การแอบรักมันสนุกค่ะ ถ้าเราไม่คาดหวัง
เราแฮปปี้กับการได้มอง ได้คุย ได้แบ่งปันเรื่องราวดีให้กัน
แต่ถ้าวันใดวันนึง รู้สึกเหมือนมีความหวัง แม้เพียงนิดเดียว
หลังจากนั้นมันไม่สนุกเลย ความต้องการมันมากขึ้นเรื่อยๆ
อยากได้อีก อยากได้ความหวังอีก อยากให้เค้าหันมามอง อยากให้เค้าคุยกับเราคนเดียว
มันมีแต่ความอยากแล้ว
แล้วเมื่อมันไม่เป็นดังใจ ตอนนั้นก็เหลือแต่ความเจ็บปวดแล้ว
เริ่มรับไม่ได้กับการมองเฉยๆ เริ่มไม่โอเคกับการคุยแบบเพื่อนอย่างเดียว
เริ่มไม่พอใจ เวลาเค้าคุยกับใครคนอื่น
แล้วสุดท้ายตอนจบบางทีมันก็ไม่ได้แฮปปี้เลย
เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะ
ให้ค่ายกับเตริดด้วย กว่าจะผ่านกันมาถึงจุดนี้เสียใจกันมาเท่าไหรแล้ว ดูแลกันดีๆนะ
*นี่ตูอินอะไรเบอร์นั้น