หัวข้อ: (เรื่องสั้น) April fools me จบ 17 พ.ค 60 / พิเศษเมษา 15 เมษา 61

[BAKA]

มีความเตรียมการจะคว้าลูกเสือมาครอบครองด้วย /แซว 5555

[twinmonkey0311]

 

[Ginny Jinny]

เสือดาวลุงถังน่ารักเหมือนเดิม 

[lizzii]

เตรียมเงินค่าปรับให้พร้อมนะลุง 5555

[treenature]

April fools me

เพื่อนในเฟสบุ๊คของผมทักมา ว่าแอบไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่

ผมตอบไปว่า "ห้าวันก่อน"

พวกเขาคิดว่าผมเล่นมุก

ก็ปล่อยให้เข้าใจแบบนั้นแหละ

สำหรับผม โลกโซเชียลห่างไกลออกไป ถ้าหากจัดลำดับแล้ว ผมยังแคร์สายตาคนเดินผ่านไปมามากกว่าเพื่อนในโซเชียล
ดิจิตัลสำหรับผมมันเป็นแค่ภาพแบนๆ
ต่างกับเด็กในวัยของเสือดาว ที่แทบจะมีชีวิตอยู่ในนั้น

เสือดาวติดมือถือ เขาก้มหน้าอยู่กับมัน ตั้งแต่ผมขับรถออกจากห้าง
ผมหงุดหงิด
อาจมากจนเกินไป อาจเพราะผมไม่ติด จึงไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องใช้มันตลอดเวลา 
พอรถติดไฟแดง เลยคว้ามือเขามาทั้งสองข้าง
พูดให้ถูกคือ ผมกระชากมือของเสือดาวมาทั้งสองข้าง โทรศัพท์ตกลงบนตักของเด็ก
เขาตกใจจากนั้นก็มีน้ำตารื้น
พอเห็นน้ำตา ผมก็เลยคิดได้ว่า น่าจะรุนแรงเกินไป

เลยพูดดีๆกับเขา "ตอนนี้อยู่ด้วยกัน"

สิ่งที่ไม่ได้พูดออกไปคือ สนใจแต่ฉันก็พอ
ไม่กล้าพูดหรอก มันดูเป็น คนแก่เอาแต่ใจ

เสือดาวจ้องหน้าผม จ้อง จ้อง พร้อมน้ำตาที่หยดเผาะ
 ทำเอาผมขับรถต่อไปไม่ไหว จอดหลบ แล้วหันมองเขาอย่างร้อนรน

"เสือดาว"

ผมเรียกด้วยเสียงที่คิดว่านุ่มนวลที่สุด แต่เขากลับสะดุ้งนิดๆ
ผมอาจโตมากับอากงที่พูดเสียงดังล้งเล้งใส่กันจนเคยชินมากเกินไป
ผมกระแอมเพื่อให้คอโล่ง แล้วลองเรียกเขาใหม่ด้วยเสียงที่เบาลงกว่าเดิม

"เสือดาวครับ"

ดีขึ้นนะ
เขาไม่ตกใจ เงยมองกันนิดหนึ่งก่อนก้มหน้าลง หยดน้ำตาจึงตกลงเป็นแนวดิ่ง มันร่วงลงมาไม่หยุด เปื้อนเป็นดวงที่กางเกงสีเทาๆนั่น
ยอมแพ้ ผมยอมแพ้จริงๆ

"เสือครับ ลุงถังขอโทษ"

นิ่ง

"เสือดาวครับ ลุงถังเสียงดังไปหน่อย กระชากมือแรงไป คราวหน้าจะไม่ทำแล้ว"

เขายอมเงยหน้ามาสบตากัน ขนตาเปียก น้ำตาเลอะอยู่แถวแก้ม

"อย่าดุ ตกใจ" เขางอน

ผมไม่รู้ว่า อะไรในท่าทีนั้นบอกผม แต่ผมเข้าใจไม่ผิดแน่ๆ

"ไม่ได้ดุ" ผมแก้ไข

"ดุ" เขาเถียง

"ยังไม่ทันดุอะไรเลย" ผมยังพยายามให้เขาเข้าใจ

ผมเคยดุลูกน้อง ยอมรับว่าตัวเองในโหมดนั้น โหดพอควร
ถ้าดุกันจริงๆ เสือดาวอาจร้องไห้จนน้ำตาท่วมรถ
ผมไม่ได้พกชูชีพไว้ในรถเสียด้วย

"ดุ"

แก้มของเขาพองขึ้น คงเป็นกลไก คล้ายแมวที่พองขนสู้
ท่าทีแบบบนั้นบอกผมว่า ถ้าเขาเถียงไม่ชนะ ผมอาจประสบอุทกภัยใหญ่กว่านี้

"ครับ ดุก็ดุ"

แก้มเขายุบลง ตากลมๆเหลือบมองผมแล้วเมินหนี

"ก็เอาแต่เล่นมือถือ"

เหตุผลของผมคงยังไม่มากพอ เขาถึงยังไม่ยอมเบือนหน้ากลับมามองกัน

"ก็ตอนนี้อยู่ด้วยกัน"

ดูเหมือนเสือดาวอยากได้ยินอะไรที่มากกว่านี้

ประโยคที่ผมอุตส่าห์ซ่อนไว้ จึงต้องถูกดึงออกมาใช้

"ลุงถังอยากให้เสือดาวสนใจกัน"

คิดว่าผมง้อเด็กสำเร็จไหม


ตลอดทางที่ขับรถกลับบ้าน
มือข้างหนึ่งของเสือดาววางอยู่ที่หน้าขาของผม
ส่วนมือถือถูกล็อคหน้าจอแล้ววางอยู่บนตักของเขาอย่างเดียวดาย


คืนนี้เราเข้านอนเร็ว
เมื่อดับไฟ จึงเห็นแสงไฟจากโทรศัพท์วาบขึ้นเป็นระยะ
สังคมออนไลน์คงกำลังตามหาเสือดาว
เขารีบหันตะแคงหนีจากโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วซุกหน้าลงกับอกของผม
ท่าทางเหมือนคนที่เสพติดอะไรสักอย่างแล้วพยายามหักห้ามใจ

ผมกลั้นหายใจ หวังโง่ๆว่ามันจะทำให้หัวใจของผมเต้นช้าลงสักสองสามจังหวะ
มันโง่จริงๆนั่นแหละ เพราะผมถูกจับได้ในเวลาไม่นาน

"หัวใจลุงเต้นเร็วจัง"

"ปกติ" ผมผ่อนลมหายใจแล้วตอบเสียงนิ่ง ขอมีฟอร์มสักหน่อยเถอะ

โทรศัพท์ส่งแสงวาบๆไม่หยุด การปิดเสียงไม่ได้ช่วยอะไร


"ไปดูโทรศัพท์หน่อยไหม" ผมถาม


เขาซุกหน้าลงลึกในอกของผมเป็นคำตอบ


"งั้นปิดนะ" ผมขอความเห็น


เขาถูหน้ากับอกของผมหนึ่งครั้ง นั่นคงจะแทนการพยักหน้า

ผมเอื้อมมืออ้อมตัวของเขาไปเพื่อจะหยิบมือถือเจ้าปัญหา
พี่ชายของเขาส่งข้อความมาเยอะมาก
ดูเหมือนพี่ชายเขาจะเริ่มสงสัย แต่ก็ไม่กล้าถามตรงๆ เสือดาวและผมก็ตอบคำถามทั้งหมดแล้ว แต่ไม่คิดจะบอกอะไรตรงๆเหมือนกัน
เพราะจริงๆแล้ว ระหว่างผมกับเสือดาว มันยังเป็น ความรู้สึก แต่ยังไม่ใช่ความสัมพันธ์ ตอนนี้เราแน่ใจว่ารู้สึกอย่างไร และพอใจจะเคลื่อนที่กันไปอย่างช้าๆ

ระหว่างที่คว้ามือถือขึ้นมา ผมก็เกิดกังวลว่า นี่ผมกำลังกะเกณฑ์หรือบังคับเสือดาวมากเกินไปหรือเปล่า
ผมไม่ได้ต้องการให้เขาเลิกสนใจมือถือ แค่อยากให้ติดมันน้อยลงเท่านั้น

"แค่ไม่อยากให้จ้องมันตลอดเวลา ไม่ได้ให้เลิกใช้มัน" ผมพูดลอยๆ

เสือดาวเงยหน้าขึ้นมามอง รอฟังต่อ

"เรามีเวลาอยู่ด้วยกันอีกสองวัน เลยอยากให้ใช้มันด้วยกัน"

คืนนี้ฟ้ามืด ผมจึงมองไม่เห็นความรู้สึกของเขา

ผมยกมือขึ้นลูบหลังของเขาช้าๆ
เป็นกุศโลบายกล่อมให้เขาเชื่อ
วินาทีแรก เสือดาวตัวเกร็ง จากนั้นก็คลายลงราวกับเชื่องแสนเชื่อง

"ไม่ได้สั่ง ไม่ได้ห้าม แต่ขอให้สนใจกัน"

ผมกระซิบข้างหูของเขา การกระทำนี้ไม่ได้เพื่อกล่อมให้เชื่อ
นี่มันเป็นความเกินเลยของผมเอง
นาทีนี้ ผมอาจเหนื่อยเกินไปที่จะห้ามตัวเอง
ใบหูของเขาเย็น ผมแตะริมฝีปากลงไป ไม่เคยคิดว่ากระดูกอ่อนส่วนนี้ของคนเราจะดึงดูดกันได้ขนาดนี้
เขาขยุ้มมือกับเสื้อนอนของผม
ผมผละริมฝีปาก ถูจมูกของผมกับใบหูของเขา

"ลุงถังก็ขี้เหงาเหมือนกัน" เสือดาวปล่อยให้ผมสัมผัสใบหูของเขาอยู่อย่างนั้นไม่คิดป้องกันตัวเองเลย

ผมอยากจะเถียง ว่าไม่ได้เหงาเสียหน่อย แต่ถ้าปฎิเสธออกไป เสือดาวอาจไม่ยินยอมให้ผมใกล้ชิดเขาได้เท่านี้ งั้นผมจะแกล้งเป็นคนขี้เหงาก็ได้ แลกกับการได้อยู่ใกล้ๆกันแบบนี้
หรือ อาจเป็นไปได้ว่าผมอาจซ่อนความเหงาของตัวเองไว้ลึกสุดลึก
จนกระทั่งเสือดาวมาปลดกุญแจให้มัน

-ขออภัยที่สั้นค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไป-
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
@tonswind

[ืniyataan]

คุก คุก คุก ลุงถังท่องไว้ให้ขึ้นใจ 555   

[treenature]

April fools me ตอนจบ

เวลาของวันที่ 18 เมษา ผ่านไปเร็ว เราอยู่บ้าน เดินไปเซเว่น แล้วกลับมานอนเกยกัน
เขาใช้ตักของผมแทนหมอน และอ่านหนังสือภาพสัตว์ในแอฟริกาเล่มเดิม
ส่วนผมที่นั่งพิงหมอนใบโต ก็หยิบสมุดขึ้นมา เริ่มต้นบันทึกเรื่องของเสือดาว นับตั้งแต่วันสงกรานต์ที่เราได้เจอกัน
ผมอายุสี่สิบสองแล้ว ใครจะรู้ วันหนึ่งผมอาจความจำเสื่อม

แต่ผมไม่อยากลืมเขา

ผมเขียนไปเรื่อยๆ เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อ เรื่อยเปื่อย ในแบบของผม

รู้ตัวอีกที เสือดาวก็มายืนอยู่ข้างหลังโซฟาที่ผมนั่ง เอาคางเกยไว้กับบ่าของผม

เขาอ่านตามที่ผมเขียนอย่างเงียบๆ

ผมอมยิ้ม และยอมให้เขาอ่าน ก็นี่มันเรื่องของเขานี่นา เขาควรมีสิทธิ์รู้
แต่ขอแกล้งสักหน่อย

"ห้ามอ่าน"

 เสือดาวยื่นริมฝีปากล่าง ทำหน้าบู้บี้  "ก็ลุงเขียนถึงผม"

"แต่คนเขียนก็มีสิทธิ์จะไม่อนุญาตให้อ่าน"

เสือดาวทำหูทวนลม ตายังจับจ้องที่สมุดบันทึกของผม "ทำไมผมรู้สึกเหมือนลุงเขียนถึงลูกหมาลูกแมว มากกว่าเขียนถึงผม" 

ผมหันมองเขา ใบหน้าเราใกล้แค่คืบ

ผมจึงเก็บค่าทรัพย์สินทางปัญญาจากแก้มของเขา

ตามกฎหมายแล้ว การหอมแก้มเด็กอายุ 16 ยังไม่นับเป็นการกระทำอนาจารใช่ไหม

.
.
.
หลังมื้อเย็น เขาออกไปรดน้ำต้นไม้ในสวน และดูแลต้นใบเตยเป็นพิเศษ เสร็จแล้วก็มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆผม

"ลุงถัง"

"หือ"

"หลังวันที่ 20 ผมยังมาที่นี่ได้ใช่ไหม"

เขาน่าจะเคยถามผมแล้ว แค่อยากได้ความมั่นใจ

ผมไม่ตอบ ชวนเขาลุกขึ้น จูงมือไปที่สวนหน้าบ้าน

"ใต้กระถางใบนี้มีกุญแจบ้าน" ผมชี้ให้เขาดู "มันจะอยู่ตรงนี้ในเดือนคู่ แล้วย้ายไปอยู่กระถางนั้นในเดือนคี่" ผมชี้ไปที่ต้นมะลิอีกฝั่งหนึ่ง

"ที่บ้านผมใช้แบบกดรหัส"

ทันสมัยไปอีก

"รหัสคือวันเกิดของผม"

ยังมีอีกมากที่ผมไม่รู้เกี่ยวกับเขา และผมอยากรู้หมดทุกอย่าง แบบค่อยเป็นค่อยไป


"แล้วเสือดาวเกิดวันไหน"

"วันที่ 13 เมษาครับ" มีทั้งเศร้าและสุขปนเปกันอยู่ในสายตานั้น

"ปีนี้ เลยเป็นวันเกิดที่ต้องหลงทางสินะ ของหายอีกต่างหาก ถือว่าฟาดเคราะห์ก็แล้วกัน"

ผมปลอบได้ดีที่สุดเท่านี้

"ตอนแรกก็แย่มาก เพราะเป็นวันเกิดปีแรกที่อยู่คนเดียว เลยตามเพื่อนมาเที่ยว ยิ่งแย่ไปใหญ่ตอนที่หาเพื่อนไม่เจอ แต่พอเจอลุง ผมว่า ปีนี้ผมโชคดีแล้ว"

"ทำไมล่ะ"

"ลุงเป็นของขวัญของผม"


ผมมั่นใจว่า ตัวเองหน้าแดง รู้สึกได้ถึงไอร้อนผ่าวที่สองแก้ม
เรายืนมองกัน เปิดเผยทุกอย่างผ่านสายตา

"ค่อยๆให้มันเป็นไป" ผมเตือนทั้งเขาและตัวเอง "เราเป็นผู้ชายที่อายุห่างกัน 26 ปี"

เสือดาวพยักหน้าช้าๆ

"ลุงจะรอผมไหม"

เขาเป็นเด็กสิบหก ที่ไม่มีความตื่นตระหนกในเรื่องความรักเลย เขาปักใจไว้กับผม ละทิ้งโอกาสของความรักในอนาคตกับคนวัยเดียวกัน

"ทำไมถึงเชื่อว่าเป็นฉัน"

"หัวใจผมบอก"

มันฟังดูน้ำเน่า ใช่ไหม
แต่คุณไม่มีทางคิดแบบนั้นถ้าเห็นแววตาของเขาตอนพูดประโยคนี้
เสือดาวเชื่อแบบที่เขาบอกผม แน่วแน่ว่าเป็นผม ด้วยหลักคิดที่หลายคนคงไม่เห็นด้วย

หัวใจใหญ่ที่สุด

ถ้านี่คือการลงทุน เสือดาวกำลังลงหมดหน้าตัก โดยไม่สนใจจะกระจายความเสี่ยง

แล้วผมจะไม่สู้ได้ยังไง

หัวใจของคนที่จะรักกันควรใหญ่เท่ากัน

"ลุงจะอยู่ตรงนี้" ผมรับปาก

"และไม่มีใคร" เสือดาวรุกคืบ เผยความเอาแต่ใจออกมา ด้วยหน้าตาคาดหวัง

ผมหัวเราะทั้งๆที่น้ำตากำลังจะไหล "และไม่มีใคร"

ผมจดไว้ในสมุดบันทึกว่า ในวันที่ 18 เมษา เวลาประมาณที่ยังพอมีแสงแดดสีส้มหลงเหลือ
 
ผมเผลอบอกรักเขาไปแล้วผ่านคำว่า 'รอ' และ 'ไม่มีใคร'
.
.
.

ความสุขวิ่งเร็วกว่าอย่างอื่นเสมอ

บ่ายโมงสี่สิบห้านาทีของวันที่ 20 เมษา พี่ชายของเขาก็มารับ

พี่ของเขาดูเคร่งเครียด อาจเป็นสัญชาตญาณที่ทำให้เขาไม่ชอบผม

ก็ไม่ว่ากัน

ใครกันจะชอบคนที่ไม่รู้ว่าจะมาทำร้ายจิตใจน้องชายของเขาหรือเปล่า
เขาขอคุยกับผมตามลำพัง
และเขาถามสิ่งที่สงสัย
ผมตอบว่าใช่
พี่ชายของเขาอึ้งไปเป็นนาที

"น้องชายผมค่อนข้างพิเศษกว่าคนอื่น ในเรื่องทักษะของชีวิตเขาเหมือนเด็กไม่กี่ขวบ ในบางสภาวะอารมณ์เขาก็นิ่งและมุ่งมั่นจนมากไป"

ผมเป็นผู้ฟังที่ดี และเห็นด้วยว่า เขาแปลกกว่าเด็กคนอื่น อย่างแรกคือเขาน่ารักกว่าเด็กคนอื่นมาก

"ผมขอให้คุณหยุดรู้สึกแบบนั้นกับเขา"

"เพราะอะไรครับ"

"เพราะคุณจะทำให้เสือดาวเสียใจ"

"คุณด่วนตัดสินเราเกินไป"

"ป้องกันมันง่ายกว่าซ่อมแซม"

ก็ถูกของเขา แต่ "คุณกำลังทำมันอยู่"

"อะไร" ชายตรงหน้าขมวดคิ้ว

"คุณกำลังทำให้เสือดาวเสียใจ เพราะคุณไม่ให้ผมรักเขา"

เขาอ้าปากเหมือนจะเถียง แต่กลับปิดมันสนิทในเวลาต่อมา

"คุณบอกเองว่า น้องของคุณเป็นคนมั่นคงกับบางอย่างมากๆ ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้เขาได้รักผม และให้ผมได้รักเขา"

ผมหว่านล้อม ในใจก็นึกเสียดาย ที่กลายเป็นพี่ชายของเขาที่ได้ยินคำสารภาพรักแบบเป็นทางการจากผมเป็นคนแรก แทนที่จะเป็นเสือดาวของผม

"ผมแค่ขอให้เวลาเป็นคำตอบ"

พี่ชายของเขานิ่งไปนาน นานจนผมเริ่มอึดอัด

วันนั้นพี่ชายพาเขากลับไปโดยไม่พูดอะไรอีก

ผมก็ไม่เร่งเร้า ก็ผมเองที่เป็นฝ่ายขอเวลา

ดังนั้นผมก็ต้องให้เวลาเช่นกัน

เสือดาวเหลียวมองผม ผ่านหน้าต่างของรถ
เราสบตากัน จนรถแล่นหายไป




ชีวิตคนกรุงเทพกลับเข้าสู่ความยุ่งเหยิงอันปกติ
ผมไม่เจอเสือดาวอีกเลย แต่เห็นเขาผ่านเฟสบุ๊ค
เขาไม่เคยทักมา ผมก็ไม่คิดจะทักไป
หลังจากที่เขากลับไปบ้านแล้ว มันคงมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
การไม่ติดต่อของเสือดาว คงมีเหตุผล ผมจะเคารพ และอดทน

เมษายนผ่านไปแล้ว มันเป็นเดือนที่หลอกให้ผมหลงกล ตกอยู่ในความรัก หาทางออกไม่ได้
.
.
.
.
.

เย็นวันที่ 16 พฤษภา ผมพาร่างเยินๆของตัวเองกลับบ้าน
การจราจรในวันเปิดเทอมน่าสยองขึ้นทุกปี
ผมอยู่บนถนนนานจนเพลีย

ผมเผลอหลับไปบนโซฟา
รู้สึกตัวตื่นอีกที เพราะได้ยินเสียงโทรทัศน์
ผมเอาแต่จ้องมองดูแผ่นหลังและหัวทุยๆนั่นจนแน่ใจ

มีเสือดาวนั่งอยู่ตรงพื้น หลังพิงโซฟา ดูสารคดีช้างแมมมอธ

เด็กในชุดนักเรียนนั่นหันมายิ้มให้ผม

"ลุงตื่นแล้ว ไปเซเว่นกัน"

ผมยิ้ม แล้วคว้าตัวเขามากอดเอาไว้

มีเด็กหลงมาในเดือนพฤษภาอีกแล้ว

พฤษภาคงไม่ใจร้ายกับผมใช่ไหม

--จบ--

ขอบคุณที่อ่าน ที่คอมเมนท์ ที่ให้กำลังใจในทุกวิธีค่ะ

#apfoolsme

ค่ะ
เป็นเช่นรัก และ วิชารัก101 รบกวนรออีกสักหน่อยนะคะ
หลังจากวันนี้ สถานการณ์น่าจะดีขึ้นค่ะ
@tonswind

[megatef4]

งื้ออ น่ารักแบบน่ารักมากๆ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆค่ะ  อยากอ่านต่อเลย น้องเสือดาวน่ารักกก ลุงรถถังก็ดูใจอ่อนกับน้อง มองเห็นอนาคตเลยนะลุง 5555

[ืniyataan]

จบแล้ว..ใจหาย ขอตอนพิเศษด้วยค่า 

[Minoru88]

น่ารักมาก
อบอุ่นกับความรักของลุงและเสือดาว

[Snowermyhae]

น่ารักกกกก อบอุ่นมากกกก ขอตอนพิเศษบ้างได้ไหมคะ 

[lizzii]

น่ารักกกกกก เสือดาวน่ารักจังเลยลูก

[Ginny Jinny]

น่ารักง่าขอตอนพิเศษสักนิดสักหน่อยนะคะ   

[Raccool]

ในหัวมีคำว่าคุกคุกคุกเต็มไปหมดดด
น่ารักมากกกกกค่ะ
กลัวจบดราม่าแต่สุดท้ายน้องเสือก็กลับมาหาลุงจนได้ 

[A_Narciso]

   
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวความรักของคนต่างวัย(มากกกก)
...เอาใจช่วยลุงถังกับน้องเสือดาวให้ มีความมั่นคงต่อกันตลอดไป

[marine893]

น่ารักจังเลยค่ะ อ่านไปก็ยิ้มไป ไอ คุก คุก คุก ไป 

[Gottomon]

น่ารักจริงๆเลย ชอบตอนท้ายมากๆ
อดยิ้มไม่ได้เลย ขอให้พฤษภาไม่ใจร้ายกับลุงเนอะ
น้องเสือน่ารักมากๆ น่าแกล้งเป็นที่สุด
ลุงจีบกะเอาไว้ให้ช่วยดูแลตอนแก่ใช่มั้ย อิอิ ล้อเล่น
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ
ปล.อยากอ่านตอนพิเศษแรงมากค่ะ ><

[kun]

น่ารักอ่ะ

[Legpptk]

งื้ออออ  น่ารัก

[uzosou]

ชอบมากกกกกกกกกกกก ฮืออออ ลุงน่ารักมาก

เราชอบสำนวนการเขียนของคุณมาก มันค่อยเป็นค่อยไปแต่ไม่น่าเบื่อ

ตอนน้องเสือดาวบอกชื่อแอบช็อคนิดนึงแบบเด็กไรวะชื่อแปลกจัง

แต่ด้วยความน่ารักของน้อง ชื่ออะไรก็ดีลู้กกกกกกกกกกก ><

หลงเด็กตามลุงไป 5555

อยากอ่านตอนพิเศษแบบเสือดาวเรียนมหาลัย ลุงไม่ต้องพรากผู้เยาว์แล้ว 55555

[treenature]

ตอนนี้เคยลงไว้ในtw เมื่อนานมาแล้วค่ะ
พอมีคนขอตอนพิเศษเลยไปขุดของเก่าขึ้นมาขาย
 

The documentary

มีเด็กในชุดนอนแต่ไม่ยอมนอน นั่งอยู่หน้าทีวี กับช่องสารคดีที่ฉาย 24 ชั่วโมง
การเตือนครั้งที่หนึ่งเกิดขึ้นตอนสี่ทุ่มสามสิบเก้า

“เสือดาว นอนได้แล้วครับ”

เด็กยังนั่งนิ่งตาจ้องแทบไม่กระพริบ ดูสิ่งมีชีวิตในเกาะกาลาปากอส

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น
ลุงไปยืนบังจอไว้ เสือดาวก็เบี่ยงตัวออกดูยีราฟที่กำลังจะคลอดลูก และนั่งกอดหมอนเอียงขวาสี่สิบองศา เพื่อดูทีวีจากช่องว่างที่ลุงบังไม่มิด
ลุงเห็นความมุ่งมั่นกับยีราฟมากขนาดนั้น เลยยอมแพ้ ให้ดูต่ออีกนิดก็ได้

เที่ยงคืนยี่สิบสาม
ลุงตัดสินใจอุ้มเสือดาวพาดบ่า ปวดแปล๊บเล็กน้อยแต่ความโมโหมีมากกว่า
ทิ้งทีวีที่กำลังเป็นเรื่องราวของปลาสเตอร์เจียนในฤดูวางไข่ให้เปิดไว้อย่างนั้น

แปดโมงเช้าของวันถัดไป มีเด็กจบมัธยมปลายคนหนึ่งนอนคลุมโปง ไม่ยอมพูดจา
ลุงถังพยายามง้ออยู่นาน เมื่อเห็นว่าไม่ได้ผลแน่ๆ เลยคิดว่าจะไปยกทีวีขึ้นมาเปิดสารคดี ล่อเด็กน่าจะดีกว่า

พลิกตัวลงจากเตียง ก้าวข้ามเสื้อนอนลายชิปแอนด์เดลที่หล่นอยู่ทางซ้าย และกางเกงนอนลายเดียวกันที่ถูกโยนสุมไว้ด้วยกัน
พลางคิดว่า

หวังว่า ตอนนี้ช่องจะรีรันเรื่องปลาสเตอร์เจียน

--จบ--

[Billie]

 

[ืniyataan]

ถึงจะอ่านในทวิตเตอร์แล้ว..แต่เค้าก้อตามมาอ่านอีกน๊า   

[Snowermyhae]

ตอนล่าสุดนี่อยากให้มีต่ออีกนิดดดด 

[kedtawan]

อะไรยังไง ลุงกินเด็กเหรออออ

[Cloudnine]

เพิ่งเห็นเรื่องนี้
ชอบมากกกกกก ฟินอ้ะ
ตอนล่าสุดนี่ลุงกินเสือดาวไปแล้วใช่ป่าว 

[khwanruen]

เป็นอมตะแล้วนะคะลุงถัง ได้กินเด็กแล้ว 

[poommy_TY]

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ ฮืออออ ละมุนมากกกก
น้องเสือดาวลูกแม่!!!!!! ขอบคุณนะคะ ชอบมากเลย แต่งได้ดีมากๆทุกอย่างเลย

[Gottomon]

กรี๊ดดด ลุงถังกินเสืออ

[unicorncolour]

เสือดาวน่ารัก ลุงถังละมุนมาก
ตอนพิเศษนี่คือ ลุงถังกินเสือใช่มั้ย