จะเศร้าก็ไม่สุด จะยิ้มก็ไม่สุด มันเทาๆ ค่ะ
เข้าใจกองทัพนะ รักมาก จะโกรธก็ไม่สุด จะเกลียดก็ไม่ได้ คือทนทำใจไม่ได้สักอย่าง
จนต้องปลดปล่อยด้วยวิธีเหมือนทำร้ายกัน ทำให้เจ็บปวด เหมือนไม่แคร์กัน แต่สุดท้ายก็เจ็บไม่แพ้กัน
เต็มใจพลาดหนักมาก แค่อยากเปิดเผย แต่กลายเป็นปิดฉากทุกอย่าง
ดีที่จะไม่ต้องมีใครเจ็บปวด แต่แย่ตรงที่ตัวเองต้องมาเจ็บปวดเอง
กองทัพกับนายพลน่าสงสารสุดแล้วค่ะ น่าสงสารมากกว่าใคร ต้องเจอเรื่องราวที่บอกใครไม่ได้
มีความทุกข์ที่ต้องเก็บไว้กับตัว จนวันหนึ่งถึงได้รู้ว่า แม่รักลูกมากกว่าพ่อที่แสดงออกอีก
อีกนานไหม กว่ากองทัพจะไปตามหาเต็มใจ กว่ากองทัพจะทำใจได้
ขอบคุณมากนะคะ เรื่องราวเป็นไปตามกรรม ตามการกระทำที่ตัวเองก่อ สิ่งที่ทำมีผลกับทุกคน
รอติดตามเรื่องต่อไปค่ะ แต่อยากอ่านตอนพิเศษด้วยค่ะ มาเหอะนะ