หัวข้อ: || Curtain Call || โฉมงามกับเจ้าชายอสูร Ch13 [28-12-17]

[WaterProof]

ชอบๆมาต่อไวๆนะคะ หนุกดีอ่ะ

[BAKA]

คือคู่ "พี่น้อง" นี่เขาเล่นกันน่ารักจังเลยนะคะเนี่ยยยย

[ืniyataan]

เพ่ดินเอาไปเลย สิบคะแนนเต็ม สิบคะแนนเต็ม 

[Snowermyhae]

เซฟได้เนียนกอดพี่เล้งไปเลยยยย 

[lnudeel]

ความเล้งและความเซฟ~~~~

[badbadsumaru]

พี่เล้งกับน้องเซฟน่ารักสุดๆ หวานไม่เกรงใจเลยยยยย

[krayfanxing]

ตอนนี้อิมเมจตัวละครของเรื่องสำหรับเราไล่ตั้งแต่พระเอกนายเอกนี่ขอจิ้นฮุนฮานเด้อ พี่ดินน้องโอ๊ตนี่เป็นคยองซูจงอินนะ แล้วคู่สุดท้ายพี่ช้างกับคุณปิตินี่ชานแบคมาในหัวเลย แล้วคนสุดที่คิดอิมเมจคือพี่เผ่าเป็นพี่คริสวูของเรา นี่คิดจิ้นงี้จริงๆนะ เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยตอนแรงนึกว่านิยายแฟนตาซี แต่แบบนี่น่ารักมากเลย อ่านตั้งบทนำยันบทที่7นอนบิดอยู่บนที่นอนจะกรี๊ดก็ไม่กล้าเกรงห้องข้างๆ ฮื่อ....แต่มันไม่ไหวแล้วมันฟินมากเลยจ้ะ เป็นนิยายอีกเรื่องที่จะเก็บไว้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสบายใจ มาต่อบ่อยๆนะ มันสนุกมากเลย ความสัมพันธ์ของตัวละครน่ารักมาก มันหาคำนิยามได้แค่นี้จริงๆสำหรับเราคือน่ารักมากกกกก ยิ้มจนปวดแก้มหมดแล้วเด้อ

[Petit.K]

พี่เล้งงงงสุดยอด55555555 แต่พี่ดินเจ๋งกว่า กองละครเวทีปีนี้บันเทิงแน่นอน555555

[รฐา]

Chapter 8



“วงกลมๆๆ”

ปลื้มเรียกรวมนักแสดงอย่างที่ทำเป็นประจำทุกวัน แต่วันนี้จะเป็นวันแรกที่มีการแยกคลาสเรียน หลังจากที่แจกบทให้ทุกคนไปเมื่อสัปดาห์ก่อน นักแสดงตัวหลักหลายคนก็เริ่มท่องบทกันแล้ว ส่วนนักแสดงสมทบก็ต้องเริ่มจำท่าเต้นหนักมากขึ้น


ดินและเล้งแยกส่วนรับผิดชอบกันอย่างชัดเจน ดินจะดูแลในส่วนของการแสดงของตัวหลักทั้งหมด และเล้งจะดูแลการแสดงในส่วนของนักแสดงสมทบที่เหลือ และถึงแม้ว่าจะไม่มีบทพูดแต่การแสดงออกของแต่ละคนบนเวทีก็สำคัญมาก แถมส่วนรับผิดชอบของเล้งฝั่งนี้ก็มีจำนวนมากกว่าด้วย

 

“วันนี้ เบลล์ กัสตอง เลอฟู ไปห้องเล็กกับพี่ดินพี่ปลื้มครับ ที่เหลือฝากด้วยนะพี่เล้ง” ดินโบกมือให้เล้งที่นั่งอ้าปากเหวอ เพราะจำนวนนักแสดงที่ดินเหลือให้เขามันเยอะเกินไป


“อะไรวะเอาไปแค่3คน เออ! ลุยโว๊ยยยย โจ้เพลงBelle กูขอOpeningแบบอลังการ ใครมีไอเดียอะไรในหัวขายมาให้หมด”



โจ้และทีมเต้นของเขาเริ่มเข้าไปจัดนักแสดงตามจุดต่างๆ โดยที่นักแสดงบางคนก็ได้รับหน้าที่เลื่อนฉากด้วย หนึ่งในนั้นก็มีเซฟที่รับบทเป็นเจ้าของร้านขายไข่ในตลาดและถึงแม้ว่าในตอนนี้ยังไม่มีฉากของจริงมาร่วมซ้อม พวกเขาก็ต้องทำท่าเลื่อนฉากจริงๆโดยมีนักแสดงบางส่วนที่เป็นชาวบ้านเดินตามฉากเลื่อนให้เหมือนว่ามีฉากบังไว้


เพราะว่าเพลง Belle เป็นโชว์แรกที่เปิดตัวละคร ดังนั้นการแสดงของเพลงนี้จะต้องสมบูรณ์แบบและยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อสร้างความประทับใจแรกให้กับผู้ชม เล้งจึงให้ความสำคัญในทุกๆตัวละคนที่อยู่บนเวทีเป็นอย่างมาก



“โจ้.. พี่เล้งว่าเพลงนี้ช่วงต้นที่เป็นเสียงเบลล์ให้ทุกคนนิ่งก่อน ไฟฟอลโล่จับเบลล์คนเดียวจนร้องจบ Waking up to say ไฟจะพรึบ สว่างจนเห็นตลาดทั้งหมด พี่เล้งต้องการภาพของตลาดในหมู่บ้านเล็กๆ เวลาทัก Bonjour Bonjour เอาภาพที่คนขวักไขว่ แต่ไม่มั่ว แล้วอย่าลืมว่านี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆในชนบท วิถีชีวิตจะแตกต่างจากตลาดในเมืองถูกไหม เอาใหม่โจ้ตีความดีๆ”


“ได้ค่ะพี่เล้งเดี๋ยวอีโจ้จัดให้”



ภาพของเล้งที่ยืนถือบทแล้วใช้ปากกาขีดไปจดไปขณะที่คุยกับโจ้และทีมเต้น ใบหน้าที่จริงจังและเต็มที่กับการทำงานสร้างความประทับใจให้น้องๆไม่น้อย อาจจะเป็นเพราะวันนี้เป็นวันแรกที่น้องๆในกองได้เห็นเล้งในโหมดทำงานจริงๆจังๆ จากที่ปกติแล้ว พี่เล้งที่น่ารักคนนี้จะดูเป็นคนที่ขี้เล่นเวลาทำกิจกรรมสันทนาการและบางทีก็แอบโหดนิดหน่อยโดยเฉพาะตอนวิ่ง


“ทุกคนเงียบหน่อยนะครับ เสียงโจ้คนเดียวสู้เสียงคน40 คนไม่ได้แน่ๆ อย่างที่พี่เล้งบอกเมื่อกี้เนาะ ตอนแรกให้ทุกคนนิ่งก่อน แต่ท่านิ่งก็จะต่างกัน คนมีฉากบังพี่เล้งไม่ซีเรียสแต่คนไหนไม่มีฉากบังบ้างเอ่ย ยกมือขึ้น.. กิ๊บมึงไปจัดสองคนนั้น ขวัญของมึงสามคนตรงกลาง ส่วนฝั่งนี้โจ้หาท่าสวยๆให้ฟรีซ”



เล้งเดินไปนั่งลงที่หน้าห้องตรงจุดกึ่งกลางของกระจกเพื่อดูภาพรวม อันไหนไม่ค่อยโอเคเขาก็จะคอยแนะให้โจ้และทีมปรับเปลี่ยนทันที ส่วนนักแสดงตัวหลักที่เหลือที่ไม่ได้ถูกเรียกและไม่มีบทบาทในฉากแรก ก็เข้าไปร่วมสนุกด้วย อย่างน้องเพลงที่รับบทคุณแม่กาน้ำมิสซิสพอตต์ก็ไปยืนเล่นเบลล์แทนก่อน พี่เกรทลูมิแอร์ก็คัพเวอร์เป็นกัสตอง และพ่อบ้านค็อกส์เวิร์ธก็ไปเล่นเป็นเลอฟู



เล้งอดยิ้มไม่ได้ที่เห็นน้องๆนักแสดงทุกคนกระตือรือร้นกับบทบาทที่ตัวเองได้รับ แม้ว่าในตอนแรกจะมีบางคนรู้สึกเสียใจที่ตัวเองไม่ได้เป็นนักแสดงนำ แต่เมื่อได้มาสัมผัสกับบทนักแสดงสมทบจริงๆ ทุกคนกลับรู้สึกสนุกและตั้งใจรับผิดชอบในบทที่ตัวเองได้รับในแต่ละเพลงเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าการได้ร้องและเต้นทุกเพลงทำให้พวกเขาไม่ต้องเหนื่อยจำบทพูด แต่ก็ต้องมาเหนื่อยกับฝึกการเต้นและการแสดงที่ต้องเล่นใหญ่แทนคำพูดทั้งหมด



“เหม็น อุ...อ้วก” เล้งถึงกับเหวอเมื่ออยู่ดีๆน้องแสตมป์ที่รับบทเป็น บาเบตต์ เมดไม้ขนไก่มีท่าทางเหมือนคนจะอ้วกเมื่อเขาเปิดห่อปลาหมึกย่างที่แวะซื้อมาจากหลังมอ


“หอมจะตาย”


“อุ..แหวะมาก” ว่าแล้วน้องแสตมป์ก็ลุกวิ่งออกไปจากห้อง เล้งยื่นถุงปลาหมึกย่างในมือให้ผักกาด โรส และโอ้ สามสาวซิลลี่เกิร์ลที่นั่งรอเข้าฉากอยู่กับเขา ทั้งสามสาวที่ได้กลิ่นปลาหมึกก็พร้อมใจกันจ้วงหมึกย่างเขาไปกินทั้งนั้นไม่เห็นจะบ่นว่าเหม็นสักคำ


“ทำตัวยังกะคนทะ..ท้อง..เหยยยย ไม่ม้างงงง ขวัญๆ ไปดูน้องหน่อย”

“ค่ะพี่เล้ง”



เล้งชะงักเล็กน้อยเมื่อพูดถึงคำว่าท้อง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ เขาจำได้เมื่อตอนที่เขาเข้ามาปีหนึ่ง ตอนนั้นเป็นตัวนางเอกเลยด้วยซ้ำที่ท้อง วุ่นวายเปลี่ยนตัวนักแสดงกันทั้งคณะ


“ซ้อมต่อนะโจ้ เดี๋ยวกูมา”

“ค่ะ”



ใบหน้าที่ดูเคร่งเครียดขึ้นของรุ่นพี่ตัวเล็กทำให้เซฟอดมองตามอีกคนจนสุดสายตาไม่ได้ แต่พอเซฟหันกลับมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าโจ้มายืนยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่ต่อหน้าเขา


“แหม..มองขนาดนั้นไม่ตามออกไปเลยล่ะคะน้องเซฟ”

“ได้เหรอครับ”

“ซ้อมค่ะ!”



เล้งไปที่ห้องเล็กที่ปลื้มกับดินอยู่ เหล่มองคนในห้องแล้วเห็นมีแต่คนคุ้นเคยทั้งนั้น อาจจะยกเว้นน้องวิน นักแสดงจากคณะวิทยาศาสตร์ที่รับบทเลอฟู เขาเม้มปากคิดแล้วก็ตัดสินใจว่าจะคุยโดยที่ไม่ให้น้องออกไปจากห้อง



“มีอะไรรึเปล่าพี่เล้ง”

“แสตมป์มันมีแฟนรึเปล่าวะ” เล้งเดินไปนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆเผ่าแล้วเลื้อยพิงอีกคนอย่างจงใจ

“ไอ้นี่ไง เห็นคุยๆกันอยู่” ปลื้มชี้ไปที่น้องวินที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเล้ง และนั่นทำให้รุ่นน้องจากคณะวิทยาศาสตร์ได้รับสายตาพิฆาตจากรุ่นพี่ตัวเล็กทันที


“จริงรึเปล่าวิน”

“ครับ”


“คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เล้งค่อยๆยกตัวขึ้นจากเผ่าแล้วจ้องหน้ารุ่นน้องเขม็ง เรื่องท้องมันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงไม่รู้ แต่เขาขอระแวงไว้ก่อน

“เจอกันตอนออดิชั่นครับ พี่เล้งมีอะไรรึเปล่า”


“ไม่รู้ว่ะ เมื่อกี้แสตมป์มันทำเหมือนคนแพ้ท้อง มันเหม็นปลาหมึกย่างกูเนี่ย หอมจะตาย ดม” เล้งเปิดถุงปลาหมึกย่างออก แล้วก็เป็นอย่างที่คาด ดิน ปลื้มเผ่า และน้ำฝนรุมแย่งหมึกย่างของเขากินจนเกือบหมด เพราะปิดปากถุงไม่ทัน

“ฟรายยยยย กูให้ดมไม่ใช่ให้แดกกกกกก”


“เดี๋ยวครับพี่เล้ง เมื่อกี้พี่พูดว่าท้อง” วินดูตกใจไม่น้อย และท่าทางแบบนั้นมันทำให้เล้งยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าโอกาสที่จะเป็นความจริงนั้นสูงมาก

“อย่าบอกนะว่าเจอกันก็ตกลงป๊าบๆกันเลย” วินไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้ารับเบาๆ ทำให้เล้งหันไปมองหน้าดินอัตโนมัติ



นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วล่ะ



หลังเลิกกองในวันนั้นทั้งวินและแสตมป์ก็ตัดสินใจเข้ามาคุยกับเล้ง เพราะพวกเขายังไม่กล้าคุยกับดินจริงๆจังๆ รุ่นพี่ตัวเล็กนั่งค้ำคางมองคนทั้งคู่ที่สารภาพออกมาแทบทั้งหมด



“ทีหลังจะทำก็รู้จักป้องกัน เฮ้อ ตรวจก็ดีนะแสตมป์ เผื่อว่ามันจะไม่ใช่”

“แล้วถ้ามันใช่จริงๆจะทำยังไงดีคะพี่เล้ง แม่ฆ่าหนูตายแน่ๆ หนูเอาเด็กออกดีไหมคะ” เล้งฟังแล้วก็ถอนหายใจ น้องแสตมป์ก็เพิ่งจะปี2 ถ้าเกิดท้องจริงๆปัญหาที่จะตามมาก็เยอะมากด้วย


“ไม่ได้นะแสตมป์ พี่ไม่ยอมให้เอาเด็กออก ไม่ฆ่าเขานะ ถ้าแสตมป์ท้องจริงๆเด็กคนนี้ก็ลูกพี่ พี่เลี้ยงได้”

“เดี๋ยวไอ้วิน แสตมป์ด้วย อย่าเพิ่งตื่นตูมได้ไหม ตรวจให้แน่ใจก่อนเถอะ แล้วถ้าเกิดว่าท้องจริงๆ สิ่งที่ต้องทำอย่างแรกเลยคือไปบอกพ่อแม่ซะ อย่าเก็บไว้เป็นความลับ เรื่องแบบนี้ผิดก็ต้องยอมรับว่าผิด แล้วอย่าทำผิดซ้ำสอง” เล้งกุมมือของรุ่นน้องทั้งสองคนไว้ ก่อนที่เขาจะโดนมือใหญ่ๆของใครบางคนดึงกลับมากุมไว้เอง



“เป็นเด็กขี้อิจฉาเหรอเซฟ”


“เห็นจับมือกันก็อยากจับบ้าง” เซฟยิ้มโชว์ฟันทั้ง32ซี่ให้คนตัวเล็กดูจนตาหยี วินและแสตมป์เห็นอย่างนั้นก็ลากลับ ดินกับคนที่เหลือที่แอบมองอยู่ไกลๆก็รีบเดินมาสัมภาษณ์เล้งทันทีเหมือนกัน



“สรุปยังไงพี่”

“วันนี้แสตมป์จะตรวจว่าท้องหรือไม่ท้อง”


“เห็นท่าทางเรียบร้อยๆ แรดเงียบนี่หว่า” น้ำฝนส่ายหน้ารับไม่ได้

“จริงมึงแล้วป้าบๆไม่ใส่ถุงด้วย แล้วถ้าจะท้องนี่แปลว่าต้องแตกในใช่ไหมมึง” ปลื้มหันไปเสริมน้ำฝน ก่อนที่ทั้งสองคนจะทำท่าขนลุกเมื่อเผลอคิดภาพตามที่พูด


“พี่เล้ง แนวโน้มเป็นไงบ้าง” ดินรู้สึกกังวลมากเพราะถ้านี่เป็นเรื่องจริง เขาอาจจะต้องหานักแสดงใหม่ถึง2คน

“ไม่รู้ว่ะ แยกย้ายเหอะอย่าเพิ่งคิดเลย พรุ่งนี้รู้เรื่องแล้วค่อยคิดละกัน กูเหนื่อย”



เล้งพูดจบก็ดึงเสื้อของเซฟให้เดินตามออกมาเพราะเขาติดรถรุ่นน้องกลับห้องทุกวัน ดินกับปลื้มเห็นอย่างนั้นก็เดินตามมาเงียบๆ เพราะว่ารถของพวกเขาก็จอดอยู่ทางนี้เช่นกัน


“..รถอยู่ไหนอ่ะเซฟ”

“วันนี้เราจะกลับคันนี้” เซฟยิ้มแป้นแล้วจูงมือคนเป็นพี่ไปที่สกู๊ตเตอร์เวสป้าสีขาวเบาะสีน้ำตาลที่เล้งเห็นแล้วต้องกรีดร้องดีใจ


“หื้ยยยยยพรีมาเวล่าด้วยยยยยย ของเซฟเหรอ!!” คนเป็นน้องได้แต่กอดอกอมยิ้มมองคนตัวเล็กที่เข้าไปลูบๆคลำๆรถด้วยแววตาที่เป็นประกาย เขาแอบสังเกตมาสักพักและมั่นในว่าคนตรงหน้าคลั่งไคล้เวสป้าเป็นพิเศษ ไม่ใช่รุ่นคลาสสิคทรงเก่าที่คนนิยมกันด้วยนะ แต่เป็นรุ่นที่จอดอยู่ตรงหน้านี่ต่างหาก


“ก็พี่ชอบบ่นว่าไม่มีที่จอดรถ เดินไกลงั้นงี้ พาแว้นซะเลยชอบไหมล่ะ”

“น่ารักกก ชอบบบบบบบบบ”

“รถหรือคน”




“โอ้โหๆๆๆๆๆ นี่ถ้ายังบอกว่าไม่ได้จีบนะ ไอ้ปลื้มยอมให้เหยียบยอดหน้าเลย แล้วบังอาจมาจอดข้างพี่ฟ้ามึงด้วยดิน”


ปลื้มเบ้ปากมองด้วยความหมั่นไส้ ส่วนดินก็เอาแต่ยิ้มกริ่มที่เห็นคนเขาจีบกันถึงแม้เวสป้า Primavera คันนี้จะทำให้สกู๊ปปี้ไอรุ่นบุกเบิกสุดสีฟ้าขาวที่ดินบรรจงเลาะสติ๊กเกอร์ออกจนหมดเหลือแต่สีล้วนแล้วตั้งชื่อสุดน่ารักว่า “พี่ฟ้าใส” ลูกรักที่จอดอยู่ข้างๆ กลายเป็นเด็กบ้านนอกทันทีก็เถอะ


“ตอบสิพี่เล้ง รถหรือคน” ดินเหล่มองรุ่นน้องตัวสูงที่เริ่มก้มหน้าหลบสายตาพวกเขา ส่วนเล้งเองก็เอาแต่ก้มมองหน้าปัดรถอยู่นั่นแหละ เขินกันเองทั้งคู่ เขินกันไปเขินกันมาอย่างนี้ได้เดือนกว่าๆแล้ว ความสัมพันธ์ถึงไม่คืบหน้าไปไหนอย่างนี้ไง


“เอ้าเขินๆ ไม่ได้เรื่องสักทีหรอกมึง ไปเถอะกลับหอ” ปลื้มขึ้นไปนั่งบนเบาะปลดล็อคคอพี่ฟ้าแล้วถอยออกไปห่างๆรถใหม่ป้ายแดงที่ท่าทางจะเพิ่งถอยออกมาวันนี้สดๆร้อนๆ


“จริงๆก็อยากเผือกต่อนะพี่เล้ง แต่ง่วงว่ะ อย่าเขินกันนานนะเดี๋ยวไม่ได้กลับกันพอดี ไปละบ๊ายยย” ดินโบกมือลาพร้อมๆกับที่พลขับส่วนตัวบิดรถออกไปเหลือแค่คนสองคนที่ยังยืนแอบมองกันอยู่ตรงนั้น จนในที่สุดก็เป็นเซฟที่หยิบกุญแจรถออกมายื่นให้คนเป็นพี่




“อยากขับไหม”

“อยาก!”


เล้งรับกุญแจรถด้วยความดีใจ เขาปลดล็อคเอาหมวกกันน็อคสีขาวลายหมากรุกมาใส่แล้วยื่นอีกใบให้เจ้าของรถ ซึ่งแน่นอนว่าไอ้คนน้องมันลีลาไม่ยอมรับแต่กลับย่อตัวลงให้พี่ใส่ให้แทน


“อย่าพาล้มนะพี่เล้ง”

“ไว้ใจเด็กแว้นเก่าได้น่า.. แต่.. ว่าแต่.. สตาร์ทไงอ่ะ” เซฟขำจนไหลสั่น เขาสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งคร่อมอยู่บนรถเรียบร้อยแต่ยังไม่รู้จะทำยังไงต่อ คิ้วสวยขมวดยุ่งเมื่อเห็นว่าเซฟยังไม่ยอมหยุดขำเสียที


“จะขำอีกนานไหม”

“ฮ่าๆ โอเคๆทำงี้นะ”



เซฟก้าวคร่อมขึ้นไปนั่งซ้อนอยู่ด้านหลังเพราะขาของเขายาวจึงช่วยเล้งคำ้พื้นได้สบายๆ เขาจับมือเล็กๆทั้งสองข้างของพี่ให้ทำตามขั้นตอนการสตาร์ทก่อนละมือข้างหนึ่งมาเนียนกอดเอวคนขับไว้


“เรียบร้อย พร้อมไหมเด็กแว้น”

“โคตรพร้อม! จับดีๆล่ะ” เซฟกอดเอวคนเป็นพี่ไว้หลวมๆ วางปลายคางลงที่ไหล่ด้านซ้ายทำเป็นเนียนอธิบายพวกตัวเลขที่ขึ้นบนหน้าปัด รวมไปถึงไฟเลี้ยว แตรและจุดใช้งานอื่นๆ



บางทีเซฟอาจจะลืมคิดไปว่าคนที่คลั่งเวสป้าสุดๆอย่างเล้ง มีหรือที่เจ้าตัวจะไม่ศึกษาข้อมูลพวกนี้มาก่อนเลย แต่ที่ทำเป็นนิ่งฟังก็เพราะไม่อยากขัดน้องต่างหาก ถ้าเซฟได้เห็นใบหน้าคนขับ ก็คงจะเห็นว่าเจ้าตัวแอบอมยิ้มตั้งแต่ให้เขาสอนสตาร์ทแล้ว



สรุปให้เลยว่า เนียนกันทั้งคู่





//TBC//

[B52]

แหม่ๆๆๆๆ

[ืniyataan]

แกรนด์โอเพนนิ่งไปเลยเถอะจ้า ... ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ แหมๆๆๆๆๆ   

[Leenboy]

บอกได้คำเดียวว่า อิจค่ะ 5555

[Jibbubu]

อยากจะแหมมมมมไปให้ถึงอวกาศเลยคู่นี้

[wikawee]

ถ้าเราหมั่นไส้ เราจะผิดไหม อิจแรงงงงงงง 

[plearnly]

ชอบในความขี้อ่อยของทั้งคู่จริงๆๆ

[lnudeel]

อะๆ  แอบเนียนนะพี่เล้งงงงงง~~~

[FeaRes]

เนียนกันเข้าไป 5555

[iceman555]

 

[MayA@TK]

โคตรเนียนเลยยยยยย


 

[BAKA]

แหมมมมม จย้าาาาาา

เขินร่วม เนียนร่วมงี้

[Nekosama]

พี่เล้งเนียนมากอะ 555555

[KARMI]

  เหม็นความรักค่ะ 555

[badbadsumaru]

โอ้ยยยยย สายเนียนกันหมดเลยนี่หว่า

[ommanymontra]

 

 

[poppycake]

เหม็นความรักหนักมากๆๆๆๆ >\\\\<

[wanirahot]

เนียนกันใหญ่...

[neverland]

อ่านตอนนี้แล้วพูดรัวๆเลยว่า เนียนเก่ง ทำมาเปงงงงง 555555555 

[DeShiWa]

มาให้กำลังใจคับ

[about]

 

[TiwAmp_90]

อ่านเรื่องนี้แล้วดีต่อใจจริงๆค่ะ ละมุนมากกกกกกกกกก! จีบกันไปมา เขินบิดไปมา แต่พีคสุดคือตีเนียนเก่งทั้งคู่ รู้ว่าจีบว่าหยอด แต่ก็เออ...ยังเขินหน้าแดงอยู่ดีไง 555