หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[sodamini]

 


มาด่วนเลยยยยค่ะ


ยังจะมาขู่กันอีกอ่ะ


ทรมานกันพอแล้วมั้ง


ทั้งต้าร์ ทั้งข้าว


เจ็บด้วยกันทั้งคู่

[anna1234]

 

รองดูอีกสํกครั้งคงไม่เป็นไรเน้อเน้อ

[poom]

 ...มาต่อด่วน...

[fellow]

 มาต่อเหอะ ไม่อยากขาดใจ

 ลุ้นทั้งคู่อ่ะ อยากให้รักกัน

   

[akike]

โอ้ยขอร้องเหอะ

อย่ามาทำให้อยากแล้วจากไป

เพ่มความเครียดให้คนอ่าน

ทำกานได้ลงคออ่า

[anna1234]

เบบี๋ต่อด่วมมากถึงมาที่สุด
 But now

[IZE]

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  จะบ้าแล้ว  มาต่อด่วนเลย 

ว่ารู้สึกจะอินมากไปหน่อย อิอิ

[wiintz_]

ผมว่าพี่ตาร์น่าจะพอได้แล้ว

เพราะสิ่งที่ทำอยู่ มันทำให้ตัวเองเจ็บมาเยอะแล้วครับ




เชียร์ให้ทั้งสอง กลับมารักกันเหมือนเดิม


ล้าลา 

[~@มาวินฮับ@~]

กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ยคับ

[Ferfa]

ตอนแรกร้องไห้

ตอนหลังเครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ตอนต่อไปขอให้ยิ้มได้เลยนะคะ

[kurugmin]

พอไอข้าวจะเลิกจริงๆ
ตาร์ก็อาการหนัก
น่าสงสาร

เอาไป+1  ที่ทำให้ผมเจ็บแปล๊บๆได้
ขอบคุณครับ

[nices_life]

แม่งช่วงนี้มากบีบ จริงๆๆๆ

มาต่อเร็วๆๆนะ คนอ่านจะลงแดงแล้ว

[maxtorpis]

 :c5:เอาใจไปเต็มๆเลยค้าบ ชอบมากมาย

[● MaYa~Boy ●]

คืนดีซะทีสิ

[dekchin]

บอกรักซักทีสิข้าว

พี่ตาร์เค้าจะได้มั่นใจ

 

[dekchin]

บอกรักซักทีสิข้าว

พี่ตาร์เค้าจะได้มั่นใจ

 

[YMP]

มาส่งดอกไม้ให้
เป็นอามิสสินจ้าง
รีบมาต่อนะครับ  

[สาวตัวกลม]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ

[kitty]

  สงสารทั้งคู่เลย ดีกานเร็วๆๆน้าเอาใจช่วยยยยยยยย

[DekDoy]

มาต่อเถอะนะครับ
ได้โปรด

 

[YO DEA]

 


ขอให้สมหวังนะครับ




วันนี้ไปกินเหล้า


คิดถึงแต่เรื่องนี้ในหัว


ว่าต้าจะโยกโทษให้ไหม

อินจัด

 

[เบบี้]

ตอนที่74 บอกรัก
วันจันทร์ผมนัดกับพี่ป่านเรียบร้อย ว่าเลิกเรียนแล้วให้ฉุดไอ้ตาร์ไว้ที่โต๊ะตรงที่พี่ๆเค้าชอบนั่งกัน พี่ป่านก็โอเค ได้จัดไป ฮ่าๆ ผมเก็บเสื้อผ้า หลายชุด แค่เสื้อผ้าแหละครับ แล้วก็หนังสือเรียนสำหรับวันนี้ เก็บกระเป๋าไว้ท้ายรถ เสร็จแล้วก็ไปเรียนครับ ตามปกติ พอเลิกเรียนก็ตรงดิ่งไปที่คณะไอ้ตาร์ทันทีครับ ก็ไม่วายโทรไปหาพี่ป่านก่อน
“พี่ป่าน..ไอ้ตาร์อยู่ด้วยใช่มั้ย”ผมโทรไปเมื่อถึงหน้าคณะ
“ใช่..แป๊บนะ”พี่ป่านพูด ผมก็รอพี่ป่านสักสิบวิ
“ข้าว..น้องน้ำอยู่ด้วยนะ..จะทำยังไงจะมาจริงๆหรอ..เหมือนไอ้ตาร์มันจะทะเลาะกันด้วยอะ”พี่ป่านรีบเล่า
“ไปสิครับ..ข้าวเตรียมไว้แล้วนิ..ทั้งใจ ทั้งสถานที่”ผมพูด กรูต้องเผชิญหน้ากับความจริง คนของกรู กรูไม่ให้ใครทั้งนั้น นั้นคือคำพูดในอกผม กลายเป็นว่า ตอนแรกกะจะยอมรับความจริง ตอนนี้กะไม่ให้อีกแล้ว ฮ่าๆ
“งั้นแล้วแต่ข้าวนะ..”พี่ป่านบอก
“ครับผม..”ผมบอก แล้ววางโทรศัพท์ไป แล้วเดินดุ่ยๆไปที่โต๊ะประจำทันทีครับ พอผมเกือบถึงก็หยุดทำใจก่อนครับ แล้วก็เดินเข้าไปทันที ตรงนั้นแม่งเสือกอยู่ครบเลยครับ พี่ไม้ พี่กอบ พี่ฝ้าย  พี่จอย พี่ซัน พี่ป๊อป ไอ้ป๊อด พี่ป่าน น้ำ แล้วก็ไอ้ตาร์  ตอนนี้น้ำอยู่กับไอ้ตาร์ครับ นั่งติดกันเลยครับ ไอ้ตาร์เห็นผมเดินไปมันก็มองหน้าผมทันที
ประมาณว่าสงสัยนะครับ
“สวัสดีครับพี่ๆ”แล้วผมก็ตีสีหน้าตอแหลทันทีครับ เราต้องร่าเริงไว้ก่อน
“ดีจ๊ะน้องข้าว”พี่ฝ้ายหันมายิ้มให้ผม
“ไปกับกรูนะ”ผมหันไปยิ้มให้ไอ้ตาร์ พร้อมกับจับข้อมือมันครับ ไอ้น้ำมองผมตาเขม็งเลยครับ ผมก็ไม่สนใจ ถึงแม้คำพูดกับรอยยิ้มมันจะขัดกันครับ ผมเริ่มมีอารมณ์โมโหขึ้นมานิดๆเมื่อไอ้ห่าน้ำมองตาขวางใส่ผม
“ตาร์...ลุกสิ”ผมพูดเสียงเรียบแล้วยิ้ม ไอ้ตาร์มองผมงงๆครับ มันคงว่าผมมาไม้ไหน
“ไม่ให้ไป”เสียงไอ้น้ำลอดออกมา แล้วคว้าแขนไอ้ตาร์ไว้ทันทีครับ
“ขอโทษนะครับ..คุณมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ”ผมหันไปพูดแล้วยิ้มให้กับไอ้น้ำ
“มีสิ...เราเป็นแฟนพี่ตาร์”ไอ้น้ำพูด ตอนนั้นบรรยากาศเริ่มมาคุครับ ทุกคนเงียบกริบ รวมทั้งโต๊ะข้างๆด้วยครับ สงสัยมันคงฟังกันอยู่ เวรๆ ไม่เป็นไร กรูเริ่มหน้าด้านตั้งแต่คบกับไอ้ตาร์แล้ว
“หึ...หรอ..แค่แฟนแล้วไงไม่ทราบ..จะให้บอกมั้ยว่าผมกับตาร์เนี้ยเป็นไรกัน”ใจจริงนี่อยากมึงกรูสุดฤทธิ์ครับ แต่ต้องอดกลั้นเอาไว้ ผมนะครับ เป็นคนพูดคำหยาบจนติดปากตลอดอยู่แล้วครับ ถ้าเกิดโมโหหรือเริ่มของขึ้นเนี้ย ตอนแรกจะระงับอารมณ์ได้แล้วพูดเพราะๆอยู่ดีๆ พอสักพักไฟมันเหมือนเริ่มคุครับ คำพูดมันจะมาเองเป็นขบวนรถไฟ แล้วก็มึงกรูนี่ไม่ขาดคำ
สีหน้าของน้ำเริ่มอึ้งๆไปครับ
“ตาร์...จะไปกับกรูดีๆมั้ย”ผมหันมาถามไอ้ตาร์ ตาผมนี่แทบแดกมันไปทั้งตัวแล้วครับ เพราะต้องระงับอารมณ์ตัวเองสุดๆ กรูว่าจะอารมณ์ดีแล้วนะ
“ไม่..”ไอ้ตาร์มันตอบ
“แต่มึงต้องไป”ผมพูด พร้อมกับดึงแขนมันขึ้น
“พี่ตาร์เค้าบอกไม่ไปก็คือไม่ไปสิ”นั่นไงครับ ไม่ตกฟากจริงๆ น่าตบปากจริงๆครับ ผมหันไปตาขวางใส่มันทันที มันหน้าเสียเลยครับ ไอ้น้ำอะ
“ก็ได้..ถ้ามึงไม่ลุก..กรูจะถือว่า..มึงกับกรูจบกันแค่นี้..”ผมพูด ไอ้ตาร์หันมามองหน้าผมทันที
“จะเอาไอ้เหี้ยนี่ใช่มั้ย..”ผมชี้หน้าแบบกวนส้นตีนไปที่ไอ้น้ำครับ ไอ้ตาร์มองผม มันคงรู้ว่าผมเอาจริงแน่ๆ เพราะตอนนี้ของเริ่มขึ้นครับ ผมจ้องตามันไม่กระพริบ
“พี่ตาร์...”เสียงไอ้น้ำเรียกขึ้น
“มึงหุบปาก.”แล้วไงครับ เอาไม่อยู่ครับ เหอะๆ ของขึ้นจริงๆด้วย แล้วก็ต้องระงับ
“เฮ้ย..ข้าวใจเย็นๆ”ไอ้ป๊อดเพื่อนรักผมครับ มันเดินมาจับแขนผม
ไอ้น้ำมันก็หุบปากดังที่สั่งครับ
“มึงตัดสินใจเองนะตาร์”ผมพูด มันมองหน้าผม สักพักมันก็ลุกขึ้นยืน
“พี่ตาร์...พี่จะไปไหนไม่ได้นะ”ไอ้น้ำมันรีบคว้าแขนไอ้ตาร์ไว้ครับ  ไอ้ตาร์หันไปมองหน้าน้ำ
“ขอโทษครับ..แต่พี่คิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว”ไอ้ตาร์พูดพร้อมกับจับแขนน้ำออก ไอ้ตาร์หันมามองหน้าผม แล้วกำลังจะเดินไป ผมหันหลังเดินตามมันไป แต่แค่นิดเดียวนะครับ จังหวะกลับตัว ไอ้น้ำผลักเข้าที่อกผม
“มึงมันไอ้เลว...กรูไม่ให้พี่ตาร์กับมึงหรอก”นั่นไงครับ นางร้ายออก ที่จริงผมก็สงสารมันนะครับ แต่ว่าไอ้ตาร์ต้องของผมคนเดียวเท่านั้น มันก็คงรักไอ้ตาร์ไม่แตกต่างจากผม แต่คงแตกต่างตรงที่ ผมรักไอ้ตาร์มากกว่ามัน มากจนยอมทุกๆอย่างได้ ผมกับมันร่วมทุกร่วมสุขกันมาน่านกว่า อย่างไอ้น้ำเดี๋ยวก็มีใหม่แล้วในชั่วพริบตาแหละครับ
“..ไอ้ตาร์มันเลือกเอง..มึงมีสิทธิ์อะไร”ผลักมันกลับบ้าง แต่ไม่แรงหรอกครับ ก็ตัวผมกับตัวมันเนี้ยต่างกันลิบลับ ถ้าเกิดทำแรง เดี๋ยวได้ตายคามือพอดีแหละครับ ผมนี่ตัวเท่าไอ้ตาร์ได้ แค่ผมผอมกว่าไอ้ตาร์ เพราะว่าไอ้ตาร์กล้ามมัน ใหญ่กว่าเนื้อมันแน่นกว่านะครับ
“ไม่เอานะพี่ตาร์...”ไอ้น้ำหันไปหาไอ้ตาร์
“ขอโทษครับ..พี่คบกับน้ำต่อไม่ได้จริง..ตลอดเวลาที่คบกันพี่สงสารน้ำ..แล้วก็เห็นน้ำเป็นแค่น้องชายเท่านั้น..พี่ผิดเอง..ขอโทษนะครับ”ไอ้ตาร์มันพูด แล้วก้มหน้า ทุกอย่างในตอนนี้อยู่ในหลายสายตาเลยครับ
“อึก...พี่ตาร์..”ไอ้น้ำเริ่มร้องไห้แล้วครับ  ไอ้ตาร์เดินมาแล้วลูบหัวไอ้น้ำ แล้วจับไอ้น้ำเข้ามากอด
“ขอโทษครับ..”ไอ้ตาร์มันพูด ไอ้น้ำอยู่ในอ้อมกอดไอ้ตาร์ ร้องไห้ใหญ่
เพี้ย! เสียงดังจากการถูกตบครับ
ไอ้ตาร์โดนน้ำตบอย่างแรง
แล้วมันจะหันหน้ามาตบผมครับ แต่ช้าก่อน จับไว้ทันครับ ผมกำข้อมือมันแน่น
“มึงมีสิทธิ์อะไรจะมาตบกรู ห๊ะ”ผมตะคอกใส่มัน มันสะดุ้งทันทีเลยครับ พวกพี่ๆเริ่มลุกขึ้นแล้วครับ
“แม่งเอ้ย..”ผมไม่อยากทำมันนะครับ เพราะว่ามันคงทำไปเพราะเสียใจ ผมผลักตัวไอ้น้ำ จนไอ้น้ำเซไปโดนโต๊ะ พี่ซันรีบรับไว้ทันครับ
“กรูจะพูด..นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย..”ผมพูดแล้วเดินไปใกล้มัน มันเริ่มหน้าเสีย
“ห้ามมายุ่งกับไอ้ตาร์อีก..ห้ามติดต่อ..ห้ามมาวุ่นวาย..ถ้ากรูรู้..มึงโดน”ผมพูด แล้วจ้องตามัน หน้ามันกลัวผมสุดๆครับ ผมเดินไปจับข้อมือไอ้ตาร์แล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ผมได้ยินเสียงไอ้น้ำร้องไห้ ไอ้ตาร์หันไปมองจนสุดทาง ผมดันตัวไอ้ตาร์ให้ขึ้นรถ ตอนแรกมันก็ขัดขืนแหละครับ แต่ผมจ้องตามัน มันเลยยอม ผมขับรถออกมา แอร์เย็นๆเริ่มทำให้ผมใจเย็นลงครับ ไอ้ตาร์นั่งเงียบ นี่เป็นครั้งที่สามที่มันนั่งรถผมแล้วสินะ พอเลยจากสามกรูก็จะเลิกนับแล้ว เพราะมันจะนับไม่ถ้วน ผมคิดในใจ แล้วยิ้ม
“ยิ้มบ้าอะไร”ไอ้ตาร์มันพูดขึ้น เสียงเย็นชาเช่นเดิม
“ทำไม..”ผมแกล้งกวนตีนใส่มัน
ผมกดเปิดเพลง ทุกรอบไม่ร๊อกก็ฮิพฮอพ คราวนี้กรูขอหวานหน่อยแล้วกันนะ ไอ้ตาร์มันคงงงๆเหมือนกันแหละครับ เพราะส่วนมากถ้าผมโกรธๆเนี้ย เพลงร๊อกขึ้นเลยครับ ฮ่าๆ สงสัยกรูจะบ้า แต่ถ้าเพลงป๊อปๆเนี้ย ไอ้ตาร์มันจะเอามาให้แหละครับ แล้วเพลงที่เปิดนี่มันก็เอามาให้ผมเหมือนกัน ผมเลยเอามาติดไว้ที่รถ
บอกฉันบอกเธอ ว่ารักเธอมากกว่าใคร
บอกว่าห่วงใย บอกรักจริงใจกับเธอ

อยากให้รู้ความจริงในใจ เก็บไว้ยังไม่เคยบอก
เวลาเป็นใจ ให้เธอได้รู้คำตอบ แค่เพียงบอกกันว่าฉันรักเธอ

บอกไปแล้ว ขอให้เธอมั่นใจ
ว่าจะไม่แอบไปรักใคร ก็ใจฉันมันมีเพียงแต่เธอ
บอกอีกครั้ง ย้ำให้ฟังเพื่อความแน่ใจ
ชอบที่เธอเป็นคนไม่เหมือนใคร
บอกฉันบอกเธอ บอกแค่เพียงว่ารักเธอ

บอกฉันบอกเธอ ว่ารักเธอมากกว่าใคร
บอกจากหัวใจ จะขอมีเพียงแต่เธอ
บอกไม่กี่คำ สั้นๆเพียงฉันรักเธอ
บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกเธอ

อยากให้รู้ความจริงในใจ เก็บไว้ยังไม่เคยบอก
เวลาเป็นใจ ให้เธอได้รู้คำตอบ แค่เพียงบอกกันว่าฉันรักเธอ

บอกไปแล้ว ขอให้เธอมั่นใจ
ว่าจะไม่แอบไปรักใคร ก็ใจฉันมันมีเพียงแต่เธอ
บอกอีกครั้ง ย้ำให้ฟังเพื่อความแน่ใจ
ชอบที่เธอเป็นคนไม่เหมือนใคร
บอกฉันบอกเธอ บอกแค่เพียงว่ารักเธอ


บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกแค่เพียงว่ารักเธอ
บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกแค่เพียงว่ารักเธอ
บอกฉันบอกแค่เพียงว่ารักเธอ
บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกเธอ บอกฉันบอกแค่เพียงว่ารักเธอ
(เนื้อเพลง: บอกฉันบอกเธอ
อัลบั้ม: Green Light Project) บอกให้ หิหิ
จบเพลงผมก็ยังไม่พูดอะไรครับ ขับรถออกไปเรื่อยๆ จนเริ่มออกมานอกเมืองแล้วครับ
“จะไปไหน”มันถามหลังจากที่เงียบมานาน
“ไม่บอก”ผมบอกมันแล้วยิ้ม แต่หน้ามันงองิดเลยครับ ตลกดี
และเมื่อดนตรีขึ้น เพลงนี้ๆเข้ากับผมกับมันสุดๆครับ ผมชอบฟังเพลงนี้บ่อยๆ อินโทรก็ดีครับ เพราะดี
..........................................
มีเธอมีชั้น แหละความสัมพันธ์
ต่อกันด้วยรักยืนนาน อย่างนี้
ผ่านวันเลวร้าย และวันที่ดี วันนี้ยังเหมือนเช่นเดิม ต่อไป
ชั้นรักเธอมากกว่าเธอเข้าใจ ไม่ว่าโลกนี้จะเปลี่ยนเพียงไหน
ชั้นรักเธอมากกว่าเธอเข้าใจ
ไม่มีคำหวาน ไม่เคยสาบาน แต่ชั้นมีรักเพื่อเธอ อย่างนี้
ชั้นรักเธอมาก กว่าเธอเข้าใจ ไม่ว่าโลกนี้ จะเปลี่ยนเพียงไหน
ชั้นรักเธอมาก กว่าเธอเข้าใจ
ชั้นรักเธอมากกว่าเธอเข้าใจ
ไม่ว่าโลกนี้จะเปลี่ยนเพียงไหน
ชั้นรักเธอมากกว่าเธอเข้าใจ
....................................
พอเพลงจบ ผมก็นั่งยิ้ม ฮ่าๆ กรูชอบเพลงนี้วะ
“เข้าใจป่ะเนี้ย”ผมถามมัน มันคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไรแหละครับ
“ไม่..เข้า..ใจ”มันทำเสียงกวนตีน แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างครับ ผมก็ขำ
จนถึงสถานที่ๆผมจองไว้แล้วแหละครับ รีสอร์ตที่ผมเคยมากับมันไงครับ จำกันได้ป่าว ตอนที่มากับเพื่อนเยอะๆ แล้วบอกว่ากรูขอเวลาหน่อย มันก็คงงงๆแหละครับ พอผมจอดรถปุ๊บ
“ลงสิ”ผมบอกมัน เพราะว่ามันไม่ยอมลง
“มาทำไม”มันถาม
“ลงเหอะนะ..”ผมบอกมัน
“ตาร์คาบ..ลงเถอะนะ..นะนะ”ผมบอกมัน มันก็ลงครับ แต่ทำเป็นกระฟัดกระเฟียด ไอ้สาด
พอลงปุ๊บ ผมก็หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของผมออกมา แล้วก็กระเป๋าเป้ที่เอาไปมหาลัยแหละครับ เพราะว่าในนั้นมีทุกอย่างที่ทำให้ผมหายเบื่อได้ ผมเดินไปจับมือไอ้ตาร์แล้วเดินไป มันก็ปล่อยให้ผมจับแต่โดยดีครับ แหม อยากให้เค้าจับก็ไม่บอก
“เออ..เปิดห้องนะครับ..จองไว้แล้ว”ผมบอก พนังงาน
“ขอทราบชื่อค่ะ”พนักงานยิ้มอย่างเป็นมิตร
“...................ครับ”ผมบอก พอพนักงานหาชื่อเสร็จ ก็ให้พนักงานชาย พาผมไปที่บ้านพักติดทะเลทันทีครับกระเป๋าอีกใบก็ให้พนักงานถือ อีกมือก็จับมือไอ้ตาร์ครับ พนักงานก็คงงง ไอ้ตาร์มันจะให้ปล่อยผมก็ไม่ยอมปล่อยครับ จนมาถึงห้อง ผมก็ให้ค่าทิปไปเรียบร้อย พนักงานก็ยิ้มๆนะครับ เหอะๆ มองผมกับไอ้ตาร์
บ้านที่ผมจองไว้เป็นบ้านแบบหลังเล็ก เตียงคู่หนึ่งเตียง ห้องน้ำ แล้วก็ห้องนั่งเล่น แล้วก็มีครัวเล็กๆติดอยู่ด้านนอก ด้านหน้ามองออกมาก็เป็นทะเลเลยครับ ชื่นใจจังน้า ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพร้อมกับจูงแขนไอ้ตาร์ไปด้วยครับ ผมวางของเสร็จ ก็รวบกอดมันทันที
“คิดจะทำไร”ไอ้ตาร์มันถาม
“ถามทำไม..พาแฟนมาเที่ยวผิดหรอวะ”ผมพูดขึ้น
“ใครแฟน”มันพูด
“คนใจแข็งแถวนี้แหละ”ผมบอก แล้วหอมแก้มมัน มันก็ยอมให้ผมหอมครับ เหอะๆ มึงอะ หายโกรธกรูแล้วมึงก็อย่ามาฟอร์มมากได้ป่ะตาร์ ผมคิดแล้วยิ้มคนเดียว จนมันตบหัวผม
“จะไปไหน”ผมถาม เมื่อมันผลักผมออก
“เดินเล่น”มันบอก
“อืม..รอก่อนดิ..ขอฉี่ก่อน”ผมบอก แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาไอ้ตาร์มันก็หายไปแล้วครับ ไอ้สาดตาร์ ผมนึกขึ้นได้ เอาจังหวะนี้แหละ ผมล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้ แล้วหยิบกล่องสร้อยออกมาครับ ผมหยิบสร้อยออกมาแล้วถือกำไว้ เดินหาไอ้ตาร์ที่ริมหาด พอไปเจออีกทีมันก็ยืนเล่นอยู่กับเด็กแล้วครับ
“อยากมีหรอ”ผมถามมัน มันหันหน้ามามองผมแล้วหันกลับไปเล่นกับเด็กต่อ แม่เด็กก็ยืนอยู่ด้วยครับ
“กรูมีให้ไม่ได้หรอกนะ”ผมบอกมัน มันหันหน้าไปมองแม่เด็กที่ตอนนี้ยิ้มแบบ บอกไม่ถูกอะครับ คุณลองคิดเอาเองเถอะครับ ว่าถ้าคุณอยู่สถานการณ์แบบนั้นแล้วคุณจะยิ้มยังไง
“กรูไม่ชอบเด็กด้วย.บอกไว้ก่อน”ผมบอกมัน แม่เด็กก็ยิ้มอีกครับ ผมพูดความจริงคือ ผมเกลียดเด็กครับ เด็กน่ารักๆ แบบเชื่อฟังผมก็พอทนได้นะครับ แต่เด็กเหี้ยๆ กวนส้นตีนเนี้ย ผมแทบอยากหักคอมัน แล้วกดลงน้ำเลยครับ ผมไม่ชอบ กรูมีไรฝังใจป่าวเนี้ย กร๊ากก
“จะไปไหนอีก”ไอ้ตาร์มันปล่อยเด็กแล้วยิ้มให้แม่เด็กแล้วเดินหนีผมไปเลยครับ ผมก็เดินตามต่อยๆ
“ตาร์...”ผมเรียกมัน
“ตาร์คราบ”เริ่มมีเสียงอ้อนๆนิดๆ เพราะมันเล่นเดินไม่หยุด
“ที่รากคราบ..”ผมอ้อนมันอีกแต่มันไม่ยอมหยุดครับ ผมเลยหยุดเดิน มันเดินต่อสักพักมันก็หยุดแล้วหันมา ผมยิ้มให้มัน มันหน้างอ
“แกล้งหรอ”มันพูด
“ป่าว”ผมทำหน้ากวนส้นตีนใส่มันเลยหน้างอแล้วหันกลับไป ผมรีบเดินตามมันไป แล้วกอดจากด้านหลังทันที
“หายโกรธรึยัง..”ผมกระซิบที่ข้างหู มันเงียบ
“กรูขอโทษจริงๆนะ..กรูยอมรับว่ากรูตั้งใจกรูผิดเอง กรูทำไปเองกรูจะไม่โทษใครทั้งนั้น กรูมันเลวกรูยอมรับ กรูเมาแล้วกรูชอบเงี่ยน..กรูขอโทษ แต่จากนี้ไปถ้ากรูเมากรูจะไม่เงี่ยนกับคนอื่นนอกจากมึงเลยนะ”ผมพูด ก็ยังมีอารมณ์พูดตรงๆ เหอะๆ
“ห้าเดือนที่ผ่านมา..กรูยังพิสูจน์ให้มึงเห็นไม่พออีกหรอ..ว่ากรูนะ...รักมึงแค่ไหน”ผมพูดคำว่ารักออกจากปาก และนี่คือคำแรกครับ
มันเงียบ ผมเอาคางไปเกยไหล่มัน
“กรูจะไม่สาบานอะไรหรือสัญญาอะไรกับมึงทั้งนั้น..กรูยังจำคำที่มึงเคยบอกกรูได้เลยนะ..ว่าจะทำทุกๆวันให้ดีที่สุด ทำให้กรูรักมึง..กรูก็ขอพูดเหมือนกัน..กรูจะทำทุกๆวันให้ดีที่สุด..กรูรักมึงนะตาร์...เรามาเริ่มกันใหม่นะ”ผมพูด เสียงลมที่พัดของน้ำทะเลาเสียงคลื่น ผมหันไปดู ไอ้ตาร์มันร้องไห้ น้ำตาของมันหล่นลงโดนแขนผม แต่ผมก็ไม่กลับตัวให้มันหันหน้ามาหรอกครับ
“กรูรักมึง..กรูขอโทษที่ไม่เคยบอกมึง..ขอโทษ กลับมาเป็นตาร์ของกรูคนเดิมนะ.. เรามาเริ่มกันใหม่นะตาร์”ผมพูด แล้วหยิบสร้อย ออกมา แล้วใส่ให้มัน ไอ้ตาร์ มันหันมามองผมแว๊บนึงก่อนที่จะหันกลับไป
“กรูรักมึงนะ”ผมจูบลงที่ต้นคอมันเบาๆ มันหันหน้ามาหาผม ผมเช็ดน้ำตาให้มัน มันก้มหน้า ผมจับแก้มมันสองข้างให้เงยหน้าขึ้น
“ข้าวรักตาร์นะครับ...รักมาก..รักมากจนไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว..ยกโทษให้ข้าวนะ”ผมพูดเสร็จก็จูบปากมันเบาๆ แค่แตะริมฝีปากนะครับ ไอ้ตาร์มันร้องไห้ น้ำตาผมก็เริ่มไหล ที่จริงมันไหลตั้งแต่ ข้าวรักตาร์แล้วแหละครับ ไอ้ตาร์มันพยักหน้าเบาๆ ผมยิ้มออกมา ไอ้ตาร์มันจับที่สร้อย
“หึ..สงสัยหรอ”ผมพูดขึ้นเมื่อมันมองหน้าผม แล้วจับที่สร้อย
“เดี๋ยวค่อยเล่าแต่มึงต้องเล่าเรื่องไอ้น้ำให้กรูฟังก่อน..แล้วห้าเดือนที่ผ่านมาด้วย”ผมบอกมัน แต่มือก็เช็ดน้ำตา มันก็เช็ดน้ำตาให้ผมเหมือนกันครับ
“บอกรักกรูด้วยสิ..กรูอยากฟัง..อยากได้ยินจากปากมึง”ผมพูด มันจ้องตาผม
“พี่ก็รักข้าว...รักมากเหมือนกัน..รักจนไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว.”ไอ้ตาร์มันพูด
“เราไม่ต้องเริ่มต้นกันใหม่หรอก..เพราะเราได้เริ่มต้นกันมานานแล้ว..นี่คือประสบการณ์สำหรับเรา....เรารักกันมาตลอด..ไม่มีอะไรที่ต้องเริ่มต้นใหม่...เพราะเราไม่เคยเลิกรักกัน..พี่ไม่เคยหยุดรักข้าวเลยนะ”ไอ้ตาร์มันพูดน้ำตามันก็ไหลไม่หยุด ผมกับมันยิ้มให้กัน
“กรูก็ไม่เคยหยุดรักมึงเหมือนกัน”ผมพูดแล้วจับมือมันที่แก้มผม
“แม่ฮะ..พี่สองคนนี้ร้องไห้ทำไมฮะ”ผมหันไปตามเสียง เฮ้ย แม่งเด็กไอ้คนที่ไอ้ตาร์เล่นด้วยเมื่อกี้ ชี้มาที่ผมกับไอ้ตาร์ แม่งยังเด็กอยู่เลย เสือกนักนะมึง แต่ผมก็ยิ้มออกมา
“ว้าย..ลูก..อย่าไปกวนพี่เค้าลูก”แม่ของเจ้าของเด็กรีบวิ่งมาทันที
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”ไอ้ตาร์มันพูด แล้วนั่งลงเสมอกับเด็ก
“ร้องไห้เพราะมีความสุขไงครับ”ไอ้ตาร์พูดกับเด็ก
“ร้องไห้เพราะมีความสุข..มีความสุขทำไมต้องร้องไห้ด้วยฮะ..ตอนข้าวร้องไห้ข้าวโดนแม่ตีนะฮะ”เด็กพูดทำเอาผมตกใจ
“เฮ้ย..ชื่ออะไรนะครับ”ผมหันไปที่แม่เด็ก
“อ่อ..ชื่อข้าวนะค่ะ..ข้าวปั้น”แม่เด็กพูด แล้วยิ้ม ผมก็ยิ้มเจื่อนๆ
“มึงรู้หรอ”ผมหันไปที่ไอ้ตาร์ที่ยิ้มร่าอยู่แล้วครับ
“รู้ตั้งแต่เมื่อกี้แระ”ไอ้ตาร์มันบอก
“ชื่อเหมือนผมเลยอะครับ”ผมหันไปที่แม่เด็กที่ทำหน้างงๆ
“หรอค่ะ.แหมบังเอิญจังเลยนะค่ะ..”แม่น้องข้าวบอกแล้วยิ้ม
“มันไม่เหมือนกันหรอกนะครับ.ถ้าข้าวโตขึ้นข้าวก็จะรู้เองนะ..ว่าร้องไห้เพราะว่าดีใจนะมันเป็นยังไง”ไอ้ตาร์พูด แล้วลูบหัวเด็กอย่างเอ็นดู
“ฮะ..งั้นข้าวจะรีบโตนะฮะ”ไอ้ข้าวเล็กทำหน้าดีใจสุดๆ แบบกรูจะโตพรุ่งนี้แหละ ผมกับไอ้ตาร์แล้วก็แม่ของข้าวน้อยก็ขำทันทีครับ
พอเสร็จภารกิจเล่นกับเด็กเสร็จ ผมก็จูงมือไอ้ตาร์เดินเล่นริมชายหาด
...

มาต่อแล้ว
เย้ๆ ดีกันแล้ว
คนเขียนแม่ง แต่งเองเขียนเอง ร้องไห้เอง
แล้วก็หัวเราะคนเดียวบอก กับตัวเองว่า กรูบ้าป่าววะ
สาด
วันนี้คงรอบสุดท้ายนะค่ะ
ต่ออีกทีพรุ่งนี้เช้า ไม่รู้ว่าจะตื่นบ่ายโมงเหมือนวันนี้อีกรึป่าว
เอิ้กๆ
ไปแระนะค่ะ
จุ๊บๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะค่ะ
ขอให้มีความสุขกันทั่วหน้าเลยนะค่ะ
บับบาย
ฝันดีค่ะ
ป.ล.มาอีกทีตีหนึ่งครึ่ง กร๊ากก สะจาย อะๆ อย่าว่าเค้าน้า เค้ามาต่อให้แว้วนะ

[dal2kmagic]

ู
ู^
^
^
แอบจิ้ม มารอตั้งนาน อิอิ

[YO DEA]

 


จิ้มๆให้ทะลุถึงคนเขียน


ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากๆ


แอบน้ำตาซึม

ร้องไห้นิดหน่อย
อิอิ

[● MaYa~Boy ●]

เฮ้อ ดีกันแล้ว

ค่อยยังชั่วหน่อย

[HaLF333]

ไม่กล้าอ่านมาหลายตอน..กล้วเศร้า 
ถ้าไม่เห็นชื่อตอนนี้ "บอกรัก" ก็ยังไม่มาอ่าน...

แต่พอมาอ่านรวดเดียวแล้ว..
สงสารทั้งคู่..
น้ำตาซึม..
แล้วก็ดีใจ...ในที่สุดคืนดีกันแล้ว
 

ชอบประโยคนี้ของต้าร์จิงๆ
“เราไม่ต้องเริ่มต้นกันใหม่หรอก..เพราะเราได้เริ่มต้นกันมานานแล้ว..นี่คือประสบการณ์สำหรับเรา....เรารักกันมาตลอด..ไม่มีอะไรที่ต้องเริ่มต้นใหม่...เพราะเราไม่เคยเลิกรักกัน..พี่ไม่เคยหยุดรักข้าวเลยนะ”
โคตรซึ้งเลย

ขอบคุณคุณเบบี้นะคะ ที่มาต่อ 
แล้วขอบคุณเปลี่ยนพลอตด้วย..
ไม่งั้นแฟนๆ ขาดใจตายกันไปแล้ว

[DeShiWa]

 

อ่าครับอ่านไม่ทันเลย อิอิ

มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับผม

 

[chee]

  อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาร่วง

ปลาบปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมม

  เบบี้นะ ขอบคุณที่มาต่อให้  ขยันสุดๆเลย

[aimaim]

สมน้ำหน้าซะใจเหมือนคนเลว

หัวเราะเยี่ยงคนบ้า 

นั่งยิ้มราวคนเสียสติ 

สุดท้ายก็แอบซึ้งจนวิ่งหนีไปร้องไห้ 

อาการเหล่านี้มีใครเป็นมั่งรึเปล่าเนี่ย 

อยากจะบอกว่านั่นคืออาการทั้งหมดคร่าวๆ หลักๆ หลังจากที่อ่านมาตั้งแต่ตอนที่ข้าวและตาร์ทะเลาะกัน สุดท้ายทั้งคู่ก็ยังรักกัน ในที่สุดก็กับมานดีกัน นับว่าลูกตื้อ ลูกบ้า ขอข้าวได้ผลจริงๆ และอย่าทำอีกนะ จงจำครั้งนี้ไว้เป็นบทเรียนนะจ๊ะ ข้าว  วันนี้ไปล่ะ 
 

[poom]

 ...ฟางเส้นสุดท้ายจิงๆสำหรับข้าวที่ยืนออกไป..ถ้าตาร์..กระตุกฟางเส้นนั้นแรงๆมันก้อจะขาดออกจากกันทันที...และโชคดีที่ฟางเส้นนั้นเป็นสายใยรักที่เหนียวแน่น..สายใยรักที่น้ำหยิบยืนออกมาให้ตาร์บางเกินกว่าที่ตาร์จะยืนมือออกไปรับได้...เพียงแค่เอ่ยคำรักเท่านั้นเมฆหมอกที่ปรกคุ้มก้อกระจายไปตามสายลมทันที...รัก...เพียงคำเดียวที่ตาร์รอคอยมานานถึง 3 ปี....สุดท้ายก้อได้มันมาอยู่ในมือ...