หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[โมชิ]

อ่านมาถึงตรงคำถามของแม่แล้ว...ตัวมันช้าวูบเลยคับ...ใจหล่นหายไปไหนแล้วก้อไม่รู้คับชั่วโมงนั้น ช่ายป่าวคุณเอคุณป่าน..ถึงจะเตรียมใจเอาไว้แล้วก้อตามที...


***คงผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแล้ว..ช่ายม่ะ..***


ส่งกำลังใจให้คับ


poom_โอ๋

^

^

^

เบาๆๆๆๆ........


ใจหล่นหายเลยหรอ...

พอผมได้ยินคำที่แม่ถาม....ใจมันลุ้นระทึกเลยครับ...


ทั้งพี่เอและพี่ป่าน...สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ...

[bixzz]

  คุณเออ่ะ...มาตัดตอนไคลแม็กซ์พอดีเลย 
เราก็พลอยลุ้นใจหายใจคว่ำไปด้วย

อย่าลืมมาต่อตอนเย็นนะครับ
และหวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ เอาใจช่วยครับ

[NumPing]

โอ้ว  พี่เอพี่ป่าน

น้องจะเป็นลม

คืนนี้มาต่อให้จบเลยนะคะพี่เอ ไม่งั้นน้องแย่แน่

 

[boboaje]

  ไม่มีรอบกลางวันเหรอ  . . .. . . . ลุ้นอ่า  . . . .. . .

[sakura]

 อ๋อย ลุ้นๆๆๆ
            อยากรู้ๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆนะ

[dahlia]

เซนส์ของคนเป็นพ่อเป็นแม่นี่ ประมาทไม่ได้จริงๆๆ   

[LIZZ]

แสดงว่าคุณพ่อดูออกอยู่แล้วแต่อยู่ๆพูดขึ้นมาแบบนี้ ถ้าเป็นตัวเองคงไปต่อไม่เป็น....

แต่ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง รอต่อฮ้าบบบบบ 

[nam-nueng]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดหนังค้าง แผ่นสะดุด


ลุ้นไปด้วยนะ อยากให้พ่อแม่ยอมรับ 

[CuteBear]

โฮกกกกกกกกกกกกก

พี่เออออออออออ

เค้าเครียดดดดดดดดดดดดดดด

 

[yee]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอย่าแรง

[mma419109]

     คุณพ่อเล่นเอาอึ้งไปเลย คงรอให้บอกนานแล้วสิ ปกติคุณแม่น่าจะรู้สึกก่อนกลายเป็นคุณพ่อไปเสียนี่

เหลือแต่คุณแม่จะว่ายังไง คอยลุ้นค่ะ

[ammpy]

อ่านเรื่องของคุณเอ กับ คุณป่านมาได้ เกือบ อาทิตย์แล้วคะ ยิ้มมาตลอดน่ารัก จังเลยทั้ง สองคนคะ ทั้ง ความเอาใจใส่ของคุณเอที่มีต่อ คุณ ป่าน และความน่ารัก ของคุณป่านที่แสดงออกกับคุณเอ น่ารัก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก    แต่ทำไมมาปล่อยให้ค้างอย่างงี้

[zene]

แทบกรี๊ดแน่ะพี่...ตัดจบกันแบบนี้

อ่านๆอยุ่เลย dead air ไปด้วยเลย
หยุดหายใจไปซะงั้น....

ก็มานนนลุ้นอ่ะ...

[NTCM]

เอ่อ....ลุ้นค่ะ

เอาใจช่วยพี่เอ พี่ป่าน ค่ะ

[patee]

ท่าทางคุณพ่อจะเข้าใจอะไรแล้ว

เหลือแต่คุณแม่เท่านั้นที่ยังข้องใจอยู่

เชื่อนะว่าท่านทั้งสองคงไม่ห้ามหรอก

เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

เป็นกำลังใจให้นะคราบอ่านแล้วนั่งลุ้นตัวสั่นเลยอะ

แบบว่าไม่ไหวแล้ว แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ

[both^^]

เออจริงพี่
-เห็นด้วย-
ลูกทำผิดไรมา
มองแว้บเดียวรู้เลย
จากแม่ลูก1
ก๊ากกกกกกกกกก
v
v
v
v

เซนส์ของคนเป็นพ่อเป็นแม่นี่ ประมาทไม่ได้จริงๆๆ  

[hula-hoob]

อ่านแล้วลุ้นมากกกกกกกกกกกกกกก
จะเป็นลมแทน   เฮ้อออออออออออออ  ~~

[The Lover]

อ่านแล้วใจหวิวๆๆๆๆ เหมือนนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยเลยอะ


ลุ้นว่าทุกอย่างมันจะ Happy
 

เครียดครับ เครียดๆๆๆๆๆๆๆๆ



 

[yunjaelover]

สงสัยคุณพ่อคุณแม่ ของคุณเอ จะรู้ถึงความสัมพันธ์ แล้วมั้งถึงได้พูดแบบนี้
แต่คิดว่าทั้งคู่ เค้าคงยอมรับได้แหละ แต่รอคุณเอ มาบอกเองมั้ง แต่เห็นไม่บอกซักที
เลยต้องพูดให้รู้สึกบ้างอ่ะ เพราะดูท่าทางไม่ได้คาดคั้นอะไรมาก ขอให้ตอนพรุ่งนี้เป็นข่าวดีนะค่ะ

................ ..............

[snow_queen]

มาลุ้นด้วยคนค่ะ

คิดว่าพ่อกับแม่น่าจะรู้ตั้งนานแล้วล่ะ อยู่ที่ท่านจะพูดหรือไม่พูด

ที่พูดขึ้นมาน่าจะเพราะอยากให้ทั้งสองคนวางตัวสบายขึ้น

ก็ดีนะคะ ไม่ต้องปิดๆบังๆต่อไป

ว่าแต่..ยอมบอกความจริงหรือเปล่าหนอ

[moonlight]

อ่านไปลุ้นไป หัวใจจะวาย เหอะๆ

แต่ก้อยังดีที่เป็นพ่อ แม่ พี่เอถาม

ถ้าเป็นแม่พี่ป่านถามนี้ ไม่อยากจะคิด

เป็นกำลังใจให้พี่เอพี่ป่านค่ะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

    ------>   

[MeepadA]

มารอลุ้น ได้แต่หวังว่าทุกอย่างคงราบรื่น

ไม่น่าแปลกหรอกที่ท่านจะสงสัย  เพราะว่าพี่เอก้ออายุมากแล้ว แถมยังไม่มีแม้แต่วี่แววว่าจะพาแฟนเข้าบ้านเนี่ย

ก้อเลยเป็นที่น่าสงสัยอะน่ะ  ไหนๆตอนนี้ก้อได้หลานสมใจแล้วคงอยากให้พี่เอเคลียร์ๆเรื่องนี้สักทีมั้ง 

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ   

[Otaku]

ลุ้นด้วยคน  แต่แม่พี่เอคงเข้าใจแล้วนะ ไม่งั้นจะคบกันมานานขนาดนี้หรอ

แต่ไงก็เป็นกำลังใจให้พี่เอกับพี่ป่านนะ

[EDICIUS]

>>> ลุ้น... มาก... มาก... มาก....


อ่านแบบหายใจขัดๆ หยั่งกะอ่านเรื่องสืบสวนตอนกำลังจะคลี่ปม



แต่เชื่อว่าพี่เอกับพี่ป่านผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้ด้วยดี ^_____^



+ คุณพ่อมองทะลุปรุโปร่งไปก่อนแล้ว   คุณพ่อเหมือนจะเข้าใจด้วย 


.

[jaaeyboy]

มาปูเสื่อนั่งรอลุ้นด้วยคนค่า

แอบหวั่นแทน พี่เอกะพี่ป่าน 

แต่ดูจากท่าทางพ่อแม่ของพี่เอแล้ว  คิดว่าคงเข้าใจแน่ๆเลย

[ï_Kiss_U♥]

สงสารพี่ป่าน
ตอนน้นคงทำไรไม่ถูก แน่ๆเลย
เป็นกำลังใจให้นะ
ทั้ง2คนเลย

[Namehoto]

มาแล้วค่ะ มาแล้ว

***************************

ขอโทษที่ทำให้ค้างนะครับ ผมก็ต้องเรียบเรียงเรื่องเล่าเยอะเหมือนกัน แล้วเมื่อเช้าก็พอดีมีงานเข้ามาด้วยน่ะครับ ไงก็ต่อกันเลยนะครับ


***************************





"เอ ลูกกับป่าน เป็นมากกว่าเพื่อนกันใช่ไหม"


คำถามของแม่ผม ที่พูดออกมาทำให้ผมนั่งอึ้งไปครับ คือก็คิดมาตลอดนะครับว่าถ้าเกิดวันนึงพ่อกับแม่ผมถามเรื่องผมกับไอ้ป่าน ก็คงจะบอกเขา แต่พอมาถึงเวลาจริงๆ มันก็พูดไม่ออกครับ

พ่อผมพูดต่อมาว่า

ตอบมาตามจริงน่ะแหล่ะ

คือพ่อผมจะเป็นคนหน้านิ่งๆ ไอ้ป่านบอกว่าผมน่ะเหมือนพ่อ คือถ้าหน้านิ่งๆ จะดูดุมาก แล้วตอนนั้นผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าพ่อผมคิดยังไง เพราะหน้านิ่งๆ ดุๆ ของเขาน่ะแหล่ะครับ

แต่ในเมื่อเวลามาถึง ผมก็ต้องบอกไปตรงๆ ล่ะครับ


ใช่ครับ

นี่เราสองคนคบกันยังไง บอกแม่มาชัดๆ สิ  แม่ผมถามมาอีก

ผมกับป่าน  เป็นแฟนกันครับ

ผมตัดสินใจบอกไปตามตรง

แม่ผมดูจะอึ้งๆ ไป พ่อผมเป็นคนถามคำถามต่อมาครับ

คบกันมานานเท่าไรแล้ว

ปีนี้ก็ สิบสามปีแล้วครับ

นี่เราสองคนคบกันมานานขนาดนี้นี่ไม่คิดจะบอกพ่อกับแม่เลยเหรอ แม่ผมเริ่มโวยแล้วครับ

แม่ครับ เอขอโทษ ที่ไม่ได้บอก แต่เอก็ยอมรับครับว่าเอก็กลัวเหมือนกัน ว่าพ่อกับแม่จะรับเรื่องที่เอคบกับป่านไม่ได้

แล้วนี่ใครรู้เรื่องเราสองคนบ้าง แม่ผมถามอีก

ก็มีบี แล้วก็เพื่อนๆ ไม่กี่คน แล้วก็คุณยายของป่านครับ

คุณยายป่านก็รู้หรือ  แม่ผมหันไปถามไอ้ป่าน

ครับ  มันเสียงสั่น

คุณยายรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคุณยายไม่ว่าอะไรบ้างเลยหรือป่าน  แม่ผมถามป่านอีก

รู้นานแล้วครับ คุณยายไม่ได้ว่าอะไร คุณยายบอกแต่ว่าให้ระวัง แล้วก็ดูแลกันดีๆ ไอ้ป่านมันเสียงสั่นมากเลยครับตอนนี้ ผมชำเลืองๆ ไปมองมัน เห็นมันตาแดง น้ำตาคลอจะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว

แม่ครับ ผมขัดขึ้น

เราน่ะเงียบๆ ไปก่อน แม่จะถามป่าน ยังไม่ถึงเวลาที่ถามเรา ก็ไม่ต้องพูด  แม่ผมหันมาแว๊ดผมอีก  ไอ้บีตอนนั้นนั่งเงียบกริบเลยครับ อีริคก็กริบแบบงงๆ ไปด้วยอีกคน

ป่าน แม่ถามจริงๆ เถอะ ป่านคิดยังไง ถึงคบกับลูกชายแม่น่ะ แล้วคุณแม่ของป่านไม่ว่าอะไรเหรอ แล้วป่านไม่กลัวใครจะรู้หรือไง หือ

เอ่อ ผมก็ไม่รู้จะอธิบายให้คุณแม่ฟังยังไงน่ะครับ แต่ที่รู้คือ เอเค้าก็เป็นคนดี เค้าดูแลผมทุกอย่าง ส่วนเรื่องใครจะรู้ไหม ก็กลัวเหมือนกันครับ ยิ่งแม่ผมคงรู้ไม่ได้ เพราะแม่คงไม่เข้าใจ ก็ยังดีที่มีคุณยายที่เข้าใจว่าผมกับเอคบกันจริงจัง  มันพูดไปก็น้ำตาคลอไปครับ


นั่นสินะ คบกันมาได้นานขนาดนี้ จะว่ายังไงล่ะพ่อ  แม่ผมหันไปหาพ่อผมครับ

เอ พ่อผมเรียกผม

ครับพ่อ

บอกมาตรงๆ สิว่า ที่คบกับป่านเขามาเนี่ย เราน่ะจริงจัง ไม่ใช่แค่อยากลองแล้วเลยตามเลยกันไป

ครับ เราคบกันจริงๆ ครับพ่อ ผมรักป่าน แล้วป่านก็รักผมด้วย ถ้าแค่อยากลอง มันคงไม่นานขนาดนี้หรอกครับพ่อ

อืม ถ้าให้พ่อบอกตรงๆ ก็ตกใจนะ ใครจะไปคิดว่าลูกชายตัวแสบมันจะมาถอดเขี้ยวถอดเล็บกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้ แต่ดูจากที่ผ่านๆ มา เราสองคนก็ไม่เคยทำเรื่องเดือดร้อนหรือพากันไปเสียหายอะไร ส่วนไอ้เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เนี่ย มันก็จะไปบังคับจิตใจอะไรกันไม่ได้หรอก

ผมกับป่านนั่งเงียบ

ถ้าให้บอกตรงๆ พ่อก็สงสัยมานานแล้ว แต่ดูเราสองคนก็ไม่มีใครกระตุ้งกระติ้งอะไร ก็เลยคิดว่าคงไม่ใช่ ที่ไหนได้ แอบคบกันมาไม่บอกกันสักคำ เออ แต่ว่าจะไป พ่อก็คิดภาพเราสาวแตกไม่ออกว่ะ เอ พ่อผมพูดแล้วก็หัวเราะหึๆ

โธ่ พ่อครับ ไม่ต้องคิดเลยครับ ผมคิดยังขนลุกเองเลย  

พ่ออ่ะ พูดเป็นเล่นไปเรื่อย ก็ดูไม่เห็นใครอยากเป็นสาวเลยสักคน แม่ก็ไม่รู้จะว่าไงหรอกนะ แต่ก็คิดว่าพอจะเข้าใจหรอก ยังไงเรามันก็ลูก จะไปฝืนอะไรก็ไม่ได้ แต่ถามหน่อยเหอะ เราชอบผู้ชายมาตั้งแต่เมื่อไหร่หือ เอ

ป่านคนเดียวครับแม่ ผู้ชายคนอื่นผมก็ไม่เอา  ผมตอบไปตรงๆ

ป่านล่ะ คิดดีแล้วหรือลูก

ไอ้ป่านมันหันมามองหน้าผม ผมก็พยักหน้าให้มัน

คิดดีแล้วครับ แล้วก็คงไม่เปลี่ยนใจแล้ว

พ่อกับแม่ผมถอนหายใจคนละเฮือก ก่อนจะลุกจากโต๊ะกินข้าว (ที่จริงๆ ยังกินค้างกันอยู่เลยนะครับ แต่ตอนนั้นคงไม่มีใครกินต่อไหวแล้วล่ะ ส่วนไอ้บี มันก็อุบอิบๆ เล่าให้อีริคฟัง จนไอ้น้องเขยผมมันได้แต่ทำตาปริบๆ)

ป่านกับเอ ตามพ่อกับแม่มาหน่อย

ก็ได้แต่ลุกเดินตามไปล่ะครับ พ่อเขาก็ไปนั่งตรงห้องดูทีวี ที่ปกติจะเอาไว้นั่งเล่นนั่งคุยกึ่งๆ รับแขกกันไปด้วยถ้าแบบกันเองๆ น่ะครับ ส่วนแม่เดินหายขึ้นไปข้างบน

พอผมกับป่านเดินเข้าไป พ่อก็บอกให้นั่งรอก่อน ตอนนั้นผมก็ยังกังวลอยู่นะครับ แต่เท่าที่คุย พ่อกับแม่ผมก็ไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจอะไรเรื่องของเรา แต่จะยอมรับได้มากแค่ไหน ตอนนั้นผมยังไม่รู้เลยครับ

สักพักแม่ก็มาครับ ก็ดูตาแดงๆ ผมก็เสียใจนะ คือก็เข้าใจเขาแหล่ะครับ พอยอมรับจริงๆ เขาก็คงตกใจเหมือนกัน ผมกับป่านก็มองหน้ากัน แล้วก็เลยตัดสินใจลุกไปกราบพ่อกับแม่ครับ

เขาก็ตกใจเหมือนกัน ที่ผมลงไปกราบกับพื้น ไอ้ป่านก็ด้วย

พ่อครับ แม่ครับ ผมขอโทษถ้าทำให้ผิดหวังหรือเสียใจ  

ไอ้ป่านมันก็กราบอยู่ข้างๆ ผม

เราสองคนขอโทษครับ

ลุกขึ้นมานั่งกันได้แล้ว ทั้งสองคนน่ะแหล่ะ พ่อผมบอก แล้วก็พูดต่อซะยาวเลยครับพ่อผม

ถ้าสิ่งที่เราคิด เราเลือก เรามั่นใจแล้ว พ่อเคยผิดหวังในตัวเราเหรอ เอ พ่อเห็นเรามาตั้งแต่เด็ก เราเป็นคนยังไงพ่อก็รู้ดี ถึงจะดูเหมือนเด็กเกเรตามประสาวัยรุ่นไปบ้าง แต่เราก็ไม่เคยเหลวไหล เรื่องนี้ ถ้ามันทำให้เราเลือกได้แบบนี้ พ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ก็นั่นแหล่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่เขายอมรับกันทั่วไป เราจะทำอะไร จะไปไหนยังไง ก็ระมัดระวังตัวดีๆ พ่อเองน่ะไม่ห่วงหรอก ใครจะมารู้หรือไม่รู้อะไร แต่หน้าที่การงานเราสองคน ก็ระวังเพื่อๆ ไว้ก็แล้วกัน

ครับ

แต่สิบกว่าปีมา ไม่มีปัญหาอะไร ก็คงไม่ต้องบอกอะไรกันแล้วนะ ที่เหลือพ่อเขาแย่งแม่พูดไปหมดแล้ว แม่ผมพูดบ้าง แล้วก็เรียกป่านครับ

ป่านมานี่

ไอ้ป่านมันหันมามองหน้าผม ผมก็พยักหน้าให้มัน มันก็เลยไปนั่งพับเพียบแป่ะอยู่ข้างหน้าแม่กับพ่อผมครับ

ปรากฏว่าแม่ผมหยิบสร้อยออกมาเส้นนึงครับ กับจี้ตัวย่อนามสกุลของบ้านผม (ที่ตอนไอ้บีแต่งงาน แม่ก็ให้อีริคไปเส้นนึงครับ)

ป่านก้มหัวมาลูก

แล้วแม่ก็ใส่สร้อยให้ป่านครับ

ไอ้ป่านมันก็ตกใจนะครับ

แม่ครับ สร้อยนี่ มันจะดีเหรอครับ

แม่เตรียมไว้เพื่อเอมันพาแฟนมาไหว้ กะว่าจะให้รับขวัญ ตอนนี้ก็จะได้ให้คนที่สมควรจะได้ไปเสียที เอาเป็นว่า แม่กับพ่อจะถือว่าป่านเป็นลูกแม่กับลูกพ่ออีกคนนะลูกนะ

เท่านั้นแหล่ะครับ ไอ้ป่านร้องไห้เลย ผมเองก็น้ำตาไหลเลย คือมันก็คิดนะครับ ว่าพ่อกับแม่รู้ แล้วเขาจะว่ายังไง แล้วนี่นอกจากพวกท่านจะเข้าใจผมกับป่านแล้ว ก็ยังรับป่านมันเป็นลูกอีกคน มันก็ยิ่งกว่าดีใจอีกครับ

ไอ้ป่านร้องไห้ มันก้มลงไปกราบพ่อกับแม่ผมอีก แม่ผมก็ดึงมันมากอด ส่วนพ่อผมก็ลูบหัวมันเบาๆ ภาพที่เห็น ทำให้ผมที่มองอยู่ ก็น้ำตาไหลพรากตามล่ะครับ

มันไม่รู้จะบอกยังไงนะครับ กับสิ่งที่เราเห็น

การที่พ่อกับแม่ยอมรับเรา ยอมรับคนที่เรารัก ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูกจริงๆ ครับ

แล้วพ่อก็กวักมือให้ผมไปหา

ก็เลยไปนั่งอยู่ข้างไอ้ป่าน แล้วกราบพ่อกับแม่พร้อมกันอีกทีครับ  

มีอะไรต่อไปนี้ก็ดูแลกันดีๆ นะ เราเลือกแบบนี้ ปัญหามันคงมากกว่าคู่อื่นๆ มีอะไรก็ประคับประคองกันดีๆ ให้เหมือนที่ผ่านๆ มาล่ะ  พ่อผมอวยพรครับ

ฝากเอมันด้วยนะลูก ถ้ามันเกเร เหลวไหล จัดการมันได้เลย แม่ผมพูดกับไอ้ป่าน

ผมกับมันก็ได้แต่ขอบคุณครับๆ กันไปแบบนั้นแหล่ะครับ

แล้วพ่อกับแม่ผมก็เลยบอกว่า วันอาทิตย์จะแวะไปหาคุณยายป่านกัน อยากไปคุยตามประสาผู้ใหญ่ๆ เพราะจะว่าไป ผมก็ไปรักหลานคุณยายอยู่ตั้งนาน พ่อแม่ไม่รู้เรื่อง เลยไหนๆ ก็รู้แล้วก็จะไปหา ไปกราบคุณยายกันด้วย

ซึ่งวันอาทิตย์ผมก็ต้องพาพ่อกับแม่ไปล่ะครับ


ส่วนไอ้บี พอเห็นพ่อกับแม่เคลียร์เรื่องผมแล้ว มันก็ดีใจ (มันเองก็โดนแม่บ่นเรื่องช่วยกันปิดเรื่องผมไว้ดีนัก) แล้วมันก็เลยเล่าเมาท์แตกให้พ่อกับแม่ฟังหมดเลยครับ เรื่องงานแต่ง เรื่องโน่นนี่ ที่มันรู้เรื่อง ไอ้ป่านก็เขินเอาเขินเอา ผมก็เขินครับ แล้วก็กลัวพ่อกับแม่จะว่าด้วยว่า ทำอะไรไปขนาดนั้นได้ยังไง

แต่เขาก็ไม่ว่าอะไรครับ มีแต่พ่อบอกว่า ไม่คิดเลยว่าผมจะทำอะไรมากมายขนาดนี้ เพราะปกติผมก็ดูเรื่อยๆ ตอนมีสาวๆ ก็ลอยไปลอยมาไม่เห็นทุ่มเทขนาดนี้ พ่อก็เลยว่า

ไอ้เอมันคงรักของมันจริงๆ

คืนนั้นไอ้ป่านมันกลับบ้านครับ มันบอกว่าเขิน จริงๆ แม่กับพ่อผมก็บอกให้ค้างแต่มันบอก ไม่ไหว พ่อกับแม่เพิ่งรู้เรื่อง มันอาย ก็เลยนัดกันวันรุ่งขึ้นแทนว่าจะไปบ้านสวนกัน

พ่อผมให้รถคันใหญ่ออกเลย เพราะไปกันหมด พ่อ แม่ ผม ไอ้ป่าน บี อีริค แล้วก็ จีน่าด้วย ไอ้บีมันอยากไปเที่ยวบ้านสวน ส่วนป่านก็โทรไปบอกคุณยายไว้ล่วงหน้าแล้วครับ เห็นว่าคุณยายจะให้แม่บ้านเตรียมกับข้าวไว้รออีก

ไปถึงผมกับไอ้ป่านก็พาพ่อกับแม่ไปหาคุณยาย แล้วก็โดนไล่ให้ไปไกลๆ เพราะผู้ใหญ่จะคุยกัน ผมก็เลยต้องลงไปเดินเล่นกับป่าน ส่วนไอ้บี อีริคแล้วก็ลูกสาว ก็พากันไปเดินเที่ยวในสวนแล้ว

ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผู้ใหญ่คุยอะไรกัน ไอ้ป่านกับผมตอนเดินเล่นกัน ก็ไม่รู้จะพูดยังไง คือไอ้กังวลก็คงไม่เท่าไร เพราะยังไง พ่อกับแม่ผม ก็รับได้ คุณยายนี่ก็ไม่ต้องพูดถึง

ที่อยากรู้คือ แอบเผาอะไรผมกับป่านกันมากกว่า


พอเที่ยงๆ คุณยายก็ให้แม่บ้านมาตามไปกินข้าวเที่ยงกันครับ แม่กับพ่อผมก็คุยโน่นคุยนี่กับคุณยายตลอด แล้วจีน่าก็เป็นขวัญใจ ตายาย และคุณทวด ไปโดยปริยาย

พอบ่ายๆ ก็กลับกันครับ พ่อกับแม่ผมขอตัวกลับ แต่ก็บอกว่าไว้ว่างๆ จะมาเยี่ยมคุณยายบ่อยๆ เพราะคุณยายก็บอกพ่อกับแม่ไปว่าผมก็พาป่านมาอยู่เป็นเพื่อนคุณยายทุกทีที่พอจะมีเวลาเหมือนกัน

พ่อกับแม่ผมก็เลย ฝากผมกับคุณยาย ให้เป็นหลานอีกคน อย่าคิดเป็นอื่น มีอะไรอยากอาศัยไหว้วานให้บอกได้เลย ก็เหมือนๆ กับที่คุณยายฝากป่านไว้ให้เป็นลูกพ่อกับแม่ผมอีกคนล่ะครับ


วันนั้น ผมกับป่านลาคุณยายจากบ้านสวน มาส่งพ่อกับแม่ผม แล้วก็ บี อีริค แล้วก็จีน่า ที่บ้าน แล้วเราก็เลยกลับมาคอนโดกันครับ

นั่นก็เพิ่งเป็นเวลาที่เราได้อยู่กันตามลำพังหลังจากพ่อกับแม่ผมรู้เรื่อง

ตอนนั้นเราไม่รู้จะพูดอะไรครับ ผมขับรถกลับ ไอ้ป่านนั่งข้างๆ เราต่างคนต่างเงียบ ผมว่ามันก็คงคิดเหมือนๆ กับผม ก็คิดถึงคำพูดของพ่อกับแม่ ของคุณยาย

จนเรามาถึงคอนโด จนเราเข้าไปในห้องที่เหมือนบ้านของเรา

ผมก็ยังพูดอะไรไม่ออก จนป่านมันก้าวมากอดผมไว้

แล้วก็ร้องไห้ออกมาอีก

ผมก็ได้แต่กอดมัน ร้องไห้ไปกับมัน

เราไม่ได้เสียใจนะครับ มันเป็นน้ำตาของความดีใจมากกว่า ตอนนี้เรียกได้ว่า นอกจากแม่ป่าน ครอบครัวเราทั้งสองก็รับรู้และยอมรับแล้ว

ผมกอดมันไว้แน่น มันก็กอดผมแน่น

สิบสามปีที่ผ่านมา อย่างน้อยต่อไปนี้ เราก็เป็นที่ยอมรับของพ่อกับแม่ผมแล้ว

ผมไม่รู้ว่า ถ้าแม่ป่านรู้ เรื่องราวจะดีแบบนี้ไหม และไม่กล้าคิดด้วย แต่ก็ถ้าวันนึงเขาเกิดรู้หรือถามขึ้นมา ผมก็คงบอกไปตามความจริงแบบนี้ล่ะครับ

แต่ในวันนี้ ตอนนี้ แค่เท่านี้ ผมกับป่านก็มีความสุขมากๆ แล้วล่ะครับ

เรื่องราวของเราสองคน ต่อจากนี้ ผมสองคนก็จะดูแล จะช่วยกันประคับประคองกันไป แบบนี้ล่ะครับ

ขอบคุณที่เอาใจช่วยเรานะครับ

ป่านก็ฝากขอบคุณทุกคนด้วยครับ











พูดเหมือนจะจบเรื่อง ....... จบดีไหมครับ?














หรือไม่จบดี????






ก็ยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะแยะนี่นา .......อืมม........ เอาเป็นว่า ยังไม่จบก็แล้วกันนะครับ (แล้วจะถามทำไมเนี่ยผม ฮ่าๆๆๆ)










ยังไงก็ ขอบคุณทุกคนมากๆ ครับ


เอกับป่านครับ


************************************************


โอ่ยยย กว่าจะโพสตอนนี้ได้ ดีใจที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีจริงๆ

[MeepadA]

ซึ้งใจมากๆครับ  อ่านไปก้อน้ำตาคลอไป  เฮ้อ...ดีใจแทนจริงๆครับ 

ซึ้ดๆ (เสียงสูดน้ำมูกครับ น้ำตายังไม่ไหล  น้ำมูกดันไหลก่อน  อิอิ  )