บทส่งท้าย
กลิ่นดอกไม้หอมผะแผ่วล่องลอยตามสายลม ซุ้มดอกไม้สีชมพูอ่อนถูกประดับประดาจัดวางเรียงอย่างสวยงาม ชูช่อเบ่งบานออกดอกอวดความสวยงามเป็นที่ประทับใจของแขกเหรื่อที่มาในงาน เด็กชายรูปร่างสูงเพรียวสวมชุดทักซิโด้สีเทาถือกระเช้าดอกไม้แจกแขกเหรื่อในงาน ผมหยักศกสีดำสนิทรับกับดวงตากลมสีดำวาวอิ่มน้ำ ใบหน้าขาวผ่องยิ้มสดใสก่อนจะกระพุ่มมือไหว้แขกที่เข้ามาในงาน โต๊ะกินเลี้ยงถูกจัดขึ้นเรียบง่าย มีแม่ครัวประจำจากภัตราคาร และพนักงานบริการมาช่วยเสริฟอาหาร ภายในห้องส่วนตัวเด็กหนุ่มในชุดสูทสีขาวกำลังหมุนตัวอยู่หน้ากระจก พยายามปัดทรงผมให้เข้าที
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มอีกคนจะผลักประตูเข้ามาตาม ชลธีอยู่ในชุดขาวกางเกงสีดำแถบแดงเป็นชุดเครื่องแบบในพิธีโอกาสสำคัญดูสง่างามสมเกียรติ และวันนี้ก็เป็นงานสำคัญที่สุดของเขาอีกงานหนึ่ง
งานแต่งงาน.. แม้ไม่มีกฎหมายบัญญัติให้สามารถจดทะเบียนได้อย่างถูกกฎหมาย แต่เขาก็ขอให้เกียรติคู่ชีวิตด้วยการจัดงานเล็กๆให้สมกับความรักที่มุจลินท์มีให้เขา ชายหนุ่มมองคนรักที่กำลังหันหลังให้ ผิวขาวผ่องยิ่งดูสว่างเมื่อสวมสูทสีครีมสว่างราวกับเทพบุตรผู้งดงามจากสรวงสรรค์ ดวงตากลมสีน้ำตาลเทาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเห็นเงาโยกไหว เด็กหนุ่มหันไปปะทะกับร่างสูงใหญ่ที่ซ้อนด้านหลัง ชลธีตวัดเอวบางให้คนรักเข้ามาใกล้
“พี่ฉลามเข้ามาได้ยังไง”
“พี่ก็เปิดประตูเข้ามานี่แหละ”
“ฮื่อ หนูยังแต่งตัวไม่เสร็จ รอข้างนอกก่อนสิครับ” เขาดันคนรักให้ออกไปรอด้านนอก แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จ
“พี่รอไม่ไหวนี่นา” ชลธีกดจูบข้างแก้มขาว “ไม่ได้กอดมาเป็นเดือนแล้ว”
“ใครใช้ให้พี่บ้างาน ออกไปฝึกกับทหารอีกล่ะ” เด็กหนุ่มทำเสียงแข็ง “คราวนี้เดี้ยงมา หนูจะไม่ดูแล้ว”
“ฮื่อ เมียจ๋า” ชลธีโอดครวญ “สัญญาจะออกภาคสนามให้น้อยลงนะครับ”
“ไม่เชื่อ!” เด็กหนุ่มหันหน้าไปอีกทาง ไม่อยากจะบ่นคำแก้ตัวของนายทหารหนุ่ม “ลินท์จะมีกิ๊กให้ดู”
“ถ้าพี่ทำปืนลั่นขึ้นมา ลินท์ก็อย่ามาว่าพี่ใจร้ายแล้วกัน”
“อื้อ! คนบ้า!” เขาสะบัดหน้าใส่ชลธี ท่าทางแง่งอน “พี่ไม่คิดถึงใจหนูเลย พูดว่าเข้าใจๆ แต่เคยทำได้ไหมครับ”
“พี่ผิดไปแล้วจริงๆ ดีกันนะคนดี” ในฐานะผู้มีประสบการณ์เขาก็อยากสอนรุ่นน้องที่กำลังจะขึ้นมาดำรงตำแหน่งแทน มันเลยอดไม่ได้ที่จะต้องเข้าไปช่วยในการฝึก เขารู้ว่าเด็กหนุ่มไม่พอใจแต่นายทหารหนุ่มก็รายงานตลอดเวลาไม่ได้หนีหายไปเหมือนแต่ก่อน ชลธีกอดคนรักจนแทบจมเข้าไปในอก
“แม่ฮะ แม่ลินท์” เสียงลูกชายดังขึ้นที่หน้าประตู ก่อนจะโผล่หน้าเข้ามา “คุณยายเรียกฮะ”
เขาเห็นลูกชายโผล่หน้าเข้ามาในห้องเขาก็ดีดตัวออกจากคนรักอัตโนมัติ วงหน้าขาวขึ้สีแดงระเรื่อชวนให้คนที่จ้องมองอยู่ตลอดอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสนัก “ครับๆ เดี๋ยวแม่ออกไปนะลูก”
“อาช้างกับอาปลารออยู่ด้วยฮะ” เด็กชายตาเป็นประกายเมื่อเห็นคุณอาอยู่เต็มบ้าน ในที่สุดเขาก็มีเพื่อนเล่นเสียที! “ลุงหมีก็มาด้วยฮะ”
“เดี๋ยวป๊าพาคุณแม่ลงไปเอง เกอร์ไปต้อนรับก่อนนะครับ”
“ครับป๊า!” เด็กชายตะเบ๊ะด้วยท่าประจำก่อนจะปร๋อออกไป เขาเตรียมตัวจะลงไปด้านล่างแต่ก็ถูกคนรักดึงเข้าไปกอดอีกรอบ
“พี่ฉลาม!” เจ้าลูกเป็ดส่งเสียงดุแต่ไม่จริงจังนัก “ปล่อยลินท์ก่อน” ชลธีมองใบหน้าคนรักก็ยิ่งรู้สึกหวานล้ำในจิตใจ เด็กหนุ่มตรงหน้าเขาเพิ่งรับปริญญาไปเมื่อปลายปีก่อนและเข้ามาช่วยกิจการของมารดาเขา มุจลินท์กำลังจะอายุเต็ม21ปีบริบูรณ์ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แม้ส่วนสูงจะเท่าเดิมแต่ความอวบอิ่มมีน้ำมีนวลของร่างกายเพิ่มขึ้น ไม่ว่าเขาจะจับไปทางไหนก็นุ่มหยุ่น อยากจะกกกอดทั้งวันไม่อยากไปไหน เจ้าตัวยังไม่พอใจเรื่องที่เขาไม่มีเวลากลับบ้าน ทั้งๆที่ทำเรื่องย้ายมาอยู่ใกล้บ้านแล้วก็ยังหาเรื่องออกไปจนได้
“จะไม่ปล่อยจนกว่าลินท์จะหายงอนพี่”
“ลินท์ไม่ได้งอนเสียหน่อย” เขาบ่นงึมงำในลำคอ “ลินท์แค่เป็นห่วงพี่”
“พี่รู้ครับ ที่รัก”
“รู้แล้วแต่ยังดื้อ! ต้องให้ลินท์โมโหใช่ไหม ถึงจะหยุด”
“อย่า อย่าจ้ะ ไม่ดีนะ”
“หึ!” เด็กหนุ่มย่นจมูกก่อนจะทำเสียงหึใส่ ใบหน้าหวานงอง้ำแต่ก็ช่างน่าดูเหลือเกินในสายตาเขา มือหนารั้งเอวบางให้เข้ามาแนบชิด สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ในใจอยากจะฝังจูบบนเนื้อขาวโผล่พ้นคอเสื้อให้เป็นรอยช้ำให้หมด บางครั้งชลธีก็นึกสงสัยตัวเองว่าทำไมถึงได้มีอารมณ์รุนแรงหึงหวงคนตรงหน้าได้มากขนาดนี้ เด็กหนุ่มพยายามหมุนตัวให้หลุดจากอ้อมกอด แต่เขาไม่ยอมปล่อย
“ต้องลงไปข้างล่างแล้วนะครับ”
“ไปพร้อมกันนะ” ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม จับจูงคนรักให้ออกไปยังลานในสวนหลังบ้านที่คุณพ่อและเขาช่วยกันเนรมิตจนเป็นสวนดอกไม้ขนาดย่อม แขกเหรื่อในงานเป็นคนใกล้ชิดที่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเพียงเท่านั้น มุจลินท์ก้มหน้าหลบซ่อนแก้มแดงฉ่ำจากสายตาทุกคนที่จ้องมองมา มองกันอย่างนี้เขาก็เขินเป็นเหมือนกันนะ!
“เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะหลานยาย” หญิงชรานั่งบนรถเข็น มือหยาบกร้านลูบไปตามเนื้อตัวหลานชายเพียงคนเดียวที่รักสุดหัวใจ การมีชีวิตอยู่จนได้เห็นหลานเติบใหญ่มีครอบครัวเป็นฝั่งฝาทำให้หล่อนหมดห่วง หลานมีคนรักดูแล ช่วยกันประคับประคองห่วงใยซึ่งกันและกัน “หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกันนะลูกนะ”
“ขอบคุณนะจ้ะยาย” เขาก้มลงกราบแทบเท้า “หนูรักยายที่สุดเลย”
“ขอบคุณคุณยายที่ให้โอกาสผมดูแลน้องนะครับ”
“ยายฝากน้องด้วยนะลูก” หล่อนเอื้อมมือแตะไปที่ชายหนุ่ม ส่งผ่านความรู้สึกต่างๆ หล่อนขอฝากหัวใจอีกดวงที่หล่อนรักเหลือเกิน ได้โปรดโอบอุ้มดูแลให้ตลอดรอดฝั่ง อย่าทอดทิ้งให้หลานหล่อนก็สูญเสียสิ่งใดอีกต่อไปเลย “ขอบคุณฉลามที่เข้ามาเติมเต็มน้อง”
“ผมจะดูแลน้องให้ดีที่สุดครับ”
“แม่กับพ่อฝากพี่ฉลามด้วยนะจ้ะลูก” คุณแม่เข้ามากอดเขา น้ำตาคลอหน่วยเหมือนจะไหลอยู่รอมร่อ “ถ้าดื้อก็ตีได้ตามสบายเลยนะ”
ทุกคนหัวเราะครืน ไทเกอร์วิ่งเข้ามากอด จับมือเขาและชลธีคนละข้าง เด็กชายมองทุกอย่างรอบตัวดูน่าสนใจพยายามฟังที่คุณย่าพูด ใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มสดใส เขาก้มลงไปหอมแก้มลูกชาย
“หอมพี่ด้วยสิ” เขาเงยหน้าไปค้อนคนพูดตาเขียวปั้ด
“ฮื่อ คนเยอะแยะ”
“ยังไงก็ต้องจูบโชว์อยู่ดี” ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มอารมณ์ดี “พี่รอช็อตนี้อยู่นะเนี่ย จะจูบให้วิญญาณให้หลุดออกมาเลย”
“หนูทุบพี่แน่!” เรื่องชอบโชว์ขอให้บอก นายทหารหนุ่มชอบเหลือเกินกับการแสดงออกว่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขา กลัวคนอื่นไม่รู้หรือไง!
“ก็พี่อยากอวดเมีย”
“หนูอายนะ!” จูบกันสองคนก็พอทำไมต้องโชว์คนอื่นด้วย คนบ้า!
ชลธีหัวเราะร่วน ดวงตาสีดำสนิทหยีเป็นสระอิ เด็กหนุ่มมองรอยยิ้มของชายหนุ่มเพลิน รู้อยู่แก่ใจดีว่าชลธีมีเสน่ห์มากแค่ไหน เขาไม่เคยนึกฝันจะได้พบเจอคนรักที่เพรียบพร้อมอย่างนี้ด้วยซ้ำ มือขาวสอดประสานมือของคนรักแนบแน่นก่อนจะเอนซบหัวไปยังไหล่หนา
“อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้สิ พี่ใจคอไม่ดีเลย”
“ทำตัวแบบไหน?”
“ทำตัวน่าฟัดแบบนี้ไงครับ” ชลธีเชิดคางเด็กหนุ่มขึ้น ก่อนจะตวัดจูบลงไปฉกชิมริมฝีปากชมพูระเรื่อ บดเบียดความร้อนระอุกลืนกินอย่างดูดดื่ม เด็กหนุ่มรู้สึกลมหายใจขาดห้วงจะยกมือขึ้นมาดันให้คนรักปล่อยแต่ก็ไม่ทัน ชลธีรวบมือไว้ก่อนจะดูดดึงอยู่นานสองนาน
“พี่ฉลาม!” เขาหอบหายใจ โกยลมเข้าทางปาก ก่อนที่จะรู้สึกตัวเขาก็สังเกตได้ว่าทุกคนจับจ้องเขาเป็นตาเดียว กัญญากำลังอ้าปากค้างเกี๊ยวหมูในมือหล่นใส่ถ้วยใบเล็กที่หล่อนถือเอาไว้ ชวิศเบือนหน้าหนีไปอีกทางโดยมีกรวิชญ์โอบรอบคอ สมุทรที่กำลังจิบน้ำชาแทบจะสำลักโดยมีคนรักตัวขาวจั๊วะกำลังยื่นทิชชู่ให้ ชัยวัตรกุมขมับโดยมีปฐวีอยู่เคียงข้าง มนต์มนัสกำลังยกมือปิดตาเด็กชายที่กำลังมองมาทางเขา คุณหมอหนุ่มกระแอมไอ..
“อะแฮ่ม.. คู่บ่าวสาวครับ จะให้ส่งตัวเข้าหอเลยไหม?”
“ได้”
“พี่ฉลาม!” เขาหันไปทุบชายหนุ่มที่ยังหัวเราะขำไม่หยุด ทั้งโกรธทั้งอายในเวลาเดียวกัน “โชคดีหรือโชคร้ายกันเนี่ย!” เด็กหนุ่มบ่นกระปอดกระแปด อายแทบแทรกแผ่นดินหนี
นายทหารหนุ่มมองคนรักที่หน้าแดงก่ำ มุจลินท์เป็นเด็กขี้อายมาแต่ไหนแต่ไร ไม่รู้เป็นอะไรยิ่งเห็นท่าทีเขินอายของคนรัก เขาก็ยิ่งอยากจะแกล้งมากขึ้นไปอีก อยากจะกกกอด อยากเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เขาจะตีตราทำสัญลักษณ์เอาไว้ ว่านี่คือคนของเขา เป็นของเขาทั้งเลือดเนื้อและจิตวิญญาณ ชายหนุ่มเอียงตัวเข้าไปแนบชิด กระซิบข้างหูแผ่วเบา
“โชคดีแล้วทูนหัว มีผัวเป็นทหาร..” -จบบริบูรณ์-
๓๑.๐๓.๖๑
๒๑:๓๔
ในที่สุด.. ก็มาถึงตอนนี้.. พายรักคนอ่านทุกคนนะคะ
ขอบคุณจริงๆที่ให้กำลังใจกันเสมอมา
ฝากผลงานเรื่องอื่นๆของพายด้วยนะคะ
สุขศาลา (พี่นารถxปาปัง)
มนต์มนัส (พี่ช้างxมะนาว)
Why....So sweet? รักหวานหวาน
พายจะกลับมาอัพภาคพิเศษให้อ่านกันเร็วๆนี้นะคะ
ขอเคลียร์ต้นฉบับเตรียมส่งพิมพ์ก่อนค่า จุ้บๆ <3
ตอนนี้ มุจลินท์เปิดจองอยู่ถึง 1 พค นะคะ สามารถติดตามได้ทางเพจค่า ^^
หัวข้อ: -จบบริบูรณ์- ★ มุจลินท์ ★ [Special Halloween] หน้าที่๑๗ {๑๐๐%} ๓๐.๑๐.๖๑ (อ่าน 169210 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก