หง่าาา จบซะแล้วความรู้สึกของตอนต้นเรื่องกับท้ายเรื่องนี่คนละฟิลกันเลย แรกๆก็จะมีแต่อารมณ์คนเหงาขี้พาลกับขำความกวนของยุค แต่พอมาช่วงท้ายที่เป็นดราม่าก็เจอแค่ความหม่นและข้องใจในการกระทำของตัวละคร ถึงสุดท้ายเขาจะดีใจให้อภัยกันแต่ในความรู้สึกนักอ่านอย่างเรามันก็ยังมีความอึดอัดในใจอยู่ดี ง่ายๆคือเราสัมผัสความฟีลกู๊ดจากเรื่องนี้ไม่ได้แล้วจริงๆ อาจเป็นเพราะเราเสียความรู้สึกไปกับการกระทำของตัวละครไปแล้วก็ได้ มันเลยยากจะดึงกลับ ในส่วนของตอนพิเศษนั้นอยากอ่านฟิคที่ยุคเขียนเหมือนกันนะ คิดว่าน่าจะสนุกแน่ๆ