ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
================================================
พี่ครับ...ผมสงสัย
1
ในช่วงเวลาใกล้สอบแบบนี้ สถานที่ต่างในมหาวิทยาลัยมักจะเต็มไปด้วยกระจุกนักศึกษาที่รวมตัวกันมาอ่านหนังสือ บ้างก็มีหัวโจกของแต่ละวิชามาติวให้ บ้างก็ต่างคนต่างอ่านไม่เข้าใจตรงไหนก็ค่อยถามคนที่เข้าใจ มีน้อยคนนักที่จะมานั่งอ่านคนเดียวตามม้านั่งใต้ถุนอาคารหรือโรงอาหารในมหาลัย เนื่องจากว่ากลุ่มคนที่มาอ่านกันแบบที่กล่าวมานั้นไม่ได้อ่านกันแบบเงี่ยบเชี่ยบสักเท่าไหร่ จะมีเสียงหัวเราะหรือโหวกเหวกโวยวายบ้างตามประสาเพื่อนๆ หากอยากอ่านคนเดียวเงียบๆ ก็คงต้องอ่านที่ห้องคนเดียวไม่ก็ไปร้านกาแฟ หรืออาจจะเป็นที่ที่ทุกคนต้องเงียบที่สุด – ห้องสมุด
ผมเดินมายังโต๊ะที่นั่งประจำ ผมเลือกนั่งเกือบๆ ปลายสุดของแถวโต๊ะเพราะว่าส่วนมากคนจะนั่งกันแถวแรกๆ มากกว่าจะเดินไกลมานั่งลึกๆ เลยทำให้ตรงนี้ไม่ค่อยจะมีคนเดินเพ่นพ่านไปมารบกวนสมาธิ ที่นั่งตรงนี้ผมนั่งมาตั่งแต่ตอนปีสอง ผมค้นพบว่าที่อ่านหนังสือที่เหมาะกับผมที่สุดก็คือห้องสมุด ที่ที่ใครๆ ก็ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดหนังสือเสียงดัง แถมช่วงสอบห้องสมุดก็เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงให้นักศึกษาอ่านหนังสืออีกด้วย ถึงแม้ว่าคนอาจจะเยอะช่วงนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้รบกวนสมาธิมากนักผมจึงเลือกที่จะมาอ่าหนังสือที่นี่ทุกๆ ครั้งที่มีการสอบ
เปิดหนังสืออ่านไปได้ซักพัก ดูนาฬิกาตอนนี้จะสองทุ่มแล้วแต่คนก็ยังไม่บางตาลงไปเลยสักนิด วันนี้คนเยอะพอควร เพราะมีคนมานั่งไกลถึงที่ที่ผมนั่งอยู่ เห็นว่ายังไม่ดึกมาก ผมเลยก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อจนสี่ทุ่มครึ่ง จนเปลือกตาผมก็บอกว่ามึงไม่ไหวแล้วนะมึงควรไปนอนได้แล้ว อาจจะเพราะผมนอนตีสองตีสามมาหลายวันทำให้วันนี้ผมออกจะเพลียๆ ง่วงเร็วแถมวันนี้ยังไม่ได้กินกาแฟอีก ผมไม่อยากทำร้ายร่างกายไปมากกว่านี้จึงเก็บของใส่เป้สพายหลังใบเก่ง แล้วเดินออกจากห้องสมุด
ก่อนจะถึงรถ เพื่อนสนิทคนหนึ่งของผมก็โทรเข้ามาพอดี
“มึงอยู่ไหนวะ” มันถามทันทีที่ผมกดรับสาย
“เพิ่งออกจากหอสมุดมหาลัย กำลังจะกลับห้อง ทำไม”
“เออกูไม่เข้าใจเรื่อง...”
สรุปว่ามันอยากให้ผมสอนครับ ผมเลยบอกมันว่าให้ไปรอที่ห้อง แต่มันบอกว่ามันไม่รีบ ผมว่างั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ที่หอสมุดแล้วกันมันก็ตกลง
วันต่อมาผมเลยมีลูกเดินตามต้อยๆ เข้ามานั่งในห้องสมุดด้วย พวกเพื่อนผมมันรู้กันดีครับว่าผมจะมาอ่านหนังสือที่นี่ทุกวัน บางวันพวกมันก็มาด้วยบางวันก็ไม่ พวกมันบอกว่าไม่ค่อยชอบบรรยากาศห้องสมุดเท่าไหรเพราะมันอึดอัด ทำอะไรเสียงดังนิดเดียวก็ไม่ได้
หลังจากผมอธิบายหัวข้อที่เพื่อนผมมันไม่เข้าใจเสร็จ มันก็ตัดสินใจว่าจะอ่านหนังสือต่อที่นี่ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะถ้ามันสงสัยอะไรอีกจะได้ถามผมได้เลย เราอ่านกันเงียบๆ ต่อไป ผมชอบนะเวลาที่ต่างคนต่างใจจดใจจ่ออยู่กับตัวหนังสือตรงหน้า บางคนก็อ่านไปจดไป บางคนก็อ่านไปขีดเน้นไป ทุกคนมีสมาธิอยู่กับตัวเอง ไม่จำเป็นต้องสื่อสารอะไรกับใคร
"กูไปเข้าห้องน้ำแปปนะ" เพื่อนผมบอกก่อนจะวางของทุกอย่างแล้วลุกเดินไปทางห้องน้ำ
ไปแปปเดียวมันก็เดินกลับมา แต่มันไม่ได้เดินมาแล้วนั่งเฉยครับ มันฉีกกระดาษสมุดแล้วก็เขียนอะไรไม่รู้หยุกหยิกๆก่อนจะยื่นมาให้ผม ในกระดาษเขียนว่า
กลุ่มน้องโต๊ะข้างๆ มองมึง "ห่ะ มึงรู้ได้ไง" ผมต้องพูดให้เบาที่สุด เพราะในนี้เงียบมาก พูดดังนิดเดียวได้ยินกันหมด
"ก็กูเห็น" ผมหันไปมองทางขวา เพราะโต๊ะทางฝั่งซ้ายผมไม่มีคนนั่ง ก็เจอกับกลุ่มนักศึกษาชายซึ่งดูจากหน้าตาและการแต่งตัวที่แสนเรียนร้อยแล้วคิดว่าคงเป็นปีหนึ่งกำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
"ตอนไหน"
"ตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่เราเข้ามา"
"น้องเขามองมึงป่ะ" ผมถาม
"ไม่ กูลองพิสูจน์แล้ว ที่เมื่อกี้กูไปห้องน้ำอะ พวกน้องแกก็ยังมองเหมือนเดิม คือไม่ได้มองตลอดเวลานะแต่มองทุกๆสิบนาทีได้มั้ง"
"นี่มึงว่างจนถึงขั้นไปจับผิดชาวบ้านเลยหรอวะ" ผมตั้งท่าจะเอาปากกาเคาะหัวมัน
"อะไรเล่า ก็กูบังเอิญเห็นพอดี" มันดึงปากกาออกจากมือผมทัน
"เออ ช่างมันเถอะ กูคงเคยไปเหยีบเท้าใครในกลุ่มมั้ง" ผมว่าแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ไม่สนในมันอีก
เราสองคนเข้ามาที่นี่ตั้งแต่แปดโมงเช้า จนตอนนี้จะเที่ยงแล้วเราเลยออกความเห็นกันว่าจะไปหาอะไรกินก็จะเข้าเรียนตอนบ่าย
เย็นวันนั้นผมก็หอบหนังสือใส่เป้แล้วก็ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดเหมือนทุกวัน อีกสองวันก็จะเริ่มสอบแล้ว จะมามัวเลอะเทอะเหลวไหลไม่ได้แล้ว ผมมานั่งลงที่ประจำตามปกติ แต่บางอย่างไม่ปกติ กลุ่มเด็กปีหนึ่งเมื่อตอนเช้าที่ตอนนี้มันยังนั่งอยู่ที่เดิม สีหน้าดูตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือดี มีการถามกันบ้างบางครั้ง แต่แล้วไม่นานผมก็ได้ยินเสียงคนในกลุ่มพึ่บพั่บลุกขึ้นกันหลายคน
“พวกกูไปก่อนนะเว้ย” ผมเงิยหน้ามอง เห็นว่าเด็กพวกนั้นกำลังกระซิบบอกลาเพื่อนคนหนึ่ง
“โชคดีเว้ย เจอกันพรุ่งนี้” ไอ้คนที่ถูกลากระซิบตอบ แล้วที่เหลือก็พากันเดินออกไป ผมเห็นเด็กพวกนั้นมองผมแว็บๆด้วย
ผมเลิกสนใจแล้วก้มห้าอ่านหนังสือต่อ
รู้สึกว่าตาเริ่มลายแล้ว ผมเลยกะจะพักสายตาสักพัก ผมถอดเว่นออกแล้วกุมขมับหลับตาสักพัก
ครืด... เสียงขาเก้าอี้ขุดพื้นปลุกผมจากการหลับ ห่ะ! เดี๋ยวนะ นี่กูหลับไปนานแค่ไหนแล้ว ผมสะดุ้งตื่นก่อนจะรีบสวแว่นแล้วมองนาฬิกาข้อมือ โล่งอก ผมหลังไปสิบห้านาที แล้วใครมันทำเสียงเก้าอี้ดังจนปลุกผมกัน
ผมเงิยหน้าไปเจอกับเด็กปีหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปเมื่อกี้
“ขอโทษนะครับพี่ ผมขอนั่งด้วยไดไหม” มันถามแล้วยิ้มหน้าระรื่น หอบหนังสือพรุงพรัง
ผมมองไปรอบๆ ตัว โต๊ะก็เหลือตั้งเยอะแยะทำไมไม่นั่งวะ แต่ผมยังไม่ทันได้อ้าปากตอบอะไร มันก็วางของมันลงบนโต๊ะพร้อมกับพาตูดตัวเองสัมผัสเก้าอี้เรียบร้อย ผมได้แต่มองหน้ามันงงๆ เอากะมันสิ หน้าด้านไปอีก แต่ก็ช่างแม่ง แค่มันไม่รบกวนการอ่านหนังสือผมเป็นพอ แต่ผมว่าก่อนจะอ่านต่อผมไปล้างหน้าดีกว่า
คิดได้ดังนั้นผมก็ลุกจากเก้าอี้ตรงมาห้องน้ำกวักน้ำล้างหน้าให้หายง่วง พอเดินกลับมาไอ้เด็กนั่นก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เออแล้วจะให้มันไปไหนวะ
ผมเดินมานั่งโดยไม่พูดอะไรอ่านหนังสือต่อ มันก็ไม่ได้กวนอะไรผม มันไม่พูดผมก็ไม่พูด เออจะว่าไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับมันซักคำเลย ตอบคำขอนั่งของมันผมก็ยังไม่ได้ตอบ จนตอนนี้จะเที่ยงคือแล้ว ผมวางแผนไว้ว่าวันนี้จะอ่านถึงตีหนึ่งเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า
“พี่ครับ...” ผมได้ยินเสียงมันพูดขึ้นเลยเงิยหน้ามามอง “ผมสงสัยหัวข้อนี้อะครับ...”
เอากะมันสิ แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมเคยเรียนวิชานี้วะ “ไหน” เออผมก็ไปเล่นกับมันเนอะ ผมเอียงคอไปดูชีทมันก่อนจะหลุดขำออกมานิด ก่อนจะอธิบายให้มันฟัง มันก็พยังหน้างึกๆเหมือนจะเข้าใจ “...เออ แล้วก็ข้อสอบของอาจาร์แกอะ แกเน้นอะไรมากๆ ที่แกพูดซ้ำ แกจะออกตรงนั้นแหละ”
“อ่อ เข้าใจแล้วครับ ของคุณครับพี่”
กว่าจะอธิบายเสร็จตอนนี้ก็เลยเที่ยงคืนครึ่งไปแล้วผมอยากรีบอ่านให้จบเรื่องนี้เร็วๆ จะได้กลับไปนอนพัก แต่แล้วพอผมอ่านบรรทัดสุดท้ายจบ ก็มีเสียงพูดขึ้นมาอีก
“พี่ครับ...ผมสงสัย ไอ้ตรงเนี้ยทำไมมันถึง...” ผมฟังคำถามมัน ผมว่ามันคงเรียนคณะสายสุขภาพเหมือนผม เพราะตอนปีหนึ่งมันมีวิชาที่สายสุขภาพต้องมาเรียนรวมกัน
ผมตอบคำถามมัน กว่าจะจบก็ปาไปเกือบตีหนึ่งครึ่งแล้วจะได้นอนไม่เนี้ยกูบ่นในใจไปก็เก็บของใส่เป้เตรียมจะกลับไปนอน
“พี่จะกลับแล้วหรอครับ”
“อืม”
“ดีเลยผมก็จะกลับเหมือนกัน” มันว่าก่อนจะเก็บของทุกอย่างตามผม
ไอ้เด็กนี่แม่งกวน เมื่อกี้ผมยังเห็นท่ามันจะอ่านต่ออยู่เลย
ผมเดินออกมาโดยที่มันเดินตามมาติดๆ แล้วมาหยุดที่ข้างๆ ผม
“ผมชื่อพีคนะครับ” มันแนะนำตัวหลังออกจากประตูหอสมุด
“อืม”
“พี่ไม่คิดจะบอกชื่อผมหน่อยหรอ”
“เมฆ”
“พี่เมฆจะกลับบ้านเลยใช่ไหม”
“บ้านพี่ไม่ได้อยู่เลยนะ” ผมตอบมันหน้าตาย
“พี่เมฆนี่ก็เป็นคนกวนเหมือนกันนะครับ ฮ่าๆ”
ผมล้วงกุญแจรถมากดปลดล็อค “แล้วนี่แกกลับยังไง” ผมถามมันไปงั้นแหละ ถึงมันจะกลับแท็กซี่ผมก็ไม่ไปส่งมันหรอก
“ผมเอารถมาครับ” มันล้วงกุญแจมาโบกโช ผมพยักหน้ารับรู้แล้วเปิดประตูรถ โยนเป้สพายหลังไปไว้เบาะข้างคนขับ แล้วลงไปนั่งหลังพวกมาลัย “กลับบ้านดีๆ นะครับ”
_____________
สวัสดีนักอ่านทุกคน เอาเรื่องสั้นมาให้ลองอ่านกัน
เรื่องนี้มาแบบงงๆ พล็อตก็เมาๆ ตัวละครก็เป็นอึนๆ
จะเป็นยังไงก็ฝากติดตามด้วนน้าา มีสามตอนจบ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] พี่ครับ...ผมสงสัย จบ [+ตอนพิเศษวันสงกรานต์] (8/4/17) (อ่าน 4042 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก