18
มหาลัยของคุณจะมีวันคึกคักไหมครับ?
มหาลัยผมมี!!
นอกเหนือจากพวกงานเทศกาลแล้วเนี่ย มหาลัยผมก็จะคึกคักในทุกวันอังคารกับวันพฤหัสเนื่องจากมีตลาดนัดนานาชาติที่ถึงจะชื่อว่านานาชาติแต่ก็มีอยู่แค่ชาติไทยกับญี่ปุ่นเห็นจะได้ครับ แม่บ้านชาวญี่ปุ่นหิ้วลูกเดินกันเต็ม บางทีก็คิดว่านี่มหาลัยเราเปิดวิทยาเขตโตเกียวตั้งแต่เมื่อไหร่
“คุณมึงเอาข้าวยำไก่ป่ะ”
“เอาๆ เอาข้าวแคนนอนไลก้า”
“อะไรวะ”
“ข้าวกล้อง!! แอ่แฮ่!!” ได้รับเป็นยิ้มแห้งจากแม่ค้าไปหนึ่งที แต่ก็หาได้แคร์ไม่
มาสโลว์ไม่เคยกล่าวไว้ว่าถ้าใจเราตลก มุกมันแป้กแค่ไหนเราก็จะคิดว่ามันตลกครับ
...อ่ะกลับมาต่อที่ของกิน ร้านข้าวยำนี่เป็นร้านที่ขายดีอันดับต้นๆของตลาดนัดมหาลัยผมเลยนะครับ บอกไม่ได้ว่าทำไมแต่แถวมันยาวจริงๆอ่ะ ผมก็เหยื่อการตลาดไปด้วย รู้ตัวอีกทีก็กินแทบทุกครั้งที่มีตลาดแล้ว
การมีตลาดนัดนานาชาตินี่เรียกได้ว่าเป็นการละลายทรัพย์ที่แท้จริงครับ เพราะอาหารมีตั้งแต่เหนือยันใต้ ที่นานาชาตินอกเหนือจากคนเดินตลาดแล้วก็คืออาหารครับ มีให้เลือกหมดทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น อิตาลี่ ของหวานของคาวที่ดีต่อใจนิสิตแต่ไม่อ่อนโยนกับเงินในกระเป๋า คือเวลาเดินซื้ออาหารเนี่ย มันไม่เคยหยุดได้ในร้านเดียวหรอกครับ เห็นแล้วต้องอุทานว่าคือของมันต้องกินนน อันนี้ก็น่ากินนนนน
“แหมอีคุณ คนละคนกับอาทิตย์ที่แล้วเลยนะมึง” นินิวเดินมาตบหัวผมดังปั้ก มือหนักตีนหนักน้ำก็หนักจริงๆ
“อะไรนินิว กูคือน้องคุณที่หล่อน้อยกว่าพี่นิชคุณ0.5% คนดีคนเดิม”
“ทั้งร่างมึงเหมือนพี่นิชคุณแค่สะดือยังกระแดะกล้าพูด” พูดจบก็มองเหยียดผ่านตาดำอย่างรุนแรงใส่ผม “แทนเอาน้ำมากินดิ๊” ไอ้แทนก็ก็ว่าง่ายครับ ยกหลอดจ่อถึงปาก อยากจะแซ็วพวกมันว่ากิ๊วๆก็กลัวต้องกิ๊วทั้งน้ำตา ได้แต่แซ็วผ่านตาดำกลับบ้าง คือกูอยากแซ็วนะ ฮันแน่ๆๆ
“แหง มีเมียแล้วก็อารมณ์ดีงี้” ไอ้มิตรเดินหิ้วข้าวยำแวะมาแซ็วคู่ไอ้แทน แต่เอ๊ะ ทำไมมันมองผมวะ
“อะไรใครมีเมีย?” นินิวถามไอ้มิตรกลับ
“โหนินิว มึงพลาดมาก ไอ้คุณเราเนี่ยเป็นฝั่งเป็นฝา มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วนะโว้ย”
กูหรอ?ตอนไหนวะทำไมไม่เห็นรู้เรื่องsรือหมายถึงมือขวา
“มึงไว้หลอกเด็กเถอะสัด อย่างไอ้คุณเนี่ยนะจะกดพี่ปลัด” กะ กดอะไรพี่ปลัดวะ พี่ปลัดเป็นสิวหรอ
“มันเล่าเองเลยนะโว้ย!!”
“จริงหรอวะไอ้คุณ” นินิวหันหน้ามาถามผม ฉิบหาย แล้วกูถามใครต่อได้บ้าง
“จริงอะไรวะ กูงง”
“แหน่ะ มีถ่อมตัว บอกเลยว่านี่น้องคุณอยู่บนนะครับ” ไอ้มิตรตบหลังผมยิกๆ แล้วอยู่บนอะไรวะ กูคนกรุงเทพ
“น้ำหน้าอย่างอีคุณหน่ะหรอจะอยู่บนหรือมึงออนท็อป” อะ อะ ออนท็อป?
“เห้ย มึงหยามไอ้คุณไปแล้วนิว บอกเลยเพื่อนกูกลับมาจากห้องพี่ปลัดวิ่งปร๋อ กูตบตูดมันตอนเช้าต่อจากวันที่เพื่อนกูใจแตกไปค้างห้องผู้ชาย บอกเลยว่าเด้งดึ๋งเด้งดีไม่มีสะดุ้งสักนิด แสดงว่าไม่ได้ผ่านศึกมาแน่นอน กูคอนเฟิร์มว่าเพื่อนกูเป็นรุก” ผมมองไอ้มิตรสลับกับหน้านินิว นี่พวกมึงเถียงกันเรื่องอะไรวะเนี่ย ขอภาษาคนหน่อย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่ปลัดกูเป็นเคะ อีเหี้ยยยยย เป็นเคะไม่พอเสือกได้เมะเป็นอีคุณ ต่อให้โลกไหวแต่กูไม่ไหววว ฮือออออออออ กูรับไม่ได้ เรือผีที่แท้จริง ฮืออออออ”
แล้วนินิวก็โวยวายลั่นวิ่งหนีขึ้นตึกไปแบบงงๆ ลำบากพวกต้องวิ่งตามพวกมันขึ้นตึกไปแบบงงๆเช่นกัน เรือผีอะไรของมันวะ เกี่ยวอะไรกับกัปตันแจ็คไหม ไม่เข้าใจผู้หญิงเลยจริงๆ
วันนี้ที่ทานอาหารของพวกเราคือห้องเรียนครับ เปิดแอร์ชิวๆแล้วเอาอาหารที่เพิ่งซื้อจากตลาดนัดมากิน บอกเลยนะครับว่าข้าวยำไก่แซ่บของผมเนี้ยโคตรเด็ด ยิ่งถ้ากินกับข้าวกล้อง เท็กซ์เจอร์มันจะหนุบหนับละมุนตุ้นลิ้นมากจนอยากกินอีกสิบถ้วย
“มึงรู้ไหมว่าผักอันนี้มันจมน้ำ” ไอ้มิตรใช้ตะเกียบคีบผักในสุกี้แห้งไอ้แทนขึ้นมาชูพร้อมกับทำหน้าจริงจัง เป็นอันรู้ว่ามันเริ่มขึ้นแล้วครับ...
“ทำไมวะ”
“เพราะมันคือผักบุ๋ง บุ๋งงง จมแล้วค่าช่วยด้วยยย”
“นั่นมันผักบุ้ง!!!”
“แอ่แฮ่!!”
ไอ้แทนถึงกับถอนหายใจยาวเหยียดจนลมแทบหมดปอดด้วยความตลก ของแบบนี้มันยอมแพ้ไม่ได้นะครับ ผมรีบกวาดสายตามองรอบตัว จริงจังยิ่งกว่าการเรียน
“แล้วมึงรู้ไหมว่าขนมนี้อ่ะขี้แพ้” ผมหยิบขนมนินิวขึ้นมาชู
“ทำไมวะคุณ!!”
“เพราะนี่คือขนมทีรามิสู้ มิสู้แล้วค่ะ ทิรายอมแพ้”
“นั่นทีรามิสุ!!!”
“แอ่แฮ่!!”
“แล้วมึงรู้ไหมผลไม้อันนี้แม่งไม่มีใครคบเลย” ไอ้มิตรเอื้อมไปหยิบถุงผลไม้ไอ้มิกขึ้นมาถือ
“ทำไมวะ!!”
“แตงโม้!!!”
“นั่นแตงโม!!!”
ป้าป!!!
เรียบร้อยโรงเรียนนินิว แตงโม้เป็นหมันไปพร้อมกับผักบุ๋ง และทีรามิสู้ค่ะทิราเหนื่อย ใครไม่ขำ...
ไม่แปลก
เพราะในห้องก็ไม่มีใครขำ แต่ถ้าใจเราคิดว่ามันตลกมันก็จะตลกครับท่องไว้ ระหว่างที่พักยกจากการโดนอุ้งตีนนินิวฟาด สายตาเราก็ยังต้องชอนไชหาสิ่งที่จะมาเล่นมุกต่อ ไม่ว่าจะโต๊ะเรียน กระเป๋า แอร์ที่ผุพัง หัวก็ประมวลผลไปด้วยว่าเล่นมุกอะไรได้
“เชี่ยมึง พี่ปลัดออกมาแถลงดราม่าแล้ว” หือ? ผมรีบหันไปหานินิวทันทีที่มีคีย์เวิร์ดว่าพี่ปลัด ลืมมุกแป้กที่กำลังจะเล่นไปโดยสิ้นเชิง
“เห้ย มิตรมึงเปิดขึ้นจอดิ๊” ไวเหมือนรอจังหวะ ไอ้มิตรรีบวิ่งไปที่คอม ล็อคอินเนทมหาลัยแล้วเปิดไลฟ์ขึ้นจอโปรเจคเตอร์ทันที ไม่เสียชื่อตัวเต็งนอมิเนตออสการ์สาขาขี้เสือก
ในไลฟ์ปรากฏหน้าพี่ปลัดยืนยิ้มหล่ออยู่ท่ามกลางไมค์หลายสิบอัน แค่นี้เพื่อนสาวผมก็ร้องงื้อเอามือทาบอกกันครึ่งห้อง อีโมติค่อนที่ลอยอยู่ในไลฟ์ส่วนใหญ่เป็นหน้าโกรธกับหัวใจสลับกัน พี่ปลัดยิ้มอยู่กับกล้องเหมือนไม่ได้เครียดอะไร แต่ทำไมใจผมถึงหน่วงขนาดนี้วะ อยากจะงื้อตามเพื่อน
‘สำหรับดราม่าที่เกิดขึ้นนี่จริงหรือเปล่าคะ?’ “เอาเรื่องไหนดีครับ ถ้าสำหรับรูปหลุดก็ใช่ครับ เป็นรูปผมกับรุ่นน้องที่มหาลัย แต่จริงๆผมแค่เอื้อมมือไปใส่เบลท์ให้น้องเฉยๆไม่ได้ทำอะไรมากกว่านี้ครับ ผมไม่คิดว่ารูปแค่นี้จะดราม่าได้ด้วยซ้ำครับ”
จริง อันนี้เห็นด้วย จะดราม่ากันทำไม หน้าผมเหมือนหมาสะดุ้งหญ้าขนาดนั้น ผมสิวะที่ต้องดราม่า!!!
‘แล้วเรื่องที่เป็นเกย์หล่ะคะ’
พี่ปลัดชะงักไปนิดหนึ่งกับคำถามก่อนจะยิ้มออกมา
“ครับ ผมเป็นเกย์ครับ” เชื่ย...
เสียงฮือดังลั่นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรจะรู้สึกอย่างไร แต่ที่รู้ๆคือไม่ได้แฮปปี้สักเท่าไหร่ พี่ปลัดเคยบอกผมว่าไม่อยากให้เรื่องเกย์กระจายออกไปเพราะจะกระทบกันงานนี่นา
“แล้วอย่างนี้กระแสไทมีนที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ คือข้ามจากคู่จิ้นมาเป็นคู่จริงแล้วใช่ไหมคะน้องไท’
“อ่า ผมกับมีนเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันจริงๆครับ แต่สำหรับกระแสตอบรับที่ดีในโซเชี่ยลก็ต้องขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนมากนะครับ” พี่ปลัดยิ้มใส่กล้องพร้อมกับยกมือพนมไปด้วย แม่ยกไทมีนข้างๆผมถึงกับรัวทวิตไม่หยุด
‘แล้วที่น้องไทออกมาเปิดตัวแบบนี้ ไม่กลัวกระทบกับงานหรอคะ’
“ตอนแรกกลัวครับ แล้วก็คิดว่ามันต้องกระทบกับงานมากแน่ๆด้วย แต่ผมก็ได้คุยกับทางต้นสังกัดแล้วก็ตัดสินใจที่จะออกมาพูดครับ ผมคิดว่าเรื่องเพศไม่ได้ส่งผลต่อการแสดงของผม อยากให้ทุกคนยอมรับในตัวตนที่ผมเป็นและอยากให้สังคมเปิดกว้างกับเรื่องนี้มากขึ้นด้วยครับ”
‘แล้วกระแสที่ว่าถูกถอดตัวจากซีรี่ส์สองเรื่องนี่จริงไหมคะ’
“ผมได้คุยกับทางผู้จัดแล้ว ยังไม่มีการคอนเฟิร์มทั้งสองเรื่องนะครับ” พี่ปลัดยังคงตอบยิ้มๆ
คำถามยังคงวนๆอยู่กับซีรี่ส์ เนื่องจากดราม่าที่กำลังเป็นกระแสอยู่ของพี่ปลัดคือจะโดนถอดตัวออกจากซีรี่ส์เกย์เรื่องล่าสุดเพราะมีภาพหลุดกับผมออกไปท่ามกลางกระแสคู่จิ้นที่ฮิตถล่มทะลาย ทำให้กระแสคู่จิ้นไทมีนเกิดการแอนตี้ เรียกง่ายๆก็คือไม่ได้แอนตี้ที่พี่มันเกย์ แต่แอนตี้เพราะในรูปเป็นผมเนี่ยแหล่ะ สองมาตราฐานที่สุด แต่ก็ไม่มีอะไรจะเถียงครับ ในรูปนั้นผมหน้าแย่จริง
อ้อ ส่วนอีกเรื่องที่จะโดนถอดคือเรื่องที่จะเล่นกับนางเอกวัยรุ่นชื่อดัง พอมีกระแสดราม่าก็มีวงในออกมาบอกว่าเตรียมถอดพี่ปลัดออกจากเรื่องอีกนั่นแหล่ะ เขาบอกว่ากลัวคนอื่นจิ้นไม่ลงแล้วทำซีรี่ส์ไม่ดัง แค่อ่านยังเหนื่อยใจแทนพี่มันเลย
“ขอบคุณที่ทุกคนชื่นชอบผมกับมีนมากนะครับ นะครับแต่ว่าผมกับมีนเราเป็นเพื่อนกันจริงๆครับ เห็นหน้าหวานมันแบบนั้นนี่ไล่เตะกันในกองตลอดเลยครับ อ้อ สำหรับซีรี่ส์ที่ถ่ายอยู่ ที่กำลังจะปิดกองอาทิตย์หน้านี้ ผมกับมีนแล้วก็ทีมงาน นักแสดง ทุกคนตั้งใจทำกันมาก ก็อยากให้ติดตามชมกันก่อน อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจกันเลยนะครับ” เสียงอ้อนขนาดนี้ใครไม่ยอมจะบ้าแล้ว!! นั่นๆ พี่นักข่าวคนนั้นหูแดงแล้วเห็นไหม!!
‘น้องไทมีอะไรจะฝากบอกไว้กับแฟนๆที่ติดตามอยู่ไหมคะ’
“ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่าขอบคุณจริงๆครับ ที่เข้าใจ ที่ให้โอกาส ที่สนับสนุนทุกอย่าง ผมจะตั้งใจกับทุกงานไม่ให้ทุกคนผิดหวังนะครับ ขอบคุณมากครับ” ’พี่ปลัดยกมือขึ้นไหว้ก่อนจะยืนให้สื่อถ่ายรูปต่อ มีแต่เสียงเรียกทางนี้ๆแข่งกันใหญ่ก่อนที่จะมีหนึ่งเสียงที่แทรกดังขึ้น
‘วันนี้น้องไทพูดคำว่าขอบคุณไปกี่รอบคะเนี่ย แม่ยกใจอ่อนกันหมดแล้ว ฮ่าๆ’
“เพราะผมชอบขอบคุณหล่ะมั้งครับ” -- 50%
ขออนุญาตลงก่อน เนื่องจากว่าอาทิตย์นี้สอบมิดเทอมและอาทิตย์หน้าจะไปต่างจังหวัด อาจจะไม่ได้ลงนิยายค่ะ y - y
เส้าอาทิ้ตไปเลยยย
ชื่อตอนขอติดไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาแก้
หัวข้อ: ░ ผมอยากเป็นคิ้วท์บอย ❤️░ ll ตอนที่ 25 บทส่งท้าย [14/06/18] p.23 (อ่าน 277052 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก