หัวข้อ: <<ลมหายใจแห่งผืนทราย>>

[lizzii]

งืมมม

[A-J.seiya*]

เอ้าาาาาาา
ยังไงดีอ่ะ
พ่อไม่อยากให้รักกัน เข้าใจพ่อนะ แต่เรื่องของหัวใจมันพูดยากกกก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เพื่อการสืบทอด การเมืองการปกครอง
ต้องละทิ้งเรื่องส่วนตัว เรื่องหัวใจ
ยิ่งเป็นเพศเดียวกัน ยิ่งยากทวีคูณ

ดูท่า คาลิล เป็นสายลับให้ชารุกข์แน่เลย
แล้วคาลิล คิดไรๆกับวิคเตอร์มั้ยนะ
       
 

[t2007]

คาลีล โดนบีบใช่รึเปล่า

[Warnkt]

  รออออออ สู้ๆน้าาาา

[pannuna]

อำนาจที่ยิ่งใหญ่มากับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งสินะ ชอบมากค่ะเรื่องนี้

[AeRoMoZa]

ศึก2ทางเลย ฮือ ดราม่าไปอีก แล้วคนนั้นตอบตกลงมั้ย(น่าจะคาลีล/บีวัน) เครียดเลย แต่ศึกในก่อนที่จะได้ทำอะไร อาจโดนศึกนอกประชิดก่อน แล้วนู่น กว่าจะมาจัดการก็คงศึกนอกจบ ก็อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงดีๆ ก็ได้

[labelle]

ความรักทำให้คนพ่ายแพ้ และชนะโชคชะตาได้พร้อมกัน
ชารุกข์ให้เกียรติกวินท์มากเลย ดูแลดีด้วย

เอิ่มมม พระราชาก็ยังไม่หยุดเนาะ แล้วสายคนนี้เป็นใคร

บีวัน สายของชารุกข์เป็นใครนะ

สปายทำให้เรื่องซับซ้อนไปอีกก ลุ้นค่ะ

[papapajimin]

โอยยยย ปวดใจจริงเว้ยยยย

คาลีลน่าจะเป็นบีวันนะ

[แฟนตาเซีย]

 

[lune]

 
 

[Belove]

                                                                           ลมหายใจแห่งผืนทราย

                                                                                     บทที่ 16



             สีหน้าของชารุกข์เมื่อเดินกลับออกมาจากห้องของบิดาเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แม้เขาจะฝืนยิ้มให้กวินท์แต่กวินท์ก็ยัง

มองออก เพียงแต่ชายหนุ่มไม่ได้เอ่ยทักออกมาต่อหน้าผู้อื่นเท่านั้น



             “กวินท์”


              เสียงของชายชราบนรถเข็นไฟฟ้าเรียกเขาไว้ให้กวินท์ต้องเดินไปยืนตรงหน้าอย่างนอบน้อมเมื่อเขารู้แล้วว่าแท้จริงบิดาของ

ชารุกข์หาใช่แค่ชายพิการบนรถเข็นเท่านั้น


            “ครับคุณลุง”


            “รู้สึกกลัวบ้างหรือเปล่าที่ต้องอยู่ท่ามกลางอันตรายเช่นนี้”


                รีฮาน หรืออดีตกษัตริย์อาบูโอมาร์ อาซัล ฟาอิด บินซาฟาร์ อัลฟาดี ยังคงมีสายตาปรานีให้กับเขาเช่นเดิม กวินท์ยิ้มแย้ม

และกล่าวตามสัตย์จริง


                 “ก็กลัวอยู่บ้างครับคุณลุง เมื่อก่อนนี้เคยทำข่าวสงครามอยู่บ้างแต่ก็อยู่แต่ในพื้นที่ที่ยังปลอดภัย ไม่นึกว่าวันหนึ่งจะได้มาอยู่

กลางสถานการณ์เช่นนี้”


                กวินท์มองเห็นนัยน์ตาที่แสดงถึงความลำบากใจของรีฮานแวบหนึ่งแต่มันก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว


                   “ลุงขอโทษแทนชาวฮาลียันอีกครั้งที่กวินท์ต้องมาเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้ แต่อีกไม่นานแล้วที่ทุกอย่างจะจบลง ลุงย้ำให้

ชารุกข์พากวินท์ไปส่งยังสถานทูตโดยเร็วที่สุด รออีกไม่นานแล้ว เฮ้อ วันนี้ลุงเหนื่อยนิดหน่อย ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ”


                  สะดุดหูกับประโยคนั้นราวกับมีความนัยซ่อนอยู่ กวินท์ได้แต่กล่าวอำลาและมองตามหลังชายชราที่บังคับให้รถเข็นไฟฟ้า

แล่นกลับไปยังห้องลับของตน เขาหันกลับไปสบตากับชารุกข์ที่ยังมีแต่สายตาอบอุ่นส่งมาให้เขา


               “รบกวนเชคอาลีนานเกินไปแล้ว เรากลับกันเถิดกวินท์”


                 ชารุกข์กล่าวอำลาเจ้าของบ้าน กวินท์เอ่ยตามก่อนจะก้าวตามหลังชารุกข์ตรงไปยังบ้านหลังเล็กของเขาโดยไม่ได้เอ่ยอะไร

อีก แผ่นหลังของชารุกข์ค้อมลู่ลงกว่าปกติราวกับคนตรงหน้ามีเรื่องหนักใจให้ครุ่นคิด


                บ้านของชารุกข์ยังคงสภาพเดิมเมื่อทั้งคู่เดินเข้าไป ชารุกข์เปิดหน้าต่างรับลมให้ถ่ายเท เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ชุดรับแขก

เล็กๆ กวินท์จึงได้นั่งลงตามเขาวางมือไปบนหลังมือของชารุกข์อย่างใส่ใจในคนรัก


             “เป็นอะไรครับท่านเชคฮ ทำไมถึงทำหน้าบึ้งขนาดนี้”


              ชารุกข์หันไปมองกวินท์ เขาสบตากับดวงตาเรียวแล้วอดไม่ได้ที่จะดึงร่างโปร่งเข้ามากอดไว้ กวินท์ซบศีรษะอิงไปกับไหล่

ของชารุกข์และนั่งอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ได้รบเร้าอยากรู้สิ่งใดแม้จะมองออกว่าชารุกข์มีเรื่องหนักใจอยู่ก็ตาม

               ชารุกข์ลอบถอนหายใจโดยไม่ได้กวินท์รู้ เขายังนึกถึงเมื่อครู่นี้ที่ยังยืนอยู่ต่อหน้าบิดาซึ่งยื่นคำขาดให้เขาตัดรอนความรักจาก

ร่างนุ่มในอ้อมกอด เขาจำได้แม่นยำถึงความรู้สึกหนักอึ้งที่ถาโถมเข้าใส่หัวใจราวกับมันเป็นก้อนหินมหึมา

               ชารุกข์กัดฟันนิ่งสบตากับบิดาด้วยสีหน้าลำบากใจ เขาเองก็ไม่คาดว่าเหตุการณ์นี้จะนำมาซึ่งความรักต่อเหยื่ออย่างกวินท์

แต่เมื่อรักไปแล้วก็ยากที่คนอย่างชารุกข์จะตัดใจ


               “เป็นผู้นำแล้วมีความรักไม่ได้อย่างนั้นหรือครับ”


               เขาตัดพ้อบิดาเสียงขื่น รีฮานนิ่งงันสบตาบุตรชายพลางถอนหายใจอย่างหนักหน่วง น้ำเสียงของเขาจึงอ่อนลงเมื่อเอ่ย

ประโยคถัดไป


             “ความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ที่พ่อห้ามนั้นลูกก็รู้ว่าเพราะอะไร ความรักที่ไม่มีวันลงเอยกันได้ย่อมเจ็บปวดเสมอ หรือว่าลูกยอม

ที่จะรู้สึกเช่นนั้นตลอดไป พ่อไม่อยากเห็นลูกเป็นทุกข์เช่นนั้นนะชารุกข์”


               อันที่จริงชารุกข์เข้าใจเหตุผลทุกอย่าง ข้อห้ามทางศาสนาและวัฒนธรรมเป็นกำแพงสำคัญที่กางกั้นระหว่างเขากับกวินท์

และยิ่งเมื่อตัดสินใจจะเป็นผู้นำแล้วเขาต้องไม่มีข้อด่างพร้อยใดๆดังที่บิดากล่าวไว้ หากแต่หัวใจของเขาเล่า หัวใจที่มอบให้คนในอ้อม

กอดไปหมดทั้งดวงแล้ว ชารุกข์จะจัดการมันเช่นไร

                ภายนอกนั้นความมืดเข้ามาปกคลุมแล้ว ชารุกข์ปล่อยให้ภายในบ้านมืดมิดไร้แสงไฟมีเพียงแสงจันทร์นวลที่โผล่พ้นขอบฟ้า

ได้ทำหน้าที่มอบแสงสลัวในยามค่ำคืนผ่านหน้าต่างที่เขาเปิดทิ้งไว้ ชารุกข์จูบที่ขมับของกวินท์แผ่วเบา


                “บางทีผมก็อยากเป็นแค่เบดูอินธรรมดาที่เดินทางค้าขายกลางทะเลทรายเท่านั้น”


                เขาเผยความรู้สึกให้กวินท์รับรู้


                "อิสระที่ถูกจำกัดด้วยคำว่าภาระหน้าที่มันทำให้ผมอิจฉาเจ้าอับบาสเหลือเกินที่มันได้บินอยู่บนท้องฟ้าโดยไม่ต้องคิดถึง

อะไร”


                “โธ่ ชารุกข์”


              กวินท์ลูบแขนชารุกข์เพื่อปลอบประโลม เขานึกสงสารที่คนรักถูกกดดันจากความเป็นผู้นำ


               “เลือดแม่ของผมมันอาจจะแรงก็ได้ รู้หรือเปล่าว่าแม่ผมเป็นใคร”


               น้ำเสียงของชารุกข์ดูดีขึ้นมาบ้างเมื่อกล่าวถึงมารดา


               “แม่ของผมเป็นคนของหมู่บ้านยาคีนนี่แหละ แม่เป็นน้องสาวของเชคฮอาลีไงล่ะ”


                กวินท์เข้าใจแล้วว่าทำไมหมู่บ้านแห่งนี้ถึงให้ความช่วยเหลือชารุกข์และบิดาของเขาเป็นอย่างดี เป็นเพราะชารุกข์คือลูก

หลานของที่นี่ เขาเกิดมาด้วยเชื้อสายเบดูอินจากเปอร์เซียที่เดินทางแสวงหาโชคกลางทะเลทรายในอดีตนั่นเอง


                 “อยากฟังเพลงไหมกวินท์ ผมจะร้องเพลงให้ฟัง”


                 กวินท์เงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ เขามองเห็นสายตาที่ทอดมองเขาอย่างล้ำลึกไม่ปิดบัง


                “อารมณ์ไหนกันครับชารุกข์ แต่ถ้าคุณร้องเพลงเพราะผมก็อยากฟังนะ”


               ชารุกข์บีบปลายจมูกรั้นเบาๆ เขาปล่อยกวินท์จากอ้อมกอดและเดินไปหายไปในความมืดก่อนจะกลับมานั่งตำแหน่งเดิมด้วย

เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งที่กวินท์ไม่เคยเห็น ลักษณะของมันคล้ายกีตาร์ในปัจจุบันแต่ใหญ่กว่าเล็กน้อย ด้านหน้าเป็นวงรีคล้ายหยดน้ำ


                 “มันเรียกว่าอัลอูค เป็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองอาหรับที่มีมาหลายร้อยปีแล้วนะ” ชารุกข์อธิบาย


                กวินท์ขยับนั่งตัวตรงอย่างสนใจขณะที่ชารุกข์ตั้งสายให้ตึง นิ้วของชารุกข์กรีดไล่ระดับเสียงทดสอบครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหัน

มายิ้มให้กวินท์และเริ่มบรรเลงให้เสียงดนตรีทุ้มหวานดังขึ้น ท่วงทำนองอ่อนหวานคุ้นหูกวินท์เสียเหลือเกินจนกระทั่งเขาได้ยินเสียง

บทเพลงแว่วหวานจากริมฝีปากของชารุกข์




                      “...ผมขอสั่งคุณหากคุณจากไกลด้วยหัวใจของผม

                     สั่งคุณอันเป็นที่รักด้วยลายมือ ด้วยดวงตา

                     หากว่าจักรวาลจะยินยอมหันกลับมาหา

                     ที่รัก ผมต้องการคุณ ผมรักคุณ

                    ไม่ว่าคนที่ผมรักจะอยู่ห่างไกลแค่ไหน

                     แต่หัวใจของเราอยู่เคียงกัน

                    คุณคือส่วนหนึ่งในชีวิตและปัจจุบัน

                    ความรักของผมสั่งคุณ ดวงตาของผมสั่งคุณ

                    เพื่อให้จักรวาลทั้งหมดมองเห็น ความรักของผมที่มีต่อคุณ”





                  น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงมาเปื้อนแก้มของกวินท์เมื่อถ้อยความในบทเพลงมาถึงท่อนสุดท้าย อารมณ์ในบทเพลงไม่ได้อ่อน

หวานหยอกล้อเหมือนครั้งแรกที่ชารุกข์ร้องให้เขาฟัง แต่คราวนี้น้ำเสียงของชารุกข์ช่างกรีดลึกเข้าไปในหัวใจ กอปรกับดวงตาคมที่มอง

มาทางเขาตลอดบทเพลงมีแต่ความเว้าวอนร้องขอ กวินท์รู้ดีว่าชารุกข์ต้องการสื่อถึงอะไร





มีต่ออีกนิด....

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...





                      “กวินท์”


                     ชารุกข์วางอัลอูคลงและคว้ากวินท์เข้าสู่อ้อมกอด กวินท์ได้แต่ซุกหน้าลงกับแผงอกจนได้ยินเสียงหัวใจของชารุกข์เต้น

เร็วอยู่ภายในทรวงอกของเขา


                   “ชารุกข์ ได้โปรด อย่าพูดอะไรตอนนี้เลย”


                  กวินท์ไม่ใช่คนอ่อนแอ เขาไม่ได้ร้องไห้ให้กับอะไรง่ายๆ แต่ถึงตอนนี้เขาอดใจไม่ไหวเมื่อรู้ว่าเขาจะต้องเผชิญกับความเจ็บ

ปวดในอนาคตอันใกล้ เขาได้แต่ปล่อยให้น้ำตาหลั่งไหลออกมาจนเปียกปอนทั้งใบหน้าและเสื้อของชารุกข์ที่ต้องรองรับน้ำตาของเขา


                  “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็รักคุณ กวินท์”


                     ชารุกข์ดึงกวินท์ออกจากอ้อมกอด เขาโน้มใบหน้าเข้าหาและจูบซับน้ำตาให้กวินท์จนหมดก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาที่

กลีบปากนุ่มและประทับลงไปแผ่วเบาโดยที่กวินท์เงยหน้ารับอย่างเต็มใจ

                  มือใหญ่ประคองกรอบหน้าไว้อย่างมั่นคงขณะที่ชารุกข์ขบเม้มกลีบปากนั้นอย่างโหยหา ความอ่อนโยนอ่อนหวานทำให้

กวินท์เปิดทางให้ปลายลิ้นชื้นเข้าไปสัมผัสภายใน เขาตัวสั่นเมื่อชารุกข์ตวัดลิ้นของเขาเข้าไปเกี่ยวพันอย่างหวงแหน และมิอาจเอ่ยห้าม

ปรามเมื่อชารุกข์ละฝ่ามือจากใบหน้าลงมาเหนี่ยวรั้งเอวของเขาเข้าไปหาให้กายได้แนบชิด


                    “ชารุกข์”


                    กวินท์ผวาอากาศหายใจเมื่อชารุกข์ผละปลายลิ้นออกและฝังจมูกลงไปที่ซอกคอของเขาแทน


                   “รักผมบ้างไหมกวินท์”


                   เขาถามเสียงแหบโหยเป็นเหตุให้กวินท์ละล่ำละลักตอบ


                  “รัก รักที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็จะรักคุณครับชารุกข์”


                   ได้ยินเสียงชารุกข์พึมพำในลำคออย่างยินดีกับคำตอบ พลันกวินท์ก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ ๆ ร่างของเขาก็ถูกอุ้มลอยอยู่ในวง

แขนแข็งแกร่ง ในความมืดสลัวกวินท์มองเห็นความรักและความเป็นเจ้าของฉายชัดสว่างยิ่งกว่าสิ่งใดอยู่ในดวงตาคมคู่นั้นก่อนที่ชารุกข์

จะพาเขาเข้าไปยังห้องนอนและปิดประตูตามดังปัง

                      แผ่นหลังของกวินท์สัมผัสที่นอนอย่างทะนุถนอม ชารุกข์ขยับตามมาสบตากับเขา กวินท์รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นแต่

เขาก็ไม่ปฏิเสธ ความรักที่ท่วมท้นอยู่เต็มหัวใจทำให้กวินท์อยากจะผูกพันกับชารุกข์แม้จะรู้ว่าผลในวันหน้าจะทำให้เขาเจ็บปวดปานใด


                    ไม่ต้องมีวาจาใด ๆ อีกแล้วเมื่อประสานสายตากันด้วยความเข้าใจ ชารุกข์เอนกายลงมาใช้ปลายนิ้วแตะไล้ไปตามกรอบ

หน้ากวินท์แผ่วเบา เขาจูบกวินท์อีกครั้งหากทว่าครั้งนี้ช่างอ่อนหวานกว่าครั้งไหน ๆ มือร้อนสอดไปที่แผ่นหลังของกวินท์แล้วดึงเสื้อแขน

ยาวตัวหลวมให้หลุดพ้นลำตัวไปอย่างรวดเร็ว กวินท์สะดุ้งเมื่อกางเกงขายาวของเขาถูกดึงผ่านปลายเท้าแล้วโยนทิ้งอย่างไม่สนใจใยดี

                     ชารุกข์ถอดเสื้อผ้าตนเองออกจนหมดเช่นกัน ลำตัวของเขายังมีผ้าพันแผลทบอยู่โดยรอบแต่ก็ไม่สามารถปิดบังความ

แข็งแกร่งได้ กวินท์ยกมือแตะไปที่แผลของชารุกข์แผ่วเบา ทั้งคู่สบตากันอีกครั้งก่อนจะโผกอดกันอย่างโหยหา จุมพิตหวานเร่งเร้าให้

ความปรารถนาแห่งรักหลั่งไหล ร่างกายบดเบียดแนบแน่นราวกับจะซึมซับความผูกพันเหล่านี้ไว้ให้ได้มากที่สุด


                “อา...ชารุกข์”


                    กวินท์ผ่อนเสียงหวานอย่างทรมานเมื่อชารุกข์สัมผัสร่างกายของเขาแสดงความเป็นเจ้าของไปเสียทุกส่วน มือสากร้อน

ลากไล้เนื้อตัวจนถึงต้นขา ริมฝีปากแห้งอย่างคนไม่รู้จักการดูแลตนเองขบเม้มเนื้ออ่อนตั้งแต่ซอกคอไล่ต่ำไปถึงกลางทรวงอก ชารุกข์

งับยอดอกเม็ดเล็กอย่างกระหายจนกวินท์ครางฮือเผลอไผลแอ่นกายให้เขาได้เชยชมสมใจ


                  “หวานเหลือเกินกวินท์”


                   อดพึมพำออกมาไม่ได้แม้ว่าจะยังวนเวียนอยู่กับเม็ดเล็กที่แข็งเป็นไตไม่เลิกรา มือร้อนเลื่อนต่ำลงไปที่ระหว่างขา ชารุกข์

ปลุกเร้าความต้องการของกวินท์ให้พุ่งสูงด้วยการเค้นคลึงไปมา เขายกกายขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำของกวินท์อย่างถูกใจ


                  “อื้อ...ชารุกข์ อย่าแกล้งกันสิครับ”


                  ไม่รู้เลยว่าเสียงตนเองตอนนี้สั่นพร่าเย้ายวนแค่ไหน กวินท์แหงนหน้ากัดริมฝีปากจนช้ำเพราะความต้องการที่ถาโถมเข้ามา

เขาสะดุ้งเมื่อช่องทางเบื้องล่างถูกปลายนิ้วร้อนนวดเฟ้นโดยรอบก่อนที่จะสะดุ้งรอบสองเมื่อรู้สึกว่านิ้วนั้นค่อยๆสอดเข้าไปทักทายอยู่

ภายใน


                    “ผมจะทำให้คุณเจ็บน้อยที่สุดนะ สัญญา”


                    โน้มกายลงไปกระซิบกระเส่าข้างหู ชารุกข์ดันนิ้วเข้าไปเปิดทางเพื่อให้ร่างกายของกวินท์พร้อมที่สุด เขาไม่ต้องการให้

กวินท์รู้สึกเจ็บปวดมากกับครั้งแรก ชารุกข์ต้องการให้กวินท์ประทับใจกับความผูกพันนี้ตลอดไป


                   “พร้อมแล้วใช่ไหมครับกวินท์”


                       มองด้วยดวงตาหวานล้ำจนกวินท์หน้าร้อนเห่อ ได้แต่พยักหน้ายอมรับว่าเขาต้องการเป็นของชารุกข์ทั้งตัวและหัวใจ

กวินท์ยกแขนคล้องไปรอบคอของชารุกข์เมื่อร่างกายกำยำนั้นทรงตัวอยู่เบื้องบนของเขา ความตื่นเต้นมาเยือนเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้าง

หน้าจะเกิดอะไรขึ้น


                   ในวินาทีแห่งรักที่ไฟปรารถนากระพือพัดนี้ ชารุกข์ไม่อาจดับมันลงไปได้อีกแล้ว เขาถ่มน้ำลายตนเองใส่ฝ่ามือและถูไถเข้า

กับความแข็งขันของตนเองเพื่ออย่างน้อยจะช่วยให้กวินท์เจ็บปวดน้อยที่สุด ชารุกข์ยกขาของกวินท์ขึ้นสูงเขาปรนจูบหนักหน่วงกับกลีบ

ปากนุ่มให้กวินท์ล่องลอยไปกับไอรักก่อนจะถือโอกาสนั้นดันกายเข้าไปในร่างกายของกวินท์เบาๆ


                     “อึก อื้อ”


                     กวินท์สะดุ้งสุดตัว แม้ชารุกข์จะถนอมเพียงไหนแต่กับครั้งแรกสำหรับเขาย่อมหนีไม่พ้นความเจ็บปวด ร่างกายของกวินท์

เกร็งโดยอัตโนมัติจนชารุกข์ต้องโอบรัดไว้ในอ้อมกอด


                    “ใจเย็นครับกวินท์ ผ่อนลมหายใจเบาๆนะ”


                     ชารุกข์ปลุกปลอบแต่เขาก็ยังไม่หยุด เขาจูบ เขากอดและประสานกายเข้าหาช่องทางร้อนระอุนั้นช้าๆ จนในที่สุดเขาก็

เผยรอยยิ้มอย่างยินดีที่แทรกกายเข้าไปผูกพันกับกวินท์ได้จนหมด


                 “เก่งมากครับฮาบิบี”


                 เขาเอ่ยเสียงหวานพลางเช็ดเหงื่อที่พรมอยู่บนหน้าผากของกวินท์ให้ ชายหนุ่มตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดเมื่อรับรู้ว่าบัดนี้เขากับ

ชารุกข์ประสานกายกันอย่างลึกล้ำ ชารุกข์หยุดพักให้กวินท์คลายความเจ็บปวดและปรับตัวเข้ากับเขา ทั้งที่ใจจริงชารุกข์อยากจะมีความ

สุขกับร่างกายนี้ใจแทบขาด แต่ชารุกข์ต้องการให้กวินท์มีความสุขไปพร้อมกัน


                    “ชารุกข์ ผม...”


                    เมื่อความเจ็บปวดจางหายกวินท์ก็ไม่กล้าเอ่ยว่าเขาอยากให้ชารุกข์พาให้เขาไปถึงฝั่งฝัน กวินท์หลบตาก้มหน้างุดแก้ม

แดงก่ำแม้ในความมืด ชารุกข์อดไม่ได้ที่จะจูบที่แก้มดังฟอด เขาช้อนมือเข้าใต้สะโพกของกวินท์และยกลอยขึ้นมา


                   “มีความสุขด้วยกันนะครับฮาบิบี ต่อไปนี้คุณเป็นของผมตลอดไป”


                       และนับจากวินาทีนั้นชารุกข์ก็พาให้กวินท์ล่องลอยราวกับอยู่ในความฝัน กวินท์ปล่อยใจให้ความรักนำพาจนผูกพันกับ

ชารุกข์จนยากจะถ่ายถอน วินาทีนี้เขาไม่สนใจว่าอนาคตจะเป็นเช่นไรขอเพียงได้อยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ก็เพียงพอแล้ว


                    “อา ชารุกข์”


                   “กวินท์ครับ ผมรักคุณ”


                    พร่ำรำพันไปกับความรักจนเหนื่อยอ่อนนั่นเองชารุกข์จึงยอมให้กวินท์ได้พัก เขาตระกองกอดร่างเพรียวที่เป็นของเขาแล้ว

โดยสมบูรณ์อยู่กลางเตียง ผ้าห่มผืนหยาบปกปิดลมหนาวไว้เพียงแค่เอว กวินท์ซุกกายกอดและหลับตาพริ้มอยู่กับอ้อมกอดอุ่น เขาไม่รู้

สึกหนาวเลยสักนิด ชารุกข์หอมหน้าผากของกวินท์อย่างหวงแหน


                   “ถ้าหากผมจะใช้ความรักของผมสั่งคุณให้รักผมตลอดไปจะได้ไหมกวินท์”


                    ทั้งที่หลับตาอยู่แต่กวินท์ก็ยังยิ้มได้ เขาตอบด้วยน้ำเสียงง่วงงุนเต็มที


                  “น้อมรับคำสั่งครับ ผมไม่มีทางเลิกรักคุณเด็ดขาดเลยชารุกข์”


                    กวินท์คล้อยหลับไปแล้ว หากแต่ชารุกข์ยังตาสว่าง เขาลูบกายกล่อมให้กวินท์หลับสนิทในอ้อมกอด ชารุกข์ถอนหายใจ

อย่างหนักใจ


                    ยิ่งได้ผูกพันก็ยิ่งยากที่จะตัดใจ


                    ชารุกข์ไม่รู้ว่าเขาควรทำอย่างไรที่จะทำหน้าที่เพื่อผู้อื่นและหน้าที่เพื่อหัวใจตนเองให้สำเร็จไปพร้อมกันได้


                    แต่ตอนนี้เขาได้แต่กอดร่างอุ่นที่แสนรักนี้ไปตลอดทั้งคืน




                                                                                TBC


                                                           แม่ต๋า แม่ต๋า เค้าได้กันแล้วแม่




                                                                 







                                                 

[MSeraph]

สงสารชารุกข์เลยอะ
บางทีเรื่องที่ถูกต้องมันก้ไม่ถูกใจเราอะนะ
ในที่สุดด เค้าก้เป็นของกันและกันแล้วววว

[t2007]

รักหวานๆ ลึกซึ้งที่สุด. อะไรนะ มีเรท 20 ด้วยอ่ะ ขอเพิ่มทุกตอนนะจ๊ะ

[Pisoi]

ฮือออ หวานปนขมอ่ะ สงสารจัง 

[ChabaSri]

เมื่อโลกในนี้โดนแผดเผาจนมลาย สิ่งที่เคยรายรอบกานเลือนหายไป
จึงได้มองเธอจริงๆและได้รู้ได้เข้าใจ อยากมีแต่เธอข้างกาย
เมื่อโลกใบนี้ไร้สิ้นพันธนาการ จะทลายความต่างกันในหัวใจ
จะปลดเปลื้องความเป็นเธอ ความเป็นฉันให้หมดไป
จะมีแต่เราเท่านั้น หล่อหลอมรวมเป็นหนึ่ง


จะไม่มีกำแพงใดของ เผ่าพันธุ์ฐานันดร ต่างพร้อมจะโบยบิยสู่ฟากฟ้า ในวันนี้ ..

-ไร้พันธนาการ - ฟ้าจรดทราย The musical


ตอนนี้เหมาะมากกับเพลงนี้

[HISY]

หวานอมขมกลืนนน สงสารร

[yymomo]

   คุณพ่อพูดถูกนะ  เข้าใจเขาแหละ  คือถ้ามองในแง่ของวัฒนธรรมแล้ว มันก็ว่ายากนะยิ่งตำแหน่งชารุกด้วยแล้วยิ่งยากไปอีก  แต่ที่ทำให้ยากขอวจริงคือ กำแพงของคำว่าศาสนา  ไม่ได้จะว่าศาสนานี้นะ  เมื่อรวมทุกอย่างแล้วเหมือนกำลังงมเข็มในทะเลจริงๆ

[goosongta]

ยิ่งทำแบบนีัยิ่งคิดถึงกันหนักขึันไปอีกถ้าห่างกัน สงสารทั้งคู่อ่ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

  คุณพ่อพูดถูกนะ  เข้าใจเขาแหละ  คือถ้ามองในแง่ของวัฒนธรรมแล้ว มันก็ว่ายากนะยิ่งตำแหน่งชารุกด้วยแล้วยิ่งยากไปอีก  แต่ที่ทำให้ยากขอวจริงคือ กำแพงของคำว่าศาสนา  ไม่ได้จะว่าศาสนานี้นะ  เมื่อรวมทุกอย่างแล้วเหมือนกำลังงมเข็มในทะเลจริงๆ

ใช่เลย

[iamtsubame]

อย่างน้อยครั้งหนึ่งก็เคยได้มีความสุขร่วมกันเนอะ
เก็บความสุขนี้ไว้เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ เมื่อต้องไกลกัน

[lizzii]

ขมอ่ะะะะ สงสารทั้งคู่เลย งื้ออออ

[poppycake]

เปนการได้กันที่เกือบฟินแล้ว ถ้าตอนต้นทั่นพ่อไม่ได้สะกัดดาวรุ่งไว้ ><

[PrimYJ]

หวานปนขม อุปสรรคเยอะเลย สู้ๆนะ

[double9JH]

ได้กันแล้วววว

อุปสรรคมีก็หาทางออกให้ได้น้าท่านเชคฮ 

[maekkun]

อย่าดราม่าเยอะนะ

[bojaemyboo]

จากนี้ไปคงไม่ใช่แค่ความรัก แต่ต้องมีอุปสรรคมาขวางกั้นให้ยิ่งไกลห่าง 

[Warnkt]

มันหวานแบบหน่วงๆอะ สงสารแต่ก็ฟินอะ อือออ
รอออออ

[askmes]

โอยยยยย รอติดตาม มาไวๆนะ