หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[mackerel]

อะนะ...

รู้ว่ารอแล้วก็ยั่วอยู่ได้ คิคิคิ

 

[เบบี้]

ตอนพิเศษ ของ พิเศษ.1
                 ตาร์กะข้าว


“เฮ้ยยย.. ข้าว..หึ..เล่นอะไรเนี้ย”ผมร้องท้วงไปหัวเราะไป  ก็ที่รักผมนะสิครับเล่นอะไรกลางห้างอยู่เนี้ย  เอาด้ามร่มมาแทงก้นผมซะงั้น  แถมยังยืนหัวเราะร่าเริงได้อีก
“อายุเท่าไหร่แล้ว..”ผมหันไปพูด  แล้วปัดล้มที่เขี่ยๆก้นผมอย่างสนุกออก
“น้อยกว่ามึงสามปีละกันอะไอ้แก่”ดูปากครับ  นี่แหละครับแฟนผมเอง  ไม่ใช่ดิที่รักเลยดีกว่า  รักหมดหัวใจเลยอะ  น่ารักขนาดนี้ใครไม่รักก็โง่ละ.
“เดี๋ยวๆ.... หึหึ.คนมองแล้วข้าว”ผมปรามอีกครั้ง  เล่นเป็นเด็กไปได้ไม่รู้วันนี้อารมณ์ดีอะไรมานักหนา
“เดี๋ยวครับ.เพลงละเพลงไปไหน”ผมมองหาหลานตัวแสบที่เมื่อกี้ยังเดินหาของเล่นอยู่แถวของเล่นเด็กอยู่เลย
ข้าวหันไปหาเช่นกัน  แล้วเดินไปเก็บร่ม
"ไปไหนของมันอีก”จากหน้าที่มีสีสันเมื่อกี้เริ่มคิ้วขมวดติดกันด้วยความหงุดหงิดเพราะเป็นคนใจร้อนมากๆอะครับ  ดีหน่อยที่ผมเป็นคนค่อนข้างใจเย็นเลยอยู่ด้วยกันได้ไม่งั้นมีหวังบ้านแตกทุกวัน
“มาแล้ววววววววววววววววว”เซอร์ราวมาแต่ไกล
“ไปไหนมา”เสียงเปรียบเสมือนเสียงศักดิ์สิทธิ์ทำให้ไอ้น้องเพลงหยุดชะงัก 
“ไม้เบสบอล”เพลงยื่นไม้เบสบอลให้พ่อตัวเองดู 
“มีที่ให้เล่นรึไง..อีกอย่างพ่อเล่นไม่เป็น”สองพ่อลูกกัดกันตลอดนี่แหละครับผมเริ่มชินแล้ว   ตอนนี้ก็ได้แต่มองยิ้มๆ  ยอมรับว่าข้าวรักไอ้เด็กคนนี้ไปแล้วเต็มๆทั้งๆที่แต่ก่อนเด็กเข้าใกล้ได้ซะที่ไหน  เป็นจะยกเท้าถีบทุกที
ตอนนี้เพลงก็โตแล้ว  หลังจากที่ผมกับข้าวกลับมาจากเรียนต่อโทที่อเมริกาสองปีครึ่ง  มานี่ก็พักผ่อนอีกครึ่งปีนั้นแหละครับ  เหมือนใช้เวลาไปสามปีเลย  ตอนนี้เพลงก็โตแล้วดูแลตัวเองได้ขึ้นเยอะอายุตอนนี้ก็ประมาณสิบเอ็ดขวบแล้ว  รู้เรื่องขึ้นเยอะตัวมันโตกว่าเด็กไทยที่นี่มาก  เพราะตอนอยู่ที่เมกาข้าวขุนให้เพลงกินนมเป็นลิตรๆ  ไหนจะไข่ลวก  เนย ขนมปัง ตับ ผัก  กล้วย มันยัดให้หมด จนผมสงสารไอ้เพลงมันครับแต่มันก็ชอบนะครับบางอย่าง  หรือบางอย่างไม่ชอบก็ต้องกินเพราะว่าพ่อมันดุ  เหอะๆผมก็กลัวพ่อมันครับ

ประมาณปลายเดือนหน้าแม่ของข้าวกับแม่ของผมก็ดูฤกษ์ไว้เรียบร้อยแล้ว  ไม่ใช่ฤกษ์แต่งงานนะครับ  เหอะๆ  ฤกษ์บวชพระนะครับ  ข้าวบวชก่อนประมาณสิ้นเดือนหน้า  สึกออกมาก็มาดูแลไอ้ตัวโตนี่ก่อนแล้วผมก็บวชต่อจากนั้นเลยเพราะว่ากำหนดเวลาที่ผมต้องกลับไปทำงานมันมีอยู่นะครับ   ช่วงเวลาของการเรียนผมขอไว้สามปีมันก็เลยยังไม่มีปัญหาตอนนี้

“แต่เพลงเล่นเป็น”เดี๋ยวนี้ไอ้เพลงมันเถียงเก่งขึ้นเยอะมากเลยครับ  บางทีไม่พอใจเล่นด่าออกมาเป็นภาษาอังกฤษ  ไอ้ข้าวมันก็ยิ่งโมโหใหญ่ที่ลูกมันว่าแล้วเดินหนีซะเฉย  ผมก็ได้แต่นั่งหัวเราะชอบใจไม่รู้จะทำไงครับ  อย่างน้อยบ้านก็มีสีสันเพราะว่ามีไอ้ตัวเล็กอยู่นี่แหละครับ

“ที่บ้านก็มีแล้วจะเอาไปทำไมอีกเล่า.เปลืองเงิน”ข้าวพูดไปพลางเท้าเอวไปด้วย  ด้วยความหงุดหงิด  ไอ้ไม้เบสบอลเนี้ยผมก็ไม่รู้มันจะเอาไปทำไมอย่างที่ข้าวว่าแหละครับ  ที่บ้านก็มีแล้วสองเพราะว่าเอาติดกลับมาจากเมกา  มันไปเล่นกับเพื่อนๆที่โรงเรียนบ่อยๆ
“พ่ออะ”ไอ้เพลงมันกระโดดอย่างกับเด็ก  ไม่เด็กแล้วนะครับสิบเอ็ดแล้ว  แต่มันก็ยังเด็กอยู่อะนะครับไอ้อารมณ์เอาแต่ใจเนี้ยมันก็ยังมีอยู่เป็นปกติธรรมดา
“เอา.  ไป. วาง”ชัดคำมากๆพร้อมกับชี้ให้ไปให้ไกลลูกตา  ไอ้เพลงหน้างอทันที

แกร๊ก

เสียงไม้เบสบอลกระทบพื้นปูน  ก็ไอ้เพลงมันเล่นวางลงตรงที่มันยืนอยู่นะสิครับ
“ทำไมนิสัยแบบนี้ห๊ะเพลง.พ่อเคยสอนให้เป็นแบบนี้รึไงกัน..  ถ้าที่หลังพ่อตามใจจนเคยตัวแบบนี้นะพ่อจะตีแล้วนะ”ไอ้ที่มันขู่มานี่ได้ผลมากซะด้วยครับ  เพราะว่าตั้งแต่เลี้ยงไอ้เพลงมาข้าวไม่เคยตีเลยสักครั้ง  แค่ส่งสายตา  หรือว่าตะคอกเพลงก็จะกลัวมากๆจนทำตามตลอด  ส่วนตีเนี้ยก็ลงมือเบาๆตีก้นอะไรประมาณนี้นะครับ  แหะๆ  ผมก็ตีบ่อยๆ  ก้นพ่อมันนะไม่ใช่ก้นลูก  กร๊าก ได้อีกนะกรู..

“อย่าร้องนะ”เสียงนั้นปรามดังขึ้น  เด็กๆที่กำลังเลือกของเล่นตัวเองเริ่มถอยกรูไปหาพ่อแม่มัน  ส่วนไอ้เพลงตอนนี้ที่จะเบะปากร้อง  ก็ต้องหุบลงทันที
“..ข้าวพอก่อนครับ..”ผมรีบห้าม
“มึงดูนะแต่ก่อนเคยเป็นอย่างนี้ที่ไหน. นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วเอาแต่ใจตัวเองอยู่ได้.  ไหนบอกโตแล้วไง ไหนบอกไม่ดื้อไง..กลับไปอยู่นั้นอีกรอบไหม”ข้าวหันมาพูดกับผม  ก่อนที่จะหันกลับไปพูดกับเพลงอีกครั้ง 
“อึก...ฮืออออออออ..พ่ออะ”นั้นแหละครับ จุดจบ  ไอ้เพลงร้องไห้โฮออกมาทันทีเมื่อได้ยินประโยคคลาสสิกที่โดนกรอกหูมาตั้งแต่กลับมาจากอเมริกา
“ไม่เอานะครับ.ไม่ร้องนะ. โตแล้วนะครับไม่ดื้อรู้ไหม”ผมรีบลงไปโอ๋

จะไม่ให้ร้องได้ยังไงละครับ  ก็ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาข้าวก็อยากให้เพลงกลับไปเรียนต่อเพราะยังไงระบบการศึกษาเค้าก็มีคุณภาพกว่าไม่หละหลวมเหมือนที่ไทยตอนนี้  พอไอ้เพลงรู้เท่านั้นเองว่าจะได้กลับไปก็ร้องไห้โฮ  โทรไปหาพ่อกับแม่ข้าวไปฟ้องใหญ่ว่าข้าวจะทิ้ง  ข้าวก็เลยต้องรีบแก้ข้อมูลที่เพลงได้มาทันที  แล้วก็ต้องมานั่งตกลงกับเพลงว่าจะเอายังไงกับเรื่องไปเรียนต่อ  ส่วนไอ้เพลงนะมันก็ยอมรับว่าชอบเพื่อนที่นั่น  ก็ยังรู้สึกดีกับที่นั่น ผมก็ว่ามันคงเด็กไปที่จะไปเองคนเดียวนั้นแหละครับ  คงอยู่ไม่ได้ด้วยตัวคนเดียว แต่ที่จริงเด็กไทยก็ไปตั้งแต่เล็กก็เยอะแยะผมไปร้านอาหารไทยก็เจอบ่อยๆ  แต่เพลงมันติดผมกับข้าวมากเลยนะครับ  ก็เลยไม่ยอม  พอเดี๋ยวนี้ก็เริ่มเอาแต่ใจใหญ่เลยไม่รู้เป็นอะไร  ผิดที่มั้งครับ(คิดได้)  พอยิ่งข้าวขู่ว่าจะให้กลับไปเรียนก็ยิ่งดื้อใหญ่เลย

“เฮ้ย. ไอ้ข้าว”ผมหันขวับไปตามเสียงด้านหลัง
“อ่าวไอ้แฟร๊งค์มาได้ไงวะ”เสียงข้าวตกใจสุดขีด
“เพิ่งกลับมานี่แหละ..เมื่อวานก่อน.มึงอะได้ข่าวว่าเพิ่งกลับมาจากเมกาเหมือนกันนิ”ใครอะกรูไม่รู้จัก
“เออ....”ข้าวตอบ  แต่ผมต้องหันกลับมาสนใจไอ้เด็กที่ยืนร้องไห้อยู่ 
“มากับใครวะ”ไอ้คนชื่อแฟร๊งค์ถาม
“นี่เออ. ตาร์รุ่นพี่กรู.ส่วนนั้นลูกกรู”ข้าวบอก
“อ่าวเฮ้ย.มีลูกแล้วหรอวะ”ไอ้แฟร๊งค์ทำเสียงตกใจหาพระแสงขาวง้อรึไงวะ
“เออ..มึงอะ”ข้าวตอบหัวเราะหน่อยๆ
“กรูมากับเมีย..ลูกยังไม่มีเว้ย”
“อ่อนนี่หว่า”
“สาด.กรูยังไม่ได้แต่งาน.แล้วเมียมึงละ”ถามกันเรื่องครอบครัวเพื่อ..
“เมียตายแล้ว”ผมหันไปมองหน้าข้าวที่ตอบหน้าตาย  แต่ไอ้คนตรงข้ามดันหน้าอึ้งแดกกิมกี่ไปละ
“เฮ้ย.จริงดิวะ.เป็นไรตายวะ”
“เออ..ถั่วติดคอ”ข้าวตอบหน้าตาย 
“เฮ้ย..แล้วมึงไปปล่อยให้เมียมึงแดกถั่วติดคอตายเนี้ยนะ”โอ้ย กรูอยากจะบ้าตาย  สองคนมึงคุยกันรู้เรื่องได้ยังไงเนี้ย  ผมเลยเดินเข้าไป
“ข้าวไปแกล้งเพื่อนอยู่ได้”ผมบอก
“หึหึ..ก็ดูหน้ามันดิ.เสือกเชื่อด้วยเก็บไว้ให้เมียมึงเหอะแดกถั่วติดคอตาย”ข้าวพูดแล้วหัวเราะ
“อ่าวไอ้เหี้ย..ตกลงเมียมึงตายยังเนี้ย”ไอ้นั้นพูดอย่างสงสัย
“ยังเว้ยยังไม่ตาย.เพราะยังไม่มี.นี่ลูกบุญธรรมกรูเอง”ข้าวบอก
“อ่อ..ก็แค่นั้น ไอ้ห่า..อ่าวปอมาพอดี..”และแล้วไอ้ห่าแฟร๊งค์อะไรนั้นก็แนะนำเมียให้รู้จัก  แล้วก็ต้องลากสังขารกันไปกินอาหารกลางวันด้วยกัน  ส่วนไอ้เพลงหยุดร้องไห้ไปแล้วละครับ  เพราะว่ามันเหนื่อยเพราะพ่อมันก็ไม่ง้อด้วย 


.....................


“เพลงไหนอาดูสิ”ผมจับหน้าเพลงให้หันมา  หลังจากร้องไห้ซะหนัก  เมื่อคืนก็เหมือนมีไข้ด้วยอยู่แล้วตอนนี้นั่งกินอาหารกันอยู่ไอ้เพลงก็เงียบเลยเพราะว่าพ่อมันไม่สนใจ  มันเลยไม่กล้าตักอาหารให้พ่อมันอย่างเคย
“อืออ...”ไอ้เพลงร้องออกมานิดๆเมื่อผมแตะเข้าที่จมูก
“เดี๋ยวเป็นไข้อีก..เดี๋ยวไปซื้อยาแล้วกินเลยดีกว่า.จะได้กลับไปนอน”ผมบอก  คนบนโต๊ะอาหารเริ่มหันมาสนใจ
“ทำไมละครับ”ผมถามกลับเมื่อไอ้เพลงมันส่ายหน้า
“เพลงยังไม่ได้เพลงของEminemอัลบั้มใหม่เลยอะอาตาร์”ดูมันครับ  มีการกระซิบที่ข้างหูผมอีกไม่ให้ข้าวได้ยิน
“หึ..เดี๋ยวไปซื้อยาก่อนแล้วเดี๋ยวอาพาไปซื้อดีไหมครับ”ผมบอกกลับ  ไอ้เพลงยิ้มร่าเมื่อจะได้ของที่ตัวเองอยากได้  ส่วนข้าวก็หันมาค้อนนิดๆเป็นการเตือนว่าเมิงกระซิบอะไรกันอยู่ 

เมื่อกินอาหารเสร็จกันเป็นที่เรียบร้อย  ผมกับข้าวก็ขอแยกตัวออกมาแล้วไปร้านขายยาเล็กๆที่อยู่บนห้างสรรพสินค้า
“เด็กเหมือนจะเป็นไข้นะครับ.เมื่อคืนก็ตัวรุ่มๆ”ผมบอกอาการ
“ค่ะ..”ผู้หญิงสวย  เออ แต่อวบไปหน่อยตอบรับแล้วก็ถามรายละเอียดอีกนิดหน่อยก่อนที่จะจัดยาให้
“นี่นะค่ะ..กินหลังอาหารเช้า กลางวัน และก่อนนอนนะค่ะ.”เธอยื่นให้ผมดู  ผมก็พยักหน้ารับ

เออ  ลืมว่าจะซื้ออยู่พอดี  มันหมดแล้วถามเลยแล้วกันเผื่อพลุ๊คจะได้ไม่ต้องแวะร้านยาอีก

“เออ..มี.....(ตู๊ดดดด)....ไหมครับ”ผมบอกไอ้สิ่งที่มันหมดนั้นแหละครับ  ใครที่ใช้ก็น่าจะรู้ดี(มึงไม่บอกแล้วกรูจะรู้ปะวะ)
“ถามพ่อมึงเรอะ.”ข้าวกระซิบข้างหู  ผมได้แต่ยิ้มให้เภสัชที่หันมามองผมเป็นตาเดียว 
“มีค่ะ.สักครู่นะค่ะ”นั่นเสือกมีให้กรูอีก  ผมได้แต่พยักหน้ารับ
“หึหึ..ทั้งคืนอะวันนี้”ผมกระซิบกลับ  ข้าวเริ่มหน้าแดงเมื่อหันกลับไปมองเภสัชทั้งหลายที่มองผมสองคนอยู่
“แม่ง.หน้าด้าน”ข้าวด่าแล้วเดินออกไปรอนอกร้าน  ผมหันกลับมาอีกทีก็พบว่าไอ้สองพ่อลูกนั้นดีกันไปแล้วครับ  ยืนเกาะมือเกาะแขนกันอยู่หน้าร้าน

“พ่อวันนี้เพลงไปนอนบ้านโจ้นะฮะ”ไอ้เพลงมันผุดหน้าตัวเองมาจากเบาะหลัง   ไอ้โจ้นะเพื่อนมันตั้งนานแล้วแหละครับ  แล้วก็ย้ายมาอยู่หมู่บ้านใกล้ๆนี่ด้วย
“ไปทำไมครับ”ข้าวถามแต่ก็ยังวุ่นอยู่กับโทรศัพท์ตัวเองที่เลขาคนเก่าส่งรายงานข่าวมา
“ก็เพลงอยากไปนอนนิน่า.ไปเล่นเกมส์ได้ปะฮะ.”ตัวพ่อเลยครับไอ้นี่อะ  เริ่มติดเกมส์แล้วตั้งแต่กลับไทยมาตอนอยู่อเมริกาไม่เป็นนะครับ ไม่ได้ไม่ดีสวนสาธารนะ  ไม่ก็ไปเล่นเบสบอล  หรือว่าเตะบอลกับเพื่อนตลอด
“มานี่เล่นแต่เกมส์นะเรา. พ่อไม่ชอบ”มันเริ่มบ่น  เดี๋ยวนี้บ่นได้บ่นดีครับ  บ่นเรื่องผมด้วยนะไม่ใช่เล่นทั้งๆที่คนทำงานบ้านนะ  ผมเองล้วนๆ
“...................”ไอ้เพลงเงียบ  ผมมองดูกระจกหลังมันนั่งเบะปากอยู่  ถ้าพ่อมันเห็นเดี๋ยวได้มีเฮ
“อาทิตย์ที่แล้วก็เพิ่งไปมาไม่ใช่หรอพ่อจำได้”
“ก็นั้นเพลงไปวันศุกร์..เพลงขอไปนอนวันนี้ได้ปะฮะ..แล้ววันอาทิตย์เพลงก็กลับไง”มันยื่นข้อเสนอ  ซึ่งผลรับได้ที่กรูเต็มๆ  ไปเลยคืนนี้กรูจะได้เสียงดังโดยที่ไม่ต้องระแวงอีก
“ก็ได้..แต่กลับไปต้องเอาการบ้านมาให้พ่อดูด้วยว่าเสร็จรึยัง.แล้วเดี๋ยวพ่อจะโทรไปคุยกับแม่ของโจ้ก่อนว่าเค้าอนุญาตรึเปล่า.แล้วเดี๋ยวพ่อจะไปส่ง..แต่ห้ามไปดื้อบ้านเค้า ห้ามซน ห้ามไปก่อกวนต้องมีมารยาท  เป็นเด็กดีนะครับรู้ไหม”มันสั่งยาว
“ครับ.”ไอ้เพลงรีบตอบรับทำท่าเป็นตำรวจทันที  ข้าวได้แต่นั่งยิ้มๆ

และนั้นแหละครับ  คืนนี้ไอ้เพลงก็ไปสำเร็จความใคร่  เอ้ย ไม่ใช่ละ.. คิดได้อีกกรู  ไปนอนบ้านไอ้โจ้เป็นที่เรียบร้อยโดยข้าวไปส่ง  ส่วนผมนั่งดูเนทไปเรื่อยๆเปื่อยไร้จุดหมายสุดตีน

“ตึก  ตึงงงง”

ผมสะดุ้งสุดตัวเลยครับ  ใครวะผมเดินลงไปดูคิดว่าข้าวกำลังทำอะไรอยู่  ก็ข้าวว่ายน้ำอยู่ข้างล่างนิ  แม่ง  โจรเปล่าวะ  กดแฟนกรูจมน้ำตายไปแล้วมั้ง  ผมรีบลงไปดูแต่ยังรักษาความเงียบไว้

ไมไฟดับอะ

เฮ้ย   ใครวะ.. สามตัวด้วย.. 

แล้วใครแม่งปิดไฟวะ  เงาตะคุ่มๆเดินอยู่สามคน  ผมรีบมองไปที่สระว่ายน้ำข้าวหายไปไหนวะ  ใจเริ่มสั่นแล้วครับ  เมียหาย. 

ไม่นึกไม่ฝันโจรจะขึ้นบ้านกรู  สัตว์เอ้ย แล้วทำไงเนี้ยผมถอยหลังเดินกลับไปบนห้อง  เปิดห้องไอ้เพลงนึกขึ้นได้มีไม้เบสบอลอยู่  เออ กรูเล่นไม่เป็นแต่มันมีประโยชน์อย่างนี้นี่เอง  ผมย่องลงมาเบาๆ
 
กุก

กัก

ตุบ

เสียงเหี้ยไรนักหนาวะ
เริ่มใจไม่ดีครับ  หาเมียไม่เจอ..
“เฮ้ยยย.”ผมร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมีคนมาแตะที่หลัง  แต่แล้วมือนั้นก็ปิดปากผมไว้อย่างรวดเร็ว

“กรูเอง”คนปิดปากอ้าปากบอกผม  ผมมองข้าวตอนนี้กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวครับ  เอ็กซ์ซะไม่มีละ
“เป็นห่วงแทบแย่..”ผมกระซิบบอก 
“เบาๆ”ข้าวรีบจุ๊ปาก  แล้วดึงผมให้กลับมาหลบตรงซอก  เงาตะคุ่มๆเริ่มเดินไปมาในบ้านอย่างเงียบๆ  แม่ง ใส่หมวกไอ้โม่งกันหมดเลย  น่ากลัววะ  มันน่ากลัวอีตรงมองหน้าพวกมันไม่เห็นนี่แหละครับ  ผมเกลียดอะไรที่มันเป็นปริศนา

“เอาไง..”ข้าวถาม
“เอากัน..”ผมตอบ
“โอ้ยยยย”ผมร้องออกมาเบาๆ  เบามากแทบไม่มีเสียง  ก็แม่งเล่นหยิกซะเต็มท้องขนาดนั้น
“ยังมีอารมณ์เดี๋ยวกรูถีบ”โดนด่าเลยอะ  ก็เค้าแค่อยากให้หายเครียด

“เฮ้ยข้าว..มันไปหลังบ้านกันสองคนแล้ว.เอาไอ้นี่ก่อนไหม”ผมรีบพูด  เมื่อเห็นอีกคนอยู่ในครัวคนเดียว  เหี้ย อย่าขโมยไวน์กรูนะ  แพงนะเว้ย  เหี้ยแมนซื้อก็ไม่ยอมลดให้ด้วย

แกร๊ง

แม่งเอ้ย  เอาไรของกรูไปไม่เอา  เปิดที่เก็บไวน์กรูทำมายยย พ่อคุณพ่อทูนหัว  มีการพลิกขวดไวน์กรูดูด้วยทำเหมือนอ่านออก  โจรเหี้ยไรวะรู้เรื่องไวน์ด้วยเรอะ.
“เฮ้ย..เดี๋ยว”ข้าวรีบรั้งตัวผมไว้
“ไวน์อะ”ผมบอกหน้าเริ่มหงอ
“ไอ้เหี้ย.ห่วงชีวิตก่อนเหอะ.”โดนแม่ด่าเลย

เฮ้ย  เค้ก  เค้กไอ้เพลงกรูเพิ่งทำเสร็จเมื่อเช้า  มึงไปอดอยากมาจากไหนวะ  เฮ้ยๆ  อย่านะเว้ย อย่าเอาไปนะทำยากนะมึง  ถ้าหายไปไอ้เพลงร้องไห้สามวันสามคืนแน่อะ  ก็เค้กไอ้เพลงเสือกไปเปิดเจอในหนังสือ  แล้วดันอยากกินผมก็เลยต้องทำ  ทำผิดตั้งสามสี่รอบจนกว่าจะได้ 
“ใจเย็นๆ..”ข้าวรีบลูบแขนผมที่กำหมัดแน่น  โจรเหี้ยไรวะอดอยากมาจากไหนวะ  ทำไมมึงไม่ขนทีวี ตู้เย็นหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าแล้วออกไปวะ  มาขโมยเค้กกรูแดก  ห่าเอ้ย
นั่นใช้มืออีก  มึงเห็นส้อมไหมวางอยู่ตรงเคาร์เตอร์นะไอ้เหี้ย  ใช้มือหาหม่าม้ามึงเรอะ  โอ้ย ปวดประสาท

ม่ายยยยยยยย ม่ายจริงงงงงงงงงง เนื้อแพะส่งตรงจากฝรั่งเศสของกรู(ที่จริงเพื่อนเอามาให้)  กรูจะทำแดกพรุ่งนี้  กรูอุตส่าห์หมักไว้ตั้งสามวัน  พ่อมึงตายแล้วไม่มีใครทำอาหารเลี้ยงรึไงไอ้เหี้ย 
“ใจเย็นๆ...”ข้าวรีบรั้งตัวผมใหญ่เมื่อรู้ว่าผมโมโหมาก 
“ไม่ทนแล้ว”ผมบอกแล้วเดินดุ่ยเข้าไปในครัวทันที   

ป๊าบบบบบ

เข้าให้กลางกระบาลโจรที่ยืนหันหลังอยู่กำลังจะแกะกล่องที่หมักเนื้อแพะผมไว้

ไม้เบสบอลถูกใช้อย่างได้ผล มันสลบคาห้องครัวเลยครับ

“เฮ้ย..เสียงไรวะ”เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง  มันรีบวิ่งกันมา
“เฮ้ย...ไอ้แมน”
“ไอ้แมน”มันประสานเสียงกัน    ชื่อแม่งโหลดสัตว์อะ
ไอ้พวกนั้นจะวิ่งเข้ามาช่วยเพื่อนๆมัน   ผมเปิดวงสวิงไม้เต็มที่

“อย่าเฮียยยยยยยยยยย”มันร้องพร้อมกันก่อนที่ผมจะฝาดลงไป มันเอาแขนบังหัวตัวเองไว้  ผมค้างเติ่งด้วยอาการงง  โจรเรียกกรูว่าเฮีย

“เฮ้ย..”ผมร้อง  ไม่รู้ร้องทำไม ก็งงอะ
ข้าวรีบเดินมาอยู่ข้างๆผม  คงงงไม่แพ้กันผมมองหน้าท้องของข้าว  เออแบนราบมีลอนนิดๆ เซ็กซ์ได้อีกอะแต่ก็ต้องหันมาตั้งสติใหม่กับไอ้โจรสามตัว

“ไปเปิดไฟสิยืนบื้ออยู่ได้”เสียงหนึ่งคุ้นหูพูดขึ้น
“เออใช้กรูตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะมึง”เสียงอีกเสียง  คุ้นมากมาย


พรึบบบบ

ไฟในห้องครัวสว่างขึ้น  ไอ้สองตัวที่ยืนอยู่ในห้องมองหน้ากันทั้งๆที่มีไอ้หมวกไอ้โม่งคลุมอยู่  ผมกับข้าวยืนงงๆ 

“เฮ้ยยย..หยุดนะ.นี่คือการปล้น”ผมหันไปมองแต่ยังไม่ตกใจมากเท่าไหร่เหมือนตอนแรก  เพราะตอนนี้ความรู้สึกเหมือนโจรกระจอก  ผมเห็นโจรมาใหม่อีกคนยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว

“เข้ามากรูจะแทงให้ไส้ไหลเลยมึง”ข้าวพูดแล้วหยิบมีดตรงเคาร์เตอร์มาแล้วชี้ไปที่พวกมัน  พวกมันถอยหลังกันกรู

“อ่าวเฮ้ย..หยุดนี่คือการปล้น”เสียงอีกเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง  เฮ้ย ตกลงมีโจรกี่คนวะเนี้ย  สรุปเป็นห้าพอดี

“ไม่ทันแล้ว”เสียงมันประสานกันหันไปด่าไอ้โจรที่มาที่หลัง
“มึงถอดหมวกกันเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่กรูจะหมดความอดทน”ผมบอกพวกมัน
“คราบบบบบบบบ”ดูมันครับ  แล้วก็ถอดอย่างว่าง่าย  ไอ้เปรตทั้งหลายกรูว่าแล้วว่าทำไมมันคุ้นๆ

เคร้งงงงงงงงงงงงง

ผมทิ้งไม้เบสบอลแทบขว้างเข้าหาพวกมัน  พวกมันหลบกันกรูด้วยความตกใจและกลัวที่ผมนิ่งๆ
“ขอโทษคราบบบบบบบบบ”แล้วก็ยกมือไหว้กันกราว
“เล่นส้นตีนอะไรของพวกมึงวะ”ข้าวเริ่มหงุดหงิด
“ขอโทษคราบบบบบบบบบบบบ”เสียงมันประสานกันอีกครั้ง  ผมได้แต่ส่ายหน้าอย่าเหนื่อยๆกับพวกมันที่โตแล้วเล่นไม่รู้จักโต
“เฮ้ยเดี๋ยว..ไอ้แมนอะ.ไอ้แมน”ไอ้แสบเริ่มตกใจ  แล้วชี้ไปที่ไอ้แมนที่อยู่ใต้ตีนข้าวตอนนี้   พวกผมรีบพาไอ้แมนมานอนที่ห้องรับแขกแล้วก็ทำแผลที่ต้นคอที่ช้ำให้  ก่อนที่พวกมันจะไปถือวิสาสะเอาเหล้า ในครัวผมมาเปิดกินกันอย่างสบายอารมณ์  ประมาณสองชั่วโมงไอ้แมนก็ตื่น 
“โหห.เฮียฟาดไม่ยั้งเลยนะ”ไอ้แมนลูบต้นคอตัวเองหลังจากที่ไอ้ป๊อดมันนวดคอให้เสร็จ
“กรูยั้งแล้วเว้ย.กรูกะเอาแค่สลบ”ผมบอกเรารู้ดีแหละครับว่าลิมิทมันอยู่ตรงไหน
“เสือกเล่นอะไรไม่เข้าท่า.สมควร”ข้าวบ่น
“กรูไม่เกี่ยวนะเว้ย”ไอ้ป๊อดรีบแก้ตัว
“ต้นคิดนู้ไอ้เหี้ยแมนเลยสมควรแล้ว”ไอ้แสบพูด
“แล้วมึงคิดเหี้ยไรของมึงวะ”ผมถามมัน
“โหก็ขำๆอะเฮีย..ก็อยากรู้ว่าตอนเป็นโจรมันรู้สึกยังไง..ที่จริงมันก็ตื่นเต้นดีนะเนี้ย..”ไอ้แมนพูด แล้วหันมายิ้มให้ผมก่อนเจอสายตาอาฆาตว่ายังเล่นได้อีก  ก่อนที่มันจะหัวเราะแหะๆ
“โหห  เฮียก็ผมอะโจรขึ้นบ้านไปเมื่อเดือนที่แล้วใช่ปะ...ไอ้ป๊อดก็โดน..ไอ้ข้าวยังไม่เคยโดนเลยก็เลยว่าจัดให้เล่นสนุกๆไม่ต้องโทษผมคนเดียวเลยเฮียพวกมันก็เห็นดีด้วย..ไอ้เป้อะตัวดีเลย”ดูมันคิดได้ครับไอ้เป้ทำหน้าเหรอหราเมื่อเจอสายตาผม  ผมหันกลับไปมองไอ้แมนอีกครั้ง ก็ทุกครั้งใครก่อเรื่องละครับไอ้แมนตลอดอะนี่ก็คงจริงที่มันเป็นคนคิดแผนอีก
“กรูละเหนื่อยใจสมควรแล้วที่มึงไม่มีเมีย”ผมบอกมัน
“เหอะๆ..”มันหัวเราะประมาณว่าจริง 

“คืนนี้นอนนี่นะเฮียยยยยยยยย”เสียงมันประสานกันเหมือนนัดไว้
“เฮ้ยยยย”ผมร้องออกมา  ก็คืนนี้กรูมีการบ้านต้องทำ
“ไมวะ”ข้าวถามงงๆ
“อ่อ เปล่าครับ”ผมตอบ  กะว่าจะเล่นอะไรโลดโผนซะหน่อย  แม่ง เดี๋ยวเมียกรูเมาแล้วไม่รู้เรื่องอีก  ไม่ทันขาดคำ
“เฮ้ย..ไม่เช้าไม่เลิกเว้ยยยย โชนนนนนนนนนนน”เฮ้อออ เหนื่อยใจครับ  เหนื่อยใจจริงๆ  สรุปว่าคืนนี้กรูต้องเมาใช่ปะ  แล้วเลิกคิดเรื่องใต้สะดือไปได้เลยใช่ปะ  เพราะตอนนี้เมียกรูมันเปิดตัวก่อนเพื่อนเลย  ไม่เช้าไม่เลิก  แม่ง เสี้ยนมาจากไหนวะ 

คนแก่เซ็ง...


...

[mackerel]

จิ้มๆๆๆๆ

รักพี่เบบี้ คิคิคิ

[เบบี้]

เขียนไม่ดีตรงไหนอย่ามาว่ากันเน้อ
เค้ามาวว มาเขียนได้ก็ดีละ.. พอดีใช้คอมคนอื่นเค้า.เพราะจุดสนใจไปที่แก้วกันหมดเลยแอบปลีกตัวมาเงียบๆ  รีบมากมาย..
ก็บอกไว้แล้วนี่ว่าจะมา.. ไม่มาก็ไม่ได้อะ พูดไปแล้วเหอะๆ
ปายนะ.ต่อก่อน.. ใครอยากมาร่วมด้วยก็ได้นะ.. บ้านนี้ผู้ชายเพียบเหมือนดงหมาเลยอะตอนนี้ เอิ้กกกก
เครียด... เครียด  ดดด  ได้กินของฟรีอีกแล้วพี่ฟะ... กร๊ากกก

[Mint]

คนแก่เซ็ง

 

รอ

 

[สมุนไพร]

ตลกอ่ะเบบี้

 

[Ferfa]

เครียด... เครียด  ดดด  ได้กินของฟรีอีกแล้วพี่ฟะ... กร๊ากกก

  เบบี้ พี่บอกแล้วใช่มะ



ว่า









ถ้าของฟรีให้เรียกพี่ด้วย 

[เบบี้]

 
จิ้มพี่ฟะ.. กร๊ากก  พอดีว่า เรียกไม่ทันอะ..
มาดิมา ผู้ชายเต็มเลย ฮ่าๆ .. เอาผู้ชายหรือเอาของกินดีพี่  เอิ้กกกก

[takara]

 ::เย้เย้ ได้อ่านแล้ว  คิดถึงเฮียต้ากับเฮียข้าวเหลือหลาย 
เฮียต้ากะ......ล่ะสิ

[toeyz12]

     เย้ๆๆๆ  มาแล้วๆๆ ดีนะเนี่ยย อยู่รอ   คืนนี้หลับสบายละๆๆ   


 

[K2KARN]

ดีที่เฮียแกไม่เอาถึงตายนะพี่แมน (หัวเราะ)
โจรบ้าอะไรมาแย่งของกิน ฮ่าๆๆๆ


 

[sogato]

โหยยยยยยยยยยยยยยยยยย, ต้ารน่ารักกับข้าวที่น่าโดนฟัดมากกกกกกกกกกก โครตดีใจเลย  ได้อ่านpartต้ารแล้ว คิดถึงเดอะแก็งค์มาก
ดีใจ ดีใจ ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆ โครตรักที่สุด ก็เบบี้นี่แหละ เบบี้สุดยอด    +1ให้เลย

[Ferfa]

จิ้มพี่ฟะ.. กร๊ากก  พอดีว่า เรียกไม่ทันอะ..
มาดิมา ผู้ชายเต็มเลย ฮ่าๆ .. เอาผู้ชายหรือเอาของกินดีพี่  เอิ้กกกก

เอาสองอย่างได้มะ 

น้องแมนอยู่ป่าว ฟากกอดให้หายคิดถึงด้วย

ปล. พี่ยังรักพี่แสบกะน้องปานสุดใจนะจะ

[♥a2k♥]

เพิ่งอ่านทั้งหมดจบวันนี้

แล้วก็ได้อ่านตอน พิเศษพิเศษต่อเลย 

สนุกมากเลยค่ะเบบี้ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วได้ข้อคิดจากการใช้ชีวิตของตัวละครเยอะมาก

แล้วการเล่าเรื่องที่จากเด็กมัธยมมาจนถึงวัยทำงานก็เป็นการได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวละครทุกตัว

ชอบมากจริงๆ ประทับใจมากเลย   

ขอ  เบบี้ทีนึง


ปล เห็นที่บอกว่าผู้ชายเต็มเลยแล้วอยากไปด้วย 

[เบบี้]

 
จิ้มรีบน  มาทางเดียวกับพี่ฟะเลยนะค่ะเนี้ย
ผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยาย ไอ้ที่นั่งกระดอเหี่ยวอยู่เนี้ย..เหี้ยๆทั้งนั้น.. หนังหน้าดี แต่เหี้ยอะค่ะ เอาป่ะค่ะ..
แนะนำว่าอย่าเสี่ยง กร๊ากก มันจะดีเฉพาะกับเพื่อนๆ แต่กับแฟนทิ้งแม่งสองอาทิตย์ก็ทิ้งลายทั้งนั้น
  พี่ฟะอีกที มีการมาพูดแสบปาน จะเอาอีกอะดิ โลภมากเจงงงๆเลยอะ

 
ทะลุไปหาเจ๊มิ้น  ลืมๆเลยเจ๊ หายศรีษะไปไหนมาอะ นานมากมายเรื่องก็ไม่มาต่อ
เจ๊ไม่มาเบบี้คิดถึง อยากจะ รับขวัญจริงๆเลยอะ กร๊ากกกก

ขอบคุณสำหรับ พี่หรือ น้อง♥a2k♥  เด็กใหม่มาช้า แต่ก็ขอจูบรับขวัญ เอิ้กกก :impress2:ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ 

นั่งเล่นเนทไม่แดกละเหล้าอะ .. 

[jele]

 

ดีจายได้อ่านเรื่อยๆๆ


คนแต่งน่ารักที่ซู้ด

[Bessonova]

เจิมตอนพิเศษ

[A-J.seiya*]

 
คนแก่!!!!


โอ่ยยยย
ชอบน้องเพลงจริงจังอ่ะ ><

 

[namtaan]

วู้ววววว ตอนพิเศษของพิเศษ

น้องเพลงโตขึ้นหละ แต่ว่าทำไมงอแงจัง
พ่อข้าวดุ ยังงอแงได้อีก สงสัยอาตาร์ตามใจเปล่าหว่า

แกงค์แสบยังแสบเหมือนเดิม รอบนี้ปลอมเป็นโจรกินเค้ก 

บวก 1 ไปแล้วนะจ๊ะเบบี้ จุ๊บๆๆๆๆ น่ารักนะเนี่ย สละแก้วมาแต่งเรื่อง 

[tagloveX-Mark]

เย้ ๆ ตอนพิเศษ ของพิเศษ
กลับมากันแล้ว น่ารัก ๆ อ่ะ อิอ คิดถึง ๆ เปลี่ยนมุมมาเป็นตาร์ดำิเนินเรื่องบ้าง อิอิ
ต่อไปก็คงมี ตอนพิเศษ ของพิเศษ ของพิเศษ
ตอนพิเศษ ของพิเศษ ของพิเศษ ของพิ็เศษ .....
ไปเรื่อย ๆ 5555+ เบบี๋น่ารักสุด ๆ
อย่าให้ขาดช่วงนะ มาเรื่อย ๆ อิอิ

[in_blu]

เบบี้ น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดด

ตอนพิเศษของตอนพิเศษ

อร๊ายๆๆๆ ชอบคร่ะ

[Salim021]

   มาบ่อยๆ รักตายเลย  คิดถึงตัวละครเหมือนกัน

[andyus1]

จ๊ากกก ยังไม่แก่ แต่เซ็งเหมือนกาน และแล้วแผนพี่ตาร์ก็ฟังครืนนนนนนนนนน

อดเปรี้ยวไว้กินหวานเฮีย รอมานเมากาน เอาหั้ยหนัก

เออ ว่าแต่ถามอายแมนดิ มีของเปล่า ไม่น่าพลาดเชื่อผม

ท่ายากเท่าไหร่ ขอแค่เฮียสั่ง รับรองได้ ลื่นไหลทุกกระบวนท่า

5555+  ได้อีกกรู ของฟรี ชอบๆๆ หมดยังรอด้วย เด๋วปายยยยยยยยยยยยยย 

[Ferfa]

จิ้มรีบน  มาทางเดียวกับพี่ฟะเลยนะค่ะเนี้ย
ผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยาย ไอ้ที่นั่งกระดอเหี่ยวอยู่เนี้ย..เหี้ยๆทั้งนั้น.. หนังหน้าดี แต่เหี้ยอะค่ะ เอาป่ะค่ะ..
แนะนำว่าอย่าเสี่ยง กร๊ากก มันจะดีเฉพาะกับเพื่อนๆ แต่กับแฟนทิ้งแม่งสองอาทิตย์ก็ทิ้งลายทั้งนั้น
  พี่ฟะอีกที มีการมาพูดแสบปาน จะเอาอีกอะดิ โลภมากเจงงงๆเลยอะ

ผช เอาไว้ใช้แล้วทิ้งค่ะคุณน้อง




















แต่ว่าแสบปาน พี่เอาจริงๆๆนะคะ

[mackerel]

พี่เบบี้...

มาบอกว่า...

แม๊คเพิ่งจะรู้(มันไปอยู่ไหนมาวะ)

ว่าต้องโพส 250 อัพถึงจะมอบแต้มได้

....

รอแม๊คก่อนนะ

กะปั่นให้ถึงไวๆ

จะได้มามอบแต้มให้พี่

คิคิคิ

 

[nOn†ღ]

เมาแล้วจิถึงจะสนุก 

น้องเบบี้น่ารักเหมือนเคยไว้มาต่ออีกนะจ้ะ 

[a_tapha]

กด +1 ให้เบบี้

ที่ทำตามคำสัญญา

น่าร๊ากกกกกกกกกกมาก

 

[underscoreONES]

เหอะๆๆ ว่าแล้วเชียวว่าโจรปลอมมมมมม
แหม่... โจรที่ไหนมันจะมามัวนั่งฟาดเค้ก 

สงสารคนแก่ อดทำการบ้านเลย เหอะๆๆ

[ลูกหมีน้ำแดง]

  เฮีย  คนแก่เซ็ง


  สำหรับตอนพิเศษ ของพิเศษ ต่อเรื่อย ๆ นะค่ะ


 

[Fujitaga]

น่าอ่านอีกแล้ว สนุกด้วย แต่คนแก่เซ็งเลย
อดอ่านบท NC ข้าวกับตาร์ หรืออีกแล้ว