เสี่ยครับ
2 – เสี่ยขึ้นห้อง
“ละครสนุกไหม แมวน้อยของเสี่ย”
ความตระหนกอย่างรุนแรงเมื่อครู่เร่งให้อะดรีนาลีนพุ่งพล่านและทำให้ประสาทโต้ตอบตื่นเต้นจนเลือดสูบฉีดไปทั่วร่างเร็วกว่าเดิมสักสองเท่า แต่ตอนนี้กลับลดฮวบลงฉับพลัน ความรู้สึกเฉียดตายเปลี่ยนเป็นความรู้สึกคล้ายถูกกำปั้นซัดหน้าท้องจนจุกแทน ยิ่งเมื่อได้ยินเสียงกระซิบนั้น ผมยิ่งเหมือนโดนสตั้นไปหลายวินาที
หญิงสาวสวยเจ้าของบทดราม่าที่สมควรได้รับรางวัลตุ๊กตาทองคำหัวเราะลั่นออกมา ปืนในมือที่ยิงออกมาเป็นกระดาษริ้วและสายตารุ้งตกรอบตัวผมเหมือนว่าเป็นการเฉลิมฉลองเทศกาลปีใหม่ เรือนร่างได้สัดส่วนนั้นงอตัวลงเพราะกำลังปลดปล่อยอารมณ์ขำขันระคนสะใจอย่างบ้าคลั่ง ส่วนเสี่ยกันต์ธีร์ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะรับเป็นลูกคู่
ผมอ้าปากค้าง แทบไม่เชื่อหูกับตาของตัวเอง
“หึๆ”
ผู้ชายข้างตัวหัวเราะเมื่อเห็นผมช็อกนิ่งค้างไป มือปลาหมึกยิ่งได้ใจที่จะแอบจับนู่นนี่อย่างแนบเนียน แต่อย่าคิดว่าผมไม่รู้สึก แค่โมโหเกินกว่าจะทำอะไร
“พวกคุณ...”
“เซอร์ไพรซ์!”
อลิตากับคุณกันต์ธีร์ว่าเสียงแจ่มใสออกมาพร้อมกัน
ผมรู้สึกถึงความร้อนแทบไหม้บนใบหน้า อุณหภูมิร่างกายพุ่งริ้ว พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมแขนพันธนาการแต่ดูท่าจะไม่ง่าย เมื่ออีกฝ่ายตัวสูงใหญ่กว่าผม และจากท่าทางคงชำนาญศาสตร์การต่อสู้ประชิดตัวไม่แขนงใดแขนงหนึ่งจึงไม่เปิดช่องว่างให้ แม้เจ้าตัวจะยังขำอย่างสะใจไม่หยุด
ฟัค!!!
คนอย่างผมถูกปั่นหัวง่ายๆ แบบนี้งั้นเหรอ รู้ถึงไหนอับอายถึงนั่น!
“ฮะ ฮ่าๆๆ! พะ พี่” อลิตาพยายามหยุดขำอย่างยากลำบาก ผมรู้สึกอยากต่อยเจ้าหล่อนก็คราวนี้ แม้รู้ว่าหนึ่งต่อหนึ่งตัวเองจะน่วมไม่มีชิ้นดีก็ตาม “พี่พยัคฆ์... ใครจะรู้ว่าพี่น่ารักขนาดนี้ ต๊าย กลัวจนหน้าซีดเชียว น่าเอ็นดูจริงๆ”
“อลิตา!” ผมแค่นเสียงลอดไรฟัน มองด้วยสายตาเอาเรื่อง ที่คิดว่าต้องเขียนชื่อแม่ตัวแสบนี่ไว้ในบัญชีดำ แต่กลับต้องเปลี่ยนคลองสายตาเมื่อถูกผู้กำลังกอดรัดจากข้างหลังใช้มือลวนลามลูบไล้หน้าอกอย่างหน้าไม่อาย
“คุณ...!”
นานเท่าที่ไม่ได้หัวเราะอย่างบ้าคลั่งจนน้ำตาเล็ดเช่นสามอาทิตย์ก่อน ผมเองก็ไม่ได้โกรธจนหน้าดำหน้าแดงพูดไม่ออกมาเท่าๆ กัน นี่ยังมีหน้ามาฉวยโอกาสอีกเรอะ
“ไงล่ะ ไหนว่ามีเชื้อเอช-ไอ-วี หืม?”
เสียงทุ้มทรงเสน่ห์ยามนี้กระซิบข้างหูอย่างจงใจให้ขนลุกซู่ทั่วร่าง เจือความล้อเลียนอย่างบันเทิงใจไม่ปิดบัง นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ผมปั่นป่วนจึงต้องขบฟันกำมือแน่น รีบดึงสีหน้าและขวัญของตัวเองที่หลุดหายไปกลับมาให้เร็วที่สุด แม้ว่าในอกจะคล้ายมีรูโหวงๆ อยู่ก็ตาม
“ทั้งหมดนี่พวกคุณร่วมมือกันสินะ”
ผมว่าอย่างอดกลั้น ฝืนยิ้มออกมา พยายามทำเสียงให้สุภาพและชักสีหน้าเหมือนไม่รู้สึกกับอาการปล่อยไก่ของตนเองเมื่อครู่ ซึ่งต้องใช้ความพยายามอย่างมากจนลมหายใจเข้าออกแรงกว่าปกติ
เสี่ยกันต์ธีร์เลิกคิ้วยิ้มมุมปากทำหน้ายียวน ใบหน้าหล่อเหลาสมบูรณ์แบบที่ได้ส่วนผสมอย่างลงตัวระหว่างสองเชื้อชาติยิ่งน่าซัดให้ดั้งหักเมื่อยังก้มใช้ปลายจมูกไล้ไปตามเรือนผมและลำคอของผมอย่างไม่สนสิ่งใด แม้ว่าจะมีสายตาเป็นประกายเต้นระลิกอลิตามองมา
“คุณสืบประวัติผม จ้างอลิตาเล่นละคร ยังไม่นับทำใบรับรองแพทย์กับที่ตรวจครรภ์ปลอมขึ้นมา...”
“พี่ลืมไปอย่างนึง” อลิตาว่าเสียงใส กะพริบตาคล้ายสาววัยรุ่นซื่อๆ “คุณกันต์ธีร์ลงทุนขนาดจ้างคนให้จามใส่หน้าพี่ให้เป็นหวัด จะได้เชื่อว่าภูมิคุ้มกันต่ำลงเลยนะคะ”
“คราวหน้าไม่จ้างคนให้อาเจียนใส่ผมเลยล่ะ”
ผมเข่นเขี้ยวอย่างอดไม่ได้ เหลือบตามองผู้ชายที่กอดผมแนบชิดราวกับเป็นคนรักกันอย่างไรอย่างนั้น เขาเพียงยักไหล่ ใช้มือเกาคางผมเบาๆ อย่างถือดี ว่าด้วยเสียงทุ้มๆ แหบพร่า “ทีนี้ก็หายกันแล้วไง”
คราวนี้พอไม่เมาแล้วได้อยู่ในระยะใกล้ ผมยิ่งเห็นว่ารูปหน้าของผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ร้ายกาจอย่างไม่น่าให้อภัย เมื่อแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตคอปกสีดำสบายๆ เห็นช่วงลำคอและสัดส่วนรูปร่างแข็งแรงได้ชัดเจน พร้อมฉีดน้ำหอมกลิ่นเบาบางแต่ให้ความรู้สึกลึกลับเย้ายวน
แต่เสียใจ ผมไม่ได้ชอบผู้ชายไง
ส่วนแม่ตัวดี ใครจะคาดว่าการมองผู้ชายสองคนแนบชิดจะทำให้เธอดูมีความพึงพอใจระลิกระลี้ได้ หรืออาจจะสะใจล้วนๆ เพราะเป็นผม ผมก็ไม่อยากจะไปเดาให้เสียเวลา รู้แค่ว่าต้องเอาคืนแน่นอน
“เสี่ยครับ...” ผมเอ่ยเสียงเข้ม รู้ว่าดวงตาตัวเองคงเป็นประกาย แผ่จิตสังหารออกไปอย่างรุนแรงแน่ ผมขยับตัวถอยออกด้วยความรำคาญและอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก ทว่าอีกฝ่ายกับยิ่งได้ใจกว่าเดิม ดวงตาวิบวับสีหายากนั่นน่าควักออกมาจริงๆ
“แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ แสดงว่าคราวก่อนก็แกล้งเสียวอีกล่ะสิ ไม่เคยนอนกับผู้ชายใช่ไหม”
ผมอาจจะนับได้ว่าเป็นสุภาพบุรุษที่หน้าหนาคนหนึ่ง แต่คำไร้ยางอายพวกนี้เสียดแทงหูยิ่งกว่าโดนด่าด้วยคำหยาบซะอีก
“เสี่ยแคร์ด้วยเหรอครับ”
“ไม่” เขาหัวเราะหึๆ “สนแค่ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้นอนกับเรา?”
ตรงมาก
แต่ก็ดี ผมก็ไม่คิดว่าที่เขาปั่นหัวผมเพราะจะมาแกล้งเล่นๆ แล้วจากไปเฉยๆ อยู่แล้ว
“แล้วถ้าผมไม่สนล่ะครับ”
“เดี๋ยวได้รู้กัน อยากดูคลิปตลกเมื่อกี้ไหมล่ะ พอดีให้ลูกน้องอัดไว้ด้วย ถ้าอยากดู... ก็ไปดูกันบนคอนโด”
ผมไม่คิดว่าเขาจะพลาดอัดคลิปน่าอนาถของผมไว้ด้วยอยู่แล้ว ผมไม่ถือว่ามันเป็นของแบล็กเมล์ด้วยซ้ำ แต่เป็นเรื่องที่ว่ากันด้วยศักดิ์ศรี
คนอย่างผม ปกติไม่หาเรื่องวุ่นวายให้ตัวเอง แต่ถ้ามีคนหาเรื่องมาให้ผมถึงที่ นั่นก็อีกประเด็น
เสี่ยกันต์ธีร์ครับ... ในเมื่อสนใจผมขนาดนี้ ผมจะตอบแทนความพยายามคุณแล้วกัน
เมื่อเห็นว่าดิ้นรนอย่างไรก็เปล่าประโยชน์ จึงตัดสินใจเปลี่ยนสีหน้าฉับพลันยิ่งกว่านักแสดงสลับหน้ากาก
“เปล่า” ผมเอียงหน้าหันไปให้ได้องศา จนปลายจมูกเฉียดจมูกโด่งของอีกฝ่าย เหลือบมองอลิตาที่ยืนกอดอกอยู่ ก่อนกระซิบด้วยเสียงพร่าไม่แพ้เขา “แค่อยากได้ความเป็นส่วนตัว ผมว่าเราต้องคุยกันสักหน่อย”
“โอ้โห” อลิตาเลิกคิ้วสูง ยิ้มมุมปาก “งั้นเชิญคุณผู้ชายคุยกันส่วนตัวนะคะ แต่ถ้าเสี่ยมีอะไรให้รับใช้ก็เรียกแอนได้ทุกเมื่อค่ะ”
ท่าทางอ้อเซาะน่ารักแบบนั้น ผมไม่อยากคิดเลยว่าแกล้งเล่นละครฉากเดียวนี่เธอได้ไปเท่าไหร่ ตอนคบเป็นคู่ขาผม อลิตาก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่เคี่ยวลากดินอยู่ ถ้ายอมเสียเวลามาทำอะไรแบบนี้เสี่ยกันต์ธีร์คงยอมจ่ายไม่อั้น
เสี่ยกันต์ธีร์ดีดนิ้วเปาะเดียว ก็คล้ายมีรถหรูคันหนึ่งมาจอดข้างๆ ที่อลิตายืน คนที่ลงมาน่าจะเป็นลูกน้องของเสี่ยกันต์ธีร์ เขาเดินมาเปิดประตูให้อลิตาเดินเข้าไป ก่อนไปเธอยังไม่วายลดกระจกลงมาพร้อมบอกว่า
“เสี่ยขา จุดอ่อนของพี่พยัคฆ์คือหัวนมด้านซ้ายกับต้นขาอ่อนด้านขวานะคะ อ้อ! พี่พยัคฆ์ชอบให้คนทำออ...”
“อลิตา!”
“คิก” เจ้าหล่อนหัวเราะไม่รู้สึกรู้สา “อ้อ โนสปอยเลอร์ดีกว่า เดี๋ยวเสี่ยจะหมดสนุก”
“ขอบคุณสำหรับข้อมูล ว่างๆ ไว้เจอกัน”
เสี่ยกันต์ธีร์ยังมีหน้ายิ้มกว้างยกมือโบกลา ผมล่ะหมดปัญญาจะพูดเรื่องความน่าไม่อายนี่จริงๆ
รถคันนั้นแล่นออกไปแล้ว ตอนนี้จึงเหลือผมกับผู้ที่มีชื่อเรียกว่า ‘เสี่ยมาเฟีย’ ในวงการใต้ดิน แม้ฉากหน้าจะเป็นนักธุรกิจลูกครึ่งผู้ร่ำรวยมหาศาลก็ตาม
“แล้ว...”
ผมอาศัยจังหวะคลายตัวจากพันธนาการที่อึดอัดจนร้อน จัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ ก่อนจะกวาดสายตามองทั่วบริเวณรอบหนึ่ง เห็นคนที่ยืนอยู่ประมาณสองสามคน แต่ไม่ได้หันมาทางนี้ แต่ด้วยเสื้อผ้ากับมาดก็เดาได้ว่าเป็นบอดี้การ์ด
“ผมชอบความเป็นส่วนตัว” ผมย้ำอีกครั้ง ก่อนสบตาคู่สวยนั้น “หวังว่าคนไม่มีใครไปรบกวนหน้าห้องนะครับ ห้องผมไม่ได้เก็บเสียง”
“ก็ได้” เสี่ยกันต์ธีร์หรี่ตา “แต่แน่ใจนะ ว่าจะให้ฉันขึ้นห้อง ครั้งนี้จะไม่มีการออมมือแล้ว”
“ครับ” ผมปั้นยิ้มที่ดูก็รู้ว่าเราสองคนกำลังดูเชิงกันอยู่ หากเป็นในหนังคงมีกระแสไฟฟ้าแล่นระหว่างตาซึ่งกันและกัน “ไปคุยเฉยๆ”
“แล้วถ้าไม่คุยเฉยๆ ล่ะ”
“ถ้าเสี่ยเป็นผู้ชายที่ขนาดผู้ชายแท้ๆ อย่างผมยังต้านทานไม่ได้” ผมยืดตัวไปกระซิบข้างหูเขา “เสืออย่างผมจะยอมเป็นแมวน้อยให้เสี่ยเลยครับ”
หลังจากนั้น เสี่ยกันต์ธีร์เดินไปบอกกับเหล่าลูกน้องว่าให้เฝ้าและรออยู่ชั้นล่าง
เราสองคนขึ้นลิฟต์มาถึงชั้นที่ผมอยู่อย่างเงียบๆ ก่อนเหยียบย่างไปตามทางเดิน แม้ผมไม่ได้จ้องมองเขา แต่ผมก็รู้ว่าคุณกันต์ธีร์ใช้ดวงตาที่คมเฉียบนั่นสำรวจกวาดไปทุกบริเวณ ฝีเท้าแผ่วเบานุ่มนวลและรักษาระยะห่างระหว่างผมไว้พอประมาณ
ภายนอกชายคนนี้อาจดูสบายๆ ใช้มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงและผิวปากเบาๆ ขณะเดินตามผมมา แต่แท้ที่จริงแล้วกลับระแวดระวังเกินกว่าจะเปิดช่องว่างใด
ผมอยู่ในโลกกลางคืน การที่พอมีศิลปะการป้องกันตัวอยู่บ้างนั้นย่อมปลอดภัยมากกว่า ถึงไม่ได้เชี่ยวชาญมาก แต่ถ้าเป็นแค่กุ๊ยหรือคนธรรมดาเข้ามาสักสามสี่คนผมก็พอไหวโดยที่ไม่ต้องเจ็บตัวเท่าไหร่ และนอกจากหุ่นที่เสริมบุคลิกภาพและสร้างเสน่ห์แล้ว ผมยังมั่นใจในสมรรถภาพทางร่างกายว่าแข็งแรงกว่าคนปกติอยู่หลายส่วน
ผมเคยสัมผัสกับ ‘เจ้าพ่อ’ และ ‘มาเฟีย’ ในคราบผู้กุมอำนาจทางด้านต่างๆ มาบ้าง นั่นทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่าสมญาเสี่ยมาเฟียไม่ใช่แค่เรื่องเล่าลือกันในโลกมืด ในยุคสมัยที่บอดี้การ์ดและรถกันกระสุนยังไม่เพียงพอที่จะป้องกันตัวเอง คุณกันต์ธีร์คงไม่ใช่แค่นักธุรกิจหน้าตาหล่อที่มือไวใจเร็วและนั่งนับเงินไปวันๆ แน่นอน
“รกหน่อยก็ขอโทษนะครับ ผมไม่ค่อยกลับมาที่นี่”
ผมหันไปยิ้มหวานให้คุณกันต์ธีร์ เจ้าตัวเมื่อเห็นสีหน้าผม ก็หยอดกลับมาด้วยสายตาหยาดเยิ้มไม่แพ้กัน หัวเราะเสียงทุ้มอย่างมีอารมณ์ขัน
“ขอแค่เตียงกับโซฟาไม่รกก็พอ ไม่สิ จะเคาท์เตอร์ครัวหรือในห้องอาบน้ำก็ยังได้”
“ผมว่ามันจะไม่สะดวกสำหรับการ ‘คุย’ กันน่ะสิ” ผมโคลงศีรษะแล้วหัวเราะเบาๆ ในลำคอกลับไป
เขากำลังกดดันผม ผมรู้ แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้จะดีกว่า ผมเปิดประตูห้องแล้วผลักเข้าไป คอนโดสามห้องค่อนข้างปลอดโปร่ง ไม่ได้จัดแต่งอย่างหรูหราอะไร ออกจะโล่งไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์มาก หากมีก็เป็นแบบเรียบๆ สไตล์โมเดิร์น ทั่วห้องมีหนังสือนิตยสารที่ผมอ่านค้างไว้แล้ววางสะเปะสะปะตามที่ต่างๆ อยู่บ้าง
ในส่วนห้องครัวด้านซ้ายมือมีพวกของขบเคี้ยวและเครื่องดื่มที่วางอยู่บ้างตามประสา แต่สิ่งที่เตะตาที่สุดตั้งแต่เข้ามา เห็นจะเป็นยกทรงลายเสื้อดาวบนโซฟาสีดำกับกล่องถุงยางอนามัยที่ใช้ไปแล้วสองในสามในห้องหลักหน้าโทรศัพท์จอแบน ผมเดินเข้าไปเก็บมันให้พ้นทาง พลางนึกไปว่ามันมาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
“ใช่เล่นนะเรา”
“บางทีผมอาจจะ ‘สำส่อน’ จนมีเอชไอวีจริงๆ ก็ได้ ไม่กลัวเหรอครับ”
ผมโยนยกทรงที่นึกหน้าเจ้าของไม่ออกตัวนั้นลงถังขยะ การโยนแทบเรียกได้เป็นการเขวี้ยงข้ามหัวคุณกันต์ธีร์อย่างไร้มารยาท แต่นอกจากเขาไม่โกรธอารมณ์เสียแล้วยังดูเหมือนถูกใจผมขึ้นไปอีก “พาผู้หญิงมาบ่อยๆ ล่ะสิ แต่หลังจากนี้คงไม่มีสาวคนไหนได้เหยียบเข้ามาแล้วล่ะ แมวน้อย”
ว่ากึ่งหยอกล้อเล่นกึ่งเอาจริง ก่อนจะผละจากเคาท์เตอร์ครัวที่เอนพิงอยู่แล้วเข้ามาใกล้ผม
บอกตามตรง เขารับมือยากมาก แทบจะมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ เงาสูงใหญ่กว่าเข้ามาใกล้ ทำให้แสงสีส้มสลัวของห้องมืดครึ้มลง หากจะก้าวถอยก็ใช่ที่ ผมเลยยืนอยู่ที่เดิมคล้ายท้าทาย
“ถุงยางไม่ต้องทิ้งนะ” เมื่อถึงตัว มือใหญ่กว่าแต่ค่อนข้างสากก็จับรวบมือผมกับกล่องสีดำ
จมูกสัมผัสได้ถึงน้ำหอมกลิ่นน่ารำคาญใจนั้นอีกครั้ง ยอมรับว่าเมื่ออยู่กันสองคนในห้องเงียบๆ ที่บรรยากาศค่อนข้างจะเป็นใจ หัวใจก็อดไม่ได้ที่จะเต้นแรง ไม่ว่าจะด้วยความหวาดหวั่น ความกลัว หรือความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วงอันตราย
ผมเองสงบใจมาตลอดตั้งแต่เข้าห้อง ตอนนี้ยังเริ่มปั่นป่วนอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อมืออีกข้างเริ่มป้วนเปี้ยนแถวเข็มขัด นี่ในหัวผู้ชายคนนี้คิดแต่เรื่องอย่างว่ารึไง?
“ผม... อื้อ”
ริมฝีปากนุ่มหยุ่นและชุ่มชื้นประกบเข้ามา ตอนแรกผมขืนตัวออกเล็กน้อยเพราะไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ถูกโอบรัดร่างให้แนบแน่นขึ้น ถึงได้ปล่อยตัวโอนอ่อนไม่ต่อต้าน การจูบแรกๆ ยังอ่อนโยนคล้ายดูเชิงยั่วหยอกเหย้าคล้ายบอกว่าจะออมแรงให้ผมที่ดูท่าทางไม่ประสีประสา
ระหว่างจุมพิตดวงตาของเราสบประสานกัน ผมไม่หลับตา เขาก็ไม่หลับตา ดวงตาร้อนแรงทะลุทะลวงตรงข้ามกับการละเมียดละไมยังริมฝีปากเบาๆ ผมจะอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วหัวเราะหึออกมา
ผมสอดลิ้นเข้าไปในปากเขาอย่างรุกราน เป็นสัญญาณว่าผมไม่ได้ไร้เดียงสาเป็นลูกแมวเชื่องๆ อย่างที่เขาปรามาส ชั่ววูบดวงตาสีเขียวอมฟ้าน้ำทะเลของเขาเวลานี้เป็นประกายประหลาดใจคล้ายระลอกคลื่นโดดเด่นขึ้นในเงา ต้องยอมรับว่าสวยมากจริงๆ
ทว่าพริบตาเดียวก็กลับมาเป็นทะเลเพลิงลุกโชนยิ่งกว่าเดิม มือแข็งแกร่งกระหวัดเอวผมแล้วเหวี่ยงกดลงบนโซฟาก่อนร่างสูงใหญ่จะตามมาทาบทับโดยริมฝีปากดูดติดกันไม่มีช่องว่าง เสียงแลกเปลี่ยนน้ำเหลวใสซึ่งกันและกันดังอยู่ในหู ลมหายใจสอดประสานเริ่มจุดไฟให้มาคุ
เมื่อผมรุก เขาก็ไม่คิดจะรับ ครางเสียงต่ำอย่างพอใจในลำคอ สองลิ้นผสานพัวพันกันจนโพรงปากร้อนผะผ่าวไม่ต่างจากร่างกายของผู้ชายที่เริ่มรู้สึกได้ถึงกระแสความต้องการที่หลั่งไหลในกระแสเลือดพร้อมๆ กัน
ผมไม่เคยคิดว่าปากผู้ชายด้วยกันจะรู้สึกดี เห็นอย่างนี้ ผมนั้นค่อนข้างจะเรื่องมากเรื่องคู่นอน ถ้าเป็นการจุมพิตกันอย่างเร่าร้อนและพูดถึงความพึงพอใจแค่สองประการนี้ ผมให้เขาเกรดเอเลยเอ้า
ร่างกายสนิทแนบชิด ถึงมีเสื้อผ้ากั้นก็แทบเหมือนไม่มีเมื่อรับรู้ถึงความแข็งแรงหลายส่วนที่บดเบียดแทบแทรกผสานร่างเข้ามาอย่างไม่เคยเป็น มือใหญ่ข้างหนึ่งพยุงใบหน้าผมให้เอียงได้องศาแล้วระดมจูบอย่างหื่นกระหาย ส่วนอีกมือสอดล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีขาว ลูบไล้กล้ามเนื้อท้องและแผ่นอกเรียบ
สัมผัสเหล่านั้นเมื่อมาจากมือสากทว่าร้อนกว่ามือไหนที่เคยจับต้องตัวให้ความรู้สึกไม่คุ้นชิน ไม่ได้น่าขยะแขยงเกินทานทนอย่างที่เคยคิด ผมไม่แน่ใจว่าจริงๆ แล้วผมเป็นเกย์หรือเพราะผู้ชายที่กำลังโจมตีผมอย่างไม่ลดละตอนนี้เชี่ยวชาญเรื่องการปลุกปั่นความกระสันของคนอื่นเช่นเสี่ยกันต์ธีร์กันแน่
เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มโลภมากเกินไปและผมก็หอบหายใจกระชั้นแล้วจึงใช้ฟันขบเม้มริมฝีปากเขาไว้เบาเป็นเชิงห้ามปราม อีกฝ่ายคล้ายรู้ จึงผละออกไปอย่างเสียดาย ไม่วายจุมพิตข้างมุมปากหนึ่งทีเบาๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงเห็นว่าดวงตาคลื่นทะเลนั้นเยิ้มด้วยความใคร่
ริมฝีปากที่ขึ้นสีแดงคลี่ยิ้มออกมา ทั้งเส้นผมสีดำสนิทที่เซทอย่างดีตกลงมายังหน้าผากประปรายตัดกับผิวขาวละเอียดของเขาคงฆ่าสาวเล็กสาวใหญ่มานับไม่ถ้วน ไม่ต้องนับผิวที่เส้นเลือดเริ่มหล่อเลี้ยงให้ยิ่งน่ามองและเสียงพร่าแผ่วๆ ที่กระซิบถามขณะใช้จมูกดุนดันแถวหลังใบหู
“เคลิ้มรึยัง?”
“ยังครับ”
“แน่ใจ?”
“เห็นผมเคลิ้มไหมล่ะ”
อีกฝ่ายยิ้มเจ้าเล่ห์ ยิ่งดูถูกใจหนักเข้าไปอีก ทันใดนั้นก็ตะปบลงบนเป้ากางเกงผมอย่างอาจหาญ ผมสะดุ้งร่างกระตุกเล็กน้อย ก่อนที่จะดึงมือเขาเอาไว้ก่อน แสร้งขมวดคิ้วทำสีหน้าไม่พอใจ
“ไหนว่าจะคุยกันเฉยๆ ไงครับ”
“นี่เราแกล้งโง่หรือไม่รู้จริงๆ ฮะ”
“อ่า” ผมครางเสียงเบาออกมา ขนาดดึงไว้มือหนึ่ง อีกมือก็ยังไม่วายจะลูบขาอ่อนผมตามที่อลิตาว่า “ผู้ชายที่เอะอะก็จับขึ้นเตียงนี่ไร้เสน่ห์สิ้นดีเลย เสี่ยรู้ไหมครับ”
“ไม่รู้” เสียงทุ้มงึมงำขณะกำลังสาละวนกับซอกคอของผม ง่ายๆ ก็คือความหื่นขึ้นหน้าจนไม่รู้เรื่องมากกว่า ผมเองชักไม่สบายตัว ถ้าปล่อยเลยเถิดอาจกู่ไม่กลับ จึงใช้ปากกัดปลายจมูกอีกฝ่ายเบาๆ และดูท่าจะได้ผมเมื่อเสี่ยกันต์ธีร์ชะงักแล้วเหลือบตาขึ้นมอง
ผมอาศัยจังหวะนั้นยื่นริมฝีปากเขาไปหอมแก้มเขาแล้วละไปถึงข้างหูอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายดูร่างแข็งเกร็งขึ้นมาในทันที ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะให้ผลต่างกันหรือเปล่า แต่ก็น่าจะต้องลองดู
“แล้วระดับเสี่ยกันต์ธีร์ที่อยากได้อะไรก็ย่อมได้ คนแทบจะถวายร่างกายให้อย่างคุณ” ผมเว้นวรรคเล็กน้อย แฝงความท้าทายลงไปในน้ำเสียง “คงไม่อับจนถึงกับต้องใช้กำลังบังคับข่มขืนผู้จัดการบาร์เล็กๆ หรอกมั้งครับ?”
“ฮ่าๆๆๆ!”
คนตัวใหญ่หัวเราะลั่นจนโซฟาสั่นสะเทือน ยกมือขึ้นหยิกแก้มผมอย่างไม่เบาจนร้องโอ้ย ก่อนจะผละออกไปนั่งข้างๆ แล้วใช้มือแต่งกายให้เรียบร้อย แม้เสื้อผ้าเขาจะหลุดลุ่ยไปเพียงเล็กน้อยถ้าเทียบกับผมที่เสื้อเชิ้ตถูกปลดกระดุมออกจนหมดเมื่อไหร่ไม่ทราบ เข็มขัดก็ถูกปลดออกพร้อมกางเกง เห็นขอบบ็อกเซอร์สีดำอยู่เลาๆ
สาบานได้ว่าผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ คราหน้าคงต้องระวังมากกว่านี้หลายเท่า
“เอ้า อยากคุยนักก็คุย จะคุยอะไรล่ะ” เสี่ยกันต์ธีร์ประชดแกมขำ ผมที่ลอบปาดเหงื่อด้วยความโล่งใจค่อยจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ หายใจเข้าออกสักสองสามทีเหมือนพยายามทำอานาปานสติ อีกฝ่ายทำสีหน้าคล้ายเอ็นดูและจ้องทุกอิริยาบถเหมือนมองสาวน้อยที่ตัวเองเลี้ยงต้อย
“มองอะไรครับ”
“ตั้งแต่มีเด็กมา ไม่เคยเจอใครน่าสนใจเท่าเรา”
“ขอบคุณครับ ผมล่ะดีใจจริงๆ”
เมื่อเรียบร้อยเข้าที่ ผมก็ถอยห่างออกจากเขาเล็กน้อย เหมือนเสี่ยกันต์ธีร์ก็รู้ จึงระงับชั่งใจถอยไปแล้วทิ้งระยะห่างออกไปในระดับคนที่จะสนทนาแบบปกติเช่นกัน
“คุณลงทุนให้คนมาติดตามถึงผมสามอาทิตย์ สำหรับประธานบริษัทธุรกิจนำเข้าของแบรนด์เนมและเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ต่างๆ เช่นคุณ ผมแปลกใจที่คุณกันต์ธีร์มีเวลาว่างมาเล่นสนุกกับผมขนาดนั้น”
“ถ้าฉันถูกใจใคร ฉันก็ยินดีจะสละเวลามาเล่นด้วยบ้าง”
“ครั้งแรกที่เจอกัน... คุณบอกให้ผมเรียกว่าเสี่ย” ผมยกมือขึ้นวางประสานไว้บนตัก มองเขาไม่หลบตา “ผมคิดไปว่าคืนนั้นคุณแค่เมาเลยอยากหาคนอยู่ด้วยและบังเอิญผมอยู่แถวนั้น แต่รู้สึกว่าผมจะคิดผิด”
“ว่าต่อสิ ฉันชอบฟังเสียงเธอ” ยังคงว่าอย่างอารมณ์ดี ผมนึกวาดหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความแค้นของเขาไว้ในใจ แต่ภายนอกปั้นหน้ายิ้มตาเสี้ยวพระจันทร์
“คุณคงรู้ว่าผมเป็นชายแท้ เป็นเสือผู้หญิงที่ไม่เคยจริงจังกับใคร ไม่ชอบเรื่องวุ่นวายและไม่มีใครที่สำคัญในชีวิต คนอย่างผมอยู่ด้วยผลประโยชน์ ที่ไม่ใช่แค่ใช้เงินตบหน้าผม ผมก็ลื่นไถลลงไปแทบเท้าคุณ”
“อ่าฮะ”
“พูดตรงๆ ก็คือ ผมไม่ได้ขาดแคลนเงินขนาดต้องลดตัวไปเป็นเด็กให้ใคร โดยเฉพาะยิ่งอีกฝ่ายที่เป็นผู้ชายด้วยกัน” ผมว่าเสียงนุ่ม คอยสังเกตทุกปฏิกิริยาบนใบหน้าเขา
“ที่ผ่านมา ผมพอรู้ว่าคุณเลี้ยงแต่ลูกกวาง กระต่ายน้อย หรืออย่างมากก็จิ้งจอกเจ้าเล่ห์”
“แต่ถ้าครั้งนี้คุณดึงดันอยากจะลองเลี้ยงเสือ...”
“นอกจากจะต้องฝึกให้เชื่อง ยังต้องใจกล้ามากพอ เข้าใจผมไหมครับ?”
100%
พะย้ากกกกกกกก
ชอบนางมาก ระวังเสือกัดนะเสี่ย 55555
ความเห็นที่ถามถึง Sugar daddy นะคะ ใช้แบบนั้นก็ได้ แต่เสี่ยวอ้ายเคยเห็นมีการใช้ Daddy เป็นคำย่อด้วยค่ะ เลยเลือกใช้ แค่นี้ก็ชื่อเรื่องก็ยาวเฟื้อยละ ฮา
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
