(ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง)
“เอาล่ะครับน้องๆ เราจะอยู่ที่นี่กันสามสัปดาห์ตามกำหนดการณ์นะครับ เดี๋ยวพี่สต๊าฟจะไล่แจกตารางกำหนดการณ์ของแต่ละวันให้ ในนั้นมีทั้งกำหนดการณ์ทำกิจกรรมแล้วก็ข้อกำหนด กฎ ระเบียบที่พี่จะขอให้น้องๆทำนะครับ แล้วก็ห้องพัก ถ้าน้องๆอ้อมไปหลังบ้านจะเห็นเรือนอีกสองหลังเป็นเรือนโล่งๆมีห้องเดียว เจ้าของสวนเขาเตรียมหมอนผ้าห่มให้นอนแล้ว จัดสรรกันเอาเองนะครับ ผู้หญิงหลังที่อยู่ข้างแปลงผัก ผู้ชายหลังที่อยู่ริมสระน้ำ น้องกับพี่นอนรวมกันเลยนะครับ เอาล่ะ คนที่ได้ใบตารางกิจกรรมแล้วยกสัมภาระไปเก็บที่เรือนได้เลยครับ”
พี่โก๋หัวหน้ากิจกรรมปีสามบอกหลังจากพวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่ลานหน้าบ้านใหญ่ ผมรับใบมาจากพี่ผู้หญิงคนหนึ่งแล้วหยิบกระเป๋าลุกขึ้น เดินอ้อมไปทางหลังบ้านตามที่พี่โก๋บอกเอาไว้ เรือนขนาดกลางที่ปลูกอยู่ริมสระน้ำ ผมถอดรองเท้าวางแอบไว้ข้างบันได แล้วเดินขึ้นไปบนเรือน พี่ภพโผล่หัวออกมานอกเสื้อคลุมที่ผมสวมทับไหล่ไว้งูไซส์มินิแลบลิ้นออกสัมผัสอากาศอย่างอารมณ์ดี พื้นเรือนมีเสื่อปูเอาไว้อย่างเรียบร้อย ผมหยิบหมอนกับผ้าห่มที่วางกองไว้ข้างประตูขึ้นมาแล้วมองหาทำเลของตัวเอง
“เอาข้างหน้าต่างสิ เฮียจะได้ออกได้ง่ายๆ”
“ครับ”
ผมเดินไปที่หน้าต่างบานหนึ่ง มันเป็นด้านที่ติดกับสระและยื่นออกไปเหนือน้ำ ผมเลือกบานนี้เพราะถ้าพี่ภพออกไปทางนี้จะได้เลื้อยลงน้ำเลย ไม่ต้องเสี่ยงไปถูกใครเขาเหยียบเอา พี่ภพเลื้อยลงจากบ่าไปขดอยู่บนหมอนที่ผมวางเอาไว้ ผมวางกระเป๋าสองใบไว้ติดผนังไม้ ยกหมอนที่มีงูเจ้าที่ขดอยู่ไปวางต่อจากกระเป๋าอีกที
“ใบตอง~”
“พี่ตานี เดินเล่นเสร็จแล้วเหรอครับ?”
“ป่าวอ่ะ พ่อเขียดไปเป็นลมอยู่ตรงกอตะไคร้นู้น พี่เลยว่าจะมาตามใครไปช่วยพี่หามหน่อย”
พี่ตานีถลามากอดคอผมพลางบุ่ยปาก ผมยิ้มแห้ง วางของทุกอย่างที่กำลังจัดอยู่แล้วเดินออกไปพร้อมพี่ตานี ส่วนพี่ภพก็เลื้อยออกไปทางหน้าต่าง ผมเดินตามพี่ตานีออกมาไกลเรือนพักพอสมควรจนมาเจอพี่เขียดนอนพิงต้นไม้อยู่ ผมย่อตัวลงไปหาพี่เขา
“พี่เขียด ไหวไหมพี่?”
“ใบตอง? พี่ไม่ไหวล่ะ จะอ้วกบรรยากาศอึดอัดไปหมดเลย”
“ผมช่วยหามกลับเรือนนะ”
“อือ”
ผมพยุงพี่เขียดขึ้นแล้วหันไปมองพี่ตานีที่หมุนไปหมุนมา ท่าทางอารมณ์ดีแปลกจนน่าสงสัย พี่ตานียิ้มหวาน แล้วบอกให้ผมหิ้วพี่เขียดกลับเรือนไป เขาจะขอไปทำธุระส่วนตัวนิดหน่อยแล้วจะตามไปกินข้าวเย็นด้วย
ธุระอะไรของเขาผมไม่รู้นะ แต่ตอนกินข้าวเนี่ยผมต้องเคาะชามหรือจุดธูปเรียกไหมเนี่ย?
****************
“พี่ภพจ๊ะ ไปกันยัง?”
พรายหนุ่มร้องเรียกพลางหมุนตัวไปมา งูจงอางตัวใหญ่เลื้อยมาหยุดอยู่ข้างๆช้าๆ ดวงตาสีอ่อนทอดมองป่ารกทึบตรงหน้าอย่างชั่งใจ
“กูต้องเข้าไปจริงๆเหรอวะ?”
“ไปทักทายเจ้าถิ่นไงพี่ แล้วทำไมไม่พูดเพราะๆเหมือนตอนอยู่กับน้องตองบ้างว้า”
“พูดหยาบแล้วมันไม่ให้กูแดกหนม”
ภพตอบแล้วเลื้อยนำเข้าไปในป่า ตานีส่ายหัวแล้วหันไปมองเรือนพักที่อยู่ห่างออกไป พร้อมหมอกเย็นที่เคลื่อนปกคลุมร่างของเขา เมื่อมันคลายลง ชุดนักศึกษาบนร่างของตานีก็เปลี่ยนเป็นชุดสไบที่เจ้าตัวใส่ประจำ จากนั้นจึงค่อยเดินนวยนาดตามงูใหญ่เข้าป่าไป
“ทิ้งไว้สองคนคงไม่เป็นไรมั้ง”
ตานีเดินลึกเข้าไปในป่า ก่อนที่ร่างของงูจงอางใหญ่โตข้างกายตานีจะขดตัวแล้วชูคอขึ้นสูงกว่าสองเมตร
ฟ่อ!!!
เสียงขู่ฟ่อดังขึ้นรอบทิศ ตานีกวาดตามองรอบด้าน ภพจ้องมองตรงเข้าไปในโพรงไม้ขนาดใหญ่ด้านหน้า ดวงตาสีแดงก่ำคู่หนึ่งจ้องตอบกลับมาอย่างดุร้าย ตานีถอยห่างออกจากภพหันไปเผชิญหน้ากับงูเห่าเล็กๆที่เริ่มเลื้อยออกมาให้เห็นมากมายจนพื้นดำทะมึน มือหยิบแส้กล้วยที่เอาไปให้หลวงปู่ปลุกเสกให้ออกมาสะบัดขู่งูที่รายล้อมอยู่รอบด้าน
รอไม่นานงูเห่าสีดำที่มีขนาดเล็กกว่าภพเล็กน้อยก็เลื้อยออกมาจากโพรง ชูคอขึ้นประชันหน้ากับแขกไม่ได้รับเชิญอย่างเอาเรื่อง
-มึงมาบุกรุกถิ่นกูทำไม-
“คราที่แล้วมึงเองก็บุกรุกถิ่นกู ครั้งนี้กูมาบ้างจะเป็นอะไรไป”
-ออกไป-
“ดงเหม็นๆของมึงกูก็ไม่อยากเลื้อยเข้ามาให้สิ่งสาปเหม็นมันเปรอะเกล็ดงามๆของกูหรอก ถ้าหากมึงไม่ได้มาระรานคนของกู”
-ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก!-
“คนของกู ทำไมกูจะเสือกไม่ได้! มึงนั่นแหละมายุ่งอะไรกับมันนัก มันไปเหยียบหัวมึงรึ!”
- มึงมันแค่เจ้าที่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของมึง อีพรายนั่นก็ด้วย ถ้าพวกมึงไม่มาสอดเรื่องของนายกูกับไอ้เด็กนั่น พวกมึงก็จะไม่มีอันตราย ดังนั้นถ้าพวกมึงกลับไปดีๆกูจะถือว่ามึงไม่เคยมาที่นี่ นายกูก็จะไม่รู้ นายกูเป็นพญานาคเจ้าคุ้ง ท่านมีพลังอำนาจมากกว่าพวกมึงพันหัวรวมกันเสียอีก ถ้าอยากรอดก็รีบๆกลับไปเสีย-
งูเห่าดำเชิดหัวอย่างเหนือกว่า ภพพ่นลมหายใจก่อนจะหันไปผงกหัวให้ตานี พรายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วตวัดแส้แหวกอากาศเป็นวงกว้าง งูเห่าเล็กๆที่อยู่แนวหน้าเมื่อโดนแส้ของตานีฟาดก็สลายกลายเป็นควันสีดำ งูเห่าตัวใหญ่เมื่อเห็นดังนั้นจึงตวัดหางฟาดพื้นอย่างโกรธแค้น
-มึง! ไอ้พวกไม่รู้เรื่อง! วอนอยากโดนกูกัดจมเขี้ยวนักรึ!-
ภพส่ายหัวไปมา ก่อนจะพุ่งหลบวูบเมื่ออีกฝ่ายพ่นกรดพิษใส่ งูจงอางส่งเสียงขู่ฟอดฟ่ออย่างท้าทาย
“หึ! อย่างมึงรึจะกัดกูจมเขี้ยว? แค่ไอ้ตานีลูกน้องกูมึงกัดตายไม่ได้เสียด้วยซ้ำไป โอปาติกะชั้นต่ำอย่างมึงนี่อวดเขี้ยวเสียเหลือเกิน มึงมีนายคุ้มหัวแล้วอย่างไร? ให้มันมาเจอกับกูสักทีเถอะ! กูอยากรู้เหลือเกินว่านาคเหนือหัวคุ้งใต้มันแน่เพียงใด!”
ยิ่งได้ฟังภพปรามาสนายตน งูเห่าใหญ่ยิ่งโกรธ ร่างสีดำพุ่งเข้าหาหมายฉกศัตรูให้ดับดิ้นด้วยพิษร้าย หากแต่งูจงอางเพียงแค่สะบัดหางตบหัวมันลงทั้งยังกดให้จมพื้น
“จำใส่หัวกลวงๆของมึงเอาไว้ แล้วบอกนายมึง! ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับไอ้ตอง เตรียมตัวเจอกูได้เลย! กูไม่ปล่อยเอาไว้แน่ถ้าน้องกูเป็นอะไรไป!”
-มึง! บังอาจท้าทายนายกู! มึงคิดว่ามึงใหญ่มาจากไหน! นายกูจะกุดหัวมึงแน่!-
“ กูนี่แหละ! นาคเหนือหัวของคุ้งเหนือ! ถ้าไอ้รเณศมันอยากเอาเลือดหัวออกให้มันมาหากูได้เลย! ”
*****************************************************************
โซนอธิบาย
-พญานาคในเรื่องนี้มีหลายคุ้ง แต่ไม่ใช่แค่แบ่งเขตหมู่บ้านนะครับ แต่เผอิญคุ้งของพี่ภพกับของคุณรเณศจรดปลายเขตกันที่รอยต่อหมู่บ้านใบตองกับดงพญานาคพอดี ส่วนเรื่องทำไมพี่ภพเป็นงูจงอาง? ...(มันเท่) เออ...นั่นแหละ เขาว่ามาแบบนั้น(มันใช่รึ?) คุ้งเหนือเป็นคุ้งของพี่ภพครับ(ไม่ได้หมายความว่าเป็นภาคเหนือ แต่คุ้งอยู่ทางทิศเหนือ) เป็นเขตดงงูจงอาง ส่วนคุ้งใต้จะเป็นดงงูเห่า (บางคนคงเดาเรื่องบางส่วนได้แล้วสินะ? เอ๊ะหรือไม่ได้ กร๊าก) พี่ภพกับคุณรเณศเขารู้จักกันไหม นั่นสิ จะเรียกว่ารู้จักหรือเปล่าน้อ? เอาไว้ตามเรื่องเองแล้วกัน(ถถถ)
น้องใบตองเองก็ยังมีความลับอีกเยอะ ยายน้องเป็นใคร กรรมนั่นมันเกี่ยวกับน้องจริงๆเหรอ? หรือยังไงกันแน่ ทำไมพี่ภพต้องช่วยน้องขนาดนี้ พี่มันเกี่ยวข้องกับน้องยังไง ไหนจะพี่เขียดอีก ทั้งๆที่ไม่ต้องเอาตัวเข้ามายุ่งก็ได้แท้ๆ ก็คงต้องขอให้ตามกันต่อไป
ปล. ตอนนี้ทีมงานกำหนดตัวพระเอกแล้ว ตอนหน้ามีตัวละครใหม่ แต่จะใช่พระเอกหรือไม่ เราก็ต้องมาลุ้นกัน ว่าจะเป็นเขาหรือคนแถวนี้ พระเอกเรื่องนี้ไม่แน่ไม่นอน เราจะพลิกเรือไปมาให้คนอ่านปวดหัวเล่น---(โดนบีบคอ-)
------------------------------------
ว่าจะลงตั้งแต่เมื่อวาน แต่คนเขียนมาค้างบ้านเพื่อนครับ ไปดูลูกมันลอกคราบ แล้วบ้านมันโดนพายุสัญญาณเน็ตไม่มี อาภัพไปอีก เพื่อนคนเขียนเลี้ยงงูคอนกับงูบอล มาดักรอตั้งแต่เมื่อวาน สรุปน้องบอลของเพื่อนลอกคราบเสร็จตอนตีสาม นี่ก็เลยต้องนั่งถ่างตาอยู่เป็นเพื่อนมันเขียนครึ่งหลังตอนห้าเสร็จพอดี วันนี้เพื่อนคนเขียนเอาน้องคอนมาแกล้ง แม่งเชื่องมากครับ แต่ประเด็นคือคนเขียนกลัวงูไงครับ! โว้ยยย ฮือออ เลื้อยป่ายไปป่ายมาน่ากลัวชิบผาย เพื่อนโคตรแย่เลย!
...ว่าแต่ผมจะเขียนทอล์กนี่นา งั้นสวัสดีครับ ตอนต่อไปจะมาให้เร็วที่สุด ไม่เกินพรุ่งนี้ สัญญาเลย
...แต่ขอฟ้องเรื่องงูหน่อยนะ มันลื่นๆ ดึ๋ยๆ ขนลุกไหมลุก กลัวไหมกลัว แต่กล้าจับไหม ไม่ครับ เพื่อนแม่มรังแกคนเขียน ฮือออ หาพังพอนมาแดรวกแม่ม!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
