บทที่37
ผมที่อาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาที่หน้าหอพัก ตั้งใจว่าวันนี้พี่ฝาจะนั่งบีทีเอสไปมหาลัยแบบชิลๆตามสไตล์คนคูลๆ แต่กูไม่เคยจะได้ชิลได้คูล จะมาชงมาชิลอะไรในเมื่อตอนนี้ ตรงหน้าพี่ฝามีบุรุษในชุดนักศึกษาสุดชิคร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า
“ไง...จะไปเรียนหรอวะ”
กอดอกเอาตัวพิงรถพร้อมเลิกคิ้วถาม หล่อมากมั้งให้เอี้ย เอี้ยจุงกะเบย พี่ฝาเบื่อมักมากกกกก ... กรอกตาใส่แม่ง ตั้งใจว่าจะเดินหนีออกไปโดยไม่ตอบ แต่ก็ไม่ทัน ในเมื่ออีกคนเลือกที่จะเดินมาขวางเอาไว้ซะก่อน
“จะอะไรกับกูนักหนาวะไอ้กัณฑ์ สนิทกันก็ไม่ใช่ แล้วนี่มาหอกูได้ไง”
“ก็...กูสืบมา”
“ห๊ะ....สืบ?” ผมที่ทวนคำถามด้วยเสียงสูง พร้อมเขยิบตัวถอยห่างออกมาจากมันหลายก้าว พี่ฝากลัวเลยนะหือ อะไรของมึง
“นี่ มึงอย่ามาทำหน้าระแวงกูแบบเปิดเผยขนาดนั้นสิวะ มารยาทน่ะมีหน่อย”
“ทำไมต้องมีกับคนอันตรายแบบมึงอ่ะ ถึงจะเคยช่วยกูครั้งนึง แต่ครั้งนึงมึงก็เคยคิดจะปล้ำกูนะ”
“เออ ตอนนี้ก็คิด”
“เอ้า!ไอ้เหี้ยกัณฑ์”
“ฮ่าๆ มึงทำหน้าทำตาแบบนี้แล้วตลกดีว่ะฝา” มันที่ว่าแบบนั้นก่อนจะขำออกมาแบบไม่มีฟอร์ม เป็นเชี่ยไรอีกอ่ะ พี่ฝากลัวแล้วเด้อ
“มานี่ ไม่ต้องหนีกูเลย จะไปมหาลัยใช่ไหม ปะ กูพาไปส่ง”
“ไม่ๆๆ ไม่ กูไม่ไปกับมึง”
“อย่าดื้อน่า” มองหน้าผมแบบเซ็งๆ ก่อนจะเดินตรงมาล็อคตัวผม แขนแกร่งของมันที่ตรงเข้ามาโอบไหล่ ยื้อยุดกันไปมาอยู่แบบนั้น ผมที่พยายามดันตัวเองออกจากประตูรถ ส่วนมันก็พยายามยัดผมเข้าไปในรถของมันให้ได้
“ปล่อยโว้ยยย”
“ทำไมดื้อจังเลยวะ” กูไม่ได้ดื้อ แต่กูแค่ไม่อยากไปไงมึง
“ไอ้สัดกัณฑ์!”
เสียงเข้มๆที่ดังมาจากด้านหลังของผม ไม่ทันได้รู้ตัว ร่างของผมก็กระเด็นออกจากการเกาะกุมของไอ้กัณฑ์ หันมาอีกที ไอ้บ้ากัณฑ์มันก็ลงไปนั่งอยู่ที่พื้นซะแล้ว และตัวของผมก็มาอยู่ในวงแขนของไอ้พี่เหลือง นิยายมากๆ มึงมาได้ไงไอ้เหี้ยพี่กล้วย
“มึงมายุ่งอะไรกับเมียกู!” นักรบที่ชี้หน้าอีกฝ่ายแบบหาเรื่องเต็มที่
“เมียเก่าไม่ใช่รึไง”
“ไอ้สัด มึงจะเอาใช่ไหมไอ้กัณฑ์!” ผมรีบคว้าแขนของพี่มันไว้ เมื่อร่างสูงทำท่าจะตรงเข้าไปเตะปากอีกฝ่าย และแน่นอนว่ากัณฑ์มันก็แค่ยิ้มและยักไหล่แบบกวนประสาท เอาจริงๆกูเริ่มอยากจะปล่อยแขนไอ้พี่รบให้แม่งพุ่งไปต่อยสักทีเหมือนกัน กูหมั่นไส้ครับ ทำหน้ากวนตีนละเกิน
“เลิกยุ่งกับไอ้ฝาซะ ถ้ามึงไม่พอใจเรื่องเจนก็มาลงที่กู อย่ามายุ่งกับมัน”
“กูไม่ได้มายุ่งกับมันเพราะเรื่องเจน” ไอ้กัณฑ์ที่ว่าออกมาแบบนั้น มันที่พูดแล้วก็หันหน้ามาทางผม สายตาที่มันมองมาทำเอารู้สึกกระอักกระอ่วนใจแปลกๆ และไม่ต้องเสียเวลาให้รู้สึกแบบนั้นนาน เมื่อไอ้นักรบขยับตัวมาบังตัวผมไว้
“อย่ามามองมันด้วยสายตาแบบนั้น”
“ทำไม”
“นี่เมียกู!”“หึ เก็บเอาไว้ให้ดีๆล่ะไอ้ตำแหน่งเมียมึงอ่ะ อย่าให้มันหลุดมาเป็นเมียกูได้ละกัน”
“ไอ้สัดนี่!”
“มึงใจเย็นไอ้พี่รบ” รีบดึงมันไว้อีกครั้ง มองเห็นเสี้ยวหน้าของมันที่ตอนนี้ดูเดือดเต็มที่ สันกรามที่คนร่างสูงข่มจนแน่นทำเอาผมกลัว
“ไอ้ฝา...”
“.......”
“กูชอบมึงว่ะ กูว่ากูอยากจีบนะ”
“จีบตีนกูนี่!”
และตีนมันก็ถลาไปทันทีที่มันตะคอกออกมาแบบนั้น เฉียดหน้าท้องของไอ้กัณฑ์ไปนิดเดียว ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะผมดึงตัวมันไว้ได้ทัน ผมไม่ได้ตอบรับหรือพูดอะไรออกไปอีก กัณฑ์มันเองก็ทำแค่ยกมือขึ้นโบกให้ผมน้อยๆแบบบอกลา ก่อนที่มันจะยอมหันหลังเดินกลับขึ้นรถของตัวเองไปแบบง่ายๆ .... มึงมาทำไมเนี่ยไอ้ฉัด!
ถอนหายใจออกมาเหนื่อยๆตอนที่เห็นรถคันหรูของไอ้กัณฑ์แล่นออกไป หันมาปล่อยแขนคนตรงหน้า แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกรอบเมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่มองจ้องมา ... หิวรังแตนหรืออะไร ไหนบอกพี่ฝามาสิหือ
“มึงกับมันนี่ยังไง ทำไมมันมาจีบมึง!” กึกก้องกัมปนาถมากจ้า มึงจะเสียงดังทำไมอิพี่รบ!
“กูจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า”
“มึงอ่อยมัน”
“พูดดีๆไอ้สัดพี่เหลือง เดี๋ยวกูตบปากนะมึง”
“เอาปากมึงตบปากกูได้ไหมล่ะ แบบนั้นกูยอมนะ” มันที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ตอนพูดจบประโยค เป็นคนพูดจริงทำจริงจนต้องขยับถอยหลังหนี แต่ก็ต้องเงยหน้าช้อนตามองหน้าอีกคน เมื่อมันก็คว้าเอวผมไว้ได้ทันท่วงทีก่อนจะดึงรั้งตัวผมเข้าไปใกล้ ....
“หึ”
“อะ..อะไร ปล่อยเว่ย”
“ไม่ชอบเลยว่ะ”
“ไม่ชอบก็ปล่อยกูดิ มากอดไว้ทำไมวะ”
ผลักอกอีกฝ่ายให้ถอยออก แต่มันกลับไม่ขยับไปไหน ยังคงจ้องหน้าผมพร้อมยกยิ้มมาให้อยู่แบบนั้น ทำการอุกอาจอยู่หน้าหอผมแบบไม่คิดจะอายใคร เป็นคนหน้าด้านมาแต่ไหนแต่ไร แต่ยังไงก็ช่วยปรึกษาหน้ากูบ้างได้ไหมล่ะ！
“ไม่ใช่ไม่ชอบมึง”
“ละ...แล้ว....”
ใบหน้าคมที่เอียงหน้าทำมุมเข้ามาใกล้ริมหู ลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดอยู่แบบนั้นทำเอาขนลุกไปหมดทั้งตัว เหงื่อที่อยู่ๆก็ผุดขึ้นมาทั่วใบหน้า เสียงทุ้มที่มาพร้อมกลิ่นหอมเข้มๆแบบเฉพาะตัวของอีกคนยิ่งทำให้รู้สึกสั่นไหวเข้าไปอีก รู้สึกเบลอเข้าไปอีกเมื่ออีกคนกระซิบคำพูดใส่จนใจสั่น
“กูไม่ชอบ...ให้ใครมายุ่งกับมึงเลยว่ะฝา”
‘จุ๊บ’
ความรู้สึกอุ่นๆที่กดย้ำข้างแก้มทำเอาต้องยกมือขึ้นไปจับไว้ เผลอเงยหน้าขึ้นมองหน้าอีกฝ่ายที่ก้มหน้าลงมามองอยู่ก่อนแล้ว สายตาร้อนแรงของอีกคนที่ต้องเผลอกัดริมฝีปาก พี่มันที่ไม่พูดอะไรออกมาอีก ทำแค่ผละตัวถอยหนีและเดินผ่านตัวผมไป รู้สึกร้อนไปหมด ร้อนทั้งหน้าร้อนทั้งใจ....
‘ปี๊นๆ’
“รีบมาขึ้นรถดิ ยืนหน้าแดงอยู่นั่นจะไปเรียนทันหรอวะ” เสียงเข้มที่ทำให้ต้องหลุดออกจากภวังค์ หันไปมองก็เห็นไอ้ตัวเหลืองๆที่ก่อนหน้านี้ทำใจผมสั่นไปหมด มันที่นั่งอยู่บนรถของมัน แขนแกร่งข้างนึงที่ท้าวอยู่ที่พวงมาลัยรถ พร้อมทั้งเลื่อนกระจกรถลงมามองผมแบบล้อๆ ....
“รู้แล้วโว้ย!!”
“หึ”
ฆวยยยยยย!
ทำแบบนี้พี่ฝาก็ไปไม่เป็นสิวะ ไม่ชอบไอ้พี่รบเว่อร์ชั่นนี่เลยเว้ย รู้สึกแพ้
แพ้....แพ้ความอ่อยของมันเนี่ยไอ้บ้าเอ๊ย
...
“ไอ้ฝา เมื่อกี้มึงมากับใคร”
ไอ้เซียร์ที่ยื่นหน้าเข้ามาหาทันทีที่ผมเดินเข้าไปหามัน หน้าตาระริกระรี้มากครับ บ่งบอกถึงความอยากรู้ จริงๆผมคิดว่ามันแค่อยากล้อ เพราะเมื่อกี้ไอ้นักรบมันจอดรถหน้าคณะเลยนะ เด่นตั้งแต่ตัวรถ ยันกูที่เดินลงมาจากรถมัน แน่นอนว่าไอ้เซียร์ที่นั่งสวยๆอยู่หน้าตึกไม่มีทางที่จะไม่เห็น
“ที่ถามนี่แค่อยากแกล้งให้กูตอบ หรือจริงๆแล้วมึงตาบอดอ่ะเซียร์”
“ปากคอเราะร้ายมากค่ะลูกสาวววววว ตบดีไหมๆๆ” จีบปากจีบคอพร้อมหยิกแก้มกูอีก เจ็บโว้ยยยยย
“อ๊ากๆ เจ็บๆๆ”
“อ๊ะๆ แล้วสรุปว่าไงคะ ทำไมมึงมากับพี่รบ อะไรยังไงหื้มมมม พัฒนาหรอย๊ะ ใจอ่อนแล้วอ่ะดิ๊”
“ไม่ยังไง มันก็แค่ไปลากกูมาจากหอ...พอดีเมื่อเช้ามีเรื่องนิดหน่อย”
“แค่นั้นแน่หรอ ใช่หรอวะ..ว่าแต่มีเรื่องอะไรยังไง” หรี่ตามองจับผิดกูไปอีก และกระตือรือร้นในการซักถาม คือมึงไม่น่ามาเรียนโฟโต้อะเซียร์ มึงควรไปเรียนนิติ ไปสอบสวนอะไรว่าไป
“ก็....”
“ไหวหวั่นแล้วก็พูด อย่ามาอึกอัก บอกคุณแม่มาเดี๋ยวนี้อิน้องฝาหอย เฉลยกูมา”
ฉีกยิ้มหวานจ๋อยส่งมาให้ผมแบบลวงหลอก มึงอยากให้พี่ฝาบอกอ่ะดิ๊ แต่เรื่องไร ไม่เอาหรอกวุ้ย...ผมที่หันซ้ายหันขวาไปมาแบบหาทางออก ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นไอ้ธารที่กำลังยืนอยู่อีกฝั่งของถนน ไม่ใกล้เท่าไหร่แต่ก็พอมองเห็น
“นั่นไอ้ธารหรือเปล่าวะ”
ผมที่พูดออกไปแบบนั้นแล้วชี้ไม้ชี้มือให้ไอ้เซียร์มองตาม มันที่ทำหน้าขัดใจนิดหน่อยที่ผมเปลี่ยนเรื่อง แต่มันก็ยอมหันไปมองตามอยู่ดี ตากลมโตของไอ้เซียร์ที่ค่อยๆหยี๋ตาลงมองเพ่ง ผมและมันที่ไม่ค่อยอยากรู้เท่าไหร่ว่าไอ้ธารกำลังทำอะไรอยู่ก็พยายามช่วยกันเพ่งมอง เห็นว่าไอ้ธารกำลังยืนคุยอยู่กับใครสักคนที่พวกเราไม่เห็นหน้า เพราะนอกจากจะอยู่ไกลแล้ว ไอ้ธารก็ยังเสือกตัวใหญ่ บังซะมิดเลย เวลาผ่านไปไม่นาน ก็เห็นอีกคนที่ก่อนหน้านี้ยืนอยู่กับไอ้ธารหันหลังเดินหนีมันไปเร็วๆ เหมือนว่าจะมีปากเสียงกันยังไงยังงั้นเลย .... ว่าแต่ไอ้ธารมันมีเพื่อนอยู่คณะอื่นด้วยหรอวะ?
“อิธาร!”
อะ...ไม่ต้องรอให้สงสัยนาน เมื่อไอ้ธารที่เดินข้ามฝั่งเข้ามาที่คณะเรา ไอ้เซียร์มันก็พุ่งเป้าไปหาไอ้ธารทันที ร่างสูงของไอ้ธารที่เดินทำหน้าตึงเข้ามา หล่อแบดสัดหมาเลยครับเพื่อนพี่ฝา ว่าแต่มึงเป็นอะไรไหนบอกหมอซิ
“อะไร”
วางกระเป๋าลงแรงๆก่อนจะหยิบมือถือออกมากดๆจิ้มๆ ดูเป็นคนที่ให้ความสนใจกับเพื่อนดีนะครับ โถ่ๆหันมามองกูสักนิดได้ไหมล่ะไอ้หรรมหมา
“ช่วยสนใจคนสวยแบบกูนิดนึงค่ะ ในโทรศัพท์มึงมีอะไรดีนักหรอไหนบอกกูซิ”
“มึงมีไรวะเซียร์ ยุ่งกับกูจังเลย ไปเสือกเรื่องไอ้ฝาสิ มายุ่งไรกับกู” อ้าว...อย่าโยนขี้มาที่กูครับ กูขอล่ะ
“ช่างเรื่องอิฝาก่อน มันเค้นง่าย ช่วงนี้ปากมันไม่ได้อมKเฮียรบไว้ง้างง่ายอยู่ค่ะ”
“ไอ้เซียร์พูดเชี่ยไรของมึงวะ!”
ไม่รู้จะด่าอะไรมันครับ กูนี่ตกใจคำพูดของผู้หญิงแบบมันมากๆ พอกูด่ามันยังทำหน้าไม่สนใจด้วย แค่ยกมือขึ้นโบกปัดๆ เหมือนพยายามบอกผมว่า 'ช่างกูๆ' มันที่เมินผมและเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆไอ้ธารแบบเนียนๆ แต่คิดว่าคงจะเนียนไม่พอ เพราะไอ้ธารก็กดปิดหน้าจอทันที่เห็นว่าเซียร์มันเข้าไปใกล้
“สรุปมึงคุยกับใครวะ?”
“ไม่.....”
“ห้ามพูดว่าไม่เสือกนะ เพราะกูอยากเสือกมาก!”
เป็นคนมุ่งมั่น ดูมีจุดประสงค์มากนะ ผมหันหน้าไปมองไอ้ธาร ที่ตอนนี้มันทำแค่ถอนหายใจออกมาแบบปลงๆ คงคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะห้ามคนแบบไอ้เซียร์
“ว่าไง จะเสือกอะไร?”
“เมื่อกี้มึงยืนคุยอยู่กับใคร กูพยายามหยีตามองกับไอ้ฝาแล้ว แต่มันไม่ชัด มันไกลเกินกูจะเห็นหน้า ใครอ่ะมึงๆๆๆกูอยากใส่ใจมากๆเลยตอบหน่อยสิ”
“ไม่ต้องพูดว่าใส่ใจหรอก แบบมึงพูดว่าอยากเสือกเถอะเซียร์”
“เออ ก็อยากเสือกนั่นแหล่ะ เนอะฝาเนอะ”
ไม่ต้องมานงมาเนอะกับกูเลยจ๊ะ มีความอยากหาพวก แต่ถ้าถามว่าอยากเสือกไหม จริงๆก็อยากนะ ผมว่าช่วงนี้ไอ้ธารมันหายหน้าหายตาไปบ่อยๆ ปกติมันจะต้องพยายามทำตัวติดกับไอ้หมอกจะตาย แต่เดี๋ยวนี้ต่างคนต่างไป ไอ้หมอกเองก็เหมือนกัน ผมว่ามันกำลังพยายามหลบหน้าพี่เทียนอยู่แน่ๆ
“ก็แค่ยืนคุยกับ........คน”
“กูรู้!!กูก็ไม่ได้คิดว่ามึงยืนคุยกับผีหรอกค่ะอินี่ แค่อยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร อะไรยังไง แล้วแบบทะเลาะกันหรอ หน้ามึงเหมือนส้นตีนมากจ๊ะอยากจะบอก”
“ก็ไม่มีไร ก็แค่ทักทาย และหน้ากูก็ไม่ได้เหมือนส้นตีนขนาดนั้นเซียร์ ขอร้องอย่าใส่ร้ายกู”
“กูไม่ได้ใส่ร้าย แต่หน้ามึงตึงมาก แล้วก็ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ไรนักหนา มีไรย๊ะ ความลับเยอะหรอมึง”
“มันไม่มีไรเว้ยเซียร์ กูไม่ได้สนใจไรไอ้เด็กนั่นนักหนาหรอก เจอก็แค่ทักเฉยๆเท่านั้น แล้วที่กูกดโทรศัพท์ก็เพราะคืนนี้กูมีนัดไปแข่งรถ มันก็แค่นั้น ไม่ได้มีเหี้ยไรเลย โดยเฉพาะกับไอ้เด็กนั่นน่ะไม่มีเหี้ยไรกันเลย กูไม่ได้สนใจไรมันนักหรอก!”
ไอ้ธารที่พูดออกมารัวๆ ทำเอาทั้งผมและไอ้เซียร์ได้แต่กระพริบตาปริบๆ รัวจนกูตามแทบไม่ทัน แต่คือมึงโกรธอะไรหรอ? ใส่อารมณ์เบอร์นี้ โอเค...พี่ฝาเชื่อแหล่ะว่ามึงไม่ได้สนใจไรเท่าไหร่เลยอ่ะเนอะ
“คือมึงหงุดหงิดไรหรอเพื่อน”
“ก็เปล่า....”
มันที่ตอบผมออกมาด้วยเสียงอ้อมแอ้ม ดูเหมือนมันจะเซ็งๆที่คุมตัวเองได้ไม่ดี ไอ้ธารที่ยกมือขึ้นลูบหน้าลูบตาตัวเอง กูจะคิดไปเองว่ามึงเครียดเรื่องจะไปแข่งรถวันนี้ละกันเนอะ จะไม่คิดไปเองว่ามึงหงุดหงิดเรื่องคนที่มึงคุยด้วยก่อนหน้านี้หรอกเนอะ ... ไม่อยากเซ้าซี้อะไรมันต่อเลยแกล้งก้มหน้าก้มตาหันตัวหนีไปเช็คของในกระเป๋า หยิบๆจับๆสมุดเลคเชอร์ซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น
“กูก็นึกว่ามึงมีคนคุยด้วยใหม่ซะอีก คิดว่ามึงจะเลิกชอบไอ้หมอกไปแล้ว”
ผมได้ยินเสียงไอ้เซียร์ มันพูดเบาๆออกมาแบบนั้น พี่ฝาอยากเอามือทาบอก ไอ้ธารชอบไอ้หมอกเรอะ!
กูว่าแล้วว่าไอ้ธารมันมีท่าทีแปลกๆ ทำไมพี่ฝาซื้อหวยไม่ถูกวะเห้ย นี่กูพึ่งรู้นะเนี่ย ตายแหล่วววววววว
...ผมไม่ได้หันไปมองหน้าไอ้ธาร ยังคงแกล้งก้มๆเงยๆหาของในกระเป๋าต่อไป ทั้งๆที่กูไม่มีอะไรให้หาสักนิด
“เปล่า...กูไม่ได้ชอบไอ้เด็กนั่น ... กับไอ้หมอก...อืม..กูก็ยังเหมือนเดิม”
ไอ้ธารที่พูดออกมาชัดๆแต่เสียงไม่ได้ดังนัก เหมือนกับว่ามันตั้งใจพูดแค่กับไอ้เซียร์ แต่ขอโทษด้วย หูพี่ดีเกินไป เงยหน้าขึ้นมาจากกระเป๋าเป้ตัวเองตอนที่รู้ว่าไอ้ธารลุกเดินออกจากโต๊ะม้าหินไปแล้ว มองเห็นแผ่นหลังกว้างๆของมันเดินขึ้นตึกเรียนไปแบบหงุดหงิดหน่อยๆ ก่อนจะหันหน้ากลับมาแล้วต้องสะดุ้งเมื่อไอ้เซียร์มันจ้องหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว
“อุ้ย!”
“ไม่ต้องทำตัวตอแหล ไม่เนียนมากค่ะอิฝา กูรู้มึงได้ยิน ไอ้ธารเองมันก็รู้ว่ามึงได้ยิน”
อ้าวหรอจ๊ะ....ไม่เนียนหรอจ๊ะ แย่จุง....
ผมที่ยิ้มแหยๆให้ไอ้เซียร์ มันส่ายหัวไปมาหน่อยๆพร้อมทำหน้าหนักใจส่งมาให้ ได้ยินมันพึมพำๆอะไรของมันนิดหน่อยประมาณว่า เมื่อไหร่จะมีคนใหม่ มันลุ้นๆ อะไรของมันวะ พี่ฝาฟังไม่ถนัดเลย
ไอ้เซียร์ไม่ได้อธิบายหน้าตางงๆของผม มันดึงผมให้เดินขึ้นไปเรียนตามไอ้ธารไป ไม่ต้องพูดถึงการรอไอ้หมอกนะครับ ปกติมันก็มาเรียนสายอยู่แล้ว และเดี๋ยวนี้มันยิ่งหลบหน้าพี่เทียน...มันก็จะยิ่งโคตรสายไปอีกเป็นเท่าตัว ขืนผมรอมัน วันนี้ก็ไม่ต้องเรียนแล้วครับ
...
“ไอ้หมอกวันนี้มึงไปแข่งรถรึเปล่า”
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากชามก๋วยเตี๋ยวทันทีที่ไอ้ธารมันถามไอ้หมอกแบบนั้น ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น พึ่งเลิกเรียนคาบบ่าย ขอบอกเลยว่าพี่หิวมาก เพราะงั้นพวกเราเลยมาหาอะไรกินกันที่โรงอาหารก่อนกลับบ้านกันครับ แต่อะไรก็ไม่น่าสนใจเท่าสิ่งที่ไอ้ธารกำลังพูดอยู่ตอนนี้หรอก
“ทำไมวะ?”
“ก็วันนี้มีแข่ง กูจะไปนะ”
ไอ้ธารที่ว่าออกมาแบบนั้น มันที่มองหน้าไอ้หมอกนิ่งๆ สายตาของมันที่บ่งบอกว่ามันอยากให้ไอ้หมอกไป ผมเห็นไอ้หมอกถอนหายใจออกมาหน่อยๆ และสุดท้ายมันก็พยักหน้าตกลง
“เดี๋ยวกูไป” ไอ้หมอกที่ตอบออกไปแบบนั้น พี่ฝาก็หูผึ่งเลย กูนี่กระดึบตัวเข้าไปหาอย่างไว เอาหน้าไปวางแหม่ะลงบนไหล่ของมันทันทีเลย
“น้องหมอกของพรี่…~~”
“ลิ้นเป็นเหี้ยไรไอ้ฝา แล้วไม่ต้องมากระพริบตาใส่กู อ่อยกูไม่สำเร็จหรอก มึงไปอ่อยพี่รบนู่น”
“สัด ปากหมาไอ้เชี่ยหมอก ตบปากเท่าอายุมึงเดี๋ยวนี้!”
“ถ้ากูตบ วันนี้มึงอดไปดูไอ้ธารแข่งรถนะ”
“อู้ยยย ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับน้องหมอก ไม่เอาๆไม่ดุพี่ฝานะจ๊ะ หิวไหม อ่ะ...เพ้ฝาให้ลูกชิ้น คนคูลๆเป่าให้ด้วย ปู๊ดดด” จิ้มลูกชิ้นจากในถ้วยแถมเป่าให้มันด้วยอย่างเอาใจ พี่ฝาใจดีมากนะรู้ยัง แต่ปฏิกริยาไอ้น้องหมอกจัดได้ว่าเลวมาก ทำหน้าตารังเกียจใส่ไม่พอ แม่งยังดันส้อมที่ยื่นไปให้หนีอีก
“สกปรกค่ะอิฝา กินดีๆ เดี๋ยวคุณแม่ตีนะ”
ไอ้เซียร์ที่ไม่ได้กินอะไร แต่ก่อนหน้านี้นั่งทาปากอยู่เลยพูดไม่ได้ นี่ทาเสร็จแล้ว สวยปริ้งมากครับ มันอวดว่าพึ่งซื้อลิปสีใหม่มา สวยครับ แต่กูก็ว่ามันเหมือนสีเดิม ชมพูเดิมๆ แต่มันก็บอกว่าคนละสี เอาจริงๆกูก็ไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ของผู้หญิงเลยจริงๆ
“แต่มึงพูดแบบนี้ แสดงว่าน้องหมอกจะพาพี่ฝาไปด้วยชิมิๆๆ”
“แล้วกูห้ามมึงได้หรอ”
“ไม่ได้จ๊ะ พี่ฝาไม่ได้ไปดูแข่งรถนานแล้วนะเออ พี่ฝาอยากไป ให้กูไปนะมึงงงงงง”
“เออๆ รีบๆแดกแล้วจะได้กลับไปเปลี่ยนชุดแล้วค่อยไปกัน”
“เย้!”
“ทำเป็นดีใจไป มึงจะไปมึงบอกผัวรึยังคะ”
“ผัวไร พี่ฝาคนคูลเป็นชายโฉดดดดดด”
“อ๋อหรอจ๊ะ ไอ้คนโฉดดด ได้ข่าวว่ามึงไม่โฉดก็เพราะว่าไปเจอพี่รบที่งานแข่งรถไม่ใช่รึไง ไปทีเดียวได้ผัวจ้า แค่สบตาก็หลงมากเว่อร์”
“ผัวเชี่ยไร พี่บอกว่าพี่โฉดงะ”
“โฉดมากไหมล่ะไอ้จืด”
เฮือก!
ฝ่ามือแกร่งที่วางลงบนไหล่ทำเอาสะดุ้ง เงยหน้าขึ้นไปมองก็เจอเข้ากับผีตองเหลืองหน้าโหดโฉดหื่น มึงมาอีกแล้วอ่อไอ้พี่ กูตกใจนะเออ ... มันที่เลิกคิ้วมองผม ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงข้างๆ นั่งไม่พอยังเสือกจิ้มลูกชิ้นในถ้วยของผมไปกินอีกหน้าตาเฉย มึงอุกอาจมาก คนใจหยาบ!
“ไอ้พี่!” หันมายักคิ้วใส่กูแล้วเคี้ยวต่อหน้าตาเฉย ไร้มารยาทที่สุด ฮื่ออ ลูกชิ้นกู
“ว่าแต่จะไปไหนกัน” ไม่สะท้านแรงอาฆาตที่กูส่งไปให้ แถมยังเสือกถามเพื่อนกูต่อไปอี๊ก
“อิฝาจะไปแรดค่ะพี่รบ จัดการเลยค่ะ”
“จัดการเชี่ยไร พี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับกูเถอะ ตอนนี้กูโสด” พูดออกไปแบบนั้นก็ดึงถ้วยก๋วยเตี๋ยวของตัวเองกลับมา
“มึงโสดหรอ”
“เออ”
ตอบมันออกไปแบบนั้น บรรยากาศรอบๆตัวก็ดูอึดอัดขึ้นมาในทันที เพื่อนๆผมพร้อมใจกันเงียบเสียงลงแบบไม่ได้นัดหมาย ไรวะ แอบปลายสายตามองอีกคนที่ก็นิ่งลงไปตอนที่ได้ฟังแบบนั้น
“..........”
“ถ้ามึงโสด...”
“..........”
“
งั้นกูจีบนะ”
เงยหน้ามองมันอีกที คนตรงหน้าที่เลิกทำหน้าสลดก็เปลี่ยนมาเป็นหน้ายิ้มประจบส่งมาให้ผม เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วก็อยากจะรู้จริงๆ ว่าคนอย่างไอ้พี่นักรบ มันจะตื๊อตอแยผมไปได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว คนที่ไม่ชอบสนใจหรือรออะไรแบบมัน
“จีบให้ติดละกัน” ตอบออกไปแบบนั้น ก็รีบหันหน้าหนี เบื่อ...เบื่อรอยยิ้มมีกำลังใจของพี่มันแบบสุดๆ
“เล่นตัวนะจ๊ะๆ หมั่นไส้มากมายยยยยเลยค่ะอิน้องฝา”
ล้อเลย ล้อกูไปเลย ... คิดว่ากูอายหรอ
ถูกแล้ว กูอายเว้ยยยยยย
.
.
.
“กูไม่ได้ไปส่ง ขอโทษทีนะ กูมีเรียนชด อาจารย์จะสอนถึงทุ่มนึง”
“มึงพูดแบบนี้มารอบที่ห้าแล้วไอ้พี่รบ กูบอกแล้วไงว่าจะกลับกับไอ้หมอก”
“เออ ก็กูเป็นห่วง”
“เออๆ กูดูแลตัวเองได้”
“ใครมาวอแวก็บอกไปนะว่ามีผัวแล้ว”
“ขอโทษนะครับคุณนักรบ กูโสด”
“แม่ง! ได้ยินแบบนี้แล้วหงุดหงิดจังวะ เมื่อไหร่มึงจะใจอ่อนอ่ะฝา กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
มองไอ้คนตรงหน้าที่ตัวก็ใหญ่เหมือนควายป่า แต่ตอนนี้กลับทำสีหน้างอแงเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ ไม่เคยคิดเลยว่ากูจะมีบุญมาได้เห็นมุมนี้ของคนแบบมัน
“ทนไม่ไหวก็เลิกยุ่งกับกูไปสิ”
“เรื่องไรล่ะ กูไม่ยอมปล่อยมึงไปหรอก ต่อให้กูตาย กูก็จะเป็นผีขี่คอมึง คอยหลอกหลอนคนที่แม่งจะมายุ่งกับมึง”
“พูดเชี่ยอะไรของมึงแบบนี้วะ”
ผมไม่ชอบมากๆกับเรื่องเป็นเรื่องตายแบบนี้ เป็นความเชื่อของที่บ้านที่ไม่ชอบให้เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น พอได้ฟังพี่มันพูดอะไรแบบนี้ออกมาแล้วมันอดจะไม่ชอบไม่ได้
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ กูขอโทษ”
“กูไม่ชอบ พี่มึงอย่าเอาเรื่องเป็นเรื่องตายแบบนี้มาล้อเล่นอีก”
ทำหน้าจริงจังใส่มัน แต่อีกคนก็ทำแค่ยิ้มอ่อนๆส่งมาให้ ฝ่ามือหนาของมันทั้งสองข้างที่ยกขึ้นมาประคองที่หน้าของผม สายตาคมๆที่ทำให้ผมละสายตาไปไหนไม่ได้
“เป็นห่วงกูหรอ กูดีใจนะ” พูดแบบนั้นก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ยิ้มทั้งหูทั้งตาทั้งหน้าจนผมใจเต้น
“ยังจะมาพูดเล่นอีก”
“ใครว่าเล่น กูพูดจริงนะ ดีใจ...ดีใจขนาดนี้ ใครจะยอมตายล่ะ”
“พี่มึง!”
“โอเค ไม่พูดแบบนี้แล้วก็ได้ สัญญา”
“เกลียดมึงวะแม่ง” ยกมือขึ้นฟาดอกมันแรงๆอีกสักที ข้อหาทำผมหงุดหงิด ได้ฟังอะไรแบบนี้แล้วรู้สึกใจไม่ดีเท่าไหร่
“มึงเกลียด แต่กูรักมึงนะ รักฝา”
“พอไอ้เชี่ย!”
“ทำไม เขินหรอ” ทำหน้าไม่สบอารมณ์มองคนตรงหน้าแบบหงุดหงิด กูจะพูดกับมึงให้ชัดๆเลยนะไอ้สัดพี่
“เออกูเขิน พอใจยัง!!”
ตะโกนใส่พี่มันที่ยิ้มพอใจแบบสุดๆ พูดจบพี่ฝาคนคูลก็รีบวิ่งขึ้นรถไอ้หมอกแบบทันที กูไม่ยืนอยู่ต่อรอให้มันล้อรอบสองหรอก คิดว่าไอ้พี่มันเองก็คงรู้ มันเลยไม่ยื้อผมไว้อีก ทำแค่ยิ้มกว้างๆแล้วยกมือโบกบ๊ายบาย รถของไอ้หมอกที่ขับออกไป ไม่รู้ทำไมถึงต้องหันหลังไปมองพี่มันอีกที พี่มันที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ยิ้มแบบเดิม โบกมือให้ผมเหมือนเดิม แต่พอรถยิ่งขับห่างออกมาเรื่อยๆ พี่มันก็ค่อยๆหายไปจากสายตา .. .รู้สึกแปลกๆในใจจังวะ
“มองจนลับตาเลยนะมึง”
“อะไรมึง”
“เปล๊า กูแค่อยากจะถามว่า มึงลากันตั้งนานสองนาน มึงได้บอกพี่มันป๊ะ ว่าคืนนี้มึงจะไปงานแข่งรถ”
“เออว่ะ...กูลืมเลย”
“ควายจริงๆ”
เอ๊า...ก็คนมันลืมนี่หว่า แต่ช่างเถอะ ก็แค่ไปดูเอง มันจะมีอะไรกันล่ะวะ ...
-------------------
ว๊ายยยยย มาแล้วนะเธอว์ คนอ่านหายหมดจ้าาาา แคทไปตจว.มาอาทิตย์ก่อนขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า
มาพร้อมๆกับ อรุ่มๆๆ...-..- นิยายใกล้จะจบ แต่เหมือนจะมีอะไรใช่รึป๊ะ คนอ่านหายหมด คนที่ยังอยู่คนคิดว่า
กูดักตบคนเขียนได้ไหม อย่าเลย อย่าด่าหนูอย่าทำร้ายยยย ที่มาช้าไม่ใช่เล่นตัวนะคะ แต่งานหมดสต็อค
ที่มีอยู่ตอนนี้คือคู่ธารจอม ว๊ายยย ยังเอาลงไม่ได้ กรี๊ดๆ
อีกประมาณ2ตอนจะจบ มาอ่านต่อเถอะ เราอยากได้กำลังใจจจจจจจจจจ
**16/05/18 แก้ไข
หัวข้อ: No limit...แรงรัก|กระแทก♥|ลึก - [อัพ**No Limit MiNi Lover สปอย *{11.08.18} (อ่าน 202242 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก