายามดิ้นรน ออกห่างจากคนที่ไม่ยอมปล่อย ให้เป็นอิสระ
"ไม่....ทำไมกูต้องหวงมึงด้วย....ในเมื่อมึงเป็นของกูนะไอ้นก...เฮ้ย อย่าดิ้นสิวะ...เป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ย"
ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่า อะไรบางอย่างภายในใจ ที่เหมือนคลื่นที่อยู่ใต้น้ำ
เคยสงบนิ่งมาตลอด
แต่วันนี้กลับปะทุขึ้นมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย และกำลังซัดสาดโถมกระหน่ำโดยไม่ให้ตั้งตัว
บางสิ่งบางอย่าง ที่จิตใต้สำนึกเก็บกดเอาไว้ เนิ่นนาน ความเจ็บช้ำ ซ้ำ ๆ ที่ถูกกดไว้กำลังแตกร้าว
"มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกู....มึงไม่ได้เป็น.........ไอ้บ้า....ปล่อยกูนะ...กูเกลียดมึง...ตอนนี้กูเกลียดมึง...ไปไกล ๆ เดี๋ยวนี้
ไปเดี๋ยวนี้นะ...ออกไปให้ห่าง....ออกไป...อย่ามาจับตัวกูนะ...โว้ยยยยยยยยยยยย ปล่อยสิวะ ไอ้เป้ กูเกลียดมึง
ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยย"
นกมันเป็นอะไร........นก.....นกมันเป็นอะไร............มันกำลังคลั่ง
ทำไม เกิดอะไรขึ้น ทำไม.....นก...ไอ้นก....เป็นอะไรกัน
กำปั้นที่กำแน่น ถูกเหวี่ยงเข้าที่ใบหน้าของคนที่เข้ามากอดรัดเอาไว้
ไม่มีสติ เหมือนกำลังโดนตอบโต้โดยไม่รู้ตัว
หน้ามืดไปหมด.....อยากหนี....ทำไมถึงเป็นแบบนี้.........อยากหนีให้ไกล ๆ
หนีความเครียด
หนีความกดดัน
หนีความทุกข์ทางใจ
"ปล่อยยยยยยยยยยยยยยย กู ไอ้เป้.......ปล่อยยยยยยยยยยยย "
สองร่างที่กำลังกอดรัด และแลกหมัดกัน ทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต้องเหลียวมองและวิ่งหนีด้วยความตกใจ
ไอ้เป้ตาหยี ทั้งดึงทั้งรั้ง ร่างของคนที่เหมือนขาดสติ และพร้อมจะทำลายทุกอย่าง ให้เดินตาม
ทุ่มเทแรงกายทั้งหมดที่มี ทั้งดึงทั้งลาก ให้ออกจากบริเวณ ที่มีผู้คนสนใจหยุดมอง
แต่กลับกลายเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้คนที่กำลังคลุ้มคลั่ง ได้สติ
สุดท้าย
ต้องกำหมัดแน่น และซัดเข้าที่ใบหน้าของปลาทองตาโต จนร่างนั้นเซถลา
ใบหน้าแหงนเงยไปตามแรงที่กระแทกเข้าที่ใบหน้า
ร่างนั้นถึงได้หยุดนิ่ง......ถึงเพิ่งรู้สึกตัว
"เป็นห่าอะไรวะ.........ไอ้เหี้ยแม่งอยู่ดี ๆ ก็คลั่ง อยู่ดี ๆ ก็โมโห อยู่ดี ๆ ก็คุ้มดีคุ้มร้าย........มึงเป็นบ้าหรือไงวะไอ้นก"
เสียงตะคอก........เสียงของใคร
ดวงตากลมโตหันกลับมามองคนที่ยืนหอบเหนื่อยอยู่ตรงหน้า เจ็บ เริ่มรู้สึกเจ็บ เจ็บร้าวไปหมดทั้งใบหน้า
"มองอะไรวะ........จะมุงเหี้ยอะไรนักหนา...ไม่เคยเห็นผัวเมียตีกันหรือไงวะ"
ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง และหันไปตะคอกคนที่เดินผ่านไปผ่านมาและเริ่มซุบซิบนินทา ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ต่างฝ่ายต่างยืนหอบเหนื่อย......ก่อนที่ไอ้เป้ตาหยี จะรีบเดินเข้าไปจูงมือคนที่ยืนนิ่งให้เดินตาม
พามายืนที่ป้ายรถเมล์ และโบกแท็กซี่เพื่อจะยัดคนบ้าเข้าไปในรถด้วยความหงุดหงิดโมโห
ต่างฝ่ายต่างนิ่ง ต่างฝ่ายต่างเงียบ
หลังจากบอกทาง คนขับเรียบร้อยแล้ว
ปลาทองตาโต หันไปมองที่นอกหน้าต่าง
ทบทวนถึงเรื่องเมื่อไม่กี่นาทีก่อน.........เหมือนกับน็อตในหัวมันหลุดออกไปอย่างฉับพลัน
ทำอะไรไปโดยไม่ทันคิด อยู่ดี ๆ ก็โมโหขึ้นมา โมโหแบบสุด ๆ จนหยุดไม่ได้
โมโหแบบไม่มีเหตุผล จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังโมโห
โมโหซะจน............
"นก....ร้องไห้ทำไม.....มีอะไรคุยกันสิ....มึงเอาแต่เก็บเงียบ....กูยั่วโมโหก็แล้ว....ทำดีด้วยก็แล้ว...แต่ก็ไม่เคยเข้าใจมึงเลยสักที"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มราบเรียบ ที่ค่อยปรับให้เป็นปกติ เอ่ยบอกกับร่างที่นั่งเคียงข้างเสียงเบา
ก่อนจะเอื้อมไปกุมมือที่พยายามจะสะบัดหนีนั้นให้กระชับแน่นขึ้นมา แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมให้แตะแต่เพราะความดื้อดึง
สุดท้ายก็ได้สัมผัสฝ่ามืออุ่น ๆ เย็นชื้นนั้นจนได้
"ร้องไห้ทำไม...เจ็บเหรอ...กูต่อยมึง...มึงคงเจ็บมากสินะ"
ฝ่ามืออุ่น ร้อน ดึงปลายคางของปลาทองตาโตให้หันมามองหน้ากันชัด ๆ
ร้องไห้อีกแล้ว...........นิ่งอีกแล้ว...........เงียบอีกแล้ว.........
ทุกข์ใจเพราะไอ้นกร้องไห้อีกแล้ว....ไม่อยากให้ร้องไห้เลยจริง ๆ
ดวงตากลมโตมองผ่านม่านน้ำตา จ้องมองใบหน้าของคนที่กุมมือเอาไว้
.........อะไรกัน........อะไรที่จะทำให้แยกจากไอ้เป้ได้.....ทะเลาะแล้ว
โกรธกันแล้ว เกลียดกันแล้ว สุดท้าย ก็กลับมาเป็นแบบนี้เหมือนทุกครั้ง
อะไรกัน อะไรที่ผูกมัดเอา จนทำให้ไปไหนไม่ได้........สิ่งนี้มันคืออะไรกัน
ศรีษะมนถูกกดให้เอนซบลงที่ลาดไหล่กว้าง
ดวงตากลมโต หรี่ปรือลงช้า ๆ พร้อมกับหยดน้ำตาที่รินไหล
อยากแยกจาก............แต่กลับไม่อยากออกห่าง
อยากผละหนี............แต่กลับไม่ยอมหนี
อยากจะผลักไส.........แต่ปฏิเสธอ้อมกอดอบอุ่นไม่ได้สักที
แล้วเมื่อไหร่............เมื่อไหร่ถึงจะหลุดพ้นสักที
TBC....
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แล้ว.............มันประหลาดนี่หว่า ผู้ชายกับผู้ชายกอดกัน มันก็ปกติ แค่กอด แค่หอมแก้มเล่น สนุก ๆ หยอกล้อกัน
แต่.........จูบ............ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ ทำไม........
มันก้อจริงอ่ะนะ เฮ้ออ สงสาร อ่ะ เมื่อไหร่จารักกันซะที
-
เพียงใจเธอต้องการ รักนั้นจะกลับมาหา..........
-
o2 ยังไม่เข้าใจตัวเองอีกหรือ นก ตัวเองนะกำลังสับสนกับความรู้สึก จะว่าไป นายเป้ก็ด้วย
:เฮ้อ: ไม่รู้อีกนานแค่ไหน ไอ้สองคนนี้มันถึงจะได้รู้ว่าที่ กำลังเป็นอยู่นะ เค้าเรียกว่าอะไร
+1 ให้แนน ที่ขยันลงให้อย่างต่อเนื่อง :L2: :bye2:
-
นกรู้ใจตัวเองแระ
:เฮ้อ: เหลือแต่เป้ เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซะที
-
รีบเม้นท์ แบตจาหมดแล้ว
ได้กันก้อไม่ต้องแยกกัน
คิดมากไปได้
:m13:
-
o7 o7 o7 o7 o7
เศร้าาาาาา
ีบีบหัวใจเหลือเกิน
-
ขอความรักจงเกิดขึ้นกับเค้าทั้งสองคน
สักครั้งนะครับ
เพียงสักครั้ง
:m1:
-
รัก :m1:
แต่ยากที่จะยอมรับว่า รักตรงๆ :m14:
:n1:
-
นกยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่านี่คือความรัก เฮ้อ ลำบากใจแทน :เฮ้อ:
ว่าแต่ถ้าแนนอายป็อปก็อายแหละ :o8:
5555+
เอ้ะยังไงเนอะ
-
คู่นี้เนี่ยน้า..... :เฮ้อ:
-
เง้อออออ
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
ว่าต่างคนก็ต่างรักกัน
-
ยังคงไม่เข้าใจตัวเองอยู่ล่ะมั้งอยู่ในช่วงสับสนอ่ะ :a6:
-
เก่งแต่ทะเลาะกันเน๊อะ ทำไมไม่พูดกันตรงไปตรงมาก็หมดเรื่อง ทำให้ทรมานใจทั้งคู่
-
:serius2:
อ๊ากกกกกกก...
สับสนกันอีกนานมั้ยยยยยยยยย...
คนอ่านเครียดตามด้วยยยยยยยยยย
:serius2:
-
เป้มันจะสับสนตัวเองอีกนานมั้ยนี่ o12
สงสารนกจัง :sad2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดใจเนอะ พูห์ เนอะ
น้องแนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ใจร้าย!
เอามาลงน้อยจัง o7
-
:m3: :m3: :m3:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2: :serius2:
ทำไม ทำไม และ ทำไม
มันถึงได้น่ารักอย่างนี้ บวก 1 ให้น้องแนนคับป๋ม
ที่เอาเรื่องสนุกๆน่ารักๆมาให้อ่าน
แล้วมาต่ออีกนะคับ
-
ตอน เป็นอะไร
"เจ็บมั้ย....เอาน้ำแข็งประคบไว้ดีกว่านะ...."
ห่อผ้าที่มีน้ำแข็งก้อนบรรจุอยู่ภายในถูกนำมาประคบที่ข้างแก้ม ของปลาทองตาโต ที่เบะหน้าด้วยความเจ็บ
"โอ้ยยยยยยยย ไอ้เป้...เบา ๆ สิวะ..." เสียงบ่นงึมงำทำให้ไอ้เป้ตาหยี ต้องอมยิ้ม ก่อนจะก้มลงแตะปลายจมูกที่หน้าผากมนนั้นทันที
"เจ็บนิดเจ็บหน่อยทำบ่น....." ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง ก่อนจะยกมือขึ้นลูบไล้ที่เส้นผมนิ่มไปมา
"คืนนี้ไม่ต้องกลับบ้านนะเว้ย........กูจะนอนกอดมึง........รอมานานแล้ว.....ได้โอกาสสักที..."
คำพูดเรียบเรื่อย พร้อมกับที่หนุ่มร่างสูง เดินขึ้นบันไดบ้านอย่างไม่รีรอที่จะเอาคำตอบ ทำให้ปลาทองตาโตต้องเบะหน้าด้วยความเซ็ง
จำได้ว่าเมื่อก่อน ไอ้เป้มันชวนไปนอนที่บ้าน เพราะมันบอกว่าจะนอนกอด นอนหอมให้สะใจ
เห็นทีวันนี้คงปฏิเสธไม่ได้
ที่จริงก็ปฏิเสธได้........แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ปฏิเสธไป
"นกโว้ย.....เดี๋ยวเอาเสื้อกูเปลี่ยนนะโว้ย"
เสียงที่ดังเอะอะโวยวายมาจากห้องด้านข้าง ทำให้ปลาทองตาโตต้องหันไปมอง แล้วทั้งเสื้อทั้งกางเกงทั้งผ้าขนหนูก็ถูกโยนมาให้ เล่นเอาปลาทองตาโตถึงกับหน้าเหวอ
“อะไรวะ......”
“เสื้อเปลี่ยนไง ไม่น่าโง่เลย...เอาดิ..อาบน้ำเร็วดิ...แล้วเปลี่ยนเสื้อด้วย เดี๋ยวไปนอนกัน.....ไม่ต้องรอไหว้พ่อแม่กูหรอก ไปบ้านอา เหลือกูนี่แหละ ไม่ต้องเกรงใจ สบาย ๆ ทำตัวเหมือนอยู่บ้านก็ได้”
มันชักดีใจเกินเหตุแล้ว เป็นเหี้ยอะไรของมันวะ ผิดจากทุกวัน แค่มาค้างด้วยแค่เนี้ย ตื่นเต้นอะไรนักหนาวะแม่ง
ฝาแฝดตาโตของไอ้เป้ เดินลิ่วเข้าห้องน้ำไปแล้ว พร้อมกับที่ไอ้เป้ รีบวิ่งขึ้นไปเข้าห้อง
จัดหมอนจัดผ้าห่ม ให้เรียบร้อย และนั่งรอด้วยความตื่นเต้น
.......ไม่เคยพาใครมานอนที่บ้านเลย
นี่เป็นครั้งแรก
ตื่นเต้นชะมัด
ไอ้นกมันอาบน้ำเสร็จหรือยังหว่า............ไม่เคยเห็นตอนมันอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ
สมองคิดภาพไปถึงไหนต่อไหน พร้อมกับที่ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม
นอนฝั่งไหนดีหว่า ฝั่งไหนก็ได้ ที่จะทำให้นอนกอดได้ถนัด ๆ น่ะ ฝั่งไหนก็โอเคทั้งนั้นแหละ
ร่างสูงเดินยิ้มระรื่น กระโดดโลดเต้นเหมือนเด็ก ๆ ได้ของถูกใจ เดินยิ้มออกมาจากห้อง
และก็ได้เห็นใคร คนหนึ่ง เดินออกจากห้องน้ำมา ในสภาพ ที่แทบทำให้ลืมหายใจ
ขาว.......................
ผิวเนียนละเอียด
ทั้งปากทั้งแก้ม แดงระเรื่อไปหมด
เส้นผมที่เปียกลู่
ใบหน้าที่น่ารักผิดจากทุกวัน
จนไอ้เป้ ต้องยืนตะลึงนิ่งมอง ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เหมือนไม่รู้สึกตัว
ก่อนจะก้าวเดินลิ่ว ๆ เข้าไปคว้าเอวของคนที่ยืนเอามือกุมแก้มด้วยความเจ็บ และกดปลายจมูกลงที่แก้มอย่างรวดเร็ว
“เหี้ยเอ้ย อะไรวะเนี่ย.........เจ็บเว้ย....กูยิ่งเจ็บแก้มอยู่ ทำห่าอะไรของมึงวะ”
เพราะถูกสะบัดหนี ถึงได้สติ
ไอ้เป้ตาหยี จูงแขนให้อีกคนเดินตามมานั่งที่โซฟาหน้าห้องนอน และเอาแต่จ้องมองใบหน้าของปลาทองตาโต ชนิดตาไม่กระพริบ
“มองทำไม.......จะมองว่าแก้มกูว่าบวมแค่ไหนหรือไงกันวะ”
เสียงบ่นเสียงด่ามาพร้อม กับที่ฝ่ามือเนียนขาวยกขึ้นกุมแก้มของตัวเองเอาไว้ และเบะหน้าด้วยความเจ็บ
และยังด่าต่อไปไม่เลิก ไม่สนใจว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่
“ต่อยมาเนี่ย มันเจ็บนะ.......เมื่อไหร่จะปล่อยกูไปซะทีวะ......แล้วเรื่องเหี้ยอะไรกูต้องมานอนค้างบ้านมึงด้วย
มึงนะไปนอนกับสาวในสเป็คมึงเลยดีกว่า....แล้วก็รีบ ๆ ปล่อยกูไปซะทีเหอะ กูไม่มีแฟนแล้วเนี่ย กูเบื่อจะแย่แล้วเจ็บแก้มอีกต่างหาก...แม่งเอ้ยกูนะ.................................”
เสียงบ่นเสียงด่ายังดังตามมาอีกเป็นหางว่าว ฝ่ามือที่กุมอยู่ที่ข้างแก้ม ถูกดึงออก และถูกนำไปวางทาบอยู่ที่แผ่นอกกว้างของคนที่นั่งนิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จา
จนปลาทองตาโตต้องเงยหน้าขึ้นมองตาม ด้วยความตกใจ
และก็พบกับสายตาวาบหวาม ที่ถูกส่งมา
“ทำไม.....กูใจเต้นขนาดนี้วะนก.....เป็นมา เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว.......มึงเอามือแตะหน้าอกกูแล้ว......บอกกูหน่อยสิ
ทำไมกูถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอก ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง จ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายตาไม่กระพริบ....จนปลาทองตาโตต้องรีบผละหนี เพราะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ แตกต่างจากทุกวัน ที่ส่งผ่านมากับดวงตาคู่นั้น
แต่กลับถูกรวบร่างเข้ามากอดเอาไว้แน่น
ไม่ยอมให้หนี.....
กอดเหมือนทุกวัน
แต่รู้สึกต่างจากทุกวัน...........
ใบหน้าคมแหงนเงยขึ้น หวังจะทัดทาน แต่กลับถูกปลายนิ้วอุ่น ๆ แตะต้องอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปาก
“ชู่ว์.........เงียบก่อนสิ.....วันนี้กูไม่เหมือนทุกวันนะ.......ถ้ามึงไม่นิ่งฟังเงียบ ๆ กูอาจจะเป็นบ้าลุกขึ้นต่อยมึงก็ได้........ใจเต้นใหญ่แล้ว......ที่มึงถามกูมาตั้งมากมาย.........อยากรู้มั้ย ทำไมกูไม่ยอมปล่อยมึง............ถ้าอยากรู้มึงต้องหลับตาก่อนสิ......ไม่งั้นกูคงตอบไม่ได้เหมือนกัน.”
TBC.
ใครที่กด +1 ให้แนน แนกดคืนให้แล้วนะคะ :L2:
-
ว่าแต่ถ้าแนนอายป็อปก็อายแหละ :o8:
5555+
เอ้ะยังไงเนอะ
อย่างแนนจะเหลือเรอะ
ที่จะไม่อายนะป็อบ :o8:
-
:m3: :m3: น่ารักมากคับ
-
• “ถ้าอยากรู้มึงต้องหลับตาก่อนสิ......ไม่งั้นกูคงตอบไม่ได้เหมือนกัน.”
ต๊าย ต้องไม่ตอบด้วยภาษาพูด(vocal communication)แน่ๆ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
เย้ยยยยยยยยยย......จาทำไรกันป่าวอ่าา...... :oni2:
-
บอกรัก :o8:
:oni1:
-
คืนนี้ :o8:
มีอะไรก็รีบบอก ๆ ไปซะเป้ ไอ้ที่อืมครึม ๆ จะได้กระจ่างสักที
คู่นี้ลุ้นเหนื่อยกว่าทุกคู่ ใน ปรัชญาช่างกล :m9:
เป็นกำลังใจให้นะครับ แนน :bye2:
-
:กอด1:
ใกล้แล้ว....ความฝันใกล้เป็นจริงแล้ว o7
ปุจฉา : ความฝันคือ???
วิสัจฉนา : เป้ กด นก อิยะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า :oni2:
ไม่ได้เข้ามานานมาก ต้องขอโทษด้วยน้า
อ่ะกด +1 ให้ ไม่โกรธน้า
-
แนนจ๋า เค้าคิดถึงตะเองเลย
วันนี้ใช้ของที่แนนให้ละ
สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกก
สวย..........โดนไอ้เพื่อนปากหมาแซวเลย
เลยโบกมันไป :เตะ1: 3 ที
โทษฐานปากเสีย o12 ของสวยๆงามๆอย่างนี้ เชรี่ย
ว่าแต่ เจอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วจุกอ่ะแนน :m15:
มันไม่ได้อึดอัดมากเหมือนเรื่อง ระเบียงรัก กะ หรือจะให้เป็นเพียงแค่ความทรงจำ ของคุณภัค D อ่ะ
เหอะๆๆ ยิ่งช่วงนี้ยิ่ง outๆอยู่ อ่านนิยายเลยจุกๆนิดหน่อย :o12:
-
ดูท่าใกล้ถึงบทอัศจรรย์อีกแล้วเนอะ :o8:
แหมแนนครับ จะว่าไปเขินไม่เขินขึ้นอยุ่กับว่าเล่นกับใครอะครับ :m13:
อิอิ
-
ลุ้นว่าเค้าจะตอบด้วยคำพูดหรือการกระทำ :o8:
-
จะบอกอะไรหนอ คนอ่านอยากรู้แล้วอ่ะ :m13: :กอด1:
-
สนุกมากเมือไหร่จะมาต่ออีก
-
อรายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาทำเป็นนี้เค้าอายนะเนี่ย :o8: :o8:
-
โอ้วววววววววววววววววววววววววววววส์
เผยความในใจ ด้วย ภาษากาย ชิส์มิคะ
คุณกิตขา น้องแนนขา
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ :o8:
-
:m25: :m25:ขอฉากอ่านแบบเลือดกำเดาไหนได้ไหมครับผม(ผมไม่ได้หื่นนะ :o8:) :m25:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หลับตาๆๆๆ
เร็วๆน็าาาา เค้ารออยู่
รอ.....นั่นแหละ :o8:
-
• โอ้วววววววววววววววววววววววววววววส์
เผยความในใจ ด้วย ภาษากาย ชิส์มิคะ
คุณกิตขา น้องแนนขา
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
ต๊าย คุณสองคะ รู้ทันกันแบบนี้ กิต.เขินนะคะ อิอิ
-
ตอน เพราะรักคำเดียว
ดวงตากลมโตค่อยหรี่ปรือลง และตั้งใจฟังคำพูดของคนที่บังคับให้หลับตา
จะพูดบ้าอะไรของมัน ไอ้ประสาทเป้
"อะไรวะ...พูด ๆ มาเด่ะ" คำถามถูกเอ่ยถาม พร้อมกับที่ไอ้เป้ตาหยีค่อยกระซิบบอกเสียงเบาที่ข้างหูของคนที่หลับตาลง
ใบหน้าคมระบายรอยยิ้มเจือจาง จะบอกแล้วนะ....จะบอกคำที่เก็บเอาไว้ในใจมาตลอด อยากให้มึงรู้มานานแล้ว
ว่ากูคิดกับมึงยังไง
"เพราะตอนนี้กูคงกำลังหลงรักมึงอยู่ไงนก"
เสียงหัวเราะแผ่วเบา ตามมาหลังคำพูดนั้น
ต่างฝ่ายต่างเงียบงันไปชั่วขณะ
ปลาทองตาโตปรือตาขึ้น จ้องมองใบหน้าของคนที่เอ่ยบอก
ไอ้เป้กำลังยิ้ม ...............................................
................................................................
....................................................ใช่..ตอนนี้มันกำลังยิ้ม
มันคงสนุก...เวลาทำให้กูปวดใจ
ทุกข์ของกู...เป็นความสุขของมัน....
มันรู้นานแค่ไหนแล้ว...ว่าไม่กล้าแยกจากมัน
มันรู้นานแค่ไหนแล้ว ว่าไอ้คนโง่คนนี้ จะเป็นบ้าตายทุกวันก็เพราะมัน
แล้ว........มันรู้นานแค่ไหนแล้ว...ว่าไอ้นกคนนี้..ร้องไห้ทุกครั้ง ที่มันไปมีอะไรกับใคร ๆ
หนุ่มร่างสูงตาโตผุดลุกขึ้นยืน จ้องมองใบหน้าของคนที่นั่งยิ้มอยู่ด้วยสายตาที่ปวดร้าว
ใกล้กันแค่นี้....
แต่ไม่มีสักครั้ง ที่จะได้ใกล้ชิดกันจริง ๆ
รักงั้นเหรอ
คนรักกันเขาทำร้ายกันเหรอ....คนรักกันเขาทำให้อีกคนร้องไห้ซ้ำ ๆ ซาก ๆ งั้นเหรอ
คนรักกันเขา....เขา....เขาทำให้....ให้คนอีกคน...เจ็บปวดได้ขนาดนี้เลยใช่มั้ย
หยดน้ำคลอที่หน่วยตา ก่อนจะหยดลงช้า ๆ ที่ข้างแก้ม
ฝ่ามือเรียวยาว ยกขึ้นปิดปากของตัวเองเอาไว้แน่น....ไม่ให้ส่งเสียงสะอื้นออกไป....ให้อับอายขายหน้า
สนุกมากเลยนะ......บอกรักทำไม....บอกเพื่อจะได้หัวเราะเยาะใช่มั้ย
ที่ทำดีด้วย......แค่สนุกใช่มั้ย
แล้วก็คงสนุกมาก ที่เห็นว่า...กูสนุกมากแค่ไหน แล้วก็ดีใจมากแค่ไหนใช่มั้ย
ก่อนหน้านี้ ก็เคยบอกว่ารัก...รักมากกกกกกกกกกก
คำพูดประชดประชันกัน
ครั้งนั้น ก็สะใจเหมือนกันที่ได้พูดคำว่ารัก ตอบโต้กลับไป
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่.......รักงั้นเหรอ......ไปทำอะไรให้มากมาย ถึงได้ต้องประชดกันขนาดนี้
"ไอ้นก.....ร้องไห้ทำไมวะ......เฮ้ย......นก"
คนที่นั่งยิ้ม ลุกพรวดพราดขึ้น และคว้าแขนของคนที่กำลังจะเดินผละจาก ด้วยความไม่เข้าใจ
"กู......ชอบมึงนะ.....มึงไม่ชอบกูเหรอนก......มึงเกลียดกูเหรอ...มึงพูดกับกูสิวะ..นก.."
นกไม่ยอมหันกลับมาอีกเลย นอกจากยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง
นกมันร้องไห้.........ทำไมเป็นแบบนี้
มันไม่ได้นึกชอบกันสักนิดเลยหรือไง
แล้วทำไมมันยอมให้จูบ ให้กอดล่ะ
วันนั้นที่ไปหา......ก็นึกว่าได้รู้คำตอบล่วงหน้าก่อนแล้ว
แล้วทำไมมันถึงได้ร้องไห้ แล้วทำไมต้องทำเหมือนว่าโกรธกันขนาดนี้ด้วยล่ะ
"นก......มึงเป็นอะไร...ไอ้นก...คุยกันก่อนสิ...นก...."
ทำไมกัน ทั้งที่ก็อยู่ใกล้กันขนาดนี้.......ทำไมถึงไม่รู้เลยสักนิดว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร
รู้แต่ว่านกมันกำลังเจ็บปวด แล้วมันเพราะอะไรล่ะ เพราะอะไร ทำไมล่ะ....ทำไม
"มึงบอกรัก.......เพื่อหลอกฟันสาวเหรอ......กูไม่ใช่สาว ๆ ที่ให้มึงมาบอกรัก..เพื่อหวังจะหลอกฟันเล่นนะ...
เห็นกูเป็นตัวอะไร.....มึงรู้มานานแค่ไหนแล้ว......ว่ากูชอบมึง.....
แล้วมึงก็เอาความรู้สึกของกูมาเล่น..
เพราะเห็นว่ากูคงเหมือนผู้หญิงในสเป็คของมึงที่มึงหลอกเขาใช่มั้ย.....
มึงเกลียดกู..กูก็พอรู้............
แต่กูขออะไรอย่างหนึ่งเถอะเป้........มึงเกลียดกูไปตลอดก็ได้....มึงจะเที่ยวประชดใคร ๆ ในโลกก็ได้
แต่อย่าเอาคำว่ารักของมึง......มาหลอกให้กูดีใจ....เพื่อจะได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของกูเลย"
หยดน้ำตามากมายทะลักทลาย....เหมือนไม่มีอะไรจะหยุดได้อีก
ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นทีละเล็กละน้อย ถูกเปิดเผยออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้....
ไอ้เป้ยืนนิ่งอึ้งกับคำพูด...ของคนตรงหน้า....
รักจริง ๆ นะ
ชอบจริง ๆ
ไม่เคยต้องตามใคร ไม่เคยสนใจว่าใครจะเป็นยังไง ไม่เคยโมโหใคร ไม่เคยอยากอยู่ใกล้ใครมากขนาดนี้
ไม่เคยหวงใครมากเท่านี้ ไม่เคยรู้สึกว่าโมโหสุด ๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่าย ไปมีใคร ๆ
แล้วคำว่ารัก........ที่บอกออกไป
มันมีข้อผิดพลาดตรงไหน
"กูรักมึงนะนก....กูรักมึงจริง ๆ นะ....มึงไม่เชื่อกูเหรอ.....กูรักมึงนะ....รักมาก...กูรักมึง...ไอ้เป้รักไอ้นกที่ยืนตรงนี้
มันผิดเหรอวะ.....กูรักมึงไม่ได้เหรอ....กูรักมึง...เข้าใจมั้ย...กูรักมึงจนแทบจะเป็นบ้าตายก็เพราะมึง....
กูรักมึงมากแค่ไหนมึงรู้มั้ย........กู.......รัก........มึง......มาก....นะ..นก"
คำว่ารัก
หนึ่งคำ
สิบคำ
ร้อยคำ
พันคำ
หรือเป็นล้าน ๆ คำ...........ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยสักนิด
ในเมื่อคนที่ยืนร้องไห้ เสียใจกับคำว่ารักทุกคำ ที่อีกฝ่ายพูดออกมา
พูดได้สิ.......พูดว่ารักกี่คำก็ได้......ในเมื่อคำพูดมันก็ลอยไปตามสายลมหลังพูดจบ....
รักเหรอ......ที่ผ่านมา...การกระทำต่าง ๆ ของไอ้เป้ ไม่ได้บ่งบอกว่าเป็นการกระทำของคนที่รักกันได้เลย
แล้วนี่เหรอ.....รักของมัน
พอแล้ว.......ต่อจากนี้ไปจะหนีมันไปให้ไกล ๆ ไม่ว่ายังไงก็จะหนีจากมันให้ได้ ไม่ทนอีกต่อไปแล้ว
ทนเจ็บอยู่คนเดียวทำไม.....ไม่มีอีกแล้ว.....จะไม่ยอมเจ็บปวดแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว
ขอชีวิตกลับคืนเถอะ ขออิสระ ขอหัวใจคืนเถอะนะ......อย่ามาเหยียบย่ำให้เจ็บช้ำอีกต่อไปเลย
แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว
"มึงรักกูเหรอเป้......ถ้ามึงรักกูจริง ๆ ขอชีวิตของกูคืนเถอะนะ......ต่อไปนี้เราอย่าอยู่ใกล้กันอีกเลย..มึงรักกูจริง ๆ ใช่มั้ย
งั้นกูขอชีวิตของกูคืน.........มึงให้ได้มั้ย......มึงให้คนที่มึงบอกว่ารักได้มั้ย..."
แขนที่ถูกเกาะกุมแน่นถูกปล่อยให้เป็นอิสระอย่างช้า ๆ
ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของคนอีกคน ที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า
ตัดใจ.........ต้องตัดให้ขาด.........อย่าเหลือเยื่อใยต่อกันอีก ไม่งั้นจะยิ่งเจ็บไปอีกนานแสนนาน
"อยู่กับกู......มึง.....อึดอัดมากเลยสินะ......กูห้ามมึงทุกอย่างเลย....ห้ามมองใคร ๆ ห้ามยุ่งกับใคร ๆ
คิดแต่จะเก็บมึงไว้ใกล้ ๆ ตัวตลอดเวลา.....ไม่เคยมีสักวันที่จะทำให้มึงสบายใจเลย.....
อยากได้อิสระเหรอนก........เอาคืนไปสิ......กูให้คืน..........
กูขอโทษ...
ที่ผ่านมา..ไม่มีสักวัน
ที่กูทำอะไรให้มึงเลย....ทำแต่สิ่งที่ทำให้มึงทุกข์ใจ......ที่ผ่านมา.....
กูขอโทษ........
มึงไปเถอะ........อิสระเป็นของมึงแล้ว.....แต่กูอยากให้รู้...ว่าทุกก้าวที่มึงเดินจากกูไป.....มันก็เท่ากับมึงเหยีบย่ำหัวใจกูเหมือนกัน"
เป้......ยืนหันหลัง...และพูดทุกคำพูดออกมาโดยที่ไม่ได้ให้นก ได้เห็นใบหน้า
ทุกคำที่พูด.......มาพร้อมหยดน้ำตา....ที่ค่อยหลั่งรินลงอย่างช้า ๆ
"ขอบใจนะเป้.....ขอบใจที่ให้ชีวิตกูกลับคืน......มึงสอนกูหลายอย่าง....มึงทำให้กูรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง...
กูรักมึงนะเป้.....กูรักมึงมาก...แต่......."
คำพูดถูกกลืนหายเข้าลำคอไปแล้ว.....ปลายนิ้วยกขึ้นเกลี่ยหยดน้ำตา และเงยหน้าขึ้น เพื่อให้น้ำตาย้อนกลับคืน
ก่อนจะก้าวเดินอย่างช้า ๆ
ไม่แม้แต่จะคิดหันกลับไปมองคนที่ยืนนิ่งอยู่
จบแล้ว........ทุกอย่างจบลงแล้ว........
เป้ยืนนิ่งปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินรดจนอาบใบหน้า......
กำหมัดแน่น......เพื่อให้ความรู้สึกเจ็บปวดน้อยลง
นก.....มันเดินไปแล้ว......มันกำลังเดินจากไปแล้ว.........เพราะทำตัวเอง
เพราะกักขัง เพราะไม่เคยสนใจความรู้สึกของนกเลยว่ามันทุกข์ทรมานแค่ไหนกับการกระทำแย่ ๆ ที่เคยทำกับมันไว้
วันนี้.....ถึงจะสำนึกตัวได้ว่าทำอะไรลงไป
แต่มันก็สายไปแล้ว.....
นกมันจากไปแล้ว มันจากไปแล้ว ใช่มั้ย ตอนนี้มันจากไปแล้ว
ต่อจากนี้ไป.....
จะไม่เหมือนเดิมอีก........ทุกอย่างมันจบลง เพราะทำตัวเองแท้ ๆ
ร่างสูงสะอื้นไห้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ
ก่อนจะทรุดกายลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง.........
ไม่เคยรู้เลย.......ว่าการรักใครสักคนมันจะเหนื่อยขนาดนี้......เหนี่อยจนทำให้หมดแรง...จนไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะยืนอยู่ได้
ไม่เคยรู้เลย.....ว่าชีวิตนี้จะต้องร้องไห้เพราะความรัก.........ไม่เคยรู้ว่าตัวเองจะอ่อนแอได้มากขนาดนี้
"นก.....กูรักมึง.....กูรักมึงจริง ๆ .....ทำไมมึงถึงได้ทิ้งกูไว้คนเดียวแบบนี้....ทำไมวะ....ทำไมมึงถึงได้ทำกับกูแบบนี้
ทำไมมึงต้องทำแบบนี้กับกูด้วย ......ทำไม"
TBc...
o15 <Ju!_Ju!> kit เมฆาสีน้ำเงิน TARO wan rain_xiah jay_jay mantdash
moonlight HaLF333 bebe happy_icekung69 oaw_eang three Bg LoVe NT
ปอลอ kit คะ เมื่อกี๊แนนขอโทษนะคะที่ลบเรื่องออกไป เพราะคิดว่าตัวเองลงผิดตอนนะคะ เลยรีบลบออก พอย้อนกลับมาดูต้นฉบับ เลยรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดนะคะ แบบว่าตอนนี้กำลัง o2
-
ต๊าย ตั้งหลายคำ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:sad2:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
+ให้เลยอ่ะ
-
ง่ะ
มัยเป็นงี้อ่ะ
เศร้า
ไม่เอาน๊าาาาาาาาา :o12: :o12:
-
เศร้าจังเลยตอนนี้
เป้เล่นมากไปหน่อยแหะ
:m15:
-
พอรู้ใจตัวเอง
สารภาพแล้วว่ารัก
แล้วทำไมยังไม่เข้าใจกันอีกง่ะ
:o12: :sad2:
-
:เฮ้อ: เป้หนอเป้ ทำไว้เยอะอ่ะดิ คราวนี้จะเอาไงกันหึ
-
:เฮ้อ: เมื่อไหร่จะเข้าใจตรงกันเนี่ย
-
ผิดคาดอ่ะ :sad2:ไมกลายเป็นแบบนี้อ่ะไม่ไหวแล้ว :a6:
-
เป็นงั้นไป
-
อ่าทำไมออกมายังงี้ละ เศร้ามากมาย
-
:o12:
อารายกานว๊า สารภาพรักกันแล้วแท้ๆ ...
แต่ดันไม่เข้าใจกันซะงั้น..
:sad2:
-
kit รัก ล้าน คำของเป้ ทำเอานก... :m15:
TARO ทาโร มานอนหงอยอย่างนี้ เด๋วแนนบอกคนนั้นมาปลอบหั้ยเอามั๊ยจ๊ะ :laugh:
Jesse :m15: x 100 ตัว น้ำตาท่วมทู้แย้วววว +1 ให้กับน้องใหม่ของทู้นะจ๊ะ
Bg LoVe NT มันเป็นบางช่วงเวลาของคู่นี้ อ่านแล้วคนโพสก้อ :o12:เหมือนกัน
mantdash ป็อบอย่าร้องน๊า :กอด1:
rain_xiah ก้อเป้มันสารภาพผิดจังหวะยังงัยหล่ะ :t2:
<Ju!_Ju!> :เฮ้อ:
moonlight แล้วเมื่อไหร่ดีหล่ะ คงอีกไม่นานเกินรอมั๊ง :laugh:
three อันนี้ต้องถามนกแล้วอ่ะ แนนก้อไม่สามารถตอบได้ :jul3:
Junrai_Hyper :m23:
happy_icekung69 :o12:
HaLF333 :sad2:
ตอน เอาคืน
"เอ่อ....นั่ง....นั่ง..ด้วยคนได้มั้ยครับ" ไอ้เป้ตาหยี เอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ที่สนามหญ้าข้างสระบัว ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด
นกมันโกรธ โกรธมากด้วย ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ....จริงจริง ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยจริง ๆ
ก็แค่รัก.....มากไปหน่อย...แค่นั้นเอง....
"พ่อกูไม่ได้สร้าง...มึงอยากนั่งตรงไหนก็เรื่องของมึง" ปลาทองตาโต เงยหน้ามองคนที่มายืนถาม และร่างนั้นก็นั่งลงข้าง ๆ เหมือนเช่นทุกวัน
"แล้ว...นก....กินข้าวหรือยัง..."
ถามอะไรปัญญาอ่อน ก็น่าจะรู้ว่ากินหรือไม่กิน.....อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่รู้หรือไงวะ
"เสือก...จะกินไม่กินเรื่องของกู"
คำตอบยิ่งทำให้ไอ้เป้เสียความมั่นใจหนักขึ้นไปอีก เลยได้แต่นั่งนิ่ง ๆ หน้าจ๋อย อยู่อย่างนั้น ก่อนจะกลั้นใจพูดคำพูดที่เตรียมมาทั้งคืน
แค่คืนเดียว ที่รู้ว่าต้องแยกจากกันก็จะตายอยู่แล้ว ร้องไห้จนแทบบ้า ถ้าต้องห่างกันจริง ๆ ต้องตายจริง ๆ แน่เลย
"เอ่อ....เราจะ....จะเลิกกันจริง ๆ เหรอ......คือ...เป้...ปรับปรุงตัวเองก็ได้นะ..อันไหนที่นกไม่ชอบ เป้ไม่ทำแล้ว....เรา...ดีกันได้มั้ย...เราอย่าเลิกกันเลยนะ"
ชีวิตนี้ไม่เคยง้อใครเลย ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง กลั้นใจพูดไปแล้ว และรอลุ้นคำตอบ ด้วยใจจดจ่อ นกจะตอบยังไงนะ ด่าก็ได้ ถ้าด่าก็ยอม
แต่อย่าทำเป็นไม่สนใจ หรือทำเป็นไม่ได้ยินเลยนะ
เงียบ................ไม่มีเสียงตอบกลับมา
ยิ่งทำให้ไอ้เป้ใจเสีย หนักขึ้นไปอีก
"นก...เราจะเลิกกันจริง ๆ เหรอ..." น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม และกำหมัดแน่น เพื่อระงับความกลัว
กลัวคำตอบที่จะได้รับ กลัว ว่านกมันจะเลิกกันจริง ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น จะทำยังไงดี
"เราไม่เคยคบกัน.....เราจะเลิกคบกันได้ไง...พูดอะไรโง่ ๆ "
ปลาทองตาโตลุกพรวดพราดขึ้นยืน อยากเดินหนีไปให้ไกล ๆ
นี่เหรอให้อิสระของมัน.....ก็เหมือนทุกวันไม่ใช่เหรอ ก็ยังมาตามตอแยเหมือนทุกวันไม่ใช่เหรอ แล้วมันต่างจากเมื่อวานตรงไหนกัน
เป็นแบบนี้ทุกวัน ทะเลาะกันให้ตายไปข้างหนึ่ง พอถึงวันถัดไปก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ให้ตายสิ จะทำยังไงกับไอ้เป้ดีวะ
แล้วนี่เมื่อคืนกูจะนอนร้องไห้เพราะมันทำไม ในเมื่อตอนเช้ามันก็มาหาเหมือนทุกวันเนี่ย แม่ง เซ็งจริง ๆ เลย
"งั้น....งั้นทำยังไงจะได้คบกับนกล่ะ....บอกหน่อยสิ....จะให้ทำยังไงเหรอ"
ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง อย่างดีใจ ใบหน้าที่หมองเศร้าระบายไปด้วยรอยยิ้ม จริงด้วยสิ ยังไม่ได้คบกันเลยนี่นา
งั้น ก็ต้องเริ่มจากจีบก่อนใช่มั้ย แล้วก็รอให้นกตัดสินใจว่าชอบหรือไม่ชอบ ถึงจะได้คบกัน งั้นต้องทำยังไงนะนกมันถึงจะชอบ
จะต้องทำยังไงดี จีบไอ้นกเหรอ เออ ไม่เคยคิดเลย มันจะชอบหรือไม่ชอบอะไร ก็ยังไม่รู้ โชคดีจังเลย นึกว่าจะแย่ซะแล้วสิ
"มึงก็ใช่สมองคิดมั่งเหอะ....จะให้กูบอกไปหมดทุกอย่างเลยหรือยังไงวะ...น่าเบื่อหน่ายจริง ๆ แล้วอย่าคิดจะมาบังคับนั่นบังคับนี่กับกูนะ
กูไม่ชอบ...ถ้าคิดจะทำล่ะก็...มึงคงรู้ใช่มั้ย....ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
ปลาทองตาโตหันมาชี้หน้าคนที่เดินตามต้อย ๆ เหมือนหมาตามเจ้าของ และไอ้เป้ตาหยีก็ต้องรีบหลบตาทันที พยักหน้าอย่างเข้าใจในคำพูดของคนที่ตอนนี้ตัวเอง
ต้องตามจีบ แล้วก็ทำให้เชื่อว่ารักให้ได้
"อือ....ไม่ทำ...อะไรที่นกไม่ชอบ...ต่อไปเป้จะไม่ทำอีก......แล้ว....จะ...จะ...จับ...จับมือได้มั้ย....."
ร่างสูงใบหน้าคล้ายกับปลาทองตาโตไม่มีผิด เอ่ยถามด้วยเสียงตะกุกตะกัก กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ.....แต่ถ้าไม่ขออนุญาติ เดี๋ยวถูกโกรธเอาจะยิ่งแย่
"ไม่ได้....มีปัญหามั้ย...ไม่ต้องมาแตะตัวกันเลย...อยากบอกมานานแล้วว่ารำคาญ....ไม่ชอบ....ร้อนก็ร้อน ยังมาบอกว่าหอมอยู่ได้...น่าเบื่อจริง ๆ
อย่าทำตัวให้เบื่อนัก หรืออยากจะให้หนีไปไกล ๆ ก็ได้นะ...จะไปเดี๋ยวนี้แหละ....ไม่พอใจก็ไปเลย ไม่เคยง้อเลยสักนิด"
ปลาทองตาโต โหดมากกกกกกกกกกก โหดจนไอ้เป้ จ๋อยสนิท ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องพยักหน้าหงึก ๆ แล้วก็รีบเดินเข้าไปคว้าหนังสือสองสามเล่ม
ของคนที่เดินนำหน้ามาถือเอาไว้ อย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนในชีวิตนี้
"เดี๋ยวนกเหนื่อยนะ....ช่วยถือหนังสือให้นะ...เดี๋ยวเป้ถือให้ดีกว่า"
ปลาทองตาโต ยืนมองคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้า ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ตอนแรกคิดว่า ถ้าโวยวายใส่มันจะได้ไม่มายุ่งอีก แต่ยิ่งโวยวาย มันก็อ่อนข้อให้ ไม่น่าเชื่อ ไอ้เป้เนี่ยนะ จะยอมอ่อนให้ขนาดนี้
ตลกน่ะ แต่ดูสภาพ หางตก หูลีบของมันแล้วก็สะใจดีพิลึก ทำกูดีนัก....ทนได้ทนไป ทนไม่ได้ก็ไปเลย...กูเสียใจมาพอแล้ว
อย่านึกว่ากูจะยอมดีกับมึงง่าย ๆ ฝันไปเถอะ
ร่างสูง ตาโต หันหลังกลับและเดินนำหน้า โดยมีหมาเดินตามต้อย ๆ
สะใจจริง ๆ ไอ้เป้....ห้ามอะไรกูมั่งนะ เดี่ยวคิดก่อน..... ดีมาก....กูจะคิดทบต้นทบดอก ให้มึงแทบบ้า เหมือนที่มึงเคยทำกับกูเลย คอยดูสิเว้ย
แม่งสะใจจริง ๆ คอยดูต่อไปแล้วกัน ไอ้เป้........มึงจะทนไปได้สักแค่ไหนกัน ไหนกูขอพิสูจน์หน่อยซิ
คำว่ารักของมึงน่ะ....มันจะไปได้สักกี่น้ำกันวะ .... เจอแค่นี้มันยังน้อยไป.... เดี๋ยวมึงได้รู้สึกแน่ คอยดูกูมั่งก็แล้วกัน
TBC.....
-
นู๋นก อย่าเอาคืนให้มากนะ เดี๋ยวนู๋เป้เอาคืนที่หลังจะไม่ไหวนะเออ :laugh: :laugh:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เป้ กลายเป็นลูกหมา เอ๊ยย....ลูกแมวไปซะแระ
-
เค้ามาง้อแล้วนา :dont2: สงสารเค้าเถอะ :sad2:
[attachment deleted by admin]
-
เอาให้สาแก่ใจ
เอิ๊ก ๆ
:o :o
-
ก้ออย่าเอาคืนจนเกินไปล่ะ
เค้ามาง้อแร้วก้อยอมคืนดีก้อได้นะจ๊ะ
เดียวจะกลับมาเสียใจเอาน้า
เอิ๊กๆ
-
ต๊าย ยัยนก ช่างกล้านะจ๊ะ ทำเป็นเล่นไปเถอะ แล้วจะเสียใจ(ถ้าไม่ใช่ในนิยาย อิอิ)
165 + 1 = 166
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
o2
อ่านแระ
มาอ่านตอนดึกๆ :กอด1:
งงคู่นี้อ่ะ จะเอางัยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย o12
แรกๆอ่านแล้วจุก หลังๆอ่านแล้วหงุดหงิดจิง ฮึ่มมมมมมมมมมมม :angry2:
แนนนี่จ๋า
เค้าร้ากกกกกกกกก ตะัเอง :L2:
-
ได้เวลาแล้วนก หุหุ จัดไปเล้ยยย :m12:
แต่พอประมาณพอน๊า เด๋วพี่เป้กลับโหมดโหดแล้วน้องนกจะแย่ :t2:
-
:m1:
ไม่ได้อ่านมา2วัน
จะลงแดงตาย
อิอิ
-
o2
หวัดดีตอนเช้าตรู่ แนนนี่จ๋า
จุ๊บๆๆๆๆ
เค้ามึน
ปล. มาลงต่อไวๆดิ่ เค้าอยากอ่านอ่ะ แล้วมันมีกี่ตอนอ่ะ o7
-
รอต่อไป
เด่วก้ได้กันเอง
-
โวๆ กำลังหนุก รีบมาต่อน่ะคร้าบ
-
ถึงเวลานกเอาคืน
เย่ๆ
-
ขอสะใจๆซํกตอนนะครับแนน
อยากอ่านอะ 555+ :m14:
-
ช่วงเอาคืน :laugh:
สะใจ สะใจ :jul3:
-
เอาคืน..ทำยังกะว่าไม่รักเค้างั้นแหละ
กรั๊ก ๆๆๆ.....หนุกหนานค้าฟ
-
อ๊ากกกกกกกกกซ์ สนุกมาก ๆ เลยครับ
อ่านไปแล้วก็จั๊กจี้ไป อ่านแล้วตัวลอย ๆ ยังไงชอบกลอ่ะ
แต่ขัดใจมากเลยอ่ะ ตอนที่มันทะเลาะกันไปมา
ประมาณว่า พวกแม่งก็รักกันจะตาย ยังจะทำประชดใส่กันอีก :angry2:
-
:กอด1:
ไม่มาต่อเหรอตะเอง
หายไปเลยอ่ะ
สบายดีนะ :L2:
-
:laugh: เป้โดนเอาคืนซะมั่ง
ชริ จะได้รู้ว่านกมันรู้สึงยังไง
กรั่ก กรั่ก
แต่ว่านกก็อย่าเล่นมันหนักนักล่ะ
จ๋งจ๋านหมาเป้มัน
-
มาต่อเร็วสิครับ รออ่านอยู่นะ
เราเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เมื่อตอนดึก (ใกล้เช้า) เอง
ตื่นมาตอนบ่ายปั๊บ ก็เปิดคอมเพื่อว่าดูว่าอัพรียังทันทีเลยอ่ะ
รีบมาต่อเร็ว ๆ นะครับ
-
เล่นให้หนักเลย
-
เอาคืนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :t2:
-
เราชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยครับ อ่านแล้วรีบกด +1 ให้อย่างด่วน
อ่านจบไปตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้เห็นยังไม่มาอัพเลยอ่านทวนไปอีกรอบเรียบร้อยแล้ว :o8:
รีบ ๆ มาต่อนะครับ :m13:
-
+1 ให้คนโพสจ่ะ ชอบทุกคู่เลยใน นิยาย ชุด ปรัชญาช่างกล.
ทุกคู่ให้ความน่ารักแตกต่างกันไป แต่น่ารักทุกคู่ ชอบมั่กๆ :กอด1:
-
มารอๆ ครับ
เมื่อไรจะมาหนอ
-
:laugh: :o o12 :angry2: :a6: :sad2: :o12: และ o13
เหอๆๆ นี่เป็นครั้งแรกที่อ่าน story แล้วไม่ยอมลุกไปไหน
(ยกเว้นกินข้ากะเข้าห้องน้ำ)
อ่านตั้งกะบ่ายยันตอนนี้ o2
มีหมดทุกรสชาติ o13
ขอสมัครเป็นแฟนคลับนกกะเป้ด้วยคนนะ
นก :a2: เอาคืนซะมั่งทำเรา :o12: มาหลายตอนแล้ว
-
<Ju!_Ju!> นกก็เอาคืนเป้ได้แค่นี้หล่ะคะ :t2:
Bg LoVe NT เป็นลูกแมวที่เชื่องซะด้วย :m20:
Jesse แล้วนกจะใจแข็งได้แหนกัน :เฮ้อ:
TARO สะใจยังทาโร่ :laugh:
premkoe เขาเรียกว่าเอาคืนแต่พองาม :m18:
kit เสียใจไม่กลัว กลัวจะเสีย..นะสิ :o8:
jay_jay เขามาต่อแล้วจ้าตะเอง เขาก้อร๊ากกตะเองเหมือนกัน :กอด1: ช่วงนี้เขาเปื่อย+เอ้าท์ๆอ่า
HaLF333 นกไม่แย่หรอกแค่...เอง:dont2:
YO DEA อย่าเพิ่งลงแดงงงง เอาแค่เป็ดแดงอมฮอล์ลไปก่อนน๊าช่วงนี้ :m1:
Junrai_Hyper ไม่นานเกินรอ :o8:
conan2550 มาต่อแล้วจ้า
19NT :m20:
mantdash เอาซะใจแบบไหนดีอ่ะป็อบ เอาอย่างนี้ :เตะ1: หรือว่าอย่างนี้ :m25:
moonlight เป็นช่วงสะใจของคนรักนก :jul3:
เมฆาสีน้ำเงิน เพราะรักหรอกจึงเอาคืน :laugh:
Bizcuit อาการเดียวกันเลยคะตอนที่อ่าน อ่านแล้วเขินๆบางตอน :o8: บางตอนก็ :m16:
rain_xiah แค่นี้ยังเล็กน้อยอ่า อยากให้โดนมากกว่านี้อีกเพื่อความสะใจของคนโพส :a2:
happy_icekung69 คิดเหมือนกันเลย :m4:
oaw_eang :t2:
Lady^_^les.N ชอบนิยายชุดนี้เหมือนกันเลยคะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านอีก :L2:
aspirinkub มาแล้วจ้า
nbee มาเป็นกำลังใจให้คู่นี้กันต่อนะคะ
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน ใครที่ +1หั้ยแนน แนนกดคืนให้แล้วนะคะ :L2:
-
ตอน คนใจอ่อน
"กินข้าวบ้างสิเป้....มึงกินอีกแล้วนะกุ้งแห้งน่ะ...ข้าวไม่กินอีกแล้วใช่มั้ย"
ปลาทองตาโตสุดจะทน เมื่อเหลือบไปมองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังใช้ช้อนตักกุ้งแห้งในถุงเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย
ใบหน้าคมก้มหน้าลง เมื่อโดนเอ็ด ก่อนจะค่อย ๆ วางถุงกุ้งแห้งเอาไว้ และเดินไปซื้อข้าวมานั่งกินเงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ
อยากรู้จริง ๆ ทำไมมันต้องกินด้วย ชอบกินเหรอ หรือว่ายังไง ไม่เข้าใจ ทำไมมันถึงได้บ้าอย่างนี้วะ อยากจะบ้าจริง ๆ เลย
ไอ้เป้ตาหยี ตักก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก และเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับปลาทองตาโต เป็นระยะ ระยะ
"เมื่อคืนนี้กู............เจอสาวในสเป็คด้วยนะ" จู่ ๆ คนที่นั่งเยื้องออกไปก็เอ่ยบอก ไม่ได้บอกว่าไปทำอะไรมาบ้าง
แต่ช้อนในมือของไอ้เป้ถึงกับร่วงหล่น พร้อมกับที่ร่างสูง นั่งนิ่ง หัวใจหล่นวูบลงไปถึงตาตุ่ม ใบหน้าขาวซีด
ไป...นกมัน...ไป...กับผู้หญิงใช่มั้ย...
ช้อนที่ร่วงหล่นถูกหยิบขึ้นอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งสั่นจนระงับไม่อยู่จนต้องปล่อยช้อนให้วางนิ่งอยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม
ก้มมองจานข้าว เหมือนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
จริงสินะ เมื่อก่อนก็เคยทำอย่างนี้เหมือนกัน ถ้านกมันจะทำบ้าง ก็ไม่เห็นแปลกเลย
ถึงจะมากกว่านี้ก็ต้องทนให้ได้ ถ้าอยากจะคบกันต่อไป ถ้าไม่อยากให้นกโกรธก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้
แต่ใจมันปวด.....เจ็บแปลบ.....เอาน่ะ ไม่ตาย ยังไงก็คงไม่ถึงกับตายหรอก ดีกว่าปล่อยให้นกมันห่างออกไปเรื่อย ๆ
"เหรอ....งั้นเหรอ......แล้ว..ดีมั้ย....คนนั้นดีกับนกมั้ย...." ไอ้เป้กลั้นใจพูดออกไป เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายลำบากใจ
ถ้าทำท่าทางหงุดหงิดโมโหใส่ นกมันอาจจะยิ่งโกรธก็ได้ ต้องอดทน ต้องอดทนเอาไว้นะ
"ก็งั้น ๆ ธรรมดา....เรื่อย ๆ " ปลาทองตาโตเอ่ยบอกทำท่าเหมือนไม่สนใจ แต่ลอบสังเกตท่าทางของอีกฝ่ายที่ดูเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด
อดสงสารไม่ได้ ไม่เคยเห็นมันทำหน้าเศร้าอย่างนั้น แต่แค่นี้มันก็ยังน้อยไป ถ้ารักกันจริง ก็ต้องทนให้ได้สิ...แบบเดียวกับที่มันทำไง
ถ้าทนไม่ได้ อย่ามาพูดว่ารักกันเลย
"เหรอ...งั้นเหรอ.....ดีจังเลยนะ........ใช่....ดี....ดีเนอะนกเนอะ...ดีจริง ๆ ด้วยแหละนะ"
น้ำเสียงสั่นเครือ ของคนที่นั่งเยื้องออกไป ยิ่งทำให้ปลาทองตาโตเพิ่มความสงสารขึ้นไปอีก
อย่ามาร้องไห้ต่อหน้านะเว้ย เดี๋ยวกูก็ใจอ่อนกันพอดี ทีมึงทำกับกูล่ะ กูขอเอาคืนมั่งไม่ได้หรือไงกันล่ะวะ
"เออสิ...ดี..." เสียงตอบกลับมายิ่งเป็นการเร่งความรู้สึกของไอ้เป้ขึ้นไปอีก หนังสือสองสามเล่มที่วางไว้ถูกหยิบขึ้นมา
และไอ้เป้ก็ลุกขึ้นยืน เตรียมเดินออกจากโรงอาหาร
"ไปก่อนนะ" ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย คิดจะพูดก็พูดขึ้นมาลอย ๆ ร่างสูงนั้นยังพยายามฝืนยิ้มทั้งที่น้ำตาจะหยดอยู่แล้ว จ้องมองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่
ก่อนจะก้าวเดินออกจากโรงอาหาร เงยหน้าขึ้น เพื่อให้น้ำตาไหลคืน และยกปลายนิ้วขึ้นเกลี่ยหยดน้ำที่มันกำลังจะรินไหล
ทนได้.........ทนได้.........ทนได้
เมื่อก่อนก็เคยทำอย่างนี้กับนกไว้.......มันคงจะร้องไห้เหมือนกัน แบบนี้แหละดีแล้ว จะได้สาสมกัน ต้องทนได้สิ
ต้องทนให้ได้........ช่วยไม่ได้นี่นะ รักนกมันไปแล้ว อะไรที่มันไม่ชอบจะไม่ทำอีก จะไม่ทำให้นกเสียใจอีก
ถ้าไม่ทำให้นกเสียใจ ก็คือต้องยอมเสียใจเอง........เหมือนที่นกมันเคยรู้สึก....ทนให้ได้ ต้องทนได้สิ นกมันยังทนเลย
แค่นี้มันน้อยไป ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
ร่างสูงปลอบใจตัวเองตลอดเวลา ทุกก้าวที่เดิน มีแต่การปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง กลัวเดินไม่ไหว กลัวจะทรุดลงนั่งแล้วร้องไห้
แต่ไม่เป็นไร ต้องทนได้ ต้องทนให้ได้ ถึงแม้จะพร่ำบอกตัวเองอย่างนั้น แต่สุดท้าย ก็ต้องไปนั่งอยู่บนสนามหญ้าข้างสระบัว
ที่ ๆ เคยไปทุกวัน ทรุดกายลง ชันเข่าขึ้นมา และซบหน้าลงกับหัวเข่า
ไม่อยากให้ใครรู้ว่ากำลังร้องไห้ หยดน้ำหลั่งริน หยดเป็นสาย แต่ไม่มีเสียงสะอื้น เพราะกำลังกลั้นมันเอาไว้
น้ำตามากมาย หล่นลงเหมือนสายน้ำ.......หยดลงมาเหมือนกับว่าหยุดเอาไว้ไม่ได้
"ไอ้เป้...ทำอะไร" เสียง ....... เสียง ........ ของนก.... นกมันมานั่งอยู่ข้าง ๆ แล้ว.....ถ้ามันรู้ว่าร้องไห้คงจะโกรธ
"ง่วง...แค่ง่วงเฉย ๆ ไม่มีอะไร"
คำตอบกลับทำให้ปลาทองตาโตสงสารจับใจ.......เห็น ๆ ว่าร้องไห้ แต่มันดันบอกว่า ง่วงนอน......
สงสารมันจังเลย....
"เหรอ...ทุกทีเห็นหนุนตัก...วันนี้มึงไม่หนุนตักกูเหรอ"
ไม่มีคำตอบ มีแต่เพียงการส่ายหน้า และใบหน้าของเป้ก็ยังซบอยู่ที่หัวเข่า จนนกต้องพยายามดึงให้หันมาคุยกัน
เป็นนาน กว่าเป้จะยอมเงยหน้าขึ้น และหรุบสายตาลงต่ำ ไม่กล้าสบตา กับคนที่นั่งเงียบอยู่ตรงหน้า
"เป็นอะไร......ล้างหน้ามาเหรอวะ....หน้าเปียกเลย...อ่ะ...กูมีผ้าเช็ดหน้า...เดี๋ยวกูเช็ดให้ก็ได้..มึงจะหาใครใจดีได้อย่างกูอีกไม่มีหรอกจะบอกให้
แล้วไม่ต้องมาคิดนะว่าจะมาทำอะไรเหี้ย ๆ กับกู...เดี๋ยวยังไงคืนนี้กูก็จะไปกับสาว มึงคอยดูก็แล้วกัน"
คำพูดของนกยิ่งเสียดหัวใจของไอ้เป้...แต่ก็ทำได้แค่นิ่งเอาไว้ และยอมให้ผ้าเช็ดหน้าสีหม่นผืนเล็ก ซับหยดน้ำตาให้
"ไปจริง ๆ เหรอ...จะไปจริง ๆ หรือไง" เป้เอ่ยถาม และน้ำตาก็หยดลงมาอีก
ลืมตัว ลืมอีกแล้ว ลืมไปว่านกมันจะโกรธ ลืมไปจริง ๆ ไม่น่าหลุดปากพูดออกไปเลย ไม่น่าเลยจริง ๆ
"จะไม่ให้ไปหรือไง...ขอร้องสิ...แล้วอาจจะไม่ไปก็ได้...บางทีอาจจะไม่ไปก็ได้ถ้าขอร้องกัน"
ไม่ได้อยากไปเลย แต่เพราะว่า อยากให้อีกฝ่ายหัดรู้จักขอร้องบ้าง แทนการบังคับ อาจจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
อยากเปลี่ยนนิสัยชอบบังคับของไอ้เป้ให้ได้ แต่ก็จะทำได้เท่าที่ทำได้เท่านั้น ไม่คิดจะไปเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งหมดหรอก
"ขอร้องได้เหรอ......เป้ไม่ขอร้องหรอก....เป้ให้นกไป....ไปสิ...ถ้านกมีความสุข....ตอนนี้อะไรที่นกมีความสุข...เป้ก็จะมีความสุขไปด้วย
จริง ๆ นะ...อะไรที่ทำให้นกมีความสุขได้.......ไม่ว่าจะเป็นอะไร...ก็จะไม่ขัดขวาง.....เลย......นะก็..เป้รักนกนี่นะ....ถ้านกมีความสุข เป้ต้องดีใจสิ ก็รัก...นี่นะ ใช่มั้ยล่ะ..เนอะ"
ทั้งที่การพูดอย่างนั้น ก็เท่ากับทำร้ายตัวเอง แต่ไอ้เป้ก็ยังพูด น้ำตามาอีกแล้ว........ไม่เคยร้องไห้หรือไงวะ
ทำไมน้ำตามันเยอะอย่างนี้วะเนี่ย......โธ่เอ้ย
ภาพของคนที่เปลี่ยนไปเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน ทำให้นกใจอ่อนยวบลงทันที โธ่ไอ้เป้......ทำแบบนี้แล้วใครที่ไหนจะใจร้ายลงคอวะ
แม่ง......ถ้ามันบังคับหรือตะคอก...ก็คงจะไปซะหรอก.......นี่ดันทำหน้าตาน่าสงสารขนาดนี้......กูคงจะกล้าไปหรอกนะ
"ไม่ไปดีกว่า......เซ็ง ๆ ..เออเสื้อกูอยู่ที่บ้านมึงนี่...เดี๋ยวเย็นนี้กูแวะไปเอาเสื้อคืนดีกว่า...หรือมึงจะมีปัญหา"
แค่นี้ แค่บอกว่าไม่ไป ก็ทำให้ไอ้เป้ ยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา ไม่ไป........วันนี้นกไม่ไป แถมยังจะไปเที่ยวที่บ้านด้วย
ดีจังเลย......มีความหวังขึ้นมาอีกนิดแล้ว ดีจังเลย ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ดีแล้วจริง ๆ
TBC...
-
มาแล้วๆๆๆ ขอบคุณครับ
หัวใจอ่อนๆ มันก็เลยย๊วบๆ ล่ะนะ
(เอาคืนไม่ถึงไหนเลย อิอิ)
-
:m15: สงสารเป้
:angry2: ทำงี้ได้ไงนก
:m4: ดีแล้วนก
:m1: น่ารักจริงๆเลย
มันเกิดขึ้นในขณะที่อ่าน
-
169 + 1 = 170
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:oni2: แบบว่า ชอบแฮะคู่นี้ เรื่องนี้เคยอ่านแค่ เส่งกะเปา... ก้ว่าโหดมันฮาแล้ว คู่นร้มาแนวจิตๆแฮะ ชอบ...
รออ่านต่ออยู่นะคร้าบบ
อ้อ น้องใหม่ในบอร์ด ฝากตัวด้วยครับผม..วันหลังอาจจะมีผลงานมาฝากให้อ่านนะครับ อาจจะนะ 555+(แบบว่ายังไงดีเขียนนะเขียนได้ แต่ให้พิมพ์ -*-....ขอบาย) :serius2:
-
เป้หงอเลย :t2:
-
:m12: :m12: :m12:
ใจอ่อนเร็วจริง ๆ เลยนะครับ งุงิงุงิ
แต่อ่านแล้วสงสารเป้จังเลยอ่ะ ถึงแม้จะรู้สึกว่าตอนมันทำกับนกเนี่ย
หนักกว่านี้เยอะก็เหอะนะ แต่ก็อดสงสารไม่ได้อยู่ดีแฮะ
รีบมาต่อตอนใหม่ไวไวนะครับ
-
เหอะๆๆๆๆๆๆ o12
คู่นี้ อ่านไปอ่านมา ชักจะรำคาญแระ
ซุปเปอร์งอนกันอยู่ด้ายยยยยยยยยยยยยย :เตะ1:
เด๋วจับมัดติดกันอีกรอบแมร่ง :laugh:
ว่าแต่ แนนนี่จ๋าช่วงนี้ เจก็outๆ เหนื่อยๆ แหละ
มีเรื่องต้องให้คิดหลายเรื่องอ่ะ :o12:
ไปแระ :m32:
-
โหยยยยยยยยยยยยย
เป้...ไม่น่าสงสารงี้ฟร๊ะ
ใจอ่อนเลยตู o7
-
o12
ไม่นกขี้ใจอ่อนอย่างนี้เนี่ย
โห.....ไม่มันเลย
นึกว่าจะทำเป้เจ็บจนเลือดกระอักซะอีก
เซ็งเป็ด :m16:
-
ก็เอาแบบนี้ก่อน :เตะ1:แล้วค่อยแบบนี้ละกันครับ :m25:
อิอิ
ว่าแต่ตอนนี้เศร้าจังเลย อ่านแล้วน้ำตาจะไหลอะครับ :sad2:
-
แล้วก็ต้องแพ้น้ำตา อิอิ
:laugh:
-
แหมมๆๆๆๆๆๆๆ
เป้อ่ะ
ดูทำเข้า น่าสงสารซะ
จากตอนแรกหมั่นใส้ อยากให้นกเอาคืนหนักๆ
เป็นไงล่ะ
ใจอ่อนเลยตรู
แล้วมีเหรอนกจะไม่ใจอ่อน.... เนอะ
กรี๊ดดดดดด แล้วนกจะตามไปเอาเสื้อที่บ้านเป้
แล้ว....แล้ว.....
ไงต่ออ่ะ :o8:
-
ตามทันแล้ววววววววว o7
ทำไมมันดูรันทนขนาดนี้ด้วยนะ แอบโรคจิตเล้กด้วยนะนเย
ชอบนิยายแบบนี้จัง...คนอ่านอ่านแล้วจะโรคจิตเป็นโรคซึมเศร้าตาม
ยังไงก็มาต่อเร็วๆนะคะ *ยิ้ม*
-
เอาน้ำตามาใช้อีกแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตะเอง :กอด1:
พักผ่อนน้า..............
มาเกาะติดนิยายเรื่องนี้ต่อ
แต่อ่านไปอ่านมาชักจะ o12
ฮึ่ม............................... :เตะ1:
-
เหอะๆๆ จะเอาคืนเค้าแล้วไปใจอ่อนสงสารได้ไง นก :laugh:
ถ้าสงสารนักก็รับรักไปเยย อิอิอิ :m32:
-
เอามาให้อ่านเรียกน้ำย่อยก่อน :laugh:
“เป้.......ไม่เคยนอนกับผู้ชายหรอกนะ....นกเป็นคนแรก.....แต่จะไม่ทำให้เจ็บ....รับรอง เชื่อมือเถอะ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มกระซิบบอกก่อนจะค่อยลงมือปลดกระดุมเสื้อของร่างที่ทอดสายตามองมา ดวงตากลมโตหรี่ปรือจ้องมองใบหน้าของคนที่โน้มใบหน้าลงมา ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ไม่มีแรง มือไม่มีแรง แขนไม่มีแรง อยากจะขยับปากพูด แต่ทำไม่ได้ ทำได้แต่เม้มปากแน่น ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด
“ร้อน.....อือ....” ท่าทางกระสับกระส่าย ของร่างเบื้องล่าง ทำให้ฝ่ามือแกร่ง เร่งปลดเสื้อออกจากร่างกายของร่างนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสะบัดทิ้งลงข้างเตียง และก้มลง แตะปลายจมูกที่หน้าผากมน ไล้เรื่อยลงมาที่ข้างแก้มเนียนใส
“อือ....ร้อน.....อ่ะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มหวานใสเอ่ยบอก สะบัดหน้าออกห่าง แต่ริมฝีปากอุ่น ๆ กลับค่อยสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากเย็นชื้น......ปลายลิ้นร้อน ไล้เลียที่ริมฝีปากบางแตะสัมผัสแผ่วเบา ก่อนจะประทับลงอย่างช้า ๆ
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ไปมาที่สะโพกมนของร่างที่นอนหายใจหอบหนักอยู่เบื้องล่าง
:m25:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
^
^
^
:angry2: จิ้มๆๆๆๆ
โทษฐาน ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงง
:serius2: แนนนี่ใจร้ายยยย :o12:
-
ฆ่ากันให้ตายดีกว่า
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
^
^
^
ช่วยจิ้มให้หายหงุดหงิด
:กอด1:
ว่าแต่ แนนนี่น้า.............. :serius2:
-
อาไรเนี่ย :angry2: มาเดี๋ยวนี้เลย เร็วๆด้วย :m31:
-
:laugh:
ค้างซะงั้น
-
:o12: เศร้าอ่ะ
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แวะมาตามคำบอกเล่าของคนแถวนี้ เห็นว่าสนุก
ปอยังอ่านไม่จบหรอกนะ กะลังตามเก็บ เพิ่งได้ไม่กี่ตอน
อาจจะจบคืนนี้ ถ้าไหวน้า ไม่สบายอยู่
โฉบมาให้กำลังใจแนนก่อนครับ :กอด1:
-
ฮือๆๆๆ...
มาสปอยให้เค้าอยากอ่าน :sad2:
มาต่อไวไวน๊า แล้วจะให้.. :กอด1:ทีนึง
5555+ :laugh:
-
ไม่ได้เค้ามาน๊านนาน ตอนนี้มาตามอ่านรวดเดียวเลย พี่แนนน่ารักจริงๆ :กอด1:
ใช่ๆต้องขอบคุณลุง สิงห์ด้วย อิอิ :t2:
เป้น่าสงสารอ่ะ แต่ก็น่ะ เอาคืนที่เคยทำกับนกไว้ จะได้หายกัน
ตะ.....ตะ.....แต่ ตอนหน้า โฮกกกกกก พี่แนนจ๋ารีบมาไวๆ :dont2: :dont2: :dont2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจร้ายยยยยยยยยยย
ใจร้ายที่สุดดดดดดดดด
นี่เรียกน้ำย่อยเหรอ
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:angry2: :angry2:
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกซซซซซซซซซซซ์
ขอไฟร์กาเมล่า เผาหัวคนเขียนอย่างด่วน
โทษฐานมายั่วให้อยากแล้วจากไป :o12:
-
ไม่อยากย่อยแระ
มาต่อเลยค่ะ
-
NC?
:m25:
-
o7 nc ที่รอคอย
แต่ว่าค้างอย่างแรงคับพี่น้อง
o12 :fire: :o211: o22
-
aspirinkub นกก็แกล้งเป้ได้แค่เนี้ยแหละ
<Ju!_Ju!> มีครบทุกอารมณ์เลย
kit ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ
aoi ยินดีต้อนรับคะ ถ้าเอาเรื่องมาลงจะตามไปเป็นกำลังใจให้คะ
moonlight แล้วชอบไหมคะที่นกเอาคืนเป้บ้าง
Bizcuit ไปทำกับนกไว้เยอะกว่าอีก
jay_jay ไม่ต้องจับมัดตอนหน้าก้อตัวติดกันแล้วจ้า ติดแบบ :m25:
19NT เป้กำลังใจท่วมท้น คนสงสารตรึม
rain_xiah อย่างงี้แหละนกของเรา ใจอ่อนเสมอ
mantdash NC ที่อยากได้ ไม่นานเกินรอ
oaw_eang ก้อคนใจอ่อนนี่คะเจ้
Bg LoVe NT อะไรจะเกิดขึ้นน้อ เมื่อนกไปเอาเสื้อที่บ้านเป้ อะไรที่.....
shiawase ตอนต่อไปไม่โรคจิตแย้ววว และขอต้อนรับน้องใหม่ด้วยนะคะ
happy_icekung69 น้ำตามักใช้ได้เสมอกับคนที่เรารัก และรักเรา
HaLF333 เห็นด้วยเมื่อไหร่นกจะบอกรับรักเป้ซะที
ส่วนคนที่กำลังรอ NC ของตอนหน้า jay_jay TARO Jesse YO DEA SataRu kit Cresveld
HaLF333 Yakuza Bg LoVe NT Bizcuit 19NT oaw_eang rain_xiah รออ่านได้เลยนะคะ
ใครที่ +1มา แนนกดคืนให้แล้วนะคะ :L2:
-
ตอน ทดสอบความพร้อม
“นก....เดี๋ยวไปเอาเสื้อให้....นั่งตรงนี้ก่อน” ไอ้เป้ตาหยี เอ่ยบอกกับปลาทองตาโต ก่อนจะกดน้ำนำมาวางไว้ให้
และเดินเข้าห้องไปพับเสื้อใส่ถุงกระดาษออกมาให้กับคนที่นั่งอยู่.....
“น้ำบ้านมึงรสชาติแปลก ๆ “ แก้วน้ำถูกวางไว้ที่เดิมหลังจากที่ปลาทองตาโตดื่มจนหมดแล้ว ก่อนที่ไอ้เป้จะหัวเราะเสียงเบา
“ก็แปลกสิ....กูใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้มึงกิน....รสชาติจะเหมือนน้ำธรรมดาได้ไง”
ปลาทองตาโตลุกพรวดพราดขึ้นยืน และชี้หน้าคนที่ทำอะไรเลว ๆ ขากำลังจะก้าว แต่กลับถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้แน่น จนขยับตัวไม่ได้
รู้สึกว่าใบหน้าแดงก่ำ รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทำตัวไม่ถูก ร่างกายสั่นสะท้าน มือสั่น และเย็นยะเยือกไม่ทั้งร่าง
เหมือนร่างกายไร้เรี่ยวแรง เมื่อถูกดึงให้เดินเข้ามาภายในห้องนอน กลับเดินตามเข้ามาง่าย ๆ
“นกจะไม่มีแรง ดิ้นก็ไม่ได้ สู้ก็ไม่ได้ ถ้าทำจะยิ่งเจ็บไปทั้งตัว ถ้าขยับร่างกายจะเจ็บไปหมดเลยรู้มั้ย แล้วห้ามด่าด้วยถ้าเกิดนกด่า........ยาจะออกฤทธิ์เร็วขึ้น.....มันเป็นยาชนิดใหม่ ออกฤทธิ์เร็วมาก” ร่างสูงดวงตายิบหยีเอ่ยบอก
ก่อนจะผ่อนร่างของคนที่ทำตาโตให้เอนร่างลงบนเตียงกว้าง
ดวงตาคมจ้องมองดวงตากลมโตและมีรอยยิ้มเจือจางเล็กน้อย
“เป้.......ไม่เคยนอนกับผู้ชายหรอกนะ....นกเป็นคนแรก.....แต่จะไม่ทำให้เจ็บ....รับรอง เชื่อมือเถอะ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มกระซิบบอกก่อนจะค่อยลงมือปลดกระดุมเสื้อของร่างที่ทอดสายตามองมา ดวงตากลมโตหรี่ปรือจ้องมองใบหน้าของคนที่โน้มใบหน้าลงมา ด้วยความรู้สึกหลากหลาย
ไม่มีแรง มือไม่มีแรง แขนไม่มีแรง อยากจะขยับปากพูด แต่ทำไม่ได้ ทำได้แต่เม้มปากแน่น ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด
“ร้อน.....อือ....” ท่าทางกระสับกระส่าย ของร่างเบื้องล่าง ทำให้ฝ่ามือแกร่ง เร่งปลดเสื้อออกจากร่างกายของร่างนั้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสะบัดทิ้งลงข้างเตียง และก้มลง แตะปลายจมูกที่หน้าผากมน ไล้เรื่อยลงมาที่ข้างแก้มเนียนใส
“อือ....ร้อน.....อ่ะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มหวานใสเอ่ยบอก สะบัดหน้าออกห่าง แต่ริมฝีปากอุ่น ๆ กลับค่อยสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากเย็นชื้น......ปลายลิ้นร้อน ไล้เลียที่ริมฝีปากบางแตะสัมผัสแผ่วเบา ก่อนจะประทับลงอย่างช้า ๆ
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ไปมาที่สะโพกมนของร่างที่นอนหายใจหอบหนักอยู่เบื้องล่าง
“ไอ้เป้....อือ....อย่านะมึง ฮ้า...” ยาออกฤทธิ์จริง ๆ ด้วย แค่คิดจะด่ายังรู้สึกร้อนรุ่มขนาดนี้ เหมือนมีไฟกำลังเผาผลาญร่างกาย ให้หลอมละลาย ไม่มีแรงเลย จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี
“อะไร....เรียกทำไม......” ใบหน้าคมผละจาก และสบตากับดวงตากลมโตปรือปรอยหวานซึ้งยั่วยวน
“ยาออกฤทธิ์แล้วด้วย ถ้าขืนไม่ยอม...จะร้อนจนตายเลยรู้มั้ย ตอนนี้นกทำอะไรไม่ได้หรอก นอกจากให้เป้ช่วย
ถ้าโกรธ.....เดี๋ยวยาหมดฤทธิ์แล้วค่อยลุกขึ้นมาต่อยกันก็ยังทัน”
ไอ้เป้ตาหยี อมยิ้มและแกล้งขบฟันเน้นย้ำที่ลำคอเนียนขาว
“อือ.....ไม่เอา...เดี๋ยวมันเป็นรอย ไอ้เป้...พอแล้ว”
ร่างเบื้องล่างขยับกายหนีแต่กลับถูกกดเอาไว้ ฝ่ามือแกร่งลูบไล้วนเวียนที่ยอดอกสีเข้ม ก่อนจะโลมเลียจนจุดสีแดงเข้มแข็งขืนเป็นไต
“เป้....ไม่เอา....อือ....” เสียงครางหวานแผ่ว ทำให้ร่างสูงที่อยู่เบื้องบน อมยิ้มอย่างชอบใจ
พูดมาได้ว่าไม่เอา ขนาดนี้แล้ว ไม่เอาไม่ได้แล้ว ขืนไม่เอาจริง ๆ แย่แน่ ๆ
“ไม่ปล่อย...ไม่เอาก็ต้องเอา...จะเอาเดี๋ยวนี้แหละ”
ไอ้เป้หัวเราะเสียงเบาและจ้องมองใบหน้าของคนไม่เอา อย่างคิดจะแกล้ง
ฝ่ามือลูบไล้เข้าไปภายในกางเกงสีเข้ม และแตะต้องส่วนแข็งขืนเปียกชื้นของร่างที่บิดกายเร่า
“ไม่เอ้า...ไอ้เป้...อย่านะ”
เสียงร้องโวยวาย และหยดน้ำคลอที่หน่วยตา เมื่อถูกแตะต้องร่างกาย อยากหนีแต่หนีไม่ได้
“ไม่เอาได้ไง....ไม่เอาก็ต้องเอา”
ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง และแตะริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากเย็นชื้นที่ขบแน่นไม่ยอมให้ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไป
“อือ...ไม่เอา....อือออออออ อ่ะ”
เสียงหวานใสร้องอึกอักอยู่ในลำคอ หยดน้ำคลอปริ่มที่ดวงตากลมโต ก่อนจะค่อย ๆ หลั่งรินลงช้า ๆ
“อือ อือ....ฮืออ”
ใบหน้าคมผละจากใบหน้าของคนที่นอนนิ่ง และลุกขึ้นนั่ง ปล่อยให้ร่างนั้นเป็นอิสระ
“ไม่ทำแล้ว....ไปเถอะ.” ไอ้เป้เอ่ยบอก และดึงแขนของคนที่ไร้เรี่ยวแรง นอนร้องไห้อยู่บนเตียงให้ลุกตามขึ้นมา
“กลับบ้านเหอะ.....ไม่ต้องกลัวเป็นอะไรหรอก....ไม่ได้ใส่ยาอะไรทั้งนั้นแหละ..แค่อำเฉย ๆไม่นึกว่าจะเชื่อจริง ๆ “
ฝ่ามืออุ่น ๆ ประคองใบหน้าเนียนใสเอาไว้ และใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยดน้ำตาให้
กำปั้นหนัก ๆ ทุบเข้าที่กลางหลังของคนแกล้ง ใบหน้าของปลาทองตาโตแดงก่ำ เมื่อรู้ว่า ที่ตัวเองเป็นแบบนั้นเพราะคิดไปเอง....อายจนไม่มีกล้ามองหน้าของคนที่นิ่งมองอยู่
มองหาเสื้อของตัวเองที่ร่วงหล่นอยู่ข้างเตียง และคว้ามาสวมใส่อย่างลวก ๆ ด้วยความอาย
ไอ้เป้ มันแค่แกล้ง แต่ดันคิดว่าจริง โง่เง่าชะมัด แบบนี้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน
“นก......เป็นอะไรวะ.....โกรธอะไรอีกเนี่ย...เฮ้ย นก....บอกว่าไม่เอาก็ปล่อยแล้วนะ...โกรธทำไมเนี่ย….เอ้ย”
เป้คว้าแขนของคนที่ลุกขึ้นและจะเดินหนีเอาไว้ แต่ปลาทองตาโตกลับสะบัดหนี
อาย เว้ย แม่ง คนอายจะตายอยู่แล้ว ยังมาจับแขนอีก จะให้บอกหรือไงว่าอาย ที่คิดไปเอง ว่าโดนยาแล้วนอนให้มันกอดเล่น
“นก....คุยก่อนสิ....นก.....” ร่างที่ถูกดึงให้หันมาเผชิญหน้ากันทั่งที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ทำให้เป้ได้เห็น
ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากขบกันแน่น จนขึ้นห้อเลือด ดวงตากลมโตไหวระริก ไม่ยอมสบตาด้วย
ไอ้นกมัน................มี..........มี...........อารมณ์จริง ๆ นี่หว่า..............แล้วตอนนี้มันก็..........อายจนไม่ยอมมองหน้าด้วย......น่ารัก......แล้วก็น่ารัก.........แล้วก็น่า.................
“มึงอยากนี่หว่า.........ไอ้นก.....”
เสียงหัวเราะยิ่งทำให้ปลาทองตาโต อยากกระโดดต่อย ไอ้คนตรงหน้า ด้วยความโมโห
เหี้ยแม่ง ไอ้เป้.....เลว.....เกลียดมันเว้ย
“ไปไหน ห้ามไปเลยนก.....กูก็อยากกับมึงเหมือนกัน......เอาสิ โกรธก็โกรธไปเลย...ไม่ปล่อยหรอกเว้ย”
อ้อมแขนแข็งแกร่ง กอดรัดร่างของคนที่ดิ้นรนหนี และกำหมัดจะชกที่ใบหน้า แต่ดีที่เบี่ยงหน้าหลบทัน
เลยสามารถผลักร่างนั้นลงนอนบนเตียงกว้างอีกครั้ง และทิ้งตัวลงไปหา
“คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
TBC….
-
^
^
^
จิ้มพี่แนนผู้น่า love~ :กอด1:
จ๊ากกกกกกก ปลาทองจ๋าน่ารักมาก~ :กอด1:
ตาหน้าใช่ไหม ~ ตาหน้าใช่ไหม ~ ตาหน้าใช่ไหม!!!
:a2: :a2: :a2: :a2:
-
จ๊ากกกกกกก ปลาทองจ๋าน่ารักมาก~ :กอด1:
ตาหน้าใช่ไหม ~ ตาหน้าใช่ไหม ~ ตาหน้าใช่ไหม!!!
:a2: :a2: :a2: :a2:
คิดเหมือนกัน ตาหน้า ตาหน้า
-
ไหนอะ
มะเหงได้กันเลย
-
ชอบมาก
มาต่อเรยอย่างด่วน
อิอิ
-
NC อยู่หนาย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
“คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใครจะได้เป็นผัววะ
ฮา..
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย.........นังกุ้งแห้งมันอำแบบนี้.....ชอบบบบบบบบ :oni2: :oni2:
ตอนหน้าจะมีใช่มั้ย.....ตอนหน้าจริงๆสินะ..... :jul1: :jul1: :jul1:
-
หง่ะ!!!! ทำไปได้เน๊อะ :laugh:
-
• “คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
ว้าย แล้วถ้าเจ๋งเท่ากันล่ะยะ ตาเป้ 5555555
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ง่ะ
รัยเนี่ยยยย
ถูกหลอกอ่ะ
ตอนหน้า นะ ตอนหน้า
“คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
^
ต้องมีนะ
-
:c5:
-
ต่อเห๊อะ ต่อเหอะ
เอิ๊ก ก ก
-
the next round ใกล้เข้ามาแล้ว :o8:
-
:sad5:
“คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
คราวหน้าต้องมีไอ้นี่นะ ไม่งั้นไม่ยอมด้วย :oni3:
อ่ะ + ให้สำหรับเกือบ nc
-
“ไม่เจ็บน่ะ.....รับรอง....ไม่ต้องกลัว....ถ้าเจ็บจะหยุดให้ทันที....นะนกนะ......นกคนดีครับ.......นกจ๋า....นก นก นก”
เสียงที่เอ่ยบอก ทั้งออดอ้อน ทั้งหว่านล้อม แต่ปลาทองตาโต ก็ยังคงนิ่ง
.
.
.
.
.
.
“ไม่เอา...........พอแล้ว........ไม่ทำแล้ว”
“ไม่เอาก็ต้องเอา.......ไม่ทำก็ต้องทำ...ไม่ยอมก็ต้องยอม.....เป้เองก็ทนไม่ไหวแล้วนะนก....” :o8: :o8:
:a12:
-
:m31: :m31:
-
“ไม่เอาก็ต้องเอา.......ไม่ทำก็ต้องทำ...ไม่ยอมก็ต้องยอม.....เป้เองก็ทนไม่ไหวแล้วนะนก....” :o8: :o8:
:a12:
^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :angry2: :angry2: :angry2:
เค้าจาอาวววววววววววววววตอนเน้ๆ
มาต่อเร็วๆด้วยยยยยย
-
กะรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o o12 :o211: :fire:
-
:serius2:ค้างอย่างแรง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้ำจิ้มอีกแล้วววววววววววววววววววววววววววว
-
กิสสสส น้องนกมีอารมณ์แล้ว เสร็จพี่เป้คราวนี้แน่ๆ :laugh:
ตอนหน้ามาไวไวนะ~ คนอ่านอยากเสียเลือดแย้ว :o8:
+1 เป็นการขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:angry2:เอามาลงอ่อยกันเหรอะ
ทำแบบนี้ฆ่าป๋มให้ตายเลยดีกว่า :sad2:
แนนใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12:
-
แงๆๆๆ :serius2:
ต่อเร็วๆๆๆสิ
555555555 :laugh:
-
หง่ะ!!! :a5:
สรุปชื่อเรื่องว่า ปรัชญาช่างกลทที่ว่าเนี่ย คือประโยคนี้สินะ
“คราวนี้ของจริง......ใครเจ๋งกว่า...ได้เป็นผัวเว้ย”
เยี่ยม o13
-
โอ๊ย.... มาเร๊วๆอยากรุ้อ่ะ :m3:
[attachment deleted by admin]
-
อืมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วทีนี้จะได้รู้ว่าใครเจ๋ง กว่าใคร อิอิ
-
o6
-
พี่แนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
:serius2:
แนนอ่ะ
ทำกันด้ายยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
เพื่อนๆชื่ออะไรกันบ้างค่ะ เป็นกำลังใจให้กันมาจนจะจบเรื่องแล้ว อยากรู้จักเพื่อนนะคะ :m13:
ใครที่อ่านแล้วชอบก็เม้มเป็นกำลังใจให้กับคนแต่งบ้างนะคะ ขอบคุณคะ :L2:
Yakuza โดนจิ้มอีกแย้ว เจ็บจัง :m13: ว่าแต่ชื่ออะไรค๊า ปลาทองตากลมโตน่าร๊ากกกก ตอนหน้าแน่นอน ไม่อำแย้วกลัวโดน :เตะ1:
premkoe :a2:ตาหน้าแน่นอน ไม่อำแย้ววว
Junrai_Hyper ตอนหน้านี้ไงคะ ได้กันแน่ :laugh:
bebe ขอบคุณนะคะที่ชอบ เด๋วจะเอาไปรายงานให้เจ้าของเรื่องทราบ จะได้เป็นกำลังให้กับคนแต่งนะคะ :L2:
TARO อยู่ตอนหน้าจ้าทาโร
19NT แล้วคิดว่าใครหล่ะ แต่ที่จิงก็พอจะรู่อยู่ในใจแล้วใช่ม่ะ :t2:
shiawase มี :jul1:แน่นอนจ้า
Bizcuit ก็คนเขาสามารถอ่า
kit ถ้าเจ๋งเท่ากัน ก้อพลัดกันเสียเอกราชนะจิ :laugh:
Bg LoVe NT แนนแค่อำเล่นหน่อยเดียวเอง :m18:
fcuk ฟ๊อกมาส่งจมหมายรักอย่างนี้ เดี๋ยวแนน :myeye:
G-NaF ต้อนรับสมาชิกใหม่ของเรื่องจ้า
mantdash แหมแค่นี้ทำอายนะป็อบ แนนอายด้วยคนจิ :-[
rain_xiah ตอนหน้า :m25:
YO DEA :try2: เจอเป็ดแดงพ่นไฟใส่ กลัวอ่า
Bg LoVe NT มาตามคำขอ ระวังเลือดหมดตัวน๊า :jul1:
rain_xiah กลัวแล้วจ้า o1
moonlight มาต่อแล้วจ้า o3
19NT ไม่น้ำจิ้มแล้ว คราวนี้มาเต็มๆเลย :m23:
HaLF333 ระวังเลือดหมดตัวน๊ามัส :m25:
<Ju!_Ju!> แนนไม่อยากฆ่าเอ(ชื่อเอใช่ไหมคะ ถ้าผิดขอโทษนะคะ) แต่แนนอยากทรมานเอ :laugh:
nbom_pkai โอ๋ๆๆๆๆ อย่าร้องน๊า มาต่อแล้วจ้า :กอด1:
Bizcuit ช่าย o13
Jesse แนนมาลงแล้ว แล้วJesse มาอ่านหรือยัง
happy_icekung69 อืม นั่นสิว่าใครจะเจ๋งกว่ากัน ระหว่างนก กับ เป้ :m20:
TARO มานั่งฟุบอย่างนี้เด๋วมี :fcuk:นะทาโร่
Yakuza :t2:
jay_jay ที่ร๊ากกก อย่าโกรธเขาน๊า เขาแค่แหย่เล่นหน่อยเดียวเอง ร๊ากกกน๊าตะเอง :กอด1:
-
ตอน ....................................
“ปล่อยนะเว้ยไอ้เป้....โอ้ยยยยยยย ไอ้เป้ ปล่อยเว้ย “ ปลาทองตาโต กำลังฟัดกันนัวเนียอยู่กับไอ้เป้ ตาหยี ที่เบี่ยงหน้าหลบ เพราะกลัวโดนชก แต่ก็หลบพ้นบ้างไม่พ้นบ้าง โดนเสยเข้าปลายคางบ้างล่ะ เฉียดหน้าไปบ้างละ
แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุด
เหมือนกับว่าเล่นประลองกำลังกัน ยิ่งอีกฝ่ายแรงมา ก็ยิ่งอยากจะแรงให้มากกว่า จิตใต้สำนึกบอกว่าให้เอาชนะ
แรงมาเท่าไหร่ ต้องแรงกลับไปมากเท่านั้น คราวนี้เลยประกบมือเข้าด้วยกัน แล้วใช้แรงกดแขนของอีกฝ่ายเอาไว้
คนอยู่ล่าง จะสู้แรงคนอยู่บนได้ยังไง ไป ๆ มา ๆ เลยเหงื่อหยดไปตาม ๆ กัน เหนื่อย ก็เหนื่อย เหนื่อยจนหอบ
สุดท้าย ก็เลยต้องนอนนิ่ง ๆ กันอยู่อย่างนั้น
“ลุกออกไปซะทีสิวะ กูหนัก จะนอนทับไปถึงไหน แม่ง.....” มือผลักไหล่ของคนที่ไม่ยอมขยับแถมปากก็ยังคงด่า แต่ไอ้เป้ก็ยังดื้อ แกล้งนอนทับอยู่อย่างนั้นไม่ยอมขยับร่างกาย
“ไม่เอา....ไม่เอา....อยู่อย่างนี้แหละดี.....จะทับให้กลายเป็นกล้วยทับเลย...”
บทจะบ้ามันก็บ้า ดูมันทำเสียงง้องแง้ง ง้องแง้ง เป็นเด็ก จนปลาทองตาโตอ่อนใจ
“โอ้ยยยยยยยยย เบื่อ เบื่อมึง เบื่อ เบื่อ เบื่อ กูเบื่อมึง แม่งนอนทับให้กูหายใจไม่ออกตายไปเลยไป๊....ไอ้เหี้ยเป้
ไหนบอกว่าจะปล่อยกูให้เป็นอิสระแล้วนี่มันอิสระตรงไหนวะ กูจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ลุกไปเดี๋ยวนี้นะเว้ยยยยยยย อื้ออออ”
ปลาทองตาโต ผลักคนที่นอนทับเอาไว้ทั้งตัวให้ผละออก และรัวกำปั้นเข้าที่แผ่นหลังของคนที่นอนนิ่ง ไม่ยอมขยับ
“โอ้ย......เอาดิ ทุบเลย ทุบให้ตายเลย ยังไงก็ไม่ยอมลุกหรอก จะนอนอยู่อย่างนี้แหละ.....” ไอ้เป้เป็นพวกที่ดื้อแบบไม่มีเหตุมีผล ยิ่งพูด ก็ยิ่งทำให้นก ต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น นอนให้อีกฝ่ายนอนทับเล่นจนกว่ามันจะพอใจ
มือก็ต้องให้มันจับจนพอใจ ไอ้เป้มันถึงจะปล่อย
แก้มก็ต้องให้มันหอมจนพอใจ มันถึงจะปล่อย ต่อให้ต่อยกับมันแทบตาย ถ้ามันจะหอมแก้ม ยังไงมันก็จะเอาจนได้
จูบก็ต้องให้มัน.........................
แล้ว..........................................
ภาพเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ผ่านเข้ามาในสมอง อย่างรวดเร็ว
จูบก็ต้องยอมให้มันจูบจนพอใจมันถึงจะยอมปล่อย
แต่เรื่องนั้น.........ไอ้เป้มันแค่แตะนิดเดียว แล้วมันก็ปล่อยง่าย ๆ
หมายความว่ายังไง หมายความว่ามันไม่อยากแตะต้องกันจริง ๆ หรือยังไง เพราะเป็นเรื่องเดียวที่ไอ้เป้มันไม่ได้ฝืนใจ.......แบบนี้แปลว่ามัน.........ไม่ได้อยากมีอะไรด้วยแบบจริง ๆ จัง ๆ ใช่มั้ย
ทำไมล่ะ
มันไม่ได้อยากมีอะไรด้วยหรอกเหรอ
ทำไม.................
“ไอ้เป้.......ไอ้เป้นิสัยไม่ดี..........กูเกลียดมึงแล้ว......”
จู่ ๆ มือที่เคยผลักไสก็ลดลงข้างตัว และใบหน้าน่ารักตากลมโต ก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แสดงออกให้เห็นว่าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่คนที่นอนทับร่างกายอยู่ไม่ได้สนใจเลย ยังคงนอนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินอะไร........ก็อยากนอนด้วยกันแบบนี้นี่นา จะทำไมละ
“กูอยากมีอะไรกับมึงนะนก .....แต่รู้ว่ามึงไม่ยอมกูหรอก.....มึงมันใจร้าย.....มึงอยากใจร้ายเอง กูก็นอนทับมึงอยู่อย่างนี้แหละ”
เสียงบ่นงึมงำที่ข้างซอกคอ ทำให้นก ต้องหันหน้ากลับมาอีกครั้ง
ไอ้คนนอนทับตัวอยู่ก็นอนนิ่งซะจน น่าโมโห
แล้วมันมาพูดอะไรซะใกล้ขนาดนี้ล่ะเนี่ย
“เนี่ย มึง ไปไหนกะใครมากูก็ไม่รู้.......แต่กูมีเรื่องจะสารภาพอยู่อย่าง.......เป็นความลับของกูเลยนะ.....ก่อนหน้านี้ กูแค่อยากให้มึงทำหน้าตาโมโห ใส่ พอแกล้งมึงได้แล้วสนุก กูเป็นอะไรไม่รู้นะ
กูตกใจตัวเองตั้งแต่ตอนที่หอมแก้มมึงครั้งแรกบนรถเมล์แล้ว........ตอนนั้นกูก็คิดว่า กูจะแกล้งมึงไปเรื่อย ๆ แต่ตอนหลัง กูไม่อยากเข้าใกล้ใครเลย ไม่เห็นมีใครตัวหอม น่ากอดเหมือนมึงสักคน......แล้วมึงเป็นผู้ชาย มึงคงไม่ยอมเป็นเมียกูหรอก.......ตอนนี้ก็เหมือนกัน.......กูไม่กล้าทำอะไรมึงจริง ๆ นะ......กูกลัวมึงโกรธ........แต่กูรักมึงนะนก.....กูนิสัยไม่ดีเลย......ชอบบังคับฝืนใจ....เนี่ยดูสิ มึงด่าแล้วด่าอีก กูก็ยังจะนอนทับมึงให้มึงอึดอัดอีก....กูเหี้ยจริง ๆ เลยเนอะ”
ไอ้เป้เอ่ยเสียงเบา กระซิบบอกที่ข้างหูของคนที่นอนตัวแข็งทื่อ นิ่งฟังเงียบ ๆ
“กู........กูไม่ยอมหรอก ....ยังไงกูก็ไม่ยอมแน่ ๆ เรื่องอะไรกูต้องยอมมึงด้วยล่ะ กับผู้หญิงกูยังไม่เคยได้ทำเลย
แล้วจะยอมให้ผู้ชายทำได้ยังไง..........มึงลองคิดจะทำอะไรกูสิ กูจะผูกคอตายจริง ๆ ด้วย”
………………กับผู้หญิงยังไม่เคยได้ทำ.....................
.......................แล้วกับผู้ชาย.......................................
ไอ้เป้ตาหยีลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง หลังจากคิดทบทวนประโยคของอีกฝ่าย คิดซ้ำไปซ้ำมา แล้วถึงตกใจ
เมื่อแน่ใจว่าฟังไม่ผิดแน่
“อะไรนะ กับผู้หญิงก็ยัง...........แล้วทำไมมึงถึงทำท่าเหมือนกับว่า......เก่งนักเก่งหนา....ไอ้นกนี่มึงหลอกกูมาตลอดเหรอเนี่ย....”
ดวงตายิบหยีเบิกกว้าง
พร้อมกับที่ดวงตากลมโตเองก็เบิกกว้าง และลุกขึ้นนั่ง รีบปิดปากของตัวเองเอาไว้ ตกใจซะจนทำตัวไม่ถูก
เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป ทำท่าจะกระโดดลงจากเตียง กลับถูกกดเอาไว้
“ไปไหน........แสบจริงนะ.......หลอกซะเชื่อสนิทเลย............ให้หึงเป็นบ้าแทบตาย...แถมยังทำให้ร้องไห้อีก
ร้ายมาก......ทำให้อุปทานคิดไปเองบ้างล่ะ แกล้งทำให้คิดว่าเวลาใครมาแตะตัวนกแล้วนกจะไม่หอมเหมือนเก่าบ้างล่ะ......ดี....แบบนี้แหละดี.........ไม่ยอมเป็นเมีย ก็จะเอาทำเมียเดี๋ยวนี้แหละ.....เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง”
ยังไม่ทันขาดคำ....ปลายจมูกโด่ง ก็ซุกไซร้ลงที่ซอกคอของร่างที่พยายามดิ้นรนหนี อย่างไม่ยอมให้เสียเวลา
“ไอ้เป้.........อื้อออออออออ ปล่อยกูเว้ย “
คราวนี้คงไม่มีอะไรมาฉุดได้แล้ว กำปั้นกำขึ้นจะชกหน้าของไอ้เป้ แต่เมื่อใบหน้าคมละจากซอกคอมาจ้องหน้าของปลาทองตาโตตรง ๆ
และเท้าแขนอยู่เหนือร่างของคนที่กำลังออกฤทธิ์ออกเดช
นกกลับไม่กล้า ปล่อยหมัดออกไปกระแทกที่ใบหน้าของคนที่เพียงแต่มองนิ่ง ๆ เหมือนกับว่า
ยินยอมให้ชก จะชกก็ชกมาเลยแล้วกัน ยอมให้ชก......แล้วแบบนี้จะให้ทำยังไง
“อ่ะ ยอม......ต่อยจนพอใจเลยก็ได้.....แต่ไม่ปล่อย.....ยังไงวันนี้ก็ต้องเอาให้ได้.....บอกตรง ๆ เลยดีกว่า....จะชกหรือยังไม่ชกจะได้ต่อเลย...........เอายังไง......รักขนาดนี้แล้วจะเอายังไงก็ว่ามา.....เพราะไม่ว่าวันนี้ยังไงก็จะทำให้นกยอมเป้ให้ได้..........เราจะทะเลาะกันให้เจ็บตัวก่อนก็ได้.....แล้วเดี๋ยวเป้ค่อยต่อทีหลังตอนนกไม่มีแรงสู้แล้วก็ได้
หรือจะอยู่เงียบ ๆ ไม่เจ็บตัวกันทั้งคู่........ถ้ารู้สึกดี ก็ให้รู้สึกดีด้วยกัน.....เลือกมาสักข้อ.....ถ้าไม่เลือกเดี๋ยวจะเลือกให้เอง......ว่ายังไง....แล้วไม่ต้องบอกว่าจะไม่เลือกทั้งสองข้อ.....บอกแล้วถ้าไม่เลือกจะเลือกให้เอง....ยังไงวันนี้ก็จะทำให้ยอม.....ยังไงวันนี้ก็จะเอาให้ได้......เอายังไงว่ามา”
คำพูดจริงจัง แววตาที่บ่งบอกว่า ไม่ว่ายังไงวันนี้ก็จะทำตามที่พูดจริง ๆ ทำให้ปลาทองตาโตต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย.........หน้าคงแดง ป่านนี้หน้าคงแดงไปหมดแล้ว
ก็คนไม่เคยนี่หว่า จะให้ทำยังไง จะให้พยักหน้าก็กลัวเดี๋ยวหาว่าใจง่ายอีก จะให้หนีเดี๋ยวก็หาว่าเล่นตัว
เออ ศักดิ์ศรีไม่ต้องมีกันแล้วใช่มั้ย ถ้าคิดจะรักกับผู้ชายด้วยกันเนี่ย กลัวก็กลัว กลัวจนไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว
มันยังไม่เข้าใจกันอีก ถ้าเป็นไอ้เป้บ้างมันจะทำยังไงล่ะวะ แม่งเอ้ย
ใบหน้างอหงิก ของคนที่เบือนหน้าหนี ทำให้ไอ้เป้ต้องทิ้งตัวลง และกระซิบบอก
“ไม่เจ็บน่ะ.....รับรอง....ไม่ต้องกลัว....ถ้าเจ็บจะหยุดให้ทันที....นะนกนะ......นกคนดีครับ.......นกจ๋า....นก นก นก”
เสียงที่เอ่ยบอก ทั้งออดอ้อน ทั้งหว่านล้อม แต่ปลาทองตาโต ก็ยังคงนิ่ง
ฝ่ามืออุ่น ๆ จึงเอื้อมคว้าฝ่ามือเย็นชื้น ของอีกฝ่ายขึ้นมาแตะที่ปลายจมูก และทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน
“มือเย็นเจี๊ยบเลย.......เดี๋ยวทำให้อุ่นนะ.....นกคนดีคร้าบบบบบบบบบบบ นกตัวหอม แก้มหอมคร้าบบบบบบบบ
นกง่ะ.....นกจ๋า......น้องนก.....น้องนกคร้าบบบ น้องนกน่ารัก น้องนกคนดีคร้าบบบบบบบ พูดกับเป้หน่อยสิ....
น้องนกอ่ะ.........เดี๋ยวเป้ทำเบา ๆ จริง ๆ นะคร้าบบบบบ นะ นะ นะ”
แค่น้ำเสียงออดอ้อนยังไม่พอ
แถมยังทำหน้าตาออดอ้อนอีก เล่นเอาปลาทองตาโต กลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่ไหว จนต้องหลุดหัวเราะออกมา
“ไอ้บ้าเป้........อื้อออออออออ”
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าคือการอนุญาต ร่างสูงทิ้งกายลง และบดเบียดริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากของคนที่ยังไม่วายคิดจะเบี่ยงหน้าหลบ แต่กลับถูกประคองใบหน้าให้หันกลับมา เพื่อรองรับการการสัมผัสแสนหวานของเป้ได้มากขึ้น
ฝ่ามือลากไล้ไปทั่วร่าง
แตะริมฝีปากทั้งที่ข้างแก้ม และซอกคอ ก่อนจะปลดเสื้อของร่างที่ยังคิดจะหนีให้หลุดร่วงออกจากร่างอีกครั้ง และไม่รอช้า ที่จะปลดเปลื้องส่วนล่างด้วย
“เป้........เป้....อือ”
เป้รู้แน่ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมง่าย ๆ จึงได้ห้ามเสียงประท้วงนั้น เอาไว้ด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นที่แทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่มนั้นอย่างร้อนรนไม่เปิดโอกาสให้พูด ไม่เปิดโอกาสให้คิด......ต้องทำอะไรให้รวดเร็ว อย่าปล่อยให้ประท้วงได้
ไม่งั้น นกมันคงไม่ยอมอีกแน่ ๆ
กางเกงเนื้อหนา ถูกปลดออกไปได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับที่ชั้นในถูกรูดรั้งออกไปจากร่างกายอย่างรวดเร็ว
“เอ้ออออออออ อืออออ”
นกไม่ยอมอีกเช่นเคย พยายามจะใช้มือปิดบังร่างกายของตัวเองเอาไว้ ไม่ให้ถูกแตะต้อง แต่กลับถูกดึงมือเอาไว้
ให้ยกขึ้นโอบรัดรอบคอของคนที่กำลังรุกเร้าอย่างร้อนแรง
กว่าจะรู้สึกตัว ร่างกายก็ไม่สามารถจะหยุดได้อีกต่อไปแล้ว
ดวงตากลมโตหรี่ปรือ เมื่อเป้ ผละใบหน้าออก ถึงได้เห็นชัด
บ้าไปแล้ว ทำหน้าแบบนี้ได้ยังไง ถึงร้องขอให้ตาย ก็ไม่ยอมหยุดหรอก ยั่วกันเห็น ๆ
“นก.....ดีมั้ยแบบนี้......หือ” ริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่ที่แก้มเนียนใส เอ่ยถาม
แต่ฝ่ามืออุ่น ๆ กำลังรูดรั้งร่างกายของร่างที่ขบริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงเอาไว้ ดวงตากลมโตหรี่ปรือ
ใบหน้าเนียนขาวถูกย้อมไปด้วยสีแดง เรียวแขนโอบรัดรอบคอของร่างสูง ที่ประทับริมฝีปากเข้าที่ข้างแก้มซ้ำ ๆ
“อือ........อือ..อ่ะ”
จังหวะมือค่อยเร่งรัวขึ้น......สัมผัสถึงความเปียกชื้นที่ส่วนปลายของส่วนแข็งขืนนั้น
“อือ....อ่ะ....” น้ำเสียงครางเครือในลำคอ และร่างกายที่บิดเร่า..รอคอยการปลดปล่อย กลับทำให้ร่างสูงที่ทาบทับอยู่พึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก
ก่อนจะค่อยผละจากและปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกต่อหน้าคนที่แอ่นร่างกาย อยู่ใต้ร่าง ดวงตากลมโตหรี่ปรือขึ้นมองร่างกายของคนตรงหน้า ที่ไร้สิ่งปกปิดร่างกาย แล้วแทบจะผละหนี
“ไม่เอา...........พอแล้ว........ไม่ทำแล้ว” ทั้งที่พยายามจะถอยหนี แต่ร่างที่ทาบทับลงมากลับทำให้รู้ว่าไม่มีทางหยุดเอาไว้ได้
“ไม่เอาก็ต้องเอา.......ไม่ทำก็ต้องทำ...ไม่ยอมก็ต้องยอม.....เป้เองก็ทนไม่ไหวแล้วนะนก....”
ฝ่ามืออุ่น ๆ แตะสัมผัสกับฝ่ามือเย็นชื้น และค่อยนำฝ่ามือนั้นแตะที่ร่างกายของตัวเอง
“นะนกนะ.....ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน.....”
สิ่งที่ได้สัมผัสคือส่วนกึ่งกลางของร่างกายของคนที่ทาบทับ และรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่ไม่ต่างกันเลยสักนิด
มือกำลังจะผละหนี แต่กลับถูกรั้งเอาไว้ ไม่ยอมให้ผละจาก
ดวงตาเว้าวอน ออดอ้อนอยู่ในที ทำให้นก ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอาย จำใจต้องขยับมือไปตามที่ได้ถูกชี้นำ............รับรู้ได้ว่าต้องทำยังอะไรบ้าง
“เก่งจัง.........นกคนดี.....อือ...อ่ะ” จังหวะมือที่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อน ทำให้เป้รู้สึก.....
ร่างกายเกร็งแน่น อารมณ์ครุกรุ่น ยากที่จะดับได้
และค่อยแตะริมฝีปากเข้าหาที่ริมฝีปากอุ่น ๆ ที่เม้มแน่น สอดแทรกปลายลิ้นเข้าหา กระหวัดรัดพัวพันแนบแน่น ลิ้มรสชาติหวานล้ำภายในโพรงปากของปลาทองตาโต
“อื้อออออ..อือ...”
เสียงหวานใสครางแผ่วในลำคอ....
และต้องนิ่วหน้า เมื่อร่างที่กำลังพัวพันปลายลิ้นด้วย ผละออกห่าง และค้นหาบางสิ่งบางอย่างออกมา
อะไร.........ไม่รู้ว่าคืออะไร
แต่รู้ว่าสิ่งนั้นกำลังถูกโชลมจนชุ่มโชกที่ปลายนิ้วของอีกฝ่าย
และ.........
ตอนนี้ปลายนิ้วเย็นชื้นชุ่มโชกกำลังแทรกเข้ามาภายในร่างกาย
“โอ้ยยยยยย เจ็บ.........ไหนบอกไม่เจ็บไงล่ะ อื้อออออออออ อือ อือออ อะ อึก อือออออออ”
ไม่มีเวลาที่จะต่อปากต่อคำ ไม่มีเวลาแม้แต่จะผละหนี เพราะเมื่อพยายามจะร้องโวยวาย ริมฝีปากจะถูกประกบแน่น จนร้องไม่ออก
ปลายนิ้วร้อน ที่ชุ่มโชก สอดเข้าไปภายในช่องทางที่บีบรัด แน่น เพื่อขยายช่องทาง ให้กว้างขึ้น
เตรียมให้พร้อมสำหรับการถูกรุกราน เมื่อ เห็นว่าอีกฝ่าย กำลังเคลิบเคลิ้มและไม่มีแรงต่อต้าน จึงเอื้อมคว้าขวดบรรจุหยดน้ำสีใสเทลงที่มืออีกข้าง เพื่อใช้ชโลมส่วนแข็งแกร่งของร่างกายตัวเองจนทั่ว
ก่อนจะกระแทกกายเข้าไปภายในช่องทางที่ถูกขยายเอาไว้ ในคราวเดียว จนสุดทาง และหยัดกายขึ้นอย่างรวดเร็ว
“โอ้ยยยยยยยยย เจ็บ ไอ้เป้ ไอ้เป้บ้า.........กูเจ็บนะเว้ยยยยยยยย ไอ้เลว.........หยุดเดี๋ยวนี้นะ.........”
คราวนี้ แม้จะโวยวายเท่าไหร่ เอ็ดด่าด้วยความโมโหเท่าไหร่ ก็ได้ เป้ไม่ได้สนใจอีกแล้ว
ฝ่ามือแกร่งแยกเรียวขาของคนที่จิกทึ้ง ผ้าปูที่นอน ให้แยกขาออกกว้าง และคร่อมทับลงมาทั้งร่าง
ไม่สนใจกับปลายเล็บที่จิกตะกุยเข้าที่หน้าขาของตัวเองเพื่อระบายความเจ็บปวด
“อือ.........นก......ด่าเข้า ด่าเข้า........จะได้ลืม ๆ นะ.......เจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวหายนะนกนะ...อือ”
ร่างกายประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน จังหวะการสอดแทรก ไม่เร่งเร้าแรงรัว เพราะรู้ว่าหากรุนแรง ร่างที่รองรับเขาเอาไว้คงทนแบกรับความเจ็บปวดไว้ไม่ไหว........จึงเพียงแค่ขยับกายเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพื่อสร้างความเคยชินให้
ร่างเนียนขาว หอบสะท้าน และพยายามหยัดกายขึ้น เพื่อให้เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเองบ้าง
....และสิ่งที่ได้เห็น กลับทำให้ใบหน้าแดงซ่าน ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจนต้องทิ้งกายลงนอนตามเดิม
ใบหน้าอยู่ห่างกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็ได้เห็นสีหน้าและความรู้สึกของกันและกันชัดเจน ไม่มีสิ่งใดมาปิดบังได้อีก
ดวงตายิบหยีทอดมอง ดวงตากลมโตปรือปรอย ภายใต้ร่าง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
นก............
ตอนนี้นกสวยมาก..............
น่ารักสุด ๆ
แก้มแดง ๆ ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันแน่น
ลมหายใจที่หอบหนัก
เสียงร้องคราง ที่ยิ่งเร่งเร้าความรู้สึก
ดวงตากลมโตหยาดเยิ้ม ปรือปรอย
ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเวลาทำหน้าแบบนี้แล้วจะน่ารักสุด ๆ ได้มากขนาดนี้
การขยับกายแผ่วเบา เชื่องช้า ค่อยเร่งเร้าขึ้น ฝ่ามืออุ่นร้อน เอื้อมแตะต้องร่างกายของร่างแสนหวานเบื้องล่าง และเหนี่ยวรั้งให้รู้สึกไปตามกัน.....
“อือ....อ่ะ...ฮ้า”
เสียงทุ้มนุ่มครางเครือแผ่วหวาน ไม่เจ็บแล้ว ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด ถึงจะรู้สึกอึดอัดบ้าง แต่ไม่ใช่ความเจ็บ
เป็นความรู้สึกอื่น ที่กระตุ้นความรู้สึกมากกว่า
เป้ทิ้งกายลง และพลิกร่างของคนที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้าน ให้เอนตะแคงข้าง ก่อนจะยกเรียวขาขาวเนียนขึ้นสูง
และค่อยสอดแทรกกายจากด้านข้างอย่างเชื่องช้า
“อือออ..อ่ะ....” เสียงทุ้มนุ่มแผ่วหวาน เรียกร้องอยู่ตลอดเวลา ทำให้แทบทนไม่ไหว แต่ก็อยากจะรู้สึกด้วยกันอย่างนี้ไปนาน ๆ ร่างกายเข้ากันได้ดีขนาดนี้แล้ว.......รู้ว่าจะทำให้นกร้องครางเสียงน่ารักอย่างนี้ได้ คงทำไปนานแล้ว.......นี่จะทำให้หลงรักไปถึงไหนกัน
“ไหวมั้ยนก......หือ.....หายเจ็บหรือยัง ....อ่ะ”
เสียงกระซิบทำให้นก ค่อยหรี่ตาขึ้นมอง ไม่มีแรงจะพูดอีกแล้ว นอกจากพยักหน้ารับ และเอียงหน้าให้ปลายจมูกโด่งสัมผัสที่ข้างแก้ม
การตอบรับที่ดีทำให้ ร่างสูง ที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ รู้สึกโล่งใจ ก่อนจะพลิกร่างเนียนขาวไร้เรี่ยวแรงต่อต้านให้คว่ำหน้าลง และยกสะโพกมนให้ลอยสูงขึ้น จนเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้ชัดเจน
“อย่านะ..........อายนะเป้..........อือ ไอ้เป้บ้า.......อายจนจะบ้าอยู่แล้ว จะทำอะไรมากมาย....แม่งเอ้ย
ไม่น่ายอมเลย......อ๊า”
ใบหน้าของปลาทองตาโตซุกซบลงกับหมอน ไม่มีหน้าจะทำอะไรได้ นอกจากซุกซบใบหน้านิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น
แค่ที่เป็นอยู่ก็สุดที่จะทนแล้ว ยังจะทำแบบนี้อีก จะให้อายตายไปเลยหรือไงวะ....
“เป้ก็อายนะนก......แต่นกน่ารัก.....ขืนมัวอาย....เป้ก็ไม่มีทางเห็นว่านกน่ารักมากแค่ไหนน่ะสิ อือ อ่ะ อา”
ส่วนแข็งแกร่ง แทรกเข้าออกภายในร่าง จากอ่อนโยนกลับรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนทั้งสองร่างสั่นสะท้าน
สะโพกมนถูกกดกระชับแน่บแน่น ให้รองรับจังหวะการแทรกสอดที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
“นกไม่ไหวแล้วนะ........อีกนิดเดียว.....อดทนหน่อย อีกนิด.......อ๊า”
“เป้......เป้.......อืออออออออ....เร็วเข้า.....ไม่ไหวแล้ว” ปลายนิ้วจิกทึ้งที่หมอน เพื่อระบายความรู้สึกที่กำลังใกล้ถึงขีดสุด ไม่ไหว แล้ว มากกว่านี้ ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
หยดน้ำขุ่นขาว หลั่งทะลักออกมาจากร่างกายมากมายอย่างสุดที่จะกลั้น
พร้อมกับที่รับรู้ได้ถึง ความอุ่นร้อนที่ฉีดพุ่งเข้าไปภายในร่าง ทุกสิ่งทุกอย่างสงบนิ่ง
ปลายจมูกที่คลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลัง จูบประทับ ที่ผิวเนียนขาวซ้ำอีกครั้ง ลมหายใจยังหอบหนักทำให้ได้ค่อยปรับเข้าสู่สภาวะปกติ
“นก.........รักนกนะ...........”
เป้ทิ้งร่างลงเคียงข้าง ร่างที่ยังนอนคว่ำหน้านิ่ง ๆ
เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้ปลาทองตาโต ต้องใช้หมอนอุดหูเอาไว้ ไม่เอา ไม่อยากรับฟัง ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น
ทุเรศ............ทุเรศที่สุด...........ทั้งทุเรศทั้งน่าสมเพช
โดนทำขนาดนั้น เพิ่งจะรู้จักผิดชอบชั่วดี ก็ตอนที่ทำเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว
ไม่รู้แล้วไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว..........มีผู้ชายเป็นผัว........แถมยังเป็นไอ้เป้บ้าอีกต่างหาก
คิดว่าจะแค่รักมันอย่างเดียวแล้วแท้ ๆ ทำไมถึงได้เลยเถิด ยอมมันขนาดนี้
ฝ่ามืออุ่น ๆ ลูบไล้ ที่แผ่นหลังเนียนขาวของร่างที่ยังสงบนิ่ง และแตะปลายจมูกลงมาที่กลางหลัง
“นก.........ตัวหอมจังเลย.......หอมทั้งตัว........น่ารักน่ากอด น่าหอมที่สุด.........เป้รักนกนะ...นก”
ไม่มีเสียงตอบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากร่างที่นอนเคียงข้างนิ่งสงบอยู่อย่างนั้น
จนเป้ต้องพยายามพลิกร่างนั้นให้มาคุยกัน
“นก.......หันมาหน่อยสิ......นะ.....มาคุยกัน.....นกรักเป้มากขึ้นหรือเปล่า.......นก”
แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังถูกผลักมือให้ออกห่าง จนไอ้เป้อ่อนใจ สุดท้ายจึงลุกขึ้นและเดินลงจากเตียง อ้อมมาหาคนที่นอนหันหลังให้
และก็ได้เห็น.....
“นก.....ขอโทษ....ร้องไห้ทำไม....อย่าร้องนะ.........นก....นก......บอกก่อนร้องทำไม.......เจ็บเหรอ....ยังเจ็บอยู่แน่ ๆ เลย.....นก”
พูดไปพูดมาก็ยิ่งอ่อนใจ.........สุดท้ายเลยนั่งลงที่ข้างเตียง และเอาคางเกยไว้บนฟูก ก่อนจะยกมือขึ้นลูบไล้เส้นผมของคนที่นอนร้องไห้นั้น อย่างอ่อนโยน
ดวงตากลมโตหรุบต่ำ ไม่ยอมมองหน้าของคนที่นั่งลูบผมตัวเองเล่น
จะให้ทำยังไง
ยอมเอง.........เคลิ้มเอง......รักเอง
แต่พอรู้ตัว................................กลับรู้สึกเสียใจ ที่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น...........เป้มันก็ทำเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ของมัน......ได้แล้วมันก็เบื่อ.........แล้วมันก็หาใหม่ไปเรื่อย ๆ สเป็คมันเดินกันให้เกลื่อน ผู้ชายด้วยกัน
จะไปเหมือนผู้หญิงได้ยังไง......
“นานมั้ยกว่ามึงจะเบื่อกู........กูจะได้เตรียมทำใจล่วงหน้าก่อนถูกทิ้ง”
ดวงตากลมโต ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมตาหยี ที่นิ่งเงียบ
“แล้วนกล่ะ.......ตอนนี้เป้รู้แต่ว่าทุกวันนี้นกเบื่อเป้......แล้วก็รำคาญเป้มากด้วย.....” ดวงตายิบหยีทอดมองที่ใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตาของร่างที่นอนกระพริบตาฟังคำพูดของอีกฝ่ายเงียบ ๆ
“รักเป้มั่งป่าว.......ไม่เห็นเคยพูดให้ฟังชัด ๆ สักที เคยได้ยินแค่ครั้งเดียว........อยากฟังชัด ๆ บอกให้ดีใจหน่อยได้มั้ย”
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่ที่เส้นผมนิ่ม ค่อยผละจาก และเกลี่ยหยดน้ำที่ข้างแก้มของปลาทองตาโต
“เป้รัก..........นก.....มากนะ....เสียใจเหรอที่เรารักกัน.......การเป็นของกันและกันแบบนี้เป็นเรื่องแย่มากเลยเหรอ....”
คำถามที่เอ่ยถาม ทำให้นกหรุบตาลงต่ำ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างช้า ๆ
“ก็รักเหมือนกัน.....แต่กลัวว่าจะจะโดนเบื่อเขาสักวัน แล้วจะให้ทำยังไง”
แค่คำพูดคำเดียว กลับทำให้ไอ้เป้ยิ้มกว้าง และกดปลายจมูกเข้าที่แก้มเนียนใสอย่างสุดจะห้ามใจ
“หอมจังเลย.........นกหอม…ไหน...ขอหอมมือหน่อย.....มือก็หอม แก้มก็หอม ตัวก็หอม....”
ดวงตากลมโตทอดมองใบหน้าของคนบ้า ที่ไม่เคยฟังสิ่งที่พูดเลยสักนิด ถามอีกอย่างกลับตอบอีกอย่าง
ไอ้บ้าเป้......เลวมาก
“ไม่รักคงไม่อยากกอดอยากหอม..........ถอยหน่อย ถอย ๆ คืนนี้จะนอนกอดนก หอมนกทั้งคืนเลย”
เสียงหัวเราะแผ่ว ๆและใบหน้างอหงิกค่อยยิ้มออกมาได้ทำให้ไอ้เป้เองก็ยิ้มกว้างและหัวเราะกับความคิดของตัวเอง
........โง่อยู่นาน......ถ้าปล้ำแล้วมันน่ารักขึ้นขนาดนี้.........รู้งี้กูปล้ำไปนานแล้ว..........
TBC….
:a5:
:impress2:
:oo1:
:-[
:m25:
:jul1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
^
^
^
จิ้มคุณ kit ทะลุแนนนี่
:jul1: :jul1: :jul1: น่ารักปนเถื่อนจริงๆ
ชอบตอนนี้
........โง่อยู่นาน......ถ้าปล้ำแล้วมันน่ารักขึ้นขนาดนี้.........รู้งี้กูปล้ำไปนานแล้ว..........
เออ....โง่จริงๆ เลย :t2: :t2: :t2:
แนนนี่จ๋า เค้าขอโต๊ด เปลี่ยนเป็นกอดเบาๆ ละกันนะ :oni2:
V
V
V
-
^
^
^
จิ้มพากย์
:angry2: จิ้มแรงแนนเจ็บน๊าพากย์
เง้อออ
พากย์จามากอดแนน
แล้วแนนจโดนกูลิโกะ :เตะ1:ไหมเนี่ย
อย่า :เตะ1:แนนน๊า :m15:
-
^
^
^
จิ้มคุณ kit ทะลุแนนนี่
ว้าย ไม่โดนกิต.ค่ะ.......กิต.เป็นแค่สนามพลังงาน 5555555
-
ในเท่สุ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาอีกๆๆๆๆ
-
:m30:
จะบอกว่างง
หรือว่าหวานดีฟระ o2
อ่านแล้วเข้าใจยากจริง
วันนี้มาต่อเยอะแยะเลย
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
ฝันดีนะตะเอง
-
ในตี้ซู้ดดดดดดดดดดด !!!!!!
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1
ปลาองตาโตจ๋า อยากหอมมั่งจังเลย เป้ขอหอมนกหน่อยได้ป่าว :m13:
:กอด1: พี่แนน
-
:jul1:
ในที่สุด ก็สมใจป๋ม :laugh: :laugh:
มาต่อให้ไวนะคับแนน บวก 1 ให้ก่อน จะได้มีกำลังใจมาลงต่อ
<Ju!_Ju!> แนนไม่อยากฆ่าเอ(ชื่อเอใช่ไหมคะ ถ้าผิดขอโทษนะคะ) แต่แนนอยากทรมานเอ :laugh:
ถูกต้องแย้วคับ o13รู้ได้ไงเนียะ
-
:a2: ในที่สุดก้.......
ยินดีด้วย ฉาหลองงง จุดพลุ .......(เพื่อ?)
รอต่อนะคร้าบ อยากรู้คู่นี้จะหวานกันได้ไหมเนี่ย..............หรือจะยิ่งน้ำตาลหยดจนมดขึ้นกุ้งแห้งเนี่ย :m13:
-
อืม อืม อืม
:jul1:
เรื่องแบบนี้ยังไม่เคยอะ แนน ก้ต้องอายมั้งสิ อิอิ
:m25:
-
:oni2:
:m25:
:jul1:
:m1:
:m13:
หุหุ หายโง่แล้วจิเป้ ได้ปล้ำละนี่ :laugh:
+1 ขอบคุณแนนค่ะ :pig4:
เป็นกำลังให้คนเขียนด้วยค่ะ..
ที่จริงกำลังตามอ่านงานอื่นๆ ของคุณaoikyosuke ที่ลงในเล้าอยู่ด้วยค่ะ..
รู้สึกว่าทุกเรื่องที่อ่านมา แหะๆๆ 5-6 เรื่องได้มั้งค่ะ..
ไม่ซ้ำกันเลย..
บรรยากาศของเรื่อง ตัวละคร อะไรแบบนี้..
การดำเนินเรื่องการเล่า แนว โดนเลย o13
อยากจะถามเหมือนกันค่ะ ว่าคุณ aoikyosuke ลงประจำที่ไหนเหรอค่ะ..
ถ้าบอกไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ จะคอยตามงานในเล้า..
จะเกาะแนนไปอย่างนี้ 5555+ :oni2:
แนนอย่าทิ้งเค้านะตัวเอง :m13:
-
เอิ๊ก กกก
สรุปก็โดน หุหุ
ขอบคุณพี่แนนมั่กๆนร้างับ <<ขอเรียกว่าพี่นร้าคะ แหะๆ
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นกยังเวอร์จิ้น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดเป้ก็ทำสำเร็จ
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เสียเลือดมากกว่านี้ยังได้นะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ถูกแล้วเป้.... โง่มาตั้งนาน.....
ชิ!!!
ปล่อยให้เรารอตั้งนาน
ไหนๆก็แลาดขึ้นแล้ว ...ขออีกนะเป้นะ :o8:
-
ชนะเริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้วโฟร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมมันหวานกันขนาดนี้....โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ป้าแก่ๆจะเป็นลม........ขอบคุณนะคะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว เลือดหมดตัวกันยังค่ะ :laugh:
คนโพส สถานะตอนนี้ :a5: :m25: :jul1: :jul1:
-
อืม เขินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้เลือดจริงๆๆด้วย
และแล้วก็ได้รู้ว่าเป้เจ๋งกว่า
หรือว่านกจะเอาคืน อิอิ
-
:m23:ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน แต่ก็อ่านตามจนทันแล้ว
ในที่สุด ก็ลงเอยกันจนได้ มารอตอนต่อไป ที่นก จะเอาคืนเป้บ้าง
จะได้ไม่มีใครเสียเปรียบใคร รออยู่นะแนน +1 ให้นะครับ :bye2:
-
เข้ามากระซวก
แร้วจากไป 555+
-
:jul3: อิอิ ชอบมากเลยอ่ะ
-
/กิต. แวะมาหยอดน้ำมันค่ะ อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:laugh:เย้......... ในที่สุดก็เข้าใจกันซักที แต่ ฮือ ฮือ :m15:............ อ่านแล้วอยากมีแฟนมั่งจัง
ปล. โน๊ตบุ๊กโดนไวรัสถล่ม ยับเยิน ต้องลงโปรแกรมใหม่หมดเลยอ่ะ โชคดีมีรุ่นน้องเก่งช่วยเยียวยาให้ เพิ่งจะหายเนี่ย :L1:ไม่ได้เจอกันสองวัน คิดถึงเพื่อนๆจัง :L1:
-
ได้กันแล้ว
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
วันพุธจะมาลงตอนจบให้นะคะ
เอาตัวอย่างมาให้อ่านก่อนนะคะ :m13:
"นึกว่าจะมาคบกัน........เอ้อ กูไม่คบกับมึงก็ได้.....
.
.
.
.
.
.
"..........เป้ไม่คบกับนกหรอก......
:oni1: :oni1: เจอกันวันพุธนะคะ
รีบออกก่อนที่จะโดนคนอ่าน :เตะ1:
:bye2:
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
รอวันพุธจ้า
นานไปม้ายยย
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รออยู่นะคร๊าบ มาเร็วๆน๊า
:a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
[attachment deleted by admin]
-
รอคอยตอนจบและตอนพิเศษ++++
นะคับ
555+ :m4:
-
:o >>> :angry2:
ทามมายวันพุธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธ
มาลงด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :serius2:
-
• "..........เป้ไม่คบกับนกหรอก......
.......เราจะแต่งงานกัน......." 5555555
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
มีฉายหนังตัวอย่างตอนจบด้วย :m32:
แนนนี่สู้สู้ :ped149:
-
:m4: มารอตอนจบ ว่าแต่ว่า สองคนนี้ มันจะทะเลาะ กันจนจบเรื่องเลยใช่เปล่านี่
รอวันพุธ นะแนน :bye2:
-
วัรพุธนะแนน มัสจะคอย :m13:
-
... ไอเป้ก็ยังเป็นไอเป้อยู่วันยังค่ำอ่ะ
สรุปว่ามันเคยรับฟังอะไรบ้างป่ะเนี่ย??? :m16:
แต่ ....
ตอนนี้ไม่ฟังก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ทำ...อย่างเดียวก็พอ :o8:
สนุกมาก ๆ เลยครับ ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ อย่างนี้มาให้อ่านนะครับ
จะรอตอนต่อไปนะครับ
-
:jul1: :m25:
เอ่อใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลที้
จาตายอยู่แล้ว
อ้อก :m10: :pighaun:
แต่ก็ชอบน้า :haun4:
ฉากหน้าขอมากกว่านี้น้า :interest: :haun5: :o9: :laugh3: :m3:
-
วันพุธเลยเหรอ :serius2:
โหหหหห อยากอ่านแล้วอ่ะ
ขอต่อหน่อยมะได้เหรอ (ซื้อของยังมีต่อราคานิ)
วันจันทร์ได้ป่ะ
ถ้าไม่ได้เจอกันครึ่งทาง
วันอังคารแระกัน :oni1: :oni1:
-
วันพุธเลยเหรอ :serius2:
โหหหหห อยากอ่านแล้วอ่ะ
ขอต่อหน่อยมะได้เหรอ (ซื้อของยังมีต่อราคานิ)
วันจันทร์ได้ป่ะ
ถ้าไม่ได้เจอกันครึ่งทาง
วันอังคารแระกัน :oni1: :oni1:
โห มีต่อรองด้วย :m7:
เอายังงัยดีหล่ะ
ขอแนนนึกก่อนแล้วกันน๊า :m18:
ว่าตามจัยดีไหม
ไหนๆก็จะจบแล้ว
แนนขอเล่นตัวนิดนึงแล้วกัน :o9:
อยากรู้ว่าแนนจะตามใจไหมต้องลองเข้ามาดูจ้า :impress:
-
:m16: มีมาหยอด
รีบมาลงเลยดีกว่า แนน จ๋า :a11: :a4: :t2:
-
วันพุธ?
แม่เจ้า
นานไปไหมนั้น?
-
ปรัชญาช่างกล พอได้เสีย
ก็ตัดจบทันที
555+ :laugh:
:pig4:
:กอด1:
-
มาดัน นับวันรอ :a4:
วันจันทร์แล้ว :a1:
-
กับตอนที่ผ่านมารู้สึกว่าทุกคนจะเลือดหมดตัวกันเลยนะคะ :m25: :jul1: :jul1:
kit ขอบคุณกิตนะคะที่เข้ามาเป็นกำลังใจให้ตลอด
Pa[R]K แนนก้อชอบความน่ารักปนเถื่อนนี้เหมือนกัน
19NT อยากจัดให้จังแต่....ต้องรออ่านเอาแล้วกัน
jay_jay ตะเอง งงอะรัยอ่ะ เด๋วเขาช่วยให้หายงงเอามั๊ย
Yakuza ในที่สุดเลือดก้อหมดตัว เอิ๊กกก ว่าแต่ไปขอหอมแก้มนกกับเป้ แล้วเป้จะให้เหรอ เปลี่ยนมาหอมแนนดีกว่าม่ะ กร๊ากกกกกกกกก
<Ju!_Ju!> เลือดหมดตัวยังเอ ต้องการเติมเลือดไหม กร๊ากกกกกกกก
aoi หวานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่อยากเห็นเป้กินนก
mantdash งั้นเรามาอายด้วยกันเอาป่าวป็อบ ร่วมด้วยช่วยกันอายย
HaLF333 มัสจ๋า เปลี่ยนจากมัสเกาะแนน เป็นแนนเกาะมัสดีไหม แนนกลัวแตมัสจะทิ้งแนนไปก่อนนะจิ อย่าทิ้งเขาน๊า
fcuk ชายฟ๊อกเข้ามาโดดเหย่งๆๆทำไมเนี่ย เด๋วให้เจจ๋าจับกดซะเลยเนี่ย
Bg LoVe NT โอ้ววว มีแต่คนอยากเสียเลือด ว่าแต่ชื่ออะรัยค่ะ
oaw_eang เจ้สองอยากลงแข่งด้วยมั๊ยค่ะ แนนว่าเจ้ต้องชนะแน่เลย
shiawase อย่าเพิ่งเป็นลมนะคะ อยู่เป็นเพื่อนกันจนจบก่อน เอาอย่าดมไปก่อนไหมค่ะ จะได้มีแรง
happy_icekung69 เป้เจ๋งแล้ว แนนว่านกเจ๋งกว่าที่ทำเป้หงอยได้
wan เด๋วแนนจัดให้คะวัน รออ่านได้เลย
premkoe อย่ากระซวกแรงนะคะ เด๋วเจ็บคะ
SataRu ขอบคุณคะที่ชอบแล้วจะบอกคุณเท็นให้นะคะ
kit งง อ่ะกิต ทำไมต้องหยอดน้ำมัน
Jesse น้องของแนนก้อโดนแมลงมาเดินเล่นเหมือนกัน เพิ่งไปล้างเครื่องมา เราเป็นคนใจดีชอบให้แมลงมาเดินเล่น
Junrai_Hyper ฉากที่คุณพูห์รอคอย
19NT ไม่นานจะเพราะลงให้ก่อนวันพุธ
Jesse มาแล้วจ้า
mantdash แหมป็อบจ๋า แนนยังไม่ได้บอกเลยว่ามีตอนพิเศษ
jay_jay กำลังจะลงอยู่เนี่ยงัย ก้อมัวแต่คุยกับตะเองเนี่ยแหละ
kit แต่งงานกันโลดดด
ที่รักของ... สู้จ้าแน๋ว ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยมกัน
wan ต้องรอดูจ้า
HaLF333 มาก่อนเวลาเลยจ๊ะมัส มาตามคำเรียกร้อง
Bizcuit ไม่ฟังไม่ว่าขอเน้นทำไว้ก่อน เอิ๊กกก อย่างนี้เลือดหมดตัวพอดี จะไปบอกคุณเท็นให้นะคะสำหรับคำชม
nbom_pkai แนนว่าอาการอย่างนี้ต้องอยู่ใกล้หมอให้คอยเพิ่มเลือดให้แล้วอ่ะ
Bg LoVe NT ตามที่ต่อรองเลยจ้า คนละครึ่งทาง
wan ลงแล้วจ้าวัน อย่าโมโหสิจ๊ะ เด๋วไม่หล่อน๊า
oaw_eang มันนานไปเหรอค่ะเจ้สอง
christiyaturnm ได้ปุ๊บ จบปั๊บ รวดเร็วทันใจดี 5555
HaLF333 ไม่นานเกินรอจ๊ะมัส รออ่านได้เลย
ใครที่+1มาให้แนน แนน+1คืนให้แล้วนะคะ :L2:
-
หลังจากที่ Bg LoVe NT การต่อรอง พบกันคนละครึ่งทางแล้วนะคะ
แนนมา up ตามคำเรียกร้องคะ เดี๋ยวจะว่าแนนใจร้าย :laugh:
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องของคุณเท็นกันนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์
ถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดแนนต้องขอโทษด้วยนะคะ เนื่องจากเพิ่งโพสเป็นเรื่องแรก
ตอน เราไม่เคยคบกัน (จบ)
"อื้อออออออออ ไม่เอาแล้ว...หิวข้าวแล้ว"
ปลาทองตาโตถึงขนาดต้องผลักใบหน้าของคนที่ไม่ยอมห่างตัว ให้ออกห่าง เพราะเวลานี้ไอ้เป้ มันยิ่งเป็นบ้าหนักกว่าเก่า
เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมจนแทบกระดิกตัวไปไหนไม่ได้แล้ว ขนาดไปเข้าห้องน้ำ มันยังไปยืนรอ
เช้า สาย บ่าย เย็น
ต้องลากมาหาที่จูบให้ได้
ไม่ได้จูบแล้วไอ้เป้ มันบอกว่ามันจะเป็นจะตาย กูนี่แหละจะตาย แม่ง จะอยากจูบอะไรขนาดนั้นวะ
นั่ง ๆ อยู่ดี ๆ มันจะเริ่มลูบแขน ลูบแขนแล้วตามันจะเริ่มหวาน
ทุกวันนี้ไล่ให้มันไปมีผู้หญิง มันก็ไม่ไป ขลุกด้วยกันอยู่อย่างนี้ ติดแหง็กอยู่อย่างนี้
แล้วจะไม่ยอมก็ไม่ได้ มันจะอ้อน อ้อน อ้อน อ้อน อ้อน จนกว่าจะยอม ไม่น่าเลย ไม่น่ายอมมันเลย
แล้วดูข้อแก้ตัวของมันนะ
ทำไมถึงได้อยากมีอะไรกันทุกวันมากมายขนาดนี้
ไอ้เป้เสือกบอกว่า ชดเชย เมื่อก่อน มีประสบการณ์เยอะ ๆ จะได้เก่ง ๆ
เก่งบ้าเก่งบออะไรกันวะ
อายทุกวัน
ไม่ว่ายังไงก็อายอยู่ดี ว่าจะชินแล้ว ไอ้เป้มันไม่ยอมให้ชิน มันบอกว่าห้ามชิน
มันจะทำให้อายทุกวันเลย
เพราะมันบอกว่าหน้าแดง ๆ เวลาเขิน มันชอบบบบบบบบบ
ปลาทองตาโต คิดนั่นคิดนี่ คิดไปคิดมา แล้วก็เริ่มหน้าแดง อีกแล้ว จนไอ้เป้ตาหยี หัวเราะอย่างชอบใจ
ฝ่ามือเริ่มไล้เข้าไปในเสื้อจนปลาทองตาโต ต้องรีบดึงมือเอาไว้
"ไอ้เป้........พอเดี๋ยวนี้เว้ย....ข้าวจะแดกมั้ย...กูหิว...ขืนไม่ปล่อยกูไปกินข้าว.......ถ้ากูหิวข้าวตายแล้วมึงจะรู้สึก"
เท่านั้นแหละ ไอ้เป้ถึงจำใจต้องปล่อย
เมื่อก่อนเดินจับมือเดี๋ยวนี้มันพัฒนาเป็นโอบไหล่
ดูมันทำ เดินโอบไหล่ไม่พอ มันยังจับมือด้วยอีก
นี่คงคิดว่าไม่ต้องไปไหนกันเลยนะ ชาวบ้านไม่รับรู้ มันก็ให้เขารู้ให้หมด ใครมามองหน้าจะเจอสายตาของไอ้เป้
มีข้อดีอยู่อย่างเดียว....เอ็ดอะไรไป มันจะหงอย แล้วก็ยอมฟัง
"นก นก นก นก รักจังเลย......หอมหน่อยสิ....."
เมื่อก่อนไม่เคยขออนุญาติ แต่เดี๋ยวนี้ต้องขอ จะทำอะไรก็ต้องขออนุญาติไปหมดไม่งั้น กลัวโดนโกรธ
"ไม่.......กินข้าวเสร็จก่อน.......เข้าใจมั้ย....." ปลาทองตาโตหันไปเอ็ดไอ้เป้ จนมันทำหน้าจ๋อย แต่ก็ยังยิ้มร่า
"เดี๋ยวมาจูบต่อนะ......เมื่อกี้จูบนิดเดียวเอง.......เดี๋ยวไม่มีแรงเรียนตอนบ่าย.....นะนกนะ"
ไอ้เป้ทำหน้าออดอ้อน แถมมีการเอาหัวมาสีที่ไหล่ของคนรัก ทำหน้าตาออเซาะซะจนปลาทองตาโต ที่พยายามตีหน้าขรึม
หลุดหัวเราะออกมาอีก
"มึงนี่........กูก็เห็นมึงเฉย ๆ มาตลอด ถ้ารู้ว่ามึงชอบทำอะไรติงต๊องแบบนี้นะ........กูคงไม่โง่มาเดินกับมึงหรอก... แม่ง "
เสียงบ่นงึมงำทำให้ไอ้เป้ หัวเราะ และทำท่าจะก้มลงมาหาใบหน้าเนียนขาวของคนรักอย่างห้ามใจไม่อยู่
แต่ถูกผลักใบหน้าเอาไว้
"โหย ... นกอ่ะ..........หอมหน่อยสิ.......อยากหอม....นะ" เสียงทุ้มนุ่มง้องแง้งงอแง จนปลาทองตาโต ต้องกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
เมื่อวานเพิ่งทะเลาะกันมา วันก่อนโน้น ก็ทะเลาะกัน พักนี้ก็ทะเลาะกันบ่อย เรื่องจุกจิก จุกจิก แต่ก็รู้ว่า ยังไงเดี๋ยวก็ดีกัน
เวลานี้ อะไร อะไรก็เริ่มดีขึ้น จะบอกว่ารักมากกว่าแต่ก่อน แล้วก็แสดงออกได้มากขึ้น ก็น่าจะใช่
เดี๋ยวคงหาเรื่องอะไรมาทะเลาะกันอีกล่ะมั้ง คิดแล้วก็สนุกดี
ใบหน้าคม แกล้งขมวดคิ้วมุ่น และครุ่นคิด วันนี้จะทะเลาะเรื่องอะไรดี เรื่องที่ไอ้เป้ไม่ยอมไปมีสาว ๆ ดีหรือเปล่านะ
หึงนะ หวงด้วย แต่ก็อยากให้มันไปมีบ้าง กลัวมันจะคิดว่าไปจำกัดอิสระของมันเอาไว้ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะยอมไปไหนเลย
โทรมารายงานตัวทุกคืน แล้วก็คุยกันจนหลับทุกคืน
ตลกชะมัด เป็นแบบนี้ได้ยังไงนะ
"นกรักเป้ป่ะ......." มาอีกแล้ว ถามทุกวัน ต้องให้บอกทุกวัน เอาไงดีวะเนี่ย
"อือ" ปลาทองตาโตพยักหน้ารับ แกล้งทำหน้าเบื่อหน่ายเล็กน้อย ให้ไอ้เป้ใจเสีย แล้วก็ได้ผล
"ไม่บอกว่ารักเหรอ........อยากได้ยินนะ......" ดวงตายิบหยี ยิ่งกลายเป็นเส้นตรง สองเส้น คิ้วขมวดเข้าหากัน ด้วยความเครียด
กลัวว่าวันนี้นกจะไม่รัก บางวันก็กลัวนกจะรักน้อยลง จนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะถูกใจดี
"รักสิ......เอ้ายิ้มได้แล้ว......หรืออยากมีปัญหา...........อยากคบกับกูใช่มั้ยล่ะแบบนี้ มาเลยมั้ยเป้มาคบกันมั้ย"
นก ตีหน้าเครียด และชวนให้ไอ้เป้มาคบกัน แต่เป้ แทบจะส่ายหน้าจนหัวหลุดออกมา และร้องบอกว่าไม่คบเด็ดขาด
ยังไงก็ไม่ยอมคบด้วยแน่ ๆ จนนกหัวเราะชอบใจ
"นึกว่าจะมาคบกัน........เอ้อ กูไม่คบกับมึงก็ได้.....แต่วันนี้กูรักมึงน่ะ....เลิกทำหน้านิ่วได้แล้ว"
เพียงเท่านี้ไอ้เป้ก็ยิ้มได้ และจูงมือของปลาทองตาโตให้เดินไปด้วยกัน
เป็นเรื่องแปลก ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไอ้เป้ตาหยี ก็ไม่ยอมคบนอ
นก...ไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่าย อาละวาดเสียยกใหญ่ ไม่คบแล้วทำไมมีอะไรกันขนาดนั้น แถมบอกรักกันได้ทุกวัน
แต่เพิ่งมารู้เหตุผลเมื่อไม่นานมานี้
เหตุผลที่ต้องหัวเราะ เหตุผลที่ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างไอ้เป้จะคิดได้
"..........เป้ไม่คบกับนกหรอก......คราวก่อนนั้นนกบอกว่า เราไม่ได้คบกันแล้วเราจะเลิกกันได้ยังไง...............เราถึงได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ถ้าอย่างนั้นเราจะไม่คบกันเด็ดขาด แต่เป้รักนกมาก ........ นกเป็นคนรัก ........... ยังไงก็ไม่ยอมจากไปไหนแน่ ๆ
จะอยู่ด้วยกันตลอด จะไม่ไปหาใคร ๆ อีกเด็ดขาด.......
ไม่ว่าจะทะเลาะกัน โมโหใส่กันมากแค่ไหน เราจะกลับมาเหมือนเดิมทุกอย่าง
เราไม่เคยคบกัน แต่เรารักกันมาก
แล้วเราจะไม่มีวันเลิกกัน...........เพราะเราไม่ได้คบกัน อย่ามาบอกคำว่าเลิกนะ........เพราะไม่ว่ายังไงเราก็เลิกกันไม่ได้"
ปลาทองตาโต หัวเราะกับคำพูดนี้อยู่เสมอ ไอ้เป้มันคิดได้ยังไง.....ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ
มือยังคงเกาะกุมกันแน่น
และไอ้เป้ ก็เดินยิ้ม จูงมือปลาทองตาโต เดินด้วยกันไปที่โรงอาหารเหมือนทุกวัน
"ไม่เอาหรอก.......ยังไงก็ไม่ยอมคบกับนกหรอก.......เดี๋ยวนกหาเรื่องเลิกกับเป้ล่ะก็.........เป้ต้องตายแน่ ๆ เลย"
เสียงบ่นงึมงำทำให้ปลาทองตาโตหันไปมองคนที่เดินเคียงข้าง และส่งยิ้มให้
"ไอ้บ้าเป้........เราไม่ได้คบกันจะเลิกกันได้ยังไงล่ะ......โง่จริง ๆ จะต้องให้บอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ หรือไง"
เสียงเอ็ดเบา ๆ ทำให้เป้ยิ้มร่า
ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า...........
คนที่เหมือนกันขนาดนี้ มีจริง ๆ ด้วย ทุกวันนี้ยังมีการพนันกันอยู่เลย เรื่องที่ว่าคนไหนนก คนไหนเป้
สงสัยว่าชาตินี้พวกนั้นมันคงแยกไม่ออกหรอก.......คงต้องแทงพนันกันไปอีกนาน
เนื้อคู่กันหน้าตาจะคล้ายกัน จริงหรือเปล่านะ ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า
แต่ที่แน่ ๆ ไม่ว่ายังไง ต่อให้ทะเลาะกันให้ตาย ก็จะไม่แยกจากกันเลย ไม่มีทางที่จะมีวันนั้น ไม่มีวัน
Fin....
-
^
^
^
จิ้มๆ
จบแล้ว
:a4: :a4: :a4:
-
กำลังจะไปนอน ดีนะที่เปิดดูอีกรอบ
:m1: :m1:
-
หูย ที่สปอยไว้ เราก็นึกว่าจะมีเรื่อง...
มีเรื่องจริงๆ เรื่องน่ารักๆ :m1:
ไม่ยอมคบกัน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเลิกกัน ช่างคิดได้ :man1:
แนนจ๋า โดดกอดแนน :กอด1:
แนนน่ารักจังมาต่อให้แล้ว..
+1 ให้แนนทั้งใจเลย :m1:
ปล.มาเกี่ยวก้อยสิงเล้าด้วยกันนะคะ แนน :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:laugh:
โดนว่ะ
เพราะเราไม่ได้คบกัน แล้วจะเลิกกันได้ไง
:mc4:
เอาไปใช้บ้างดีกว่า เด็ดจริงๆ
:pig4: สำหรับเรื่องดีๆ ดิบๆเถื่อนๆ หวานๆนะคร้าบ
:L2: :L2: :กอด1:
-
:m1: :m1:
มาตอนจบ
สาวกหงษ์
อิอิ
:laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องแนน น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตามใจเค้าโด้ยยยยยยยยยยย
น่ารักแบบนี้ รักตายเลยยยยยยยยยยยยยยย
+ ให้อีก 1
ที่น้องแนนถามชื่อ พี่ชื่อ แข ค่ะ ^^
จบแล้วเหรอ น้องแนน
อยากอ่านต่ออ่ะ นก เป้ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ได้คบนี่เนอะ ยังไงคู่นี้ก็ไม่มีทางเลิกกันแน่นอน
กรี๊ดดดดดดด ดีจายยยยยยยย
แล้วจะมีตอนพิเศษป่าว น่านะ มีหน่อยนะ
น๊าา น้องแนนน่ารักอยู่แล้ว อิอิ (ชักได้ใจ ได้คืบ จะเอาศอก :laugh:)
-
คิดได้ไงประโยคนี้ "เพราะเราไม่ได้คบกัน แล้วจะเลิกกันได้ไง "
สุดท้าย ทั้งเป้ - นก ก็ยังคงหาเรื่องทะเลาะ กันเพื่อเพิ่มความรักให้แก่กัน o2
งงจริง ๆ คู่นี้ แต่ก็ดี ถ้าจะทำให้ความรักมั่นคงขึ้น
+1 ให้นะครับแนน ถ้ามีเรื่องสนุก ๆ ก็หามาลงอีกนะครับ :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบแล้ว
คุ่รักนัวเนีย :jul3:
เป้อย่างหลงนกอ่ะ
-
+1 กันไป
-
o13
-
ไม่น่าเชื่อว่า เถือ่นๆๆๆๆ ในตแนแรก จะมาหวีดหวานกันได้ขนาดนี้ เฮ้อออออออออออออ
ความรักมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
-
น่สารักมากๆเลยครับผมขอบคุณมากๆนะครับผม :L2:
-
ขอบคุณมากครับ ที่ไม่ทรมานFCเรื่องนี้นานเกินไป
555+
ว่าแต่จริงๆแล้วมีตอนพิเศษใช่มะแนน :m12:
จะคอยแอบอ่านนะ อิอิ :m1:
-
:กอด1:
จบ แล้ววววววววววว
จบแบบ งงอ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกก
เข้าใจยากจริงๆคู่นี้ :laugh:
เอาเหอะ งัยก็ขอบคุณแนนนี่มากๆน้ากกกกกกกกกกก :c5:
-
น่ารักตามเคย
ไม่คบเพราะไม่อยากเลิก
จริงสิ เพราะหากไม่เริ่มต้น มันก็ไม่มีตอนจบ
แล้วจะคบกันไปทำไม....ในเมื่อ อยู่อย่างนี้ก็ดีนักหนา
ทำไมต้องคนคบกันเท่านั้นหรือที่จะรักกันได้?
ไม่คบแล้วรักกันได้ไหม?
รักแล้วดีนี่นา
รักเหอะ....แต่อย่าคบกันเลย
(อ่านและคิดตามตลอดจนติดสำนวนของคนแต่งมาเขียนแล้ว กำ!)
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสต์คะ :L2: :L2: :L2:
-
"เพราะเราไม่ได้คบกัน แล้วจะเลิกกันได้ไง" ประโยคนี้เคยใช้กะแฟนเก่า ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเจอในนิยาย :jul3:
:L2: ขอบคุณแนนนี่คนโพสและขอบคุณนายเท็นคนแต่ง :กอด1:
ชอบเม้นท์พี่สองจัง :m13:
-
โอ้ย ~ น่ารักจังเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบทั้งนกชอบทั้งเป้ :L2:
ขอบคุณพี่แนนสุดน่ารัก ลุงสิงห์สุดจ๊าบ ละก็คนแต่งค๊าบ~ :L2: :L2: :L2:
-
:m1: :m1:
มาตอนจบ
สาวกหงษ์
อิอิ
:laugh:
Liverpool 1 - 1 Atletico Madrid
-
^
^
^
แอบมาจิ้มแนนด้วยความคิดถึง :o8:
เรื่องนี้มีตอนพิเศษมั้ยค่ะ แนน :m13:
อยากรู้ว่าพี่เป้จะอยู่ในโอวาทน้องนกตลอดอ่ะเป่า :laugh:
-
วันนี้ไปงานรับปริญญาพี่มา ต่อด้วยไปงานสัปดาห์หนังสือภายในวันเดียวกัน
ถึงได้รู้ว่านรกมีจริงเดินจนรู้สึกว่านิ้วกลางน้ิวเท้าหายไปเพราะว่าาตะคริวกิน :laugh:
ขึ้นรถไปเมื่อคืนวานเสร็จแล้วขึ้นรถกลับบ้านเลยกลับบ้านเลย
สุดยอด o7
กลับมาถึงบ้านกะว่าจะขอนอนเป็นตาย แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เปิดคอม
ก็เลยได้เจอกับตอนจบ โชคดีมากถึงมากที่สุด
กด + ให้นะสำหรับฉากเป้กดนก แม้ว่ามันจะมีแค่ฉากเดียวก็ตาม(แถมยังน้อยอีกต่างหาก)
ส่วนชื่อก็ตามยูสเลยค่ะ
แล้วจะรอตอนพิเศษ แล้วก็เรื่องต่อไปนะคับ o13
-
ตอนพิเศษเหรอ
รอไปก่อนน๊า
:oni1: :oni1: :oni1:
:sad2: Juventus ยิงนำ Real Madrid ตั้งแต่ห้านาทีแรก
แนนจะมีแรงอ่านหนังสือต่อไหมเนี่ย :o12:
-
+1 ขอรับ
:m4:
จบซะแระ แต่อย่างนอนเค้าก๊ะไม่ฆ่ากันตายก่อนจบ
กร๊าก กกก
หลอกๆนร้าค๊าบ บ บบ
-
จบซะแล้วอ่ะ แล้วจะมีภาคต่อรึเปล่าครับเนี่ย???
อยากอ่านอีกอ่ะ จบเร็วมากมาย :m15:
-
สุดยอดคร๊าบบบบบบบบ :jul1:
-
หูย โดนน้องแนนต้มซะเปื๋อยเลยอ่ะ :m29: นึกว่าจะมีเรื่องกันซะอีก (จิงจิงแอบหวังว่าจะมีเรื่องกันแหละ จะได้จบยากหน่อย)
เป้หวานกะนกได้ขนาดเลยเนี่ย.............. :m1:
ตกลงมีตอนพิเศษใช่ป่ะ รออยู่นา :m13:
+1เลยคร๊าบ............ :m4:
-
^
^
^
^
^
^
^
^
มาจิ้มแนน
แล้วบอกว่า
ยกมือ สอง มือ
อยากอ่านคับป๋ม :o8:
-
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
ลงชื่อด้วยคนค่ะ :a3: :a9:
(แต่ยังอ่านไม่จบหรอกนะ มาขอไว้ด้วยคน อิอิ :laugh: :laugh:)
-
หูย โดนน้องแนนต้มซะเปื๋อยเลยอ่ะ :m29: นึกว่าจะมีเรื่องกันซะอีก (จิงจิงแอบหวังว่าจะมีเรื่องกันแหละ จะได้จบยากหน่อย)
เป้หวานกะนกได้ขนาดเลยเนี่ย.............. :m1:
ตกลงมีตอนพิเศษใช่ป่ะ รออยู่นา :m13:
+1เลยคร๊าบ............ :m4:
จ๊ากกกกกกก แนนไม่ได้ต้มน๊า
รอตอนพิเศษกันอยู่ใช่ป่าว
ใครอยากอ่านมาลงชื่อกันหน่อย
ดูจิว่าจะอยากอ่านกันเยอะป่าวว
-
191 + 1 = 192
วั้ย กิต.มาลงชื่อค่ะ คุณ nana lonely
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ลงชื่อรอตอนพิเศษด้วยคนครับ ถ้าเบี้ยวละน่าดู :a2: อิอิ :a5:
-
หวานนนนนนนนนนน เจงๆๆนะนายเนี่ย
อืมดหวตขอตอนพิเสษคร้าบผม
-
ยกมือ Vote ว่าอยากอ่านคับ
-
อ่านซิค๊าบ!!!!!!!!!!!!!
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
-
แนนจ๋า.. มัสอยากอ่านตอนพิเศษด้วยคนอ่ะจ๊ะ โหวตค่ะ :a1:
-
อ๊าตอนพิเศษ จัดมาเรยครับ แนน :m13:
-
แหมมๆน้องแนนถามงี้ได้ไง
ใครจะไม่อยากอ่าน
จัดมา...อย่าให้เสีย :oni1: :oni1:
-
เอาตอนพิเศษมาลงด้วยนะค้าบบบบบ :call:
-
:m22:
:oni1: :oni1:
:m32:
-
^
^
^
:angry2: อย่ามาทำเนียน เอามาลงเลย
อย่ามาแกล้งเค้าแบบเน้นะะะะะะะะะ :serius2:
-
:m13:
อ่านด้วยคน
-
เง้อ..แนนจ๋า อย่าวิ่งโฉบไปโฉบมาอย่างเดียวสิจ๊ะ
แควนๆ รออ่านอยู่น๊า~ :m13:
-
ตอน…เมื่อเป้ต้องง้อ
นกมันงอน ฝาแฝดของกูเขางอนครับ
กอดก็ไม่ยอมสนใจ หอมแก้มก็แล้ว หอมมือก็แล้ว
แต่ไม่มีทีท่าจะยอมยกโทษให้เลย
น้องนกมันห้าวหาญชาญชัยเหลือเกินใครก็รู้ มึงมาพาโวย เอะอะโวยวาย ได้ตลอด
แต่ไอ้เรื่องอย่างว่ากลับไม่ประสีประสาเอาซะเลย
เนี่ยแหละ น่ารัก
ดีแล้วที่นกมันเป็นแบบนี้ เรื่องของคนสองคน มันก็ต้องรู้กันสองคนถึงจะดี
ดีใจแทบตาย ตอนที่รู้ว่านกมันไม่เคยมีใคร ตอนแรกก็ทำใจไว้แล้ว ถ้าชอบมันก็ต้องรับให้ได้ ใครจะไปรู้ ว่าแฟนตัวเอง จะใสซื่อได้ขนาดนี้ถือว่าโชคดีจริง ๆ
แต่เสียอย่างเดียว เวลาโกรธมันจะเย็นชามาก
เฉยไปเลย นิ่งไปเลย จะร้องไห้เพราะเครียด ก็เพราะมันนิ่งเวลาโกรธนี่แหละ
ให้มันทำหน้าตาไม่พอใจซะยังดีกว่า อย่างน้อยมันก็แสดงปฏิกิริยาออกมาว่ามันโกรธ
ให้มันด่าบ้าง จะได้ไม่รู้สึกแย่ แค่มันโกรธก็เครียดพออยู่แล้ว นี่มันยังเฉยอีก เป็นใครก็คงอยากจะบ้าเหมือนกัน
เรื่องที่โกรธ
ก็สมควรถูกโกรธอยู่หรอก
ผู้หญิงที่คบอยู่ ถูกไอ้นกกันออกไปหมด ก็อย่างว่าแหละ นอกสนามมันเก่ง กล้าทำไปหมด ใจกล้าหน้าด้าน ถ้าอะไรที่ทำให้กูเสียหน้าได้ ไอ้นกทำหมด
แม้กระทั่งคว้าคอเสื้อลงมาแล้วจูบกันกลางห้าง ท่ามกลางสายตาคนเป็นร้อยๆ คู่ เพียงเพราะว่าจะทำให้อาย แล้วจะได้ไม่ออกมาเดินเพ่นพ่าน มองสาวในสเปคอีก นกมันก็กล้าทำ
แล้วใครจะมองผู้หญิงเหรอ นกมันน่ามองกว่าตั้งเยอะ ทำไปอย่างนั้นเอง
แกล้งให้มันบ้าแล้วสนุกดี แต่ไม่น่าหลุดปากออกไปเลย ว่าชอบให้มันหึงหวงเลยแกล้งมองสาว ๆ คราวนี้นกมันก็เลยโกรธขึ้นมาจริง ๆ
ไม่ยอมพูดด้วยมาหลายวันแล้ว
โทรศัพท์ก็ปิด อยู่ที่โรงเรียน ก็ไม่ยอมพูด ให้หนุนตักให้กอดให้หอม แต่ไม่ยอมพูด
ทำเหมือนมองไม่เห็นกันอย่างนั้นแหละ แล้วแบบนี้จะไม่ให้เครียดได้ยังไง
คิดแล้วก็เครียดอีกรอบ ทำไงดีวะกู
“น้องนกครับ หายโกรธเหอะนะ คราวหน้าคราวหลังจะไม่ทำอีกแล้ว”
ไอ้เป้ตาหยี ยกมือของแฟนขึ้นมาถูที่แก้มของตัวเอง พยายามอ้อน แต่ก็เหมือนเดิม
ปลาทองตาโตนั่งเฉย ทำเหมือนมองไม่เห็น กอดก็แล้ว หอมก็แล้ว ยังทำเย็นชาหมือนเดิม แกล้งขู่ให้โมโหด้วยการบอกว่าคืนนี้จะไปเที่ยว
นกมันก็ยังเฉยอยู่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน
“โอเค....ไม่ง้อแล้ว....ไม่ยุ่งด้วยแล้วก็ได้ ถ้าเห็นว่าไม่อยากให้ง้อถึงขนาดนี้ ก็จะไม่ง้อก็ได้ เข้าใจแล้วแหละ เวลาโกรธกันทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที เย็นชาทุกที จะให้ทำยังไงก็ว่ามาจะได้ทำตัวถูก”
คนที่หน้าเหมือนกับปลาทองตาโต ที่นั่งเงียบ เอ่ยบอกออกมาด้วยความหงุดหงิดโมโหแล้วก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ ไม่ได้หันมามองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่งอีกเลย
เอาแต่จ้องไปที่สระน้ำ แสดงท่าทางฮืดฮัด แต่ก็ทำได้เท่านั้น โมโห หงุดหงิด แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ทำไมถึงชอบเล่นสงครามประสาทนักวะ สนุกนักหรือไง
แม่งเอ้ย
“จะเอายังไงก็ว่ามาสิ จะทำยังไงให้หายโกรธก็ว่ามา ไม่ใช่เอาแต่เฉยแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ” เป็นเสียงโวยวายที่บอกออกมาจากใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เป็นบ้าอยู่คนเดียว
:oni1: :oni1: :oni1:
-
^
^
^
จิ้มแนน :o8:
แนนน่ารักที่ซู้ดดดดด :กอด1:
แต่จะเป็นที่สุดของน่ารักถ้ามาลงต่อไวๆ น๊า :m13:
-
จิ้มๆๆๆ
ง่า ค้าง งะ :m15:
-
^
^
^
จิ้มแนน :o8:
แนนน่ารักที่ซู้ดดดดด :กอด1:
แต่จะเป็นที่สุดของน่ารักถ้ามาลงต่อไวๆ น๊า :m13:
:o8: :o8:
-
:o โอ๊ะ ค้างอ่ะ o7
รอค่ะ :m13: :m13:
-
น้องแนนน่ารักมากๆเลยนะคร๊าบ :m1: มาเร็วๆนะคร๊าบ :m13:
-
อ้าว
น้องแนน อย่ามาทำแบบนี้
มันค้างงงงง
รู้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
:m15:
-
ขอบคุณครับ
-
มันค้างๆคาๆ
รีบๆมาต่อด้วย
กระซวกซักทีเนี้ย
-
:o :o :o :o :o :o :o
-
:o ด้วยคน
ไรอ่ะ ตอนพิเศษ มีตอนเดียวเหรออ่ะ :angry2:
ค้างงงงงงง อย่างแรงงงงงงงงงง :serius2:
-
:m24: :m24: :m24:
:a6: :a6: :a6: :a6:
มาต่อๆๆๆ
-
มาต่อเถอะนะพี่แนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
จะขาดใจตายแว้วววววววววววววววววววว
-
o15 ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้กันตลอดจนจบ
+1 แทนคำขอบคุณจากแนนให้กับทุกคนนะคะ :L2:
(๐-*-๐)v เกริด้
เกียรติเกย์
ไต๋
ที่รักของ...
เมฆาสีน้ำเงิน
19NT
aaron670826
akaipee
aoi
aspirinkub
bebe
Bg LoVe NT
Bizcuit
broke-back
christiyaturnm
conan2550
Cresveld
Dangerous_patz
devil_hellish
EZPADA™ KlKA ZE
fannan
fcuk
fellow
G-NaF
HaLF333
happy_icekung69
jay_jay
Jesse
<Ju!_Ju!>
Junrai_Hyper
kanom™cake
kanom™khawpun
kanom™puifai
kit
korn_ken
Krappom
Lady^_^les.N
mantdash
marchmenlo
menano
moonlight
Mp_qM
mulli
nbee
nbom_pkai
nooww
oaw_eang
osaru
Ottomechan
Pa[R]K
phak
premkoe
rain_xiah
Salim021
SataRu
shiawase
shibao
singsayam
TARO
three
torto
uknowvry
wan
watermoonj
Yakuza
YO DEA
:pig4: :pig4:
-
ความเดิม....
“โอเค....ไม่ง้อแล้ว....ไม่ยุ่งด้วยแล้วก็ได้ ถ้าเห็นว่าไม่อยากให้ง้อถึงขนาดนี้ ก็จะไม่ง้อก็ได้ เข้าใจแล้วแหละ เวลาโกรธกันทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที เย็นชาทุกที จะให้ทำยังไงก็ว่ามาจะได้ทำตัวถูก”
คนที่หน้าเหมือนกับปลาทองตาโต ที่นั่งเงียบ เอ่ยบอกออกมาด้วยความหงุดหงิดโมโหแล้วก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ ไม่ได้หันมามองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่งอีกเลย
เอาแต่จ้องไปที่สระน้ำ แสดงท่าทางฮืดฮัด แต่ก็ทำได้เท่านั้น โมโห หงุดหงิด แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ทำไมถึงชอบเล่นสงครามประสาทนักวะ สนุกนักหรือไง
แม่งเอ้ย
“จะเอายังไงก็ว่ามาสิ จะทำยังไงให้หายโกรธก็ว่ามา ไม่ใช่เอาแต่เฉยแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ” เป็นเสียงโวยวายที่บอกออกมาจากใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เป็นบ้าอยู่คนเดียว
ครึ่งหลัง....
แต่ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่า คนที่ตีหน้าเฉย เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
เรื่องอะไรกูจะให้มึงง้อได้ง่าย ๆ มึงทำผิด มึงก็แค่ง้อกู แล้วพอกูหายโกรธ มึงก็ทำอีก
เรื่องอะไรกูจะยอมเป็นแบบที่แล้ว ๆ มาล่ะ คราวนี้มึงจะได้รู้ซะบ้าง ว่าสิ่งที่มึงทำกับคนอื่นน่ะ เวลาเป็นตัวมึงบ้าง แล้วจะรู้สึกยังไง สะใจกูจริง ๆ นึกว่าแค่ง้อให้หายโกรธแล้วก็พองั้นสิวะ มึงรู้จักกูน้อยไปไอ้เป้ นึกว่าจะยอมยกโทษให้ง่าย ๆ เหรอ อย่าฝันไปหน่อยเลย
“รักนะโว้ย ถึงได้ง้อ....ไม่รักนะไม่ง้อเลยจริง ๆ ให้ตายเหอะวะ จะให้ทำยังไงเนี่ย ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ”
ยังเป็นไอ้เป้ ตาหยี ที่โวยวายเป็นคนบ้าอยู่คนเดียว ในขณะที่ปลาทองตาโต ค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมา หลังจากที่กลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
รอยยิ้มที่ค่อยๆ ผุดขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาที่แกล้งเหล่มอง และกลับเป็นปกติอีกครั้ง เมื่อไอ้เป้ตาหยีหันกลับมาพูดโวยวายใส่อีก
โดยที่ไอ้เป้ไม่ทันได้รู้ตัวว่าโดนเข้าให้บ้างแล้ว
“แม่ง เบื่อโว้ย เซ็งชิบหายเลยว่ะ “
พูดไป แล้วก็โวยวาย พูดไปโมโหไป แล้วสุดท้าย ก็กลับมาทิ้งกายลงนอนโดยใช้หน้าขาของปลาทองตาโตหนุนแทนหมอน ใบหน้าบึ้งตึง แสดงความโมโหอย่างเห็นได้ชัด
แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งอื่น ๆ ที่พยายามจะง้อ
เพราะถึงแม้ว่า นกจะนิ่งเฉย แต่ฝ่ามือเรียวสวย กลับแตะลงที่ศรีษะของคนที่นอนหนุนตักอยู่ และลูบไล้เล่นอย่างช้า ๆ
แน่ล่ะ ตัวไอ้เป้เอง ต้องรีบผงกหัวขึ้นดู ด้วยความดีใจ แต่ใบหน้าของอีกฝ่าย ก็ยังเรียบเฉยเหมือนเดิมอยู่ดี
แต่ก็ทำให้เป้ใจชื้นขึ้นได้บ้าง
เอาว่ะ อย่างน้อย ก็ยกโทษให้ขึ้นหนึ่งแล้ว งั้นตอนนี้ขอหนุนตักของนกเอาแรงก่อนแล้วกัน ดีใจนะเนี่ยไม่ใช่ไม่ดีใจ
เฮ่อ เป็นแฟนไอ้นกนี่มันเหนื่อยจริง ๆ ต้องเล่นสงครามประสาทกับมันทุกวัน
อยากจะบ้าตาย แต่ก็ดีไปอย่าง
คนที่ทันกันขนาดนี้ จะไปหาได้ที่ไหน ที่สำคัญ ที่มันทำไปก็เพราะนกมันก็รัก มันถึงได้หึง ถ้ามันไม่ทำอะไรเลยนี่สิคงยิ่งเครียด
หลับตานอนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวตื่นมาค่อยหาทางรบกับไอ้นกต่อ ทำไงได้ มีแฟนแบบนี้แล้วแถมยังตามกันทันแบบนี้ นอกจากต้องทำตัวให้ดี ๆ ก็คงทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้แล้วล่ะ นกนะนก แฟนอย่างมึง มันทำให้กูตื่นเต้นได้ตลอดเวลาจริง ๆ
ไอ้เป้ หลับตาลงแล้ว ส่วนปลาทองตาโต กำลังจ้องมองใบหน้ายามหลับของอีกฝ่ายเงียบๆ แล้วก็อมยิ้มน้อย ๆ
ไม่ยกโทษให้มึงง่าย ๆ หรอกไอ้เป้ ยกโทษให้ง่ายไป มึงก็ไม่เข็ด แล้วก็ไม่รู้จักจำน่ะสิ
ช่วยไม่ได้ ที่กูรู้ทันมึง โง่กว่ามึงจะเป็นแฟนมึงได้ไงวะ จริงมั้ยเป้ หรือไม่จริง
นอนไปเลย ตื่นขึ้นมา เดี๋ยวกูจะแกล้งมึงต่อ เอาให้น่วมเลย เล่นกับใครไม่เล่น
มาเล่นกับกู สะใจจริงๆ เลยโว้ยยยยยยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
นกนั่งยิ้ม ในขณะที่ไอ้เป้ ก็นอนอมยิ้มเช่นกัน
เออ สีสันของชีวิต รักกันแบบนี้ มันก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน
Fin
-
^
^
^
จิ้มแนนจ๊ะ :o8:
น่าร๊ากกกกกกกกส์ :m1:
รู้ทันกันแบบนี้ทั้งสองคนหนีกันไม่รอดหรอก .. :m4:
ต้องเสร็จกันและกัน :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มมัส
คิดถึงงจัง :m1:
จิ้มป็อบ
V
V
V
-
อ้าไมไ่ด้เข้ามา 2-3 วัน ลงจนจบหมดแระ
ต้องขอบคุณแนนที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกันนะครับ :m4:
ยังคงความน่ารักจนบรรทัดสุดท้าย อิอิ :m1:
-
เออ ช่ายยยย
มันต้องทันกันแบบนี้แหละ
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
ขอบคุณน้องแนนนะจ้ะ
ที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านกัน :pig4:
-
193 + 1 = 194
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
จบแล้วเหยออ ขออีกได้ปะ อิอิ
หวานดีนะ....รักกันนานๆนะนก+เป้
ขอบคุณมากคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ o13
-
ขอบคุณครับ :c5:
-
^
^
^
จิ้มน้องใหม่
+1ให้เลยคะ :L2:
-
โฮกกกกกกกกก
อ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบ
ตามหามานานแสนนาน
ขอบคุณที่เอาเรื่องดี ๆ มาโพสต์นะครับ
-
ขออีก เอาอีกตอนนะคร้าบบบ
-
เป็นแฟนกันต้องรู้ทันกันนะ55555
-
มีความสุขอีกครั้งเมื่อได้อ่านนิยายเรื่องนี้ :L2:
-
จบแล้วจิงๆเหรอ............. :a5: รอเรื่องใหม่นะคับ :m13:
:mc4:จิ้มให้อีก1 :mc4:
-
+1 งับ
หุหุ
ขอบคุณสำหรับนิยายนร้าคร้า
-
อ๊ากกกกกก น่าร๊ากกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว อิจฉาคู่นี้มาก ๆ เลยอ่ะ น่ารักจริงๆ
แต่เค้าจะเอาอีกอ่ะ เอาตอนพิเศษอีก
หรือทางที่ดีนะครับ เอาภาค 2 มาเลยดีกว่า :m4:
ปล. ขอบคุณสำหรับ +1 นะครับ
-
เย่ๆ ในที่สุดพี่แนนก็มาต่อจนจบ สุดๆไปเลย วู้วๆๆๆๆ อ่านแล้วมีความสุข
-
:n1:อ่านแล้ว มีความสุข
ทุกครา... :L2:
-
สนุกจังครับ เรื่องนี้อ่านวันเดียวจบเลย อ่านตั้งแต่บ่ายๆนะเนี่ย
ขอบคุณคนโพสนะครับที่นำนิยายสนุกๆดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
นิยายของคุณเท็นเนี่ยสนุกทุกเรื่องเลยจริงๆ
อยากบอกว่าชอบนิยายของคุณเท็นทุกเรื่องเลยล่ะครับ
:L2:
-
อ่านวันเดียวจบ
อ่านแล้วมีความสุข
สนุกมากๆครับ
ขอบคุณครับ
-
:m1: :m1: ทันกันจริงๆๆเลย คู่รักคู่นี้กินกันไม่ลงจริงๆๆ :oni2: :oni2:
สนุกค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กว่าจะรักกันเล่นเอาลุ้นจนเหงื่อตก
แต่ก็น่ารักมากๆคู้นี้ชอบๆจัง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆเรื่องนี้ค่ะ :o8:
-
ตอนที่เป้ง้อนก อ่านไปน้ำตาซึมไป :m15:
ยังไงก็รักกันล่ะเนาะ ,, รู้ทันกันขนาดนี้
ขอบคุณค่ะ ;')
-
เป้ กะ นก น่ารัก มักๆ เลยค้าบผม :-[ :o8:
-
นั่งอ่านรวดเดียวจบ
อ่านตอนแรกๆแล้วก็เคืองเป้อ่ะ
ทำให้นกเสียใจ
:angry2: :angry2:
แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี
อิอิ
สะใจเล็กๆ เป้โดนเอาคืน
หุหุ
+ 1 ไปเลย
-
ชอบๆ คู่นี้จัง น่ารัก อ่ะ
เค้าชอบแนวทะเลาะแล้วรักกันอ่ะ แต่ว่า ก็แบบ เนือยๆไปนิดนะ คือยังไงดีอ่ะ แบบช่วงนึงมันเรื่อยๆไปอ่ะ แบบนานไป แต่ก็สนุกดีค่ะ
-
น่าจะมีตอนพิเศษออกมาอีกนะเนี่ย :impress2:
-
เป็นอีกคู่ที่ต้องเก็บไว้ในคอลเลคชั่น
กร๊ากกกกกก
-
ชอบคู่นี้ที่สุดเลย
-
น้องนกกะเป้
เป็นอีกภาคของเด็กช่างที่น่ารักคร้าบบบบ
แต่กว่าจะรู้ว่ารักกันและกันก็เล่นเอาหงุดหงิดเหมือนกัน :serius2:
แต่โดยรวมแล้วก็ชอบอ่ะ น่ารักด้วยอ่ะ :m18:
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
ทันแบบนี้แหลีะดี :laugh:
มีความสุขจัง o18
-
อ่านหลายรอบและ แต่ก็ยังชอบ
^-^
-
ชอบคู่นี้จังเลย น่ารักดี
-
เพิ่งอ่านครั้งแรก สนุกมากเลยค่ะ จะตามไปอ่านคู่อื่นๆ ต่อนะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องหนุกหนานแบบนี้ค่ะ
-
อ่านปรัชญาช่างกลภาคนี้แล้วแอบเคืองเป้อย่างแรง
ก็มันแต่เล่นๆ อยู่นั่นละจนทำนกเสียใจไม่รู้ตั้งหลายครั้ง
แล้วไหนยังจะเรื่องที่แอบไปมีหญิงอีกนะ ชิชะ
ถ้าเราเป็นนกเราคงเคืองไปนานเลย - -"
แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
ถึงแม้ระหว่างทางจะขรุขระบ้างก็ตามที
ปล.ถ้าหลายๆคู่ในปรัชญาช่างกลได้มาเจอคู๋นี้ก็คงนึกอจฉาจริงๆนั้นละ
เพราะพี่ท่านเล่นจูบ หอม จับมือ กอดกันไม่อายใครเลย อิอิ
เดี๋ยวตามไปอ่านคู่อื่นก่อนค่า
-
ลิงค์นิยายคุณเท็น
ไก่-ธร จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาคไก่-ธร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10161.0)
น้ำแข็ง-บอย จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7873.0)
ตั้ม-ทัต จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ตั้ม-ทัต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6921.0)
นก-เป้ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6291.0)
อารยะ-อิท จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค อารยะ-อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7023.0)
ขวด-น้องแว่นน่ารัก จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ขวด-น้องแว่นน่ารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8635.0)
เส่ง-เปา จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5836.0)
ต้นสน - ภาคี จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6189.0)
ปัง-ปอนด์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7329.0)
มังคุด-พันซ์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค มังคุด-พันซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6762.0)
ปู-ฝน จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2818.0)
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค รวมมิตร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8500.0)
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9135.0)
ยิ้ม-เหวง จากเรื่อง
สวัสดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8912.0)
สาย-เวย์ จากเรื่อง
เพราะรัก(แน่เหรอ)...ครับผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.0)
เฮียก๋วย-รักชาติ จากเรื่อง
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4159.0)
สักวา-หยง จากเรื่อง
แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3571.0)
วิน-แคป & ตาหวาน-ปลา
ปริศนาอักษรไขว้.....หัวใจยุ่งเหยิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7485.0)
ทาน-อ้อน จากเรื่อง
[fiction] เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1539.0)
โพด - หนุ่ม จากเรื่อง
รักนี้ต้องลองดูหน่อย (โพด - หนุ่ม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2527.0)
พัด-กอล์ฟ จากเรื่อง
[fiction] เพื่อนสนิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2118.0)
ฮวย-เดียร์ จากเรื่อง
เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2531.0)
นะ-วี จากเรื่อง
ยุ่งนัก...รักซะเลย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7658.0)
กระชาย-หมอแคน จากเรื่อง
เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7568.0)
ส้ม-ขุนไกร จากเรื่อง
แล้วก็รักเข้าจนได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2146.0)
บิว-แดน-ต้อม จากเรื่อง
รักด้วยใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7424.0)
ถิง-เน่ จากเรื่อง
ขอแค่ฝันให้ฉันรักเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7200.0)
เอ๋อ-เจง จากเรื่อง
รักแท้แพ้ทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7380.0)
-
เพิ่งรู้ตัวว่าพลาดยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้
นีแมวพลาดเรื่องสนุกๆ อย่างนี้ไปได้ยังเนี่ย
-
หนุกหนานเช่นเดิม
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดอีกเรื่องของทั่นเท็น
นอกจากคู่ของ อ้อน+ท่าน
แต่น่ารักมากค่ะ
ขอบคุณแน่นมากๆจ้า
-
:serius2: :กอด1: คู่นี้ได้ใจมากคะ ชอบมาก
-
ยังอ่านไม่จบเลยคับ....
เปนเรื่องเด็กช่างที่เราคิดว่าบทยาวที่สุดแล้วเลยได้มั้งเนี่ย...
เหอะๆๆๆ
:z2:
-
น่ารักมากครับ
อ่านแล้วมีความสุขที่สุดเลย
ขอบคุณนะครับ
^___^
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมน่ารักขนาดนี้เนีียยยยยยยย
คู่นี้น่ารักจริงๆ ทันกันตลอดเลยยยย มีสีสันจริงๆ
-
นั่งอ่านรวดเดียวจบ อ่านแล้ว น่ารักมากๆๆๆๆๆ อิอิ นู๋นก กับพี่เป้ สนุกมากๆๆเลยค่ะ
ป.ล. เป็นน้องใหม่เลยไม่รู้ว่า +1 คืออะไร แล้วทำยังไงหรอค่ะ บอกนู๋ที :bye2:
-
ภาคนี้อ่านไปร้องไห้ไป อ่ะ
ไม่รู้เครียดตามเนื้อเรื่องรึเปล่า?
แต่กว่าจะรักกันไปกลั้นหายใจลุ้นจนตัวโกงเลยหล่ะ
ขอบคุรนะคะที่เอา อะไรดีๆแบบนี้มาแบ่งกันอ่าน
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกมากเลยคร้าบบบ
ชอบบบบบบบบบบบบบบ
-
o13 อีกนึงเรื่องที่ประทับใจ สุดยอด ก่าวจะได้กันลุ่นแทบแย่ :bye2:
-
สนุกดี
-
เพิ่งเป็นสมาชิกใหม่...สดๆซิงๆ เลยอ่าค่ะ
:-[
แบบว่า...เอ่อ...หนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ทำให้ตัดสินในสมัครเข้าเล้าเป็ด....ก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละคร๊า o13
แบบว่าชอบ...อ่านตั้งแต่ต้นจนจบติดต่อกันรวดเดียว แม้ net. จะไม่เป็นใจ ก็ยังดันทุรังจะต้องอ่านให้ได้ :z3:
ชอบแบบสุดๆ ถึงขั้นคลั่งไคล้ (เวอร์ละ) :กอด1:
ขอบคุณมากนะคะที่มีเรื่องหนุกๆ อย่างนี้มาให้อ่าน จะติดตามผลงานอื่นๆ ต่อไปค่ะ
-
ภาคนี้คุณเท็นแต่งได้ยาวสะใจจริงๆ
ซีรี่ส์ภาคนี้ตอนแรกก็ดูเกินจริง แต่พออ่านไป ก็ จากที่เกินจริง ก็ดูสมเหตุสมผล
ชอบที่เอาความขัดแย้งมาดำเนินเรื่อง ลุ้นดี
ขอคุณค๊าบบบบบบบบบ ทั้งคุณเท็น และ คุณแนน :กอด1:
-
ลุ้นกับคู่นี้จนตอนสุดท้ายเลยนิ
น่ารกน่าลุ้นดี 5555++ :กอด1:
-
คู่นี้แอบแปลกเล็กน้อย (หรือแปลกมาก??)
แต่ก็รักกันอ่ะ :กอด1:
-
ฉากแรกก้อ... :haun4: ถึงจะอย่างไรก้อถือว่า ได้กันแล้วเนอะ
แต่ว่ากว่าจะรักกันได้....นก ต้องเสียน้ำตาไปเท่าไรเนี่ย กับวิธีบอกรักของเป้..555
ว่างๆ นกอย่าลืมพาเป้ไปตรวจร่างกายมั่งนะ..เค้าเป็นห่วงกินแต่กุ้งแห้ง..แต่ว่าต่อไปคงไม่กินแระมั่ง
เพราะเป้มันจะกิน แต่ นก นก นก :haun4:
-
น่ารักมากมาย
ชอบที่สุดเลย
-
สนุกมาก ๆ ๆ เลยค่ะ
แล้วจะตามอ่านให้ครบทุกเรื่องนะค่ะอิอิอิอิ
-
กว่าจะลงเอยกันได้
กว่าจะเข้าใจ
เล่นซะคนอ่านเหนื่อย
เด็กช่างน่ารักจริงๆ o13
-
ตอนแรก งง ตอนนี้ :o8:
จบแว้ว.....นุกจัง
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
เป็นอีกเรื่องของคุณเท็นที่สนุก+น่ารักค่ะ
กว่าจะลงเอยกันได้
ลุ้นอยู่นานเลยค่ะ
พอรู้ใจตัวเอง ก้อขาดกันไม่ได้เลยน๊า
ขอบคุณคุณเท็น + คนโพสมากมาย
ที่เอาเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่านนะค่ะ :pig4:
-
สนุกมากๆเรยฮะ
จาตามอ่านเรื่องนี้ทุกภาคเรย
อ่านไปแร้ว2ภาค
แร้วที่เหรือจาไปตามอ่านนะฮะ
ขอขอบคุงเท็นแระคนโพสมากๆเรยน่าฮะที่เอาริยายดีมาหั้ยอ่าน :pig4:
-
สนุกจัง
ตามอ่านรวดเดียวเลย
-
อ่านเรื่องเนี้แล้วจะเป็นประสาท ท ทท ^^
-
เหอๆๆ
สุโค่ยเจงๆขอรับ
-
ซีรี่ย์ นี้ เค้า ดีจริงๆ
-
:laugh: :laugh: เอากันเข้าไปทะเลาะกันอยู่นั้นแหละยังไม่สำนึกอีกว่าใครเป็นผัว ใครเป็นเมียอีก
แต่ถึงไม่บอกเขาก็รู้กันว่านายสองคนน่ะ :oo1: :oo1: ฮา ฮา ฮา ฮ้า
-
เป็นอีกคู่ที่มาแนวดราม่าแบบชวนปวดหัวเพราะเข้าใจกันอยู่สองคน...
ขอบคุณที่เอามาโพส+พี่เท็นที่แต่งให้อ่านค่ะ
-
ชอบๆๆๆสนุกดีครับ
:m1: :m1: :m1:
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มทะลุให้ถึงพี่แนน
:z13:
อ่านรวดเดียวเลย
ตาแฉะซะ
ร้องไห้แทบตาย
:monkeysad:
"เราไม่ได้คบกัน แล้วจะเลิกกันได้ยังไง"
หึหึ
นั่นสินะ
ทำไมไม่เคยนึกถึงประโยคนี้เลย
-
พึ่งมาอ่าน...อีกแล้ว
หนุกมากเลย...เสียน้ำตาไปอีกแล้ว
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Thank you so much ka khun Nan
-
พึ่งเข้ามาอ่าน สนกมาก ๆ เลย
ลุ้นตลอดกว่าจะรักกัน
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
:m1: อ่านรวดเดียวจนจบ (ก็ไม่รวดทีเดียว) ทำงานไป แว๊บมาอ่านไป อิิอิ
อ่านแล้วเครียดกว่าคู่ ปูกะฝน แต่ก็น่ารักค่ะ ชอบๆๆ เดี๋ยวจะตามไปอ่านตอนอื่นๆนะคะ
ขอบคุณคนแต่งแอ่นคนโพสต์ค่ะ :L2:
-
นกเป้ น่ารัก แวะมาอ่าน หลายๆรอบ บบ
ขอบคุณ คนโพสส :กอด1:
-
:z2:
:z3:
:m15: :m15: :m15:
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกตามอีโมด้านใน...
และอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ อันนี้รอบสอง
ขอบคุณคนแต่ง แล้วก็คนโพสต์ค่ะ
ไปตามเรื่องอื่นต่อดีกว่า 555+ :impress2:
-
คู่นี้ลุ้นมากแกล้งกันไปมาอยู่นั้น
สนุกมากๆเลย
-
ขอบคุณนะคะทั้งคนโพสต์เเละ คนเเต่ง เป็นการเข้าใจยากมากโดยเฉพาะ เป้ ไม่รุ้ว่าตัวเองรุ้สึกยังไง เเต่นก น่ารักนะ ไม่ได้รุ้สึกเเต่เป้ รีดเดอร์ก็รุ้สึก 55+++
-
เค้าว่าคนที่หน้าตาเหมือนกันจะเป็นเนื้อคู่กัน :o8:
ข่มกันดีนักโดนเพื่อนจับมัดเลย :laugh:
แล้วมันก็..... :-[
-
ภาคนี้แปลกๆ อ่ะค่ะ
เพื่อนมันจะแบนไรกันขนาดน้านน.. น่าสงสารนกกะเป้อ่า
-
ไม่รู้ว่าอ่านเรื่องนี้มาเป็นรอบที่เท่าไหร่ แต่อ่านกี่ครั้งๆก็ยังมีรอยยิ้ม มีน้ำตาได้ทุกรอบไป ขอบคุณทั้งคนแต่ง และคนเอามาโพสนะคะ ที่ทำให้เราได้มีเรื่องดีๆๆแบบอ่าน
-
ขอบคุณครับๆ ชอบมากมาย
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี ที่เอามาแบ่งปันกันนะคะ
-
ThXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
^__________^
-
สนุกมากเลยครับ
ขอบคุณครับที่นำเรื่องสนุก ๆ มาให้ได้อ่านกัน
-
:call: ขอคารวะเลยค่ะสำหรับเรื่องนี้ จิตได้ใจมากๆ
อ่านแล้วทั้งป่วนประสาท รบกวนประสาท กระตุ้นประสาท มีบางบทกดประสาทด้วยอ่ะ
อ่านแล้วแทบจะเป็นโรคประสาทตาม ฮ่าๆๆๆ :z1:
ขอบคุณนะคะ ทั้งคุณเท็น ทั้งน้องแนน :กอด1:
-
น่ารักจังเลยครับ
-
น่ารักดีแฮะ นกเป้
อ่านไปตอนแรกๆ =_= เกิดความรู้สึกว่า แยกนกกับเป้ไม่ออก ไม่รู้ว่าคำพูดนี้ๆ เป็นของใครระหว่างเป้กับนก 5555555+ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ยังมึนๆอยู่เลย
กลางๆเรื่อง... ช่าง...... ออกแนวจิตเล็กๆ 555
ควาทุกข์ของมึงคือว่าสุขของกู =_= เฮ้ออออ
แต่พอหลังมานี่.. หวานซ้าาาาาาาาาาาาาา~
กร๊ากกกๆๆๆๆ
นั่งตามเก็บตามอ่าน ปรัชญาช่างกลมาเรื่อยๆ (คิดว่าใกล้จะครบละ) 555+
ติดตามต่อปายยยยยยยยยยยยยย~
-
คู่นี้อ่านแล้วต้องลุ้นไปด้วยว่าทั้งสองคนมันคิดยังไงกันแน่
แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยดี ขอบคุณนะคะ
-
ชอบจังเลยเรื่องนี้ กี่รอบๆก็ชอบ
-
อ่านกี่รอบๆ ก็ยังสนุก คู่นี้น่ารัก จิงๆ :o8:
-
เฮ้อ! ใจหายใจคว่ำกะคู่นี้จริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดีนะ...ที่เข้าใจกันซะที :-[ :-[
-
โหคู่นี้มาแรงเกือบแซงคู่ ภาคี กับ น้องต้นสน แหน่ะ
ชอบ มากๆ ๆๆๆ
-
ขอบคุณนะคะทั้งคนโพสต์เเละ คนเเต่งเป็นเรื่องที่เราชอบมากที่สุดในซีรีส์ ปรัชญา ช่างกลเลย เริ่มเรื่องมาตอนเเรกเเบบไม่ถูกกัน ตอนหลังๆ เป้ออกเเนวโรคจิตซะงั้น กว่าจะรักกันได้ ลุ้นตัวโก่งเลย เเต่ก็สุดท้ายก็ มีความสุข ชอบมากเลย
//เราไม่เคยคบกัน แต่เรารักกันมาก
แล้วเราจะไม่มีวันเลิกกัน...........เพราะเราไม่ได้คบกัน อย่ามาบอกคำว่าเลิกนะ........เพราะไม่ว่ายังไงเราก็เลิกกันไม่ได้" // เเล้วก็ประโยคนี้ชอบมากเลย อย่างโดน คิกๆๆเมื่อไหร่ตรูจะได้เอาไปใช้มั่งว้า 55+++
-
ชอบเรื่องของคุณ aoikyosuke สนุกทุกเรื่องเลย ^^
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่า
ติดนิยายคุรเท็นทุกเรื่องเลยแฮะ อิอิ
-
อ่านมาหลายรอบมากๆ และคาดว่าจะอ่านอีกหลายรอบ 55
สนุกทุกเรื่องเลยที่คุณเท็นแต่ง
-
แอบสงสารนกไปตั้งหลายตอน(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/03.gif)
-
จบแล้ว ^^
เป็นคู่รักคู่กัดที่น่ารักดี
อ่านแล้วมีหลากหลายอารมณ์มาก
ขอบคุณมากจ้า^^
-
o13 o13 o13 สนุกมากๆค่ะ
ชอบมาก
ตามลุ้นคู่รักนี้มาตั้งนาน จริงๆต้องขอบใจกลุ่มเพื่อนๆนะคะ
ไม่งั้นคงไม่มีวันนี้ อิอิ
สู้ต่อไปนะคะ เป้นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆๆๆ
จะติดตามไปเรื่อยๆเนาะ
-
อ่านไป2ตอนแรกแล้วรู้สึกไม่ถูกใจ
แต่พอตอน3 เอ....เป้มันทำตัวแปลกๆนา มาเริ่มสนุก(ปนสยอง)ก็ตอนหวงนกนี่แหละ
แล้วทั้งคู่ก็...ทำตัวงี่เง่าพอกัน ความรักหนอความรัก ทั้งความรู้สึกช้า ปากแข็ง ไม่อยากยอมรับ หวงแต่ไม่อยากให้รู้ฯลฯ
เรื่องนี้แสดงความงี่เง่าของคนมีความรักได้ดีจริงๆ o13
นั่งอ่านไปแล้วตอนผิดใจกันนี่เรานั่งซับน้ำตาเลย :sad4: ดีนะที่ยอมพูดออกมา :กอด1:
ชอบค่า
-
แอร่ยยย น่ารักอ่ะ ><
-
อ่านซีรีส์นี้แล้วไม่ว่าเรื่องไหนก็สนุก ชอบมากมายค่ะ น่าจะมีอีกหลายๆ ภาคน้า ชอบม๊าก
-
อ่านกี่รอบก็สนุก
ชอบจริงๆค่ะ o13
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
เรื่องนี้ บอกได้คำเดียวครับ น่ารักมาก!!!!!!!!!!!
:L1:
-
ตามลุ้นคู่นี้มา เป้นี่ตอนเเรกเเกล้งนกเยอะมาก ตอนนกเอาคืนสะใจมากอ่ะ เเต่สุดท้ายก็ดีกัน สนุกค่ะ ชอบมาก
-
:bye2: :bye2: o13 o13 ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ มีหลายอารมณ์สุดๆ ทั้งฮา เครียด เศร้า แล้วก็น่ารักสู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด o13 o13 o13 :-[ :impress2:
-
เป็นความรู้สึกแปลกๆดีที่รู้ว่าอีกฝ่ายโกรธแต่ก็ยังมีความสุขได้
-
อ่านไปยิ้มไป
ขอบคุณมากเลยเลยค่ะ :กอด1:
-
อ่านจบแล้วค่ะ
อ่านช่วงแรกๆ นึกว่ามันจะฆ่ากันตายซะอีก 55+ :a5:
ส่วนตอนจบออกแนวน่ารักหวานแหววดีค่ะ
สรุปว่าสนุกค่ะ o13 o13
ส่วนอันข้างล่างต้องอ่านเรียงภาคป่าวค่ะ เพราะเพิ่งอ่านอันนี้อันแรกของปรัชญาช่างกลฯ ค่ะ
อ่านเรียงภาคเพื่อจะสนุกไปอีกแบบนะค่ะ แต่ดูแล้วคงไม่ต้องก็ได้เนอะ :laugh: :impress2:
ลิงค์นิยายคุณเท็น
ไก่-ธร จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาคไก่-ธร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10161.0)
น้ำแข็ง-บอย จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7873.0)
ตั้ม-ทัต จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ตั้ม-ทัต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6921.0)
นก-เป้ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6291.0)
อารยะ-อิท จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค อารยะ-อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7023.0)
ขวด-น้องแว่นน่ารัก จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ขวด-น้องแว่นน่ารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8635.0)
เส่ง-เปา จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5836.0)
ต้นสน - ภาคี จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6189.0)
ปัง-ปอนด์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7329.0)
มังคุด-พันซ์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค มังคุด-พันซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6762.0)
ปู-ฝน จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2818.0)
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค รวมมิตร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8500.0)
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9135.0)
ยิ้ม-เหวง จากเรื่อง
สวัสดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8912.0)
สาย-เวย์ จากเรื่อง
เพราะรัก(แน่เหรอ)...ครับผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.0)
เฮียก๋วย-รักชาติ จากเรื่อง
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4159.0)
สักวา-หยง จากเรื่อง
แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3571.0)
วิน-แคป & ตาหวาน-ปลา
ปริศนาอักษรไขว้.....หัวใจยุ่งเหยิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7485.0)
ทาน-อ้อน จากเรื่อง
[fiction] เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1539.0)
โพด - หนุ่ม จากเรื่อง
รักนี้ต้องลองดูหน่อย (โพด - หนุ่ม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2527.0)
พัด-กอล์ฟ จากเรื่อง
[fiction] เพื่อนสนิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2118.0)
ฮวย-เดียร์ จากเรื่อง
เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2531.0)
นะ-วี จากเรื่อง
ยุ่งนัก...รักซะเลย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7658.0)
กระชาย-หมอแคน จากเรื่อง
เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7568.0)
ส้ม-ขุนไกร จากเรื่อง
แล้วก็รักเข้าจนได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2146.0)
บิว-แดน-ต้อม จากเรื่อง
รักด้วยใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7424.0)
ถิง-เน่ จากเรื่อง
ขอแค่ฝันให้ฉันรักเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7200.0)
เอ๋อ-เจง จากเรื่อง
รักแท้แพ้ทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7380.0)
ขอบคุณสำหรับลิ้งข้างบนค่ะ จะได้ไปตามอ่านจนครบ :bye2:
-
o18 หึหึ รักกันแบบเถื่อนๆดีเนาะ
รักด้วยลำแข้งไรงี้ :laugh:
แต่พี่เป้พอรักเค้าแล้วก็หงอลงเยอะเลยนี่ พี่นกเอาอยู่ :-[
-
กรี๊ดๆๆๆ น่ารักอีกคู่แล้ว
แต่กว่าจะรู้ตัว ทำไม๊ทำไมถึงรักกันรุนแรงแบบนี้
คนอ่านหายใจหายคอไม่ทันค่ะ เพราะว่า เดี๋ยวก็ร้องไห้เดี๋ยวก็หัวเหราะ
โดยเฉพาะตอนนี้เป้บอกรักนก ตอนแรกอมยิ้มมากๆเลยนะ
เดาไปแล้วว่านกต้องดีใจมากๆแน่นอน ต้องอ้อนเป้อะไรแบบนี้
แต่กลายเป็นว่าให้ปล่อยนกไป ไม่ให้เป้มายุ่ง ทำเอาอึ้งมากเลย
ดีนะที่เป้ไม่เชื่อ ยังตามรังคาญ เอ้ยตามง้อนกอ่ะ ลุ้นสุดๆละค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ o13
-
อ่านช่วงแรกอยากจะบ้าตามนกหลังจากหายสับสนถึงน่ารักกันได้แถมหวานจนน่าอิจฉากหอมกันเข้าไป
-
อ่านรวดเดียวจบเหมือนคนอื่นๆ :a5: :a5:
เเหะๆ
อยากบอกว่าตอนแรกนั้น หมั่นไส้อีคุณเป้มากมาย :z6: :z6: :z6:
มันกวน และนิสัยเสียมากๆ
:beat: :beat: :beat: :beat:
แอบร้องไห้ตามนกอ่ะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
แบบว่าสงสาร แต่พอคราวอีคุณเป้โดนเอาคืน :o12: :o12: :o12:
ก็สงสารมันอีก
ฮ่าฮ่า
แต่ว่าคู่นี้ก็เหมาะกันดีนะ :oo1: :oo1: :oo1:
รักประหลาด ของคนบ้ากะโรคจิต
o13 o13 o13
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุกมากเลยฮ๊าฟฟฟฟ
:L2: ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟ
-
ว่าคู่เส่งเปาต๊องแล้วนะ มาเจอคูนี้นี่เส่ง+เปาไม่ติดฝุ่น อ่านแล้วเหมือนจะน่ารัก สยองแทนคนรอบข้างจริงๆ5555+
-
โอ่ยยยย ชอบคู่นี้ตะหงิดๆ
ตอนแรกก็นึกว่าจะเป็นเรื่องเฮฮา ขำๆ ประมาณคุดพั้นซ์
ที่ไหนได้ โหหหหหหห ปวดจิต ปวดตับ ปวดใจ ปวดไส้ ปวดพุงไปหมด
อึดอัดสุดๆเลยอะ เข้าใจความรู้สึกนกเลย อ่านแล้วจะร้องไห้ ก็ร้องไม่ออก
เหมือนมันเศร้า แต่มันก็ไม่สุด อยากร้องดังๆตามนก แต่ก็ร้องไม่ออก
จะบอกรักก็ลุ้นจนหายใจไม่ทั่วท้อง แต่กลับพลิกแบบคาดไม่ถึง
อ่านจบนี้ เหนื่อย และ อึดอัดใจมาก ชอบสุดๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. จะหวานก็หวานกันเกิ๊นนนน น่ารักซะ
-
ตอนแรกเป็นเรื่องคู่รักที่จิตมาก แต่หลังๆหวานกันซ้าาา :กอด1:
-
แล้วก็จบไปอีกหนึ่งคู่
กว่าจะเข้าใจกันได้นี่แทบแย่เลยเนาะ
แล้วก็ได้เวลาตามอ่านคู่ต่อไป อิอิ
:pig4:
-
เป็นอีกคู่ที่ชอบไปแล้วยิ้มไปอ่ะ หรือว่าเราชอบแปลกๆๆ
นก+เป้ น่ารักดีนะ ถึงจะไม่ได้หวานมากมายแต่ได้ใจเต็มๆ เลย
รู้ทันกันซะทุกเรื่อง ก้อคงจะหนีไปไหนไม่พ้นกันหรอกอ่า
-
พ่อแม่ รู้เข้าคงปวดตับ นะว่าไหม เหอเหอ หน้าเหมือนกันยังไม่พอ ยังเลิฟกันเองอีก จบแบบ รักนะ ต้องง้อ หนุกดีค่ะ ขอให้แต่งนิยายหนุกให้ได้อ่านกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ
-
ชอบ ๆ
-
เชียร์เป้ กดเลยๆๆ
เชียร์นก งอนเลยๆๆๆ งอนนานๆให้เป้มันหงอ
อ่านเรื่องนี้แล้วแบบว่าอารมณ์หน่วงๆตามนกเลยอ่ะ :serius2:
เป้ชัดเจนได้ม้ายยย งื้อT^T
แต่ชอบที่นกได้เอาคืน มีความสุข :m11:
เชียร์นกๆๆๆ :mc2:
ขอบคุณผู้แต่ง ผู้โพส และเล้าเป็ดจ้า
-
เป้นี่ท่าทางจะหลงนกมากกก เดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอม เดี๋ยวจูบ :o8:
แต่คู่นี้กว่าจะรัก กว่าจะเข้าใจกันได้ เล่นเอาปวดจิตไปหลายตอนเลย :เฮ้อ:
-
สนุกจัง :-[ ปลื้มมมมมมม
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย
รู้สึกว่ามันบ้าทั้งคู่
ตอนทะเลาะกันอ่านแล้วรู้สึกจิตตกทุกทีเลย
-
ไม่มีอะไรแทนคำพูดจากใจนอกจากยกนิ้วให้ o13และ :กอด1:
และขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสค่ะ :bye2:
-
จบซะที ช่วงแรกจะฆ่ากันตายอยู่แล้ว ทรมานแบบสุดๆอะ พอหลังๆก็กว่าจะรักกันได้ก็ทำเหนื่อยเลยนะ แต่น่ารักดี ชอบๆๆ :-[
-
ชอบมากค่ะ อ่านกี่รอบก็สนุกเหมือนเดิม
-
เรื่องนี้ก็น่ารักอีกแล้ว ขอบคุณจ้า
-
กว่าจะลงเอยกันได้ ลุ่นแทบแย่แหนะ
นิยายสนุกมากๆเลยครับ อ่านทีแรกพระเอกเราก็เหมือนโรคจิตเลย กิกิ
-
อ๋อยยยยยย เรื่องนี้ทำเราเกือบจะโรคจิตตามแล้ว แบบเข็บแทนนกเลย :hao5:
-
น่ารักมากเลย ชอบอ่ะ ไม่คิดว่านกจะใสๆ 555555 แล้วตกลงทำไมเป้ชอบกินกุ้งแห้งล่ะเนี่ย 5555 ขอบคุณมากนะคะ
:กอด1:
-
น่ารัก สนุกมากครับเรื่องนี้ "ไม่ต้องคบกัน จะได้ไม่ต้องเลิกกัน" น่ารักดี
ขอบคุณครับ
-
เป็นเรื่องที่ช่วงแรกกับครึ่งหลังมันน่ารักมากๆเลย
แต่ช่วงกลางๆเรื่องมันไม่ค่อยเข้าใจแบบมันเจ็บๆไงไม่รู้
แต่ก็นั่งอ่านจนจบ..สรุปสนุกมาก
-
:pig4: เหมือนอ่านคนเพี้ยนกับเพี้ยนมาเจอกัน สมกันดีคู่นี้
-
อ่านรวดเดียวทั้งวันเลยค่าาา
จบแล้ว สนุกมากกกก
เป็นคู่ที่แปลกๆ จิตๆอะ
ตอนแรกๆเคืองเป้มากและสงสารนกมากก
แต่ตอนหลังให้อภัย มันหงอได้น่ารักมากกก
เหมือนลูกหมาซนๆวิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง แต่ก้ฟังเจ้าของ
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณคนเขียน-คนโพสต์มากค่ะ
กำลังตามอ่านผลงานคุณเท็นอยู่เรื่อยๆ
สำหรับคู่ นก-เป้ ก็เรียกน้ำตาและความหน่วงตลอดเรื่อง
...แต่สุดท้ายจบแบบแฮปปี้ก็ โอเคคร่าาา :mew1: :mew1:
-
ตามมาอ่านจ้า คนเขียนแต่งสนุกมาก อ่านภาคนี้เป็นภาคแรก เพราะอ่านตอนแรกแล้วรู้สึกฮาดี จึงอ่านต่อเรื่อยๆ มีหน่วง มีแอบจิตเบาๆ แต่เป้ก็น่ารักมาก
#ชอบเรื่องนี้มาก
:bye2:ขิบคุณคนเขียน ขอบคุณนิยายสนุกๆ
-
โอ่ยยยย คู่นี่เพลียจิตมากค่าาา 55555
ทั้ง S&M ทั้งเป็นไบโพล่า มาครบสูตร :hao7: :hao7: