
...เฮือกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็อ่านทัน
...
เริ่มอ่านตั้งแต่ช่วงสอบ compre. จนกลับไปเมืองไทย จนกลับมาอเมริกา ...แทบฉลอง

...
...
สวัสดี พี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์ และ เพื่อน ๆ ทุกท่านค้าบ

...
อ่านมาถึงก็เป็นตอนเครียดพอดีเลยแฮะ
อืมมมมมม
...เอาเรื่องพี่ต้นก่อนแล้วกัน ...เป็นกำลังใจให้ครอบครัวพี่ต้นด้วยนะคะ
ใด ใด ในโลกล้วนอนิจจังน่ะ มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย ...เหลือแต่ว่า เราทำอะไรดี ๆ ทิ้งไว้ให้คนข้างหลังบ้าง เท่านั้นแหละ
...
ส่วนเรื่องคุณแม่พี่ป่าน
เข้าใจคุณแม่เลยแหละ เพราะหนูว่า จริง ๆ แล้วเนี่ยแหละเรื่องที่คุณแม่กังวลมากที่สุด
เพื่อน ๆ ของหนูบางคนที่อยู่ด้วยกัน 2 หนุ่ม ก็เจอคำถามแบบนี้เหมือนกัน สองสามคู่ที่มีปัญหาหนัก ๆ ก็บางทีเพราะว่า ครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่รักกัน ลูกดี เพราะงั้นพ่อแม่หลาย ๆ คนก็กลัวว่า ลูกจะไม่มีโอกาสดี ๆ อย่างนั้น หรือไม่มีคนดูแล
แต่ ...พ่อแม่บางคู่ก็มองโลกได้ ...เรียกว่าไงดี ? ...กว้างกว่านั้นมั้ง
...
เพราะถ้ามองกันจริง ๆ ...สมมุติเลยว่า พี่ ๆ แต่งงานกะสาว ...อะไรจะเป็นประกันฤว่า คู่ของพี่จะมีลูก ?
พี่สาวลูกป้าของหนูสองคน แต่งงานมาคนละ 11 ปี กับ 6 ปี ...จนป่านนี้เลิกหวังที่จะมีลูกแล้ว
เค้าก็หันมาวางแผน หาเงินเก็บให้พอ ทำประกัน ฯลฯ ...ดูแลกันไปยามแก่เฒ่า
แล้วสุดท้าย ...หนูเองก็ไม่เห็นว่า มันอบอุ่นมากหรือน้อยต่างกับเพื่อนหนูบางคู่ที่เป็น 2 หนุ่มอยู่ด้วยกัน
...
หรือคนแต่งงานแล้วเลิกกันก็มีตั้งเยอะ
ไม่นับอย่างที่เพื่อน ๆ บางคนว่า บางทีลูกก็ไม่มีโอกาสดูแลพ่อแม่ ...รอบตัวเราก็มีให้เห็นอยู่
...
แต่คนเป็นพ่อแม่ ...อย่างน้อยก็ขอให้ได้ 'หวัง' ถึงอนาคต (ที่อาจไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยก็ได้) แบบที่ตัวเองอยากให้ลูกได้มีแหละ
ถ้าลูกเลือกหนุ่ม โอกาสที่จะหวังก็หมดไป เหลือแต่ทำใจยอมรับได้เมื่อไหร่ ก็คงดีขึ้น
ถ้าลูกเลือกสาว โอกาสที่จะหวังก็ยังมีต่อ ลูกอาจมีหลาน ฯลฯ
แต่ในโลกจริง ๆ ...คู่ของเราจะเป็นหนุ่มหรือสาว ...ความสุข นอกจากเราจะเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้นและมีอยู่ต่อไป มันก็แล้วแต่บุญแต่กรรมด้วยนะเออ
...
...
แหะ แหะ แหะ ...เปิดตัวมาซะยาวเลย
