เท่าฟ้า
“เลิกแล้วไปไหนป่ะ” แวนเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคน
“ว่าจะไปหาพี่คุณ” คำตอบที่ทำให้เพื่อนทั้งสองพากันเบะปากกลอกตาแต่คุณเท่าฟ้ามีหรือจะแคร์ ยอมรับแบบแมนๆ เลยว่าติดแฟน
“มึงก็ไม่น่าถามให้ปวดตาเลยไอ้แวนรู้ๆ กันอยู่ว่ามันกินข้าวกับเราแค่ตอนกลางวันเท่านั้นแหละนอกเวลาทำการก็เป็นของหมอคุณเขาทั้งหมด” สกายยิ้มร่าตบไหล่เนม
“สู่รู้จริงๆ ไอ้เนม”
“เหมือนกูถูกด่าเลยว่ะ” เนมเอียงคอถามเพื่อนตัวเล็ก แวนหัวเราะขำส่ายหัวระอา
“กูว่าสมองมึงไปแล้วเนม ป่ะเดี๋ยวกูพาไปกินข้าวงั้นแยกกันตรงนี้เลยนะกาย” สกายโบกมือลาเพื่อนทั้งสองก่อนจะนั่งรถเวียนในมหาวิทยาลัยออกมาขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อนั่งไปโรงพยาบาลของที่บ้าน ชีวิตประจำวันของเขาก็มีเท่านี้แหละถึงช่วงหลังจะยุ่งมากหน่อยเวลานอนแทบไม่มีแต่ก็ยังมานะมาหาคนรักถึงโรงพยาบาลได้ รู้ว่ายังไงก็เจอกันที่ห้องแต่สกายอยากมาหานี่นาเพราะถ้าไม่มาก็จะเป็นแบบนี้
“หมอคุณคะช่วยเก๋ดูเคสนี้หน่อยสิคะ” แล้วก็
“หมอคุณครับผมปวดท้องมากเลยเย็นนี้ไปหาอะไรกินกันไหมครับ” สกายอยากสวนไปว่าควรไปกินยาแล้วนอนพักมากกว่ามาอ่อยแฟนคนอื่น! นี่ยังแค่ส่วนน้อยที่สกายยกตัวอย่างมาให้ดูอยากจะถอนหายใจวันละหลายรอบมีแฟนหล่อและดีมากก็จะลำบากแบบนี้ สกายแอบเบะปากใส่คนมารยาก่อนจะปั้นหน้าแบ๊วเอ่ยเรียกคนรัก
“พี่คุณครับ” คนถูกเรียกละความสนใจจากคนตรงหน้าหันมายิ้มกว้างยื่นมือไปหาคนรัก สกายเองก็ยิ้มไม่ต่างกันยื่นมือไปจับอีกคนอย่างเป็นธรรมชาติ
“เลิกแล้วหรือครับฟ้าหิวไหมคนดีรอพี่แปบนึงได้ไหมครับขอคุยเคสกับหมอเก๋แปบนึง” ตรัยคุณเปลี่ยนจากกุมมือเป็นโอบเอวโชว์สายตาใคร่รู้ทั้งสองคู่ จะบอกว่าไม่รู้เลยก็ไม่ถูกเพราะทุกคนในโรงพยาบาลต่างรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของหมอตรัยคุณและเท่าฟ้าลูกชายคนเล็กของบอร์ดบริหารโรงพยาบาลแห่งนี้
แต่ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคนเหล่านั้นไม่ได้สนใจเลยสักนิดคนสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมด
“ตามสบายครับผมรอได้แต่ขอฟังด้วยได้ไหมครับเพื่อเป็นความรู้” สกายฉีกยิ้มให้หมอคนสวย อีกฝ่ายยิ้มตอบกลับ
“ได้เลยค่ะน้องกาย ดีจังนะคะมาเรียนรู้งานไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ”
“หรือมาเฝ้าก็ไม่รู้นะครับ” อีกเสียงโพล่งขึ้นมา สกายเลิกคิ้วมองหมอสูติด้วยหางตาแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“มีบ้างครับเพราะคนเดี๋ยวนี้หน้าค่อนข้างหนาต้องมาย้ำๆ เผื่อจะได้ซึมซับเข้าสู่ผิวและรับรู้ได้บ้างว่าคนเขามีคนรักแล้ว” สกายตอกกลับด้วยรอยยิ้มแต่ทำให้อีกสองคนหุบยิ้มหน้าตึงทันที ตรัยคุณอมยิ้มมองเด็กดื้อแล้วลูบเอวน้องเบาๆ
“นี่!”
“คุณเก๋รีบพูดเคสมาดีกว่าครับผมมีธุระต้องไปทำต่อ” หญิงสาวที่บัดนี้ใบหน้าไร้รอยยิ้มปรายตามองสกายก่อนจะเอ่ยเหน็บแนม
“แหมพี่ขอกินเวลาน้องสกายแค่นิดหน่อยคงไม่ว่ากันหรอกนะคะ พอดีนี่มันเป็น
งานที่พี่กับหมอคุณต้องรับผิดชอบร่วมกันน่ะค่ะ” สกายมองอีกฝ่ายตาแป๋วหันมองหน้าคนรัก
“ผมบอกหรือครับพี่ว่าจะว่าเขาน่ะ”
“เปล่าครับฟ้าไม่ได้พูด คุณเก๋ครับธุระที่ผมว่าคือต้องไปทานข้าวเย็นกับครอบครัวน้องน่ะครับ ผมไม่อยากไปสายแล้วต้องตอบคำถามผอ.ว่าที่มาช้าเพราะคุยเรื่องเคสคนไข้ที่ควรจะคุยเสร็จไปแล้วตั้งแต่เมื่อเช้าหรอกนะครับ” ตรัยคุณตอบกลับหญิงสาวเสียงเรียบทำให้คนฟังหน้าม้าน หญิงสาวเม้มปากข่มอารมณ์ที่ปะทุอยู่ในอก
“ค่ะ! ถ้าอย่างนั้นเรารีบคุยกันดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลาหมอคุณกับแฟน!”
“ขอบคุณครับ”
“แล้วแผนกสูติเกี่ยวอะไรด้วยหรอครับเนี่ยหรือมาฟังเอาความรู้เหมือนผม” สกายอดไม่ได้ที่จะกัดหมอตัวเล็กที่จ้องมองเขาตาขวาง ไม่ได้อยากร้ายใส่หรอกนะแต่กับคนประเภทนี้ยิ่งเรานิ่งก็จะยิ่งพุ่งเข้าใส่ไม่รู้เป็นบ้าอะไร
“ผมขอตัว!” ว่าแล้วคนตัวเล็กก็เดินสะบัดตูดไปสกายหัวเราะน้อยๆ แล้วหันมาสนใจกรณีศึกษาตรงหน้า ใช้เวลาไม่นานเพราะพี่คุณพูดแต่เนื้อไม่เอาน้ำถึงคุณหมอคนสวยจะพยายามชักแม่น้ำทั้งห้ามาคุยเปลี่ยนเรื่องแต่พี่แกก็ไม่วอกแวกสักนิด
“ตามนี้นะครับผมขอตัว ไปครับฟ้าเดี๋ยวพี่ไปเอากระเป๋าก่อน” ตรัยคุณบอกลาหญิงสาวด้วยความรวดเร็วหันหลังเดินโอบเอวสกายเพื่อขึ้นลิฟท์มายังห้องทำงานของตัวเอง
“เหนื่อยแย่เลยนะครับ” สกายอมยิ้มมองคนรักที่ถอนหายใจยาวพิงเขาอย่างเหนื่อยอ่อน ตรัยคุณหอมขมับคนรักฟอดใหญ่แล้วเอ่ยตอบ
“งานไม่เหนื่อยครับเหนื่อยคนมากกว่า”
“หล่อพร้อมขนาดนี้ก็ต้องทำใจหน่อยนะครับ” สกายยักคิ้วบอก ร่างสูงยิ้มบางขยี้ผมคนรักอย่างเอ็นดู
“ดีที่แฟนพี่ชอบมาหาช่วยได้เยอะเลยครับ” สกายหัวเราะ
“ขนาดผมมาวันเว้นวันขนาดนี้พวกเขายังมายุ่งกับพี่เลย” สกายบ่นไปตามประสาไม่ได้ว่าอะไรพี่คุณหรอกเพราะเขารู้ว่าคนรักของเขาเป็นอย่างไรแต่ก็อดหงุดหงิดคนพวกนั้นไม่ได้ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังจะเข้ามา
“นั่นสิครับ พี่ว่าพี่ก็เว้นระยะห่างดีแล้วนะ” พี่คุณเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่าพูดให้สกายฟัง คนเด็กกว่ายิ้มแล้วบีบมือใหญ่เบาๆ
“อย่าคิดมากเลยครับ ผมเชื่อใจพี่อยู่แล้วถึงจะหวงนิดหน่อยก็เถอะ”
“นิดหน่อยเองหรอครับ” ตรัยคุณเอ่ยอ้อน
“ถ้ามากผมเหวี่ยงเอานา” สกายแกล้งบอกคนพี่เลยรีบโอบเอวเขาเอาไว้
“ถ้าอย่างนั้นนิดหน่อยนี่แหละครับดีแล้วถึงพี่จะชอบง้อเราแต่ให้เป็นแบบตอนนั้นพี่ไม่เอาอีกแล้วครับ” สกายยิ้มเมื่อลิฟท์มาถึงชั้นห้องทำงานของพี่คุณเขาก็จูงมือใหญ่ออกมาเดินแกว่งมือเหมือนเด็ก
“ไม่มีแล้วครับผมที่เป็นแบบนั้น ถ้ามีอะไรผมจะถามพี่ก่อนอย่างแรกเลยแต่จะรู้เรื่องมากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ในตอนนั้นนะครับ” ตรัยคุณหัวเราะเมื่อฟังน้องพูดจบ
“ได้ครับพี่จะจับมือฟ้าให้แน่นๆ แล้วอธิบายจนเราเข้าใจดีไหมครับ” เด็กน้อยของตรัยคุณพยักหน้ายิ้มกว้างจนพยาบาลแถวนั้นอมยิ้มกันเป็นแถบ
“เดี๋ยวนี้มึงอวดผัวบ่อยไปนะกาย” มาร์คที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นนอนหงายบอกเพื่อน สกายเลิกคิ้วเชิงถามพอเพื่อนตัวเล็กชูรูปในอินสตราแกรมที่เขาลงรูปพี่คุณนอนอยู่ก็ถึงบางอ้อ
“ริ้นไรมันเยอะว่ะ” สกายบอกเสียงเรียบเรื่อยแต่มาร์คกับซันที่ฟังอยู่ชะงักมองหน้ากัน
“มีคนมายุ่งกับพี่คุณหรอ” ซันถาม สกายถอนหายใจแล้วพยักหน้า
“บ่อย” มาร์คทำหน้าเข้าอกเข้าใจซึ่งสกายก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่ามันเข้าใจอะไร
“ทะเลาะกันหรือเปล่า” ซันถามต่อสกายส่ายหน้า
“ไม่ทะเลาะ จะทะเลาะกับพี่คุณทำไมล่ะกูแค่เซ็งๆ คนพวกนั้นเฉยๆ ทั้งที่รู้ว่ากูกับพี่คุณเป็นอะไรกันแต่ก็ยังไม่ละความพยายาม” สกายเห็นว่าไหนๆ ก็พูดแล้วคนตัวขาวเลยระบายให้เพื่อนฟัง หลังจากวันนั้นที่เขาได้ลับฝีปากกับหมอทั้งสองคนสกายก็ไม่ได้เจอทั้งคู่อีกแต่ก็ยังเห็นคนพวกนั้นขยันแท็กพี่คุณมาในโซเชียลเหลือเกิน อยากจะบอกว่าพี่มันแทบจะไม่เคยแตะโซเชียลพวกนั้นเลยเถอะ เต่าล้านปีจะตายพี่คุณน่ะ
“คนมันอยากได้อ่ะมึงแล้วมึงทำไงอ่ะเปิดศึกเลยมะเดี๋ยวกูช่วย” มาร์คบอกอย่างกระตือรือร้น สกายส่ายหน้า
“ยิ่งทำก็ยิ่งเข้าทางพวกนั้น เดี๋ยวจะหาว่ายุแยงกูสำเร็จอีก ล่าสุดทำเป็นแท็กเฟสพี่คุณมาว่าไปกินข้าวด้วยกันทั้งๆ ที่ไอ้คนถูกแท็กน่ะทำกับข้าวงกๆ ให้กูกินอยู่ในครัว” สกายบอกเสียงเซ็ง ซันกับมาร์คหัวเราะขำ
“เขาอาจมีโลกหลายใบ” มาร์คบอกกลั้วหัวเราะ
“โลกมโน” ซันเสริมมาร์คเลยชูนิ้วโป้งให้
“มึงเลยแก้เผ็ดด้วยการถ่ายรูปพี่คุณลงอินสตราแกรม?” สกายพยักหน้ายิ้มร้าย
“เออวันนั้นที่แท็กกินข้าวมโนมากูเลยถ่ายวีดีโอพี่มันตอนกำลังผัดคะน้าลงแสกหน้าแม่ง รำคาญ”
“อ้อๆ อันนี้กูจำได้ ที่แท้น้องกายก็มีมุมหวงผัวเหมือนกันนะจ๊ะ” มาร์คเอ่ยล้อเลยโดนสกายปาหมอนใส่ คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักชอบใจที่เห็นเพื่อนเขิน
“มันก็ต้องมีกันบ้างป่ะวะ”
“ไม่ผิดหรอก” ซันบอกมาร์คร้องอู้
“อู้วหายากนะที่ซันจะเข้าข้างมึงอ่ะ” คราวนี้ไม่ใช่หมอนจากสกายแต่เป็นจากซันคนรักของบีสท์ คนตัวเล็กหัวเราะเสียงดังที่ได้แหย่เพื่อนตั้งสองคน
“แล้วทางนั้นเป็นไงวะกูอยากรู้” สกายกระตุกยิ้ม
“กูน่ะไม่เท่าไหร่แต่พี่คุณมันแรงกว่าแชร์โพสกูในเฟสจนอีกฝ่ายลบแท็กแทบไม่ทัน กูว่ามีหน้าแหกกันล่ะงานนี้” ซันกระตุกยิ้มผิดกับมาร์คที่หัวเราะชอบใจ
“พี่คุณก็ชัดเจนดีนะ ว่าแต่ทำไมไม่ตั้งค่าเวลามีคนแท็กมาล่ะ” มาร์คเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
“พี่คุณบอกว่าเปิดไว้แบบนี้แหละเพราะถ้าตั้งค่าไว้เขาจะเห็นคนเดียวกูไม่เห็นเขาไม่อยากให้กูคิดมากถ้ามารู้ทีหลัง”
“โอ้โหผัวแห่งชาติ”
“ผัวกูเถอะ” สกายสวนทันควันพอรู้ตัวว่าหลุดปากพูดออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว
“โอ๊ยๆๆๆๆ เต็มปากเต็มคำ คนหวงผัวอันดับหนึ่งของโลกใบนี้ ฮิ้ววววววว”
“หึหึ”
“ไอ้พวกห่า!!” สกายพุ่งตัวทับซันก่อนจะเอื้อมมือไปตีไอ้มาร์คที่กลิ้งหนีปากก็ล้อเขาไปด้วย
“เล่นอะไรกันครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นเด็กโข่งทั้งสามคนหยุดชะงักหันหน้าไปทางต้นเสียง สกายลุกขึ้นเดินไปหาคนรักที่ยืนพิงประตูมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“ไอ้พวกนี้แกล้งผม” ได้ทีก็รีบฟ้องจนมาร์คเบะปาก
“ไม่บอกพี่คุณไปอ่ะว่ากูแกล้งเพราะมึงพูดว่าอะไร”
“ไอ้มาร์คเงียบ!” สกายทำท่าจะพุ่งตัวไปหาเพื่อนตัวเล็กดีที่ตรัยคุณคว้าเอาเด็กดื้อไว้ได้ทัน สกายจึงได้แต่ชี้หน้าคาดโทษเพื่อนแล้วหันมาสนใจคนรักของตัวเอง
“นอนหลับสบายไหมครับ” สกายเอ่ยถามคนรักที่นอนหลับยาวจนถึงตอนนี้ เมื่อวานกว่าพี่คุณจะกลับมาก็ล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่มาได้หลายชั่วโมงเนื่องจากมีเคสผ่าตัดด่วน กลับมาถึงบ้านคุณหมอคนเก่งเขาก็เดินสะลึมสะลือมากอดสกายที่นั่งอ่านหนังสือรออยู่เล่าเคสให้ฟังก่อนจะอาบน้ำนอนพัก
“ครับฉายอยู่ไหนพี่ยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลยที่เมื่อคืนอุตส่าห์รอรับ” ตรัยคุณเอ่ยถามหาคนดูแลของสกาย
“พี่ฉายหยุดครับวันนี้”
“อ้อไว้พี่ซื้อของมาขอบคุณเขาวันหลังแล้วกัน”
“ผมจะไปรอรับพี่ก็ไม่ยอมเมื่อคืนอ่ะ” สกายบ่นพลางเดินจูงมือคนรักมากินข้าว
“เราอ่านหนังสือนี่ครับ อ่านอยู่บ้านสบายๆ ดีแล้วตอนแรกพี่ก็คิดว่าขับกลับไหวแต่เหนื่อยจริงๆ ครับไม่กล้าเสี่ยง ขอบคุณครับฟ้า” คนตัวสูงเอ่ยบอกคนรักก่อนจะขอบคุณเมื่อน้องเตรียมอาหารให้เขาเรียบร้อยพร้อมทาน
“ดีแล้วครับพี่ที่โทรมาบอกอย่าฝืนตัวเองนะครับ”
“ครับคนดีแล้วเมื่อกี้คุยอะไรกันครับพี่ถามได้ไหม” สกายท้าวคางอมยิ้มมองคนรักก่อนจะพยักหน้า
“มาร์คมันล้อเรื่องรูปที่ช่วงนี้ผมลงรูปพี่บ่อยน่ะครับ”
“อ๋อแล้วเราได้บอกเพื่อนไหมครับว่าเพราะอะไร”
“จะเหลือหรอพี่” สกายบอกกลั้วหัวเราะ
“พี่จะหาวิธีแก้ไขนะครับ”
“ไม่ใช่เรื่องที่พี่ต้องแก้ไขนี่ครับ ผมไม่เห็นว่าพี่คุณจะทำอะไรเลยมีแต่ฝ่ายนั้นที่พยายามทำให้มันมีอะไร” สกายบอกไปตามความจริง พี่คุณน่ะชัดเจนกว่าศาลยุติธรรมอีกสกายไม่เคยตะขิดตะขวงใจกับการกระทำพี่คุณสักนิดอีกอย่างพวกเขาก็อยู่ด้วยกันตลอด ไปไหนก็บอกไม่มีเหตุผลที่สกายจะต้องระแวง
“แต่ถ้ามันเยอะไปฟ้าก็จะไม่สบายใจหรือเปล่าครับ” ตรัยคุณเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง สกายเอื้อมมือมากุมมือคนพี่ไว้แล้วประสานนิ้วแน่น
“ผมไม่ได้ไม่สบายใจครับผมแค่รำคาญพวกเขา คนอะไรจะมโนกันได้จริงจังขนาดนั้น” สกายบ่นไปตามประสา
“นั่นก็คือความไม่สบายใจอย่างนึงนะครับ”
“โถ่พี่อย่าคิดมากสิผมไม่ได้ระแวงจริงๆ นะ”
“พี่รู้ครับแต่พี่ก็ไม่รู้จะจัดการกับพวกเขาอย่างไรดีหรือพี่จะเลิกเล่นโซเชียลพวกนี้ดี” ตรัยคุณเสนอความคิด สกายอมยิ้มส่ายหน้าปฏิเสธ
“เราไม่จำเป็นต้องหนีนี่ครับ พวกเขาต่างหากที่ควรจะรู้ตัว” ร่างสูงมองเด็กน้อยของเขาอย่างแสนรัก รู้สึกดีใจที่น้องโตขึ้นมาอีกนิดเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนใครก็ตามที่มากวนใจน้องเด็กดื้อของเขาได้โวยวายบ้านแตกไปแล้ว ตรัยคุณยิ้มเมื่อนึกถึงเด็กน้อยเอาแต่ใจในวันวานนิ้วเรียวยาวเกลี่ยแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของน้องเล่น
“คิดอะไรอยู่ครับ” สกายเห็นอีกคนเหม่อจึงเอ่ยถาม
“คิดถึงฟ้าตอนเด็กเวลาที่ไม่ได้อย่างใจครับ” คนฟังถึงกับยู่หน้า
“โห่พี่จะคิดถึงอดีตทำไมตอนนี้ผมไม่โวยวายแบบนั้นแล้วเถอะ” ตรัยคุณหัวเราะแล้วบีบมือน้องเบาๆ
“นั่นสิครับ ฟ้าของพี่โตแล้วและก็น่ารักมากด้วย”
“ตอนนั้นผมไม่น่ารักหรือไง” สกายเชิดหน้างอน
“ตอนนั้นดื้อไปหน่อยแต่ก็น่ารักครับพี่แค่จะพูดว่าตอนนี้ฟ้าที่มีเหตุผลน่ารักมากกว่าเดิมต่างหาก” สกายหน้าแดงเมื่อได้ฟังคำชมซึ่งหน้า คนตัวขาวเม้มปากกลั้นยิ้มเขิน
“ก็ผมโตแล้ว” คนเด็กกว่าบ่นอุบอิบ ตรัยคุณยิ้มมองน้องอย่างเอ็นดู
“ครับโตแล้วเพราะถ้าฟ้าไม่โตเราคงทำอย่างนั้นกันไม่ได้” สกายหน้าแดงเถือกก่อนจะโวยวายเสียงดัง
“พี่คุณ!!! ไอ้พี่บ้า ไอ้คนลามก!!!” คนถูกตราหน้าว่าลามกยิ้มกว้างตักข้าวเข้าปากอย่างไม่ทุกข์ร้อนด้วยมือข้างเดียวเพราะอีกข้างกุมมือเด็กขี้เขินเอาไว้แน่น
“ขมวดคิ้วเครียดนี่เป็นไรคะเพื่อน” เหมือนฝันเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่นั่งหน้าเครียดอยู่ตรงข้าม
“คงไม่พ้นเรื่องน้องชายคุณนั่นแหละ” โอ๊คแฟนหนุ่มของเหมือนฝันเอ่ยบอกอย่างรู้ทัน
“รู้ดีไปนะนายน่ะ” ตรัยคุณยิ้มบาง
“น้องเราทำอะไรล่ะ ดื้ออะไรใส่เธออีก” เหมือนฝันถามกลั้วหัวเราะ
“ฟ้าไม่ได้ดื้อใส่เราหรอกแต่เป็นคนอื่นต่างหาก”
“หืม?” เหมือนฝันทำหน้างงก่อนจะหันไปถามความเห็นคนรักของตัวเอง
“พวกที่โรงพยาบาลน่ะเหรอ” โอ๊คเอ่ยถามเหมือนรู้เรื่องอยู่แล้วยิ่งทำให้หญิงสาวหนึ่งเดียวในโต๊ะสงสัย
“ใครอ่ะแล้วทำไมคุณรู้”
“เมเปิ้ลเล่าให้ฟัง” โอ๊คพูดถึงน้องสาวที่เป็นเพื่อนสนิทของน้องชายคนรัก
“อ่อแล้วทำไมน้องชายตัวดีไม่เล่าให้เราฟังบ้าง” เหมือนฝันบ่นด้วยความน้อยใจ ตรัยคุณยิ้มบาง
“เพราะน้องไม่ได้เก็บมาใส่ใจน่ะฝันเลยไม่ได้เล่า เรารู้เพราะเราถามเห็นน้องคุยกับเพื่อนว่ารำคาญ”
“แล้วพวกนั้นทำอะไร” ตรัยคุณตอบคำถามด้วยการยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู สีหน้าเหมือนฝันตอนที่ดูเดี๋ยวขมวดคิ้วเดี๋ยวหัวเราะจนชายหนุ่มทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้มบาง
“นายก็ร้ายเหมือนกันนะ” เหมือนฝันส่งโทรศัพท์คืนให้เพื่อน
“เราชัดเจนในส่วนของเราแล้วแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงพยายาม” คราวนี้หญิงสาวถอนหายใจส่ายหน้า
“เรื่องนี้พูดยากนะคุณ คนพวกนั้นเห็นว่าเธอดีพร้อมเป็นผู้ชายในฝันแต่พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าที่นายเป็นอย่างนี้เพราะใคร” ตรัยคุณกระตุกยิ้ม
“นั่นสิเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าวันนั้นไม่รู้ตัวว่ารักน้องเราจะเป็นเราอย่างทุกวันนี้ได้ไหม”
“ได้สิแค่นายอาจจะไม่รักใครมากเท่านี้” โอ๊คพูดขึ้นมาบ้างเหมือนฝันเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคนรักของตัวเอง
“ใครจะรู้ตอนนี้นายอาจจะเมียเป็นร้อยแล้วก็ได้” ชายหนุ่มทั้งสองหลุดขำ
“เราดูร้ายขนาดนั้นเลยหรอฝัน”
“น้อยไปสิ หึ! เข้าเรื่องดีกว่าแล้วนายจะทำไงอ่ะ ดูแล้วคนพวกนั้นจะจบเอกมโน” ตรัยคุณอมยิ้มพี่น้องปากร้ายถอดแบบกันมาไม่มีผิด
“บอกคุณพรตให้จัดการไปแล้ว” คู่รักหันมองหน้ากันแล้วยิ้มระอา
“สกายมันจะรู้ไหมว่าแฟนมันอ่ะร้ายที่สุด” เหมือนฝันอดจิกกัดเพื่อนรักของตัวเองไม่ได้ ตรัยคุณกระตุกยิ้มมุมปากยักไหล่ไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนสาว เขาก้มมองข้อความที่เลขาส่วนตัวส่งมาว่าจัดการเรียบร้อยแล้วยกไวน์ขึ้นมาจิบ
เขาอาจจะเป็นคนใจดีแต่ความใจดีของเขานั้นขอบเขตุมันมีแค่
เท่าฟ้าเท่านั้น ถ้าไม่ใช่ฟ้าของเขาก็จะลำบากเสียหน่อยแล้วก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรด้วย ชายหนุ่มยิ้มกับตัวเองก่อนที่มือใหญ่จะโพสรูปลงอินสตราแกรมส่วนตัวแท็กคนรักพร้อมข้อความที่อยากบอกอีกคนว่าน้องมีความหมายกับเขามากแค่ไหนและก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อน้องคอมเม้นใต้รูป
♡ รักครับ“ยิ้มเป็นบ้าแล้วเพื่อนฉัน” เหมือนฝันยิ้มระอาเพื่อนรักไม่บอกก็รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไรเพราะเธอก็เห็นข้อความนั้นเหมือนกัน
talk. มาลงด้วยความคิดถึงก่อนกำหนดการรูปเล่มจะออกค่ะ คิดถึงทุกคนมากๆ จริงๆ ตอนลงอยู่คือมีอะไรอยากพิมพ์บอกกับเพื่อนๆ เยอะแยะไปหมดแต่พอพิมพ์คำว่าทอร์คปุ๊บ ลืมหมดเลย 5555555 ไม่รู้ว่าจะยังมีคนรอเล่มอยู่ไหมแต่เราก็อยากบอกว่าอีกไม่นานน้าน้องฟ้าจะคลอดออกมาแน่นอนค่ะ พร้อมกับตอนพิเศษจุใจ เราใส่ไป 10 ตอนเต็มๆ
แล้วเจอกันค่ะ สุดท้ายนี้ขอฝากนิยายเรื่องหม่นิดนึงน้า
เป็นเรื่องของนักบินผู้ช่วยหนุ่มและคนรักเก่าของเขา ไม่ดราม่าค่ะอ่านสบายๆ
ปล. อันนี้เป็นรูปที่สกายอวดแฟนค่ะ อิอิ สงสารมาร์คตัวเล็กตัวน้อยของเราที่สุดดดดด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
