หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[HydrA]

เป็นห่วงจริงๆค่ะ พี่เอค่ะส่งข่าวมาบ้างนะค่ะ อย่าหายเงียบกันไปแบบนี้ เป็นห่วงค่ะ

[boboaje]

  .. . . ..    ชะเอ๊ย ! ถึงกะไม่มาทำงาน .... ทำไงดี (-  -  )..(  - -) .... (- -  ).. (  - -) ...


 . .. . พี่นาเมฮ์ จิกกลับมาเลยค่ะ สงสารพี่เออ่ะ โดนไรบ้างก็ไม่รุ  . . .


.. พี่ป่านค่ะ พวกเรารักเพ่น้า  . .. . .

[knight_king]

^
 ^
^
กด+1 ให้คุณน้อง boboaje

ไอ้ตัววิ่งวิ่งบอกรักพี่ป่านน่ารักเกิ๊นนนนน




รักพี่ป่านด้วยค่ะ พี่เอก้อรักพี่ป่านมากด้วยค่า
 หวังว่าถ้าพี่ป่านคงรับพวกเราเป็นน้องๆๆๆๆๆ และให้พวกเราติดตามให้กำลังใจพี่เอพี่ป่านต่อไปนะคะ


 

[yunjaelover]

เกาะขอบสนาม ตามข่าว  ตอนนี้อยากเป็นาตาลี กำลังคิดบวก  อยู่ค่ะ 

คิดถึงคุณป่านคุณเอนะค่ะ ..............

[y_love]

พี่เอ ยังอยู่ดีมีสุขใช่มั้ยค่ะ

เป็นห่วงน้า อย่าหายเงียบไปแบบนี่ซิค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

จะรอวันที่พี่เอกลับมาเล่าให้ฟังเนาะ

Love is all around

[MeepadA]

หายเงียบไปเลย  ชักเป็นห่วงพี่เอแล้วดิ

พี่ป่านอย่าโกรธพี่เอเลยนะครับ   

[boboaje]

^
 ^
^
กด+1 ให้คุณน้อง boboaje

ไอ้ตัววิ่งวิ่งบอกรักพี่ป่านน่ารักเกิ๊นนนนน




รักพี่ป่านด้วยค่ะ พี่เอก้อรักพี่ป่านมากด้วยค่า
 หวังว่าถ้าพี่ป่านคงรับพวกเราเป็นน้องๆๆๆๆๆ และให้พวกเราติดตามให้กำลังใจพี่เอพี่ป่านต่อไปนะคะ


 

 . . . +1 ให้พี่ด้วยค่ะ . . . ต้องให้กำลังใจกันและกันด้วยอ่ะตอนนี้ .. .. เริ่มขวัญหนีดีฝ่อกันพอควร ....

[สาวตัวกลม]

เอากำลังใจมาฝาก

[sakiko]

แค่ อยากบอก
.
.
.
.
.

ถ้าพี่ป่านอ่านมาถึงรีนี้  แล้ว  ก็อยากบอก ให้ พี่ป่านรู้นะค่ะ

ว่า ถ้าพี่ป่านกลัว หรือ อาย ที่คนในเล้านี้ จะรู้จักพี่

ก็อยากให้ พี่รู้นะค่ะ  ว่า

ชาว เล้า ก็รัก ทั้ง พี่ป่าน และ พี่เอ  เพราะฉนั้น ไม่ต้อง คิดมากนะค่ะ

รอ ข่าว พี่ทั้ง สองคนยุนร้า 

ทามรายุ เอ่ย   

[mango]

Merry Christmas & Happy Anniversary

Love,   

[NumPing]

มารอฟังข่าวจ้า

ปล. พี่ป่านอย่าโกรธพี่เอน๊า

 

[Millet]

.

[wan]

มารอฟังความคืบหน้า หวังว่าคงมีแต่ข่าวดีนะครับ

ขอบคุณ คุณนายนาเมฮ์ ที่คอยแจ้งข่าว 

[The Lover]

หายเงียบไปเลย  เป็นยังไงบ้างอะพี่เอ


เป็นห่วง  ยังไงก็อวยพรอีกรอบ ให้เจอแต่เรื่องดีๆ


 

[dragonfly08]

Merry X'mas
 
มารอฟังข่าวคะ

 

[moonlight]

เอารอพี่เอกับพี่ป่าน

ขอบคุณคุณนาเมฮ์ที่มาคอยแจ้งข่าวค่ะ  

[cartoons]

  รอออออออออออออออออออออออออออออออออออ

[LEO]

เข้ามา  ด้วความห่วงใย

[arjinn]

ฝาก  คุณเอคุณป่าน

[poom]

 ...ยังไม่มีคำตอบ...

...ถ้อยคำที่เรียงร้อยออกมาเป็นตัวหนังสือทุกคำ...กลั่นออกมาจากใจของพี่เอ...พี่ป่านเห็นแล้วช่ายป่าว รักของคนที่ชื่อ..เอ...ผู้ชายของเรา...


poom_โอ๋

[knight_king]

^
^
^
จิ้มพี่โอ๋ค่ะ ตามมาจากบอร์ดเปรี้ยวบอร์ดนู้นค่ะ แหะ แหะ

คุณนายฯ  พี่เอของดิช้านเป็นยังงัยบ้างเนี่ย ครบ 32 มั๊ย

เป็นห่วงๆๆ 

เครียด 

[yee]

มาให้กำลังใจทั้งพี่เอและพี่ป่าน...ความรักของคุนทั้งสองทำให้ทุกคนในเล้ามีความสุขอยากมีรักอีกครั้งและตลอดไปทั้งชีวิต



มารอข่าวอิอิอิอิ

[Tsuki_dark]

มารอฟังข่าวพี่เอเหมือนกันค่ะ

[MeepadA]

เป็นกำลังใจนะครับ  ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆ

พี่ป่านอย่าว่าอะไรพี่เอเลยน๊า 

[Otaku]

ขอให้พี่ป่านกับพี่เอมีความสุขนะ


มาตามข่าวด้วยคน

 :call:ขอให้พี่ป่านไม่ว่าพี่เอน๊า

[K2KARN]

เข้ามารอลุ้นผล 





แต่หายไปอาจจะไปฮันนีมูนกันก็ได้น๊า ~
ไม่ก็พี่ป่านอาจจะพยายามนั่งอ่านจนจบ




ขอให้พี่ป่านไม่โกรธ
อย่าโกรธพี่เอเลยนะคะ รักกันๆเนอะ

[Namehoto]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไอ้คุณเอค่ะ ไอ้คุณเอมันส่งเมลมาแล้วค่ะ กรี๊ดดดดดดดด แป่ะเลยนะคะ ยังไม่ได้อ่านนะคะ เดี๋ยวมาอ่านพร้อมๆ กันนะคะ (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ฉันไม่ได้ไปงานที่ swan ดีนะเนี่ย ไม่งั้นกว่าจะได้กลับมาโพส ดึกโน่นเลย)


******************************************


สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอโทษกันก่อนเลยที่หายไปนานและทำให้เป็นห่วงกันนะครับ ก็อย่างที่บอกไว้แหล่ะครับว่า ผมก็อยากให้ป่านมันอ่านทั้งหมด และถ้ามันไม่พอใจอะไร หรือจะโกรธผมยังไง ผมก็จะรับผิดชอบกับทุกๆ อย่าง

ผมคงเล่าคร่าวๆ ตามที่สัญญาไว้ เรื่องคืนคริสต์มาสอีฟที่ผมเอากระทู้นี้ให้มันอ่านนะครับ ผมกลับบ้านไปตอนกลางวัน เตรียมอาหารเย็นไว้ แล้วก็รอ พอมันกลับมาเราก็ดินเนอร์กัน พออิ่มกันแล้ว ผมก็ตัดสินใจที่จะเข้าเรื่อง

ป่าน เอมีอะไรจะบอก

อะไรเหรอ มันทำหน้างงๆ ผมก็เลยยกโน้ตบุ๊คของผมมาวางที่โต๊ะหน้าทีวี (เรานั่งกันอยู่บนโซฟาครับ)

เอทำอะไรไว้อย่างนึง เป็นของขวัญวันครบรอบให้ป่าน ป่านจำได้ไหม ว่าตั้งแต่ที่เอขอป่านแต่งงาน จนตอนนี้ก็ สิบสามปีแล้ว เราผ่านเรื่องราวอะไรกันมาเยอะแยะ เอก็เลย อยากเก็บเรื่องของเราไว้ในที่แห่งหนึ่ง

ผมเปิดหน้าจอ (ที่เปิดกระทู้เรื่องของเราไว้แล้ว)

มันอยู่ในนี้ ป่านอ่านนะ   ผมบอกมัน

ป่านมันก็ยังดูงงๆ แต่ก็เริ่มอ่านกระทู้ ตลอดเวลาผมนั่งอยู่ข้างๆ มัน ตอนแรกมันก็ไม่พูดไม่จาอะไรนะครับ อ่านกระทู้อย่างเดียว แล้วตอนแรกๆ เนี่ย ผมค่อนข้างจะส่งเรื่องให้คุณนายอัพบ่อย มันเลยเป็นหลายๆ ตอนติดๆ กัน

ป่านมันอ่านไปเรื่อยๆ  สักพัก มันเงยหน้ามามองหน้าผม ด้วยสีหน้าที่ผมอ่านไม่ออกว่ามันรู้สึกยังไง

เอ

หือ

จะว่าอะไรไหม ถ้าป่านจะบอกว่า ขอป่านอ่านเรื่องทั้งหมดก่อน คนเดียว เอนอนข้างนอกนี่นะ

ผมอึ้ง แต่มันก็ไม่พูดอะไรต่อ ยกคอมผมเดินหายเข้าไปในห้อง แล้วสักพัก ก็หยิบผ้าห่มกับหมอนมาวางให้ผมที่โซฟา

ป่านโกรธเอเหรอ ผมถาม

ยัง แต่จะอ่านให้จบก่อน เอนอนนี่ก็แล้วกันนะ มันว่าก่อนจะหายเข้าห้องไป และล๊อคประตู

ผมใจหายแว้บ หรือว่ามันจะโกรธผมจริงๆ อย่างที่บอกนะครับ เวลาป่านมันเงียบ น่ากลัวมาก แต่ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็ได้แต่นั่งลุ้นระทึกอยู่นอกห้องน่ะแหล่ะ

นอนไม่หลับหรอกครับ ก็นั่งดูทีวีอะไรไปเรื่อย แล้วก็เลยคิดว่าไหนๆ ก็ไหนๆ ผมจะลางานเสียเลย เพื่อมันจะไม่พอใจ โกรธ หรือยังไง ผมจะได้มีเวลาอธิบายให้มันฟัง

เสียงในห้องเงียบไปนะครับ ผมคิดว่ามันก็คงอ่านอยู่ล่ะครับ ตอนนั้นบอกตรงๆ ว่าใจไม่ค่อยดีเท่าไร กลัวมันจะโกรธที่เอาเรื่องของมันกับผม มาเล่าให้ใครต่อใครฟังแบบนี้

มันหายเงียบไปทั้งคืนครับ ผมก็นอนแทบไม่หลับ (มีวูบไปบ้างแต่ก็สะดุ้งตื่น) พอเช้าผมก็เลยตื่นมาเตรียมอาหารเช้าไว้ก่อน (และก็คิดว่ายังไง มันก็ต้องเปิดประตูให้ผมเพราะผมก็ต้องล้างหน้า อาบน้ำ อีกอย่าง ผมยังไม่ได้บอกมันว่าผมจะลางาน ก็แสดงว่าผมก็ต้องไปแต่งตัวในห้องอยู่ดี)

ระหว่างที่กำลังเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ อยู่ ผมก็ได้ยินเสียงเปิดล๊อคประตูห้องนอนครับ แต่ตัวมันน่ะไม่ออกมา ผมเลยเปิดประตูเข้าไปในห้อง

มันยังนั่งอ่านกระทู้อยู่เลยครับ

ผมเดินไปนั่งข้างๆ ป่านมันก็ยังก้มหน้าก้มตาอ่าน

นี่ได้นอนบ้างไหม ผมถาม

มันส่ายหัว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับผม

ป่านโกรธเอหรือเปล่า

มันเงียบ

วันนี้เอไม่ไปทำงานนะ ป่านจะไปทำงานไหม

มันส่ายหัวอีก

งั้นออกไปกินอะไรก่อนไหม เอเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว

เอไปล้างหน้าล้างตาก่อนเหอะ มันว่ามา แต่ตายังอยู่ที่จอ นิ้วมันเลื่อนจอขึ้นๆ ลงๆ เหมือนบางทีย้อนไปอ่านทวนอีกรอบ

ผมเลยเดินไปล้างหน้า แปรงฟัน แต่ก็มายืนแอบดูมัน

ผมเห็น มันอ่านแบบตั้งอกตั้งใจ บางทีคิ้วขมวด บางทีมันก็อมยิ้ม และบางทีมันก็กัดปาก ตอนนั้นผมไม่กล้าไปดูว่ามันอ่านถึงตอนไหน แต่คาดว่าคงอ่านไปได้เยอะเหมือนกันแล้วล่ะครับ เพราะถ้ามันบอกว่ามันอ่านทั้งคืน มันก็หลายชั่วโมงอยู่

ผมเดินออกมาอีกที ตอนที่ไอ้ป่านมันเงยหน้ามาหาผม

อ่านถึงไหนแล้ว พักก่อนไหม ไปกินอะไรก่อนนะ ผมบอกมัน

มันไม่พูดอะไร พับหน้าจอคอมลง ผมเลยไม่เห็นว่ามันอ่านถึงตรงไหนแล้ว แล้วไอ้ป่านก็ลุกจากเตียงเดินออกจากห้องนำหน้าผมไป

มันนั่งกินอาหารเช้าที่ผมทำให้ แต่ก็ไม่พูดไม่จาอะไร ผมก็ไม่กล้าถามอะไรมันมาก แต่มันก็ไม่ได้หน้าบึ้งหรืออะไรนะครับ หน้าเฉยๆ

แล้วที่ผมแอบดูมันตอนอ่าน ก็ยังเห็นมันอมยิ้มบ้าง

ผมเลยตัดสินใจว่าจะยังไม่ถามอะไร รอให้มันอ่านจบ ผมหวังว่ามันจะเข้าใจว่าผมเล่าเรื่องของเราไว้ที่นี้เพราะอะไร มันกินจนเสร็จ ก็เดินกลับเข้าห้อง แต่ไม่ได้ปิดประตู ผมเก็บจานไปล้าง แล้วเดินมาหามัน ก็เห็นมันนั่งอ่านอยู่อีก

ผมเดินไปนั่งข้างๆ มันอีก ชะโงกหน้าไปหอมแก้มมัน

Merry Christmas และ Happy Anniversary นะครับ ผมบอกมัน

ป่านหันหน้ามามองผม

ไว้ให้ป่านอ่านจบก่อนนะ แล้วจะคิดบัญชีทีเดียว มันบอก หน้าเฉยๆ

ผมยิ้มสู้

จะทำอะไรก็ยอมทุกอย่างละครับ

แล้วผมก็ปล่อยให้มันอ่านเรื่องของเราไป โดยที่ผมไม่ได้กวนอะไรอีก โชคดีที่เป็นวันคริสต์มาส ผมเลยมีหนังดูเยอะแยะ เวลาเปิดช่องพวก true vision พวกหนังน่ารักๆ เกี่ยวกับคริสต์มาสน่ะแหล่ะครับ

ตอนเที่ยงป่านมันก็เดินออกมากินข้าวกลางวัน ผมทำสปาเกตตี้ง่ายๆ ไว้รอ มันกินเสร็จก็หายเข้าห้องไปอีก นี่มันกะจะนั่งอ่านให้จบจริงๆ หรือนี่ ผมชักเป็นห่วงเพราะมันก็จะใช้สายตามากเกินไป แต่พอผมจะเดินตามไปหา

มันดันล๊อคห้องอีกแล้วครับ

ได้แต่นั่งจุมปุ๊กอยู่หน้าห้องเหมือนเดิมล่ะครับผมน่ะ

มันหายไปตลอดบ่าย (ผมว่านะ มันน่าจะหลับไปบ้างแหล่ะครับ คงไม่ได้อ่านอย่างเดียวตลอดหรอก) จนตอนเย็นมันถึงโผล่ออกมาใหม่ ตอนที่ผมไปเคาะเรียกมันออกมาทานข้าวเย็นกัน

แล้วมันก็บอกให้ผมเข้าไปอาบน้ำ

แล้วก็แน่ล่ะครับ มันขออยู่อ่านกระทู้คนเดียว ผมก็ระเห็จออกมานอนนอกห้องเหมือนเดิม ก็หลับๆ ตื่นๆ เหมือนเดิมแหล่ะครับ นั่งดูหนังอะไรไปเรื่อย จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

มาตื่นเอาตอนที่ได้ยินเสียงคนเรียก

เอ …

หือออ

ผมลืมตามาเห็นป่านมันคุกเข่าอยู่ข้างๆ โซฟาที่ผมนอน ตามันแดงๆ น้ำตาเต็มตา ผมก็ตกใจนะครับ เลยลุกขึ้นมา

ป่าน เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม

มันไม่พูดอะไรครับ

แต่ต่อยผมเข้าโครมเบ้อเร่อ เต็มหมัด เต็มแก้มเลย หน้าสะบัดเลยผม เจ็บมากกกกกกกกกกกกก ผมงี้เหวอไปเลยครับ (ดีนะที่ปากไม่แตก)

แต่ผมก็พอจะรู้ว่าผมโดนต่อยเรื่องอะไร

แต่ที่ตามมาสิครับ มันเข้ามากอดผมแน่นเลย

ไอ้บ้า ไอ้เอ ไอ้ทุเรศ มันร้องไห้ไป ด่าไป แล้วก็กอดผมไป ผมก็ได้แต่กอดมันไว้ล่ะครับ

ขอโทษนะป่าน ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไง เลยได้แต่บอกขอโทษมัน

ป่านอายนะเอ เขียนไปได้ยังไง มันอู้อี้อยู่กับไหล่ผม

ก็ อยากเล่าหมดทุกอย่างที่เป็นเรื่องของเรา

เรื่องน่าอายแบบนั้นไปบอกใครเขา เอไม่อายเหรอ

ก็อายนะ แต่ทุกๆ เรื่อง ทุกๆ อย่าง ที่เอเขียน เอเล่า เกี่ยวกับป่าน เป็นเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้เอรักป่าน ไม่ว่าจะตอนไหนๆ  ผมบอกมันไปตรงๆ ลูบหลังมันไปด้วย

มันเงียบไปสักพัก

โกรธเอหรือป่าน

มันส่ายหัว

แล้วก็เงยหน้ามามองหน้าผม

ขอบคุณนะ สำหรับที่เอทำให้ป่าน ที่เล่าเรื่องราวของเรา เชื่อไหม บางเรื่องป่านก็ลืมๆ ไปแล้วด้วย ตอนที่อ่าน นึกออกเป็นฉากๆ เลย แต่เออ่ะ เขียนเรื่องนั้นไปได้ยังไงเนี่ย  มันพูดๆ แล้วก็ทุบไหล่ผมอีก

แล้วเปลี่ยนมาจับแก้มผม มันยังแปลบๆ อยู่เลยครับ

เจ็บไหม

เจ็บสิ แต่เอก็คิดไว้แล้วล่ะ ว่าป่านคงโกรธเออยู่เหมือนกันเรื่องนั้นน่ะ แต่ แฮ่ะๆ มันก็เขียนไปแล้ว

มันน่าต่อยแรงกว่านี้จริงๆ นะ ไอ้ป่านมันว่า

แล้วก็กอดผมอีก

แล้วมันก็ดึงมือผมเข้าไปในห้อง ที่คอมเปิดค้างไว้อยู่ แล้วเราก็นั่งไล่อ่านด้วยกันอีกที

แล้วก็ใครที่ฝากกอด ฝากหอม หรือของฝากอะไรที่ถึงมันด้วย มันได้รับหมดแล้วนะครับ


แล้วนี่ เป็นส่วนที่มันฝากถึงทุกคนครับ



หวัดดีครับ อ่าจะพิมพ์อะไรดีล่ะ คือก็ป่านนะครับ ก็ขอบคุณทุกๆ คนมากนะครับที่คอมเมนท์ให้กำลังใจ หรือฝากความรู้สึกดีๆ มาให้ป่านกับเอนะครับ แต่อย่าไปเชื่อเอมากนะครับผมก็ไม่ได้น่ารักอะไรขนาดนั้นหรอกก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนนึงน่ะแหล่ะครับ แต่ก็ขอบคุณนะครับ ผมก็ไม่รู้ว่าเอเค้าคิดจะทำอะไรให้แบบนี้หรอกครับ ตอนอ่านตอนแรกๆ ก็ตกใจเหมือนกัน อายด้วย ที่เอเค้ามาเล่าอะไรมากมายขนาดนี้ บางเรื่องมันไม่น่าจะเล่าจริงๆ เลย มันน่าต่อยให้น่วมจริงๆ นะครับ อ้อ เอเค้าไม่ได้เป็นพระเอกที่แสนดีอะไรขนาดนั้นหรอกครับ ขี้โม้ชมตัวเองจะตาย (ทำไมพิมพ์ตอนนี้แล้วต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ….. โอ้ย ผมมาแอบเติมทีหลัง โดนมันทุบด้วย แต่จะเติมนี่นา) ไม่ต้องไปสนใจเค้าครับ เค้าอ่ะเจ้าชู้ ขี้หลี แล้วก็ลามกด้วย ไอ้เอบ้าเนี่ยน่ะครับ

แล้วก็ตอนนี้ของที่ฝากมาที่ตอนแรกเอเค้าก็ไม่ยอมบอกผมว่าเป็นอะไร ตอนนี้ก็อยู่ที่คอนโดแล้วล่ะครับขอบคุณนะครับ ทั้งของจากน้อง lala ทั้งโปสการ์ดจากปายของพี่ Magnolia แล้วก็ข้อความดีๆจากหลายๆ คนที่มีให้ผมกับเอเค้านะครับ ส่วนที่อยากอ่านเรื่องราวของเอเค้าในมุมของผมบ้าง ผมก็เขียนไม่เก่งเหมือนเค้าหรอกครับ ไม่รู้จะเล่ายังไง แต่ตอนนี้ต้องขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับ ส่วนเรื่องเล่าต่อๆ ไป เอเค้าก็ขออนุญาตผมนะครับว่าจะเอามาลงต่ออีกได้ไหม ผมก็ขอคิดก่อนนะครับ เพราะบอกตรงๆ ว่าก็อายอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ดีใจอย่างนึงที่คนที่นี่ก็เป็นห่วงเราสองคนอยู่ ให้กำลังใจเราสองคน แล้วก็รักเราสองคน ก็เอาเป็นว่าขอเวลาผมคิดนิดนึงนะครับแล้วจะมาบอกครับ

แต่เรื่องนึงที่ต้องขอคือ ผมกับเอคงไม่เปิดเผยตัวเองมากไปกว่านี้นะครับและคงมีอีกหลายเรื่องที่เราจะต้องเปลี่ยนไปให้ผิดจากความเป็นจริงบ้างครับหวังว่าคงจะเข้าใจผมกับเอนะครับ แล้วก็ขอบคุณมากๆ สำหรับกำลังใจนะครับ


ก็คงต้องเป็นตามที่ป่านว่านะครับ แต่ผมก็ว่ามันก็คงไม่ว่าอะไร แต่คงต้องให้เวลามันตัดสินใจหน่อย

ส่วนเรื่องของผมในมุมมองของมัน ถ้ามันคิดออกว่าจะเล่ายังไง มันคงมานะครับ (ใครบอก ก็ป่านบอกว่าขอคิดก่อนไง เออ่ะ อย่ามามัดมือชกป่านนะ เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก….. มันดุครับ ….. แล้วไปฟ้องอีกทำไมเนี่ย ไอ้เอบ้า ….)

คงต้องพอไว้แค่นี้ก่อนละครับ ที่พิมพ์อยู่เนี่ย ก็โดนมันทุบไป หยิกไป ถองไป จนน่วมไปทั้งตัวแล้วครับ หยุดงานไปสองวัน อ่านจนจบเรื่องไปวันกว่าๆ กับง้อให้มันหายงอนที่เอาเรื่องไปเล่าอีกเกือบๆ วัน แล้วก็คงต้องไปง้อมันต่ออีกครับ  (โอ้ยยย มันทุบผมอีกแล้ว)

ขอบคุณทุกคนมากๆ นะครับ ถ้ายังไง ผมจะมาเล่าเรื่องของเราอีกครับ แต่คงต้องหลังปีใหม่ล่ะครับ แล้วก็คงรบกวนให้คุณนายมันโพสให้เหมือนเคยครับ (กระทู้นี้จะจบไปก่อน หรือจะเอาไว้แบบนี้ ยังไงก็ขอความเห็นด้วยนะครับ)

เอกับป่านครับ

[panpan]

ดีใจอย่างแรง

[Namehoto]

โพสเอง แต่เพิ่งอ่านจบ

ยินดีเป็น บ.ก. ให้ตลอดเลยนะคะ กับคู่นี้ มีส่งมาเมื่อไหร่ โพสให้ทันทีค่ะ (รอเรื่องป่านเขียนถึงเออยู่น๊า)

[สาวตัวกลม]