หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[HydrA]

เจ้าคุโระแยกออกรึป่าวค่ะระหว่าง
พี่เอกับพี่ป่านอ่ะค่ะ
แบบพี่ป่านจะตามใจมากกว่าเลยอ้อน
พี่ป่านมากกว่าไรแบบเนี้ยะค่ะ

[EDICIUS]

>>> คุโระ หน้าแนวมาก ฮ่าๆๆ มองแว่บแรกนึกว่าแมวมาเฟีย เข้มมาเลย

[knight_king]

อิจฉาแมว  บาปมั๊ย

[yunjaelover]

อันนี้ เค้าบอกว่าสัตว์เลี้ยงเนี่ย เวลาเลี้ยงไป นิสัยจะคล้ายเจ้าของ

ส่วนเจ้าคุโระเนี่ย ไม่รู้นิสัยเหมือนใครน่ะ ถ้าให้ทายต้องคล้ายคุณป่านแน่ๆเลย

เห็นหน้าตาคุโระ แล้วเนี่ยหล่อดีนะค่ะ เข้มเชียว..เสียดายเป็นหมันไปซะแล้ว อิอิ

...............  ..........

[Millet]

กรี๊ดดด
ทำไมคุโระมองเค้าแบบนั้น

เค้าแค่ไม่ชอบแมวว

หง่าวววว!!!

[Lala]

^

จิ้ม


ตอนนี้ ไม่มีคอมเม้นต์

นอกจาก

ขอบคุณนะคะ

^___________________^

[cartoons]

  น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ได้อีก อิอิ

[Guddafy]

คุโร๊ะ หน้าตา กวนดีอ่ะ

 

ท่าจะเหมือนพี่ป่านนะเนี่ย 5555555

[ï_Kiss_U♥]

น้องเหมียว น่ารักอ่ะพี่เอ

[GajonG]

 

 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

คุโระน่ารัก อิๆ

[menano]

 

และแล้วก็เป็นอย่างที่คิด

เลี้ยงเองจริงๆ  ด้วย

แต่ว่าพอเห็นคุโระแล้วเนี่ย  ขอได้ป่ะ

เค้าชอบแมวววววววววววววววววววววววววววววววว

   อยากได้แมวอ่ะ

[akaipee]

  :impress3:น่ารักจริงๆๆเลย

[dahlia]

คุโระ นี่ถ้าเป็น คน คงจะหล่อ เท่ห์แบบโหดๆ หน้าตาแบบขรึมมาก

[karenoo]

น่ารักจังเลยคะ....

ทั้งแมว แล้วก็คนเลี้ยงทั้งสองคนเลย

[both^^]

ขำตอนมันรอตะปบขาอ่ะ

กร๊ากกกกกกกกกกกกกก

แมวเหวอ

[sooyuu]

คุโระ หน้าโฉดดด มากเลยนะคร๊าบบบบ
อิอิ

[nana]

คุโระเป็นหนุ่มแล้ว

[SunLoveMoon]

พี่เอ
คุโระมีคนเลี้ยงส่วนตัวหรือยัง
บางครั้ง พี่เอ กับ ป่าน อาจต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง
ส่งคุโระมา เด่วดูแลให้อย่างดี
(ขอล้างสมองคุโระ และฝัง ชิบ และ กล้องติดปลอกคอคุโระ ก่อนส่งคืน  )

[Namehoto]

ตอนต่อค่ะ

*******************

สวัสดีครับ วันนี้วันหยุดใครหยุดบ้าง ผมหยุดแต่ไอ้ป่านไม่หยุด มันบ่นๆ ว่าเสียเปรียบ แต่ก็ต้องไปทำงาน ผมเลยยึดคอนโดคนเดียวครับ แต่ก็ว่าเดี๋ยวบ่ายๆ จะออกไปฟิตเนส กับไปซื้อของมาไว้ที่คอนโดแหล่ะครับ

หลังจากเล่าเรื่องไอ้ตัวแสบคุโระไปแล้ว มาเข้าเรื่องเรากันต่อดีกว่าครับ


****************************


ปกติแล้วช่วงใกล้ๆ ปีใหม่ ผมกับป่านจะหาเวลาไปเที่ยวกัน เหมือนเป็นการฉลองกันกลายๆ เพราะว่า ผมขอมันแต่งงานหนแรกก็วันคริสต์มาสใช่ไหมครับ (แต่ตอนนั้นมันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยซะทีเดียว) แต่ผมก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาพิเศษๆ อีกวันนึงน่ะแหล่ะครับ

มีอยู่ปีนึง ผมวางแผนจะไปเที่ยวกันเหมือนเคยแหล่ะครับ แต่ปรากฏว่าปีนั้นป่านมันดันยุ่งๆ ช่วงปลายปีพอดี เราเลยไม่ได้ไปไหน ยกแผนไปไว้หลังปีใหม่แทน แล้วกะว่าจะเที่ยวใกล้ๆ แค่วันเดียวอะไรกันแทน

แต่ปรากฏว่า ปีนั้นเกิดเรื่องใหญ่เสียก่อนครับ



สึนามิ




จะบอกว่าเป็นเพราะไอ้ป่านติดงานนี่แหล่ะครับ ผมถึงไม่ได้ไปเที่ยวกัน ไม่งั้นดีไม่ดี เราอาจจะไม่ได้อยู่ถึงวันนี้ก็ได้


วันนั้นพอรู้ข่าวก็ตกใจเลยครับ โทรเช็คเพื่อนกันให้วุ่นทั้งมันทั้งผม ว่ามีใครลงไปเที่ยวช่วงนั้นหรือเปล่า ก็ปรากฏว่าปลอดภัยไม่มีใครไปพอดี เลยสบายใจหน่อย เห็นข่าวแล้วใจหายนะครับ คนสูญหาย ซากปรักหักพัง

เพื่อนผมหลายคนที่เป็นหมอ มันก็ทำทีมลงพื้นที่ไปทันที หลายคนก็ลงไปเป็นอาสาสมัคร ผมเองตอนแรกก็ว่าจะลงไปนะครับ แต่ติดที่ไอ้ป่านมันกลัวผี ทำไงก็ไม่ยอม  ผมจะลงไปคนเดียว ก็ไม่ยอมอีก มันบอกว่าเดี๋ยวผมหายไปจะทำยังไง เราเลยไปช่วยงานเป็นอาสาสมัครที่สภากาชาดกันแทนครับ

ทางบริษัทไอ้ป่านก็บริจาคทั้งเงินทั้งของ ส่วนตัวผมกับมันช่วงวันที่ว่างๆ ก็ไปช่วยทั้งบริจาคเลือด และไปขนของคัดแยกของที่รับบริจาคมาน่ะครับ

เพราะต้องแยกเป็นส่วนๆ อย่างคนที่ไปช่วยงานเนี่ย เสื้อผ้าที่บริจาคเขาจะใส่รวมๆ มาในกล่องใช่ไหมครับ ก็ต้องไปแยก เสื้อ กางเกง กระโปรง เสื้อเด็ก เสื้อผู้ใหญ่ โน่นนี่ แล้วก็พวกของต่างๆ ที่มาเป็นกล่องบ้าง เป็นชิ้นๆ บ้าง ก็ต้องมารวมประเภทแต่ละอย่างไป

แล้วก็ไปช่วยกันขนขึ้นรถบรรทุกใหญ่ที่จะนำลงพื้นที่อีกครับ  วิธีส่งที่เร็วๆ ก็คือ ยืนต่อกัน แล้วส่งของเป็นทอดๆ ส่วนผู้ชายเนี่ย ที่ต้องไปแบกไปขนกันมากๆ คือ ผ้าใบ กับ ผ้าดิบครับ ที่รับบริจาคกันเป็นม้วนๆ เลยทีเดียว เป็นของที่จำเป็นมากในตอนนั้น

เอาไปทำอะไรน่ะเหรอ ใช่ครับ ห่อศพ

แรกๆ ใช้แต่ผ้าดิบครับ เพราะสะดวก แต่หลังๆ ต้องใช้ผ้าใบ หรือถุงผ้าใบแบบมีซิปด้วยเพราะศพที่พบในช่วงหลังๆ เริ่มอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดู ไหนจะกลิ่นอีก

ปีใหม่ปีนั้นเราไม่ได้ไปไหนกันเลยครับ นอกจากอยู่ที่สภากาชาดไทย ขนของแบกของตลอดเลยครับ แล้วก็ดูข่าว ไอ้เพื่อนๆ ผมที่ไปลงพื้นที่ กลับขึ้นมาผลัดเวรกัน ก็มาเล่าให้ฟังว่ามันระเนระนาดไปกันหมดเลยครับ ไปที่ไหนก๋มีแต่ศพ ศพ ศพ คนหายไปอีกไม่รู้เท่าไร ชาวบ้านไม่มีที่อยู่กันเป็นไม่รู้เท่าไร

ภัยธรรมชาตินี่น่ากลัวนะครับ ผมรู้สึกเหมือนว่า โลกกำลังจะเรียกคืนจากมนุษย์น่ะครับ ภัยอะไรที่ไม่เคยเกิด ก็เกิด

ไอ้พวกสาวๆ ก็ไปที่สภากาชาดเหมือนกันครับ จะมีก็แต่ไอ้แก้ว ที่มันฟิตลงพื้นที่ไปเลย มันพอจะมีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์และภาษาอยู่ ก็เลยไปช่วยเรื่องศูนย์ข้อมูลอะไรที่นั่น

ที่เหลืออีกสี่คนก็มาช่วยกันขนของแยกของ ส่วนมากเขาจะให้สาวๆ แยกพวกเสื้อผ้านี่แหล่ะครับ อืมอีกอย่างที่น้องมันมาเล่าให้ผมฟังคือ ของบริจาคเนี่ย เวลาจะบริจาคนะครับ ผมอยากให้คนที่จะบริจาคคัดเลือกของสักนิดนึงก่อนจะเอาไปให้ บางที เสื้อขาด หรือเก่าจนขึ้นราอะไรแบบนี้ ตอนนั้นเนี่ย รับมาก็ต้องคัดทิ้งครับ

แล้วช่วงนั้นของบริจาคที่ต้องการมากๆ ก็เป็นพวก น้ำดื่ม ผ้าอนามัย อาหารแห้ง ของใช้ในชีวิตประจำวัน เหมือนเราให้เขาเอาไปประทังชีวิตให้ได้ก่อน ยิ่งน้ำดื่ม น้ำสะอาดเนี่ย รับบริจาคกันเป็นลังๆ บางที่เอามาเป็นคันรถเลยครับ เพราะระบบน้ำที่นั่นเสียหายหมด ในช่วงแรกๆ มีปนเปื้อน ท่อพัง สารพัดล่ะครับ ผมน่ะยกลังน้ำดื่มสารพัดยี่ห้อจนกล้ามขึ้นเลยล่ะ

บางบริษัทน้ำดื่มก็เอารถบรรทุกน้ำลงพื้นที่กันเป็นคันรถเลยครับ เป็นคาราวานเลยทีเดียว

แล้วใครบอกว่าผ้าอนามัยเบาครับ ใครลองไปยกลังผ้าอนามัยดูสิครับ หนักเอาเรื่องนะนั่น ฮ่าๆๆ ไอ้ป่านมันก็ยกไป แล้วมันก็ถามผม

ทำไมมันต้องมีหลายแบบด้วยล่ะเอ

ผมล่ะเกาหัวเลยครับ มันใช่เวลาจะมาสงสัยไหมเนี่ย แล้วมันมาถามผม ผมจะไปตอบได้ไหม เคยใช้กะเขาที่ไหนล่ะ ผมเลยไม่รู้จะตอบยังไง บอกให้มันไปถามพวกสาวๆ เอาเอง

แต่ช่วงนั้นเนี่ย บอกได้เลยนะครับว่าซึ้งน้ำใจคนไทยด้วยกันมากๆ คือของบริจาคเนี่ยมาไม่ขาดสายเลย แล้วผมดูข่าวนะครับ หมอพรทิพย์เอย หรือเจ้าหน้าที่คนไหน ให้สัมภาษณ์บอกว่าอะไรขาด หรือกำลังต้องการ วันรุ่งขึ้นมาเลยครับ อย่างตอนคุณหมอบอกว่า หน้ากากให้เจ้าหน้าที่ กับผ้าดิบรองศพขาด วันรุ่งขึ้นรถมาส่งกันเลยทีเดียว

บางคนก็มาแบบรายย่อย หิ้วถุง หอบลังกันมาหน้าสภากาชาด ก็จะมีเจ้าหน้าที่ไปรับ บางรายไม่ได้เอาของมาบริจาค แต่ทำข้าวกล่องมาแจกให้พวกอาสาสมัคร บางเจ้าเหมาก๋วยเตี๋ยวมาเลี้ยงกันเลยทีเดียว

และที่ผมได้มีโอกาสมงคลในชีวิตก็คือ ทุกวัน สมเด็จพระเทพฯ ท่านจะเสด็จมาที่สภากาชาดครับ ได้เข้าเฝ้ารับและส่งเสด็จเกือบทุกวัน (ก็เฝ้ากันตรงด้านล่างตอนท่านเสด็จมาแหล่ะครับ ทั้งเสื้อมอมๆ ที่ไปยกของแบกลังกันมาน่ะแหล่ะครับ)

แล้วก็มีอยู่วันนึง มีเจ้าหน้าที่จากในวังเดินถือตะกร้าใส่ขนมถุงเล็กๆ มาเต็มเลยครับ มาแจกพวกอาสาสมัคร เป็นขนมพวก ถั่วตัด งาตัด ที่เป็นห่อเล็กๆ มาแจกครับ แล้วก็บอกว่า สมเด็จพระเทพฯ ท่านพระราชทานแจกพวกอาสาสมัครที่มาช่วยงานครับ

ก็ได้มาคนละห่อ (แล้วผมก็เอามาเก็บไว้ที่หิ้งพระที่คอนโดครับ เก็บไว้นานจนลืมแหล่ะครับ คือเป็นปีน่ะนะ จนมาตอนที่จะทำความสะอาดหิ้งพระเสียที ก็ไปรื้อลงมา ปรากฏโดนมดเจาะไปจนเกือบหมดห่อ เสียดายมากๆ)

บอกตรงๆ ว่าเป็นปีที่เหนื่อยมากๆ นะครับ ไม่ได้เที่ยวเลย ไม่มีกะใจจะเที่ยวด้วย แล้วก็เป็นที่บ้านเมืองเราไม่ได้ฉลองปีใหม่ แต่เราร่วมแรงร่วมใจให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัยกันครับ

เพื่อนๆ ผมที่ไปลงพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นอาสาหรือพวกหมอ ตอนมันกลับมา ก็มาเล่าให้ฟังว่าน่าสงสารมาก ยิ่งพวกนักท่องเที่ยวที่มาด้วยกันแล้วคนนึงรอด อีกคนหายไป หรือครอบครัวไหนที่เหลือแค่คนเดียว ที่เหลือตายเนี่ย ยิ่งตอนรอว่าคนที่เรารักจะยังอยู่หรือตาย มันทรมานนะครับ แล้วไหนพอจะมีข่าว เกิดแบบเหมือนต้องสงสัยว่าตาย ก็ต้องไปตามดูศพอีก

แล้วสภาพมันก็ไม่ได้น่าดูอะไรเลย แต่ก็ต้องไปเพื่อไปยืนยันว่าเป็นคนรัก คนรู้จัก หรือคนในครอบครัว เพื่อพาเขากลับบ้าน

บางคน เฝ้ารอ รอแล้วรอเล่าแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่ศพ หรือของสักชิ้น

ผมก็ยังคิดนะครับ ถ้าผมกับป่านไป แล้วเจอเหตุการณ์แบบนั้นแล้วเราหากันไม่เจอ ผมคงทนไม่ได้เหมือนกัน

แล้วอีกเรื่องที่เพื่อนก็มาเล่าให้ฟังคือ เรื่องลึกลับต่างๆ ครับ ด้วยความที่ว่ามีคนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก แบบ มากๆ (เรื่องนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน) คนเลยเห็นอะไรแปลกๆ ได้ยินอะไรแปลกๆ อยู่บ่อยมาก

ไหนจะกลิ่น ที่ไม่ว่าที่ไหน มันมีกลิ่นเน่า กลิ่นศพ ลอยปะปนในอากาศ มากบ้างน้อยบ้าง คือสูดกลิ่นกันจนชินครับ และยิ่งใครที่ไปช่วยตรงพวกทีมหมอพิสูจน์ศพเพื่อระบุตัวบุคคลเนี่ย มันบอกว่า หลอนจนชิน


ได้ยินเสียงคนเรียก คนตะโกนหากันจากทะเลบ้าง หรือเห็นเงาเดินวนเวียนไปตามที่ๆ เขาวางศพเรียงๆ ไว้บ้าง อะไรแบบนี้ล่ะครับ

ไอ้ป่านเนี่ย มันไม่ยอมฟังเรื่องพวกนี้เลยนะครับ มันบอกว่าขนาดไม่ได้ลงไปยังน่ากลัวขนาดนี้ ถ้าผมลากมันลงไป มันคงทำอะไรไม่ได้แน่ๆ

หลังจากเหตุการณ์สึนามิครั้งนั้นผ่านไปนะครับ มันก็ต้องใช้เวลาในการฟื้นฝูพื้นที่ แต่ตอนนี้คนก็เริ่มกลับไปเที่ยวกันมากขึ้นแล้ว

แต่ไอ้ป่านยังไม่ยอมไปแถวภูเก็ต พังงา กระบี่ อะไรที่เป็นที่เกิดเหตุในตอนนั้นเลยครับ มันบอกว่า รอหลายๆ ปีกว่านี้ก่อน ให้พวกวิญญาณที่ยังติดอยู่ที่นั่นไปผุดไปเกิดให้หมดก่อนมันค่อยไปเที่ยว

ดูมันคิดซิครับ จะขำก็ขำมันนะเนี่ย

แฟนใครไม่รู้ กลัวผีเข้าขั้นเลยจริงๆ


นี่ก็หลายปีแล้ว ผมว่าไว้จะชวนมันไปเที่ยวแถวนั้นอีก ไม่รู้มันจะยอมไปหรือยังนะครับ


*******************************

หมดแค่นี้ค่ะ ป่านนี้คงออกไปฟิตเนสแล้วล่ะมั้งคะ

[mist]

 

[nana]

 o22น่ากลัวจัง

[ranny]

ป่าน น่ารัก เนอะ

มีมุมน่ารักๆ บางทีก็เป็นเจ้าหนูจำไม (เหมือนใครบางคนที่เราชื่นชอบ 1*9 คงพอเดาออกว่าเป็นใครนะ..อิอิ)

บางทีก็ดูเอ๋อๆ เบอการ์มอท  (ต้องได้รับการจูนบ้างอะไรบ้าง)

แต่รวมๆ น่ารักอ่ะ  ชอบๆ (บางทีอ่านแล้ว เห็นหน้าบางคนลอยขึ้นมาเลย)

พูดแล้วคิดถึง   

+1 ให้คะแนนความน่ารักของป่าน 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[The Lover]

พี่ป่านน่ารักจังเลย

[cartoons]

  อ่านแล้วนึกถึงตอนนั้นอ่ะ น่ากลัวมากมาย

[knight_king]

^
^
^
จิ้มคุณนาย วันหยุด

ขอบคุณพี่เอ กับคุณนายค่า

น่าสงสารอ่า


เฮ้ยยยย โพสต์ที่ 191  นี่นา กรี๊ดดดดดดดดดดด 

[white coat]

เออ

อ่านแร้ว น่าสงสาร น้อ

 

[yunjaelover]

แล้วตอนนี้นะมีแบบ ที่คุณป่านกลัว อยู่อีกเปล่าอ่ะ

เคยได้ยินเหมือนกัน บางคนคุยอยู่ตั้งนานยังคิดว่าเป็นคน ไปๆ มาๆ ไม่ใช่

แต่คนแถวนั้นเค้าก็ชินแล้วอ่ะ

ส่วนตัวแล้วไม่กลัว แต่ไม่อยากเจออ่ะ อิอิ

------------------ --------------

[GajonG]