ตอนที่72 ไม่รักแล้วก็ได้นะ
จนวันต่อมา ผมก็ปลีกกายมาแต่เช้าอีกครับ แต่กลายเป็นว่ารอมันหน้าห้องอยู่ตั้งนาน แต่มันเสือกไม่โผล่หัวออกมาครับ โทรไปหาพี่ป่าน บอกว่ามันมาแล้ว ไอ้เจี้ยนี่ รู้แกวกรู สัดมากครับ ผมก็เลยต้องมามหาลัยด้วยอาการโมโหมันสุดๆ แม่ง ขัดใจอะ
แต่ผมก็ไม่ได้ไปหามันที่คณะหรอกครับ ไปเรียนก่อน เดี๋ยวมันจะสาย เหอะๆ
“อยู่ไหนวะ”ไอ้ป๊อดมันโทรมาครับ หลังจากที่ผมเลิกเรียนเสร็จ
“อยู่คณะกรูดิ..มึงจะให้กรูไปอยู่ตึกการแสดงรึไง”ผมพูดประชด หยอกเล่น
“อ่าว.ไอ้เหี้ยนิ..พูดด้วยดีๆ กวนส้นตีนกรูอีก”ไอ้ป๊อดจัดด่ามาให้ผมอีกครับ
“มาตึกกรูดิ...”ไอ้ป๊อดบอก เหมือนจะกระซิบมากกว่าครับ
“ทำไมวะ.”ผมรีบถาม
“กรูอยู่กับเฮียเนี้ย”ไอ้ป๊อดพูด อ่อ กรูเก๊ตแระ
“เออๆ...ตรงไหนว่ามา”ผมถาม ไอ้ป๊อดบอกสถานที่เสร็จสรรพ ผมก็ตรงดิ่งไปคณะไอ้ห่าตาร์ทันทีเลยครับ
“อ่าว...ข้าว”เสียงพี่ป่านครับ ผมหันไปพอดี
“มาหาไอ้ตาร์หรอ”พี่ป่านถาม
“ครับ...”ผมรีบบอก พี่ป่านจับแขนผมไว้
“ยังไม่ต้องเข้าไปหรอก”พี่ป่านพูด หน้าไม่สู้ดีนัก แล้วผมก็รู้โดยสัญชาตญาณว่าต้องมีใครอยู่แน่ๆ
“น้ำอยู่หรอครับ”ผมรีบถาม
“จ๊ะ....มาเมื่อกี้อะ”พี่ป่านบอก
“อ่อ..ไม่เป็นไรครับ..อยากเห็นหน้าชัดๆเหมือนกัน...”ผมบอก
“เอางั้นหรอ”พี่ป่านยังคงข้องใจครับ ผมพยักหน้า แล้วเดินมาพร้อมกับพี่ป่าน ใจนี่เต็นตุ๊บๆๆเลยครับ ว่าจะทำหน้ายังไงดี ทำตัวยังไงดี ทำตัวไม่ถูกไปกันครับ แต่ก็ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อนครับ
ผมเห็นหน้าไอ้ป๊อดนี่เหมือนหมาปวดขี้เลยครับ ฮ่าๆ สงสัยเมื่อกี้มันอยากให้ผมมา แต่ตอนนี้มันคงไม่อยากแล้วมั้งครับ
ผมยิ้มร่าเดินเข้าไปทั้งๆที่ใจอะเดือดปุ๊ดๆเลยครับ ไอ้ตาร์กับคนชื่อน้ำนั่งอยู่ด้วยกัน เนื้อนี่ชิดเนื้อเลยครับ ไอ้ตาร์เห็นผมก็ต้องชะงักทันที่ครับ หลังจากที่มันกำลังคุยอย่างออกรสชาติกับน้ำ
“คิดถึงนะเนี้ยเลยมาหา”ผมพูด แล้วนั่งลงตรงหน้าไอ้ป๊อดครับ พูดมองหน้าไอ้ป๊อดครับ แต่ทั้งโต๊ะคงรู้ครับว่าผมหมายถึงอะไร แต่คงยกเว้นไอ้น้ำ
“เดี๋ยวมึงจะไปไหนวะ”ไอ้ป๊อดถาม
“ไม่รู้วะ....มึงอะ”ผมถามกลับ ทำตัวธรรมชาติสุดๆครับ แรดมะ
“พรุ่งนี้หยุด ไปห้องมึงกัน”ไอ้ป๊อดพูด
“ไปทำไมวะห้องกรู..กรูอยากให้ใครบางคนไป เค้ายังไม่อยากไปเลย”ผมพูด แล้วก็พาพี่ป่านกับไอ้ป๊อดหัวเราะแบบ ตามรูปแบบคดีนะครับ เหอะๆ แฮะๆ
“แดกเหล้ากัน..กรูโทรบอกไอ้แสบ ไอ้แสบมันโทรบอกไอ้เป้กับไอ้แมนแล้ว.โอเคป่ะ”ไอ้แสบมันถาม
“อืม..ก็ได้..กรูก็เซ็งๆเหมือนกัน”ผมบอก
“พี่ตาร์ฮะ..เดี๋ยวไปกินข้าวกันนะ”เสียงไอ้น้ำได้ยินชัดแจ๋วเมื่อพวกผมเงียบกันหมด แหม พี่ตาร์ฮะ ตอแหลเนอะ กรูรู้ว่ามึงอะน่ารัก แต่ไม่ต้องแอ๊บแบ้วก็ได้ สาด
“ครับ..ได้สิ..น้ำอยากกินอะไรละครับ”คำที่มึงจะต้องพูดเพราะๆนะมันต้องกับกรูคนเดียวไม่ใช่หรอวะ ไอ้สาดตาร์
“อะไรก็ได้ฮะที่พี่ตาร์อยากกิน”โอ้ย...เน่าแล้วพวกมึงอะ จะแดกอะไรก็แดก อย่ามาลีลา แล้วจะได้แดกมั้ย
“ครับ..งั้นเดี๋ยวเราไปดูหนังกันต่อนะ”ไอ้ตาร์พูดแล้วลูบหัวน้ำ ทำเอาผมหน้าชาเลยครับ ที่จริงผมเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาเล่นหัวนะครับ แต่กับไอ้ตาร์อะ มันจะลูบหัวผมบ่อยๆ ผมก็จะชอบให้มันลูบหัวนะครับ
“ไปเหอะป๊อด.”ผมบอกมันพร้อมกับลุกขึ้น
ขนาดมาซึ่งๆหน้าขนาดนี้มันยังไม่คิดที่จะแนะนำเลยครับ ก็แน่ละมันก็ไม่ได้อยากคุยกับผมอยู่แล้วนิ ช่างหัวมันสิ
“พี่ป่านไปกินด้วยกันมั้ยครับ”ผมหันไปชวนพี่ป่านก่อนที่จะไป
“อ่อ..ไม่ดีกว่าจ๊ะ..ชวนไอ้ป๊อป ไอ้ซันไอ้กอบดิ..ไอ้นี่ขาเหล้า”พี่ป่านบอก
“อ่อครับ..ได้ครับ”ผมบอก
“พี่ป่านจะกลับเลยมั้ยครับ”ผมถาม หน้าตอนนี้จากเมื่อกี้ยิ้มร่า กลายเป็นหุบร่าแล้วครับ
“อ่อ..กลับเลยก็ได้จ๊ะ”พี่ป่านพูดแล้วลุกขึ้น
“ไปก่อนนะไอ้ตาร์..”พี่ป่านบอก
“อืม..ขับรถดีๆละ”ไอ้ตาร์บอก ผมเดินออกมาแล้วครับ ไอ้ป๊อดก็เดินตามมาติดๆ
“เป็นไรป่าววะ”ไอ้ป๊อดเดินมาเกาะไหล่ผม ผมส่ายหัว
“ใจเย็นๆนะมึง..”ไอ้ป๊อดพูดแค่นี้แหละครับ พี่ป่านก็เดินมาข้างๆ ผมกับไอ้ป๊อดไปส่งพี่ป่านที่รถก่อน ก่อนที่ผมจะขับรถไปคอนโดไอ้ป๊อด เพราะว่าไอ้ป๊อดมันยังไม่มีรถนะครับ รอไอ้แสบมารับมาส่ง วันนี้ไอ้แสบคงกลับไปก่อนแล้วผมก็ไปส่งไอ้ป๊อดเอาเสื้อผ้า แล้วก็รอไอ้แสบด้วยครับ ไปซื้อเหล้าพร้อมกัน
ตอนซื้อเหล้าก็นัดเจอไอ้แมน ไอ้เป้ ไอ้เข็มครับ ดูเหมือนไอ้แมนจะสูงขึ้นด้วยครับ
“เป็นไงบ้างวะ..กับเฮียอะ”ไอ้เป้มันถามหลังจากที่กำลังเลือกซื้อของกันอยู่
“เป็นไงละ..เค้ามีคนอื่นไปแล้ว”ผมบอก พร้อมกับไม่มองหน้ามัน แต่เลือกของ
“อ่าว..ไหงงั้นวะ”ไอ้เข็มรีบถาม
“..ไม่รู้ มันคงไม่ยกโทษให้กรูแล้วละมั้ง.”ผมพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจอะ โคตรเครียดเลยคราบ
“..เฮ้ย..มึงอย่าตัดความหวังดิวะ..ตื้อไปเหอะมึง”ไอ้เข็มบอก
“อ่าว..แต่ถ้าคนเค้าไม่ได้รักแล้ว..เค้าจะกลับมาหรอวะ”ไอ้เป้พูด ไม่ได้คิดถึงกรูเลย ไอ้เพื่อนเหี้ย
“พูดทำไม..ไอ้เหี้ยนิ”ไอ้แมนมาจากไหนไม่รู้ครับ ตบหัวไอ้เป้โคตรดัง
“อ่าว..ก็กรูพูดความจริงนี่หว่า..”ไอ้เป้พูด แล้วลูบหัวปอยๆ ผมหันไปมองพวกมัน
“จริงของไอ้เป้มัน..คนมันหมดรักแล้ว..สามปีก็ไม่ใช่น้อยนะโว้ย..ก็ต้องมีเบื่อบ้างอะไรบ้างแหละ...ห้าเดือนก็ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน...ไม่งั้นมันก็คงไม่ทนถึงห้าเดือนหรอกที่จะแกล้งไม่ให้อภัยกรู”ผมพูดน้ำตาเริ่มซึม
“..มึงอย่าคิดงี้ดิวะ..ไอ้เป้มันปากหมา อย่าไปฟังมัน”ไอ้แมนบอก
“เค้าก็รักกันดีกับแฟนใหม่ด้วยนะโว้ย..แฟนใหม่ก็น่ารักซะด้วย..กรูคงเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วมั้ง”ผมพูดแล้วยิ้ม แต่น้ำตาที่มันแทบจะไหล ที่ผมกลั้นไว้ แล้วเดินหนีพวกมันมา ทำเป็นเลือกของไปเรื่อย ยืนคิดคำพูดตัวเองซ้ำๆเมื่อกี้ ที่ไม่ได้คิดมาก่อนหน้านี้มากนัก หรือว่ามันจะเป็นแบบที่กรูพูดเมื่อกี้จริงๆ
“ได้ยังวะ”ไอ้ป๊อดเดินมาตบบ่า ผมรีบปาดน้ำตา แล้วหันไป
“เฮ้ย...ไอ้ข้าว..”ไอ้ป๊อดเห็นผมก็ตกใจทันที
“กรูไม่ได้เป็นไรนะโว้ย..ทำไมทำหน้างั้นวะ”ผมพูดแล้วยิ้ม มันกระชับกอดที่ไหล่ผมแน่นขึ้น
“ใจเย็นๆนะมึง..ยังไงมึงก็มีพวกกรู..พวกกรูไม่ทิ้งมึงหรอ..เฮียเค้าไม่รักมึงก็ช่างประไร..ไงพวกกรูก็รักมึง”โหแม่ง ซึ้งวะ แต่ความรักของมึงกับของไอ้ตาร์มันไม่เหมือนกันโว้ย แต่เอาเหอะ ยังไงคำพูดของมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีแหละครับ
พวกผมเลือกซื้อของกันเสร็จ ไอ้ห่าเข็มเสือกอยากแดกเคเอฟซี แกล้มเหล้า ผมก็เออ ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องทำกับข้าวเยอะ แต่อาหารที่ต้องมีตลอดสำหรับผมตอนแกล้งเหล้าก็คือ เกาเหลาครับ แม่งโคตรบ้านเลย แต่ชอบอะครับ เกาเหลาน้ำมันหอมดีครับ แล้วก็สั่งลูกชิ้นหลากหลายที่ต้มแล้วมากิน เพราะว่าติดเชื้อมาจากพ่อครับ แฮะๆ
รุ่งอรุณแห่งความเมาก็มาถึง นั่งกินกันตรงห้องนั่งเล่นนะครับ เกลื่อนกลาดเลยครับ ผมก็มีผ้าห่มกับหมอนสำรองไว้แล้ว เพราะว่าเผื่อใครไปใครมาจะได้เหมือนอยู่ที่บ้านครับ เรามีให้ครบ แฮะๆ
ไอ้ผมก็กระดกไม่ยั้งเลยครับ รินให้กรูมา กรูก็กระดก เจ้าเดิมครับ ไอ้เป้นักชงตลอดกาล จนมันบ่นเหมือนกันแหละครับว่าไม่อยากนั่งใกล้กระติกน้ำแข็ง เพราะว่ามัวแต่ชงจนไม่เมาแล้วครับ คนชงไม่ได้กินซักที เหอะๆ
ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้ตาร์ ปากแดกเหล้า หัวสมองไปเรื่องไอ้ตาร์หมดแล้วครับ คิดต่างๆนาๆว่าตอนนี้มันทำอะไรอยู่
โทรไปสิบสาย ไม่รับครับ
“รับโทรศัพท์สิ”ผมส่งไปแค่นี้ ตาลายนะครับ พิมพ์จะไม่ไหวอยู่แระ เอิ๊ก ผมโทรไปอีก แต่มันก็ไม่รับครับ
“อยู่กับใคร..”ผมก็กดส่งไปอีกครับ แต่มันก็ไม่ส่งกลับ จะส่งกลับได้ไงละ กรูส่งไปกี่ครั้ง ก็ไม่เคยส่งกลับ โทรไปกี่ครั้งไม่รับไม่พอ ก็ไม่โทรกลับอีก
“ล่อตูดอยู่รึไง..บอกให้รับโทรศัพท์”ผมชักเริ่มโมโหแล้วครับ ส่งไปอีก แล้วก็โทรไปครับ
“เออ..กรูล่ออยู่..”เฮ้ย ตกใจแทบบ้าครับ ไอ้ตาร์มันส่งกลับมา โห กรูคงเชื่อมึงอะเนอะไอ้ตาร์ ล่อตูดอยู่แต่ยังมีอารมณ์ส่งข้อความมาหากรู
ผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว แล้วกรูจะดีใจทำไมวะ ข้อความที่ส่งมานะไม่ได้หวานชื่นเลยสักนิด บอกรักไปแล้วทำไมยังไม่หายโกรธอีกละ หรือว่ามันจะหมดรักเราแล้วจริงๆวะ ผมนั่งคิดคนเดียว จนไอ้พวกนี้ขอชนแก้วอีกครับ
เริ่มเมากันหัวราน้ำแล้วครับ
จนทิ้งตัวลงกับพื้นหมดไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ ผมก็หลับใหลเป็นตายเลยครับ
ตื่นมาอีกที สัด ตื่นทำไมเนี้ย เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้าเองครับ ลุกขึ้นมาดูพวกเวร แม่งยังนอนตายกันอยู่เลยครับ ผมลุกไปล้างหน้าล้างตาเดินมาหยิบกางเกงยีนส์ใส่ แล้วก็หยิบเสื้อจากปลายเตียงมาใส่ แล้วเดินออกมานอกห้อง ไปไหนหรอครับ ซื้อปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ ก็ตอนอยู่บ้านมีแม่ซื้อให้อะ อยู่นี่ซื้อเองดิ เซ็งเลยอะ
พอซื้อน้ำเต้าหู้ก็หกถุง นมสดอีกสี่ ปลาท่องโก๋อีกครับ แล้วก็ ข้าวเหนียว หมูปิ้ง ซื้อไปเผื่อไอ้พวกนั้นมันตื่นนะครับ พอเข้ามานั่งในรถ นึกขึ้นได้ ไปคอนโดไอ้ตาร์ดีกว่าครับ ไปแล้วไงอะเลยลงจากรถ แล้วซื้อนมสดกับปลาท่องโก๋ แล้วก็น้ำเต้าหู้ ไปเผื่อไอ้ตาร์ด้วยชุดนึง เอาวะ ขอไปหน่อยเหอะ ดูนิดนึงก็ยังดี ผมเข้าไปที่ลานจอดรถ เห็นรถไอ้ตาร์จอดอยู่ครับ เดินขึ้นไป เจ้าของที่ดูอยู่ที่นี่เป็นน้องสาวของเจ้าของตึกนะครับ เค้าก็จะรู้จักกับผมดี เพราะว่าผมมาบ่อย ไอ้ตาร์ให้ทำความรู้จักแล้วนะครับ ตึกนี้ยามอยู่เยอะมากครับ เพราะว่าเจ้าของตึกดันไปต่างประเทศมาแล้วไปเจอโรงแรมที่มียามทุกชั้น เจ้าของโรงแรมคิดว่าปลอดภัยดี มีกล้องวงจรปิดอย่างเดียวไม่ได้ เลยเอากลับมาทำบ้างครับ ก็ดีเหมือนกันครับ ผมว่า อุ่นใจดี ถึงจะหลับบ้างก็เหอะ พนักงานหน้าเคาร์เตอร์ก็มีสองคน เพราะต้องคอยดูแล เพราะว่าที่นี่ชั้นหนึ่งชั้นสองจัดเป็นห้องพักชั่วคราวด้วยครับ
ยามนี่จะว่ามีทุกชั้นเลยครับ นั่งหลับบ้านนอนหลับบ้าง ว่ากันไป เพราะว่าคอนโด มันเข้าได้โดยไม่ต้องมีคีการ์ดนะครับ ก็ต้องดูแลกันเป็นพิเศษหน่อย เล่นค่าห้องแพงซะขนาดนั้นนิครับ ตรงที่รับแขกก็มีร้านสะดวกซื้อเล็กๆด้วยครับ ก็ดีครับว่ากันไป ผมกำลังเดินเข้าไปที่ลิฟนะครับ แต่ลิฟมันดันเปิดก่อน ทำให้ผมต้องรีบหลบทันที เพราะว่าคนที่กำลังออกมานะคือ ไอ้ตาร์กับน้ำครับ เดินโอบไหล่กันออกมาเลยครับ หัวเราะต่อกระซิกกันเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ไม่แคร์สายตาใครเลยครับ ผมรีบหลบมุมตรงประตูทางเข้าพอดีครับ ดีนะครับมันมีมุมเล็กๆอยู่พอดี ไม่งั้นคงไม่มีที่หลบแล้วครับ เพราะว่าแม่งเล่นเป็นกระจกหมดเลยครับ สว่างเลยไง
ผมยืนมองสองคนนั้น อยู่นาน จนหายไปตรงลานจอดรถ ผมเดินตามไปห่างๆ สงสัยนั้นรถของคนชื่อน้ำ ไอ้ตาร์เป็นขนขับแล้วพากันออกไปครับ
“ไปเหี้ยไหนกันแต่เช้าวะ”ผมสบทอยู่คนเดียว แล้วก็ทิ้งน้ำเต้าหู้กับปลาท่องโก๋ลงถังขยะแม่งเลยครับ ได้แต่อารมณ์เสีย น้อยใจ เสียใจอยู่คนเดียวบนรถ
“เซ็งโว้ย”ผมตะโกนดังลั่นรถ นั่งอยู่สักพักก็ขับรถออกมากลับไปที่คอนโดครับ ไอ้พวกตัวเหี้ยนี่ยังนอนกันอยู่เลยครับ ผมนั่งคิดอะไรอยู่สักพักก็ลุกไปอาบน้ำ ทำให้ร่างกายมันสะอาด หัวมันเย็นลง คงคิดอะไรออกได้ยินเยอะ
ผมนั่งคิดคนเดียวอยู่หลายตลบ คิดไป คิดมา คิดวกไปวนมาจนหัวระเบิดว่าจะเอายังไงดี
“เป็นเหี้ยไรป่าววะ..กรูเห็นมึงนั่งคิ้วขมวดตั้งนานแล้วเนี้ย”ไอ้ป๊อดเดินมานั่งข้างๆ ผมนั่งสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงครับตอนนี้นี่วันละสี่ห้ามวนเลยครับ ก่อนนอนก็เบียร์ทุกวับ วันละขวด แก้เครียด
“มึงคิดว่ากรูคิดเรื่องอะไรละ”ผมพูดแล้วเขี่ยขี้บุหรี่
“กรูว่ามึงเดินผิดทางนะ”ไอ้ป๊อดพูดขึ้นสีหน้าจริงจัง แล้วจุดไฟแช๊ค ผมมองหน้ามันด้วยความงุนงง
“กรูทำทุกทางแล้วป๊อด..มึงจะให้กรูทำไงอีก..มันไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย”ผมบอกมัน แล้วมองออกไปนอกตึก
“กรูว่ามึงกับพี่ตาร์อะคุยกันให้กรูเรื่องเลยเหอะ”ไอ้ป๊อดมันพูด
“จะคุยยังไงมึงก็เห็นหน้ากรูมันยังไม่อยากจะมองเลย..คุยดีๆพูดดีๆมันก็ไม่พูดด้วย..กรูเหนื่อยเป็นเหมือนกันนะมึง”ผมบอก
“โทรศัพท์ก็ไม่รับ..มันไม่เปิดทางให้กรูสักทาง..แล้วจะให้กรูไปทางไหนละวะ..ลอดใต้ดินรึไง”ผมพูดติดตลก แต่หน้านี่ไม่ตลกแล้วครับ
“มึงก็ส่งข้อความไปดิ..ว่าอยากคุยด้วย..นัดเจอที่ไหนก็ว่าไป..คุยจริงๆจังๆไปเลย..ไม่ใช่มาประชดประชัน แกล้งกันอยู่แบบนี้..มีดีบ้างไม่ดีบ้าง.พี่แกก็คงยังไม่อยากคุยด้วยหรอก”ไอ้ป๊อดบอก อืมก็จริงของมัน
“ถ้าพี่เค้าไม่ได้รักมึงแล้ว..มึงก็จบไปเลย..ตัดใจซะ..เรื่องทุกอย่างจะได้จบ มึงให้เค้าเลือกทางของเค้าเองมึงก็ต้องเดินไปตามทางที่มึงเลือกแล้วเหมือนกัน ถ้าพี่เค้าไม่ได้รักมึงแล้วมึงต้องยอมรับความจริง.. แต่ถ้าพี่เค้ายอมยกโทษให้มึงมันก็ไปอีกเรื่อง”ไอ้ป๊อดพูดเสร็จ ก็หมดมวนพอดีครับ
“เอางั้นหรอวะ..แต่ถ้ามันไม่ได้รักกรูแล้วละ”ผมบอก
“มึงก็ต้องตัดใจ..มึงโตแล้วนะโว้ย..มึงต้องเคารพการตัดสินใจของพี่ตาร์ด้วย..ไม่ใช่มาทำเล่นๆเป็นเด็กๆ”ไอ้ป๊อดพูด ทำเอาผมและมันเงียบไปสักพัก
“อืม..ก็ได้.กรูจะทำ”ผมบอก
“ทำให้เร็วที่สุด..กรูไม่ต้องการให้เพื่อนกรูมานั่งซึมแบบนี้..กรูต้องการไอ้ข้าวคนเดิม”ไอ้ป๊อดบอก
“แล้วถ้าเค้าไม่รักกรูแล้วกรูไม่เศร้ากว่าเดิมหรอไอ้สาด”ผมด่ามันแล้วหัวเราะ
“อ่าว..นั้นมันเศร้าคนละแบบโว้ย..เศร้าแบบนี้เดี๋ยวก็หาทางหายได้..แต่เศร้าแบบที่มึงเป็นอยู่เนี้ย ทั้งคิดมาก ทั้งเครียด เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวทำหน้าดีใจ โดยที่ไม่อยากดีใจ ต้องคอยไปประชดคนอื่นอีก..กรูไม่อยากให้เพื่อนกรูเป็นแบบนี้..เดี๋ยวสักวันก็เป็นบ้าหรอกมึง..ฮ่าๆ”ไอ้ป๊อดมันหัวเราะ อืมก็จริงของมันทุกอย่างเลยครับ จริงทุกอย่างที่มันพูด ช่างเป็นเพื่อนรักรู้ใจจริงๆครับ
...
มาต่ออีกแระ
หิหิ
เพิ่งตื่นนะ
เมื่อคืนดึกไปหน่อย
กร๊ากก
ยังไงก็ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเลย
จุ๊บๆนะค่ะ
เดี๋ยวไปหาไรกินก่อน
เดี๋ยวมาต่อให้ใหม่นะ
ไปแระ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2494562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก