หวัดดีค่ะเบบี้ แล้วก็เพื่อนๆ ในเล้าทุกคน
แหะๆ เพิ่งจะอ่านจบอ่ะค่ะใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลยทีเดียว
เนื่องจากเรียนค่อนข้างหนัก ไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ แต่ถ้าหาเวลาว่างได้เป็นต้องเข้าเล้าทุกที
และด้วยความที่เรียนหนักมากกก จะอ่านนิยายทุกเรื่องในบอร์ดก็คงไม่ไหว เลยให้พี่ๆ เค้าช่วยแนะนำ
บอกพี่เค้าว่าขอเป็นเรื่องที่อ่านแร้วได้ใจสุดๆ ละกัน
พี่ๆ เค้าก็บอกว่า ให้อ่านของเบบี้สิ เรื่องไหนก็ได้ สนุกทุกเรื่อง
ไอ้เราก็รับรู้ แล้วลองๆ ดูว่าเบบี้มีเรื่องไหนบ้าง รุสึกว่าจะแต่งเรื่องนี้เป็นเรือ่งแรก(ใช่ป่ะ) เลยเริ่มอ่านเรื่องนี้ก่อน
พออ่านแล้ว อยากจะบอกว่า ได้ข้อคิดอะไรมากมายหลายอย่างจากนิยายเรื่องนี้ (แอบน้ำตาไหลไปหลายตอนด้วยนะ)
ประทับใจในความ "เหี้ย" ของตัวละคร 555+ ถึงจะเหี้ยแต่ก็ประสบความสำเร็จกันได้
อ่านแล้วทำให้นึกถึงตัวเองและคนรอบข้างอ่ะค่ะ ตอนนี้เรียนแพทย์ ปี 1
ซึ่งตอนอยู่มัธยมตัวเองก็เกเรเหมือนกันนะ(ตอนนี้ก็ด้วย ขี้เกียจอ่านหนังสือ -_-")
แบบว่า ไม่ใช่เรื่องแอลกอฮอล์หรอก แต่อาจจะเป็นเรื่องแบบ ไม่ค่อยตั้งใจเรียนในห้องซะมากกว่า
จารย์สอนอยู่เราก็ดันนั่งร้องเพลงดีดกีต้ากะเพื่อนอยู่หลังห้อง บ้านก็อ่านนิยาย ติดสุดๆ 555
แต่พอถึงเวลาจะเข้ามหาลัยก็นะก็เต็มที่เหมือนกัน (เหมือนข้าวกะเพื่อนๆ อ่ะแหละ)
เพื่อนเราก็ด้วย แม่งติดเกมสุดๆ เล่นเกมยันเช้าตลอด แต่ตอนสอบมันก็จริงจังจนสอบแพทย์ได้เหมือนกัน
พอมาเรียนแพทย์แล้วก็ได้รับรู้อีกว่า หมอมันก็ขี้เมาเหมือนกันแหละว๊าาา (เราไม่กินนะ แต่เห็นรุ่นพี่เค้านัดกันไปกินบ่อยๆ 
)ตอนที่ประทับใจมากๆ ตอนนึงก็คือตอนที่ข้าวไปเรียนเมืองนอกอ่ะค่ะ ที่ท้อมากๆ สอบไม่ผ่าน เรียนยากกก อะไรอย่างงี้
เราก็มานึกถึงตัวเอง เพราะบางทีก็ท้อเหมือนกันนะ ว่าทำไมเรียนหมอมันยากนักหนาวะ
นี่แค่ปี 1 ยังเหนื่อยขนาดนี้ แล้วขึ้นปีสูงไปมันจะขนาดไหน (ปี 4-6 ไม่มีปิดเทอมยาวๆ แล้ว เสาร์ อาทิตย์ก็ยังต้องมาราวน์วอร์ด)
แต่พอได้เห็นความตั้งใจของข้าว เรื่องศักดิ์ศรีที่ว่ามาขนาดนี้แล้ว จะถอยกลับก็ยังไงอยู่
เราก็มาคิดว่า เออ ถ้าเราเรียนหมอไม่จบ แล้วพ่อ แม่ คนอื่นๆ เค้าจะรุสึกยังไง
แล้วเห็นข้าวทำได้ เราก็มีกำลังใจขึ้นมาเลยอ่ะ ตั้งใจเป็นอย่างยิ่งว่า นิยายเรื่องนี้จบ จะหยุดพักไว้ แล้วไปอ่านหนังสือจริงๆ จังๆ ซะที
เพราะจะสอบปลายเดือน ธค. นี้แล้ว แล้วก็จะลองเอาเรื่องการฝึกสมาธิของข้าวไปใช้ด้วย
เคยได้ยินมานะคะ บ่อยด้วย แต่ไม่เคยลองทำซะที แหะๆ อยู่นิ่งๆ ไม่ค่อยเป็นอ่ะแล้วมีคำนึงที่สกิดใจมาก คือ ตอนฉากที่หมอเทนมาคุยกะน้องปานอ่ะ
ที่ว่าหมอเทนบอกจะลางานเพื่อให้ได้ไปกินข้าวกับปาน
แล้วปานบอกว่า
"ยังมีอีกหลายชีวิตรออยู่" ได้อ่านประโยคนี้แล้วแบบ สะอึกเลยอ่ะ
แล้วก็มาคิดๆ ว่า เออ...ตอนนี้กรุทำอะไรอยู่วะ
นั่งอ่านนิยาย ไม่สนใจหนังสือ นอนตื่นสาย เข้าเรียนเลท แล้วกรุจะสอบผ่านมั๊ย
(คณะแพทย์ต้องสอบวิชาของคณะให้ได้มากว่า C ถ้าต่ำกว่า C ถือว่าตก ต้องซ่อม ซ่อมไม่ผ่านก็ซ้ำชั้น ไม่ก็รีไทร์)
"ยังมีอีกหลายชีวิตรออยู่" ประโยคนี้แหละค่ะ ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาอีก ก็บอกตัวเองว่า
เออ จะให้เลิกอ่านเรื่องนี้ก็คงไม่ได้ เพราะยังไงก็อ่านมาตั้งเยอะแล้ว แถมได้ข้อคิดดีๆ ตั้งหลายอย่าง
อ่านเรือ่งนี้จบละกัน แล้วจะไปตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือให้เต็มที่ สอบเสร็จค่อยมาต่อเรื่องใหม่
อ่อ...ชอบความรักของข้าวกับต้าร์มากมากกกกกกก ตอนที่น้ำตาไหลก็หลายฉากนะคะ
อย่างตอนที่ไปส่งข้าวที่สนามบิน ฉากที่ทะเลาะกัน ฉากที่กลับมาคืนดีกัน
เออ...ตอนเรียนอังกิดอ่ะค่ะ แอบเปิดอ่านไปด้วย แร้วน้ำตาซึม เพื่อนนั่งข้างๆ มันก็ตกใจว่าเราเป็นไร ร้องไห้ทำไม 555+
แล้วก็ชอบนิสัยของข้าวด้วยนะ ที่ว่าน้องเพลงเข้าห้องปกครองอ่ะ แล้วที่ข้าวสั่งสอนคุณนายแม่ของไอ้เด็กนั่นอ่ะ
สะใจมากๆ เผลอกรี๊ดเลยทีเดียว (ตอนตี 3 เมื่อคืนนี้อ่ะ ^^)
แล้วแอบอายน้องเพลงด้วยอ่ะ แบบว่า รุสึกว่าน้องเพลงเค้าจะมีระเบียบจังเลย ไอ้เรื่องจัดห้องจัดของอ่ะค่ะ
มามองดูสภาพห้องตัวเองแร้วก็..เฮ้อ โคตรซกมก รกยิ่งกว่ารังนู๋
ทั้งหนังสือ ทั้งชีท ทั้งอะไรก็ไม่รุ กระจัดกระจายไปหมด ไว้สอบเสร็จจะเคลียร์ห้องให้เรียบร้อย
จะปรับปรุงตัวเองให้มีระเบียบกว่านี้ จะได้ไม่อายน้องเพลง (ไปกันใหญ่แล้วกรุ)
พล่ามมาเยอะแยะมากมาย พอดีกว่า เด๋วเบบี้ขี้เกียจอ่าน สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณเบบี้มากๆ นะคะที่สร้างสรรค์เรื่องราวดีๆ อย่างงี้่มาให้เราได้อ่าน
ขอบคุณที่ให้ข้อคิดดีๆ มากมายให้เราได้ปรับปรุงตัวเอง
จะพยายามสู้ๆๆๆ กับอุปสรรคต่างๆ จนเรียนจบ และประสบความสำเร็จได้อย่างข้าว
จะพยายามเป็นคนที่อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ เหมือนอย่างพี่ต้าร์
จะพยายามเรียนให้จบเพื่อเป็นหมอที่ดี(และน่ารัก) เหมือนน้องปาน (จริงๆ ต้องเรียกพี่ปาน )
จะพยายามเป็นคนที่มีระเบียบ เรียบร้อย เหมือนอย่างน้องเพลง
จะทำได้มั๊ยไม่รู้ แต่จะสู้ให้ถึงที่สุด ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ เหล่านี้
รักเบบี้จริงๆ
แล้วจะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ
สอบเสร็จประมาณช่วงปีใหม่พอดีอ่ะ ตอนนี้พยายามห้ามใจไม่ให้เปิดอ่านเรื่อง "ชุลมุนวุ่นรัก"
ไม่งั้นคงไม่เป็นอันได้อ่านหนังสือแน่เลย (เคยอ่านนิยายตั้งแต่ 1 ทุ่มถึง 7 โมงเช้า แต่อ่านหนังสือหน้าเดียวดันหลับ T_T)
เด๋วหลังปีใหม่จะไปทักทายในเรื่อง ชุลมุนวุ่นรัก นะคะ
ตอนนี้ขอเตรียมตัวสอบก่อน จะลองนั่งสมาธิดูด้วย แล้วจะเอาเกรดงามๆ มาฝากนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะเบบี้ ร๊ากกกกเบบี้จริงๆ
ปล.รักพี่ต้าร์ พี่ข้าว พี่ปาน น้องเพลง แร้วก็ตัวละครทุกคนด้วย
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2648565 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก