ตอนที่27
#เครื่องกลชนโยธา
ในตอนเช้าเสือมารับเหมือนอย่างที่พูดเอาไว้ซึ่งไทเกอร์ยิ้มร่าพึงพอใจกับการได้เจอหน้าของมันแต่หัววันแบบนี้ เขาเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถพร้อมมือที่จับเป้ที่ตัวเองสะพายอยู่มาวางไว้บนตักแทน มองไปที่เสือก่อนพบว่าอีกคนไม่ได้พูดอะไรแล้วเพียงเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถไปเบื้องหน้าเท่านั้น เห็นว่าอีกคนเงียบกว่าปกติไทเกอร์ถึงได้เกิดสงสัยเลยเอื้อมมือไปแตะปลายจมูกโด่งของอีกร่างเพื่อบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้นะช่วยสนใจหน่อย
“ไม่สนใจเลย”
“เปล่าเพิ่งตื่น” เสือตอบมาพร้อมเอนหัวซบมือของเขาไปที
“เมื่อคืนหลับตอนไหน” คนถูกถามอย่างไทเกอร์นิ่งคิดเล็กน้อยก่อนตอบ
“หลังจากวางสายจากมึง”
“หลังจากที่ทำเสียงจุ๊บอะหรอ” พอเสือว่ามาแบบนี้คนฟังเพียงนั่งทำหน้าอึนพร้อมกลั้นยิ้มกับตัวเองแบบไม่อยากยอมรับ คนขับรถอยู่ชำเลืองสายตามองก่อนหลุดหัวเราะพร้อมตบลงบนหน้าผากของร่างขาวจัดตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ ไทเกอร์ยกมือลูบหน้าผากของตัวเองก่อนหันหน้ากลับมาก้มตอบแชทเมื่อเห็นว่าเป็นทอยที่ทักมา
...อยู่ไหน ให้ไปรับปะ...
//กำลังไปมอแล้ว//
...กับใคร... ไทเกอร์นิ่งเล็กน้อยว่าจะตอบความจริงดีมั้ย
//ไอ้เสือ// แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกไปเพราะเขาคิดว่าทอยมันรู้เรื่องหมดแล้วแหละ และสิ่งที่ได้รับจากทอยกลับมีเพียงการกดอ่านแล้วไม่ได้ตอบกลับมา ไทเกอร์มีหน้าเสียแอบกลัวทำเพื่อนไม่พอใจแต่ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวรอไปเข้าเรียนแล้วค่อยง้อมันก็ได้ แอบเห็นด้วยว่าเสือมองว่าเขาตอบแชทใครแต่พอรู้ว่าคือทอยอีกคนกลับไม่ได้โวยวายเหมือนอย่างเก่า
“ไม่หึงแล้วหรอ”
“ไม่อะ กูหล่อกว่าไอ้ทอยตั้งเยอะจะกลัวทำไม” เจอแบบนี้ไทเกอร์มีเบ้ปาก
“หลงตัวเองว่ะ มั่นหน้ามาจากไหน...เพื่อนกูหล่อกว่ามึงตั้งเยอะ”
“แล้วมันเอวดีเท่ากูปะหละ” คำถามนี้พร้อมใบหน้าท้าทายจากเสือ
“ไม่รู้ไม่เคยลอง...” ส่วนคนตอบได้แต่พึมพำทำหน้าแดงเพราะไอ้เสือแม่งชอบเอาชนะเขาด้วยเรื่องแบบนี้ตลอดเลย พอทำเขาเขินได้อีกคนก็จะยิ้มร้ายพร้อมเอื้อมมือมายีหัวเขาเล่นจนตอนนี้ไทเกอร์คิดว่า สรุปมันเลี้ยงเขาไว้เป็นแฟนหรือเลี้ยงไว้เป็นหมาวะ
“ไอ้หน้าหมา” เอ้าแล้วนี่ไงคำตอบ...
“ไอ้ควาย” ไทเกอร์สวนไปแบบนี้ซึ่งเสือหัวเราะลั่นก่อนหันหน้ากลับไปสนใจการขับรถต่อ รถยนต์คันสีขาวสวยเคลื่อนตัวเข้าใกล้เขตมหาลัยและไทเกอร์เตรียมหยิบกระเป๋าเพื่อลงจากรถเมื่อเห็นว่าตรงหน้าก็ถึงจุดที่เสือมันชอบมาส่ง
“จะไปไหน”
“ก็ลงไง” คนโดนถามอย่างไทเกอร์หันไปตอบแบบไม่เข้าใจนัก
“ยังไม่ถึงเลยมึงจะลงทำไม”
“ก็ปกติมึงส่งตรงนี้....”
“ตอนนี้ไม่ปกติแล้ว ตอนนี้พิเศษ”
“........”
“นั่งต่อ เดี๋ยวไปส่งหน้าคณะ” คนที่ยังมีสีหน้างงได้แต่พยักหน้ารับพร้อมเนียนมองไปนอกรถเพื่อยิ้มกับตัวเอง แต่ไทเกอร์ไม่ได้รู้หรอกว่าสีหน้าร้ายกาจที่แสดงออกมามันสะท้อนให้เสือได้เห็นผ่านกระจกหน้าต่างของรถ คนตัวสูงมีแอบยิ้มตามอีกคนแต่ก็พยายามจะตีเนียนว่าไม่ได้เห็นหรอกว่าไทเกอร์มันไปแอบทำหน้าทำตาแบบไหน
“ไม่ขอบคุณหน่อยหรือไงมาส่งเนี่ย” คนที่กำลังจะเปิดประตูลงจากรถชะงักนิดหน่อย
“เมื่อคืนขอบคุณไปแล้วไง”
“คนละเรื่องเลย”
...ฟอดด..!!
“อย่างงี้แทนดีกว่า” ความมึนของไทเกอร์ทำคนที่ถูกหอมแก้มกะทันหันต้องนั่งนิ่งตาค้างท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักจากไอ้คนที่วิ่งหัวเราะลงจากรถไปแล้ว เสือมองตามจนลับก่อนได้สติยกมือลูบแก้มซ้ายของตัวเองพร้อมส่ายหน้าหลุดยิ้มออกมา คนที่ลงจากรถมาแล้วก็เดินร่าเริงเข้ามาในห้องเรียนก่อนต้องชะงักกึก เมื่อพบว่า
ทอยเพื่อนรักนั่งหน้าเครียดรออยู่เลย..
“มานานยังวะ” ไทเกอร์ถามพร้อมเนียนเดินไปนั่งข้าง
“มีไรจะบอกปะ”
“โหก็...” ไม่ใช่แค่ทอยที่มองแต่เพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็มอง
“จะปิดพวกกูอีกนานมั้ย” คราวนี้ทอยถามมาอีกจนไทเกอร์ต้องก้มหน้าซุกกับไหล่กว้างของไอ้เพื่อนรักอย่างออดอ้อน แต่พอลองเงยมองแล้วพบว่าทอยไม่ได้มีอารมณ์จะเล่นด้วยเลยไทเกอร์ถึงได้เปลี่ยนมาหงอยแทน ก็เอาตามความจริงเวลาทอยไม่พอใจน่ะน่ากลัวจะตายไป แค่มันทำสายตาแข็งใส่เขาก็แทบจะยอมแล้ว
“เรื่องอะไรก่อนหละ”
“ก็มีเรื่องเดียว ไอ้เสือไง”
“เพื่อนทอยก็พูดกับเกอร์ดีๆดิ” คราวนี้ไทเกอร์หงอยหนักจนคนอื่นในกลุ่มเริ่มจะหลุดหัวเราะแล้ว
“มึงก็บอกกูมาได้แล้ว”
“อืมคบกัน....”
“เล่าแต่เริ่ม” ถูกจี้แบบนี้คนตัวขาวของเรามีถอนหายใจแต่แล้วสุดท้ายก็ยอมที่จะเปิดอกเล่าทุกอย่างโดยที่มีทอยนั่งขมวดคิ้วตลอดการรับฟัง ไอ้เพื่อนคนอื่นก็ดูจะตื่นเต้นแค่ตอนที่รู้ว่าเขากับเสือได้เสียกันแล้วก็แค่นั้น ไทเกอร์รู้ว่าไอ้พวกนี้ไม่ได้อะไรมากหรอกเพราะมันก็วัยรุ่นทั่วไปแค่เพื่อนมีแฟนนี่ไม่แปลกอะไรหรอก
“แล้วมึงไม่คิดจะบอกกูเลยว่างั้นเหอะ” ตอนนี้ก็เหลือแค่ทอยแล้ว
“ก็กูกลัวมึงไม่พอใจนี่หว่า”
“แล้วรู้ทีหลังนี่กูพอใจมากมั้ง”
“เออๆต่อไปมีอะไรก็จะบอกให้หมดแล้ว” ถึงแม้จะยังตึงใส่แต่ก็ยังดีกว่าเดิมเพราะอย่างมากทอยก็ยอมที่จะคุยกับเขาแล้ว แถมในระหว่างนี้ไทเกอร์ไม่ได้รู้เลยด้วยซ้ำว่าในตอนที่นั่งเรียนแววตาของเพื่อนสนิทที่มองมามันแสดงอาการแบบใด ตลอดการเรียนภาคเช้าทอยที่ไม่ค่อยพูดยิ่งดุเงียบไปใหญ่ จะมีก็แค่ไทเกอร์ที่ยังคงร่าเริงแล้วคอยวอแวเพื่อนตัวเองตามเดิม
...หมับ..
“วันนี้กูจะเลี้ยงข้าวมึงเอง แล้วหายงอนกูด้วยนะ” พักกลางวันก็รีบมาง้อทอยอีกตามเคย เดินกอดคอกันไปนั่งยังโต๊ะประจำที่เยื้องกับโต๊ะของกลุ่มเสือเหมือนอย่างทุกครั้ง การทานอาหารที่ปกติจะต้องมีความหงุดหงิดเพราะสายตากวนตีนจากโต๊ะตรงหน้าตอนนี้เปลี่ยนเป็นอาการขัดเขินกันแทนเสียอย่างงั้น
“มึงไปบอกมันมานั่งแดกกับพวกเราเลยไปไอ้เกอร์ ถ้าจะมองขนาดนี้” เป็นเสียงจากเพื่อนในกลุ่ม
“พวกมึงก็หาเรื่องมันอยู่นั่นแหละ”
“หาเรื่องอะไรกูจะพันธมิตรด้วยเนี่ย” แต่นั่งคุยกันใจจดใจจ่อจนก็ลืมหันมองเลยว่าไอ้กลุ่มที่พวกเขาพูดถึงในตอนนี้มันกำลังเดินตรงมาหาจริงด้วย จานข้าวนับสิบจานกำลังถูกวางลงยังตำแหน่งที่ว่าง เป็นเสือที่เดินนำมาพร้อมนั่งยังอีกฝั่งซึ่งตรงข้ามกับไทเกอร์พอดี
“ขอพวกกูกินข้าวด้วยดิ” แล้วเสือพูดประโยคนี้กับเหล่าเพื่อนของคนตัวขาว
“เป็นเพื่อนกันปะ” แล้วต่อท้ายด้วยคำถัดมาจากปากของเสือซึ่งทำฝั่งเพื่อนเขานั่งเงียบกันหมด แต่แล้วตามประสาผู้ชายที่ไม่ได้คิดอะไรจุกจิกก็ตอบตกลงเสียงดังโวยวายไปพร้อมแนะนำตัวเสร็จสรรพ ไทเกอร์ยังคงนั่งเงียบในขณะที่เพื่อนของเขาและเสือแม่งคุยกันออกรสยังกับสนิทมาสิบชาติ
แบบพวกมึงลืมไปเลย
ลืมไปเลยว่าเคยตีกัน
“เย็นนี้กินเหล้ากันป่าว” เย็สเข้!มีนัดกินเหล้าด้วย
...ครืดดด..
“กูกลับก่อนนะ คาบบ่ายไม่เข้า” แต่แล้วเสียงเลื่อนเก้าอี้ขึ้นพร้อมการลุกเดินหนีของทอยก็ทำทั้งวงต้องมองตามว่าเป็นอะไร ไทเกอร์ที่กำลังจะลุกเดินตามจำเป็นต้องชะงักเมื่อแขนถูกเสือรั้งไว้ เขาหันกลับไปมอง
“ขอคุยด้วยหน่อยดิ” ก่อนต้องพยักหน้ารับทั้งที่ใจก็ห่วงทอย
“คุยกันดีๆนะเว้ยยยทางนี้ไม่ต้องห่วง!!”
“เดี๋ยวพวกกูกับเพื่อนจะดูทางนี้เอง!” เสียงตะโกนไล่หลังที่ดังมาทำไทเกอร์มองบนอย่างเอือมระอา แต่แล้วอารมณ์ก็เปลี่ยนนิดหน่อยเมื่อเดินแยกมาสองคนกับเสือที่ลานจอดรถแล้ว เขายืนมองอีกคนว่าเสือมีอะไรจะพูดด้วย จนสุดท้ายร่างสูงก็เอนหลังพิงรถของตัวเองพร้อมเอ่ยประโยคนี้
“เมื่อกี๊โทรไปหาแม่มา”
“อืมแล้ว”
“เขาบอกตอนบ่ายว่าง ให้พามึงเข้าไปหาได้เลย” กาแฟในคอแทบจะสำลักออกมาเพราะตอนนี้กะทันหันจนทำใจไม่ทันเลยทีเดียว เสือเลิกคิ้วเชิงถามว่าเป็นอะไรและไทเกอร์เพียงส่ายหน้าก่อนต้องตาโตอีกรอบเพราะพบว่าเสือมันเดินขึ้นรถของตัวเอง พอเห็นว่าเขาไม่ยอมเปิดประตูรถตามขึ้นไปอีกร่างก็ลดกระจดลง
“ขึ้นมาดิ จะพาไปหาแม่เนี่ย”
แม่งบ้า!แม่งบ้า
ไอ้บ้าเอ้ยยย!!
........................
ไทเกอร์แทบล้มทั้งยืนเมื่อพบว่ามันคือความจริงไม่ใช่ฝันสำหรับในตอนนี้ที่ตัวเองกำลังยืนอยู่ในเขตของบ้านหลังใหญ่ที่เมื่อก่อนมีสิทธิได้แค่ขับรถผ่านแล้วตะโกนด่าไอ้เสือ ข้างนอกว่าหรูแล้วข้างในยิ่งไปใหญ่เพราะเมื่อเดินเข้าไปสิ่งแรกทีได้เห็นก็คือบอดิการ์ดชุดดำจำนวนหลายคนที่ยืนเรียงอยู่หน้าประตู
แต่แล้วภาพความน่ากลัวทุกอย่างแม่งก็ตัดฉับ
เพราะในตอนนี้สิ่งแรกที่เห็นเมื่อเดินเข้าไปภายในห้องโถงของบ้าน
“อ้าวพี่เสือ มาแล้วหรอครับ” ไอ้เด็กแก่แดดคนนั้น ที่นั่งใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวกินมาม่า...
“แม่หละ”
“ห้องทำงาน ผมบอกแม่แล้วแหละว่าพี่มีแฟนเป็นผู้ชายอะ” ไทเกอร์เห็นเสือกุมขมับ
“ไอ้แฟรงค์ กูบอกมึงหรอว่าให้บอก”
“หวังดีไงครับ” นอกจากไม่สะทกสะท้านยังมีหน้ามายักคิ้วให้พร้อมหันมายิ้มให้ไทเกอร์อีก เสือหันไปทำหน้ายักษ์ใส่น้องตัวเองพร้อมมือที่จัดการรั้งร่างของคุณแฟนหมาดๆให้เดินตามไปที่ห้องทำงานของผู้เป็นแม่ ถึงตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นไทเกอร์แล้วที่อยากกุมขมับแทน เออแบบขนาดคบผู้หญิงเขายังไม่เคยถึงขั้นพาเจอพ่อแม่เลย แต่นี่คือกูมาในฐานะลูกสะใภ้ถูกมั้ย?
...แกร๊กกกก...
เสือไม่ได้เคาะห้องแต่เปิดประตูเข้าไปเลยซึ่งไทเกอร์สะดุ้งแทบจะในทันทีที่สายตาจากคนในห้องตวัดมองมา
“คนนี้หรอ”
“ใช่” เขาขมวดคิ้วนิดหน่อยกับการพูดคุยของเสือกับแม่
“ก็แค่เด็กหน้าตาดีธรรมดา ฉันหาให้แกได้ดีกว่านี้อีก” คราวนี้ไทเกอร์ขมวดคิ้วไม่พอใจ
“แต่จะให้ไอ้เสือรักเท่าผมคงหายากหน่อยนะครับ” ประโยคนี้จากว่าที่ลุกสะใภ้ทำแม่ยายต้องกอดอกพร้อมชำเลืองสายตามอง เสือหันมองไทเกอร์เหมือนกันพลางแอบยิ้มนิดหน่อยเพราะขึ้นชื่อว่าไอ้ไทเกอร์ มันก็ยังคงมีนิสัยเหมือนเดิมอยู่วันยันค่ำ แบบนี้สิวะค่อยโดนใจเขาเนี่ยแถมบางทีอาจถูกใจแม่เขาด้วยก็ได้มั้ง
“ลูกฉันเจ้าชู้จะตาย เธอคิดว่าเสือจะหยุดที่เธอหรือไง”
“ถ้ามันนอกใจผมผมก็จะนอกใจมันเหมือนกัน แต่ต้องหลังจากที่ต่อยมันไปแล้ว”
“แล้วถ้าลูกฉันทิ้งเธอหละจะทำยังไง”
“ร้องไห้แปปเดียวแล้วค่อยหาใหม่ที่ดีกว่ามันครับ” ถึงตรงนี้เสือก้มหน้ามองไทเกอร์แบบคิ้วขมวดเต็มที่ ในระหว่างนี้ที่พวกเรากำลังหันมาจ้องหน้ากันเด็กหนุ่มทั้งคู่ไม่ได้สนใจมองว่าทางแม่ของเสือกำลังนั่งเปิดอ่านอะไรบางอย่าง นิ้วเรียวที่ปลายเล็บแดงจัดกำลังกรีดไล่อ่านคิวงานและมองหาเวลาว่างอันน้อยนิดของเธอ เพื่อที่จะ
“อีกสองวันตอนซักหกโมงเย็น เดี๋ยวจะเข้าไปคุยกับพ่อแม่แฟนแกให้แล้วกันนะไอ้ลูกชาย”
“..........”
“แล้วก็เลิกดื้อกับฉัน แล้วก็กับพ่อของแกซักที” เสือเพียงหันไปยักไหล่ให้ในขณะที่ไทเกอร์ตาโตตกใจไปแล้ว
“แล้วก็ฝากดูแลน้องชายแกด้วย ปีหน้าเข้าเรียนที่เดียวกับแก”
“อะไรนะแม่!ไหนว่ามันจะกลับไปเรียนที่เมกาต่อกับไอ้บังลังก์ไง!”
“น้องบอกอยากอยู่ไทย” ไอ้ยืนเสียงถอนหายใจจากเสือพร้อมมือหนาที่ออกแรงรั้งให้ไทเกอร์เดินตามออกมาด้านนอกเพราะถ้าหากได้มารับรู้เรื่องน้องชายตัวเองต่อมีหวังเสือได้สมองแตกตายเพราะเครียดแน่ แต่ขนาดเดินออกมาแล้วก็ยังมาเจอไอ้ตัวปัญหาที่เปลี่ยนมาเป็นนั่งสูบบุหรี่ยังโซฟาจุดเดิมอีกตามเคย เสือพยายามจะพาไทเกอร์เดินหนีออกมาให้ไว
“กลับแล้วหรอพี่!” แต่ก็ยังไม่ไวเท่าปากของแฟรงค์มัน
“คืนนี้นอนด้วยกันหรอ!อย่าหักโหมนะเว้ย เดี๋ยวเมียพี่ก็ท้องหรอก!”
“ท้องพ่อมึงสิวะ!!” แถมพอเสือตะโกนสวนมาแบบนี้แฟรงค์ยังหัวเราะลั่นกลับมาด้วยท่าทางที่โคตรกวนโอ้ย ไทเกอร์ที่โดนแซวด้วยกันไม่ได้โกรธแต่กลับกลั้นขำเพราะนานทีจะเห็นเสือมันหลุดแบบนี้ สุดท้ายพอกลับมานั่งในรถด้วยกันคนตัวขาวยังขำคิกคักจนเสือต้องหันมอง
“แฟนกูหรือแฟนมันมึงอะ”
“ก็น้องมึงตลก”
“ไอ้เด็กนรก” คำพึมพำจากเสือยิ่งเรียกเสียงหัวเราะจากไทเกอร์ แอบมองมันอยู่หลายครั้งต่อหลายครั้งในขณะที่คนตัวสูงก็มีหน้าที่ขับรถต่อไป จากบ้านของเสือไปคอนโดอีกคนดูไกลเอาการแถมรถยังติดมาก
...หมับ...
จนไทเกอร์เลือกที่จะพิงหัวลงบนไหล่ของคนข้างกายเพราะเมื่อยเต็มทีแล้ว
“นอนดิ เดี๋ยวถึงแล้วกูเรียก” พูดบอกไปพร้อมการกดฝังปลายจมูกลงบนกลุ่มผมนุ่มของคนขี้อ้อนในตอนนี้ แต่ไทเกอร์ส่ายหน้าพร้อมทำเพียงนั่งพิงไหล่ของเขาแล้วมองวิวข้างตัวรถต่อไป แต่พอเสือเปิดเพลงช้ากล่อมสุดท้ายคนที่ค้านเต็มปากว่าไม่มีทางหลับก็เริ่มจะเคลิ้มจนได้ เสือเลยเลือกที่จะดันร่างของคนตัวขาวให้เอนพิงไปกับขอบเบาะอีกฝั่ง ขับรถให้ช้าแฃะเบาเพื่อที่จะได้ไม่รบกวนการนอนหลับ
แล้วสำหรับในวันนี้ วิวในการขับรถที่เคยเป็นต้นไม้ข้างทาง
ก็เปลี่ยนมาเป็นใบหน้าด้านข้างของใครอีกคนเสียแทน
...น่ามองกว่าวิวเดิมตั้งเยอะ โคตรน่ารัก...
# # # # # # # #
เด็กนรกไปอีก5555
หัวข้อ: เครื่องกลชนโยธา [Yaoi] อัพตอนที่30 {20/01/61} จบแล้ว [ตีพิมพ์กับสนพ.นาฬิกาทราย] (อ่าน 278594 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก