สวัสดีค่ะพี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์
ความประทับใจที่มีต่อเรื่องนี้มีเยอะมากเลยค่ะ เรื่องนี้ทำให้เห็นสิ่งต่างๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ก่อนอื่นเนี่ยก็ต้องประทับใจกับการเล่าเรื่องของพี่เออ่ะค่ะ เพราะว่าการที่เราจะเล่าถึงใครเนี่ย
ความรู้สึกของเราที่มีต่อคนที่เราเล่าถึงก็จะถูกถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดหรือตัวอักษรใช่มั้ยคะ
ซึ่งลักษณะการเล่าของพี่ทำให้เห็นได้ถึงความรักที่พี่เอมีให้ต่อพี่ป่านมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอ่ะค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วนอกจากความรักยังเห็นความเอาใจใส่ การที่คิดถึงใจเขาใจเรา การให้เกียรติกัน
ความสม่ำเสมอ ความซื่อสัตย์ ความอดทน ความกตัญญู มีเยอะแยะมากค่ะ
ความประทับใจต่อมาก็ต้องเป็นลักษณะนิสัยของพี่เอที่ออกมาผ่านตัวอักษร แต่ละประโยคที่พี่เอพิมพ์
อ่านแล้วรู้สึกถึงความตรงไปตรงมา อย่างเช่นเรื่องที่มาบอกว่าไม่ควรตอบรีโดยใช้ภาษาที่ไม่ควร หรือที่พี่เอ
บอกว่าพี่ป่านเนี่ยไม่ได้นุ่มนิ่มหรือเป็นผู้หญิง ที่พี่พิมพ์มาทำให้รู้สึกว่าพี่เป็นคนตรงๆ มีปัญหาหรืออะไรก็บอกตรงๆ
แต่ว่าเป็นการบอกที่สุภาพอ่ะค่ะ แล้วก็เข้าใจง่าย แล้วก็นอกจากเรื่องนี้แล้วก็เห็นถึงความใจดีของพี่เอ
ตั้งแต่เรื่องที่พี่เลี้ยงคุโระมา อ่านตอนที่เล่าถึงแล้วทำให้รู้สึกว่าพี่เป็นคนที่ใจดีมากๆ เพราะเคยเห็นเจ้าของหลายคน
ที่เวลาเลี้ยงแมวแล้วก็จะชอบ หรือดูแลเอาใจใส่มันแค่ตอนแรกๆ ตอนที่มันยังเป็นเด็ก ตอนที่มันน่ารัก ตัวเล็ก
แต่พี่เอเลี้ยงดูเอาใจใส่คุโระจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตของคุโระ คือนอกจากจะเป็นคนใจดี มองโลกในแง่ดีแล้ว
พี่ยังเป็นคนที่มีศีลธรรมมากๆค่ะ
ความประทับใจต่อมาคือเรื่องที่บอกความจริงกับพี่ป่านค่ะ ตอนแรกก็ลุ้นสุดตัวไปด้วยว่าจะเป็นอะไรมั้ย
แต่พอพี่เอบอกว่าผ่านก็โล่งใจ นั่นเลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คนน่ารักมาโพสข้อความ ร่วมเล่าเรื่องและประสบการณ์ต่างๆ
ให้พวกเราได้อ่านกัน เวลาที่พี่ป่านมาเล่าจะเห็นถึงความน่ารักของพี่ป่านที่ได้อ่านจากโพสของพี่เอบ้างแล้ว
แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าคนอะไรเนี่ย น่ารักมากๆ พี่ป่านเป็นคนที่น่ารักจากข้างในแล้วก็นิสัยจะคล้ายๆพี่เอแต่อาจเด็กกว่าบ้าง
(อาจเพราะอายุ?แหะๆ) พี่ป่านเป็นคนที่รู้จักแยกแยะค่ะ จากที่อ่านมาทำให้เห็นว่าพี่ป่านแบ่งเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้เป็นอย่างดี
แล้วก็พี่ป่านเป็นคนที่จิตใจดีอ่ะค่ะ อ่อนโยน อบอุ่น(เหมือนพี่เอมากๆ)
ความประทับใจต่อมาก็เป็นวิธีการวางตัวของพี่ๆทั้งสองคน ความเอาใจใส่ซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเวลา
และความเข้าใจกัน จุดนี้คงเป็นจุดสำคัญทำให้พี่ๆสองคนรักกันมาได้นานขนาดนี้ เพราะการที่คนสองคนจะรักกันได้ถึงสิบสี่ปี
เนี่ยเป็นเรื่องไม่ง่ายเลย เชื่อว่าพี่ทั้งสองคนต้องผ่านอุปสรรคกันมามากมายกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ ทั้งเรื่องของสังคม
หรือคุณพ่อคุณแม่ ญาติผู้ใหญ่ที่อาจทำให้รู้สึกอึดอัดใจว่าจะยอมรับได้หรือเปล่า แต่ที่ผ่านมาได้ก็คงเป็นเพราะการวางตัวอ่ะค่ะ
จากที่อ่านมาเวลาที่พี่ๆอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็มีการวางตัวที่เหมาะสม แล้วก็ในส่วนที่ประทับใจมากๆเลยคือความเข้าใจกันค่ะ
พี่สองคนมีความเข้าใจกันและคอยการปรับตัวเข้าหากันอยู่ตลอด แต่ก็ไม่ได้สูญเสียความเป็นตัวเอง คือเคยเห็นมาเยอะอ่ะค่ะที่ว่ารักกันมาก
แต่ฝ่ายนึงต้องปรับตัวเข้าหาอีกฝ่ายตลอดจนสุดท้ายก็ต้องเลิกรากันเพราะความอึดอัด ไม่มีใครชอบหรอกค่ะถ้าต้องเสียความเป็นตัวเองไป
(ความเป็นตัวเองในส่วนที่ดีนะคะ)
ความประทับใจต่อมาคือ ทุกครั้งที่เข้าเล้าเป็ดแล้วคลิกเข้ามาอ่านเรื่องนี้ทุกครั้งจะต้องมีรอยยิ้มกลับไปเสมอ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ
หลากหลายมากค่ะ นอกจากจะเป็นเรื่องของพี่ๆสองคน คนรอบข้าง หรือเจ้าตัวยุ่งแล้ว พี่ก็ยังโพสถึงเรื่องอาหาร การท่องเที่ยว
ทำให้เวลาอ่านเรื่องนี้แล้วไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยค่ะ เรื่องนี้ทั้งตัวหนังสือสีฟ้าอมเขียว หรือสีน้ำเงิน ถ้าได้เข้ามาอ่านแล้วก็ได้ยิ้มทั้งคู่อ่ะค่ะ
วิธีการเล่าของทั้งสองสีน่ารักมากค่ะ น่ารักจนบรรยายไม่ถูก ยิ่งอ่านตอนที่ตัวหนังสืออีกสีแซวอีกสีนี่ทั้งฮา ทั้งน่ารัก
เวลาอ่านเรื่องนี้ตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้าเลยค่ะ อยู่ดีๆริมฝีปากมันก็ยกขึ้นเองอัตโนมัติ ห้ามไม่ได้ด้วย
หรือบางทีอยู่ดีๆก็หัวเราะออกมาจนคนรอบๆตกใจว่ามันบ้ารึเปล่า
ความประทับใจสุดท้ายก็คือบุคคลรอบข้างของพี่ๆทั้งสองคนค่ะ คนที่ขาดไม่ได้เลยก็คือพี่นาเมฮ์ คนที่เป็นคนตั้งกระทู้นี้
กระทู้เรื่องเล่า"เรื่อง ของ ...... เรา ....." ที่ทำให้เราได้รับรู้ถึงเรื่องราวดีๆของพี่เอและพี่ป่าน คนต่อมาก็คือ ครอบครัวของพี่ๆทั้งสอง
ที่คอยให้กำลังใจพี่ๆเสมอมา(โดยเฉพาะคุณยายและพี่บี) สุดท้ายก็เจ้าตัวยุ่งที่น่ารักของพี่ๆค่ะ อ้อนป๊ากับมี๊ได้น่ารักจริงๆ
สุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณพี่ๆทั้งสามจริงๆค่ะที่มาโพสเรื่องเล่าเรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน ทำให้ได้แง่คิด และมุมมองที่ดีต่างๆ ที่สามารถนำไปใช้ได้จริง แล้วก็เกิดผลดีเรียกง่ายๆก็คือเป็นคำแนะนำที่ดีมากๆเลยค่ะ เรื่องนี้เป็นหนึ่งในสุดยอดเรื่องโปรดเลยล่ะค่ะ รักเรื่องนี้มากๆ
ปล.สำหรับการตอบนี้ถ้าทำให้พี่ๆไม่พอใจก็ขออภัยนะคะ เหมือนเรียงความเลย 555ยาวมากเป็นรีที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลย
ปล2.ขอให้พี่ๆมีความสุขนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ
หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ (อ่าน 2248347 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก