ตอนที่77 ทะเล้ทะเล2
“เดี๋ยวไปไหนดี”ผมถามระหว่างการกินอาหารเช้าของเราสองคน
“ไม่รู้ดิ..แล้วอย่างนี้ก็ขาดเรียนสิครับ”ไอ้ตาร์มันพูด ก็วันนี้วันอังคารก็เหมือนเราขาดไปแล้วหนึ่งวันครับ
“ช่างดิ..กรูจะขาดทำไมอะ”ผมพูดไม่สนโลกตามสไตล์ของผมครับ
“ครับๆ....แล้วแต่ที่รักจะว่าไงกระผมก็ว่าตามเลยครับ”ไอ้ตาร์มันประชดยิ้มให้ผม
“...กลับไปบ้านบ้างรึป่าว...”ผมถามไอ้ตาร์
“ก็กลับบ้างอะครับ..แต่ไม่ได้กลับมาสองเดือนแล้ว”ไอ้ตาร์บอก
“งั้นกลับกันมั้ย..ปิดเทอมเล็กนี่แล้วกันเนอะ”ผมบอกมัน
“อืม..ครับ..แล้วแต่....แต่พี่อยากไปเที่ยวมากกว่า”ไอ้ตาร์มันเสนออีก
“เทียวไหนอะ”ผมถาม
“ไม่รู้ดิ..มันเบื่อๆกรุงเทพ ประมาณว่าเบื่อที่มันมีชีวิตอยู่ประจำวันมั้ง..เหมือนมันไม่มีสีสัน”แล้วนี่ก็นิสัยที่คล้ายๆกันของผมกับไอ้ตาร์ครับ อะไรที่มันน่าเบื่อแล้วผมจะค่อนข้างกระตือรือร้นที่จะก้าวไปหาชีวิตที่ใหม่ๆและต้องอิสระ
“เดี๋ยวค่อยคิดแล้วกันนะ..ตอนนี้กรูก็เรียนกำลังไม่ค่อยลงตัว..จะทำเกรดด้วย..”ผมบอกมัน มันก็พยักหน้า
“แล้วเรียนเป็นไงครับเด็กวิศวะ”ไอ้ตาร์มันแซว แหม ก็วิศวะ กับ สถาปัต โหดนิ เสือกมาเป็นผัวเมียกันอีก ช่างไม่เข้าก้านไม่เข้ากัน
“ก็ดี...ได้เพื่อนสนิทที่คณะสามคน..นอกนั้นก็ไม่ได้คบมาก..เดี๋ยวมากเรื่อง..คบตอนไปกินเหล้าแค่นั้นแหละ”ผมบอกมัน แล้วข้าวต้มในชามผมกับมันก็เริ่มหมด
“พี่ชงกาแฟก่อนนะครับ”ไอ้ตาร์มันบอก ผมก็พยักหน้า ไอ้ตาร์มันชักติดกินกาแฟตอนเช้าแล้วแหละครับ ก็กินแค่แก้วเดียวตอนเช้าเท่านั้นแหละ ผมบอกมันไว้ แล้วผมก็เดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นออกมากระป๋องเดียว แล้วออกไปยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง
“น้องข้าวน้อยนี่น่า”ไอ้ตาร์ถือแก้วกาแฟ แล้วมายืนข้างๆผม ชี้ไปที่ไอ้ข้าวน้อยที่เดินอยู่กับแม่
“อืม..อยากมีหรอวะ..เหมือนมึงจะชอบเด็ก”ผมพูด แต่ตายังมองไปที่ไอ้ข้าวน้อยนั่น
“ก็ชอบนะ..แต่มีไม่ได้นิ”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วหันมามองผม
“อยากแต่งงานรึป่าว”ผมเลยหันไปถามมันสีหน้าจริงจัง
“ไม่ครับ...ไม่รู้สินะ...ไม่เคยมีอยู่ในหัว..เรื่องอยากแต่งงานมีลูก พี่คิดว่ามันคงน่าเบื่อ..พี่คงรักอิสระมากเกินไป”ไอ้ตาร์บอก
“งั้นมึงคบกรูนานอย่างนี้มันก็เหมือนคู่แต่งงานกันนั้นแหละวะ”ผมบอกมัน
“ไม่เหมือน”ไอ้ตาร์มันรีบเถียง
“ไม่เหมือนยังไง..”ผมหันไปถาม
“ก็กับข้าวมันไม่น่าเบื่ออะ..แล้วพี่ก็รักข้าว..ไม่รู้สิบอกไม่ถูกมันเหมือนกับว่าอิสระไปด้วยกันได้..มันพูดบอกความรู้สึกไม่ถูกอะ..มันอยู่ในใจ”ดูมันครับ ยังจะมีจิตวิญญาณของศิลปินกับกรูอีก
“เดี๋ยวสักวันมึงก็ต้องแต่งงาน”ผมพูดแล้วหันไปมองทะเลด้านหน้า
“พี่รักข้าวขนาดนี้จะไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไงครับ..พี่บอกแล้วไงว่าจะไม่หยุดรักข้าว..แต่ถ้าข้าวต้องการที่จะไปจากชีวิตพี่..พี่ก็คง.....ก็คง..”มันเหมือนนึกคำพูดไม่ออก มันกอดเข้าจากด้านหลังผม แล้วเอาคางมาเกยไหล่ผมไว้
“ก็คงอะไร...”ผมถามมันบ้าง
“จะทำยังไงได้ละ..ก็ต้องปล่อยไปสิ..เราก็ต้องอยากให้คนที่เรารักมีความสุขไม่ใช่รึไงครับ”ไอ้ตาร์มันพูดเสียงเศร้าๆ
“หึ...”ผมหัวเราะเบาๆ
“แต่กรูคงไม่ปล่อยมึงวะ”ผมพูดแล้วยิ้ม
“จริงนะ..”ไอ้ตาร์ดีใจซะงั้นครับ
“กรูไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงหรอกนะตาร์..แล้วกรูก็ไม่อยากคิดไกลด้วย..แต่ในความคิดกรูคือไม่มีการแต่งงานในหัวกรูเหมือนกัน..กรูไม่ชอบการผูกมัดแบบนั้น..กรูไม่ค่อยชอบเด็กเท่าไหร่..อีกอย่าง..เหอะๆ..อันนี้ความคิดส่วนตัววะ..”ผมพูด
“อะไรครับ..”มันรีบถามด้วยความสงสัย
“กรูว่าผู้หญิงพอแต่งงานได้วันเดียวกรูว่าแม่งแก่เลยวะ...ฮ่าๆๆ..”ผมพูดแล้วหัวเราะ ไอ้ตาร์ก็หัวเราะตาม
“เดี๋ยวจะไปฟ้องแม่ข้าว”ไอ้ตาร์มันพูด
“สาด..กรูหมายถึงเฉพาะสำหรับผู้หญิงในความคิดกรูเว้ย”ผมตบหัวมันจากด้านหลัง
“งั้นเราจะอยู่กันไปอย่างนี้ตลอดได้ใช่มั้ย”ไอ้ตาร์มันจูบที่ไหล่ผม
“อยู่ไปอย่างนี้..ยังไงวะ”ผมถามมัน
“ก็รักกันไปอย่างนี้ตลอดไปไงครับ...”ไอ้ตาร์มันพูด
“อืม..ถ้ามึงไม่มีคนอื่นก่อนนะ..กรูก็ไม่คิดจะรักคนอื่นนอกจากมึงเหมือนกัน”ผมพูด
“ครับ..รักคนเดียวเลย..รักจนหมดลมหายใจเลยครับที่รัก”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วดูดที่คอซะงั้นครับผมผลักหัวมันออกแต่เสือกไม่ออกครับ
“งั้นเลี้ยงหมากันมั้ยครับ”ไอ้ตาร์ถาม
“กรูเกลียดสัตว์ทุกชนิด”ผมบอกคำเดียวสั้นๆง่ายๆ
“งะ....”ไอ้ตาร์ทำหน้าสิ้นหวัง
“งั้นทำไงอะ”ไอ้ตาร์ถามอย่างกับเด็กสงสัย
“แต่กรูชอบโกลเด้นนะ”ผมบอกมัน
“แต่เรายังไม่มีบ้าน..รอมีบ้านก่อนค่อยเลี้ยงแล้วกันเนอะ.”ไอ้ตาร์รีบคิดล่วงหน้า
“นี่กะจะอยู่บ้านเดียวกับกรูเลยรึไง”ผมถามมัน
“อ่าว..สามีภรรยาใครเค้าไม่อยู่บ้านเดียวกันบ้างละครับ..รอพี่ทำงานเก็บเงินก่อนนะ..แล้วจะเอาแบบไหนก็แล้วแต่ข้าวเลยครับ”ไอ้ตาร์มันพูดเป็นจริงเป็นจัง
“รับเด็กมาเลี้ยงมั้ยละ..ถ้ามึงอยากเลี้ยง”ผมพูดลองเชิง
“ได้หรอ..เอาสิ”ไอ้ตาร์รีบให้ผมหันหน้ามามองมันครับ
“โห..ท่าทางมึงจะอยากมีมากเลยนะ..กรูว่ามึงหาเมียแต่งงานเลยดีกว่ามั้ย”ผมพูดประชดมัน
“งั้นแต่งงานกันนะ..”ดูมันครับ ไม่ลดละ
“ไอ้บ้า..”ไอ้ผมหันว่ามันเบาๆ
“มึงคิดว่าความสัมพันธ์แบบเราจะอยู่กันได้นานแค่ไหนวะตาร์”ผมพูดสีหน้าจริงจัง ไอ้ตาร์มันนิ่งเงียบไปแล้วมองตาผม ผมถอนหายใจ ใจมันเหมือนหายวาบไป แล้วหันกลับไปมองทะเล ใช่ความสัมพันธ์แบบนี้มันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ถึงผมจะมั่นใจแล้วว่าจะไม่แต่งงาน ถึงจะไม่มีไอ้ตาร์ผมก็จะไม่แต่งงาน ไอ้ตาร์มันก็มั่นใจในตอนนี้ แต่อีกไม่นานถ้าเกิดมันเปลี่ยนใจละ ผมเริ่มใจหาย นี่กรูกะไม่มองการไกล เสือกมองไปไกลลิบเลย สาดเอ้ย
“ข้าว..พี่ไม่รู้หรอกนะว่าอนาคตของเราสองคนจะเป็นยังไง..แต่ขอให้เชื่อใจพี่...พี่ไม่คิดจะมีใครอื่นนอกจากข้าวเลย..ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำให้คนตรงหน้านี้ออกไปจากชีวิตพี่ได้นอกจากตัวเค้าเอง..พี่ไม่คิดว่าจะรักใครได้มากกว่านี้อีกแล้ว.”ไอ้ตาร์มันพูด แล้วจับให้ผมไปมองหน้ามัน
“เราก็อยู่กันอย่างนี้ใช้ชีวิตปกติธรรมดาของเรา..อย่าได้ห่วงอะไร..อย่าได้คิดอะไรล่วงหน้า..เชื่อพี่เถอะนะ..ขอให้เชื่อใจพี่”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ
“....อืม..กรูเชื่อใจมึง...กรูรักมึงมากนะ..อย่าไปจากชีวิตกรูนะ”ผมพูดแล้วเอาหน้าผากผมไปชนกับหน้าผากมัน มันยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
“ชอบประโยคเมื่อกี้จังครับ”ไอ้ตาร์พูด
“หึ...ใครจะพิสดารแปลกใหม่ตลอดเวลาได้เหมือนที่รักพี่อีกละ..หืม”ไอ้ตาร์มันแซวผม แล้วบิดหูผมเบาๆ
“ทำไม..หรืออยากเอาแบบเดิมๆ..ทุกวันกรูก็จัดให้ได้นะ”ผมบอกมัน มันรีบส่ายหัวทันที
“ไม่เอาอะ..ชอบตอนข้าวทำอะไรแปลกใหม่ทุกวัน..ตื่นเต้นดี..หึหึ”ไอ้ตาร์มันยิ้ม
“ขับรถไปหาดอื่นกันมั้ย”ผมถามมัน
“อืม..ไปสิ..”ไอ้ตาร์พูดแล้ว ผมก็เข้าไปเตรียมของกันครับ ดูอาหารในตู้เย็นก็อยู่ครับทั้งของสดกับของอาหารว่าง เบียร์กับเหล้าก็ยังอยู่ เลยคว้าแต่กระเป๋าเป้ที่ใส่หนังสือไปเรียน เอาหนังสืออกแล้วก็เหลือแต่กระเป๋าตังกับไอพอต เอ็มพีโฟ ครีมกันแดด ถุงยาง ฮ่าๆๆ เอาไปเผื่อเฉยๆครับที่จริงมันติดกระเป๋าอยู่แล้ว ไอ้ตาร์มันก็หยิบของๆมันใส่กระเป๋าผมแล้วสะพายให้ กล้องที่ผมเอามาด้วย มันก็เอามาห้อยที่คอ
ไอ้ตาร์เป็นคนอาสาขับรถให้ผมครับ บอกว่าเดี๋ยวผมเหนื่อย ดีมากครับ ทำหน้าที่ได้ดีทีเดียวครับ เราขับกันไปเพราะว่าเราไปถามพนักงานในโรงแรมมาแล้วว่าจะไปที่ไหนที่สวยแล้วก็ไม่ไกลมากดี ก็ได้โปรแกรมมาแล้วเรียบร้อย คงไม่มีไรมากหรอกครับ พรุ่งนี้คงจะกลับไปกันแล้ว
ผมกับไอ้ตาร์แวะเข้ามาที่หาดแห่งหนึ่ง ซึ่งดูแลของทางทหาร เลยดูสะอาดมากเลยครับ ไม่มีร้านค้าเยอะ แล้วก็ไม่มีให้เช่าเก้าอี้นั่งด้วย ใครอยากชมวิวก็นู้ครับ ปูเสื่อนอนครับ
“ไปซื้อเสื่อกันครับ”ไอ้ตาร์มันบอกผมแล้วจูงมือผมไป ผมก็ปล่อยๆไปครับ ผมกับไอ้ตาร์ซื้อเสื่อกันแล้วมาหาที่เหมาะใต้ต้นไม้ครับ ห่างไกลคนหน่อยครับ ตอนนี้เกือบเที่ยงคนยังไม่เยอะ เดี๋ยวประมาณบ่ายๆคนคงจะเยอะขึ้นแหละครับผมว่า น้ำทะเลสีใสมากเลยครับ ถ้าไปพัทยา หรือ ชลบุรี ซึ่งผมไม่ชอบไป ก็จะเจอทะเลดำๆ แถมวุ่นวายมากมายอีกครับ กลางท้องทะเลทีเด็กเล่นอยู่ไม่กี่คน ไม่มีบันนาน่าโบ๊ท มีแต่เรือพายครับ เช่าได้ แดดอ่อนๆไม่แรงมากผมหยิบครีมกันแดดออกมาทา
“ทาให้ๆ”ไอ้ตาร์รีบคว้าครีมกันแดดไปเลยครับ
“ทำไมมึงชอบเสือกวะ”ผมพูดแล้วยิ้ม
“ฮ่าๆๆ...พูดตรงเกินไปแล้วครับ”ไอ้ตาร์บอก
“ข้าวจำตอนนั้นได้ป่ะ..ตอนที่มาทะเลครั้งแรกกับข้าว..แล้วข้าวจับเรื่องพี่กับพี่ตังได้อะ..ข้าวโกรธโคตรน่ากลัวเลย”ไอ้ตาร์มันพูดไปมือมันก็ทาถูที่แขนผม
“ก็มึงปิดบังกรู”ผมบอกมัน
“พี่ยังจำได้เลยว่าข้าวอะทาครีมกันแดดอย่างกับจะไปลงเล่นน้ำตอนนั้น..ทาทุกยี่สิบนาทีเลย”ไอ้ตาร์พูดแล้วยิ้ม เลื่อนมือจากแขนไปทาที่ขา วันนี้ผมกับไอ้ตาร์ใส่ขาสั้นมากันครับ สั้นถึงหัวเข่า ผมก็เตรียมเสื้อผ้ามาให้มันเรียบร้อยแล้วแหละ ผมใส่เสื้อกล้าม แต่ไอ้ตาร์ใส่เสื้อยืดแขนสั้นปกติครับแต่ผิวมันขาวเลยใส่ขึ้น ทำให้สาวๆมองกันตรึม
“เอาแว่นกันแดดในรถให้หน่อยดิ..ลืมอะ..”จากตรงนี้กับที่จอดรถก็ไกลครับ ผมลืมไว้ แต่ไอ้ตาร์มันมีใส่อยู่ครับ เพราะว่าของผมจะมีติดตัวในกระเป๋าหนึ่งอัน แล้วก็เอาติดรถไว้หนึ่งอันครับ เพราะผมชอบปวดตาตอนขับรถนานๆ
“โห..ไกลอะ”ไอ้ตาร์ทำหน้าไม่เต็มใจทันที
“งั้นกรูไปเอาเองก็ได้”ผมพูดประชดครับ
“อะๆ..เดี๋ยวไปเอาให้ครับ..อย่างอนน้า”ไอ้ตาร์รู้แกวผม มันก็หยิบกุญแจรถแล้วไปเอาแว่นกันแดดให้ หายไปประมาณสิบห้านาทีมันก็โผล่หัวมาครับ
“มีสาวมาจีบด้วย”มันยื่นแว่นกันแดดให้ผม ผมก็หยิบมาแล้วมองหน้ามันที่ระรื่นอยู่
“สาวไหนตาบอดจะมาจีบมึง”ผมบอก
“โห..หล่ออย่างกับเบ็คแฮมขนาดนี้ใครไม่จีบก็โง่แล้ว”ดูมันครับ มันเข้าข้างตัวเองมากเลยครับ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ โครงหน้ามันก็เหมือนเฮียเบ็คจริงๆแหละแค่รูปหน้านะ ผมยิ้มให้กับการกระทำของมัน ผมหยิบหมอนมารองหัว แล้วนอนลง ไอ้ตาร์นอนลงตามครับ แต่มันเท้าหัวแล้วเอาหน้ามาหาผม
“อะไร”ผมมองมันผ่านแว่นกันแดด ลมแรงมากครับ มันแสบตา ไอ้ตาร์ยิ้มไม่ตอบ
“เป็นบ้าแล้วหรอมึง”ผมพูด มันก็ยังยิ้มอีก
“ตั้งแต่วันแรกที่พี่เห็นข้าว ก็พูดกับตัวเองเลยว่า..กรูจะต้องจีบไอ้เด็กเวรนี่ให้ติดให้ได้”ไอ้ตาร์มันพูด แล้วอมยิ้มมองหน้าผม ผมก็มองหน้ามัน มันถอดแว่นกันแดดมันออก
“เด็กห่าไรไม่รู้..กวนตีนชิบหาย..โคตรชอบ..ตอนนั้นแบบโดนสุดๆแบบนี้ต้องการมานานแล้วหาไม่ได้สักที”ไอ้ตาร์มันพูดอีก ทำเอาผมหัวเราะออกมานิดๆ
“มึงกับกรูก็พอกันแหละวะ..ได้ข่าวว่าวีรกรรมเยอะนี่มึงอะ..เคยขึ้นโรงขึ้นศาล”ผมบอก
“รู้ได้ไงครับ.”ไอ้ตาร์มันรีบถาม
“พี่ใสบอก..”ผมบอก
“ก็อย่างนี้แหละ..ชีวิตวัยรุ่นอะ.....เด็กเทคนิคนี่เด็กพี่ทั้งนั้น”ดูมันโอ้อวดไปครับ
“ทำไม..ไปวางไข่ไว้เยอะสิมึง”ผมแซว
“เฮ้ย..ไม่ใช่แบบนั้น..หมายถึงรุ่นน้องที่ช่วยๆกัน..หึหึ..คิดอะไรเนี้ย”ไอ้ตาร์เขกหัวผมเบาๆ
“จูบกรูหน่อย.”ผมบอกมัน อยู่ดีๆก็อยากจูบขึ้นมาซะงั้น มันยิ้มตอบ แล้วก้มหน้าลงมาผมสอดมือเข้าที่คอมัน แล้วจูบกันสักพัก มันเอาจมูกมันมาสีจมูกผม สายตาอ่อนโยน ทำให้ผมเกือบบ้า
“ทำไมถึงทำให้พี่รักได้ขนาดนี้..หืม..”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วจูบที่จมูกผม ผมยิ้ม ชอบคำพูดเมื่อกี้ของมันจัง
“สามปี..มึงไม่เบื่อกรูเลยหรอ”ผมถามมัน
“ถ้าเบื่อก็คงเลิกไปตั้งแต่สามเดือนแรกแล้ว..พี่เคยคบใครเกินสามเดือนเมื่อไหร่..”ไอ้ตาร์มันพูด
“เหมือนกรูแหละ..”ผมก็บอกมัน เหมือนกันเลยครับ กร๊าก
ผมกับไอ้ตาร์นอนถ่ายรูปกัน มันก็ช่างถ่ายจริงๆครับ ท่านู้บ้างท่านี้บ้าง ทุกมุมกล้องเลยครับ
“ฟังเพลงนี้ๆ”ไอ้ตาร์ระริกระรี้ ไอพอตที่อยู่ที่หูมันสองข้าง มันก็เปลี่ยนมาเสียบที่หูผมข้างนึงครับ ผมหลับตานอนฟัง
..............................
ชั้น ชั้นมีความในจะบอกกับเธอ
ชั้นรักเธอเสมอ ชั้นมีเพียงเธออยู่ในใจ
ขอ ขอเป็นทาสเธอตลอดเรือนกาย
ขอประคองกอดไว้ ไม่ยอมให้ใครมาใกล้เธอ
โปรดจงตัดสินใจ จะทำยังไง
อย่าลังเลใจขอจงเชื่อกัน
ห่วงเกลียวความสัมพันธ์
อยู่เคียงกันและกัน จวบจนวันชีพวาย
พร้อม ชั้นพร้อมให้ความอบอุ่นกับเธอ
หรือเธอเองก็พร้อม ด้วยความยินยอมจากหัวใจ
(ผมยิ้มให้กับเพลงมันครับ)
โปรดจงตัดสินใจ อย่าทำยังไง
อย่าลังเลใจขอจงเชื่อกัน ห่วงเกลียวความสัมพันธ์อยู่เคียงกันและกัน
จวบจนวันชีพวาย
พร้อม ชั้นพร้อมให้ความอบอุ่นกับเธอ หรือเธอเองก็พร้อม
ด้วยความยินยอมจากหัวใจ
หรือเธอเองก็พร้อม ด้วยความยินยอมจากหัวใจ
...................................
มันเลื่อนตัวมาจูบปากผมเบาๆ แล้วล้มตัวลงนอน
จนผมหลับไปในที่สุด
ตื่นมาอีกทีดูนาฬิกาที่ข้อมือ บ่ายสองแล้วครับ หันไปรอบๆ คนเริ่มเยอะแล้ว ไอ้ตาร์แม่งนอนกอดผมไม่สนโลกเลยครับ ผมก้มลงหอมแก้มมันเบาๆ กรูก็ไม่สนโลกเหมือนกัน กร๊าก ผมหยิบกล้องมาแล้วนั่งถ่ายรูปวิวไปเรื่อยเปื่อย จนบ่ายสาม กว่าๆ ไอ้ตาร์มันก็ตื่น
“ไปถ่ายรูปข้างล่างกัน..แล้วกลับเลย..ไปหาซื้ออะไรตลาดแถวๆนี้หรือว่าจะไปกินที่ร้าน”ผมหันไปถาม
“ซื้อดีกว่า...หรือไม่ก็สั่งจากโรงแรมก็ได้”ไอ้ตาร์บอก งัวเงีย แต่ก็เสือกมากอดผมที่นั่งหันหลังให้อีก
“อายบ้างรึป่าว”ผมถามมัน ประมาณว่า มึงอายคนอื่นบ้างก็ได้
“อายทำไม..รักกันอะ..”มันก็พูดหน้าตาเฉย
“หันกล้องมาสิครับ”ไอ้ตาร์บอกผม เมื่อผมกันลังเล็งโฟกัสไปที่ทะเล ผมก็หันกล้องกลับมา
“เอายัง..หนึ่ง สอง...”แล้วผมก็กด ไอ้ตาร์มันก็หอมแก้มผมทันที
“อายทะเลวะ..ไปๆลุก...”ผมบอกมัน แล้วเก็บของมันก็ลุกตาม เก็บเสื้อ แล้วก็ถือหมอนเดินตามผมลงไปตรงริมหาดครับ ผมกับมันยืนถ่ายรูปกันสองคนแหละครับ ผีบ้าผีบอ
จนทนความร้อนไม่ไหว เลยพากันขับรถไปตลาด แล้วก็ซื้ออาหารสดไม่กี่อย่าง แล้วขับกลับมาที่บ้านพัก ไอ้ตาร์มันก็หยิบเบียร์มานั่งซดกับผมแล้วครับ ช่างเข้ากันได้จริงๆ จนใกล้เย็นแล้วครับ พระอาทิตย์ก็ไม่แรงเหมือนกลางวันแล้ว
“เล่นน้ำกัน”ไอ้ตาร์พูด ไม่พูดเปล่า ยืนขึ้นถอดเสื้อทันทีครับ ผมมองมันงงๆ
“ลุกสิครับที่รัก..”ไอ้ตาร์จับแขนผม ผมก็ลุกขึ้น แล้วถอดเสื้อ
“ขี่โก่ง”ผมบอกมัน มันก็หันหลังให้ผม ผมยืนขึ้นบนเก้าอี้แล้วก็วางตัวลงบนตัวมัน
“เดี๋ยวตาร์....ไปเอาเบียร์ก่อน”ผมบอกมันให้หันกลับไปหยิบเบียร์ที่วางอยู่ แล้วมันก็แบกผมลงไปที่ชายหาดครับ
“เย้ๆๆๆ...”ไอ้ตาร์มันตะโกนเสียงดัง แล้ววิ่ง ไปที่น้ำทะเล
“เฮ้ย...ไอ้เหี้ย..”ไม่ทันแล้วครับ ไอ้เหี้ยตาร์มันทิ้งตัวผมลงน้ำทะเลทันที แต่มันก็ตกลงมาด้วยนะครับ ไอ้คนที่ห่วงเหล้านี่ก็นะครับ ตัวนี้ทิ้งไปเต็มๆ เจ็บด้วย แต่แขนที่ถือขวดเบียร์นี่ยังชูเหนือน้ำเลยครับ
“โห....รักเหล้ามากกว่าตัวเองอีก...ไอ้หมา”ไอ้ตาร์มันหันมากอดตัวผมจากในน้ำที่ไม่ลึกครับ ใสสะอาดเชียว
“ฮ่าๆ....ดูนั่นดิ..โกลเด้น..”ผมชี้ให้ไอ้ตาร์ดู
“มึงรู้มั้ยกรูกลัวหมา..แล้วก็เกลียดหมามากเลยด้วย..แต่ทำไมกรูชอบโกลเด้นก็ไม่รู้วะ”ผมบอกมัน
“เอาสีอะไรครับ..”มันถามผม คงหมายถึงหมา
“กรูอยากได้สีดำ..เพราะไม่ค่อยมีคนเลี้ยง..กรูเคยเห็นคนนึงไปเจอโดยบังเอิญเลี้ยงโกลเด้นสีดำ..ขนโคตรเงาเลยมึง..กรูอยากได้มากๆ...แต่กรูก็เลี้ยงไม่เป็นวะ”ผมบอกมัน ก็ผมไม่ค่อยมีความละเอียดอ่อนที่จะเลี้ยงสัตว์พวกนี้นะครับ
“อืม...เดี๋ยวมีบ้านก่อนนะครับ..”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วกอดผม
“เฮ้ย..หมาไอ้ข้าวน้อยหรอ”แล้วไอ้ข้าวน้อยก็กำลังเดินไปแตะที่โกลเด้นตัวไม่ใหญ่มากครับพอประมาณ
“หึ....นี่ไงข้าวน้อย”ดูไอ้ตาร์มันเล่นครับ พูด แต่มือจับที่น้องชายผม
“ทะลึ่งและมึง”ผมบอกมันกระทุ้งแขนเข้าที่ท้องมันเบาๆ
ผมกับมันเล่นน้ำกันอยู่สักพัก ก่อนที่จะขึ้นมาสั่งอาหารจากที่รีสอร์ท สักสองอย่าง แล้วก็ไอ้ตาร์ทำอีกครับ ผมเข้าไปอาบน้ำชำระกาย แล้วออกมนั่งดริ้งสูบบุหรี่รออาหารมาเกย ฮ่าๆๆ
พอเรากินกันเสร็จ ก็ประมาณสามทุ่มแหละครับ กินไปดื่มไป ตาปรือๆ ก็เริ่มบรรเลงเพลงกามกันอีกรอบก่อนกลับ แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนกันอย่างเหนื่อยๆ
...
มาต่อแล้วๆ
ไปก่อนนะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ
จุ๊บๆ
รักทุกคนค่ะ
กิ้วๆ
ป.ล. ฝากบอกพี่Mint ช่วยไปต่อเรื่องของตนเองด่วน
ก่อนที่คนแต่งเรื่องนี้จะเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ เชอะๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2646962 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก