หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[B4U_BoA]

เขินนน แทนน

อิจฉาาา

พี่ป่านนน

ฝากกอดดดดดด

พี่เอ ด้วยยยยยยยยยยย 

จูบบบบบบบบบบบ ด้วยน้าา   

[dahlia]

คู่นี้ น่ารักตลอดเลย โอ๊ย อิจฉา อะ 

[unnoname]

                             อ่านของพี่เอ-ป่านทีไรแล้วน่ารักมากๆเลย

          แหะๆแล้วก็โดนไว้วานมาให้มาช่วยลงเรื่อง 10 เรื่องที่พี่ปุ่นต้องอ่านอะค่ะ ^^"
             1..ระเบียงรัก นักศึกษา (1042หน้า)
             2..เด็กพาณิชย์อยากเล่า (75หน้า)
             3..รัก..ร้าย                 (939หน้า)
             4..สุดท้ายกรูก็รักมึง     (416หน้า)
             5..เสร็จกรูแน่..ไอ้หน้าหล่อ  (734หน้า)
             6..ครูหนุ่มสุดซาส์  VS เด็กบ้าสุดเกรียน  (419หน้า)
             7..รอยรักจากไอ่เอ็ก์ซ  (910หน้า)
             8..เรื่องของ...เรา       ( 405 หน้า)
             9..เออ..กูผิด             (571หน้า)
            10..คิมคิม โมโม  1(75หน้า) 2(162หน้า) 3(128หน้า)
                                                        

                                         พยายามเค้านะค่ะพี่ปุ่น กี่ปีจะอ่านจบเนี่ย ^^"
           ก็ลองแสดงความจริงใจให้พี่โอ๋เค้าเห็นอีกรอบแล้วกันนะ ไหนๆก็พยายามมาตั้งแต่ต้นแล้วอะ
                                                     สู้ต่อไปนะค่ะ
                                                         

  ปอลอ. Mintถ้าอยากช่วยพี่ปุ่นลองคุยกับพี่โอ๋ดูนะเราก็อยากช่วยเหมือนกัน แบ่งกันอ่านคนละครึ่งมะ 

       นิดส์นึงนะพี่โอ๋ บีก็สงสารพี่ปุ่นเค้าหน่อยนึงอะ ^^"
                     v
                     v
                     v
 

[poom]

^
^
^
น้องบี......เข้าข้างได้ไงพี่ไม่ย๊อมไม่ยอม......


พี่โอ๋...............

[MeepadA]

^
^

อืม งานหนักไม่ใช่น้อย  สู้ สู้   

[april]

คุณโมชิสู้ๆ
10เรื่องเอง 

 
รู้สึกจะมีคนเอาใจช่วยกลายคนอยู่นะ

[poom]

คุณโมชิสู้ๆ
10เรื่องเอง 

 
รู้สึกจะมีคนเอาใจช่วยกลายคนอยู่นะ

^
^
^
เข้าข้างอีกคนละ....งอนๆๆๆๆ

......... ...สะใจ..........

นอนสบายไปอีกนานคับงานนี้....

poom_โอ๋

[สาวตัวกลม]

น่ารักจังเลย เอกะป่าน

ป๋อหล๋อ.... คุณโมชิ....สู้โว๊ยยยยยยยยยยยยยยย นะคะ เป็นกำลังใจให้

[bixzz]

คุณเอ คุณป่าน...น่ารักที่สุด 

[PEAK]

ประทับใจมุมมองความรักของคุณเอ และการตอบคำถามมาก ๆ เลย ^__^

ขอบคุณ คุณเอ & ป่าน  และนาเมฮ์ครับ 

[StillLoveThem]

 ....อ่านคู่เอกับป่าน แล้ว ไม่รู้จะเม้นอะไรเลย มันมีความสุขนะ
อ่านไปก็ยิ้มไป ยินดีด้วยที่ชีวิตรักไม่ค่อยมีอุปสรรค คงจะเป็นคู่ตัวอย่าง
ของชาวเล้าอย่างที่ทุกคนว่า รักกันยืนนาน 13 ปีแล้วขอให้มีความสุขตลอดไป... 

ป๋อลอ ....อยากอ่าน..เรื่องเล่าของ น้องโอ๋ กับ น้องปุ่น...
....จะได้อ่านไหมหนอ....
....ใครอยากอ่าน..ยกมือขึ้น...หาพวก...
.... กดดัน น้องโอ๋ให้เป็นนักเขียนของเล้าอีกคน....

[Mint]

                             อ่านของพี่เอ-ป่านทีไรแล้วน่ารักมากๆเลย

          แหะๆแล้วก็โดนไว้วานมาให้มาช่วยลงเรื่อง 10 เรื่องที่พี่ปุ่นต้องอ่านอะค่ะ ^^"
             1..ระเบียงรัก นักศึกษา (1042หน้า)
             2..เด็กพาณิชย์อยากเล่า (75หน้า)
             3..รัก..ร้าย                 (939หน้า)
             4..สุดท้ายกรูก็รักมึง     (416หน้า)
             5..เสร็จกรูแน่..ไอ้หน้าหล่อ  (734หน้า)
             6..ครูหนุ่มสุดซาส์  VS เด็กบ้าสุดเกรียน  (419หน้า)
             7..รอยรักจากไอ่เอ็ก์ซ  (910หน้า)
             8..เรื่องของ...เรา       ( 405 หน้า)
             9..เออ..กูผิด             (571หน้า)
            10..คิมคิม โมโม  1(75หน้า) 2(162หน้า) 3(128หน้า)
                                                    
  ปอลอ. Mintถ้าอยากช่วยพี่ปุ่นลองคุยกับพี่โอ๋ดูนะเราก็อยากช่วยเหมือนกัน แบ่งกันอ่านคนละครึ่งมะ 

อ่านจบหมดแล้ววววววววววววว 10 เรื่องนี้ งั้นโมชิเข้าห้องได้แล้วดิ่ 
อ่านเป็นไฟล์เวิร์ดง่ายกว่าม้ายยยย อ่านทีละหน้าตายแน่ๆ เพราะแต่ละเรื่องรีฯโหดมาก
กว่าจะหาแต่ละตอนเจอ ตายอนาถแน่ๆ
ป.ล. 10 เรื่องนี้ หนุกสุดยอด คอนเฟิร์มๆ
       แถมให้อีกเรื่อง เรื่องโอป่านอ่ะ เคยอ่านรึยังสนุกมากกและยาวมากก
       รู้สึกเขาจะเคยเอามาลงที่เล้าแต่ไม่จบอ่ะ แต่มันจบแล้วนะที่บอร์ดอื่น คิคิ

 สู้โว้ย!!! โมชิ

[nugaa01]

นั่นสิ อยากได้แบบเป็นไฟล์เวิร์ดมาก ๆ
ไมทราบว่าถ้าใครมีสะสม ขอแบ่งปันบ้างน่ะ อยากสะสมบ้าง
ถ้ามันไม่ผิดกฎ ก็ขอน่ะคร้าบบบบ
 

ปล. อยากอ่านเรื่องโมโม คิมคิม อีกรอบมาก ถึงมากที่สุด แต่มันโหลดนรกขนาดนี้ โอ้วว

[Namehoto]

สวัสดีครับ

วันนี้ผมไม่มาเก้อเหมือนเมื่อวานแล้ว เมื่อวานมาแต่เข้าบอร์ดไม่ได้ ก็เลยไม่ได้เล่ารอบเช้าเลย แต่วันนี้มาเห็นคุณนายมันกำลังจะพิมพ์อวยพรวันเกิด โก๋ (เด็กเกรียน) อยู่พอดี เลยขอแจมอวยพรกับเขาด้วย

แล้วก็ไล่คุณนายออกจากเครื่องเพื่อยึดมาพิมพ์เรื่องนี่แหล่ะครับ

อ่านบทลงโทษของคุณโอ๋แล้ว ท่าทางงานหนักนะครับ กว่าจะอ่านครบแต่ละเรื่องได้เนี่ย คงนาน แต่ก็ต้องยอมรับทำตามเงื่อนไขนะครับ ก็เหมือนการพิสูจน์ความอดทนและทำให้ใจเราเย็นขึ้น

อ่านที่คุณโอ๋มาพิมพ์แล้วผมก็พอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น แอบรู้สึก ฉึกๆ ในใจเหมือนกันเพราะมันก็เคยเกิดกับเรื่องของผมมาก่อน ถึงผมจะไม่ได้โดนลงโทษอะไรแบบนั้น แต่สายตาหวาดกลัวที่ป่านมองผมช่วงนั้น หรือแค่ผมแตะตัวมันมันก็สะดุ้งผวานั่น

มันบาดหัวใจผมมากกว่าบทลงโทษใดๆ เสียอีก

และกว่ามันจะคืนกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม กว่าผมจะลบรอยหวาดกลัวจากตามันออกได้ ก็ใช้เวลาไม่ใช่น้อยเลย

แต่ที่มันไม่เคยหายไปเลย คือความเจ็บปวดในใจผมเอง ที่ผมเคยทำรุนแรงแบบนั้นกับมัน

ผมเชื่อว่า คุณปุ่น ก็คงไม่ต่างกันหรอกครับ

เพราะฉะนั้น ก้มหน้า อดทน และตั้งใจอ่านตามบทลงโทษไปเสียเถอะครับ ค่อยๆ อ่านไปเท่าที่เรามีเวลา ตั้งใจกับทุกเรื่องที่อ่าน บางที ถ้าคุณโอ๋เห็นความตั้งใจของคุณ อาจจะค่อยๆ ลดโทษลงได้ก็ได้ครับ

นักโทษในเรือนจำ ประพฤติตัวดียังได้ลดโทษเลยนี่นา

(นี่ผมไม่ได้เข้าข้างใครนะครับ แค่บอกเผื่อๆ เอาไว้เท่านั้นเอง)


มาเข้าเรื่องของผมกับไอ้ป่านต่อดีกว่า

อันนี้ขอเล่าย้อนไปตอนที่ผมกับมันคบกันได้สัก 4-5 ปีนะครับ (ก็เมื่อประมาณสิบปีที่แล้วนี่แหล่ะ) อยู่ๆ วันนึงไอ้ป่านมันก็มาบอกผมว่า

เพื่อนแม่มันจะจัดงานแฟชั่นการกุศลอะไรสักอย่าง แล้วมาขอตัวมันไปเดินแบบเป็นนายแบบกิตติมศักดิ์ ก็็ประมาณเกณฑ์ลูกเพื่อนๆ คนรู้จักหรือพวกดารา ไฮโซไซตี้อะไรแบบนี้มาเดินๆ กันน่ะครับ คือไอ้ป่านมันเป็นคนรูปร่างหน้าดีน่ะครับ ตอนสมัยเรียนก็มีแมวมองมาชวนไปเป็นนายแบบ ไอ้อะไรนะ หนังสือ เธอกับฉัน  the boy ประมาณนี้แหล่ะครับ

แต่มันก็ปฏิเสธไปเพราะว่ามันไม่ชอบ

แต่หนนี้เป็นเพื่อนแม่มันน่ะสิครับ มันก็เลยต้องยอมรับปากไป แม่มันคงขอด้วยมั้ง มันก็เลยมาบอกผม จะชวนผมไปเป็นเพื่อนตอนไป ฟิตติ้ง ไปซ้อมเดิน

ไอ้ผมก็ทำไงได้ ก็ต้องไปกับมันแหล่ะครับ แต่จริงๆ ไม่อยากไปเท่าไร เพราะมันเป็นงานแบบที่ผมไม่ชอบเลย ไอ้ออกสังคม ไปงานแบบนี้น่ะครับ

แต่วันแรกเนี่ยไปที่ๆ เขานัดก่อน เพราะต้องไปลองเสื้อผ้า ผมก็ไปเป็นเพื่อนมันน่ะแหล่ะ ก็เห็นพวกนายแบบ ดาราวัยรุ่นกับ ลูกท่านหลานเธอหน้าคุ้นๆ อยู่หลายคนแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

มีคนมองๆ เหมือนกันว่าผมมาทำไม ตอนแรกผมก็ไม่ค่อยสบายใจกลัวเดี๋ยวเกิดมีคนพูดไปเข้าหูแม่ไอ้ป่านอีกว่าผมมาเฝ้ามันตอนมันมาวัดตัวลองเสื้อผ้า จะทำให้แม่มันสงสัยอีก (ผมบอกป่านไปตั้งแต่แรกนะครับเรื่องนี้ แต่มันบอกว่าไม่เป็นไรหรอก ถ้าแม่ถาม มันจะบอกว่ามันชวนผมมาเป็นเพื่อนเอง)

แล้วป่านมันก็ดึงผมไปไหว้เพื่อนแม่มันด้วย ก็ดูเป็นคุณหญิงคุณนายอะไรสักอย่าง จำไม่ได้แล้วล่ะครับ แต่มันน่ะเรียกคุณป้า แล้วไอ้เรื่องที่ผมไม่ค่อยชอบใจก็ตามมา

เพราะคุณป้านั่นเล่นถามว่าผมชื่ออะไร นามสกุลอะไร เป็นลูกเต้าเหล่าใคร ทำงานอะไร คือไ่ม่เข้าใจนะครับว่าทำไมต้องอยากรู้เรื่องพวกนี้ด้วย มันเกี่ยวกับที่ผมมาเป็นเพื่อนไอ้ป่านมันตรงไหน

แต่ผมก็ตอบไปแหล่ะครับ ตามความเป็นจริืง สีหน้าคุณป้านั่นก็ดีขึ้นกว่าตอนแรกที่มองๆ ผมเหมือนแบบว่า มาทำไรทีนี่

แต่คนที่สนใจผม กลับไม่ใช่คุณป้านั่น แต่เป็นคุณพี่เจ้าของร้านเสื้อที่เป็นเสื้อผ้าส่วนนึงในที่เขาจะเดินโชว์กันหนนี้่ เพราะเห็นมองๆ ผมอยู่แล้วก็เดินเข้ามาเลย


สรุป ผมก็เลยตกกระไดพลอยโจนเป็นนายแบบจำเป็นไปอีกคน เพราะไอ้ป่านพอมันเห็นว่าผมโดนทาบทามให้มาเดินแบบด้วย มันก็รีบตกลงแทนผมไปเสียเลย (มันว่าตอนมางานจะได้มาเป็นเพื่อนกัน)

ให้ตายเถอะครับ ผมอาจจะพอดูได้ หุ่นอาจจะดีหน่อยเพราะออกกำลังกายประจำ แต่ ไอ้การมาเดินแบบ ก้าวๆๆๆ หยุด หมุนตัว เต๊ะท่าอะไรแบบนี้เนี่ย ผมทำไม่เป็น เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นหุ่นยนต์เดินได้เดินตึงๆ อยู่บนเวทีไปซะเท่านั้นกันพอดี ผมก็พยายามจะปฏิเสธ

แต่ไอ้คนข้างๆ ก็ตกลงแทนไปซะงั้น

ก็ทำได้ไงครับ เออ เดินเป็นหุ่นยนต์อย่ามาว่าก็แล้วกัน

ทีนี้เลยโดนจับไปลองชุดหรือที่เขาเรียกว่า ฟิตติ้ง กันทั้งคู่แหล่ะครับ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะเป็นแนวสูทลำลอง กับเสื้อผ้าใส่เที่ยวแบบสบายๆ หน่อย คือต้องเดิน สองชุด แล้วออกรวมตอนฟินาเล่ อีกที ประมาณนี้แหล่ะครับ

ก็วัดตัวเพื่อปรับไซส์เสื้อผ้าที่มีให้เข้ากับตัวเรา แล้วก็นัดซ้อมเดิน ไอ้ซ้อมเดินเนี่ยแหล่ะครับ ปวดหัวเลย เพราะเทรนเนอร์ที่มาก็จะบอกบล๊อคกิ้ง กำหนดจุดว่า ต้องเดินประมาณนี้ๆ มาที่จุัดนี้แล้วไปทางซ้าย หยุด หมุนตัว เดินกลับมา ไปทางขวา กลับมา เดินตรงกลาง หยุดกลางรันเวย์ แล้วเดินไปสุดรันเวย์ หมุนตัวกลับ บลาๆๆๆ (จริงๆ จำไม่ได้แล้ว แต่ประมาณๆ นี้แหล่ะครับ)

แล้วเนื่องจากใส่สองชุด อารมณ์ในการเดินก็ไม่เหมือนกันอีก ไอ้ชุดสบายๆ ก็เดินให้มันดูสบายๆ ชิลล์ๆ  แต่ถ้าเป็นสูทลำลอง ขอความเท่ มั่นใจ แต่ถ้าเป็นสูทเลยเนี่ย ขอ มาดดีๆ แบบเจ้าชายๆ

โอ้ย แค่ฟังก็ปวดหัวแล้วครับ ว่าจะเดินออกมายังไง แต่ดีนะครับ ที่เวลาเดินเนี่ย เดินเดี่ยวๆ เดี่ยวใครเดี่ยวมัน ไม่ต้องมาเดินเป็นคู่เป็นทีมอะไร ไม่งั้นตายครับ เดินกะไอ้ป่านพอว่า (แต่ก็กลัวเดี๋ยวไปหลุดอะไรให้คนสงสัย) แต่ถ้าเดินกับคนอื่น ผมก็ไม่ถนัดเข้าไปใหญ่

ก็ลองซ้อม ลองเดินดูน่ะครับ ไอ้ป่านมันสองรอบก็เดินสบาย เดินได้อย่างที่เขาอยากให้มันเดินแล้ว แต่ผมนี่สิ ก้าวเร็วไปบ้าง หน้าเคร่งไปบ้าง หลายอย่างเลยครับที่โดนให้แก้ กว่าจะเข้าที่เข้าทางได้ก็นานเลย นี่เพิ่งแค่หัดเดิืนเองนะ

แต่ป่านมันแอบกระซิบว่า ผมไม่ใช่คนที่เดินแย่ที่สุดหีรอก มีคนเดินแย่กว่าผม พวกกิตติมศักดิ์เหมือนกันนี่แหล่ะ ก็เลยสบายใจหน่อยนึงครัีบ

ซ้อมอยู่สองสามหน (หนนึงเดินกันเป็นสิบๆ รอบ กว่าจะได้เรื่อง) ก็คงพอโอเค แล้วมันก็มาถึงวันจริงครับ ก็ต้องไปที่งานกันตั้งแต่เช้า เพราะต้องทำผม แต่งหน้า แล้วก็รันทรู กันอีกรอบ ไอ้ผมก็คงตื่นๆ เวทีหรอกครับ ป่่านมันก็แอบมากระซิบว่า หน้าเคร่งเกินไป ผ่อนคลายๆ หน่อย

ก็คนมันไม่เคยเดิน คนเยอะด้วย มันก็ตื่นเต้นสิครับ

ซ้อมๆ เดินๆ กันไป รันทรูเรียบร้อยก็ไปแต่งตัว ไปเก็บรายละเอียด ไอ้ตอนเปลี่ยนชุดเนี่ยแอบเครียดนะครับ เพราะจะมีคนมาช่วยเราถอด แล้วเปลี่ยนเสื้อให้

ก็ใส่บอกเซอร์มากันน่ะแหล่ะ แต่ผมก็ไม่ค่อยอยากถอดต่อหน้าคนอื่นเท่าไร (จริงๆ ไม่อยากให้ไอ้ป่านถอดมากกว่า ก่อนวันงานเนี่ย มันห้ามไปเจ๊าะแจ๊ะอะไรมันเลยด้วย มันบอกเดี๋ยวตัวมีรอย คนอื่นเห็นจะสงสัย)

เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็รอขึ้นเวทีล่ะครับ ผมก็ตื่นเต้นๆ เลยขอไปห้องน้ำอีกรอบ ไอ้ป่านมันก็ตามไปครับ ห้องน้ำไม่มีใครเพราะไปเตรียมที่ด้านในกันหมด

หลังจากทำธุระแล้ว ไอ้ป่านมันก็ถามผมตอนล้างมืออยู่ว่า

ตื่นเต้นเหรอเอ

อืม เอไม่เคยมาเดินอะไรแบบนี้น่ะ

ป่านก็เคยตอนเด็กๆ หายใจลึกๆ นะเอ มันช่วยได้ ไอ้ป่านบอก

มันมองหน้าผม แล้วก็ยิ้ม

เอ รู้ตัวป่ะ วันนี้เอหล่อมากเลยนะ

ผมหันไปมองกระจก

ก็หน้าตาเดิมๆ อาจจะเพราะแต่งหน้าด้วยมั้งป่าน เลยดูดีขึ้น

ไม่หรอก เอดูดีนะ มีพวกนางแบบสาวๆ แอบกรี๊ดด้วยป่านได้ยิน อยากจะบอกเหมือนกันว่า คนนี้จองแล้ว แต่ก็ไม่ได้ มันพูดแล้วทำหน้ามุ่ย

ผมมองหน้ามัน มันก็ดูดีมากเลยนะครับ มีคนมองมันเหมือนกัน ทั้งผู้หญิงผู้ชายด้วย ผมก็เลยบอกมันไปว่า ผมเองถ้าทำได้อยากเอาป้ายไปแขวนคอมันด้วยซ้ำ ว่าคนนี้แฟนผม

ไอ้ป่านหัวเราะ แล้วก็บอกว่าผมบ้า

แล้วมันก็จับมือผมบีบเบาๆ ตอนนั้นมองหน้ามันแล้วอยากจูบมากๆ นะครับ แต่กลัวว่าไอ้เครื่องสำอางค์ที่ช่างแต่งไว้จะเลอะ (เดินแบบต้องแต่งหน้าด้วย เพิ่งเคยลงรองพื้่น ทาแป้ง ทาปาก ก็หนนั้นแหล่ะ ยัีงกะพระเอกลิเก หล่อตรงไหนก็ไม่รู้)

ก็เลยได้แค่หอมหน้าผากมันไปทีนึง แล้วก็รีบออกจากห้องน้ำไป เพราะจะได้เวลาแล้ว

พอได้เวลา ก็ออกไปเดิน ตอนนั้นรู้สึกว่าอะไรผ่านไปเร็วมากนะครับ ผมก็พยายามทำสมาธิให้ตัวเองผ่อนคลาย ทำสีหน้าให้เป็นไปตามที่เขาบอก คิดเรื่องดีๆ

สวนกับไอ้ป่านบนรันเวย์ (มันเดินก่อนผม) มันอมยิ้มให้นิดๆ ผมก็มองมัน ตอนนั้นมันหันหลังไงครับ เลยพอจะยื้่มได้ แต่ผมหันหน้าหาคนดู ก็เลยได้แต่ มองมัน

รอบแรก กลับเข้ามา โกลาหลเปลี่ยนชุดเลยครับ ดีหน่อยที่เดินกันหลายคนเลยพอมีเวลา แต่ก็ต้องแต่งให้ดี เพราะชุดหลังเป็นสูทกึ่งลำลอง

แล้วก็ออกไปเดินอีกรอบ

เออ ผมลืมบอกว่า แม่ป่านก็มาดู แล้วเขาให้บัตรพ่อกับแม่ผมด้วย แต่พ่อกับแม่ผมเขาไม่ค่อยออกงานแบบนี้ เลยมีแต่ไอ้บีมาดูแทน (มันอยากดูผมกับไอ้ป่านเดินแบบคู่กันมาก มันถามยิกตอนผมให้บัตรว่ามีไหม ผมบอกจะบ้าเรอะ ไม่มีเฟ้ย)

พอครบที่เขาให้เดิน ก็ออกไปรวมๆ ตอนฟินาเล่ แล้วก็มีขอบคุณ กล่าวเรื่องรายได้การกุศล (ก่อนเดินก็มีกล่าวโน่นนี่ คนนั้นมาพูด คนนี้มาพูดไปพักนึงแล้ว) แล้วก็ถ่ายรูปรวมๆ

ไอ้ป่านมันก็เขยิบๆ มายืนข้างผม คือคนเยอะไงครับ ข้างหน้าเราก็มีคนบัง มันเลยแอบจับมือผมไว้

แล้วก็พอเลิก ไอ้บีมันก็วิ่งรี่มาถ่ายรูปคู่ผมกับป่านมัน มันบอกว่าเพิ่งรู้ว่าผมเดินแบบได้กัีบเขาด้วย

พี่เดินเป็นไงบ้างวะ

ก็ดีอ่ะ แต่หน้าดุไปหน่อย คงเพราะหน้านิ่งๆ มั้ง แต่พี่ป่านน่ารักมาก หล่อมากเลยค่ะ (ดูมัีน น้องผม ไม่ลำเอียงเลย)

แต่ไม่ได้คุยไรเท่าไร แม่ป่านก็มา ผมก็เลยถ่ายรูปป่านกับแม่มันไว้ให้ แล้วแม่มันก็ถามป่านว่าจะกลับบ้านหรือคอนโด ไอ้ป่านมันเหลือบมามองผม แล้วก็บอกว่า กลับคอนโดก่อน เพราะไม่ได้เก็บของอะไรมา แม่มันก็อืมๆ แล้วก็บอกมันว่างั้นแม่จะเลยไปคุยกับเพื่อนๆ แล้วก็จะกลับบ้าน

ผมกับมันเลยไหว้ลาแม่มันกัน

แล้วก็ไปเปลี่ยนชุด ล้างหน้าล้างตา ล้างเครื่องสำอางค์ออกบ้าง (แต่ไม่หมดหรอกครับ ลงไว้เยอะเหมือนกัน ไอ้บีบอกว่าต้องไปล้างแบบจริงจังที่บ้าน มันไปหาไอ้ oil ล้างหน้าอะไรไม่รู้ มาให้แล้ว) แล้วก็กลับคอนโดกัน

ก็นี่แหล่ะครับ การเป็นนายแบบจำเป็นครั้งแรก และ ครั้งเดียวของผม ซึ่งบอกตรงๆ ครับ ไม่ใช่ทางที่ถนัดเลย


ไปทำงานแล้วนะครับ



เอ (อดีตนายแบบ ... เหรอ?) กับ ป่าน (เลิกเป็นนายแบบเพราะแฟนหวง) ครับ


**********************************************

[โมชิ]

                             อ่านของพี่เอ-ป่านทีไรแล้วน่ารักมากๆเลย

          แหะๆแล้วก็โดนไว้วานมาให้มาช่วยลงเรื่อง 10 เรื่องที่พี่ปุ่นต้องอ่านอะค่ะ ^^"
             1..ระเบียงรัก นักศึกษา (1042หน้า)
             2..เด็กพาณิชย์อยากเล่า (75หน้า)
             3..รัก..ร้าย                 (939หน้า)
             4..สุดท้ายกรูก็รักมึง     (416หน้า)
             5..เสร็จกรูแน่..ไอ้หน้าหล่อ  (734หน้า)
             6..ครูหนุ่มสุดซาส์  VS เด็กบ้าสุดเกรียน  (419หน้า)
             7..รอยรักจากไอ่เอ็ก์ซ  (910หน้า)
             8..เรื่องของ...เรา       ( 405 หน้า)
             9..เออ..กูผิด             (571หน้า)
            10..คิมคิม โมโม  1(75หน้า) 2(162หน้า) 3(128หน้า)
                                                    
  ปอลอ. Mintถ้าอยากช่วยพี่ปุ่นลองคุยกับพี่โอ๋ดูนะเราก็อยากช่วยเหมือนกัน แบ่งกันอ่านคนละครึ่งมะ 

อ่านจบหมดแล้ววววววววววววว 10 เรื่องนี้ งั้นโมชิเข้าห้องได้แล้วดิ่ 
อ่านเป็นไฟล์เวิร์ดง่ายกว่าม้ายยยย อ่านทีละหน้าตายแน่ๆ เพราะแต่ละเรื่องรีฯโหดมาก
กว่าจะหาแต่ละตอนเจอ ตายอนาถแน่ๆ
ป.ล. 10 เรื่องนี้ หนุกสุดยอด คอนเฟิร์มๆ
       แถมให้อีกเรื่อง เรื่องโอป่านอ่ะ เคยอ่านรึยังสนุกมากกและยาวมากก
       รู้สึกเขาจะเคยเอามาลงที่เล้าแต่ไม่จบอ่ะ แต่มันจบแล้วนะที่บอร์ดอื่น คิคิ

 สู้โว้ย!!! โมชิ

^
^
^
จิ้มครับ...แต่ ข้างๆนะเด๋วโดน(เมีย)ว่า...
พี่มินท์ ช่วยผมอ่านจิงๆนะครับ ว่าแต่น้องบีช่วยพูดไปถึงไหนแล้วครับ

ที่พี่เอบอกมาทั้งหมดมันบาดใจผมตลอดเวลาเลยครับเวลานี้ ทุกครั้งที่พี่เขามองมันเหมือนว่าเขาไม่อยากเข้าใกล้ผมเลย..บทลงโทษ คือการที่ผมจะต้องแยกจากพี่เขาไปนอนอีกห้องนึงจิงๆครับ...ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนว่าผมจะอ่านได้จบลงทุกเรื่อง...

..นั้นล่ะครับที่ผมต้องทำตามทุกประการ...
และที่สำคัญ..ห้ามอ่านที่พี่เขาเก็บไว้ทุกเรื่องโดยเด็ดขาด ให้ตามหาและอ่านเอาในเล้า จะได้มีความอดทน(พี่บอกงั้นครับ)

ลาพักร้อนสักเดือนดีมั้ยครับ...พี่ๆๆ หยุดดูแลผู้อื่นหันมาดูแลตัวเองและหัวใจที่กำลังอ่อนแอก่อนดีกว่าว่ามั้ยครับ...

วันนี้พี่เขาไม่อยู่ครับไปประมูลงาน...และผมก็ต้องเข้าไปดูแลคนอื่นช่วงบ่าย....

...ห้ามอ่านนะครับ...
(ตัวเล็ก...อิชิรู้นะว่าเธออ่ะใจแข็ง แต่ให้เค้าอ่านแล้วเธอไม่คิดว่ามันโหดร้ายไปหน่อยเหรอครับ เธอก้อรู้นะว่าเค้ามีเวลานิดส์เดียวจิงๆ ไหนจะกลับมาแล้วยังต้องมาช่วยเธอทำงานบ้านอีกแล้วยังต้องอ่านหนังสือเอาเอกอีกเวลาเค้าน้อยมากจิงนะเธอ 10เรื่องที่เธอบอกมาอ่ะเค้าก้ออ่านไปแล้ว2-3เรื่องไงนะๆๆนะครับตัวเล็กนะ...สงคโปร์ เห็นป่าวอิชิก้อยังไม่ยอมไปเลย..งั้นเอาแบบนี้ได้มั้ย..เด๋วเค้าไปที่เดชาแล้วซื้อ..ซุบข้าวโพดมาให้ เธออยากกินนิดีกว่ามั้ยครับ...โอเคนะครับ...งั้นคืนนี้เค้าซื้อมาให้เธอเลยนะ..สุดหล่อ..แล้วเอาเรื่องที่อยู่ในไฟล์ให้เค้าอ่านนะครับ)

***ขอบคุณพี่เอมากครับที่...เห็นใจลูกผู้ชายด้วยกัน***

ปุ่น....ของพี่โอ๋

[LEO]

...มันช่างสุดยอดมากกก

  ขอบคุณที่สุดครับ

[ben~ya]

คู่นี้หวานไม่มีตกเลย
อิจฉา~
เพื่อลดความอิจฉาฝากพี่เอ พี่ป่านอย่างละที

[Magnolia]

 ..เอ ป่าน

ก็เค้าไม่กอดตัวจริง ..เลยได้แต่ผ่านตัวหนังสือ  ... เอใจร้าย  เนาะป่าน   


คิดถึงสองคน นะจ๊ะ ...

เป็นคู่ ตัวอย่างจริงๆ มีเป็นกำลังใจให้ น้องๆ ด้วย ..


 

น้องปุ่น  น้องโอ๋  ...

เป็นกำลังใจให้  ... ทั้งคู่นะจ๊ะ   (คนเดียวเดี๋ยวโดนเหวี่ยง  55)

[ammpy]

น่ารักจังเลย

[mma419109]

   น่ารักกันตลอด หาคำบรรยายอื่นไม่ได้จริงๆ

   นึกภาพเอเดินแบบแล้ว    ส่วนป่านต้องหล่อมากๆเลย   ที่เขาต้องแต่งหน้าก็เพราะเวทีต้องมีไฟส่องหน้า ต้องมีถ่ายรูปไม่แต่งหน้า

อาจออกมาเหมือนซีดๆหมดหล่อกันพอดี แล้วกล้องสมัยนี้ก็ชัดขนาดสิวมีกี่เม็ด ตีนกามีกี่เส้นก็เห็นหมด

   ฝากถึงปุ่น ให้อ่านแบบอ่านเอาเรื่อง (สมัยนี้เขายังมีหรือเปล่า)  เพราะเจตนาของโอ๋นอกจากให้ฝึกความอดทนแล้ว ก็คงอยากให้ปุ่นได้ข้อคิดดีๆจาก

เรื่องที่ให้อ่าน แล้วที่พี่เอพี่ป่านสอนนั้นก็สุดยอดแล้ว รู้ว่ามันยากแต่เพื่อคนที่เรารักต้องพยายามมีมานะอดทน ต่อไปจะทำอะไรให้มีสติ คิดก่อนทำ ฝึกไว้นะ



   

[both^^]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
อยากเห็นนายแบบ  หรอ?
กะคนที่เลิกเป็นนายแบบเพราะแฟนหวงจัง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

น่ารักไปไหนค้า...

[Mint]

^
^
ตามมาจิ้มอิรีฯนี้

กรี๊ดด มาพรีเซ้นท์งานยังเจือกแว้บเข้าเล้า อนาถตัวเอง

ป.ล.โมชิ สู้โว้ยยยยยยยยยย

ป.ล.ๆ แอร้ยยยยยย อยากเห็นนายแบบ

[unnoname]

^
^
จิ้มมั้ง ^^"  สงสัยอดช่วยพี่ปุ่นแล้วมั้ง โดนให้อ่านจากในเล้าด้วย

                                            อยากเห็นนายแบบทั้ง 2 คนมั้งอะ 
                                            แต่แฟนหวงอย่างนี้สงสัยยากส์                

             พี่ปุ่น ก็อย่างที่พี่เอบอกนะค่ะ ตั้งใจอ่านนะค่ะ พี่โอ๋เค้าคงอยากเห้นความตั้งใจจริงของพี่หนะค่ะ
                                        ถ้าพี่ตั้งใจจริงๆพี่โอ๋เค้าไม่ใจร้ายกับพี่นานหรอกค่ะ 
                                  อย่าลืมแสดงให้เห้นถึงความจริงใจและตั้งใจของพี่นะค่ะ ^^
                                 แล้วก็ถึงจะซื้อของโปรดมาให้ พี่โอ๋ก็คงไม่หายโกรธง่ายๆหรอก

                                                             

[bixzz]

รู้ว่าเป็นไปไม่ได้...แต่อยากเห็นภาพตอนที่คุณเอกับคุณป่านเดินแบบจัง 

[patee]

อยากเห็น..นายแบบจำเป็นเหมือนกัน

หล่อทั้งคู่เลย  จิงป่าว 

[april]

นายแบบจำเป็น
อยากเห็นๆๆ หล่อน่าดูทั้งคู่ 

ปล. คุณโมชิสู้ๆ เราอ่านหมดแล้วทั้ง10 เรื่องเลย
คุณโอ๋ อย่าเพิ่งงอนเรานะ แค่เชียร์ให้คุณโมชิรับโทษเร็วๆเอง 

[Millet]

^
^
ตามมาจิ้มอิรีฯนี้

กรี๊ดด มาพรีเซ้นท์งานยังเจือกแว้บเข้าเล้า อนาถตัวเอง

ป.ล.โมชิ สู้โว้ยยยยยยยยยย

ป.ล.ๆ แอร้ยยยยยย อยากเห็นนายแบบ

อนาถ อนาคตของชาติมากคร่ะ.....
********************

พี่เอ พี่ป่านเป็นนายแบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

อยากเห็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[boboaje]

 .  . . .   .  . .. เดินแบบกันด้วย    ... . เหอ ๆ มะไหร่พี่เอจะต่อเรื่องคะ รึว่าต่อแล้ว หนูเริ่มสับสนอ่ะค่ะ   . . .


 .  .. . ช่วยบอกที  . . . . .

[bellbomb]

นอกจากได้อ่านเรื่องของพี่เอกับพี่ป่านแล้ว ตอนนี้ได้ลุ้นเป็นกำลังใจให้คู่พี่ปุ่นกับพี่โอ๋อีกคู่ ขอให้ช่วงเวลาที่ต้องถอยกันคนละก้าวเป็นบทเรียนดีๆให้กับความสัมพันธ์ที่จะแนบแน่นยิ่งขึ้นต่อไปค่า


กลับมาเรื่องของพี่ป่านกับพี่เอต่อ น่าเสียดายเหมือนกันนิตอนนั้นไม่มีเดินแบบคู่ อาจทำให้นางแบบสาวๆที่กรี๊ดพี่เอยิ่งกรี๊ดกันดังมากขึ้นไปอีก 555+


ว่าแต่ กระทู้นี้ อักษรย่อ อ. กับ ป. นำโด่งเลยนะค้า ฮิๆ

[boboaje]

....อ่านคู่เอกับป่าน แล้ว ไม่รู้จะเม้นอะไรเลย มันมีความสุขนะ
อ่านไปก็ยิ้มไป ยินดีด้วยที่ชีวิตรักไม่ค่อยมีอุปสรรค คงจะเป็นคู่ตัวอย่าง
ของชาวเล้าอย่างที่ทุกคนว่า รักกันยืนนาน 13 ปีแล้วขอให้มีความสุขตลอดไป... 

ป๋อลอ ....อยากอ่าน..เรื่องเล่าของ น้องโอ๋ กับ น้องปุ่น...
....จะได้อ่านไหมหนอ....
....ใครอยากอ่าน..ยกมือขึ้น...หาพวก...
.... กดดัน น้องโอ๋ให้เป็นนักเขียนของเล้าอีกคน....

  . . . ด้วยค่ะพี่ อยากอ่านอ่ะ  . . ..